Fragmenta in Psalmos 1-150

[00001]    ^[1.1,2] Μακάριος ανὴρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλῇ ασεβῶν, καὶ εν οδῷ αμαρτωλῶν ουκ εστη, καὶ επὶ καθέδρᾳ λοιμῶν ουκ εκάθισεν.

[00002]    Αλλ' η εν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αυ τοῦ, καὶ εν τῷ νόμῳ αυτοῦ μελετήσει ημέ ρας καὶ νυκτός.

[00003]    Μακάριος ουν ο τὰ οντως οντα ποθῶν.

[00004]    Αλλὰ πῶς εν αναιρέσει κακῶν ο μακαρισ μός;

[00005]    κοινὸν γὰρ καὶ τῶν αψύχων καὶ τῶν αλόγων η τῶν κακῶν αποχή·

[00006]    διὰ τοῦτο τοίνυν επήγαγεν·

[00007]    Αλλ' η εν τῷ νόμῳ Κυ ρίου τὸ θέλημα αυτοῦ.

[00008]    Τοῦτο γὰρ ου μό νον πέφυκεν λογικοῦ, αλλὰ καὶ τῆς τῶν καλῶν αναλήψεως καταρχὴ, τῶν κακῶν η φυγή.

[00009]    Εκκλινον γὰρ, φησὶν, απὸ κακοῦ, καὶ ποίησον αγαθόν.

[00010]    Ως γὰρ επὶ τῆς κλίμακος πρώτη ανάβασις η τῆς γῆς αναχώρησις, ου τως επὶ τῆς κατὰ Θεὸν προκοπῆς, ο χω ρισμὸς τοῦ κακοῦ.

[00011]    Αλλὰ καὶ ολως δὲ πᾶσα αργία καὶ τῆς τυχούσης πράξεώς εστιν ευ μαρεστέρα, οποιον τό·

[00012]    Ου μοιχεύσεις, ου πορνεύσεις, καὶ τὰ εξῆς, αργίας εκάστου καὶ ακινησίας δεῖται.

[00013]    Τὸ δέ·

[00014]    Αγαπήσεις τὸν πλησίον σου, καί·

[00015]    Πώλησόν σου τὰ υπάρ χοντα, καὶ δὸς πτωχοῖς, καί·

[00016]    Εάν τίς σε αγγαρεύσῃ μίλιον εν, υπαγε μετ' αυτοῦ δύο, ψυχῆς ηδη νεανικῆς καὶ αθλητῶν ενεργή ματα.

[00017]    Ει γὰρ ευθὺς προέβαλέ σοι τὰ τέλεια, απώκνησας αν πρὸς τὴν εγχείρησιν·

[00018]    νῦν δὲ τοῖς ευληπτωτέροις σε προεθίζει, ινα κατατολμήσῃς τῶν εφεξῆς·

[00019]    ωσπερ ενεργή ματά εστιν αθληταῖς πρέποντα, ψυχῆς ηδη νεανικῆς δεόμεθα πρὸς κατόρθωσιν·

[00020]    ωστε θαύμασον τὴν σοφίαν τοῦ διὰ τῶν ευμα ρεστέρων καὶ ευληπτοτέρων ενάγοντος ημᾶς πρὸς τὴν τελείωσιν.

[00021]    Εστιν αμαρτωλῶν οδὸν, τὸν διάβολον ειπεῖν·

[00022]    εν ῃ ο γενόμενος, μὴ εμμενέτω, κατὰ τό·

[00023]    Αντίστητε τῷ δια βόλῳ, καὶ φεύξεται αφ' υμῶν.

[00024]    Ο γὰρ μὴ στήσας εν αυτῇ, πρὸς Κύριον ηξει, τὸν ει πόντα·

[00025]    Εγώ ειμι η οδὸς, εν ῃ γινόμενος, καὶ κατὰ σκοπὸν δραμὼν, τεύξεται τῶν βραβείων.

[00026]    Ασεβῶν, τῶν τὸν Θεὸν αγνοούντων.

[00027]    Επὶ καθέδραν, τὴν κακῶν εργασίαν, κατὰ διάδοσιν γενομένην.

[00028]    Αλλ' η εν τῷ νόμῳ, τῷ ευαγγελικῷ δη λονότι.

[00029]    Μελετήσει, τῷ βουλεύματι αὐτοῦ.

[00030]    ^[1.3] Καὶ εσται ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυ τευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ο τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀποῤῥυήσεται, καὶ πάντα οσα αν ποιῇ κατευοδωθήσεται.

[00031]    Ξύλον ὁ Χριστὸς ἀναγέγραπται ἐν τῇ θεοπνεύστῳ γραφῇ.

[00032]    Ο δὲ Ακύλας τὸ μεταπεφυτευμένον ἐξέδωκε·

[00033]    ἐῤῥιζόμενος γὰρ τῶν πατριαρχῶν ῥίζαις, μεταπεφύτευται εἰς τὸ καὶ αλλους μεταλαβεῖν αὐτοῦ τῆς εἰ κόνος, τῆς κατὰ τὸ μεταφυτεύεσθαι λαμ βανομένης, η καὶ διὰ τὴν ψυχὴν ειρηται τοῦ Σωτῆρος μεταφυτευθεῖσα ενθεν εἰς τὸν παράδεισον.

[00034]    Εφη γὰρ τῷ λῃστῇ·

[00035]    Σήμερον μετ' ἐμοῦ εσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ.

[00036]    ∆ιεξόδους δὲ ὑδάτων, τὰς θείας γραφὰς, ἐν αις ἁπανταχοῦ εστιν εὑρεῖν Χριστὸν κη ρυσσόμενον.

[00037]    Τὸν καρπὸν τοῦ ξύλου νοήσεις τὴν ὀρ θὴν πίστιν.

[00038]    Φύλλα δὲ αὐτοῦ, τὴν πλήρωσιν τῶν ἐν τολῶν.

[00039]    Ελεγε δέ τις τῶν ἁγίων, φύλλα ει ναι τῶν ἀσκητῶν τὴν ταπεινοφροσύνην, σκέ πουσαν αὐτῶν τοὺς καρποὺς, καὶ μηδέποτε πίπτουσαν.

[00040]    Κατευδωθήσεται·

[00041]    οὐ γὰρ εστι πρᾶξις τῶν κατὰ Θεὸν γενομένων ἀνωφελής.

[00042]    ^[1.4] Οὐχ ουτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ ουτως.

[00043]    Τίνες προτιθέασιν δεύτερον τὸ οὐχ ου τως·

[00044]    ουτε δὲ τὸ ἑβραϊκὸν ἀνεδίπλωσε τὴν λέξιν, ουτε τις τῶν ἑρμηνευσάντων ἐχρή σατο ἐπαναλήψει τῆς χρήσεως.

[00045]    ^[1.5] ∆ιὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται οἱ ἀσεβεῖς ἐν κρίσει.

[00046]    Εἰπὼν, οὐκ ἀναστήσονται οἱ ἀσεβεῖς, εἰς κρίσιν φησὶν, οὐκ εἰς ἐρώτησιν.

[00047]    ^[1.6] Οτι γινώσκει Κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται.

[00048]    Τὸ γινώσκει, ἀντὶ τοῦ τιμᾷ, κατὰ τὸ εἰρημένον ὑπὸ Θεοῦ πρὸς Μωϋσῆν·

[00049]    Γινώσκω σὲ παρὰ πάντας, καὶ ηυρες χάριν παρ' ἐμοί.

[00050]    Σημειωτέον καθολικῶς οτι καλὸν μόνον γινώσκεται ὑπὸ Κυρίου·

[00051]    καλὸν γὰρ ὁδὸς δι καίων·

[00052]    ἀλλὰ καὶ εγνω Κύριος τοὺς οντας αὐτοῦ καὶ ὁδὸν δικαίων, εἰπών·

[00053]    Εγώ εἰμι ὁδός.

[00054]    Οδὸς δὲ ἀσεβῶν, ην ὁδεύουσιν οἱ κακολογοῦντες δημιουργὸν, ὁμοιούμενοι χνῷ ἀπὸ ἀνέμου ἐκριπτομένῳ·

[00055]    διὸ τῆς ἐν κρίσει ἀναστάσεως οὐκ ἀξιοῦνται, ὡς οὐδὲ οἱ ἁμαρ τωλοὶ δικαίων βουλῆς.

[00056]    ∆ικαίων μὲν γὰρ ὁδὸς ἀξία γνώσεως ουσα Θεοῦ, γινώσκεται ὑπ' αὐ τοῦ·

[00057]    ὁδὸς δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται, ὡς οὐ γι νωσκομένη ὑπὸ Κυρίου.

[00058]    Εἰπὼν δὲ τὴν ὁδὸν τῶν ἀσεβῶν ἀπόλλυσθαι, διωρθώσατο τὰς τῶν αἱρετικῶν ὑπονοίας, οἰηθέντων τὰς οὐσίας αὐτῶν εἰς τὸ μὴ ον ἀφανίζεσθαι, ἐκ τοῦ εἰρῆσθαι·

[00059]    ἀλλ' η ὡσεὶ ὁ χνοῦς, ον ἐκρίπ τει ὁ ανεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς·

[00060]    ἀπο λομένης γὰρ τῆς ὁδοῦ, ἀνύπαρκτος ἡ ἀσε βεία γίνεται, τῶν οις συμβέβηκε καταλει πομένων.

2.

[00061]    π Υπόθεσις.

[00062]    Αλλ' ἐπειδὴ τὸ μὴ δεῖν ἀσεβεῖν ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ μακαρισμοῦ προετάχθη, τὸ δεύτερον επος [τὰ] εξω τῆς ἀσεβείας γενόμενα ὑποτίθεται, τὸ εὐαγγελικὸν προαναφωνῆσαν μυστήριον·

[00063]    ωστε τρόπον τινὰ ἐπιγραφὴν τοῦ δευτέρου ψαλμοῦ τὸν πρῶτον ειναι·

[00064]    λέγει γὰρ τὴν διὰ σαρκὸς ἐκεῖ γέννησιν τοῦ σή μερον μὲν γεννηθέντος δι' ἡμᾶς Χριστοῦ (χρόνου δὲ μέρος ἐστὶ τὸ σήμερον), ἀεὶ δὲ ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐν τῷ Πατρὶ οντος Υἱοῦ καὶ Θεοῦ·

[00065]    τήν τε βασίλειαν [λέγει] ἐπὶ τῶν ἀβασιλεύτων, οἱ διὰ τὸ μὴ δουλεύειν Θεῷ ἐπ' εθνεσιν ησαν κατειλεγμένοι.

[00066]    ^[2.3] ∆ιαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν, καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ' ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν.

[00067]    Τὰ γὰρ εθνη τοῖς ἰδίοις ἁμαρτήμασι πε ρισφίγγεται οὐκ οντα ἐλεύθερα·

[00068]    διό φησιν ὁ Χριστὸς, η πρὸς τοὺς αὐτῷ διακονοῦντας ἀγγέλους, η πρὸς τὸν Πατέρα καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ αγιον, η πρὸς τοὺς ἀποστόλους τοὺς ὑπηρέτας τοῦ εὐαγγελίου, ταῦτα παρακα λῶν, αὐτῶν διασπᾶν τοὺς δεσμούς.

[00069]    Οἱ μὲν λαοὶ σωματικῶς τυγχάνοντες ὑπὸ τὸν τοῦ νόμου ζυγὸν, τοῦ δικαιώματα περιέχοντος οὐ καλὰ καὶ προστάγματα οὐ καλὰ, προσα γόμενοι δὲ διὰ τοῦ Χριστοῦ τῷ πνευματικῷ νόμῳ, τῷ τὰ καλὰ δικαιώματα εχοντι καὶ προστάγματα, ἀποτίθενται τὸν βαρὺν τοῦ ἀποκτείνοντος γράμματος ζυγὸν, τοῦ Σω τῆρος λέγοντος πρὸς τοὺς προειρημένους συνεργοὺς τό·

[00070]    Αποῤῥίψωμεν ἀφ' ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν, ητοι ἀφ' ἑαυτῶν ποιήσωμεν τοῦτον, μὴ περιμείναντες τῶν βαρουμένων τὴν δέησιν.

[00071]    Η ὡς καὶ αὐτὸς ὑπὸ τὸν νό μον γενόμενος (ἐγράφη γάρ·

[00072]    καὶ περιε τμήθη, καὶ τοῖς σάββασιν αὐτῶν ἠκολού θησεν) τουτέστιν, ἀπ' ἐμοῦ καὶ τῶν πειθο μένων, ηγουν τὸν ζυγὸν αὐτῶν ἡμέτερον βάρος ἡγούμενοι, διὰ τὴν πρὸς αὐτοὺς ἀγά πην, αὐτὸν ἀποῤῥίψωμεν·

[00073]    ταῦτα μὲν ουν περὶ ἀνθρώπων, τῶν τε ἀπὸ ἐθνῶν καὶ τοῦ λαοῦ.

[00074]    ^[2.4] Ο κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσε ται αὐτοὺς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς.

[00075]    Τὸ δέ·

[00076]    Ο κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελά σεται αὐτοὺς, πρὸς τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς, ους ὁ ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται Κύριος, φρό νημα γήϊνον εχοντας, καὶ μὴ νενομηκότας τὴν περὶ ἐνανθρώπησιν τοῦ Σωτῆρος σο φίαν.

[00077]    Εκμυκτηριεῖ δὲ καὶ τοὺς αρχοντας.

[00078]    Επρεπε δὲ φῆσαι τῷ Υἱῷ τοῦ Θεοῦ·

[00079]    ὡς εἰ καὶ τὰ εθνη ἐκρύαξαν, καὶ οἱ λαοὶ ἐμελέ τησαν κενὰ, ἡμεῖς δὲ τῶν μὲν τοὺς δεσμοὺς διαῤῥήξωμεν, τῶν δὲ τὸν ζυγὸν ἀποῤῥίψω μεν, ἐπεὶ μηκέτι δέχονται τὴν θεραπείαν ῥᾳδίως.

[00080]    Οὐ γὰρ εθελον εισω τῆς ἱερᾶς σα γήνης γενέσθαι, περὶ ης γέγραπται·

[00081]    Ομοιός ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν τῇ σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν.

[00082]    ^[2.5] Τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ.

[00083]    Οργή ἐστι Θεοῦ κόλασις ἐπίπονος ἐπὶ τῷ συμφέροντι τοῦ ἡμαρτηκότος.

[00084]    Αλλὰ καὶ ἐν τῷ τῆς κρίσεως καιρῷ ὀργὴν Θεοῦ πειραθήσονται, καὶ τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταραχ θήσονται πάντες οἱ τοῦ σωτηρίου Λόγου πολέμιοι.

[00085]    Οὐκ ειπε δέ·

[00086]    κολάσει αὐτοὺς, ἀλλὰ λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὑτοῦ·

[00087]    μετα νοοῦντας γὰρ οὐκ ἐκόλασε, καθάπερ τοὺς Νινευΐτας.

[00088]    Απειλεῖ γὰρ ἐπὶ σωτηρίᾳ Θεὸς, εφη, καὶ τοῖς Νινευΐταις επεμψεν Ιωνᾶν.

[00089]    ^[2.7] Εγὼ σήμερον γεγέννηκά σε.

[00090]    Αεὶ τὸ σήμερον καλεῖται.

[00091]    ^[2.8] Αιτησαι παρ' ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι εθνη, τὴν κληρονομίαν σου.

[00092]    Τούτων τὰς βασιλείας εδειξεν ὁ διάβολος τῷ Σωτῆρι καὶ τὴν δόξαν ἐν στιγμῇ χρόνου.

[00093]    ^[2.12] ∆ράξασθε παιδείας.

[00094]    Παιδεία ἐστὶ μετριοπαθεία παθῶν·

[00095]    οπερ συμβαίνειν πέφυκεν ἐκ τῆς πρακτικῆς·

[00096]    η γε πρακτική ἐστι διδασκαλία πνευματικὴ, τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς ἐκκαθαίρουσα.

[00097]    ^[3.2] Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβον τές με;

[00098]    Οἱ προκόπτοντες πολλοὺς τοὺς θλίβοντας εχουσι.

[00099]    ^[3.4] Σὺ δὲ, Κύριε, ἀντιλήπτωρ μου ει, δόξα μου καὶ ὑψῶν τὴν κεφαλήν μου.

[00100]    Τὸ τηνικαῦτα ὑψοῦται νοῦς, ὁπηνίκα αν ἐπιβάλλῃ τῇ πολυποικίλῳ τοῦ Θεοῦ σοφίᾳ.

[00101]    Τοῦ ἁγίου δόξα ὁ Θεός.

[00102]    Πᾶς δὲ ου δόξα ἐστὶν ὁ Θεὸς, ὑψοῦται ὑπ' αὐτοῦ.

[00103]    Τὴν κεφαλὴν, τουτέστιν τῆς ψυχῆς τὸ επαρμα.

[00104]    Ωσπερ γὰρ ὑψοῦται κεφαλὴ τοῦ κατὰ σῶμα μεμεγεθυσμένου παρὰ τὰς τῶν ὑποδεεστέ ρων κεφαλὰς κάτω κειμένας, ουτως καὶ δια ναστάσης τῆς τοῦ μακαρίου ψυχῆς, ἡ κε φαλὴ ὑψοῦται, Θεοῦ συνεργοῦντος αὐτῇ.

[00105]    ^[3.5] Καὶ ἐπήκουσέν μου ἐξ ορους ἁγίου αὐτοῦ.

[00106]    Ορα εἰ δύναται ειναι ορος αγιον ὁ Μο νογενὴς, οθεν ἐπακούσει ὁ Θεός.

[00107]    ^[3.8] Ανάστα, Κύριε, σῶσόν με, ὁ Θεός μου, οτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραί νοντάς μοι ματαίως.

[00108]    Οδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας.

[00109]    Εκάστῳ ὁ Θεὸς εχει τινὰ κατάστασιν·

[00110]    οις τισιν ἀνέστη, τοὺς καὶ σώζει·

[00111]    τοὺς δὲ μα ταίως ἐχθραίνοντας πατάσσει.

[00112]    Ματαίως ἐχθραινόντων τοιοῦτον δὲ τό·

[00113]    ἐμίσησάν με δωρεάν·

[00114]    ὁποῖοι δὲ οἱ συντριβόμενοι ὑπὸ Κυ ρίου τῶν ἁμαρτωλῶν ὁδόντες, τοιοῦτοι καὶ ουτοι περὶ ων ειρηται·

[00115]    ἐκεῖ εσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων·

[00116]    καὶ τοῦ φα γόντος τὸν ομφακα αἱμωδιάσουσιν οἱ ὀδόν τες αὐτοῦ.

[00117]    ^[4.1] Εἰς τὸ τέλος, ἐν ψαλμοῖς, ῳδὴ τῷ ∆αυίδ.

[00118]    Υπόθεσις.

[00119]    Πολλῶν ψαλμῶν κατὰ μὲν τοὺς Οʹ ἐχόντων ἐπιγραφὴν Εἰς τὸ τέλος, κατὰ δὲ τοὺς λοιποὺς τὰ κατάλληλα τῷ Εἰς τὸ τέλος ἐνθάδε ἀποδιδόμενα, αξιον, οση δύναμις, ἐξιχνεῦσαι τὸν δηλούμενον ὑπὸ τῆς λέξεως νοῦν.

[00120]    Ιστέον δὲ, οτι, ωσπερ πάσης τέχνης καὶ ἐπιστήμης ἐστὶ τὸ τέλος, ἐφ' ο σπεύδει ὁ γνησίως τὴν τέχνην η τὴν ἐπι στήμην μετιὼν, ουτως καὶ τῆς λογικῆς φύ σεως δεῖ τέλος τυγχάνειν.

[00121]    Τοῦτο δέ ἐστι τὸ ἐν Χριστῷ ζωοποιηθῆναι, κατὰ τὰ εἰρημένα Παύλῳ τῷ σοφωτάτῳ ἐν τῇ πρώτῃ πρὸς Κο ρινθίους ἐπιστολῇ·

[00122]    Ωσπερ γὰρ ἐν τῷ Αδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, ουτως καὶ ἐν τῷ Χρι στῷ πάντες ζωοποιηθήσονται, εκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι.

[00123]    Οσον δὲ ἐν τῷ λέγειν·

[00124]    ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι, οὐχ εν τέλος ὑπογράφει πάντων·

[00125]    εἰκὸς γὰρ εκαστον κατὰ τὴν ἀξίαν τῶν πεπραγμένων ζωοποιηθήσεσθαι, ητοι χωρὶς βασάνου ἐπὶ τοῦτο ἐρχόμενον, η μετὰ κολάσεις.

[00126]    Ζωοποιήσας δὲ Χριστὸς πάντας ἐν αὑτῷ τοὺς ἐν τῷ Αδὰμ ἀποθνήσκοντας, βασι λεύει τῶν ζωοποιηθέντων.

[00127]    Νομίζομεν τοί νυν τοὺς Εἰς τὸ τέλος ἐπιγεγραμμένους ψαλ μοὺς, τοῦ τέλους τινὰ ἐπιγράφειν νοῦν, καὶ ἐπ' ἐκεῖνο τοὺς συνιέντας τὰ λεγόμενα παρα καλεῖν.

[00128]    Παντὶ δὲ ἀγωνιζομένῳ τυγχάνει καὶ ἡ νίκη τέλος.

[00129]    Πολλαὶ μὲν ουν αἱ τῶν κατὰ μέρος νῖκαι, καὶ τέλος, καθάπερ Παύ λου οτε μὲν λέγοντος·

[00130]    Εν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς, οτε δέ·

[00131]    Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα·

[00132]    λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ον ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτὴς, οὐ μό νον δὲ ἐμοὶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσιν τοῖς ἠγαπη κόσιν τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.

[00133]    ^[4.2] Εν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέν μου ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου, ἐν θλίψει ἐπλάτυνας μοι.

[00134]    Οὐ μετὰ τὸ ἐπικαλεῖσθαι εἰσήκουσέν με, ἀλλ' ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαι.

[00135]    Οταν τῶν θλίψεων καὶ τῶν πειρασμῶν τοὺς λόγους ἐπιγινώσκομεν, τότε μάλιστα πλατυνόμεθα.

[00136]    Εἰ καὶ ὡς ανθρωπος ὁ προφήτης ἐπι καλεῖται, καὶ διὰ τὸ ἐπικαλεῖσθαι, εἰσακούε ται ὑπὸ Θεοῦ τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ, λέγω δὲ τῆς δικαιοσύνης τοῦ λέγοντος, καὶ διὰ τοῦτο ἐν πλατυσμῷ κατὰ τοὺς καιροὺς τῆς θλίψεως γίνεται·

[00137]    ἀλλά γε ὡς πρὸς τὸν Θεὸν ὁ τοιοῦτος ων, κάτω ἐστίν.

[00138]    Οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ὑψηλοὶ, ὁ δὲ ανθρωπος ταπεινὸς, καὶ δεῖται τοῦ οἰκτειρηθῆναι ὑπὸ Θεοῦ.

[00139]    ^[4.3] Υἱοὶ ἀνθρώπων, εως πότε βαρυ κάρδιοι;

[00140]    Τό·

[00141]    υἱοὶ ἀνθρώπων, ὁ μέν τις οἰήσεται περιφραστικῶς εἰρῆσθαι, ὡς καὶ Ελλησιν εθος τῷ τοιούτῳ χρῆσθαι σχηματισμῷ λέ γουσιν·

[00142]    υιες Αχαίων, καὶ τὰ ομοια.

[00143]    Εν-ταῦθα γινώσκομεν οτι βαρείας φύσεώς ἐστιν ἡ κακία, διόπερ ὁ ἐρχόμενος εἰς τὴν Αι γυπτον Κύριος, ἐπὶ νεφέλης λέγεται καθέ ζεσθαι κούφης.

[00144]    Νεφέλη δὲ κούφη ἐστὶ φύσις λογικὴ, πάσης ἀρετῆς πληρωμένη καὶ γνώ σεως.

[00145]    ^[4.4] Καὶ γνῶτε οτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν οσιον αὐτοῦ.

[00146]    Γνῶτε τοιγαροῦν οἱ πεποιθότες ἐπὶ πλή θη, ὡς θαυμαστὸν ἀπέδειξε τὸν πεποιθότα ἐπ' αὐτόν.

[00147]    Περὶ Χριστοῦ προφητεύει ∆αυὶδ ἐν τῷ ιεʹ ψαλμῷ, ως ἐστιν ἀληθὴς οσιος, καὶ μάρτυρες οἱ ἀπόστολοι περὶ αὐ τοῦ, νοήσαντες τό·

[00148]    Ουτε δώσεις τὸν οσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.

[00149]    ∆υνατὸν δὲ καὶ περὶ παντὸς ὁσίου διδάσκεσθαι, οὐ ταὐτὸ δὲ τὸ πιστεῦσαι καὶ γνῶναι·

[00150]    ὡς οὐδὲ ταὐτὸ ἀληθείᾳ πιστεῦσαι, καὶ γνῶναι τὴν ἀλή θειαν, καὶ πιστεῦσαι Θεῷ καὶ γνῶναι τὸν Θεόν.

[00151]    Τοιγαροῦν τοῖς ἀποστόλοις ηδη πε πιστευκόσι φησὶν ὁ Σωτήρ·

[00152]    Εὰν μείνητε ἐν τῷ ἐμῷ λόγῳ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, καὶ γνώσετε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.

[00153]    Ως γάρ φησιν Ησαΐας·

[00154]    Εὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ οὐ μὴ συνῆτε.

[00155]    Καὶ ὁ ∆αυίδ·

[00156]    Επίστευσα, διὸ ἐλάλησα.

[00157]    Καὶ τό·

[00158]    Σχολάσατε δὲ καὶ γνῶτε οτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς, διαφέρειν δηλοῖ τοῦ πιστεύειν τὸ γνῶναι·

[00159]    Τοῦτο γὰρ τοῖς ἀπιστοῦσιν οὐκ ει ρηται·

[00160]    δείκνυσι δὲ καὶ ποίαν δεήσει γνῶσιν ἀπολαβεῖν, [καὶ] ὡς ἐθαυμαστώθησαν ὑπὸ Θεοῦ οἱ οσιοι, θαύμασι προσαχθέντες τῶν ἀποῤῥήτων μυστηρίων καὶ τῶν ἁγίων θεω ρημάτων.

[00161]    Μεγάλη ββ.

p. 560.

[00162]    ^[4.5] Οργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε.

[00163]    Παραινεῖ μὴ συγκατατίθεσθαι τῇ φαντα σίᾳ, μηδὲ τὸ εργον ἐπάγειν κυροῦν τὴν ὀργήν.

[00164]    ^[4.6] Θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης, καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον.

[00165]    Θυσία δικαιοσύνης ἐστὶν ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς, προσφερομένη Θεῷ·

[00166]    ἐλπὶς δέ ἐστιν ἀγαθὴ προσδοκία γνώσεως ἀληθοῦς.

[00167]    ^[4.7] Εσημειώθη ἐφ' ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε.

[00168]    Οἱ μὲν αγγελοι διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ·

[00169]    οἱ δὲ ανθρωποι, τὸ φῶς τοῦ προσώπου αὐτοῦ.

[00170]    Πρόσωπον γὰρ Κυρίου ἐστὶ θεωρία πνευματικὴ πάντων τῶν ἐπὶ γῆς γεγονότων.

[00171]    Φῶς δὲ προσώπου ἐστὶν ἡ μερικὴ γνῶσις τούτων αὐτῶν, ειπερ κατὰ τὴν σοφὴν Θηκωϊτίδα·

[00172]    Ωσπερ αγγελος Θεοῦ ην ὁ ∆αυὶδ, πάντα εἰδὼς τὰ ἐπὶ τῆς γῆς.

[00173]    ^[4.8] Εδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρ δίαν μου, ἀπὸ καρποῦ σίτου καὶ οινου καὶ ἐλαίου.

[00174]    Επήγγελται δὲ ταῦτα πολλαχοῦ τῆς γρα φῆς τοῖς ἁγίοις, καὶ ἀπειλεῖται τοῖς ἁμαρ τωλοῖς τούτων ἡ στέρησις, δηλαδὴ τῶν νοη τῶν καὶ οὐκ αἰσθητῶν.

[00175]    Κακὰ νομίσαντές τι νες, διὰ τὴν σμικρότητα τῆς ἐπαγγελίας, ἑτέρῳ Θεῷ ὑπ' αὐτῶν ἀναπεπλασμένῳ προσ κύνειν ἠβουλήθησαν·

[00176]    τῶν γὰρ κρειττόνων μεταλαμβάνουσα, ἑκάστη ψυχὴ ἁγιάζεταί τε καὶ εὐεκτεῖ πρὸς τὸ δύνασθαι τὰ ἐπι βάλλοντα αὐτῇ εργα ἐπιτελεῖν.

[00177]    Καὶ εἰς τὸν αἰῶνα δὲ τὸν μέλλοντα ταῦτα Παῦλος εἰσ ήγαγεν.

[00178]    Μήτις ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει η ἐν πόσει, η ἐν μέρει ἑορτῆς, η νουμηνίας σαββάτων, α ἐστι σκιὰ τῶν μελλόντων.

[00179]    Σῖτος καὶ οινος καὶ ελαιον πληθύνει ἁμαρ τωλούς·

[00180]    εὐφροσύνη δὲ Θεοῦ εὐφραίνει δι καίους.

[00181]    ^[5.1] Εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τῆς κληρονο μούσης.

[00182]    Η κληρονομία τοῦ Χριστοῦ ἐστιν ἡ φύ σις ἡ λογική.

[00183]    ^[5.8] Προσκυνήσω πρὸς ναὸν αγιόν σου ἐν φόβῳ σου.

[00184]    Ναὸς αγιός ἐστι τοῦ Θεοῦ ὁ Χριστὸς, διότι ὁ Θεὸς ην ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ.

[00185]    Εν τῷ φόβῳ Θεοῦ ἐκκλίνει πᾶς ἀπὸ κακοῦ·

[00186]    ἐν φόβῳ δὲ Κυρίου προσκυνεῖ τὸν ναὸν, ος ἐστι Χριστός·

[00187]    Λύσατε γὰρ, φη σὶν, τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν.

[00188]    ^[5.9] Κύριε, ὁδήγησόν με ἐν τῇ δικαιο σύνῃ σου, ενεκα τῶν ἐχθρῶν μου.

[00189]    Εν τῇ κατὰ πρακτικὴν δικαιοσύνῃ ἐν τῷ Χριστῷ.

[00190]    Τῶν ἐχθρῶν.

[00191]    Τῶν νοητῶν δη λονότι·

[00192]    πολλοὶ γὰρ οἱ ἐπιβουλεύοντες τῇ θεοφιλεῖ ψυχῇ, τῇ κατὰ Θεὸν αὐτῆς προ κοπῇ διαβασκαίνοντες.

[00193]    ^[5.10] Οτι οὐκ εστιν ἐν τῷ στόματι αὐ τῶν ἀλήθεια, ἡ καρδία αὐτῶν ματαία.

[00194]    Πρότερον, οὐδεμία ἀλήθεια, η ὁ Χριστός·

[00195]    καὶ τάχα τὸ δεύτερον, ἠνέγκατο αὐτῶν ἐπι βουλήν.

[00196]    Τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν.

[00197]    Νεκρῶν εργων πεπληρωμένος.

[00198]    ^[5.11] Κρῖνον αὐτοὺς, ὁ Θεός·

[00199]    ἀποπε σάτωσαν ἀπὸ τῶν διαβουλιῶν αὐτῶν·

[00200]    κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῶν εξωσον αὐ τοὺς, οτι παρεπίκρανάν σε, Κύριε.

[00201]    Οὐ γὰρ ἀφ' ἑαυτοῦ ὁ Θεὸς ἐξωθεῖ τινα·

[00202]    οἱ γὰρ μακρύνοντες ἑαυτοὺς, φησὶν, ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται·

[00203]    τοῦ τοίνυν πλήθους τῶν ἀσεβειῶν αὐτῶν εξωσον αὐτούς.

[00204]    Ταῦτα γὰρ, φησὶ, πάντα τὰ διαβούλια κατ' ἐμοῦ ἐποι οῦντο, τῇ κατὰ Θεόν μου προκοπῇ ἐναν τιούμενοι·

[00205]    οἱ γὰρ διώκοντες τὴν φίλα τῷ Θεῷ πράττουσαν ψυχὴν, Θεὸν παραπικραί νουσι, θεομαχοῦντες σαφῶς.

[00206]    Εξωσον αὐ τοὺς ἀπὸ τῆς ἀσεβείας, εὐσεβεῖς αὐτοὺς ἐρ γασάμενος.

[00207]    Μακαριότης ἐστὶ, βουλῆς πά σης ἐκπεσεῖν.

[00208]    ^[5.12] Καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάν τες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ σὲ, εἰς αἰῶνα ἀγαλ λιάσονται, καὶ κατασκηνώσεις ἐν αὐτοῖς.

[00209]    Τῶν ἐπιβούλων καταλυθέντων, ἡ εὐφρο σύνη σοῦ κατασκηνοῦντος ἐν αὐτοῖς εἰς αἰῶ να.

[00210]    Καὶ πῶς γὰρ οὐκ ἀγαλλίασις, ῳ Θεὸς πάρεστιν, ὡς ἐν ἰδίῳ ναῷ ἐνοικῶν τε καὶ περιπατῶν;

[00211]    ὡς τὸ μακρύνεσθαι Θεοῦ, τῆς ἁμαρτίας αἰχμαλωτιζούσης, θρήνων ἐπάξιον.

[00212]    Τέλος δὲ τῶν ἀγαθῶν, ἀπολαβεῖν κληρονο μίαν καὶ κλῆρον εχειν ἐνοικοῦντα Θεόν.

[00213]    ^[5.13] Ως οπλῳ εὐδοκίας ἐστεφάνωσας ἡμᾶς.

[00214]    Στέφανος, φησὶν, ἡμῖν τῶν πόνων χάρις, ἡ τὸ τέλος τούτῳ, καθάπερ οπλῳ τινὶ, φράτ τουσα ἡμᾶς.

[00215]    ^[6.2,3] Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με·

[00216]    ἐλέη σόν με, Κύριε·

[00217]    οτι ἀσθενής εἰμι, ιασαί με, οτι ἐταράχθη τὰ ὀστᾶ μου.

[00218]    Θυμός ἐστιν ὁρμὴ ἐπιθυμίας ἡμέρου ψυ χῆς, κατ' ἐξοχὴν ἀμύνης.

[00219]    Λέγει ουν·

[00220]    εἰ καὶ ἐξώτερος ὁ θυμὸς ἐλέγχει, καὶ ἡ ὁργὴ τά χιον παιδεύει, ἐγώ γε διὰ τὴν ἀσθένειάν μου δεόμαι τοῦ ἐλέους σου, καὶ δι' αλλης ἐλεγ χθῆναι καὶ παιδευθῆναι θεραπείας, οὐ τηλικούτους προσαγού σης πόνους.

[00221]    Θέλει γὰρ καὶ μὴ θυμῷ Θεοῦ ἐλεγχθῆναι, καὶ μὴ παιδευθῆναι ἐν ὀργῇ αὐτοῦ, καὶ ἐλεηθῆναι, ἀσθενὴς ων, καὶ ἰα θῆναι ἀπὸ τῆς ταραχῆς τῶν ὀστέων καὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ.

[00222]    Σύμμαχος·

[00223]    ἐν χόλῳ, ἐν ἀνυπερθεσίᾳ.

[00224]    ^[6.6] Οτι οὐκ εστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου.

[00225]    Πᾶς ὁ μνημονεύων τῆς ζωῆς, τῆς εἰπού σης·

[00226]    Εγώ εἰμι ἡ ζωὴ, οὐκ εστιν ἐν θανάτῳ.

[00227]    ^[6.7] Λούσω καθ' ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου.

[00228]    Προτρεπτικὸν πρὸς τὸ δακρύειν ἐν νυκτὶ προσευχομένου.

[00229]    ^[6.11] Αἰσχυνθείησαν καὶ ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οἱ ἐχθροί μου.

[00230]    ∆αιμόνων τὸ διὰ παντὸς τὴν ἀνομίαν ἐργάζεσθαι, ἀνθρώπων τὸ μὴ διὰ παντὸς, ἀγγέλων τὸ μηδὲ διὰ παντὸς, μήτε μὴ διὰ παντὸς, οπερ ἐστὶν οὐδέποτε.

[00231]    Απὸ μοχ θηρῶν διαβουλιῶν ἀποπεσεῖν, οὐ κακὸν τῷ ἀποπίπτοντι, οὐκ ἐρχομένῳ ἐπὶ τὸ μοχθη ρὸν αὐτῶν τέλος, ὡς οὐ καλὸν τῶν κρειτ τόνων μὴ ἐπὶ τέλος ἐλθεῖν.

[00232]    ^[7.5] Εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσί μοι κακὰ, ἀποπέσοιμι αρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενός.

[00233]    Κενός ἐστιν ὁ μὴ δυνάμενος λέγειν·

[00234]    Εκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλά βομεν καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος.

[00235]    ∆ιόπερ καὶ οἱ τοιοῦτοι κάλαμοι λέγονται, τρέφοντες ἐν ἑαυτοῖς τὰ θηρία, περὶ ων ειρηται·

[00236]    Επι τίμησον γὰρ, φησὶ, τοῖς θηρίοις τοῦ καλά μου, καί·

[00237]    Ο διάβολος, φησὶν ὁ Ιὼβ, παρὰ παντοδαπὰ δένδρα κοιμᾶται, παρὰ πάπυρον καὶ βούτομον καὶ κάλαμον·

[00238]    ουτος γὰρ βα σιλεύς ἐστι πάντων τῶν ἐν τοῖς υδασι.

[00239]    ^[7.6] Καταδιώξαι αρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυ χήν μου, καὶ καταλάβοι.

[00240]    Ινα χοϊκὸς, ἀντὶ ἐπουρανίου, γενοίμην.

[00241]    ^[7.10] Συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρ τωλῶν, καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον.

[00242]    Εὰν συντελεσθῇ ἡ πονηρία τῶν ἁμαρ τωλῶν, ὁ δίκαιος κατευθύνει τὴν ὁδὸν αὑ τοῦ, μηκέτι πολεμούμενος ὑπ' αὐτῶν.

[00243]    ^[7.13] Εὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ῥομ φαίαν αὐτοῦ στιλβώσει.

[00244]    Ρομφαία ἐστὶ νοητὴ, λόγος πνευματικὸς χωρίζων ψυχὴν ἀπὸ σώματος η κακίας η ἀγνωσίας.

[00245]    ^[7.14] Ητοίμασε σκεύη θανάτου, τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις.

[00246]    Καιόμενοί εἰσιν οἱ τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ διαβόλου δεχόμενοι.

[00247]    ^[7.17] Καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται.

[00248]    Η κορυφὴ νῦν τὸν νοῦν σημαίνει, ειπερ ὁ στέφανος τῆς χάριτος, κατὰ τὸν Σωλο μῶντα, ητις ἡ σοφία, δέδεται τῇ κορυφῇ.

[00249]    ^[8.1] Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν.

[00250]    Κολαστικὸν καὶ τιμωρητικόν.

[00251]    Εὐσεβίου.

[00252]    Ενταῦθα εἰς τὸ τέλος ειρηται, διὰ τὸ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων τετυχηκέ ναι τὰ ἐν τῷ παρόντι ψαλμῷ πεπροφητευμέ να·

[00253]    ὑπὲρ δὲ τῶν ληνῶν διὰ τοὺς ἐν πάσῃ τῇ γῇ συστάντας λαοὺς, καὶ τὰς ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, ασπερ ὁ λόγος ληνοὺς ἀλληγορικῶς ἀποκαλεῖν ειωθεν·

[00254]    πάλαι μὲν ουν, ὁπηνίκα εις ην ὁ λαὸς ὁ καλούμενος Ισραὴλ, ἀμ πελὼν ἐχρημάτιζεν ουτος.

[00255]    Καὶ ὁ νεὼς ὁ παρ' αὐτοῖς πύργος, προλήνιόν τε τὸ πρὸ τοῦ νεὼ θυσιαστήριον, κατὰ τὴν τοῦ Ησαΐου προφη τείαν.

[00256]    Αλλὰ νῦν οὐ μιᾶς ληνοῦ, πλειόνων δὲ ληνῶν ὁ λόγος μνημονεύει, διὰ τὰ πολλὰ θυσιαστήρια τὰ καθ' ολης τῆς γῆς διὰ Χρισ τοῦ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις αὐτοῦ συνεστῶτα.

[00257]    ∆ιὸ καὶ ἐν πγʹ ψαλμῷ, ὑπὲρ τῶν ληνῶν ἐπι γεγραμμένῳ καὶ αὐτῷ, πολλὰ θυσιαστήρια καὶ πλεῖστα σκηνώματα καὶ αὐλαὶ πολλαὶ θεσπίζονται·

[00258]    δι' ων ἀντικρὺς τὰ καθ' ολης τῆς γῆς ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Θεοῦ ἱδρυ μένα θυσιαστήρια δηλοῦται·

[00259]    οθεν καὶ αὐτὸς ὑπὲρ τῶν ληνῶν τὴν προγραφὴν περιέχει.

[00260]    Ωρ.

[00261]    Καὶ ὁ ὀγδοηκοστὸς ἐπιγέγραπται εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τῶν ληνῶν τῷ Ασὰφ, ου ἡ ἀρχή·

[00262]    Αγαλλιᾶσθε τῷ βοηθῷ ἡμῶν.

[00263]    Καὶ ἐν τῷ πγʹ ψαλμῷ τὴν Υπὲρ τῶν ληνῶν εὑ ρήσεις ἐπιγραφήν·

[00264]    πρὸς δὲ ταῦτα λάβωμεν τὰ περὶ Νῶε φυτεύοντος αμπελον·

[00265]    τήν τε περὶ τοῦ Ιούδα παρὰ Ιακὼβ εὐλογίαν·

[00266]    ∆εσμεύων πρὸς αμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ·

[00267]    καὶ τὴν Ισσάχαρ, ος ἰδὼν τὴν ἀνάπαυσιν οτι καλὴ, καὶ τὴν γῆν οτι πίων, ὑπέθηκε τὸν ωμον εἰς τὸ ποιεῖν καὶ ἐγενήθη ἀνὴρ γεωρ γός.

[00268]    Καὶ μὲν Οζίας γεωργὸς ην, ἀμπελουρ γοὺς εχων ἐν τῇ ὀρεινῇ.

[00269]    Καὶ ἡ γύνη δὲ παντὸς δικαίου ὡς αμπελός ἐστιν εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας αὐτοῦ, ῳ γίνεται οινος εὐφραίνων καρδίαν ἀνθρώπου.

[00270]    Καὶ ὁ Εκκλησιαστής·

[00271]    Εφύτευσεν ἀμπελῶνας, ωρυξε ληνόν.

[00272]    Καὶ ὁ Σολομῶν φησιν·

[00273]    Οινον δὲ αἱ ληνοί σου ἐκβλύζωσιν.

[00274]    ^[8.3] Ενεκα τῶν ἐχθρῶν σου, τοῦ κα ταλῦσαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν.

[00275]    Ωρ.

[00276]    Ως ἐχθρὸς μὲν ἡμᾶς ὁ Σατανᾶς ἁμαρ τάνειν καταναγκάζει·

[00277]    ὡς δὲ ἐκδικητὴς, πα ραδιδομένους κολάζει, Υμέναιον ουν καὶ Αλέξανδρον αὐτὸς βλασφήμους ἀπεργασά μενος, πάλιν ἐπαίδευσεν, διὰ τὰς εἰς Θεὸν βλασφημίας.

[00278]    ^[8.6] Ηλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ' ἀγ γέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν.

[00279]    Εὐσεβίου.

[00280]    Πῶς δόξῃ καὶ τιμῇ τὸν αν θρωπον ἐστεφάνωσεν ὁ τῶν ολων Θεός, νοήσεις, οτι ἐπὶ μόνου τοῦ ἀνθρώπου ἀνα γέγραπται εἰρηκὼς ὁ Θεός·

[00281]    Ποιήσωμεν αν θρωπον κατ' εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ' ὁ μοίωσιν·

[00282]    καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ανθρωπον, κατ' εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν.

[00283]    Καὶ ἐπι φανειῶν κατηξίωσεν ἑαυτοῦ, καὶ σάρκα πε ριβεβλημένῳ ὁμιλίας θείας μετέδωκεν, τότε μὲν δι' ἀγγέλων, τότε δὲ καὶ αὐτὸς δι' ἑαυ τοῦ τοῖς ἁγίοις ὀφθεὶς καὶ χρηματίσας·

[00284]    καὶ ετι πρὸς τούτοις θείου Πνεύματος καὶ δυ νάμεως οὐρανίου μέτοχον αὐτὸν ἀνέδειξεν, ὡς τὰ μέλλοντα προαγορεύειν, καὶ νόσους παντοίας θεραπεύειν, ηδη δὲ καὶ νεκροὺς ἐγείρειν·

[00285]    ὁποῖα προφῆται καὶ ἀπόστολοι πε ποιηκέναι ἱστοροῦνται·

[00286]    εἰ δὲ απασιν τοῖς λεχθεῖσιν προσθείης τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τὴν ενσαρκον οἰκονομίαν, οψει πῶς ειρηται·

[00287]    ∆όξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτὸν, δηλαδὴ οτι τὸν ανθρωπον.

[00288]    ^[9.1] Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ολῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμά σιά σου.

[00289]    Ετεροι δὲ πρὸς αὐτὸν, οὐ περὶ αὐτοῦ τὸν παρόντα φασὶν ᾳδεσθαι ψαλμὸν, ὑπὲρ τῆς ἀνθρωπείας ἐξομολογουμένου φύσεως τοῦ προφήτου, τῶν τελείων ιδιον λέγοντος τὸ πᾶσαν ἀνατιθέναι τῷ Θεῷ τὴν καρδίαν·

[00290]    Αγαπήσεις γὰρ, φησὶ, τὸν Θεόν σου ἐξ ολης τῆς καρδίας σου κτλ.

[00291]    Ο δὲ νῦν ἐμφαίνει τό·

[00292]    ἐν ολῃ καρδίᾳ μου, ο δὲ ποιεῖ, προφητικοῖς ὀφθαλμοῖς τὰ ἐσόμενα προιδὼν, καὶ διηγεῖ ται ταῦτα, κοινωνοὺς τῆς ἐξομολογήσεως ποιούμενος τοὺς ἀκροατὰς, χαρὰν εχων τὸν καρπὸν τοῦ Πνεύματος, ἐπηρμέναις τε θεω ρίαις τὰ τοῦ Θεοῦ διηγούμενος θαύματα.

[00293]    ^[9.6] Επετίμησας εθνεσι, καὶ ἀπώλετο ὁ ἀσεβής·

[00294]    τὸ ονομα αὐτῶν ἐξήλειψας εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

[00295]    Υπὲρ τῆς ἀνθρωπίνης τυραννουμένης φύ σεως ουτω πικρὰν αὐτῷ τὴν τιμωρίαν ἐπέ θηκας.

[00296]    Επετίμησας τοῖς εθνεσι, τουτέστι τὰ θεῖα διδάγματα διὰ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἑξῆς διδασκάλων αὐτοῖς παραδούς·

[00297]    ων δεξαμένων, ἀπώλετο [ὁ ἀσεβὴς], τοὺς κατὰ τὴν πλάνην προσκυνοῦντας οὐκ εχων.

[00298]    Ουτω καὶ Λυκάοσι θῦσαι πειρωμένοις Παῦλος ἐπε τίμα καὶ Βαρνάβας, εἰπόντες·

[00299]    Τί ποιεῖτε, ανδρες;

[00300]    Καὶ ἡμεῖς ὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῶν ανθρωποι, ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων ὑμᾶς ἐπιστρέφοντες.

[00301]    Καὶ Γαλάταις δὲ Παῦλος ἐπε τίμα·

[00302]    Ω ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσ κανεν, ἐν οις κατ' ὀφθαλμοὺς Ιησοῦς Χρισ τὸς προεγράφη ἐν ὑμῖν ἐσταυρωμένος;

[00303]    Ουτω Κορινθίοις·

[00304]    Ολως ἀκούεται ἐν ὑμῖν πορνεία, καὶ ητις οὐδὲ ἐν τοῖς εθνεσιν ὀνομάζεται.

[00305]    Εξηλείφθη τοίνυν αὐτοῦ τὸ ονομα εἰς τὸν αἰῶνα.

[00306]    Απασα γὰρ εσβεσται τελετὴ τῶν νῦν ἀνθρώπων καὶ ἀγνοούντων τὰ τῆς εὐ σεβείας μυστήρια, τοσοῦτον καὶ τό·

[00307]    Οδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται.

[00308]    ^[9.8] Καὶ ὁ Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα μένει, ἡτοίμασεν ἐν κρίσει τὸν θρόνον αὐτοῦ.

[00309]    Οὐ μόνον κατὰ τὸν παρόντα βίον τὴν οἰκείαν δύναμιν εδειξεν, ἀλλὰ καν τῷ μέλ λοντι τὸ φρικῶδες αὐτοῦ δείξει κριτήριον πᾶσιν ἀνθρώποις, δικάζων, καὶ τὰ πρὸς ἀξίαν ἀπονέμων ἑκάστῳ.

[00310]    ^[9.9] Καὶ αὐτὸς κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ, κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι.

[00311]    Οἰκουμένην μὲν νοήσεις τὴν ἐκκλησίαν, οἰκουμένην ὑπό τε Πατρὸς καὶ Υἱοῦ, κατὰ τό·

[00312]    Εγὼ καὶ ὁ Πατήρ μου ἐλευσόμεθα, καὶ μονὴν παρ' αὐτῷ ποιησόμεθα·

[00313]    λαοὺς δὲ, τοὺς λοιποὺς παρὰ τὴν ἐκκλησίαν, η τοὺς ἐκ πε ριτομῆς.

[00314]    Οσοι γὰρ ἐν νόμῳ ημαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται, τῶν ἀνόμων ἁμαρτόν των, ἀνόμως ἀπολλυμένων.

[00315]    Φοβητέον αρα τὸν τοιοῦτον κριτὴν τοὺς ψεκτάς τε πρά ξεις καὶ ἀσεβὲς εχοντας φρόνημα.

[00316]    ^[9.13] Οὐκ ἐπελάθετο τῆς δεήσεως τῶν πενήτων.

[00317]    Τοιαύτη τίς ην;

[00318]    Η διὰ τῶν ὀλοφύρσεων καὶ τῶν θρήνων γενομένη, οιόν τινα αιτησιν εχουσα περὶ τῶν κατεχόντων δεινῶν.

[00319]    ^[9.14] Ο ὑψῶν με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου.

[00320]    Ινα μὴ καὶ πύλαι τοῦ ᾳδου κατισχύσωσιν αὐτοῦ, αιτινές εἰσιν αἱ κακίαι κατάγουσαι εἰς πυθμένα ᾳδου.

[00321]    ^[9.16] Ενεπάγησαν εθνη ἐν διαφθορᾷ ῃ ἐποίησαν·

[00322]    ἐν παγίδι ταύτῃ ῃ εκρυψαν, συ νελήφθη ὁ ποὺς αὐτῶν.

[00323]    Καὶ μὴν κατὰ τῆς ἀρετῆς, ἀφθαρσίας λεγομένης, ὡς ἐν τῷ·

[00324]    Η χάρις μετὰ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν ἐν ἀφθαρσίᾳ·

[00325]    ἡ ἐναντίως εχουσα κακία, λέγοιτο αν εἰκό τως διαφθορὰ καὶ φθορά.

[00326]    Ειρηται γοῦν·

[00327]    Ει τις φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός.

[00328]    Καὶ παρὰ τῷ προφήτῃ·

[00329]    Ενεκεν ἀκαθαρσίας διεφθά ρηται φθορᾷ.

[00330]    ^[9.17] Γινώσκεται Κύριος κρίματα ποιῶν.

[00331]    Εστιν οτε καὶ ἐκ τῶν κριμάτων ποδη γούμενος ὁ ανθρωπος ἐπιγινώσκει τὸν Κύριον.

[00332]    ^[9.18] Αποστραφήτωσαν οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὸν ᾳδην, πάντα τὰ εθνη τὰ ἐπιλαν θανόμενα τοῦ Θεοῦ.

[00333]    Αποστρέφονται οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὸν ᾳ δην, ινα ιδωσιν τὴν Ιησοῦ ψυχὴν καταβαί νουσαν καὶ ἀναβαίνουσαν.

[00334]    Οἱ γὰρ προσδο κήσαντες αὐτὴν ὡσπερεὶ εξω εβλεπον, πρῶ τον μὲν οἱ ἐν ἡμῖν ἁμαρτωλοὶ, ειτα τὰ εθνη.

[00335]    Τί ἐπελάθετο τὰ εθνη τὸν Κύριον;

[00336]    ἡ γὰρ λήθη δευτέρα γνώσεως·

[00337]    οὐκοῦν ἐντεῦθεν σαφὲς καὶ τό·

[00338]    Εγὼ ἐφύτευσά σε αμπελον καρποφόρον, πᾶσαν ἀληθινήν·

[00339]    Πῶς ἐστρά φης εἰς πικρίαν, ἡ αμπελος ἡ ἀλλοτρία;

[00340]    ^[9.28,29] Ου ἀρᾶς τὸ στόμα αὐτοῦ γέ μει ...

[00341]    Εγκάθηται ἐνέδρᾳ μετὰ πλουσίων ἐν ἀποκρύφοις.

[00342]    Ο μὲν δίκαιος εὐλογεῖ τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ, ὁ δὲ ἁμαρτωλὸς ἐγκάθηται ἐνέδρᾳ.

[00343]    ^[9.30-32] Ενεδρεύει ἐν ἀποκρύφῳ, ὡς λέων ἐν τῇ μάνδρᾳ αὐτοῦ·

[00344]    ἐνεδρεύει τοῦ ἁρ πάσαι πτωχὸν, ἁρπάσαι πτωχὸν ἐν τῷ ἑλ κύσαι αὐτὸν ἐν τῇ παγίδι αὐτοῦ·

[00345]    ταπεινώσει αὐτὸν, κύψει, καὶ πεσεῖται ἐν τῷ αὐτὸν κα τακυριεῦσαι τῶν πενήτων.

[00346]    Καθάπερ ὁ λέων τῇδε κἀκεῖσε μεταφέρει τὸ ομμα, θήραν ἐπιζητῶν, ουτως νύκτωρ καὶ μεθ' ἡμέραν ἁρπαγῆς καὶ πλεονεξίας ἐπινοεῖ μηχανήν·

[00347]    ἀλλ' ὁμῶς κύψει, καὶ πεσ εῖται.

[00348]    Ελκει μὲν διὰ τοῦ λογισμοῦ, ἁρπάζει δὲ διὰ τῆς κατ' ἐνεργίαν ἁμαρτίας.

[00349]    ^[9.33] Μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων.

[00350]    Εἰ ἐπελάθετο τῶν πενήτων ὁ Κύριος, ῃδει τοὺς πένητας ὁ Κύριος.

[00351]    ^[9.34] Ειπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ·

[00352]    Οὐ ζη τήσει.

[00353]    Αλλὰ καν μυριακὶς ἐκεῖνος ταῦτα λογί σηται, σὺ βλέπεις·

[00354]    τοῦτο γὰρ νοητέον.

[00355]    ^[9.36] Σύντριψον τὸν βραχίονα τοῦ ἁμαρ τωλοῦ καὶ πονηροῦ.

[00356]    Αμαρτωλός ἐστιν ὁ ἐξ ἡδυπαθείας καὶ ἀκολασίας ἁμαρτάνων·

[00357]    πονηρὸς δὲ ὁ ἑκου σίως κακοποιητικός.

[00358]    Βραχίονα δὲ ειπε τὴν πονηρὰ κατεργασαμένην ψυχήν.

[00359]    Η συν τριβὴ τοῦ βραχίονος ἀφανίζει τὰς ἁμαρτίας·

[00360]    τὸ δὲ ἀπαλλαγῆναι τῶν ἁμαρτιῶν εὐεργε σία ἐστὶ τοῦ συντριβῆναί τινος βραχίονα·

[00361]    ουτω καὶ ἐγὼ πείθομαι κολάζειν Θεῷ.

[00362]    ^[9.37,38] Βασιλεύει Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος·

[00363]    ἀπολεῖσθε, εθνη, ἐκ τῆς γῆς αὐτοῦ·

[00364]    τὴν ἐπιθυμίαν τῶν πενήτων εἰσήκουσεν Κύριος.

[00365]    ∆εῖ γὰρ τὸν Κύριον βασιλεύειν διὰ τῶν αἰώνων, αχρις ου ἐπιθυμίαν τῶν πενήτων εἰ σήκουσε Κύριος, αχρις ου θῇ πάντας τοὺς ἐχ θροὺς ὑποπόδιον τῶν ποδῶν αὐτοῦ.

[00366]    Η γὰρ βασιλεία αὐτοῦ ἐστιν ἡ θεωρία πάντων τῶν γεγονότων καὶ γενησομένων αἰώνων·

[00367]    δι' ης θεωρίας καὶ οἱ ἐχθροὶ φίλοι γίνονται·

[00368]    ἡ δὲ γῆ τοῦ Κυρίου, ἡ θεωρία τῶν γεγονότων αἰώ νων·

[00369]    ἡ δὲ βασιλεία, φαμὲν, τό·

[00370]    τηνικαῦτα ἐπακούει τῆς ἐπιθυμίας ὁ Κύριος, ὁπηνίκα αν παράσχῃ τὸ ἐπιθυμητὸν τῇ ἐπιθυμη σάσῃ ψυχῇ.

[00371]    ^[10.4] Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν πένητα ἀποβλέπουσι·

[00372]    τὰ βλέφαρα αὐτοῦ ἐξετάζει τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.

[00373]    Εἰ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου εἰς πένητας ἀπο βλέπουσι, γενώμεθα πένητες, ινα οἱ ὀφθαλ μοὶ Κυρίου εἰς ἡμᾶς ἐπιβλέπωσιν.

[00374]    Εἰ δὲ οἱ πλούσιοι οὐκ εἰσὶ πένητες, οἱ ὀφθαλμοὶ Κυ ρίου εἰς τοὺς πλουσίους οὐκ ἀποβλέπουσι.

[00375]    Σὺ δὲ οταν ἀκούσῃς ἐν οὐρανοῖς ειναι, καὶ παροικεῖν τὸν Θεὸν, ἐκ τῆς ἱερᾶς γραφῆς, η ἐνδότερον ειναι τοῦ καταπετάσματος, μὴ περιορισμούς τινας καὶ τοπικὰς οἰκήσεις, καὶ μεταβάσεις, καὶ ἀναβάσεις, καὶ ἐξελεύ σεις νοήσῃς·

[00376]    πτωχοπρεπεῖ γὰρ ουσῃ τῇ ἡμε τέρᾳ φύσει, καθὰ χωρεῖ ἀκοῦσαι, διαλέγεται αὐτῇ τὸ Πνεῦμα τὸ αγιον.

[00377]    Καὶ μάρτυς τοῦ λόγου ἡ μωσαϊκὴ συγγραφὴ, παχεῖα καὶ ἀνάξια Θεοῦ τοῦ ἀπεριγράπτου περιέχουσα ῥήματα·

[00378]    ατινα οὐ Μωσῆς ἐξέθετο οικοθεν, ἀλλ' ὁ Θεὸς δι' ἀγγέλων αὐτοῦ ἐν ορει τῷ Σιναΐῳ ταῦτα προηγόρευσε ἐπὶ τῆς σκηνῆς·

[00379]    οθεν ὡς ἀγγέλου ταῦτα λαλήσαντος, οὐδὲ τέθεικεν ολως τὸ ονομα ἐν τῇ ἀπογραφῇ αὐτῆς ὁ Μωϋσῆς, καθὼς οἱ λοιποὶ προφῆται βίβλοις τῶν οἰκείων προφητειῶν.

[00380]    Βλέ φαρα δὲ [νοήσεις] κριτικὴν αὐτοῦ πρόνοιαν καὶ τῶν πραγμάτων ἐξεταστικήν.

[00381]    ^[10.5] Ο δὲ ἀγαπῶν ἀδικίαν, μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.

[00382]    Εἰ ὁ ἀγαπῶν τὴν ἀδικίαν, μισεῖ τὴν ἑαυ τοῦ ψυχὴν, ὁ μισῶν δηλονότι τὴν ἀδικίαν, ἀγαπᾷ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.

[00383]    ^[10.6] Πῦρ καὶ θεῖον καὶ πνεῦμα καται γίδος, ἡ μέρις τοῦ ποτηρίου αὐτῶν.

[00384]    Ποτήριον νῦν τὴν κόλασιν ὀνομάζει, ἐν ῳ κακίας καὶ ἀγνωσίας ἐγκέκραται πόμα.

[00385]    ^[11.1] Σῶσόν με, Κύριε, οτι ἐκλέλοιπεν οσιος, οτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.

[00386]    Επειδὴ κινδυνεύει τῆς ἀληθείας ἀπεσ βεσθῆναι τὸ χάρισμα, οἱ μὲν οσιοι ἐκλελοί πασιν, αἱ δὲ ἀλήθειαι ὠλιγώθησαν·

[00387]    οὐκ ἐν τοῖς ὁσίοις μόνοις αἱ ἀλήθειαι, καὶ ἐν τοῖς ἀληθέσιν ἡ ὁσιότης.

[00388]    Η ἐπειδὴ οἱ οσιοι ἐκ λελοίπασιν, διὰ τοῦτο ὠλιγώθησαν αἱ ἀλή θειαι·

[00389]    καὶ τάχα ἡ σπάνις τῶν ὁσίων αἰτία γέγονε τῶν πολλῶν αἱρέσεων.

[00390]    ^[11.6] Απὸ τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν, καὶ ἀπὸ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων, νῦν ἀναστήσομαι, λέγει Κύριος·

[00391]    θήσομαι ἐν σω τηρίᾳ, παῤῥησιάσομαι ἐν αὐτῷ.

[00392]    Εὰν ἐκ τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν νῦν ἀναστήσομαι, φησὶ, λέγει Κύριος, τίς ἀνιστάμενον οὐ δέδοικεν Κύριον;

[00393]    Καί·

[00394]    Ανάσ τηθι, Κύριε ὁ Θεός μου, ὑψώθητι;

[00395]    Απευ ξώμεθα τὴν τοιαύτην υψωσιν, καὶ μὴ βου ληθῶμεν ἰδεῖν ἐπαιρομένην χεῖρα κατὰ τῶν ἀπειθούντων, ετι καὶ μᾶλλον ἐπαφιεμένην τοῖς σκληροτέροις.

[00396]    Καὶ οὐκ ἐπελάθετο τῆς κραυγῆς τῶν πενήτων, καὶ οὐκ εἰς τέλος ἐπιληθήσεται ὁ πτωχός.

[00397]    Η καὶ ουτως·

[00398]    οἱ πτωχοὶ δι' ἐμὲ καὶ πένητες γεγονότες τῷ σῷ πνεύματι, στένουσιν ἀεὶ ταπεινούμενοι, προσέχοντές μου τῷ λόγῳ, καὶ πίστιν ἀκ λινῆ διασώζοντες·

[00399]    ων ενεκεν ἀναστήσομαι, καὶ κατὰ τὸ πρέπον, τῇ ἐμῇ ἀναστάσει σωτηρίαν θήσομαι πᾶσιν ἀνθρώποις.

[00400]    ^[11.8,9] Σὺ, Κύριε, φυλάξεις ἡμᾶς, καὶ διατηρήσεις ἡμᾶς ...

[00401]    Κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς πε ριπατοῦσιν.

[00402]    Επειδὴ ὁ κύκλος τῇ εὐθείᾳ ἐναντίος ἐστὶ κατὰ τὴν σκολιότητα καὶ εὐθύτητα, οἱ δὲ ἀσεβεῖς κύκλῳ περιπατοῦσιν, οἱ εὐσεβεῖς αρα εὐθείαν περιπατοῦσι.

[00403]    ∆ιὰ τοῦτό φησι·

[00404]    Φυ λάξεις ἡμᾶς, ἐπειδὴ κυκλοῦντες κυκλοῦσιν ἡμᾶς οἱ ἀσεβεῖς, ἐπιβουλεύοντες τῇ ἡμῶν σωτηρίᾳ, ουτοι δ' αν ειεν ἀντικείμεναι δυ νάμεις.

[00405]    ^[12.1] Εἰς τὸ τέλος, ψαλμὸς τῷ ∆αυίδ.

[00406]    Υπόθεσις Εὐσεβίου.

[00407]    ∆ιὰ τὸ τέλος, τὸ παρὰ τῷ Θεῷ, πάντα τὰ πρὸ τοῦ τέλους ἀνδρικῶς ἠγωνίζετο·

[00408]    τὸ δὲ τέλος καρπὸς ὁ τῶν πό νων, ζωὴν αἰώνιον καὶ βασιλείαν οὐρανῶν τοῖς γνησίως ἀγωνιζομένοις προξενῶν.

[00409]    Επεὶ τοίνυν καὶ ὁ ∆αυὶδ τούτων εις ην, εἰς μὲν τὸ τέλος τῷ Θεῷ τὸν ψαλμὸν καὶ τὴν ῳδὴν ἀνέπεμπε.

[00410]    Κατὰ δὲ τὴν ἀρχὴν, ὡσανεὶ ετι ἀγωνιζόμενος, τὰς πρώτας προέφερε φωνάς·

[00411]    ^[12.2] Εως πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος;

[00412]    εως πότε ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ;

[00413]    Τοῦ αὐτοῦ.

[00414]    ∆ιδάσκων, τῆς μνήμης τοῦ Θεοῦ καιρῷ τινι ἀποπεπτωκέναι [τὴν λήθην]·

[00415]    (λήθην γὰρ ὁ Θεὸς ποιεῖται τῶν λανθανόν των αὐτοῦ·

[00416]    λανθάνει δὲ αὐτοῦ πᾶς ὁ ἁμαρ τάνων)·

[00417]    ἀλλὰ καὶ ἐπεὶ ἀποστρέφει τὸ πρόσω πον αὑτοῦ ἀπὸ τῶν αἰσχρόν τι πραττόντων ἀναξίως τῶν αὐτοῦ ὀφθαλμῶν, τουτέστι τῆς θεωρητικῆς καὶ ἐπισκοπικῆς αὐτοῦ δυνά μεως, βιούντων μεγάλως φροντιζόντων περὶ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀγωνιῶν ἐφ' οις ἑαυτῷ συνῄδει, πληττόμενός τε ὑπὸ τοῦ συνειδότος, καὶ τὴν ψυχὴν ὑπὸ λογισμῶν ἀνιώμενος, ἐπιλέγει·

[00418]    ^[12.3] Εως τίνος θήσομαι βουλὰς ἐν ψυχῇ μου, ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας καὶ νυκτός;

[00419]    Τοῦ αὐτοῦ.

[00420]    Ανθ' ου ὁ Σύμμαχος ἡρμή νευσεν εἰπών·

[00421]    Μέριμναν ἐν τῇ διανοίᾳ μου καθ' ἡμέραν.

[00422]    Ταῦτα δὲ, φησὶν, ἐγράφη εἰς νουθεσίαν ἡμῶν, οπως καὶ αὐτοὶ, διαθέσει τοῦ ταῦτα εἰρηκότος, εἰ γένοιτο ἡμῖν χρεία μετα νοίας καὶ ἐξομολογήσεως ἐπί τισιν οὐκ ὀρθῶς ἡμῖν πεπραγμένοις, ταῖς αὐταῖς χρησώμεθα μεθόδοις, ωσπερ φαρμάκοις ψυχῆς σωτηρίοις, εὐκαίρως τοῖς παροῦσι λόγοις τῆς ἐξομολο γήσεως χρώμενοι.

[00423]    ^[13.1] ∆ιέφθειραν, καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασι.

[00424]    Ελθὼν, φησὶν ὁ Κύριος, οὐδ' ενα ευρον χρηστότητος ἐργάτην, ἀλλ' ὑπεύθυνον πάσῃ πράξει ἀτόπῳ.

[00425]    Εἰ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι διαφ θείρονται, ἀλλ' οὐχὶ ἡ φαύλη εννοια τάχα διαφθείρει, ἀλλ' αὐτὸ ταύτης ἐπιτέλεσμα τῆς ἐννοίας.

[00426]    ^[13.3] Καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ εγνωσαν, οὐκ εστι φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.

[00427]    Εγώ εἰμι ἡ ὁδὸς, φησὶν ὁ Σωτὴρ, καὶ αὐτός ἐστιν εἰρήνη ἡμῶν.

[00428]    Τῷ γὰρ φόβῳ Κυρίου ἐκκλίνει πᾶς ἀπὸ κακοῦ.

[00429]    ^[13.4] Οἱ κατεσθίοντες τὸν λαόν μου βρώ σει αρτου.

[00430]    Εν τῷ ἐγγίζειν ἐπ' ἐμὲ κακοῦντας τοῦ φαγεῖν τὰς σάρκας μου.

[00431]    ^[13.6] Βουλὴν πτωχοῦ κατῃσχύνατε, οτι Κύριος ἐλπὶς αὐτοῦ ἐστι.

[00432]    ∆ι' ἡμᾶς γὰρ ἐπτώχευσεν ὁ Κύριος, πλού σιος ων, ιν' ἡμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλου τίσωμεν.

[00433]    ^[14.3] Καὶ ὀνειδισμὸν οὐκ ελαβεν ἐπὶ τοὺς εγγιστα αὐτοῦ.

[00434]    Ο ἀνεπιλήπτως βιῶν, ὀνειδισμὸν οὐ λαμ βάνει ἐπὶ τοὺς εγγιστας αὐτοῦ.

[00435]    ^[14.5] Τὸ ἀργύριον αὐτοῦ οὐκ εδωκεν τόκῳ.

[00436]    Τοῦτο λεκτέον πρὸς τοὺς τοκιστὰς, ὡς κωλυτικὸν τῆς ἐν ἁγίῳ ορει κατασκηνώσεως.

[00437]    Ο ποιῶν ταῦτα, οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.

[00438]    Εὐσεβίου.

[00439]    Ο γε μὴν ὁμοῦ πάντα προκα τηριθμημένα κατορθώσας, ἀντιτελὴς γενό μενος, καὶ πᾶν τὸ σῶμα τῆς κατὰ Θεὸν πο λιτείας ὁλόκληρον, ωσπερ καὶ ὑγιὲς καὶ πᾶσιν ἀγαθοῖς λόγων τε καὶ εργων ἀπηρτισ μένον διατηρήσας, οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.

[00440]    ^[15.4] Οὐ μὴ συναγάγω τὰς συναγωγὰς αὐτῶν ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ μὴ μνησθῶ τῶν ὀνο μάτων αὐτῶν διὰ χειλέων μου.

[00441]    Συνάγων, φησὶ, συναγωγὰς ἐκ τῶν ἐθνῶν, οὐ δι' αἱμάτων αὐτὰ συνάξω, οὐδὲ παρασ κευάσω διὰ τῆς νομικῆς μοι προέρχεσθαι λατρείας, δι' αἰνέσεως δὲ μᾶλλον καὶ τῆς ἀναιμάκτου θυσίας·

[00442]    πάλαι μὲν, φησὶν, ἐπ' ἀ ξίαν τῶν πράξεων ἐπήγοντο προσηγορίας, εἰδωλολάτραι, πολύθεοι ὀνομαζόμενοι·

[00443]    νῦν δὲ οὐκέτι μνησθήσομαι τῶν ὀνομάτων ἐκεί νων·

[00444]    εὐσεβεῖς αὐτοὺς καὶ ἁγίους, κλητούς τε καὶ ἐκλεκτοὺς ὀνομάζων.

[00445]    ^[15.9] Καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου.

[00446]    Γλῶσσαν νῦν λέγει τὸ χάρισμα τοῦ Πνεύ ματος.

[00447]    ^[16.3] Εδοκίμασας τὴν καρδίαν μου, ἐπεσ κέψω νυκτός.

[00448]    Εἰ ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμασίαν, ἡ θλῖψις αρα δο κιμασίαν κατεργάζεται·

[00449]    εἰ δὲ ἡ δοκιμα σία ἐν νυκτὶ διέδραμεν, ἡ νὺξ ἐνταῦθα τὴν θλῖψιν σημαίνει, ἐν ῃ σκοτοῦται πταιομένη ψυχὴ λογική.

[00450]    Εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης καὶ τεθλιμμένης ὁδοῦ, τουτέστι τῆς πρακτικῆς, ητις δοκεῖ πρῶτον ὀδύνης, καὶ οὐ χαρᾶς πρόξενος, υστερον μέντοι καρποὺς δικαιοσύνης ἀποδιδοῦσα τοῖς δι' αὐτῆς γε γυμνασμένοις.

[00451]    ^[16.7] Θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου, ὁ σώ ζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σέ·

[00452]    ἐκ τῶν ἀνθεσ τηκότων τῇ δεξιᾷ σου φύλαξόν με, ὡς κό ρην ὀφθαλμοῦ.

[00453]    Ωσπερ τὴν πλήξασαν αὐτὸν δύναμιν, ὁ Ιὼβ χεῖρα λέγει Θεοῦ·

[00454]    Η χείρ ἐστί σου, φησὶν, μή με στροβῇ τοσούτως.

[00455]    Καὶ τοὺς ἐχθροὺς τῆς εὐεργετικῆς χειρὸς τοῦ Θεοῦ καλεῖ ὁ ∆αυὶδ ῥομφαίαν Θεοῦ.

[00456]    Χεὶρ δὲ εὐερ γετικὴ Θεοῦ οἱ αγγελοί εἰσιν, δι' ων προ νοεῖται κόσμου τοῦ αἰσθητοῦ, οις ἀντίκειν ται δαίμονες, βουλομένοις πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι, καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.

[00457]    ^[17.9] Ανέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ, καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ κατεφλόγισεν, ανθρακες ἀνήφθησαν ἀπ' αὐτοῦ.

[00458]    Ωργίσθη, φησὶ, καὶ κατέβαλεν τὸ πῦρ, δι' ου πάλιν τοὺς ἀνθρώπους κατέφλεγεν.

[00459]    Ανθρακες, ὁ τῶν ἀποστόλων χορός·

[00460]    τούτου γὰρ τοῦ πυρὸς κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεν τηκοστῆς μεταλαβόντες, καὶ γλώσσας ἐπὶ τῶν κεφαλῶν πυρίνας δεξάμενοι, ανθρακες εἰκότως ἐχρημάτιζον, φωτίζοντες ὁμοῦ τὰ εθνη καὶ καθάροντες·

[00461]    οτι ταῦτα ἐγένετο, τοῖς ἑξῆς ἐπαγομένοις μάνθανε·

[00462]    ^[17.10,11] Καὶ εκλινεν οὐρανὸν, καὶ κα τέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ ἐπέβη ἐπὶ Χερουβείν.

[00463]    Χερουβεὶμ ἑρμηνεύεται γνῶσις καὶ σύνε σις·

[00464]    εἰς τοὺς δικαίους ουν λέγει.

[00465]    ^[17.12] Καὶ εθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐ τοῦ, κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ.

[00466]    Εθετο τὸ σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ, μέσον ἑαυτοῦ τε καὶ ἡμῶν θεὶς, ωσπερ Μωϋσῆς πά λαι τὸ κάλυμμα μέσον ἑαυτοῦ τε καὶ πω ρώσεως Ισραὴλ, εἰ μὴ ῥᾳδίως ειδῃ σκοτεινὴ φύσις, τὸ ἀπόθετον κάλλος μὴ ῥᾳδίως ἐπι τυχοῦσα, ῥᾳδίως καὶ ἀποβάλλει, διὰ τὴν εὐκολίαν τῆς κτίσεως.

[00467]    ∆ιὰ τοῦτο μέσον ἡ μῶν τε καὶ Θεοῦ ὁ σωματικὸς ουτος ισταται γνόφος, ωσπερ ἡ νεφέλη τὸ πάλαι τῶν Αἰ γυπτίων καὶ τῶν Εβραίων·

[00468]    καὶ τοῦτό ἐστιν ισως ο εθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ.

[00469]    ∆ιὸ καὶ Παῦλός φησιν·

[00470]    Ο μόνος εχων ἀθανασίαν, καὶ φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον.

[00471]    ^[17.20] Ρύσεταί με, οτι ἐθέλησέν με.

[00472]    Ουτως ὁ ὑπὸ τῆς σῆς προνοίας ῥυσθεὶς, ἐλπίζω πάντων περιγενέσθαι τῶν δυσμενῶν, καὶ μὴ πρότερον ἀποστῆναι, εως αὐτοὺς αυθις ὑπηκόους εἰργάσωμαι·

[00473]    τοῦτο γὰρ καὶ παρεδήλωσεν εἰρηκώς·

[00474]    Πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου.

[00475]    ^[17.36] Καὶ ἡ παιδεία σου κτλ.

[00476]    Τό·

[00477]    Καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει, Θεοδωτίονός ἐστιν, ἀντὶ τοῦ·

[00478]    Καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, εἰρημένον τοῖς Οʹ.

[00479]    ^[17.40] Συνεπόδισας πάντας τοὺς ἐπανισ ταμένους ἐπ' ἐμὲ ὑποκάτω μου.

[00480]    Καὶ μὴν οὐκ ισμεν τὸν ∆αυὶδ τῶν ἐχθρῶν βασιλεύσαντα·

[00481]    οὐκοῦν διὰ τοῦ ἐξ αὐτοῦ κατὰ σάρκα τεχθέντος ἡ προφητεία πληροῦται.

[00482]    ^[17.41] Καὶ τοὺς ἐχθρούς μου εδωκάς μοι νῶτον.

[00483]    Αντὶ τοῦ·

[00484]    εἰς φυγὴν ετρεψας.

[00485]    Ιδιον γὰρ φευγόντων τὸ διδόναι τὰ νῶτα.

[00486]    ^[17.49] Ο ῥύστης μου ἐξ ἐχθρῶν ὀργίλων.

[00487]    Εν οις θυμὸς ἐπικρατεῖ, ἐν τούτοις καὶ ὀργιλότης·

[00488]    εἰ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν οργιλοί εἰσιν, οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν αρα θυμωδεῖς εἰσιν·

[00489]    θυμὸς γὰρ αὐτῶν, φησὶ, κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ οφεως, καὶ ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἐφ' ἡμᾶς.

[00490]    ^[18.3,4] Ημέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν.

[00491]    Οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ, οὐδὲ λόγοι, ων οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν.

[00492]    Εὐσεβίου.

[00493]    Νὺξ καὶ ἡμέρα τεταγμένα μέ τρα τυγχάνοντα τῆς κατὰ καιρὸν ὑποχω ρήσεως, κατά τε μείωσιν καὶ αυξησιν, καὶ τὴν πρὸς αλληλα διὰ παντὸς ἀναλογίαν φυ λάττοντα, κηρύττει διὰ τῶν εργων τὸν ἀμ φότερα διαστήσαντα·

[00494]    οὐ γὰρ ἐν τοῖς κατὰ τύχην τὸ διηνεκὲς, καὶ ἀσύγχυτον, ἀλλὰ σοφίας εκγονος ἁρμονία.

[00495]    Αἱ δὲ τῶν λόγων αὐτῶν φωναὶ οὐκ εἰσὶ τῶν μὴ ἀκουομένων·

[00496]    πανταχοῦ γὰρ τῆς οἰκουμένης διὰ τῆς θέας ἀκούονται οὐρανῶν τε βλεπομένων, καὶ νυκ τὸς καὶ ἡμέρας.

[00497]    Προσεχρήσατο δὲ τοῖς ῥη τοῖς τούτοις ἐπὶ τῶν ἀποστόλων ὁ Παῦλος·

[00498]    διὸ καὶ ἀορίστως εφη, ἀλλ' οὐχ ὡς ειωθεν ἐπὶ τῶν προηγουμένων λέγειν·

[00499]    Ησαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ισραήλ.

[00500]    Καὶ πάλιν·

[00501]    Καθὼς προείρηκεν Ησαΐας.

[00502]    Καὶ πάλιν·

[00503]    Καθὼς γέ γραπται.

[00504]    Καὶ αυθις·

[00505]    Λέγει γὰρ ἡ γραφή.

[00506]    Σύμμαχος δὲ σαφέστερον ἐξέδωκεν·

[00507]    Καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν, οὐ ῥήσεσιν, οὐδὲ λόγοις, ων οὐκ ἀκούονται φωναὶ, ἀλλ' εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ηχος.

[00508]    Η κατὰ τὸν Ακύλαν·

[00509]    Ο κανὼν αὐτῶν, οὐδὲ γὰρ λόγον οὐδὲ φωνὴν ἀφιεῖται·

[00510]    Τὸν κανόνα δὲ καὶ τὴν οἰκείαν τάξιν ὑποδεικνῦσαι, πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν εἰς τὴν θείαν ὑμνῳδίαν καλοῦ σιν.

[00511]    Ημέρα δὲ τῆς ἀναστάσεως τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σταυροῦ ἐρεύγεται ῥῆμα, πῶς ὁ ἐν ἐκεί νῃ σταυρωθεὶς, ἐνταῦθα ὡς Θεὸς ἀνέστη, καὶ τοὺς νεκροὺς ἀνέστησεν.

[00512]    Καὶ νὺξ ἡ πρὸ τοῦ σταυροῦ γενομένη τῇ νυκτὶ τῆς τοῦ Χριστοῦ παραδόσεως τοιαύτην ἀναγγέλλει γνῶσιν, πῶς ἐν ἐκείνῃ δειλιῶν καὶ προσευ χόμενος, υστερον δὲ καὶ παραδοθεὶς, ἐν ταύ τῃ τῶν στοιχείων δεσπότης, ωστε καὶ νύκτα κατὰ τὸ μέσον ἐπαγεῖν τῆς ἡμέρας, ἀποδέ δεικται.

[00513]    ^[18.6] Εν τῷ ἡλίῳ εθετο τὸ σκήνωμα αὐ τοῦ, καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ.

[00514]    Αθανασίου.

[00515]    Παστὸν τὴν Παρθένον ἐκά λεσεν, ἐξ ης ὁ νυμφίος Χριστὸς ἐπορεύετο, παντὸς ῥύπου καθαρὸς, ἀπὸ καθαρᾶς παστά δος προερχόμενος.

[00516]    Παστὰς δὲ τοῦ Χριστοῦ ἡ ἁγία Παρθένος, ἐπειδὴ χωρὶς ἀνδρὸς τε κοῦσα, νυμφίον εσχεν εἰκότως τὸν τικτόμε νον αὐτὸν, ἀοράτῳ δυνάμει τὸν τόκον ἐνερ γήσαντα.

[00517]    Γίγας ἑρμηνεύεται ἐπιπίπτων, λαμβάνεται δὲ εἰς τὸν Κύριον·

[00518]    αὐτὸς γὰρ ἠγαλλιάσατο κατὰ τὸν καιρὸν τῆς οἰκονο μίας, τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν πραγματευό μενος, καὶ ἐπέπεσε ταῖς δαιμονικαῖς φά λαγξι, καταργήσας αὐτῶν καθ' ἡμῶν δυ ναστείαν.

[00519]    Οδὸν δὲ τὴν τοῦ Κυρίου ἐνανθρώ πησιν νόησον, ἐν ῃ καθάπερ γίγας διὰ τὴν ἰσχὺν τὴν ἐν τῷ σταυρῷ καὶ τῷ θανάτῳ πε πραγμένην ἀγαλλιώμενος ετρεχεν.

[00520]    Αρτίως ἠγαλλιάσατο ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ τὴν ευ ρεσιν τοῦ ἑνὸς προβάτου.

[00521]    Ειασε γὰρ τὰ ἐν νενήκοντα ἐννέα πρόβατα τὰ μὴ πλανη θέντα, τουτέστι τὰς ἀγγελικὰς δυνάμεις, ἐπὶ τὰ ορη, τουτέστιν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ηλ θεν ἐπὶ τὸ πεπλανημένον πρόβατον, καὶ εὑ ρὼν αὐτὸ ἠγαλλιάσατο·

[00522]    η εδραμε τὴν ἐπ' οὐ ρανοὺς ὁδὸν ἀγαλλιῶν, ειτε ἀπὸ γῆς εἰς τὰ καταχθόνια εδραμε.

[00523]    ^[18.8] Ο νόμος τοῦ Κυρίου αμωμος, ἐπισ τρέφων ψυχάς.

[00524]    Ωρ.

[00525]    Ζητητέον πότερον ἀπὸ κακίας ἐπι στρέψειεν ἐπὶ τὴν ἀρετὴν, η ἀπὸ τῶν αἰσθη τῶν ἐπὶ τὰ νοητά·

[00526]    καὶ τάχα τὸ δεύτερον·

[00527]    τὸ γὰρ πρότερον, ἡ ἐντολὴ πέφυκεν ποιεῖν νό μον, τὸν εὐαγγελικὸν δηλονότι, ὡς ηδη δὲ ἀπὸ τῶν προειρημένων στοιχείων παιδαγω γηθέντες οἱ ἐξ ἐθνῶν, ενα ειναι τὸν δημιουρ γὸν, διδάσκονται λοιπὸν καὶ τὸν εὐαγγελικὸν νόμον, ὡς καὶ ἐπέστρεψε τῶν ἐθνῶν ἁπάντων τὰς ψυχὰς εἰς τὴν ἀλήθειαν.

[00528]    ∆ιὰ τὴν ἐνάπειρον περὶ ἡμᾶς ἀγάπην αὐτοῦ, ουτε πόρνον, ουτε λῃστὴν παρατρέχει, τοὺς αγαν αὐτοῦ φυγόντας τὴν ἀγάπην, καὶ εἰς τὰ εσχατα τῆς ἁμαρτίας φθάσαντας.

[00529]    ^[18.10] Τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινὰ, δε δικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό.

[00530]    Αναγκαῖον τοῖς δύο στίχοις τοῖς προτέ ροις τὸν τρίτον προσέθηκε·

[00531]    τὰ γὰρ τοῦ Θεοῦ κρίματα, τοῖς μὲν ἁμαρτάνουσι καὶ παρα βάταις φοβερὰ καὶ ἀποζητητέα καθέστηκεν·

[00532]    τοῖς δὲ ἐργαζομένοις τοῦ Θεοῦ τὸν νόμον καὶ φυλάττουσι παντὸς πλούτου τιμιώτερα, διὰ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀμοιβῆς, ἀλλὰ μὴν καὶ πάσης ἡδονῆς γλυκύτερα φαίνεται.

[00533]    ^[18.12] Καὶ γὰρ ὁ δοῦλός σου φυλάσσει αὐτὰ, ἐν τῷ φυλάσσειν αὐτὰ ἀνταπόδοσις πολλή.

[00534]    Σαφῶς ἡμῖν καὶ τοῦτο δεδήλωται ἐν τῷ προλαβόντι ψαλμῷ, ἀληθινὰ καὶ δίκαια παρὰ τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ καὶ δικαιοκρίτου δεδι καιωμένα λέγεται·

[00535]    ἐπὶ τὸ αὐτὸ δέ ἐστιν κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον·

[00536]    ῳ γὰρ λόγῳ ἐστιν ἀληθῆ, τούτῳ τυγχάνει καὶ δίκαια.

[00537]    Εἰ ὁ δοῦλός σου φυλάσσει αὐτὰ, ὁ μὴ φυλάσσων, οὐ δοῦ λός σου.

[00538]    Φυλάσσει δὲ τὰ ἐπιθυμητὰ τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐπιθυμῶν οὐκ αλλο τι η αὐτά·

[00539]    διὸ εχει ἀνταπόδοσιν τῶν ἐπὶ Θεοῦ μελλομένων πολλήν.

[00540]    ^[18.13,14] Παραπτώματα τίς συνήσει;

[00541]    ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με, καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου.

[00542]    Ο δὲ Ακύλας τὸ ἀλλοτρίων ὑπερηφάνων ἐξέδωκεν.

[00543]    Επὶ γὰρ τοῖς κατορθοῦσι τὸ πά θος, ἐσθ' οτε τοῦτο παρέπεται, χαυνουμένης ἐπὶ τοῦτο τῆς διανοίας·

[00544]    καὶ δι' ἑτέρου πάλιν ἐκτραχηλίζονται τρόπου, ὁποῖον τὸ ἀποσ τολικὸν, ινα μὴ τυφωθεὶς εἰς κρίμα ἐμπέσῃ τοῦ διαβόλου, ἀναγκαίως προειπών·

[00545]    Καὶ γὰρ ὁ δοῦλός σου φυλάσσει αὐτὰ, ἱκετεύει ῥυσ θῆναι τῆς ὑπερηφανείας·

[00546]    ἀφ' ης ἁμαρτίας ουσης μεγάλης καθαρισθεὶς, αμωμος εσομαι ἐξ ὑπερηφανείας, αμα καὶ τῶν κρυφίων κα θαρισθείς·

[00547]    νῦν γὰρ ουπω θαῤῥῶ.

[00548]    ^[19.3,4] Εξαποστείλαι σοι βοήθειαν ἐξ ἁγίου, καὶ ἐκ Σιὼν ἀντελάβοιτό σου·

[00549]    μνησ θείη πάσης θυσίας σου, καὶ τὸ ὁλοκαύτωμά σου πιανάτω.

[00550]    Ρυσθήσει, φησὶν, εὐχαριστικῶς αὐτῷ προσάγων θυσίαν πνευματικήν·

[00551]    τὸ πάσης πλῆθος ἐμφαίνει·

[00552]    ὀλίγης γὰρ οὐ μίμνηται.

[00553]    Πιαίνεται δὲ ὁλοκαύτωμα, οταν ολῳ τῷ νοητῷ πυρὶ παραδοθῇ, τῷ πνεύματι·

[00554]    εσται δὲ τοῦτο, οταν οἱ προσφέροντες πνευματικοὶ τυγχάνωσιν.

[00555]    ^[19.8] Ουτοι ἐν αρμασι καὶ ουτοι ἐν ιπποις.

[00556]    Νόει καί ιππους τὰ σκιρτήματα τῶν πα θῶν, εἰς [οις] ἐπιβαίνουσιν οἱ δαίμονες·

[00557]    αρ ματα δὲ τὴν σύμπνοιαν τῶν ὁρμητικῶν πα θῶν, ἐν οις παρασκευάζονται καθ' ἡμῶν.

[00558]    ^[19.10] Κύριε, σῶσον τὸν βασιλέα σου, καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν.

[00559]    Νῦν δὲ τέως ἡμῖν τὸν βασιλέα σῶσον ∆αυίδ.

[00560]    ^[20.7] Οτι δώσεις αὐτῷ εὐλογίαν εἰς αἰῶ να αἰῶνος, εὐφρανεῖς αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προσώπου σου.

[00561]    Λέγων πρὸς αὐτόν·

[00562]    ∆εῦρο, εὐλογημένος τοῦ Πατρός μου.

[00563]    Ωσπερ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Πα τρὸς καὶ Κυρίου Ιησοῦ Χριστοῦ αὐτὴ χάρις καὶ εἰρήνη δίδοται, ουτως ἀπὸ Θεοῦ καὶ τοῦ προσώπου αὐτοῦ·

[00564]    πρόσωπον δὲ Θεοῦ, ὁ χα ρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, μεθ' ου ὁ βασιλεὺς εὐφραίνεται, πεῖραν τοῖς προσδο κωμένοις προβάλλων.

[00565]    Η οτι μετὰ τοῦ Θεοῦ Λόγου τῆς εἰκόνος, οὐ γενόμενος ὁ βασιλεὺς, ναὸς αὐτοῦ χρηματίζει, καὶ σύμμορφος αὐ τοῦ γενόμενος, εὐφραίνεται.

[00566]    ^[20.9] Εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσιν τοῖς ἐχ θροῖς σου, ἡ δεξιά σου ευροι πάντας τοὺς μισοῦντάς σε.

[00567]    Εὐεργεσία ἐστὶν ἁμαρτιῶν ἐκπεσεῖν καὶ ἐννοιῶν πονηρῶν·

[00568]    σπέρμα γὰρ ἁμαρτίας λο γισμὸς πονηρός.

[00569]    ^[21.4] Σὺ δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖς, ὁ επαινος Ισραήλ.

[00570]    Εντεῦθεν μανθάνομεν οτι αὐτοέπαινός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ ἐπαινούμενος ὑπὸ τοῦ Ισραὴλ, η αὐτὸς επαινος ων.

[00571]    ^[21.7] Εγὼ δέ εἰμι σκώληξ.

[00572]    Ως ἐκ προσώπου τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ λέγει, εἰ καὶ μὴ κατὰ τὴν Θεότητα λαμ βανόμενον, ἀλλὰ κατὰ τὸ φαινόμενον καὶ τὸ ταπεινὸν τῆς σαρκὸς, τό·

[00573]    Εγώ εἰμι ὁ σκωλήξ.

[00574]    ^[21.19] Αὐτοὶ δὲ κατενόησαν, καὶ ἐπεῖ δόν με.

[00575]    Ψηλαφῶντες, κατὰ τὸ εἰκὸς, απαν αὐτοῦ τὸ σῶμα καὶ ἀναμετροῦντες εκαστον τῶν ὀστέων, ινα ιδοιεν ου τοὺς ηλους πῆξαι χρή.

[00576]    ^[21.21] Ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου.

[00577]    Καὶ πρὸς τὴν ἁγίαν θεοτόκον ὁ Συμεών φησι·

[00578]    Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύ σεται ῥομφαία.

[00579]    Καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου.

[00580]    Ενικῶς δὲ νῦν, ους ειπεν ανω κύνας, διὰ τὸ γένος καλεῖ.

[00581]    Μονογενῆ δὲ τὴν ἰδίαν ψυχὴν ειπεν, ὡς μόνην ἁμαρτίαν μὴ γνοῦ σαν·

[00582]    ἀλλὰ καὶ οτι μόνη διὰ παντὸς ειχε τοῦ Θεοῦ Λόγου τὴν ενωσιν.

[00583]    Τάχα δὲ τὴν παραστᾶσαν ἐκκλησίαν αὐτῷ λέγει μονο γενῆ, μὴ εχουσαν σπῖλον η ῥυτίδα, ἐκ τῶν ἀμώμων τελείως συμπληρωμένην, ων κατὰ προκοπὴν εἰς διάφορα τάγματα διῃ ρημένην·

[00584]    ἑξήκοντα μέν εἰσι βασιλίδες, ὀγ δοήκοντα δὲ παλακαὶ, καὶ νεάνιδες ων οὐκ εστιν ἀριθμός·

[00585]    ὑπὲρ δὲ πάσας ἐστὶ περισ τερὰ τελεία, μονογενὴς ουσα τῇ μητρὶ τῇ ανω Ιερουσαλήμ.

[00586]    ^[22.1,2] Κύριος ποιμαίνει με, καὶ οὐδέν με ὑστερήσει.

[00587]    Εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κα τεσκήνωσεν, ἐπὶ υδατος ἀναπαύσεως ἐξέ θρεψέ με.

[00588]    Τέλειος ὁ κατ' εἰκόνα Θεοῦ καὶ ὁμοίω σιν γνωριζόμενος, ῳ καὶ βασιλεὺς, ἀλλ' οὐ ποιμὴν ἐπιγράφεται Κύριος·

[00589]    ὁ δὲ προκόπτων ἐν εἰσαγωγῇ, πρόβατον κληθείη Θεοῦ, καὶ ποιμαίνεται ὑπ' αὐτοῦ, καὶ τὸ εὐαγγέλιον νέμεται, καὶ πίνει υδωρ, ου ὁ πιὼν οὐ διψᾷ·

[00590]    ουπω δὲ τῆς ἀληθινῆς ἀμπέλου τὸν οινον, καὶ ἀναπαύεται διὰ λυτροῦ παλιγγενεσίας, ἀποτιθέμενος τὸ τῶν ἁμαρτημάτων φορτίον.

[00591]    Καὶ αλλως δὲ ὁ τὸ πρᾶον καὶ εὐσταθὲς κα τορθώσας Χριστοῦ, ὑπ' αὐτοῦ ποιμαίνεται ἐπὶ τὴν χλόην, ητις ἐστὶν ἠθικὴ διδασκαλία, ἐν ῳ κατεσκήνωσέ με, φησὶν, ἀλλ' οὐ κα τῴκισε.

[00592]    Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ, φησίν·

[00593]    αὐτὸς ποι μαίνει ἡμᾶς εἰς τοὺς αἰῶνας.

[00594]    Ορα δὲ καὶ νόει τὴν χλόην, καὶ νοητὸν αὐτῆς τόπον, καὶ νοητὸν ἀναπαύσεως υδωρ, τῷ ετι ποι μαινομένῳ διδόμενον, εως λογικῆς τραπέζης, καὶ ποτηρίου μεταλαβεῖν τις δυνηθείη.

[00595]    Εἰ ετι τι μὴ ἀποκτεῖνον γράμμα, ἐκεῖνο εσται χλόη·

[00596]    ποιμαινομένουσι δὲ πνευματικῶς τρά πεζα ἡτοιμασμένη, τοῖς ὑπομένουσι τὰς θλί ψεις.

[00597]    ^[22.3] Τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν, ὡδή γησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης, ενεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.

[00598]    Επέβη γὰρ ωσπερ ὁ ποιμὴν, καὶ προέ τριψε τρίβους, ὡς ἰδίου αὐτοῦ προβάτου τοῖς ιχνεσιν ἐπακολουθεῖν.

[00599]    ∆ικαιοσύνη μὲν ουν ἡ πρακτικὴ τῶν δικαίων εξις, ης αἱ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τρίβοι.

[00600]    Εἰ δὲ δικαιοσύνην ειποι τις τὴν γενικὴν ἀρετὴν, τρίβους ἐρεῖ ταύ της τὰς κατ' ειδος ἀρετὰς, ἐφ' ας ὁδηγεῖ τὸν τὴν αὐτοῦ προσηγορίαν ἐπιγραφόμενον.

[00601]    Τὴν ψυχήν μου, φησὶν, ἐπέστρεψε, πλανη θεῖσαν ἐκ τῶν οἰκείων η καταπεσοῦσαν·

[00602]    η ἐκπεσοῦσαν τὴν ψυχὴν ἐπιστρέφει ὁ Κύριος, καὶ ἀποκαθίστησι μετὰ τὸ ποιμᾶναι, καὶ εἰς τόπον χλόης κατασκηνεῖται·

[00603]    ειτα ἐπισ τρέψας ὁδηγεῖ ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς.

[00604]    ^[22.4] Εὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά.

[00605]    Λέγοις δ' αν καὶ σκιὰν θανάτου τὸν φυ σικόν τε καὶ κοινὸν θάνατον τῷ τῆς ψυχῆς θανάτῳ διαστελλόμενον·

[00606]    καθὸ λέλεκται ἡ ψυχὴ ἡ ἁμαρτάνουσα ἀποθανεῖν, ὡς ὁ πισ τεύων εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ οὐ μὴ ἀποθα νεῖται εἰς τὸν αἰῶνα, μεταβεβηκὼς ἀπὸ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν·

[00607]    σκιὰν γὰρ οὐχ ὑπο μένουσι θανάτου, η κινδύνους, η σώματος λύσιν.

[00608]    ^[22.5] Ητοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίας τῶν θλιβόντων με·

[00609]    ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριον σου μεθύσκον ὡς κράτιστον.

[00610]    Τί βούλεται τό·

[00611]    ἐξεναντίας τῶν θλιβόν των με;

[00612]    Εχει τι μυστήριον ἀπόῤῥητον, ινα τις ευχηται θλίβεσθαι.

[00613]    Επινόει μοι, ωσπερ ἐπὶ τῶν ἀγώνων τῶν μεγάλων αθλους ἐπι κειμένους καθ' εκαστον ἀγώνισμα, ουτως καθ' ἑκάστην θλῖψιν·

[00614]    ἡνίκ' αν θλῖβον παρῇ, καὶ αἱ θλίβουσαι δυνάμεις, αἱ ἀντικείμεναι, νόει μοι ἡτοιμασμένην τράπεζαν πνευμα τικὴν καὶ νοητὴν, διὰ ταύτην τὴν θλῖψιν.

[00615]    Οσάκις γοῦν ἐὰν θλιβῇς, τοσαυτάκις καὶ τράπεζά σοι παρατίθεται πνευματική.

[00616]    Μό νον εχε ὀφθαλμοὺς τοὺς βλέποντας τραπέ ζας μου, ιν' εὐχαριστῶν λέγῃς μετὰ τοῦ ἀποστόλου·

[00617]    Οὐ μόνον δὲ, ἀλλὰ καὶ καυχώ μενοι ἐν ταῖς θλίψεσιν.

[00618]    Εν ἀρχαῖς δὲ ἐφάσ κομεν τὸν ἐκ προκοπῆς οντα κατασκηνοῦν εἰς τόπον χλόης·

[00619]    ἐπεὶ ουν ὁ προκόπτων καν ἐπὶ τὸ τέλος φθάσειεν, οὐκέτι μείνας πρό βατον, ἀλλὰ λογικὸς ἀναδειχθεὶς, τράπεζαν εχει λογικῶν τροφῶν, ηὐτρεπισμένην ὑπὸ Κυρίου ...

[00620]    Επίστησον δὲ, εἰ καὶ οσον τις ἐστὶν ἐν τῷ βίῳ τούτῳ, δι' ἐσόπτρου καὶ δι' αἰ νίγματος τὴν ἀλήθειαν βλέπων, πρόβατόν ἐστιν ὑπὸ ποι μένι ἀγόμενον·

[00621]    μεταβὰς δὲ ἐπὶ τὸν μέλλοντα αἰῶνα, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον προσβάλ λων τῇ ἀληθείᾳ, πνευματικῇ προσβάλλει τραπέζῃ, κατὰ τό·

[00622]    Κἀγὼ διαθήσομαι ὑμῖν δια θήκην, ἐσθίειν καὶ πίνειν ἑπὶ τῆς τραπέζης τοῦ Πατρὸς ἐν τῇ ἀληθείᾳ.

[00623]    Οθεν καὶ τό·

[00624]    ἡτοίμασας, ειρηται, ἀπεντεῦθεν γὰρ ἡτοί μασεν ὁ Θεὸς α ὁ ὀφθαλμὸς οὐκ ειδεν κτλ.

[00625]    Καὶ τό·

[00626]    ἐνώπιον δέ μου, δηλοῖ πεφανερῶσθαί μοι καὶ ἐγνῶσθαί μοι τὴν τράπεζαν, ἐξεναν τίας τῶν θλιβόντων με, πολλῶν ἐχθρεύειν μοι βουλομένων.

[00627]    Καὶ διὰ τούτων θλιβόντων με ἀνίστασθαί με ἰσχυρῶς πρὸς αὐτοὺς ὁ Κύ ριος θέλων, ἡτοίμασεν ἐνώπιόν μου τράπε ζαν, ἐν ῃ ἐπίκειται στερεὰ τροφὴ, ινα ταύ της ἀθλητικῶς ἐμφορηθεὶς, ἀντιστῆναι γεν ναίως πρὸς τοὺς θλίβοντας δυνηθῶ.

[00628]    Καὶ γὰρ οτε ἀγαθῶν τελείων τυγχάνομεν, ἰσχυροὺς καὶ πλείονας εχομεν τοὺς ἀντικειμένους, ῃ φησιν ὁ ἀπόστολος·

[00629]    Θύρα γάρ μοι ἀνέῳγεν μεγάλη καὶ οἱ ἀντικείμενοι πολλοί.

[00630]    Ου δὲ ἀπὸ Κυρίου λιπαίνεται ἐν ἐλαίῳ ἡ κε φαλὴ, ἐρεῖ·

[00631]    Ελαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λι πανάτω τὴν κεφαλήν μου, ὡς ἀπὸ Θεοῦ χριόμενος ἐλαίῳ ἀγαλλιάσεως Χριστός.

[00632]    Οι μαι δὲ οτι καὶ νηστεύων ουτως ἀλείφεται τὴν κεφαλὴν, καὶ τὸ πρόσωπον νίπτεται.

[00633]    Καὶ ἐπεὶ μὴ μόνον τράπεζαν κτλ.

[00634]    ^[22.6] Καὶ τὸ ελεός σου καταδιώξεταί με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οικῳ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν.

[00635]    Τίς ἐστιν ὁ καταδιώκων ελεος;

[00636]    Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν εμαθον καὶ Θεοῦ σοφίαν ἀπὸ τοῦ ἀποστόλου, καὶ οτι ἐγεννήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις.

[00637]    Αὐτὸς λέγει·

[00638]    Εγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ζωὴ καὶ ἀλήθεια.

[00639]    Μάθετε οτι αὐτός ἐστιν καὶ ὁ ελεος ὁ διώκων·

[00640]    εμψυχος ελεος σε διώκει.

[00641]    Τοὺς ελαττον φεύγοντας κατα λαμβάνει καὶ κρατεῖ, καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν αὐτοὺς αγει, ινα ἐλεήσῃ καὶ οἰκήσωσιν εἰς τὸν οικον Κυρίου, εἰς μακρότητα ἡμερῶν, καὶ εἰς τὴν ἐν οὐρανοῖς ἁγίαν ἐκκλησίαν, καὶ μακρήμεροι γένωνται.

[00642]    ^[23.1] Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοι κοῦντες ἐν αὐτῇ.

[00643]    Ταύτην λέγει τὴν οἰκουμένην, ἐν ῃ ηὐ φραίνετο συντελειωθείς.

[00644]    ^[23.4] Αθῶος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ.

[00645]    Πολλάκις ἐλέγομεν περὶ τῆς ἐπάρσεως τῶν χειρῶν·

[00646]    ἐπῇρεν Μωϋσῆς τὰς χεῖρας, καὶ κατίσχυσεν ὁ Ισραὴλ, οτε δὲ καθῆκεν τὰς χεῖρας κατίσχυσεν ὁ Αμαλήκ.

[00647]    Καί·

[00648]    Επαίροντες ὁσίους χεῖρας χωρὶς ὀργῆς καὶ διαλο γισμοῦ.

[00649]    Καί·

[00650]    Επαρσις τῶν χειρῶν μου, θυσία ἑσπερινή.

[00651]    Ειποιμι αν ουν οτι αἱ χεῖρες ἡμῶν αἱ πράξεις ἡμῶν εἰσιν, αἱ κατὰ θεοσέβειαν·

[00652]    ἐὰν θησαυρίζωμεν ἐν οὐρανοῖς, εχομεν τὰς χεῖρας ἐπηρμένας πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ νικῶ μεν τὸν ἐχθρόν.

[00653]    Οταν δὲ ἡμῶν αἱ χεῖρες κάτω γένωνται, ἀνάγκη ἡμᾶς νικᾶσθαι.

[00654]    Οταν ουν ἐπαίρω τὰς χεῖράς μου πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ διὰ τῶν χειρῶν τῆς ψυχῆς ὑψῶμαι πρὸς αὐτὸν, νικᾶται ὑπ' ἐμοῦ ὁ Αμαλὴκ, καὶ οὐδαμοῦ ἐστιν·

[00655]    οὐκοῦν δεῖ ἐπαίρειν χεῖ ρας πρὸς ναὸν αγιον τοῦ Θεοῦ·

[00656]    ὁ ναὸς δὲ τοῦ Θεοῦ δόξα ἐστὶ τοῦ Θεοῦ.

[00657]    ββ.

637.

[00658]    ^[23.10] Τίς ἐστιν ουτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;

[00659]    Κύριος κραταιὸς καὶ δυνατὸς, Κύριος τῶν δυνάμεων.

[00660]    Εἰκότως ἡ Παντοκράτωρ φωνὴ τοῦ Σω τῆρος κατηγορηθείη·

[00661]    εἰ γὰρ πάντα δι' αὐ τοῦ γέγονεν, καὶ αὐτός ἐστιν πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκεν, κρατεῖ τε προνοητικῶς τῶν δι' αὐτοῦ πάντων γε γενημένων, καὶ πρὸ πάντων ἐστὶν τῶν ἐν αὐτῷ συστάντων, ἀκολούθως Παντοκράτωρ λέγεται·

[00662]    αὐτοῦ γοῦν ἐστιν πρόσωπον λέγον ἐν Ζαχαρίᾳ·

[00663]    Ουτως λέγει Κύριος Παντοκρά τωρ·

[00664]    Οπίσω δόξης ἀπέστειλέ με, καὶ γνώσῃ οτι Κύριος Παντοκράτωρ ἀπέσταλκέ με πρὸς σέ.

[00665]    Παντοκράτωρ γὰρ ὑπὸ Παντοκράτορος ἀποστελλόμενος ὁ Υἱός ἐστιν, ὑπὸ Πατρὸς πεμπόμενος.

[00666]    Αριδηλότατα δὲ ἐν τῇ Ιωάννου Αποκαλύψει, Παντοκράτωρ ὁ Σωτὴρ λέγε ται.

[00667]    Τάδε γὰρ λέγει Κύριος, ὁ μάρτυς ὁ πισ τὸς καὶ ἀληθινὸς, ὁ ην καὶ ὁ ων καὶ ὁ ἐρχό μενος Κύριος, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ.

[00668]    Αναμ φισβητήτως ταῦτα περὶ τοῦ Υἱοῦ ειρηται.

[00669]    ^[24.4] Μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου.

[00670]    Οποιος γάρ πότε, ἐὰν ῃ ὁ ανθρωπος, ἐλέου χρῄζει τοῦ ἀπὸ Θεοῦ.

[00671]    ^[24.19] Ιδε τοὺς ἐχθρούς μου, οτι ἐπλη θύνθησαν, καὶ μῖσος αδικον ἐμίσησάν με.

[00672]    Οἱ τοὺς δικαίους ὡς δικαίους μισοῦντες, μῖσος αδικον μισοῦσιν αὐτούς.

[00673]    ^[24.21] Ακακοι καὶ εὐθεῖς ἐκολλῶντό μοι, οτι ὑπέμεινά σε, Κύριε.

[00674]    Λέγοις δ' αν καὶ αλλους ἀκάκους τοὺς ἐστερημένους κακίας, η τοὺς ἁπλωστέρους·

[00675]    εὐθεῖς δὲ, τοὺς τελείους·

[00676]    η ἀκάκους τοὺς ἐξ ἀνθρώπων, εὐθεῖς δὲ ἀγγέλους ὑπὲρ αὐτῶν.

[00677]    ^[25.4] Οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου μα ταιότητος, καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω.

[00678]    Λεκτέον ταῦτα πρὸς τοὺς θεωροῦντας ἱπ ποδρομίας καὶ θέατρα, ετι δὲ καὶ πρὸς τοὺς γενομένους κοινωνοὺς τῶν αἱρέσεων.

[00679]    ^[25.8] Κύριε, ἠγάπησα εὐπρέπειαν οικου σου, καὶ τόπον σκηνώματος δόξης σου.

[00680]    Τόπος Κυρίου, εἰρήνη ψυχῆς·

[00681]    ἐγεννήθη γὰρ, φησὶ, ἐν εἰρήνῃ ὁ τόπος αὐτοῦ.

[00682]    ^[25.11] Εγὼ δὲ ἐν ἀκακίᾳ μου ἐπορεύθην.

[00683]    Ο τὴν τῆς ψυχῆς ἀπάθειαν προθύμως διαφυλάττων, ταῦτα λέγει τὰ ῥήματα.

[00684]    ^[26.6] Εκύκλωσα, καὶ εθυσα ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίαν ἀλαλαγμοῦ.

[00685]    Εἰ ὁ κυκλώσας θύει, θυσία δέ ἐστιν πνεῦ μα συντετριμμένον, ὁ συντρίψας τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν κύκλον αὐτὴν πεποίηκε, σχῆμα γω νίας μὴ εχουσαν ἐπιδεχόμενον φθορὰν καὶ τὴν ἀφροσύνην αὐτὴν, η, φησὶ Σαλωμὼν, ταῖς γωνίαις παρεδρεύει.

[00686]    Καὶ τὸ κατελθὸν δὲ ἐπὶ τοὺς παῖδας Ιὼβ πῦρ τῶν τεσσάρων ηψατο γωνιῶν τοῦ οικου.

[00687]    Ορα, μὴ πνεῦμα ειχε καὶ πῦρ κατὰ σφάλμα ετερον, τὸ κα τελθὸν ἐπὶ τὰ παιδία.

[00688]    ^[26.12] Καὶ ἐψεύσατο ἡ ἀδικία ἑαυτῇ.

[00689]    Εν καιρῷ συκοφαντίας ταῦτα λεκτέον.

[00690]    ^[26.13] Πιστεύω τοῦ ἰδεῖν τὰ ἀγαθὰ Κυ ρίου ἐν γῇ τῶν ζώντων.

[00691]    Αὐτὸς μὲν ὁ Θεός ἐστιν ἐν τῷ οὐρανῷ·

[00692]    τὰ δὲ ἀγαθὰ αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ τῶν ζώντων.

[00693]    ^[26.14] Υπόμενον τὸν Κύριον, ἀνδρίζου, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου.

[00694]    Αὐτή ἐστιν ἡ ἀνδρεία καὶ κραταιὰ καρ δία, ἡ μὴ εχουσα λογισμοὺς καὶ δόγματα ψευδῆ.

[00695]    ^[27.1] Μήποτε παρασιωπήσῃς ἐπ' ἐμοὶ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.

[00696]    Τοῦ νοῦ λάκκος ἡ αγνοιά ἐστιν, εἰς ην ἐμ πίπτει, παρασιωπησάσης αὐτῷ τῆς τοῦ Θεοῦ σοφίας, καὶ μὴ λεγούσης τό·

[00697]    Ιδοὺ πάρειμι.

[00698]    ^[27.5] Οτι οὐ συνῆκαν εἰς τὰ εργα Κυ ρίου καὶ εἰς τὰ εργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ.

[00699]    Οὐδεὶς γὰρ μὴ νοήσας τὰ εργα τοῦ Κυ ρίου, αμεμπτός ἐστιν, περὶ ων λέγει Θεός·

[00700]    Αληθινὰ τὰ εργα αὐτοῦ.

[00701]    Καὶ πάλιν·

[00702]    Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ·

[00703]    ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἐναγγέλλει τὸ στερέωμα.

[00704]    Πάνυ γὰρ κατάδηλά ἐστιν, ὡς ἀπ' αὐτῆς τῆς κτί σεως καὶ τῶν δημιουργημάτων ἀναλόγως δύνασθαι τὸν γενεσιουργὸν θεωρεῖν·

[00705]    διὰ τοῦτο ουν ουτοι κολαζέσθωσαν.

[00706]    ^[27.6,7] Εὐλογητὸς Κύριος, οτι εἰσήκουσε τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου.

[00707]    Κύριος βοη θός μου καὶ ὑπερασπιστής μου, ἐπ' αὐτῷ ηλπισεν ἡ καρδία μου, καὶ ἐβοηθήθην, καὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου.

[00708]    Εὐξάμενος κακὰ ἀνθρώποις, εὐλογεῖ τὸν Θεὸν, οτι εἰσήκουσεν αὐτοῦ·

[00709]    ἀλλὰ τὰ εἰρη μένα νοείσθω, οτι ευχεται μετάνοιαν καὶ διόρθωσιν τοῖς ἡμαρτηκόσι.

[00710]    Καὶ ἀνέθα λεν ἡ σάρξ μου.

[00711]    Ποία σάρξ;

[00712]    περὶ ης ειρη ται, οτι οψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ·

[00713]    ἡ γὰρ εἰς αὐτὸν, φησὶν, ἐλπὶς πρό ξενός μοι τῆς προμηθείας ταύτης ἐγένετο, διὸ δὴ τῆς διὰ τὴν φυγὴν κακουχίας ἀπαλ λαγεὶς, ἀνέθαλόν τε καὶ ηνθησα, καὶ τὴν ἐκ τῆς εὐθυμίας εὐεξίαν ἀπέλαβον.

[00714]    ^[28.1] Ενέγκατε τῷ Κυρίῳ δόξαν καὶ τιμήν.

[00715]    Τιμή ἐστιν Θεοῦ σεβάσμιος ἀποδοχὴ μετ' εὐχαριστίας.

[00716]    ^[28.9] Φωνὴ Κυρίου καταρτιζομένου ἐλά φους, καὶ ἀποκαλύψει δρυμούς.

[00717]    Ανευ φωνῆς Κυρίου οὐκ αν γένοιτό τις ελαφος διαφθείρων τοὺς οφεις·

[00718]    ὁποῖος ην ὁ Παῦλος, κατὰ ἀνθρώπων θηριομαχῶν ἐν Εφέσῳ.

[00719]    Καὶ ἀποκαλύπτων δρυμοὺς, ἐν οις·

[00720]    Αἱ ἀλώπεκες ειχον φωλεοὺς, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις·

[00721]    ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ εχει ποῦ τὴν κεφα λὴν κλίνῃ.

[00722]    ^[29.1] Οτι ὑπέλαβές με, καὶ οὐκ ευφρα νας τοὺς ἐχθρούς μου ἐπ' ἐμέ.

[00723]    Τοὺς μὲν πρακτικοὺς ὑπολαμβάνει ὁ Κύ ριος διὰ τῶν ἀρετῶν·

[00724]    τοὺς δὲ ἐπιπλέον προ κεκοφότας διὰ τῆς φυσικῆς θεωρίας·

[00725]    ἐφ' οις οὐκ εὐφραίνεσθαι λέγονται οἱ ἐχθροί.

[00726]    Αἱ μὲν γὰρ φεύγουσι τὴν κακίαν·

[00727]    ἡ δὲ τὰ ψευδῆ δόγματα διελέγχει, γνῶσις ουσα Θεοῦ πνευ ματική.

[00728]    Τὸ δέ·

[00729]    ὑπέλαβες, ἀντὶ τοῦ μετεώ ρισας.

[00730]    Ανθ' ου Ακύλας ειπεν·

[00731]    Ανέσωσάς με.29.3 Κύριε, ὁ Θεός μου, ἐκέκραξα πρὸς σὲ, καὶ ἰάσω με.

[00732]    Μακάριος ὁ τὴν ἐν βάθει πληγὴν ἑαυτοῦ γνωρίζων, ὡς δύνασθαι τῷ ἰατρῷ προσιέναι, καὶ λέγειν·

[00733]    Ιασαί με, Κύριε.

[00734]    Καὶ ἐγὼ ειπα·

[00735]    Κύριε, ἐλέησόν με, ιασαι τὴν ψυχήν μου.

[00736]    Νῦν δὲ τυχὼν τῆς ἰατρείας, εὐχαριστεῖ.

[00737]    Εστι δὲ ὁ Θεὸς τῶν δι' ἀγάπην οἰκειωθέντων αὐτῷ.

[00738]    ^[29.7] Εγὼ δὲ ειπα·

[00739]    Εν τῇ εὐθηνίᾳ μου οὐ μὴ σαλευθῶ εἰς τὸν αἰῶνα.

[00740]    Πνευματικὴ δὲ εὐθηνία, οταν ὁ σπόρος τοῦ Ιησοῦ ἑκατονταπλάσιος γίνηται, ἐν ῃ τις μένων βεβαίως, ταῦτα δι' εργων φησίν.

[00741]    Στιχθείη δὲ καὶ εἰς τό·

[00742]    Ειπα.

[00743]    Τί δὲ ειπα;

[00744]    οτι εἰ ἐν τοιαύτῃ γίνομαι εὐθηνίᾳ, οὐ μὴ σα λευθῶ.

[00745]    Ο δὲ Σύμμαχος ουτως·

[00746]    Ηρεμίᾳ μου, φησὶν, τὸ γαληνὸν καὶ ἀτάραχον ἐμφαίνων τῆς καταστάσεως.

[00747]    ^[29.8] Κύριε, ἐν τῷ θελήματί σου παρέ σχου τῷ κάλλει μου δύναμιν, ἀπέστρεψας δὲ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ ἐγενήθην τεταραγ μένος.

[00748]    Ωριγένους, Βασιλείου.

[00749]    Κατὰ μὲν ουν συμ μετρίαν καὶ ἁρμονίαν τῶν τῆς ψυχῆς θεωρη μάτων, ενιοι τῶν σοφῶν τὸ κάλλος ἐνόησαν·

[00750]    κατὰ δὲ τὸ ἀποτελεστικὸν τῶν ὑπερβαλλο μένων ἐκ θεωρητικῶν ἀρετῶν, τὴν ἰσχὺν νενοήκασι.

[00751]    Πλὴν ινα καὶ κάλλος ἐπιγένηται τῇ ψυχῇ, καὶ δύναμις τῶν δεόντων ἐπιτελε στικὴ, θείας εἰς τοῦτο χάριτος χρῄζομεν.

[00752]    Αποστρέφει δὲ τὸ πρόσωπον ὁ Θεὸς, ἐκδι δοὺς πειρασμοὺς, ἐπὶ τὸ γνωσθῆναι τὴν ἐν αὐτοῖς καρτερίαν·

[00753]    ὑπὸ δὲ τῆς ὑπερεχούσης πάντα νοῦν εἰρήνης φρουρούμενοι, νικῶμεν τὴν ταραχὴν καὶ σύγχυσιν τῶν παθῶν.

[00754]    Επεὶ ουν ἀντίκειται, τῷ μὲν θελήματι τοῦ Θεοῦ ἡ ἀποστροφὴ, τῷ δὲ κάλλει καὶ τῇ δυνάμει ἡ ταραχὴ, ειη αν ἡ ταραχὴ αισχος καὶ ἀσθένεια ψυχῆς ἐκ τῆς ἀπὸ Θεοῦ ἀλλοτριώ σεως, δεῖ ουν ετοιμον ειναι, καὶ μὴ ταραχ θῆναι·

[00755]    ειρηται γάρ·

[00756]    Ετοιμάσθην, καὶ οὐκ ἐταράχθην.

[00757]    ^[29.10] Τίς ὠφέλεια ἐν τῷ αιματί μου, ἐν τῷ καταβῆναί με εἰς διαφθοράν;

[00758]    Η καὶ ουτως·

[00759]    πολλὰ μὲν ὠφέλησεν ὁ Σωτὴρ, λύτρον δοὺς ἀντὶ πολλῶν τὴν ψυ χήν.

[00760]    Ηὐδόκησεν γὰρ ὁ Πατὴρ τῇ ἐκχύσει τοῦ αιματος τοῦ ἀμνοῦ αὐτοῦ, ἀρθῆναι τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ῥυσθέντος ἐκ τῆς ἁ μαρτίας τῆς ἀναστροφῆς πατροπαραδότου.

[00761]    Πρὸς δὲ τοὺς ἐπιμείναντας δυσσεβείᾳ καὶ τῇ κακίᾳ, ἡ τοῦ Σωτῆρος διαφθορὰ, τουτέστι τῆς σαρκὸς ἡ φύσις, η ον ὑπέμεινε θάνατος, ἀνόνητος ειναι δοκεῖ.

[00762]    ^[30.13] Επελήσθην ὡσεὶ νεκρὸς ἀπὸ καρ δίας.

[00763]    Νεκρὸς μὲν ἀπὸ καρδίας ἐστὶν ὁ ἐστερη μένος γνώσεως·

[00764]    νεκρὸς δὲ ἀπὸ ψυχῆς ὁ ἐστερημένος ἀρετῶν.

[00765]    ^[30.24,25] Αγαπήσατε τὸν Κύριον, πάν τες οἱ οσιοι αὐτοῦ, οτι ἀληθείας ἐκζητεῖ Κύριος, καὶ ἀνταποδίδωσι τοῖς περισσῶς ποιοῦσιν ὑπερηφανίαν.

[00766]    Ανδρίζεσθε, καὶ κρα ταιούσθω ἡ καρδία ὑμῶν, πάντες οἱ ἐλπί ζοντες ἐπὶ Κύριον.

[00767]    Εὐσεβίου.

[00768]    Εξ ων αὐτὸς ετυχεν εὐεργε σιῶν, μὴ μόνος ἀπολαῦσαι τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ σωτηρίας βουλόμενος, μετὰ πολλῶν δὲ σωθῆναι, προτρέπεται, τοῖς πᾶσιν ἐπιφω νῶν, ἀγαπᾶν τὸν Θεὸν, καὶ μηδὲν ετερον πράττειν η τῇ ἀγάπῃ τοῦ Κυρίου ἑαυτοὺς ἀνατιθέναι, καὶ τοῦτο πράττειν μετὰ ἀλη θείας, γνησίως καὶ καθαρῶς, ἀλλὰ μὴ ἐπι πλάστως, μηδὲ μεθ' ὑποκρίσεως, λέγει οτι ἀληθείας ἐκζητεῖ Κύριος·

[00769]    πεπεῖσθαι δὲ χρὴ, φησὶν, ὑμᾶς τοὺς τῷ Θεῷ καθωσιωμένους, ὡς εσται τις καιρὸς τῆς τοῦ Θεοῦ δικαιο κρισίας, ἐν ῃ ἀποδώσει τἀπίχειρα ων πράτ τουσιν ἐπὶ τοῦ παρόντος οἱ τὸν Θεὸν μὴ εἰδό τες, οἱ μηδὲ μετρίως, ἀλλ' εἰς ὑπερβολὴν ἀλαζονευόμενοι·

[00770]    ους οὐ χρὴ φοβεῖσθαι, εἰς τὸ τέλος αὐτῶν ἀφορῶντας, ἀλλ' ἀνδρίζεσ θαι καὶ κραταιοῦσθαι τοὺς λογισμοὺς, τὴν διάνοιαν ἑδραίαν καὶ στερεὰν κεκτημένους, καὶ τὴν ἐλπίδα ἐπὶ Κύριον τιθεμένους.

[00771]    ^[31.4] Εστράφην εἰς ταλαιπωρίαν ἐν τῷ ἐμπαγῆναι ακανθαν.

[00772]    Τὰς βιωτικὰς ἀπάτας τε καὶ μερίμνας ἀκάνθας ἐκάλεσεν ὁ σωτήρ.

[00773]    Τοιαύτῃ τις ἀκάνθῃ περιπεσὼν ταλαιπωρεῖ, οἰκτρὸς δέ τις γίνεται, κατὰ τροπὴν καὶ φύσει τοιοῦτος ὑπάρχων.

[00774]    ^[32.6] Τῷ Λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστε ρεώθησαν, καὶ τῷ Πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν.

[00775]    Στόμα Θεοῦ τὸ Πνεῦμα τὸ αγιον.

[00776]    Οἱ γὰρ προφῆται δι' αὐτοῦ λαλοῦντες ελεγον, οτι τὸ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα, ηγουν τὸ Πνεῦμα τὸ αγιον.

[00777]    Αγγέλων ουν τὴν μὲν εἰς τὸ ειναι πάροδον ὁ δημιουργὸς Λό γος παρέχετο·

[00778]    τὸν ἁγιασμὸν δὲ αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα συνεπέφερεν, Οὐ γὰρ νήπιοι κτισθέντες, τῇ κατ' ὀλίγον μελέτῃ τῆς τοῦ Πνεύματος ὑποδοχῆς γεγόνασιν αξιοι, ἀλλ' ἐν τῇ πρώτῃ συστάσει καὶ τῷ οἱονεὶ φυρά ματι τῆς οὐσίας αὐτῶν συγκαταβληθεῖσαν εσχον τὴν ἁγιότητα.

[00779]    ∆ιὸ καὶ δυσμετάθετοι πρὸς κακίαν εἰσὶν εὐθὺς, οἱονεὶ βαφῇ τῷ ἁγιασμῷ στομωθέντες.

[00780]    ^[33.9] Γεύσασθε, καὶ ιδετε οτι χρηστὸς ὁ Κύριος.

[00781]    Εἰ γευστός ἐστιν ὁ Κύριος, διὰ τῆς πίσ τεώς ἐστι γευστός·

[00782]    καὶ εἰ χρηστὸς, διὰ τῆς γνώσεώς ἐστι χρηστός.

[00783]    ^[34.8] Ελθέτω αὐτοῖς παγὶς ην οὐ γινώσ κουσι, καὶ ἡ θήρα ην εκρυψαν, συλλαβέτω αὐτοὺς, καὶ ἐν τῇ παγίδι πεσοῦνται ἐν αὐτῇ.

[00784]    Αντεστράφη γὰρ εἰς κεφαλὴν τῶν πονη ρῶν ἡ παγίς.

[00785]    Θηρεύσαντες γὰρ τὸν ανθρω πον εἰς θάνατον, ἀντεζωγρεύθησαν, καὶ τῷ θανάτῳ παραδίδονται.

[00786]    Ο τάφος ὁ δεσποτι κὸς, ἐν ῳ ἐνόμιζον κρύπτειν ὡς νεκρὸν τὸν Σωτῆρα, καὶ ἐν αὐτῷ γὰρ συνελήφθησαν, ὡς ἐν παγίδι.

[00787]    ^[34.11] Αναστάντες μάρτυρες αδικοι, α οὐκ ἐγίνωσκον, ἐπηρώτων με.

[00788]    Οἱ ἀναστάντες μάρτυρες αδικοι κατὰ τοῦ Σωτῆρος ελεγον·

[00789]    Ουτος ειπεν·

[00790]    Λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν.

[00791]    Τοῦτο δὲ αὐτό·

[00792]    οὐκ ἐγίνωσκον, πῶς ελεγεν;

[00793]    δύναται γὰρ τὸ ῥητὸν τοῦτο καὶ ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος λαμβάνεσθαι, η τάχα καὶ ολος ὁ ψαλμός.

[00794]    Αφ' ἑαυτῶν μὲν οἱ ανθρωποι οὐ γινώσκουσι τὴν κακίαν, ἐρωτώμενοι δὲ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν διὰ τῶν λογισμῶν, εἰς γνῶσιν ερχονται τῆς κακίας.

[00795]    Νῦν δὲ τὴν πεῖραν λέγω·

[00796]    λέγεται γὰρ καὶ ἡ πεῖρα γνῶσις·

[00797]    Εγνω, φησὶν, Αδὰμ τὴν γυναῖκα αὑτοῦ.

[00798]    Συκοφαντίαν, φησὶν, ὑπέμεινα, α μηδὲ ἐλο γισάμην κατηγορούμενος·

[00799]    ἐπειδὴ γὰρ ὑπὸ τοῦ φθόνου ἠλεγμένος, οσα Σαοὺλ τυραννή σειεν ὑπώπτευεν, καὶ τούτου χάριν πολεμὸν διετέλει, χώραν λαβὼν ο ἐβάσκαινον τὰς κατ' αὐτοῦ συκοφαντίας .....

[00800]    τούτους μάρ τυρας ὀνομάζει ψευδεῖς, ἐκ τούτων καὶ οἱ Ζηφαῖοι καὶ ετεροι πρὸ τούτων πολλοί.

[00801]    Παράτεινον τὸ ελεός σου τοῖς γι νώσκουσί σε, καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ.

[00802]    Η τάχα οἱ μὲν τὴν γνῶσιν μόνην εχον τες, τουτέστι τὴν πίστιν, ἐλέῳ δικαιοῦνται καὶ σώζονται·

[00803]    οἱ δὲ καὶ τὸ εὐθὲς ἐν πράξεσι, τὸν τῆς δικαιοσύνης ἀπολαμβάνουσι στέφα νον·

[00804]    πλὴν εἰ παρατείνεται τὸ ελεος τοῖς γι νώσκουσι τὸν Θεὸν, τοῖς μὴ γινώσκουσιν αὐτὸν πρόσκαιρον εσται.

[00805]    ^[35.12] Μὴ ἐλθέτω μοι ποὺς ὑπερηφανίας, καὶ χεὶρ ἁμαρτωλῶν μὴ σαλεύσαι με.

[00806]    Οιδε μέντοι ὁ θεῖος λόγος ταῖς λεγομέναις μεταφοραῖς χρῆσθαι, ωσπερ ἐνταῦθα.

[00807]    Τῆς ὑπερηφανίας, οὐ ζώου ποδωτοῦ, ἀλλ' εξεως ουσης, πόδα ὠνόμασεν·

[00808]    ο ουν ευχεται, τοῦτό ἐστιν·

[00809]    μὴ γενοίμην ὑπερήφανος, μηδὲ κτη σαίμην χεῖρα καὶ πρᾶξιν ἁμαρτωλοῦ.

[00810]    Ταῦτα γὰρ σαλεύειν ειωθε, καὶ μετακινεῖν τῆς πα ρὰ τῷ Θεῷ στάσεως τοὺς εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐξωθησομένους.

[00811]    ∆ιὸ ἐπάγει·

[00812]    ^[35.13] Εκεῖ επεσον πάντες οἱ ἐργασάμε νοι τὴν ἀνομίαν, ἐξώσθησαν, καὶ οὐ μὴ δύ νωνται στῆναι.

[00813]    Ενθα οἱ σαλευθέντες πίπτουσι.

[00814]    Η ἐκεῖ, τουτέστιν ἐν τῷ μέλλοντι βίῳ, κατὰ τό·

[00815]    Εκεῖ εσται ὁ κλαυθμὸς, καὶ τό·

[00816]    Γυμνὸς ἀπελεύσο μαι ἐκεῖ.

[00817]    Επεσον πάντες, τουτέστι πεσοῦν ται οὐκέτι ἐπιτρεπόμενοι ἐνεργεῖν ὡς πρότε ρον.

[00818]    Οὐ δεῖ δὲ ξενίζεσθαι, εἰ τὸ μέλλον ὡς ηδη γεγονὸς λέγει·

[00819]    οιον ἀντὶ τοῦ ἐξωσθήσον ται τὸ ἐξώσθησαν.

[00820]    Ο γὰρ προφητικῶς προο ρῶν τὰ ἐσόμενα, ουτως αὐτὰ βλέπει ὡς πάν τως γενησόμενα·

[00821]    τούτου χάριν, ὡς ηδη γενόμενα, αὐτὰ διορίζεται.

[00822]    ∆εῖ δὲ αρα προ σιόντας Θεῷ, τῶν μὲν ἀγαθῶν ποιεῖσθαι τὴν αιτησιν, παραιτεῖσθαι δὲ τὸ ἁλῶναι ψυχι κοῖς ἀῤῥωστήμασι, καὶ τὸ ὑπὸ χεῖρα γενέ σθαι διαβολικὴν, τὴν ἀεὶ σαλεύουσαν καὶ τοὺς ἑστάναι δοκοῦντας, εἰ ῥᾳθυμοῦντες εὑρίσκοιντο, οὐκ ἐῶσαν στῆναι τοὺς διὰ πλείστην οσην ἀσέβειαν ἐξωσθέντας παρὰ Θεοῦ·

[00823]    ο δὴ πέπονθε καὶ ὁ κατὰ σάρκα Ισραὴλ, πεπαρῴνηκε γὰρ ἀφορήτως εἰς Χρι στόν.

[00824]    ^[36.1,2] Μὴ παραζήλου ἐν πονηρευομέ νοις, μηδὲ ζήλου τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνο μίαν.

[00825]    Οτι ὡσεὶ χόρτος, ταχὺ ἀποξηραν θήσονται, καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόης, ταχὺ ἀποπεσοῦνται.

[00826]    Οτι ὡσεὶ χόρτος τροφὴ κτηνῶν ἐστὶν, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οἱ πονηρευόμενοι τῶν κα ταχρωμένων αὐτῶν, τῇ δόξῃ, τῷ πλούτῳ, τῇ εὐτυχίᾳ·

[00827]    οἱονεὶ γὰρ ἐσθίουσιν αὐτοὺς, ωσπερ χόρτον, οἱ κολακεύοντες.

[00828]    Καὶ τὰ λάχανα δὲ τὰ τῆς χλόης ἐπ' ὀλίγον ἀνθεῖ, ειτ' εὐθέως πίπτει·

[00829]    εἰ ουν πρόσκαιρος ὁ χόρτος καὶ τὸ λάχανον, εἰ δὲ ἁμαρτωλοὶ τούτοις ἀπεικά ζονται, πρόσκαιροι αν ειεν.

[00830]    Πάλιν εἰ λάχα νον καὶ χόρτος ἐπισυμβαίνει τῇ γῇ, χόρτῳ δὲ καὶ λαχάνῳ ὁμοιοῦται ἡ κακία, ἐπισυμ βατὴ αρα ἡ κακία.

[00831]    Οὐ δεῖ τοίνυν ταῦτα ζη λοῦν, ων τὰ μὲν ἐπ' ἀτιμίᾳ ῥίπτεται, τὰ δὲ πυρὶ παραδίδοται, τῆς ἀκμῆς τῆς προσκαίρου παυσαμένης, ὡς τὰ χλόης λάχανα, α τὴν χρῆσιν ἐν τῷ χλοάζειν εχουσι.

[00832]    ^[36.6] Καὶ ἐξοίσει ὡς φῶς δικαιοσύνην σου.

[00833]    Φῶς δικαιοσύνης, γνῶσις·

[00834]    ἐπεὶ δικαιο σύνη κανών ἐστιν ἀρετῶν.

[00835]    ^[36.11] Οἱ δὲ πρᾳεῖς κληρονομήσουσιν γῆν, καὶ κατατρυφήσουσιν ἐπὶ πλήθει εἰρήνης.

[00836]    Τρυφὴ δικαίου, πλῆθος εἰρήνης·

[00837]    πλῆθος δὲ εἰρήνης ἐστὶν ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώ σεως τῶν οντων ἀληθῶς.

[00838]    ^[36.18] Γινώσκει Κύριος τὰς ὁδοὺς τῶν ἀ μώμων.

[00839]    Τὰς τῆς ψυχῆς ἡμέρας, αιτινες γίνονται ὑπὸ τῷ ἡλίῳ τῆς δικαιοσύνης.

[00840]    ^[36.19] Εν ἡμέραις λιμοῦ χορτασθήσονται, οτι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολοῦνται.

[00841]    Εν τῷ αὐτῷ καιρῷ ἁμαρτωλοῖς λιμὸς ην, Ηλίαν δὲ αγγελος καὶ κόραξ καὶ χήρα εθρε ψαν.

[00842]    Ουτως τοῖς ἀκούουσι τῶν λεγομένων καὶ ποιοῦσι τὰ προστασσόμενα, οὐκ εσται ἀφορία, οὐδὲ λιμὸς τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Κυ ρίου, ἀλλ' ἐντελεῖται νεφέλαις τοῦ βρέξαι ἐπ' αὐτοῖς, καὶ ἐν τῷ ἐνεστῶτι πονηρῷ αἰῶνι οὐ καταισχυνθήσονται·

[00843]    καὶ οταν ελθῃ νὺξ, οτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι, ἐξ ων συ νέλεξαν εργων, τρυφήσονται, διπλοῦν ἐν τῇ εκτῃ τὸ μάννα συνάγοντες, καὶ ἐπὶ τοῦ πα ρόντος ἀρκοῦν καὶ εἰς τὸν μέλλοντα αἰῶνα, οτε οἱ ζητοῦντες τὰς δόξας τὰς κοσμικὰς, οἱ ἑαυτοὺς ὑψοῦντες, ἐκλείψουσι καὶ ταπεινω θήσονται·

[00844]    διὸ ἐπάγει οτι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπο λοῦνται.

[00845]    ^[36.21] ∆ανείζεται ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ οὐκ ἀποτίσει·

[00846]    ὁ δὲ δίκαιος οἰκτείρει καὶ διδοῖ.

[00847]    Σαφέστερον δὲ ειπεν·

[00848]    εκαστος ἡμῶν δέ χεται παρὰ Θεοῦ πλείστας οσας καὶ μεγά λας εὐεργεσίας, αἰσθητάς τε καὶ νοητάς·

[00849]    ἀλλ' ἐάν τις ῃ φιλαμαρτήμων καὶ ἀσχέτως ἀπονενευκὼς εἰς φιληδονίαν, τῇ τύρβῃ τῶν ἐν τῷδε τῷ κόσμῳ πραγμάτων, τὸν ἑαυτοῦ κατακαύσας νοῦν, πολλὰ παρὰ Θεοῦ δανει σάμενος, οὐδὲν ἀποτίσει, τουτέστιν οὐ προ σοίσει τὴν ὑπακοὴν, οὐ καρποφορήσει τὴν ἀρετήν·

[00850]    ἀλλ' οὐδὲ ωσπερ τινὰ τόκον κα ταθήσει τῷ Θεῷ τὴν ἐπιείκειαν, οὐ δογ ματικῆς εὐτεχνίας ἐπιμελήσεται·

[00851]    μένει δὲ σκληρὸς καὶ ακαρπος·

[00852]    πλὴν καν εἰ ουτω διατεθείη, φησὶν, ὁ δίκαιος καὶ ἀγαθὸς, δη λονότι Θεὸς, οὐ παύσεται τοῦ κατοικτει ρεῖν αὐτὸν, καὶ διδόναι τὰ παρ' ἑαυτοῦ, ινα λοιπὸν λέγηται πρὸς αὐτόν.

[00853]    Η τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς;

[00854]    καὶ τὰ ἑξῆς.

[00855]    ^[36.23] Καὶ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ θελήσει.

[00856]    Οδὸς Κυρίου, ψυχὴ καθαρά.

[00857]    ^[36.25] Καὶ οὐκ ειδον δίκαιον ἐγκαταλε λειμμένον.

[00858]    Οὐκ ειπεν·

[00859]    ἐγκαταλειφθέντα, ἀλλ' ἐγκα ταλελειμμένον, τουτέστιν εως ηξω, οτι γὰρ ἐγκαταλίμπονται οἱ δίκαιοι πρὸς καιρὸν, δοκιμῆς χάριν.

[00860]    Ο Κύριος πρὸς τὸν Ιώβ·

[00861]    Μή με οιου αλλως σοι κεχρηματικέναι η ινα ἀποφανῇς δίκαιος.

[00862]    Οὐδὲ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν αρτους.

[00863]    Εἰ ἡ δικαιοσύνη ἀρετή ἐστι, τὰ σπέρματα τῶν ἀρετῶν καὶ αὐτὰ ἀρεταί.

[00864]    Καλῶς τὸ σπέρμα τῆς ἀρετῆς, οπερ ἐστὶν ἡ ἀρετὴ, οὐ ζητεῖ αρτους·

[00865]    αρτον δὲ λέγει τὴν γνῶσιν, ητις οὐχ ὑστερεῖ ἐν τῷ σπέρματι τοῦ δικαίου (σπέρμα δὲ δικαίου τροπικῶς ολως ειρηται, τὸ καταβαλλόμενον ἐν ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀ κουόντων), σπέρμα γὰρ πλησθήσεται γνώ σεως, σπέρμα δὲ πονηροῦ ἐν ἐνδείᾳ εσται.

[00866]    ^[36.26] Ολην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δα νείζει.

[00867]    Ομοιον τῷ·

[00868]    Ελεῶν πτωχὸν, δανείζει Θεῷ.

[00869]    Ο δανείζων λόγους καθαίροντας ψυχὴν, εὐλογηθήσεται·

[00870]    ὁ δὲ μὴ ἐπιδιδοὺς αὐτοῖς, ἐπικατάρατος εσται.

[00871]    ^[36.27] Εκκλινον ἀπὸ κακοῦ, καὶ ποίησον ἀγαθόν.

[00872]    Τὸ ἐκκλίναι ἀπὸ κακοῦ ὁ τοῦ Κυρίου φό βος παρέχει·

[00873]    τὸ δὲ ποιῆσαι τὸ ἀγαθὸν ἡ ἀγαπὴ προστάσσει.

[00874]    ^[36.28] Οτι Κύριος ἀγαπᾷ κρίσιν.

[00875]    Κρίσιν, δικαιοκρισίαν, οὐ τὴν δικαστικὴν, ἀλλὰ τὴν ἐξ ἀπλανοῦς καὶ ὑγιοῦς κριτηρίου.

[00876]    ^[36.33] Ο δὲ Κύριος οὐ μὴ ἐγκαταλίπῃ αὐτὸν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ουτε μὴ κατα δικάσαι αὐτὸν, οταν κρίνηται αὐτῷ.

[00877]    Μὴ καταδικάσαι, δηλονότι ὁ ἀντίδικος.

[00878]    ^[36.35] Καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ην.

[00879]    Ως δύσκολον τὸ παρελθεῖν τὸν ἀσεβῆ μη δὲν παθόντα.

[00880]    Η τάχα ἡ θεία τοῦτο λέγει γραφή·

[00881]    αὐτὰ ἐννοεῖν βουλόμενος, θεωρήσω, οὐδὲ τόπον ἐν ῳ ἑστάναι ἐδόκουν, δεδύνημαι εὑρεῖν, οπου γὰρ αν αὐτὸς παρέλθῃ·

[00882]    καθαι ρεῖ πᾶν υψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώ σεως τοῦ Θεοῦ.

[00883]    Μὴ εἰδῇς αὐτῶν τὴν εὐη μερίαν, ἀλλὰ πρόσμεινον τὸ τέλος, καὶ οψει τὸν ολεθρον.

[00884]    ^[36.37] Καὶ ιδε εὐθύτητα.

[00885]    Τό·

[00886]    Καὶ ιδε εὐθύτητα, ἀντὶ τοῦ·

[00887]    Οψει εὐθύτητα.

[00888]    ^[37.1,2] Ψαλμὸς τῷ ∆αυὶδ εἰς ἀνάμνησιν περὶ σαββάτου.

[00889]    Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με.

[00890]    Παιδεύει ἡμᾶς ὁ Κύριος, εἰς ἀνάμνησιν αγων τῆς ἀρετῆς·

[00891]    ὁ δὲ αγιος οὐ τὸν ελεγχον η τὴν παιδείαν παραιτεῖται, ἀλλὰ τὴν μετ' ὀργῆς καὶ θυμοῦ.

[00892]    Τοῦτο καὶ τοῦ ʹ ψαλμοῦ προοίμιον ἐποίησε, τὸ παρακαλεῖν ἰατρικῶς, μὴ δικαστικῶς.

[00893]    Ο ἐλέγχῳ τῷ διὰ λόγου μὴ εικων, θυμῷ τοῦ Θεοῦ ἐλεγχθήσεται, καὶ μὴ ὑπὸ ζυγὸν παιδεύοντος ἐν Θεῷ δι δασκάλου γινόμενος, ὀργῇ Θεοῦ παιδευθήσε ται·

[00894]    παιδεία δὲ ἐλέγχου ἐπιπονώτερος.

[00895]    ^[37.3] Οτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησάν μοι, καὶ ἐπεστήριξας ἐπ' ἐμὲ τὴν χεῖρά σου.

[00896]    Οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου βέλη εἰσίν·

[00897]    αὐτὸς γοῦν ὁ σωτήρ φησιν·

[00898]    Εθηκέ με ὡς βέλος ἐκ λεκτὸν, καὶ τῇ φαρέτρᾳ αὐτοῦ εκρυψέ με.

[00899]    Ο λέγων ουν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, βέλος ἀφίη σι.

[00900]    Καὶ ἐπὰν λέγῃ ἐπιστρεπτικὰ, τῷ βέλει τούτῳ τιτρώσκει τὸν συνετὸν ἀκροατήν.

[00901]    Ο ουν δυνάμενος ἐκ τοῦ τετρῶσθαι νενοηκέναι καὶ ἠλπικέναι, θαῤῥεῖ, οτι οὐκ επεσε τὰ βέλη τοῦ Θεοῦ τὰ λογικὰ, οὐδ' εξω γέγονεν αὐτοῦ·

[00902]    ἀλλὰ καθίκετο αὐτοῦ, ὡς λέγεσθαι·

[00903]    Εώρακας ὡς κατενύγη ὁ δεῖνα! Λέγοι δ' αν τῷ τύπτοντι διδασκάλῳ η παιδαγωγῷ ὁ τυπ τόμενος, οτε οὐ παρέργως τύπτεται·

[00904]    Επε στήριξας ἐπ' ἐμὲ τὴν χεῖρά σου.

[00905]    Ουτω δ' αν λέγοι καὶ τῷ Κυρίῳ πέμψαντι βέλη, δι' ων τινων πέμπει τὰ λογικὰ, οτι ἐπεστήριξας ἐπ' ἐμὲ τὴν χεῖρά σου.

[00906]    Τῆς γὰρ χειρὸς Κυ ρίου ἐπικειμένης τῷ ἀφιέντι τὰ λογικὰ βέλη, τιτρώσκει τε καὶ ἐμπήγνυται βέλη εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ ἀκούοντος.

[00907]    ∆ηλοῖ δέ ποτε καὶ τὰς κολάσεις τὰ βέλη, καί ποτε δὲ καὶ τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ διαβόλου φησὶ, τὰ πρὸς ἐπιθυμίαν κινήσαντα αὐτὸν τῆς τοῦ Οὐρίου γυναικὸς, ὡς ἐπαχθέντα κατὰ τοῦ Θεοῦ συγχώρησιν.

[00908]    Καὶ οἱ Θεοῦ λόγοι, οἱ περὶ τῆς μελλούσης κρίσεως, βελῶν ὀξύτε ροί εἰσιν, τὴν συνείδησιν πλήττοντες·

[00909]    ὑφ' ων νυττόμενος ὁ προφήτης, ἀξιοῖ τὴν μέλλου σαν ἐκφεύγειν δίκην, δεδοικέναι εἰπὼν, διὰ τῶν λόγων καὶ τῶν πυκνῶν συμφορῶν, ας ἐκάλεσε χεῖρας.

[00910]    ^[37.4] Οὐκ εστιν ιασις ἐν τῇ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου.

[00911]    ∆ιὰ τοῦτο μὴ αὐτῆς τῆς ὀργῆς σου ἐάσῃς με πεῖραν λαβεῖν, ἐπειδήπερ μόνον φανταζό μενος αὐτὴν, καὶ νυνὶ ὁρῶν τὸ πρόσωπον, ἐκ τῶν σῶν θείων λόγων καὶ γραφῶν, πάσχω τὸ σῶμα, καὶ ταράσσομαι τὴν σάρκα καὶ τὰ ὀστᾶ, καὶ παρακαλῶ μὴ ἀπ' αὐτῆς τῆς ὀργῆς παθεῖν.

[00912]    Ορα γὰρ, εἰ μὴ ταῦτα σαφῶς λέγε ται, ἐδύνατο εἰπεῖν ἀπὸ τῆς ὀργῆς σου, καὶ μὴ ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς.

[00913]    Αλλ' οὐκ ελε γεν·

[00914]    Απὸ τῆς ὀργῆς σου παιδεύσῃς με, ἐπεὶ οπερ αν ἐποίησεν αὐτὴ ἡ ὀργή σου ἐλθοῦσα ἐπ' ἐμὲ παιδεύουσα, τοῦτο ἐλπίζω ποιεῖν μόνην τὴν φαντασίαν τοῦ προσώπου τῆς ὀρ γῆς.

[00915]    Καὶ εἰς πρόσωπον γὰρ ὀργῆς ἡ περὶ αὐτῆς φαντασία, ητις εδρασεν απερ αν, εἰ παρῆν, ἡ ὀργή.

[00916]    Η ἀπὸ προσώπου ὀργῆς, ητοι τῶν παριστάσεων οὐκ ἀπὸ ὀργῆς ὁ λό γος, ἀλλ' ἀπὸ προσώπου αὐτῆς ἐρχόμενος.

[00917]    Τό·

[00918]    οὐκ εστιν ιασις τῇ σαρκί μου, τοιαῦτά φησιν ὁ ἀπόστολος ἐπὶ τοῦ ἡμαρτηκότος ἐν Κορίνθῳ παραδοῦναι τὸν τοιοῦτον τῷ Σα τανᾷ εἰς ολεθρον τῆς σαρκὸς, ινα τὸ πνεῦμα σωθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου, ὡς οὐ δυναμέ νου τοῦ πνεύματος σωθῆναι, ἐὰν μὴ παρα δοθῇ ἡ σὰρξ εἰς ολεθρον.

[00919]    Τίς ουν ὁ ολεθρος τῆς σαρκὸς ἀκούει η τὸ ὀλεθρευόμενον ἀ ποθνήσκειν;

[00920]    ζῇ δὲ ἡ σὰρξ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀπέθανεν ἡ σὰρξ τοῦ δικαίου·

[00921]    διὸ ὁ δίκαιος λέγει·

[00922]    Πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες.

[00923]    Τὸ ουν παραδίδοσ θαι εἰς ολεθρον τὴν σάρκα, τοιοῦτόν ἐστιν·

[00924]    ἀποθνήσκει τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς, τὸ πνεῦ μα σώζεται.

[00925]    Εἰ νενόηται τὸ ἀποστολικὸν, ἐλθὲ ἐπὶ τὸ προκείμενον·

[00926]    εἰ ερχεται ὁ ολε θρος, ινα τὸ πνεῦμα σωθῇ, ἡ σὰρξ ἀσθενεῖ·

[00927]    καὶ οσον ἀσθενεῖ καὶ ὁδεύει ἡ ἀσθένεια ἐπὶ τὸν θάνατον τῆς σαρκὸς, οὐκ εστιν ιασις ἐν τῇ σαρκί.

[00928]    Εἰ μέντοιγε νοσεῖ μὲν ἡ σὰρξ, καὶ ἐπανέρχεται ἐπὶ τὴν ὑγίειαν η τὴν κακίαν, γίνεται τὸ οτι εστιν ιασις ἐν τῇ σαρκί μου, οπερ οὐκ εστιν ἀγαθόν.

[00929]    Ουτος ουν ειπερ πα ραιτεῖται τὸν τῷ θυμῷ τοῦ Θεοῦ ἐσόμενον ε λεγχον, καὶ τὴν τῇ ὀργῇ αὐτοῦ ἐρχομένην παίδευσιν, καὶ παραιτεῖται εὐλόγως, λέγων τὸ οτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησάν μοι.

[00930]    Οὐκ εστιν ιασις ἐν τῇ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου, δηλονότι αιτιον ην αὐτῷ τοῦ μὴ παθεῖν ἀπὸ ὀργῆς καὶ θυμοῦ Θεοῦ, καὶ τοῦ μὴ ειναι ιασιν ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ.

[00931]    Οὐκ εστιν εἰρήνη τοῖς ὀστέοις μου, ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου.

[00932]    Αντὶ τοῦ ἀπὸ τοῦ προ σώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου, Σύμμαχος εφη·

[00933]    ∆ιὰ τὰς ἁμαρτίας μου.

[00934]    Λεγέτω ὁ ἡμαρ τηκὼς, καὶ μετὰ ταῦτα βλέπων αὑτοῦ τὴν ἁμαρτίαν διαπαντὸς, ὡς καὶ ὁ ∆αυὶδ λέγει ἐν τῷ νʹ ψαλμῷ·

[00935]    Καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐναν τίον μού ἐστι διαπαντός.

[00936]    Τοῦτο δὲ γίγνεται ἐπάν τις ἁμαρτήσας δάκνηται ἐπὶ τῇ ἁμαρ τίᾳ·

[00937]    ὁ τοιοῦτος φαίη αν καὶ τό·

[00938]    Οὐκ εστιν εἰρήνη τοῖς ὀστέοις μου.

[00939]    Σαλεύεται γὰρ καὶ τετάρακταί μοι τὰ ὀστᾶ ἀπὸ προσώπου μου.

[00940]    Εστιν δὲ πρόσωπον ἁμαρτιῶν ἡ ἐπιφάνεια τῶν ἁμαρτιῶν·

[00941]    οιον ἐὰν ἐκνοηθῶ οια κακὰ πεποίηκα, καὶ ἐν οις γέγονα παραπτώμασιν, καὶ βαροῦμαι θλιβόμενος ἀπὸ τοῦ ταῦτα ἐν νοεῖν·

[00942]    Οὐκ εστιν εἰρήνη τοῖς ὀστέοις μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἁμαρτίας μου.

[00943]    ^[37.5] Οτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῆραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθη σαν ἐπ' ἐμέ.

[00944]    Οἱ γὰρ μὴ βαρυνόμενοι ἐπὶ ταῖς ἰδίαις ἁμαρτίαις, μηδ' ἀλγοῦντες, οὐ λέγουσιν τὰ προκείμενα.

[00945]    Πάλιν οἱ μὴ αἰσθανόμενοι τῆς ἁμαρτίας οτι ἀναβέβηκεν ὑπεράνω τῆς κε φαλῆς αὐτῶν, ἀλλ' ἀναισθητοῦντες ἐπικει μένης αὐτῆς, οὐ λέγουσιν, οτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῆραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορ τίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ' ἐμέ.

[00946]    Εἰ δέ τις νομίζει πάντα τὸν ἁμαρτωλὸν δύνασθαι λέ γειν, κατανοησάτω τίνες ἡδόμενοι ἐπὶ τοῖς ἰδίοις ἁμαρτήμασιν·

[00947]    οὐ γὰρ ἐβαρύνθη τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν ἐπ' αὐτοὺς, ατε ἡδέως βαστάζοντας·

[00948]    ἀλλ' ἀνθρώπου ἀλγοῦντός ἐστι καὶ λυπουμένου ἐπὶ τοῖς ἰδίοις ἁμαρτήμασι λέγειν·

[00949]    Ωσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ' ἐμέ.

[00950]    Ουτω δὲ διηγήσῃ τὸ ἀνάλογον τοῖς ἀποδεδομένοις, καὶ τό·

[00951]    ^[37.6] Προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλω πές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου.

[00952]    Οὐκ εστιν εἰπεῖν ταῦτα τοὺς μὴ τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων αἰσθανομένους·

[00953]    τινὲς γοῦν καὶ ἐκκαυχῶνται καὶ ηδονται τοῖς αὑ τῶν πλημμελήμασιν, ὡς ἡδέως ταῦτα βασ τάζοντες.

[00954]    Καὶ ὡς εστιν ἀπὸ ποδῶν εν τισι κατὰ τὸν Ησαΐαν, ουτω καὶ ὑπεραίρονταί τι νων αἱ ἀνομίαι.

[00955]    Κεφαλὴν δὲ λέγει τὸ ἡγε μονικόν.

[00956]    Φύσει δὲ τῆς κακίας κατωφεροῦς τε ουσης καὶ βαρυτάτης, μόνος ὁ μετανοῶν τοῦ βάρους αὐτῆς ἐπαισθάνεται.

[00957]    Οθεν ὁ Θεὸς τοὺς πεφορτισμένους καὶ κοπιῶντας διὰ μετανοίας ηκειν πρὸς αὐτὸν κελεύει.

[00958]    Πάλιν ἐκεῖνος αἰσθάνεται τῆς δυσωδίας τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων, ὁ τὴν χοιρώδη ζωὴν ἀποθέμενος, καὶ θείαν αισθησιν ἐκ τοῦ λό γου λαβὼν τοῦ Θεοῦ.

[00959]    Περὶ γὰρ τῶν τοιού των ἐῤῥήθη τό·

[00960]    Μὴ βάλε τοὺς μαργαρίτας εμπροσθεν τῶν χοίρων.

[00961]    Χοίρους δ' ἐκεῖ ὀνομάζει τοὺς ταῖς δυσωδίαις τῶν ἁμαρτη μάτων χαίροντας.

[00962]    Εὰν δέ που ἀπόθηται ὁ ἁμαρτωλὸς, ιν' ουτως οὐ νομίζων τὴν χοί ρων αισθησιν, ἀναλαμβάνῃ ἐκ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ αισθησιν, ὡς αἰσθάνεσθαι τῆς δυσ ωδίας τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων, θέλει ουν παραστῆναι τὸν μετανοοῦντα λέγοντα·

[00963]    α πε ποίηκε δι' ἀφροσύνην, ταῦτά μοι ἐσάπη·

[00964]    οὐ κέτι γὰρ αὐτὰ ἀνακαινίζω, πάντα μοι οζει.

[00965]    Βαρύτατα τῆς συνειδήσεως εἰς ἀπόγνω σιν ωθησεν μετ' ἐπιτάσεως·

[00966]    διό φησιν·

[00967]    ∆εῦτε, πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισ μένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς.

[00968]    ^[37.7] Εταλαιπώρησα, καὶ κατεκάμφθην εως τέλους, ολην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζων ἐπορευόμην.

[00969]    Τάχα τοιοῦτόν τι ἰδὼν ὁ ἀπόστολος μετὰ τὸ ἡμαρτηκέναι λέγει·

[00970]    Ταλαίπωρος ἐγὼ αν θρωπος τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;

[00971]    Ημαρτε γὰρ, οτε ἐδίωκε τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ.

[00972]    Εταλαιπώρησα ουν, καὶ οὐχὶ ετι ταλαιπωρῶ, ὡς μηκέτι ων ἐν ταῖς ἁμαρτίαις·

[00973]    εἰ δ' ετι εἰμὶ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις, ετι ταλαιπωρῶ.

[00974]    Εὰν δὲ ιδῃς τὸν ἡμαρτηκότα μὴ δυνάμενον ἀναβλέψαι εἰς οὐρανὸν, μηδὲ εχοντα παῤῥησίαν ευξασθαι τῷ Θεῷ, ἀλλὰ συγκύπτοντα τὸ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν, οὐ μόνον τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ τὸ τῆς ψυχῆς, καὶ ὡς κρίκον τὸν τρά χηλον αὑτοῦ ποιοῦντα, οψει τινὰ τρόπον λέγει, κατακαμφθῆναι εως τέλους.

[00975]    Εἰ δὲ θέλεις παράδειγμα τοῦ κατακεκαμμένου διὰ τὰς ἰδίας ἁμαρτίας, καὶ τὴν ἐξομολόγησιν τὴν περὶ τὴν ἁμαρτίαν, ιδε μοι τὸν τελώνην, τὸν ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ, ὡς ἀπὸ μακρὰν στα θεὶς, οὐκ εθελεν τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπᾶραι εἰς οὐρανὸν, καὶ τύπτων ἑαυτοῦ τὸ στῆθος, ελε γεν·

[00976]    Ιλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.

[00977]    Εκείνῳ γὰρ πρέπει εἰπεῖν·

[00978]    Κατεκάμφθην εως τέ λους, ολην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζων ἐπο ρευόμην.

[00979]    Μήποτε δὲ ουτως ἀναγνωστέον, τουτέστι διὰ βίου κατεκάμφθην, τὰ κάτω φρονῶν καὶ ἐπὶ γῆν βλέπων·

[00980]    τούτου χάριν ἐταλαιπώρησα, ἐλεεινὸς ἐκ τούτου γενόμε νος.

[00981]    Τοῦτο δὲ ὡς αφρων ειπεν ὑπομεμενη κέναι·

[00982]    ἀφροσύνης γὰρ ἡ κακία, καθὼς φρο νήσεως ἡ ἀρετή.

[00983]    Ολην τὴν ἡμέραν σκυθρω πάζων ἐπορευόμην·

[00984]    ἐξ ου ημαρτον, φησὶ, σκυθρωπὸς ἀεὶ ημην.

[00985]    Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ·

[00986]    Μακάριοι οἱ κλαίοντες.

[00987]    Εἰ νενόηκας τὸν ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις πεν θοῦντα καὶ κλαίοντα, ειδες τοῦτον μακα ριστόν.

[00988]    Εἰ δὲ τοὐναντίον θεάσῃ τοῦτον γε λῶντα καὶ ἱλαρευόμενον, καὶ μὴ κατανυσ σόμενον ἐπὶ τοῖς ἰδίοις ἁμαρτήμασιν, ιδε εἰ μὴ τούτῳ ἁρμόζει·

[00989]    Οὐαὶ, οἱ γελῶντες νῦν.

[00990]    Εντεῦθεν τὴν φύσιν τῆς ἁμαρτίας γινώσ κομεν, ὁποία τίς ἐστιν·

[00991]    πλὴν οτι ἀπὸ ἀφρο σύνης ἡμῖν ἐπισυμβαίνουσιν αἱ ἁμαρτίαι.

[00992]    ^[37.8] Οτι ἡ ψυχή μου ἐπλήσθη ἐμπαιγ μῶν, καὶ οὐκ εστιν ιασις ἐν τῇ σαρκί μου.

[00993]    Εμπαιζόντων, ητοι τῶν λογισμῶν, η τῶν πονηρῶν πνευμάτων·

[00994]    διὸ καὶ ἐσκυθρώπα ζον, πάσης ἱλαρίας ἀφῃρημένος.

[00995]    Επειδὴ δὲ φέρονται αἱ μὲν γραφαί·

[00996]    αἱ ψόαι μου, αἱ δέ·

[00997]    λαγόνες μου ἐπλήσθησαν ἐμπαιγ μάτων, ῥητέον ὡς ἐπείπερ περὶ τὰς ψόας καὶ τὰς λαγόνας συνίσταται τὰ σπέρματα, καὶ ἐμπαιγμῶν ἐμπίμπλαται ταῦτα, ἡνίκα πορνικῶς, ἀλλ' οὐκ ἐπὶ παιδοποιΐας κινεῖται·

[00998]    διὰ τοῦτο γάρ φησι, μηδὲ ιασιν ειναι ἐν τῇ σαρκί μου, διὰ τὸ ἡττᾶσθαι παρὰ τῶν ἐμ παιγμάτων τὴν ψυχήν·

[00999]    πάνυ γὰρ ἡ σὰρξ ἀσθενεῖ ῥέουσα, καὶ μὴ φρονοῦσα.

[01000]    Οθεν καὶ ὁ πορνεύων εἰς τὸ ιδιον σῶμα ἁμαρτάνει.

[01001]    Τούτῳ παραπλήσιόν ἐστι τὸ ἐν τῷ Ιὼβ λεγόμενον περὶ τοῦ δράκοντος·

[01002]    Ιδοὺ δὴ, ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ ἐν ὀσφύϊ, ἡ δὲ δύναμις αὐτοῦ ἐπ' ὀμφάλου γαστρός.

[01003]    Η γὰρ ἰσχὺς τοῦ δια βόλου ἐξαιρέτως περὶ τὴν ὀσφὺν τοῦ ἀνθρώ που ἐστὶν, οπου τὸ πορνεύειν ἐστὶν καὶ ἀ σελγαίνειν.

[01004]    Καὶ οὐκέτι ἐστὶν ιασις ἐν τῇ σαρκί μου.

[01005]    Προκοπὴ ἐπὶ τὸν θάνατον τῆς σαρκὸς καὶ ἐπὶ τὸν ολεθρον αὐτῆς, τὸ ηδη δεύτερον λέγεσθαι.

[01006]    ^[37.9] Εκακώθην, καὶ ἐταπεινώθην εως σφόδρα·

[01007]    ὠρυόμην ἀπὸ στεναγμοῦ τῆς καρ δίας μου.

[01008]    Αἱ ἑορταὶ τοῦ Θεοῦ αρτον κακώσεως λέ γουσι δεῖν ἐσθίειν·

[01009]    καίπερ ἑορταὶ λεγόμεναι, αὐταὶ ταπεινοῦσιν τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

[01010]    Τῇ γοῦν δεκάτῃ τῶν ἱλασμῶν, ταπεινώσετε, φησὶ, τὰς ψυχὰς ὑμῶν.

[01011]    Επεὶ ουν ὁ μετανοῶν ἐφ' οις ημαρτεν, ἑαυτὸν κακοῖ καὶ ταπεινοῖ, ὡς ἐκεῖνος ὁ τελώνης, ὁ θαῤῥῶν ἐπὶ τῷ ἑαυτὸν κεκακωκέναι καὶ τεταπεινωκέναι, μετανοῶν φησιν·

[01012]    Εκακώθην καὶ ἐταπεινώθην εως σφόδρα κτλ.

[01013]    ^[37.11] Η καρδία μου ἐταράχθη, ἐγκατέ λιπέ με ἡ ἰσχύς μου, καὶ τὸ φῶς τῶν ὀφ θαλμῶν μου οὐκ εστι μετ' ἐμοῦ.

[01014]    Ημην, φησὶ, ποτὲ ἰσχυρὸς καὶ πολιτευό μενος καλῶς, υστερον δὲ πέπτωκα, ταραχ θείσης μου τῆς διανοίας, καὶ καταλιπούσης με τῆς ἰσχύος·

[01015]    καὶ τὸ φῶς δὲ τῶν ὀφθαλ μῶν μου, οπερ ειχον, μετὰ τὸ γνῶναί με τὴν ἀλήθειαν, οὐκ εστιν μετ' ἐμοῦ.

[01016]    Πάλιν εἰς τὸ σκότος ἐνήμεθα, εἰς παραπτώματα πεπτω κότες.

[01017]    Ειτα διηγεῖται ἀπ' ἀρχῆς ἐκ τοῦ σχολάζειν τῇ μετανοίᾳ, δι' αγαν τὴν εὐγνω μοσύνην καὶ τὴν τῆς ἁμαρτίας ἐξομολόγη σιν.

[01018]    Η καρδία μου ἐταράχθη·

[01019]    τὸ δια λογιστικὸν καρδίαν φησὶ, καὶ ἐταράχθη, οτι Κύριος προσέταξεν αὐτὸν καταταράσσεσθαι ∆αυίδ.

[01020]    Τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν, ἡ θεωρία, ητις ἐν καιρῷ πειρασμοῦ διαφεύγει τὸν νοῦν.

[01021]    ^[37.12] Οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ηγγισαν καὶ εστησαν, καὶ οἱ εγγιστά μου μακρόθεν εστησαν.

[01022]    Καταφρονήσας γὰρ τῆς παρ' ἀνθρώποις αἰσχύνης, καὶ καταγνωσθεὶς ὑπὸ τῶν ἀκου όντων τῆς ἐξομολογήσεως, τρόπον τινὰ η κουον αὐτῶν λεγόντων·

[01023]    Πόῤῥω ἀπ' ἐμοῦ, μὴ ἐγγίσῃς μοι, οτι καθαρός εἰμι.

[01024]    Βδελυσ σόμενοι γὰρ ον χθὲς ἐθαύμαζον, ἐμάκρυνον ἑαυτοὺς, ταῦτα μονονουχὶ λέγοντες.

[01025]    Αλλὰ τούτου μὴ φροντιζέτω ὁ θέλων μετὰ τὸ ἁμαρτῆσαι σωθῆναι, τοῦ καταγινώσκοντος ἀγνωμόνως, τοῦ μὴ λογιζομένου τὰ ἑαυτοῦ, μηδὲ ἀνεγνωκότος·

[01026]    Μὴ ὀνείδιζε ανθρωπον ἐπιστρέφοντα ἀπὸ ἁμαρτίας·

[01027]    μνήσθητι οτι πάντες ἐσμὲν ἐν ἐπιτιμίοις.

[01028]    ^[37.13] Καὶ ἐξεβιάσαντο οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, καὶ οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι, ἐλάλησαν ματαιότητας, καὶ δολιότητας ολην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν.

[01029]    Πολλάκις γὰρ καὶ ἐπιβαίνουσι τοῖς τοιού τοις, καὶ ζητοῦσι κακὰ τῷ δικαίῳ, οὐχ ουτω χαίροντες ἐν τῷ ἀκούειν τὰ κρείττω περὶ αὐτοῦ, ὡς οταν ἀκούσωσιν τὰ χείρονα περὶ αὐτοῦ.

[01030]    Καὶ λαλοῦσιν ματαιότητας, κατα γελῶντες ἐκείνου, τοῦ ἑαυτὸν καταγορήσαν τος·

[01031]    οὐ γὰρ ἐξητασμένα λαλεῖ ὁ ζητῶν τινι κακὰ, ἀλλ' ὁ ζητῶν παντὶ ἀγαθά.

[01032]    ^[37.14] Εγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ηκουον, καὶ ὡσεὶ αλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὑτοῦ.

[01033]    Λοιδορούμενος η καὶ ἐπὶ τῇ ἐξομολογήσει κακολογούμενος, διαβαλλόμενος μυρία οσα ἀκούων, προσεποιησάμην τὸν μὴ ἀκούοντα, καὶ εχων τι ἀποκρίνασθαι πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐλέγξαι, οὐκ ἐλέγχω, ἐπεὶ ὁρῶ οτι ελεγχος δεῖται ἀπαθείας·

[01034]    ἀπὸ γὰρ θυμοῦ καὶ ὀργῆς ἐλέγχω, καὶ λυπῆσαι βουλόμενος, οὐ θερα πεῦσαι·

[01035]    διὸ ἐγενόμην τούτοις ὡσεὶ κωφός.

[01036]    ^[37.15] Καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ανθρωπος οὐκ ἀκούων, καὶ οὐκ εχων ἐν τῷ στόματι αὑτοῦ ἐλεγμούς.

[01037]    Επὶ τούτοις οὐδὲν ειχον λέγειν, αἰσχύνης πεπληρωμένος·

[01038]    οὐδεὶς γὰρ λόγος μοι πρὸς ἀπολογίαν, οὐδὲ ειχόν τινα τοῖς ἐχθροῖς προσφθέγγεσθαι, απαξ ὑπ' αὐτῶν νενικη μένος.

[01039]    Η ἐγενόμην πρὸς κακοδόξους ὡς οὐκ ἀκούων, οὐδ' εχων ἐν τῷ στόματί μου ἐλέγ χους.

[01040]    Κίνδυνον γὰρ φέρει πολλάκις τὸ δυσ φήμων λόγων ἀκούειν, καὶ τὸ διαλέγεσθαι περὶ προβλημάτων ὑποκειμένων κολάσει.

[01041]    Η τοῦτό φησιν, οτι σὺ εἰσακούεις, Κύριε, καν ἐγὼ κωφεύω πρὸς τὰς κατ' ἐμοῦ δυσφη μίας.

[01042]    ∆ιὰ τί δὲ γενόμην τοιοῦτος;

[01043]    ^[37.16] Οτι ἐπὶ σὲ, ηλπισα, Κύριε, σὺ εἰσακούσῃ, Κύριε, ὁ Θεός μου.

[01044]    Τῶν τοσούτων, φησὶ, κακῶν μίαν εχω σω τηρίας ἐλπίδα, τὴν ἐκ σοῦ γενομένην ἐπι κουρίαν.

[01045]    Η τοῦτό φησι·

[01046]    εἰ γὰρ μὴ ηλπισα ἐπὶ σὲ, ἐμαυτὸν αν ἠμυνάμην.

[01047]    Νυνὶ δὲ γι νώσκω τό·

[01048]    Μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγα πητοί·

[01049]    ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ.

[01050]    Καὶ τό·

[01051]    Εμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος.

[01052]    Εγενόμην ὡσεὶ ανθρωπος ἀβοήθητος, καὶ οὐκ εχων ἐν στόματι αὑτοῦ ἐλέγ χους.

[01053]    Σὺ εἰσακούσῃ Κύριε, ὁ Θεός μου, εἰ καὶ ἐγὼ ὡσεὶ κωφὸς, οὐκ ηκουον τῶν κατ' ἐμοῦ δυσφημιῶν, σὺ ακουσον τῶν λεγο μένων.

[01054]    ^[37.17] Οτι ειπα·

[01055]    Μήποτε ἐπιχαρῶσί μοι οἱ ἐχθροί μου, καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδας μου, ἐπ' ἐμὲ ἐμεγαλοῤῥημόνησαν.

[01056]    Οὐκ εχουσι γὰρ τί ειπωσιν.

[01057]    Επιχαρήσον ται δὲ, εἰ μὴ τύχοιμι τοῦ σου ἐλέους.

[01058]    Αλλ' ινα μὴ ἐπιχαρῶσιν οἱ ἐχθροί μου, οἱ ηδη καὶ πρότερον ἐν τῷ μόνον σαλευθῆναι πόδας μου, ἐπ' ἐμὲ μεγαλοῤῥημονήσαντες.

[01059]    Μέγα γὰρ εδωκεν αὐτοῖς κατ' ἐμοῦ φρονεῖν ἡ ἁμαρτία, σαλεύσασά μου τοὺς πόδας.

[01060]    Εγὼ δὲ ἐπὶ σὲ κατέφυγον.

[01061]    Μόνον δὲ οὐ λέγω·

[01062]    Εὰν πέσω, ἀλλ' ἐὰν σαλευθῶσιν οἱ πόδες μου, μεγαλοῤῥημονοῦσιν, καὶ λέγουσιν, οτι ὁρᾷς τὸν δεῖνα;

[01063]    καὶ αὐτὸς τόδε πεποίηκεν, καὶ λέγων τάδε, τὰ ἐναντία τάδε ἐποίει.

[01064]    Λέγει ουν ουτως·

[01065]    καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πό δας μου, ἐπ' ἐμὲ ἐμεγαλοῤῥημόνησαν·

[01066]    αλ λως δὲ μετὰ τοῦτο κρείττων ων, οσον ἐπὶ τῇ προσωποποιΐᾳ τῇ πρὸς ἐκεῖνον συγκρινομένῃ, φησίν·

[01067]    Εμοῦ δὲ παρὰ μικρὸν ἐσαλεύθησαν οἱ πόδες.

[01068]    Οὐκοῦν ουτοι μὲν ἐσαλεύθησαν οἱ πόδες, ουτοι δὲ μικρὸν ἐσαλεύθησαν·

[01069]    μακά ριον δὲ ἡμᾶς γενέσθαι μὴ σαλευομένους τοὺς πόδας, ἀλλ' ἑστηκότας ἐπὶ τὴν πέτραν τὸν Χριστόν.

[01070]    ^[37.18] Οτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ετοιμος, καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μου διαπαντός.

[01071]    Πρὸς δὲ τὰς ἐξ αἰσθήσεως μάστιγας εὐ τρεπὴς ειναί φησιν·

[01072]    ηλγει γὰρ ἐφ' οις ημαρ τε μαστιζόμενος.

[01073]    ^[37.19,20] Οτι τὴν ἀνομίαν μου ἀναγγε λῶ, καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου.

[01074]    Οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι, καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμὲ, καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως.

[01075]    ∆ιδάσκει βάθη ἀνθρώπου πιστοῦ.

[01076]    Πολλά κις γὰρ ἡμεῖς, οἱ ετι ἁμαρτωλοὶ, ἐὰν ιδωμεν ἐχθρὸν ἡμῶν ζῶντα καὶ εὐθηνοῦντα, σκυ θρωπάζομεν, καὶ κινδυνεύομεν κατ' αὐτῆς προνοίας λέγειν.

[01077]    Αλλ' ὁ θέλων σώζεσθαι, οὐ τοιοῦτος·

[01078]    φησὶ γάρ·

[01079]    Οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμὲ, καὶ οὐδὲν ηττον μεριμνῶ περὶ τῆς ἁμαρτίας μου.

[01080]    Καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως.

[01081]    Αδύ νατόν ἐστιν ἐν βίῳ οντα μὴ μισηθῆναι.

[01082]    Ιη σοῦς Χριστὸς μεμίσηται.

[01083]    Γένοιτο δέ με μι σούμενον συνειδέναι οτι οὐ δικαίως, ἀλλ' ἀδίκως.

[01084]    ^[37.21] Οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν.

[01085]    Ενδιέβαλλόν με, ἐπεὶ κατεδίωκον δικαιοσύνην, [καὶ ἀπέῤῥιψάν με τὸν ἀγα πητὸν, ὡσεὶ νεκρὸν ἐβδελυγμένον.] Οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν.

[01086]    Εγὼ μὲν εὐηργέτουν, ἐκεῖνοι δὲ ἐπιλαθόμε νοι τῶν ων εἰς αὐτοὺς ἐποίουν, κακά μοι ἀνταπεδίδοσαν, ἐνδιέβαλλόν με, ἐπεὶ κατε δίωκον ἀγαθωσύνην.

[01087]    Εἰ γὰρ καὶ ημαρτόν τι, ἀλλ' ἀεὶ ἐδίωκον τὴν ἀγαθωσύνην, καὶ ἀ πέῤῥιψάν με τὸν ἀγαπητὸν, ὡς νεκρὸν ἐβδε λυγμένον.

[01088]    ^[37.22,23] Μὴ ἐγκαταλίπῃς με, Κύριε, ὁ Θεός μου, μὴ ἀποστῇς ἀπ' ἐμοῦ.

[01089]    Πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου, Κύριε τῆς σωτηρίας μου.

[01090]    Εν αλλῳ δὲ ψαλμῷ φησι·

[01091]    Καὶ τὸ πνεῦμα τὸ αγιόν σου μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ.

[01092]    Εν ταῦθα δὲ πρὸς αὐτὸν Θεόν·

[01093]    Μὴ ἀποστῇς ἀπ' ἐμοῦ, κτλ.

[01094]    Εἰ κἀκεῖνοι ἀπέῤῥιψάν με, ὡς νεκρὸν ἐβδελυγμένον, ἀλλὰ σὺ σκέπε με ὑπὸ τὴν κραταιάν σου χεῖρα.

[01095]    Σοῦ γὰρ παρόντος, ἀνίσχυροι καὶ ἀσθενεῖς οἱ ἐχθροί.

[01096]    Πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου, ἐπεὶ ἐχθρῶν περιεστηκότων, ἀνθρώπων τε πονηρῶν καὶ ἀοράτων δυνάμεων, βοηθείας δέομαι.

[01097]    Οὐκ αλλοθεν δὲ βοήθειαν ἀπαιτῶ η παρὰ σοῦ, Κύριε·

[01098]    σὺ γὰρ καὶ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου τυγχάνεις·

[01099]    σωτηρίας δὲ Θεὸς ὁ ταύτης αι τιος.

[01100]    Καλὸν προοίμιον προσευχῆς, τό·

[01101]    Μὴ ἐγκαταλίπῃς με, ὁ Θεός μου.

[01102]    Εχεις γὰρ ἐν αὐτῷ τὴν ἁγίαν Τριάδα.

[01103]    ^[38.1] Εἰς τὸ τέλος τῷ Ιδιθοὺν ῳδὴ τῷ ∆αυίδ.

[01104]    Εἰς τὸ τέλος δὲ κατὰ τοὺς Οʹ ἐπιγράφε ται·

[01105]    κατὰ δὲ τὰς αλλας ἑρμηνείας, ἐπινίκιος, καὶ εἰς τὸ νῖκος, καὶ τῷ νικοποιῷ.

[01106]    ^[38.2-4] Ειπα·

[01107]    Φυλάξω τὰς ὁδούς μου, τοῦ μὴ ἁμαρτάνειν ἐν γλώσσῃ μου·

[01108]    Εθέμην τῷ στόματί μου φυλακὴν, ἐν τῷ συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου.

[01109]    Εκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην, καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν, καὶ τὸ αλγημά μου ἀνεκαινίσθη.

[01110]    Εθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου, καὶ ἐν τῇ μελέτῃ μου ἐκκαυθήσεται πῦρ·

[01111]    ἐλάλησα ἐν γλώσσῃ μου.

[01112]    Εκ τῶν λόγων τοῦ συστάντος κατεναν τίον μου ἁμαρτωλοῦ, ἐθερμάνθη διαπυρω θεῖσα ἡ καρδία μου, καὶ ἡ τοιαύτη θέρμανσις ἐντός μου ἐφυλάχθη.

[01113]    Ο τέλειος, ὡς ηδη εὐεξίαν καὶ μακαριότητα ἀναλαβὼν, οὐ κι νεῖται παντελῶς ὑπὸ τῶν λοιδορούντων αὐ τόν·

[01114]    ὁ δὲ προκόπτων, ἀλγεῖ μὲν καὶ τὴν καρδίαν εχει θερμαινομένην ἐν ἑαυτῷ, βράσ σουσαν καὶ ταρασσομένην, ἀλλ' οὐ μέχρι τοῦ ἐλθεῖν ἀπὸ τῆς καρδίας λόγον ἐπὶ στόμα.

[01115]    Καὶ μελετῶν, φησὶ, τὰ θεῖα λόγια, ἐκαιόμην·

[01116]    ὡς οἱ περὶ Κλεόπαν λέγοντες·

[01117]    Οὐχὶ ἡ καρ δία ἡμῶν καιομένη ην ἐν ἡμῖν, ὡς ἐλάλει ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ὡς διήνοιγεν ἡμῖν τὰς γραφάς;

[01118]    Τοιοῦτοι ησαν καὶ οἱ λόγοι Ιερε μίου, διὸ γέγραπται εἰρηκέναι τὸν Θεὸν πρὸς αὐτόν·

[01119]    Ιδοὺ, δέδωκα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου πῦρ.

[01120]    Τοιαῦται ησαν αἱ καθε ζόμεναι γλῶτται ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, τοὺς μέλλοντας τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου κηρύσ σειν.

[01121]    Ωφθησαν γὰρ αὐτοῖς ὡς πῦρ, ιν' ὁ λό γος αὐτῶν ῃ καυστικὸς, καὶ ἀνάπτῃ τὰς ψυ χὰς τῶν ἀκροωμένων.

[01122]    ^[38.5,6] Γνώρισόν μοι, Κύριε, τὸ πέρας μου, καὶ τὸν αριθμον τῶν ἡμερῶν μου τίς ἐστιν, ινα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ.

[01123]    Ιδοὺ, πα λαιὰς εθου τὰς ἡμέρας μου, καὶ ὑπόστασίς μου ὡσεὶ οὐθὲν ἐνώπιόν σου·

[01124]    πλὴν τὰ σύμ παντα ματαιότης, πᾶς ανθρωπος ζῶν.

[01125]    Παλαισταὶ αἱ ἐν τῷ βίῳ ἡμέραι, ἀντὶ τοῦ βραχεῖαι καὶ ἐλάχισταί εἰσιν, οὐ πήχεσι με τρούμεναι.

[01126]    Καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ὡσεὶ οὐθὲν ἐνώπιόν σου, ειτα ἑξῆς, ὡς αν διηγούμενος τὸ εἰρημένον, ἐπιλέγει·

[01127]    Πλὴν τὰ σύμπαντα ματαιότης, πᾶς ανθρωπος ζῶν.

[01128]    Πάντα τὰ ἐν ἀνθρώποις μάταιά ἐστιν πρὸς τὸν μέλλοντα αἰῶνα, καὶ πρὸς τὰ ἡμῖν ὑποκείμενα, τοῖς ἀξίως βεβιωκόσι.

[01129]    ^[38.7] Μέντοι γε ἐν εἰκόνι διαπορεύεται ανθρωπος, πλὴν μάτην ταράσσονται.

[01130]    θησαυ ρίζει, καὶ οὐ γινώσκει τίνι συνάξει αὐτά.

[01131]    Πᾶς ανθρωπος ζῶν ἐν εἰκόνι διαπορεύε ται, ητοι τοῦ Θεοῦ τηρῶν τὸ κατ' εἰκόνα, καὶ τὸ προκόπτειν εἰς τελειότητα, σύμμορ φος γινόμενος τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ.

[01132]    Η αλ λως, τινὸς ζωοῦ, ιππος θηλομανὴς, η αλλο τι αλογος κατὰ τὸ ηθος γινόμενος.

[01133]    Καὶ φαινόμενος κόσμος εἰκών ἐστι τοῦ νοητοῦ καὶ ἀοράτου·

[01134]    ἐν τῷ μέλλοντι γὰρ ἡ ἀλήθεια.

[01135]    Αὐτεξουσίως ουν διαπορεύεται ὁ ανθρωπος ἐν τούτῳ τῷ κόσμῳ, ος ἐστιν εἰκών.

[01136]    Επ άγει δὲ καὶ περὶ τῶν κατὰ μέρος ἀνθρώ πων, ὡς μάτην ταραττομένων·

[01137]    Θησαυρίζει κτλ.

[01138]    Τοῦτο λεκτέον πρὸς απαιδας πλουσίους πλεονεκτοῦντας, μηδένα τῶν πτωχῶν ἐλεοῦν τας.

[01139]    Θησαυρίζων γάρ τις ἐπὶ τῆς γῆς, οὐκ οιδε τίς εξει τὸν ὑπὲρ ου τοσοῦτον ἐσ πούδασε πλοῦτον, τοῦ δὲ ἐν οὐρανοῖς θησαυ ρίζοντος, ἀναφαίρετον εξοντος τὸν ιδιον πλοῦ τον.

[01140]    ^[38.11,12] Απόστησον ἀπ' ἐμοῦ τὰς μά στιγάς σου, ἀπὸ τῆς ἰσχύος τῆς χειρός σου ἐγὼ ἐξέλιπον.

[01141]    Εν ἐλεγμοῖς ὑπὲρ ἀνομίας ἐπαίδευσας ανθρωπον, καὶ ἐξέτηξας ὡς ἀ ράχνην τὴν ψυχὴν αὐτοῦ·

[01142]    πλὴν μάτην τα ράσσεται πᾶς ανθρωπος.

[01143]    ∆ιάψαλμα.

[01144]    Εστι δὲ καὶ ετερον ειδος μαστίγων, περὶ ων φησι·

[01145]    Τίς δώσει ἐπὶ τοῦ διανοήματός μου μάστιγας, καὶ ἐπὶ τῶν χειλέων μου σφρα γῖδας πανούργων, ινα ἐπὶ τοῖς ἀγνοήμασί μου μὴ φείσωνται, καὶ αἱ ἁμαρτίαι μου μὴ ἀπολέσωσί με;

[01146]    Ευχεται γὰρ ἐπὶ ταῖς ἁμαρ τίαις αὑτοῦ μαστιγωθῆναι τὴν καρδίαν.

[01147]    Εάν ποτε ιδῃς μετὰ τὸ ἡμαρτηκέναι, σεαυτὸν κολαζόμενον ενδον ὑπὸ τῶν διαλογισμῶν σου, τῆς συνειδήσεώς σου καταγινωσκούσης σου καὶ κολαζούσης, μακάριζε σεαυτὸν συγκρί σει αλλων ἡμαρτηκότων, καὶ μὴ λυπουμέ νων ἐφ' οις ημαρτον.

[01148]    Μακάριον γὰρ τὸ ἐφ' ἁμαρτίαις ὑπὸ συνειδήσεως νύττεσθαι.

[01149]    Αξιοῖ ουν ἀποστῆναι τὰς μάστιγας·

[01150]    Απόσ-τησον ἀπ' ἐμοῦ, φησὶ, τὰς μάστιγάς σου, τάς τε εξωθεν ἐπικειμένας διὰ τῶν πειρασμῶν, καὶ τὰς εσωθεν.

[01151]    Μέτρον γὰρ ἐχέτωσαν καὶ αἱ μάστιγες τῆς διανοίας·

[01152]    ἐὰν γὰρ περισσότε ραι, ἀπολούμεθα.

[01153]    Τὸ γὰρ ὑπὲρ μέτρον λυ πεῖσθαι, διαφθορά.

[01154]    ∆ιόπερ ὁ ἀπόστολος εὐ λαβούμενος τὴν πολλὴν μάστιγα τῆς δια νοίας τοῦ ἁμαρτάνοντος, φησί·

[01155]    Μή πως τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃ καταποθῇ ὁ τοιοῦτος ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ.

[01156]    Καὶ ἐξέτηξας ὡς ἀράχνην τὴν ψυχὴν αὐ τοῦ.

[01157]    Η ἁμαρτάνουσα δὲ ψυχὴ παχύνεται·

[01158]    τοι αύτη γὰρ ἡ φύσις τῆς ἁμαρτίας·

[01159]    διὸ γέγρα πται·

[01160]    Επαχύνθη ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου.

[01161]    Η ἀρετὴ δὲ λεπτύνει τὴν ψυχὴν, καὶ ἐκτήκει αὐτὴν, καὶ ινα βιασάμενος ὀνομάσω, πᾶν τὸ σωματικὸν αὐτῆς ἐξαφανίζει, καὶ καθαρῶς αὐτὴν παρίστησιν ἀσώματον.

[01162]    Οτι δὲ παχύ νεται καὶ σαρκοῦται ἡ ψυχὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, δῆλον ἐκ τοῦ·

[01163]    Οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα, διὰ τὸ ειναι αὐτοὺς σάρκας.

[01164]    Εργον ουν ἐστι τῷ Θεῷ ἐκτῆξαι ψυχὴν, καὶ τὸ παχὺ ἀπο βαλεῖν τὸ περιγινόμενον αὐτῇ.

[01165]    Τοιαῦτά τινα εὑρήσεις μυστικῶς εἰρημένα ἐν τῷ Ιεζεχιὴλ, ἡνίκα εἰς τὸν λέβητα βάλλονται τὰ κρέα καὶ ἑψῶνται, καὶ λέγεται·

[01166]    Εξεψήθη, ἐξετάκη τὰ κρέα, ἐξεψήθη ὁ ζωμός.

[01167]    Ταῦτα εἰς πα ράστασιν, οτι λέβητες ἡμᾶς διαδέξονται καιό μενοι, καὶ βαλλόμεθα ἡμεῖς οἱ σαρκώσαντες ἡμῶν τὰς ψυχὰς, ινα ἐκτακῶμεν.

[01168]    Η, μήποτε λανθάνῃ με καὶ τὸ παράδειγμα ἐκ τῆς ἀράχνης ληφθὲν, ἐν τῷ Ησαΐᾳ ειρηται, οτι ἱστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσιν.

[01169]    Πόσα ευσχισ τά ἐστιν καὶ λεπτοϋφῆ, οσα υφαναν οἱ πρὸ ἡμῶν οἱ πλοῦτον συναγαγόντες, οἱ ἀξιώματα λαβόντες·

[01170]    ἀλλ' ἐξετάκησαν, ὡς ἀράχναι, αἱ ψυχαὶ αὐτῶν·

[01171]    πλὴν μάτην πᾶς ανθρωπος, ὡς προείρεται, ταράσσεται περὶ τούτου.

[01172]    Μάστιγας τοὺς πειρασμοὺς λέγει·

[01173]    ἐλέγχων με, φησὶν, ἐπὶ τῇ ἁμαρτίᾳ ἐπαίδευσας.

[01174]    Παι δεύων ἡμᾶς ὁ Κύριος, ὑπὲρ τῶν ἀνομιῶν ἡμᾶς παιδεύει, ὡς καὶ τὸν ἐν εὐαγγελίῳ πα ραλυτικόν.

[01175]    ^[38.13] Εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, Κύριε, καὶ τῆς δεήσεώς μου·

[01176]    ἐνώτισαι τῶν δακρύων μου, μὴ παρασιωπήσῃς.

[01177]    Προτρεπτικὸν εἰς τὸ μετὰ δακρύων προσ εύχεσθαι.

[01178]    ^[38.14] Ανες μοι, ινα ἀναψύξω πρὸ τοῦ με ἀπελθεῖν, καὶ οὐκέτι μὴ ὑπάρξω.

[01179]    Οὐχ ὑπάρξω τοιοῦτος οιος ην·

[01180]    γενοίμην, γενοίμην, ἐκ τῆς πρὸς σοῦ μοι γενομένης ἀνέσεως! Ανεσις δὲ Θεοῦ ἐστιν ἀπάθεια ψυχῆς, μετὰ γνώσεως τῶν οντων ἀληθῶς.

[01181]    Ως γὰρ οὐχ ὑπαρχόντων τῶν ἁμαρτω λῶν, λέγεται·

[01182]    Εσονται ὡς οὐκ οντες.

[01183]    Καὶ τὰ μὴ οντα ἐκάλεσεν ὁ Θεός.

[01184]    ∆ιὰ τοῦτο ὀπί σω τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πορευσώμεθα, καὶ αὐτῷ κολληθῶμεν, ινα γενώμεθα ὑπάρ χοντες ἐν αὐτῷ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

[01185]    ^[39.3] Καὶ ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου ταλαι πωρίας καὶ ἀπὸ πηλοῦ ἰλύος, καὶ εστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου, καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματά μου.

[01186]    Οἱ πέρα τῆς λέξεως μηδὲν δηλοῦσθαι ἐν τῇ γραφῇ νομίζοντες, λεγέτωσαν πηλίκου ἀγαθοῦ τυχὼν ὁ ἐπὶ τῆς αἰσθητῆς πέτρας τοὺς πόδας τοῦ σώματος στὰς, εὐχαριστεῖ τῷ τοῦτο δωρησαμένῳ.

[01187]    Ημεῖς δέ φαμεν, οτι ὁ τοῦ προειρημένου λάκκου καὶ πηλοῦ ἀ παλλαγεὶς, ἐπὶ τὴν ἀῤῥαγῆ καὶ ἀκλόνητον κατ' ἀρετὴν τελειότητα ἱδρυνθεὶς, ἀπαγγέλ λει τὰ προκείμενα·

[01188]    τῷ γὰρ ουτω στάντι ἐπὶ πέτραν, ἀκολουθεῖ καὶ τὸ κατευθύνεσθαι τὰ διαβήματα αὐτοῦ, διαβαίνοντος ἀπὸ κακίας εἰς ἀρετήν.

[01189]    Αλλὰ τίς ἡ πέτρα;

[01190]    παρὰ τοῦ Παύλου μάθωμεν, λέγοντος·

[01191]    Η δὲ πέτρα ην ὁ Χριστὸς, τὸ πάντων ερεισμα, ὁ ἐκλεκ τὸς λίθος, ὁ εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν τεθειμένος παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς, ἐφ' ῳ πάντες οἰκοδομούμεθα, οικος πνευματικὸς καὶ ναὸς αγιος εἰς κατοικητήριον Θεοῦ ἐν Πνεύματι.

[01192]    Οὐ μόνον ουν ἡδράσθημεν ἐν τῇ πέτρᾳ τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως, ἀλλὰ καὶ ἐδιδάχθημεν ὀρθὰς ποιεῖσθαι τροχιὰς ἀντὶ τῶν πάλαι διεστραμμένων ὁδῶν.

[01193]    Πρότερον δὲ τοὺς πό δας ἡμῶν εστησεν ἐπὶ τῆς πέτρας, τουτέστι ἐπὶ τῆς πίστεως, ἀνασπάσας ἐκ τοῦ πηλοῦ, καὶ ἐπὶ καθαρωτάτην ψυχὴν βάσεις στηρίξας·

[01194]    καὶ τότε τὰ διαβήματα ἡμῶν, δηλαδὴ τῆς πράξεως, διὰ τῶν εὐαγγελικῶν παραγγελ μάτων κατηύθυνε, καὶ βαδίζειν εὐκόλως τῶν ἐντολῶν τὰς ὁδοὺς ἐποίησε, δείξας πῶς χρὴ τὴν ζωὴν ὁδεύειν, ωστε τὸ μὲν μὴ μοιχεύειν κατορθοῦν ἐν τῷ μηδ' ολως ἐπιθυμεῖν, τὸ δὲ μὴ φονεύειν ἐν τῷ μηδὲ τὴν ἀρχὴν ὀργίζεσ θαι, τὸ δὲ μὴ ἁμαρτάνειν εἰς ορκους ἐν τῷ μὴ ὀμνύειν μὴ μικρὸν η μέγαν ορκον.

[01195]    Αντι διέσταλται δὲ ἡ πέτρα τῷ τῆς ἰλύος πηλῷ, τὸν εὐπαγῆ δηλοῦσα τοῦ στεῤῥοῦ λόγου θε μέλιον.

[01196]    ^[39.4] Καὶ ἐνέβαλεν εἰς τὸ στόμα μου ᾳσμα καινὸν, υμνον τῷ Θεῷ ἡμῶν.

[01197]    Υμνος ἐστὶν εκπληξις μετὰ δοξολογίας ἐπὶ τῇ θεωρίᾳ τῶν γεγονότων.

[01198]    Αλλο.

[01199]    Πρῶ τον ὁ Θεὸς ἀνάγει τινὰ ἐκ λάκκου ταλαι πωρίας·

[01200]    δεύτερον, ἐπὶ πέτραν ιστησιν τοὺς πόδας αὐτοῦ·

[01201]    τρίτον, κατευθύνει τὰ διαβή ματα·

[01202]    τέταρτον, ᾳσμα χαρίζεται καινόν·

[01203]    πέμπτον, υμνον τῷ Θεῷ.

[01204]    Πλὴν σημειωτέον, οτι ὁ ἐμπεσὼν εἰς τὸν λάκκον, ποτὲ οὐκ ην [εν] τῷ λάκκῳ·

[01205]    ζητήσεις δὲ πότερον αὐτὸς ἐμπέπτωκεν ὑφ' ἑαυτοῦ, η ὑφ' ἑτέρου τινὸς ἐνεβλήθη, η καὶ ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ ὑφ' ἑτέρου.

[01206]    ^[39.5] Μακάριος ἀνὴρ ου ἐστὶ τὸ ονομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς.

[01207]    Εφ' ἡμᾶς καὶ ὁ μακαρισμοῦ νοῦς κεκλη μένους χριστιανούς·

[01208]    τοῦτο γάρ ἐστι τὸ κα λὸν ονομα, τὸ ἐπικληθὲν ἐφ' ἡμᾶς.

[01209]    Λέγεται δὲ ματαιότης καὶ μανία ψευδὴς καὶ ἡ τῶν εἰδώλων λατρεία.

[01210]    Παύσατε, μαντικὴ καὶ α πασα ἑτεροδοξία.

[01211]    Γέγραπται γοῦν·

[01212]    Περιτεί νων ἐστὶ μανίαν ἐν οικῳ Κυρίου, κατέπηξαν δηλονότι τὴν μαντείαν.

[01213]    Πλεῖστον γὰρ οἱ ἐξ Ιερουσαλὴμ ψευδοπροφῆται γεγόνασι, τὰ ἀπὸ καρδίας λαλοῦντες, καὶ οὐ τὰ ἀπὸ στό ματος Κυρίου.

[01214]    ^[39.6] Πολλὰ ἐποίησας σὺ, Κύριε, ὁ Θεός μου, τὰ θαυμάσιά σου.

[01215]    Ητοι ὡς μὴ οντα τῇ φύσει ἀριθμητὰ, ὡς ὑπερβαίνοντα διὰ τὸ πλῆθος τὴν φύσιν τοῦ ἀριθμοῦ.

[01216]    ^[39.7] Ολοκαύτωμα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ῃτησας.

[01217]    Ο δὲ προφητικὸς λόγος ἐκβαλὼν ταῦτα, τὴν λογικὴν θυσίαν ὑπέδειξεν.

[01218]    ^[39.8] Εν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ.

[01219]    Οὐκ ἐπὶ τήνδε μὲν ἡμᾶς ἀναπέμπει γρα φὴν, ἐπὶ τήνδε ου, ἀλλ' ἐπὶ πᾶσαν τὴν θεό πνευστον γραφὴν, τὴν ἐπαγγέλλουσαν περὶ αὐτοῦ.

[01220]    Πάντα δέ φησι μίαν κεφαλίδα βιβλίου, τῷ ἀνακεφαλαιοῦσθαι τὸν παρ' ἑαυτοῦ εἰς ἡμᾶς ἐληλυθότα Λόγον εἰς εν, τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου, ὁ Θεός μου.

[01221]    Θέλημα δὲ λέγει τοῦ Πατρὸς, καθ' ο ηρε τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.

[01222]    Οὐ γὰρ ηλθον, φησὶ, ποιῆσαι τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με.

[01223]    Καὶ τυθεὶς ὑπὲρ τῆς ἁπάντων ἁμαρτίας, ὡς αν, ἀφέσεως γενομένης, μηκέτι χρεία ῃ τῆς περὶ ἁμαρτίας θυσίας.

[01224]    Καλῶς ουν ὁ Σολωμὼν παρεγγυᾷ μὴ κτᾶσθαι βι βλία πολλὰ, τὴν πεπλανημένην αἰνιττόμε νος διὰ τοῦ πλήθους [τῶν βιβλίων], ὡς οι μαι, σοφίαν.

[01225]    ^[39.11] Κύριε, σὺ εγνως τὴν δικαιοσύνην μου, οὐκ εκρυψα ἐν τῇ καρδίᾳ μου τὴν ἀλή θειάν σου, καὶ τὸ σωτήριόν σου ειπα·

[01226]    οὐκ εκρυψα τὸ ελεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἀπὸ συναγωγῆς πολλῆς.

[01227]    Καὶ τυχοῦσα τῆς σωτηρίας ἡ τοῦ Θεοῦ ἐκκλησία, δεῖται πάλιν τῆς αὐτοῦ προμη θείας, διὰ τὰς παντοδαπὰς τῶν ἀνθρώπων καὶ δαιμόνων ἐπαναστάσεις, ων ἐν τοῖς ἑξῆς μνήμην πεποίηται.

[01228]    Αποκαλύπτει ὁ Χρισ τὸς τοὺς περὶ ἐλέους καὶ ἀληθείας λόγους.

[01229]    Εὑρήσεις ἐν τῇ θεωρίᾳ τοὺς μὲν περὶ ἐλέους καὶ σωτηρίας, τοὺς δὲ περὶ σωτηρίας ἐν τῇ πρακτικῇ.

[01230]    ^[39.13] Οτι περιέσχον με κακὰ, ων οὐκ εστιν ἀριθμὸς, ...

[01231]    καὶ ἡ καρδία ἐγκατέλι πέ με.

[01232]    Τὰ μετὰ τὴν ἀπιστίαν τὴν ἐν Χριστῷ συμβεβηκότα αὐτοῖς διηγεῖται κακά.

[01233]    Καρ δίαν νῦν λέγει τὴν ποιὰν τοῦ νοῦ διάθεσιν.

[01234]    ^[39.17] Καὶ εὐφρανθείησαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε, Κύριε.

[01235]    Οὐκ ειπε δὲ, οἱ ζητήσαντες, ἀλλ' οἱ ζη τοῦντες, καὶ γὰρ Ιούδας ὁ προδότης ἐζή τησε μέν ποτε, οὐ ζητεῖ δὲ νῦν.

[01236]    ^[40.4] Ολην τὴν κοίτην αὐτοῦ εστρεψας ἐν τῇ ἀῤῥωστίᾳ αὐτοῦ.

[01237]    Αρον τὸν κράββατον, φησὶ, καὶ περιπάτει.

[01238]    Τοῖς μὲν γὰρ ὑγιαίνουσι κατὰ διάνοιαν επε ται τὸ σῶμα·

[01239]    οἱ δὲ ἀῤῥωστοῦντες ἀκολου θοῦσιν τῷ σώματι.

[01240]    ^[41.7] Πρὸς ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐτα ράχθη.

[01241]    Φυσικὴ κίνησις τοῦ θυμοῦ.

[01242]    ^[41.8] Αβυσσος αβυσσον ἐπικαλεῖται.

[01243]    Αναγκαῖα ταῦτα ἐν καιρῷ λύπης ἐπα γόμενα ψυχῇ.

[01244]    ^[41.10,11] Ερῶ Θεῷ·

[01245]    Αντιλήπτωρ μου ει·

[01246]    διὰ τί μου ἐπελάθου;

[01247]    καὶ ινα τί σκυθρω πάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχ θρόν;

[01248]    Εν τῷ καταθλᾶσθαι τὰ ὀστᾶ μου, ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου, ἐν τῷ λέγειν αὐ τούς μοι καθ' ἑκάστην ἡμέραν·

[01249]    Ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου.

[01250]    Οὐχ ὁρῶμεν δὲ πάντες πῶς ἐλεεῖ ὁ Θεός.

[01251]    Καὶ πολλάκις πρὸς τὰ κατ' ἐλεημοσύνην αὐτοῦ γινόμενα, τῷ ἐπίπονα ειναι, οὐχ ἡδέως εχοντες, οὐδὲ ελεον ειναι νομίζομεν.

[01252]    ∆ιὸ λέ γομεν·

[01253]    ∆ιὰ τί μου ἐπελάθου;

[01254]    Ο δὲ διειληφὼς οτι πᾶν ο ἐπάγει ὁ Θεὸς συμφερόντως ἐπά γει, οὐδὲν ἐρεῖ τοιοῦτον, εἰδὼς, οτι τὴν με τάνοιαν αὐτοῦ καὶ τὸν ελεον πραγματευό μενος ὁ Θεὸς, τοῦτο ποιεῖ.

[01255]    Αλλ' οπερ ἐλέ γομεν, ὁ μεταγινώσκων λαὸς πυνθάνεται τοῦ Θεοῦ διὰ τί αὐτὸν ἐγκαταλέλοιπεν ουτως ἐκ θλιβόμενον καὶ σκυθρωπάζοντα.

[01256]    Πάνυ δὲ λυπεῖ τὸν δίκαιον τὸ Ποῦ, ἐπὶ Θεοῦ λεγόμε νον, οπερ ἐστὶ σημαντικὸν τόπου.

[01257]    Τῆς γὰρ ἐσχάτης ἀνοίας τὸ ἐν τόπῳ νομίζειν ειναι τὸν Θεόν·

[01258]    ογκῳ γὰρ συνυφίσταται τόπος·

[01259]    ογκου δὲ τὸ Θεῖον ἐλεύθερον.

[01260]    ^[42.2] Οτι σὺ ει, ὁ Θεὸς, κραταίωμά μου, ινα τί ἀπώσω με;

[01261]    καὶ ινα τί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου;

[01262]    Σκυθρωπάζων πορεύεται ὁ Σωτὴρ, οτε παραλαβὼν Πέτρον καὶ τοὺς υἱοὺς Ζεβε δαίου, ελεγε·

[01263]    Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου εως θανάτου.

[01264]    ^[43.1] Εἰς τὸ τέλος, τοῖς υἱοῖς Κορὲ, εἰς σύνεσιν ψαλμός.

[01265]    Υπόθεσις.

[01266]    Εκ προσώπου τῶν ἐθνῶν ἐστιν ὁ ψαλμὸς, η ἐκ προσώπου τῶν ἐν τῇ δια σπορᾷ, η ἐκ προσώπου τῶν Μακκαβαίων.

[01267]    ^[43.9] Εν τῷ Θεῷ ἐπαινεθησόμεθα ολην τὴν ἡμέραν.

[01268]    Ολην τὴν ἡμέραν τὴν ἐν τῷ Θεῷ ειπε ζωὴν, ητις συνέστηκεν ἀπὸ ἀπαθείας καὶ γνώσεως Θεοῦ.

[01269]    Ταῦτα μὲν ἐν τοῖς αλλοις χρόνοις γεγένηνται παρὰ σοῦ·

[01270]    ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος ερημοι τῆς σῆς ἀπεφάνθημεν προ μηθείας.

[01271]    ^[43.11] Απέστρεψας ἡμᾶς εἰς τὰ ὀπίσω παρὰ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν, καὶ οἱ μισοῦντες διήρπαζον ἑαυτοῖς.

[01272]    ∆ιὰ τῆς κακίας καὶ ἀγνωσίας ἁρπάζουσιν ἡμᾶς.

[01273]    Ενταῦθα ἐπισημαίνει, οτι εμπροσ θεν μὲν ἡμῶν λέγονται αἱ ἀρεταὶ, οπισθεν δὲ αἱ κακίαι·

[01274]    διὸ προστασσόμεθα φεύγειν μὲν τὴν πορνείαν, διώκειν δὲ τὴν σωφρο σύνην καὶ τὴν φιλοξενίαν.

[01275]    Πλὴν οὐ πᾶς ὁ εἰς τὰ ὀπίσω ἀποστρεφόμενος, ψεκτῶς τοῦτο ὑφίσταται·

[01276]    ἀλλ' ει τις φυγὼν τὰ κακὰ, πρὸς αὐτὰ πάλιν ὑποστρέφειν ἐθέλοι, ὡς ὁ ἀπὸ τῆς Σιὼν, τουτέστι τῆς ἀρετῆς πρὸς τὴν κακίαν, Βαβυλῶνα καλουμένην, ἀποστρεφό μενος.

[01277]    ^[43.16] Ολην τὴν ἡμέραν ἡ ἐντροπή μου κατεναντίον μού ἐστι, καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου μου ἐκάλυψέ με.

[01278]    Μακρὰ, φησὶν, καὶ διηνεκὴς ἡ καθ' ἡμᾶς γέγονε αἰσχυνή.

[01279]    ^[44.2] Εξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν·

[01280]    λέγω ἐγὼ τὰ εργα μου τῷ βασιλεῖ·

[01281]    ἡ γλῶσσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυ γράφου.

[01282]    Ωριγένους, περὶ τῆς ἁγίας Τριάδος.

[01283]    Ον ειρηκεν Λόγον, τοῦτον καὶ γλῶσσαν·

[01284]    κάλαμος γὰρ ὠνόμασται, διὰ τὸ λέγειν τι, καὶ εὐθέως γίνεσθαι, ὡς τό·

[01285]    Θέλω, καθα ρίσθητι, καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθη.

[01286]    Καί·

[01287]    Σοὶ λέγω, ἐγέρθητι, καὶ ἀνέστη.

[01288]    Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τό·

[01289]    Λόγον συντετμημένον ποιήσει Κύ ριος ἐν τῇ οἰκουμένῃ.

[01290]    ^[44.3] Εξεχύθη χάρις ἐν χείλεσί σου·

[01291]    διὰ τοῦτο εχρισέ σε ὁ Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα.

[01292]    Γλυκύφωνος γὰρ ὁ Κύριος ἡμῶν, λέγων·

[01293]    Εγὼ ηλθον, ινα ζωὴν εχωσι, καὶ περισσὸν εχωσι.

[01294]    Καί·

[01295]    Εγώ εἰμι ὁ αρτος, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβὰς, καὶ διδοὺς ζωὴν τῷ κόσ μῳ.

[01296]    Μωσῆς γὰρ, καὶ ει τις αλλος δίκαιος, ευρεν χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ·

[01297]    ἐπὶ δὲ τὸν Υἱὸν ἡ πατρικὴ πᾶσα χάρις ἐκενώθῃ.

[01298]    Ην γὰρ ὁ Πατὴρ λαλῶν ἐν τῷ Υἱῷ.

[01299]    Οθεν καὶ ἡ διακονισαμένη τῇ ἐν ἀνθρώποις αὐτοῦ παρόδῳ λέλεκται κεχαριτωμένη.

[01300]    Εν αὐτῷ γὰρ ηὐδόκησεν πᾶν τὸ πλήρωμα, καὶ τὰ ἑξῆς.

[01301]    Η πᾶσα δύναμις τῶν οὐρανῶν τῇ τῶν γεγονότων κέχρισται θεωρίᾳ.

[01302]    Ο δὲ Χρισ τὸς παρὰ πάντας κέχρισται καὶ μετόχους αὐτοῦ, δηλονότι τῇ τῆς μονάδος κέχρισται γνώσει.

[01303]    ∆ιὸ καὶ μόνος λέγεται ἐν δεξιᾷ κα θέζεσθαι τοῦ Πατρὸς Χριστός.

[01304]    Χριστὸν δέ φημι, τὸν μετὰ Θεοῦ Λόγον, ἐπιδημήσαντα Κύριον.

[01305]    ^[44.9,10] Σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασσία ἀπὸ τῶν ἱματίων σου, ἀπὸ βαρέων ἐλεφαν τίνων.

[01306]    Ηυφρανάν σε θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου·

[01307]    παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβε βλημένη, πεποικιλμένη.

[01308]    Ιμάτια Χριστοῦ νοητέον τοὺς, οιον εἰπεῖν, ἐν Χριστῷ καὶ περὶ αὐτὸν διὰ πίστεως καὶ ἁγιασμοῦ καὶ οἰκειότητος πνευματικῆς.

[01309]    Βά ρεις μὲν ἐλεφαντίνας τὰς ἐκκλησίας ἐν τού τῳ φησίν.

[01310]    Η βᾶρις γὰρ καλεῖται πύργος απας πεπυργωμένος·

[01311]    καί φαμεν τὰ ἐν κλεινῇ δυνάμει καὶ χάριτι τεθεμελιωμένα·

[01312]    τεθεμε λίωνται γὰρ ἐπὶ τὴν Πέτραν·

[01313]    [ἐλεφαντίνας], ἀντὶ τοῦ λαμπρὰς ειναι καὶ τιμίας.

[01314]    Αυται δὲ ὡς ἐξ ἐλέφαντος βάρεις καὶ βασίλειαί εἰσιν θυγατέρες·

[01315]    υἱοὶ γὰρ οντες τῆς βασιλείας οἱ μαθηταὶ, εἰκότως αν καὶ βασιλεῖς ὀνομά ζοιντο.

[01316]    Εγέννησε δὲ τὰς ἐκκλησίας, λέγον τος καὶ Παύλου·

[01317]    ∆ιὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα.

[01318]    Ταῖς ουν νοηταῖς εὐοσμίαις αἱ τῶν βασιλέων ηυφρανάν σε θυγατέρες, τουτέστιν ἐν τῷ καιρῷ, καθ' ον εδει τιμηθῆναί σε παρ' αὐτῶν.

[01319]    Οτε γὰρ κέκληνται, τότε καὶ τε τιμήκασιν.

[01320]    Απὸ τούτων δὲ τῶν ἀρωμάτων καὶ τὸ νομικὸν συνεχεῖτο ελαιον, ἀφ' ου ἱερεῖς ἐχρίοντο, καὶ ἡ σκηνὴ καὶ σκεύη λει τουργικά.

[01321]    Οἱ αγιοι μαθηταὶ .......

[01322]    τοῦ Θεοῦ.

[01323]    Καὶ αλλως δὲ ἡ σμύρνα τῆς τα φῆς ἐστι σύμβολον, ὡς ὁ εὐαγγελιστὴς ἐδί δαξε, εἰπὼν ὑπὸ Ιωσὴφ τοῦ Αριμαθαίου ἐντεταφίασθαι τὸν Ιησοῦν μετὰ τῆς σμύρ νης καὶ ἀλόης.

[01324]    Η δὲ στακτὴ καὶ αὐτῆς σμύρνης ἐστὶ τὸ λεπτότερον·

[01325]    ἐκθλιβέντος γὰρ τοῦ ἀρώματος, οσον μὲν αὐτόῤῥυτον εἰς τὴν στακτὴν ἀπομερίζεται·

[01326]    τὸ δὲ παχύτε ρον ἀπομένον, σμύρνα προσαγορεύεται.

[01327]    Ων τὸ μὲν πάθος δηλοῖ, τὸ δὲ τὴν εἰς ᾳδου κατάβασιν, ἐπειδὴ πᾶσα σταγὼν ἐπὶ τὰ κάτω καταφέρεται.

[01328]    Κατῆλθε γὰρ, ινα πλη ρώσῃ ἑαυτοῦ τὰ σύμπαντα.

[01329]    Η δὲ κασσία φλοιός τίς ἐστι λεπτότατος καὶ εὐώδης, ἐν ξυλώδει κάρφει περιτεινόμενος.

[01330]    Παρῃνίξατο διὰ τὴν τῆς σαρκὸς περὶ τοῦ ξύλου οἰκο νομίαν.

[01331]    Εκ δὲ ταύτης τῆς αἰτίας καὶ εὐ γενεῖς καὶ βασιλικαὶ ψυχαὶ, διὰ τὴν εἰς ἡμᾶς συγκατάβασιν εὐγνώμονες ουσαι, τὸν Χριστὸν ηυφρανον πλουσίως, προσέτι τοῖς ἱματίοις τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ πλουσίων οἰκοδο μημάτων φερόμεναι.

[01332]    Βάρεις γὰρ οἱ μέγιστοι τῶν οικων λέγονται καὶ τούτων ἐλεφαντί νων, διὰ τὸ πλουσίαν ειναι τὴν τοῦ Χριστοῦ περὶ τὸν κόσμον ἀγάπην.

[01333]    Η δὲ βασίλισσα, ἡ μήτηρ τῶν θυγατέρων, παρέστη ἐκ δεξιῶν, ἡ καθολικὴ ἐκκλησία.

[01334]    Κυριώτερον δὲ ειποις ἐπουράνιον, ητις ἐστι μήτηρ τῶν ἐπὶ γῆς ἁγίων, Παύλου λέγον τος·

[01335]    Η ανω Ιερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστὶν, ητις ἐστὶ μήτηρ ἡμῶν.

[01336]    Καλεῖ δ' αὐτὴν πόλιν Θεοῦ ζῶντος καὶ τὰ ἑξῆς.

[01337]    Αυτη μὲν ουν ἡ τελεία Χριστοῦ νύμφη, ης οὐκ αν ἁμάρτοις, θυγατέραν λέγων τὴν ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν.

[01338]    Βασίλισσα δὲ ἐκείνη, ὡς συμβασιλεύουσα τῷ ἑαυτῆς νυμφίῳ, καὶ τὸ βασιλικὸν καὶ φωτοειδὲς τῆς ἀφθαρσίας ενδυμα φέρουσα.

[01339]    ∆εξιὰν δὲ χώραν τοῦ Χριστοῦ λαμβάνει, διακρίνοντος ἀπὸ τῶν φαυλῶν καὶ τῶν ἀγα θῶν, ὡς ὁ ποιμὴν ἀπὸ τῶν ἐρίφων τοῦ προ βάτου.

[01340]    Παρίσταται ουν ἐν ἱματισμοῖς δια χρύσοις, ἐν δόγμασι νοεροῖς καθυφασμένη, καὶ περιπεποικιλμένη ταῖς διαφοραῖς τῶν ἀρετῶν.

[01341]    Τὸ δὲ βεβλημένη, πεποικιλ μένη ουτε ἐν τῷ ἑβραϊκῷ, ουτε παρὰ τῶν αλλων φέρεται.

[01342]    ^[44.11-14] Ακουσον, Θυγάτερ, καὶ ιδε, καὶ κλῖνον τὸ ους σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οικου τοῦ πατρός σου·

[01343]    οτι ἐπεθύμησεν ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, οτι αὐτός ἐστιν ὁ Κύριός σου.

[01344]    Καὶ προσκυνή σουσιν αὐτῷ θυγατέρες Τύρου ἐν δώροις·

[01345]    τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ τῆς γῆς.

[01346]    Πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς θυ γατρὸς βασιλέως Εσεβὼν, ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη.

[01347]    Ο μὲν Ακύλας προσεκύνησεν ἡρμήνευσεν·

[01348]    ὁ δὲ Σύμμαχος προσκυνήσεις, καὶ μὴ προ τροπῇ τῆς πρὸς αὐτὴν προσκυνήσεως.

[01349]    Μυσταγωγοῦσι τὴν βασιλίδα, ὡς αν ειη τῷ νυμφίῳ κεχρισμένη.

[01350]    Εστι δὲ τὸ ἀκοῦσαι πρῶτον, ειτα δὲ γνῶναι.

[01351]    Θυγατέρα δὲ κα λοῦσιν τὴν ἐκκλησίαν, ατε δὴ αὐτὴν προ κοσμιθεῖσαν τῷ οὐρανίῳ νυμφίῳ.

[01352]    Θεοῦ γὰρ γεγόνασιν συνεργοὶ Θεοῦ διάκονοι, καταλ λάσσοντες αὐτῷ διὰ τῆς πίστεως τὴν ὑπ' οὐ ρανῶν, τὴν ἐξ ἐθνῶν, φησὶν, ἐκκλησίαν·

[01353]    οὐ γὰρ ἀνῃρήθη ἡ ἐξ Ισραήλ.

[01354]    Ημεῖς ουν ημεν ποτὲ ἀνόητοι, καὶ τέκνα ὀργῆς, καὶ ησαν ἡμῖν οἱ εἰδωλολάτραι λαός.

[01355]    Ουτω ποτὲ καὶ τῷ Αβραὰμ ἐλέγετο·

[01356]    Εξελθε ἐκ τῆς γῆς σου, καὶ ἐκ τῆς συγγενείας, καὶ ἐκ τοῦ οικου τοῦ πατρός σου.

[01357]    Μέχρι νῦν οἱ προσιόντες τῷ θείῳ φωτίσματι, πρὸς δυσμὰς τραφέντες·

[01358]    Αποτασσόμεθά σοι, φασὶν, Σατανᾶ! Τίς δὲ τούτου μισθός;

[01359]    Καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου·

[01360]    οὐ τὸ φυσικὸν αὐτῆς λέ γει, ἀλλὰ τὸ κατ' εἰκόνα καθάρσεως, μόνον δεόμενον δειχθῆναι.

[01361]    Οὐκ αν γάρ τις καθα ρῶς τῇ διὰ Χριστοῦ προσέρχεται πίστει, μὴ παντελῆ λήθην τῶν προτέρων κακῶν ποιησάμενος.

[01362]    Λαὸς δὲ τῆς ἐκκλησίας πάλαι οἱ εἰδωλολάτραι·

[01363]    οικος δὲ πατρὸς, οἱ σοφοὶ τοῦ αἰῶνος, ἐν οις κατῴκει ωσπερ ενοικος ὁ Σατανᾶς.

[01364]    Μητρόπολις Χαναναίων ἡ Τύρος, προκειμένων αγαν εἰδώλοις.

[01365]    Προ τρεπόμενος ουν εἰς ὑπακοὴν τὴν ἐκκλησίαν ὁ λόγος, καὶ θυγάτηρ, φησὶ, Τύρου ηξει μετὰ δώρων, καὶ τὸ σὸν πρόσωπον δὲ πλου σίοι τοῦ λαοῦ λιτανεύσουσιν ἐν δώροις, οὐ γὰρ αὐτὴν προσκυνοῦσιν, ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν αὐτῆς, ος ἐστιν ὁ Χριστὸς ον νῦν καταση μαίνει.

[01366]    Τοὺς Τυραίους δὲ ὠνόμασεν διὰ τὸ μάλιστα αὐτοὺς ἐχθροὺς ειναι τοῦ εὐσεβοῦς πολιτεύματος.

[01367]    Πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς θυ γατρὸς τοῦ βασιλέως εσωθεν.

[01368]    Τοῦτό φησιν, εὐαγγελιζόμενος καὶ αὐτοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς ἐν ὑπεροχῇ οντας προσκυνήσειν τῇ ἐκκλησίᾳ, ητοι τὸν ἐν αὐτῇ Κύριον.

[01369]    Τὸ εσωθεν Θεὸν εσω σημαίνει.

[01370]    Νοητὸς γὰρ ὁ κόσμος τῆς ἐκκλησίας.

[01371]    Κροσσὸς καὶ τὰς πολυειδεῖς ἀρετὰς σημαίνει Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως εσωθεν ἐν κροσ σωτοῖς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη, ει τουν πράξεσι, ειτε καὶ θεωρήμασι·

[01372]    καὶ εἰ ὑπόζυγόν ἐστί τι Χριστῷ, καὶ εἰ παρθένος ολη Χριστοῦ, ἡ μὲν ἐν τῷ παντελῶς ἐνδεσ μεῖσθαι τῷ Λόγῳ, ἡ δὲ μηδ' ολως γενέσθω τοῦ κόσμου·

[01373]    οὐ γάρ ἐστιν ὑπόζυγον μέρος, τοῦτο παντελὲς τῷ παρθένῳ.

[01374]    ^[45.2] Ο Θεὸς ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύνα μις, βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα.

[01375]    Φεύγοντες τὴν πορνείαν, τῇ σωφροσύνῃ προσφεύγωμεν·

[01376]    καὶ μαχόμενοι αὐτῇ τῇ δικαιοσύνῃ μαχόμεθα.

[01377]    Πάλιν φεύγοντες τὴν ἀδικίαν, τῇ δικαιοσύνῃ προσφεύγωμεν·

[01378]    εἰ μὲν δὲ προσφεύγομεν αὐτῇ, καταφυγὴ ὀνο μάζεται.

[01379]    Εἰ δὲ μετ' αὐτῇ πολεμοῦμεν, δύνα μιν λέγει.

[01380]    ^[45.5] Τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραί νουσι τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ.

[01381]    Χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος·

[01382]    Ποτα μοὶ γὰρ, φησὶν, ἐκ τῆς καρδίας αὐτοῦ ῥέουσιν υδατος ζῶντος.

[01383]    Ελεγε δὲ περὶ τοῦ Πνεύ ματος.

[01384]    ^[45.8] Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ' ἡμῶν.

[01385]    Καὶ ὁ Κύριος ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀποστόλοις ὑπέσχετο·

[01386]    Ιδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμί.

[01387]    Καί·

[01388]    Οπου δύο η τρεῖς εἰσι συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ονομα, ἐγώ εἰμι μέσῳ σὺν αὐτοῖς.

[01389]    Πάλιν Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων μεθ' ἡμῶν, ὡς οὐδὲν πέσωμεν παρ' αὐτοῦ.

[01390]    Εἰ γὰρ Θεὸς ὑφ' ἡμῶν, τίς καθ' ἡμῶν;

[01391]    αὐτὸς πολεμήσει ὑφ' ἡμῶν, ἡμεῖς δὲ ἡσυχάσομεν.

[01392]    ^[46.5] Εξελέξατο ἡμῖν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ, τὴν καλλονὴν Ιακὼβ, ην ἠγάπησεν.

[01393]    Ην ἠγάπησεν καλλονὴν Ιακὼβ, ἡ γνῶσίς ἐστι τοῦ Θεοῦ.

[01394]    ^[46.7,8] Ψάλατε τῷ Θεῷ ἡμῶν, ψάλατε.

[01395]    Ψάλατε τῷ βασιλεῖ ἡμῶν ...

[01396]    ψάλατε συ νετῶς.

[01397]    Ο μὲν δίκαιος εὐλογεῖ τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ·

[01398]    ὁ δὲ ἁμαρτωλὸς τὸ τηνικαῦτα ἐξομολογούμενος εὐλογεῖ τὸν Θεὸν, ὁπηνίκα αν ἀγαθόν τι αὐτῷ ἐκ Θεοῦ πρόκειται.

[01399]    ^[47.3] Εὐρίζων ἀγαλλιάματι πάσης τῆς γῆς·

[01400]    ορη Σιὼν τὰ πλευρὰ τοῦ βοῤῥᾶ.

[01401]    Ο Χριστὸς, εὐρίζων ἀγαλλιάματι πάσης τῆς γῆς.

[01402]    Ρίζα δὲ αὐτοῦ ὁ Θεὸς Λόγος, ὁ ἐν αὐτῷ.

[01403]    Πρότερον μὲν ην ὁ Παῦλος πλευρὰ τοῦ βοῤῥᾶ, ἀφ' ου ἐξεκαύθη πάντα τὰ κακὰ ἐπὶ τῆς γῆς·

[01404]    νυνὶ δὲ γέγονεν ορος Σιὼν, εχον ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα τὸν Χριστὸν, τὸν ἐλθόντα ἐκ Σιὼν, καὶ ἀποστρέψαντα ἀπὸ ἀσεβείας, ἀπὸ Ιακώβ.

[01405]    Η μὲν Ιερουσαλὴμ ἐν τῷ νότῳ κεῖται, τὰ δὲ εθνη ἐν τῷ βοῤῥᾷ·

[01406]    ἐπειδὴ καὶ μέγα ἐφρόνουν οἱ Ιου δαῖοι, ὡς μόνοι τὴν Σιὼν οἰκοῦντες, δείκνυ σιν ὁ λόγος ὡς τὰ ορη ταύτης ἐστιν ἑδραίω μα τῆς Σιών·

[01407]    τὸ κλῆμά ἐστι τοῦ βοῤῥᾶ, οπερ κλῆμα διὰ τῶν πλευρῶν δηλοῦται·

[01408]    ἀντὶ γὰρ τοῦ εἰπεῖν τὸ κλῆμα τοῦ βοῤῥᾶ, τὴν πλευρὰν ειρηκεν·

[01409]    δείκνυσι, τουτέστιν Σιών ἐστι τὰ εθνη, τὰ παραδεξόμενα τὸ εὐαγγέ λιον.

[01410]    ^[47.8] Εν πνεύματι βιαίῳ συντρίψεις πλοῖα ^[47.8] Θάρσις.

[01411]    Πλοίοις Θάρσις, οἱονεὶ πολυστήμοις, πο λυφόρους τοὺς βασιλεῖς παρεικάζει·

[01412]    πλοῖς δὲ συντρίβει βιαίῳ πνεύματι δι' ου συνέτρι ψεν νοητάς τινας δυνάμεις, δι' ου τοὺς ἐχ θροὺς ἀποτρέπει.

[01413]    ^[48.1] Εἰς τὸ τέλος τοῖς υἱοῖς Κορὲ ψαλ μός.

[01414]    ∆ύναται δὲ καὶ εἰς τὴν ἑκάστου νίκην τῶν ἐν τῷ ἀγωνίζεσθαι νικώντων ἀναφέ ρεσθαι ἡ ἐπιγραφή.

[01415]    ^[48.2,3] Ακούσατε αὐτὰ, πάντα τὰ εθνη·

[01416]    ἐνωτίσασθε, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην·

[01417]    οι τε γηγενεῖς, καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ἐπὶ τὸ αὐτὸ πλούσιος καὶ πένης.

[01418]    Τρεῖς γὰρ εἰσὶν αἱ συζυγίαι τῶν κεκλη μένων, ἐν αις απαν τὸ τῶν ἀνθρώπων πε ριέχεται γένος·

[01419]    εθνη καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην, γηγενεῖς καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀν θρώπων, πλούσιοι καὶ πένητες.

[01420]    Η πρώ τη, εθνη, οσα εἰσὶν οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰ κουμένην, οἱ ἀλλότριοι τῆς πίστεως διὰ τῶν ἐθνῶν.

[01421]    Ειτα μετὰ τούτους, γηγενεῖς, οἱ φρο νοῦντες τὰ γήϊνα, καὶ τῶν θελημάτων τῆς σαρκὸς ἀντεχόμενοι.

[01422]    Ειτα οἱ υἱοὶ ἀνθρώπων, οἱ ἐπιμέλειάν τινα καὶ ασκησιν τοῦ λόγου ποιούμενοι·

[01423]    ιδιον γὰρ τοῦ ἀνθρώπου τὸ λο γικόν·

[01424]    λοιπὸν, πλούσιοι καὶ πένητες·

[01425]    αὐτό θεν εχουσι γνωριζομένην τὴν ἰδιότητα, οἱ μὲν ὑπερβαίνοντες τὴν κτῆσιν τῶν ἀναγ καίων, οἱ δ' ἐν ἐνδείᾳ τούτων καθεστηκότες.

[01426]    Επειδὴ δὲ ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν οὐκ ηλθε καλέσαι δικαίους, ἀλλ' ἁμαρτωλοὺς εἰς με τάνοιαν, πρῶτον εταξεν ἐν τῇ κλήσει ἐν ἑκάστῃ συζυγίᾳ τὸ κατεγνωσμένον μέρος.

[01427]    Χείρονα γὰρ τὰ εθνη τῶν κατοικούντων τὴν οἰκουμένην·

[01428]    ἀλλ' ομως προτετίμηνται εἰς τὴν κλῆσιν, ινα οἱ κακῶς εχοντες πρότερον μεταλάβωσιν τῆς ἐκ τοῦ ἰατροῦ ὠφελείας.

[01429]    Πάλιν, οἱ γηγενεῖς πρὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώ πων, καὶ πλούσιοι πρὸ τῶν πενήτων·

[01430]    τὸ ἀπεγ νωσμένον τάγμα καὶ δύσκολον πρότερον κέκληται τῶν πτωχῶν πρὸς τὴν σωτηρίαν.

[01431]    Τοιαύτη γὰρ ἐκ τοῦ ἰατροῦ φιλανθρωπία τοῖς ἀσθενεστέροις μεταδίδωσιν τῆς ὠφε λείας.

[01432]    Ομοῦ δὲ καὶ εἰρήνης ἐστὶ συναγωγὸς ἡ κοινωνία τῆς κλήσεως, ωστε τοὺς εχοντας τέως ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων πρὸς ἀλλήλους ὑπεναντίως, τούτους διὰ τῆς ἐκκλησίας προστεθῆναι ἀλλήλοις εἰς τὴν ἀγάπην, μη δενὸς τῶν προτέρων ἀποτρεπομένου καὶ φεύ γοντος, καὶ μάλιστα τῶν πλουσίων, οπερ ἀπεγνωσμένον τάγμα πρὸς σωτηρίαν καὶ δύσκολον.

[01433]    Μήτε ουν ὁ πλούσιος τὸν πένητα ὑπερηφανείτω, μήτε ὁ πένης τὴν δυναστείαν τῶν εὐπορούντων ὑποπτησάτω·

[01434]    μήτε οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων τοὺς γηγενεῖς ἐξουθενείτω σαν, μήτε οἱ γηγενεῖς τούτων πάλιν ἀπαλ λοτριούσθωσαν·

[01435]    καὶ τὰ εθνη ἐθιζέσθω πρὸς τοὺς κατοικοῦντας τὴν οἰκουμένην, καὶ οἱ τὴν οἰκουμένην οἰκοῦντες τοὺς ξένους τῶν διαθηκῶν διὰ τῆς ἀγάπης προσλαμβανέσ θωσαν.

[01436]    Η καὶ ουτως ἐδήλωσε τῶν ἐθνῶν τά τε αγρια καὶ ἐν ἐρήμοις σκηνοποιού μενα καὶ εθνη καλεῖ·

[01437]    καὶ οσα τὸν πολιτικὸν μετέρχεται βίον, τὰς γεωργουμένας οἰκοῦν τα χώρας·

[01438]    ους πάλιν διῇλεν εἰς ἐλευθέρους καὶ τὸ οἰκετικὸν, ηγουν εἰς τοὺς ἀγροικο τέρους καὶ τοὺς αλλους ευ γεγονότας, τοὺς ἐλευθερίως τραφέντας, ους υἱοὺς ἀνθρώπων ειπεν.

[01439]    Ο δὲ Ακύλας τὴν οἰκουμένην κατάδυσιν ἐξέδωκε, τὰς οἰκήσεις ουτως εἰ πών·

[01440]    ἀντὶ δὲ τοῦ γηγενεῖς καὶ υἱοὶ τῶν ἀν θρώπων, ὁ Σύμμαχος ειπεν·

[01441]    ητε ἀνθρω πότης καὶ προσέτι καὶ υἱοὶ ἑκάστου ἀνδρὸς, ιν' ῃ τὸ μὲν καθολικὸν, τὸ δὲ μερικόν.

[01442]    Ακοὴν δὲ τὴν συνετῶς δεχομένην οὐ τὴν κοινὴν, πρὸς τὰ αλογα, κατὰ τό·

[01443]    Ο εχων ωτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

[01444]    ^[48.4] Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.

[01445]    Κατὰ γὰρ τὸν ἀπόστολον·

[01446]    Καρδία πισ τεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολο γεῖται εἰς σωτηρίαν.

[01447]    ∆εῖ γὰρ προαποκεῖσθαι τὸ ἀγαθὸν ἐν τῷ θησαυρῷ, ειτα προφέρεσ θαι διὰ στόματος, ινα μὴ λεχθῇ·

[01448]    Σοφία κεκρυμμένη καὶ θησαυρὸς ἀφανὴς, τίς ὠφέ λεια ἐν ἀμφοτέροις;

[01449]    χρὴ γὰρ διὰ μὲν τῶν αλλων ὠφέλειαν λαλεῖν·

[01450]    δι' ἡμᾶς δὲ αὐ τοὺς μελετᾶν τῇ καρδίᾳ.

[01451]    ^[48.5] Κλινῶ εἰς παραβολὴν τὸ ους μου, ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τὸ πρόβλημά μου.

[01452]    Ταῦτα δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ἀποστόλων δύνα σθαι λέγεσθαι.

[01453]    Παραβολὰς δὲ καλεῖ τοὺς αἰνιγματώδεις λόγους.

[01454]    Καὶ γὰρ ὁ Κύριος πα ραβολικῶς τοῖς οχλοις διαλεγόμενος, τοῖς ἀποστόλοις κατ' οικον τούτων τὰς ἑρμηνείας προσέφερε.

[01455]    Χριστὸς γὰρ Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία, ελεγε·

[01456]    Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν.

[01457]    Τοῦτον γὰρ θεολογοῦντες πᾶσιν ἀν θρώποις ἐκήρυττον, ἠκονημένοι δὲ τὸν νοῦν ὡς συνιέναι πάσας τοῦ Χριστοῦ τὰς παρα βολὰς καὶ πρὸ τῆς αὐτοῦ ἑρμηνείας.

[01458]    ∆ιὸ μετὰ ταύτας ὁ μὲν σωτὴρ ελεγε·

[01459]    Συνήσατε ταῦτα πάντα;

[01460]    οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ·

[01461]    Ναί.

[01462]    Η καρδία τοίνυν αὐτῶν ἐμελέτα συνήσεις, ας ῃνοιγον τοῖς μὴ παρακολουθεῖν δυναμένοις διὰ τοῦ σωματικοῦ ὀργάνου, τῇ ἐνοικούσῃ πρὸς τοῦτο διακονοῦντος ψυχῇ.

[01463]    Τοῦτο γὰρ ἀντὶ ψαλτηρίου παρέλαβε πρὸς τὴν διὰ τού των θείων υμνων ἀνάκρουσιν, ἑκάστου μέ ρους ἐπιστημονικῶς ἐν αὐτῷ κινουμένου.

[01464]    ^[48.6] Ινα τί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ φοβηρᾷ;

[01465]    ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με.

[01466]    Αλλ' ἐκεῖ μὴ τοιοῦτοι ησαν οἱ αγιοι ἀ πόστολοι, ηγουν ὁ προφήτης ταῦτα λέγων ωστε λεχθῆναι περὶ αὐτῶν·

[01467]    ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησαν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτῶν·

[01468]    εἰκὸς αὐτοὺς ἡμαρτηκέναι τὰ τελευ ταῖα καὶ τὰ εσχατα καὶ τὰ βραχύτατα, α περ ειρηται·

[01469]    Η ἀνομία πτέρνης αὐτῶν κυ κλώσει αὐτούς.

[01470]    Η ὡς Σύμμαχος ἀνο μίαν ἰχνέων αὐτοῦ ἐξέδωκεν.

[01471]    Οἱονεὶ γὰρ ιχνη ἀδρανῆ καὶ ἀμαυρὰ ἀνομίας ην αὐτοῖς μόνα.

[01472]    ∆ιόπερ φησιν·

[01473]    Ινα τί φοβοῦμαι ἐν ἡμέ ρᾳ φοβερᾷ τῆς τοῦ Θεοῦ κρίσεως;

[01474]    Εἰ δὲ ἐν προσώπῳ τοῦ Κυρίου, τὸ λέγον πτέρναν αὐ τοῦ, ευρεις τὸν εσχατον τοῦ σώματος καὶ τῇ γῇ πλησιάζοντα Ιούδαν.

[01475]    Σῶμα γὰρ Χριστοῦ οἱ ἀπόστολοι.

[01476]    Οὐ φοβοῦμεν ουν τὴν ἀνομίαν τῆς πτέρνης, τουτέστιν τὴν προδοσίαν τοῦ Ιούδα, ἐν τῷ καιρῷ τοῦ σταυροῦ.

[01477]    ^[48.17,18] Μὴ φοβοῦ, οταν πλουτήσῃ ανθρωπος ..., καὶ οταν πληθυνθῇ ἡ δόξα τοῦ οικου αὐτοῦ, οτι οὐκ ἐν τῷ ἀποθνήσκειν αὐ τὸν, λήψεται τὰ πάντα.

[01478]    Οὐδὲν γὰρ, φησὶν ὁ Παῦλος, εἰσενέγκα μεν εἰς κόσμον, δηλονότι οὐδὲ ἐξενέγκαι τι δυνάμεθα.

[01479]    Καὶ ὁ μὲν Παῦλος καὶ οἱ κατ' αὐτοῦ ουτως·

[01480]    οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ οὐχὶ οὐδὲν, ἀλλ' οὐ πάντα·

[01481]    τὰ μὲν γὰρ χρήματα ἐν ταῦθα καταλιμπάνουσι·

[01482]    τὰς δὲ ἐξ αὐτῶν ἁμαρτίας προσγενομένας μεθ' ἑαυτῶν ἐκ φέρουσιν.

[01483]    ^[49.3] Ο Θεὸς ἐμφανῶς ηξει, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ, καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς σφόδρα.

[01484]    Εἰ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐμφανῶς ηξει, ὁ δέ ἐστι Χριστὸς, ἀλλ' ὁ Χριστὸς ἐλήλυθεν ἐν σαρκὶ, τὸ ἐμφανῶς αρα νῦν σάρκα δηλοῖ·

[01485]    αἰσθητὴ γὰρ ην ἡ σὰρξ τοῦ Χριστοῦ, ινα τοῖς ἀξίοις διὰ τὴν εὐσέβειαν ἑαυτὸν παραδῷ σφόδρα.

[01486]    Πάντα καὶ ὁ μακάριος ἐθεάσατο ∆ανιήλ·

[01487]    Ποταμὸς γὰρ προσεῖλκε εμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρὸς, καὶ τρο χὸς αὐτοῦ πῦρ φλέγον.

[01488]    Πῦρ δὲ ηλθε βάλλειν ἐπὶ τὴν γῆν.

[01489]    Πῦρ δὲ ἐνταῦθα διδασκαλίαν τοῦ Θεοῦ Λόγου σημαίνει·

[01490]    οπερ πῦρ καίει μὲν τὰς μοχθηρὰς εξεις, δοκιμάζει δὲ τοὺς καθαρούς·

[01491]    διὰ γὰρ τοῦτο κύκλῳ αὐτοῦ κα ταιγὶς σφόδρα.

[01492]    Οσοι γὰρ θέλουσιν ζῇν εὐ σεβῶς ἐν Χριστῷ, διωχθήσονται.

[01493]    Αλλὰ καί·

[01494]    Θλῖψιν, φησὶν, εξετε ἐν τῷ κόσμῳ.

[01495]    ^[49.4] Προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ανω καὶ τὴν γῆν, διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ.

[01496]    Ζώντων γὰρ καὶ νεκρῶν ἐστι κριτὴς, διότι πᾶσαν τὴν κρίσιν εδωκεν ὁ Πατὴρ τῷ Υἱῷ.

[01497]    ^[49.14] Θῦσον τῷ Θεῷ κτλ.

[01498]    ^[49.15] Καὶ ἐπικάλεσαί με ἐν ἡμέρᾳ θλί ψεως, καὶ ἐξελοῦμαί σε.

[01499]    Ο αὐτός ἐστι Θεός τε καὶ υψιστος καὶ ῥυόμενος ἀπὸ θλίψεως.

[01500]    Αἰνέσεως δὲ λέγει θυσίαν τοῖς δικαίοις πρέπον τὸ ὑμνεῖν, εὐ χὰς δὲ τὰς ὑποσχέσεις·

[01501]    ουτω γὰρ καὶ ἀλ λαχοῦ·

[01502]    Καὶ εὐχάς μου τῷ Κυρίῳ ἀποδώσω.

[01503]    ^[49.16] Τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ ειπεν ὁ Θεός·

[01504]    ινα τί σὺ διηγῇ τὰ δικαιώματά μου;

[01505]    Οὐ γὰρ ὡραῖος αινος ἐν στόματι ἁμαρτω λοῦ.

[01506]    Εἰ γὰρ πάσας αμα παραβαίνει τὰς ἐντο λὰς, καὶ πᾶσαν ἐπιτηδεύει κακίαν, τί καὶ τὰς θείας ἐπὶ στόματος ἐκφέρει γραφὰς ὁ ἁμαρτωλός;

[01507]    διὰ στόματος ἀναλαμβάνει τὴν διαθήκην τοῦ Θεοῦ;

[01508]    μισεῖ γοῦν παιδείαν καὶ ἁμαρτάνει.

[01509]    Η ἐπεὶ ὁ λαὸς ουτος τοῖς χεί λεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτοῦ ἀπέχει ἀπ' ἐμοῦ.

[01510]    ^[50.6] Καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

[01511]    Νικᾷ Θεὸς, πάντα τὰ συντελοῦντα ποιή σας πρὸς σωτηρίαν.

[01512]    ^[50.9] Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καταρισ θήσομαι·

[01513]    πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευ κανθήσομαι.

[01514]    Ο υσσωπος σύμβολόν ἐστιν ἀπαθείας, καὶ ἡ πλύσις γνῶσιν σημαίνει.

[01515]    Καὶ διὰ μὲν ἀπαθείας καθαριζόμεθα, διὰ δὲ τῆς γνώ σεως γλυκαινόμεθα.

[01516]    ^[50.10] Ακουτιεῖς με ἀγαλλίασιν καὶ εὐ φροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινω μένα.

[01517]    Ακουστὴν, φημὶ, γενέσθαι μοι παρασκευή σεις πάλιν, τὴν διὰ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἐν ἐσχάτοις καιροῖς ἐσομένην ἀγαλλίασιν.

[01518]    Τίς δ' αν ειη αὐτὴ, η ἐκείνη ἡ γνῶσις, ἡ περὶ τῆς ἀναστάσεως;

[01519]    ην καὶ ἐδίδαξεν εἰ πών·

[01520]    Αγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα ποτε, η κατὰ τὸν τῆς ἀναστάσεως καιρὸν, καθ' ον τὰ ὀστᾶ ἡμῶν ὡς βοτάνη ἀνατε λεῖ.

[01521]    Εγὼ μέντοι συγγνώμης οὐδεμίας αξιον ἑαυτὸν νομίζων, μετὰ τοσαύτας δω ρεὰς γενόμενος, ὡς καὶ τοὺς αλλους διδάξαι τὴν τοῦ Μονογενοῦς ἐνανθρώπησιν καὶ τὸ πάθος καὶ τὴν ἀνάστασιν, καὶ τῶν ἁμαρτη μάτων τὴν αφεσιν, τὰ μεγαλοπρεπῆ τοῦ βαπτίσματος, δῶρα ταῦτα πάντα προδιδαχ θεὶς, ἱκετεύω μετασχεῖν ἐκείνης τῆς χάριτος.

[01522]    Αγαλλίασίς ἐστι χαρὰ ἐπὶ καλοῖς.

[01523]    ^[50.13] Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώ που σοῦ, καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ αγιόν σου μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ.

[01524]    Ευχεται μὴ πόῤῥω στερεισθῆναι τῆς θεί ας κηδεμονίας (ταύτην γὰρ ἐνταῦθα ἐκά λεσε πρόσωπον), μηδὲ γυμνωθῆναι τῆς τοῦ παναγίου Πνεύματος χάριτος, ο καὶ αιτιον πάντως τοῦ λαβεῖν τὸ προφητικὸν πνεῦμα καὶ χάρισμα.

[01525]    ^[50.14] Καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήρι ξόν με.

[01526]    Πολλοὶ δὲ ἐνταῦθα πνεῦμα ἡγεμονικὸν ἐκάλεσαν τὸν αὐτοκράτορα λογισμόν.

[01527]    ^[50.20] Καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ιε ρουσαλήμ.

[01528]    Τὰ τείχη Ιερουσαλὴμ τὴν ἀπάθειαν ση μαίνει τῆς ψυχῆς, ηντινα διαφθείραντες οἱ δαίμονες, τὰ τῆς μοιχείας πάθη εἰσένεγκαν·

[01529]    διὸ καὶ ευχεται οἰκοδομηθῆναι ταῦτα τὰ τείχη.

[01530]    Καὶ ὁ Σολομὼν δέ φησιν·

[01531]    Οἱ δὲ ἀ γαπῶντες τὸν νόμον, παραβαλοῦσιν ἑαυτοῖς τείχη, τουτέστιν γένονται καθαροὶ καὶ ἀπα θεῖς.

[01532]    ^[51.3] Τί ἐγκαυχᾷ ἐν κακίᾳ ὁ δυνατὸς ἀ νομίαν;

[01533]    Οὐκ ειπεν ονομα μέσον, ἐμφαῖνον τὸ φαῦ λον·

[01534]    οὐ γὰρ ειπεν·

[01535]    Τί καυχᾷ;

[01536]    ἀλλά·

[01537]    Τί ἐγ καυχᾷ;

[01538]    οὐδέποτε γὰρ ἐπ' ἀγαθῷ λέγεται ἐγκαυχᾶσθαι ὁ σοφός.

[01539]    Μὴ καυχάσθω καὶ ὁ σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, ἀλλ' η ἐν τού τῳ καυχάσθω ὁ καυχώμενος συνιεῖν καὶ γι νώσκειν οτι ἐγώ εἰμι Κύριος, ὁ ποιῶν ελεος.

[01540]    Οὐ μόνον δὲ, ἀλλὰ καὶ καυχώμενος ἐν ταῖς θλίψεσιν·

[01541]    οὐκ ενι δὲ ἐγκαυχᾶσθαι καλῶς, ἀλλ' ει τις ἁμαρτάνει, ἐγκαυχᾶται.

[01542]    ∆ύναται δὲ καὶ πρὸς τὸν Σαοὺλ ὁ λόγος εἰρῆσθαι.

[01543]    ^[51.4] Ολην τὴν ἡμέραν ἀδικίαν ἐλογίσα το ἡ γλῶσσά σου, ὡσεὶ ξυρὸν ἐξηκονημένον ἐποίησας δόλον.

[01544]    Τί ουν φησιν;

[01545]    ἀλλὰ μήτε λανθάνῃ ἡμᾶς ἐν τῷ τόπῳ μυστήριον.

[01546]    Εστι τὸ ῥητὸν ου τως εχον·

[01547]    ἐν στόματι μωρῶν ἡ καρδία αὑ τῶν.

[01548]    Επιπόλαιός ἐστιν, οὐκ εστιν ἐν τῷ βάθει, ἀλλ' ἐξεπήδησεν ἡ καρδία ἐπὶ τῶν χειλέων αὐτῶν.

[01549]    Καρδία δὲ σοφῶν οὐ στόμα αὐτῶν.

[01550]    Επεὶ τοίνυν μωρός ἐστι καὶ ουτος διάβολος, ων ειτε ∆ωὴκ ειτε Σαοὺλ ἁμαρ τήσας, διὰ τοῦτό φησιν·

[01551]    Αδικίαν ἐλογίσατο ἡ γλῶσσά σου.

[01552]    Καὶ ἀλλαχοῦ λέγεται περὶ τῶν αδικα λεγόντων·

[01553]    Ηκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεὶ οφεως.

[01554]    Αλλ' ἐκεῖ μὲν, ινα πα ραστήσῃ πῶς ὀξεῖά ἐστιν ἡ διαβολή.

[01555]    ^[51.5] Ηγάπησας κακίαν ὑπὲρ ἀγαθωσύ νην.

[01556]    Οὐ τοῦτο λέγει, οτι ἀγαθωσύνην μὲν ἐμί σησας, κακίαν δὲ ἠγάπησας·

[01557]    ταύτας δὲ ουτως ἠγάπησας, ὡς κακίαν μᾶλλον ἠγάπησας ἀγαθωσύνης·

[01558]    τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις κείμενον, τό·

[01559]    Ηγάπησαν οἱ αν θρωποι τὸ σκότος μᾶλλον η τὸ φῶς.

[01560]    Οἱ ἐσθίοντες τὸν λαόν μου βρώσει αρτου.

[01561]    Εν τῷ ἐγγίζειν ἐπ' ἐμοὶ κακοῦντες τὰς σάρκας μου.

[01562]    ^[52.6] Οτι ὁ Θεὸς διεσκόρπισεν ὀστᾶ ἀν θρωπαρέσκων, κατησχύνθησαν, οτι ὁ Θεὸς ἐξουδένωσεν αὐτούς.

[01563]    ∆ιχοτομήσει τὸ μέρος τῶν ὑποκριτῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως·

[01564]    οταν ἀπὸ Θεοῦ ῥι ψῶσιν οἱ ἁμαρτωλοὶ, τότε λαμβάνουσιν τὴν αἰσχύνην τὴν αἰωνίαν, ωσπερ οἱ Ιουδαῖοι.

[01565]    Τότε ἐρεῖ γὰρ αὐτοῖς·

[01566]    Οὐκ οιδα ὑμᾶς.

[01567]    ^[53.3] Ο Θεὸς, ἐν τῷ ὀνόματί σου σῶσόν με.

[01568]    Εἰ ἡ σωτηρία τῆς λογικῆς φύσεως ἡ γνῶσίς ἐστιν ἡ τοῦ Θεοῦ, ὁ δὲ ∆αυὶδ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Θεοῦ θέλει σωθῆναι, τὸ ονομα τοῦ Θεοῦ ουν τὴν γνῶσιν σημαίνει, τὴν τοῦ Θεοῦ.

[01569]    ^[53.7] Εν τῇ ἀληθείᾳ σου ἐξολόθρευσον αὐτούς.

[01570]    Ο Χριστός φησιν.

[01571]    Εγώ εἰμι ἀλήθεια.

[01572]    ^[53.9] Οτι ἐκ πάσης θλίψεως ἐῤῥύσω με.

[01573]    Ως μὴ ἐκ πάσης θλίψεως ῥυομένου ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, τεθεῖται τοῦτο ἐκ πάσης κτλ.

[01574]    ^[54.3,4] Πρόσχες μοι, καὶ εἰσάκουσόν μου·

[01575]    ἐλυπήθην ἐν τῇ ἀδολεσχίᾳ μου, καὶ ἐταρά χθην ἀπὸ φωνῆς ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ θλίψεως ἁμαρτωλοῦ.

[01576]    Αδολεσχία ἐνταῦθα σημαίνει τὴν εὐχὴν, ὡς καὶ ἐν τῇ πρώτῃ τῶν βασιλειῶν, τῆς Αν νης λεγούσης·

[01577]    Εκ πλήθους ἀδολεσχίας μου ἐκτέτακα εως νῦν·

[01578]    περὶ γὰρ τῆς προσευχῆς αὑτῆς τοῦτο λέγει.

[01579]    Πάντα οσα πράττο μεν παρὰ τὸν ὀρθὸν λόγον η τὸν νόμον, ἀ δολεσχία ἐστι, καὶ οσα εἰκῆ λαλοῦμεν.

[01580]    Λέ γει ουν ουτως, ωσπερ καταγνοὺς ἑαυτοῦ πρῶτον ἐπὶ τῷ τεταράχθαι, καὶ τὴν εἰρήνην μὴ κατεσχηκέναι, ἀλλ' ἀπολέσαι τὴν γαλή νην τῆς ψυχῆς, ἐπὶ τῇ φωνῇ τοῦ ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ θλίψεως ἁμαρτωλοῦ.

[01581]    Αγων πολύς μοί ἐστιν καὶ οὐκ οιδα τί ποιήσω.

[01582]    Λογίσαι, φησὶ, τίς ουτος ὁ εὐχόμενος;

[01583]    ὁ Υἱὸς τοῦ Πα τρὸς, ὁ ὁμοούσιος βασιλεὺς, ἀλλὰ δούλου μορφὴν φέρων, ινα σώσω τὸ πλάσμα τὸ ἠλεώτερον, καὶ εἰσάκουσόν μου.

[01584]    Κοινῆς γὰρ δόξης τὸ σπουδαζόμενον ευχεται.

[01585]    ^[54.4] Οτι ἐξέκλιναν ἐπ' ἐμὲ ἀνομίαν, καὶ ἐν ὀργῇ ἐνεκότουν μοι.

[01586]    Εξομολογεῖται ἐνταῦθα, διδάσκων ἡμᾶς ἐξομολογεῖσθαι, ὡς τὸ πρόσωπον ἡμῶν ἀ ναλαβών.

[01587]    Ανομοι οντες, ωστε ἁμαρτω λὸς καὶ ἐχθρὸς, ἐκκλίνουσιν ἐπ' ἐμὲ, ινα ἐμὲ ανομον ποιήσωσιν·

[01588]    ἁμαρτία γὰρ ἁμαρτίαν ἐρετίζει.

[01589]    Επειδὴ κακῇ τετέχνηνται συμφω νίᾳ, διάλυσον αὐτῶν, δέσποτα, τὴν ὁμόνοιαν.

[01590]    ^[54.6] Φόβος καὶ τρόμος ηλθεν ἐπ' ἐμὲ, καὶ ἐκάλυψέ με σκότος.

[01591]    Τὴν αγνοιαν νῦν σκότος ὀνομάζει·

[01592]    οὐκ εγνωσαν γὰρ, φησὶν, οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκό τει διαπορεύονται.

[01593]    ^[54.7] Καὶ ειπα·

[01594]    Τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς;

[01595]    Καὶ ειπα·

[01596]    Τίς καταξιώσῃ με τῆς χάριτος τοῦ Πνεύματος;

[01597]    ^[54.14] Σὺ δὲ, ανθρωπε ἰσόψυχε! Σημειωτέον οτι χαλεπωτέρους τῶν ἐχ θρῶν ἡγούμεθα τοὺς φίλους ἐπιβουλεύοντας.

[01598]    ^[54.18] Εσπέρας καὶ πρωῒ καὶ μεσημβρίας διηγήσομαι, καὶ ἀπαγγελῶ, καὶ εἰσακούσε ται τῆς φωνῆς μου.

[01599]    ^[54.19] Λυτρώσεται ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν μου, ἀπὸ τῶν ἐγγιζόντων μοι, οτι ἐν πολλοῖς ησαν σὺν ἐμοί.

[01600]    ^[54.20] Εἰσακούσεται ὁ Θεὸς, καὶ ταπει νώσει αὐτοὺς ὁ ὑπάρχων πρὸ τῶν αἰώνων·

[01601]    οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖς ἀντάλλαγμα, καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸν Θεόν.

[01602]    ^[54.21] Εξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ ἀ ποδιδόναι·

[01603]    ἐβεβήλωσαν τὴν διαθήκην αὐτοῦ.

[01604]    Εν μέσῳ τοῦ πρωῒ καὶ τῆς ἑσπέρας ἡ μεσημβρία·

[01605]    καὶ ὁ μὲν Ιακὼβ ορθρῳ ἐπάλαιε μετὰ τοῦ ἀγγέλου·

[01606]    Αβραὰμ δὲ ἐν τῇ με σημβρίᾳ ἑώρακε τοὺς ἀγγέλους·

[01607]    Λὼτ δὲ ἑσπέρας.

[01608]    Τὴν ἐν δὲ λέχει μου, φησὶν ὁ ∆α υὶδ, θεώμενος προσευχὴν, τὴν νύκτωρ καὶ τὴν ἡμέραν παρ' ἐμοῦ περιφερομένην, ἀ παλλάξομαι τῶν πολεμούντων, καὶ χαριεῖ ται εἰρήνη.

[01609]    Τὸ δὲ ἐν πολλοῖς ησαν σὺν ἐμοὶ, ἀντὶ τοῦ πολλοστοὶ ἐγένοντο πρὸς ἐμέ.

[01610]    Τοῦτο δὲ οἱ γʹ ουτως ἡρμήνευσαν·

[01611]    Εξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ εἰς τοὺς εἰρηνεύοντας πρὸς αὐτόν·

[01612]    οὐ γὰρ πολέμιον ὁ Σαοὺλ ἐδίωκεν, ἀλλ' εὐεργέτην καὶ συνήθη καὶ γνώριμον·

[01613]    οὐδὲ ἐχθρὸν Ιούδας προδέδωκεν, ἀλλὰ Σω τῆρα καὶ τῶν ἀγαθῶν χορηγόν.

[01614]    Τὸ τοίνυν·

[01615]    Εξέτεινε τὴν χεῖρα εἰς τοὺς εἰρηνεύοντας αὐτοῦ, τοῦτο δηλοῖ οτι εκτεινε τὰς χεῖρας, ωστε τὰς ἀντιδόσεις ἐκτίσεται·

[01616]    ἀγαθὸν μὲν ουν οὐδὲν προσενήνοχε, πάντα δὲ πονηρίας μεστά·

[01617]    καὶ τοῦτο δηλοῖ τὰ ἐπαγόμενα·

[01618]    Λυτρώσεται ...

[01619]    διαθήκην αὐτοῦ.

[01620]    Τοῦτο εἰς τό·

[01621]    Εξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ ἀποδιδόναι.

[01622]    Ταπεινωθήσονται, φησὶν, ἐπειδὴ μὴ εχουσι τῆς ψυχῆς αὐτῶν ἀντάλ λαγμα·

[01623]    απαξ γὰρ ἀρνησάμενοι τὸ τίμιον αι μα Χριστοῦ, τὸ δεδομένον ἀντάλλαγμα ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς, οὐκέτι εὐποροῦσι λύ τρον.

[01624]    ∆εξάμενος δέ μου τὴν δέησιν, οια Θεὸς, ἀσθενείᾳ περιβάλλει τοὺς ἐπιβουλεύοντας.

[01625]    Πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο.

[01626]    Καλῶς ὑπάρχειν ειπε πρὸ τῶν αἰώνων·

[01627]    καὶ ἐντεῦθεν γινώσ κομεν, οτι οἱ αἰῶνες ἀπὸ τοῦ μὴ οντος εἰς τὸ ειναι γεγόνασιν.

[01628]    Ουτως ὁ Σύμμαχος·

[01629]    Οὐ γὰρ ἀλλάσσονται, οὐδὲ φοβοῦνται τὸν Θεόν.

[01630]    Ορῶν, φησὶν, αὐ τῶν τὸν ἀμεταμέλητον τρόπον, ταῖς προει ρημέναις συμφοραῖς περιβάλλει.

[01631]    Εσηρ·

[01632]    ἐν ἀλιφωθ λαμου.

[01633]    Ακύλας.

[01634]    Οις οὐκ εἰσὶν ἀλλαγαὶ αὐτοῖς.

[01635]    Εβραῖος.

[01636]    Οὐ γάρ ἐστιν ἀντάλλαγμα αὐ τοῖς.

[01637]    Σύμμαχος.

[01638]    Οτι οὐδ' ολως ἀντάλλαγμα αὐτοῖς.

[01639]    Ακύλας·

[01640]    Απέστειλε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν εἰρηνικοῖς αὐτοῦ.

[01641]    ΩΡΙΓΕΝ.

[01642]    ΑΘΑΝΑΣ.

[01643]    Αὐτὸς μὲν τὴν παρεκτικὴν χεῖρα τῶν ἀγαθῶν εἰς τὸ μετα λαβεῖν τῆς εὐλογίας ἐξέτεινεν.

[01644]    Οἱ δὲ οὐ μό νον οὐκ ἐδέξαντο, ἀλλὰ καὶ τὴν διαθήκην ἐβεβήλωσαν, δῆλόν ἐστι τὴν εὐαγγελικήν.

[01645]    ΩΡΙΓ.

[01646]    ΕΥΣΕΒ.

[01647]    Τοιοῦτο δὲ τοῦ βίου τὸ τέλος ἐδείξατο·

[01648]    τῇ γὰρ ἀγχόνῃ τὴν δέῤῥαν προσδήσας, σύντομον ἐπέμεινε θάνατον.

[01649]    Τοι αύταις καὶ Ιουδαῖοι μετὰ τὸν σταυρὸν πε ριέπεσον συμφοραῖς, τῷ ῥωμαϊκῷ παραδο θέντες στρατῷ·

[01650]    οὐ γὰρ τῷ νόμῳ τῆς φύσεως ὑπεξῆλθον τὸν βίον, ἀλλ' οπλοις πολεμικοῖς κατακοντιζόμενοι.

[01651]    ^[54.22] Ηπαλύνθησαν οἱ λόγοι αὐτοῦ ὑπὲρ ελαιον, καὶ αὐτοί εἰσι βολίδες.

[01652]    Ο Σύμμαχος·

[01653]    Λειότερα βουτύρου τὰ στό ματα αὐτῶν, πολεμεῖ δὲ ἡ καρδία ἑκάστου αὐτῶν.

[01654]    Τούτῳ δὲ καὶ τὸ ἐπαγόμενον συμ φωνεῖ·

[01655]    Λόγος κερκόπων, μαλαχαί·

[01656]    ουτοι δὲ τύπτουσι τάμεια κοιλίας.

[01657]    ^[54.23] Επίῤῥιψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέρι μνάν σου.

[01658]    Μνημονευτέον τούτου ἐν καιρῷ μερίμνης·

[01659]    εχε κυβερνήτην, φησὶ, τὸν Θεὸν καὶ ἡνίοχον.

[01660]    Καὶ ομοιον τό·

[01661]    Μὴ μεριμνήσητε τί φάγεσθαι η τί πίεσθαι.

[01662]    Τὰ κατὰ σαυτὸν τῆς προνοίας ἐκείνης ἐξάρτησον·

[01663]    ουτω γὰρ ἀσάλευτος διαμενεῖς καὶ ἀκλόνητος.

[01664]    ^[54.24] Σὺ δὲ, ὁ Θεὸς, κατάξεις αὐτοὺς εἰς φρέαρ διαφθορᾶς·

[01665]    ανδρες αἱμάτων καὶ δο λιότητος οὐ μὴ ἡμεσεύσωσι τὰς ἡμέρας αὐ τῶν.

[01666]    Εγὼ δὲ ἐλπιῶ ἐπὶ σὲ, Κύριε.

[01667]    Φρέαρ διαφθορᾶς, ἡ κόλασις.

[01668]    Ατε λεῖς εἰσιν ἐν τῇ γενέσει οἱ ἁμαρτωλοί·

[01669]    διὸ ∆αυὶδ ευχεται, λέγων.

[01670]    Μὴ ἀναγάγῃς με ἐν ἡμίσει ἡμερῶν μου.

[01671]    Αβραὰμ γὰρ ἐκοιμήθη πληρὴς ἡμερῶν.

[01672]    Αποκτείνει τούτους Κύ ριος, οις συγχωρεῖ ἐπιπολὺ ἁμαρτάνειν·

[01673]    ἐκ γὰρ τούτου συμβαίνει λήθην γενέσθαι Θεοῦ.

[01674]    ^[55.5] Εν τῷ Θεῷ ἐπαινέσω τοὺς λόγους μου.

[01675]    Επαινέσω, ἀντὶ τοῦ ἐπαινετοὺς ποιήσω.

[01676]    ^[55.6] Κατ' ἐμοῦ πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἰς κακόν.

[01677]    Οὐ πάντες μὲν τοὺς λογισμοὺς ἐμβάλλου σιν πονηρούς·

[01678]    πάντες δὲ ουτοι λογισμοὶ φέ ρουσιν εἰς κακόν.

[01679]    Τῇ γὰρ Ευᾳ φησὶν ὁ οφις·

[01680]    Εσεσθε ὡς θεοὶ, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν.

[01681]    ^[55.10] Επιστρέψουσιν οἱ ἐχθροί μου εἰς τὰ ὀπίσω.

[01682]    Εἰ θέλεις ἀποστρέφειν τοὺς ἐχθροὺς εἰς τὰ ὀπίσω, προσεύχου ἀδιαλείπτως.

[01683]    ^[56.4] Εξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ ελεος αὐ τοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ.

[01684]    Ο Χριστὸς ἐν τοῖς εὐαγγελίοις φησιν·

[01685]    Εγώ εἰμι ἀλήθεια.

[01686]    ^[56.9] Εξεγέρθητι, ἡ δόξα μου·

[01687]    ἐξεγέρθη τι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα, ἐξεγερθήσομαι ορ θρου.

[01688]    Αλλος.

[01689]    Εαυτῷ λοιπὸν ἐγκελεύεται τὸν θεῖον ἐξυφαίνειν υμνον, δόξαν μὲν οἰκείαν τὴν προφητικὴν χάριν καλῶν, ἑαυτὸν δὲ ψαλτήριον καὶ κιθάραν, ὡς γεγεννημένος τοῦ Πνεύματος οργανον (τὴν μὲν γὰρ ψυ χὴν διὰ τοῦ ψαλτηρίου, τὸ δὲ σῶμα διὰ τῆς κιθάρας αἰνίττεται).

[01690]    Η καὶ αὐτὰ τὰ συνήθη οργανα ἀναλαμβάνει, ἐπὶ τῷ ἀνακρούσασ θαι συνήθως τὰ ὑπὸ τοῦ Πνεύματος ὑπο βαλλόμενα·

[01691]    οις προστίθεται τό·

[01692]    Εξεγερθή σομαι ορθρου, ἀντὶ τοῦ φωτισθεὶς διὰ τοῦ Πνεύματος τῆς προφητείας, οὐ νῦν μόνον ὑμνήσω, ἀλλὰ τοῦ ἡλίου ἀνατείλαντος, καὶ τῆς προσδοκωμένης ἡμέρας τὸν ορθρον ὑπο δείξαντος, τῶν ἐθνῶν ἁπάντων καὶ τῶν πισ τευόντων λαῶν χοροδιδάσκαλος εσομαι.

[01693]    ^[57.2] Εἰ ἀληθῶς αρα δικαιοσύνην λαλεῖ τε, εὐθεῖα κρίνετε, οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων.

[01694]    Πρὸς πάντας τοὺς ἀνωτέρω λαοὺς ὠνο μασμένους καὶ πρὸς πάντα τὰ εθνη ταῦτά φησιν, καθὼς καὶ ειρηται ἡμῖν ἀνωτέρω, τὴν προσφώνησιν ποιεῖται ὁ παρὼν ψαλμός.

[01695]    Εἰ γὰρ ἀληθῶς τις δικαιοσύνην ἐπαγγέλλοιτο, οὐδαμόθεν οὐ δειχθήσεται ἡ ἀπὸ τοῦ κρί νειν εὐθεῖα.

[01696]    Κρίνει δὲ εὐθεῖα ὁ κρίνας παρ' ἑαυτῷ ζῆν κατὰ τοῦ ὀρθοῦ λόγου, καὶ μη δὲν σκολιὸν πράττειν.

[01697]    ^[57.5] Θυμὸς αὐτοῖς κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ οφεως, ὡσεὶ ἀσπίδος κωφῆς καὶ βυούσης τὰ ωτα αὐτῆς.

[01698]    Θυμοῦ μὲν ἐπικρατήσαντος, ἀποθηριοῦ ται ψυχή·

[01699]    τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ ἐπικρατή σαντος, ιππος η ἡμίονος γίνεται·

[01700]    τοῦ νοῦ δὲ, αγγελος η καὶ Θεός.

[01701]    Θυμὸς αὐτοῖς κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ ἐν παραδείσῳ οφεως, ος ὑποκρινάμενος ῥήματα φιλίας, τὸν θά νατον ἐπήγαγεν·

[01702]    ἐπεὶ τοίνυν καὶ ουτοι πα ραπλησίως Ραββὶ καὶ ∆ιδάσκαλε λέγοντες, ἐβουλεύοντο παραδοῦναι σταυρῷ·

[01703]    τούτου χάριν τῇ ὁμοιώσει τοῦ οφεως παρεβλήθησαν.

[01704]    ^[57.9] Ωσεὶ κηρὸς ὁ τακεὶς ἀνταναιρεθή σονται, επεσε πῦρ, καὶ οὐκ ειδον τὸν ηλιον.

[01705]    Σαφηνίζει διὰ τούτου τοῦ ῥητοῦ τὴν εν νοιαν ετερος τῶν ἑρμηνευτῶν, τὴν παρὰ λιμοῦ γενομένην ἀπὸ τῆς μήτρας ὀλίσθησιν τοῦ ἀμβλώματος ἑρμηνεύσας, τούτοις τοῖς ῥήμασιν·

[01706]    εκτρωμα γυναικὸς οὐχ ὁραματι σθήσεται ηλιον.

[01707]    ^[58.4] Οτι ἰδοὺ ἐθήρευσαν τὴν ψυχήν μου.

[01708]    Θηρεύουσι τὴν ψυχὴν διὰ τῶν πονηρῶν λογισμῶν, οταν αὐτῇ καλὰ ὑποβάλλουσι τὰ μὴ οντα καλὰ, ωσπερ οταν δέλεαρ τῷ χαλ κῷ οἱ ἁλιεῖς περιβάλλουσι.

[01709]    ^[58.7] Επιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν, καὶ λι μώξουσιν ὡς κύων, καὶ κυκλώσουσι πόλιν.

[01710]    Λιμώξουσι μὲν, διὰ τὸ μὴ δέξασθαι αὐ τοὺς τὸν αρτον τὸν ζωοποιόν·

[01711]    κύνας δὲ αὐ τοὺς διὰ τὸ ἀναιδὲς κατονομάζει τῆς ψυχῆς.

[01712]    Τὸ δέ·

[01713]    Κυκλώσουσι, οτι ἐκπεσόντες τῆς πα τρίδος, νόμοις τε βασιλικοῖς εἱργόμενοι αὐ τῆς εξωθεν, κύκλῳ περιέρχονται, μόλις μα κρόθεν αὐτήν ποτε θεώμενοι.

[01714]    Εναλλαγὴ γὰρ πραγμάτων ἐγίνετο·

[01715]    οἱ πάλαι υἱοὶ, διὰ τὴν οἰκείαν πονηρίαν, τῶν κυνῶν ελαχον τάξιν, τὰ δὲ εθνη τὰ πάλαι κυσὶν ἐοικότα τῆς τῶν υἱῶν ἠξιώθη τιμῆς.

[01716]    Τίνες δὲ ἐπιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν, καὶ λιμώξουσιν ὡς κύνες, καὶ κυκλώσουσι πόλιν, ἀλλ' η αν οἱ ανδρες τῶν αἱμάτων καὶ οἱ ἐρ γαζόμενοι τὴν ἀνομίαν;

[01717]    διὰ τί δὲ εἰς ἑσ πέραν;

[01718]    ἐπειδὴ ἐπὶ συντελεία τοῦ αἰῶνος ε μελλε ταῦτα γίνεσθαι.

[01719]    Αντὶ δὲ τοῦ, λιμώ ξουσι ὡς κύνες, ὁ μὲν Ακύλας·

[01720]    Καὶ ὀχλω σάτωσαν ὡς κύων, ὁ δὲ Σύμμαχος·

[01721]    Καὶ συνηχήσουσιν ὡς κύνες, ἡρμήνευσαν.

[01722]    Καὶ ὁ Θεοδοτίων·

[01723]    Ηχήσουσιν ὡς κύων.

[01724]    Αντι κρὺς διὰ τούτων ὀψέ ποτε κατὰ τοὺς χρό νους τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀφίξεως, ὁμοί ως τῷ τότε Σαοὺλ, τὸν ἀναίτιον διώξαντι, μέλλονται καὶ αὐτοὺς τὸν Χριστὸν πολεμεῖν, κύνας ὠνόμασεν·

[01725]    ἐπεὶ καὶ διὰ τοῦ προφήτου Ησαΐου τὸ αὐτὸ αγιον Πνεῦμα περὶ τῶν αὐ τῶν ἐδίδαξε·

[01726]    Πάντες κύνες ἐνεοὶ, οὐκ εἰδό τες ὑλακτεῖν.

[01727]    Καὶ ἐν τῷ καʹ ψαλμῷ τὰ πάθη τοῦ σωτῆρος διαγράφοντι, μετὰ τῶν αλλων, ἐξ αὐτοῦ προσώπου λέλεκται τοῦ σωτῆρος·

[01728]    Περιεκύκλωσάν με κύνες πολλοί.

[01729]    Ουτοι δὴ ουν λιμώξουσι, τοῦ τῆς ζωῆς αρτον στερη θέντες, ἐπεὶ μὴ παρεδέξαντο τὸν οὐράνιον αρτον καὶ τροφὴν τὴν σωτήριον.

[01730]    Ειτα δὲ καὶ τῆς αὐτῶν πόλεως, ην κακῶς ῳκησαν, ἀπελαθήσονται, ὡς μηκέτι ταύτης ἐπιβαί νειν τολμᾶν, ἐπειδήπερ οἱ οἰκοῦντες αὐτὴν αἱμάτων αὐτὴν ἐπλήρουν.

[01731]    ∆ιὸ καὶ μέχρι τῆς σήμερον ὁρῶντες τοὺς ορους καὶ κύκλῳ πε ριϊόντες, πόῤῥωθεν ιστανται·

[01732]    εξωθεν δὲ κυκ λοῦντες, πίστιν ἐπάγουσι τῇ μετὰ χεῖρας λε γούσῃ γραφῇ·

[01733]    Επιστρέψουσι καὶ λιμώξου σιν ὡς κύων, καὶ κυκλώσουσι πόλιν.

[01734]    ^[58.9,12] Καὶ σὺ, Κύριε, ἐκγελάσῃ αὐ τοὺς, ἐξουδενώσεις πάντα τὰ εθνη.

[01735]    Ο Θεός μου δείξει μοι ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου.

[01736]    Μὴ ἀ ποκτείνῃς αὐτοὺς, μήποτε ἐπιλάθωνται τοῦ νόμου σου.

[01737]    ∆ιασκόρπισον αὐτοὺς ἐν τῇ δυ νάμει σου, καὶ κατάγαγε αὐτοὺς, ὁ ὑπερα σπιστής μου, Κύριε.

[01738]    Αλλὰ γὰρ καὶ ταῦτα τὸ πνεῦμα τὸ προ φητικὸν ἐκ προσώπου τοῦ Σωτῆρος ἀναφω νεῖ περὶ τῶν ἐπαναστάντων αὐτῷ, περὶ ων ἐλέγετο·

[01739]    Καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενὰ, καὶ τὰ ἑξῆς.

[01740]    Τούτους ουν, τοὺς εἰς κενὸν τὰς περὶ αὐτοῦ προφητείας μελετήσαντας, τούς τε αρχοντας αὐτῶν καὶ καθηγουμένους μὴ ἀποκτείνῃς, φησὶν, ἀλλὰ διεσκόρπισον.

[01741]    Ευ χεται δὲ αὐτοὺς καὶ καθαιρεθῆναι τοῦ ἀξιώ ματος, ο δὲ καὶ γέγονεν·

[01742]    οὐκέτι νῦν βασι λεὺς, οὐδὲ ἀρχιερεὺς, οὐδὲ προφήτης, ἀλλ' οὐδὲ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι καὶ Σαδδου καῖοι παρ' αὐτοῖς εἰσίν.

[01743]    Οὐ μὴν καὶ ἀπο κτανθῆναί φησιν·

[01744]    διὸ συνέστηκεν αὐτῶν τὸ γένος, καὶ τῶν παιδῶν ἡ διαδοχὴ πληθύνει.

[01745]    Οὐ γὰρ ἀπεκτάνθησαν, οὐδ' ἐξ ἀνθρώπων ἀπέσβησαν, ἀλλ' εἰσὶ μὲν καὶ ὑφεστήκασιν, ουτως δὲ ὡς καταβεβλημένοι καὶ κατενηνε γμένοι ης πάλαι ἠξιῶντο παρὰ Θεῷ τιμῆς.

[01746]    Αλλὰ καὶ διασκόρπισον αὐτοὺς, φησὶν, ἐν τῇ δυνάμει σου·

[01747]    ο δὴ καὶ γέγονεν.

[01748]    Εἰς πᾶ σαν αὐτοὺς σκέδασον τὴν οἰκουμένην, καὶ ποίησον σποράδας καὶ μετανάστας, ἐπειδὴ κατὰ σοῦ κέχρηνται συμφωνίᾳ.

[01749]    Τί δὲ αὐτὴ διδάσκει;

[01750]    Ετέρα δὲ γραφὴ, ἀντὶ τοῦ·

[01751]    μή ποτε ἐπι λάθωνται τοῦ νόμου σου, τοῦ λαοῦ σου πε ριέχει·

[01752]    εἰ γὰρ ησαν ἐξ ἀνθρώπων ἀφανισ θέντες, μηδαμοῦ μηδαμῶς ἐν ζωῇ οντες, οὐκ αν ειδον, φησὶ, τὸν ἐμὸν λαὸν, οὐδ' αν εγ νωσαν ἀνθοῦσαν τὴν ἐμὴν ἐκκλησίαν.

[01753]    ∆ια σκόρπισον τοίνυν αὐτοὺς ἁπανταχῆ γῆς, εν θα μέλλει καὶ ἡ ἐκκλησία συνίστασθαι, ο πως βλέποντες τὴν ὑπ' ἐμοῦ θεμελιωθεῖσαν ἐκκλησίαν, εἰς ζῆλον ερχοιντο θεοσεβείας.

[01754]    Οὐκοῦν καὶ ταῦτα ὁ σωτὴρ ὑπὲρ αὐτῶν ηυ χετο.

[01755]    ^[58.13,14] Αμαρτίαν στόματος αὐτῶν, λόγον χειλέων αὐτῶν·

[01756]    καὶ συλληφθήτωσαν ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ αὐτῶν.

[01757]    Καὶ ἐξ ἀρᾶς καὶ ψεύδους διαγγελήσονται συντέλειαι, ἐν ὀργῇ συντελείας, καὶ οὐ μὴ ὑπάρξωσι.

[01758]    Αλλος·

[01759]    Αμαρτίαν στόματος αὐτῶν λόγον χειλέων αὐτῶν·

[01760]    καταληφθήσονται ἐν ὑπε ρηφανίᾳ, καὶ ἐξ ἀρᾶς καὶ ἐξ ἀρνήσεως διη γήσονται·

[01761]    τέλεσον, ἐν χόλῳ τέλεσον, καὶ οὐχ ὑπάρχουσιν.

[01762]    Σύμμαχος·

[01763]    Τῇ ἁμαρτίᾳ τοῦ στόματος αὐτῶν, ἀρὰν καὶ ψεῦδος λα λοῦντες.

[01764]    Συντέλεσον ἐν θυμῷ, συντέλεσον, καὶ οὐκ εἰσίν.

[01765]    Πάλιν κἀνταῦθα τὴν αἰτίαν παρίστησι.

[01766]    ∆ιὰ τί γὰρ ταῦτα παθεῖν αὐτοὺς ἠξίου ἀναγ καίως, διδάσκει λέγων·

[01767]    δι' ἁμαρτίαν στό ματος αὐτῶν καὶ διὰ λόγον χειλέων αὐτῶν.

[01768]    Καὶ εστι θαυμάσαι τὸ ἀκριβὲς τῆς τοῦ ἁ γίου Πνεύματος προῤῥήσεως, ἐπειδὴ γὰρ οὐκ αὐτοὶ Ιουδαῖοι κατὰ τὸν τοῦ πάθους τοῦ Σωτῆρος καιρὸν θάνατον αὐτῷ εἰργάσαντο, ῥωμαϊκῇ δὲ χειρὶ τοῦτο ἐπράκτετο·

[01769]    δικάζον τος μὲν Πιλάτου, καὶ διαλαβόντων στρατιω τῶν καὶ ἀπαγόντων αὐτὸν, Ιουδαίων δὲ μηδ' ὁτιοῦν τούτων πεποιηκότων, εἰκότως οὐκ αὐτὸ τὸ εργον τοῦ θανάτου τούτοις ἀνατίθησιν, ἀλλὰ τὴν αἰτίαν, τῆς τῶν ἀρ χιερέων συσκευῆς καὶ τῆς τῶν συκοφάν των ψευδομαρτυρίας μνημονεύων, τῆς τε φω νῆς τοῦ πλήθους ἐπιβοήσαντος κατ' αὐτοῦ.

[01770]    ∆ιό φησιν·

[01771]    ἁμαρτίαν στόματος αὐτῶν, ὡσεὶ ελεγε σαφέστερον·

[01772]    δι' ἁμαρτίαν στόματος αὐτῶν καὶ διὰ λόγον χειλέων αὐτῶν, καὶ συλληφθήτωσαν ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ αὐτῶν·

[01773]    η κατὰ Σύμμαχον, μετὰ τῆς ὑπερηφανίας αὐτῶν.

[01774]    Υπερήφανοι γὰρ οντως καὶ ἀλαζό νες, οὐκ εφερον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν τὴν παῤῥησίαν·

[01775]    διὸ καὶ ελεγον αὐτῷ·

[01776]    Τίς σοι εδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην;

[01777]    καὶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς;

[01778]    ^[58.15,16] Επιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν, καὶ λιμώξουσιν ὡς κύων, καὶ κυκλώσουσι πόλιν.

[01779]    Αὐτοὶ διασκορπιθήσονται τοῦ φαγεῖν·

[01780]    ἐὰν δὲ μὴ χορτασθῶσιν, καὶ γογγύσουσιν.

[01781]    Ηδη μὲν ταῦτα προλαβόντες εἰρήκαμεν καθ' ενα τρόπον·

[01782]    δευτερεύσαντος δὲ τοῦ προ φήτου, δῆλον ὡς ταῖς αὐταῖς λέξεσιν ετερα πάλιν τὸ Πνεῦμα ἐμήνυσεν.

[01783]    Επιστρέψουσι τοίνυν εἰς ἑσπέραν οἱ τῶν Ιουδαίων παῖδες, οὐκ ἐν φωτὶ τὸν Θεὸν, ἀλλ' ἐν σκότει ζητοῦν τες.

[01784]    Καὶ διὰ τοῦτο λιμώξουσιν ὡς κύων, τὴν οντως τροφὴν μὴ εὑρίσκοντες, καὶ κυκλώ σουσι τὴν Ιερουσαλὴμ τὴν πεπορθημένην, πενθοῦντες ἐπ' αὐτὴν, καὶ κοπτόμενοι.

[01785]    Αὐ τοὶ διασκορπισθήσονται·

[01786]    εἰς πᾶσαν γὰρ τὴν γῆν διεσπαρμένοι τυγχάνουσι, δουλεύοντες πανταχοῦ, καὶ ἐλαχίστους καὶ δουλοπρεπεῖς τέχνας πάσας τε τὰς ἀπρεπεῖς μεθόδους ενε κα τοῦ πεινᾶν μετερχόμενοι·

[01787]    γαστρίμαργοι δὲ οντες, οὐ χορτάζονται, καὶ κατὰ Θεοῦ διὰ τοῦτο γογγύζουσι·

[01788]    τουτέστιν οὐκ εὐχα ριστοῦσι, τοῦτο γὰρ αὐτῶν ὡς ἀγνωμόνων ιδιον.

[01789]    ^[58.17,18] Εγὼ δὲ ᾳσομαι τῇ δυνάμει σου, καὶ ἀγαλλιάσομαι τὸ πρωῒ τὸ ελεός σου, οτι ἐγενήθης ἀντιλήπτωρ μου καὶ καταφυγή μου, ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου.

[01790]    Βοηθός μου, σοὶ ψαλῶ, ὁ Θεός μου, ἀντιλήπτωρ μου ει, ὁ Θεός μου, τὸ ελεός μου.

[01791]    Εκεῖνοι μὲν ουν τοιαῦτα πείσονται, τοι αῦτα τολμήσαντες.

[01792]    Εγὼ δὲ σὸν ελεον ἀ νυμνήσω, καὶ τοῦ νοεροῦ φωτὸς ἀνατείλαν τος, καὶ τῇ οἰκουμένῃ δεδωκότος τὸν ορθρον, τὸν ἀμέτρητόν σου οικτον ἐν ἁπάσαις ταῖς ἐκκλησίαις δοξάσω.

[01793]    Απήλαυσα γὰρ τῆς σῆς ἐπικουρίας, καὶ διὰ τῆς σῆς προνοίας τὰς προσπεσούσας διέφυγον συμφοράς.

[01794]    Ου δὴ χάριν, σὲ μόνον οιδα Θεὸν, καὶ σὲ πηγὴν ἐλέους καὶ φιλανθρωπίας καλῶ.

[01795]    Ταῦτα ∆αυὶδ προφητικοῖς ἰδὼν ὀφθαλ μοῖς, καὶ τὰς Ιουδαίων προείρηκε συμφορὰς, καὶ αὐτὸς ὑμνήσειν ἀεὶ δεσπότην ὑπέσχετο, διὰ τῶν εὐσεβῶν ὑμνῳδίαν προσφέρων.

[01796]    ^[59.4] Συνέσεισας τὴν γῆν, καὶ συνετάρα ξας αὐτήν·

[01797]    ιασαι τὰ συντρίμματα αὐτῆς, οτι ἐσαλεύθη.

[01798]    Τῶν σεισμῶν οἱ μέν εἰσι χασματίαι·

[01799]    οἱ δὲ, βρασματίαι·

[01800]    οἱ δὲ, ἐπίκλινται·

[01801]    οἱ δὲ, βρα σματίαι·

[01802]    οἱ δὲ, ἐπίκλινται·

[01803]    οἱ δὲ, μυκημα τίαι.

[01804]    Ενταῦθα δὲ τὴν μεταβολὴν τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πραγμάτων συσσείσεις ὠνόμασεν.

[01805]    ^[60.2] Εἰσάκουσον, ὁ Θεὸς, τῆς δεήσεώς μου, πρόσχες τῇ προσευχῇ μου.

[01806]    ∆έησίς ἐστιν ἐλλείποντός τινος μεθ' ἱκεσίας περὶ τοῦ ἐκείνου τυχεῖν ἀναπεμπομένη εὐ χή.

[01807]    Προσευχὴ δέ ἐστιν ἡ μετὰ δοξο λογίας περὶ μειζόνων μεγαλοφυέστερον ἀνα πεμπομένη ὑπ' αὐτοῦ.

[01808]    ^[60.3] Απὸ τῶν περάτων τῆς γῆς πρὸς σὲ ^[60.3] ἐκέκραξα ...

[01809]    ἐν πέτρᾳ υψωσάς με.

[01810]    Γῆν λέγει τὴν κακίαν, ης ὁ ἐξελθὼν κρά ζει πρὸς Θεόν.

[01811]    Πῶς ἐν τῇ Ιουδαίᾳ ων ὁ ∆αυὶδ, λέγει·

[01812]    Απὸ τῶν περάτων τῆς γῆς πρὸς σὲ ἐκέκραξα;

[01813]    η τάχα ἐξελθὼν τῆς κα κίας, νῦν τροπικῶς γῆν ὀνομαζομένης, ταῦτά φησιν·

[01814]    ἡ δὲ πέτρα ην ὁ Χριστός.

[01815]    ^[60.7,8] Ημέρας ἐφ' ἡμέρας βασιλέως προθήσεις.

[01816]    ∆ιαμενεῖ εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

[01817]    Ελεος καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τίς ἐκζητήσει αὐτῶν;

[01818]    Εως αἰῶνος τὰ ετη τοῦ Χριστοῦ ὡς βα σιλέως οὐκ ἐκλείψουσι.

[01819]    Ο Υἱὸς ἐνώπιον τοῦ Πατρὸς, ὡς ἀνελλιπὴς μὲν ὁ Υἱὸς καὶ Θεὸς τοῦ ἐλέους καὶ τῆς ἀληθείας.

[01820]    Τίς γὰρ, φησὶ, τὸν περὶ προνοίας καὶ κτίσεως λόγον ἐξιχνιάσει;

[01821]    ^[60.9] Ουτως ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, τοῦ ἀποδοῦναί με τὰς εὐχάς μου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας.

[01822]    Ο ὑπισχνούμενος καὶ μὴ ἀποδιδοὺς τὰς εὐχὰς τῷ Θεῷ, οὐκ ἐστὶν ἐν ἡμέρᾳ τῇ ουσῃ ἐξ ἡμέρας·

[01823]    πρώτη γὰρ ἡμέρα ἐστὶ τὸ ἐκκλῖ ναι ἀπὸ κακοῦ, δευτέρα τὸ ποιῆσαι τὸ ἀγα θόν.

[01824]    ^[61.6] Οτι παρ' αὐτοῦ ἡ ὑπομονή μου.

[01825]    Οτι σὺ ει ἡ ὑπομονὴ, Κύριε.

[01826]    ^[61.10] Ψευδεῖς οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ζυγοῖς, τοῦ ἀδικῆσαι αὐτοὶ ἐκ ματαιότητος ἐπὶ τὸ αὐτό.

[01827]    Ο δὲ Θεοδοτίων ουτως·

[01828]    Πλὴν ἀτμὶς υἱοὶ τοῦ ἀνθρώπου·

[01829]    ψευδεῖς υἱοὶ ἀνδρὸς, ὡς ῥοπὴ ζυγοῦ·

[01830]    εὐδιάλυτα γὰρ, φησὶ, τὰ ἀνθρώπινα, καὶ ανω κάτω ζυγοῦ δίκην μεταχωροῦντα.

[01831]    Κατὰ δὲ τοὺς Οʹ·

[01832]    Ως μονίμοις θαῤῥοῦσι τοῖς ῥέουσιν, ἰσότητος ἀμελοῦντες καὶ μὴ τη ροῦντες καθάπερ ισῳ ζυγῷ τὴν καρδίαν, καὶ ομως κέρδος ἐντεῦθεν οὐδέν.

[01833]    ∆ιὸ Σύμ μαχος ειπεν·

[01834]    Αὐτοὶ ματαιοῦνται ὁμοῦ.

[01835]    Εἰ οἱ αγιοι οὐ μάταιοι, οὐχὶ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ αγιοι·

[01836]    κατηργήθη γὰρ ἡ κατ' ανθρωπον γένεσις·

[01837]    μάταιοί εἰσιν οἱ τοῖς ματαίοις καὶ φθαρτοῖς τοῦ αἰῶνος τούτου προκαθεζόμενοι πράγμασι.

[01838]    Οἱ ψευδόμενοι περὶ τὴν δικαι οσύνην (αὐτὴ γὰρ ζυγός ἐστι τῶν ἀρετῶν) ψευδεῖς εἰσιν υἱοὶ ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου γεγεννημένοι.

[01839]    ^[61.11] Πλοῦτος ἐὰν ῥέῃ, μὴ προστίθεσθε καρδίαν.

[01840]    Τοῦτο λεκτέον πρὸς τοὺς πλεονεκτοῦντας.

[01841]    ^[61.13] Οτι σὺ ἀποδώσεις ἑκάστῳ κατὰ τὰ εργα αὐτοῦ.

[01842]    Τὸν περὶ προνοίας καὶ κρίσεως εχων λό γον·

[01843]    τοῦτο γὰρ δηλοῦται ἐκ τῶν ἐπιφερο μένων ῥητῶν.

[01844]    ^[62.2] Ο Θεὸς, ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρ θρίζω·

[01845]    ἐδίψησέ σοι ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ.

[01846]    Καλὸν δὲ καὶ κατὰ τὸ ῥητὸν ὀρθρίζειν πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ πάσης πράξεως ἀπαρ χὴν ποιεῖσθαι προσευχὴν καὶ εὐποιΐαν πρὸς τὸν πλησίον, ειτε ἐν ἐπισκέψει, ειτε ἐν με ταδόσει.

[01847]    Πρέπει δὲ τῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ιουδαίας διὰ τοῦ διώκεσθαι διατρίβοντι, καὶ μισουμένῳ δωρεὰν, καὶ μηδαμῶς ἐγ καλοῦντι, λέγειν τό.

[01848]    Ο Θεὸς, ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω.

[01849]    Η κοιλία γοῦν, τῶν περὶ τρυφὴν ἐχόντων ουσα θεὸς, ἁπλῶς οὐ λέγεται θεὸς, ἀλλ' οὐδὲ οἱ δαίμονες κυ ρίως θεοὶ, τῶν ἐθνῶν λεγόμενοι θεοί.

[01850]    Ο ουν ἀληθῶς σοφὸς ἐρεῖ τῷ φύσει καὶ ἀληθῶς Θεῷ.

[01851]    Ο Θεὸς, ὁ Θεός μου.

[01852]    Οὐ μόνον δὲ ἡ ψυχή μου ἐδίψησέ σε, ἀλλὰ καὶ ἡ σάρξ μου, καθάπερ μαθοῦσα τὴν ἐν τῇ ἀναστά σει ἐλπίδα ἑαυτῆς παρὰ σοὶ, η πολυπλα σίασθαι τὸ πρὸς σὲ δίψος ἑαυτῆς·

[01853]    διὸ καὶ κατασκηνῶν ἐπ' ἐλπίδι, οὐκ εχω λέγειν ὁπόσα πλησίως καὶ ποσαχῶς παρὰ τὴν δί ψαν τῆς ψυχῆς μου ἐδίψησά σε.

[01854]    ^[62.3] Ουτως ἐν τῷ ἁγίῳ ωφθην σοι, τοῦ ἰδεῖν τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου.

[01855]    Ουτως, πῶς;

[01856]    η δίψης καὶ ἐπὶ πόθου περὶ τὸν αγιον συγχθείς;

[01857]    τίς δὲ αν ειη, η ὁ Μο νογένης, καὶ εἰ μὲν ειη ὁ Πάτηρ, πρὸς ον διψῶν δύναμιν καὶ δόξαν αὐτοῦ ὁ Μονογέ νης·

[01858]    Χριστὸς γὰρ Θεοῦ δύναμις αὐτὸς ων καὶ ἡ δόξα, περὶ ης ειρηται·

[01859]    Οφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου.

[01860]    Παρίσταμαι δὲ σοὶ, τὴν αῤῥη τον ὁ φανταζόμενος δύναμιν.

[01861]    ^[62.4] Τὰ χείλη μου ἐπαινέσουσί σε.

[01862]    Οὐ μόνοις δὲ χείλεσιν, ἀλλὰ πρὸς τῇ καρ δίᾳ τὸν Θεὸν ὑμνητέον, κατὰ γὰρ Παῦλον·

[01863]    Καρδίᾳ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, χείλεσι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν.

[01864]    ^[62.5] Εν τῷ ὀνόματί σου ἀρῶ τὰς χεῖράς μου.

[01865]    Αιρει δὲ τὰς χεῖρας ὁ δίκαιος ἐν ὀνόματι Κυρίου, οτε ἀπὸ ὑγιῶν δογμάτων περὶ Θεοῦ καὶ τῆς εἰς αὐτὸν εὐσεβείας ἐπαίρει ἀπὸ τῶν γηΐνων τὸ πρακτικὸν ἑαυτοῦ, ἐν ὀνόμα τι τοῦ Θεοῦ αιρει τὰς χεῖρας ἑαυτοῦ·

[01866]    ειτε δὲ ἀφ' ηστινοσοῦν ἑτέρας διδασκαλίας, ειτε παρ' ελλησι φιλοσοφουμένης, ειτε καὶ ἐν ῃτινιοῦν αἰρέσει, τάχα αιρει μὲν τὰς χεῖ ρας ἑαυτοῦ, οὐ μὴν ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ.

[01867]    ^[62.6] Ωσεὶ στέατος καὶ πιότητος ἐμπλη σθείη ἡ ψυχή μου, καὶ χείλη ἀγαλλιάσεως αἰνέσει τὸ ονομά σου.

[01868]    Ωσπερ δὴ τῶν σωματικῶν βρωμάτων τὰ πίονα καὶ ευτροφα τῶν ζώων ἡδύτερα, ου τω καὶ τῶν πνευματικῶν ειη αν τινα ἀνά λογα τοῖς κατὰ σάρκα πίοσι.

[01869]    ∆ιόπερ τοῦτο εἰδὼς παρὰ τὴν τῆς ψυχῆς τροφὴν ὑποδέ χουσαν τοῦ σώματος, ὁ προφήτης ευχεται λέγων περὶ αὐτῆς τό·

[01870]    ὡσεὶ στέατος καὶ πιό τητος ἐμπλησθείη ἡ ψυχή μου.

[01871]    Τοιαῦτά γε ην καὶ τὰ κατὰ τὴν παραβολὴν τοῦ μόσχου τοῦ σιτευτοῦ.

[01872]    Τὸ ἐν Θεῷ δὲ ἀγαλλιᾶν καὶ εὐφημεῖν νομίζω μὴ δύνασθαι κατορ θοῦσθαι ἡμῖν χωρὶς τῆς ἀπὸ τῶν καλου μένων πτερύγων τοῦ Θεοῦ σκεπῆς, τουτέστι τῶν ἀρετῶν αὐτοῦ·

[01873]    ταύταις γὰρ ὑψοῦται, καὶ μετεωρίζεται, καὶ μεγαλύνεται ὁ Θεὸς, ὑφ' ας γενόμενοι, ατε δὴ ἁπλούμενοι διέμειναν ἡμῖν, δεκτικοὶ αὐτῷ γενόμεθα.

[01874]    ^[62.9] Εκολλήθη ἡ ψυχή μου ὁπίσω σου.

[01875]    [Τὰ] ὀπίσω τοῦ Θεοῦ ἐστὶ τὰ μετὰ τὸν Θεὸν, ατινα ἐπαγγέλλεται καὶ Μωϋσῇ δει ξείη.

[01876]    ^[62.10] Αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου·

[01877]    εἰσελεύσονται εἰς τὰ κατώτα τα τῆς γῆς.

[01878]    Τούτους ευχεται προφητικῶς ἀπὸ τῆς ἐπι φανείας ὠθουμένους τῆς γῆς εἰς τὰ ταύτης παχύτερα κατελθεῖν·

[01879]    οπου μὴ δύνανται κατὰ τῶν ἀγωνιζομένων ἐν ἀνθρωπίνῳ σώματι ἐ νεργεῖν, εἰ καὶ μόνον εἰρῆσθαι περὶ τῶν ζη τούντων τὴν ψυχὴν τοῦ εὐχομένου δοκεῖ.

[01880]    Κατώτατα δὲ τῆς γῆς ἡ αβυσσος, ενθα χω ρήσουσιν.

[01881]    ∆ιόπερ ἐν εὐαγγελίῳ τῷ Σωτῆρί φασιν·

[01882]    Ηλθες ἡμᾶς πρὸ καιροῦ βασανίσαι, μὴ πεμφθῆναι εἰς τὴν αβυσσον ηδη δεόμε νοι, εἰς δὲ χοίρους εἰσελθεῖν ἐπιτρέψαι.

[01883]    ^[62.11] Παραδοθήσονται εἰς χεῖρας ῥομ φαίας, μερίδες ἀλωπέκων εσονται.

[01884]    Αναιρεθήσονται, φησὶν, οὐχ ὑπὸ δυνατῶν πολεμίων, ἀλλ' ὑπὸ τῶν προσοικούντων·

[01885]    οἱ καθάπερ τεθήκασίν τε καὶ ἀπελαύνονται·

[01886]    αἰνίττεται δὲ τὸ πρόχειρον νόημα, τοῦ μηδὲ ταφῆς ἀξιωθῆναι τοὺς πλείους, ἀλλὰ προ κεῖσθαι θηρίοις βοράν.

[01887]    ^[63.4] Οι τινες ἠκόνησαν ὡς ῥομφαίαν τὰς γλώσσας αὐτῶν.

[01888]    Αὐτὴ ἡ ῥομφαία λόγος ἐστι δαιμονιώδης, χωρίζων ψυχὴν τῆς σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ.

[01889]    ^[63.11] Εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν τῷ Κυ ρίῳ, καὶ ἐλπιεῖ ἐπ' αὐτὸν, καὶ ἐπαινεθήσον ται πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.

[01890]    Αφρων ἐλπίζει εἰς ανθρωπον·

[01891]    ὁ δὲ φρό νιμος ἐπὶ τῷ Κυρίῳ πέποιθεν.

[01892]    Καὶ τὴν παρ' ἀνθρώπων δὲ καρπώσονται ευκλειαν οἱ τὸν λογισμὸν πρὸς Θεὸν διευθύνοντες, καὶ τῆς ὁδοῦ τὰς εὐθείας εξω βαδίζειν οὐκ ἐνεχόμενοι.

[01893]    Εν περινοίᾳ γὰρ τῆς τοῦ Θεοῦ κηδεμονίας γενόμενοι, τὸ θεῖον κριτήριον εδεισαν·

[01894]    διαφερόντως δὲ τῶν νόμων τῶν θείων ἐπιμελόμενοι, θυμηδῶς ἐμφορηθέντες, τὴν εἰς τὸν Θεὸν ἐλπίδα βέβαιαν ἐργάζον ται.

[01895]    Εὐφραίνει αδικον πλοῦτος φθαρτὸς, τὸν δὲ δίκαιον γνῶσις Θεοῦ.

[01896]    ^[64.2] Σοὶ πρέπει υμνος, ὁ Θεὸς, ἐν Σιὼν, καὶ σοὶ ἀποδοθήσεται εὐχή.

[01897]    Νόει μὲν Σιὼν καὶ τὴν ἀρετὴν, καὶ πύ λας τὰς εἰς αὐτὴν, ωσπερ εἰσαγωγὰς, εἰσό δους·

[01898]    μόνῳ δὲ τῷ ἐν Σιὼν, τουτέστιν ἐν τῷ σκοπευτηρίῳ καὶ τῇ ἀρετῇ, πρέπει ὁ υμνος τῷ Θεῷ, ὡς ὑψωθέντι ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θα νάτου καὶ τῆς κακίας, καὶ διὰ τοῦτο δυναμέ νῳ ἐξαγγεῖλαι πάσας τὰς αἰνέσεις τοῦ Θεοῦ ἐν ταῖς ἐκκλησιαστικαῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιὼν, ἐκκλησίας.

[01899]    Οὐ γὰρ ὡραῖος υμνος ἐν τῷ στόματι ἁμαρτωλοῦ, οτι οὐ παρὰ Κυρίου ἐξαποστάλη.

[01900]    Καὶ πάλιν ἐὰν θέλωσιν οἱ εξω τῆς ἐκκλησίας θεολογεῖν, η καὶ ὑμνεῖν τὸν Θεὸν, οὐ δυνήσονται·

[01901]    ὁ γὰρ πρέπων υμ νος, υμνος Θεοῦ, ἐν μόνῃ Σιὼν, τῇ ἐκκλη σίᾳ.

[01902]    Νόει δὲ Σιὼν καὶ τὴν ἐπουράνιον πόλιν.

[01903]    Εκεῖ γὰρ οἱ τέλειοι καὶ ἀληθῶς υμνοι ἀπο δίδονται τῷ Θεῷ·

[01904]    ὡς γὰρ ἐν τῇ κάτω Σιὼν καὶ ἡ κάτω Ιερουσαλὴμ, ουτως καὶ ἐν τόπῳ, τῷ ὑπὲρ πάντα τόπον σωματικόν.

[01905]    Εν τῷ πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ προσκυνήσεις τῷ Θεῷ, ενθα αἱ ἀληθιναὶ ἀποδίδονται εὐχαί.

[01906]    ^[64.3] Εἰσάκουσον προσευχῆς μου·

[01907]    πρὸς σὲ πᾶσα σὰρξ ηξει.

[01908]    Σὰρξ, ἀντὶ τοῦ πᾶς ανθρωπος.

[01909]    Ηξει δὲ πρὸς αὐτὸν πᾶσα σὰρξ διὰ μετανοίας, καὶ καθάρσεως, μηκέτι μένουσα σὰρξ, η κα τὰ σάρκα πολιτευομένη.

[01910]    ^[64.5,6] Μακάριος ον ἐξελέξω καὶ προσε λάβου·

[01911]    κατασκηνώσει ἐν ταῖς αὐλαῖς σου.

[01912]    Πληθησόμεθα ἐν τοῖς ἀγαθοῖς τοῦ οικου σου.

[01913]    Αγιος ὁ ναός σου, θαυμαστὸς ἐν δικαιοσύνῃ.

[01914]    Η Ακύλα εκδοσις ἐμφαίνει ἐκ τοῦ ἐφ' ἡμῖν τὸ τὸν ἐλεχθέντα ὑπὸ Θεοῦ ἐγγίζειν αὐ τῷ.

[01915]    Μακάριος γὰρ, φησὶν, ον ἐξελέξω, καὶ ἐγγίζει, οὐ μόνον ον ἐξελέξω.

[01916]    Θεοδοτίωνος·

[01917]    Αγιασμοῦ γὰρ πληρὴς ὁ σὸς ναὸς, καὶ τὴν σὴν δικαιοσύνην, διὰ τῶν σῶν λογίων, τοὺς προσιόντας διδάσκει.

[01918]    Οικον Θεοῦ τὴν ἐκκλησίαν ἐπιστέλλων ὁ Παῦλος Τιμοθέῳ καλεῖ.

[01919]    Εὰν δὲ βραδύνῃς, ινα ιδῃς πῶς δεῖ ἐν οικῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσ θαι, ητις ἐστιν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, τού του τοῦ οικου ἀγαθὰ τὰ τοῦ Πνεύματος χα ρίσματα, τά τε περὶ τῆς Τριάδος καὶ τὰ λοι πὰ δόγματα, οιτε παραδοθέντες ὑπὸ τῶν ἀποστόλων θεσμοὶ καὶ κανόνες.

[01920]    Εν δὲ τού τῳ θαυμαστὸς ἡ ἀρετὴ ἐπιτελεῖται, καλου μένη δικαιοσύνη, ηγουν οτι ὁ πιστεύων καὶ εργων ἀγαθῶν πληρωθεὶς εχει τὸν Κύριον ἐν ἑαυτῷ.

[01921]    Ειρηται γὰρ διὰ τῆς πίστεως κα τοικεῖν τὸν Χριστὸν, τὸν εσω ανθρωπον, πρὸς τὸν τηροῦντα τὸν λόγον αὐτοῦ μετὰ τοῦ Πατρὸς ἐρχόμενος, μονὴν ποιεῖται καὶ γίνεται ναὸς, κατὰ τό·

[01922]    Οὐκ οιδατε οτι ναὸς Θεοῦ εστε, καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν.

[01923]    Καὶ μεθ' ετερα·

[01924]    Ο γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ αγιός ἐστιν, οιτινές ἐστε ὑμεῖς, ος καὶ δικαιοσύνην θαυμαστῶς κατορθεῖ, τὴν διὰ πίστεως συνισταμένην.

[01925]    ^[64.10] Ο ποταμὸς τοῦ Θεοῦ ἐπληρώθη ὑδάτων.

[01926]    Ω βάθος πλούτου καὶ σοφίας Θεοῦ! Καὶ πάλιν·

[01927]    Εν παντὶ γὰρ, ὁ Παῦλός φησι, ἐπλου τίσθητε ἐν πάσῃ γνώσει.

[01928]    Η γνῶσις τοῦ Θεοῦ ἐπληρώθη φύσεων λογικῶν, ειπερ ποταμοὶ ῥέουσιν υδατος ἐκ τῆς κοιλίας πιστεύσαντος Χριστῷ·

[01929]    υδατα δὲ εθος λέγειν τῇ γραφῇ τὰς φύσεις τὰς λογικὰς, καὶ γὰρ ὁ ∆αυὶδ λέγει αἰνεῖν τὰ υδατα τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν τὸν Κύριον.

[01930]    ^[64.13] Καὶ ἀγαλλίασιν οἱ βουνοὶ περιζώ σονται.

[01931]    Νῦν φύσεις λογικὰς τροπικῶς βουνοὺς ὀνο μάζει.

[01932]    ^[64.14] Ενεδύσαντο οἱ κριοὶ τῶν προβά των.

[01933]    Ενεδύσαντο Χριστὸν καὶ σπλάγχνα οἰκ τιρμῶν.

[01934]    ^[65.3] Ειπατε τῷ Θεῷ·

[01935]    Ως φοβερὰ τὰ ερ γα σου, ἐν τῷ πλήθει τῆς δυνάμεώς σου! ψεύ σονταί σε οἱ ἐχθροί σου.

[01936]    Τῆς Ιουδαίων ἀποπληξίας ἐνταῦθα κατη γορεῖ, ὡς μηδὲ τῶν θαυμάτων τῆς ὑπερβο λῆς παρενεγκούσης αὐτοὺς εἰς τὸ πείθεσθαι.

[01937]    Σημεῖα Κυρίου γεννῶσι πίστιν·

[01938]    δυνάμεις δὲ αὐτοῦ ἐπιστρέφουσι ψυχήν.

[01939]    ^[65.4] Πᾶσα ἡ γῆ προσκυνησάτωσάν σοι, καὶ ψαλλάτωσάν σοι.

[01940]    Ψαλλάτωσαν δὲ τῷ ὀ νόματί σου, Υψιστε.

[01941]    Επειδὴ Ιουδαῖοι, φησὶ, καίτοι ὑπερβο λὰς ὁρῶντες πίστει πραττομένων σημείων, ἐψεύσαντό σε, ἀλλ' ουν ἀντ' ἐκείνων προσ κυνήσει σε πάντων τῶν ἐθνῶν ἡ πληθύς.

[01942]    Τοῦτο σαφέστερον ὁ Σύμμαχος ειρηκεν·

[01943]    Πάντες ᾳσουσι τὸ ονομά σου.

[01944]    Πρόῤῥησις δὲ ταῦτα τοῦ παρόντος καιροῦ, καθ' ον ἐν α πασι τοῖς εθνεσι ὁ τῶν ολων ὑμνεῖται Θεὸς, ὁ δεσπότης Χριστὸς υψιστος παρὰ πάντων καλεῖται.

[01945]    ^[65.6] Ο μεταστρέφων τὴν θάλασσαν εἰς ξηράν.

[01946]    Ουτος γάρ ἐστι, φησὶν, ὁ Θεὸς ὁ καὶ ἡμῖν τὴν πρὸς αὐτὸν ανοδον καὶ τὴν σωτηρίαν δω ρούμενος, ὁ πατάξας θάλασσαν, καὶ ποτα μὸν διαστήσας, καὶ τοὺς ἡμετέρους προγό νους ἀκινδύνους διαβιβάσας.

[01947]    ^[65.12] ∆ιήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ υδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν.

[01948]    Οὐκοῦν οἱ γενναίως διενεγκόντες τοὺς ὑπὸ τῆς εὐσεβείας ἀγῶνας, καὶ εὐδοκιμεῖν εἰωθότες διὰ πειρασμῶν, ειτα νενικηκότες καὶ εἰς τὸ τῆς ἐλπίδος καταστάντες τέλος, λέ γουσι·

[01949]    ∆ιήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ υδατος.

[01950]    Καὶ τῶν δαιμονιζομένων τὸ πνεῦμα τὸ ἀκά θαρτον ἐν τοῖς εὐαγγελίοις, ποτὲ μὲν εῤῥι ψαν εἰς τὸ πῦρ, ποτὲ δὲ εἰς τὸ υδωρ.

[01951]    Υδωρ δὲ καὶ πῦρ ἐναντία ἐστὶν ἀλλήλοις.

[01952]    Πάσχου σι δὲ καὶ τοῦτο μέχρι νῦν οἱ ἀκάθαρτοι αν θρωποι, δειλιῶντες καὶ θρασυνόμενοι, πολύ θεοι οντες καὶ αθεοι, ἐρῶντες αἰσχρῶς καὶ πάλιν μισοῦντες.

[01953]    ^[65.13] Εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οικόν σου, ἐν ὁλοκαυτώμασιν.

[01954]    [Οικον], τὸν ἐπουράνιον δηλονότι·

[01955]    ὁλο καυτώμασι δὲ, καὶ οὐκ αἰσθητοῖς, νοητοῖς δὲ δηλονότι·

[01956]    ολως γὰρ ἑαυτοὺς ἀνέθηκαν τῷ Θεῷ ἐν τάξει ὁλοκαυτωμάτων.

[01957]    ^[65.15] Ολοκαυτώματα μεμυαλωμένα ἀ νοίσω σοι μετὰ θυμιάματος καὶ κριῶν, ποιή σω σοι βόας μετὰ χιμάρων.

[01958]    Βόες εἰσιν αἱ ἐντολαὶ ἐξηγμέναι, βοῶν δίκην.

[01959]    Χιμάρους λέγει τὰς ἀρετὰς, αιτινες χιμάρων δίκην νέμονται τὰ δόγματα τῶν γραφῶν.

[01960]    Εἰσὶ δὲ οἱ κριοὶ κινήσεις καὶ ὁρμαὶ ἀπὸ τοῦ θυμικοῦ τῆς ψυχῆς τὴν ἀρχὴν ε χουσαι, σὺν τοῖς βαλλομένοις ὁλοκαυτώμασι καὶ τοῦ θυμιάματος καὶ τῶν κριῶν.

[01961]    ^[66.1] Εἰς τὸ τέλος, ἐν υμνοις ψαλμὸς τῷ ∆αυίδ.

[01962]    Υπόθεσις τοῦ Αθανασίου.

[01963]    Πάλιν κἀν ταῦθα τῶν ἀποστόλων εἰσάγει τὸ πρόσωπον, διδασκαλίαν ποιούμενος τῶν ἐθνῶν, ῥυσθῆ ναί τε εὐχόμενος ἀντιλεγόντων τῇ διδασκαλίᾳ αὐτοῦ.

[01964]    Ουτος ὁ ψαλμὸς σαφῆ τὴν διάνοιαν εχει, καὶ πολλῶν λόγων οὐ δεῖται.

[01965]    Προκη ρύττει γὰρ τοῦ Θεοῦ Λόγου τὴν ἐνανθρώ πησιν, καὶ τὴν σωτήριον ἐπιφάνειαν, καὶ τῶν

[01966]    ἐθνῶν ἁπάντων τὴν σωτηρίαν.

[01967]    Θεασάμενος ὁ προφήτης τοῖς τοῦ πνεύματος ὀφθαλμοῖς τὴν ἐσομένην πᾶσιν ἀνθρώποις σωτηρίαν διὰ τῆς θείας ἐπιφανείας, ἱκετεύει ταύτην οτι τάχιστα παρασχεθῆναι, ινα τὴν ἐκ ταύτης φυομένην εὐλογίαν τρυγήσωμεν απαντες·

[01968]    ειτα διὰ τὸν ἐπαγόμενον ταύτην ἡμᾶς δι δάσκει σαφέστερον.

[01969]    Επιφανεῖται δὲ τὸ πρό σωπον τοῦ πάντων δημιουργοῦ, τὸ πληροῦν ἡμᾶς εὐλογίας καὶ οἰκτιρμῶν, ἐπιφανέντος ἡμῖν τοῦ χαρακτῆρος τῆς ὑποστάσεως αὐ τοῦ καὶ ἐμφανίσαντος ἑαυτὸν τοῖς ἀξίοις, ἐπεὶ γὰρ εἰκών ἐστι τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου ον ὁ καθορῶν, ὁρᾷ τὸν Πατέρα.

[01970]    Ο ἐμὲ γὰρ, φησὶν, ἑωρακὼς, καὶ τὸν Πατέρα μου ἑώρα κεν.

[01971]    Τότε τοὺς εὐεργετημένους εὐλογεῖ καὶ οἰκτείρει, πᾶσιν εὐλογίαν πνευματικὴν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις εχων Ιησοῦς.

[01972]    ^[67.3] Ως ἐκλείπει καπνὸς, ἐκλιπέτωσαν ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρὸς, ου τως ἀπόλοιντο οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

[01973]    Ωσπερ καπνὸς παρακολούθημά ἐστι πυ ρὸς καὶ φωτὸς, ουτω τῶν δικαίων οἱ ἁμαρ τωλοὶ, οὐ κατὰ προηγούμενον λόγον τοιοῦ τοι γενόμενοι.

[01974]    Ο γὰρ προηγούμενος λόγος η θελε καὶ αὐτοὺς ειναι φῶς, κατὰ τό·

[01975]    Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου·

[01976]    καὶ ἐβούλετο αὐτοὺς ειναι πῦρ, κατὰ τό·

[01977]    Ο ποιῶν τοὺς λειτουρ γοὺς αὐτοῦ, πυρὸς φλόγα.

[01978]    Επεὶ δὲ πεφεύ γασι τὸ ειναι φῶς, καὶ οὐκ ἐθέλησαν γενέσ θαι πῦρ, διὰ τοῦτο γεγόνασι καπνός.

[01979]    Τάχα δὲ καὶ οἱ αγγελοι, οταν μὲν κολάζωσι, πῦρ εἰσίν·

[01980]    οταν δὲ διακονῶσι τὰ τῆς ἡμῶν σωτηρίας, φῶς.

[01981]    Καὶ ὁ Θεὸς τοῖς μὲν ἁμαρτωλοῖς πῦρ εστι, καταναλίσκον πᾶσαν κακίαν·

[01982]    τοῖς δὲ δικαίοις, φῶς.

[01983]    Ο γὰρ Θεὸς φῶς εστι, καὶ σκότος ἐν αὐτῷ οὐκ εστι.

[01984]    Πάλιν προηγούμενον εργον τῶν μελισσῶν τὸ μέλι·

[01985]    παρακολούθημα δὲ τοῦ μέλιτος ὁ κηρός·

[01986]    καν ελθῃς ἐπὶ τὴν Χριστοῦ παρου σίαν, μέλι μὲν οψῃ τὴν ἐκκλησίαν·

[01987]    παρακο λούθημα δὲ, τοὺς ἑτεροδόξους, οις ἐρεῖ·

[01988]    Οὐ δέποτε εγνων ὑμᾶς·

[01989]    οὐ γὰρ γινώσκει τὸ ἐπισυμβάν.

[01990]    Ειεν δ' αν καὶ οἱ δαίμονες ἐχθροὶ ἀπολ λύμενοι, οὐ πῦρ οντες, ὡς αγγελοι·

[01991]    οὐ φῶς, ὡς δίκαιοι·

[01992]    ἀλλὰ καπνὸς σκεδαννύμενος, ὁ τοῖς ομμασι βλαβερός.

[01993]    Πρότερον γὰρ μετεσ χηματίζοντο εἰς ἀγγέλους φωτὸς, μαντείας καὶ θεραπείας ἐπαγγελλόμενοι, ὡς τοὺς ἀν θρώπους ἀπατωμένους θύειν αὐτοῖς καὶ τὰ φίλτατα·

[01994]    νῦν δὲ φροῦδα πάντα, καὶ οντως καπνὸς, ἀποσβεσθέντος αὐτῶν τοῦ πυρὸς, ὀργισθέντος αὐτοῖς τοῦ Θεοῦ, κατὰ τό·

[01995]    Α νέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ, δῆλον ὡς σβέ σαντος αὐτῶν τὸ πῦρ, ο τοὺς ἀνθρώπους κα τέφλεγε·

[01996]    καὶ ὁ καπνὸς δὲ αὐτὸς, ὡς μὴ ε χων περὶ ο τι ὑποσταγῇ, ἐξέλιπε·

[01997]    καθάπερ γὰρ τὸν μὲν καπνὸν σκεδάννυσι τῶν ἀνέμων ἡ προβολὴ, ὁ δὲ κηρὸς λύεται τῷ πυρὶ προσ πελάζων, ουτως τῇ τοῦ Χριστοῦ παρουσίᾳ, φροῦδοι γεγόνασι τῶν ἀνθρώπων οἱ δυσμε νεῖς παντελῶς, καὶ μέντοι ὡς ἀπόλλυται νό σος ὑπὸ ἰατροῦ, καὶ σκότος ὑπὸ ἡλίου, ου τως ἡ ἁμαρτία ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ.

[01998]    Οταν ουν ἐκτακῶσιν ὡς κηρὸς, καὶ ἐκλίπωσιν ὡς καπνὸς οἱ ἁμαρτωλοὶ, καθὸ εἰσὶν ἁμαρτω λοὶ, τότε οὐ μόνον ἐφ' ἑαυτοῖς εὐφραίνονται οἱ δίκαιοι, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῷ ἐκλείποντι κα πνῷ, καὶ ἐπὶ τῷ ἐκτακέντι κηρῷ·

[01999]    ὁρῶσι γὰρ ἀγαθὸν γενόμενον τὸ ἐκλιπεῖν τὸν καπνὸν, τὸ ἐκτακῆναι τὸν κηρόν.

[02000]    Τάχα δὲ τοιοῦτόν τι βλέπων ὁ Σωτὴρ γινόμενον ἀπὸ τοῦ πυ ρὸς, οτι μέλλει ἐκτήκεσθαι κηρὸν, ινα μόνον μέλι καταλειφθῇ, ειπε τό·

[02001]    Πῦρ ηλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ηθελον εἰ ηδη ἐκαίη.

[02002]    Οὐχ ἁπλῶς δὲ ειπεν ἀπόλλυσθαι τοὺς ἁμαρτω λοὺς, ἀλλ' ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

[02003]    Καὶ ουτω πῶς ὁ κηρὸς ὑπὸ πυρὸς, οὐ τῆς οὐσίας τῆς ψυχικῆς φθειρομένης, ἀλλὰ τῆς εξεως καθ' ην τίς ἐστιν ἁμαρτωλός·

[02004]    οὐδὲ γὰρ ὁ τηκόμενος κηρὸς εἰς τὸ μὴ ον καταστρέφει, εἰς δὲ τὴν τοῦ πυρὸς ἀναδίδοται οὐσίαν, ἀ πολλυμένης αὐτοῦ τῆς ποιότητος.

[02005]    ^[67.4] Αγαλλιάσθωσαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ·

[02006]    τερφθήτωσαν ἐν εὐφροσύνῃ.

[02007]    Προσθεὶς οτι ἀγαλλιάσθωσαν, εδειξεν ὡς οὐ κατ' ἀνθρώπων τὴν ἱκετηρίαν ταύτην προ σήνεγκεν, ἀλλὰ κατὰ δαιμόνων, ων σκεδαν νυμένων καὶ φρούδων γινομένων, ἀγάλλεται εθνη, καὶ τὸν σεσωκότα Θεὸν ἀνυμνεῖ·

[02008]    οὐ καλὸν καὶ τὸ ἀγαλλιάσθωσαν μόνον, αν μὴ λάβῃ τὴν προσθήκην, ἀναγκαῖον ουσαν, τὸ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ωστε ἀξίαν ειναι τὴν ἀ γαλλίασιν τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Θεοῦ, οὐ κοσ μικὴν ουσαν, ἀλλὰ καρπὸν τοῦ Πνεύματος.

[02009]    ^[67.5] Ασατε τῷ Θεῷ, ψάλατε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, ὁδοποιήσατε τῷ ἐπιβηκότι ἐπὶ δυσ μῶν.

[02010]    Κύριος ονομα αὐτῷ, καὶ ἀγαλλιᾶσθε ἐνώπιον αὐτοῦ.

[02011]    Ωσπερ ἐὰν ᾳδειν μοι προκῆται βασιλεῖ, δεήσει με εἰδέναι ποῖα μέλη ἀποδέχεται ὁ βασιλεὺς, ινα ᾳδων ἀρέσω αὐτῷ·

[02012]    ουτως εἰ μέλλω ᾳδειν τῷ Κυρίῳ, δεήσει με εἰδέναι τὰ μέλη τὰ εὐφραίνοντα τὸν Κύριον, ιν' ἐπ' αὐτοῦ ἀκροατοῦ ᾳσω τῷ Κυρίῳ.

[02013]    Επεὶ καὶ τὰ αἰσθητὰ ἐπίβαθρα γίνεται πρὸς τὸ νοῆσαι τὰ κρείττονα, ἰστέον ὡς ὁ μὲν ᾳδων ψιλῇ χρῆται φωνῇ, ὁ δὲ ψάλλων καὶ τῷ ὀργάνῳ·

[02014]    ιδε ουν σεαυτὸν χωρὶς σώματος, καὶ ἐννόη σον τὸ ᾳδειν.

[02015]    Νόησόν σου καὶ τὸ σῶμα, καὶ ορα τὸ ψάλλειν.

[02016]    Αδει γὰρ τῷ Θεῷ ὁ διὰ ὑ γιῶν δογμάτων τὴν ψυχὴν παιδευόμενος, ὁ τὰς πρεπούσας αὐτῷ θεολογίας ἐκ διανοίας κεκαθαρμένης ἀναπέμπων.

[02017]    Ψάλλει δὲ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, ὁ διὰ τῶν τοῦ σώματος κι νήσεων, διὰ τῆς τῶν αἰσθητηρίων χρήσεως, τοιαῦτα πράττων ὡς δοξάζεσθαι παρὰ τοῖς ὁρῶσι τὸ ονομα αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ.

[02018]    Καὶ ωσπερ ὁ τεχνίτης, ἐν ῳ ψάλλει, οὐ συγκεχυμένως κρούει τὰς χορδὰς, ἀλλ' οιδε τοὺς καιροὺς καὶ τοὺς τόπους, καί ποτε μὲν τήνδε, ποτε δὲ τήνδε κρούσει·

[02019]    ουτως ὁ εἰδὼς ψάλλειν τῷ τοῦ σώματος ὀργάνῳ, ῥυθμίζει αὐτὸ τῷ λό γῳ τοῦ Θεοῦ, καὶ οιδε πότε κινήσει τὴν χορ δὴν, τὴν χεῖρα η τὸν πόδα, ινα περιπάτῃ ὡς δέον, ινα πράττῃ τὸ πρέπον·

[02020]    τὸν ὀφθαλ μὸν, ινα μὴ ἐκμελὲς ιδῃ καὶ πρὸς τὸ ἐπι θυμῆσαι·

[02021]    τὸ ους, ινα μὴ παραδέξηται ἀκοὴν ματαίαν·

[02022]    τὸ στόμα, ινα μὴ λαλῇ ἀργὸν ῥῆ μα.

[02023]    Εστι καὶ τῇ χορδῇ τῆς κοιλίας χρή σασθαι ἐμμελῶς, οτε εἰς δόξαν Θεοῦ ἐσθίο μεν καὶ πίνομεν.

[02024]    Επὶ δυσμῶν.

[02025]    ∆υσμαί εἰσι φύσεις λο γικαὶ ἐκπεσοῦσαι τοῦ τῆς δικαιοσύνης ἡ λίου.

[02026]    Οδοποιήσατε.

[02027]    Ζητεῖ καὶ ἐν σοὶ περιπατῆσαι ὁ Κύριος, καὶ βλέπων ἀκάν θας, ἡδονὰς καὶ μερίμνας ἐν σοὶ, αλλους ζη τεῖ περιπάτους καθαρωτάτους, καὶ σὲ κατα λείπει·

[02028]    ἐπιβήσεται δὲ σοὶ, οταν δύῃ ὁ ἐναν τίος τῷ ἡλίῳ τῆς δικαιοσύνης, ηλιος ὁ Σα τανᾶς, ὁ μετασχηματιζόμενος εἰς αγγελον φωτός·

[02029]    εἰσὶ γοῦν τινες ἐν τῷ νόμῳ, εως μὲν ἀνατέλλει ἑαυτοῖς ὁ τῆς ἀδικίας ηλιος, ἀκά θαρτοι·

[02030]    ἐὰν δὲ δύῃ, καθαροί·

[02031]    δυέτω σοι πάν τα σοι φωτίζειν νομιζόμενα, καὶ δεδοξασ μένα ὑπό σου καὶ θαυμαζόμενα·

[02032]    δυέτω φι λαργυρία, δυέτω ἀλλοτρία διδασκαλία, δυέ τω πορνεία, ην ἐνόμιζες διὰ τὴν ἡδονὴν ειναί τι ἀγαθὸν, ινα ἐπεβῇ ὁ Κύριος ποιή σαντί σοι δυσμὰς τῶν ἐναντίων.

[02033]    Οδοποιήσατε.

[02034]    Εὐτρεπεῖς γενέσθαι φη σὶν εἰς τὸ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης πορεύεσθαι, τοῦ ἐπ' εσχατα Χριστὸν ὀφθῆναι ἐν σαρκὶ τοῖς ἐπὶ γῆς η τοῖς ἐπιβεβηκόσιν ἐπὶ δυσμῶν, τῶν μέχρι ᾳδου πεποιημένων τὴν κάθοδον.

[02035]    ^[67.6] Ταραχθήσονται ἀπὸ προσώπου αὐ τοῦ, πατρὸς τῶν ὀρφανῶν καὶ κριτοῦ τῶν χηρῶν.

[02036]    Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν, ἐκ τοῦ διαβό λου γίνεται·

[02037]    ουτος ουν ὁ πατήρ σου, ἐὰν ἁ μαρτάνῃς, ἀποθανέτω.

[02038]    Εάν σοι ἀποθάνῃ, σοὶ οὐ ζῇ, καν αλλοις δοκῇ ζῆν.

[02039]    Γενοῦ ὀρ φανὸς, καὶ οὐκέτι χρήσῃ τοιούτῳ πατρὶ, ἀλλ' ἐκείνῳ ος σε ὡς ὀρφανὸν αλλον ἀναλή ψεται.

[02040]    Πάλιν μνηστεύσεται τὴν ἀνθρωπί νην ψυχὴν ὁ Χριστός·

[02041]    παρανόμως δὲ ὁ διά βολος βούλεται αὐτῆς νυμφίος γίνεσθαι, ινα ποιήσῃ αὐτὴν ἐφθαρμένην·

[02042]    ἡ ψυχὴ ουν σου χήρα γενέσθω ἐκείνου, ινα σοι κρίνῃ τὰ δίκαια ὁ Θεὸς καταλίποντι τὸν ἀνόμως συνῳκηκό τα καὶ τὸν κατὰ κακίαν γεννήσαντα.

[02043]    Ορφανός ἐστιν ὁ στερηθεὶς διὰ κακίαν τοῦ ἐπουρανίου Πατρὸς, ην αὐτὸς ἑκὼν ἐπάσ πατο.

[02044]    Τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα λελατρευ κότες ὀρφανοί τινες ησαν·

[02045]    κατὰ τὸν δὲ κόσμον ἀνεπικούρητοι παντελῶς καὶ πρὸς πᾶσαν πλεονεξίαν ετοιμοι.

[02046]    Επειδὴ δὲ πε πιστεύκασι, πεπλουτήκασι Πατέρα τὸν Θεὸν, διὸ γὰρ τῆς τῶν χηρῶν κηδεμονίας καὶ τῆς τῶν ὀρφανῶν ἐπιμελείας τὸ δίκαιον αὐτοῦ τῆς προνοίας ἐδήλωσεν, τῶν ψυχῶν τῶν ὀρ φανῶν καὶ τῶν ἀβοηθήτων θύσων.

[02047]    [Νόει] ὀρφανοὺς τὰ εθνη, ὡς μὴ εχοντα τὸν Θεὸν πατέρα, χήραν δὲ τὴν ἐκκλησίαν, ὡς μὴ λαβοῦσαν ανδρα τὸν Χριστὸν, τούτων γὰρ ενεκεν καὶ ἀπόθανεν.

[02048]    ^[67.7] Ο Θεὸς ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ.

[02049]    Ο Θεὸς κατοικίζει μονοτρόπους ἐν οικῳ, ἐξά γων πεπεδημένους ἐν ἀνδρείᾳ, ὁμοίως τοὺς παραπικραίνοντας, τοὺς κατοικοῦντας ἐν τάφοις.

[02050]    Τόπος Θεοῦ, ψυχὴ καθαρά·

[02051]    διὸ ἐπιφέρει, ὁ Θεὸς κατοικίζειν μονοτρόπους, τοὺς αὐτῷ καὶ μόνῳ ἀναθέντας τὴν οἰκείαν ζωὴν, πά σης διψυχίας καὶ κοσμικῆς αὐτῆς ἐπιθυμίας ἀλλοτριάσαντες, ους καὶ ἐν τῇ οὐρανίῳ πό λει κατοικίζει.

[02052]    Ωσπερ τοὺς πεπεδημέ νους ἐξάγει ἐν ἀνδρείᾳ, ουτως καὶ τοὺς ἀδί κους ἐξάγει ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ τοὺς αφρο νας ἐν φρονήσει.

[02053]    Ομοίως τῷ εἰρημένῳ τοῖς ἐν δεσμοῖς·

[02054]    Εξέλθετε, καὶ τοῖς ἐν τῷ σκότει·

[02055]    Ανακαλύφθητε.

[02056]    ∆εσμοὺς δὲ καὶ σκό τος τὴν τῶν δαιμόνων λατρείαν λέγει.

[02057]    ^[67.8] Ο Θεὸς, ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαί σε ἐ νώπιον τοῦ λαοῦ σου, ἐν τῷ διαβαίνειν σε τὸν ερημον.

[02058]    ∆ιάψαλμα.

[02059]    Γῆ ἐσείσθη, καὶ γὰρ οἱ οὐρανοὶ εσταξαν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ τοῦ Σινά.

[02060]    Ωσαύτως, ὁ Θεὸς, προερχομένου σου πρὸ τοῦ λαοῦ σου, βαίνοντος διὰ ἀδικήτου, γῆ ἐσείσθη, οὐρανὸς δὲ εσταξεν, μέλλων, φησὶ, διαβαίνειν εἰς τὴν ερημον ἐκείνην, καὶ ἀοί κητον, καὶ μηδέπω δεξαμένην τοῦ φωτὸς τὴν ἀκτῖνα, ἐκλόνησα γῆν μὲν καὶ συνέσει σεν·

[02061]    οὐρανόθεν δὲ τὰς τῆς χάριτος ψεκάδας ὑπέσταξεν·

[02062]    γέγονε δὲ τὸ μὲν ἐπὶ τοῦ σταυ ροῦ, τότε γὰρ ἡ γῆ ἐσείσθη, τό τε δὲ μετὰ τὴν εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπάνοδον·

[02063]    τηνικαῦτα γὰρ ἐπεφοίτησεν ἡ τοῦ πνεύματος χάρις, οιόν τινας δρόσου ψεκάδας μιμούμενος, τοῖς ἀποστόλοις·

[02064]    ειτα σαφέστερον Ιουδαίους δι δάσκων τὸν πάντα ταῦτα δρῶντα, ἐπήγαγεν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐν τῷ Σινᾷ φανέντος.

[02065]    ^[67.10] Βροχὴν ἑκούσιον ἀφορεῖς, ὁ Θεὸς, τῇ κληρονομίᾳ σου.

[02066]    Τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμά φησι βροχήν·

[02067]    καταβήτω ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον·

[02068]    ἑκούσιον δὲ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς νομικῆς λατρείας·

[02069]    ἐκεῖνος γὰρ οὐκ ην αὐτοῖς ἑκούσιος, κατὰ τό·

[02070]    Τίς ἐκζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν μου;

[02071]    ^[67.18] Τὸ αρμα τοῦ Θεοῦ μυριοπλάσιον.

[02072]    Αρμα τοῦ Θεοῦ, ψυχαὶ καθαραὶ, αις ἐ πέβη ὁ καθαρὸς Θεὸς, ῳ ὑποζεύγνονται τῶν εὐθυνόντων αἱ χιλιάδες.

[02073]    ^[67.19] Αναβὰς εἰς υψος, ῃχμαλώτευσας αἰ χμαλωσίαν·

[02074]    ελαβες δόματα ἐν ἀνθρώπῳ, καὶ γὰρ ἀπειθοῦντες τοῦ κατασκηνῶσαι.

[02075]    Αἰχμαλωσία ἐστι Χριστοῦ φύσεως λογι κῆς ἀπὸ κακίας καὶ ἀγνωσίας ἐπ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν ἐπάνοδος.

[02076]    Καὶ γὰρ ἀπειθοῦντας τοῦ κατασκηνῶσαι οὐκ ἀπέβλεψα, φησὶν, εἰς τὴν δευτέραν αὐτῶν ἀπείθειαν, ἀλλὰ καὶ ἀντιλέγοντας ὁρῶν ἐπέμεινα εως αὐτοὺς οἰ κητήριον, οτι οἰκεῖον, ἀπέφηνα.

[02077]    ^[67.22] Πλὴν ὁ Θεὸς συνθλάσσει κεφα λὰς ἐχθρῶν αὐτοῦ.

[02078]    Εχθρῶν κεφαλαὶ τὰ πρώτως ἐκ τῶν δαι μόνων συμβαίνοντα τὰ νοήματα τῇ ψυχῇ.

[02079]    ^[67.24] Οπως αν βαφῇ ὁ ποῦς σου ἐν αι ματι, ἡ γλῶσσα τῶν κυνῶν σου ἐξ ἐχθρῶν παρ' αὐτοῦ.

[02080]    Ποῦς Χριστοῦ, ὁ ἐκ Μαρίας ανθρωπος, οστις διὰ τοῦ πάθους ἐβάφη τῷ αιματι·

[02081]    οπερ αιμα κωλύουσιν ἡμᾶς οἱ ἐχθροὶ πίνειν, κύ νας ἡμᾶς ἀεὶ βουλόμενοι ειναι, καὶ μηδέ ποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.

[02082]    Οιδασιν γὰρ οτι οἱ τρώγοντες τοῦ Χριστοῦ τὰς σάρ κας καὶ πίνοντες αὐτοῦ τὸ αιμα ἐν αὐτῷ μένουσιν, καὶ αὐτὸς ἐν αὐτοῖς.

[02083]    ^[67.28] Εκεῖ Βενϊαμὶν νεώτερος ἐν ἐκσ τάσει.

[02084]    Περὶ Παύλου τοῦτό φασι προφητεύεσθαι.

[02085]    ^[67.33] Αἱ βασιλεῖαι τῆς γῆς, ᾳσατε τῷ Θεῷ, ψάλατε τῷ Κυρίῳ.

[02086]    ∆ιάψαλμα.

[02087]    Αἱ βασιλεῖαι, ας εδειξεν ὁ διάβολος τῷ Κυρίῳ, ας λαμβάνει, οὐκ ἀπὸ τοῦ εἰπόντος·

[02088]    Πάντα σοι δώσω, ἐὰν πεσὼν προσκύνῃς μοι, ἀλλ' ἀπὸ αἰτήσασθαι τὸν Πατέρα εθνη κληρονομίαν ἑαυτῷ.

[02089]    Τὸ διάψαλμα κεῖται διὰ τό·

[02090]    Ιδοὺ δώσει τῇ φωνῇ αὐτοῦ φωνὴν δυνάμεως.

[02091]    ^[67.34-36] Τῷ ἐπιβεβηκότι ἐπὶ τὸν οὐρα νὸν τοῦ οὐρανοῦ κατὰ ἀνατολάς, ...

[02092]    καὶ ἡ δύναμις αὐτοῦ ἐν νεφέλαις.

[02093]    Οιμαι δὲ αὐτὸν νεφέλας λέγειν τοὺς ἀγ γέλους, αὐτοὶ γάρ εἰσιν οἱ διδάσκοντες ἡ μᾶς·

[02094]    δύναμις δὲ τοῦ Θεοῦ ὁ Χριστός ἐστιν.

[02095]    Εν ταῖς νεφέλαις, αις ἐντελεῖται τοῦ μὴ βρέχειν ὑετὸν ἐν οις τέθεικε τόξον αὐτοῦ, ἐν ταύταις δὲ ἀπαργησόμεθα εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου.

[02096]    ^[68.2,3] Σῶσόν με, ὁ Θεὸς, οτι εἰσέλθω σαν υδατα εως ψυχῆς μου, ἐνεπάγην εἰς υλην βυθοῦ, καὶ οὐκ εστιν ὑπόστασις·

[02097]    ηλθον εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης.

[02098]    Υδατα λέγει τοὺς λογισμοὺς καὶ τοὺς πειρασμοὺς τοὺς εἰσερχομένους εἰς τὴν ψυ χήν.

[02099]    Ταῦτα γὰρ ἡ ἀνθρωπεία ἐπεπόνθει φύ σις, κατενεχθεῖσα διὰ τῆς ἁμαρτίας εἰς τὸν θάνατον, καὶ εἰς αὐτὸν τοῦ ᾳδου τὸν χῶρον, ον καὶ υλην βυθοῦ καὶ βάθος θαλάσσης ἐν τοῖς παροῦσιν ὀνομάζει.

[02100]    ^[68.13] Κατ' ἐμοῦ ἠδολέσχουν οἱ καθήμε νοι ἐν πύλῃ.

[02101]    Αεὶ γὰρ καθεζόμενοι ἐν ταῖς πύλαις τοῦ ἱεροῦ, Ιουδαῖοι ελεγον·

[02102]    Τίς αν ειη ὁ ανθρω πος τοῦτος;

[02103]    ^[68.14,15] Εγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σὲ, Κύριε, καιρὸς εὐδοκίας ὁ Θεὸς, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου, ἐπάκουσόν μου ἐν ἀληθείᾳ τῆς σωτηρίας σου.

[02104]    Σῶσόν με ἀπὸ πηλοῦ, ινα μὴ ἐμπαγῶ, ῥυσθείην ἐκ τῶν μισούντων με καὶ ἐκ τοῦ βάθους τῶν ὑδά των.

[02105]    Ορου κατάρας φρικτῆς προκειμένου, ινα καν αγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίσηται, η διδάξῃ ἡμᾶς παρ' ο ὁ Παῦλος ἐδίδαξεν, ἀνά θεμα εστω, τίς ἐστιν ὁ ὑποκεφαλίσαι Παῦ λον, μᾶλλον δὲ τοῦ ἐν αὐτῷ λαλοῦντος Χρισ τοῦ, δυνάμενος;

[02106]    Οὐκοῦν αὐτὸς ὁ Χριστὸς ἐν τῷ Παύλῳ λαλῶν, περὶ ἑαυτοῦ καὶ εἰς ἑαυτὸν τὴν τοιαύτην εὐχὴν ἀναφέρει, καὶ μαρτυρεῖ ἐν τῇ πρὸς Εβραίους ἐπιστολῇ, οτι ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς σαρκὸς αὐτοῦ, του τέστιν ἐπὶ τὸν σταυρὸν ἐρχόμενος, δεήσεις καὶ ἱκετηρίας πρὸς τὸν δυνάμενον σώζειν ἐκ θανάτου, τουτέστι πρὸς τὸν Πατέρα, μετὰ κραυγῆς ἰσχυρᾶς καὶ δακρύων προσήνε γκε, καὶ εἰσακουσθεὶς ἀπὸ τῆς εὐλαβείας, καίπερ Υἱὸς ων, εμαθεν ἀφ' ων επαθεν, τὴν ὑπακοήν.

[02107]    Ενταῦθα Παῦλος καὶ τὰ σεσιγη μένα καὶ λείποντα τοῖς εὐαγγελισταῖς ἡμᾶς ἐδίδαξε, μετὰ κραυγῆς ἰσχυρᾶς λέγων γε νέσθαι τὴν προσευχὴν, τό·

[02108]    Πάτερ, παρελ θέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο.

[02109]    Οὐκ ἐν ὑποκρίσει ἐπὶ τὸ δελεάσαι τὸν Σατανᾶν, οὐ τὸ τοῦ κόσμου οἰκειούμενος θέλημα, ἀλλ' ἐξ οἰκείου προσώπου Χριστὸς οἰκονομικῶς ἑ κουσίως προσεύχεται μετὰ κραυγῆς, μετὰ δακρύων, μετὰ ιδρωτος, καὶ θρόμβου αιμα τος, μετὰ ἀγγέλου ἐνισχύοντος, καὶ οἱονεὶ παρακαλοῦντος καὶ παρηγοροῦντος αὐτὸν, καίπερ Υἱὸς Θεοῦ ἀληθὴς ὑπάρχων, καὶ ἐν ἀγωνίᾳ γενόμενος προσηύχετο, ως φησιν εὐαγγελιστὴς, ἀλλὰ καὶ ἐκτενέστερον, ἀλλὰ καὶ δὶς, ἀλλὰ καὶ τρὶς τὴν εὐχὴν τῷ Πατρὶ προσάγει.

[02110]    Τοῦ ουν Παύλου, μᾶλλον δὲ, πάλιν λέγω, τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἐν αὐτῷ τῷ Παύλῳ λαλοῦντος, εἰς ἑαυτὸν ἀναφέροντος τὴν τοι αύτην προσευχὴν, τίς εστιν ὁ παραχαράξαι δυνάμενος α αὐτὸς ὁ Χριστὸς περὶ ἑαυτοῦ ἐμαρτύρησεν;

[02111]    ^[68.23] Γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν ἐνώ πιον αὐτῶν εἰς παγίδα.

[02112]    Αὐτὴ τοίνυν ἡ τράπεζα κηρύσσει Χρι στὸν ἐσταυρωμένον, Ιουδαίοις μὲν σκάνδα λον, εθνεσι δὲ μωρίαν.

[02113]    Αὐτὴ ἡ τράπεζα μὴ νοουμένης τῆς γραφῆς, γεγένηται τοῖς Ιου δαίοις εἰς παγίδα.

[02114]    Οὐ πᾶσι δὲ ἡ τράπεζα τοι αύτη ην, ἀλλ' ἐνώπιον τοῦ λαοῦ ἐκείνου.

[02115]    Ε πίστησον δὲ εἰ τράπεζα δύναται λέγεσθαι ὁ Χριστὸς, σοφία τυγχάνων ἡ λέγουσα·

[02116]    Ελθετε, φάγετε τὸν ἐμὸν αρτον, καὶ ὁ αρτος ζῶν, ὁ ἐξ οὐρανοῦ καταβὰς, ου ἡ σὰρξ ἀληθινή ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αιμα ἀληθής ἐστι πόσις.

[02117]    Καὶ γὰρ γέγονεν Ιουδαίοις εἰς σκάνδαλον καὶ εἰς παγίδα καὶ εἰς ἀνταπόδοσιν, τῷ ἐκδικείσθαι πᾶν αιμα τὸ ἀπὸ Αβελ εως Ζαχαρίου, ἀπὸ τῆς γενεᾶς ἐκείνης, ἐφ' ης οἱ αρτοι καὶ τὸ αριστον, αἱ γραφαὶ εἰσὶν παγὶς, καὶ σκάνδα λον ὑπάρχουσιν τοῖς μόνῳ τῷ γράμματι προσ αναπαυομένοις.

[02118]    ^[68.24] Σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν, καὶ τὸν νότον αὐτῶν δια παντὸς σύγκαμψον.

[02119]    Πῶς γὰρ οὐκ ἐσκοτίσθησαν, μὴ δεξάμε νοι τὸν τῆς δικαιοσύνης ηλιον;

[02120]    ἐπήγαγεν αὐτοῖς τὸ ζοφωδὲς νίφος τῶν συμφορῶν, εἰς δουλείαν αὐτῶν καταψηφίσαι δέσποτας, ινα οις ποιοῦσιν, περιπέσωσιν εἰς ἐπίπονον ἐρ γασίαν συγκεκοφότες.

[02121]    Οὐ γὰρ πρόσκαιρος αὐτοῖς, ωσπερ ἐπὶ Βαβυλονίων, γέγονεν ἡ αἰχμαλωσία.

[02122]    ^[68.34] Οτι εἰσήκουσε τῶν πενήτων ὁ Κύριος, καὶ τοὺς πεπεδημένους αὐτοῦ οὐκ ἐξουδένωσεν.

[02123]    Ταῦτα γνόντες, φησὶν, οἱ τῷ πνεύματι πτωχοὶ ἀγαλλιαθήσονται·

[02124]    λέγουσι δὲ ταῦτα οἱ ἀπόστολοι διὰ τοὺς δι' αὐτῶν πιστεύσαν τας.

[02125]    ^[69.3] Αἰσχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν.

[02126]    Ζητοῦσιν αὐτὴν οἱ πρὸς κακίαν καὶ ἀγ νωσίαν αὐτὴν προτρεπόμενοι·

[02127]    ἐτράπουντο εἰς φυγὴν μετ' αἰσχύνης, τὴν ἐμὴν ὁρῶντες μεταβολήν.

[02128]    ^[69.4] Αποστραφείησαν παραυτικὰ αἰσ χυνόμενοι οἱ λέγοντές μοι·

[02129]    Ευγε, ευγε! Τό·

[02130]    Ευγε, ευγε οἱ δαίμονες λέγουσιν ἁ μαρτάνουσιν ἡμῖν.

[02131]    Εστιν δ' οτε καὶ γελῶ τα πέμπουσιν, ἐμπαίζοντες ἡμῖν καὶ ἐναν τιούμενοι.

[02132]    ^[69.5,6] Καὶ λεγέτωσαν διαπαντός·

[02133]    Μεγα λυνθήτω ὁ Θεὸς, οἱ ἀγαπῶντες τὸ σωτήριόν σου.

[02134]    Εγὼ δὲ πτωχὸς καὶ πένης ...

[02135]    Καὶ ῥυσ τής μου ει σὺ, Κύριε, μὴ χρονίσῃς.

[02136]    Σωτήριον τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός ἐστιν ὁ Χριστὸς, ὁ μονογένης αὐτοῦ Υἱός.

[02137]    Εγὼ δὲ πτωχὸς καὶ πένης, Χριστός φησιν, ἑκουσίως πτωχεύσας διὰ τὸν ανθρωπον, ινα πλουτίσῃ ἐκεῖνον.

[02138]    Μὴ χρονίσῃς·

[02139]    τῆς γὰρ σῆς προ μηθείας τετύχηκα.

[02140]    Τὸ δέ·

[02141]    μὴ χρονίσῃς ἀν τὶ τοῦ·

[02142]    ἐπάρχω ὡς τάχιστα, καὶ μὴ ἀναβά λῃς τὴν αιτησιν.

[02143]    ^[70.1] Τῷ ∆αυὶδ, υἱῶν Ιωναδὰβ καὶ τῶν πρώτων αἰχμαλωτισθέντων, Ωριγένους, Αθανασίου ὑπόθεσις.

[02144]    Οἱ υἱοὶ τοῦ Ιωναδὰβ γεγόνασιν ανδρες εὐλαβεῖς καὶ δίκαιοι, καὶ τῶν τοῦ πατρὸς ἐντολῶν φύλα κες ἀκριβεῖς·

[02145]    καὶ ουτω θεοσεβεῖς καὶ τὸ ηθος χρηστοὶ, ὡς καὶ μάρτυρα τῆς αὐτῶν ἀρετῆς γενέσθαι τὸν Θεὸν, τῷ προφήτῃ δια λεγόμενον Ιερεμίᾳ.

[02146]    Επὶ τούτων δὴ καὶ ἡ πρώτη τῆς Ιερουσαλὴμ, ὑπὸ Χαλδαίων α λωσις γεγένηται.

[02147]    Σχοῖεν δ' αν ουτοι πρόσωπον τοῦ ἀποστο λικοῦ χοροῦ, τοῦ καὶ σφόδρα τὰς τοῦ ἐπου ρανίου Πατρὸς φυλάξαντος ἐντολὰς, καὶ τοὺς ἐπαίνους εἰληφότος, διὰ τῶν πρὸς αὐ τοὺς εἰρημένων μακαρισμῶν.

[02148]    Ομοίως γοῦν καὶ ἐπὶ τούτων τῶν ἀποστόλων, φημὶ, ἡ πρώτη τῆς Ιερουσαλὴμ αἰχμαλωσία ὑπὸ Ρωμαίων ἐγένετο.

[02149]    Εἰσάγονται τοίνυν ουτοι οἱ θεοφιλεῖς αν δρες, τουτέστιν ὁ ἀποστολικὸς χορὸς, διὰ προκειμένου ψαλμοῦ εὐχὴν καὶ εὐχαριστίαν ἀναφέροντες τῷ Θεῷ.

[02150]    Εφ' οις θλιβομένους αὐτοὺς ἀπὸ τῶν διωκόντων διὰ τοῦ εὐαγγε λικοῦ κηρύγματος, ἀπὸ τῶν νοητῶν ἐπιβού λων τῆς αὐτῶν ψυχῆς δαιμόνων διέσωσεν·

[02151]    επειτα ὑπισχνούμενοι μόνας τὰς δι' αἰνέσεως ἀναπέμπειν θυσίας, ἀπηλλαγμένοι δηλονότι τῆς κατὰ νόμον λατρείας.

[02152]    Εκ δὲ τῶν Οʹ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκδό σεως ἐπιγραφὴν ἐχούσης·

[02153]    Υπὲρ τῶν υἱῶν Αδὰμ καὶ τῶν πρώτων αἰχμαλωτισθέντων.

[02154]    Καὶ μετ' ὀλίγον.

[02155]    Οἱ μὲν ἐμπαθεῖς τὰ ομ ματα τῆς ἀκτῖνος χωρίζονται·

[02156]    οἱ δὲ ὑδροφο βοῦντες [κατὰ] τῆς τοῦ υδατος οψεως [δυσ χεραίνουσι]·

[02157]    τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ τῶν Ιουδαίων κακία, διὰ τὸ μὴ θέλειν ὁμολο γεῖν τὴν δόξαν τοῦ θείου κηρύγματος, ἀπα ράδεκτον ποιεῖ διὰ τῆς σιωπῆς τὴν ἀλή θειαν.

[02158]    Εξεστιν δὲ καὶ διὰ τῆς ψαλμῳδίας ἐπι γνῶναι τὰ τῆς προφητείας αἰνίγματα·

[02159]    λέ γει γὰρ περὶ τῶν πρώτων αἰχμαλωτισθέν των, ὡς ἐκ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου, οτι οσας εδειξας μοι θλίψεις καὶ τὰ ἑξῆς.

[02160]    Τοῦτο δὲ σαφέστερον ἐκ τοῦ Παύλου νοήσωμεν, πῶς ἐκ τῶν ἀβύσσων ἀνάγεται ὁ τῷ βάθει τῆς ἁμαρτίας καθελκυθεὶς, περὶ ου φησι·

[02161]    Μὴ ειπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου·

[02162]    τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν;

[02163]    οθεν γὰρ εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον ὁ θάνατος, ἐκεῖθεν ἐξῴκισται μεθ' ολου κατεχομένου τοῦ αἰχμαλώτου ὑπὸ τοῦ θανάτου·

[02164]    κατέβη διὰ τοῦ πάθους εἰς τὴν αβυσσον ταύτην·

[02165]    ἐφ' ῳ τε συναγαγεῖν ἑαυτῷ πάλιν ἐπὶ τὰ ανω τὸν βύθιον·

[02166]    ταῦτα γὰρ ὁ ἀπόστολος διεσάφησε μετ' ἀκριβείας, αλλα τε πολλὰ περὶ τούτων εἰπών, φησὶ καὶ τοῦτο·

[02167]    ωσπερ ἐν τῷ Αδὰμ πάντες ἀποθνήσκομεν, ουτω, καὶ τὰ ἑξῆς.

[02168]    ∆ιὰ τὸ γενέσθαι τὴν ἐπι γραφήν·

[02169]    Υπὲρ τῶν υἱῶν Αδὰμ, καὶ τῶν πρώτων αἰχμαλωτισθέντων, διὰ τὴν τῆς σαρκὸς οἰκονομίαν τοῦ Κυρίου, βύουσι τὴν ἀκοὴν Εβραῖοι, καὶ τὴν ἐπιγραφὴν οὐ προσ δέχονται.

[02170]    ^[70.4] Ο Θεὸς, ῥῦσαί με ἐκ χειρὸς ἁμαρ τωλοῦ·

[02171]    ἐκ χειρὸς παρανομοῦντος καὶ ἀδι κοῦντος.

[02172]    Χεὶρ ἁμαρτωλοῦ, ἡ ἁμαρτητικὴ πρᾶξις.

[02173]    Αἰτεῖ δὲ μηδὲ κατὰ ποσὸν αὐτῇ ἐνεργεῖν·

[02174]    σκόπει δὲ εἰ εν ἐστιν ὑποκείμενος ἁμαρτωλὸς καὶ αδικος καὶ παράνομος.

[02175]    ∆οκεῖ γὰρ ἁμαρ τωλὸς ὁ ἀδικῶν καὶ παράνομος·

[02176]    εἰ δὲ τὰ τρία δηλοῖ τὸν διάβολον, χεῖρα ληπτέον αὐ τοῦ τὴν οσην στρατιωτικὴν αὐτοῦ δύναμιν·

[02177]    ῥυσθῆναι τοίνυν ἐξ ἀκαθάρτων πνευμάτων αἰτεῖ, ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα γενόμενος τοῦ Θεοῦ, ἀφ' ης οὐδεὶς ἁρπάσαι δυνήσεται.

[02178]    ^[70.11] Λέγοντες·

[02179]    Ο Θεὸς ἐγκατέλιπεν αὐτὸν, καταδιώξατε καὶ καταλάβετε αὐ τόν.

[02180]    Ταύτας τὰς φωνὰς τέθεικεν, ὡς ἀπὸ δαιμόνων λεγομένας ἐπὶ τοῖς ἐγκαταλειφ θεῖσιν, αι τινες οὐκ αν ἐῤῥήθησαν, εἰ μὴ ἐγ κατελείφθη ὁ ανθρωπος.

[02181]    Εχομεν γὰρ ἐν ταῖς Βασιλείαις, οτι Κύριος ἀπέστη ἀπὸ Σαοὺλ, καὶ πνεῦμα πονηρὸν παρὰ Κυρίου επειγε τὸν Σαούλ·

[02182]    ἀλλ' εἰ καὶ ταῦτά φασιν ἐκεῖνοι, φησὶν καὶ εργῳ·

[02183]    Μὴ ἐπιθῶνται·

[02184]    μὴ μακρύ νῃς τοῦ πάλιν τὴν σὴν προσνεῖμαι βοή θειαν.

[02185]    ^[70.14] Εγὼ δὲ διαπαντὸς ἐλπιῶ.

[02186]    ∆υνατὸν μὲν διαπαντὸς αἰνεῖν τὸν Θεὸν, καὶ διαπαντὸς εὐλογεῖν, καὶ διαπαντὸς σω φρονεῖν καὶ δικαιοπραγεῖν.

[02187]    Πῶς δὲ δυνατὸν διαπαντὸς ἐλπίζειν;

[02188]    Ο γὰρ ἐλπίζων δια παντὸς, οὐδέποτε τυγχάνει τοῦ πράγματος ἐκείνου ου ἐλπίζει τυχεῖν.

[02189]    Καὶ ὁ μὲν ἐρεῖ τὸ διαπαντὸς οὐ κατὰ τοῦ πλάτους τῶν αἰώνων τεθεῖσθαι, ἀλλὰ κατὰ τῆς ζωῆς τῆς αἰσθη τῆς.

[02190]    Ετερος δὲ καὶ κατὰ τοῦ πλάτους τῶν αἰώνων τὸ διαπαντὸς ἐκλείψεται, ιν' ῃ τὸ πέρας τῆς ἐλπίδος ἡ γνῶσις τῆς Τριάδος.

[02191]    Ο δὲ τρίτος ἐρεῖ τεθεῖσθαι τὸ διαπαντὸς ἐπὶ τῆς ἁγίας Τριάδος·

[02192]    αὐτὴ γὰρ μόνη ἡ γνῶ σίς ἐστιν ἀπέραντος.

[02193]    ^[70.22] Καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί σοι ἐν σκεύεσι ψαλμοῦ τὴν ἀλήθειάν σου, ὁ Θεός.

[02194]    Σκεῦος ψαλμοῦ, ψυχὴ καθαρά·

[02195]    σκεύη δὲ ψαλμοῦ, δι' ων υμνους ἀναπέμπει Χριστὸς τῷ Πατρὶ, οἱ καθ' ἑκάστην ἐκκλησίαν λαοὶ, ων ηρμοσε τὰς ψυχὰς, παραστήσας αὐτοῖς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ' οὐ τύπους καὶ σύμβολα νομικὰ, γλῶσσαν εχων καὶ χείλη τοὺς αὐ τῶν διδασκάλους.

[02196]    ^[70.24] Ετι δὲ καὶ ἡ γλῶσσά μου ολην τὴν ἡμέραν μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου, οταν αἰσχυνθῶσι καὶ ἐντράπωσιν οἱ ζητοῦν τες τὰ κακά μοι.

[02197]    Ζητοῦσι δὲ αὐτῷ κακὰ βλασφημοῦντες αὐτόν·

[02198]    ἑτοίμη δὲ ἡ γλῶσσά μου, Ακύλας εχων πρόφασιν·

[02199]    καταισχύνονται.

[02200]    Τὴν τῆς ψυχῆς ἁρμονίαν φησιν·

[02201]    οταν γὰρ μηδὲν ἐ νάντιον ἐν αὐτῇ ἡ γλῶσσα ποιῇ η πάσχῃ, ἡ ψυχὴ, τότε δὴ νοητὴ, καθάρα κληθείη δι καίως.

[02202]    ^[71.8] Καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσης εως θαλάσσης, καὶ ἀπὸ ποταμοῦ εως περά των τῆς οἰκουμένης.

[02203]    Λέγει τὸν Ιορδάνην, ἐφ' ῳ βαπτισθεὶς ὁ Χριστὸς, ὑπὸ τοῦ Πατρὸς ἐμαρτυρώθη.

[02204]    Απὸ τότε γὰρ ηρξατο, φησὶν, ὁ Κύριος κηρύσ σειν καὶ λέγειν·

[02205]    τοῦτο ουν ἡ προφητεία αἰ νίττεται.

[02206]    ^[71.9] Καὶ οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ χοῦν λείξουσι.

[02207]    Αντὶ τοῦ·

[02208]    σπανιοῦσιν οἱ χοϊκοί.

[02209]    ^[71.10] Βασιλεῖς Αράβων καὶ Σαβὰ δῶρα προσάξουσι.

[02210]    Προθεσπίζει τὰ περὶ πάντων αὐτῷ καὶ βασιλέων καὶ βαρβάρων προσκομιζόμενα.

[02211]    ^[71.14] Εκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίας λυτρώσε ται τὰς ψυχὰς αὐτῶν, καὶ εντιμον τὸ ονομα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτοῦ.

[02212]    Τὴν μὲν κατὰ διάνοιαν ἁμαρτίαν, ἀδι κίαν ὠνόμασεν·

[02213]    τὴν δὲ κατ' ἐνέργειαν ἁμαρ τίαν, τόκον.

[02214]    Καὶ τοκιζόμεθα μὲν ἁμαρτά νοντες, ἀδικούμεθα δὲ ἐννοοῦντες.

[02215]    ∆ιὸ πρότε ρον τὸν τόκον περιερεῖ, υστερον δὲ καὶ τὴν ἀδικίαν αὐτήν.

[02216]    ∆εῖ γὰρ πρῶτον ἀπέχεσθαι τῆς ἁμαρτίας, ειτα τῆς κατ' εννοιαν ἡμῖν γενομένης.

[02217]    Καὶ εντιμον, φησὶ, τὸ ονομα αὐτοῦ.

[02218]    Σεβάσμιος παρὰ πᾶσιν εσται καὶ εν δοξος, ὁ Θεὸς, ἐν τῷ ὀνόματί σου μεγάλῳ.

[02219]    Καὶ δότε δόξαν τῷ ἐνιόντι αὐτῷ.

[02220]    Πῶς ουν ελαβε;

[02221]    οπερ εχει, ἀεὶ φαίνεται.

[02222]    ^[71.15] Καὶ ζήσεται, καὶ δοθήσεται αὐτῷ ἐκ τοῦ χρυσίου τῆς Αραβίας.

[02223]    Τὸ δὲ ζήσει, ἀντὶ τοῦ διαμενεῖ οσον τέ θεικεν.

[02224]    ^[72.1] Ως ἀγαθὸς τῷ Ισραὴλ ὁ Θεός.

[02225]    Καρπὸς Χριστοῦ τὰ πιστεύσαντα εθνη καὶ ὑψωθέντα ἐπὶ θεοσεβείᾳ ὑπὲρ τὸν Ι σραήλ.

[02226]    ^[72.2] Εμοῦ δὲ παρὰ μικρὸν ἐσαλεύθησαν οἱ πόδες, παρ' ὀλίγον ἐξεχύθη τὰ διαβήμα τά μου.

[02227]    Πόδας δὲ καὶ διαβήματα τοὺς ὑπεριδόντας τὴν εὐσέβειαν λογισμοὺς καλεῖ τροπικῶς, κα τὰ τῆς διανοίας κινήματα καὶ διανοήματα, απερ ἐκχέονται καὶ χαυνοῦνται, οταν ἐπὶ τὸ χεῖρον τράπωσιν.

[02228]    Τοιαύτη ἡ γυνὴ Λώτ·

[02229]    τοιοῦ τος ὁ ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπ' αρατρον, καὶ στραφεὶς εἰς τὰ ὀπίσω·

[02230]    τοιοῦτοι οἱ πεσόν τες ἐν τῇ ἐρήμῳ.

[02231]    Ινα δὲ φοβηθῇς ἐκχέοντα διαβήματα, ακουε τοῦ ἐν τῷ Ιεζεχιὴλ Κυ ρίου λέγοντος·

[02232]    ∆ίκαιος, ἐὰν ἀποστρέψῃ ἀπὸ τῶν δικαιοσυνῶν αὐτοῦ, πᾶσαι αἱ δικαιοσύ ναι αὐτοῦ, ας ἐποίησεν, οὐ μὴ μνησθήσον ται.

[02233]    Τινὲς γὰρ ἐν ἀσκήσει καὶ πάσαις ἀρε ταῖς διαλάμψαντες, υστερον ὑπεσύρησαν εἰς βίον χαυνώτερον.

[02234]    Πλὴν ἐγὼ, φησὶν, οὐκ ὠλίσ θην, η γὰρ αν ἀπωλόλην, ἀλλά μοι κατευθύν θη τὰ κατὰ Θεὸν διαβήματα, μὴ παρ' ὀλί γον, μηδ' ολως ἐκχεόμενα·

[02235]    ουτω τῶν οἰκείων λογισμῶν δημοσιεύσας τὴν ζάλην.

[02236]    Οὐ γὰρ περὶ ποδῶν καὶ διαβημάτων, ἀλλὰ περὶ λο γισμῶν χωλευόντων λέγει, καὶ οτι ἐγγὺς ἐ γένετο τοῦ διαχυθῆναι καὶ διαλυθῆναι τῶν ποδῶν τὰς βάσεις, ὡς μηδὲ στάναι δύνασ θαι τοῦ λοιποῦ, ἀλλὰ περιτραπῆναι καὶ εἰς ολισθον ὑποσυρῆναι.

[02237]    Καὶ τὴν αἰτίαν ἐπάγει λέγων·

[02238]    ^[72.3,4] Οτι ἐζήλωσα ἐπὶ τοῖς ἀνόμοις, εἰρήνην ἁμαρτωλῶν θεωρῶν·

[02239]    οτι οὐκ εστιν ἀνάνευσις ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν, καὶ στε ρέωμα ἐν τῇ μάστιγι αὐτῶν.

[02240]    Τὰ τὸν κλόνον αὐτῷ ποιήσαντα τῆς ψυχῆς ἀφηγεῖται·

[02241]    οτι ὑπὸ τῆς εἰρήνης τῶν ἁμαρ τωλῶν καὶ τῆς κατὰ τὸν βίον εὐροίας τῶν [αλλων οντων] ἐν κοπετῷ·

[02242]    Επυρπολούμην, φησὶ, βλέπων τοὺς παρανομίᾳ καὶ πονηρίᾳ συζῶντας, ἐν εἰρήνῃ βαθείᾳ καὶ εὐποτμίᾳ πολλῇ, ὡς καὶ μέχρι θανάτου τὴν εὐημε ρίαν αὐτοῖς ἐκτείνεσθαι, καὶ τὸν θάνατον δὲ οντως εὐδαίμονα τούτους ὑπομένειν·

[02243]    ὡς ζηλοῦσθαι παρὰ πάντων, καὶ μηδένα ἀνα νεύειν, ει τις αὐτὸν εροιτο, εἰ βούλοιτο τοιού του θανάτου τυχεῖν·

[02244]    ἀλλ' ἐθέλει εκαστος ουτως ἀποθανεῖν·

[02245]    μᾶλλον δὲ ἐν κινδύνοις καὶ δυσπαθείαις ἐξεταζόμενοι, ἑαυτοὺς ὑπαγο ρεύουσιν, ὡς τῆς ἀνανεύσεως δηλούσης τὴν ἀπαγόρευσιν η καὶ τὴν μνήμην τοῦ θανά του.

[02246]    Εἰ δέ που αρα καὶ συμβῇ τῇ ἁμαρτίᾳ αὐτῶν ἐπιστρεπτικὴ μάστιξ, οὐδὲ αὐτὴ στε ρεά ἐστι καὶ ἐπίπονος, ἀλλ' ἐλαφρὰ καὶ εὐ παρακόμιστος ἐξ ἐπιπολῆς τρέχουσα·

[02247]    πρὸς ὀλίγον γὰρ αὐτοῖς προσπελάζει τὰ λυπηρὰ, ειτα ἀπαλάττονται·

[02248]    ἐν κόποις καν αρ' ουν αὐτοῖς τὰ πράγματα φέρεται, καὶ ουτε πό νοις, ουτε ταλαιπωρίαις, ουτε παιδείαις πε ριβάλλονται, αλλοις ἀνθρώποις παραπλη σίως μαστιζομένοις δι' ἐπιπόνου βίου·

[02249]    ὁ γὰρ διὰ χειρῶν πόνος καὶ τὸ δέεσθαι τῆς καθ' ἡ μέραν ἐργασίας εἰς διατροφήν·

[02250]    οιον ἀντὶ μαστίγων τοῖς ἀνθρώποις δέδοται, ἐπὶ τοιού τοις πολλοὶ καὶ νῦν σκανδαλίζονται εἰρή νην οὐκ εστιν ἀνάνευσις ἐν τῷ θανάτῳ αὐ τῶν.

[02251]    Ανάνευσιν λέγει τὴν μνήμην τοῦ θα νάτου.

[02252]    ^[72.7] Εξελεύσεται, ὡς ἐκ στέατος ἡ ἀδι κία αὐτῶν.

[02253]    Στέαρ δὲ πολλάκις εφημεν τὴν εὐπάθειαν καὶ τὴν εὐκληρίαν, ὡς ἐν τοσαύτῃ τοίνυν, φησὶν, οντες εὐημερίᾳ μετὰ πάσης ἀδείας τὴν ἀδικίαν ἐτόλμων.

[02254]    ^[72.8] ∆ιενοήθησαν καὶ ἐλάλησαν ἐν πο νηρίᾳ, ἀδικίαν εἰς τὸ υψος ἐλάλησαν.

[02255]    Οὐ λογίζονται ἑαυτοὺς ειναι ὡς εκαστος τῶν ἀνθρώπων, οὐδὲ οτι μετὰ τῶν ἀνθρώ πων μέλλουσιν κρίνεσθαι.

[02256]    ^[72.10,11] ∆ιὰ τοῦτο ἐπιστρέφει ὁ λαός μου ἐνταῦθα, καὶ ἡμέραι πλήρεις εὑρεθή σονται ἐν αὐτοῖς.

[02257]    Καὶ ειπαν·

[02258]    Πῶς εγνω ὁ Θεὸς, καὶ εἰ εστι γνῶσις ἐν τῷ ὑψίστῳ;

[02259]    Ζητήσεις τοῦτό πως.

[02260]    Ο μὲν γὰρ Θεὸς, φησὶν, ἐκεῖνα ὑπέσχετο·

[02261]    ουτοι δὲ παρ' ἑαυ τοῖς ἐλογίζοντο ουτως μήτε ἐφορᾶν τὸν Θεὸν, μηδέ τι τῶν γενομένων εἰδέναι.

[02262]    Ειτα δείξας τὴν τούτων ἀσέβειαν, τοὺς οἰκείους ἐκφέρει λογισμούς.

[02263]    Ο μὲν ἐμὸς λαὸς, φησὶν, ἐκ τοῦ καταβληθῆναι τοὺς εὐσεβεῖς, ὠφεληθήσεται.

[02264]    Οἱ δὲ προλεχθέντες δυσσεβεῖς καὶ αθεοι, ου τως ἠσέβουν ὡς σκάνδαλον γενέσθαι τοῖς ὁρῶσι τὸν βίον αὐτῶν καὶ ὡς μηχανεύειν καὶ λέγειν·

[02265]    Πῶς εγνω;

[02266]    ἀντὶ τοῦ·

[02267]    Πῶς γινώσκει τὰ καθ' ἡμᾶς καὶ διώκει;

[02268]    λέγεται·

[02269]    καὶ πῶς γνῶ σιν εχει τῶν ἡμετέρων;

[02270]    Ο δὲ Σύμμαχος σα φέστερον·

[02271]    Οἱ δὲ ελεγον·

[02272]    Πῶς εγνω ὁ Θεὸς, εἰ εστι γνῶσις ἐν τῷ ὑψιστῷ;

[02273]    ^[72.13] Καὶ ειπα·

[02274]    Αρα ματαίως ἐδικαίω σα, καὶ ἐνιψάμην ἐν ἀθώοις τὰς χεῖράς μου.

[02275]    Ωριγένους, Θεοδωρήτου.

[02276]    Τί γὰρ ἐκέρδα να, φησὶ, πόῤῥω τῶν πονηρίᾳ συζώντων γε νόμενος·

[02277]    τὸ γὰρ ἐνιψάμην, ἀντὶ τοῦ ἀθῶον ἐμαυτὸν ἐφύλαξα·

[02278]    οὐκ ἐκοινώνησα τοῖς κα κοῖς ἐπὶ μελέτης καὶ δικαιοσύνης, καὶ τῆς κακίας τὴν κοινωνίαν φυγὼν, καὶ αἰκίζομαι καὶ παροινοῦμαι καθ' ἑκάστην ἡμέραν.

[02279]    ^[72.14] Καὶ ὁ ελεγχός μου εἰς τὰς πρωΐας.

[02280]    Ζητήσεις καὶ τοῦτο καὶ πειράσεις τοῦ γνῶναι.

[02281]    ^[72.16,17] Καὶ ὑπέλαβον τοῦ γνῶναι, τοῦ το κόπος ἐστὶν ἐναντίον μου, εως ου εἰσέλθω εἰς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ, καὶ συνῶ εἰς τὰ εσχατα αὐτῶν.

[02282]    Ομοίως διὰ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν ηὐτρέ πισας αὐτοῖς κολάσεις αἰωνίας.

[02283]    ^[72.21] Οτι ἐξεκαύθη ἡ καρδία μου, καὶ οἱ νεφροί μου ἠλλοιώθησαν.

[02284]    Ταῦτα λογιζόμενος ὑπὸ τῆς ἐκείνης πα ρανομίας, ἐπυρπολούμην.

[02285]    Αναλαβὼν γὰρ τὸ προοίμιον, ο ἐστιν·

[02286]    Εζήλωσα ἐν τοῖς ἀνό μοις, καὶ οπερ ζῆλον ἐκάλει, τοῦτο ἐνταῦθα [λέγει] καρδίας εγκαυσιν.

[02287]    Καὶ οἱ νεφροί μου ἠλλοιώθησαν.

[02288]    Νεφροὺς τοὺς λογισμοὺς ἀσε βεῖς φησιν·

[02289]    εχων τοὺς λογισμοὺς, μικρὸν δεῖν, ἐξετράπην διὰ τὴν ἐκείνων ἀλαζονείαν.

[02290]    ^[72.23] Καὶ ἐγὼ διαπαντὸς μετὰ σοῦ.

[02291]    Μετὰ Θεοῦ λέγεται ειναι, πρῶτος μὲν ὁ τὴν ἁγίαν γινώσκων Τριάδα, καὶ μετ' αὐτὸν, ὁ τοὺς λόγους τοὺς περὶ τῶν νοητῶν θεω ρῶν·

[02292]    τρίτος δὲ πάλιν ὁ καὶ αὐτὰ ἀσώματα βλέπων·

[02293]    καὶ πάλιν τέταρτος ὁ τὴν θεωρίαν ἐπιστάμενος τῶν αἰώνων·

[02294]    ὁ δὲ τὴν τῆς ψυ χῆς ἀπάθειαν κεκτημένος, πέμπτος αν τού τοις συγκαταχθείη δικαίως.

[02295]    ^[72.27] Οτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται·

[02296]    ἐξωλοτρεύσας πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπὸ σοῦ.

[02297]    Περὶ εἰδώλων λέγει.

[02298]    Παύσωμεν τῆς νο ητῆς πορνείας τοὺς τρόπους, ινα μὴ τὸν τοῖς φιλαμαρτήμοσι πρέποντα, καὶ ὀφειλό μενον ολεθρον ὑπομείνωμεν.

[02299]    Νοητὴν δὲ πορνείαν φαμὲν πᾶν ειδος φαυλότητος καὶ ἀκαθαρσίας.

[02300]    Καὶ γὰρ οσοι ἀφίστανταί σου καὶ μακρὰν γίνονται τῇ διαθέσει, οὐδὲν ετε ρον η τὴν ἀπώλειαν ἐκδέχονται, οτι ἀποσχί ζοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται.

[02301]    Οὐδεὶς διΐσταται τοπικῶς τοῦ μὴ ἐν τόπῳ Θεοῦ·

[02302]    σχέ σει δὲ τὸ αδικον καὶ πονηρὸν μακρὸν νοεῖται τοῦ δικαίου καὶ ἀγαθοῦ, οπερ ἀπόλλυσιν, ὡς καὶ σώζει τὸ ἐγγίζειν ἀρετῆς ἀναλήψει Θεῷ.

[02303]    Ταὐτὸν γὰρ τὸ μακρύνεσθαι τῷ ἁμαρτάνειν.

[02304]    Οὐκ ειπεν·

[02305]    οἱ μακρύναντες·

[02306]    δυνατὸν γὰρ μετανοοῦντας σωθῆναι, μηκέτι μακρύνοντας ταύτῃ.

[02307]    Καὶ ὁ ποιῶν, ἀλλ' οὐχ ὁ ποιήσας δοῦ λός ἐστι τῆς ἁμαρτίας.

[02308]    ^[72.28] Εμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ Κυρίῳ ἀγαθόν ἐστι, τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα μου, τοῦ ἐξαγγεῖλαι πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών.

[02309]    ∆ι' αὐτῶν γὰρ τῶν πραγμάτων τὴν πεῖ ραν λαβὼν, οὐ χωριστὸς εσομαι τοῦ σεσω κότος Θεοῦ, καὶ τῇ εἰς αὐτὸν ἐλπίδι βεβαιω θήσομαι.

[02310]    ∆ιὰ τοῦτον γὰρ τῆς ἐλπίδος ἐπανό δου τετύχηκα, καὶ τὰς σὰς θαυματουργίας ἐν τῇ Ιερουσαλὴμ ἐξηγοῦμαι·

[02311]    αὐτὴν γὰρ ὠνό μασε θυγατέρα Σιών·

[02312]    ωσπερ γὰρ υἱοὺς ἀν θρώπων τοὺς ἀνθρώπους καλεῖ, ουτως θυγα τέρα Σιὼν τὴν Σιὼν ὀνομάζει.

[02313]    ∆ιώνυμος γὰρ ἡ πόλις·

[02314]    ἡ γὰρ αὐτὴ δὲ Σιὼν καὶ Ιερουσα λὴμ ὑπὲρ τῆς θείας καλεῖται γραφῆς.

[02315]    Πολλῶν πολλὰ περὶ ἀγαθοῦ φιλοσοφησάν των, συντόμως ὁ σοφὸς [λέγει] τὸ κολλᾶσθαι τῷ Θεῷ.

[02316]    Τοῦτο δὴ αἱ συναγωγοὶ ἀρεταὶ πρὸς τελειότητα.

[02317]    Πύλαι Σιὼν, ης ἡ θυγά τηρ ἡ κατὰ ταύτην γινομένη η καὶ γεννη θεῖσα ψυχή.

[02318]    ^[73.1] Ινα τί ἀπώσω, ὁ Θεὸς, εἰς τέλος;

[02319]    ὠργίσθη ὁ θυμός σου ἐπὶ πρόβατα νομῆς σου.

[02320]    Επιπόνην εσχες τὴν κατὰ τῶν προβάτων τῶν σῶν ἀγανάκτησιν.

[02321]    ^[73.5] Εθεντο τὰ σημεῖα αὐτῶν σημεῖα, καὶ οὐκ εγνωσαν ὡς εἰς τὴν εισοδον ὑπε ράνω.

[02322]    Απὸ τῶν Ιωσήπου περὶ τῆς ἁλώσεως λεγομένων, καιομένου δὲ τοῦ ναοῦ καὶ τῶν περὶξ ἁπάντων, οἱ Ρωμαῖοι κομίσαντες τὰς σημαίας εἰς τὸ ἱερὸν κατὰ τῆς ἀνατολικῆς πύλης αντικρυς, εθεσαν αὐτὰς αὐτόθι, καὶ τὸν Τῖτον μετὰ μεγιστῶν εὐφημιῶν ἀνέφη ναν αὐτοκράτορα.

[02323]    ^[73.7] Ενεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριόν σου εἰς τὴν γῆν, ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματός σου.

[02324]    Ακύλας·

[02325]    Ενέπρησαν πάσας ἰσχυρὰς ἀπὸ τῆς γῆς.

[02326]    Σύμμαχος·

[02327]    Ενέπρησαν πάσας τὰς συναγωγὰς τοῦ Θεοῦ εἰς γῆν.

[02328]    Θεοδοτίων·

[02329]    Ενεπύρισαν πάντας καιροὺς ἰσχυροῦ.

[02330]    ^[73.8] Ειπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν ἡ συγ γένεια αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό·

[02331]    ∆εῦτε, καταπαύ σωμεν τὰς ἑορτὰς Κυρίου ἀπὸ τῆς γῆς.

[02332]    Εἰ δὲ καὶ μὴ λόγῳ, τῇ δὲ δυνάμει ταῦτα ελεγον.

[02333]    Ερεθιστικῶς δείκνυσιν, ὡς οὐ προέ θεντο τοσοῦτον ἡμῖν, ὁπόσον σοι πολεμεῖν.

[02334]    Μετὰ πολλῆς ἐπελθόντες ἡμῖν τῆς συμ φωνίας ενα σκοπὸν ειχον τὸν ὑπὸ σοῦ δε δομένον καταλῦσαι νόμον.

[02335]    ∆ιὰ γὰρ τῶν ἑορ τῶν τὴν κατὰ νόμον πολιτείαν ἐδήλωσε.

[02336]    Ταῦτα δὲ, φησὶν, ἐτόλμων, μήτε τὰς ἐπὶ τῶν προγόνων ἡμῶν ὁρῶντες θαυματουρ γίας, μήτε ὑπὲρ προφητικῆς διελεγχόμενοι χάριτος·

[02337]    τούτων γὰρ ἁπάντων ἐξαίφνης κα τέστησαν ερημοι.

[02338]    Πάλαι γὰρ καὶ μετὰ τὴν ἐπάνοδον εσχον προφήτας, τὸν Αγγαῖον, τὸν Ζαχαρίαν, οι προέλεγον τὰ ἐσόμενα, καὶ τῶν πολεμίων τὰς ἐπιβουλὰς καταδήλους ἐποίουν.

[02339]    ^[73.11] Ινα τί ἀποστρέφεις τὴν χεῖρά σου, καὶ τὴν δεξιάν σου ἐκ μέσου τοῦ κόλπου σου εἰς τέλος;

[02340]    Χεὶρ καὶ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, ὁ Μονογενής.

[02341]    Χριστός ἐστι δεξιὰ τοῦ Πατρὸς, ὁ ων εἰς τὸν κόλπον τοῦ Πατρὸς, οθεν ἐλθὼν ἐξηγή σατο περὶ τοῦ Θεοῦ.

[02342]    Εἰ διαφέρει ἡ χεὶρ καὶ ἡ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, ἐφίστημι, μήποτε ἡ μὲν χεὶρ [τὰ] κατὰ τῶν ἐχθρῶν τοῦ λαοῦ ποιεῖ·

[02343]    ἡ δὲ δεξιὰ τὰ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ἀγαθὰ, οιον ἡ χεὶρ, οτε θυμὸν καὶ ὀργὴν καὶ θλῖψιν Αἰ γυπτίοις ὑπὲρ Εβραίων ἀπέστειλεν ὁ Θεός.

[02344]    Ινα τί ἀπεκρύβης, φησὶ πρὸς τὸν Πατέ ρα, τὸν Υἱόν σου ἐν τῷ κόλπῳ σου;

[02345]    Χριστός ἐστιν ἡ δεξιὰ τοῦ Πατρός·

[02346]    ἐκ μεταφορᾶς, [κατὰ] τὸ τοὺς παρακαλουμένους μὲν, μὴ προσιεμένους δὲ τὴν παράκλησιν·

[02347]    πρότερον ἐπὶ τὸν κόλπον τὰς χεῖρας εχων ἐπὶ τῷ ἐπι λαβέσθαι, πῶς ἐθέλει αὐτὸς τοὺς παρακα λοῦντας αὐτὰς ἀποστρέφειν εἰς τὸ ὀπίσω;

[02348]    ^[73.12] Ο δὲ Θεὸς βασιλεὺς ἡμῶν πρὸ αἰῶνος εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.

[02349]    Εντεῦθεν λαβόντες τινὲς ἀνεφήναντο τὰ Ιεροσόλυμα ὀμφαλὸν ειναι τῆς γῆς.

[02350]    Ο δὲ Υἱός σου, ὁ Χριστὸς, φησὶ, προώριστο πρὸ αἰώνων τῆς φύσεως βασιλεὺς διὰ σαρ κώσεως τῆς κατὰ ανθρωπον.

[02351]    ^[73.13,14] Σὺ ἐκραταίωσας ἐν τῇ δυνά μει σου τὴν θάλασσαν.

[02352]    Σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ υδατος.

[02353]    Σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τοῦ δράκοντος.

[02354]    ∆ιαγράφει τῷ λόγῳ τίνι τρόπῳ τὴν πα λαιὰν αὐτῶν σωτηρίαν εἰργάσατο·

[02355]    καὶ πρῶ τον μὲν τὸ παγῆναι ὡσεὶ τεῖχος τῆς θαλάσ σης τὰ υδατα, οτε ἐξ Αἰγύπτου ἐξῄεσαν·

[02356]    καὶ τοῦτό ἐστι τό·

[02357]    Εκραταίωσας τὴν θά λασσαν.

[02358]    ∆εύτερον δὲ τὸ συντριβῆναι τῶν Αἰγυπτίων ἐπὶ τῶν ὑδάτων κεφαλὴν, ους καὶ δράκοντας διὰ τὸ πονηρὸν τῆς γνώμης ὀνομάζει·

[02359]    ειτα μετὰ ταῦτα, καὶ τοῦ ἐξάρχον τος αὐτῶν βασιλέως, ον δράκοντα προηγό ρευσεν.

[02360]    Κεφαλαὶ τῶν δρακόντων εἰσὶν τὰ πρῶτα κατὰ τὴν διάνοιαν συνιστάμενα φαῦ λα νοήματα.

[02361]    Συνέτριψαν δὲ αὐτὰ δι' ων ελεγεν·

[02362]    Εῤῥήθη τοῖς ἀρχαίοις·

[02363]    Οὐ μοιχεύ σετε, ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν·

[02364]    οτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν, ηδη ἐμοίχευσεν αὐτήν.

[02365]    Καὶ ἐπὶ τῶν αλλων ὡσ αύτως.

[02366]    ^[73.16] Σὺ κατηρτίσω ηλιον καὶ [φαῦσιν].

[02367]    Φαῦσιν νῦν τὴν σελήνην ὠνόμασε.

[02368]    ^[73.18] Μνήσθητι ταύτης τῆς κτίσεώς σου.

[02369]    Εχθρὸς ὠνείδισε τὸν Κύριον, καὶ λαὸς αφ ρων παρώξυνε τὸ ονομά σου.

[02370]    Επικαλεσάμενος διὰ τῆς κτίσεως εἰς οικτον τοῦ λαοῦ τὸν Θεὸν, πάλιν ἑτέρῳ προ σώπῳ αὐτὸν ἐπικαλεῖται·

[02371]    ουτος δέ ἐστιν ὁ τρόπος τοῦ μεγαλοφρονεῖν τὸν ἐχθρόν.

[02372]    Μνήσθητι ταύτης τῆς κτίσεώς σου·

[02373]    εἰς ἐ πικουρίαν προσκαλεῖται τὸν Θεὸν διὰ τῆς κτίσεως, καί φησι·

[02374]    Μνήσθητι ταύτης·

[02375]    εἰ διὰ τοὺς ἀνθρώπους, φησὶ, τὴν κτίσιν πε ποίηκας, παράσχου τὴν ἐπικουρίαν αὐτοῖς δι' ους ἡ κτίσις γεγένηται.

[02376]    Επειδὴ οὐχ ἡμεῖς ἠδικήμεθα, ἀλλὰ σύ·

[02377]    σὺ γὰρ, ὡς Θεὸς, τῶν σῶν πτωχῶν μὴ ἀποστραφῇς τὴν ἱκεσίαν·

[02378]    σὲ γὰρ ὠνείδισεν ὁ ἐχθρὸς, καὶ λαὸς αφρων παρώξυνε·

[02379]    τούτου χάριν ἀνάστηθι.

[02380]    Νῦν μὲν αφρονα τὸν διάβολον ὀνομάζει·

[02381]    πάλιν δὲ διὰ τὸ αὐτὸν ὀνειδίζεσθαι, εἰς οικ τον καλεῖ τὸν Θεόν.

[02382]    Μνήσθητι τῶν ἐπαγγε λιῶν σου, φησὶν, ων ἐπηγγείλω τῷ Αβραὰμ δοῦναι τῷ σπέρματι αὐτοῦ, γῆν ῥέουσαν γά λα καὶ μέλι.

[02383]    ^[73.19] Μὴ παραδῷς τοῖς θηρίοις ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι;

[02384]    τῶν ψυχῶν τῶν πε νήτων σου μὴ ἐπιλάθῃ εἰς τέλος.

[02385]    Ορα πάλιν οἰκτιρμοῦ τρόπον·

[02386]    διὰ τὸ τοὺς ἐχθροὺς παροξύναι τὸ ονομα, ἐπανέτεινε τὸν τρόπον τῶν οἰκτιρμῶν·

[02387]    καὶ θηρία διὰ τὴν ὠμότητα τοὺς ἐχθροὺς ἀποκαλέσας, καὶ εχοντάς τι τοὺς ἡμαρτηκότας συγγνώμης διὰ τῆς ἐξομολογήσεως.

[02388]    Τοῦτο δὲ ευχεται μὴ ὁλοτρόπως ἀπολέσθαι τὴν Ιερουσαλὴμ, ο καὶ γέγονεν·

[02389]    πολλοὶ γὰρ τῶν σταυρωσάν νων ἐπίστευσαν καὶ ἐσώθησαν.

[02390]    ^[73.22] Ανάστα, ὁ Θεὸς, δίκασον δίκην σου.

[02391]    Ανάστηθι, καὶ δίκασον τὴν δίκην σου.

[02392]    Η ὑπερηφανία τῶν δαιμόνων καὶ τῶν αἱρετι κῶν ἐγνωσμένη σοί ἐστιν.

[02393]    ^[74.1] Εἰς τὸ τέλος, μὴ διαφθείρῃς, ψαλ μὸς τῷ Ασὰφ ῳδῆς.

[02394]    Ο δὲ Σύμμαχος·

[02395]    Επινίκιος περὶ ἀφθαρ σίας ψαλμὸς ῳδῆς.

[02396]    Ειρηται καὶ ουτος ὁ ψαλμὸς ἐκ προσώ που τῶν ἐν Βαβυλῶνι δορυαλώτων, ὑμνεῖν τὸν Θεὸν ὑπισχνουμένων, οταν τῆς θείας χάριτος ἀπολαύσωσι.

[02397]    Κατὰ δέ τινας, εὐχα ριστήριός ἐστιν, ὡς ἀπὸ Εζεχίου ὑπὲρ τῆς τῶν Ασσυρίων ἀναιρέσεως.

[02398]    Υψηλότερος δὲ περὶ ἀφθαρσίας ὁ λόγος, τῆς τοῖς δικαίοις ἀποκειμένης, οις καὶ τὸ τῆς νίκης ἀποτεθη σαύρισται βραβεῖα.

[02399]    ∆ιὸ καὶ ἐπινίκιος ἐπιγέ γραπται, καὶ εἰς τὸ τέλος ἡμᾶς ἀναπέμπει, περὶ ου φησιν ὁ ἀπόστολος·

[02400]    Ειτα τὸ τέλος, οταν παραδῷ τὴν βασιλείαν τῷ Θεῷ καὶ Πατρί·

[02401]    εἰς ο οἱ ἐνταῦθα τὸν καλὸν ἀγῶνα νενικηκότες, τῆς ἀφθάρτου ζωῆς τεύξονται, η περὶ [τοῦ] τὸν ἀρξάμενον εργου ἀγαθοῦ ἐπιτελέσαι αὐτὸ δεῖ[ν].

[02402]    ∆ιὰ τοῦτο, εἰς τὸ τέ λος, μὴ διαφθείρῃς, ειρηται, ινα μέχρι τέ λους φεύγοντες τὴν φθορὰν, ειτουν τὴν ἁμαρ τίαν, καὶ ἐν ἀφθαρσίᾳ τὸν Κύριον ἀγαπῶν τες, τουτέστιν ἐν ἀρετῇ, καὶ μὴ διαφθείραν τες τοὺς εὐσεβεῖς λογισμοὺς, τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομήσωμεν κατὰ τὴν δικαίαν τοῦ Θεοῦ κρίσιν, ης πρόῤῥησιν εχει ὁ ψαλμός·

[02403]    ὁ γὰρ εἰς τὸ τέλος ὁρῶν καὶ ποιῶν τὸ τῆς ἀφθαρσίας, κέκραγε τό·

[02404]    Μὴ διαφθείρῃς.

[02405]    Οργάνῳ δὲ καὶ φωνῇ ὁ ψαλμὸς ἀποτελεῖται·

[02406]    διὸ ψαλμὸς ῳδῆς ἐπιγέγραπται, δηλωτικὸς ων τοῦ δεῖν ἡμᾶς καὶ ὀργάνῳ διὰ τῶν σωματικῶν κινή σεων ὑμνεῖν τὸν Θεὸν, καὶ φωνῇ νοητῇ, διὰ τοῦ τὸν νοῦν ἀνακεῖσθαι τῷ δημιουργῷ.

[02407]    Λέ γεται δὲ κατὰ μὲν τὴν ἀρχὴν ὑπὸ πλήθους, ἑξῆς δὲ ὑπὸ ἑνός.

[02408]    Νόει νῦν τὸ μὲν πλῆθος τὴν ἐκκλησίαν ειναι, τὴν ἀπὸ ἐθνῶν κεκλη μένην καὶ ὑπακούσασαν τῷ καλέσαντι·

[02409]    μᾶλ λον δὲ τὸ τῶν ἀποστόλων πρόσωπον, παραι νοῦν τοῖς ἀνθρώποις σωτηρίας εχεσθαι, [διὰ τὸ] ὑποτιθέμενον αὐτοῖς τὸ Θεῖον ἐκεῖνο καὶ φοβηρὸν δικαστήριον.

[02410]    Τὸν δὲ ενα τὸν Κύ ριον εὐχαριστοῦντα ἐπὶ τῇ ἐκκλησίᾳ.

[02411]    ^[74.2] Εξομολογησόμεθά σοι, ὁ Θεὸς, ἐ ξομολογησόμεθα καὶ ἐπικαλεσόμεθα τὸ ονο μά σου.

[02412]    Εὐχαριστήσομέν σοι σφόδρα ὑπὲρ τῶν γε γενημένων·

[02413]    ὁ γὰρ διπλασιασμὸς τὴν ἐπίτα σιν τῆς εὐχαριστίας δείκνυσι.

[02414]    Καὶ τὸ σὸν ο νομα, τὸ ὑπὸ τῶν Ασσυρίων ὀνειδισθὲν, ἐπι καλεσόμεθα.

[02415]    Η ἀπὸ τοῦ ὀνόματος χριστια νοὺς καλέσομεν ἑαυτοὺς, καὶ τούτῳ λαμ πρυνθησόμεθα.

[02416]    Τάχα δὲ οἱ μὴ τέλειοι ἐξο μολογοῦνται μὲν περὶ τῶν ὑπαρξάντων αὐ τοῖς ἀγαθῶν, ἐπικαλοῦνται δὲ ὑπὲρ τοῦ αλλα λαβεῖν·

[02417]    οἱ δὲ τέλειοι ὑπὲρ τῆς φυλα κῆς ων ελαβον.

[02418]    Η ἐπεὶ διττὸς ὁ τῆς ἐξομο λογήσεως τρόπος, δὶς ειρηται τὸ ἐξομολο γεῖσθαι, τοῦ μὲν πρώτου δηλοῦντος τὴν ἐφ' ἁμαρτίαις ἐξομολόγησιν·

[02419]    τοῦ δὲ δευτέ ρου τὴν ἐφ' οις πεπόνθασιν ἀγαθοῖς εὐχα ριστίαν·

[02420]    ἐπεὶ δὲ οὐχ οιόν τέ ἐστιν ουτως ἐ πικαλέσασθαι τὸ ονομα Κυρίου, ωστε τυχεῖν τοῦ·

[02421]    Ος αν ἐπικαλέσηται τὸ ονομα Κυρίου, σωθήσεται, ἐὰν μὴ πρότερόν τις ἀποταξάμε νος τῇ ἁμαρτίᾳ ἐξομολογήσηται περὶ τῶν προημαρτημένων, διὰ τοῦτο ἡ ἐκκλησία ἐ πιμένει τῇ ἐξομολογήσει·

[02422]    ειπερ ουν καὶ ἡ μεῖς θέλομεν ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις εὑρε θῆναι καὶ σωθῆναι μετ' αὐτῶν, κατήγοροι τῆς ἑαυτῶν ἁμαρτίας γενώμεθα, τέλεον κα ταλιπόντες αὐτήν.

[02423]    ^[74.3] ∆ιηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου, οταν λάβω καιρὸν, ἐγὼ εὐθύτητας κρινῶ.

[02424]    Ενικῶς τοῦτο εἰπὼν ὡς ἑκάστου τοῦτο λέγοντος, οπερ ἐν τῇ κοινῇ πάντων γίνεται φωνῇ·

[02425]    τὸ δ' οταν λάβω καιρὸν, τουτέστιν οταν ἐπανέλθωμεν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας, διὰ τὸ μὴ ἐξεῖναι ᾳδειν ἐπὶ τῆς ἀλλοτρίας·

[02426]    διη γεῖσθαι δὲ τοῦ Θεοῦ τὰ θαυμάσια ὑπισχνεῖ ται καὶ ὁ ἀποστολικὸς χορὸς, τῶν διωκόν των ἀπαλλαγείς.

[02427]    Τάχα δὲ ὁ Σωτὴρ λέγει ταῦτα πρὸς τὸν Πατέρα περὶ τῆς ἐκκλησίας, οτι οὐδέπω ταύτας χωροῦσι τὰς διηγήσεις τῶν μυστηρίων σου, ἀλλὰ καιροῦ δέονται τῆς τελείας ἐπιστροφῆς.

[02428]    Εἰ θέλοι ουν καὶ ἡμῶν εκαστος ἀκοῦσαι τοῦ Ιησοῦ διηγου μένου τὰ θαυμάσια τοῦ Πατρὸς, δότω αὐτῷ καιρόν·

[02429]    δίδωσι δὲ καιρὸν ὁ βιοὺς καλῶς.

[02430]    Τὸ μὲν ουν διηγήσομαι, ἀνθρώπινον, τὸ δὲ ἑξῆς Θεοῦ φωναὶ, ωσπερ νοοῦμεν, τὸ εθος ἐχού σης τῆς γραφῆς τὰς μεταβάσεις ποιεῖσθαι τῶν προσώπων, ανευ τοῦ ἐπισημαίνειν.

[02431]    Ο Μονογενὴς εἰσάγεται τὰς οἰκείας ἐνεργείας διδάσκων, καὶ τὴν τοῦ Πατρὸς θεολογίαν διε ξιών.

[02432]    Αντὶ δὲ τοῦ οτε λάβω καιρὸν, συνταγὴν ὁ Σύμμαχος ειπε, τοῦ λόγου δηλοῦντος ὡς ἐπειδὰν ὁ συνταχθείς μοι παρὰ σοῦ τῆς ἐπιδημίας καιρὸς ἐπιστῇ, πάντα σου, Πάτερ, τὰ θαυμάσια τοῖς ἐξ ἐθνῶν διηγήσομαι·

[02433]    δι καιοσύνης γὰρ εργον τὸ μὴ μόνον Ιουδαίους προσίεσθαι, ἀλλ' ἐξ ἁπάντων ἐθνῶν ποιεῖσ θαι τῶν σωζομένων τὴν ἐκλογὴν, διὸ ἐπά γει·

[02434]    Εγὼ εὐθύτητας κρινῶ.

[02435]    Αυτη τοῦ σωτῆρος ἡ φωνὴ, δικαίως κρί νειν ἀπαγγελλομένου κατὰ τὸν καιρὸν τοῖς ἀδικοῦσι καὶ τοῖς ἀδικουμένοις·

[02436]    μόνος γὰρ αὐτὸς εὐθύτητας κρινεῖ·

[02437]    κατὰ δὲ τὴν ἱστο ρίαν, ἐγὼ, φησὶν, ὑμῖν δικάσω καὶ Βαβυλω νίοις καὶ Ασσυρίοις.

[02438]    ^[74.4] Ετάκη ἡ γῆ, καὶ πάντες οἱ κατοι κοῦντες αὐτήν.

[02439]    Αλλὰ μαρτυρησάτω καὶ ἡμῖν Ιησοῦς, οτι ἡ εἰκὼν τοῦ χοϊκοῦ καὶ ἡ ἐν τῷ θνητῷ ἡμῶν σώματι βασιλεύουσα ἁμαρτία, καὶ πᾶν τὸ γήϊνον, καὶ ἡ περὶ τὰ γήϊνα ἐνέργεια, μετὰ τῶν ῳκειωμένων τοῖς γηΐνοις ἀντικει μένων δυνάμεων, οὐ μόνον ἀπετέθη, ἀλλὰ καὶ οἱονεὶ ἐξηφανίσθη τέλεον.

[02440]    Εὰν γὰρ τῷ πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατώ σωμεν, ὡς πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Ιησοῦ περιφέρειν ἡμᾶς, ἐρεῖ περὶ τῆς ἐν ἡμῖν γῆς καὶ τῶν γηΐνων τὸ ἐτάκη ἡ γῆ.

[02441]    Καὶ ἐν τῇ συντελείᾳ δὴ ἐρχομένης τῆς κρίσεως, ὁ οὐ ρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, καὶ οἱ ἐν τῇ γῇ ἀποθανοῦνται.

[02442]    ^[74.5,6] Ειπα τοῖς παρανομοῦσι μὴ πα ρανομεῖν, καὶ τοῖς ἁμαρτάνουσι·

[02443]    Μὴ ὑψοῦτε κέρας.

[02444]    Μὴ ἐπαίρετε εἰς υψος τὸ κέρας ὑμῶν, μὴ λαλεῖτε κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν.

[02445]    Πλὴν ἀλλὰ καὶ τοῖς καθ' ολης τῆς οἰκου μένης εθνεσι διὰ τῶν ἀποστόλων ἐμαρτύρατο μὴ παρανομεῖν, μηδὲ λαλεῖν ἀδικίαν κατὰ τοῦ Θεοῦ.

[02446]    Παρανομοῦσι γὰρ οἱ ἀπὸ τοῦ λαοῦ, οιτινες ἀκούοντες τῶν νόμων, οὐκ ἐ τήρουν αὐτούς.

[02447]    ^[74.8] Οτι ὁ Θεὸς κριτής ἐστι·

[02448]    τοῦτον ταπεινοῖ καὶ τοῦτον ὑψοῖ.

[02449]    Ον θέλει δηλαδὴ κατὰ τὴν ἀξίαν τῶν βεβιωμένων ἑκάστῳ.

[02450]    Η ταπεινοῖ μὲν τὸν ἐκ περιτομῆς λαὸν, ὑψοῖ δὲ τὸν ἀπὸ τῶν ἐθνῶν, κατὰ τὰ εἰρημένα ἐν ταῖς ἀραῖς·

[02451]    Οτι ὁ προσήλυτος ος ἐστιν ἐν σοὶ, ἀναμνήσεται ἐπὶ σὲ ανω, ανω·

[02452]    σὺ δὲ καταβήσῃ κάτω, κάτω.

[02453]    Καὶ αλλως·

[02454]    τοῦτον ταπεινοῖ, τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς, καὶ τοῦτον ὑψοῖ, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ πνεῦμα.

[02455]    Καὶ μέντοι αὐτὸς καθιστᾷ βασιλεῖς καὶ μεθιστᾷ.

[02456]    Καὶ ταπεινοῖ μὲν ἀσεβεῖς, ὑψοῖ δὲ τοὺς ταπεινοὺς τῇ καρ δίᾳ.

[02457]    ^[74.9] Οτι ποτήριον ἐν χειρὶ Κυρίου, οι νου ἀκράτου πλῆρες κεράσματος.

[02458]    Κέρασμα τὸν οὐρανὸν ὀνομάζει.

[02459]    ^[74.10] Καὶ πάντα τὰ κέρατα τῶν ἁμαρ τωλῶν συνθλάσω.

[02460]    Κλάσματα λέγει τὴν φθοράν.

[02461]    ^[75.3] Καὶ ἐγεννήθη ἐν εἰρήνῃ ὁ τόπος αὐτοῦ, καὶ τὸ κατοικητήριον αὐτοῦ ἐν Σιών.

[02462]    Αλλ' εἰ μὲν ὁ παρὰ Ιουδαίοις τιμώμενος τόπος ἀπόρθητος καὶ ἀπολέμητος ἐπεφύλα κτο, λόγον αν ειχε συγχωρεῖν Ιουδαίοις αὐ τὸν ειναι νομίζειν τὸν ὑπὸ τῶν γραφῶν δη λούμενον.

[02463]    Εἰ δὲ ουτος μὲν ἐκ βάθρων ηρται ἁλοὺς πολλάκις ὑπὸ πολεμίων, ἐν εἰρήνῃ δὲ λέγεται ὁ τόπος τοῦ Θεοῦ, οὐκ αν δύναιτο ἀληθῶς λογίζεσθαι τόπος ειναι Θεοῦ, ὁ πολ λάκις ὑπὸ πολεμίων ἁλούς·

[02464]    διὸ οὐδ' ειρηκεν ὁ προφήτης·

[02465]    Εν Σαλὴμ γέγονεν ὁ τόπος αὐ τοῦ, ὡς αν μέν τις Ιουδαϊκῶς νοήσῃ τὰ Ιεροσόλυμα·

[02466]    ἀλλ' ἀντὶ ταύτης, τὴν διάνοιαν τοῦ πράγματος παρέστησεν, ἀντὶ τοῦ Σαλὴμ εἰ πὼν ἐν εἰρήνῃ.

[02467]    Εἰ μὲν ουν καὶ ἐπὶ γῆς εὑρίσ κοιντο ψυχαὶ ἐν εὐσταθίᾳ καὶ ἀταραξίᾳ καὶ γαλήνῃ διάγουσαι, εἰκότως αν λέχθειεν καὶ αὐταὶ τόπος Θεοῦ, ὡς αἱ χωρητικαὶ ουσαι θείου Πνεύματος.

[02468]    Εἰ δὲ σπανίως εὑρίσκοιντο ἐπὶ γῆς τοιοῦτοι, ἐν δὲ τῇ κατ' οὐράνιον χρη ματίζουσι τοῦ Θεοῦ πόλεις αἱ τῶν ἁγίων ψυ χαὶ, ενθεν ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στε ναγμὸς, δῆλον οτι εἰρήνης εσται τόπος ἡ ανω Ιερουσαλὴμ ὡς ἐλευθέρα, ορασις ἀλη θῶς ουσα εἰρήνης·

[02469]    ἀλλὰ γὰρ παντὶ τρόπῳ καὶ ἡμῖν ἀποδιωκτέον τὴν τῶν παθῶν τα ραχὴν, ιν' εἰρήνην τὴν ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν εχοντες, τόπος γινώμεθα Θεοῦ.

[02470]    Εσό μεθα δὲ καὶ κατοικητήριον αὐτοῦ, σκοπευ τικοὶ τῆς ἀληθείας καὶ ἀρετῆς προθέμενοι ειναι.

[02471]    Σιὼν γὰρ σκοπευτήριον ἑρμηνεύεται.

[02472]    Ως ουν ὁ ἁμαρτωλὸς δίδωσιν τόπον τῷ δια βόλῳ, ουτως ὁ καλὸς καὶ ὁ ἀγαθὸς δίδωσι τόπον τῷ Θεῷ ἐν τῷ ἡγεμονικῷ αὐτοῦ, ζη τοῦντι ἐνοικῆσαι ἐν ἡμῖν καὶ ἐμπεριπατῆσαι, καὶ μονὴν ποιῆσαι·

[02473]    καὶ ψυχὴ γενομένη σκο πευτήριον καὶ χρηματιστήριον τοῦ τόπου τοῦ Θεοῦ, εσται κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ.

[02474]    ^[75.11] Οτι ἐνθύμιον ἀνθρώπου ἐξομολο γήσεταί σοι.

[02475]    Τοῦτο τὸ ἐνθύμιον αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐστὶν, μὴ ἐφαπτομένης εξωθεν δυνάμεως ἀγαθῆς η πονηρᾶς, λέγεται δὲ καὶ λογισ μός.

[02476]    ^[76.1] Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα, καὶ ἡ φωνή μου πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ προσέ σχε μοι.

[02477]    Τί δὲ τὸ πρὸς Κύριον;

[02478]    οτι ἡ τῶν πολλῶν φωνὴ οὐκ ἀναφέρεται πρὸς τὸν Κύριον·

[02479]    οὐδὲ γὰρ κατὰ Κύριον πρόεισιν αυτη·

[02480]    τοῦ δὲ δικαίου οὐ μόνον ἡ κατὰ τὴν εὐχὴν φω νὴ, ἀλλὰ πᾶσα φωνὴ ἱεροῦται τῷ Κυρίῳ, τῷ ἀεὶ λέγειν α δεῖ, καὶ πᾶσα ειναι κατὰ Θεόν.

[02481]    Καὶ ἡμεῖς ουν ἐὰν μὴ ολῃ ἀνακειμένῃ ψυ χῇ αὐτῷ εὐχώμεθα, ἀλλὰ παρὰ τὸν καιρὸν μόνον εὐχώμεθα, κεκραξόμεθα τῇ φωνῇ πρὸς τὸν Θεὸν, οὐ καθαρᾷ δὲ φωνῇ εὐχόμενοι, οὐκ ἀκουσθησόμεθα.

[02482]    Εγὼ καν προσέχῃ μοι ὁ Θεὸς, διὰ τὴν ἐν ἐμοὶ ανοιαν οὐκ αἰσθάνο μαι οτι προσέσχε μοι ὁ Θεός·

[02483]    ὁ δὲ ηδη διαβε βηκὼς καὶ προκόπτων, οὐκ ἀναισθητεῖ τῆς τοῦ Θεοῦ προσοχῆς, η τῆς ἀποστροφῆς·

[02484]    διὸ νῦν μὲν λέγει οτι προσέσχε μοι.

[02485]    Ετέρωθι δὲ ινα τί τὸ πρόσωπόν σου ἀποστρέφεις ἀπ' ἐ μοῦ;

[02486]    ἐάν ποτε αισθησθε ἀπεστραμμένου αὐ τοῦ, η διὰ πειρασμοῦ, η ὁπωσδήποτε τοῦ Θεοῦ κτλ.

[02487]    ^[76.4] Εμνήσθην τοῦ Θεοῦ καὶ εὐφράνθην.

[02488]    Ηδολέσχησα, καὶ ὠλιγοψύχησε τὸ πνεῦμά μου.

[02489]    Οὐ κομίζει ὀλιγοψυχίαν καὶ λύπην μνη μονευθεὶς ὁ Θεὸς, ἀλλὰ καὶ εὐφροσύνην ἐρ γάζεται.

[02490]    Οὐδὲν γὰρ ουτω παρακαλεῖ ψυχὴν, ὡς μνήμη Θεοῦ·

[02491]    μνήμη γὰρ Θεοῦ εὐφραίνει ψυχήν.

[02492]    Ο δὲ ἐπιλαθόμενος αὐτῆς πενθήσει πικρῶς.

[02493]    Αδολεσχία ἐστὶν ἡ περί τι συ νεχὴς διατριβὴ καὶ ὁμιλία.

[02494]    ^[76.5] Προκατελάβοντο φυλακὰς πάντες οἱ ἐχθροί μου.

[02495]    Τοῦτο γνώρισμά ἐστι πολλῆς ἀγρυπνίας.

[02496]    μόνον Θεὸν ἀναπολήσας καὶ μνησθεὶς ἐν τοῖς ὀδυνήροις, εὐφράνθην.

[02497]    ^[76.7] Καὶ ἐμελέτησα νυκτὸς μετὰ τῆς καρδίας μου, ἠδολέσχουν καὶ εσκαλεν τὸ πνεῦμά μου.

[02498]    Τὸ εσκαλλον ὁ Θεοδοτίων ἐξηρεύνησεν·

[02499]    ὁ δὲ Σύμμαχος, ἐσκάλεσεν ειρηκεν.

[02500]    Ταῦτά φησι·

[02501]    Νύκτωρ παρ' ἐμαυτῷ λογιζόμενος, ἀ νηρεύνων.

[02502]    Τί δέ ποτε τῶν ἡμετέρων προγό νων τοσαύτην ἐποιήσατο πρόνοιαν;

[02503]    ἡμῶν δὲ κακοπραγούντων ὑπερορᾷ;

[02504]    ἐλογιζόμην δὲ πρὸς τούτοις καὶ ταῦτα·

[02505]    Αρα μὴ παντε λῶς τὰ καθ' ἡμᾶς ἀπηγόρευσεν καὶ ἀλλο τρίους ἡμᾶς τῆς αὐτοῦ κηδεμονίας ἀπέφη νεν;

[02506]    ^[76.11] Καὶ ειπα·

[02507]    Νῦν ἠρξάμην, αυτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Υψίστου.

[02508]    ∆εξιάν φησι ἀντιλαμβανομένην ἁγίων καὶ σώζουσαν αὐτοὺς, καὶ καταφέρουσαν ἐχθροὺς καὶ ἀνατρέπουσαν αὐτοὺς ἀνθεστηκότας·

[02509]    ἠλλοιώμην ἐγὼ, πεφρόνηκα, λοιπὸν ὀρθῶς διάκειμαι, διότι καὶ ἀγαπᾷ Θεὸς τοὺς ἁ γίους.

[02510]    ^[76.14] Ο Θεὸς, ἐν τῷ ἁγίῳ ἡ ὁδός σου.

[02511]    Αγιος ει, φησὶ, καὶ ἐν ἁγίοις ἀναπαύῃ, καὶ ἐν τούτοις ἐνοικεῖς καὶ ἐμπεριπατεῖς.

[02512]    ^[76.16] Ελυτρώσω ἐν τῷ βραχίονί σου τὸν λαόν σου.

[02513]    Βραχίων τοῦ Θεοῦ ὁ Χριστὸς, δι' ου ἠνέρ γησεν τὰ ἐν ἡμῖν ἀγαθὰ, τὰ κατὰ τὴν ἐπι θυμίαν αὐτοῦ γεγονότα.

[02514]    ^[76.17] Ειδοσάν σε υδατα, ὁ Θεὸς, ειδοσάν σε υδατα.

[02515]    Νῦν τὰ υδατα λογικὰς φύσεις σημαίνει.

[02516]    ^[76.18,19] Φωνὴν εδωκαν αἱ νεφέλαι, καὶ γὰρ τὰ βέλη σου διαπορεύονται.

[02517]    Φωνὴ τῆς βροντῆς σου ἐν τῷ τροχῷ.

[02518]    Νεφέλας ἐν τούτοις [λέγει] τοὺς ἀποστό λους, τοὺς τὸν εὐαγγελικὸν καὶ οὐράνιον δια κονοῦντες λόγον·

[02519]    βέλη δὲ τὰς ἐνεργείας τοῦ Πνεύματος.

[02520]    Ομοιον ουν ὡσεὶ λέγοιεν·

[02521]    ἐνέργειαι εἰς τοὺς ἁγίους μαθητὰς ἐξάκουστοι πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ γεγόνασιν.

[02522]    Ιστέον δὲ ὡς καὶ αὐτὸς ὁ Χριστὸς βέλος ἐκλεκτὸν ὠνό μασται παρὰ τῷ Ησαΐᾳ.

[02523]    Βροντὴν, τὸν εὐαγ γελικὸν λόγον, τὸν κατακτυπήσαντα τὴν ἐπούρανον, διὸ καὶ τὸν εὐαγγελιστὴν υἱὸν βροντῆς ἐπεκάλεσε.

[02524]    Τροχὸν δὲ τῶν ἀνθρώ πων τὸν βίον, ὡς ἐκ τοῦ Ιεζεχιὴλ εστι μα θεῖν.

[02525]    Αλλος δὲ φωνὴν ἐν τῷ τροχῷ, ἡ νίκα ἐνέδησε τοὺς αξονας τῶν αἰγυπτίων ἁρμάτων.

[02526]    ^[76.21] Ωδήγησας ὡς πρόβατα τὸν λαόν σου ἐν χειρὶ Μωϋσῆ καὶ Ααρών.

[02527]    Η κατὰ Μωσέα φιλοσοφία τετραχῆ τέ μνεται·

[02528]    εἰς τὸ ἱστορικὸν, καὶ τὸ κυρίως λε γόμενον νομοθετικὸν, απερ αν ειη τῆς ἠθι κῆς πραγματείας ιδια·

[02529]    τὸ τρίτον τε εἰς τὸ ἱερουργικὸν, ο ἐστιν ηδη τῆς φυσικῆς θεω ρίας, καὶ τέταρτον ἐπὶ πᾶσι τὸ θεολογικὸν ει δος.

[02530]    Τετραχῶς δὲ ἡμῖν ἐκληπτέον καὶ τοῦ νόμου τὴν βουλὴν ὡς τύπον τινὰ δηλοῦσαν, η ὡς σημεῖον ἐμφαίνουσαν, η ὡς ἐντολὴν κυροῦσαν εἰς πολιτείαν ὀρθὴν, η θεσπίζουσαν ὡς προφητείαν.

[02531]    Ταύτῃ δὲ μεθόδῳ Μωϋσῆς καὶ Ααρὼν ὁδηγοῦσι τὸν ἀπὸ κακίας ἐπ' ἀ ρετὴν ὁδεύοντα λαόν.

[02532]    ^[77.1] Συνέσεως τῷ Ασάφ.

[02533]    Προσέχετε λαός μου τὸν νόμον μου, κλί νατε τὸ ους ὑμῶν εἰς τὰ ῥήματα τοῦ στό ματός μου.

[02534]    Ταύτης γὰρ δεόμεθα εἰς θήραν τῆς προ κειμένης διανοίας, ωστε γνῶναι τίς ὁ λόγος, καὶ τίς ὁ λαὸς αὐτοῦ, καὶ τίς ὁ νόμος, ετερος ων παρὰ τὸν τοῦ Μωσέως.

[02535]    ∆αυὶδ γὰρ οὐκ ην νομοθέτης, ινα λέγῃ·

[02536]    Προσέχετε τῷ νόμῳ μου, οὐδὲ ηρμοττεν αὐτῷ λέγειν·

[02537]    Τὰ ῥήμα τα τοῦ στόματός μου.

[02538]    Οὐ γὰρ οἰκεῖα, τὰ δὲ πρὸς τοῦ Πνεύματος προέφερε ῥήματα.

[02539]    Ο μὲν ουν λέγων σωτήρ ἐστι, νόμος δὲ αὐτοῦ τὸ εὐαγγέλιον, καὶ λαὸς οἱ χριστιανοί.

[02540]    Τά χα δὲ εἰ μὴ Ματθαῖος ειπεν οτι ἐκ προσώ που τοῦ Σωτῆρός ἐστιν ὁ ψαλμὸς, οὐκ αν ἐτόλμησα, διὰ τό·

[02541]    Οσα ἠκούσαμεν, καὶ τὰ ἑξῆς, ἐπὶ τὸν Σωτῆρα ἀναγαγεῖν τὰ γεγραμ μένα.

[02542]    Νῦν δὲ σώζω, καὶ οτι ὁ Σωτὴρ ὁ λέ γων ἐστὶ, καὶ οτι οὐ δι' ολου τοῦ ψαλμοῦ λέγει ὁ Σωτήρ.

[02543]    Ταῦτα μὲν εἰς τὸ καθάραι τὸ λέγειν πρό σωπον, κατὰ λέξιν δὲ ἀκούσωμεν.

[02544]    Προσέχετε κτλ.

[02545]    Νόμου οντος τοῦ κατὰ Μωσέα, ευχεται τὸ ἐν τῷ προφήτῃ Πνεῦμα ἐν τῷ Θʹ ψαλμῷ, οπως ἀναστήσῃ τοῖς εθνεσι νομοθέτην, καὶ διαθήσεται διαθήκην καινὴν, κατὰ Ιερεμίαν, καὶ ἀλλαχόσε λέγει·

[02546]    ∆ώσω αὐτοῖς καρδίαν ἑτέραν τοῦ φοβεῖσθαί με, καὶ ὁδὸν ἑτέραν.

[02547]    Ηλθεν ουν ὁ Σωτὴρ, καὶ λέγει Χριστιανοῖς, τῷ λαῷ αὐτοῦ, τῷ ἐξ ἐ θνῶν·

[02548]    Προσέχετε, λαός μου, τῷ ἐμῷ νόμῳ, τῷ εὐαγγελικῷ, περὶ ου ειρηται·

[02549]    Εκ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος, ἀλλὰ μὴ ὁ τοῦ Μωσέως.

[02550]    μηκέτι σαββατίζετε, μὴ πάλιν αζυμα ποιή σητε, μηκέτι κατὰ τὰ πρῶτα καὶ παλαιὰ πορεύεσθε.

[02551]    Ιδοὺ, γέγονε τὰ πάντα καινὰ, τὰ ἀρχαῖα παρῆλθον.

[02552]    Οτι δὲ λαὸς Χρι στοῦ τὰ εθνη, Ζαχαρίας φησί·

[02553]    Καταφεύξον ται εθνη πολλὰ ἐπὶ τὸν Κύριον, καὶ εσονται αὐτῷ εἰς λαόν.

[02554]    ^[77.2] Ανοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματα ἀπ' ἀρχῆς.

[02555]    Καὶ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ πρῶτον ἀπὸ τοῦ νόμου αρχεται ὁ Κύριος λέγων·

[02556]    Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ειτα λέγει τὰς παρα βολάς.

[02557]    ∆εῖ δὲ καὶ ἡμᾶς πρῶτον τῷ νόμῳ ἐπιμελῶς ἐμμελετῆσαι, καὶ μετὰ τὴν κατόρ θωσιν τῶν ἐθῶν ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν θεολογίαν, ητοι τὰ τοῦ στόματος ῥήματα·

[02558]    οὐκ αἰσθη τῶς δὲ πάρεστι Χριστὸς, τὸ ῥῆμα λαλῶν, ινα κλίναντες τοῦτο τὸ ους πληρώσωμεν τὴν ἐντολὴν, ἀλλ' εστιν αλλο τι ἐν ἡμῖν ους, περὶ ου λέγει ὁ Σωτήρ·

[02559]    Ο εχων ωτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

[02560]    Παραβολή ἐστι λόγος ὡς περὶ γενομένου τοῦ μὴ γενομένου κατὰ τὸ ῥητὸν, δυναμένου δὲ γενέσθαι, τροπικῶς δηλωτικὸς τῶν πραγ μάτων ἐκ μεταλήψεως τῶν ἐν τῇ παραβολῇ λεγομένων·

[02561]    η λόγος ἀπό τινος οὐ κύριον μὲν ἐμφορῶν τῷ κυρίῳ, ἐπὶ δὲ τὸ ἀληθὲς καὶ κύριον αγων τὸν συνιέντα·

[02562]    η λέξις δι' ἑ τέρων τὰ κυρίως δηλούμενα μετ' ἐνεργείας παριστάνουσα.

[02563]    ^[77.3-6] Οσα ἠκούσαμεν καὶ εγνωμεν αὐ τὰ, καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν διηγήσαντο ἡμῖν·

[02564]    οὐκ ἐκρύβη ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῶν εἰς γε νεὰν ἑτέραν, ἀπαγγέλλοντες τὰς αἰνέσεις Κυρίου καὶ τὰς δυναστείας αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ α ἐποίησε.

[02565]    Καὶ ἀνέστησε μαρτύριον ἐν Ιακὼβ, καὶ νόμον εθετο ἐν Ισραὴλ, ον ἐτείλατο τοῖς πατράσιν ἡμῶν, γνωρίσαι αὐτὸν τοῖς υἱοῖς αὐτῶν, οπως αν γνῷ γενεὰ ἑτέρα, υἱοὶ οἱ τεχθησόμενοι, καὶ ἀναστήσονται, καὶ ἀπαγγελοῦσιν αὐτὰ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν, ινα θῶνται ἐπὶ τὸν Θεὸν τὴν ἐλπίδα αὐτῶν, καὶ μὴ ἐπιλάθωνται τῶν ερ γων τοῦ Θεοῦ, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐκζη τήτωσιν, ινα μὴ γένωνται ὡς οἱ πατέρες αὐ τῶν, γενεὰ σκολιὰ καὶ παραπικραίνουσα·

[02566]    γενεὰ ητις οὐ κατηύθυνε ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς, καὶ οὐκ ἐπιστώθη μετὰ τοῦ Θεοῦ τὸ πνεῦμα αὐτῆς.

[02567]    Τὸ ἑξῆς οἱ πατέρες ἡμῶν διηγήσαντο ἡ μῖν, ἀπαγγέλλοντες τὰς αἰνέσεις τοῦ Κυ ρίου.

[02568]    Τὰ μὲν ουν πρῶτα ἐξ ἑνὸς ἐλέγετο προσώπου τοῦ Χριστοῦ, τὰ δὲ προκείμενα λέλεκται μὲν ἐκ τοῦ αὐτοῦ·

[02569]    συμπαραλαμ βάνει δὲ καὶ ετερα πρόσωπα, ὑποκαταβὰς τῆς αὐτοῦ θεότητος, καὶ ἀνθρωπίνως φθεγ γόμενος.

[02570]    Οἱ δὲ συμπαραλαμβανόμενοι εἰσὶν οἱ κατὰ σάρκα ὁμογενεῖς αὐτοῦ μαθηταί.

[02571]    ∆ιὸ πληθυντικῶς διεξέρχεται τὰ μετὰ χεῖ ρας.

[02572]    Οτε μὲν γὰρ οἰκεῖον νόμον αὐτοῖς προ ϋβάλετο, σὺν αὐθεντίᾳ βασιλικῇ ἐξ ἑνὸς προ σώπου προεφέρετο τὴν ἐπαγγελίαν.

[02573]    Νῦν δὲ οτε τῶν παλαιῶν ἀναγνωσμάτων ἐπιτέμνει τὴν διήγησιν, κοινοποιεῖ τὸν λόγον, καὶ ἠκούσαμεν, ειπε, διὰ τὸ πρόσλημμα, καὶ εγνωμεν, ἀντὶ τοῦ ἐβεβαιώθημεν περὶ αὐτῶν, καὶ ἐπληροφορήθημεν, τῶν πατέρων ἡμῖν διηγησαμένων, Μωσέως, φημὶ, καὶ τῶν προ φητῶν.

[02574]    Τούτων γὰρ υἱὸς ὁ Χριστὸς διὰ τῆς μητρός.

[02575]    Τάχα δὲ καὶ οἱ μαθηταὶ ἀποκρίνοντες καί φασιν·

[02576]    Οσα ἠκούσαμεν καὶ εγνωμεν, καὶ τὰ ἑξῆς.

[02577]    Οὐ πάντων δέ ἐστιν τὸ ἀκού ειν καὶ τὸ γινώσκειν, η μόνον τῶν συνιέντων τοὺς λόγους·

[02578]    ἀλλ' οὐδὲ πᾶσιν οἱ φύσει πα τέρες διηγήσαντο, ἀλλά τισι, καὶ οἱ κατ' ἐπισ τήμην καὶ θέσει.

[02579]    Ημεῖς γοῦν οἱ ἐξ ἐθνῶν τῷ θείῳ Λόγῳ προσελθόντες, οὐκ εχομεν διδασκάλους ἐπιγράψασθαι τῶν μαθημάτων τοὺς κατὰ σάρκα πατέρας.

[02580]    Εἰ δὲ βούλει, ταῦτα οἱ Χριστοῦ νοῦν εχοντες συνῆκαν πνευματικῶς·

[02581]    οὐ γὰρ ἐκρύβη ἀπ' αὐτῶν τῶν πατέρων κατ' ἐπιστήμην διηγησαμένων αὐ τοῖς.

[02582]    Καὶ αὐτοὶ δὲ ουτοι τοῖς τέκνοις ἑαυτῶν γεννηθεῖσιν ὑπ' αὐτῶν διὰ παιδεύσεως ἐφα νέρωσαν τὰ ἀπ' ἀρχῆς προβλήματα, οπως καὶ εἰς τὴν ἑξῆς αὐτῶν γενεὰν γνωστὰ, καὶ μὴ κεκρυμμένα τυγχάνῃ.

[02583]    Οσα ουν, φησὶ, παρὰ τῶν πατέρων δεδιδάγμεθα ἀκούσαν τες, πάντα ταῦτα διὰ τῶν εργων καὶ τῆς αὐ τοῦ Χριστοῦ παρουσίας ἐγνώκαμεν, οὐχ ἑτέ ρᾳ δὲ γενεᾷ, ἀλλὰ τοῖς τέκνοις αὐτῶν πέ πρακται τὰ παρὰ τοῦ Σωτῆρος μεγαλουρ γήματα.

[02584]    ∆ιὸ οὐκ ἐπαύσαντο αὐτοῖς ἐπαγ γέλλοντες τὰς αἰνέσεις τοῦ Κυρίου, καὶ τὰς δυναστείας αὐτοῦ, τουτέστι τὰ θαυμαστὰ καὶ αἰνετὰ, καὶ θείας δυνάμεως δηλωτικὰ εργα αὐτοῦ.

[02585]    Κατὰ δὲ τὸ πρόχειρον·

[02586]    Ανωθεν, φησὶ, καὶ ἐξ ἀρχῆς οἱ τῶν θαυμάτων αὐτόπται τοὺς προσεχῶς οἰκείους παίδας, ταῦτα ἐδί δαξαν, κἀκεῖνοι τοῖς ἐκγόνοις παρέπεμψαν, οὐ κρύψαντες α εμαθον πρὸς τὴν ἑτέραν μετὰ αὐτοὺς γενεὰν καὶ ἑξῆς.

[02587]    Τοῦτο δὲ ἐποίουν, τῷ θείῳ νόμῳ πειθόμενοι, τῷ λέγοντι·

[02588]    ∆ιδά ξεις αὐτὰ τοὺς υἱούς σου καὶ τοὺς τῶν υἱῶν σου.

[02589]    ∆ιὸ ἐπάγει·

[02590]    Οὐκ ἐκρύβη ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῶν εἰς γενεὰν ἑτέραν, ἐπαγγέλλοντες τὰς αἰνέσεις Κυρίου, καὶ τὰς δυναστείας αὐτοῦ, καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ α ἐποίησε, καὶ ἀ νέστησε μαρτύριον ἐν Ιακὼβ, καὶ νόμον ε θετο ἐν Ισραὴλ, ον ἐνετείλατο τοῖς πατρά σιν ἡμῶν, γνωρίσαι αὐτὸν τοῖς υἱοῖς αὐτῶν, οπως αν γνῷ γενεὰ ἑτέρα, υἱοὶ οἱ τεχθησό μενοι, καὶ ἀναστήσονται, καὶ ἐπαγγελοῦσιν αὐτὰ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν.

[02591]    ∆ιεμαρτύρετο, φησὶ, καὶ νόμον διέθετο τῷ.

[02592]    προτέρῳ λαῷ ἐντειλάμενον αὐτοῖς γνωρίσαι αὐτὸν τοῖς ἀπογόνοις, ὡς αν μηδεμίαν λάθῃ γενεάν.

[02593]    Τὰ δὲ συμπέρασμα τοῦ νόμου, καὶ ὁ σκοπὸς ουτος ην, ινα μαθόντες τὰ γεγο νότα, βεβαίαν κτήσαιντο τὴν εἰς αὐτὸν ἐλ πίδα, καὶ τοῖς ὑπ' αὐτοῦ τεθεῖσι νόμοις ἀκο λουθήσωσι·

[02594]    καὶ ινα μὴ γένωνται ὡς οἱ πα τέρες·

[02595]    ἠθέτουν γὰρ ἀεὶ, καὶ οὐκ ἐβιβαιοῦτο ἡ καρδία αὐτῶν πρὸς αὐτόν.

[02596]    Τοῦτο γὰρ τὸ οὐκ ἐπιστώθη μετὰ τοῦ Θεοῦ τὸ πνεῦμα αὐτῆς.

[02597]    Πνεῦμα δὲ νῦν τὴν προαίρεσιν, τὴν τῆς γνώ μης διαθέσιν λέγει.

[02598]    Σκολιὸν δὲ καλεῖ, οὐχ οτι ἐκ φύσεως ην φαύλη, ἀλλ' οτι εκουσα οὐ κατηύθυνε τὴν καρδίαν ἑαυτῆς, οὐδ' ειχεν ὀρθὴν πίστιν πρὸς τὰς θείας ἐπαγγελίας, ἀλλ' ἐδίσταζε, καὶ παρεπίκραινε διὰ τοῦτο γογγύζειν ἐν τοῖς δυσχερέσι.

[02599]    Καὶ ταῦτα μὲν ὁ ∆αυὶδ παρεγγυᾷ τοῖς περὶ αὐτόν.

[02600]    Σὺ δὲ καὶ ουτως ἐπιβαλεῖς·

[02601]    Μαρτύριόν φησι τοῦ μαρτυρίου, ἐν ῃ καὶ πλάκες, παιδαγωγῶν αὐτοὺς εἰς τὸ γνῶναι διὰ τοῦ νόμου τὸν κα τὰ καιρὸν ἐπιδημοῦντα Σωτῆρα τῷ γένει, οπως οἱ τεχθησόμενοι υἱοὶ, τουτέστιν οἱ μακάριοι μαθηταὶ τὰ θαυμάσια α κατώρ θωσεν ὁ Χριστὸς, ἀπαγγελοῦσι τοῖς προσελ θοῦσι τῇ πίστει, καὶ ταῦτα αὐτοῖς διηγήσον ται, δι' ων δυνήσονται μόνον ἐλπίδα τὸν Θεὸν ἐπιγράψασθαι, τὴν τῶν πατέρων κα κοδαιμονίαν μὴ μιμησάμενοι.

[02602]    Ο γὰρ πρό τερον λαὸς οὐκ ἐτήρησε τὴν συνθήκην, τὴν πρὸς τὸν Θεὸν, ου τοὺς ψόγους μανθάνω μεν, ινα μὴ γινώμεθα ὡς ἐκεῖνος, ὁ δὲ λαὸς ὁ τεχθησόμενος, ὁ ἐξ ἐθνῶν πιστεύσας, συν ταφεὶς Χριστῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος, καὶ συνανέστη αὐτῷ·

[02603]    διὸ ειρηται·

[02604]    Αναστήσον ται υἱοὶ τεχθησόμενοι.

[02605]    ^[77.10-12] Οὐκ ἐφύλαξαν τὴν διαθήκην τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ οὐκ ἐθέ λον πορεύεσθαι.

[02606]    Καὶ ἐπελάθοντο τῶν εὐερ γεσιῶν αὐτοῦ καὶ τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ων εδειξεν αὐτοῖς ἐναντίον τῶν πατέρων αὐ τῶν, α ἐποίησε θαυμάσια ἐν γῇ Αἰγύπτου, ἐν πεδίῳ Τάνεως.

[02607]    Καίτοι πολλὰ εὐηργετουμένα πάντα ἀπὸ τῆς μνήμης ἀπεῤῥίπτησαν·

[02608]    καὶ τούτου ἀπό δειξις τὸ παραδοῦναι αὐτὸν Πιλάτῳ.

[02609]    Εὐερ γετούμενοι ὑπὸ τοῦ κτίστου, ἐπιλανθάνονται οἱ αἱρετικοὶ, καὶ οὐκ ἐνορῶσιν τοῖς ἐν τῇ κτίσει θαυμασίοις.

[02610]    Οἱ ἀρνούμενοι τὰ πα λαιὰ οὐκ ἐφύλαξαν τὴν διαθήκην τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ οἱ διακόπτοντες τὴν θεότητα, ἐν τῷ τοῦ κτίσαντος πνευματικῷ νόμῳ οὐκ ἐβουλήθησαν πορεύεσθαι.

[02611]    Τάνις λέγεται ἐντολὴ ἀπὸ κρίσεως, η ἐντολὴ ταπεινή·

[02612]    περὶ Τάνιν γέγονεν τὰ θαύματα.

[02613]    ^[77.13] Εστησεν υδατα ὡσεὶ ἀσκόν.

[02614]    Αντὶ τοῦ ἐν ἀσκῷ.

[02615]    ^[77.14] Καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν νεφέλῃ ἡμέρας, καὶ ολην τὴν νύκτα ἐν φωτισμῷ πυρός.

[02616]    Καὶ ἡμέρᾳ παρεῖχε νεφέλην σκιάζουσαν καὶ τὸ λυπηρὸν τῆς ἀκτῖνος ἀποκρουομένην·

[02617]    νύκτωρ δὲ πρὸς χρείαν παρεῖχε φωτίζουσαν.

[02618]    ^[77.16] Καὶ ἐξήγαγεν υδωρ ἐκ πέτρας.

[02619]    Η δὲ πέτρα, φησὶν, τίς η ὁ Χριστός;

[02620]    ^[77.17] Καὶ προσέθεντο ετι τοῦ ἁμαρτά νειν αὐτῷ.

[02621]    Οὐχ ἑαυτοῖς φησιν, αὐτῷ γὰρ Θεῷ ἡμάρ τανον διὰ τῆς πρὸς αὐτὸν ἀντιλογίας.

[02622]    ^[77.18] Καὶ ἐξεπείρασαν τὸν Θεὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν τοῦ αἰτῆσαι βρώματα ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν.

[02623]    Ορα δὲ τὴν τοῦ Θεοῦ οἰκονομίαν·

[02624]    ὁρῶν λαὸν ἐπιθυμητὸν, καὶ καθάραι αὐτὸν ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας βουλόμενος, ἑώρα οτι λόγῳ διδασκαλικῷ οὐ καθαίρεται, ἀλλ' αὐτῇ τῇ ἐπιθυμίᾳ γινομένῃ προσκορεῖ.

[02625]    Πάντων γὰρ κόρος ἐστὶν, οὐχ υπνου μόνον, ἀλλὰ καὶ βρωμάτων, διὸ επεμψεν αὐτοῖς ὀρτυγομή τραν ἐπὶ τριάκοντα ἡμέρας.

[02626]    Οἱ δὲ τῇ ἀ πληστίᾳ χρησάμενοι, χολερικῷ πάθει διεφ θείροντο.

[02627]    ∆ὶς δὲ εὑρίσκω τὸν λαὸν φάγοντα ὀρτυγομήτραν, απαξ μὲν ἡνίκα εὐθέως ἐξῆλ θεν ἐκ γῆς Αἰγύπτου, τὸ δὲ δεύτερον, ὡς ἐν τοῖς Αριθμοῖς ἀναγέγραπται, ἡνίκα κακῶς ειπεν τὸν αρτον τοῦ Θεοῦ, καὶ διάκενον αὐτὸν ὠνόμασεν, οτε καὶ ὀργὴ ἀνέβη ἐπ' αὐτοὺς, τάχα ὡς κάτω που ουσα πρὶν η ἁμάρτωσιν.

[02628]    ^[77.19-25] Καὶ κατελάλησαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ειπαν·

[02629]    Μὴ δυνήσεται ὁ Θεὸς ἑτοιμάσαι τράπεζαν ἐν ἐρήμῳ;

[02630]    ἐπεὶ ἐπάταξε πέτραν, καὶ ἐῤῥύησαν υδατα, καὶ χείμαῤῥοι κατε κλύσθησαν, μὴ καὶ αρτον δυνήσεται δοῦναι;

[02631]    η ἑτοιμάσαι τράπεζαν τῷ λαῷ αὐτοῦ;

[02632]    δια τοῦτο ηκουσε Κύριος, καὶ ἀνεβάλετο, καὶ πῦρ ἀνήφθη ἐν Ιακὼβ, καὶ ὀργὴ ἀνέβη ἐπὶ τὸν Ισραὴλ, οτε οὐκ ἐπίστευσαν ἐν τῷ Θεῷ, οὐδὲ ηλπισαν ἐπὶ τὸ σωτήριον αὐτοῦ.

[02633]    Καὶ ἐνετείλατο νεφέλαις ὑπεράνωθεν, καὶ θύρας οὐρανοῦ ἀνέῳξε.

[02634]    Καὶ εβρεξεν αὐτοῖς μάννα φάγειν, καὶ αρτον οὐρανοῦ εδωκεν αὐτοῖς.

[02635]    Αρτον ἀγγέλων εφαγεν ανθρωπος, ἐπισιτισ μὸν ἀπέστειλεν αὐτοῖς εἰς πλησμονήν.

[02636]    Λυπεῖ δὲ οὐδὲν καὶ κατὰ ἀναγωγὴν τὰς ἱστορίας ταύτας θεωρῆσαι.

[02637]    Ρύεται τοίνυν ὁ Θεὸς καὶ ἡμᾶς ἀεὶ ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐκ τῆς καμίνου τῆς σιδηρᾶς, τῆς κατὰ τὴν ἁμαρ τίαν, ινα εἰσαγάγῃ διὰ πολλῶν γυμνασίων, διὰ πολλῶν θαυμασίων, δι' αρτου ἐπουρανίου, δι' υδατος ἀπὸ τῆς πέτρας (ἡ πέτρα δὲ ὁ Χριστὸς), ἐπὶ τὴν ἁγίαν ἐπαγγελίαν.

[02638]    Μέγα ουν ἐμοὶ, ἐὰν νοήσας τὴν θάλασσαν τοῦ βίου καὶ τὰ κύματα τὰ ἐν τῷ βίῳ, καὶ τὸ πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν τῶν βιωτικῶν πραγμά των κλυδώνιον, δυνηθῶ, εὐεργεθεὶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἰδεῖν καταποντισθέντας τοὺς νοεροὺς Αἰγυπτίους καὶ τὸν νοητὸν Φαραώ.

[02639]    Αὐτὸς δὲ ων ἐν τῷ φωτὶ τῆς ἡμέρας, σκεποίμην ὑπὸ νεφέλης τῆς κούφης καὶ ὑπὸ φωτισ μοῦ πυρὸς, ἐάν ποτέ με σκοτεινὰ καὶ δύ σκολα καταλάβῃ, καὶ ὁ κόσμος μὲν ἐσκότω ται, καὶ πάντα ἀγνοίας πεπλήρωται.

[02640]    Εὰν ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ βίου, ενθα πολλὴ ἐπικρατεῖ ανοια τῶν πραγμάτων, διελὼν τὸν στεῤῥότατον αὐτοῦ λόγον, πέτραν ὀνομαζό μενον, ἀφθόνως καὶ εἰς κόρον ποτίσῃ με, ὡς παραβληθῆναι τὸ ῥέον υδωρ ἀβύσσῳ, καὶ τοὺς ἐκ τῆς πνευματικῆς κοιλίας ποταμούς·

[02641]    ἐγὼ δὲ παραπικραίνω τὸν Υψιστον ἐν ἀ νύδρῳ, ἐὰν μετὰ τὴν διδασκαλίαν πάλιν ἁ μαρτάνω, ἐπιλανθανόμενος τῶν λόγων τῶν τρεψάντων με, καὶ τοῦ υδατος τοῦ ἀπὸ τῆς πέτρας, ητις ἐστὶν ὁ Χριστός.

[02642]    Πέτρᾳ δὲ ἀ πεικάζεται ὁ Χριστὸς διὰ τὸ αθραυστον καὶ ἀκλόνητον.

[02643]    Ερήρεισται γὰρ ἰδίοις ἀγαθοῖς ἡ θεία τε καὶ ὑπέρτατος φύσις.

[02644]    Ου καὶ κατε λάλησαν ὡς ἐν προσώπῳ Μωσέως ἡ συνα γωγὴ, κατηγοροῦντες ἐπὶ Πιλάτῳ, καὶ τό·

[02645]    Αιρε, σταύρωσον, ἀνακεκράγασιν.

[02646]    Ειτα δὲ δυσὶ λελυπήκασι πληγαῖς, ὡς τὴν πέτραν Μωϋσῆς δὶς ἐπάταξεν.

[02647]    Απεκτείνασι γὰρ τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς, ειθ' οτι μεμένηκεν ἐν νε κροῖς, ἀναπείθειν εθελον.

[02648]    Αλλ' ἐκδέδωκεν ἡ πέτρα πλουσίως τὸ νᾶμα, καὶ πεπότικε πᾶσαν τὴν συναγωγήν.

[02649]    Επέκλυσε γὰρ τὴν οἰκουμένην Χριστὸς ἱεροῖς τε καὶ θείοις νά μασιν.

[02650]    Ο πηγάζων τὸ θεῖον νᾶμα τοῖς δι ψῶσι, καὶ προχέων τὸ υδωρ ἐκ τῆς πλευρᾶς, τοῦ σιδήρου τὴν φλέβα ταύτην ἀναστομί σαντος, καὶ τὸ πικρὸν τῆς Μεῤῥᾶς, τοῦ κο λαστοῦ νόμου, μετέβαλεν εἰς γλυκύτητα τῇ παραδοχῇ τοῦ ξύλου τοῦ σταυροῦ καὶ τοῦ ἐπ' αὐτῷ μυστηρίου·

[02651]    τὸ γὰρ γράμμα καὶ ὁ νό μος ἀποκτείνει, τὸ δὲ πνεῦμα καὶ ἡ ἐν πνεύ ματι λατρεία ἡ εὐαγγελικὴ ζωοποιεῖ.

[02652]    Πάλαι μὲν [αρτον] εδωκεν ὁ Θεὸς τῷ λαῷ αὐτοῦ ἀκοπιάστως πρὸς πᾶσαν ἡδονὴν ἰσχύοντα·

[02653]    πρὸς ο γάρ τις ἐβούλετο, μετεκρί νατο.

[02654]    Τοιαύτη δὲ καὶ ἡ τοῦ τρέφοντος τὴν ψυχὴν λόγου φύσις, πρὸς τὴν δύναμιν τοῦ τρεφομένου μεταβάλλουσα·

[02655]    Εὰν νήπιον τρέφῃ ὁ λόγος, γάλα γίνεται·

[02656]    ἐὰν ψυχὴν ἀσθενοῦσαν, λάχανον·

[02657]    ἐὰν τέλειον, στερεὰ τροφή.

[02658]    Οὐ καθεζομένοις δὲ ἡμῖν ερχεται τὸ μάννα, ἀλλ' ἐρχομένοις εξω τῆς παρεμ βολῆς, λέγω δὴ τοῦ σώματος, ἐν ῳ ἀνεῖρκ ται ἡ ψυχή.

[02659]    ∆εῖ γὰρ τὴν ψυχὴν μηκέτι ειναι ἐν σαρκὶ, ἀλλ' ἐν πνεύματι.

[02660]    Οὐδεὶς δὲ φορῶν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ δύναται αρτον οὐρα νοῦ φαγεῖν·

[02661]    διότι ψυχικὸς ανθρωπος οὐ δέ χεται τὰ τοῦ πνεύματος.

[02662]    Περὶ ης τροφῆς καὶ σὺ ἐδιδάχθης ευχεσθαι.

[02663]    Εὰν νοῇς τὸν ἐπιού σιον αρτον, τὸν μὴ ἐκχωροῦντα, τὸν μὴ ὑπο κρινόμενον, τὸν ἀναδιδόμενον εἰς τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς, οταν διαλαμβάνω περὶ Θεοῦ, περὶ τῆς θεότητος αὐτοῦ, περὶ τῆς ἐν ἀνθρωπίνῳ σώματι καὶ ψυχῇ αὐτοῦ ἐνοικήσεως, αρτον ἀγγέλων ἐσθίω, τὸ μάννα, οπερ εὑρὼν καὶ θαυμάσας θαυμαστικῶς ἐρεῖς·

[02664]    Μάν;

[02665]    τί ἐστι τοῦτο;

[02666]    καὶ γενήσεται τοῦτο τὸ φθέγμα τῷ αρτῳ ονομα.

[02667]    Ευξασθε, ινα ἡμῖν ὁ Θεὸς ἐπισι τισμὸν ἀποστείλῃ εἰς πλησμονὴν, οὐχ ωστε γεύεσθαι μόνον, ἀλλὰ καὶ πληρωθῆναι τῶν λόγων τῆς ζωῆς, καὶ ἰσχυροποιηθῆναι ἐν αὐτοῖς.

[02668]    Πλὴν ἡ προηγουμένη τροφὴ αὐτή ἐστιν.

[02669]    Εσθίοντες δέ ποτε τὸ μάννα Εβραῖοι, ελεγον·

[02670]    Οὐδὲν πλὴν εἰς τὸ μάννα οἱ ὀφθαλ μοὶ ἡμῶν·

[02671]    ἐμνήσθημεν γὰρ οταν ἐκαθέσθη μεν ἐπὶ τῶν λεβήτων τῶν κρεῶν ἐν Αἰγύπτῳ.

[02672]    Καὶ ἡμεῖς ταλανίζομεν ἐκείνους, ὡς τότε ἡμαρτηκότας, οὐχ ὁρῶντες οτι καὶ ἐν ἡμῖν ταῦτα τὰ ἁμαρτήματα γίνεται·

[02673]    ἀντὶ γὰρ τῆς πνευματικῆς τροφῆς τὰ πράσα, τὰ δυσώδη, καὶ τὰ κρόμυα, τὰ βλάπτοντα τοὺς ὀφθαλ μοὺς τῆς ψυχῆς, καὶ τὰ πληροῦντα δυσώδη ἁμαρτήματα, σκόροδα ἐπιθυμοῦμεν φαγεῖν, καὶ ἐμφορηθῆναι ἡδονῶν δυσοδμίας.

[02674]    Καὶ τὴν εκλυτον τοῦ κόσμου καὶ τῶν σωματικῶν φύ σιν ποθοῦντες, πεπόνων ἐπιθυμοῦμεν, καὶ τὸ ἀναδιδόμενον εἰς τὴν τῆς ψυχῆς οὐσίαν ἀνε λόντες, σικύων θέλομεν μεταλαμβάνειν.

[02675]    Καὶ ἐπειδὴ οὐ θέλομεν τὸν αρτον τὸν ἐκ τοῦ οὐ ρανοῦ, ου προφῆται κήρυκες καὶ διάκονοι, νεφέλαι καλούμενοι, διὰ τὸ ὑψοῦ φέρεσθαι αὐτῶν τὸν νοῦν, καὶ διὰ τὸ ἐν τάξει νεφελῶν τοῖς νοητοῖς ὑετοῖς κατάρδειν ἑτέρους, ἐξα ποστελεῖ ἡμῖν ὁ Θεὸς κρέας ὡσεὶ χοῦν, εως ἐξέλθῃ ἐκ τῶν μυκτηρίων ἡμῶν, καὶ εως πληρώσῃ ἡμᾶς νόσοις καὶ μαλακίαις, ὡς τὴν δυσώδη καὶ πολύδακρυν ἁμαρτίαν ἐπιζη τοῦντας.

[02676]    Οἱ γὰρ τῶν κοσμικῶν πραγμάτων ἀπολαύοντες νοσοῦσι τὴν ψυχὴν διὰ ταῦτα, καὶ ἐν χολέρᾳ καὶ νόσῳ εἰσὶ καὶ πᾶσι κα κοῖς διὰ τὴν διψυχίαν αὐτῶν.

[02677]    Αλλ' ἡμᾶς γένοιτο νηστεύειν νηστείαν δεκτὴν, τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς μὴ τρέφον τας, μηδὲ γενοίμεθα ἐν ἀνύδρῳ στερήσει τῶν πνευματικῶν ὑδάτων, διὰ τὸ μηδὲν δρᾶν τῶν γλυκαινόντων τὴν τοῦ Υψίστου χρησ τότητα·

[02678]    (γλυκαίνει δὲ αὐτὴν τὰ κατ' ἀρετὴν καὶ σοφίαν ἐνεργούμενα καὶ θεωρούμενα), μηδὲ ἐκπειράσαι μὲν αὐτὸν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, ηγουν οὐκ ἐξ ἐπιπολῆς, ἀλλ' ἐκ βά θους τοῦ ἡγεμονικοῦ ἀμφιβάλλοντες περὶ τῆς θείας δυνάμεως·

[02679]    μηδ' αἰτήσαιμεν βρώ ματα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, οὐ ταῖς κατ' εἰκόνα λέγω, αι τρέφονται ἐκ τῶν τῆς ζωῆς αρτων, ἀλλὰ ταῖς εἰς σάρκα μεταβαλλούσαις, διὰ τὸ τοῖς ὑλικοῖς προσπεπονθέναι.

[02680]    ὀρεγομέναις οὐκ ὀφελίμων καὶ ὑγιῶν τροφῶν, ἀλλ' ἡ δειῶν καὶ νοσοποιῶν.

[02681]    Αλλ' ἑτοιμασθείη ἡμῖν τράπεζα, ἐφ' ην ἡ σοφία τὰ ἑαυτῆς θύμα τα ἐπιτιθήσει, καὶ τὸν ἑαυτῆς οινον εἰς κρα τῆρα κιρνᾷ.

[02682]    Μηδὲ ὀργὴ ἐφ' ἡμᾶς ἀναβαίη, τὸ πνεῦμα τοῦ ἐξουσιάζοντος, τὸ ἀπατηλὸν, τὸ δίκην προδρόμου η κατασκόπου ἐκ τοῦ σκότους, ἐν ῳ ἐπέκρυπτο, εἰς τὴν ψυχὴν ἀνιὸν διὰ τῆς ἐνθυμήσεως·

[02683]    μηδὲ ὡς πῦρ ἐξαφθείη ἐκ τῶν πεπυρωμένων βελῶν τοῦ ἐχθροῦ·

[02684]    ἀλλ' οὐρανοῦ θυρίδες ἡμῖν ἀνοί γειεν, αἱ τῶν νοητῶν καὶ πνευματικῶν ἐξα πλώσεις.

[02685]    Η ἀρεταὶ πύλαι ουσαι οὐρανοῦ, ὡς αἱ κακίαι ᾳδου καὶ θανάτου, αιτινες οὐ κατισχύουσι τῶν κατὰ Πέτρον ἀνελθόντων ἐπὶ πύλας τῆς θυγατρὸς Σιών.

[02686]    Καὶ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ τῆς καρδίας ανθρωπος, ὁ κατ' εἰκό να Θεοῦ, ὁμοέστιος καὶ ἀγγέλοις γένοιτο, τοῦ ἀληθινοῦ μάννα μεταλαμβάνων, καὶ ἀπ' οὐρα νοῦ ἐσθίων τροφὴν, ἀλλ' οὐκ ἀπὸ τῆς ἐπι καταράτου γῆς, ην ὁ ἁμαρτάνων ἐν λύπαις ἐσθίει.

[02687]    Οἱ τούτων ἀκούοντες πτερούσθωσαν, ἐπαιρέσθωσαν, μηκέτι εστωσαν ἐν σαρκὶ, γενέσθωσαν ἐν πνεύματι·

[02688]    οἱ γὰρ ἐν σαρκὶ ον τες, Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται.

[02689]    Αλλ' ἐπὶ τὴν ἱστορίαν ἰτέον.

[02690]    Τράπεζαν ἐν ἐρήμῳ.

[02691]    Ερημον ουσαν τὸ πρότερον τὴν ψυχὴν Ματθαίου τοῦ τελώ νου ὁ Σωτὴρ ἡμῶν πεποίηκε τράπεζαν τρέ φουσαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων.

[02692]    Ερημος ην καὶ ἡ τοῦ Σαύλου διώκτου ψυχὴ, ην ὁ Χριστὸς καὶ Θεὸς ἡμῶν πεποίηκε τράπεζαν τρέφουσαν.

[02693]    ^[77.27] Καὶ εβρεξεν ἐπ' αὐτοὺς ὡσεὶ χοῦν σάρκας, καὶ ὡσεὶ αμμον θαλασσῶν πετεινὰ πτερωτά.

[02694]    Τὴν ὀρτυγομήτραν σάρκα ὠνόμασε.

[02695]    Επα γάγεται αὐτοῖς πλῆθος, ουτως ην πολυπλη θής.

[02696]    ^[77.29,30] Καὶ τὴν ἐπιθυμίαν αὐτῶν ηνεγκεν αὐτοῖς, οὐκ ἐστερήθησαν ἀπὸ τῆς ἐπιθυ μίας αὐτῶν.

[02697]    Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιθυμίας ἐπιθυμίαν ὠνόμασεν, ο προκυρῶσαι ειποι τις τὸ ἐπι θυμητόν·

[02698]    τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ παρὰ τῷ Παύλῳ λεγόμενον, τό·

[02699]    Η ἐλπὶς οὐ καταισ-χύνει.

[02700]    Ενταῦθα γὰρ τὸ πέρας τῆς ἐλπίδος, οπερ ἐστὶν ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ·

[02701]    αὐτὴν γὰρ ἐλπίδα ὠνόμασε.

[02702]    ^[77.31,32] Καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς τοῦ Ισραὴλ συνεπόδισεν·

[02703]    ἐν πᾶσι τούτοις ημαρτον ετι.

[02704]    Συμποδίζεται ὁ θεωρητικὸς μὴ ἐπιβάλ λων ὡς δεῖ τῇ θεωρίᾳ τῶν γεγονότων.

[02705]    Εκλεκτοὺς [λέγει] οὐ τοὺς ἐν ἀρεταῖς λογά δας, ἀλλὰ τοὺς ἐν κακίᾳ·

[02706]    εἰσὶ γὰρ, εἰσὶ τι νὲς καὶ ἐν πονηρίᾳ ἐξαίρετοι.

[02707]    Εκλεκτι κὸς ων καὶ κατηγορητικὸς τῆς Ιουδαίων μοχθηρίας ὁ λόγος, καταρίθμησιν ποιεῖται τῶν πεπλημμελημένων αὐτοῖς, παριστῶν οτι μὴ μάτην αὐτοῖς τὰ ἐκ θείας ἐπῆλθεν ὀργῆς.

[02708]    ^[77.32,33] Καὶ οὐκ ἐπίστευσαν τοῖς θαυ μασίοις αὐτοῦ.

[02709]    Καὶ ἐξέλιπον ἐν ματαιότητι αἱ ἡμέραι αὐτῶν, καὶ τὰ ετη αὐτῶν μετὰ σπουδῆς.

[02710]    Τῶν οὐχ ὡς δέον τοῖς καιροῖς χρωμένων αἱ ἡμέραι ἐν ματαιότητι ἐκλείπουσιν.

[02711]    Α μαρτάνοντάς φησι τοὺς μὴ τῶν ὀφείλειν δυ ναμένων μηδεμίαν ποιουμένους πρόνοιαν.

[02712]    Τοῖς δὲ ματαίοις προστετηκότες ἐπιτηδεύ μασι, καὶ μετὰ πάσης ταῦτα μετιόντες σπου δῆς, τὸν βίον ὑπεξῆλθον ἐν ματαιότητι, τὰς ἡμέρας καταναλίσκοντες, καὶ τὰ ετη πα ρατρέχοντες.

[02713]    ^[77.34] Οταν ἀπέκτεινεν αὐτοὺς, ἐζήτουν αὐτόν·

[02714]    καὶ ἐπέστρεφον καὶ ωρθριζον πρὸς τὸν Θεόν.

[02715]    [Παρελθούσης] ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, τό τε ὁ νέος ἐκζητεῖ, ὁ ἀνακαινόμενος κατὰ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος.

[02716]    [ Αποκτείνει], οταν τὸν παλαιὸν ανθρωπον ὁ Θεὸς ἀποκτείνῃ, τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης.

[02717]    Καὶ ἀποκτείνει ὁ Θεὸς, ινα ζητήσαντας ζωοποιήσῃ, καὶ οπως ἐπιστρέψαντες ὀρθρί σωσι πρὸς αὐτόν.

[02718]    ^[77.35] Καὶ ὁ Θεὸς ὁ υψιστος λυτρωτὴς αὐτῶν ἐστι.

[02719]    Καὶ ὁ Θεὸς ὁ υψιστος λέγεται, οσον ου τως·

[02720]    Ο υψιστος ὑπερεμάχησεν αὐτοῖς.

[02721]    ^[77.36] Καὶ ἠγάπησεν αὐτὸν ἐν τῷ στό ματι αὐτῶν, καὶ τῇ γλώσσῃ αὐτῶν ἐψεύσαν το αὐτῷ.

[02722]    Ουτος ὁ λαὸς τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτοῦ πόῤῥω ἀπέχει ἀπ' ἐμοῦ.

[02723]    ^[77.37] Η δὲ καρδία αὐτῶν οὐκ εὐθεία μετ' αὐτοῦ.

[02724]    Μετὰ Θεοῦ ουσα ἡ καρδία, εὐθεία ἐστιν.

[02725]    εὐθὺς γάρ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν.

[02726]    ^[77.38] Αὐτὸς δέ ἐστιν οἰκτίρμων, καὶ ἱλάσεται ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῶν, καὶ οὐ δια φθερεῖ, καὶ πληθυνεῖ τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν αὐτοῦ, καὶ οὐχὶ ἐκκαύσει πᾶσαν τὴν ὀργὴν αὐτοῦ.

[02727]    Αλλ' ομως αὐτὸς τῇ οἰκείᾳ χρώμενος ἀ γαθότητι, οὐκ ἠνέσχετο αὐτοὺς παντελεῖ πα ραδοῦναι φθορᾷ.

[02728]    Τοῖς εργοις δὲ μᾶλλον η τοῖς λόγοις φαίνεται οτι ἐστὶν ὁ Θεὸς οἰκ τίρμων·

[02729]    οὐδέποτε γὰρ κρατίστῃ τῇ ὀργῇ κατὰ τῶν ἀνθρώπων ἐχρήσατο, οιον [οτε] κατακλυσμὸν ἐβουλεύσατο ποιῆσαι, πεντακο σιοστῷ ετει ηρξατο κηρύσσειν οτι εσται ὁ κατακλυσμὸς, καὶ ἐποίησε τῷ Νῶε κατα σκευάζειν τὴν κιβωτὸν ετεσιν ἑκατόν.

[02730]    Τί ουν ἀλλὰ βούλεται διὰ τῶν ἑκατὸν ἐτῶν τῆς κα τασκευῆς τῆς κιβωτοῦ η ἐπιστρέψαι τοὺς ἀνθρώπους, ινα μὴ χρεία γίνηται τῆς κιβω τοῦ;

[02731]    Πάλιν φειδόμενος τῶν Αἰγυπτίων, ακ ρισι καὶ μυΐαις καὶ σκνιψὶν ἐκόλαζεν·

[02732]    οτε δὲ ἐπέμειναν τῇ ἁμαρτίᾳ, τὸν θάνατον τῶν πρωτοτόκων τὴν τελευταίαν ἐπήγαγε μάσ τιγα.

[02733]    Ετι λιμὸν εκρινε τοῖς Αἰγυπτίοις ποιῆ σαι.

[02734]    Ποίησον, ω Θεὲ, τὸν λιμόν.

[02735]    Αξιοῖ γὰρ Αἰγυπτίους λιμῷ διαφθαρῆναι.

[02736]    Αλλ' οὐ βούλομαι, φησὶν, αὐτοὺς παντελῶς κολάσαι.

[02737]    Τί ουν ποιῶ;

[02738]    οἰκονομῶ τὸν Ιωσὴφ καταβῆναι ἀπὸ τῆς ἁγίας γῆς, καὶ συγχρῶμαι τῇ ἁμαρτίᾳ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ, καὶ προφάσει ὀνείρων ποιῶ αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ γνωσθῆ ναι.

[02739]    Οἰκονομῶ κρῖναι τὰ ὀνείρατα, πιστευ θῆναι τὸν σῖτον συναγαγεῖν, ινα μὴ παντε λῶς Αιγυπτος λιμῷ διαφθαρῇ.

[02740]    Καὶ ὑπὲρ ἡμῶν δὲ ἐξ οὐρανῶν επεμψε τὸν αγιον αὐτοῦ παῖδα, ὑπὲρ ἁμαρτωλῶν, ὑπὲρ κόσμου ἀπο θανούμενον.

[02741]    Καὶ μετὰ ταῦτα δὲ πάντα πάλιν ἁμαρτάνομεν, καὶ εστιν ὁ Θεὸς οἰκτίρμων.

[02742]    Αλλὰ καὶ αἱρέσεις γεγόνασι, καὶ κακολο γοῦσι τὸν δημιουργὸν, καὶ μακροθυμεῖ λοι δορούμενος.

[02743]    Ημεῖς δὲ ἀγανακτοῦμεν οἱ τα λαίπωροι, ἐάν ποτε λοιδορήσῃ ἡμᾶς ὁ αν θρωπος, καὶ παραυτὰ ἡμᾶς ἐκδικοῦμεν.

[02744]    Ο δὲ Θεὸς οὐδὲ ἐκκαίει πᾶσαν τὴν ὀργὴν αὐ τοῦ.

[02745]    Εστι γὰρ πᾶσα ἡ ὀργὴ, καὶ φοβερὰ, καὶ ἐκκαίεται κατὰ τὴν ἀντιλογίαν τῶν ἐ μῶν ξύλων, τὸν χόρτον τῆς καλάμης;

[02746]    Τά χα δὲ ἑνὶ μόνῳ ἐν τοῖς ουσιν ἐκκαύσει πᾶσαν τὴν ὀργὴν αὐτοῦ, τῷ ∆ιαβόλῳ.

[02747]    ^[77.40-43] Ποσάκις παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, παρώργισαν αὐτὸν ἐν γῇ ἀνύ δρῳ;

[02748]    καὶ ἐπέστρεψαν, καὶ ἐπείρασαν τὸν Θεὸν, καὶ τὸν αγιον τοῦ Ισραὴλ παρώξυναν·

[02749]    οὐκ ἐμνήσθησαν τῆς χειρὸς αὐτοῦ, ἡμέρας ης ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐκ χειρὸς θλίβοντος, ὡς εθετο ἐν Αἰγύπτῳ τὰ σημεῖα αὐτοῦ, καὶ τὰ τέρατα αὐτοῦ ἐν πεδίῳ Τάνεως.

[02750]    Καὶ σὺ δὲ, ὁσάκις αν καταλιπὼν τὸν Θεὸν, ἐπὶ τὴν ερημον τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν ἀπέλθῃς, παραπικραίνων ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὁσά κις αν, πηγῆς υδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον παρούσης σοι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, ῥα θυμῶν περὶ τὰς συνάξεις, καὶ ἀμελῶν περὶ τοῦ ποτισθῆναι, ἀπέλθῃς ἐπὶ τὴν ανυδρον, παροργίζεις, καὶ ἐπιστρέψας ὡς εἰς Αιγυπτον ἁμαρτίας ην καταλέλοιπας, πάλιν ἁμαρτά νεις, ὡς κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸν ιδιον ἐμε τόν.

[02751]    Καὶ οὐκ ἀρκεῖ οις ειδες σημείοις εἰς σω τηρίαν, οὐδὲ τοῖς προτρεψαμένοις λόγοις εἰς ἀρετὴν, ἀλλὰ καινὰ σημεῖα θέλεις ἰδεῖν, οὐ μεμνημένος τῆς ἐπεσκοπηκυίας χειρὸς, καὶ οπως ἐλυτρώθης ἐκ τοῦ νοητοῦ ἀληθῶς θλί βοντος Φαραὼ, οὐδὲ τὰ σημεῖα λογιζόμενος, α ὡς ἐν Αἰγύπτῳ, τῷ κόσμῳ, ἐν σοὶ πεποίη κεν, οιον ἐμοὶ εκαστον τῶν εὐεργημάτων τοῦ Θεοῦ σήμειόν ἐστιν.

[02752]    Ει ποτε ἐν κινδύνοις ὁποίοις δήποτε γενόμενος ἐῤῥύσθην, σημεῖον ελαβον ἀπὸ Θεοῦ·

[02753]    ποσάκις ηὐξάμεθα, καὶ ἐλάβομεν απερ ηὐξάμεθα, ταῦτα ἡμῖν ση μεῖα.

[02754]    ^[77.44] Καὶ μετέστρεψεν εἰς αιμα τοὺς ποταμοὺς αὐτῶν, καὶ τὰ ὀμβρήματα αὐτῶν, οπως μὴ πίωσιν.

[02755]    Οιδα κατὰ τροπολογίαν πολλοὺς ποτα μοὺς Αἰγύπτου ἐναντίους Χριστῷ, τῷ ἀληθι νῷ ποταμῷ, ου τὰ ὀμβρήματα τὴν ἐκκλησίαν εὐφραίνει·

[02756]    πάντα τὰ τῆς σωτηρίας ἀλλό τρια ῥεύματα ὁ Θεὸς οταν βούληταί τινας ἐπιστρέψαι, ινα ἐξελθόντες πίωσιν ἀπὸ τῆς πέτρας (ἡ δὲ πέτρα ην ὁ Χριστὸς) ποιεῖ στραφῆναι εἰς αιμα.

[02757]    Οταν γὰρ ἐγὼ κα ταγνῶ ἀλλοτρίου υδατος, καὶ φρονήματος, τοῦ Θεοῦ μοι παραστήσαντος, οτι αιμά ἐσ τιν, οὐκέτι πίνω, ινα μὴ μέτοχος γένωμαι αιματος.

[02758]    Ομβρήματα δὲ ειεν αν οἱ βραχέα μὲν λέγοντες, ὀλέθρια δέ.

[02759]    Κατὰ δὲ τὴν ἱστο ρίαν Αἰγύπτιοι ανωθεν υδωρ οὐκ εχουσιν, οὐδὲ γίνεται ὑετὸς ἐν Αἰγύπτῳ.

[02760]    Ιστορικῶς μὲν ουν πάσης τότε τῆς τῶν ὑδάτων φύσεως κατὰ τὴν Αιγυπτον τῷ προστάγματι τοῦ Μωσέως εἰς αιμα τραπείσης, ὡς καὶ τοὺς ἰχθύας, εἰς σαρκώδη παχύτητα τοῦ υδατος μετατεθέντος, διαφθαρῆναι, τοῖς Εβραίοις ἀρυομένοις αιμα οὐκ ην.

[02761]    Οθεν εσχε καὶ ἡ μαγγανεία καιρὸν ἐν τῷ παρὰ Εβραίοις εὑ ρισκομένῳ υδατι, τὸ αἱματῶδες υδωρ παρα σοφίσασθαι.

[02762]    Πνευματικῶς δὲ καὶ νῦν τὸ ισον εστιν ἰδεῖν γινόμενον.

[02763]    Τῶν γὰρ πρὸς τὰς ἐναντίας δόξας διεστηκότων τοῖς μὲν πότι μόν ἐστι καὶ διαφανὲς τὸ νᾶμα τῆς πίστεως, ο διὰ τῆς θείας διδασκαλίας ἀρύονται·

[02764]    τοῖς δὲ ἐκ τῆς πονηρᾶς ὑπολήψεως αἰγυπτιάζου σι διὰ φθορᾶς αιμα τὸ υδωρ γίνεται.

[02765]    Καὶ πολλάκις ἐπιχειρεῖ ὁ παρασοφισμὸς τῆς ἀ πάτης καὶ τὸ τῶν Ισραηλιτῶν ποτὸν τῷ μο λυσμῷ τοῦ ψεύδους αιμα ποιῆσαι, τουτέστι τὸν ἡμέτερον λόγον, καὶ ἡμῖν δεῖξαι, μὴ τοιοῦτον οντα οιός ἐστιν.

[02766]    Αλλ' οὐκ ἀχρειώ σειε καθόλου τὸ ποτὸν, καν ἐκ τοῦ προχεί ρου δι' ἀπάτην περιφοινίξῃ τὸ ειδος.

[02767]    Πίνει γὰρ ὁ Ισραηλίτης τὸ ἀληθινὸν υδωρ, οὐδὲ πρὸς τὸ ειδος τῆς ἀπάτης ἐπιστρεφόμενος.

[02768]    ^[77.45] Εξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς κυνόμυ ιαν, καὶ κατέφαγεν αὐτοὺς, καὶ βάτραχον, καὶ διέφθειρεν αὐτούς.

[02769]    Εντεῦθεν εἰλήφθη τῷ γράψαντι τὴν ἐπι γεγραμμένην Σολομῶντι Σοφίαν, οτι τοὺς Αἰγυπτίους ἀκρίδων καὶ μυιῶν ἀπέκτεινε δήγματα.

[02770]    Οὐ γὰρ χρεία πολλῶν πολεμίων, οὐδὲ μεγάλης δυνάμεως ἀναιρούσης αὐτοὺς, ἀλλ' ἀπέθνησκον ὑπὸ κυνομυίας καὶ βατρά χων δακνόμενοι·

[02771]    τοῦτο γὰρ δηλοῖ τό·

[02772]    κατέ φαγεν αὐτούς·

[02773]    ινα δὲ παριστήσῃ ὁ λόγος τὸ ὁ ἀναιδὲς τῆς κατὰ τὴν κυνόμυιαν μάστιγος, δύο ἀναιδῆ ζῶα συνέλαβε καὶ ὁμοῦ ὠνόμα σε.

[02774]    Σὺ δὲ ἐπισήμηναι οτι τὸν περὶ τῶν Αἰγυπ τίων μαστίγων λόγον ἐν δυσὶ ψαλμοῖς ἐπι τεμνόμενος ὁ ∆αυὶδ, τῷ τε ἑβδομηκοστῷ ἑβ δόμῳ, ου ετι ἐν χερσὶ τὰς λέξεις εχομεν, καὶ τῷ ἑκατοστῷ τετάρτῳ, οὐ κατὰ τάξιν ἐξέθετο ταύτας, ουτε πάσας ὠνόμασε.

[02775]    Τὴν τρίτην γοῦν ἐνταῦθα καὶ τὴν εκτην καὶ τὴν ἑνάτην ἀπεσιώπησε μάστιγα, τουτέστι τοὺς σκνί πας, τὰς φλυκταίνας καὶ τὸ σκότος·

[02776]    ἀντὶ δὲ τούτων ἐρυσίβην ειπε καὶ πάχνην·

[02777]    ἀνθ' ων μυσίτην η βροῦχον καὶ σκώληκα η κρύος οἱ λοιποὶ ἡρμήνευσαν.

[02778]    Ερυσίβη δέ ἐστι κα τὰ μέν τινας, ἡ κονιορτώδης φθορὰ τοῦ σί του, η τὸ ἐπικάθιζον τοῖς καρποῖς παχνῶδες καὶ διαφθεῖρον αὐτούς.

[02779]    Κατὰ δέ τινας, ἀκρί δος γένος μικρὸν καὶ εὐτελὲς, ἀνθ' ου βροῦ χον Ακύλας ἐκδέδωκε.

[02780]    Καί μοι μάστιγας Αἰγυπτίων εὐεργεσίαις Εβραίων συγκρίνων, θαύμαζε οτι Αἰγύπτιοι μὲν παρὰ τῷ ποτα μῷ διψῶσιν, Εβραῖοι δὲ ἐν τῇ ἐρήμῳ εὐπο ροῦσιν υδατος.

[02781]    Επινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας·

[02782]    καὶ οἱ μὲν κατεσθίον ται καὶ διαφθείρονται ὑπὸ κυνομυίας καὶ βατράχων, ζώων εὐτελεστάτων·

[02783]    τοὺς δὲ υἱοὺς τοῦ Θεοῦ οὐδὲ ἰοβόλων δρακόντων ἐνίκησαν ὀδόντες·

[02784]    οἱ γὰρ ἀλλότριοι τοῦ Θεοῦ καὶ παρὰ τοῖς νομιζομένοις αποροί εἰσι καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων διαφθείρονται.

[02785]    Εὰν δέ τις ῃ αγιος καὶ ἐν ἀπόροις, οὐκ ἀπορεῖ καὶ ὑπὸ τῶν χαλεποτάτων καὶ βλάπτεται, λαβὼν ἐ ξουσίαν πατεῖν ἐπάνω οφεων καὶ σκορπίων.

[02786]    Ταῦτα, ἐπεὶ εις ην Θεὸς εὐαγγελίου καὶ νό μου, γεγένηται, καὶ τότε καὶ δράκοντες ἐπα ναστάντες τῷ λαῷ, τοῖς ἡμαρτηκόσιν, οις ἡ ἀνδραποδώδης τῶν ἐδωδίμων ἐδωδὴ τὴν ἐπιθυμίαν τῆς γαστριμαργίας ἐπήγειρε, καὶ τὸν Αἰγύπτιον κόρον ὠνειροπόλει, καίτοι τῶν ἀναγκαίων οὐδενὸς ὑστερούμενοις) οτε με τανόησαν, οὐδὲν αὐτοὺς βλάψαι δεδύνηνται.

[02787]    ^[77.46] Καὶ εδωκε τῇ ἐρυσίβῃ τὸν καρπὸν αὐτῶν.

[02788]    Καὶ τὸν μὲν Αἰγύπτιον καρπὸν δέδωκεν ὁ Θεὸς τῇ ἐρυσίβῃ·

[02789]    ὁ δὲ δίκαιος εσται ὡς ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων.

[02790]    ^[77.48-51] Καὶ παρέδωκεν ἐν χαλάζῃ τὰ κτήνη αὐτῶν, καὶ τὴν υπαρξιν αὐτῶν τῷ πυρί.

[02791]    Εξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς ὀργὴν θυμοῦ αὐτοῦ, θυμὸν καὶ ὀργὴν καὶ θλίψιν, ἀποστο λὴν δι' ἀγγέλων πονηρῶν·

[02792]    ὡδοποίησε τρίβον τῇ ὀργῇ αὐτοῦ, οὐκ ἐφείσατο ἀπὸ θανάτου τῶν ψυχῶν αὐτῶν, καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν εἰς θάνατον συνέκλεισε.

[02793]    Καὶ ἐπάταξε πᾶν πρω τότοκον ἐν Αἰγύπτῳ, ἀπαρχὴν πόνων αὐ τῶν, ἐν τοῖς σκηνώμασι Χάμ.

[02794]    Κατὰ δὲ τροπολογίαν, ἀναιρεῖ τὰς ἁμαρ τωλὰς ψυχὰς ὁ Θεὸς, ἐπαγαγὼν αὐταῖς τὸν ἐπὶ καταλύσει τῆς μοχθηρᾶς ζωῆς θάνατον, ινα ζῆν ποιήσῃ, καὶ συγκλείει τὰς ἀλόγους αὐτῶν δυνάμεις, κτήνη λεγομένας, εἰς τοῦ τον τὸν θάνατον·

[02795]    ωστε ἀποβαλεῖν τὴν φαύ λην ζωῆν, καὶ τὴν ἐμπαθῆ κίνησιν.

[02796]    Ωσπερ δὲ οἱ πρωτότοκοι τὰ διπλᾶ κληρονομοῦσι, καὶ πλείονα τιμὴν εχουσι παρὰ τοῖς γονεῦσι, καὶ εἰσὶ πρωτότοκοι Θεοῦ οἱ ἀπογεγραμμέ νοι ἐν οὐρανῷ, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οἱ τῶν Αἰγυπτίων πρωτότοκοι διπλῆν τὴν κόλασιν κληρονομοῦσι.

[02797]    Καὶ ειη αν πρωτότοκος τῷ διαβόλῳ ὁ πρῶτος αὐτῷ γεννηθεὶς ἐν δόγ ματι ἀλλοτρίῳ σωτηρίας, οιον Μαρκιωνισταὶ οὐκ εἰσὶ πρωτότοκοι, ἀλλὰ Μαρκίων.

[02798]    Καὶ ωσπερ ἡ ἀπαρχὴ τῶν ἁγίων ἀνάκει ται τῷ Θεῷ, ουτως ἡ τῶν Αἰγυπτίων τῷ πα ταγμῷ, ινα μετὰ τὴν ἀπαρχὴν τότε κολασθῇ καὶ τὰ λοιπὰ τῆς ἀπαρχῆς.

[02799]    Κατὰ μέντοι τὴν ἱστορίαν, ἡ δεκάτη πληγὴ τοῖς Αἰγυπτίοις ἐπαχθεῖσα, θάνατος ην τῶν παρ' αὐτοῖς πρωτοτόκων, ἀπὸ ἀνθρώπων εως κτήνους, καὶ ισως ἐπὶ μὲν τῶν ἀνθρώπων τῶν πρῶτον τεχθέντων, κυριολεκτοῦσαν ευρεν ὁ ∆αυὶδ τὴν πρωτότοκον φωνήν·

[02800]    ἐπὶ δὲ τῶν ἀλόγων ζώων ἀπαρχὴν πόνου τὰ πρωτότοκα ειπε·

[02801]    ταῦτα γὰρ τοῖς ζωοτροφοῦσιν ἀπαρχὴ πόνου γίνεται.

[02802]    Ανῃρέθη δὲ τὰ μὲν τῶν ἀλόγων πρωτότοκα, οπως ζημίᾳ ὑποπέσωσιν οἱ κεκ τημένοι·

[02803]    τὰ δὲ τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῷ πειρα θῆναι συμφορᾶς τοὺς τοιούτους γονέας·

[02804]    α ητοι ἐπιτιμίαν εσχον τὸ θανεῖν τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν.

[02805]    Η οὐδὲν ἐβλάπησαν, καὶ παιδεύ σεως αλλων ενεκα τεθνήκασιν·

[02806]    ἀδιάφορον γὰρ τὸ τεθνάναι, καὶ τὸ ἐξ ἀνάγκης συμβαῖ νον.

[02807]    Πρὸς δ' ἀλήθειαν ἀνεξερεύνητα τὰ κρί ματα τοῦ Θεοῦ.

[02808]    Κατὰ δὲ ἀναγωγὴν, ἐπεὶ πνευματικῶς Αι γυπτος καλεῖται πᾶς ὁ περὶ γῆν τόπος, οἱ ἐν τούτῳ διατρίβοντες Αἰγύπτιοι προσαγορεύ ονται.

[02809]    Χάριτι ουν Θεοῦ τούτων τῶν Αἰγυπ τίων τὰ πρῶτα γεννήματα τῆς ψυχῆς αὐτῶν ἀναιρεῖται, ανοια καὶ κακία τυγχάνονται.

[02810]    Πρὸ γὰρ τῶν ἀρετῶν καὶ ἐπιστημῶν, τῶν ὀφελί μων τέκνων, τῶν διανοιῶν κακία καὶ αγνοια ὑφίσταται.

[02811]    Αλλὰ καὶ παντὰ τῷ κατὰ τέχνην η ἐπιστήμην ἐνεργοῦντι, οὐκ εὐθὺς τὸ ευ ποιῆσαν παραγίνεται, ἀλλὰ μετὰ τὸ ἀνεπι λήπτως εὐεργῆσαι.

[02812]    Αναιρεῖται ουν εἰκότως ἀπαρχὴ παντὸς πόνου ὡς φαύλη, οτι δὲ περὶ ψυχῶν τὰ λεγόμενα σώμασι συμπεπλεγμέ νων, δῆλον ἀπὸ τοῦ προσκεῖσθαι ἐν τοῖς σκη νώμασι·

[02813]    σκηνώματα γὰρ ψυχῶν σώματα.

[02814]    Πονηρὸν ἐνταῦθα τὸν ἐπίπονον αγγελον καὶ πονηρὸν ειπεν, οὐ τῇ κακίᾳ πεποιουμένον, ἀλλὰ τοὺς πόνους καὶ ὠδύνας ἐνεργοῦντα.

[02815]    Απαρχὴν ειρηκε πόνων τὴν πληγὴν τὴν ἐπὶ τοῖς πρωτοτόκοις, οὐκ ἐπειδὴ πρῶτον ἐπ' αὐτοῖς ηλγησαν, ἀλλ' ἐπειδὴ μείζονος ταύτης συμφορᾶς οὐκ ἀπέλαυσαν.

[02816]    Τὸ αι τιον τῷ αἰτιατῷ ὁμωνύμως ἐκλήθη·

[02817]    τὸ γὰρ ἀποτέλεσμα τοῦ θυμοῦ καὶ αὐτὸς θυμὸς ει ρηται, καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ὀργῆς, ὀργή·

[02818]    καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν πόνων καὶ αὐτὸς πόνος λέγεται, καὶ ἐπὶ τῆς ἐλπίδος ὡσαύ τως.

[02819]    ^[77.52] Καὶ ἀπῆρεν ὡς πρόβατα τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ηγαγεν αὐτοὺς ὡσεὶ ποίμνιον ἐν ἐρήμῳ.

[02820]    Εγὼ μέντοι εὑρίσκων γεγραμμένον οτε διεμέριζεν ὁ Υψιστος εθνη, ἐγενήθη μερὶς Κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ιακὼβ, πάλαι μὲν ὑπελάμβανον τούτῳ γεγονέναι κατὰ σύγχυσιν τῶν γλωσσῶν·

[02821]    σκοπῶν δὲ υστερον, ευρισκον μὴ δύνασθαι τοῦτο πρὸ τῆς γενέσεως τοῦ Ιακὼβ ἐπ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἀναφέρεσθαι, ἐξέβη δὲ ἡνίκα Ιουδαῖοι ἐξῆλθον ἐκ γῆς Αἰγύπτου, τότε πρῶτον ἐχρημάτισε μερὶς Θεοῦ ὁ Ιακὼβ, τουτέστιν ὁ ἐξ Ιακὼβ λαός.

[02822]    Αλλ' οπερ ἐλέγομεν, τότε λαὸς Θεοῦ ὁ Ισραὴλ ἐχρημάτισεν, οτε τῆς Αἰγύπτου ἐξῆλ θε, καὶ οτε μὲν ησαν ἐν Αἰγύπτῳ, ουπω ησαν ἀγέλη διεσκεδασμένοι ἐν αὐτῇ, διὸ ὡς πρόβατα αὐτοὺς ἀπαίρει Θεός·

[02823]    ἡνίκα δὲ συνάγει αὐτοὺς καὶ ποιεῖ εν, ἀπαίρων πρό τερον ἀπὸ παντὸς τοῦ κόσμου τὸν λαὸν αὐ τοῦ, ειτα ἀνάγων διὰ τῆς πολιτείας τῆς ανω φερούσης, καὶ ποιῶν ανω φέρεσθαι, καὶ ἐπὶ τὰ ἀνώτερα ὁδεύειν, οπερ οὐχ οιόν τε ην αὐτοὺς ποιεῖν ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, τότε ἑνώσας αὐτοὺς ποιεῖ ποίμνιον εν.

[02824]    Καὶ ἡμεῖς τοίνυν οσον ἐπὶ τὸ αὐτὸ συναγόμεθα, τηροῦμεν τότε ποίμνης μυστήριον·

[02825]    οτε δὲ ἀμελοῦμεν τῶν συνάξεων, μιμούμεθα τὰ ἀποσκιρτῶντα καὶ ἀπαιήσσοντα τοῦ ποιμνίου πρόβατα, καὶ δύ νανται καθ' ἡμῶν τῶν διασκεδασθέντων οἱ ἐχθροὶ καὶ τὰ θηρία τὰ ἐνεδρεύοντα, οἱ λύ κοι, ὡς μανθάνομεν ἀπὸ τῶν ποιμνικῶν.

[02826]    Εάν ποτε ἐπιτιθῶνται ποίμνῃ, οὐ δύνανται ἐπιτίθεσθαι αὐτῇ συναχθείσῃ, ἀλλ' ἐπιτηροῦσί που πρόβατον ἀπονεμόμενον, κἀκείνῳ ἐπι βουλεύουσιν.

[02827]    Ειπερ ουν καὶ ἡμεῖς βουλόμεθα μὴ ἐπιβουλεύεσθαι ὑπὸ τῶν ἀντικειμένων δυνάμεων, μὴ καταλείπωμεν τὴν συναγω γὴν, ἀλλὰ συνερχώμεθα ἐπὶ τὸ αὐτὸ, τιμῶν τες τὴν τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἡμέραν, ινα συναχθῇ ὀστοῦν Χριστοῦ πρὸς ὀστοῦν, καὶ ἁρμονία, καὶ φλέβες, καὶ νεῦρα, καὶ δέρμα, ηδη δὲ καὶ αἱ τρίχες.

[02828]    Η οὐκ οι δατε οτι σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἐστὲ, καὶ ἀναγ καῖον τοῦτο συνάγεσθαι, ινα μὴ λέγῃ περὶ ἡμῶν Χριστός·

[02829]    ∆ιεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀσ τᾶ μου;

[02830]    ^[77.54] Καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺς εἰς ορος ἁ γιάσματος αὐτοῦ, ορος τοῦτο ο ἐκτήσατο ἡ δεξιὰ αὐτοῦ.

[02831]    Κατὰ δὲ ἀναγωγὴν, ορος ἁγιάσματος ἡ διῃρημένη καὶ ὑψηλοτάτη ἀρετὴ καὶ γνῶσις·

[02832]    εἰς ην γνησίως εἰσάγει ὁ μόνος τέλειος διδάσ καλος Ιησοῦς, ου κτῆμα πᾶσα ἀρίστη γνῶ σις καὶ θεωρητικὴ τῆς ἀληθείας εξις.

[02833]    Οθεν καὶ οἱ ταύτας τὰς διαθήκας κτώμενοι, κτή ματα Θεοῦ καλοῦνται.

[02834]    ^[77.55] Καὶ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖς σκηνώ μασιν αὐτῶν τὰς φύλας τοῦ Ισραήλ.

[02835]    Κατεσκήνωσε τὰ εθνη πιστεύσαντα εἰς τὸν Χριστὸν, καὶ εἰσήγαγεν αὐτούς.

[02836]    ^[77.61] Καὶ παρέδωκεν εἰς αἰχμαλωσίαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν, καὶ τὴν καλλονὴν αὐτῶν εἰς χεῖρα ἐχθροῦ.

[02837]    Τοῦ σκηνώματος τὴν καλλονὴν τὴν κιβω τόν φησι.

[02838]    ^[77.65] Καὶ ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος, ὡς δυνατὸς κεκραιπαληκὼς ἐξ οινου.

[02839]    Ο δυνατὸς, καρηβαρήσας ἐξ οινου, οταν ἀναστῇ, σφοδρότερον κινεῖται καὶ ὁρμη τικώτερον·

[02840]    ουτω, φησὶ, καὶ ὁ Θεὸς ἀνέστη κατὰ τῶν ἀλλοφύλων.

[02841]    Πλὴν καθάπερ ἡ κραιπάλη, τουτέστιν ἡ μέθη, ἐπείσακτον πάθος ἐστὶν, οὐκ εμφυτον, ουτως ἡ ὀργὴ πάθος οὐκ εστι Θεοῦ, ἀλλὰ τιμωρία δι καία τοῖς πλημμελοῦσιν ἐπαγομένη.

[02842]    Μη δέποτε ουν ἀναγινώσκων περὶ Θεοῦ ταῦτα τὰ ἀνθρωποπρεπῆ, ὑπολάμβανε τὸν Θεὸν ἐν πάθει ειναι·

[02843]    ἀπαθὴς γάρ ἐστι παντὶ τρόπῳ.

[02844]    Ο δὲ ἁμαρτάνων ἐκκαίει ἑαυτῷ ὀργήν.

[02845]    Εἰ ἐγὼ ειπον τὸν Θεὸν ὡς κεκραιπαληκότα ἐξ οινου ἀναστήσασθαι, τίς οὐκ αν ἐπελάβε τό μου τῶν φιλαιτίων, λέγων οτι μέθην καὶ κραιπάλην φέρεις ἐπὶ τὸν Θεὸν, ανθρωπος διδασκόμενος οτι οὐδὲ ανθρωποι μέθυσοι βασιλείαν Θεοῦ κληρονομήσουσιν;

[02846]    Αλλ' ο μως τὸ αγιον Πνεῦμα, ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ τοῦ λέγειν ἐξουσίᾳ τυγχάνον, ειπε τὸν Θεὸν δια νίστασθαί ποτε ὡς δυνατὸν, καὶ κεκραιπα ληκότα ἐξ οινου.

[02847]    Τάχα γὰρ οἱονεὶ ἡμεῖς κα ρηβαροῦμεν, καὶ μεθύειν ποιοῦμεν τὸν Θεὸν, ὡς καθεύδειν, ὡς ὀργίζεσθαι, ὡς τὰ λοιπὰ, α μὴν ἐφ' ἡμῖν.

[02848]    Αλλὰ γένηται, ὡς καὶ κε κραιπαληκώς.

[02849]    Αλλ' ἐὰν ἐπιστρέψωμεν, καὶ γινώμεθα ευφρονες, ἐγείρεται.

[02850]    Καὶ τί ποιεῖ;

[02851]    ^[77.66] Καὶ ἐπάταξε τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ, εἰς τὰ ὀπίσω, ονειδος αἰώνιον εδωκεν αὐτοῖς.

[02852]    Πατάσσει εἰς τὰ ὀπίσω τοὺς ἐχθρούς.

[02853]    Οἱ γὰρ κατενώπιον βλέποντες τοῦ Θεοῦ, καὶ παριστάμενοι αὐτῷ, οὐ πατάσσονται, ἀλλ' ο ταν τις φύγῃ τὸν Θεὸν, τότε πατάσσεται, καὶ μὲν ἀναίσθητος ων τῶν οἰκείων ἁμαρτημά των, ειτα ὀνειδίζεται παρὰ τοῦ θέλοντος αὐ τὸν εἰς ἐπιστροφὴν αγειν·

[02854]    μετανοήσῃ καὶ αἰσχυνθῇ, ἀναίσχυντος ων τὸ πρότερον, αμα τε ηρξατο ὀνειδίζειν ὁ Κύριος, καὶ ἐπαύσατο.

[02855]    Εὰν δὲ μὴ μετανοήσῃ, τηρεῖται αὐτῷ ὁ ὀ νειδισμὸς καὶ ἐπὶ τὴν ἀνάστασιν.

[02856]    Καὶ ἐπάταξε κτλ.

[02857]    Τοῦτό φησιν, διὰ τὸ Αζωτίους καὶ Ασκαλωνίτας εἰς τὰ ὀπίσω τῆς εδρας πατάξαι, αχρις ου τὴν κιβωτὸν ἐξαπέστει λαν.

[02858]    ^[78.2] Εθεντο τὰ θνησιμαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ, τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς.

[02859]    Τῶν δαιμόνων οἱ μὲν θεωρίᾳ, οἱ δὲ πρά ξει ἀντίκεινται·

[02860]    καὶ οἱ μὲν πρότεροι πετεινὰ οὐρανοῦ ὀνομάζονται, οἱ δὲ δεύτεροι λέγοιντ' αν θηρία τῆς γῆς.

[02861]    Ως πετεινὰ τοῦ οὐ ρανοῦ η θηρία τῆς γῆς, τὰ εθνη καὶ αἱ βα σιλείαι τῆς γῆς κατέφαγον Ιάκωβον τὸν Ισραήλ.

[02862]    ^[78.3] Εξέχεαν τὸ αιμα αὐτῶν ὡς υδωρ.

[02863]    Τὸ ουν αιμα, ο ἐξέχεαν, ἐκ τῶν ἐσθιομέ νων ἀρετῶν καὶ πινομένων δογμάτων ἐστί.

[02864]    Χρήσαιτο αν τις τούτοις ἐκ δίκης τοῦ ἐκχυθέντος μαρτύρων αιματος αὐτῶν.

[02865]    ^[78.7] Καὶ τὸν τόπον αὐτοῦ ἠρήμωσαν.

[02866]    Τόπος γνώσεως Θεοῦ καὶ νοῦς.

[02867]    ^[78.8,9] Ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμᾶς οἱ οἰκτιρμοί σου, οτι ἐπτωχεύσαμεν σφόδρα, βοήθησον ἡμῖν, ὁ Θεὸς, ὁ σωτὴρ ἡμῶν, ε νεκα τῆς δόξης τοῦ ὀνόματός σου.

[02868]    Τὸ δέ·

[02869]    ἐπτωχεύσαμεν, ἀντὶ τοῦ·

[02870]    πάσης ἐγυμνώσθημεν προστασίας.

[02871]    Καλῶς δὲ καὶ τό·

[02872]    ὁ Θεὸς ὁ σωτὴρ ἡμῶν, ἀντὶ τοῦ·

[02873]    ὡς ἀεὶ τοῦτο ἐφάνης ποιῶν, ουτω καὶ νῦν ποίησον, καὶ ταῦτα πρὸς ἀναξίους, οτι καὶ οὐχ ὡς α ξιοι, αἰτοῦσιν·

[02874]    ἀλλ' ὡς τοῦ Θεοῦ ὀφείλοντος ἑαυτῷ ἀκολουθεῖν, ἐπάγουσιν·

[02875]    ενεκα τῆς δόξης τοῦ ὀνόματός σου, οταν γυμνοὶ γεγό ναμεν πάντη ἀπὸ τῆς σῆς βοηθείας, νῦν δώ ρησαι ἡμῖν ταύτην, ὁ Θεὸς, ὁ σωτὴρ ἡμῶν.

[02876]    ^[78.11] Εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ὁ στεναγ μὸς τῶν πεπηδημένων.

[02877]    Νοῦν μὲν δεσμοῖ ἀγνωσία, ψυχὴν δὲ κα κία·

[02878]    ψυχὴν δέ φημι θυμὸν καὶ ἐπιθύμιον, οπερ λέγεται θυμικὸν καὶ ἐπιθυμικόν.

[02879]    ^[78.12] Απόδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν ἑπ ταπλάσια εἰς τὸν κόλπον αὐτῶν.

[02880]    ∆ότωσαν δίκας ὑπὲρ ων ἐπλημμέλησαν ἐν τῷ βίῳ τούτῳ·

[02881]    τὸ γὰρ ἑπταπλάσιον τὸν βίον τοῦτον σημαίνει, ὡς καὶ τὸ ὀκτωπλά σιον τὸν μέλλοντα.

[02882]    Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τό·

[02883]    ∆ὸς μερίδα τοῖς ἑπτὰ καίγε τοῖς ὀκτώ.

[02884]    Ο κόλπος τὸ ἀκόριστον δηλοῖ·

[02885]    τοῦτο ουν λέ γειν βούλεται, οτι ἀκόριστον αὐτῶν ποίησον τὸν ὀνειδισμὸν, μεγάλως καὶ δοκοῦσι παρο ξύνειν τὸν Θεόν·

[02886]    οὐ γὰρ ειρηκε τὸν ὀνειδισ μὸν ἡμῶν, ἀλλὰ τὸν σόν·

[02887]    ὁ γὰρ περὶ ἡμᾶς ὀνειδισμὸς, σὸς μᾶλλον η ἡμῶν.

[02888]    Τοῦτο ουν φησί·

[02889]    πολλαπλασίως ἀπόδος ἐκείνοις, σύνα ψον αὐτοῖς τιμωρίαν ἀκόριστον, καὶ πλείονα τῆς ἡμετέρας.

[02890]    ^[79.1] Ο ποιμαίνων τὸν Ισραὴλ, πρόσχες, ὁ ὁδηγῶν ὡσεὶ πρόβατα Ιωσήφ.

[02891]    Οὐκ ἀπέστην, εἰμὶ εἰς τὰ πρόβατα, ων εκαστος λέγει τῷ Θεῷ·

[02892]    Κτηνώδης ἐγεννήθην παρὰ σοί.

[02893]    Καί·

[02894]    Κύριος ποιμαίνει με.

[02895]    Οταν δὲ ὡς ἀπὸ ποιμένος εὐφρανθῇ, ἐρεῖ ὡς λο γικός·

[02896]    Ητοίμασε ἐνώπιόν μου τράπεζαν.

[02897]    ^[79.2,3] Ο καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ, ἐμφάνηθι, ἐναντίον Εφραὶμ καὶ Βενιαμὶν καὶ Μανασσῆ·

[02898]    ἐξέγειρον τὴν δυναστείαν σου, καὶ ἐλθὲ εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς.

[02899]    Ενταῦθα μὲν κάθηται ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ ὁ Θεὸς, ὡς καὶ παρὰ τῷ Ιεζεχιήλ.

[02900]    Αλλαχοῦ δὲ ἐπέβη ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ, καὶ ἐπε τάσθη.

[02901]    Καὶ διὰ μὲν τῆς καθέδρας τὴν στα θερὰν εξιν μηνύει τῶν Χερουβείμ·

[02902]    διὰ δὲ τῆς πτήσεως αἰνίττεται τὴν ταχεῖαν ἐνέρ γειαν.

[02903]    Απὸ δὲ τῶν τριῶν ἐπιφανεστέρων φυ λῶν τὸ σύμπαν τοῦ Ισραὴλ ἐσήμηνε γένος.

[02904]    Ποτὲ ὁ λόγος πρὸς τὸν καλόν ἐστι ποιμένα, τὸν ποιμαίνοντα τὸν Ισραὴλ, ἐναντίον Εφραὶμ, ὁδηγοῦντα δὲ τὸν Ιωσὴφ ἐναντίον Μανασσῆ, καθήμενον δὲ καὶ τῶν Χερουβεὶμ ἐναντίον Βενιαμίν.

[02905]    Επὶ τοῦ δυνατοῦ τὰ Χερουβεὶμ λέγεται ἀεί.

[02906]    Ο ἐπὶ πάντων, φη-σὶ, ων τῶν δυνατῶν, καὶ πάσας εχων ὑφ' ἑαυ τὸν ειτε ἀοράτους δυνάμεις, ειτε ὁρατοὺς, δεῖξον σεαυτὸν διὰ τῆς εἰς ἡμᾶς βοηθείας.

[02907]    ^[79.6] Ψωμιεῖς ἡμᾶς αρτον δακρύων.

[02908]    ∆ιὰ τούτων ῥημάτων παρίστησε τὴν πι κροτάτην μετάνοιαν.

[02909]    ^[79.9,10] Αμπελον ἐξ Αἰγύπτου μετῇρας·

[02910]    ἐξέβαλες εθνη, καὶ κατεφύτευσας αὐτὴν, ὡδοποίησας εμπροσθεν αὐτῆς, καὶ κατεφύ τευσας τὰς ῥίζας αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη ἡ γῆ.

[02911]    Εθνη μὲν ἐξέβαλεν ὁ Θεὸς, ινα καταφυ τεύσῃ τὸν Ισραὴλ, συνέκλεισε δὲ εἰς ἀπεί θειαν τὸν Ισραὴλ, καὶ τὴν ἀνόδευτον ερη μον, οὐκ ουσαν πρότερον ὁδὸν ὡδοποίησεν ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, εμπροσθεν τῆς ἀμπέ λου.

[02912]    ^[79.11] Εκάλυψεν ορη ἡ σκιὰ αὐτῆς, καὶ αἱ ἀναδενδράδες αὐτῆς τὰς κέδρους τοῦ Θεοῦ.

[02913]    Αναδενδράδες εἰσιν οἱ θεωρητικοί.

[02914]    ^[79.13] Ινα τί καθεῖλες τὸν φραγμὸν αὐ τῆς, καὶ τρυγῶσιν αὐτὴν πάντες οἱ παραπο ρευόμενοι τὴν ὁδόν;

[02915]    Οἱ δαίμονές εἰσιν οἱ τρυγῶντες τοὺς καρ ποὺς ἡμῶν·

[02916]    ους αὐτοὶ ἐκφέρειν ἡμᾶς ἐνερ γοῦσιν κακὴν γεωργίαν γεωργοῦντας ἡμᾶς.

[02917]    ^[79.14] Ελυμήνατο αὐτὴν σῦς ἐκ δρυμοῦ, καὶ μονιὸς αγριος κατενεμήσατο αὐτήν.

[02918]    Μονιὸν δὲ αγριον λέγει τὸν Σατανᾶν, ονπερ σημαίνει χοῖρος ἐξ υλης, λέγει δὲ τὸν διάβο λον.

[02919]    ^[79.17] Εμπεπυρισμένη πυρὶ καὶ ἀνεσκαμ μένη·

[02920]    ἀπὸ τῆς τιμήσεως τοῦ προσώπου σου ἀπολοῦνται.

[02921]    Οὐκ ἀμνὸς, φησὶ, μέλλων αὐτοὺς τιμῶν ῥύσασθαι, ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ μόνη ἡ ἐπιτίμησις πάντας ἀφανίσαι, γενομένης τῆς σῆς προ νοίας ἐπάνω.

[02922]    ^[79.18] Γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐπ' ανδρα δε ξιᾶς σου, καὶ ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου ον ἐκρα ταίωσας σεαυτῷ.

[02923]    Ανδρα δεξιᾶς τὸν Χριστὸν ὀνομάζει·

[02924]    αν δρα δὲ διὰ τὴν ἀνθρωπότητα·

[02925]    δεξιᾶς αὐτοῦ, πρῶτον μὲν ὡς ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρὸς, μετὰ σαρκὸς καθεζόμενον, επειτα δι' αὐτοῦ πᾶ σαν τὴν κτίσιν ἐποίησε.

[02926]    ^[79.19] Καὶ οὐ μὴ ἀποστῶμεν ἀπὸ σοῦ, ζωώσεις ἡμᾶς, καὶ τὸ ονομά σου ἐπικαλε σόμεθα.

[02927]    Επεὶ ἡ ζωὴ ἡμῶν κέκρυπται [ἐν Χρισ τῷ], ζωώσεις ἡμᾶς εἰς τὸν μέλλοντα χρό νον.

[02928]    Ζωοποιήσεις ἡμᾶς, οὐδεὶς δύναται ζωοποιῆσαι ἡμᾶς, εἰ μὴ εἰπών·

[02929]    Εγώ εἰμι ἡ ζωή·

[02930]    ταύτης γὰρ ἐξ ἡμῶν λαμβανομένης τῆς ἀπαρχῆς, πᾶσα τῶν ἀνθρώπων ἡ φύσις τὸν ἀ ληθῆ Θεὸν ἐπιγνώσεται, καὶ τὴν γεγενημένην φιλανθρωπίαν ἀνυμνήσει·

[02931]    τῷ τρόπῳ δὲ τούτῳ καὶ τοῦ θανάτου τὸ κράτος λυθήσεται, καὶ ἡμεῖς τῆς ζωῆς τῆς αἰωνίου τευξόμεθα, σὲ προσκυνοῦντες τὸν πατέρα Θεόν.

[02932]    ^[80.1] Εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τῶν ληνῶν τῷ Ασὰφ ψαλμός.

[02933]    Αγαλλίασθε τῷ Θεῷ τῷ βοηθῷ ἡμῶν.

[02934]    Αλαλάξατε τῷ Θεῷ Ιακώβ.

[02935]    Ηθικώτερον δὲ, ων μὲν κατορθούντων οἱ καρποὶ ἐπὶ τὰς ληνοὺς ερχονται, ἀκουέτω σαν τοῦ ἀγαλλιᾶσθαι τῷ Θεῷ·

[02936]    ὁ δὲ ἁμαρ τὼν, καὶ δεόμενος μετανοίας καὶ ἐπιστρο φῆς, μὴ ἀγαλλιάσθω, ἀλλὰ λυπηθήτω κατὰ Θεόν·

[02937]    ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται.

[02938]    Καὶ σὺ δὲ, ἐὰν βοηθηθεὶς ὑπὸ Θεοῦ, τὴν συγκο μιδὴν ἐποιήσω τῶν καρπῶν ἐπὶ τὰς ἁγίους ληνοὺς, μὴ ἐπιλανθάνου τοῦ Θεοῦ, καθὸ βοηθός σου γέγονεν.

[02939]    Καν εὐπορῇς λέγων τῶν κατ' ἀξίαν ἀποδοθησομένων τῷ Θεῷ ἐν εὐχαριστίᾳ, ἀλάλαζε εὐσήμῳ φωνῇ καρδίας κεκραγυίας, ὑπερβαινούσης τὰ σημαινόμενα ἀπορούσης λέξεως, καὶ διὰ τὴν ἀπορίαν τῶν λέξεων ἀπόῤῥητα καὶ αῤῥητα λαλούσης.

[02940]    Εὰν γὰρ ἀναβῇς τὰ λεκτὰ, ἐὰν ὑπερβῇς τὰ ἐ παγγελλόμενα, τὰ διὰ στόματος φωνούμενα, καὶ μόνῳ νῷ δυνηθῇς ὑμνεῖν τὸν Θεὸν, τῷ ἀποροῦντι ἐπιθεῖναι ἑαυτοῦ κινήματα τῷ λό γῳ παρὰ τὸ τὸν λόγον τὸν ἐν σοὶ μὴ δύνασ θαι βαστάζειν τοῦ νοῦ τὰ ἀπόῤῥητα καὶ τὰ θεῖα, ἀλαλάξεις τῷ Θεῷ Ιακὼβ, ὡς μιμητὴς τοῦ πτερνιστοῦ Ιακώβ.

[02941]    ^[80.3] Λάβετε ψαλμὸν, καὶ δότε τύμπανον, ψαλτήριον τερπνὸν μετὰ κιθάρας.

[02942]    Τάχα δὲ εν μοι δίδωσιν ὁ λόγος, τρία δέ με ἀπαιτεῖ·

[02943]    δίδωσι γάρ μοι ψαλμὸν, καὶ ἀ παιτεῖ ἀπ' ἐμοῦ πρῶτον τύμπανον, δεύτερον ψαλτήριον, ειτα κιθάραν·

[02944]    ινα μάθω οτι δίδω σί μοι καὶ χάριν τοῦ Θεοῦ, τὴν διδασκαλίαν·

[02945]    ἀπαιτεῖ δέ με ἁγιασμὸν ὁλοτελῆ, ινα ἁγιάσ θω ὁλόκληρος τῷ πνεύματι καὶ τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι·

[02946]    ιν' αἰνῶ τὸν Θεὸν, ὡς ἐν τυμπά νῳ, τῇ νεκρώσει τοῦ σώματος, ειτα δυνηθῶ συμφωνίαν ποιῆσαι, ὡς ψαλτηρίου, πρὸς κιθάραν τοῦ Πνεύματος, πρὸς τὴν ψυχὴν, η κατὰ τὸν ἀπόστολον πρὸς τὸν νοῦν, ωστε λέ γειν·

[02947]    Ψαλῶ τῷ πνεύματι, ψαλῶ δὲ καὶ τῷ νῷ.

[02948]    Ψαλτήριον πάλιν τὸ σῶμά φησι διὰ τὴν γενομένην ἁρμονίαν καὶ συμφωνίαν πρὸς αὐτῷ τῆς ψυχῆς, ινα αρτιοι γένωνται οἱ τοῦ Θεοῦ ανθρωποι, καὶ τὰς ψυχὰς ἀνατεθέντες τῷ Θεῷ καὶ τὸ σῶμα, οὐ τῷ κόσμῳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ.

[02949]    Τύμπανον δὲ οργανόν ἐστιν ἐκ δερμάτων πεποιημένον.

[02950]    Λέγει ουν·

[02951]    Υπήκοοι τοῖς θείοις νόμοις γενόμενοι, παραστήσατε τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ.

[02952]    Προστάττει δέχεσθαι μὲν ἀκοαῖς τὴν τῶν λόγων διδασκαλίαν, διδόναι δὲ τὴν διὰ τοῦ σώματος πρᾶξιν.

[02953]    Λάβετε διδασκα λίαν πνευματικὴν, καὶ δότε νέκρωσιν μελῶν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς.

[02954]    ^[80.4] Σαλπίσατε ἐν νεομηνίᾳ σάλπιγγι.

[02955]    Ωσπερ πάλαι ποτὲ ὁ Ισραὴλ αἰσθητὰς λαμβάνων σάλπιγγας ἐν τῇ νεομηνίᾳ, ἐσάλ πισεν, τοῦτο πρόσταγμα δεδωκότος Θεοῦ, εἰς μαρτύριον τοῦ ἐλευθερωθῆναι αὐτοὺς τῆς ἐξ Αἰγύπτου δουλείας·

[02956]    ουτω καὶ ὁ νέος λαὸς τῇ εὐαγγελικῇ χρώμενος σάλπιγγι, ης ὁ φθόγγος εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν, κελεύε ται ἐν ταῖς νεομηνίαις σαλπίζειν, τουτέστι ἐν τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς αὐτοῦ, ὁμολο γῶν καὶ αὐτὸς καὶ μαρτυρῶν τῷ Θεῷ, οτι δι' αὐτοῦ ἐκ τῆς νοητῆς ἐλευθερώθησαν Αἰ γύπτου, τουτέστιν ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκό τους.

[02957]    ^[80.5] Οτι πρόσταγμα Ισραὴλ, καὶ κρίμα τῷ Θεῷ Ιακὼβ, μαρτύριον ἐν τῷ Ιωσὴφ εθετο αὐτόν.

[02958]    Τὰ προειρημένα, λέγω δὲ τὸ ἀγαλλιᾶν τῷ Θεῷ Ιακὼβ, καὶ τὰ ἑξῆς, τοῦτο πρόσ ταγμά ἐστι δοθὲν τῷ Ισραὴλ, καὶ κρίμα ἐσ τὶν κριθὲν τῷ Θεῷ Ιακὼβ, καὶ μαρτύριόν ἐστιν ο εθετο ὁ Θεὸς ἐν τῷ Ιωσήφ.

[02959]    ^[80.6] Μαρτύριον ἐν τῷ Ιωσὴφ εθετο αὐ τὸν ἐν τῷ ἐξελθεῖν ἐκ τῆς Αἰγύπτου·

[02960]    γλῶσ σαν ην οὐκ εγνω, ηκουσεν.

[02961]    Ηκουσεν ὁ Ισραὴλ, η ὁ Ιωσήφ.

[02962]    Καὶ ἡμεῖς ουν οσον μὲν ἐκ γῆς Αἰγύπτου οὐκ εἰσόμε θα, τὴν γλῶσσαν ην πρότερον οὐκ εγνωμεν, ἠκουσάμεθα, καὶ ἀνεστήσαμεν ἀπὸ αρσεων, ἐν αις ἐν Αἰγύπτῳ οντες ἐβαρούμεθα.

[02963]    Η κουσεν αὐτοῦ [Θεοῦ] γλῶσσαν, τὴν ἐν τῷ ορει Σινᾶ γενομένην φωνὴν, η φωνῆς θείας οὐ δέποτε ἀπολαύσας, ταῦτα επη η Κυρίου τὸν νόμον δεχόμενος.

[02964]    ^[80.7] Απέστησεν ἀπὸ αρσεων τὸν νῶτον αὐτοῦ, αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἐν τῷ κοφίνῳ ἐδού λευσαν.

[02965]    Απὸ αρσεων δὲ καὶ τῶν βασταγμάτων λέγει·

[02966]    αἱ γὰρ ἀνομίαι αὐτῶν ὑπερῆραν τὴν κεφαλὴν αὐτῶν, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύν θησαν ἐπ' αὐτούς.

[02967]    Οἱ γὰρ τοῖς τῆς πλινθείας ταλαιπωρίας πόνοις, κοφίνῳ τὸν πηλὸν ἐκ βάλλοντες, φέρουσι κατὰ νῶτον, τὸν τοίνυν νῶτον αὐτῶν ἀπέστησεν ἀπὸ αρσεων, του τέστιν ἐλευθέρωσε τῶν βασταγμάτων.

[02968]    Αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐν τοῖς κοφίνοις ἐργαζομέ νων τὸν Αἰγύπτιον πηλὸν, καὶ συναγόντων αχυρα, ἐδούλευον.

[02969]    ἀλλ' ὁ σωτὴρ ἡμῶν ἐλ θὼν ἐπλήρωσεν αρτοις, ἑκάστῃ φυλῇ κόφι νον, καθ' ον ζητήσεις οσοι ἐν ἐρήμῳ αρτοι εὑρέθησαν πλείονες η πέντε, κοφίνων δὲ εὐ πόρησαν δώδεκα.

[02970]    ^[80.9] Ακουσον, λαός μου, καὶ λαλήσω σοι, Ισραὴλ, καὶ διαμαρτύρομαί σοι.

[02971]    Τῶν ὀργάνων α μὲν εχει τὴν ἁρμονίαν τὴν μουσικὴν, α δέ ἐστιν ἀνάρμοστα.

[02972]    Ο ουν γεγυμνασμένος ἐν τοῖς μουσικοῖς ερ γοις, ἐπιλέγεται τὰ ἐναρμόνια, φεύγει δὲ τὰ ἀνάρμοστα, ινα μὴ ἀσχημονῇ διὰ τὸ ορ γανον, ὡς οὐχ ὑπηρετοῦν τῇ τέχνῃ ὁ τε χνίτης.

[02973]    Καὶ ὁ Θεὸς ουν ἐὰν ἀπορῇ τῶν ὀρ γάνων αὐτοῦ, σιωπᾷ, οὐ παρ' ἑαυτὸν, ἀλλὰ παρὰ τὴν τῶν ὀργάνων ἀπορίαν.

[02974]    Οργανα δὲ Θεοῦ οἱ μακάριοι προφῆται, καὶ ωσπερ ὁ ἀκούων χορδῆς καὶ ηχου τοῦ ἐν τῇ λύρᾳ, οὐκ ἐκείνης ἀκούει, ἀλλὰ τοῦ μουσικοῦ κρούοντος μουσικῶς τὸ ἐπιτήδειον οργανον, ουτως ὁ ἀκούων προφήτου, μὴ νομιζέτω ἀνθρώπου ἀκούειν, ἀλλὰ Θεοῦ τοῦ οργα νον εὑρόντος ἐπιτήδειον, καὶ συγχρησαμέ νου αὐτῷ εἰς δέον.

[02975]    Μακαρίζω ουν καὶ τοῦ τον τὸν προφήτην, οτι οργανον ἑαυτὸν ε ταξε πρὸς διαδοχὴν κρούοντος Θεοῦ, καὶ τό·

[02976]    ακουσον, λαός μου, ἐπὶ τὸν χρώμενον τῷ ὀργάνῳ ἀναφέρω Θεόν·

[02977]    ὡς καὶ ὀφθαλμοῖς χρῆται δικαίου καὶ ωσι καὶ χειρὶ, καὶ πᾶσι τοῖς μέλεσιν·

[02978]    ἀκούσωμεν ουν τί λέγει ὁ Θεὸς ἐν τῷ ἰδίῳ ὀργάνῳ, διαμαρτυρόμενος πρὸς τὸν λαόν.

[02979]    Πεῖραν, φησὶ, τῆς ἐμῆς δυνάμεως εἰληφὼς, ω Ισραὴλ, δέξαι προθύμως τὰς παρ' ἐμοῦ προσφερομένας νομοθεσίας.

[02980]    ∆ια μαρτυρία γάρ ἐστι προλέγουσά σοι καὶ τῆς ἀπειθείας τὴν τιμωρίαν, καὶ τῆς εὐπειθείας τὴν ὠφέλειαν.

[02981]    ^[80.10] Οὐκ εσται ἐν σοὶ θεὸς πρόσφατος.

[02982]    Πρόσφατός ἐστι θεὸς, ὁ μηδὲν οὐσιῶσαι δυνάμενος, η ὁ τῇ κακίᾳ πεποιημένος, καὶ παρὰ τοῖς εθνεσι νενομισμένος.

[02983]    Ωνόμασεν τὴν πολύθεον εἰδωλολατρίαν ουτω παραπεμ πομένην.

[02984]    ∆εῖ γὰρ σὲ δεσπότην ἡγεῖσθαι ἐμὲ, τὸν ἀπαλλάξαντά σε δουλείας, ἀφ' ων ελαβες τὴν πεῖραν.

[02985]    ^[80.11] Πλάτυνον τὸ στόμα σου, καὶ πλη ρώσω αὐτό.

[02986]    Αντὶ τοῦ·

[02987]    ει τι δυνάσαι, αιτησαι, καὶ πλείω παράξω ων αἰτεῖς.

[02988]    Καὶ πληρώσω, ἀντὶ τοῦ τελειωτέρους λόγους παρασκευάσω εἰπεῖν.

[02989]    ^[80.17] Καὶ ἐψώμισεν αὐτοὺς στέατος πυ ροῦ, καὶ ἐκ πέτρας μέλι ἐχόρτασεν αὐτούς.

[02990]    Αὐτός ἐστιν ὁ πυρὸς, περὶ ου γέγραπται·

[02991]    Εὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει·

[02992]    ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.

[02993]    Αφ' ου στέατος ψωμίσει ἡμᾶς ὁ Θεὸς, διδοὺς αρτον ζῶντα, ον αὐτὸς ἀρτο ποιεῖ ὁ Πατήρ.

[02994]    Ουτος δὲ ὁ πυρὸς καὶ πέτρα ἐστί.

[02995]    Πέτρα δέ ἐστιν ὁ Χριστός·

[02996]    ἀφ' ης πέτρας οὐ μόνον υδωρ ποτίζον καὶ τὸν λαὸν, ἀλλὰ καὶ μέλι χορτάζον τοὺς μακαρίως πενῶντας.

[02997]    Λέγει δὲ τότε τὸ υδωρ τῆς περιτομῆς·

[02998]    νῦν δὲ λέγει τὸ τῆς ζωῆς, τὸ ἐκ πλευρᾶς ἐξελ θὸν Ιησοῦ.

[02999]    Τοῦτον ψωμίζει ὁ Θεὸς, ον δι' ἐντολῶν παιδεύει, καὶ τοῦτον χορτάζει, ον διὰ τῆς αὐτοῦ θεωρίας εὐφραίνει.

[03000]    Η θικῶς δὲ τὸ ειδος τῆς φιλοσόφου καὶ ἀπερά του καὶ τῷ ἀναγκαίῳ μετρουμένης ζωῆς ἰδιότατον μὲν εχει τόπον τὴν ἐρημίαν, καὶ ταύτη κατὰ τὸ πλεῖστον ἐμφιλοχωρεῖ·

[03001]    συμ βαδίζει δὲ πανταχοῦ τοῖς βουλομένοις, ειπερ ἐν τρόπῳ, καὶ μὴ ἐν τόπῳ τὸ φιλοσοφεῖν, οπερ οὐδὲν αν τῶν πάντων στενοχωρήσειεν.

81.

[03002]    π Ψαλμὸς τῷ Ασάφ.

[03003]    ^[81.1] Ο Θεὸς εστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ.

[03004]    Ωριγένους, Βασιλείου.

[03005]    Ειρηται γοῦν ἀλ λαχοῦ οτι κρινεῖ ἀνάμεσον τῶν ἐθνῶν.

[03006]    Τοῖς γὰρ ἁγίοις οὐ τὸ κρίνεσθαι, ἀλλὰ τὸ μεῖζον τὸ διακρίνεσθαι.

[03007]    ∆ιακρίνει γὰρ αὐτοὺς, ωσ περ βασιλεὺς ἐν ἡμέρᾳ ἱλαρᾷ, εκαστον ἀ μειβόμενος τῶν ἀξιωμάτων τιμῆς.

[03008]    Τίς μὲν αξιος ἀναστῆναι τὴν ἀνάστασιν τὴν ὡς ἡ λίου;

[03009]    τίς δὲ τὴν ὡς σελήνης;

[03010]    καὶ τίς τὴν ὡς ἀστέρων;

[03011]    Στήσεται ουν ἐν συναγωγῇ θεῶν, οὐκ ἀνθρώπων, ητοι κατ' ανθρωπον περιπατούντων, καὶ διακρινεῖ.

[03012]    Τίς μὲν τού των τῶν θεῶν ἀνάλογον ἡλίου δόξαν εχει;

[03013]    τίς δὲ σελήνης;

[03014]    τίς δ' ἀστέρων;

[03015]    τί δὲ ποιεῖ ἡμᾶς ἀνθρώπους πεσόντας ἀπὸ τῆς θεό τητος;

[03016]    Ακουε Παύλου περὶ τῶν μικροτέ ρων λέγοντος ἁμαρτημάτων·

[03017]    Οπου μὲν ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ερις;

[03018]    οὐχὶ σαρκικοί ἐστε;

[03019]    καὶ κατὰ ανθρωπον περιπατεῖτε;

[03020]    Κἀκεῖ γὰρ μονονουχὶ εκραγε καὶ λέγει·

[03021]    Ο μὲν Λόγος ὑμᾶς ἐκάλεσεν, ινα ητε θεοί·

[03022]    ὑμεῖς δὲ οὐ βούλεσθε τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανα τοῦν, ινα ἀποθεώτητε.

[03023]    Αλλ' ἐρχομένην Θεοῦ δωρεὰν εἰς ὑμᾶς ποιοῦσαν ὑμᾶς θεοὺς, ἁμαρ τάνοντες ἀπωθεῖσθε.

[03024]    Εβραῖοι δέ φασιν·

[03025]    οτι ὁ Θεὸς εστη μέσον τῶν ἀρχόντων, ὡς παρὼν αὐτοῖς ἀοράτως·

[03026]    διὸ καὶ ἐν μέσῳ πολλῶν ἐ λέγξει αὐτοὺς διὰ τῶν προφητῶν, εἰ ἀδίκως αρξουσι.

[03027]    ^[81.2] Εως πότε κρίνετε ἀδικίαν, καὶ πρό σωπα ἁμαρτωλῶν λαμβάνετε;

[03028]    Πρόσωπα ἁμαρτωλῶν εἰσιν αἱ κακίαι, καθ' ας μορφοῦνται οἱ αδικοι.

[03029]    Κρίνων ἀδι κίαν, κριτὴς ἀδικίας·

[03030]    κατ' ἐπακολούθημα δὲ, λαμβάνομεν πρόσωπον ἁμαρτωλῶν, πλου σίων η δυνατῶν, η ὡραίων, η βιαίων, καὶ ὑβριστῶν πρόσωπα λαμβάνομεν, οις ἁμαρ τωλοῖς ειναι συμβέβηκε πολλάκις.

[03031]    Η τάχα ὡς οἱ ἐν θεάτροις πρόσωπα λαμβάνοντες κατὰ τὰ προκείμενα δράματα, ουτως καὶ ἡ μεῖς τῶν ἀντικειμένων ἐνεργειῶν, ὁτὲ μὲν ὀργῆς, ὁτὲ φόβου, ὁτὲ λύπης.

[03032]    ^[81.5] Εν σκότει διαπορεύονται.

[03033]    Σκότος νῦν τὴν αγνοιαν λέγει.

[03034]    ^[81.6,7] Εγὼ ειπα·

[03035]    Θεοί ἐστε, καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες.

[03036]    Υμεῖς δὲ ὡς ανθρωποι ἀ ποθνήσκετε, καὶ ὡς εις τῶν ἀρχόντων πίπ τετε.

[03037]    Θεοί εἰσιν οσοι εχοντες τὸν Λόγον, τηροῦ σιν·

[03038]    ὁ γὰρ ἐνὼν αὐτοῖς Λόγος, οὐκ ἐᾷ ἀπο θνήσκειν αὐτοὺς, ζωὴ τυγχάνων.

[03039]    Επειδ' αν δὲ ἀποβάλωσι τὸν Λόγον, οντα ζωὴν, ἀποθ νήσκουσι·

[03040]    ἀποθνήσκουσι δὲ οὐχὶ τὸν κοινὸν θάνατον, ἀλλὰ τὸν ἑπόμενον τῇ ἁμαρτίᾳ, πίπτοντες παραπλησίως ἑνὶ τῶν ἀρχόντων·

[03041]    ουτος δέ ἐστιν ὁ διάβολος.

[03042]    ^[82.4] Επὶ τὸν λαόν σου κατεπανουργεύ σαντο γνώμην, καὶ ἐβουλεύσαντο κατὰ τῶν ἁγίων σου.

[03043]    Ο δὲ Σύμμαχος ουτως·

[03044]    Κατὰ τὸν λαόν σου πανούργως ὁμιλοῦσι, καὶ συμβουλεύον ται κατὰ τοῦ ἀποκρύφου σου.

[03045]    Επειδὴ γὰρ ἐξ αὐτῶν εμελλεν βλαστήσειν ὁ Χριστὸς, συνελήλυθε δὲ τὰ εθνη πρόῤῥιζον ἀνασπᾶσ θαι τῶν Ιουδαίων τὸ εθνος, διδάσκει τὸ α γιον Πνεῦμα, οτι οὐ καθ' ἡμῶν κέχρηνται ταῖς ἐπιβουλαῖς, ἀλλὰ καὶ κατὰ τοῦ ἐν ἡμῖν ἀποκεκρυμμένου Χριστοῦ, ον ἀνθήσειν ἐκ τῆς Ιουδαίας φυλῆς προσηγόρευσε·

[03046]    τῆς γὰρ ῥίζης ἑκτεμνομένης, πόθεν ὁ καρπὸς φυή σεται;

[03047]    ^[82.5] Ειπαν·

[03048]    ∆εῦτε καὶ ἐξολοθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ εθνους, καὶ οὐ μὴ μνησθῇ τὸ ονο μα Ισραὴλ ετι.

[03049]    Οἱ μὲν θεομάχοι οὐ βούλονται εθνος Θεοῦ ἐν ἀνθρώποις ἐφεστάναι, ἀλλὰ καὶ τὸ ονομα τοῦ Ισραὴλ ἐξαλειφθῆναι σπουδάζουσιν·

[03050]    ὁ δὲ Θεὸς ἀεὶ εθνος ἐπὶ γῆς ἑαυτῷ καταρτίζων, καὶ μετὰ τὴν τοῦ προτέρου λαοῦ πτῶσιν, τὴν ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίαν συνεστήσατο, τὸ καινὸν καὶ νέον εθνος, τὸ καθόλου τῆς οἰ κουμένης.

[03051]    ^[82.7-9] Τὰ σκηνώματα τῶν Ιδουμαίων, καὶ οἱ Ισμαηλῖται, Μωὰβ καὶ Αγγαρηνοὶ ...

[03052]    καὶ Ασσοὺρ συμπαρεγένετο μετ' αὐτῶν.

[03053]    Ισμαὴλ, εἰσακουσμένος Θεοῦ.

[03054]    Αμαλὴκ λαὸς ἐκ λείχων.

[03055]    Ασσοὺρ, εὐθὺς ἀτείχιστος·

[03056]    δηλοῖ δὲ ὁ λαὸς Αμμονιτῶν καὶ Μωαβιτῶν διαφερόντως τοῦ Θεοῦ θρασυνθέντας καὶ τὰ λοιπὰ συναγείραντας εθνη.

[03057]    ^[82.13] Κληρονομήσωμεν ἑαυτοῖς τὸ θυ σιαστήριον τοῦ Θεοῦ.

[03058]    Ψυχὴ δὲ καθαρὰ, κλῆρος Θεοῦ.

[03059]    ^[82.14-19] Θοῦ αὐτοὺς ὡς τροχὸν κτλ.

[03060]    Πρῶτον, θοῦ αὐτοὺς ὡς τροχόν·

[03061]    δεύτε ρον, ὡς κάλαμον·

[03062]    τρίτον, ὡσεὶ πῦρ·

[03063]    τέταρ τον, ὡσεὶ φλόγα.

[03064]    Πέμπτον, ουτως καταδιώ ξεις·

[03065]    εκτον, ἐν τῇ ὀργῇ σου·

[03066]    ἑπτὸν, πλήρω σον·

[03067]    ογδοον, ζητήσουσιν·

[03068]    εννατον, αἰσχυνθή τωσαν·

[03069]    δέκατον, ἐντραπήσονται·

[03070]    ἑνδέκατον, γνώτωσαν.

[03071]    Ο Θεός μου, φησὶν, ουτως αὐ τοὺς παρήγαγεν καὶ παρακύκλωσε ταῖς ἁ μαρτίαις, ηγουν τιμωρίαις, ὡς μηδεμίαν αὐ τοῖς ἀνάπαυσιν γενέσθαι ὡς πάντων τροχῶν, φησὶ, παράγεσθαί τε καὶ κυλίεσθαι·

[03072]    ὁ τρο χὸς μὲν γὰρ ἀφάπτεται τῆς γῆς.

[03073]    ^[82.19] Καὶ γνώτωσαν οτι ονομά σου Κύ ριος.

[03074]    Εἰς αὐτὴν ἁμαρτάνει γνῶσιν, ὁ τὸν πεφυ κότα νοῦν ὁρᾶν τὴν γνῶσιν ἁμαρτάνειν κα τεργάζων.

[03075]    ^[83.3] Επιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου, ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου ἠγαλλιάσαντο ἐπὶ Θεὸν ζῶντα.

[03076]    Ζητήσεις πόθεν ἐπιποθεῖ ἡ ψυχὴ, οὐ τὸ ἐπιποθεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκλείπειν εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου;

[03077]    πότερον ὑπομνησ θεῖσα;

[03078]    σὰρξ δὲ ἀγάλλεται ἐπὶ Θεὸν ζῶντα, ἐπείπερ οψεται τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ.

[03079]    Αὐλαὶ Κυρίου αἱ θεωρίαι τῶν γεγονότων σωμάτων εἰσίν.

[03080]    ἐν ταύταις γὰρ ἡμεῖς δεῖ γενέσθαι τὸ πρότερον, εἰθ' ουτως εἰσελθεῖν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, οστις ἐστιν ἡ θεωρία τῶν ἀσωμάτων.

[03081]    ^[83.4] Καὶ γὰρ στρουθίον ευρεν ἑαυτῷ οἰ κίαν, καὶ τρυγὼν νοσσίαν ἑαυτῇ, ου θήσει τὰ νοσσία αὐτῆς.

[03082]    Τὰ θυσιαστήριά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων.

[03083]    Βούλεται εἰπεῖν οτι ὡς στρουθίου δίκην, καὶ ἡμεῖς ἐπλανώμεθα·

[03084]    ὡς γὰρ ἐκεῖνα τοῦ μὴ εχειν καλιὰν πλανᾶται, πηξάμενα δὲ ἐν αὐτῇ διατρίβουσι, καὶ τὰ νοσσία ἐκθάλπου σιν, ουτως καὶ ἡμεῖς πάλαι μὲν ἐπλανώμε θα.

[03085]    Νῦν δὲ ὑπὸ τῆς θείας χάριτος προκλη θέντες, παρὰ τὰς σκηνὰς καὶ τὰ θυσιαστή ριά σου, τοὺς ἰδίους ἐκπαιδεύομεν νεοττούς.

[03086]    Καὶ Ακύλας ουτως·

[03087]    Καίγε ορνεον ευρεν ἑαυτοῦ οικον, καὶ στρουθὸς νοσσίαν ἑαυτῷ, ου εθετο τὰ νοσσία.

[03088]    Εθος δὲ τῇ γραφῇ τρυ γῶσιν ἀφομοιοῦν τοὺς ἁγίους μυσταγωγοὺς, οἱ τῷ ἐπεικεῖ τρόπῳ τοὺς νεοττοὺς θάλπουσι παρὰ τοῖς θείοις θυσιαστηρίοις, ωσπερ τρυ γόνες·

[03089]    οις καὶ ἡδεῖς εἰσιν οἱ τούτων λόγοι, ὡς τρυγόνων πνευματικῶν.

[03090]    Η ουτως·

[03091]    στρου θία μὲν τῶν ἀνθρώπων αἰνίττεται τὰς ψυχὰς τὰς ὑπὸ τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ ἀγρευομένας·

[03092]    τρυγόνες δὲ τὰς ἐν ἁγνείᾳ καὶ σωφροσύνῃ ζώσας ψυχάς·

[03093]    λέγει ουν οτι πᾶσα ψυχὴ ταύ την εὑρήσει καταφυγὴν, τὴν εἰς τὸ θυσιασ τήριόν σου εισοδον.

[03094]    ∆εῖ πρότερόν τινα σπου δάσαι ἑαυτῷ οικον εὑρεῖν, ἐν ῳ δυνήσεται δέξασθαι Θεὸν, επειτα δὲ καὶ αλλους ποιῆ σαι οικους Θεοῦ.

[03095]    Χρησώμεθα δὲ τοῖς ῥητοῖς πρὸς τοὺς ἀκαθάρτους ἀνθρώπους καὶ διδάσ κειν ἐπιχειροῦντας.

[03096]    Κατὰ τὴν εννοιαν τοῦ ῥη τοῦ, μείζων ἡ τρυγὼν τοῦ στρουθίου.

[03097]    ^[83.6,7] Αναβάσεις ἐν τῇ καρδία αὐτοῦ διέθετο ἐν τῇ κοιλάδι τοῦ κλαυθμῶνος, εἰς τὸν τόπον ον εθετο.

[03098]    Αἱ ἀναβάσεις αὐταὶ τῶν γνώσεων τῇ καρ δίᾳ συμβαίνουσιν ἐκ τῆς ἀντιλήψεως τοῦ Θεοῦ, τουτέστιν καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἀνα βαίνει τὰ περὶ τῆς κρίσεως, καὶ διατίθεται ἐν αὐτῷ, καὶ φυλάττει τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ.

[03099]    Κοιλὴ δὲ κλουθμῶνός ἐστιν, η τοι τὸ ἀνθρώπινον σῶμα, η τὸ συγγενὲς τούτου κόσμος.

[03100]    ^[83.8] Πορεύσονται ἐκ δυνάμεως εἰς δύνα μιν.

[03101]    Σύγκρισις ἁγίας γνώσεως πρὸς γνῶσιν ἀν θρωπίνην·

[03102]    σύγκρισιν ποιησαμένοις τῆς γνώ σεως τῆς τῶν εξωθεν σοφῶν καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ, ἀποφαίνεται κρείσσω ειναι τὴν μικρὰν μερίδα παρὰ Κυρίου η τοὺς θησαυροὺς μετὰ ἀφοβίας, τοὺς παρὰ τῷ Σωλομῶνι λεγομέ νους.

[03103]    Καὶ μετ' ὀλίγον·

[03104]    Ο αὐτός φησιν·

[03105]    ἐξελε ξάμην παραῤῥίπτεσται ἐν τῷ οικῳ τοῦ Θεοῦ μου, μᾶλλον η οἰκεῖν με ἐν σκηνώματι ἁ μαρτωλῶν·

[03106]    ουτω δή μοι ὁ θεῖος ἀξιέραστος οικος, ὡς αἰρεῖσθαι παρὰ τοῦτον, καὶ ἐπ' ἐ δάφους ἐῤῥίφθαι καὶ πρὸ τῶν τούτου καλιν δεῖσθαι θυρῶν, η ἐν ταῖς μεγάλαις καὶ λαμ πραῖς τῶν παρανομίᾳ συζώντων οἰκίαις διαιτᾶσθαι·

[03107]    καὶ γὰρ ἐκείνους ἐδίδασκεν ἡ χάρις τοῦ πνεύματος μὴ παραβλέπειν τοῦ θείου οικου τὴν ἐρημίαν, καὶ ἡμεῖς παιδευό μεθα τοὺς τῷ Θεῷ ἀφιερωμένους οικους πο θεῖν ἀεὶ, ομοιον ὡσεὶ λέγοι·

[03108]    καὶ μικρός τις καὶ εὐτελὴς ειναι μᾶλλον βουλοίμην αν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, η μέγας ἐν τῷ ἁμαρτωλῷ λαῷ.

[03109]    ^[83.9,10] Κύριε ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, εἰ σάκουσον τῆς προσευχῆς μου.

[03110]    Υπερασπισ τὰ ἡμῶν ιδε, ὁ Θεὸς, καὶ ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸ πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ σου.

[03111]    Αντὶ τοῦ·

[03112]    ἐπέμενον ὑμῶν προιστάμενος, ὑπερασπίζων καὶ φροντίζων καὶ τῆς εὐπρε πείας τῆς βασιλείας ἡμῶν.

[03113]    Χριστὸν γὰρ λέ γει ἐνταῦθα, τὸν ἐκ Βαβυλῶνος ἐπανελθόν τα βασιλέα τὸν Ζοροβαβέλ.

[03114]    Η πρόσωπον χριστοῦ λέγει τὸν σεσωσμένον λαὸν, ον καὶ Παῦλος μέλη Χριστοῦ καὶ σῶμα ἐκάλει.

[03115]    ^[83.12] Οτι ελεον καὶ ἀλήθειαν ἀγαπᾷ Κύριος, ὁ Θεὸς χάριν καὶ δόξαν δώσει.

[03116]    Ελεον καὶ ἀλήθειαν, ἀντὶ τοῦ·

[03117]    ἐλεήμονα καὶ ἀληθινὸν ἀγαπᾷ Κύριος.

[03118]    Συνηθὲς γὰρ τῇ γραφῇ τὴν εξιν ἀντὶ τοῦ μετέχοντος λέ γειν·

[03119]    οὐχὶ δύο λέγει πράγματα, ἀλλ' ηδεται τῷ ἐλεεῖν καὶ ἀληθεύειν ἀγαπᾷ·

[03120]    η ελεος καὶ ἀλήθειαν ἀγαπᾷ, οὐ τὰς δι' αἱμάτων θυσίας, ἀλλὰ τὸ ποιεῖν ελεος καὶ ἀγαπᾶν τὴν ἀλήθειαν, Χάριν, φησὶ, θείαν οἱ τοιοῦ τοι ἐκ τῶν τοῦ παναγίου Πνεύματος κρου νῶν ἀρύοντες, οἱ τὴν ἀλήθειαν δηλαδὴ καὶ τὸν ελεον ἀγαπῶντες.

[03121]    ^[83.13] Κύριε τῶν δυνάμεων, μακάριος ανθρωπος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ σέ.

[03122]    Κατάδηλον πάντη τοῦ ψαλμοῦ τὸ ἀκρο τελεύτιον·

[03123]    μακαρίζει γὰρ καὶ ζηλωτὸν ὀ νομάζει τὸν πάσης μὲν βιωτικῆς εὐκληρίας καταφρονοῦντα, μόνῃ δὲ ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐλ πίδι θαῤῥοῦντα.

[03124]    ^[84.1] Εἰς τὸ τέλος, τοῖς υἱοῖς Κορὲ ψαλ μός.

[03125]    Οἱ μὲν υἱοὶ Κορὲ τὸ αὐτὸ ελεγον δύο η τρεῖς·

[03126]    εν μὲν δὲ λέγεται, ινα τὸ αὐτὸ λέγω μεν πάντες.

[03127]    Επινίκιος καὶ ουτος τῶν ἐπ ανελθόντων ἐκ Βαβυλῶνος·

[03128]    ἐσχημάτισται δὴ, ὡς τοῦ Θεοῦ στρατηγοῦντος, καὶ λαβόν τος τὴν αἰχμαλωσίαν, καὶ διὰ χρόνου ἐπα νερχομένου εἰς Ιερουσαλὴμ, καὶ τοῦ λαοῦ καταδιελόντος ἑαυτὸν δίχα, τοῦ προηγουμέ νου τε καὶ ἑπομένου, καὶ ὡς νικητὴν ἀνευ φημοῦντος τὸν τῶν ολων Θεόν.

[03129]    Προθεσπίζει δὲ ἐνταῦθα μετὰ τῆς σκιᾶς καὶ τὴν ἀλή θειαν, ητοι μετὰ τὴν τῶν Ιουδαίων ἐκ Βαβυ λῶνος ἐπάνοδον καὶ τοῦ παντὸς κόσμου τὴν σωτηρίαν.

[03130]    ^[84.2,3] Εὐδόκησας, Κύριε, τὴν γῆν σου, ἀπέστρεψας τὴν αἰχμαλωσίαν Ιακώβ.

[03131]    Αφῆκας τὰς ἀνομίας τῷ λαῷ σου, ἐκάλυψας τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.

[03132]    Εὐδοκεῖ Κύριος τὴν ἀγαθὴν καὶ σπουδαί αν γῆν τυγχάνουσαν, διὰ τοῦ δέχεσθαι τὸν παρ' αὐτοῦ σπορὸν, καὶ ὡς ἑκατὸν καρποφο ρεῖ·

[03133]    καὶ ἀφίησι μὲν τὰς ἀνομίας διὰ τοῦ βαπτίσματος·

[03134]    ἐπικαλύπτει δὲ τὰς ἁμαρτίας διὰ τῆς πικρᾶς μετανοίας.

[03135]    Νῦν μὲν τὴν γῆν σου, κατωτέρω δὲ τοῦ κατασκηνῶσαι δόξαν ἐν τῇ γῇ ἡμῶν, καὶ κατωτέρω δὲ καὶ ἡ γῆ ἡμῶν δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς·

[03136]    ἐν τῇ εἰς τὴν γῆν καθόδῳ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς τὴν γῆν ἑαυτοῦ.

[03137]    Η γῆν σου, ἀντὶ διαστολῆς ἀλλοτρίας λέγει τὴν Ιουδαίαν, τῷ διὰ τῆς πίστεως γενομένῳ αὐτοῦ λαῷ.

[03138]    Λέγει δὲ τὸν ἐξ ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον ὑπὸ Ζαχα ρίου τοῦ προφήτου·

[03139]    Εκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ κατα φεύξονται ἐπὶ τὸν Κύριον εθνη πολλὰ, καὶ εσονται αὐτῷ εἰς λαόν.

[03140]    ^[84.8] ∆εῖξον ἡμῖν, Κύριε, τὸ ελεός σου, καὶ τὸ σωτήριόν σου δῴης ἡμῖν.

[03141]    Οὐ μόνον ὁ ἐλεούμενος ὁρᾷ τὸν δεικνύμε νον αὐτῷ ελεον ἀπὸ Θεοῦ, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ὁ φωτιζόμενος εἰς γνῶσιν τοῦ ἐλέου, ωστε αν εἰπεῖν·

[03142]    Ελεον καὶ κρίσιν ᾳσομαί σοι, Κύριε.

[03143]    Νῦν ἑνικῶς τὸ σωτήριον ἡ ἀρε τή ἐστι, τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ὁ Χριστός.

[03144]    ^[84.9] Οτι λαλήσει εἰρήνην ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοὺς ἐπιστρέφοντας πρὸς αὐτὸν καρδίαν.

[03145]    Καὶ ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους αὐτοῦ καὶ πάν τας τοὺς πιστεύοντας εἰς αὐτὸν, ὁ σωτὴρ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις φησιν·

[03146]    Εἰρήνην τὴν ἐμὴν ἀφίημι.

[03147]    ∆είκνυσι δὲ καλῶς ὡς ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἐπιστροφὴ μηκέτι πταιόντων δικαιο σύνης ἀρχὴ, διὸ καὶ πελάζει φοβουμένοις ἡ σωτηρία, καὶ ην ἀφῆκας, ἀπολαμβάνουσι σὺν εὐκλείᾳ πατρίδα.

[03148]    ^[84.10] Πλὴν ἐγγὺς τῶν φοβουμένων αὐ τὸν τὸ σωτήριον αὐτοῦ.

[03149]    Εἰ ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, σοφία δὲ ἡμῶν ἐστιν ὁ Χριστὸς, καλῶς ουν λέγεται ὁ σωτὴρ ἐγγὺς ειναι τῶν φοβουμένων αὐτόν.

[03150]    ^[85.1] Προσευχὴ τῷ ∆αυίδ.

[03151]    Προσευχή ἐστιν ἡ μετὰ δοξολογίας περὶ μειζόνων ἀναπεμπομένη.

[03152]    ^[85.2] Σῶσον τὸν δοῦλόν σου, ὁ Θεός μου, τὸν ἐλπίζοντα ἐπὶ σέ.

[03153]    ∆οῦλος Θεοῦ, ὁ μὴ δουλεύων ἁμαρτίᾳ, μη δέ τινι πάθει ὑποκείμενος, ἐν μόνῳ δὲ ἐλπί ζων Θεῷ.

[03154]    Εγὼ ηλπισά σοι, δέσποτα, δὸς ἐλπίδι τῆς σωτηρίας ἀντίδοσιν.

[03155]    Η γνῶ σις τοῦ Θεοῦ σωτηρία ἐστὶ ψυχῆς.

[03156]    Επειδὴ οσιος ἑαυτῷ κατηγόρευσεν, ἐπὶ τὸ ταπεινὸν πάλιν καταφέρει τὸν λόγον, δοῦλον ἑαυτὸν ἀπογραφόμενος τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπ' αὐτῷ μό νῳ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας εχειν ἐπαγγελ λόμενος.

[03157]    ^[85.4] Ευφρανον τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου σου, οτι πρὸς σὲ, Κύριε, ῃρα τὴν ψυχήν μου.

[03158]    Ευφρανον, ητοι διὰ ζωήν.

[03159]    ∆ιδάσκει ἡμᾶς ὁ λόγος, ὡς τὸν βουλόμενόν τε παρὰ τοῦ Θεοῦ λαβεῖν ἀγαθὸν, ἀδιάλειπτον δεῖ ειναι εἰς προσευχήν.

[03160]    Αιρει πρὸς Κύριον τὴν ἑαυ τοῦ ψυχὴν, ὁ διὰ πράξεως καὶ θεωρίας κου φίζων αὐτήν.

[03161]    ^[85.5] Οτι σὺ, Κύριε, χρηστὸς καὶ ἐπιεικὴς καὶ πολυέλεος πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις σε.

[03162]    Αντὶ τοῦ ἐπιεικὴς Ακύλας καὶ Θεοδο τίων ἱλαστὴς εἰρήκασιν·

[03163]    ὁ δὲ Σύμμαχος·

[03164]    Καὶ ἀφιείς.

[03165]    Επήγαγε δὲ τοῦτο θεραπεύων τὸ δοκοῦν φορτικόν.

[03166]    ^[85.8] Οὐκ εστιν ομοιός σοι ἐν θεοῖς, Κύ ριε.

[03167]    Τίνι γὰρ ειπεν ποτὲ ὁ Πατήρ·

[03168]    Κάθου ἐκ δεξιῶν μου;

[03169]    ^[85.9] Πάντα τὰ εθνη οσα ἐποίησας, ηξου σι καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου, Κύριε, καὶ δοξάσουσι τὸ ονομά σου, Κύριε.

[03170]    Εἰ πάντα τὰ εθνη ηξει καὶ προσκυνήσει τὸ ονομα Κυρίου, ηξει δηλονότι καὶ τὰ εθνη τὰ τοὺς πολέμους θέλοντα·

[03171]    εἰ δὲ ουτω πᾶσα αρα φύσις λογικὴ προσκυνήσει ἐνώπιον Κυ ρίου, επειτα δὲ καὶ δοξάσει τὸ ονομα αὐτοῦ, οπερ σημαίνει τὸν ἐν αὐτῷ ὑπάρχοντα Πα τέρα.

[03172]    ^[85.11] Οδήγησόν με, Κύριε, ἐν τῇ ὁδῷ σου, καὶ πορεύσομαι ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου.

[03173]    Εγώ εἰμι ἡ ὁδὸς, φησὶν ὁ Χριστός.

[03174]    Καὶ πάλιν·

[03175]    Εγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια.

[03176]    Ευχεται τοίνυν πρῶτον μὲν ἐν αὐτῷ γενέσθαι, ὡς ὁδὸν τὸν Χριστὸν, τουτέστιν ὡς ἀρετὴν, επειτα δὲ ὡς ἀλήθειαν, οπερ ἐστι τῆς θεωρίας.

[03177]    ^[85.17] Ποίησον μετ' ἐμοῦ σημεῖον εἰς ἀ γαθὸν, καὶ ἰδέτωσαν οἱ μισοῦντές με, καὶ αἰσχυνθήτωσαν, οτι σὺ, Κύριε, ἐβοήθησάς μοι, καὶ παρακάλεσάς με.

[03178]    Οὐχ ἁπλῶς σημεῖον, ἀλλὰ σημεῖον ἀγα θὸν, ἀντὶ τοῦ·

[03179]    Ποίησον σημεῖον ἐμοὶ φέρον τὸ σωτήριον.

[03180]    Καὶ ἰδέτωσαν οἱ μισοῦντές με, τὴν εἰς ἐμὲ τοιγαροῦν πρόνοιαν δυσμενεῖς θεασάμενοι αἰσχύνης ἀναπληθήσονται, καὶ ἐπονείδιστοι παρὰ πᾶσι γενήσονται.

[03181]    Ση μεῖα ἀγαθά ἐστιν τὰ χαρίσματα τοῦ Πνεύ ματος τοῦ ἁγίου, ταῦτα γὰρ μάλιστα αἰσχύ νονται καὶ οἱ δαίμονες.

[03182]    Καὶ παρεκάλε σάς με.

[03183]    Παράκλησίς ἐστιν ἀνάκτησις ψυχῆς ἀπὸ πολλῶν κόπων.

[03184]    Η ἐστί·

[03185]    Βεβαιώθημαι καὶ παρακέκλημαι.

[03186]    ^[86.1] Τοῖς υἱοῖς Κορὲ ψαλμὸς ῳδῆς.

[03187]    Επινίκιος ουτός ἐστιν, ἀπαλλαγείσης τῆς πόλεως·

[03188]    προθεσπίζει δὲ καὶ τὴν κληρονο μίαν καὶ σωτηρίαν τῶν ἐθνῶν.

[03189]    ^[86.2] Οἱ θεμέλιοι ἐν τοῖς ορεσι τοῖς ἁγίοις.

[03190]    Αγαπᾷ Κύριος τὰς πύλας Σιὼν ὑπὲρ πάν τα τὰ σκηνώματα Ιακώβ.

[03191]    Θεμέλια τῆς εὐσεβείας τὰ θεῖα παιδεύμα τα·

[03192]    ορη δὲ αγια, ἐφ' ων ταῦτα πέπηγε τὰ θεμέλια, οἱ τοῦ Σωτῆρος ἀπόστολοι.

[03193]    Περὶ τούτων γὰρ εφη καὶ Παῦλος·

[03194]    Εποικοδομη θέντες εἰς τὸ θεμέλιον τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν·

[03195]    ἐπὶ τούτων τῶν ἁγίων ορεων ὁ δεσπότης Χριστὸς κατέπηξε τὰ τῆς εὐσεβεί ας θεμέλια.

[03196]    Η θεμελίους Θεοῦ τοὺς τῆς πόλεως θεμελίους καλεῖ, ὡς δι' αὐτὸν οὐκ ἀνατραπέντας.

[03197]    Ορη δὲ αγια, τὴν Σιὼν καὶ τὴν Ιερουσαλὴμ, ὡς τοῦ ἁγίου Θεοῦ δείξαν τος ἐκεῖ τὴν ἑαυτοῦ κατοικίαν, δι' ην οὐ πα ρεδόθη καὶ αὐτὰ τοῖς Ασσυρίοις.

[03198]    ∆ιό φη σιν·

[03199]    Εστηκα καὶ απαντα σῶα ἐπὶ τῆς οἰ κείας εδρας.

[03200]    Ηγοῦμαι καλῶς μὴ προσ κεῖσθαι τὸ τίνος οἱ θεμέλιοι αὐτοῦ, ιν' ἐπι ζητήσαντες ευρωμεν ἐν τοῖς ἐφ' ἑξῆς τὸν λεγόμενον τεθεμελιωκέναι τὴν Σιὼν ανδρα, ος καὶ ἐγεννήθη ἐν αὐτῇ, καὶ ἐθεμελίωσεν αὐτήν.

[03201]    Ο δὲ Ακύλας·

[03202]    Θεμελίωσις αὐτοῦ ἐν ορει ἡγιασμένῳ.

[03203]    Σημαίνει δὲ τὸ ἑδραῖον τῆς τῶν Εβραίων πολιτείας, καὶ τὸ οἰκεῖον καύ χημα ἐν τῷ ορει τῆς Σιὼν ειναι, ου καὶ ὁ ναὸς ιδρυτο.

[03204]    Ορεα δὲ καὶ πόλιν ειπε, σεμνύ νων τὸ Σιὼν ορος.

[03205]    Αγαπᾷ Κύριος καὶ τὸν πρακτικὸν καὶ τὸν θεωρητικόν.

[03206]    Ιακὼβ γὰρ πτερνιστὴς ἑρμηνεύεται, ἡ δὲ Σιὼν σκοπευ τήριον.

[03207]    ^[86.5] Μήτηρ Σιὼν ἐρεῖ·

[03208]    Ανθρωπος, καὶ ανθρωπος ἐγεννήθη ἐν αὐτῇ.

[03209]    Μητέρα εκαστος τὴν Σιὼν ὀνομάζει, καὶ πᾶς ανθρωπος ἐρεῖ·

[03210]    Μήτηρ Σιών.

[03211]    Ο μὲν παῖς Ιησοῦς γεννᾶται ἐν βηθλεέμ·

[03212]    ὁ δὲ αν θρωπος ἐν τῇ Σιὼν, διὰ τὸ πρᾶξιν μὲν τίκ τεσθαι ἐν τῇ ψυχῇ, σοφίαν δὲ γεννᾶσθαι ἐν τῷ νῷ.

[03213]    ^[86.6] Κύριος διηγήσεται ἐν γραφῇ λαῶν καὶ ἀρχόντων τούτων τῶν γεγενημένων ἐν αὐτῇ.

[03214]    Τοῦτο ὁ Σύμμαχος ουτως·

[03215]    Κύριος ἀριθ μήσει γράφων λαοὺς, ουτος ἐτέχθη ἐκεῖ.

[03216]    Ο γὰρ τοὺς ἐν αὐτῇ πολιτευομένους λαοὺς τῆς παρ' αὐτοῦ γραφῆς ἀξιῶν, ἐν αὐτῇ ἐγεννήθη, Κυρίος ων καὶ Θεός·

[03217]    ταύτην δὲ τὴν ἀρίθμη σιν καὶ ὁ Κύριος ἐδίδαξεν, εἰπών·

[03218]    Υμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ἠρίθμηνται.

[03219]    Η τῶν λαῶν, φησὶ, καὶ τῶν ἀρχόντων, τῶν ἐν αὐτῇ τῇ ἐκκλησίᾳ γεγεννημένων, ἀρίθμη σιν ὁ Κύριος διηγήσεται, τὴν γενομένην ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ην αὐτὸς αὐτοῖς διηγήσατο, λέγων·

[03220]    Χαίρετε, οτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγγέ γραπται ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

[03221]    Η καὶ ουτως·

[03222]    Αναστήσει, φησὶ, τὰ πάτριά σου πάλιν, καὶ εσονταί σοι σύνοδοι ἐν τῷ ναῷ, καὶ ἀναγ νωσθήσονται θεῖαι γραφαὶ, δι' ων ὁ Θεὸς τοῖς λαοῖς δοκεῖ διαλέγεσθαι·

[03223]    ἐν αις συνόδοις, φη σὶν, καὶ αρχοντες εσονται, πάλιν λέγων δι δασκάλους καὶ ἱερεῖς.

[03224]    Καὶ τί δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν;

[03225]    φησὶν ουτως·

[03226]    Εστι πεπολισμένη καὶ πληθύνουσα, ὡς αν πόλις οἰκισθείη πα ρὰ τῶν ἀνθρώπων ἀλύπως διαγόντων ἐν αὐ τῇ καὶ μετὰ πλείστης εὐφροσύνης.

[03227]    ^[86.7] Ως εὐφραινομένων πάντων ἡ κατοι κία ἐν σοί.

[03228]    Η γὰρ ἐν οὐρανῷ πολιτεία πάσας ἀθυ μίας κεχώρισται.

[03229]    Η ουτως·

[03230]    οταν σοι, φησὶ, πάντων τῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἡ κατοι κία γένηται, τότε καὶ εὐφροσύνης εσονται πλήρεις.

[03231]    ^[87.3] Εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευ χή μου.

[03232]    Ωσπερεὶ ζώσης τῆς ἑαυτοῦ προσευχῆς ἀξιοῖ, οπως ελθοι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.

[03233]    ^[87.4,5,6] Οτι ἐπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾳδῃ ηγγισε, προ σελογίσθην μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον·

[03234]    ἐγεννήθην ὡς ανθρωπος ἀβοήθητος, ἐν νεκροῖς ἐλεύθερος.

[03235]    Τὸ δέ·

[03236]    ἐπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου, ὁ Χριστὸς λέγει, τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρων ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ, καὶ πλήρης ων [κακῶν]·

[03237]    ὁ περὶ ἡμῶν ὀδυνάμενος, προσελογίσθη με τὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον.

[03238]    Εἰ αὐτὸς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐβάστασε, καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, εἰκότως κακῶν ἐνε πλήσθη, φησίν.

[03239]    Εὰν μεταλάβῃς τὸν ᾳδην εἰς τὸν θανόντα, γνῶθι πῶς ὁ θάνατος δια φέρει ζωῆς ἀνθρώπου·

[03240]    τὸ πλῆθος ἠντομό λησε τῶν περιστοιχιζόντων με θεωρῆσαι κα κῶν·

[03241]    παρ' αὐτὸν γὰρ ειμι τὸν θανόντα, καὶ τῆς σῆς δέομαι βοηθείας.

[03242]    Ως ἀβοήθητος μὲν, οὐ μὴν ἀληθῶς ἀβοήθητος, ὡς ἀπὸ τοῦ Πατρὸς, εἰ καὶ ειπεν·

[03243]    Ο Θεὸς, ὁ Θεός μου, ινα τί ἐγκατέλιπές με;

[03244]    Μόνος γὰρ ὁ Ιησοῦς, εἰ καὶ ἀπέθανεν ὑπὸ τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ, ἀλλ' ἐν νεκροῖς μόνος ην ἐλεύθερος, ὡς τό·

[03245]    Ερ χεται ὁ αρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ εὑρήσει οὐδέν.

[03246]    ∆ιὸ οὐκ εχων τοὺς τῆς ἁμαρτίας δεσμοὺς, ὡσεὶ ἐλεύθερος, ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ἐξουσίαν εχων μόνος πάλιν λαβεῖν αὐτὴν [τὴν ζωήν].

[03247]    Ο βουλόμενος τοῦτο ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος λαβεῖν, νοησάτω ουτως·

[03248]    εἰ πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρ τίαν, δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας, ὁ δὲ αὐτὸς ουτος καὶ νεκρός ἐστι·

[03249]    ψυχὴ γὰρ ἡ ἁμαρτά νουσα, αὐτὴ καὶ ἀποθανεῖται.

[03250]    Καὶ καλῶς λέγεται ὁ Σωτὴρ ἐν νεκροῖς ειναι ἐλεύθερος, ἁμαρτίαν γὰρ οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δό λος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ.

[03251]    ^[87.8] Καὶ πάντας τοὺς μετεωρισμούς σου ἐπ' ἐμὲ ἐπήγαγες.

[03252]    Μετεωρισμοὺς τὴν μετὰ σφοδρότητος ἐ πενεχθεῖσαν τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει ὑπὲρ τῆς παραβάσεως δίκην φησί·

[03253]    σημαίνει δὲ πάλιν τὸν θάνατον.

[03254]    ^[87.9] Εμάκρυνας τοὺς γνωστούς μου ἀπ' ἐ μοῦ, εθεντό με βδέλυγμα ἑαυτοῖς.

[03255]    Οἱ Ιουδαῖοι εθεντο αὐτὸν βδέλυγμα ἑαυ τοῖς·

[03256]    ἐπὰν δὲ μακρύνῃ τις ἑαυτὸν ἀπὸ Χρισ τοῦ, τότε καὶ ἀπὸ Θεοῦ μακρύνεται κατ' ἀ ναλογίαν ου ἑαυτὸν μακρύνει·

[03257]    ὁρῶν δέ τις Ιούδαν η ἀλλοτριουμένους Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, τεθειμένους αὐτὸν βδέλυγμα ἑαυ τοῖς, οψεται πῶς ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ.

[03258]    ^[87.10] Οἱ ὀφθαλμοί μου ἠσθένησαν ἀπὸ πτωχείας.

[03259]    Καὶ πρὸς τούτοις, φησὶν, ὑπὸ τῶν πολλῶν δακρύων·

[03260]    ἐξεῤῥύη μου τὸ διοριστικόν.

[03261]    Ο γὰρ Σύμμαχος ουτως·

[03262]    Ο ὀφθαλμός μου ἐ ξέῤῥευσεν ἀπὸ τῆς κακώσεως.

[03263]    ∆ακρύων, φη σὶ, τοὺς ὀφθαλμούς μου κατεδαπήνησα, κλαί ειν ὑπὸ τῆς ὀδύνης ἀναγκαζόμενος.

[03264]    ∆ιὰ τὴν πτωχείαν, ην ἐπτώχευσεν πλούσιος ων, ὡς ἐσταυρώθη, ουτως καὶ τῷ ὀφθαλμῷ ἠσ θένησεν·

[03265]    οὐ γὰρ εωρα, ὡς οτε ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπῆρχεν, ἀλλ' ὡς μορφὴν δούλου λαβὼν, ε βλεπε·

[03266]    καὶ αλλως δὲ πτωχὸς οὐχ ὑφίσταται ἀπειλήν·

[03267]    καὶ οὐκ ἰσχυροῖ ὁρᾶν·

[03268]    διὸ ἐπεὶ ἐν Κορίνθῳ πολλοὶ ἀσθενεῖς, οὐδὲ βρῶμα λαβεῖν δύνανται, οὐδὲ βλέπειν τὸ τῆς γνώσεως αὐ τοῦ φῶς.

[03269]    ^[87.12,13] Μὴ τοῖς νεκροῖς ποιήσεις θαυ μάσια;

[03270]    η ἰατροὶ ἀναστήσουσι, καὶ ἐξομολο γήσονταί σοι;

[03271]    μὴ διηγήσεταί τις ἐν τῷ τά φῳ τὸ ελεός σου, καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ ἀπωλείᾳ;

[03272]    μὴ γνωσθήσεται ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σου, καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν γῇ ἐπιλελησμένῃ;

[03273]    Ετι μοι ζῶντι, φησὶ, τὴν σὴν δεῖξον θαυ ματουργίαν·

[03274]    ἀποθανὼν γὰρ ταύτην οὐκ οψο μαι, οὐκ εστιν ἰατρὸς ἀπαλλάξαι θάνατον δυνάμενος·

[03275]    η τὰς αἰτίας ἡμᾶς διδάσκει Χρισ τὸς τῆς εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ καθόδου, μο νονουχὶ λέγει οτι ουτε ἐν νεκροῖς δυνατὸν, φησὶ, ποιήσασθαι θαυμάσια, ουτε ἰατροὺς ἀναστῆσαι, ινα ἐξομολογήσωνταί σοι, ουτε μὴν οἱ ἐν τῇ ἀπωλείᾳ δυνατοὶ ησαν γνῶναί σου τὴν ἀλήθειαν·

[03276]    τούτου χάριν, Πάτερ, καὶ τοῖς ἐν ᾳδου καταλελόγισμαι, ινα ἀναστάν τες οἱ ἐν τῇ ἐπιλελησμένῃ γῇ, καὶ τῶν θαυ μασίων σου πεῖραν λάβοιεν, καὶ διηγήσων ται οἱ πάλαι ἐν τῷ σκότει τὴν ἀλήθειάν σου.

[03277]    Απώλειαν δέ φησι τὸ τῶν νεκρῶν χωρίον, διὰ τὸ ἀνέλπιστον τῆς ζωῆς.

[03278]    Η τις τά φος κεκωνιαμένος καὶ μνημεῖον αδηλον εχει λάρυγγα τάφου ἀνεῳγμένου, ἐν τούτῳ οὐκ εσται, οὐκ εσται διήγησις ἐλέου Θεοῦ·

[03279]    οταν ἐν τοῖς μυστηρίοις συναγώμεθα, ἀπολλυμέ νοις οὐ παραδοτέον τὴν ἀλήθειαν.

[03280]    Γῆ ἐ πιλελησμένη ἐστὶν ἡ ψυχὴ λογικὴ, τῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐστερημένη καρπῶν.

[03281]    Ωσπερ ἐν τοῖς ἀπολολόσιν οὐκ εστιν ἀλήθεια, ουτως ἐν τοῖς ἐσκοτισμένοις οὐκ εστι θαυ μασία.

[03282]    Οὐ δυνατὸν, φησὶ, τοὺς εἰς κόνιν δια λυθέντας νεκροὺς, καὶ ἐν τῷ ζόφῳ τοῦ θα νάτου διάγοντας, καὶ λήθῃ παραδεδομένους, τῆς σῆς αισθεσθαι φιλανθρωπίας, καὶ τῶν σῶν θεαμάτων θεατὰς καταστῆναι.

[03283]    ^[87.14] Κἀγὼ, Κύριε, πρὸς σὲ ἐκέκραξα, καὶ τὸ πρωῒ ἡ προσευχή μου προφθάσει σε.

[03284]    Απαλλαγῆναι τῶν ἐπικειμένων ποτνιῶ μαι, καὶ φθάνω τῇ δεήσει τὸν ορθρον.

[03285]    Ο δὲ Σύμμαχος ουτως·

[03286]    Εμοῦ δὲ πρὸς σὲ, Κύριε, ἡ οἰμωγὴ, καὶ κατ' ορθρον προσευχή μου προφθάσει σε.

[03287]    ∆ιὰ ταῦτα, φησὶ, λείψα νον ετι κἀγὼ τῶν ζώντων ὑπάρχων, ταχέως τυχεῖν σου τῆς φιλανθρωπίας παρακαλῶ·

[03288]    τὸ γὰρ πρωῒ ἐπὶ τοῦ τάχους λαμβάνει, η οτι φθάνω τῇ δεήσει τὰ ἐλπιζόμενα.

[03289]    ^[87.15] Ινα τί, Κύριε, ἀπωθεῖς τὴν προ σευχήν μου.

[03290]    Εως ποτὲ, δέσποτα, ἐπιτείνεις μοι τὰ κα κὰ, καὶ τῆς εὐμενείας οὐ μεταδίδως;

[03291]    τὸ γὰρ μὴ τὰς ἱκεσίας τὰς ψυχικὰς προσίεσθαι τὸν Θεὸν, απωσιν αὐτὴν καὶ ἀπόῤῥιψιν ὀνομάζει.

[03292]    ^[87.16] Πτωχός εἰμι ἐγὼ, καὶ ἐν κόποις ἐκ νεότητός μου.

[03293]    ∆ι' ἡμᾶς γὰρ ἐπτώχευσεν, ινα ἡμεῖς τῆς ἐκείνου πτωχείας πλουτήσωμεν.

[03294]    ^[87.19] Εμάκρυνας ἀπ' ἐμοῦ φίλον, τοὺς γνωστούς μου ἀπὸ ταλαιπωρίας.

[03295]    Ταλαιπωρίαν τοῦ πάθους τὸν καιρὸν κα τασημαίνει·

[03296]    λέγει ουν ὡς παρὰ τὸ πάθος αὐτὸν καὶ οἱ φίλοι καὶ οἱ γνώριμοι ἐγκατέ λιπον.

[03297]    Επειδὴ γὰρ γεγονὼς ὑπήκοος τῷ Πατρὶ μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ, ἐν δὲ τῷ σταυρῷ καταλέλειπται ὑπὸ τῶν μαθητῶν, τούτου χάριν τὸν Πατέρα αὐτοῦ μακρῦναι τοὺς φίλους καὶ τοὺς γνωρίμους λέγει.

[03298]    ^[88.2,3] Τὰ ἐλέη σου, Κύριε, εἰς τὸν αἰῶ να ᾳσομαι, εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἀπαγγελῶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῷ στόματί μου, οτι ει πας·

[03299]    Εἰς τὸν αἰῶνα ελεος οἰκοδομηθήσε ται, ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἑτοιμασθήσεται ἡ ἀλή θειά σου.

[03300]    Προφητεύει ὁ Σωτὴρ οἰκοδομὴν ἐλέου, ωσ περ ὑπὸ ἀρχιτέκτονος Θεοῦ, σοφῶς τῶν εὐερ γετουμένων ελεον οἰκοδομοῦντος·

[03301]    εσονται γὰρ τῶν εὐπεισομένων ἐλέου θεμέλιον, καὶ τὰ μετὰ τὸν θεμέλιον, καὶ ἐλέου πύλαι, καὶ οι κοι, καὶ θύραι, καὶ θυρίδες, καὶ κιόνες, καὶ στοαὶ, καὶ ναὸς ἀπ' ἐλέου, καὶ θυσιαστή ριον, καὶ καταπέτασμα, καὶ πόλις.

[03302]    Καὶ ἐπὶ γῆς μὲν οὐ πᾶς ανθρωπος ῥύστης, καὶ οὐκ εστι καθαρὰ ἀλήθεια·

[03303]    ἀλλὰ δι' ἐσόπτρου ἀλήθεια, καὶ ἐν αἰνίγματι·

[03304]    ἐν οὐρανοῖς καὶ ων ἐστιν ἡ βασιλεία, ἑτοιμάζεται αὐτὴ, ινα οἱ τὸ εἰκῆ πολίτευμα εχοντες ἐν οὐρανοῖς, αὐτὴν θεάσωνται, φορέσαντες τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου·

[03305]    ἐπείπερ ἐπὶ γῆς βλέπομεν δι' ἐσόπτρου καὶ ἐν αἰνίγματι, διὸ καὶ ει τις δοκεῖ ἐγνωκέναι, ουπως εγνωκε ὡς δεῖ γνῶ ναι·

[03306]    διὰ τοῦτο ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἑτοιμασθή σεται ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ.

[03307]    Ελέη τοῦ Θεοῦ καλεῖ τὴν τῷ ∆αυὶδ δο θεῖσαν ἐπαγγελίαν, ὡς ἐκ φιλανθρωπίας πα ρέσχεται·

[03308]    ᾳσομαι ουν, ἀντὶ τοῦ μιμνήσομαι ταύτης διηνεκῶς, τοῦτο γὰρ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν·

[03309]    οὐχ ενα ελεον, τὸν αἰῶνα ἐσόμενον, ἀλλὰ πολλοὺς τοὺς καὶ μετὰ τὸν αἰῶνα δο θησομένους·

[03310]    ᾳσεται ὁ σωτὴρ εἰς τὸν αἰῶνα, εἰς τὰς δύο γενεὰς, τοὺς ἐξ ἐθνῶν καὶ τοὺς ἐκ περιτομῆς, ἀπαγγέλλει ὁ σωτὴρ τὴν ἀλή θειαν τοῦ Θεοῦ, ἐν σώματι γενόμενος, διὰ τοῦ στόματος αὐτοῦ.

[03311]    Εἰπὼν δὲ οτι μνησθήσομαι τῆς ἐπαγγελίας, ἐπάγει καὶ αὐτοῦ τὰ ῥή ματα·

[03312]    δυσώπει γὰρ τὸν δεσπότην α ειπεν ὁ Θεός.

[03313]    Εἰς οἰκτιρμὸν τὰ αὐτοῦ ῥήματα προσ φερόμενα, ἐπιφέρουσι γοῦν·

[03314]    Οτι ειπας·

[03315]    εἰς τὸν αἰῶνα ελεος οἰκοδο μηθήσεται.

[03316]    Υπέσχου, λέγει, τὴν τοιαύ την φιλανθρωπίαν οἰκοδομεῖν εἰς τὸν αἰῶνα.

[03317]    Καὶ καλῶς οἰκοδομίαν ειπε τὴν κατὰ μι κρὸν τῆς ἐπαγγελίας αυξησιν.

[03318]    Ηρξατο γὰρ ἐξ ἑνὸς τοῦ Αβραὰμ, καὶ διέβη εἰς τὸν Ισραηλιτικὸν λαὸν, ἐκ τούτου εἰς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.

[03319]    Ην γὰρ τοῦ Θεοῦ ἐπαγγελία πρὸς τὸν ∆αυὶδ, φυλάξαι τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα, ος ἐστι Χριστός.

[03320]    Η δὲ εʹ εκδοσις ειπα εχει, ὡς ἐκ προσώ που τοῦ προφήτου λεγομένου τοῦ Χριστοῦ.

[03321]    Η τὸ οἰκοδομηθήσεται, ἀντὶ τοῦ ἐγερθή σεται·

[03322]    ἀνίσταται γάρ πως τὸ οἰκοδομούμε νον·

[03323]    τοῦτο δέ ἐστιν ἡ διὰ Χριστοῦ χάρις.

[03324]    Επεὶ δὲ ετοιμον ἀεὶ τὸ ἑδραῖον σημαίνει καὶ τὸ βέβαιον, βούλεται εἰπεῖν οτι ἡ τοιαύτη σου ἐπαγγελία ηδρασται, καὶ τὸ βέβαιον εχει ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ωστε αὐτὴν μηδὲν ἐπίγειον παραγίνεσθαι πρᾶγμα.

[03325]    Ο δὲ Σύμμαχος·

[03326]    ἑ δραιωθήσεται.

[03327]    ^[88.4,5] ∆ιεθέμην διαθήκην τοῖς ἐκλεκ τοῖς μου, ωμοσα ∆αυὶδ τῷ δούλῳ μου·

[03328]    Εως τοῦ αἰῶνος ἑτοιμάσω τὸ σπέρμα σου, καὶ οἰ κοδομήσω εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τὸν θρό νον σου.

[03329]    Τῷ ειπας καὶ τοῦτο συνῆπται, οτι ταύτας πρὸς τοὺς ἐκλεκτοὺς ἐποιησάμην τὰς συνθή κας·

[03330]    ἐκλεκτοὺς δὲ καλεῖ Αβραὰμ, Ισαὰκ καὶ Ιακώβ.

[03331]    Πρὸς δὲ τούτοις εφη ὠμωμοκέ ναι καὶ τῷ ∆αυὶδ, ἀνώλεθρον αὐτοῦ φυλάξαι τὸ σπέρμα, καὶ ἐν πάσῃ γενεᾷ τὸν τούτου θρόνον ἀνθήσειν.

[03332]    Ταῦτα δὲ οὐκ εἰς αὐτὸν τὸν ∆αυὶδ νοεῖται.

[03333]    Πῶς γάρ;

[03334]    ἀλλ' εἰς Χρισ τὸν τὸν ἐξ αὐτοῦ καταγόμενον, καὶ διηνε κὲς ζῶντα καὶ βασιλεύοντα.

[03335]    Καὶ ποῦ ωμο σεν η ἐν τῷ εἰπεῖν πρὸς αὐτόν·

[03336]    Καὶ εσται, οταν πληρωθῶσιν αἱ ἡμέραι σου, καὶ κοιμη θῇς μετὰ τῶν πατέρων σου, ἀναστήσεται ἐκ τοῦ σπέρματός σου αλλος, ος εσται ἐκ τῆς κοιλίας σου, καὶ ἑτοιμάσω εἰς τὸν αἰῶνα τὴν βασιλείαν αὐτοῦ.

[03337]    Αὐτὸς οἰκοδομήσει οικον τῷ ὀνόματί μου, καὶ ἀνορθώσω τὴν βασιλείαν αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα.

[03338]    Εγὼ εσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς εσται μοι εἰς υἱόν.

[03339]    Οὐ τοῖς κλητοῖς, ἀλλὰ τοῖς ἐκλεκτοῖς ὁ θρόνος τοῦ ∆αυὶδ, τουτέστι τοῦ Χριστοῦ ἡ βασιλεία οἰκοδομεῖται εἰς γενεὰν, τοῖς ἐκ πε ριτομῆς, καὶ γενεὰν, τοῖς ἐξ ἐθνῶν.

[03340]    Ως οἰ κία οἰκοδομεῖται, ουτως ὁ θρόνος τοῦ ∆αυὶδ, η ὡς ῳκοδόμητο ὁ Θεὸς τὴν πλευρὰν ην ε λαβεν ἀπὸ τοῦ Αδὰμ εἰς γυναῖκα, ουτως φησὶ καὶ τό·

[03341]    Οἰκοδομήσω εἰς γενεὰν καὶ γε νεὰν θρόνον σου.

[03342]    Εἰ θρόνος ἐστὶ τοῦ Χρισ τοῦ φύσις λογική (ταύτην δὲ πεποίηκεν ὁ Θεὸς), καλῶς λέγεται Χριστὸς κεκαθικέναι ἐπὶ θρόνου ∆αυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.

[03343]    Τὸ δὲ γινώσκεσθαι τὸν Χριστὸν ὑπὸ τοῦ πεφυκότος γινώσκειν αὐτὸν, καθέδραν ὀνομάζει ἡ θεία γραφή.

[03344]    ^[88.6] Εξομολογήσονται οἱ οὐρανοὶ τὰ θαυμάσιά σου, Κύριε, καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν ἐκκλησίᾳ ἁγίων.

[03345]    Σὲ γὰρ προσήκει παρὰ πάντων ὑμνεῖσθαι, οὐχ ηκιστα δὲ παρὰ τῶν τὸν οὐρανὸν οἰκούν των, ἀκριβέστερον ἐπισταμένων τὰ σὰ θαυ μάσια.

[03346]    Η ουτως τοῦτό φησι διὰ τοὺς λέγον τας·

[03347]    Ετέχθη ὑμῖν Χριστὸς Κύριος ἐν πόλει ∆αυὶδ, καὶ οτι γεννηθέντος τοῦ Χριστοῦ, ποιμέσι τοὺς ἀγγέλους εὐαγγέλισθαι, καὶ ἑ τέρους δὲ ἐπουρανίους στρατιὰς ὀφθῆναι λεγόντων·

[03348]    ∆όξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη.

[03349]    Καὶ γὰρ γέγονεν ανθρωπος, φη σὶν, ὁ μονογενὴς, καὶ καθῆκεν ἑαυτὸν εἰς ἑκούσιον κένωσιν, καὶ ελαβε τὴν τοῦ δούλου μορφήν·

[03350]    ἀλλὰ καὶ ουτός ἐστιν ἀσύγκριτος.

[03351]    Εν τῷ ιηʹ ψαλμῷ, οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται·

[03352]    νῦν δέ φησιν·

[03353]    Εξομολογήσονται οἱ οὐρα νοί.

[03354]    Τῶν γὰρ αὐτῶν ἐστι τὸ ἐξομολογεῖσθαι καὶ διηγεῖσθαι τὰ θαυμάσια Κυρίου.

[03355]    Εξο μολογοῦνται δὲ καὶ εὐχαριστοῦσιν ἐν τῇ ἐκ κλησίᾳ τῶν ἁγίων οἱ οὐρανοί.

[03356]    Η ουτως ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ ταύτης τῆς ἐπαγγελίας καὶ τῆς φιλανθρωπίας εὐχαριστοῦσι καὶ οἱ οὐ ρανοὶ, διὰ γὰρ τῶν οὐρανῶν τὰς οὐρανίους αἰνίττεται δυνάμεις.

[03357]    ^[88.7,8] Οτι τίς ἐν νεφέλαις ἰσωθήσεται τῷ Κυρίῳ;

[03358]    καὶ τίς ὁμοιωθήσεται τῷ Κυρίῳ ἐν υἱοῖς Θεοῦ;

[03359]    ὁ Θεὸς ἐνδοξαζόμενος ἐν βου λῇ ἁγίων, μέγας καὶ φοβερὸς ἐπὶ πάντας τοὺς περὶ κύκλῳ αὐτοῦ.

[03360]    Σαφέστερον τὸ κατὰ τὸν Χριστὸν αἰνίττε ται, δι' ων συγκρίνει μὲν αὐτὸν τοῖς υἱοῖς τοῦ Θεοῦ, ὑπερτίθησι δὲ πάλιν αὐτῶν καθ' οσον αἱ νεφέλαι τῆς γῆς ὑψηλοτέραι·

[03361]    οὐχ οτι κα τὰ τοσοῦτον διαφέρει αὐτοῖς, ἀλλ' οτι οὐκ ειχεν αλλο μεῖζον ὑπόδειγμα εἰπεῖν.

[03362]    Νεφέ λαι γὰρ τοὺς οὐρανίους λέγει τόπους, ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν ὀνομάζων.

[03363]    Καὶ τοῦτο δὲ ἐπι σημαντέον, ὡσεί που αἰνίττεται τὰ κατὰ Χριστὸν, καὶ ἐκκλησίας μνημονεύει, ὡς ἐν τοῖς ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἀντὶ τοῦ οι κων λαμπρῶν αγαν καὶ ἐνδόξων.

[03364]    Εἰ γὰρ μὴ παρὰ τοῦ Υἱοῦ ην, ειπεν αν ὡς καὶ ἀλλαχοῦ·

[03365]    Τίς ὁμοιωθήσεται τῷ Κυρίῳ ἐν θεοῖς;

[03366]    Καὶ γὰρ σαρκωθεὶς καὶ δούλου μορφὴν ὑποδὺς, ἀσύγκριτος ην.

[03367]    Η ουτως, οτι καὶ τῶν ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων ὑπέρκειται, καὶ παρὰ τῶν ἀσυγκρίτων ὑπέρτερος ει, καὶ οὐ δείς σοι τῶν οντων παραβληθῆναι δυνήσε ται.

[03368]    Αλλὰ καὶ ουτός ἐστιν ἀσύγκριτος ὑπὲρ πάσας τὰς οὐρανίους.

[03369]    Αἱ μὲν γὰρ οἰ κετικὸν εχουσι τάγμα, ὁ δὲ δεσπότης τῶν ολων ἐστὶ Κύριος.

[03370]    Αλλ' οὐδὲ ἐν υἱοῖς Θεοῦ ἐστί τις ομοιος αὐτῷ, οτι φασίν·

[03371]    Εκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντα ἐλάβομεν.

[03372]    Οὐκοῦν ὡς Θεὸς ἐξ ἰδίου πληρώματος, οἱ δὲ πλουτοῦσι παρ' αὐτῷ;

[03373]    Εστι καὶ ὁ Χρισ τὸς ἐν ταῖς νεφέλαις, τοῖς προφήταις καὶ ἀγγέλοις, ἀλλ' οὐκ ἰσοῦνται ουτοι τῷ Κυρίῳ, καν αυξησιν σπούδοντες ἐπὶ τὴν ἰσότητα αὐ τοῦ·

[03374]    οὐ μόνον ουν οὐκ ἰσωθήσεταί τις τῶν ἀγγέλων τῷ Κυρίῳ, ἀλλ' οὐδὲ ὁμοιωθήσεται.

[03375]    Η τὸ τίς ἐπαπορητικῶς ειρηται, τασσό μενον ἐπὶ τοῦ σπανίου.

[03376]    Ειτα ἐχόμενος τῆς συγκρίσεως, λέγει·

[03377]    Εν βουλῇ τῶν ἁγίων.

[03378]    Βουλὴν τὴν συναγωγὴν λέγει·

[03379]    τὴν συλλογὴν αἰνίττεται ουν, οτι με τὰ πάντων τῶν ἁγίων φαινομένων ὑπεραίρει τῇ δόξῃ, ὡς καὶ φοβερὸς ειναι τῷ κύκλῳ αὐ τοῦ, καὶ φοβερός ἐστι τοῖς τῶν ἐντολῶν αὐ τοῦ παρακούουσι.

[03380]    Καλῶς δὲ ἀποστροφῇ χρῆται, ινα τὴν ἀλήθειαν τοῦ λεγομένου μη νύσῃ·

[03381]    ἐπιφέρει γὰρ ὡς πρὸς αὐτὸν διαλεγό μενος·

[03382]    ^[88.9] Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, τίς ομοιός σοι;

[03383]    δυνατὸς ει, Κύριε, καὶ ἡ ἀλήθειά σου κύκλῳ σου.

[03384]    Η μὲν ἀλήθεια, ὁ Χριστὸς κύκλῳ τοῦ Πατρός·

[03385]    οἱ δὲ ἐν Χριστῷ, περὶ κύκλῳ αὐ τοῦ, ἐφ' ου μέγας ἐστι τοῖς καθαρᾷ καρδίᾳ βλέπουσιν αὐτὸν, καὶ φοβερὸς κατὰ πλητ τομένους αὐτὸν, καὶ μὴ χωροῦντας αὐτῷ ἐ νορᾶν.

[03386]    Οὐδεμία λογικὴ φύσις ὁμοία ἐστι τῷ Χριστῷ·

[03387]    ἡ μὲν γὰρ τῶν γεγονότων θεω ρίαν γινώσκει·

[03388]    ὁ δὲ καὶ αὐτὸν ἐπίσταται τὸν τὰ πάντα ποιήσαντα·

[03389]    ου ὁ Χριστὸς κυκλοῖ τὴν γνῶσιν, τὴν τοῦ Πατρὸς, ἀλλ' αὐτὴ κυκ λοῖ τὸν Χριστόν·

[03390]    πολλὴν δὲ ἐν τούτῳ τῷ ῥη τῷ καὶ βαθυτάτην θεωρίαν ἀποκεῖσθαι νο μίζω, ην ὁ ἐξαπλῶσαι βουλόμενος, παρελεύ σεται τοὺς τῶν σχολίων κανόνας.

[03391]    ^[88.11] Σὺ ἐταπείνωσας ὡς τραυματίαν ὑπερήφανον, καὶ ἐν τῷ βραχίονι τῆς δυνά μεως διεσκόρπισας τοὺς ἐχθρούς σου.

[03392]    Αἰνίττεται ουν, ὡς δυνατοῦ οντος αὐτοῦ τὰ τῶν πολεμίων ὑπερηφανίας καταστέλ λειν.

[03393]    ^[88.13] Τὸν Βοῤῥᾶν καὶ θάλασσαν σὺ εκτι σας, Θαβὼρ καὶ Ερμωνιεὶμ τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται.

[03394]    Ο Ακύλας·

[03395]    Βοῤῥᾶν καὶ δεξιάν.

[03396]    Η εʹ εκδοσις·

[03397]    Βοῤῥᾶν, νότον.

[03398]    ∆οκεῖ δὲ διὰ τῶν δύο ακρων τὸν απαντα κόσμον τῆς οἰκουμένης δηλοῦν·

[03399]    ἀπὸ γὰρ τοῦ εἰπεῖν τὸν Βοῤῥᾶν καὶ μεσημβρίαν, σημαίνει πάντα τὰ κλίματα·

[03400]    καὶ διὰ μὲν τοῦ Βοῤῥᾶ τὰ ἀρίστερα μέρη·

[03401]    διὰ δὲ τὴν θάλασσαν τὰ τῆς ἑσπέρας (θά λασσαν γὰρ ἡ γραφὴ τὴν ἑσπέραν καλεῖ) διὰ δὲ τοῦ Ερμωνιεὶμ, τὸν νότον·

[03402]    καὶ διὰ τοῦ Θαβὼρ, τὴν ἀνατολήν·

[03403]    Θαβὼρ καὶ Ερ μὼν ορη εἰσὶν ἐν Παλαιστίνῃ.

[03404]    Ο δεσπόζων, εφη, πάντων τῶν κλιμάτων, ευφρανον τὰ ορη ταῦτα τῇ ἐπικλήσει σου, ἐπαγαγὼν ἡμᾶς ἐν αὐτοῖς οἰκοῦντας.

[03405]    ∆ιὰ τούτων πᾶσαν τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ἐδήλωσεν·

[03406]    ταῦτα γὰρ ἐ κείνης εἰσιν ορη τῆς γῆς.

[03407]    Οὐ μὴν τὰ ορη τοῦ το δράσειν ειρηκεν, ἀλλὰ τοὺς παρὰ τὰ ορη κατοικοῦντας ἀνθρώπους, τοὺς ἐναντιουμέ νους Ιουδαίους καὶ τὸν κόσμον σὺ πάλιν ἐνε καίνισας.

[03408]    Αὐτὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐπιτιμῶν τῷ ἀνέμῳ καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ποιῶν γαλήνην μεγάλην, ινα φθάσαντες οἱ ἐμπλέοντες ἀπελ θεῖν δύνωνται εἰς τὴν γῆν, ἐφ' ην σπεύδου σιν.

[03409]    Τὸν Βοῤῥᾶν ιστησιν ὁ νότος, τουτέστιν ἐν τῷ πνεύματι ζέων τὸ ἐν κακίᾳ ψυχρόν·

[03410]    ἑαυτῷ δὲ ποιεῖ νοῦς Βοῤῥᾶν καὶ αὐτὴν ψυ χὴν ποιεῖ θάλασσαν·

[03411]    οὐχὶ ουν Βοῤῥᾶς, οὐδὲ [θάλασσα] καθὸ θάλασσα ἐκτίσθησαν ἀπὸ Θεοῦ, ἀλλὰ κατὰ φύσεως εἰσὶ λογικά;

[03412]    ∆ιὰ δὲ τοῦ Θεοδοτίονος, πάλιν τὴν ἀνατολὴν [ἐν τῷ Θαβὼρ νόει].

[03413]    Εστι δὲ ορος τῆς φυλῆς Ισσάχαρ καὶ φυλῆς Νεφθαλεὶμ, οριον Ζα βουλών·

[03414]    κεῖται δὲ ἐν τῷ μεγάλῳ πεδίῳ πρὸς ἀνατολὰς τῆς Λεγεῶνος, ο καὶ Εθαβύριον καλοῦσιν.

[03415]    Θαβὼρ δέ ἐστι τὸ ορος τῆς Γαλι λαίας, ἐφ' ου μετεμορφώθη ὁ Χριστός.

[03416]    Ερ μωνιεὶμ δέ ἐστιν ορος ἐφ' ου κεῖται ἡ πό λις Ναῒν, ἐν ῃ ηγειρε τὸν τῆς χήρας υἱὸν ὁ Θεός.

[03417]    ^[88.14] Σὸς ὁ βραχίων μετὰ δυναστείας, κραταιωθήτω ἡ χείρ σου, ὑψωθήτω ἡ δεξιά σου.

[03418]    Σὸς ὁ βραχίων, τουτέστι τὸ δυνατὸν α παντα ἐνεργεῖν·

[03419]    τὸν γὰρ βραχίονα ἐπὶ τῆς ἐνεργείας τῆς δυναστείας, ἐπὶ τῆς δυνάμεως ελαβεν.

[03420]    Κραταιωθήτω ειπεν, οὐχ ινα λάβοι κράτος λέγει, ειχε γὰρ, ἀλλ' ινα φανερωθῇ πέρας τοῦ μυστηρίου τοῦ δύναμιν λαμβάνον τος, οπως αὐτὸς ὑπέσχετο·

[03421]    Οταν ὑψωθῶ, λέγει, πάντα ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν.

[03422]    ^[88.15] ∆ικαιοσύνη καὶ κρίμα ἑτοιμασία τοῦ θρόνου σου, ελεος καὶ ἀλήθεια προπο ρεύσονται πρὸ προσώπου σου.

[03423]    Ο αἰνίττεται, τοῦτό ἐστι, διὰ μὲν τῆς δικαιοσύνης καὶ τοῦ κρίματος τὸν δικαστι κὸν κεκοσμῆσθαι θρόνον·

[03424]    διὰ δὲ τοῦ ἐλέου καὶ τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ προοδεύειν, ὡς πρὸ πολλῶν γενεῶν τῆς ὑποσχέσεως γενομέ νης, η θρόνον πάντως τοῦ μέλλοντος, διό περ ἑτοιμασίαν ἐμνημόνευσεν·

[03425]    ἐντεῦθεν γὰρ ἀφ' ων ἡμεῖς βιοῦμεν, δικαιοσύνην καὶ κρίμα ἑτοιμάζει ἑαυτοῦ ὁ κριτὴς πρὸς τὴν ἑκάσ του κρίσιν ωδέ που μέλλουσαν·

[03426]    ἐπεὶ δικαιο σύνη ἑτοιμασία ἐστι τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ, τὸ κατ' ἀξίαν ἑκάστου ἀπολήψεται, καὶ ἐπεὶ κρίμα οὐδὲν ἀκρίτως εσται, κρίματα δὲ α βυσσος πολλὴ, οτε τις προφθάσει τοῦ ἐλεεῖν παρανόμῳ, οὐ σύνεστι τῶν ἐλέων ἀλήθεια, διὰ οὐδὲ κυρίως ελεος ὁ τοιοῦτος.

[03427]    ∆ύνα ται δὲ ἐντεῦθεν ἡ τῶν ἀρετῶν ἀκολουθία δείκνυσθαι ἀντιστρεφόντως ἀλλήλοις, τοῦ τε ἐκλεκτικοῦ καὶ τοῦ ἀληθοῦς, τοῦτε δι καίου καὶ εἰρηνικοῦ.

[03428]    Η δὲ συζυγία καὶ ἐν τῷ·

[03429]    Τὸ ελεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου διὰ παν τὸς, καὶ ἐν τῷ·

[03430]    Εξαπόστειλον τὸ φῶς σου καὶ ἀλήθειάν σου.

[03431]    Τὸ αγιον ελεος τὴν τοῦ Θεοῦ γνῶσιν σημαίνει, μᾶλλον δὲ τὴν οὐ σιώδη γνῶσιν δηλοῖ.

[03432]    ^[88.16] Μακάριος ὁ λαὸς ὁ γινώσκων ἀλα λαγμόν.

[03433]    Μακαρίζει ὁ λόγος τοὺς ἐν νίκαις οντας ἀεί.

[03434]    Αλαλαγμὸς γὰρ φωνή ἐστιν ἐπινίκιος.

[03435]    Τοῦτο δέ φησιν·

[03436]    ἐπεὶ αὐτοὶ ῃττηθέντες ἀν δραποδίσθησαν.

[03437]    ^[88.18] Οτι τὸ καύχημα τῆς δυνάμεως αὐτῶν ει σὺ, καὶ ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου ὑψωθή σεται τὸ κέρας ἡμῶν.

[03438]    Καύχημα τῆς δυνάμεως τῶν λεγόντων·

[03439]    Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χρι στῷ Ιησοῦ.

[03440]    ∆ιὸ μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχυῒ αὐτοῦ, φθάνει μὲν γνῶσις ἀλα λαγμοῦ ἐπὶ λαὸν ολον, οὐκέτι δὲ καὶ τὰ πολλὰ τῶν μακαριζομένων, ὁποῖόν ἐστι καὶ ἡ τῆς καρδίας καθαρότης.

[03441]    Αγαπητὸν γὰρ, εἰ καὶ ὀλίγοι τοιοῦτοι εὑρεθήσονται·

[03442]    πλὴν ἀλλ' ἐκλεκτέον, ειποτε καὶ ἐπ' αλλοις·

[03443]    λά βετε μακαρίζεσθαι, ειρηται.

[03444]    Ορα δὲ οσα τῷ μακαριζομένῳ ἐστὶ λαῷ τοῦ Θεοῦ·

[03445]    ἐν τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ πορεύσονται, ὡς νῦν ἐν τῷ φωτὶ ἡλίου, καὶ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἀγαλλιάσονται ολην τὴν ἡμέραν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ αὐτοῦ ὑψωθήσονται.

[03446]    Κέ ρας τὸν νοῦν ὀνομάζει·

[03447]    ὑψοῦται δὲ νοῦς διὰ γνώσεως Θεοῦ.

[03448]    ^[88.20] Τότε ἐλάλησας ἐν ὁράσει τοῖς υἱοῖς σου, καὶ ειπας·

[03449]    ἐθέμην βοήθειαν ἐπὶ δυνατόν.

[03450]    Παρ' ἡμῖν δὲ ὁ λαλῶν ἐν ἀκοῇ, λαλεῖ ἐ κείνῳ πρὸς ον ὁ λόγος·

[03451]    ὁ δὲ Θεὸς ἐν ὁράσει τοῖς υἱοῖς τοῖς ἑαυτοῦ λαλεῖ·

[03452]    διὸ πᾶς ὁ λαὸς ἑώρα τὴν φωνήν·

[03453]    τίθεται ουν ὁ Θεὸς βοή θειαν ἐπὶ δυνατὸν, μᾶλλον η [ἐπὶ] ἀσθενῆ, οτι καὶ, ει τις τέλειος [ειη] ἐπὶ υἱοῖς ἀνθρώ πων τῆς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ σοφίας, ουτος, καὶ δυνάμεως ἀπούσης, εἰς οὐδὲν λογισθήσεται.

[03454]    Καὶ πάλιν·

[03455]    Εὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ πόλιν, εἰς μάταιον ἐπιπονοῦσι οἱ οἰκοδομοῦντες αὐτήν.

[03456]    ^[88.23] Οὐκ ὠφελήσει ἐχθρὸς ἐν αὐτῷ, καὶ υἱὸς ἀνομίας οὐ προσθήσει τοῦ κακῶσαι αὐ τόν.

[03457]    Εἰ οταν ἁμαρτάνωμεν, τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν ὠφελοῦμεν, ὁ Χριστὸς δὲ οὐχ ημαρτον, διὰ τοῦτο αρα τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ οὐκ ὠφελήσει οὐδὲν, εἰ καὶ εἰρήκασι·

[03458]    ∆εῦτε, ἀποκτείνωμεν αὐτὸν, καὶ σχῶμεν αὐτοὶ κληρονομίαν αὐ τοῦ.

[03459]    Αλλ' ην ἀνανόητος ἡ τοῦ Σατανᾶ καὶ τῶν Ιουδαίων σκέψις, καὶ εἰς απρακτον ἐκ βέβηκεν αὐτοῖς τὸ ἐγχείρημα·

[03460]    ἀνεβιῶν γὰρ ὁ σωτὴρ τριήμερος, πατήσας τὸν θάνατον, καὶ ἐσκύλευσεν τὸν ᾳδη.

[03461]    ^[88.25] Καὶ τὸ ελεός μου μετ' αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί μου ὑψωθήσεται τὸ κέρας αὐτοῦ.

[03462]    Τὸ ελεός μου μετ' αὐτοῦ, ινα κατὰ τὸ θέλημά μου ἐλεῇ.

[03463]    ^[88.26] Καὶ θήσομαι ἐν θαλάσσῃ χεῖρα αὐτοῦ, καὶ ἐν ποταμοῖς δεξιὰν αὐτοῦ.

[03464]    ∆ώσω δὲ αὐτῷ κατὰ θάλασσαν καὶ κατ' η πειρον κράτος·

[03465]    διὰ γὰρ τῶν ποταμῶν τὴν ηπειρον παρεδήλωσεν.

[03466]    Η περὶ τοῦ Εὐ φράτου λέγει ποταμοῦ.

[03467]    Ταῦτα γὰρ κατὰ καιροὺς φαίνονται οἰκήσαντες τὰ μέρη δια φόρως Ισραηλῖται.

[03468]    Η θάλασσαν, ὡς προει-ρήκαμεν, τὴν ἐν δυσμαῖς χώραν φησι, πο ταμὸν καὶ τὴν μέσην τῶν ποταμῶν, ητοι τὴν ἀνατολήν·

[03469]    φησὶν ουν οτι εἰς πᾶσαν τὴν οἰ κουμένην ἡ δι' αὐτοῦ παρουσία ἐκτεθήσεται.

[03470]    Τὴν μὲν ἑτέραν παρὰ τὴν δεξιὰν χεῖρα ἐν θαλάσσῃ, τὴν δὲ δεξιὰν ἐν ποταμοῖς·

[03471]    ποτα μοὺς δὲ λέγει περὶ ων ειρηται·

[03472]    Ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσονται υδατος ἁλλο μένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.

[03473]    ^[88.34] Τὸ δὲ ελεός μου οὐ μὴ διασκεδάσω ἀπ' αὐτοῦ, οὐδὲ μὴ ἀδικήσω ἐν τῇ ἀληθείᾳ μου.

[03474]    Αδικεῖ τὴν κληρονομίαν ὁ ἁρπάζων τοὺς κληρονόμους, καὶ ἁρπάζει τὴν γνῶσιν ὁ ποι ῶν ἀκαθάρτους τοὺς πεφυκότας γινώσκειν αὐτήν.

[03475]    Ταῦτα δὲ πάντα ὁ Κύριος εἰς ἑαυτὸν ἀναδέχεται, ἐκ τῆς πρὸς ἡμᾶς κοινωνίας τὰ ἡμέτερα πάθη ἀναδεχόμενος·

[03476]    αὐτὸς γὰρ τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ηρεν, καὶ τὰς νόσους ἐ βάστασεν.

[03477]    ^[88.36] Απαξ ωμοσα ἐν τῷ ἁγίῳ μου, εἰ τῷ ∆αυὶδ ψεύσομαι.

[03478]    Ορκος τοῦ Θεοῦ ἡ παρ' αὐτοῦ ὑπόσχεσις, ἀπαράβατος λέγεται, ὡς καὶ τό·

[03479]    Ωμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου.

[03480]    ^[88.40] Εβεβήλωσας εἰς γῆν τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ.

[03481]    Αγίασμα τοῦ Θεοῦ αἱ λογικαὶ ψυχαί.

[03482]    ^[88.43] Υψωσας τὴν δεξιὰν τῶν θλιβόντων αὐτόν.

[03483]    Μόνος ἐν τῇ γνώσει τοῦ Πατρὸς ὑψοῦται Χριστός.

[03484]    ^[88.45] Κατέλυσας ἀπὸ καθαρισμοῦ αὐτόν.

[03485]    Ελυσας τὰ πικρὰ τῆς δουλείας δεσμὰ, καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἐδωρήσω τοῖς αἰχμαλώ τοις, τὰ πεπλημμελημένα παριδεῖν ἐθέλη σας.

[03486]    Οτι δὲ καὶ πᾶσα τῶν ἀνθρώπων ἡ φύσις αἰχμάλωτος ην, καὶ παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν τὴν ἐλευθερίαν ἐδείξατο, μάρτυς αὐτὸς ὁ διὰ Ησαίου βοῶν·

[03487]    Πνεῦμα Κυρίου ἐπ' ἐμὲ, ου εινεκεν εχρισέ με, καὶ τὰ ἑξῆς.

[03488]    Ταύτην γὰρ ἐν τῇ συναγωγῇ τὴν προ φητείαν ἀναγνοὺς ὁ δεσπότης, εφη πρὸς Ιουδαίους·

[03489]    Σήμερον ἡ γραφὴ αὐτὴ πεπλή ρωται ἐν τοῖς ωσιν ὑμῶν·

[03490]    ελυσας τὴν καθ' ἡ μῶν ἀγανάκτησιν, καὶ τὰς εὐμενείας ἐδίδα ξας.

[03491]    Εντεῦθεν ἱκεσίαν ἀναπέμπει ἐκ προσώ που τοῦ λαοῦ τῶν Ιουδαίων, ἀξιούντων καὶ αὐτοὺς τυχεῖν τῆς χάριτος.

[03492]    Εοίκασι καὶ ου τοι κἀκεῖνοι τὰ μὲν εὐαγγέλια τῆς ἐλευθε ρίας δεδέχθαι·

[03493]    μηδέπω δὲ ταύτης τετυχη κέναι·

[03494]    ου δὴ χάριν ἀντιβολοῦσι τελείως τυ χεῖν τῆς φιλανθρωπίας, οτι ισμεν σου, δέσ ποτα, τὸ φιλάνθρωπον·

[03495]    ἐπεποίθαμεν οτι σὺ καὶ τὴν ἐπάνοδον παρέξεις, καὶ τὴν ζωήν·

[03496]    ἡμεῖς δὲ τούτων ἀπολαύσαντες, κατ' εὐδρο σύνην σοι τὸν υμνον προσοίσομεν.

[03497]    ^[88.46] Εσμίκρυνας τὰς ἡμέρας τοῦ χρό νου αὐτοῦ.

[03498]    ∆εῖ πρότερον ἡμᾶς γενέσθαι ὡς τὰς ἡμέ ρας τοῦ οὐρανοῦ, τουτέστιν ὁμοίους ταῖς ἁ γίαις δυνάμεσιν, επειτα δὲ καὶ αὐτῷ παρεμ φέρειν τῷ τῆς δικαιοσύνης ἡλίῳ.

[03499]    ∆εῖ γὰρ πάντως τὴν εὐχὴν τοῦ δεσπότου πληρῶσαι·

[03500]    Ιησοῦς γάρ ἐστιν ὁ προσευξάμενος·

[03501]    ∆ὸς αὐ τοῖς, φησὶν, ινα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν εν ωσι, καθὼς καὶ εν ἐσμεν.

[03502]    Ουτω γὰρ ἐσόμεθα, μὴ αυξησιν καὶ μείωσιν κατὰ τὴν γνῶσιν λαμ βάνοντες.

[03503]    ^[88.51-53] Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ὀνειδισ μοῦ τῶν δούλων σου, ου ὑπέσχου ἐν τῷ κόλ πῳ μου πολλῶν ἐθνῶν.

[03504]    Ου ὠνείδισαν οἱ ἐχ θροί σου, Κύριε, ου ὠνείδισαν τὸ ἀντάλλαγμα τοῦ Χριστοῦ σου.

[03505]    Εὐλογητὸς Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα.

[03506]    Γένοιτο! Γένοιτο! Κόλπον, τὸ ἀκόρεστον ειπομεν σημαίνειν πολλάκις.

[03507]    Τοῦτο ουν λέγει·

[03508]    πολλῶν εἰμι, φησὶν, ὀνειδισμῶν ὑποδοχεὺς, καὶ τοσούτων ἀναποβλήτων, σχεδὸν ἡνουμένων, παρὰ τῶν ἐχθρῶν, μνησθεὶς ουν τούτων, καὶ οτι τὸ ἀν τάλλαγμα τοῦ Χριστοῦ σου ὠνείδισαν, ητοι τὰ ιχνη·

[03509]    ουτως γὰρ ὁ Σύμμαχος καὶ ὁ Θεο δοτίων ἡρμήνευσαν, οτι ιχνη τοῦ Χριστοῦ σου τυγχάνουσιν οἱ νῦν βασιλεῖς.

[03510]    Καὶ οτι ἀν τάλλαγμα, παῦσον ηδη, δέσπωτα, τὰ ὀνεί δη, ἀντάλλαγμα, [ητοι] τὴν μεταβολὴν τοῦ Χριστοῦ σου, η τοῦ ∆αυὶδ, καθὸ ἡ ἀρχὴ με τεβλήθη εἰς δοῦλον·

[03511]    τοῦτο ἡμῖν ὠνειδίζον εἰς σὲ καὶ τὸν ἐπαγγελλόμενον ταῦτα τείνει.

[03512]    Ειη δ' αν ἀντάλλαγμα Χριστοῦ ὁ κυριακὸς αν θρωπος καὶ τὸ δοθὲν αὐτοῦ αιμα ἀντίλυτρον τῆς τοῦ κόσμου σωτηρίας.

[03513]    Ειη δ' αν ταῦτα εἰ πόντες, εὐχῇ τὴν δέησιν ἐπισφραγίζουσι, δει κνύντες ὡς καὶ ἐν πειρασμοῖς δοξάζειν χρὴ τὸν Θεὸν, οὐ δυσχεραίνειν, ἀλλ' εὐχαριστεῖν.

[03514]    Εὐλογητὸς Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα.

[03515]    Γένοιτο, γένοιτο! Η ουτως·

[03516]    ἐν τοῖς κόλποις τὰ δῶρα, οταν προφέρωσί τινα, μνησθῆναι δὴ παρακαλοῦσι Θεὸν τῆς ὑποσχέσεως, τῆς δο θείσης ἐν τοῖς κόλποις τῶν ἐθνῶν.

[03517]    Η κόλπον ἐνταῦθα τὴν ψυχὴν λέγει, διά τε καὶ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ Θεοῦ ἀγαθὰ ὀνομάζεσ θαι·

[03518]    ἀγαθὰ δὲ τὰ ἐν κόλποις πέφυκε βάλ λεσθαι·

[03519]    πιστεύω γὰρ, φησὶ, τοῦ ἰδεῖν τὰ ἀ γαθὰ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων.

[03520]    ^[89.3] Μὴ ἀποστρέψῃς ανθρωπον εἰς τα πείνωσιν.

[03521]    Τότε ἀποστρέφεσθαι ανθρωπόν φησιν εἰς ταπείνωσιν, οταν διὰ τῆς ἁμαρτίας ἐγκατε λίπῃ αὐτόν.

[03522]    ^[89.4] Οτι χίλια ετη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθὲς, ητις διῆλθεν.

[03523]    Οὐ περὶ τὴν γνῶσιν, ουτε περὶ τὸ γινώσ κειν θεωρεῖται ὁ χρόνος·

[03524]    καιρὸς γὰρ καὶ ἡ μέρα καὶ χρόνος τῆς σωματικῆς ἐστι φύ σεως·

[03525]    σωμάτων δὲ δημιουργός ἐστιν ὁ Κύ ριος ἡμῶν Ιησοῦς Χριστός.

[03526]    ^[89.6] Τὸ πρωῒ ὡσεὶ χλόη παρέλθοι.

[03527]    Πρωῒ μὲν τὸν καιρὸν τῆς γενομένης αὐ τοῖς ἐπιφανείας τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ ορει Σι νᾷ κατασημαίνει·

[03528]    χλόη δὲ τὴν νομικὴν λα τρείαν δηλοῖ, ατε μικρὸν υστερον περαίνεσ θαι μέλλουσαν.

[03529]    ^[89.9] Οτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι ἡμῶν ἐξέλι πον, καὶ ἐν τῇ ὀργῇ σου ἐξελίπομεν·

[03530]    τὰ ετη ἡμῶν ὡσεὶ ἀράχνη ἐμελέτων.

[03531]    Οταν πᾶσαι αἱ ἡμέραι ἡμῶν ἐκλίπωσαν, καὶ ἐν τῇ ὁργῇ τοῦ Θεοῦ ἐκλίπωμεν.

[03532]    Καὶ ἐφ' οις ἡμάρτωμεν, μελετήσωμεν τὰ ετη ἡ μῶν, ὡσεὶ ἀράχνη.

[03533]    Οὐδὲν βέβαιον, φησὶν, οὐ δὲ σταθερὸν ἡ ἀνθρωπεία φύσις εχει, οτι δί κην ἀράχνης διασπᾶται ῥᾳδίως.

[03534]    ^[89.10] Αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν ἐνιαυ τοῖς ἑβδομήκοντα ετη·

[03535]    ἐὰν δὲ ἐν δυναστεί αις ὀγδοήκοντα ετη καὶ τὸ πλεῖον αὐτῶν κόπος καὶ πόνος.

[03536]    Ζήσωμεν οὐχ ἑβδομήκοντα ετη, τὰ τοῦ σαββάτου, ἀλλὰ ὀγδοήκοντα, τὰ τῆς περιτο μῆς καὶ ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου βιωσώμεθα, ων τὸ πλεῖον κόπος ἐστὶ καὶ πόνος.

[03537]    ^[89.11] Τίς γινώσκει τὸ κράτος τῆς ὀργῆς σου, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου τοῦ θυμοῦ σου ἐξα ριθμήσασθαι;

[03538]    Σοφίας δὲ χρῄζομεν εἰς τὸ γινώσκειν τὸ κράτος τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, οπερ καν ἐπὶ πόσον φαντασθῇ, οἱ ἑτερόδοξοι οὐκ αν κα κῶς ελεγον τὸν Θεὸν, ου ἐστιν ἡ τὸ δύσ γνωστον κράτος εχουσα ὀργή.

[03539]    Απὸ κοινοῦ δὲ τό·

[03540]    Τίς γινώσκει τὸ κράτος τῆς ὀργῆς σου, καὶ τίς γινώσκει ἀπὸ τοῦ φόβου σου τὸν θυμόν σου;

[03541]    ^[89.12] Τὴν δεξιάν σου γνώρισον, καὶ τοὺς πεπαιδευμένους τῇ καρδίᾳ ἐν σοφίᾳ.

[03542]    Πεπαιδευμένοι δὲ τῇ καρδίᾳ ἐν σοφίᾳ οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ εἰσίν.

[03543]    Η ἀπὸ κοινοῦ·

[03544]    Γνώρισον τοῖς πιστοῖς πᾶσι τὴν δεξιάν σου, μὴ ἐπὶ κολάσει, ἀλλ' ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ γνω ρισθήσεται ἡ δεξιά σου.

[03545]    ^[89.13] Επίστρεψον, Κύριε, εως ποτε;

[03546]    καὶ παρακλήθητι ἐπὶ τοὺς δούλους σου;

[03547]    Αντὶ τοῦ·

[03548]    Επανάγαγε ἡμᾶς, δέσποτα, παρακληθεὶς ἐφ' ἡμᾶς, καὶ μὴ ἐπὶ πλεῖστον παρίδῃς ὀδυνωμένους, ἀλλὰ δέξαι τὴν ἱκε σίαν, καὶ φιλανθρωπίαν τοὺς σοὺς ἀξίωσον δούλους, τοὺς ἐκ τῆς περιτομῆς.

[03549]    Καὶ ταῦτα διδάσκει λέγειν μετὰ τὴν επτωσιν·

[03550]    Επιστρά φητι, Κύριε, εως ποτε κτλ.

[03551]    ^[89.14,15] Ενεπλήσθημεν τὸ πρωῒ τοῦ ἐλέους σου, καὶ ἠγαλλιασάμεθα, καὶ εὐ φράνθημεν ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις ἡμῶν, ἀνθ' ων ἡμερῶν ἐταπείνωσας ἡμᾶς, ἐτῶν ων ειδομεν κακά.

[03552]    Χόρτασον ἡμᾶς ὀρθρίνου ἐλέους σου, ινα ὑπνώσωμεν καὶ εὐφραινώμεθα ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις ἡμῶν.

[03553]    Ευφρανον ἡμᾶς ἐπὶ πά σας τὰς ἡμέρας ας ἐκάκωσας ἡμᾶς.

[03554]    Γενο μένης γὰρ ἀναστάσεως ορθρου, ἐπλήσθη πᾶ σα ἡ γῆ τοῦ ἐλέους Χριστοῦ.

[03555]    Χρήσιμον τοῦτο πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς κακίας μετανοή σαντας καὶ καταξιωθέντας γνώσεως.

[03556]    ^[89.17] Καὶ εστω ἡ λαμπρότης Θεοῦ ἡμῶν ἐφ' ἡμᾶς.

[03557]    Τῷ φωτὶ τῆς γνώσεως ἐλλαμπόμενος τοῦ το ἐρεῖ.

[03558]    Καὶ οὐ λάμπει τὸ φῶς εμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων.

[03559]    Λαμπρότης ἐστι γνῶσις Θεοῦ.

[03560]    Τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν ἐστιν ὁ Χριστός·

[03561]    κατασκηνοῖ γὰρ πᾶσι τοῖς πιστοῖς.

[03562]    ^[90.1,2] Ο κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Υψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐ λισθήσεται·

[03563]    ἐρεῖ τῷ Κυρίῳ·

[03564]    Αντιλήπτωρ μου ει καὶ καταφυγή μου, ὁ Θεός μου, ἐλ πιῶ ἐπ' αὐτόν.

[03565]    Ο κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Υψίστου λέ γει εως τοῦ·

[03566]    ἐλπιῶ ἐπ' αὐτόν.

[03567]    Αληθεύει τὸ ἀντειλῆφθαι τὸν Κύριον, καὶ καταφυγὴν αὐ τοῦ ειναι τὸν Θεόν.

[03568]    ^[90.3] Οτι αὐτὸς ῥύσεται ἐκ παγίδος θη ρευτῶν καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδους.

[03569]    Εντεῦθεν λόγον πρὸς αὐτὸν ποιεῖται τὸν πεπιστευκότα τοὺς λόγους, καὶ παραθαῤῥύ νει, λέγων·

[03570]    ὡς οὐ μόνον τῶν προφανῶν πολε μίων ἀποφανεῖ κρείττους, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐνε δρευόντων, καὶ λάθρα τυρευόντων ἐπιβουλὴν, διὰ γὰρ τῆς παγίδος τοῦτο δεδήλωκε.

[03571]    Τὸν δὲ ταραχώδη λόγον ἐπήρειαν λόγου, ὁ Σύμ μαχος ειρηκε·

[03572]    τοιοῦτοι γὰρ οἱ ψευδεῖς καὶ συκοφαντίας ῥάπτοντες λόγους.

[03573]    Η ουτως λέγει ἐνταῦθα·

[03574]    ἡ γῆ υεται τὸν Θεὸν βοηθὸν, ὡς ἀπαλλάττειν ἀρκοῦντα πάσης μὲν ἐπι βουλῆς τῶν πολεμίων, πάσης δὲ ἀγελλίας ταράττειν δυναμένης ῥύσασθαι.

[03575]    Ταῦτα δὲ πάντα ἐπ' Εζεχίου γεγένηται, τῶν Ασσυρίων πάσας μὲν, ωσπερ θήρατρα, τῇ οἰκείᾳ συλλαβόντων ἐφόδους, καὶ τοὺς μὲν ἀποκ τεινάντων, τοὺς δὲ αἰχμαλώτους λαβόντων·

[03576]    καὶ τούτων δὲ ἰσχύειν δυνηθέντων πλέον οὐ δὲν διὰ τὴν ἐπενεχθεῖσαν αὐτοῖς ἐκ Θεοῦ τιμωρίαν.

[03577]    ^[90.5,6] Οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτε ρινοῦ, ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας, ἀπὸ πράγματος διαπορευομένου ἐν σκότει, ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ.

[03578]    ∆αίμονα δὲ μεσήμβριον ὀνομάζει τὴν ἀκη δίαν, ητοι τὴν ὀλιγωρίαν·

[03579]    συμβαίνει δὲ τοῦτό τισιν·

[03580]    ἐσθότε σύμπτωμα τοίνυν πάσχουσι τινὲς, οταν ὁ νοῦς ἐκλάσῃ πρὸς φιληδονίαν, οταν ἀτονήσῃ καρδία, κατενέχθῃ πρὸς φιλο σαρκίαν, οταν ἀκηδιάσῃ πρὸς τὰ τῆς εὐσε βείας εργα, καὶ ἐνγηράσῃ πρὸς πόνους τοὺς ὑπὲρ τῆς ἀρέτης·

[03581]    ἀλλὰ καὶ τότε συνζεῖ Θεῷ·

[03582]    ἀπολλάττει γὰρ συμπτώματος ἐξ ἀκη δίας, τουτέστι δαιμονίου μεσημβρίου.

[03583]    ^[90.10] Οὐ προσελεύσεται πρὸς σὲ κακὰ, καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγύει τῷ σκηνώματί σου.

[03584]    Ει τις βούλοιτο μὴ περιπεσεῖν μάστιγι, γενέσθω οικος Θεοῦ.

[03585]    Κρείττων εσῃ τῶν δια βολικῶν προβολῶν, καὶ βλάβην ἐκεῖθεν οὐ δέξῃ, καὶ δυναστεία τοῦ διαβόλου οὐ κυριεύ σει σοι.

[03586]    ^[91.2] Αγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι τῷ Κυ ρίῳ, καὶ ψάλλειν τῷ ὀνόματί σου, Υψιστε.

[03587]    Πρότερον μετανοήσαντα ἐξομολογήσασ θαι δεῖ, ειτα καθαρεύσαντα ψάλλειν·

[03588]    εἰ ουν τῶν ποιητέων ἀγαθόν ἐστι τὸ ἐξομολογεῖσ θαι τῷ δικαίῳ, ποιητέα δὲ ἀγαθὰ ειρηται ἐν τοῖς·

[03589]    Εκκλινον ἀπὸ κακοῦ, καὶ ποίησον ἀ γαθὸν, καὶ οὐδὲν τῶν ἀγαθῶν εὐκόλως γίνε ται, ζητητέον ἐξομολογεῖσθαι, ο ἀγαθόν ἐσ τι, μήποτε ουν μόνος καὶ ὡς ὁ μηκέτι ἁμαρ τάνων ἐξομολογεῖται.

[03590]    Ομοίως εἰ ἀγαθόν ἐστι τὸ ψάλλειν τῷ ὀνόματι τοῦ Υψίστου, πνευμα τικῶς ψαλτέον·

[03591]    οὐ γὰρ ὁ ἐκκλίνων ἐν τοῖς αἰσθητοῖς, ψάλλειν τὴν φωνὴν ἀγαθὸν πε ποίηκε, πολλῶν δὲ φαυλοτάτων τοῦτο ποι ούντων.

[03592]    ^[91.4] Εν δεκαχόρδῳ ψαλτηρίῳ μετ' ῳδῆς ἐν κιθάρᾳ.

[03593]    ∆εκάχορδον ψαλτήριον τὸ σῶμά φησι.

[03594]    Τοιούτοις ὀργάνοις εἰώθασιν τὸν Θεὸν ἀνυ μνεῖν·

[03595]    λέγει τοίνυν οτι καὶ τοῖς νενομισμέ νοις ἀνακρουόμενος ὀργάνοις, καὶ τῆς γλώτ της μελῳδίαις χρώμενος, σοὶ προσφέρω τὸν χαριστήριον υμνον.

[03596]    Ορῶν γάρ σου τὰς δη μιουργίας καὶ τὰς ἀῤῥήτους οἰκονομίας, ἀ γάλλομαι καὶ γάννυμαι, καὶ τῇ τῆς ψυχῆς ἡδόνῃ τὴν γλῶτταν εἰς ὑμνῳδίαν κινῶ.

[03597]    Εγὼ μὲν γὰρ, φησὶ, τὰ σὰ εργα ἀνυμνῶ, καὶ τῷ βάθει τῶν σῶν λογισμῶν ἐκπλήττομαι, ων ἐν τῇ οἰκονομίᾳ εἰργάσω.

[03598]    Αλλ' οἱ αφρονες οὐ συνίασιν τοῦ μυστηρίου τὸ βάθος.

[03599]    ^[91.8] Εν τῷ ἀνατεῖλαι τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὡσεὶ χόρτον.

[03600]    Τὸ πῦρ, ο ηλθεν βάλλειν ὁ Κύριος ἡμῶν εἰς τὴν γῆν, κατακαίει ξύλα, χόρτον, κάλα μον.

[03601]    ^[91.12] Καὶ ἐπεῖδεν ὁ ὀφθαλμός μου ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου, καὶ ἐν τοῖς ἐπανισταμέ νοις ἐπ' ἐμὲ πονηρευομένοις εἰσακούσεται τὸ ους μου.

[03602]    Χρήσιμον τὸ ῥητὸν πρὸς τοὺς ἐμφανιζο μένους δαίμονας ἡμῖν καὶ πειρωμένους ἡ μᾶς ἐκφοβεῖν.

[03603]    Νοσῶν καὶ συνέσεως ερημος τούτων οὐδὲν δέχεται.

[03604]    ^[91.15] Τότε πληθυνθήσονται ἐν γήρει πίονι, καὶ εὐπαθοῦντες εσονται τοῦ ἀναγ γεῖλαι.

[03605]    Ο ἐν γήρᾳ πίων, πολλὰ ἀγαθὰ πληθύνε ται ἐν γήρᾳ πίονι, καὶ εὐπαθοῦντες ἐν ταῖς καλουμέναις εὐπαθείαις εσονται, οἱονεὶ ἐν τῇ χαρᾷ καὶ εὐλαβείᾳ τοὺς τῆς ἀρετῆς στε φάνους κομιζόμενοι.

[03606]    ^[92.1,2] Ο Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο.

[03607]    Ενεδύσατο Κύριος δύναμιν, καὶ περιεζώσατο, καὶ γὰρ ἐστερέωσε τὴν οἰκου μένην, ητις οὐ σαλευθήσεται.

[03608]    Ετοιμος ὁ θρόνος σου ἀπὸ τότε, ἀπὸ τοῦ αἰῶνος σὺ ει.

[03609]    Οἱ μὲν πρῶτοι τρεῖς στίχοι παρ' αὐτοῦ τοῖς ἀκούουσι λέγονται, διδάσκοντες ἡμᾶς τί ἐνεδύσατο καὶ περιεζώσατο βασιλεύσας, καὶ πῶς τὴν μὲν σαλευομένην οἰκουμένην ἐστε ρέωσεν.

[03610]    Ο δὲ ἑξῆς πρὸς αὐτὸν, η Ιησοῦ ψυχὴ κοσμησαμένη τῷ πρωτοτόκῳ πάσης κτί σεως, οντι δυνάμει, ὡς καὶ ὁ Απόστολος ἐδίδαξεν.

[03611]    Οιμαι δὲ οτι καὶ εὐπρέπεια Κύριός ἐστιν ος ἐβασίλευσε, καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο.

[03612]    Χρεία γὰρ ην, ὡς διὰ τὸ μέγεθος περικε χύμενον αὐτὸν, ουτω τὴν δύναμιν μέγισ τον ουσαν χιτῶνα στεῖλαι τῇ ζώνῃ (μέγας γὰρ ὁ κόσμος) καὶ ἐσταλμένην αὐτὴν χωρῆ σαι ἠδύνατο.

[03613]    Τῷ σώματι χιτῶνα ζώννυταί τις, ινα εὐσταλῶς ῃ περικείμενος.

[03614]    Αλλοι δὲ οἰήσονται χιτῶνα καὶ ζώνην ειναι τὴν δύναμιν, οἰκουμένην δὲ στερεωθεῖσαν ὑ πὸ τοῦ βασιλεύσαντος Κυρίου, καὶ μὴ σαλευ θεῖσαν νομίζω ειναι τὴν ἐκκλησίαν.

[03615]    ∆είκνυ σιν τὰ ἐντεῦθεν γενόμενα κατορθώματα·

[03616]    εδ ραιε, φησὶ, τὸν οικόν μου, ἀπέφηνε καὶ στεῤ ῥὰν καὶ τὸ βέβαιον τῆς ἀληθείας εχουσαν·

[03617]    οὐκέτι γὰρ οἱ ανθρωποι νῦν μετὰ τούτους, νῦν δὲ ἐκείνους τοὺς θεοὺς προσκυνοῦσι, ἀλλὰ τῷ ἀληθινῷ Θεῷ τὸ σέβας προσνέμουσι.

[03618]    ∆εῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν αχρις ου πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ [ὑπέταξεν].

[03619]    Ετοιμος, ἀντὶ τοῦ ἑδραῖος καὶ ἐν τῷ ἀ μετατρέπτῳ ἱδρυμένος.

[03620]    Καὶ τό·

[03621]    ἀπὸ τότε, ἀντὶ τοῦ ανωθεν καὶ ἀπ' ἀρχῆς, ὡς καί·

[03622]    ἀ πὸ τότε ἡ ὀργή σου, ἀντὶ τοῦ·

[03623]    ἐξ ἀρχῆς προέγνωστό σοι τὰ τῆς τιμωρίας τοῦ πολε μίου.

[03624]    Ειτα ἐπεὶ ειπεν, οτι ἐξ ἀρχῆς βασι λεύεις, ἐπήγαγε βεβαιῶν, οτι ἀπὸ αἰῶνος σὺ ει.

[03625]    Οὐ νῦν, φησὶ, τὴν τῆς βασιλείας ἐδέ ξω χειροτονίαν, ἀλλ' ἀΐδιον εχεις τὴν βασι λείαν.

[03626]    Η ετοιμος ὁ θρόνος σου, διὰ τὸ προορισθῆναι ἀπὸ καταβολῆς κόσμου τὴν τοῦ ἀνθρωπείου γένους σωτηρίαν διὰ τῆς παρουσίας αὐτοῦ.

[03627]    Θρόνος γὰρ τὴν ἀνάστα σιν σημαίνει, τὴν ἑτοίμην εἰς τὸ κρίνειν τοὺς ἀδικήσαντας ἡμᾶς δαίμονας.

[03628]    Τὸ δέ·

[03629]    ἀπὸ τό τε, ἀορίστως, ἀντὶ τοῦ ἀεί·

[03630]    τὴν γὰρ υπαρ ξιν ἀΐδιον κέκτηται.

[03631]    ^[92.3] Επῆραν οἱ ποταμοὶ, Κύριε, ἐπῆ ραν οἱ ποταμοὶ φωνὰς αὐτῶν, ἀπὸ φωνῶν ὑδάτων πολλῶν.

[03632]    Ποταμοὺς δὲ καλεῖ καὶ τὰ στρατόπεδα τῶν ἐχθρῶν, διὰ τὸ σφοδρὸν τῆς ὀργῆς·

[03633]    διὰ τοῦτο γὰρ ειπεν ἀπὸ ὑδάτων πολλῶν, ἀντὶ τοῦ·

[03634]    πολλοὶ οντες.

[03635]    Ποταμοὺς γὰρ ἐκείνους εἰπὼν, τῇ τροπολογίᾳ ἐπέμεινεν.

[03636]    ^[92.4] Αροῦσιν οἱ ποταμοὶ ἐπιτρίψεις αὐ τῶν.

[03637]    Ποταμοὺς δὲ [νόει] τοὺς ἱεροὺς ἀποστό λους καὶ τοὺς εὐαγγελιστὰς, οἱ τὴν τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίαν τοῖς πνευματικοῖς κατηύφραναν νάμασι·

[03638]    ουτοι τοίνυν οἱ ποταμοὶ ἐπῆραν αὐ τῶν τὴν φωνὴν, τὰ θεῖα κηρύττοντες δόγ ματα, καὶ τὰς οἰκείας πορείας πορευόμενοι.

[03639]    Επιτρίψεις γὰρ τὰς τρίβους αὐτῶν ἐκάλεσε.

[03640]    Τουτέστιν οἱ πρῶτοι πιστευθέντες τὸ κήρυγ μα, ἐπειδὴ πέφυκε τῶν ὑδάτων ἡ φύσις τρί βειν τὴν ὑποκειμένην γῆν καὶ πόρειαν ἐρ γάζεσθαι, εἰκότως τρίψιν ποταμῶν τὴν πο ρείαν ἐκάλεσε.

[03641]    Θαυμαστὸς ἐν ὑψηλοῖς Κύριος, τὰ μαρτύριά σου ἐπιστώθησαν σφόδρα.

[03642]    Τῷ οικῳ σου πρέπει ἁγίασμα, Κύριε, εἰς μα κρότητα ἡμερῶν.

[03643]    Οὐκοῦν ἐν τοῖς τυχοῦσι, ψεκτῶς ταπει νοῖς, θαυμαστὸς ὁ Κύριος;

[03644]    καὶ ινα δὲ ἡ μαρτυρία σου πιστὴ, σοφίζουσα νήπια;

[03645]    Η καὶ ουτως·

[03646]    προκατηγγέλλετο γὰρ παρὰ τῶν προφητῶν, ὡς ταῦτα πείσονται ἁμαρτά νοντες.

[03647]    Τῷ οικῳ σου πρέπει ἁγίασμα, Κύριε.

[03648]    Οικος Κυρίου, ψυχὴ καθαρὰ·

[03649]    ἐνοική σω γὰρ, φησὶν, ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω.

[03650]    ^[93.1] Θεὸς ἐκδικήσεων Κύριος, Θεὸς ἐκ δικήσεων ἐπαῤῥησιάσατο.

[03651]    Ο τῶν ἐκδικήσεων Θεὸς, κολάζων καὶ ἐκδικῶν τῷ δικαίως ταῦτα ποιεῖν παῤῥησιά ζεται, ἐπιδεικνύμενος τῇ κτίσει τοὺς θαυμα σίους παρὰ τούτων λόγους, καθ' ους τὰ τῶν ἐκδικήσεων ἐνεργεῖ.

[03652]    ^[93.2] Υψώθητι, ὁ κρίνων τὴν γῆν, ἀπόδος ἀνταπόδοσιν τοῖς ὑπερηφάνοις.

[03653]    Οὐ θαυμαστὸν, εἰ ὑψοῦται ἐπὶ τοὺς ὑπὲρ γῆν ὁ Κύριος, ἀλλ' ἐν τῷ κρίνειν τὴν γῆν, τῆς ὑψηλοτάτης αὐτοῦ φανερουμένης καὶ ἐπὶ τῷ κρίνεσθαι τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς, φυλασ σώμεθα ἀπὸ ὑπερηφανίας, εἰδότες οτι σφό δρα ὁ Θεὸς τοῖς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ων ἀρχηγός ἐστιν ος λέγεται διάβολος.

[03654]    Τῇ ἰσχύϊ ποιήσω, καὶ τῇ σοφίᾳ τῆς συνέσεως ἀ φελῶ ορια ἐθνῶν.

[03655]    ^[93.3,4] Εως πότε ἁμαρτωλοὶ, Κύριε, εως πότε ἁμαρτωλοὶ καυχήσονται;

[03656]    φθέγξονται, καὶ λαλήσουσιν ἀδικίαν, λαλήσουσι πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν.

[03657]    Τὸ ουν εως πότε ἀπὸ κοινοῦ, ιν' ῃ τὸ ολον τοιοῦτον·

[03658]    εως πότε ἁμαρτωλοὶ, εως πότε λαλήλουσιν πάντες οἱ ἐργασάμενοι τὰς ἀνο μίας;

[03659]    πολλὴ δὲ ἀναισθησία τῶν ἰδίων κα κῶν τοῖς καυχωμένοις ἁμαρτωλοῖς, μάλιστα ει τις ἑτεροδιδασκαλεῖ, καὶ μὴ προσέρχεται ὑγιαινούσαις διδασκαλίαις, ταῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ιησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τετύφλωται, μηδὲν ἐπιστάμενος, νοσῶν περιζητήσεις καὶ λογομαχίας·

[03660]    ἐκεῖνος ουν ἐπὶ ταῖς ἰδίαις κα τὰ ψευδοδοξίαν βλασφημίαις καὶ ἁμαρτίαις καυχᾶται, ὡς ἐπ' ἀληθείᾳ καὶ σοφίᾳ καὶ φθέγγεται, καὶ λαλεῖ ἀδικίας εἰς τὸ υψος, ἐν οις κατηγορεῖ τοῦ δημιουργοῦ.

[03661]    ^[93.5] Τὸν λαόν σου, Κύριε, ἐταπείνωσαν, καὶ τὴν κληρονομίαν σου ἐκάκωσαν.

[03662]    Πρότερον ἐν ὑψηλοῖς οντα τὸν λαὸν ἐτα πείνωσαν οἱ ἁμαρτωλοὶ, αιτιοι αὐτῷ γενό μενοι τοῦ κατελθεῖν εἰς τὸ σῶμα τῆς ταπει νώσεως καὶ τὴν κληρονομίαν τοῦ Θεοῦ, ινα τῇ ἐναντίᾳ καταστάσει τῆς κακώσεως τυγ χάνῃ κακῶσαι.

[03663]    Κληρονομίαν ειρηκεν φύ σιν τὴν λογικὴν, ητις πέφυκε κληρονομεῖν Θεὸν, ἀντὶ δὲ τοῦ κληρονομοῦντος κληρονο μίαν ὠνόμασεν·

[03664]    εθος γὰρ τοῦτο τῇ γραφῇ.

[03665]    ^[93.6] Χήραν καὶ ὀρφανὸν ἀπέκτεινον, καὶ προσήλυτον ἐφόνευσεν.

[03666]    Χήραν ψυχὴν καὶ προσήλυτον νοῦν ἀπο κτείνει ὁ κακῶς τὰς θείας γραφὰς ἐξηγού μενος·

[03667]    ὀρφανός ἐστι νοῦς ἐστηρουμένος τοῦ ἐπουρανίου πατρός·

[03668]    αὐτὴ τῆς ἀσεβείας ἐπί τασις·

[03669]    ταῦτα γὰρ, φησὶ, τολμῶσιν, οὐχ ἡ γούμενοι σὲ ἐφορᾶν, οὐδὲ προμηθεῖσθαι τῶν ἀνθρώπων πραγμάτων.

[03670]    ^[93.7] Καὶ ειπαν·

[03671]    Οὐκ οψεται Κύριος, οὐ δὲ συνήσει ὁ Θεὸς τοῦ Ιακώβ.

[03672]    Οὐχ ἁπλῶς δὲ πρόσκειται τό·

[03673]    Ο Θεὸς Ιακὼβ, ἀλλ' εἰς αυξησιν τῆς κατηγορίας·

[03674]    πολλὴν γὰρ περὶ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ κατα μαθόντες πρόνοιαν, τὴν διὰ τῶν προφητῶν, τὴν διὰ τῶν ἱερέων, τὴν ἐν πολέμῳ, τὴν ἐν εἰρήνῃ.

[03675]    ^[93.8,9] Σύνετε δὴ, αφρονες ἐν τῷ λαῷ, καὶ μωροὶ, ποτὲ φρονήσατε.

[03676]    Ο φυτεύσας τὸ ους, οὐχὶ ἀκούει;

[03677]    η ὁ πλάσας ὀφθαλμοὺς οὐ κατανοεῖ;

[03678]    Πάλιν ἀπὸ τῆς πονηρίας τῶν ἐχθρῶν διε γείρει εἰς ζῆλον κατὰ τῶν ἀσεβῶν τὸν Θεὸν, οπως αν εργῳ μάθοιεν, ὡς ὁ ἀπιστωθεὶς παρ' αὐτῶν οὐ περιορᾷ τὰ ἀνθρώπινα·

[03679]    ἀπό κρισιν δὲ ὁ προφήτης ἐπάγει πρέπον αὐτοῖς ονομα, τὴν ἀφροσύνην καὶ μωρίαν εἰπών.

[03680]    Λέγει δέ·

[03681]    πόθεν αὐτοῖς ἡ τοιαύτη ἀναισθη σία, ὡς μήτε ὁρᾶν, μήτε ἀκούειν, μήτε μὲν ἐλέγχειν ὑπολαμβάνειν τὸν Θεὸν, τὸν καὶ ωτα, καὶ ὀφθαλμοὺς, καὶ σύνεσιν τοῖς ἀν θρώποις παρεσχηκότα;

[03682]    Ο γὰρ ἑτέροις ταῦ τα δοὺς πρὸς τὸ ἀκούειν καὶ συνιέναι, οὐ συνιεῖ;

[03683]    ὀψὲ γοῦν, ω ἀνόητοι, συνιδεῖν ἐθε λήσατε καὶ μαθεῖν τῶν πραγμάτων τὴν φύ σιν.

[03684]    Σφόδρα συλλογιστικῶς τὴν διδασκαλίαν προσήνεγκεν.

[03685]    Ο ἐκ πηλοῦ, φησὶν, τὸν ὀφθαλμὸν δια πράσας, καὶ τὴν ὀπτικὴν ἐνέργειαν αὐτῷ δωρησάμενος, καὶ τὰ ωτα ὡσαύτως δημιουρ γήσας, καὶ ἀκουστικὴν αισθησιν χαρισάμε νος, αὐτὸς οὐχ ὁρᾷ, οὐδὲ ἀκούει;

[03686]    ἀλλὰ τού των δημιουργὸς ἐστήρεται, τῆς ἐνεργείας, ην τοῖς αλλοις κεχάρισται;

[03687]    ^[93.10] Ο παιδεύων εθνη, οὐχὶ ἐλέγξει, ὁ διδάσκων ανθρωπον γνῶσιν.

[03688]    Τὰ εθνη, φησὶν, α μήτε νόμον ἐδέξατο, μήτε προφητικὰς ἀπέλαβε διδασκαλίας, ὑ ποβάλλει παιδείᾳ, καὶ τὴν ὑμετέραν οὐκ ἐλέ γξαι παρανομίαν;

[03689]    καὶ μὴν τῶν ἀνθρώπων τὴν φύσιν αὐτὸς ἐδημιούργησε λογικὴν, καὶ διὰ τῶν ἐν τῇ κτίσει θεωρουμένων καθ' ἑκάσ την γενομένων ἡμέραν πλείονα τὴν γνῶσιν ἐργάζεται.

[03690]    ^[93.11-13] Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισ μοὺς τῶν ἀνθρώπων, οτι εἰσὶ μάταιοι.

[03691]    Μα κάριος ὁ ανθρωπος ον αν παιδεύσῃς, Κύ ριε, καὶ ἐκ τοῦ νόμου διδάξῃς αὐτὸν, τὸν πραΰναι αὐτῷ ἀφ' ἡμερῶν πονηρῶν.

[03692]    Πῶς γὰρ οὐκ εἰσὶ ματαιότητος πλήρεις, αἱ αἰσθήσεις ἐκεῖναι, αἱ τῆς προνοίας τὸ ὠφέλιμον ἐξορίζειν ἐπιχείρουσιν τῷ λόγῳ;

[03693]    Ον ἀγαπᾷ, Κύριος παιδεύει, φησὶν ὁ ἀπόστολος.

[03694]    Εἰ δὲ ον παιδεύει, μακαρίζει, πᾶς ὁ παιδευόμενος ὑπ' αὐτοῦ ἀπαθὴς γί νηται, τοῦτον γὰρ καὶ ἀγαπᾷ Κύριος·

[03695]    παι δεύειν γάρ ἐστι μετριοπάθεια παθῶν.

[03696]    Εκεῖ νοι μὲν αθλιοι καὶ ταπεινοὶ, φησὶν, οἱ τὴν

[03697]    σὴν μὴ δεχόμενοι παιδείαν·

[03698]    μακάριοι δὲ ου τοι οἱ παρὰ σοῦ παιδευθέντες καὶ ἐκ τοῦ σοῦ διδαχθέντες νόμου·

[03699]    ουτοι γὰρ καὶ ἐν ταῖς θλίψεσι πραϋθέντες, κουφισθήσονται τῶν ἀ νιαρῶν.

[03700]    ^[93.18] Τὸ ελεός σου, Κύριε, βοηθεῖ μοι.

[03701]    Ελεος μὲν νοῦ γνῶσίς ἐστι·

[03702]    ελεος δὲ ψυ χῆς, ἀπάθεια.

[03703]    ^[93.19] Κύριε, κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου, ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεις σου ηυφραναν τὴν ψυχήν μου.

[03704]    Οὐκ ἀφῆκας, φησὶν, ἀπαραμύθητον, ἀλλ' οσας θλίψεις ειχον, τοσαύτας καὶ παραμυ θίας ἐδεχόμην παρὰ σοῦ, αι καὶ εἰς εὐφρο σύνην τὰς λύπας μετεσχίαζον.

[03705]    ^[93.20-23] Μὴ συμπρόσεσταί σοι θρόνος ἀνομίας, ὁ πλάσσων κόπον ἐπὶ προστάγματι;

[03706]    Θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου, καὶ αιμα ἀ θῶον καταδικάσονται.

[03707]    Καὶ ἐγένετό μοι Κύ ριος εἰς καταφυγὴν, καὶ ὁ Θεός μου εἰς βοη θὸν ἐλπίδος μου.

[03708]    Καὶ ἀποδώσει αὐτοῖς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν καὶ τὴν πονηρίαν αὐτῶν.

[03709]    Α φανιεῖ αὐτοὺς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν.

[03710]    Κόπον πλάσσει ἐπὶ τῶν προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ, βουλόμενος ἡμᾶς παραβαίνειν τὰ προστάγματα αὐτοῦ, καὶ ἐνδελεχῶν ἡ μῖν αμα καὶ παλαίων εἰς τὸ ἐξαπατῆσαι ἡ μᾶς ὁ διάβολος.

[03711]    Θρόνον δὲ ἀνομίας ὠνό μασεν τὸν διάβολον·

[03712]    ἐπειδὴ θρόνος δικαιο σύνης ὁ Χριστὸς, οστις ἀντίκειται τῷ διαβό λῳ·

[03713]    τοῦτο προσευχὴ τῶν ἁγίων ἐστὶ ψυχῶν τῶν ὑπὲρ τῆς Θεοῦ ὁμολογίας ἀγωνιζομέ νων, καὶ πρὸς αὐτὸν ἱκετήρια βοώντων·

[03714]    Μὴ ὑψούσθω θρόνος ἀνομιῶν ἐναντίον σου, Κύ ριε, κατὰ τοῦ σοῦ προστάγματος, κόπους ἡμῖν παρεχόμενος, η τοῖς ἁγίοις μάρτυσιν οἱ ἀλάστορες καὶ τῶν εἰδώλων ὑπέρμαχοι.

[03715]    ∆ιὰ τούτου, φησὶν, παρεκάλεσάς μου τὴν καρδίαν ἐν ταῖς θλίψεσιν, οτι δὴ ουν οὐ προ σθήσεταί σοι θρόνος ἀνομιῶν, τουτέστι δί καιος ει κριτὴς, ὡς Θεὸς, καὶ οὐκ εστιν ἀ νομία ἐν ταῖς σαῖς κρίσεσιν.

[03716]    Ο γὰρ θρόνος τὴν κρίσιν σημαίνει.

[03717]    Οὐκ εστιν ουν, φησὶ, παρὰ τῇ σῇ κρίσει ἀνομία, ωσπερ δὴ καὶ παρ' ἐκείνῳ.

[03718]    Ο κόπον πλάσσων ἐπὶ προστά γματι, ουτος αν ειη ὁ ἀντικείμενος δαίμων, ος καὶ ἐλαφρὰς ουσας τὰς τοῦ Θεοῦ ἐντολὰς βαρείας ποιεῖ, κόπους δι' αὐτῶν τοῖς ἀνθρώ ποις παρέχων.

[03719]    Αἰτίαν πρὸς τὰς ὀδύνας εὐ φροσύνην φησὶν, οτι μὴ πρόσεστι Θεῷ τῷ ἀγαθῷ καὶ δικαίῳ θρόνος ἀνομίας, διὸ καὶ τὸ πρόσταγμά σου καμάτων ἐστι ποιητικὸν διὰ τὰς μετὰ τοὺς κόπους ἀμοιβὰς τοῖς ἠ γωνισμένοις καλῶς [ἡτοιμασμένας].

[03720]    Θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου, καὶ αιμα κτλ.

[03721]    Ουτοι, φησὶν, οἱ πονηροὶ δαίμονες ἐκ παντὸς τρόπου τὴν τοῦ δικαίου θηρεῦσαι ζη τοῦσιν ψυχήν·

[03722]    ἀλλὰ ἐπὶ τούτῳ, φησὶν, κατα κριθήσονται, τοῦτο γὰρ σημαίνει·

[03723]    Καὶ αιμα ἀθῶον καταδικάζονται·

[03724]    λέγει γὰρ ὡς ἀντὶ τοῦ αιματος τοῦ ἀθώου ἐκχεομένου παρ' αὐ τῶν εἰς κρίσιν, εἰς κόλασιν παραδοθήσονται.

[03725]    Ερεῖς δὲ καὶ αλλως μικρὸν ανωθεν, ὡς δη μιουργὸς ἡμῶν ὑπάρχων καὶ κηδεμὼν, καὶ πᾶν ἀγαθὸν ἡμῖν ἐκ σοῦ νομίζομεν ειναι, ἀλλ' ἐπεὶ φαύλους τινὰς ὁρῶμεν τοὺς ἀθώους καταδικάζοντας, μὴ ετερος θρόνος ἀνομίας σύνεστίν σοι, δι' ον οι σοι παραινοῦνται θε ράποντες;

[03726]    ἀλλ' οὐ πρόσεστί σοι ἀνομίας θρό νος·

[03727]    νόμον γὰρ τῶν ἁπάντων ἀνέδειξας βασι λέα, καθ' ον τὸ πᾶν διοικεῖται.

[03728]    Καν τοίνυν προσταγμάτων σῶν γεγονὼς ἀποστάτης ὁ διάβολος, αρχειν ἐπιχειρῇ, ἀλλ' οὐ σύνεστιν, οὐδὲ πρόσεστί σοι, μακρὰν δὲ σοῦ λῃσταρ χῶν, τυραννεῖ κατὰ τῶν ὑπὸ τὴν ὠμότητα τὴν αὐτοῦ τελεῖν ἑλομένων.

[03729]    Θρόνος γὰρ ἀνο μίας ἡμετέρας τυραννίδος ἀρχὴ, διόπερ ων ἐπαχθὴς, βαρύτατα προστάττει, συμπλάττων αὐτοῦ τοῖς προστάγμασι κόπον.

[03730]    Αἱ δὲ ἐντο λαί σου τοῦ Θεοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσὶ, κατὰ τὸν Ιωάννην, ἀλλὰ τὸν εχοντα μετέωρον εἰς υψος αιρουσιν.

[03731]    Εργον γὰρ τοῖς παρανόμοις τουτοισὶ δικασταῖς πάσῃ μηχανῇ κατὰ τῶν δικαίων κεχρῆσθαι, καὶ τῶν ἀθώων καὶ ἀ ναιτίων καταψηφίζεσθαι θάνατον.

[03732]    Εγὼ δὲ τῆς παρὰ τοῦ δεσπότου προνοίας ἀπήλαυσα, καὶ αὐτὸν εχω περίβολον ὀχυρόν·

[03733]    ἐκεῖνοι δὲ τρυγήσουσι τοὺς τῶν ἰδίων πόνων καρπούς.

[03734]    Ταῦτα πᾶσιν ἀνθρώποις ἐγράφη·

[03735]    πάντων γὰρ προμηθούμενος ὁ Θεὸς, τὴν πάντων προφέ ρει θεραπείαν.

[03736]    Σύμμαχος·

[03737]    Μὴ συναφθή τω σοι θρόνος ἐπηρείας, πλάσσων ταλαιπω ρίαν κατὰ προστάγματος.

[03738]    Μὴ συμπαρέστω θρόνος ἀνομίας ὁ πλάσσων κόπον, ὀνόματι προστάγματος·

[03739]    μὴ μετέξῃ σου θρόνος ἐπι βουλῆς, πλάσσων κόπον ἐπὶ ἀκριβασμόν·

[03740]    μὴ σονισωθήτω σοι θρόνος ἀνομίας, πλάσσων κόπον ἐπὶ πρόσταγμα·

[03741]    οὐ γὰρ ἀρκοῦνται παιδεύειν ἐν ζημίᾳ καὶ μάστιγι, ἀλλὰ καὶ ψήφου θανάτου.

[03742]    Αλλὰ ἀφανιεῖ αὐτοὺς Κύριος, ὁ Θεὸς ἡμῶν.

[03743]    Τῶν μὲν κακίαν γὰρ ἀφανίζει Κύριος, ὡς δικαιοσύνη·

[03744]    τῶν δὲ αγ νοιαν, ὡς σοφία καὶ γνῶσις.

[03745]    ^[94.3,4] Οτι Θεὸς μέγας Κύριος καὶ βα σιλεὺς μέγας ἐπὶ πάντες τοὺς θεοὺς, οτι οὐκ ἀπώσεται Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ, οτι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὰ πέρατα τῆς γῆς, καὶ τὰ υψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ ἐστιν.

[03746]    Ο βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων οντως βα σιλευόντων, βασιλεὺς μέγας ἐστὶν ἐπὶ πᾶ σαν τὴν γῆν·

[03747]    βουληθείς τε καὶ πράγματι εδειξε τὴν κατὰ πάντων κυριότητα, καὶ οτι καὶ τὸν γῦρον κρατεῖ τῆς γῆς, καὶ τῶν ὑψη λῶν ἐστιν ὑψηλότερος, καὶ παντὸς στοιχείου δεσπότης ωφθη, τρέπων καὶ μεταβαλὼν, ὡς βούλεται, τὰ πράγματα.

[03748]    Ο ὑψηλὸς τὴν διάνοιαν τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὁ ὑψηλὸς ἐν θεω ρίᾳ, ουτος τοῦ Κυρίου λέγεται ειναι, ὡς μᾶλ λον τῶν αλλων νοῶν περὶ Θεοῦ.

[03749]    ^[94.6,7] ∆εῦτε, προσκυνήσωμεν, καὶ προσ πέσωμεν αὐτῷ ἡμεῖς λαὸς νομῆς καὶ πρόβα τα χειρὸς αὐτοῦ.

[03750]    Εγώ εἰμι, φησὶν ὁ Χριστὸς, ποιμὴν κα λός.

[03751]    Τῇ προσκυνήσει τὸν δέσποτα ὁμο λογοῦντες, ἡμεῖς πάντες τοῦ Θεοῦ οἱ τη λυγετότερον προσιόντες ἐσμὲν, λογικὸς μὲν λαὸς νομῆς, οὐ χειρὸς αὐτοῦ, ἀλλὰ αὐτοῦ·

[03752]    αλογοι δὲ, πρόβατα οὐκ αὐτοῦ, ἀλλὰ χειρὸς αὐτοῦ.

[03753]    Τὰ παρηγγειλμένα, φησὶν ἐπιτε λευταῖον Χριστῷ, διά τε τὰ αλλα, καὶ διότι μέγας φύσει Θεὸς καὶ μέγας ἐστὶ βασιλεὺς, οτε Μονογενὴς ων τοῦ Θεοῦ Λόγος·

[03754]    ἡδέως δὲ ἀντιδιατρίβει διηγούμενος τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν δύναμιν.

[03755]    ^[94.8] Σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀ κούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν.

[03756]    Τὸ σήμερον τὸν βίον παρόντα σημαίνει.

[03757]    Ιησοῦς γὰρ χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.

[03758]    ^[94.10,11] Τεσσαράκοντα ετη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ, καὶ ειπα·

[03759]    ἀεὶ πλάνωνται τῇ καρδίᾳ, καὶ αὐτοὶ οὐκ εγνωσαν τὰς ὁδούς μου, ὡς ωμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου, εἰ εἰσελεύ σονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου.

[03760]    Τεσσαράκοντα, δυσηρεστήθην ἐν τῇ γε νεᾷ ἐκείνῃ ...

[03761]    μάλιστα δὲ τὰ παιδία γενήσε ται τὸν τεσσαράκοντα ἐτῶν χρόνον ἐν τῇ ἐ ρήμῳ διαγαγεῖν παρεσκεύασεν αὐτοὺς, εως αὐτοὶ μὲν κατηναλώθησαν, οἱ δὲ παῖδες ηὐ ξήθησαν.

[03762]    Προσώχθισα γὰρ, φησὶ, τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ, τουτέστι δυσηρεστηθεὶς ἐβδελυξάμην, τὸ κοῦφον αὐτῶν καὶ εὑρίπιστον τῆς γνώμης ἰδὼν, οτι οὐκ εγνωσαν τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς οἰ κονομίας μου·

[03763]    οὐδὲ ταῖς ὁμωμοσμέναις ἀ πειλαῖς προσέχειν ἐθέλησαν, οὐδὲ μεταμε λήσαντες λῦσαι τὴν ἀπειλὴν ἠβουλήθησαν·

[03764]    ου δὴ χάριν τῆς ἐπηγγειλμένης τοῖς πατρά σιν οὐκ ἀπέλαυσαν γῆς·

[03765]    ην κατάπαυσιν ὀνο μάζει ὁ λόγος, ἐπειδὴ ἐν τῇ ἐρήμῳ μεταβά σεις ἐποιοῦντο συχνὰς τῆς σκηνῆς ἡγουμέ νης ἐν ῃ κατοικεῖν ὁ Θεὸς ἐνομίζετο·

[03766]    ἐν δὲ τῇ γῇ τῆς ἐπαγγελίας καὶ αὐτοὶ τῆς ὁδοιπο ρίας ἐπαύσαντο, καὶ ἡ σκηνὴ τοῖς ἀφιερω θεῖσιν ἐνεπάγη χωρίοις.

[03767]    Αὐτὴ μὲν ἡ ἱστορία·

[03768]    ιδωμεν δὲ τὸν ψαλμὸν καὶ πνευματικώτερον.

[03769]    Οδοί εἰσι τοῦ Κυρίου αἱ πατρικαὶ ἀρε ταὶ, αἱ ἐπάγουσαι εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐ ρανῶν.

[03770]    Ο μὴ ὁδεύων τὰς ὁδοὺς τοῦ Θεοῦ, οὐκ εγνω αὐτάς·

[03771]    ἀμήχανον γὰρ γνόντα μὴ ὁδεῦσαι, ἐπείπερ ἐπακτικόν τε καὶ ἀναγκα στικὸν εχει τὸ κάλλος αὐτῶν θεωρούμενον.

[03772]    Εἰ δὲ τοῦτο ἐπὶ τῶν ὁδῶν λεκτέον, τί φήσο μεν περὶ τοῦ εἰπόντος·

[03773]    Εγώ εἰμι ἡ ὁδός;

[03774]    τί δὲ περὶ τοῦ Θεοῦ, ον οὐδεὶς γνοὺς ἁμαρτά νει ετι;

[03775]    οθεν ἐν Βασιλείαις ἐπὶ τῶν ἁμαρ τανόντων λέγεται·

[03776]    Οὐκ εγνωσαν τὸν Κύ ριον.

[03777]    ^[95.1] Ασατε τῷ Κυρίῳ ᾳσμα καινόν.

[03778]    Τοῖς ἀποστόλοις τὸ Πνεῦμα παρακελεύε ται τὸ καινὸν ᾳσμα, τουτέστι τὴν νέον δια θήκην ἐξηγεῖσθαι τοῖς ἀνὰ πᾶσαν τὴν οἰ κουμένην εθνεσιν.

[03779]    ^[95.9] Σαλευθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶ σα ἡ γῆ.

[03780]    Σαλεύεται ψυχὴ ἀπὸ γνώσεως Θεοῦ εἰς πολύθεον πλάνην ἐκπίπτουσα.

[03781]    Εθεμε λίωσε γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾳδου οὐ κατισχύουσιν αὐτῆς.

[03782]    ^[95.10,11] Κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι.

[03783]    Εὐ φραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ, καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ·

[03784]    σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρω μα αὐτῆς.

[03785]    Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ, τουτέστι οἱ κατοικοῦντες ἐν τοῖς οὐρανοῖς·

[03786]    ἐπὶ γὰρ τῇ κατορθώσει τῆς οἰκουμένης, αἱ οὐράνιαι δυ νάμεις ελεγον·

[03787]    ∆όξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ.

[03788]    Θά λασσα ἐν τούτοις τῶν ἐθνῶν σημαίνει τὴν πληθὺν, ητις καὶ ἐσαλεύετο, τουτέστι εἰς τὸ ὑποδέξασθαι τὸ κήρυγμα, σεσάλευται.

[03789]    Ο δὲ Θεοδοτίων καὶ ὁ Σύμμαχος ουτως·

[03790]    Ηχήσει ἡ θάλασσα συμπληρώματι αὐτῆς·

[03791]    απας γὰρ τῶν ἀνθρώπων ὁ βίος ὁ τὴν θαλαττίαν μι μούμενος ζάλην, τῶν θείων κηρυγμάτων δέ ξεται τὴν ἠχήν·

[03792]    προλέγει δὲ καὶ τὰς γεγεν νημένας τῶν ἀπίστων ἐπαναστάσεις κατὰ τῶν κηρύκων τῆς ἀληθείας, ὡς καὶ ἐν ἑτέροις ψαλμοῖς ἀπεδείξαμεν.

[03793]    ^[95.12] Χαρίσεται τὰ πεδία καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, τότε ἀγαλλιάσονται πάντα τὰ ξύ λα τοῦ δρυμοῦ.

[03794]    Χαρίσεσθαι δὲ τὰ πεδία λέγει τὸν ὁμα λὸν ἐν ἀρετῇ βίον·

[03795]    πεδία δὲ λέγει, ων καὶ Ησαΐας ἐν τοῖς ἰδίοις λόγοις αλλῳ μίμνηται τρόπῳ, ἀναπληροῦσθαι μὲν κελεύων τὰς φά ραγγας, καταστέλλειν δὲ τοῦ πονηροῦ τὰ ορη·

[03796]    οπερ οὐδ' ετερόν μοι δοκεῖ, η τὰς ἐλ λείψεις τε καὶ ὑπερπτώσεις τῶν κατ' ἀρετὴν ἐπιτηδευμάτων θεραπεύειν βουλόμενος, ταῦ τα λέγει, ὡς μήτε δι' ἐλλείψεως τοῦ ἀγαθοῦ τὸν τῆς ἀρετῆς λόγον κοιλαίνεσθαι, μήτε ἀνωμαλεῖν διὰ τῆς ὑπερπτώσεως.

[03797]    ∆ιὰ τῶν πεδίων καὶ μὴν διὰ τῶν ξύλων ἁγίας ψυχὰς σημαίνει·

[03798]    οἱ ἐπὶ τῇ τοῦ κόσμου σωτηρίᾳ ἠ γαλλιάσαντο.

[03799]    Ποῖα ἠγαλλιάσθησαν ξύλα λε γέτωσαν οἱ τὴν ἀλληγορίαν παραιτούμενοι;

[03800]    ^[95.13] Πρὸ προσώπου Κυρίου, οτι ερχε ται, οτι ερχεται κρῖναι τὴν γῆν·

[03801]    κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ λαοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ αὐτοῦ.

[03802]    Οὐ τὴν γῆν κρινεῖ, ἀλλὰ τοὺς κατοικοῦν τας ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμωνύμως προσαγορευομέ νους τὴν γῆν.

[03803]    Ηλθε γὰρ καὶ ἐδικαίωσε τὴν κρίσιν ἡμῶν, καὶ τοὺς πονηροὺς τυράν νους ἐξέβαλε, τοὺς ἀκαθάρτους δαίμονας.

[03804]    ^[96.1] Ο Κύριος ἐβασίλευσεν, ἀγαλλιάσε ται ἡ γῆ.

[03805]    Εὐφρανθήτωσαν νῆσοι πολλαί.

[03806]    Ζητητέον διὰ τί οὐ πᾶσαι, η καν πᾶσαι ἀληθὲς τὸ πολλαί.

[03807]    Τάχα δὲ ἐπεὶ πρὸ μὲν τῆς παρουσίας ὀλίγαι νῆσοι εὐφραίνονται, ἀπὸ δὲ τῆς παρουσίας πλείονες, διὰ τοῦτο τὸ ἐσόμενον προφητεύει.

[03808]    ^[96.2] Νεφέλη καὶ γνόφος κύκλῳ αὐτοῦ, δικαιοσύνη καὶ κρίμα κατόρθωσις τοῦ θρό νου αὐτοῦ.

[03809]    ∆ιὰ τοῦ γνόφου καὶ τῆς νεφέλης τὸ ἀθέα τον ἐδήλωσεν, αμα τε διδάσκει οτι αὐτὸς ειη ὁ διὰ νεφέλης ἐν Σινᾷ ὀφθεὶς, καὶ οτι εἰ καὶ ἀδύνατόν ἐστι τὸ κατιδεῖν αὐτὸν, ἀλλ' ουν διὰ τῆς ἐνεργείας τὴν δύναμιν αὐτοῦ ενεστι νοῆσαι.

[03810]    ∆ικαιοσύνην γὰρ πάντας ἀνθρώπους ἐπαίδευσε, καὶ τοὺς ἀδιακρίτως απαντας δρῶντας, μετὰ κρίσεως ὀρθῆς ἐδίδαξε πολι τεύεσθαι.

[03811]    Ταῦτα δὲ ὁ θρόνος αὐτοῦ, ἡ βα σιλεία [η] κατώρθωται.

[03812]    Αλλο νεφέλη, καὶ αλλο γνόφος.

[03813]    Νεφέλη ἐστὶν ἐκ φωτοβόλου ἀέρος φεγγοβόλον καὶ λεπτότατον υφασμα.

[03814]    Νέφος δὲ [λ.

[03815]    γνόφος] ἀχλυώδης καὶ ὀμιχλώδης σκοτασμός.

[03816]    Προσ έταξε δὲ τὴν νεφέλην, οτι πρῶτον ἡ θεότης καὶ τότε ἡ ἀνθρωπότης.

[03817]    Η τὴν λεληθυῖαν αὐτοῦ ἐν ἀνθρώποις κάθοδον σημαίνει.

[03818]    Αἰ τία δὲ γέγονε, φησὶ, τῆς ἀφέσεως τὸ κρῖναι δικαίως τὴν κρίσιν ἡμῶν, ην εχομεν δηλαδὴ πρὸς τὰς πονηρὰς καὶ ἀντικειμένας δυνάμεις.

[03819]    Η βούλεται εἰπεῖν οτι ἀοράτως παρεγένετο τοῖς τόποις τῶν πολεμίων, καὶ ἐδίκασε, καὶ εδειξε τὴν βασιλείαν αὐτοῦ δικαιοσύνης πε πληρωμένην.

[03820]    Η νεφέλη καθ' ο γινώσκεται, γνόφος δὲ καθ' ο οὐ καταλαμβάνεται.

[03821]    Καὶ γὰρ νεφέλη μὲν φωτεινὴ διδάσκει τὰ περὶ Ιησοῦ τοὺς ἀποστόλους.

[03822]    Μόνον δὲ Μωσῆς εἰσέρχεται εἰς τὸν γνόφον οπου ην Θεὸς, ος εθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ.

[03823]    ∆υνάμει δὲ κατορθοῦσθαι ευχεται τὸν θρόνον Θεοῦ, ὁ λέγων·

[03824]    Ελθέτω ἡ βασιλεία σου.

[03825]    ^[96.4] Εφαναν αἱ ἀστραπαὶ τῇ οἰκουμένῃ.

[03826]    Αστραπή ἐστι διδασκαλία πνευματικὴ ἀπὸ τῶν νοητῶν νεφελῶν γενομένη, αις πολλάκις ἐντέλλεται Κύριος ἐργαζομένοις μὴ βρέξαι ἐπ' αὐτοὺς ὑετὸν, ινα γίνηται λι μὸς, οὐκ αρτου, οὐδὲ δίψα υδατος, ἀλλὰ λι μὸς τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Κυρίου.

[03827]    ^[96.5] Τὰ ορη ἐτάκησαν ὡσεὶ κηρὸς ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου.

[03828]    Οπερ πήγνυσιν ὁ Βοῤῥᾶς, τοῦτο τήκει ὁ νότος.

[03829]    ∆ιὸ καλῶς λέγει ἡ νύμφη ἐν τοῖς ᾳσ μασιν τῶν ᾳσμάτων·

[03830]    Εξεγείρου, Βοῤῥᾶ, καὶ ερχου, νότε, διάπνευσον κῆπόν μοι, καὶ ῥευ σάτω ἀρώματα.

[03831]    ^[96.7] Αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυ νοῦντες τοῖς γλυπτοῖς, οἱ ἐγκαυχόμενοι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν.

[03832]    Τὸ γλυπτὸν, ητοι διὰ τὴν φύσιν προσκυ νητὸν, η διὰ τὸ σχῆμα.

[03833]    Καὶ εἰ μὲν διὰ τὴν φύσιν ἐστὶ προσκυνητὸν, λεγέτωσαν διὰ τί μὴ πάντες οἱ λίθοι προσκυνητοί.

[03834]    Εἰ δὲ διὰ τὴν γλυφὴν τὸ σχῆμα προσκυνητὸν, καὶ οὐχ ἡ φύσις, ἀλλὰ πᾶν σχῆμα σώματος προσ δέεται πρὸς τὸ ειναι.

[03835]    Ο δὲ Θεὸς οὐδενὸς χρή ζει πρὸς τὸ ὑπάρχειν, οὐκ αρα τὸ σχῆμα Θεός·

[03836]    εἰ δὲ μὴ Θεὸς, οὐ προσκυνητόν.

[03837]    Πά λιν τοῦ σχήματος γένος η ποιότης·

[03838]    τοῦ δὲ Θεοῦ οὐκ ἐστὶ γένος η ποιότης·

[03839]    οὐκ αρα τὸ σχῆμα Θεός.

[03840]    Καὶ εἰ μὲν τὸ σημαινόμενον ὑπὸ τοῦ γλυπτοῦ λέγοιεν ειναι προσκυνη τὸν, εἰπάτωσαν τί τὸ σημαινόμενον.

[03841]    Πότερον σῶμά ἐστιν η ἀσώματον;

[03842]    καὶ εἰ μὲν σῶμα, οὐ προσκυνητόν·

[03843]    οὐδὲν γὰρ τῶν συνεστώτων ἐκ τῶν τεσσάρων στοιχείων προσκυνητὸν διὰ τὸ ειναι φθαρτόν.

[03844]    Εἰ δὲ ἀσώματον λέγοιεν, πάλιν ἐρώτησον πότερον εχει γνῶσιν η οὐκ εχει.

[03845]    Καὶ εἰ μὲν εχει γνῶσιν, πεποίηται καὶ διπλοῦν ἐστιν.

[03846]    Εἰ δὲ διπλοῦν, οὐ Θεός.

[03847]    Ιδιον γὰρ Θεοῦ ἡ ἁπλότης.

[03848]    Εἰ δὲ οὐκ εχει γνῶ σιν, τυφλόν ἐστι, μηδὲν ἐπιστάμενον.

[03849]    Εἰ δὲ αὐτόγνωσίς ἐστι, λεγέτωσαν πῶς σχῆμα τὸ ἐν τῷ λίθῳ σύμβολόν ἐστι γνώσεως.

[03850]    ^[96.11] Φῶς ἀνάτειλε τῷ δικαίῳ.

[03851]    Επὰν σπείρῃ ἑαυτῷ εἰς δικαιοσύνην τρυ γήσας καρποὺς ζωῆς καὶ φωτίσῃ ἑαυτῷ φῶς γνώσεως, φῶς ἀνατέλλει τῷ δικαίῳ.

[03852]    ^[97.2] Εναντίον τῶν ἐθνῶν, ἀπεκάλυψε τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.

[03853]    Πάντα μὲν τὰ κατὰ πρόνοιαν δικαιοσύνη Θεοῦ γίνεται, ἐπικεκαλυμμένη δὲ καὶ μὴ νοουμένη, εως αὐτὴν ἀποκαλύψῃ καὶ φανε ρώσῃ ὁ Θεὸς ἐν καιρῷ τοῖς ἁγίοις.

[03854]    ∆ικαιο σύνη γὰρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν.

[03855]    ^[97.3] Ειδοσαν πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

[03856]    Εὰν μή τις γένηται ἐν τοῖς πέρασι τῆς γῆς, οὐ δύναται ἰδεῖν τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ·

[03857]    ὁ γὰρ τοιοῦτος οὐκ ἐστὶν ἐν σαρκὶ, ἀλλ' ἐν πνεύματι.

[03858]    ^[97.5,6] Ψάλατε τῷ Κυρίῳ ἐν κιθάρᾳ, ἐν κιθάρᾳ καὶ φωνῇ ψαλμοῦ, ἐν σάλπιγξιν ἐλα ταῖς καὶ φωνῇ σάλπιγγος κερατίνης.

[03859]    Υψώθη ὁ Θεὸς, κέρας Χριστοῦ αὐτοῦ, φησὶν ἡ μήτηρ Σαμουὴλ Αννα.

[03860]    Απὸ τούτου γοῦν τοῦ κέρως ἐστὶν ἡ κερατίνη, ἐν ῃ ψάλλομεν.

[03861]    Εἰσὶ δὲ καὶ αλλαι ἐλαταὶ σάλπιγ γες, τῷ ἀργυρίῳ τοῦ λόγου ἐληλασμέναι.

[03862]    Καὶ σαλπίζουσι μὲν ἐλαταῖς οἱ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας λαμπρῶς καὶ διαφόρως προ φέροντες, τῇ δὲ κερατίνῃ οἱ ἀπομάχεσθαι τῷ λόγῳ δυνάμενοι πρὸς σοφίσματα καὶ λό γους ἀπατηλούς·

[03863]    ἀμυντήριον γὰρ τὸ κέρας τοῖς εχουσιν.

[03864]    Οταν ουν καὶ ἐν τοῖς ἐλέγχοις ἱκανῶς καὶ μεγάλως φωνῇ τις κερατίνην σάλπιγγα ἠχεῖ, καὶ ἐπίστησον εἰ ὁ ἐξεγητὴς τῆς θείας παιδεύσεως ἐλατῇ μὲν χρᾶται σάλπιγγι, διδακτικῶς καὶ ἀποδεικτικῶς προ φέρων τοὺς λόγους·

[03865]    κερατίνῃ δὲ, ἐπιστο μίζων τοὺς ἀντιλέγοντας τῇ ἀληθείᾳ.

[03866]    Η κερατίνη σάλπιγξ σύμβολον νίκης ἐσ τίν.

[03867]    οἱ γὰρ Εβραῖοι νικῶντες ἐν τοῖς πολέ μοις τῇ κερατίνῃ ἐσάλπισαν·

[03868]    ουτως καὶ Ιωὰβ νικήσας τὸν Αβεσσαλὼν, ἐσάλπισεν τῇ κε ρατίνῃ.

[03869]    Οστις ουν κατὰ τὸν ἀπόστολον δύνα ται εἰπεῖν·

[03870]    Τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα, ουτος νικήσας τὸν ζητοῦντα λα βεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν τοῦ ∆αυὶδ, ἐσάλπισεν τῇ κερατίνῃ.

[03871]    Αμα δὲ καὶ ἰστέον οτι πολλαχοῦ τὸ κέρας νοὺς λέ γεται τοῦ ἀνθρώπου, ὡς τό·

[03872]    Υψωθήσεται ὡς μονοκέρωτος τὸ κέρας μου, τουτέστιν ὁ νοῦς.

[03873]    Υψοῦται γὰρ τῷ Θεῷ τῷ οντι ἐν τοῖς ὑψίστοις ἀκολουθῶν.

[03874]    Ιδεῖν διηνεκῶς ἐν ταῖς ἐκκλησίαις πληρούμενον.

[03875]    Τῇ γὰρ πνευμα τικῇ κιθάρᾳ τοῦ ∆αυὶδ τὴν θείαν ἀνακρουό μεθα μελῳδίαν.

[03876]    Ποιῶμεν δὲ ἡμᾶς λογικὴν κιθάραν τὰ ἡμέτερα σώματα, καὶ χρώμε θα ἀντὶ μὲν χορδῶν τοῖς ὀδοῦσιν, ἀντὶ δὲ χαλκοῦ τοῖς χείλεσι.

[03877]    Πλῆκτρον γὰρ παν τὸς ὀξύτερον κινουμένη ἡ γλῶττα τὴν ἐ ναρμόνιον ἀποτελεῖ τῶν κρουμάτων ἠχήν·

[03878]    κινεῖ δὲ τὴν γλῶσσαν ὁ νοῦς, οιόν τις μου σικὸς ἐπιστήμων, τὴν ταύτης ποιούμενος μετάβασιν η κιθάραν.

[03879]    Τὸ μὲν ουν πεπυ ρωμένον καὶ ἐκτεταμένον καὶ βεβασανισμέ νον τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος διὰ τῶν ἐλατῶν, ειτουν κεχαλκευομένων σαλπίγγων σημαίνει·

[03880]    διὰ δὲ τῆς κερατινῆς τὸ βασιλι κὸν, καθὸ τῷ κέρατι ἐχρίοντο οἱ βασιλεῖς, ἀλλὰ καὶ ἐν κερατινῇ τῆς βασιλείας τὴν ἐκ φώνησιν ἐποιοῦντο.

[03881]    ^[97.7] Σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλή ρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ οἱ κατοικοῦν τες αὐτήν.

[03882]    Σαλεύεται ουν τὸ κινούμενον·

[03883]    κινεῖται δὲ τὸ μεταβαλλόμενον.

[03884]    Θάλασσαν ουν τὸν πα ρόντα βίον καλεῖ, διὰ τὸ ἁλμυρὸν τῶν ἐν αὐ τῷ φροντίδων.

[03885]    Κεκίνηται ουν ἐκ τῆς προτέ ρας στάσεως, τουτέστι τῆς εἰδωλολατρείας.

[03886]    Η τάχα τῶν υμνων ἐπιτελουμένων τῷ Θεῷ, πᾶσα ἡ κτίσις σκιρτάτω, καὶ αὐτὰ τὰ στοι χεῖα σκιρτᾶσθαι καὶ ἀγαλλιᾶσθαι ὑφ' ἡδονῆς προτρέπεται.

[03887]    Ειποι αν τις σημαίνεσθαι διὰ τούτων καὶ τὴν συντέλειαν τοῦ παντὸς βίου.

[03888]    ^[97.8] Ποταμοὶ κροτήσουσι χειρὶ ἐπιτοαυτό.

[03889]    Βούλεται γὰρ κατὰ μέρος τὴν κτίσιν α πασαν εἰπεῖν, ὡς διὰ πλειόνων προσώπων πληθυνθῆναι τὸν υμνον.

[03890]    ^[97.9] Οτι ηκει κρῖναι τὴν γῆν, κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν εὐ θύτητι.

[03891]    Οτι ερχεται δὲ, ἀντὶ τοῦ οτι ἐπανέρχεται νικήσας καὶ δικάσας τῇ γῇ τῶν Βαβυλωνίων·

[03892]    καὶ οὐ θαυμαστὸν εἰ Βαβυλῶνα εκρινεν·

[03893]    αὐ τὸς γάρ ἐστιν ὁ τῇ οἰκουμένῃ δικάζων, καὶ πᾶσι δίκαιαν ἀπονέμων τὴν κρίσιν.

[03894]    ^[98.2] Κύριος ἐν Σιὼν μέγας, καὶ ὑψηλός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς λαούς.

[03895]    Καὶ τῶν Ιουδαίων ἐπανελθόντων, καὶ τὸν θεῖον δειμαμένων ναὸν, τοῦ Θεοῦ δύναμις α πασιν ἀπεδείχθη·

[03896]    διαφερόντως δὲ ὁ τὸν σταυ ρὸν ὑπομείνας, τῆς οἰκουμένης ἁπάσης ἀπε δείχθη δεσπότης, τῶν ἀποστόλων τὸ σωτήριον κήρυγμα προσενεγκάντων τοῖς εθνεσι.

[03897]    Σιὼν δέ ἐστι ἡ ἐκκλησία ἐν ῃ δοξάζεται καὶ ὑψοῦ ται Χριστός.

[03898]    Η ἐπεὶ Σιών ἐστιν ὁ ση μαίνει σκοπευτήριον, ουτως δὲ ὀνομάζει καὶ ἡ γραφὴ τὸ θεοσεβὲς πολίτευμα τῶν τὰ οὐ ράνια σκοπούντων, τοῦτο δηλοῖ ουν τὸν τρό πον.

[03899]    Παρὰ τούτοις ουν μέγας ἐστὶ Κύριος.

[03900]    Εἰ δὲ καὶ Σιών ἐστιν ἐπουράνιος Ιερουσαλὴμ κατὰ τὸν ἀπόστολον, ειποις αν ἐν τῇ ἐπουρανίῳ Σιὼν μέγαν ειναι τὸν Κύριον.

[03901]    ^[98.6] Μωϋσῆς καὶ Ααρὼν ἐν τοῖς ἱερεῦσιν αὐτοῦ, καὶ Σαμουὴλ ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ονομα αὐτοῦ·

[03902]    ἐπεκαλοῦντο τὸν Κύριον, καὶ αὐτὸς ἐπήκουσεν.

[03903]    Ουτος ἐπικαλεῖται τὴν δικαιοσύνην ὁ δι καιοπραγῶν, καὶ ἀλήθειαν ὁ μὴ ψευδόμενος, καὶ τὴν ἀγάπην ὁ μὴ μισῶν.

[03904]    ^[98.9] Καὶ προσκυνεῖτε εἰς ορος αγιον αὐ τοῦ.

[03905]    Μηδεὶς οἰέσθω κάτω τινὰ οντα τοῦ ἁγίου ορους, οπερ ἐστὶ Χριστὸς, ολος καὶ σοφία κυρίως καὶ ἀληθῶς προσκυνεῖν τῷ Θεῷ·

[03906]    ἀλλὰ καὶ σημείωσαι οτι πρῶτον μὲν ἐν τοῖς ἀνωτέρω μετὰ τοῦ ὑψίστου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν λέγεται·

[03907]    καὶ προσκυνεῖται τὸ ὑποπό διον τῶν ποδῶν αὐτοῦ·

[03908]    νῦν δὲ δέον μετὰ τὸ αὐτὸ εἰρημένον δεύτερον ἐπιφέρεται εἰς ορος αγιον αὐτοῦ.

[03909]    ^[99.2] ∆ουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν εὐφροσύνῃ.

[03910]    Ο μὲν ἐκ λύπης η ἐξ ἀνάγκης δουλεύων τῷ Κυρίῳ, διὰ τοῦ εἰς φόβον δουλεύειν, πνεύ ματος οὐκ ἐν εὐφροσύνῃ δουλεύει τῷ Κυρίῳ, ὁ γὰρ ἀγαπῶν ἐν ἐνεργείᾳ εὐφραίνεται.

[03911]    ^[99.3] Λαὸς αὐτοῦ καὶ πρόβατα τῆς νομῆς αὐτοῦ, εἰσέλθατε εἰς τὰς πύλας αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει, τὰς αὐλὰς αὐτοῦ ἐν υμνοις.

[03912]    Λαὸς, οἱ κρείττους·

[03913]    πρόβατα, οἱ ὑποβε βηκότες·

[03914]    τῶν μὲν γάρ ἐστι δεσπότης, τῶν δὲ ποιμήν.

[03915]    Σημείωσαι δὲ οτι τὴν μὲν ἐξ ομολόγησιν ταῖς πύλαις ἀπένειμεν, ειτα κα θαρθέντας εἰς τὰς αὐλὰς εἰσιέναι, καὶ τῶν υμνων κατατολμᾶν·

[03916]    πύλας καὶ αὐλὰς τὰς ἐκκλησίας καλεῖ·

[03917]    αυται γὰρ ἡμῖν τὴν πρὸς αὐτὸν παρέχουσιν εισοδον, ἐν αις τοὺς εἰ σιόντας προσήκει αἰσίως τὰς εὐχαριστίας ἀ ναφέρειν, ἀπογυμνοῦντας διὰ τὰς ὁμολογίας τὰ τραύματα τῷ ἰατρῷ τῶν ψυχῶν·

[03918]    επειτα θαῤῥοῦντας αἰνεῖν οτι χρηστόν ἐστι·

[03919]    τὰ δὲ περὶ χρηστότητος καὶ ἐλέους εἰς πάντα και ρὸν ἀπαγγελλείσθω καὶ ἐν πάσῃ γενεᾷ·

[03920]    ἀ ληθείας γὰρ γέμουσιν οἱ λόγοι αὐτοῦ.

[03921]    Πύλαι Θεοῦ αἱ εἰς τὰς ἀρετὰς εἰσαγωγαί.

[03922]    ∆εῖ ουν τοὺς ἀρχομένους εἰσέρχεσθαι, ἐξομολογεῖσ θαι.

[03923]    Εἰσελθόντας δὲ, ειτα προσκόψοντας ὑ μνεῖν τὸν Θεόν.

[03924]    Πύλας τοῦ Κυρίου τὴν ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν φησιν, ἐν ῃ ἐξομολογεῖσθαι δεῖ πρότερον ἐξαγγέλλοντας τὰ ἁμαρτήμα τα, τάς τε εἰς ἡμᾶς γενομένας ἀφηγεῖσθαι εὐεργεσίας.

[03925]    Πύλαι σοφίας αἱ ἀρεταὶ, διὰ γὰρ αὐτῶν εἰσερχόμεθα εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

[03926]    ^[100.2] Ψαλῶ καὶ αἰνέσω ἐν ὁδῷ ἀμώμῳ.

[03927]    Πότε ηξεις πρὸς μέ.

[03928]    Εὰν μὴ ἐν ἀμώμῳ [ὁδῷ] γένηταί τις, ἐν βουλῇ ἀσπίλῳ οὐ συνήσει.

[03929]    οσος γὰρ ἐν ἀμώ μῳ μὴ μένει ὁδῷ, τίς ἐστιν;

[03930]    οὐ συνήσει τόδε·

[03931]    Πότε ηξεις πρὸς μέ;

[03932]    ∆ιηγήσῃ ουτως·

[03933]    θνητὴ φύσις οὐ φθάνει πρὸς Θεὸν, οὐδὲ γὰρ δύνα ται.

[03934]    ∆ιὸ ὁ Θεὸς ερχεται πρὸς τὸν αξιον.

[03935]    Εστι δ' οτε μονὴν περὶ τῷ τοιούτῳ ποιεῖται μετὰ τοῦ συναϊδίου Υἱοῦ.

[03936]    Ο εἰρηκὼς τῷ Θεῷ·

[03937]    Πότε ηξεις πρός με, τίνα καὶ πόσα εὐτρέπι σεν πρὸς ὑποδοχὴν αὐτοῦ, καταλέγει.

[03938]    Πλὴν τοῦτο ἰστέον, οτι χωρὶς Θεοῦ τὸν περὶ προ νοίας καὶ κρίσεως λόγον νοῆσαι ἀδύνατόν ἐστιν·

[03939]    διόπερ καὶ ουτος βουλόμενος ἐφα ψᾶσθαι τοῦ λόγου τούτου, Θεὸν καλεῖ πρὸς βοηθείας ἑαυτοῦ, ὡς ενι μάλιστα μακαρίσαι.

[03940]    ^[100.5] Υπερηφάνῳ ὀφθαλμῷ καὶ ἀπλήστῳ καρδίᾳ, τούτῳ οὐ συνήσθιον.

[03941]    Υπερηφανία ἐστὶν μίμησις μεγαλοψυ χίας.

[03942]    ^[101.2] Εἰσάκουσον, Κύριε, τῆς προσευχῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου πρὸς σὲ ἐλθάτω.

[03943]    Ειρηται δὲ ὡς κραυγή ἐστιν οὐχ ἡ ἐν προσφορᾷ, ἀλλ' ἡ τῆς νοήσεως ἐπίτασις.

[03944]    Τὸ τὴν κραυγὴν ἡμῶν εἰσελθεῖν πρὸς τὸν Θεὸν, καλὸν ἡμῖν ἐστιν·

[03945]    ἡ μὲν προσευχὴ τὴν ἱκε τηρίαν ἡμῶν δηλοῖ πρὸς Θεόν·

[03946]    ἡ δὲ δέησις τὴν αιτησιν, τὴν περὶ ων βούλεται αὐτῷ τῷ δεομένῳ παρασχεθῆναι·

[03947]    ταῦτα δέ ἐστι τὰ κυρίως ἀγαθὰ, τῷ Θεῷ πρέπον διδόναι, καὶ τοῖς αἰτοῦσι συμφέρει λαβεῖν.

[03948]    ^[101.3] Μὴ ἀπεστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ, ἐν ῃ αν ἡμέρᾳ θλίβομαι, κλῖνον τὸ ους σου πρὸς μὲ, ἐν ῃ αν ἡμέρᾳ ἐπικα λέσομαί σε, ταχὺ εἰσάκουσόν μου.

[03949]    Αποστρέφει ουν τὸ πρόσωπον ὁ Θεὸς ἀπὸ τῶν αἰτούντων, οταν αἰτῶσιν λαβεῖν α μὴ προσήκει Θεῷ δοῦναι.

[03950]    Ο δὲ αγιος οὐ τὸ μὴ λυπεῖσθαι ζητεῖ, ἀδύνατον γὰρ τοῦτο·

[03951]    ἀλλ' ωστε ὑπομένειν καὶ χαίρειν.

[03952]    Παῤῥησίας δὲ ἐξ ἀγαθῶν πράξεων, τὸ εἰπεῖν·

[03953]    Μὴ ἀπο στρέψῃς·

[03954]    ἐφ' ου ἀποστρέφει τὸ πρόσωπον ὁ Κύριος, οὐκ ἐρεῖ τό·

[03955]    Εσημειώθη ἐφ' ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου.

[03956]    Κλῖνον, λέ γει, διὰ τὸ μὴ ἐφικνεῖσθαι τὴν ἀνθρωπίνην κραυγὴν τοῦ τῆς θεότητος υψους.

[03957]    ^[101.4-6] Οτι ἐξέλιπον ὡσεὶ καπνὸς αἱ ἡ μέραι μου, καὶ τὰ ὀστᾶ μου ὡσεὶ φρύγιον συνεφρύγισαν·

[03958]    ἐπλήγην ὡσεὶ χόρτος, καὶ ἐξηράνθη ἡ καρδία μου, οτι ἐπελαθόμην τοῦ φαγεῖν τὸν αρτον μου, ἀπὸ φωνῆς τοῦ στε ναγμοῦ μου ἐκολλήθη τὸ ὀστοῦν μου τῇ σαρ κί μου.

[03959]    Τοῦ λογιζομένου ὡς καπνὸν ειναι τὰ ἀν θρώπινα, ὡς καπνὸς ἐξέλιπον αἱ ἡμέραι, διὸ οὐκ ἐν καυχήματι ταῦτα λέγεται ὑπὸ τοῦ προφήτου·

[03960]    ἀλλὰ τὰ ὀστᾶ συνεφρύγησαν πάν τως ου καθίκετο λόγος.

[03961]    Αλλαχοῦ δέ φησι·

[03962]    Πάντα τὰ ὀστᾶ μου ἐροῦσιν.

[03963]    Καὶ ἐξηράν θη ἡ καρδία μου κτλ.

[03964]    Ξηραίνεται νοῦς υδα τος πνευματικοῦ ἀπορῶν, τοῦ ῥέοντος ἐκ τῆς πηγῆς τῆς ζωῆς.

[03965]    Ο πάσῃ δυνάμει ἐν τῷ λόγῳ τοῦ Θεοῦ τυγχάνων ἐπιλανθάνεται φαγεῖν τὸν τοῦ σώματος αρτον, τὸ δὲ ἑξῆς ἐρεῖ, ὡς οὐκ ἐλιπάνθη, οὐδ' ἐπαχύνθη, ἀλλὰ στενάζει, ων ἐν τῷ σκήνει.

[03966]    ^[101.7] Ωμοιώθην πελεκᾶνι ἐρημικῷ, ἐγε νήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ, ἠγρύ πνησα, καὶ ἐγενήθην ὡσεὶ στρουθίον μονά ζον ἐπὶ δόματι.

[03967]    Πάντα λέγει τὰ ορνεα τὰ χαίροντα ἐρη μίας·

[03968]    ων κατὰ τὴν ὁμοιότητα κἀγὼ μονού μενος, καὶ τὰς νύκτας βοῶν, μισητὸς τοῖς ἀκούουσιν ἐγενόμην, η ἐκκλίνων τὰς τῶν πονηρῶν συνουσίας, ἐμονώθην καὶ ἐξηνθρώ πιζον.

[03969]    Τὸ οἰκόπεδον δὲ ὁ Σύμμαχος ἐρεί πιον ειπεν.

[03970]    Η τῷ ὁμοιωθῆναι πελεκᾶνι πα ρίστησι τὴν ἐρημίαν τοῦ εθνους, παρ' ου ταῦ τα λέγει.

[03971]    Πολλαῖς κέχρηται παραβολαῖς, ἀξίως βουλόμενος παραστῆσαι τὰς συμφο ράς·

[03972]    δι' εκαστον δὲ τῶν εἰρημένων ὀρνίθων τὴν δειλίαν δηλοῖ καὶ τοῦ κηδεμόνος τὴν ἐρημίαν.

[03973]    Τό τε γὰρ στρουθίον ὑπ' ἀγωνίας ἐξελαύνει τὸν υπνον, καὶ ὁ νυκτικόραξ τὰς οἰκουμένας φεύγων τῶν οἰκείων, ταῖς ἐρή μοις προστρέχει καταλελεμμένος·

[03974]    ουτω καὶ τὸ αλλο ορνεον ταῖς ἐρήμοις ἐνδιαιτᾶται·

[03975]    διὰ τούτων δὲ παρίστησι τὴν ἐρημίαν καὶ τὴν μόνωσιν αὐτοῦ ὁ προφήτης, ος φεύγων τὰς πολυάνδρους τῶν πόλεων, τὴν ἠρεμίαν ἠσπάζετο, διδάσκων καὶ ἡμᾶς, οτι δεῖ τὰς εὐχὰς ποιεῖσθαι μετὰ σχολαζούσης καὶ γα ληνῆς διανοίας·

[03976]    συμφέρει γὰρ τῇ ψυχῇ τὴν τῶν βιωτικῶν πραγμάτων ἐρημίαν με τέρχεσθαι.

[03977]    Εἰ δὲ ἐν ορεσι καὶ σπηλαίοις τὸν βίον τῶν ἀσεβῶν ἐξέκλινον οἱ τοῦ Θεοῦ αν θρωποι, δικαίως ελεγον τό·

[03978]    Εγεννήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ·

[03979]    δι' ου δηλοῦται τὸ ὁλονύκτως ευχεσθαι καὶ ταπεινὸν τῆς καρδίας·

[03980]    οὐκ ἐσ θημάτων γὰρ χρῄζει ὁ μονάζων, ὡς οὐδὲ τὸ στρουθίον οὐκ ἐπιβουλὴν δέδοικε, κατοικεῖ γὰρ ἐν δώματι, καὶ τῶν ἐπιβουλευόντων ἐσ τὶν ὑψηλότερος.

[03981]    Ειη δ' αν καὶ ὁ προφη τικὸς χορὸς τὴν ἐρημίαν κλαιόμενος καὶ ἀ πόπτωσιν·

[03982]    καὶ οὐ μόνον, φησὶν, ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ὠνειδιζόμην καὶ ἐμισούμην, ἀλλὰ καὶ οἱ πρότερον θαυμάζοντες τὰ ἐμὰ, ορκον ἐποιοῦντο, [διὰ] τὰς ἐμὰς συμφορὰς φάσκον τες·

[03983]    Μὴ τάδε πάθοιμι ὡς ουτος! Τὸν πε λεκᾶνα τοῦτόν φασιν τῷ οἰκείῳ αιματι ἐγεί ρειν τὰ τεθνηκότα τῶν τέκνων.

[03984]    ^[101.12] Αἱ ἡμέραι μου ὡσεὶ σκιὰ ἐκλίθη σαν, κἀγὼ ὡσεὶ χόρτος ἐξηράνθην.

[03985]    Σκιὰ γάρ ἐστιν ὁ βίος ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς.

[03986]    Ανωτέρω μὲν περὶ μόνης ειπε τῆς καρ δίας·

[03987]    Επλάγην ὡσεὶ χόρτος, καὶ ἐξηράνθη ἡ καρδία μου·

[03988]    νῦν δὲ περὶ ολου τό·

[03989]    Καὶ ἐγὼ ὡς χόρτος ἐξηράνθην.

[03990]    ^[101.13] Σὺ δὲ, Κύριε, εἰς τὸν αἰῶνα μένεις, καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γε νεάν.

[03991]    Καὶ τοῦτο δὲ σὲ μάλιστα ἐπικάμψαι ὀφεί λει, ∆έσποτα, οτι τὸ ἡμέτερον ὀλιγοχρόνιον καὶ ἐπίκαιρον καὶ συμφοραῖς συνεζευγμένον, τὸ δὲ σὸν ἀΐδιον καὶ ἀπαράτρεπτον καὶ ἀθά νατον, ωστε δυνατὸν ειναι χαρίσασθαί μοι τῶν παρόντων μεταβολήν.

[03992]    ∆ιὸ ἐπάγει·

[03993]    ^[101.14] Σὺ ἀναστὰς οἰκτειρήσεις τὴν Σιὼν, οτι καιρὸς τοῦ οἰκτειρῆσαι αὐτὴν, οτι ηκει καιρός.

[03994]    Οἰκτειρήσεις, ἀντὶ τοῦ·

[03995]    φιλανθρωπώθητι πρὸς τὴν Σιὼν, καὶ οτι ὁ καιρὸς τὸ ελεος ἀπαιτεῖ·

[03996]    ὁ γὰρ τῆς ταλαιπωρίας, ἡμῶν χρόνος.

[03997]    Λέγει δὲ τὰ ἑβδομήκοντα ετη συν τετελέσθαι, καὶ ἐπιποθοῦμεν τὴν ἐκεῖ οικη σιν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἐδάφη λίαν, καὶ τῶν ἐκ τῆς πορθήσεως σχισμάτων ἡ μνήμη οικτον ἡμῖν ἐντίθεται.

[03998]    Τούτου γὰρ γενομένου, φό βος τοὺς περιοικοῦντας λήψεται, καὶ ὡς πολλὰ δυνηθέντες δοξάσουσιν.

[03999]    Νῦν τὴν Σιὼν τὴν φύσιν λέγει τὴν λογικὴν, τὴν πε φυκυῖαν σκοπεύειν τὰ ἐπουράνια.

[04000]    ^[101.15] Οτι ηὐδόκησαν οἱ δοῦλοί σου τοὺς λίθους αὐτῆς, καὶ τὸν χοῦν αὐτῆς οἰκτειρή σουσι.

[04001]    Χοῦν οἰκτειρήσουσι, τουτέστι τοὺς χοϊ κούς.

[04002]    ^[101.16,17] Καὶ φοβηθήσονται τὰ εθνη τὸ ονομά σου, Κύριε, καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς τὴν δόξαν σου, οτι οἰκοδομήσει Κύριος τὴν Σιὼν, καὶ ὀφθήσεται ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ.

[04003]    Τὰ μὲν εθνη φοβηθήσονται τὸ ονομα Κυ ρίου, οἱ δὲ κρείττονες αὐτῶν, οἱ βασιλεῖς τὴν δόξαν αὐτοῦ, οτι ῳκοδόμησε τὴν Σιών·

[04004]    ὁ δὲ φόβος ουτος, φησὶ, γενήσεται, ἐπὰν ἀ ρέσῃ σοι τὴν Σιὼν οἰκοδομήσειν, καὶ τὴν σὴν πάλιν δόξαν ἐν τῷ ναῷ δεῖξαι, η ἐπεὶ ἀσθε νείας τοῦ Θεοῦ κατεγίνωσκον, ὡς μὴ ἰσ χύοντος τῆς δουλείας ἐκσπᾶσαι Ιούδαν.

[04005]    ∆ό ξαν αὐτοῦ καλεῖ τὴν τῆς πόλεως νεουργίαν, ἀντὶ τοῦ πάλιν τὴν Σιὼν οἰκοδομηθῆναι ἐν τῇ προτέρᾳ δόξῃ·

[04006]    οψονται τὸν τῶν ολων Θεόν.

[04007]    Καὶ τάχα κατὰ τὴν πρώτην ἐπιδη μίαν οἰκοδομήσει Κύριος τὴν Σιὼν, κατὰ δὲ τὴν δευτέραν ὀφθήσεται ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ.

[04008]    Η καὶ ουτως·

[04009]    γενόμενος σὰρξ ολως, καὶ σκηνώσας ἐν ἡμῖν, ῳκοδόμησε τὴν ἐκκλη σίαν, πνευματικῶς Σιὼν ὀνομαζομένην.

[04010]    Οφ θήσεται δὲ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ, οταν σκηνώ σαντος ἐν ἡμῖν αὐτοῦ, θεασώμεθα τὴν δό ξαν αὐτοῦ πλήρους χάριτος καὶ ἀληθείας.

[04011]    Ορα δὲ οπως αιτιόν ἐστι τῆς τῶν βασιλέων ὑποταγῆς καὶ τῆς τῶν ἐθνῶν ἐπιγνώσεως ἡ τῆς Σιὼν οἰκοδομὴ, οὐ τοῦ ἱεροῦ λίθοις, ἀλ λὰ θαύμασι καὶ χαρίσμασι πνευματικοῖς καὶ μυστηρίοις ἐνδόξοις·

[04012]    οἰκοδομὴ ωφθη ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ, ἡνίκα μέσος τῶν ἀποστόλων εστη, ἐπὶ τὴν ερευναν προτρεπομένου τοῦ Θωμᾶ ἀπιστήσαντος·

[04013]    δόξαν δὲ τὰ πάθη δια φόρως λέγει.

[04014]    Η καὶ ουτως, ἡ οἰκοδο μουμένη ἀπὸ Κυρίου ἐκκλησία ἡ Σιών ἐστι, σκοπευτήριον ἑρμηνευομένη, ἐν ῃ ὀφθήσε ται ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ, ει τις οἰκοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσίον, ἀργύριον, λί θους τιμίους.

[04015]    ^[101.19,20] Καὶ λαὸς ὁ κτιζόμενος αἰνέσει τὸν Κύριον, οτι ἐξέκυψεν ἐξ υψους ἁγίου αὐτοῦ.

[04016]    Κύριος ἐξ οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν ἐπέ βλεψε.

[04017]    Λαὸς ὁ κτιζόμενος, ει τις ἐν Χριστῷ και νὴ κτίσις.

[04018]    Τὸ κτιζόμενον, ητοι πάλιν ἐ στὶν ὁ κόσμος, ἑκατέρων δὲ αὐτῶν ὁ λαὸς, καὶ τάχα νῦν ὁ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν.

[04019]    Εἰ μὴ ουν ἐξέκυψεν ἐξ υψους ἁγίου αὐτοῦ ὁ Κύριος, οὐκ αν ῃνησεν αὐτὸν λαὸς, ὁ ετι κτιζόμενος, καὶ εως τῆς συντελείας κτιζόμενος, ὡς πά λαι ἐξ οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν ωφθη, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη.

[04020]    ^[101.21] Τοῦ ἀκοῦσαι τοῦ στεναγμοῦ τῶν πεπεδημένων, τοῦ λῦσαι τοὺς υἱοὺς τῶν τε θανατωμένων.

[04021]    Πέδαι δὲ ειεν τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως·

[04022]    υἱοὶ δὲ τῶν τεθανατωμένων λύονται ὑπὸ τοῦ λόγου.

[04023]    Τίνων δὲ υἱοὶ η τῶν ἀντικειμένων δυ νάμεων;

[04024]    οἱ γὰρ πατέρες, ων ὡς ζώντων ὁ Θεός ἐστιν, οὐ πεπεδημένων εἰσὶ πατέρες·

[04025]    ἐλεύσεται δὲ ὁ λέγων·

[04026]    Τεθανατωμένων τῇ ἁμαρτίᾳ τῶν πατέρων υἱοὶ δεδεμένοι ὑπὸ τοῦ Λόγου λύονται.

[04027]    ^[101.25] Μὴ ἀναγάγῃς με ἐν ἡμίσει ἡμε ρῶν μου, ἐν γενεᾷ γενεῶν τὰ ετη σου.

[04028]    ∆ύο γενεαὶ, δυὸ λαοὶ, ἐν οις τὰ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ετη.

[04029]    Αντὶ τοῦ·

[04030]    ∆ίδαξόν με τὴν φύ σιν τῶν ἐνταῦθα ἡμερῶν, ως ἐστιν ἐντελὴς καὶ βραχεῖα καὶ ὀλίγη·

[04031]    καὶ ἐν πληρώματι ἡμερῶν ποιήσας με γενέσθαι, ἀνάγαγέ με ἐντεῦθεν·

[04032]    ὁ ἐντελὴς δὲ ἐξελθὼν ἐν βίῳ καὶ γνώσει, ἐν ἡμίσει ἀνάγεται ἡμερῶν, οἱονεὶ ἐξ ἡμισείας πεφωτισμένος παρὰ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ καὶ ἁγίου Πνεύματος.

[04033]    ^[102.1] Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ονομα τὸ αγιον αὐτοῦ.

[04034]    Πᾶσα δύναμις τοῦ εσω, καὶ κατ' εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπου, οιον ἡ νοητικὴ, καὶ διανοητικὴ καὶ ἡ ἐπιβλεπτικὴ, καὶ ἡ ὁρμη τικὴ, καὶ ἡ φανταστικὴ, καὶ αἱ λοιπαί.

[04035]    Εσ τι τὸ τὰς θείας χάριτας διὰ τὸ ὑμνεῖν ἀμεί βεσθαι.

[04036]    Εαυτῷ ουν ἐγκελεύεται εὐλογεῖν τὸν Θεὸν, καὶ ὑμνεῖν, καλὸν φάρμακον ἑαυ τοῦ, τὴν εἰς Θεὸν εὐλογίαν τιθέμενος.

[04037]    ∆ιὰ τῶν ἐντὸς, τὸ ἐξ ολης ἰσχύος δηλοῖ.

[04038]    Η τὸ πάντα τὰ ἐντὸς, ἀντὶ τοῦ πᾶσά μου ἐνθύμη σις καὶ πᾶν νόημα·

[04039]    ἐντὸς γὰρ τοῦ ἀνθρώπου ἐστὶν ἡ νοητικὴ δύναμις, καὶ διανοητικὴ καὶ μνημονευτικὴ, καὶ αἱ λοιπαί.

[04040]    Ενδιατρίβει δὲ τῇ παρὰ τὸν υμνον προτροπῇ, εἰδὼς τοῦ το οτι ταῦτα ἀντὶ τῶν μεγαλῶν εὐεργεσιῶν ἐποφείλονται.

[04041]    ^[102.5] Ανακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεό της σου.

[04042]    Τὸν παλαιὸν ανθρωπον, διὸ τῆς ἁμαρτίας ἐνδυσαμένη ἡ ψυχὴ, τὴν νεότητα αὐτῆς ἀ πωλείας καὶ ὡσανεὶ ῥυτίδος ἀνείληφεν·

[04043]    οτε ουν ποιεῖ αὐτὴν μηκέτι εχειν σπῖλον η ῥυτί δα, ἀνακαινίζει αὐτῆς τὴν νεότητα, ὡς ἀε τοῦ.

[04044]    ^[102.7] Εγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωϋ σῇ, τοῖς υἱοῖς Ισραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ.

[04045]    Οἱ μὴ γνωρίσαντες τὰ θελήματα αὐτοῦ, οὐκ εἰσὶν υἱοὶ Ισραήλ.

[04046]    ^[102.8] Οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος.

[04047]    Τούτων δὲ, φησὶν, αιτιον τῶν ἀγαθῶν ἡ τῆς θείας ἀγαθότητος αβυσσος καὶ τῆς φι λανθρωπίας τὸ πέλαγος.

[04048]    ^[102.9] Οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ.

[04049]    Εντεῦθεν γινώσκομεν οτι αλλο ὀργὴ, καὶ αλλο μῆνις.

[04050]    ^[102.10] Οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐποίη σεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἀν ταπέδωκεν ἡμῖν, Ελάττους δὲ καὶ τὰς τιμωρίας, οὐ πρὸς ἀξίαν κολάζων.

[04051]    ^[102.12] Καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολὴ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ' ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν.

[04052]    Θεοῦ ἡμῖν τοῦτο χαριζομένου οτε πόῤῥω τῆς ἡμῶν ἡμαρτιῶν ἐγενόμεθα καὶ εξεως καὶ διαθέσεως, καὶ οσον κρείττονες γινόμε θα, κατὰ διάμετρον ἱστάμεθα τῆς ἁμαρ τίας·

[04053]    ἐκείνης μὲν γὰρ ἐπὶ δυσμῶν ὁ τόπος, τῶν δὲ ἐναρέτων κατὰ ἀνατολήν·

[04054]    καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς, ἡ ζῶσα ἀρετή, ἐστιν κατὰ τὸν Ιε-ρεμίαν ἡ ἀνατολή.

[04055]    ^[102.13] Καὶ καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱοὺς, ῳκτείρησε Κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν.

[04056]    Πατρὸς γὰρ ἀγαθότητα δείκνυσιν, ὁ δη μιουργὸς ων τε καὶ ποιητής·

[04057]    μακρὸν δὲ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν οἰκτείρων, εἰς υἱῶν εθετο τάξιν.

[04058]    Οὐδὲ γὰρ μισεῖται ους κατεσκεύασεν, ἀλλ' ἐπιστάμενος τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώ πων, ας κατὰ μόνας επλασεν, οιδεν τί ἑκάσ τῳ συμφέρει, καὶ ων εχομεν δύναμίν τε καὶ ἀφορμὴν, ταῦτα δίδωσιν, ἐπὶ τῷ κατ' ἐνέρ γειαν εχοντι αὐτὸς, υἱὸς αὑτοῦ γενέσθαι.

[04059]    Λέγοι δ' αν καὶ ὡς πεῖραν ελαβεν πλάσμα τος, γενόμενος σὰρξ, καὶ φυσικὴν εχει διά θεσιν, υἱοὺς ἡμᾶς λογισάμενος.

[04060]    Καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς·

[04061]    ους γὰρ ειδε ποίημα καὶ εργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ, κατῳκτείρησεν.

[04062]    ^[102.16,17] Οτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, ^[102.16,17] καὶ οὐχ ὑπάρξει, καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.

[04063]    Τὸ δὲ ελεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος εως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φο βουμένους αὐτόν.

[04064]    Μετὰ τὸν θάνατον ἡ ψυχὴ οὐχ ὑπάρχει ἐν τῷ βίῳ τούτῳ.

[04065]    Εἰ μὲν ουν φύσις ἡμῶν ἐστὶν ἐπίκηρος, ἡ δὲ θεία φιλανθρωπία τὸν μακραίωνα χαρίζεται βίον, καὶ μέχρις ἐκγό νων διατηρεῖ τὴν τοῖς προγόνοις ὀφειλομέ νην τῆς δικαιοσύνης ἀντίδοσιν.

[04066]    ^[103.1] Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.

[04067]    Κύριε, Κύριε, ὁ Θεός μου, ὡς ἐμεγαλύνθης σφόδρα.

[04068]    Εξομολόγησιν καὶ εὐπρέπειαν ἐνε δύσω.

[04069]    Εν μὲν τοῖς πρὸ τούτου ψαλμοῖς διὰ πλειόνων προτρέπεται τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν εὐλογεῖν τὸν Κύριον ὁ προφήτης, καὶ διεξέρ χεταί τινα περὶ αὐτοῦ ἐν αὐτῇ·

[04070]    η οὐδὲν λέ γων πρὸς αὐτὸν, ἐν τοῖς μεγάλοις Θεὸς μεγα λύνεται, ὁποῖος ην ὁ προβαίνων Ισαὰκ, καὶ γενόμενος μείζων, εως γένηται μέγας σφόδρα, σφόδρα·

[04071]    καὶ Μωσῆς ὁ μέγας παρὰ πάντας ἀνθρώπους τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς.

[04072]    Οὐκ οιμαι δὲ αὐτὸν ἐν τοῖς μικροῖς καὶ ἐπιδεχομένοις, διὰ τὴν μικρότητα, τὸ σκανδαλίζεσθαι, περὶ ων εἰσδεόμενοι, ἐντολῆς ανευ, κατευφρονήσω μεν αν αὐτοῖς·

[04073]    μανθάνωμεν ουν μὴ κατα φρονεῖν τῶν μικρῶν τούτων ...

[04074]    Εξομολόγησιν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσω.

[04075]    Αντὶ τοῦ πάντα τὰ εργα σου εὐχαρισ τίας πεπλήρωται καὶ μεγέθους, καὶ μεγα λοπρέπειαν τοῖς πᾶσι ἐδείκνυσας, ὡς ἐξ ἱμα τίων καθαρῶν πολλάκις οἱ ανθρωποι τοῖς ὁρῶσι.

[04076]    Τοῦτο γὰρ αἰνίττεται τὸ ἐνεδύσω.

[04077]    Γνησίως ἐξομολογούμενοι, καθ' ἑκάτερον ση μαινόμενον παρὰ τοῦ ἐξομολογεῖσθαι, ὑφαί νομεν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν ἐξομολόγησιν ην ἐνδύεται.

[04078]    Μετὰ δὲ τὴν ἐξομολόγησιν, πάντα εὐπρεπῶς τὰ δέοντα πράξαντες, καὶ ευξαν τες, καὶ εὐπρεπείας ετερον χιτῶνα ὑφαίνο μεν Κυρίῳ τῷ Θεῷ.

[04079]    Η ουτως·

[04080]    ὁ Σύμ μαχος·

[04081]    Υμνον καὶ δόξαν ἠμφιέσω.

[04082]    Οὐκ εσ τιν γὰρ σὲ ἀγνοοῦσιν, [ἀλλὰ] τοῖς τῶν σῶν ἀπολαύσασι ἀγαθῶν·

[04083]    οὐδὲ τοῖς εἰδώλοις τὸ σὸν σέβας προσφέρουσιν, ἀλλὰ σὲ ὑμνοῦσι καὶ σοὶ τὸ τῆς δοξολογίας ἐκτείνουσι χρέος.

[04084]    Η ουτως·

[04085]    ἀφορῶντες εἰς τὴν σὴν πρό νοιαν, [σὲ] ω δέσποτα, μεγαλύνομεν, τῆς σῆς προνοίας τὸ μέγεθος ἐκπληττόμενοι·

[04086]    ουτως τὴν ἡμετέραν ἐξομολόγησιν καὶ εὐ πρέπειαν, τουτέστι μετὰ αινου δοξολογίαν, ωσπερ τι περιβόλαιον ἀμφιέννυσαι, η τὸ ἐν μεγάλοις καὶ ὑπεραίρουσιν εχων τὸ πρέπον.

[04087]    Εξομολόγησις δὲ τὸ πᾶσαν συμφωνίαν τῶν ἐναρμονίων εχει παραυτά·

[04088]    ἀλλὰ καὶ ἐνδύ σασθαι μεγαλοπρέπειαν καὶ τὴν ἐξομολόγη σιν φησίν.

[04089]    ^[103.2] Αναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, ἐκ τείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέῤῥιν.

[04090]    Γινόμενοι δὲ φῶς, ωστε λάμψαι τὰ εργα ἡμῶν εμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, αλλο ἱμά τιον τῷ Κυρίῳ κατασκευάζομεν εἰς δόξαν αὐτοῦ, οντος ἡμῶν Πατρὸς τοῦ ἐν τοῖς οὐ ρανοῖς.

[04091]    Εκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡς δέῤῥιν.

[04092]    Τὴν τῆς δημιουργίας εὐκολίαν διὰ τούτων ἐδήλωσεν;

[04093]    ὡς γὰρ ἀνθρώπῳ ῥᾴδιον δέῤῥιν ἐκτεῖναι πρὸς τὸ ποιῆσαι σκηνὴν, ουτως ὁ τῶν ολων Θεὸς τὰ μεγάλα τῶν οὐρανῶν διε πέτασε κύτη, λόγῳ μόνῳ χρησάμενος.

[04094]    ^[103.5] Εθεμελίωσε τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφά λειαν αὐτῆς.

[04095]    Ο δὲ Ακύλας καὶ ὁ Σύμμαχος·

[04096]    Επὶ τῆς εδρας αὐτῆς.

[04097]    ^[103.6] Αβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ.

[04098]    Εἰπὼν τὰ περὶ τῆς γῆς, μετέβη ἐπὶ τὸ υδωρ, ἑβραϊκῷ ηθει ἀῤῥενικῶς εἰπὼν τὸ α βυσσος, διὸ ἐπήγαγε τὸ αὐτοῦ.

[04099]    Καὶ γὰρ Α κύλας καὶ Θεοδοτίων·

[04100]    Αβυσσον ὡσεὶ ενδυ μα περιέβαλες αὐτὴν, ητοι τῇ ὑγρᾷ οὐσίᾳ τὴν γῆν περιέσχες·

[04101]    πανταχόθεν γὰρ υδασι περιέχεται.

[04102]    Τὴν γὰρ ὑγρὰν οὐσίαν αβυσσον ἐκάλεσε, ητις πάσῃ τῇ γῇ ὡς ἱμάτιον περι κέχυται.

[04103]    Οιον καὶ τὴν αβυσσον, φησὶν, ου τως συνέχεις καὶ περιβάλλεις, ὡς ει τις πε ριβολαίῳ καὶ ἱματίῳ περιβάλοι τι πρᾶγμα καὶ συνέχοι αὐτὸ ἐν τῷ μέσῳ·

[04104]    διὰ ταύτην ουν τὴν αἰτίαν ὡς συνεχομένη μὲν ὑψοῦται, ἁπλωθῆναι δὲ πέρα τῶν οἰκείων ορων οὐ δύ ναται.

[04105]    ἀλλ' οταν ὑψωθῇ, ωσπερ ἐπιτίμησιν δεχομένη, δειλιᾷ καὶ συστέλλεται·

[04106]    μήποτε δὲ οιδεν αὐτὴν ἀκίνητον καὶ ἐν τῷ κέντρῳ.

[04107]    Τοῦτο καὶ οἱ ἑξῆς στίχοι δηλοῦσιν.

[04108]    ^[103.7,8] Επὶ τῶν ὀρέων στήσονται υδα τα, ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσωσιν.

[04109]    Αναβαίνου σιν ορη καὶ καταβαίνουσιν πεδία εἰς τὸν τό πον, ον ἐθεμελίωσας αὐτῷ.

[04110]    Υδατα, ἀντὶ τοῦ·

[04111]    ὑψούμενα μὲν, ορη μι μοῦνται, καὶ ὡς ορος εστηκεν.

[04112]    Καὶ τί τὸ με τὰ ταῦτα;

[04113]    ἐπιτιμᾷς αὐτοῖς, βροντὰς ἐπάγων, καὶ τρόπον τινα δειλιῶντα εἰς τὴν οἰκείαν τάξιν ἀποκαθίσταται.

[04114]    Υψοῦται μὲν γὰρ τὰ κύματα ὡς ορη.

[04115]    Λείπει γὰρ τὸ ὡς, ιν' ῃ·

[04116]    Α ναβαίνουσιν ὡς ορη τὰ υδατα ὑπὸ τῶν ἀνέ μων ἐξοιδαινόμενα.

[04117]    Οὐ μὴν καὶ διαμένουσιν ουτως, ἀλλὰ καταστορούμενα πάλιν πεδίοις, ὁμαλέσιν ἀφομοιοῦνται, καὶ ταῦτα, φησὶ, γίνεται ἐν τῷ τόπῳ ἐν ῳ τὴν θάλασσαν πε ριγεγράφθαι προσέταξας.

[04118]    Στήσονται υδα τα, ἐπὶ τῶν ἐν ἀγνοίᾳ οντων στήσεται ἡ γνῶσις.

[04119]    ^[103.10,11] Ο ἀποστέλλων πηγὰς ἐν φά ραγξιν, ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων διελεύσονται υδατα.

[04120]    Ποτιοῦσι πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, προσδέξονται οναγροι εἰς δίψαν αὐτῶν.

[04121]    Καὶ τοῦτο τῆς σῆς προνοίας ἐστὶν εργον, τὸ μὴ μόνον διὰ τῆς περὶ χειμάῤῥους ωρας ἐν ταῖς φάραγξι καὶ τοῖς θάλπουσι τόποις υδατα δίδοσθαι, ἀλλὰ γὰρ καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων, οπως αν τῶν ἀγρίων ζώων τὰ ημερα διαδιδράσκονται, ἐν ωρᾳ δ' ἀναπαύσονται.

[04122]    Κατὰ μέρος δοξολογῶν, ἐπέρχεται τῇ προ νοίᾳ, καὶ τὴν μετὰ σοφίας τεθαύμακεν ἀ γαθότητα, καὶ τῆς τῶν ἀλόγων ζώων πε φροντικότος διαμονῆς τοῦ Θεοῦ.

[04123]    Ποιήσας γὰρ αὐτὰ καὶ τρέφει τε καὶ ποτίζει.

[04124]    ∆ιὸ τὰ ορη τεμὼν παρόδους τοῖς υδασιν ἐτεκτήνατο πρὸς ὠφέλειαν ἀνθρώπων τε καὶ κτηνῶν καὶ ορνεων.

[04125]    Ο δὲ Σύμμαχος ἐξέδωκεν·

[04126]    Ανακ-τήσεται οναγρος δίψαν αὐτοῦ.

[04127]    Περὶ δὲ τῆς μέχρι τούτων προνοίας, ελεγεν ὁ σωτήρ·

[04128]    Εμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ οτι οὐ σπείρουσιν, οὐδὲ θερίζουσιν, οὐδὲ συνά γουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά.

[04129]    Ουτω καὶ τῶν ἀλό γων ζώων καὶ ἑρπετῶν καὶ θηρίων προνοεῖ, ὡς καὶ τούτοις τὸ πρὸς ζωὴν χρήσιμον ἐπι χωρηγεῖν.

[04130]    Ποτίζει γὰρ ορη καὶ πεδία, οὐκ ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς φάραγξι πηγῶν, η τῶν φε ρομένων κατὰ γῆς ποταμῶν, ἀλλ' ανωθεν τοὺς αὐτάρκεις ἐπιχορηγῶν ὑετούς.

[04131]    Λο γικάς τινας διὰ τῶν λογικῶν τούτων αἰνίτ τεται φύσεις.

[04132]    Ο διδοὺς γνῶσιν τοῖς κε νωθεῖσιν ὑπὸ τῆς ἀγνοίας, δίκην φαράγγων κοιλανθεῖσιν ὑπὸ τῆς κακίας.

[04133]    ^[103.12] Επ' αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει.

[04134]    Κατασκηνοῖ ἐπ' αὐτοὺς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ἐπειδὴ εσχον πίστιν, ὡς κόκκον σινάπεως.

[04135]    ^[103.13] Απὸ καρποῦ τῶν εργων σου χορ τασθήσεται ἡ γῆ.

[04136]    Καρπὸς τῶν εργων ἐστιν ἡ θεωρία τῶν γεγονότων.

[04137]    ^[103.14] Εξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνε σι, καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων, τοῦ ἐξαγαγεῖν αρτον ἐκ τῆς γῆς.

[04138]    Ωσπερ τῶν ὑδάτων δέδωκεν τὴν χορη γίαν, ουτω καὶ ἀπὸ γῆς τρέφεσθαι παρεσ κεύασεν·

[04139]    διὰ τοῦτο ἐφρόντισας τῶν κτηνῶν, ινα δι' αὐτῶν γεωργοῦντες τὰ πρὸς ζωὴν ευ ρωμεν.

[04140]    Τάχα ἡ λέξις χόρτος καὶ ουτος μὲν αρτος γῆς.

[04141]    Εστι δέ τις αρτος οὐρανοῦ περὶ ου ειρηται·

[04142]    Αρτον οὐρανοῦ δέδωκεν αὐτοῖς.

[04143]    Χόρτος·

[04144]    ὁ γὰρ ἀσθενὴς λάχανα ἐσθίει.

[04145]    ^[103.16,17] Χορτασθήσεται τὰ ξύλα τοῦ πεδίου, αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου ας ἐφύτευσεν.

[04146]    Εκεῖ στρουθία ἐννοσσεύσουσι, τοῦ ἐρωδιοῦ ἡ οἰκία ἡγεῖται αὐτῶν.

[04147]    ∆είκνυσιν καὶ τὰ ἐν δρυμῷ αυξοντα ξύλα, οιον κέδροι, καὶ τὰ ετερα τοῖς αὐτοῦ νεύμα σιν αὐξηθήσονται.

[04148]    Γέγονε δὲ ταῦτα καὶ δι' ε τερα μὲν πλεῖστα, ων καὶ τὴν πεῖραν εχομεν καὶ τῶν στρουθίων εἰς καλιάς.

[04149]    Ωσπερ εστι τινὰ ξύλα τοῦ παραδείσου, ουτω καὶ ξύλα τοῦ πεδίου.

[04150]    ^[103.18] Ορη τὰ ὑψηλὰ τοῖς ἐλάφοις·

[04151]    πέ τρα καταφυγὴ τοῖς χοιρογρυλλίοις.

[04152]    Ει τις, φησὶν, εροιτο·

[04153]    ∆ιὰ τί ορη;

[04154]    διὰ τί πέτραι;

[04155]    μανθανέτω οτι ταῦτα ἀναγκαίως ἐ δημιουργήθη.

[04156]    Εἰ γὰρ δι' ολου ηπλωτο πεδίας ἡ γῆ, μὴ εχουσα ορη, οὐκ αν τὰ ποικίλα συνέστη τῶν ζώων γένη, θᾶττον τῶν ἰσχυ ροτέρων τοῖς ἀσθενεστέροις ἐπιπηδώντων.

[04157]    Νῦν δὲ ἡ τῶν ὀρέων σύστασις καταφυγὴ γέ γονε, τοῦ μὴ ἀσθενέστερα ὑπὸ τῶν ἰσχυρο τέρων ἁλίσκεσθαι, καὶ μάλιστα κατὰ τὸν τοῦ υπνου καιρόν·

[04158]    ἀλλὰ καὶ λαγωοῖς η χοιρο γρυλλίοις (ἀμφότερα γὰρ φέρεται ἐν τῇ ἀ ναγνώσει) τίς ην αλλη καταφυγὴ, εἰ μὴ πέ τραι καὶ σπηλαῖα ὡς χηραμοὶ συνέστησαν, εἰς ας διαδιδράσκοντα σώζεται, καθάπερ αν θρωποι πρὸς οἰκίας καὶ τείχη.

[04159]    Ο ελα φος, οφει πολέμιος·

[04160]    τοιοῦτοι καὶ οἱ τοῦ Χρισ τοῦ μαθηταὶ, ἑτοίμως εχοντες ἐκδικεῖν πᾶ σιν παρακοὴν, οἱ καὶ πατεῖν ἐπάνω οφεων ηκουσιν.

[04161]    ^[103.19-21] Εποίησε σελήνην εἰς καιροὺς, ὁ ηλιος εγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ.

[04162]    Εθου σκό τος, καὶ ἐγένετο νύξ·

[04163]    ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ, σκύμνοι ὠρυό μενοι ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τοῦ Θεοῦ βρῶσιν αὐτοῖς.

[04164]    Ανατρέχει πάλιν ἐπὶ τὴν ἐν τοῖς οὐρα νοῖς πρόνοιαν·

[04165]    δι' ου δὲ ἑτέρου γεγενῆσθαι τὴν σελήνην φησὶν, η πρὸς ἀριθμὸν καὶ διά γνωσιν μηνῶν τε καὶ ἡμερῶν;

[04166]    Ο ηλιος εγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ, θείῳ καὶ αὐτὸς προστάγ ματι δηλονότι πειθόμενος·

[04167]    οὐχ ὡς εμψυχος δὲ ηλιος εγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ, κατὰ δὲ τὸν θεῖον ορον ὁδεύων.

[04168]    Απ' ἀμφοτέρων μὲν ἀμ φότερα εὑρίσκεται, καιρούς τε γὰρ ὁ ηλιος ποιεῖ, καὶ δύσει καὶ ἀνατολῇ ὁμοίως κέ χρηνται, ἀλλὰ διεῖλεν αὐτὰ κατ' ιδιον οικη μα·

[04169]    καιροὺς δὲ καλεῖ τὰ μέτρα ἡμερῶν καὶ μηνῶν, τὰς γὰρ τῆς σελήνης ἀλλοιώσεις με τρεῖσθαι τὸν χρόνον παρεσκεύαζε·

[04170]    ἀλλὰ καὶ ὁ ηλιος φωτίζειν μόνον μαθὼν, οτε προσε τάχθη, πρὸς δύσιν χωρεῖ·

[04171]    εδει γὰρ καὶ νυκ τὸς εἰς ἀναχώρησιν μὲν τῶν ἡμέρων ζώων·

[04172]    εἰς πρόοδον δὲ τῶν ἀγρίων τὰς τοῦ ἡλίου κατὰ θείαν πρόνοιαν ἀποστέλλεσθαι αὐγὰς, ἡ γὰρ αν καὶ αὐτοῖς ἐπετίθετο·

[04173]    διὸ τὸ χρή σιμον τῆς νυκτὸς ὑπογράφων φησίν·

[04174]    Ηλίου δὲ ἀντισχόντος, τὰ μὲν [θηρία] εἰς τὰς οἰ κείας καταδύσεις χωρεῖ·

[04175]    οἱ δὲ ανθρωποι τὸν τῆς προτέρας ἡμέρας πόνον ἀποθέμενοι, προθύμως πάλιν ετι τοῖς εργοις διημερεύου σι.

[04176]    Οὐδὲ τὸ ζητῆσαι δὲ τροφὴν, κυρίως κεῖται·

[04177]    λογικῶν γὰρ ἡ ζήτησις·

[04178]    δηλοῖ δὲ καὶ τούτοις τὸν Θεὸν τὴν ἀναγκαίαν παρέ χειν τροφήν.

[04179]    ^[103.25] Αὐτὴ ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχορος.

[04180]    Τὸν βίον τοῦτον σημαίνει.

[04181]    ^[103.29] Αντανελεῖς τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσι, καὶ εἰς τὸν χοῦν ἐπιστρέψουσιν.

[04182]    Οἱ ἐκπίπτοντες δὲ τοῦ παρὰ τοῦ Θεοῦ δο θέντος αὐτοῖς πνεύματος, γίνονται χοϊκοί.

[04183]    ^[103.30] Εξαποστέλλεις τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρό σωπον τῆς γῆς.

[04184]    Ην Παῦλος εκστασιν ειρηκεν, ταύτην ∆αυὶδ ἀνακαινισμὸν προσηγόρευσεν.

[04185]    ^[104.5] Μνήσθητε τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ων ἐποίησε, τὰ τέρατα αὐτοῦ καὶ τὰ κρίμα τα τοῦ στόματος αὐτοῦ.

[04186]    Οτε ἐποίει ἐργασίας ἐν υδασι πολλοῖς, ἐθεώρουν τὰ εργα τοῦ Κυρίου·

[04187]    τούτων, εφη, μνήσθητε καὶ πάλιν ποιεῖτε ἐργασίαν ἐν υδασι πολλοῖς.

[04188]    Τὰ τέρατα λέγει, ων πε ποίηται ἐν τῇ παρουσία θεοσημείων.

[04189]    ^[104.12] Εν τῷ ειναι αὐτοὺς ἀριθμῷ βρα χεῖς, ὀλιγοστοὺς καὶ παροίκους ἐν αὐτῇ.

[04190]    Τὸ βραχεῖς ἐπὶ ὀλίγων ειπε·

[04191]    τὸ δὲ βραχὺ ἐπὶ μεγέθους, τὸ δὲ ὀλίγον ἐπὶ ἀριθμοῦ τέ τακται.

[04192]    Πάροικοί εἰσιν οἱ μηδὲν ιδιον τῶν τοῦ κόσμου τούτου νομίζοντες.

[04193]    ^[104.13] Καὶ διῆλθον ἐξ εθνους εἰς εθνος.

[04194]    Τὰ κατὰ τὴν ἀποδημίαν διηγεῖται τοῦ Αβραὰμ, καὶ τοὺς σκυλμοὺς τοῦ Αβραὰμ, Ισαὰκ καὶ Ιακώβ·

[04195]    παροικοῦντες γὰρ οἱ πα τριάρχαι διετέλουν, καὶ οὐδὲ ἐφ' ἑνὸς ἱδρυ μένοι τόπου, ἀλλὰ νῦν μὲν ωδε, ἐκεῖ δὲ αλ λοτε τὰς σκηνὰς μεταφέροντες.

[04196]    Η οτι πολ λὰ εθνη μετῆλθον, μέχρις οτε τῆς ἐπαγγελ θείσης αὐτῆς γῆς τὸν κλῆρον παρέλαβον·

[04197]    Η ἀπολογίαν δοκεῖ εχειν τὴν ἐν τοῖς προ κειμένοις διδασκαλίαν, τοῦ μὴ ἀκρίτως ἀπο δοκίμασθαι τὸν ἐκ περιτομῆς λαόν·

[04198]    εὐλογεῖ δὲ ταῦτα πεπονθέναι, οτι μυρίων καταξιωθέν των πρὸς τοῦ Θεοῦ εὐεργεσιῶν αὐτοὶ ἑαυ τοὺς ἐναντίους κατέστησαν καὶ ἐχθροὺς τῆς τοῦ Θεοῦ προαιρέσεως.

[04199]    ^[104.16] Καὶ ἐκάλεσε λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν, πᾶν στήριγμα αρτου συνέτριψεν.

[04200]    Τὸ δοκοῦν κακὸν, ὁ ἐν Αἰγύπτῳ λιμὸς, ἀρχὴ γέγονε τῶν ἐν Εβραίοις οἰκονομιῶν ἀγαθῶν.

[04201]    Ουτως καὶ πᾶν τὸ δοκοῦν κακὸν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀληθῶς κακὸν, διὰ τὸ υστερον ἀγαθὸν γίνεται·

[04202]    κακὸν γὰρ, ὁ κατὰ τοῦ Ιω σὴφ ζῆλος τῶν ἀδελφῶν, καὶ ἡ ἐπιθυμία τῆς δῆθεν δεσποίνης τοῦ Ιωσήφ.

[04203]    Πᾶν στήριγμα κτλ.

[04204]    ἀντὶ τοῦ πᾶν διαθρέψαι δυ νάμενον, σπανίσαι πεποίηκεν, οὐ μόνον σῖτον, ἀλλὰ καὶ οσπρια, καὶ τ' αλλα, δι' ων βιο τεύουσιν ανθρωποι.

[04205]    ^[104.19] Μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν.

[04206]    Πολλοὺς πειρασμοὺς ἐπάγει τοῖς ἁγίοις ὁ διάβολος, μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τὸν πυροῦντα καὶ καθαρίζοντα τὰς καρδίας αὐτῶν.

[04207]    ∆ύο πυρώσεις εἰσι γενι καί·

[04208]    ἡ μὲν ἀστεία, οτε τὸ λόγιον Κυρίου πυ ροῖ τινα, ινα τῆς σοφίας ἐρασθεὶς καὶ παν τὸς καλοῦ πυρωθεὶς, ἐπ' αὐτῷ γένηται πῦρ Κυρίου.

[04209]    Η δὲ φαυλὴ, οτε τις τέτρωται ὑπὸ τῶν πεπυρωμένων βελῶν τοῦ πονηροῦ, ινα σωματικῶν ἐπιθυμῇ·

[04210]    ἐπεὶ τοίνυν καὶ τὸν Ιωσὴφ τὸ λόγιον Κυρίου ἐπύρωσεν, οὐκ ἠ δυνήθη αὐτὸν ὁ πονηρὸς ἐπὶ τῇ δεσποίνῃ πυρῶσαι.

[04211]    ^[104.20] Απέστειλε βασιλεὺς καὶ ελυσεν αὐτὸν, αρχων λαῶν καὶ ἀφῆκεν αὐτόν ...

[04212]    Οὐκ αλλος ὁ βασιλεὺς, καὶ αλλος ὁ αρχων·

[04213]    ἀλλ' ἀναδιπλώσει χρῆται γραφικῷ εθει, ὡς τό·

[04214]    πορευόμενοι ἐπορεύοντο·

[04215]    τὸν Φαραὼ δὲ λέγει ἐπὶ τὴν τῶν ὀνειράτων ἀπορίαν, οτε καὶ λύεται, καὶ καθίσταται ὁ κύριος·

[04216]    τὴν δὲ ἀπὸ τῆς οἰκονομίας αὐτοῦ δεικνὺς ὠφέ λειαν, ἐπάγει·

[04217]    ^[104.22] Τοῦ παιδεῦσαι τοὺς αρχοντας αὐ τοῦ ὡς ἑαυτὸν, καὶ τοὺς πρεσβυτέρους αὐτοῦ σοφίσαι.

[04218]    Επίσημος γὰρ διὰ τῆς ἐπίλυσιν τῶν ὀνει ράτων γενόμενος εἰς σύνεσιν, ἐπαιδοτρίβει τοὺς ἐγχειρισθέντας τοῦ ζηλῶσαι αὐτόν·

[04219]    αυ τη, φησὶν, ἡ αἰτία τοῦ εἰσελθεῖν Ισραὴλ εἰς Αιγυπτον, κἀνταῦθα δὲ ἀναδιπλώσει χρῆ ται.

[04220]    ^[104.23] Καὶ εἰσῆλθεν Ισραὴλ εἰς Αιγυπ τον, καὶ Ιακὼβ παρῴκησεν ἐν γῇ Χάμ.

[04221]    Χὰμ δὲ τὴν Αιγυπτον λέγει·

[04222]    Χὰμ γὰρ ἐγέννησε τὸν Χαναὰν, ὁ δὲ Μεστραῒμ, ος ἑρ μηνεύεται Αιγυπτος·

[04223]    εἰκὸς γὰρ πάππον οντα τοῦ Μεστραῒμ τὸν Χὰμ, ἐν Αἰγύπτῳ οἰκῆ σαι, τοῦ Χαναὰν ἐν Παλαιστίνῃ οἰκήσαντος.

[04224]    Κατελθόντων δὲ οὐκ ἠμέλησε, φησὶν, ἀλλὰ κἀκεὶ αὐτοὺς ηυξησε, καὶ τῆς οἰκείας εὐλο γίας μετέδωκε.

[04225]    Ει τίς ἐστιν ὡς ἀληθὴς Ιακὼβ, οὐ κατοικεῖ ἐν γῇ Χὰμ ἐκεῖνος, ἀλλ' ἐν αὐτῇ παροικεῖ.

[04226]    ^[104.24] Καὶ ηυξησε τὸν λαὸν αὐτοῦ σφό δρα, καὶ ἐκραταίωσεν αὐτὸν ὑπὲρ τοὺς ἐχ θροὺς αὐτοῦ.

[04227]    Ωστε λέγειν τὸν Φαραὼ, ος οὐκ ῃδει τὸν Ιωσήφ·

[04228]    ἰδοὺ πολυπληθεῖ νῦν τὸ εθνος, καὶ ἰσχύει ὑπὲρ ἡμᾶς, οὐκ αν δὲ αὐξηθέντες ἐ κραταιώθησαν, καὶ μὴ τῆς Ιωσὴφ ετυχον προστασίας καὶ τῆς τοῦ Φαραὼ δεξιώσεως.

[04229]    Χωρὶς γὰρ τῆς ἀρετῆς καὶ γνώσεως, οὐκ αν τις γένοιτο τῶν ἐχθρῶν ἰσχυρότερος.

[04230]    ^[104.26,27] Εξαπέστειλε Μωσῆν τὸν δοῦ λον αὐτοῦ, Ααρὼν, ον ἐξελέξατο αὐτόν.

[04231]    Εθετο ἐν αὐτοῖς τοὺς λόγους τῶν σημείων αὐ τοῦ καὶ τῶν τεράτων ἐν γῇ Χάμ.

[04232]    Ηδεσαν Μωσῆς καὶ Ααρὼν μόνοι τοὺς λόγους ων ἐποίησεν ἐν Αἰγύπτῳ, σημείων τε καὶ τεράτων, πῶς τε αὐτὰ ποιήσωσι καὶ τί νος συμβουλῇ.

[04233]    ^[104.28] Καὶ παρεπίκραναν τοὺς λόγους αὐτοῦ.

[04234]    Οἱ ἀκούοντες τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, καὶ μὴ ποιοῦντες αὐτοὺς παραπικραίνουσιν τοὺς λόγους αὐτοῦ.

[04235]    ^[104.29] Μετέστρεψε τὰ υδατα αὐτῶν εἰς αιμα, καὶ ἀπέκτεινε τοὺς ἰχθύας αὐτῶν.

[04236]    Οὐ γὰρ τὴν χροιὰν τῶν ὑδάτων μόνην, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν μετέβαλε τῆς γενέσεως ποι ότητα, ωστε απαντα διαφθαρῆναι τῶν ἰχ θύων τὰ γένη.

[04237]    ^[104.35] Καὶ κατέφαγε πάντα τὸν χόρτον ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, καὶ κατέφαγε τὸν καρπὸν τῆς γῆς αὐτῶν.

[04238]    Ογδόη αὐτὴ πληγὴ πάντα χόρτον Αἰ γύπτιον, καὶ πάντα τὸν καρπὸν τῆς Αἰγύ πτου κατεσθίουσα·

[04239]    καὶ γὰρ τοιαῦτα ην, ὡς τῶν εὐτελεστάτων ζώων ειναι τροφὴ, ἀχρί δων ὡς καὶ βρούχου, τῶν ουτ' ἐν λόγῳ, ουτ' ἐν ἀριθμῷ.

[04240]    Καὶ ὁ Ισραὴλ μέντοι, ἐὰν μὴ κατὰ νόμον Θεοῦ πολιτευόμενος γεωργῇ, ἀκούσε ται·

[04241]    τὰ κατάλοιπα τῆς κάμπης καταφάγε ται ὁ βροῦχος, καὶ τὰ κατάλοιπα τοῦ βρού χου κατέφαγεν ἡ ἐρυσίβη.

[04242]    ^[104.36,37] Καὶ ἐπάταξε πᾶν πρωτότοκον ἐκ τῆς γῆς αὐτῶν, ἀπαρχὴν παντὸς πόνου αὐτῶν, καὶ ἐξήγαγεν αὐτούς.

[04243]    Τὴν τῶν πρωτοτόκων πληγὴν ἀπαρχὴν παντὸς πόνου αὐτῶν ἐκάλει, τῶν Αἰγυπτίων δηλονότι.

[04244]    Οιον γὰρ ἀνταπόδομα ην ἡ πληγὴ αυτη ων εἰς τοὺς Εβραίους καὶ τὰ αρσενα αὐτῶν ἐποίησαν, οτε πονῆσαι αὐτοῖς ὑπὸ τὴν πληνθείαν καὶ τοὺς αλλους παρεσκεύασε πό νους·

[04245]    αὐτὴ γὰρ μόνη ἡ πληγὴ αὐτῶν Αἰγυ πτίων καθίκετο καὶ ἀποστεῖλαι κατήπειξεν.

[04246]    Οθεν ἐπάγει·

[04247]    καὶ ἐξήγαγεν αὐτούς.

[04248]    Εν τῇ δεκάτῃ μάστιγι πατάσσονται Αἰγυπτίων ῥίζαι καὶ ἀρχαὶ, καὶ πρωτότοκα καὶ ἀπαρ χαὶ πόνων αὐτῶν λέγονται.

[04249]    ^[104.37] Καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐν ἀργυρίῳ καὶ χρυσίῳ.

[04250]    Εν ἀργυρίῳ καὶ χρυσίῳ, ἀντὶ τοῦ μετ' ἀρ γυρίου καὶ χρυσίου, απερ σύμβολά ἐστιν τῆς εξωθεν σοφίας.

[04251]    ^[104.39] ∆ιεπέτασε νεφέλην εἰς σκέπην αὐ τοῖς, καὶ πῦρ τοῦ φωτίσαι αὐτοῖς τὴν νύκτα.

[04252]    Η νεφέλη φύσιν ἁγίαν δηλοῖ, καὶ ὁ στύ λος τοῦ πυρὸς ὁμοίως δύναμιν σημαίνει νοη ράν.

[04253]    ^[104.40] Καὶ αρτον οὐρανοῦ ἐνέπλησεν αὐ τούς.

[04254]    Εγώ εἰμι ὁ αρτος, ὁ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ κα ταβὰς, ἐν τοῖς εὐαγγελίοις φησίν.

[04255]    ^[104.43] Καὶ ἐξήγαγε τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν ἀγαλ λιάσει, καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐν εὐφρο σύνῃ.

[04256]    Εἰ ὁ λαὸς ἐξῆλθεν ἐν ἀγαλλιάσει, οἱ δὲ ἐ κλεκτοὶ αὐτοῦ ἐν εὐφροσύνῃ τῆς ἀγαλλιά σεως, ἐπεὶ καὶ μείζονες οἱ ἐκλεκτοὶ τοῦ λαοῦ.

[04257]    ^[104.44] Καὶ πόνους λαῶν ἐκληρονόμησαν.

[04258]    Νῦν τὸ ἀποτέλεσμα πόνου, πόνον ὠνόμα σεν.

[04259]    ^[104.45] Καὶ τὸν νόμον αὐτοῦ ἐκζητήσωσιν.

[04260]    Εἰ ὁ νόμος πνευματικός ἐστι, χρῄζει πρὸς τὸ γνῶναι καὶ ζητῆσαι αὐτόν.

[04261]    ^[105.1] Εξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, οτι χρησ τός.

[04262]    Επεὶ τὸ κυρίως ἐξομολογεῖσθαι τοῦ μη κέτι ἁμαρτάνοντός ἐστι, διὰ τοῦτο ὡς μὴ ἀ κούουσιν ἡμῖν τὸ ἐξομολογεῖσθαι·

[04263]    ἁμαρτά νομεν γὰρ συνεχέστερον.

[04264]    Λέγεται τὸ ἐξομο λογεῖσθαι τῷ Κυρίῳ η τοῖς ἀπογινώσκουσι διὰ τὰ πολλὰ ἡμαρτηκέναι, περὶ σωτηρίας ταῦτα λέγεται.

[04265]    Ειτα ἐπάγει·

[04266]    ^[105.2] Τίς λαλήσει τὰς δυναστείας τοῦ Κυ ρίου;

[04267]    ἀκουστὰς ποιήσει πάσας τὰς αἰνέσεις αὐτοῦ;

[04268]    Τὸ Τίς ἐνταῦθα, οὐ τὸ ἀδύνατον, ἀλλὰ τὸ σπάνιον δηλοῖ·

[04269]    εστι δ' οτε καὶ τὸ ἀδύνατον δηλοῖ σημαίνειν, ὡς τό·

[04270]    Τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;

[04271]    Ωσεὶ ελεγε·

[04272]    Τίς δύναται ἀξίως τὴν τοσαύτην ἀγαθότητα διηγήσασ θαι;

[04273]    Εκάστη γὰρ πρᾶξις τοῦ Κυρίου αἰνέ σεως γέμει.

[04274]    Η τάχα μὲν αἱ δυναστεῖαι τὰ θαυμάσια περιέχουσι·

[04275]    τὰ δὲ χαρίσματα τῶν ἰαμάτων τὰς αἰνέσεις αὐτοῦ·

[04276]    οσα γὰρ ὑπὲρ φύσιν ποιεῖ θνητὴν, δυναστεῖαι τοῦ Κυρίου εἰσίν.

[04277]    Αλλ' ἐπεὶ, φησὶ, τὸ ὑμνεῖν αὐτὸν ἀ ξίως οὐκ εστι, ἐκεῖνοι μακάριοι, οσοι δι' αὐ τὸν τὰ τῆς δικαιοσύνης εργα ἐπιτάττουσι·

[04278]    γίνεται γὰρ τούτων ὁ βίος υμνος τῷ Θεῷ·

[04279]    ουτοι γὰρ μόνοι αξιοι τὰς δυναστείας λαλεῖν τοῦ Κυρίου, οἱ κρίσει πάντα ποιοῦντες καὶ λελογισμένως·

[04280]    ουτοι καὶ ποιηταὶ δικαιοσύ νης εἰσίν.

[04281]    ^[105.3] Μακάριοι οἱ φυλάσσοντες κρίσιν, καὶ ποιοῦντες δικαιοσύνην ἐν παντὶ καιρῷ.

[04282]    Εφ' ἑκάστης ἀρετῆς τό·

[04283]    ἐν παντὶ καιρῷ, λεκτέον, ποιοῦντες τὴν σωφροσύνην, ποιοῦν τες ἀνδρείαν, ποιοῦντες ἀγάπην, μακροθυ μίαν ἐν παντὶ καιρῷ, καὶ ἐπὶ τῶν αλλων ὡσ αύτως.

[04284]    ^[105.5] Τοῦ ἐπαινεῖσθαι μετὰ τῆς κληρονο μίας σου.

[04285]    Ουτος ἐπαινετὸς ὁ κληρονομήσας τὴν φύ σιν τὴν τοῦ Θεοῦ·

[04286]    ἐν τῷ Κυρίῳ ἐπαινηθήσε ται ἡ ψυχή μου, τουτέστιν ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ ἐν σοφίᾳ, καὶ ἐν γνώσει, καὶ ἐν ἀγάπῃ·

[04287]    ταῦτα ἡμῶν κατ' επαινον ὀνομάζεται.

[04288]    ^[105.7] Οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ οὐ συ νῆκαν τὰ θαυμάσιά σου, καὶ οὐκ ἐμνήσθη σαν τοῦ πλήθους τοῦ ἐλέους σου.

[04289]    Ορα εἰ μὴ βέλτιόν ἐστι τοῦ ἰδόντος τὰ ἐν Αἰγύπτῳ θαύματα, καὶ μὴ νοήσαντος τὸν περὶ αὐτῶν λόγον, ὁ μὴ ἑωρακὼς μὲν αὐτὰ, συνιεὶς δέ.

[04290]    Ενταῦθα ἀπὸ τοῦ τόπου τὴν κα τηγορίαν συνίστη·

[04291]    οὐ γὰρ δὲ χρόνος διέλει πε πολὺς, καὶ τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ τόπου εὐ θέως ἀμνημονήσαντες, τῶν οἰκείων τρόπων πάλιν κέχρηται.

[04292]    Θεασάμενοι γὰρ τοὺς Αἰ γυπτίους διώκοντας, Μωσῇ κατεβόων·

[04293]    Πα ρὰ τὸ μὴ εχειν μνήματα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, ἐξήγαγες ἡμᾶς θανατῶσαι ἐν τῇ ἐρήμῳ;

[04294]    καὶ τὰ ἑξῆς.

[04295]    Αλλ' ομως καὶ ἀγνώμονας φα νέντας τῆς σωτηρίας ἠξίωσας.

[04296]    ^[105.8] Καὶ εσωσεν αὐτοὺς ενεκεν τοῦ ὀνό ματος αὐτοῦ, τοῦ γνωρίσαι τὴν δυναστείαν αὐτοῦ.

[04297]    Εὐκολίαν δεδήλωκεν τῇ τῆς ἐρήμου πε ριβολῇ.

[04298]    ^[105.9] Καὶ ἐπετίμησε τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσ σῃ.

[04299]    Καὶ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ὁ Χριστὸς ἐπετί μησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγέ νετο γαλήνη μεγάλη.

[04300]    ^[105.12] Καὶ ἐπίστευσαν τοῖς λόγοις αὐτοῦ, καὶ ῃνεσαν τὴν αινεσιν αὐτοῦ.

[04301]    Τοῦτο ἀναφέρεται εἰς τό·

[04302]    ἐπίστευσαν τῷ Θεῷ καὶ Μωσῇ τῷ θεράποντι αὐτοῦ·

[04303]    τὸ δὲ ἑξῆς εἰς τὴν ἐν ἐξόδῳ ῳδήν·

[04304]    ουτως ουν ην, φησὶν, ὑπερβάλλον τὸ θαῦμα ὡς ἡττηθῆναι αὐλῶν τὴν ἀπιστίαν, καὶ ακοντας εἰς υμνον τοῦ θαυματουργήσαντος τραπῆναι, καὶ θαυ μάσαι τὴν αινεσιν ἐκείνην, καὶ ᾳσαι·

[04305]    Ασω μεν τῷ Κυρίῳ.

[04306]    Σημειωτέον, οτι ἐξῆλθον αἱ χορεύουσαι μετὰ Μαριὰμ, λέγουσαι·

[04307]    Ασω μεν κτλ.

[04308]    Ειτα ἐπιφέρει·

[04309]    ^[105.13,14] Ετάχυναν, ἐπελάθοντο τῶν εργων αὐτοῦ, οὐχ ὑπέμειναν τὴν βουλὴν αὐ τοῦ, καὶ ἐπεθύμησαν ἐπιθυμίαν ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ ἐπείρασαν τὸν Θεὸν ἐν ἀνύδρῳ.

[04310]    ∆ι' ἀγαθότητα γὰρ τοῦ Θεοῦ προστεθέν των καὶ τῶν ἐν τῇ θαλάσσῃ κυμάτων, πα ραχρῆμα μὲν πιστεύσαντες ῃσαν αὐτῷ τὴν ῳδὴν ἐν Εξόδῳ κειμένην, ειτα πάντα πα ρέδωκεν λήθῃ.

[04311]    Ουτω, φησὶν, ὀξεῖα ωφθη τοῦ θαύματος ἡ λήθη, ὡς δοκεῖ μηδὲ γεγενῆσ θαι.

[04312]    Τίς ἡ ἀπόδειξις;

[04313]    ἠβουλήθη, φησὶν, δο κιμάσαι αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ·

[04314]    οἱ δὲ δοκιμα σίαν καθάπαξ οὐχ ὑπέμειναν, ἀλλ' ἐπεθύ μησαν ἐπιθυμίαν·

[04315]    λέγει δὲ τὴν τοῦ υδατος ἀντιλογίαν.

[04316]    Καὶ ἐπὶ τούτῳ καὶ ἐπιφέρει·

[04317]    Καὶ ἐπείρασαν τὸν Θεὸν ἐν ἀνύδρῳ.

[04318]    Ιστέον δὲ οτι ὡς ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ηρξατο θαυμάτων, τοῦτο δὲ καὶ ἐν τῷ οζʹ πεποίηκεν, ἐπεὶ ἐ πέταξε πέτραν, εἰπών·

[04319]    ^[105.15] Καὶ εδωκεν αὐτοῖς τὸ αιτημα αὐ τῶν, καὶ ἐξαπέστειλε πλησμονὴν εἰς τὴν ψυ χὴν αὐτῶν.

[04320]    Ο δὲ καὶ τοῦτό φησι·

[04321]    παριδὼν τὸ πλημ μέλημα, παρέσχεν αὐτοῖς τὸ αἰτηθὲν, ἀντὶ τοῦ·

[04322]    ∆έδωκεν αὐτοῖς υδωρ εἰς πλῆθος, ωστε τὸ περιττὸν ποταμὸν ἐκτελεῖν, η αιτημα τὴν ἐπιθυμίαν ειπεν, οὐ γὰρ ῃτησαν, ἀλλὰ κατε λάλησαν.

[04323]    ^[105.16] Καὶ παρώργησαν Μωϋσῆν, ἐν τῇ παρεμβολῇ, καὶ Ααρὼν τὸν αγιον Κυρίου.

[04324]    Οἱ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ παραβαίνοντες, Μωϋσῆν παροργίζουσιν·

[04325]    οἱ δὲ τὴν πίστιν ἀ θετοῦντες, τὸν Ααρὼν παροξύνουσιν.

[04326]    Ο μὲν γὰρ πρᾶξιν, ὁ δὲ θεωρίαν σημαίνει.

[04327]    ^[105.17] Ηνοίχθη ἡ γῆ καὶ κατέπιε ∆αθὰν, καὶ ἐκάλυψεν ἐπὶ τὴν συναγωγὴν Αβειρών.

[04328]    Σημειωτέον οτι τὸ πρῶτον περὶ ∆αθὰν γενόμενον, καὶ Αβειρὼν ἐν Χωρὴβ κατὰ τὴν μοσχοποΐαν υστερον ειπεν, ινα μὴ τα ράττῃ ἡμᾶς τοιαῦτα ὁρῶντας, καὶ τὸ ἐν τού τοις εθος τῆς γραφῆς.

[04329]    ^[105.23] Καὶ ειπε τοῦ ἐξολοθρεῦσαι αὐτούς.

[04330]    Οτε ειπεν·

[04331]    Εἰ μὲν ἀφίης αὐτοῖς τὴν ἁ μαρτίαν, αφες·

[04332]    εἰ δὲ μὴ, ἐξάλειψόν με ἐκ τῆς βίβλου σου.

[04333]    ^[105.26] Καὶ ἐπῆρε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ' αὐ τούς.

[04334]    Ωσπερ ὀφθαλμὸς Κυρίου, καὶ χεῖρες ὀνο μάζονται δυνάμεις τινὲς νοεραί.

[04335]    ^[105.28] Καὶ ἐτελέσθησαν τῷ Βεελφεγώρ.

[04336]    Ειδωλον τοῦτο Αμμονιτῶν, ὁ καλούμενος παρ' Ελλησι Κρόνος.

[04337]    ^[105.29] Καὶ εφαγον θυσίας νεκρῶν.

[04338]    Η διὰ τὸ νεκρομαντείας τὰ περὶ τὰ ξόα να τελετὰς ποιεῖν, η διὰ τὸ νεκρῶν ἀνδρῶν μνήμας ποιεῖσθαι.

[04339]    Νεκροὶ γὰρ, οἱ περὶ τὸν Κρόνον.

[04340]    ^[105.30] Καὶ εστη Φινεὲς, καὶ ἐξιλάσατο, καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις.

[04341]    Οτε ἀνεῖλεν τὴν Αμμανίτιν μετὰ τοῦ πορνεύσαντος·

[04342]    διδάσκει δὲ ἡμᾶς ὁ λόγος πόσον δύναται ἑνὸς ἀνδρὸς εὐσέβεια πρὸς Θεόν.

[04343]    ^[105.32] Καὶ ἐκακώθη Μωϋσῆς δι' αὐτούς.

[04344]    Αντὶ τοῦ προσέκρουσε Θεῷ.

[04345]    ^[105.34] Οὐκ ἐξωλόθρευσαν τὰ εθνη α ειπε Κύριος αὐτοῖς.

[04346]    Ο ἀποθέμενος τὰ πάθη, ουτος ἐξωλόθρευ σεν τὰ εθνη α ειπε Κύριος.

[04347]    ^[105.45] Καὶ ἐμνήσθη τῆς διαθήκης αὐτοῦ, καὶ μετεμελήθη κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους αὐτοῦ.

[04348]    ∆ιὰ γὰρ τὰς πρὸς πατέρας ἐπαγγελίας τὸν ελεον ἐχορήγησεν·

[04349]    μεταμέλειαν δὲ κα λεῖ τῆς παιδείας τὴν παῦλαν.

[04350]    Ο γὰρ Θεὸς τῆς μεταμελείας οὐκ εχει τὸ πάθος, οὐδὲ νῦν μὲν τούτοις, νῦν δὲ ἐκείνοις ἀρέσκεται, ἀλλὰ σοφῶς απαντα πρυτανεύων, καὶ παι δείας ἐπάγει καὶ φιλανθρωπίαν ὀρέγει.

[04351]    ^[105.47] Καὶ ἐπισυνάγαγεν ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐθ νῶν·

[04352]    τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου τῷ ἁγίῳ.

[04353]    τοῦ ἐγκαυχᾶσθαι ἐν τῇ αἰνέσει σου.

[04354]    Τούτους συνάγει ἀπὸ τῶν ἐθνῶν ὁ Θεὸς ους ἀφίστησιν ἀπὸ κακίας καὶ ἀγνωσίας.

[04355]    Ο Κύριος ἡμῶν ἡ αινεσίς ἐστιν, ει γε ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω.

[04356]    ^[106.3] Καὶ ἐκ τῶν χωρῶν συνήγαγεν αὐ τοὺς ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ βοῤῥᾶ καὶ θαλάσσης.

[04357]    Ο μὲν ἀπὸ ἀνατολῶν ἐξελθὼν, ουτος πέ παυται τοῦ ἐπιθυμεῖν καὶ ὀργίζεσθαι, ἀπα θὴς γεγονώς.

[04358]    Ο δὲ ἀπὸ δυσμῶν συναχθεὶς, ἀπέχεται μοιχείας καὶ φόνου καὶ τῶν κατ' ἐνέργειαν τέως ἁμαρτιῶν.

[04359]    Εἰ δέ τις τοῦ βοῤῥᾶ καὶ τῆς θαλάσσης ἀπήλλακται, ου τος ἐν ἀληθέσι δόγμασιν ων, οὐκέτι περιφέ ρεται παντὶ ἀνέμῳ διδασκαλίας, οὐδὲ περὶ τὴν πίστιν ναυαγεῖ, κυβέρνησιν θείαν κτη σάμενος διὰ τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ.

[04360]    ^[106.4] Επλανήθησαν ἐν τῷ ἐρήμῳ ἀνύδρῳ, ὁδὸν πόλεως κατοικητηρίου οὐχ ευρον.

[04361]    Οὐ γὰρ ην ἐν αὐτοῖς πολιτεία χρηστὴ, ἀλλ' ησαν ἐν πλάνῃ πολλῇ.

[04362]    ^[106.5] Πεινῶντες καὶ διψῶντες, ἡ ψυχὴ αὐ τῶν ἐν αὐτοῖς ἐξέλιπεν.

[04363]    Οὐδὲ γὰρ ειχον αρτον τὸν στηρίζοντα καρδίαν αὐτῶν, οὐδὲ τὸ υδωρ τὸ ζῶν, περὶ ου λέγεται·

[04364]    Ο πίνων ἐκ τοῦ υδατος, ου ἐγὼ δώσω αὐτῷ, ου μὴ διψώσει εἰς τὸν αἰῶνα.

[04365]    ^[106.6] Καὶ ἐκέκραξαν πρὸς Κύριον, ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς.

[04366]    Καθὸ τὰς ὑπὲρ αὐτῶν ἱκετείας ἀνέφερον οἱ προφῆται.

[04367]    ^[106.7] Καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς εἰς ὁδὸν εὐ θεῖαν, τοῦ πορευθῆναι εἰς πόλιν κατοικητη ρίου.

[04368]    Πόλις κατοικητηρίου ἐστὶν ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ.

[04369]    ^[106.10] Καθημένους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου, πεπεδημένους ἐν πτωχείᾳ καὶ σι δήρῳ.

[04370]    Καθὸ φῶς ἐστιν ὁ Κύριος, ἐξάγει ἡμᾶς ἐκ σκότους·

[04371]    καθὸ δὲ ζωὴ, ἐκ σκιᾶς θανά του·

[04372]    καὶ πάλιν ὡς δυνατὸς, διαῤῥήξει δεσ μούς.

[04373]    Κάθηνται μὲν ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου οἱ ἀγνοίᾳ συζῶντες·

[04374]    πεπέδηνται δὲ σιδήρῳ οἱ ἐν κακίᾳ διάγοντες.

[04375]    ^[106.11] Οτι παρεπίκραναν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν βουλὴν τοῦ Υψίστου παρώξυναν.

[04376]    Βουλὴ Κυρίου λέγεται φύσις ἁγία, ἡ πα ροξυνομένη ἐπὶ τοῖς ἁμαρτάνουσιν.

[04377]    ^[106.12] Καὶ ἐταπεινώθη ἐν κόποις ἡ καρ δία αὐτῶν, ἠσθένησαν, καὶ οὐκ ην ὁ βοη θῶν.

[04378]    Οἱ ἐν κοσμικοῖς κόποις, ταπεινοῦνται τὴν καρδίαν·

[04379]    ἠσθένησαν, ὡς καὶ τὸ παρὰ Παύ λῳ·

[04380]    Πολλοὶ ἀσθενεῖς.

[04381]    Καί·

[04382]    Αντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν, καὶ τὸν ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε.

[04383]    ^[106.16] Οτι συνέτριψεν πύλας χαλκᾶς καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασεν.

[04384]    ∆εσμοὺς, πύλας χαλκᾶς, ητοι τὰς κακίας λέγει, η τοὺς ἐνεργοῦντας αὐτὰς δαίμονας.

[04385]    ∆ιὰ δὴ τοῦ μοχλοῦ τὸ δυσκαμπὲς πρὸς τὴν ἀρετὴν τοῦ ἡγεμονικοῦ δεδηλῶσθαι νομίζου.

[04386]    ^[106.18] Πᾶν βρῶμα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ αὐτῶν, καὶ ηγγισαν εως τῶν πυλῶν τοῦ θα νάτου.

[04387]    Βρῶμα τοῦ νοητοῦ αρτου φησί.

[04388]    Πύλας θανάτου, σκιὰν θανάτου καὶ σκότος τὴν εἰ δωλολατρείαν φησί.

[04389]    ^[106.20] Απέστειλε τὸν Λόγον αὐτοῦ, καὶ ἰάσατο αὐτοὺς, καὶ ἐῤῥύσατο αὐτοὺς ἐκ τῶν διαφθορῶν αὐτῶν.

[04390]    Ιάσατο αὐτοὺς ὁ Λόγος κατὰ τὴν ἐπίνοιαν ἰατροῦ·

[04391]    ἐῤῥύσατο, ἀναιρέσει νομικῆς λα τρείας.

[04392]    ^[106.21,22] Εξομωλογησάσθωσαν τῷ Κυ ρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ, καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων.

[04393]    Καὶ ἐξαγγελλάτω σαν τὰ εργα αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει.

[04394]    Ο τοὺς περὶ προνοίας ἐπιστάμενος λό γους, ουτος δοξάζει τὰ ἐλέη τοῦ Κυρίου.

[04395]    Εξαγγέλλει δὲ τὰ εργα αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει, καὶ πᾶς ὁ τὰ εἰς αὐτὸν γινόμενα ἐξαγγέλ λων, καὶ πεῖραν ἐσχηκὼς τῆς αὐτοῦ ἐργα σίας, οὐχ ὁ ἁπλῶς τὰ ἑτέροις γενόμενα διη γούμενος.

[04396]    ^[106.23] Οἱ καταβαίνοντες εἰς θάλασσαν ἐν πλοίοις, ποιοῦντες ἐργασίαν ἐν υδασι πολ λοῖς.

[04397]    Παραβολικῶς ταῦτα τέθεικεν ὁ προφή της·

[04398]    λέγει δὲ τοῦτο, οτι καθάπερ οἱ ναυ τιλλόμενοι, καὶ τὰ μεγάλα διαπερῶντες πε λάγη, διαφερόντως τὰς θείας μεγαλουργίας ὁρῶσι·

[04399]    κλύδοσι μὲν χαλεπῶς περιπίπτοντες, παρὰ πᾶσαν δὲ ἀνθρωπίνην ἐλπίδα τῆς σω τηρίας ἀπολαύοντες·

[04400]    ουτως καὶ Ιουδαῖοι ταῖς συμφοραῖς ἐκείναις περιπεσόντες, καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἀπειληφότες, τὴν θείαν κατέμα θον δύναμιν.

[04401]    Καὶ μὲν δὴ καὶ πάντες ανθρω ποι τὴν ξένην τῶν πραγμάτων ὁρῶντες με ταβολὴν, καὶ τῆς προτέρας [συμφορᾶς] τὴν παῦλαν, καὶ τῶν ψυχῶν τὴν γαλήνην, καὶ τῆς ἀναστάσεως τὸν λιμένα, τὸν τούτων θαυμάζουσι χορηγόν.

[04402]    Η καὶ περὶ τῶν ἀποστόλων φησὶν, οτε [ἐβόων]·

[04403]    Καὶ ἐλέησον, Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα.

[04404]    Καὶ ἐπε τίμησεν τοῖς ἀνέμοις καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη.

[04405]    ^[106.28,29] Καὶ ἐκέκραξαν πρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτοὺς, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκαίων αὐτῶν ἐξήγαγεν αὐτούς.

[04406]    Καὶ ἐπέταξε τῇ κα ταιγίδι, καὶ εστη εἰς αυραν, καὶ ἐσίγησαν τὰ κύματα αὐτῆς.

[04407]    Τρίτον τὸ ἐκέκραξα λέγεται, καὶ ὁ ἑξῆς στίχος, ἐπὰν κραξάντων ἡμῶν πρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι [ινα] ἐπακούσας ῥύσηται ἡ μᾶς ἐκ τῶν ἀναγκῶν ἡμῶν, καὶ στήσῃ τὴν τῶν πειρασμῶν καταιγίδα εἰς αυραν, καὶ ἡσυ χάσῃ τὰ καθ' ἡμῶν κύματα τοῦ βίου.

[04408]    Εἰ τὰ κύματά εἰσιν οἱ πειρασμοὶ, τῶν δὲ πειρασ μῶν οἱ μὲν ἀναγκάζουσιν ἡμᾶς βλασφημεῖν εἰς τὸν Θεὸν, οἱ δὲ καὶ εἰς ζῶντας καὶ εἰς νεκροὺς ἐξαμαρτάνειν, καλῶς ουν λέγεται τὰ κύματα ἀναβαίνειν εως τῶν οὐρανῶν, καὶ καταβαίνειν εως τῶν ἀβύσσων·

[04409]    τινὲς δὲ ταῦ τά φάσιν ὑπερβολικῶς λαλεῖν τὸν ∆αυίδ.

[04410]    ^[106.30] Καὶ ὁδήγησεν αὐτοὺς ἐπὶ λιμένα θελήματος αὐτῶν.

[04411]    Λιμὴν μὲν ψυχῆς ἡ ἀπάθεια·

[04412]    λιμὴν δὲ νοῦ, γνῶσις σωμάτων καὶ ἀσωμάτων.

[04413]    ^[106.33] Εθετο ποταμοὺς εἰς ερημον.

[04414]    Ουτοι οἱ ποταμοί εἰσιν περὶ ων ειπεν ὁ Σωτὴρ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις·

[04415]    Οἱ καταστρέ φονται οικον τοῦ μωροῦ τοῦ οἰκοδομήσαντος ἐπὶ τῆς ψάμμου.

[04416]    ^[106.34] Γῆν καρποφόρον εἰς αλμην ἀπὸ κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ.

[04417]    Οσον ἐκ τοῦ ῥητοῦ, γινώσκομεν οτι οὐ καρποφορεῖ πολλάκις ἡ γῆ διὰ τὴν κακίαν τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ.

[04418]    ^[106.37,38] Καὶ εσπειραν ἀγροὺς, καὶ ἐ φύτευσαν ἀμπελῶνας, καὶ ἐποίησαν καρπὸν γεννήματος, καὶ εὐλόγησεν αὐτούς.

[04419]    Οἱ ἀπὸ τῶν χειρόνων ἐπὶ τὰ κρείττονα μεταβάλλοντες διὰ τὰς τῶν ἀποστόλων πα ραδόσεις, ἐν ταῖς τῶν ἀνθρώπων κατασπεί ρουσι ψυχαῖς, φυτεύουσί τε ἀμπελῶνας, τὰς ἁπανταχοῦ γῆς ἐκκλησίας.

[04420]    Οὐ πάντες οἱ γεωργοῦντες καρποὺς αἰσθητοὺς, εὐλογοῦν ται, ἀλλ' οἱ ποιοῦντες καρποὺς πνευματι κούς·

[04421]    ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χάρα, εἰρήνη, μακροθυμία, πίστις, πραΰτης, ἐγκρατεία.

[04422]    ^[106.40] Καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺς ἐν ἀβάτῳ καὶ οὐχ ὁδῷ.

[04423]    Οἱ Ιουδαῖοι παρῃτήσαντο τὴν ἐφ' ην ἐκ λήθησαν, εὐθεῖαν ὁδόν·

[04424]    πλάνην μὲν γὰρ ὁ Θεὸς οὐκ ἐπάγει, τοὺς δὲ μὴ πειθομένους ἀκυβερνήτους ἐᾷ, καὶ πανταχοῦ πλανῶνται, τὸν ὁδηγοῦντα ἀποβαλόντες.

[04425]    Ο δὲ Σύμμαχος μελλητικῶς, οιον·

[04426]    καὶ πλανήσει αὐτοὺς ἐν ματαιότητι διανοίας.

[04427]    ^[106.41] Καὶ ἐβοήθησαν πένητι ἐκ πτω χείας, καὶ εθετο ὡς πρόβατα πατριάς.

[04428]    Τίς δὲ ὁ βοηθηθεὶς πένης;

[04429]    ὁ ἐξ ἐθνῶν λαός·

[04430]    τῇ γὰρ τοῦ Χριστοῦ πτωχείᾳ ἡμεῖς ἐπλουτίσθημεν·

[04431]    πατριὰν δὲ ὀνομάζει τὸ σύσ τημα τῶν τὸν θεῖον κατάλογον συμπληρούν των, τουτέστι συντελούντων.

[04432]    [ Ο μὲν Ακύλας·

[04433]    θήσει ὡς ποίμνιον συγγενείας].

[04434]    Ο δὲ Σύμ μαχος·

[04435]    Τάξει ὡς ποίμνια τὰς συγγενείας, τὰς κατὰ πόλεις καὶ χώρας ἐκκλησίας, ἐκ διαφόρων συνεστῶσας συγγενειῶν.

[04436]    Ταῦτα δὲ μέλλοντα εσεσθαι ου πως δὲ κατὰ τὸν ἐν ῳ προυφήτευσε καιρὸν, οντα προεθέσπισεν.

[04437]    ∆ιό φησιν·

[04438]    ^[106.42] Οψονται εὐθεῖς, καὶ εὐφρανθήσον ται·

[04439]    καὶ πᾶσα ἀνομία ἐμφράξει τὸ στόμα αὐτῆς.

[04440]    Οψονται εὐθεῖς·

[04441]    τί οψονται;

[04442]    τὴν ἐπὶ τὸ κρεῖττον μεταβολήν.

[04443]    Τότε ἡμεῖς γενόμεθα πρόβατα, οταν ὁ Κύριος γένηται ποιμήν.

[04444]    Τὸν ανομον ἀνομίαν ὀνομάζει.

[04445]    ^[107.2] Ετοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεὸς, ἑτοί μη ἡ καρδία μου·

[04446]    ᾳσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου.

[04447]    Επείπερ οὐ τοῦ τυχόντος εστιν ᾳδειν καὶ ψάλλειν, ἀλλὰ τοῦ καθαροῦ τῇ καρδίᾳ καὶ τεθαῤῥηκότος·

[04448]    τὸ γὰρ δὶς ἑτοίμη ἀναφέρε ται, τὸ μὲν διὰ τὴν θεωρίαν, τὸ δὲ διὰ τὴν πρᾶξιν·

[04449]    καὶ διὰ μὲν τὴν θεωρίαν, τὸ ᾳσο μαι·

[04450]    διὰ τὴν πρᾶξιν δὲ, τὸ ψαλῶ.

[04451]    Εν τῇ δό ξῃ δέ τις γενόμενος, ᾳδέτω καὶ ψαλλέτω.

[04452]    ^[107.3] Εξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα, ἐξεγερθήσομαι ορθρου.

[04453]    Τοῦ νοῦ μὲν σύμβολόν ἐστι τὸ ψαλτή ριον, τῆς δὲ ψυχῆς ἡ κιθάρα.

[04454]    Καὶ νοῦς μὲν ἐγείρεται ἀποβάλλων αγνοιαν, ψυχὴ δὲ κα κίαν.

[04455]    Ψυχὴν δὲ λέγω τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς, οπερ ἐστὶ τὸ θυμικὸν καὶ τὸ ἐ πιθυμικόν.

[04456]    Αλλὰ καὶ οις ἀνετείλετο φῶς τὸ ἀληθινὸν, ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως πε ριπατοῦντες, ἐναρμονίως μελῳδοῦσι τῷ Σω τῆρι Θεῷ.

[04457]    ^[107.5] Καὶ εως τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου.

[04458]    Τὴν τοῦ Θεοῦ ἀλήθειαν αἱ λογικαὶ νεφέ λαι γινώσκουσιν, αις ἐντέλλεται μὴ βρέξαι ἐπὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὑετόν.

[04459]    ^[107.6] Υψώθητι ὑπὸ τοὺς οὐρανοὺς, ὁ Θεός.

[04460]    Οτε ὁ Χριστὸς εἰρηνοποίησε διὰ τοῦ αι ματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ, ειτε τὰ ἐπὶ γῆς, ειτε τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἐπέφανεν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, ὑψώθη ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα Κυρίου.

[04461]    ^[107.8] Ο Θεὸς ἐλάλησεν ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ.

[04462]    Ο αγιος τοῦ Θεοῦ ἐστίν.

[04463]    ^[107.10] Μωὰβ λέβης τῆς ἐλπίδος μου, ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν ἐπιβαλῶ τὸ ὑπόδημά μου, ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν.

[04464]    Εἰς πρόσωπον ειη τοῦ Σωτῆρος, ὁ ταῦτα λέγων·

[04465]    ἐπεὶ μεταλαμβάνεται Ιδουμαία εἰς τὰ γήϊνα, ἐρεῖ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τὰ γήϊνα τὴν πορείαν ποιήσεσθαι·

[04466]    σύμβολον γὰρ κεκα λυμμένον πορείας τὸ ὑπόδημα.

[04467]    Πάλιν μὲν γὰρ γυμνῇ τῇ πορείᾳ εχρητο, κτίζων, προ νοούμενος·

[04468]    νῦν δὲ μετὰ σαρκὸς ης παράκει ται, καὶ ὑπόδημα αὐτοῦ τυγχάνει.

[04469]    Εἰ ὁ αρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐξηβλήθη ἀπὸ τοῦ Σωτῆρος εξω, πόσῳ μᾶλλον οἱ ἀρχόμενοι δαίμονες ὑπ' αὐτοῦ.

[04470]    ^[107.13] ∆ὸς ἡμῖν βοήθειαν ἐκ θλίψεως, καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπων.

[04471]    Η σωτηρία τῆς λογικῆς φύσεως πνευμα τικὴ γνῶσίς ἐστι, διὸ καλῶς γέγραπται οτι παρὰ ἀνθρώπων σωτηρία ματαία ἐστίν.

[04472]    ^[108.3] Καὶ λόγοις μίσους ἐκύκλωσάν με, καὶ ἐπολέμησάν με δωρεάν.

[04473]    Λόγους μίσους ὠνόμασεν, ητοι τοὺς ἀπὸ μίσους προσφερομένους, η τοὺς μισητοὺς ἡ μᾶς ποιοῦντας παρὰ Θεῷ.

[04474]    ^[108.4] Αντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με, ἐνδιέβαλλόν με, ἐγὼ δὲ προσηυχόμην.

[04475]    Εντεῦθεν γινώσκομεν οτι, τινὸς κατηγο ρουμένου ἡμᾶς, δεῖ προσεύχεσθαι ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν, ινα μήποτε μνησικακίᾳ περιπεσόν τες, ἐκκρουσθῶμεν ἀπὸ τῆς γνώσεως.

[04476]    ^[108.7] Καὶ ἡ προσευχὴ αὐτοῦ γενέσθω εἰς ἁμαρτίαν.

[04477]    Οταν αἰτῶμεν ἐπίγεια, καὶ οὐκ ἐπουρά νια, ἡ προσευχὴ ἡμῶν γίνεται εἰς ἁμαρτίαν.

[04478]    ^[108.8] Γενηθήτωσαν αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὀλί γαι.

[04479]    Αἱ ὑπὸ τοῦ νοητοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης γινόμεναι [οὐκ εἰσὶν ὀλίγαι]·

[04480]    περὶ γὰρ τοῦ Αβραὰμ εχει οτι ἀπέθανε πλήρης ἡμερῶν.

[04481]    Καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ετερος.

[04482]    Τὸ περὶ τοῦ Ματθία φησίν·

[04483]    αὐτὸς γὰρ ἐλογίσθη εἰς τὸν κλῆρον.

[04484]    Τοῦτον τὸν στίχον ἐπὶ τοῦ Ιούδα ὁ Πέτρος τέθεικεν ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων.

[04485]    ^[108.9,10] Γενηθήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὀρ φανοὶ, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ χήρα·

[04486]    ἐκβλήτω σαν ἐκ τῶν οἰκοπέδων αὐτῶν.

[04487]    Εστιν ετι τῷ ῥητῷ καὶ ουτως χρήσασθαι, οτι πᾶς ὁ διδάσκων, ὡς Ιησοῦ τὰ ἀλλότρια αὐτοῦ, προδίδουσι τὸν Ιησοῦν ὡς ὁ Ιούδας·

[04488]    ου γυνὴ μὲν ἡ τῶν πονηρευομένων ἐν τοῖς λόγοις αὐτοῦ ἐκκλησία, τέκνα δὲ ὁ καθ' ενα τῶν μα θητευομένων.

[04489]    Τὰ ουν λεγόμενα περὶ γυναι κὸς Ιούδα καὶ τέκνων, τούτοις ἐφαρμώσεις.

[04490]    Ιούδας μὲν ὁ κατὰ Ιησοῦ παρὰ Ιουδαίοιςλόγος, γυνὴ δὲ ἡ συναγωγὴ, τέκνα δὲ ὁ κα θεῖς ἐκ τῶν μισούντων Ιησοῦν τοῦ λαοῦ.

[04491]    Καὶ τάχα νῦν ἐπώνυμοί εἰσιν, οὐκέτι τοῦ πατριάρχου Ιούδα, ἀλλὰ τοῦ προδότου.

[04492]    Εξεβλήθησαν δὲ Ιουδαῖοι ἐκ τῶν οἰκοπέδων αὐτῶν, ατινα ην Ιερουσαλήμ.

[04493]    ^[108.11] Εξερευνησάτω δανειστὴν πάντα οσα ὑπάρχει αὐτῷ, καὶ διαρπασάτωσαν ἀλ λότριοι τοὺς πόνους αὐτοῦ.

[04494]    Οἱ τὰ ὀκτὼ τάλαντα εἰληφότες, ο μὲν πέντε, ὁ δὲ δύο, ὁ δὲ εν, καὶ οἱ μίαν μνᾶν πεπιστευμένοι, ἐπὶ τῷ δανείζειν ταῦτα εἰ λήφασιν, ὡς δῆλον ἐκ τοῦ·

[04495]    Εδει σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἑξῆς.

[04496]    ἀλλὰ καὶ ὁ δίκαιος ολην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δανείζει, καὶ ἐν ἐπαγγελίᾳ λέγεται·

[04497]    ∆ανείζει ἐν εθνεσι πολλοῖς.

[04498]    Κατὰ δὲ ταῦτα ζητήσεις, εἰ τῶν μὴ ἀποδιδόντων α ἐδάνει σαν τό·

[04499]    ἐξερευνᾷ ὁ δανειστὴς πάντα τὰ ὑ πάρχοντα αὐτῷ.

[04500]    ^[108.12] Μὴ ὑπαρξάτω αὐτῷ ἀντιλήπτωρ, μηδὲ γενηθήτω οἰκτίρμων τοῖς ὀρφανοῖς αὐτοῦ.

[04501]    Μηδεὶς ἐλεήσῃ τὰ ἐκ τῶν ἐπισπειρομένων ζιζανίων γεννήματα.

[04502]    Ει τις ἐξετάζοι α πε πόνθασιν οἱ Ιουδαῖοι μετὰ τὴν παρουσίαν Χριστοῦ, οψεται πῶς τῷ Ιούδᾳ οὐχ ὑπῆρξεν ἀντιλήπτωρ, οὐδὲ ἐγεννήθη οἰκτίρμων τοῖς ὀρφανοῖς αὐτοῦ.

[04503]    ^[108.14] Αναμνησθείη ἡ ἀνομία τῶν πατέ ρων αὐτοῦ εναντι Κυρίου, καὶ ἡ ἁμαρτία τῆς μητρὸς αὐτοῦ μὴ ἐξαλειφθείη.

[04504]    Πατέρας αὐτῶν καλεῖ τοὺς κατὰ διαφό ρους καιροὺς δυσσεβήσαντας·

[04505]    μητέρα δὲ, τὴν Ιερουσαλὴμ, ἐν ῃ τῆς κατὰ τοῦ δεσπό του Χριστοῦ μιαιφονίας ἐτολμήθη τὸ μῦσος.

[04506]    Η αὐτοῦ τοῦ λαοῦ [ἡ ἀνομία]·

[04507]    συνάπτει γὰρ τῷ προδότῃ τὸν παράνομον λαὸν, καὶ ἁμαρτίαν τῶν πατέρων φησὶ τὸ ἀποκτεῖναι τοὺς προφήτας, κατὰ τὸ εἰρημένον ἀπὸ Κυρίου, οτι πᾶν αιμα δίκαιον ἐκχυθὲν ἀπὸ τοῦ Αβελ εως Ζαχαρίου τοῦ προφήτου ἐκ δικηθήσεται ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης.

[04508]    Μητέ ρα δὲ τοῦ ἀσεβοῦς λαοῦ τὴν πονηρὰν ἐκεί νην νοήσεις συναγωγὴν, τὴν πολλάκις πα ραπικράνασαν τὸν Θεόν.

[04509]    Πατέρων ἀρετὴ πολλάκις καὶ πλημμελήσαντας ὠνήσει παῖ δας, ὡς τοὺς Ιουδαίους τοῦ Αβραὰμ ἡ πίστις·

[04510]    πονηρία δὲ πατέρων τοῖς ὁμοίοις παισὶν ἐπάξει τὴν τιμωρίαν.

[04511]    Τοῦτο τοίνυν αἰνίττε ται ὁ προφητικὸς λόγος, οτι οἱ Ιουδαῖοι τὴν πανολεθρίαν ὑπομείναντες πρὸς ταῖς οἰκεί αις ἀσεβείαις, καὶ τῇ μνήμῃ τῶν πατρῴων κακῶν φανήσονται βδελυρότεροι.

[04512]    ^[108.15] Γενηθήτωσαν ἐναντίον Κυρίου δια παντὸς, καὶ ἐξολοθρευθείη ἐκ γῆς τὸ μνημό συνον αὐτῶν.

[04513]    Αντὶ τοῦ·

[04514]    Ταῦτα, φησὶ, τὰ ὑπ' αὐτῶν τολ μήματα παράνομα ἀεὶ θεώμενος ὁ Θεὸς, οὐδεμίας αὐτοὺς ἀξιώσει φείδους, ἀλλὰ πα νολεθρίᾳ παραδώσει·

[04515]    ἐξολοθρεύθη γὰρ ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον τῶν ἀρχόντων ἐκείνων, τῶν κατὰ τοῦ Κυρίου συστάντων, ὡς μηδὲ σπέρ μα αὐτῶν εἰς μνημόσυνον μεῖναι.

[04516]    ^[108.17] Καὶ ἠγάπησε κατάραν, καὶ ηξει αὐτῷ, καὶ οὐκ ἐθέλησεν εὐλογίαν, καὶ μα κρυνθήσεται ἀπ' αὐτοῦ.

[04517]    Εἰ τῷ ἀγαπῶντι τὴν κατάραν ερχεται ἡ κατάρα, δηλονότι καὶ τῷ ἀγαπῶντι τὴν εὐ λογίαν, ερχεται ἡ εὐλογία.

[04518]    Καὶ πάλιν, εἰ τῷ μὴ θέλοντι τὴν κατάραν, οὐκ ερχεται ἡ εὐλογία, καὶ τῷ μὴ θέλοντι τὴν κατάραν, οὐκ ερχεται ἡ κατάρα.

[04519]    Καὶ τίς θέλει ἐλθεῖν αὐτῷ κατάραν;

[04520]    Οὐδεὶς μὲν τῷ λόγῳ, πλὴν δὲ δι' ων πράττουσι, θέλουσι τὴν κατάραν.

[04521]    Εἰ γὰρ καὶ μὴ εθελον, οὐκ αν τι τῶν κατάρας ἀξίων κα τειργάσαιντο.

[04522]    Καὶ ὡσαύτως καὶ ἐπὶ τοῦ θέ λειν τὴν εὐλογίαν νοητέον·

[04523]    οὐ γὰρ ὁ λόγῳ θέλων τὴν εὐλογίαν, ουτος εὐλογεῖται, ἀλλ' ὁ παρέχων ἑαυτὸν αξιον τῆς εὐλογίας Κυ ρίῳ δι' εργων ἀγαθῶν.

[04524]    ^[108.19] Καὶ ἐνεδύσατο κατάραν, ὡς ἱμά τιον.

[04525]    Εἰ ἐνδύονται κατάραν, ὡς ἱμάτιον, οἱ λα λοῦντες πονηρὰ κατὰ τῆς ψυχῆς τοῦ Σωτῆ ρος, οἱ δὲ αἱρετικοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες πονη ρὰ κατὰ τῆς ψυχῆς τοῦ Χριστοῦ, ἀναιροῦν τες αὐτὸν, αρα ἐνδύσονται κατάραν, ὡς ἱμά τιον, καὶ διπλοΐδα αἰσχύνην αὐτῶν.

[04526]    Ωσ περ τοὺς Χριστὸν ἐνδυσαμένους διὰ τῶν κα κῶν ἐκδύει ὁ Σατανᾶς, ουτως καὶ τοὺς κα τάραν ἐκδυσαμένους διὰ τῶν ἀρετῶν ἐνδύει ὁ Χριστός.

[04527]    ^[108.22] Καὶ ἡ καρδία μου τετάρακται ἐν τός μου.

[04528]    Εἰ καὶ τετάρακταί μου ἡ καρδία, ἀλλ' οὐχ ωστε μου καὶ εξωθεν φθάσαι τὴν ταραχὴν αὐτῆς ἐπὶ λόγον η πρᾶξίν μου·

[04529]    τοιοῦτόν ἐσ τιν καὶ τό·

[04530]    Πρὸς ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐτα ράχθη.

[04531]    ^[108.23,24] Ωσεὶ σκιὰ ἐν τῷ ἐκκλῖναι αὐτὴν, ἀντανηρέθην, ἐξετινάχθην ὡσεὶ ἀκρίδες.

[04532]    Τὰ γόνατά μου ἠσθένησαν ἀπὸ νηστείας.

[04533]    Τὸ σφοδρὸν τῆς ἐπιβουλῆς τῶν ἀδικησάν των λέγει, τὴν κακουχίαν τὴν αφατον, καὶ τὴν παρ' ἑαυτοῦ πάλιν γενομένην ἐν τοῖς τοιούτοις σπουδήν.

[04534]    Τὰ γόνατά μου, φησὶν, ἠσθένησαν ἀπὸ νηστείας.

[04535]    Ορᾷς αὐτὸν οια κατασκευάζει οπλα πρὸς τὰς ἐπιβουλὰς καὶ πρὸς τὴν τοῦ αὐχμοῦ κακουχίαν, διὰ τούτων τὸν θάνατον παρεδήλωσε·

[04536]    σκιᾷ γὰρ, φησὶ, κλιθείσῃ καὶ ἀναιρεθείσῃ, παραπλησίως ἐδε ξάμην τοῦ βίου τὸ τέλος·

[04537]    ἀλλὰ καὶ δίκην ἀκρίδων ὑπὸ ἀνέμων ῥιπτομένων.

[04538]    καὶ τῇδε κἀκεῖσε περιφερομένων, ἀεὶ διετέλεσα.

[04539]    Απὸ νηστείας, οτε τεσσαράκοντα ἡμέραις ἐνήστησε καὶ τεσσαράκοντα νυξί.

[04540]    ^[108.25] Ειδοσάν με, ἐσάλευσαν κεφαλὰς αὐτῶν.

[04541]    Τοῦτο γέγονε κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ σταυ ροῦ·

[04542]    ἐκίνουν γὰρ οἱ Ιουδαῖοι τὰς κεφαλὰς αὐτῶν λέγοντες·

[04543]    Αλλους εσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι.

[04544]    ^[108.29-31] Ενδυσάσθωσαν οἱ ἐν διαβάλ λοντές με ἐντροπὴν, καὶ περιβαλέσθωσαν ὡς διπλοΐδα αἰσχύνην αὐτῶν.

[04545]    Εξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ σφόδρα ἐν στόματί μου, καὶ ἐν μέσῳ πολλῶν αἰνέσω αὐτόν·

[04546]    οτι παρέστη ἐκ δεξιῶν πένητος, τοῦ σῶσαι ἐκ τῶν κατα διωκόντων τὴν ψυχήν μου.

[04547]    Εντροπὴν ἐνδύονται οἱ ἐνδιαβάλλοντες τὸν δίκαιον.

[04548]    Ο μὲν Σαμουὴλ ἐνδύεται διπλοΐδα, ην πεποίηκεν αὐτῷ ἡ ανω Ιερου σαλὴμ, ητις ἐστὶ μήτηρ ἡμῶν·

[04549]    οἱ δὲ ἁμαρ τωλοὶ ἐνδύονται διπλοΐδα αἰσχύνην αὐτῶν.

[04550]    Η ἐξομολόγησις τὴν εὐχαριστίαν σημαί νει, ην ποιεῖται διὰ τῶν εἰς αὐτὸν πιστευόν των ἐθνῶν·

[04551]    κεφαλὴ γὰρ τῆς ἐκκλησίας τυγ χάνων, τὸν αὐτῆς οἰκειοῦται υμνον.

[04552]    Πα ρέστη δὲ Πατὴρ ἐκ δεξιῶν Υἱοῦ τοῦ πτωχεύ σαντος, ἀχώριστον τὴν οἰκίαν ποιησαμένου, διὰ τὴν τοῦ Υἱοῦ πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα ενωσιν, καν συνεχώρει τὸ πάθος, ἐπειδὴ δι' αὐτοῦ τὸ τοῦ κόσμου σωτήριον γίνεσθαι ε μελλεν.

[04553]    Αντὶ δὲ τούτων ἁπάντων ἀμοιβὰς ἀνατίθεται τῷ Θεῷ, τὴν ὑμνολογίαν, τὴν εὐ χαριστίαν, τὸ παράπασιν ἀπαγγέλλειν αὐτοῦ τὰ κατορθώματα, τὸ ἐν μέσῳ θεάτρῳ κήρυ κα γενέσθαι τῶν αὐτῷ ὑπαρξόντων.

[04554]    Τοῦτο γὰρ θυσία, τοῦτο προσφορὰ, τὸ τὰς εὐεργε σίας τοῦ Θεοῦ διὰ παντὸς ἐπὶ μνήμης φέ ρειν καὶ ἐγκολάπτειν τῇ διανοίᾳ, καὶ ἐπὶ στόματος ἀνακηρύττειν.

[04555]    Ει τίς ἐστι δε ξιὸς, ουτος πάντως καὶ ἐν δεξιᾷ παρίσταται τῷ δικαίῳ·

[04556]    εἰ δέ τις ἐν δεξιᾷ παρίσταταί τι νι, ουτος οὐ πάντως ἐστὶ καὶ δεξιός·

[04557]    καὶ γάρ·

[04558]    Ο διάβολος, φησὶ, στήτω ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ.

[04559]    ^[109.1-6] Ειπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου·

[04560]    Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, εως αν θῶ τοὺς ἐχ θρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.

[04561]    Ράβ δον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι Κύριος ἐκ Σιὼν, κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου.

[04562]    Μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμε ώς σου, ἐν τοῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου, ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε.

[04563]    Ωμοσε Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται·

[04564]    Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

[04565]    Κύριος ἐκ δεξιῶν σου, συ νέθλασε ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς.

[04566]    Κρινεῖ ἐν τοῖς εθνεσι, πληρώσει πτώματα, συνθλάσει κεφαλὰς ἐπὶ γῆς πολλῶν.

[04567]    Χάριτι Θεοῦ αὐτοῦ μὲν ἀκούει ὁ προφήτης α ειπε Χριστῷ, ἐν τοῖς πρώτοις δύο στίχοις καὶ τοῖς μετὰ τὸν τρίτον τέτταρσι·

[04568]    κινούμε νος δὲ ὑπὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, λέγει τὰ ἐκ προσώπου αὐτοῦ τρία στιχία τοῖς μετὰ τὸν εβδομον.

[04569]    Εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν καὶ Θεὸν τὸν Χριστὸν ειρηται, τὸν μονογενῆ καὶ πρωτό τοκον·

[04570]    πρωτότοκον μὲν κατὰ τὴν σάρκα, μονογενῆ δὲ κατὰ τὴν θεότητα·

[04571]    εις γὰρ σὺν ἀμφοτέροις καὶ Υἱὸς καὶ Κύριος.

[04572]    Επιτρέ πεται δὲ καθίσαι οὐχ ὡς μονογενὴς, κατὰ τοῦτο γὰρ συναΐδιος, ἀλλὰ ὡς πρωτότοκος καὶ κληρονόμος.

[04573]    ∆ηλωθέντος γὰρ διὰ τοῦ προλαβόντος ψαλμοῦ τοῦ πάθους, νῦν τὰ μετὰ τὴν ἀνάληψιν ὁ παρὼν προθεσπίζει.

[04574]    Τοῦτο καὶ Πέτρος εἰς τὸν Κύριον ἐξελά βετο, καὶ αὐτὸς ὁ Σωτὴρ, οὐκ ἐκβάλλων τὸ ειναι υἱὸν τοῦ ∆αυὶδ τὸν Χριστὸν, ἀλλὰ τῷ ὁμολογουμένῳ τὸ ἀγνοούμενον προστιθείς·

[04575]    (Τὸ μὲν γὰρ ειναι υἱὸν τοῦ ∆αυὶδ τὸν Χριστὸν οἱ Φαρισαῖοι ἐγίνωσκον, οτι δὲ κύριος ην τοῦ ∆αυὶδ ἠγνόουν).

[04576]    Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἀντὶ τοῦ·

[04577]    μετέδωκε τῷ Κυρίῳ μου ὁ Κύριος τῆς ἐκ δεξιῶν καθέδρας, μετέδωκε δὲ διὰ τὴν σάρκα, τὴν μὴ εχουσαν τοῦτο πρὸ τού του, οὐ διὰ τὴν θεότητα, τὴν ἐκ φύσεως τοῦτο κεκτημένην.

[04578]    Οὐδεὶς γὰρ τῷ εχοντι δίδωσι α εχει·

[04579]    καὶ Ιουδαίων γὰρ ψιλὸν αν θρωπον αὐτὸν ὑπολαμβανόντων, ὡς ἐκ ∆α υὶδ εδειξεν, αὐτὸς Κύριος ων διὰ τὴν θεό τητα ἐν εὐαγγελίοις.

[04580]    Τὸ δὲ εως αν θῷ, οὐ κατὰ περιορισμὸν, ἀλλὰ κατὰ περιουσίαν λέγει, οὐ δὲ γὰρ εως τότε κάθηται, εως τεθῶσιν οἱ ἐχθροὶ ὑποκά τω, μετὰ δὲ τοῦτο τῆς τιμῆς ἐξίσταται·

[04581]    εδει γὰρ αὐτὸν μᾶλλον, τοῦ πολέμου ἐνεστῶτος, ιστασθαι καὶ ἀγωνιᾶν, ινα καὶ ἀνθρωπίνως ειπω, μετὰ δὲ τὴν νίκην κατῆσθαι.

[04582]    Αλλ' ο περ ειπον, κατὰ περιουσίαν τοῦτο καὶ ἐπί τασιν λέγει, ὡς τό·

[04583]    Εγώ εἰμι, καὶ εως ου γηράσητε, ἐγώ εἰμι·

[04584]    οὐ γὰρ μετὰ τὸ γηρᾶ σαι Ιουδαίους, οὐκ εμελλεν εσεσθαι.

[04585]    Εἰς τό·

[04586]    ἐκ δεξιῶν μου, ἐπεὶ εστι τι καὶ ἐξ εὐωνύμων τοῦ Θεοῦ, παραθησόμεθα ἐκ τῆς τρίτης τῶν βασιλειῶν ταῦτα·

[04587]    Ειδεν Θεὸν Ισραὴλ καθήμενον ἐπὶ θρόνον αὐτοῦ, καὶ πᾶσα ἡ στρατειὰ τοῦ οὐρανοῦ εἱστήκει περὶ αὐτὸν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ ἀριστερῶν.

[04588]    Ιδε εἰ δύναται τό·

[04589]    Κάθου ἐκ δεξιῶν μου εἰρῆσθαι, ὡς τό·

[04590]    Οὐκ οιδατε τί αἰτεῖσθε.

[04591]    Τὸ δὲ καθί σαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων, οὐκ εσ τιν ἐμὸν τοῦτο δοῦναι, ἀλλ' οις ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου.

[04592]    Ειρηται δὲ τοῦτο, οὐχ οτι ὁ Θεὸς εχει δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ, ὁ ἀσχη μάτιστος καὶ πάντα πληρῶν.

[04593]    Εως αν θῷ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου·

[04594]    ἐχθρὸς διαφερόντως μέν ἐσ τιν ὁ διάβολος καὶ οἱ τούτου διάκονοι δαίμο νες, πρὸς δὲ τούτοις καὶ οἱ τοῖς θείοις αὐτοῦ κηρύγμασιν ἀντιπίπτοντες, Ιουδαῖοι καὶ Ελληνες.

[04595]    Τὸ δὲ εως οὐ χρόνου σημαντικὸν, ἀλλ' ἰδίωμα τῆς γραφῆς ἐπὶ τοῦ ἀδιαλείπ τως ἀεὶ τίθεσθαι.

[04596]    ^[109.7] Εκ χειμάῤῥου ἐν ὁδῷ πίεται, διὰ τοῦτο ὑψώσει κεφαλήν.

[04597]    Ζητήσεις τὸν ἐκ χειμάῤῥου ἐν ὁδῷ πίνον τα Κύριον, καὶ διὰ τὸ πίνειν ἐκ χειμάῤῥου ἐν ὁδῷ ὑψοῦντα τὴν κεφαλὴν, οιμαι, ἐκείνου ἀφ' ου ἐκ χειμάῤῥου οντως πίνει.

[04598]    Εἰ διὰ τοῦτο ὑψώσει τὴν κεφαλὴν αὑτοῦ ὁ Χρισ τὸς, ἐπειδὴ ἐκ τοῦ χειμάῤῥου τοῦ ἐν τῇ ὁδῷ επιεν υδωρ, τάχα ὁ χείμαῤῥος τὸν ἐν τῷ βίῳ τούτῳ θάνατον αὐτοῦ σημαίνει, ον ἐν εὐαγ γελίοις ποτήριον ὀνομάζει·

[04599]    Πάτερ, λέγων, εἰ δύνατόν ἐστι, παρελθέτω τὸ ποτήριον τοῦτο.

[04600]    Καὶ πάλιν·

[04601]    Οταν ὑψωθῶ, φησὶν ὁ Σωτὴρ, εἱλκύσω πάντα πρὸς ἐμαυτόν.

[04602]    ^[110.1] Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ολῃ καρδίᾳ μου, ἐν βουλῇ εὐθέων καὶ συναγωγῇ.

[04603]    Βουλὴ καὶ συναγωγὴ εὐθέων γενεά ἐστιν εὐθέων.

[04604]    Ειποι δ' αν τις·

[04605]    ∆ός μοι βουλὴν εὐ θέων, ἑκάστου τῶν ἐν τῇ βουλῇ οντος εὐ θείᾳ, ὁμοίως καὶ συναγωγὴν, καὶ ἐξομολογή σομαι ἐν ολῃ καρδίᾳ αὐτοῖς.

[04606]    Εστιν αγιος, εστιν εὐθεῖα γραμμὴ, ητις ἐξ ισου τοῖς ἐφ' ἑαυτῆς σημείοις κεῖται.

[04607]    Οὐκ ἐγὼ δὲ μόνος, ἀλλὰ καὶ σὺν ἐμοὶ τῶν εὐσεβῶν ὁ σύλλογος, κατ' ἐκεῖνον [ειπον·

[04608]    Μεγάλα τὰ εργα Κυ ρίου], ἐξεζητημένα πάντα τὰ θελήματα αὐ τοῦ.

[04609]    ^[110.3] Εξομολόγησις καὶ μεγαλοπρέπεια, τὸ εργον αὐτοῦ, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μέ νει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

[04610]    Εἰ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶ να τοῦ αἰῶνος, οἱ δὲ δίκαιοι διὰ τὴν δικαιο σύνην ὀνομάζονται δίκαιοι, καὶ αὐτοὶ αρα μένουσιν εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος·

[04611]    καλῶς ουν καὶ ὁ Παῦλος ειπεν·

[04612]    Ημεῖς δὲ πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.

[04613]    ^[110.10] Αρχὴ σοφίας φόβος Θεοῦ, σύνεσις δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖς ποιοῦσιν αὐτήν.

[04614]    Σύνεσις ἀγαθὴ δίδοται τοῖς ποιοῦσι δηλο νότι τὴν ἀρχὴν τῆς σοφίας, ωσπερ τῆς ὁδοῦ τῆς ἀγαθῆς·

[04615]    αὐτὴ δέ ἐστιν ἡ θεωρία τῆς ἀληθείας·

[04616]    ἀρχὴ τὸ ποιεῖν τὰ δίκαια ὑπάρ χει·

[04617]    ουτως ἀρχὴ καὶ εἰσαγωγὴ εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ σοφίαν, οὐκ αλλην ουσαν τῆς θεωρίας τῆς ἀληθείας, ὁ θεῖός ἐστι φόβος, ὁ αὐτὸς ων τοῖς πρακτικοῖς, δικαίοις ὀνομαζομένοις·

[04618]    ονπερ ουν εχει λόγον τὸ ποιεῖν τὰ δίκαια πρὸς τὴν ὁδὸν, τοῦτον ὁ τοῦ Θεοῦ φόβος πρὸς τὴν σοφίαν.

[04619]    ^[111.1] Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφό δρα.

[04620]    Η ὑπόθεσις τοῦ ριαʹ ψαλμοῦ ἐστιν αυτη.

[04621]    ∆ι' ολου τοῦ ψαλμοῦ διδασκόμεθα τίνα πρό σεστι τοῖς φοβουμένοις τὸν Κύριον·

[04622]    ει τινι οὐ πρόσεστι ταῦτα, οὐ φοβεῖται τὸν Κύριον.

[04623]    Φοβούμενος τὸν Κύριον, εως τοῦ σφόδρα, [ἰστέον] τῷ τέλει τοῦ πρὸ τούτου ψαλμοῦ ε πεσθαι τὸ προοίμιον καὶ ωσπερ εν σῶμα ειναι συνεχὲς καὶ συνημμένον·

[04624]    ἐκεὶ μὲν γὰρ ἀρ χὴ σοφίας, φησὶ, φόβος Θεοῦ·

[04625]    ἐνταῦθα δὲ, μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ἑτέροις μὲν ῥήμασι, τοῖς αὐτοῖς δὲ νοήμα σι παιδεύων τοῦ Θεοῦ τὸν φόβον.

[04626]    Εκεῖ μὲν γὰρ αὐτὸν σοφὸν εφη ειναι, ἐνταῦθα δὲ μα κάριον·

[04627]    τὸ δὲ οντως μακάριον τοῦτο, ωστε γε αλλα πάντα ματαιότης τε καὶ σκιὰ καὶ ψιλὰ πράγματα, καν πλοῦτον ειπῃς, καν δυ ναστείαν.

[04628]    Ειτα ἐπειδὴ δαίμονες αὐτὸν δε δοίκασι, καὶ φρίττουσι, ινα μὴ νομίσῃς τοῦ το μόνον ἀρκεῖν εἰς σωτηρίαν, οπερ ανω πεποίηκε τοῦτο, καὶ ἐνταῦθα ποιεῖ.

[04629]    Καθάπερ γὰρ ἐκεῖ εἰπών·

[04630]    Αρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, ἐπήγαγε·

[04631]    Σύνεσις δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖς ποι οῦσιν αὐτὴν, τοῖς δόγμασι τὴν συμβαίνου σαν πολιτείαν ἀπαιτῶν·

[04632]    ουτω καὶ ἐνταῦθα εἰπὼν τὸν φόβον, οὐκ ἐκεῖνον μόνον λέγει τὸν ἀπὸ τῆς γνώσεως, ον καὶ δαίμονες εχου σιν, ἀλλὰ καὶ τοῦτο προτίθησι λέγων·

[04633]    ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα.

[04634]    Τοῦτο ειπε, βίον ἀπαιτῶν καὶ πολιτείαν ἀκριβωμέ νην καὶ ψυχὴν φιλόσοφον.

[04635]    ^[111.5] Χρηστὸς ἀνὴρ ὁ οἰκτίρμων καὶ κι χρῶν·

[04636]    οἰκονομήσει λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει.

[04637]    Οτι τὸ δανεῖν ἐν εθνεσι πολλοῖς τροπο λογεῖται εἰς λόγων κατασκευάσεις ἐκ τοῦ ἐπιφέρεσθαι τό·

[04638]    Χρηστὸς ἀνὴρ ὁ οἰκτίρμων καὶ κιχρῶν, καὶ τό·

[04639]    Οἰκονομήσει τοὺς λό γους αὐτοῦ ἐν κρίσει.

[04640]    Χρηστέον τῷ ῥητῷ πρὸς τοὺς ἀπερισκέπτως ἐκφέροντας μυσ τήρια θείας γραφῆς ἀδιακρίτως.

[04641]    Καὶ γὰρ ὁ Παῦλός φησιν·

[04642]    Ουτως ἡμᾶς λογιζέσθω αν θρωπος, ὡς οἰκονόμους καὶ ὑπηρέτας μυστη ρίων Θεοῦ.

[04643]    ^[111.7,8] Απὸ ἀκοῆς πονηρᾶς οὐ φοβηθήσε ται, ἑτοίμη ἡ καρδία αὐτοῦ ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον·

[04644]    ἐστήρικται ἡ καρδία αὐτοῦ, οὐ μὴ φοβηθῇ, εως ου ἐπίδῃ ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐ τοῦ.

[04645]    Πονηρὰ ἀκοὴ, τῶν ἑτεροδόξων ειη αν δι δασκαλία, ἀφ' ης οὐ φοβηθήσεται ὁ ἐπιστή μων καὶ ἐπιστημόνως φοβούμενος Κύριον.

[04646]    Ουτε ἀπειλὰς θείσει, ουτε ἀγγελία φόβον ἱκανὸν ἐμποιήσει.

[04647]    Ο δὲ Σύμμαχος ουτως ειρηκεν τὴν ἑτοίμην ἑδραίαν.

[04648]    Βεβαίαν γὰρ καὶ ἑδραίαν εχει τὴν εἰς Θεὸν ἐλπίδα, καὶ διὰ τοῦτο τοιούτων θορύβων καταφρονεῖ.

112.

[04649]    π Αλληλούϊα.

[04650]    Ηθικὸς καὶ ουτος καὶ εἰς ὠφέλειαν συγ γεγραμμένος·

[04651]    διεγείρει γὰρ πάντας εἰς ὑμ νῳδίαν τοῦ εὐεργέτου.

[04652]    Εν τούτῳ διδάσ κεται ὁ λαὸς ὁ νεὸς ἀδιάλειπτον τὸν υμνον προσφέρειν τῷ λυτρωσαμένῳ·

[04653]    ἀλλὰ δὲ καὶ τῶν ἐθνῶν πάντων κατασημαίνει τὴν κλῆσιν, ους καὶ παῖδας καλεῖ, διὰ τὸ ἀρτιγενὲς τῆς κατὰ ψυχὴν ἡλικίας, η παῖδας τουτέστι δού λους αἰνίττεται.

[04654]    ^[112.1,2] Αἰνεῖτε, παῖδες, Κύριον, αἰνεῖτε τὸ ονομα Κυρίου·

[04655]    ειη τὸ ονομα Κυρίου εὐ λογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εως τοῦ αἰῶνος.

[04656]    ∆ιδάσκει τοὺς νέους τί δεῖ αἰνεῖν, ατε ἀ πάλους καὶ μήπω εχοντας γεγυμνασμένην τὴν πρὸς τὰ τοιαῦτα εξιν.

[04657]    Πῶς ουν αἰνεῖν δεῖ;

[04658]    Ειη τὸ ονομα Κυρίου εὐλογημένον.

[04659]    Η παισὶν ἀπεικάζει τοὺς διὰ τὸ νεαρὸν τῆς κα τὰ Θεὸν ἡλικίας ἐν ψυχῇ νεωμένους, ους ἐπὶ τὸν αινον καλεῖ τοῦ Θεοῦ.

[04660]    Ακύλας δὲ καὶ Σύμμαχος δούλους ἀντὶ τοῦ παῖδες ἐξέδω καν.

[04661]    ∆ούλων γὰρ οὐ διαφέρουσι παῖδες, φό βῳ δουλείας παιδαγωγούμενοι·

[04662]    διὸ φοβουμέ νους Κύριον αὐτοὺς ειπεν ὁ πρὸ τούτου ψαλ μός.

[04663]    Απλῶς δὲ καὶ χωρὶς προσθήκης οἱ νέοι παῖδες καλοῦνται·

[04664]    οἱ δὲ δοῦλοι, παῖδες τι νῶν.

[04665]    Η παῖδας καλεῖ, ὡς ἀκμάζειν ὀφεί λοντας περὶ τοὺς υμνους.

[04666]    ∆ιὰ δὲ τοῦ·

[04667]    Ειη τὸ ονομα Κυρίου εὐλογημένον, δηλοῖ ὡς εἰ καὶ τὴν φύσιν αὐτοῦ ἀγνοεῖτε, ἀλλὰ δεῖ, ὡς ὑπ' αὐτοῦ τὸ ειναι λαβόντας, τὸ αὐτοῦ ὑμνεῖν ονομα, οπερ αἰώνιον εχει τὴν εὐλογίαν καὶ ἀδιάδοχον.

[04668]    ^[112.3] Απὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν αἰνετὸν τὸ ονομα Κυρίου.

[04669]    Εἰπὼν δὲ ἀνωτέρω χρόνον, ἐν τούτοις λέ γει καὶ τόπον, οτι ἐν παντὶ χρόνῳ καὶ ἐν παντὶ τόπῳ ὑμνεῖσθαι ὀφείλει·

[04670]    η τὴν μετὰ ἐνανθρώπησιν τοῖς εθνεσι παρασχεθεῖσαν θεογνωσίαν τὸ ῥητὸν προθεσπίζει, μεθ' ην ἐπλήσθη πᾶσα ἡ γῆ τοῦ γνῶναι τὸν Κύριον.

[04671]    Η θάλασσα ειδε καὶ εφυγεν·

[04672]    ὁ Ιορδάνης ἀνεχώρησεν εἰς τὰ ὀπίσω.

[04673]    Τὰ ορη ἐσκίρτησαν ὡσεὶ κριοὶ, καὶ οἱ βουνοὶ ὡς αρ νια προβάτων.

[04674]    ∆ηλοῦν εοικεν ὡς μετέχει τινὸς αἰσθή σεως ἡ πᾶσα κτίσις, ἀντιληπτικῆς τῆς θείας δυνάμεως, καν αψυχος ῃ, ὡς καὶ χαίρειν, ἐπιβαίνοντος αὐτῆς τοῦ Θεοῦ, τῆς τε χαρᾶς μονονουχὶ τὴν αἰτίαν λεγούσης.

[04675]    Η δὲ Μωϋ σέως μόνον διδάσκει ἡ γραφὴ, οτι Κύριος ἐν Σινᾷ ωφθη, καὶ ἐπέφανεν ἐξ ορους Χω ρὴβ, καὶ αγγελοι μετ' αὐτοῦ.

[04676]    Καὶ ἀνέβη, φη σὶ, Μωϋσῆς εἰς τὸ ορος, καὶ ειδε τὰ ιχνη ενθα εἱστήκεσαν οἱ πόδες τοῦ Θεοῦ·

[04677]    καὶ ὡς ολοις τεσσαράκοντα ετεσι τοῦ λαοῦ οἰκοῦντος τὴν ερημον, συνεῖν αὐτοῖς τὸ θεῖον ἐπιβαῖνον ορεσι καὶ βουνοῖς·

[04678]    νυνὶ δὲ καὶ τὴν ἐκ τῆς αἰσθήσεως λόγος ὑποφαίνει χαράν.

[04679]    ^[113.10] Μήποτε ειπωσι τὰ εθνη·

[04680]    Ποῦ ἐστὶν ὁ Θεὸς αὐτῶν.

[04681]    Ενθα τὸ Ποῦ λέγεται, ἐκεῖ καὶ τὸ πότε·

[04682]    τὸ μὲν γὰρ τόπου ἐστὶ σημαντικὸν, τὸ δὲ χρόνου.

[04683]    Εἰ δὲ χρόνος οὐ λέγεται ἐπὶ Θεοῦ (ποιητὴς γὰρ χρόνων ἐστὶν), οὐκοῦν οὐδὲ τὸ Ποῦ ῥηθήσεται ἐπ' αὐτοῦ·

[04684]    δημιουργὸς γὰρ καὶ τόπων ἐστὶν, ειγε καὶ ὁ τόπος αὐτὸς τῆς σωματικῆς ἐστι φύσεως.

[04685]    ^[113.11] Ο δὲ Θεὸς ἡμῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ.

[04686]    Πάντα οσα θέλησεν, ἐποίησε.

[04687]    Οὐ τὸν μὲν Κύριον ὡς ην αἱ νοεραὶ καὶ αγιαι δυνάμεις ἐπίστανται·

[04688]    τὸν δὲ Κύριον ὡς ανθρωπον γινώσκουσι καὶ οἱ ανθρωποι.

[04689]    Εντεῦθεν γινώσκομεν οτι οσα βούλεται ὁ Θεὸς, ταῦτα καὶ δύναται·

[04690]    πάντα γὰρ, φησὶν, α ἐθέλησεν ὁ Θεὸς, ἐποίησεν·

[04691]    οὐκ ει τι δὲ δύναται, τοῦτο πάντως καὶ βούλεται·

[04692]    νε κρῶν μὲν ἀνάστασιν δύναται ποιῆσαι νῦν, οὐ βούλεται δέ·

[04693]    καὶ πάλιν ἐνανθρωπῆσαι, ἀλλ' οὐ βούλεται.

[04694]    ^[113.13] Στόμα εχουσι, καὶ οὐ λαλήσουσιν·

[04695]    ὀφθαλμοὺς εχουσι, καὶ οὐκ οψονται κτλ.

[04696]    Οὐ ταὐτὸν αισθησις καὶ αἰσθητήριον, οὐ δὲ αἰσθητικόν τε καὶ αἰσθητόν.

[04697]    Αισθησις μὲν γάρ ἐστιν ἡ δύναμις καθ' ην εἰώθαμεν ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ὑλῶν.

[04698]    Αἰσθητήριον δὲ, τὸ οργανον ἐν ῳ καθίδρυται αυτη.

[04699]    Αἰσθητι κὸν δὲ τὸ ζῶον τὸ κεκτημένον τὰς αἰσθή σεις.

[04700]    Αἰσθητὸν δὲ τὸ πεφυκὸς ταῖς αἰσθή σεσιν ὑποπίπτειν.

[04701]    Αλλ' οὐχ ουτως ἐπὶ τῶν εἰδώλων·

[04702]    πάντων μὲν γὰρ τούτων ἐστήρην ται·

[04703]    μόνα δὲ εχει τὰ τῶν φυσικῶν αἰσθητη ρίων μιμήματα, οιον ὀφθαλμοὺς καὶ ωτα καὶ ῥῖνας καὶ τὰ ἑξῆς.

[04704]    ^[113.19] Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, ηλπι σαν ἐπὶ Κύριον·

[04705]    βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν.

[04706]    Εν μὲν τῇ πρὸς πολεμίους μαχῇ τὸν Κύ ριον εχομεν βοηθὸν, ἐν δὲ τοῖς οἰκείοις πράγμασι τοῖς τε κατὰ ψυχὴν καὶ κατὰ σῶ μα, αὐτὸν εχομεν εὐλογοῦντα ἡμᾶς, ὡς ἐ παρκεῖν ἡμῖν ἀντὶ παντὸς καλοῦ τε καὶ ἀ γαθοῦ.

[04707]    ^[113.22] Εὐλόγησε τοὺς φοβουμένους, τοὺς μικροὺς μετὰ τῶν μεγάλων.

[04708]    Οὐδὲ εν εθνος, φησὶν, ερημον εὐλογίας ην, ἀλλ' εἰς πάντας ἐτέτατο αυτη.

[04709]    ^[114.2] Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις μου ἐπικαλέ σομαι.

[04710]    Καὶ ποίαις ἡμέραις, η ταῖς τοῦ ἀγῶνος, οτε καὶ ἐκινδύνευσεν αὐτοῦ ἡ ψυχή;

[04711]    ^[114.4] Ω Κύριε, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου.

[04712]    Εἰρηκὼς ἀνωτέρω οτι καὶ ἐπικαλέσομαι ἐν ταῖς ἡμέραις μου, τίς ἡ ἐπίκλησις, διδάσ κει.

[04713]    Καὶ ποία αὐτὴ, η τό·

[04714]    ω Κύριε, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου;

[04715]    ειπε δὲ ταῦτα, εἰδὼς ὡς ἐ λεήμων ἐπακούσεται.

[04716]    ^[114.7] Επίστρεψον, ψυχή μου, εἰς τὴν ἀ νάπαυσίν σου.

[04717]    Ωσπερ ὁ νοσῶν ἐπιστρέφει πρὸς τὴν ὑ γιείαν, ουτω καὶ ἡ ψυχὴ εἰς τὴν ἀνάπαυσιν αὐτῆς.

[04718]    Η δὲ τοῦτο·

[04719]    ην αρα ποτὲ ἐν τῇ ἀνα παύσει αὐτῆς ἡ ψυχή·

[04720]    καὶ γὰρ ὁ νοσήσας ἐν τῇ ὑγιείᾳ ὑπῆρχέ ποτε.

[04721]    Τοῦτο καὶ ὁ ἀ πόστολος λέγει τῷ·

[04722]    Θέλω ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ ειναι.

[04723]    Η γὰρ ἀνάλυσις τῶν ὑποστρεφόντων ἐπὶ τὸν πρότερον αὐτῶν τόπον ἐστιν.

[04724]    ^[115.2] Πᾶς ανθρωπος ψευδής.

[04725]    Εφ' οσον ανθρωπός τίς ἐστι, ψεύστης ἐσ τίν.

[04726]    Εὰν δὲ ἀπιστῆται τὸ ειναι ανθρωπος, οὐκ εστι ψεύστης, ἀλλὰ ἀληθευτής ἐστι.

[04727]    Εἰ ανθρωπός ἐστι καὶ ὁ ∆αυὶδ, ψεύστης ἐσ τὶν, εἰ δὲ ψεύστης, λέγων ἑαυτὸν ψεύστην, οὐκ εστι ψεύστης, ἀλλ' ἀληθευτής ἐστιν.

[04728]    Εἰ δὲ ἀληθευτής ἐστιν, ἀληθευτής ἐστιν λέγων ἑαυτὸν ψεύστην·

[04729]    ανθρωπος ων, ψεύστης ἐσ τίν.

[04730]    Περιεγράφη αρα ὁ λόγος εἰς ἀμφότερα, καὶ εἰς τὸ ειναι αὐτὸν ἀληθευτὴν, ἐὰν αν θρωπος ῃ, καὶ εἰς τὸ ειναι αὐτὸν ψεύστην.

[04731]    Καὶ καλεῖται ὁ λόγος ουτος παρὰ τοῖς δια λεκτικοῖς απορος.

[04732]    Ολου τοῦ ψαλμοῦ ἐν βραχεῖ ἡ διάνοια·

[04733]    πολλοὶ μὲν οἱ ἐν ἀνθρώ ποις λόγοι, καὶ πολλὰ πολλοῖς πεφιλοσόφη ται ἐξετάζουσι τὰ περὶ τῆς ἀληθείας κτλ.

[04734]    ^[117.1] Εξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, οτι ἀγα θὸς, οτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ελεος αὐτοῦ.

[04735]    Επεὶ ἀγαθὸς ων ὁ Θεὸς, βούλεται τὴν με τάνοιαν τοῦ ἁμαρτωλοῦ, μηδὲ τὸν θάνατον αὐτοῦ, ὡσεὶ ὑπεύθυνοι ἁμαρτίαις ἐστὲ, τὴν ἐκ μετανοίας ἐξομολόγησιν ἐπ' αὐτὸν ποιή σατε, καὶ εξετε αὐτὸν ἀφιέντα ων ἐξομολο γεῖσθε·

[04736]    ὁ γὰρ ελεος αὐτοῦ διηνεκής ἐστι.

[04737]    ^[117.7] Κύριος ἐμὸς βοηθὸς, κἀγὼ ἐπόψο μαι τοὺς ἐχθρούς μου.

[04738]    Οτι διδάσκεται ὁ Χριστοῦ λαὸς, προσδο κεῖν μὲν ἐπιβουλὰς ἀνθρώπων, μὴ πτήσσειν δὲ, μηδ' ἀγωνιᾶν, ἀλλὰ λέγειν·

[04739]    Κύριος ἐμοὶ βοηθός·

[04740]    ἐχθροὺς δὲ αὐτοῦ νοήσεις τοὺς ἀν τικειμένους αὐτῷ διὰ τὴν εὐσεβῆ γνῶσιν, καὶ τὴν κατὰ Θεὸν πολιτείαν, η καὶ τοὺς πονηροὺς δαίμονας.

[04741]    ^[117.8] Αγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ Κύριον η πεποιθέναι ἐπ' ανθρωπον.

[04742]    Ανθρωπον λέγει ἡ γραφὴ τὸν διάβολον, οτι ἐχθρὸς ανθρωπος εσπειρε τὰ ζιζάνια.

[04743]    ^[117.19,20] Ανοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύ νης·

[04744]    εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς, ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ.

[04745]    Αυτη ἡ πύλη τοῦ Κυρίου, δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ.

[04746]    Καὶ ἐν αλλοις λεχθείη αν·

[04747]    Αυτη ἡ πύλη τοῦ Κυρίου, σώφρονες εἰσελεύσονται ἐν αὐ τῇ.

[04748]    Καὶ ἐν αλλοις·

[04749]    Ανδρεῖοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ.

[04750]    Καὶ ἐν αλλοις·

[04751]    Σοφοὶ εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ.

[04752]    Ως ἀνοίγονται πύλαι δικαιοσύ νης, ουτω καὶ σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας καὶ ἀγάπης·

[04753]    διὰ γὰρ τούτων τῶν πυλῶν εἰσέρ χεται νοῦς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

[04754]    ^[117.21] Εξομολογήσομαί σοι, οτι ἐπήκου σάς με, καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν.

[04755]    Οὐχ ἁπλῶς ἐπήκουσε, ἀλλὰ πρότερον παιδεύσας καὶ βελτίω ποιήσας·

[04756]    διὸ καὶ εὐ χαριστεῖ, οὐχ ὑπὲρ ων ἠκούσθη, ἀλλ' ὑπὲρ ων ἐπαιδεύθη, καὶ πανταχοῦ πολὺ παρ' αὐ τῷ τὸ τῆς εὐχαριστίας ειδος, οπερ εἰπὼν καὶ λέγων οὐ παύσομαι·

[04757]    τοῦτο μάλιστα θυ σία καὶ προσφορά.

[04758]    ^[117.22] Λίθον ον ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδο μοῦντες, ουτος ἐγεννήθη εἰς κεφαλὴν γω νίας.

[04759]    Οτι μὲν εἰς Χριστὸν τὸ εἰρημένον παντί που δῆλον.

[04760]    Εἰ δὲ μὴ, δοκεῖ ἐξ αὐτῆς ἠρτῆσ θαι τῆς ἱστορίας, ἀλλ' οτι μέσην διακόψασα τὴν ἀκολουθίαν ἡ προφητεία ἐπεισῆλθε, θαυμαστὸν οὐδέν.

[04761]    Ουτως αἱ πλείους τῶν προφητειῶν εἰσὶν ἐν τῇ παλαιᾷ.

[04762]    Οἰκοδομοῦν τας δὲ [νόει] τοὺς διδασκάλους τῶν Ιουδαί ων, οτι ἀπεδοκίμαζον αὐτὸν λέγοντες·

[04763]    Σα μαρείτης ει, καὶ δαιμόνιον εχεις.

[04764]    Καὶ πά λιν·

[04765]    Ουτος οὐκ ἐστὶν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ πλανᾷ τὸν οχλον.

[04766]    Αλλ' ομως ουτος ὁ ἀπο δοκιμασθεὶς, ουτος ἐφάνη δόκιμος, ὡς γενέσ θαι κεφαλὴν γωνίας·

[04767]    οὐ γὰρ πᾶς λίθος εἰς γωνίαν ἐπιτήδειος, ἀλλ' ὁ δοκιμώτατος καὶ ἐξ ἑκατέρας πλευρᾶς τοὺς τοίχους συνδῆσαι δυνάμενος.

[04768]    Ο τοίνυν λέγει ὁ προφήτης, τουτέστιν, οτι ὁ ἀποδοκιμασθεὶς παρὰ τῶν Ιουδαίων, καὶ ἐξουδενωθεὶς, ουτος ἐφάνη θαυμαστὸς, ωστε μὴ μόνον οἰκοδομὴν ὑφῆναι, ἀλλὰ συνδῆσαι δύο τοίχους, τοὺς ἐξ Ιουδαίων καὶ Ελλήνων πιστεύσαντας, περὶ τούτων ελε γε καὶ αὐτός·

[04769]    Καὶ αλλα πρόβατα εχω, α οὐκ εστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης, κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν.

[04770]    Γωνία ἐστὶ διδασκαλία τοῦ Σω τῆρος ἡμῶν Ιησοῦ Χριστοῦ, τὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς εἰρηνεύοντος.

[04771]    Η συναφὴ τῶν δύο γωνιῶν παρὰ τοῦ Σωτῆρος ἡ μαρτυρία γεγένηται·

[04772]    Ουτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπη τός.

[04773]    ^[117.23] Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὐτὴ, καὶ εστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

[04774]    Οὐκ ην ἀνθρώπινον τὸ γενόμενον, φησὶν, οὐκ ην ἀγγέλων, οὐκ ἀρχαγγέλων, τὸ τοι αύτην πῆξαι γωνίαν.

[04775]    Τίς ἐστι θαυμαστή;

[04776]    ἡ γωνία, ἡ σύνοδος τῶν δύο ἐθνῶν, ἡ εἰς τὴν εὐσέβειαν.

[04777]    ∆ιὰ τί ειπεν, ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

[04778]    οὐ γὰρ πᾶσίν ἐστι τὸ θαῦμα κατάδηλον.

[04779]    Τίς γὰρ οὐκ αν ἐκπλαγείη, οτε ενθα ἐσταυρώθη ὁ Χριστὸς, ἐκεῖ προσκυνεῖται ὁ Χριστὸς, καὶ πᾶσαν.

[04780]    τὴν οἰκουμένην παρέδραμεν ὁ λόγος, συνάπτων τῇ ἀληθείᾳ απαντας;

[04781]    Εστι μὲν ουν καὶ τοῖς ὁπωσοῦν ἐξετάζουσι θαυμαστὴ, πολλῷ δὲ ἀκριβέστερον τοῖς πιστεύουσι.

[04782]    ∆ιὰ τοῦτο φησὶν, ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

[04783]    Ταύτης δὲ τῆς χάριτος χορηγὸς ὁ Θεὸς, ἡμεῖς δὲ τὴν αῤῥητον φιλανθρωπίαν θαυμάζωμεν.

[04784]    ^[117.24] Αυτη ἡ ἡμέρα ην ἐποίησεν ὁ Κύ ριος, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.

[04785]    Εὐφροσύνην ἐνταῦθα λέγει τὴν πνευμα τικὴν τῆς διανοίας.

[04786]    Εὐφρανθῶμεν, φησὶν, οτι τοσούτων ἐπετύχομεν τῶν ἀγαθῶν·

[04787]    κα ταλλαγὴ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς ἐγένετο·

[04788]    οὐρανὸς ἀπεδείχθη ἡ γῆ, οἱ τῆς γῆς ἀνάξιοι ανθρω ποι τῆς βασιλείας ἐφάνησαν αξιοι.

[04789]    ^[117.25-27] Ω Κύριε, σῶσον δή! Ω Κύριε, εὐόδωσον δή! Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

[04790]    Εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐξ οι κου Κυρίου.

[04791]    Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡ μῖν.

[04792]    Οἱ δὲ πρὸ αὐτοῦ, ανδρες καὶ αγγελοι, ὡς δοῦλοι ἀφίκοντο·

[04793]    Οἱ μὲν γάρ·

[04794]    Ταῦτα λέγει Κύριος, εφασκον.

[04795]    Οἱ δέ·

[04796]    Κύριος ἀ πέστειλέ με.

[04797]    ∆ιό φασιν οἱ προαγορεύοντες αὐτοῦ τὴν ἐπιδημίαν·

[04798]    Εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐξ οικου Κυρίου.

[04799]    Εξ οικου γὰρ Κυρίου, ἐκ τῶν κόλπων τῶν πατερικῶν ἐστὶν ὁ ἐρχό μενος.

[04800]    Επιφέρεται γοῦν εὐθύς·

[04801]    Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν.

[04802]    Τὸ γὰρ ἐλθεῖν, οὐ τόπου μεταβολὴ, ἀλλὰ τοῦ μὴ ὁρωμένου πρότερον ἐπιφάνεια·

[04803]    ἀόρατος γὰρ ων, ὡς εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, διὰ σαρκὸς μορφὴν δού λου λαβὼν, δι' ης χειραγωγεῖται καὶ τὴν δόξαν αὐτοῦ θεάσασθαι, δόξαν ὡς μονογε νοῦς παρὰ Πατρὸς, ην οἱ ἰδόντες φασιν·

[04804]    Ω Κύριε, σῶσον δή! ω Κύριε, εὐόδωσον δή! ^[117.27] Συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖς πυκά ζουσιν, εως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.

[04805]    Πυκάζοντας τοῖς καρποῖς τῆς ἀρετῆς δεή σει ειναι καὶ μηδὲν εχοντας αραιον η διάκε νον, ἐν ῳ οὐ συστήσεται ἀρετή.

[04806]    ^[117.28] Θεός μου ει σὺ, καὶ ἐξομολογήσο μαί σοι ...

[04807]    καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν.

[04808]    ∆οξολογῶν καὶ θεολογῶν σε, λέγω α εἰς ἐμὲ καὶ πεποίηκας θαυμάσια.

[04809]    Υψωσας γάρ με, καὶ πεποίηκας δύναμιν, ὡς μὴ ἀποθα νεῖν, ἀλλὰ ζήσαντά με διηγεῖσθαι τὰ εργα σου.

[04810]    Ταῦτα τίς αἰτεῖ προνοεῖσθαι;

[04811]    τῶν ολων εἰδὼς τὸν Θεόν.

[04812]    Θεοῦ γὰρ τὸ σώζειν ἐστὶ, καὶ παρ' αὐτοῦ κατευθύνεται τὰ διαβή ματα, ὡς τό·

[04813]    Οσα αν ποιῇ, καθευοδωθήσε ται, καὶ τὸ ἐν εὐαγγελίοις·

[04814]    Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου.

[04815]    ^[118p.t] ΥΠΟΘΕΣΙΣ.

[04816]    ^[118p.1] Τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ ὁ ἠθικός ἐστι τόπος, περὶ ου καὶ δια λαμβάνει ὁ ἑκατοστὸς ὀκτωκαιδέκατος ψαλ μὸς κατὰ τὰ ἑβραϊκὰ στοιχεῖα γεγραμμένος·

[04817]    ωστε τοὺς μὲν πρώτους αὐτοῦ στίχους ειναι ὀκτὼ ἀπὸ τοῦ Αλεφ, ο ἐστιν ἀρχὴ τῶν παρ' αὐτοῖς στοιχείων·

[04818]    τοὺς δὲ δευτέρους ὀκτὼ ἀπὸ Βὴθ, καὶ ουτω καθ' ἑξῆς.

[04819]    Καὶ περιέχει γε ὁ ψαλμὸς ουτος ολον τὸν τόπον τὸν ἠθι κὸν μετὰ πάσης θεωρίας, τῆς περὶ τῶν δια φόρων τοῖς ἠθικοῖς τόποις ὀνομάτων ἐν ταῖς γραφαῖς.

[04820]    ^[118p.2] Ιστέον δὲ ὡς αλλο μὲν νόμος, αλλο δὲ δικαίωμα, αλλο πρόσταγμα, αλλο μαρτύριον, αλλο κρῖμα.

[04821]    Καὶ τὸν ιηʹ ψαλμὸν ἑρμηνεύ σαντες, εἰρήκαμεν τίνι διαφέρει νόμος, καὶ μαρτύρια, καὶ δικαιώματα, κρίματα καὶ ἐντολή·

[04822]    ἀναμνήσωμεν δὲ ομως ἐν κεφαλαίῳ τὰ εἰρημένα.

[04823]    Νόμον καλεῖ τὸν ὑπὸ Θεοῦ διὰ Μωσέως δεδομένον.

[04824]    Εντολὰς δὲ, καὶ προστάγματα πάλιν, τὸν αὐτὸν, ὡς βασιλικῶς ἐνταλθέντα καὶ προσ ταχθέντα.

[04825]    ∆ικαιώματα δὲ, ὡς δικαιοῦντα τὸν κα θορθοῦσθαι δυνάμενον.

[04826]    Κρίματα δὲ, ὡς τὰς θείους ψήφους ὑπο δεικνύντα, καὶ τὰς ἀξίας ἀντιδόσεις τῶν τε ἐννόμως καὶ παρανόμως βιούντων.

[04827]    Μαρτύρια δὲ, ὡς διαμαρτυρόμενα καὶ δει κνύντα οιαις ὑποβληθήσονται τιμωρίαις οἱ παραβαίνοντες.

[04828]    Καὶ οὐκ οιμαι, οσον ἐπέβη ἱστορία, αλλο θι διὰ πλειόνων τὰ ἠθικὰ εἰρῆσθαι περὶ τῆς διαφορᾶς νόμου καὶ προστάγματος καὶ περὶ τῶν λοιπῶν, ὡς ἐν τούτῳ τῷ ψαλμῷ.

[04829]    ^[118p.3] ∆ιὰ τοῦτο δὲ ἐνταῦθα καὶ τὰ στοιχεῖα προτέτακται, ινα δηλωθῇ τοῖς ἐντυγχάνου σιν, οτι τὰ στοιχεῖά ἐστιν ἡ γνῶσις τοῦ ἠθι κοῦ τόπου·

[04830]    μέμνημαι τηρήσας καὶ ἐπὶ τοῦ ριαʹ καὶ ἐπὶ τοῦ ριβʹ ψαλμοῦ, τίνα τρόπον κἀκεῖνοι οἱ ψαλμοὶ ἠθικοὶ οντες, ειχον τὴν ἀρχὴν τῶν στίχων ἀπὸ τῶν παρ' Εβραίοις στοιχείων.

[04831]    Εκεῖ μὲν ουν ἡ στοιχείωσις οὐκ ἐκτέταται, ἀλλὰ διὰ βραχέων παραδέδοται.

[04832]    ^[118p.4] Ιστέον τοίνυν, ωσπερ αλλα, ουτω καὶ ταῦτα ἐν Πνεύματι ἁγίῳ γεγράφθαι, λόγον τε εχειν οὐκ εὐκαταφρόνητον.

[04833]    Καὶ ἡ αἰτία τοῦ εκαστον τῶν στοιχείων ὀκτάκις παρ' Ε βραίοις εἰρῆσθαι ἐν τούτῳ τῷ ψαλμῷ.

[04834]    Ελθὲ τοίνυν ἐπὶ τὸν ὀκτὼ ἀριθμὸν, καὶ ει που ὠνο μάσθη ἐν τῇ γραφῇ, παραλάμβανε αὐτὸν, καὶ ἐπὶ τίνι ειρηται, καὶ εσται σοι χρήσιμος ὁ λόγος πρὸς τὸ ἰδεῖν, οτι εκαστον στοιχεῖον τελείωσίς ἐστιν αμα τῷ ἀριθμῷ, ὡς μήτε πρὸς εἰσαγωγὴν οὐδέπω, ἀλλὰ κατὰ μονά δα.

[04835]    ^[118p.5] Οταν δὲ τελειώμεθα ἐν τοῖς στοιχεί οις, ὁ ἑπτὰ ἀριθμὸς ἀτιμητέος ἡμῖν, οτι δὴ καὶ τῇ υλῃ ἀνίεται ουτος, ειπερ ἐστὶν ὁ ἑπτὰ σημεῖον ὑλικῆς παχύτητος·

[04836]    ὁ δὲ ὀκτὼ ἀρχὴ τῆς ἀϋλοτέρας μείζονος καταστάσεως.

[04837]    Εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστά φαμεν καὶ τὸν εξ τὴν κοσμικὴν σχετικῶς υλην ὑποδηλοῦν, ἀλλ' ουν γε τὸν μὲν εἰς τὴν κατὰ πόσον ὁλότητα ἀνα φέρομεν, τὸν δὲ εἰς τὴν καθ' εξιν τελείωσιν, καθ' ην τις ἀποσμήχεται τὰ ῥυπάσματα τῆς ψυχῆς καὶ καθαίρεται.

[04838]    ^[118p.6] Κατὰ τὸν ὀκτὼ ἀριθμὸν, ἀκάθαρτός τίς ἐστι μέχρι τῶν ἑπτὰ ἡμερῶν.

[04839]    Πρὶν γὰρ ελθῃ ἡ ὀγδόη τοῦ Κυρίου Ιησοῦ Χριστοῦ ἡμέρα, ολος ὁ κόσμος ἀπερικάθαρτος ην καὶ ἀκρόβυστος·

[04840]    οτε δὲ ηλθεν ἡ ὀγδόη τῆς ἀνα στάσεως Χριστοῦ ἡμέρα, ἀθρόως πάντες ἐκαθαρίσθημεν ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ, συνταφέντες καὶ συναναστάντες, ως φησιν ὁ ἀπόστολος.

[04841]    Επεὶ ουν διὰ τῆς στοιχειώσεως καθαίρεται ἡμῶν ἡ ψυχὴ, μανθανόντων τὸν ἠθικὸν τόπον, καὶ τελειουμένων ἐν τῇ γνώ σει αὐτοῦ, διὰ τοῦτο ὁ ὀκτὼ ἀριθμὸς παρε λήφθη καθ' εκαστον τῶν στοιχείων ἐν τῷ προκειμένῳ.

[04842]    Εν τούτῳ γοῦν τῷ ψαλμῷ, τὴν τῶν ἁγίων διαγράφει πολιτείαν, τοὺς ἀγῶ νας, τὰς θλίψεις, τὰ σκάμματα καὶ τὰ βρα βεῖα.

[04843]    ^[118.1] Μακάριοι αμωμοι ἐν ὁδῷ, οἱ πορευό μενοι ἐν νόμῳ Κυρίου.

[04844]    Τί ουν ἐστιν τὸ αμωμον ειναι ἐν τῷ ὁδῷ;

[04845]    Τὸ πορεύεσθαι ἐν νόμῳ Κυρίου, καὶ μὴ εξω βαίνειν τοῦ νόμου, μηδὲ ἁμαρτάνειν, ἀλλὰ προκόπτειν καὶ ὁδεύειν ἐπὶ τὴν ἀρετήν.

[04846]    Γί νεται δὲ αὐτοῖς αμωμος ἡ ὁδὸς ἐν τῷ θείῳ καὶ πνευματικῷ νόμῳ πορευομένοις.

[04847]    Νόμος γὰρ Κυρίου αμωμος.

[04848]    Αμώμως δὲ ὁδεύει, [ὁ] τοῖς εμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος, τῶν δὲ οπισ θεν ἐπιλανθανόμενος·

[04849]    ὁ μὴ στρεφόμενος εἰς τὰ ὀπίσω, μὴ ἐκκλίνων δεξιᾷ η ἀριστερᾷ, μὴ ἀποσφαλλόμενος, μὴ ἱστάμενος, μὴ ἀνα μένων, ἀλλὰ ὁδεύων καὶ ὀρεγόμενος τοῦ προ κειμένου.

[04850]    Επειδὴ δὲ ὁ Σωτήρ φησιν·

[04851]    Εγώ εἰμι ἡ ὁδὸς, θέλομεν καὶ κατὰ τοῦτο ἰδεῖν πῶς οἱ μέν εἰσιν αμωμοι ἐν ὁδῷ, οἱ δὲ οὐ τοιοῦτοι.

[04852]    Οἱ περὶ Χριστοῦ φρονοῦντες ὑγι είως, καὶ μὴ σφάλλεσθαι ἀνεχόμενοι ἐν τοῖς δόγμασι τοῖς περὶ αὐτοῦ, μακάριοί εἰσιν ου τοι, αμωμοι ἐν ὁδῷ.

[04853]    Οσοι δὲ περὶ Χριστοῦ φρονοῦσιν ἐσφαλμένως, ουτοι ἐστήρηνται τοῦ τοσούτου μακαρισμοῦ.

[04854]    Τί ουν λέγει ὁ πρῶτος μακαρισμός;

[04855]    Νοητέον πρῶτον ὁ δεῦσαι, ειτα φθάσαι ἐπὶ τέλος.

[04856]    ^[118.2] Μακάριοι οἱ ἐξερευνῶντες τὰ μαρ τύρια αὐτοῦ·

[04857]    ἐν ολῃ τῇ καρδίᾳ ἐκζητήσου σιν αὐτόν.

[04858]    Τί καλὴ ἡ τάξις;

[04859]    πολιτευτέον γὰρ, καὶ τὰ εθη κατορθωτέον, πρὶν ηκειν ἐπὶ τὴν ἐξέτα σιν τῶν θείων λογίων.

[04860]    Κατὰ γὰρ ψυχὴν δεῖ ἐξερευνᾶσθαι τὰ μαρτύρια τοῦ Θεοῦ.

[04861]    Σπεί ρατε γὰρ, φησὶν ὁ προφήτης, ἑαυτοῖς εἰς δι καιοσύνην, ὡς τρυγήσητε εἰς καρπὸν ζωῆς, φωτίσατε ἑαυτοὺς εἰς φῶς γνώσεως.

[04862]    Οὐ πρῶτον φωτίσατε, ἀλλὰ πρῶτον σπείρατε εἰς δικαιοσύνην, ειθ' ουτω καὶ τρυγήσατε καρπὸν ζωῆς, η ουτω φωτίσατε ἑαυτοῖς φῶς γνώσεως.

[04863]    Τί γὰρ οὐ συμβάλλεται τῷ φωτισ μῷ;

[04864]    ἡ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγὴς, φωτίζουσα ὀφθαλμούς.

[04865]    Ου πω γε στίχος ἐστίν;

[04866]    Οἱ γὰρ παρ' Ε βραίοις στίχοι, ὡς ελεγέ τις, εμμετροί εἰσιν, οἱ ἑξαμέτρῳ μὲν, ἡ ἐν τῷ ∆ευτερονομίῳ ῳ δή·

[04867]    ἐν τριμέτρῳ δὲ καὶ τετραμέτρῳ, οἱ ψαλ μοί.

[04868]    Οἱ στίχοι ουν οἱ παρ' Εβραίοις ετεροί εἰσιν παρὰ τοὺς παρ' ἡμῖν.

[04869]    Εὰν θέλωμεν ἐνθάδε τηρῆσαι τοὺς στίχους, ποιῶμεν·

[04870]    Μα κάριοι οἱ αμωμοι ἐν ὁδῷ, οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου.

[04871]    Καὶ ουτως ἀρχώμεθα δευτέρου τοῦ ἑξῆς.

[04872]    Ιστέον τοίνυν οτι οἱ Ελληνες, οἱ ἑρμηνεύσαντες, πεποιήκασι τὸν παρ' Εβραί οις στίχον ἐν τούτοις δύο.

[04873]    Οἱ δὲ κρεῖττον ποι οῦντες, ὡς τοῦτο ἀντίγραφον γράψας, οἱονεὶ πεποίηκε τὴν ἀρχὴν τοῦ στίχου μετ' ἐκτά σεως, τὸν δὲ δοκοῦντα δεύτερον, μὴ οντα δεύτερον, ἀλλὰ λῆμμα τοῦ προτέρου μετὰ αἰσθήσεως, καὶ τοῦτο πεποίηκεν τοῦ ολου τοῦ ῥητοῦ.

[04874]    ^[118.3] Οὐ γὰρ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ ἐπορεύθησαν.

[04875]    Εἰ τὸν ἐν ταῖς ὁδοῖς Κυρίου πορευόμενον δεῖ προσίεσθαι μόνον ἐπὶ τὰς κοινὰς εὐχὰς, οὐ προσιτέον τὸν ἐργαζόμενον τὴν ἀνομίαν, ὡς οὐ πορευόμενον ἐν ταῖς ὁδοῖς Κυρίου.

[04876]    Ε πάγει γάρ·

[04877]    ^[118.4] Σὺ ἐνετείλω τὰς ἐντολάς σου, τοῦ φυλάξασθαι σφόδρα.

[04878]    Τοιγαροῦν ἀναγκαία ἡ τούτων φυλακή·

[04879]    τοῖς γὰρ εὐφρονοῦσι καὶ εὐχῆς εργον ὀφεί λει γενέσθαι, τῷ ἐν σπουδῇ κατορθοῦν τὰ προστάγματα·

[04880]    Θεοῦ γάρ εἰσι.

[04881]    Καὶ μετὰ πά σης εὐτονίας καὶ σφοδρότητος [μακάριος] ἐργάζεται τὰ προστεταγμένα ὑπὸ τοῦ Κυ ρίου.

[04882]    ^[118.5] Οφελον κατευθυνθείησαν αἱ ὁδοί μου, τοῦ φυλάξασθαι τὰ δικαιώματά σου.

[04883]    Εὰν μὴ κατευθύνῃ ὁ Θεὸς, συμπνέων ἡ μῖν, ὁδὸν οὐ φυλάξομεν·

[04884]    συμπνοίας δεόμεθα κατευθυνούσης τὰς ὁδοὺς ἡμῶν εἰς τὸ φυλά ξαι τὰ δικαιώματα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ μὴ περιπεσεῖν μείζοσι πειρασμοῖς τῆς δυνά μεως ἡμῶν, δι' ων ὁ ἐπιτρέπων αὐτοὺς γενέσ θαι Θεὸς, οἱονεὶ ἀπωθεῖται ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ἐντολῶν ἑαυτοῦ·

[04885]    διόπερ εὐχόμενός φησιν·

[04886]    Μὴ ἀπώσῃ με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου.

[04887]    [Οφελον] ἀντὶ τοῦ·

[04888]    ειθε.

[04889]    Σημαντέον δὲ εὐχῆς τὸ οφελον·

[04890]    οὐ γὰρ αλλως τις φυλάξαι τὰ δικαι ώματα, εἰ μὴ κατευθυνθείησαν αἱ ὁδοὶ αὐ τοῦ.

[04891]    Εὐθυνέσθωσαν, φησὶν, αἱ ὁδοί μου, ὡς αν διατηρῆσαί μέ σου τὰ δικαιώματα.

[04892]    Καὶ δεικνὺς τὸν τούτου καρπὸν, ἐπιφέρει·

[04893]    ^[118.6] Τότε οὐ μὴ αἰσχυνθῶ ἐν τῷ μὴ ἐπι βλέπειν ἐπὶ πάσας τὰς ἐντολάς σου.

[04894]    Οτε, φησὶ, φυλάξω δικαιώματά σου, τό τε οὐ μὴ αἰσχυνθῶ.

[04895]    Οτε εὐχῆς εργον ποιή σομαι, τότε ταῦτα τηρήσω.

[04896]    Εἰ δὲ κατευ θυνθῶσιν αἱ ὁδοί μου, οὐκ αἰσχυνθήσομαι·

[04897]    ωσπερ γὰρ μισθὸς ἀρετῆς επαινος, ουτως καὶ παρανομίας καρπὸς αἰσχύνη ἐστὶ, κα τὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον, ὡς τό·

[04898]    Τίνα ουν καρπὸν ειχετε τότε, ἐφ' οις νῦν ἐπαισχύνεσ θε;

[04899]    Η ἐπείπερ οἱ προφῆται ειρηνται ει ναι ὁδοὶ, ἐὰν ἀναγινώσκοντες τὸν νόμον καὶ τοὺς προφήτας, κατευθυνθῶμεν ὑπὸ Θεοῦ πρὸς τὸ τούτους νοῆσαι, οὐ μὴ αἰσχυνθῶ μεν.

[04900]    Η αἰσχύνην τῷ δικαίῳ φέρει τὸ μὴ πάσας τὰς ἐντολὰς, ἀλλά τινας ἐργάζεσθαι, καὶ ὁ πταίων ἐν ἑνὶ, πάντων γίνεται ενοχος, κατὰ τὸν τοῦ Κυρίου λόγον.

[04901]    ^[118.7] Εξομολογήσομαί σοι ἐν εὐθύτητι καρδίας, ἐν τῷ μεμαθηκέναι με τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.

[04902]    Μετὰ τὴν εὐχὴν καὶ τὸ ἀπὸ προαιρέσεως τίθησιν·

[04903]    ἀρχὴ δὲ τῆς σωτηρίας ἡ ἐξομολό γησις.

[04904]    Ουτος ἐν εὐθύτητι καρδίας δοξάζει τὸν Θεὸν ὁ τοὺς περὶ κρίσεως λόγους παρὰ Κυρίου μεμαθηκώς·

[04905]    τίνος χάριν ὁ οὐρανὸς μὲν τοῦ οὐρανοῦ τῷ Κυρίῳ, τὴν δὲ γῆν εδω κε τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων;

[04906]    καὶ τίς ὁ λόγος τῶν καταχθονίων δαιμόνων·

[04907]    καὶ διὰ τί μὴ ουτοι γεγόνασιν ανθρωποι;

[04908]    τίς τε ἡ αἰτία τοῦ ᾳδου;

[04909]    καὶ τίς ὁ Παράδεισος;

[04910]    καὶ τίς πάλιν ἡ ανω Ιερουσαλήμ;

[04911]    καὶ ἡ ταύτης Σιὼν, ἀφ' ης λέγεται ερχεσθαι ὁ Χριστός (ηξει γὰρ, φησὶν, ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος, καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ιακώβ);

[04912]    Καὶ τίς ὁ λόγος τοῦ ἐκπεσόντος Ισραὴλ, καὶ τῶν ἀντεισαχθέντων ἐθνῶν;

[04913]    Τίνος χάριν μὴ πάν τες ανθρωποι ἐκλήθημεν ἀπ' ἀρχῆς, τὸν τοῦ Μωσέως νόμον δεξάμενοι;

[04914]    ἀλλ' ἡμεῖς μὲν ἀγγέλων γεγόναμεν κλῆροι, ὁ δὲ Ισραὴλ μερὶς ἐχρημάτισε τοῦ Κυρίου καὶ σχοίνισμα κληρονομίας αὐτοῦ;

[04915]    Πῶς ουν ἡ κληρονομία τῶν ἀγγέλων ἐπίστευσεν, ἡ δὲ μερὶς τοῦ Κυ ρίου ἠπίστησεν;

[04916]    Καὶ διὰ τί νῦν λέγει καὶ ὁ ∆αυίδ·

[04917]    Κρίματά σου αβυσσος πολλή;

[04918]    Καὶ Παῦλός φησιν·

[04919]    Ω βάθος πλούτου σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! Ως ἀνεξερεύνητα τὰ κρί ματα αὐτοῦ, καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐ τοῦ! Ο περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἐξομολογούμενος τῷ Θεῷ, εἰ ἀνοσίμως ἐξομολογοῖτο, εὐθύτη τι καρδίας ἐξομολογοῖτο αν.

[04920]    Τοῦτο δὲ ποιή σει, μαθὼν τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης αὐ τοῦ.

[04921]    Τότε, φησὶν, δυνήσομαι καθαρὸν τὸν υμνον προσενεγκεῖν, οταν πάντα σου κατα μάθω τὰ κρίματα καὶ κατὰ ταῦτα βιώσω.

[04922]    Εὰν μάθω, φησὶ, τὰ ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης σου κρίματα, καὶ ὡς κρίνεις ἐφ' ἑκάστῳ ἁ μαρτήματι·

[04923]    οὐ γὰρ μόνον πράξεις ἐξετάσεις καὶ λόγους, ἀλλὰ καὶ πρόθεσιν ἀφ' ης εκασ τα λέγεται καὶ πράττεται.

[04924]    Η καὶ ουτως·

[04925]    ὁ μηδέποτε εὐθύτητα καρ δίας ἀνειληφὼς, ἀλλ' ετι αὐτὴν εχων σκο λιὰν, οὐκ ἐξωμολογήσατο οὐδέπω εἰς τὸ πα ραδεχθῆναι τῷ Θεῷ τὴν ἐξομολόγησιν αὐ τοῦ.

[04926]    Πῶς ουν τοῦτο γίνεται;

[04927]    ἐν τῷ μεμαθη κέναι τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης.

[04928]    Τοῦτο δηλοῖ τὰ ἑξῆς.

[04929]    ^[118.8] Τὰ δικαιώματά σου φυλάξω, μή με ἐγκαταλίπῃς εως σφόδρα.

[04930]    Τὸ δέ·

[04931]    Τὰ δικαιώματά σου φυλάξω, πρὸς τὸ εὐχαριστῶ σοι ἀποδέδοται, οιον·

[04932]    εὐχα ριστῶ σοι, οτι ἐδίδαξάς με ἐκ τοῦ νόμου σου, ποῖόν ἐστι τὸ δίκαιον καὶ τὸ αδικον, ινα τοῦ τον φυλάξω·

[04933]    μαθόντα ουν τὸ δίκαιον ἐκ τοῦ νόμου σου καὶ φυλάττοντα τοῦτο, αἰτοῦμαι μὴ ἐγκαταλιπεῖν με, ωστε ἡττηθῆναι δεινῶν οντων προσπαλαιόντων.

[04934]    Καλὸν δὲ καὶ τὸ εως σφόδρα·

[04935]    αἰτεῖ γὰρ μὴ γυμνωθῆναι τῆς θείας ἐπικουρίας·

[04936]    μέτρα γὰρ, φησὶν, ε χει ἡ δύναμίς μου.

[04937]    Μή με τοῖς ὑπὲρ δύνα μιν πειρασμοῖς ὑποβάλῃς, μηδὲ σφόδρα ἐγ καταλίπῃς με.

[04938]    Πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς, οὐκ ἐάσει ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ο δυνάμεθα.

[04939]    ^[118.9] Εν τίνι κατορθώσει νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ;

[04940]    ἐν τῷ φυλάξασθαι τοὺς λόγους σου.

[04941]    ∆ιδασκέσθωσαν οἱ αρτι συμπληροῦντες τὸν λόγον, οἱ ετι νεώτεροι, οἱ μηκέτι χωρὶς τοῦ νόμου ζῶντες, οις ἐλήλυθεν ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ους αρχεται κινεῖν καὶ καταράσ σειν ἡ ἁμαρτία, κατορθοῦν ἑαυτῶν τὴν ὁδὸν, καὶ αμα τῷ ἐπαπορεῖν, καὶ ζητεῖν πῶς αν γένοιτο, διδασκόμενοι φυλάσσειν τοὺς λό γους τοῦ Θεοῦ.

[04942]    Αποκρινέσθωσαν ἐν εὐχῇ, καὶ λεγέτωσαν τῷ Θεῷ·

[04943]    Εν τῷ φυλάττεσ θαι τοὺς λόγους σου.

[04944]    Καὶ πάλιν·

[04945]    Νεώτερος ὁ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν λαὸς, ὁ σκολιῶς πρὸ τῆς πίστεως ὁδεύσας, ἐν τίνι κατορθώσει τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, η τῷ φυλάσσεσθαι τοὺς λόγους τοῦ Θεοῦ;

[04946]    ἡ γὰρ εννοια τοῦ θείου νόμου καθαρτικὴ καὶ φυ λακτική.

[04947]    Παντός ἐστιν τό·

[04948]    Εν τίνι κατορθώ σει ὁ νεώτερος τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ;

[04949]    ἐν τῷ φυ λάσσεσθαι τοὺς λόγους σου, τοὺς ἐσπαρμέ νους ταῖς θείαις γραφαῖς·

[04950]    φυλασσόμενοι γὰρ ουτοι οὐκ ἐῶσιν αὐτὸν σκολιῶς ὁδεύειν, οὐ δὲ τοιοῦτον γενέσθαι, ωστε εἰπεῖν·

[04951]    Αμαρ τίας νεότητός μου μὴ μνησθῇς.

[04952]    Αγαθὸν γὰρ ἀνδρὶ, καθά φησιν ὁ Ιερεμίας, οταν αρῃ τὸν ζυγὸν ἐκ νεότητος αὐτοῦ.

[04953]    Σύμμαχος τοῦτον ἡρμήνευσε τὸν τρόπον·

[04954]    ∆ιὰ τίνος λαμπρύνει νέος τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ;

[04955]    Εδίδαξεν οτι πολλῆς ἐστιν ἀκαθαρσίας καὶ ῥυπαρίας ἡ νεότης μεστή·

[04956]    διὸ καὶ δεῖται κα θάρσεως.

[04957]    Τοῦτο ουν ἐπιζητήσας εὑρὲ, φη σὶν, τὸν τρόπον ἐν τῷ φυλάξασθαι τοὺς λό γους σου.

[04958]    ^[118.10] Εν ολῃ καρδίᾳ μου ἐξεζήτησά σε, μὴ ἀπώσῃ με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου.

[04959]    Ζητήσεις εἰ ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ τὸ ἀπωσθῆ ναί τινα τῶν θείων ἐντολῶν·

[04960]    ὡς γὰρ γινο μένου ἐπί τινας τοῦ τοιούτου, μὴ βουλόμε νος αὐτὸ παθεῖν, ὁ προφήτης λέγει·

[04961]    Επεὶ οὐ παρέργως ἐζήτησά σε, ἀλλ' ἐν ολῃ καρ δίᾳ, διὰ τοῦτο ἀμεῖψαι, μὴ ἀπωσάμενός με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου, ἐν τῷ ποιεῖν με τὰ ερ γα Κυρίου, ἀμελῶς δέ.

[04962]    ^[118.11] Εν τῇ καρδίᾳ μου εκρυψα τὰ λό γιά σου, οπως αν μὴ ἁμάρτω σοι.

[04963]    Κίνδυνος γὰρ οὐ μόνον τὸ λέγειν ψευδῆ, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀληθῆ τοῖς μὴ δυναμένοις χω ρεῖν.

[04964]    Οὐδὲ δεῖ τοὺς μαργαρίτας βάλλειν εμ προσθεν τῶν χοίρων, οὐδὲ διδόναι τὰ αγια τοῖς κυσίν.

[04965]    ^[118.14] Εν τῇ ὁδῷ τῶν μαρτυρίων σου ἐ τέρφθην, ὡς ἐπὶ παντὶ πλούτῳ.

[04966]    Εστι καὶ ὁδὸς ἐντολῶν.

[04967]    ^[118.15] Εν ταῖς ἐντολαῖς σου ἀδολεσχή σω, καὶ κατανοήσω τὰς ὁδούς σου.

[04968]    ∆ιὰ τούτων διδασκόμεθα ὡς οὐκ αλλως ἐστὶ κατανοῆσαι τὰς ὁδοὺς τοῦ Θεοῦ, η ἐκ τοῦ τὰ περὶ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἐξετά ζειν, καὶ περὶ τούτων ἐπιπλέον ἐρευνᾶν·

[04969]    ωστε τὴν καλουμένην ἀδολεσχίαν μεταφέ ρειν ἐπὶ τὴν περὶ τῶν ἐντολῶν βάσανον, οτε καὶ ἀδολεσχία οὐκ εστι ψεκτή.

[04970]    Καὶ πολ λαχοῦ οἱ δίκαιοι ἐπαινετὴν ἀδολεσχίαν εὑ ρίσκονται ἀδολεσχοῦντες.

[04971]    Κατὰ γὰρ τὴν συ νήθειαν τῆς γραφῆς, καὶ ὁ Ισαὰκ ἐξῆλθεν εἰς τὸ πεδίον ἀδολεσχῆσαι τῷ Θεῷ.

[04972]    Εκ πολλῆς ουν τῶν ἐντολῶν μελέτης ερχεταί τις εἰς τὸ κατανοῆσαι τὰς ὁδοὺς τοῦ Θεοῦ (τόν τε νόμον καὶ τοὺς προφήτας) τὰς φε ρούσας ἐπὶ τὴν βασιλικὴν καὶ τελείαν ὁδὸν, τὸν Χριστὸν, τὸν εἰπόντα·

[04973]    Εγώ εἰμι ὁδός.

[04974]    Εἰσὶ δέ τινες ὁδοὶ τοῦ Θεοῦ, ας ὁδεύει, ινα ἐν ἀνθρώποις γένηται, η ας ὁδεύει ανθρω πος, φερούσας πρὸς αὐτόν.

[04975]    Ταύτας δὲ κα τανοεῖ ὁ ἐν ταῖς ἐντολαῖς ἀδολεσχῶν τοῦ Θεοῦ.

[04976]    Η καὶ ουτως·

[04977]    τούτου χάριν ἐνδελεχῶς τὴν μελέτην τῶν σῶν λογίων σχήσω, καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς σου τὴν πορείαν ποιήσομαι.

[04978]    ^[118.17] Ανταπόδος τῷ δούλῳ σου, ζήσο μαι καὶ φυλάξω τοὺς λόγους σου.

[04979]    Ημεῖς, οἱ μὴ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, καὶ μὴ μετειληφότες συνείδησιν παῤῥησίαν εχειν πρὸς Θεὸν δυναμένην, εὐχόμενοι οὐκ ἐροῦ μεν·

[04980]    Ανταπόδος τῷ δούλῳ σου.

[04981]    Εἰ γὰρ ἀπο δώσει, κολάσει ἡμᾶς κατὰ τὰς ἀνομίας ἡ μῶν.

[04982]    Λέγει ουν ὁ ἡμῖν παραπλησίως ἐλεη θεὶς ὑπὸ Θεοῦ·

[04983]    Οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡ μῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν.

[04984]    Ο δὲ παῤῥησίαν εχων πρὸς τὸν Θεὸν, πεποιθὼς τῇ ἑαυτοῦ συνειδήσει, φησίν·

[04985]    Ανταπόδος τῷ δούλῳ σου, τῷ μηδὲν αξιον κολάσεως πεποιηκέναι.

[04986]    Ινα δὲ μὴ δόξῃ ὁ λόγος ειναι ἀλαζονικὸς, εχει τι ἀσφαλές·

[04987]    οὐ γὰρ ειπεν·

[04988]    Ανταπόδος μοι, ἀλλ' ἀνταπόδος τῷ δούλῳ σου, ει τίς ἐστι δοῦλος σὸς, καὶ δουλεύει σοι.

[04989]    Τὸ δὲ ζῆσόν με, εἰς τὸν μέλλοντα χρόνον ἐκκλίνει τὸ ζῆν·

[04990]    οὐκ οιομαι γὰρ οτι ὡς ηδη ζῶν λέ γει τό·

[04991]    Ζῆσόν με·

[04992]    ἀλλὰ ισως ἀναφέρει ἐπὶ ζωὴν ἀληθινὴν, οθεν ἐπάγει·

[04993]    Καὶ φυλάξω τοὺς λόγους σου.

[04994]    Ζωὴ γὰρ ἀληθὴς ἡ φυλα κὴ τοῦ νόμου.

[04995]    ^[118.18] Αποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου σου.

[04996]    Αἰσθάνεται ὁ προφήτης οτι ἐπικεκαλυμ μένοι αὐτοῦ ησαν οἱ ὀφθαλμοὶ, οἱονεὶ γὰρ κάκωσις γέγονεν ἡμῖν περὶ τὸ ἡγεμονικὸν, καὶ βλάβη ἀπὸ τῆς παλαιότητος τῆς κατὰ τὸν παλαιὸν ανθρωπον, καὶ εις ἐστιν ὁ μό νος ταύτην ἰάσασθαι δυνάμενος, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ·

[04997]    ἐξαπέστειλε γὰρ ὁ Θεὸς τὸν Λόγον αὐτοῦ, καὶ ἰάσατο αὐτοὺς, καὶ ἐῤῥύσατο αὐ τοὺς ἐκ τῶν διαφθορῶν αὐτῶν.

[04998]    Ερχεται ουν ὁ Λόγος καὶ ἀποκαλύπτει τοὺς ὀφθαλμοὺς περαίρων τὸ κάλυμμα·

[04999]    ἡνίκα γὰρ ἐπιστρέ ψει τις πρὸς Κύριον, περιαιρεῖται τὸ κά λυμμα.

[05000]    ^[118.19] Πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ·

[05001]    μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ' ἐμοῦ τὰς ἐντολάς σου.

[05002]    Ο προσπεπονθὼς τῇ γῇ, ὁ φιλῶν τὰ ἐν θάδε, καὶ μὴ πιστεύσας οτι ἀνάλυσις εσται σὺν Χριστῷ, ουτος μὴ λεγέτω·

[05003]    Πάροικός εἰ μι ἐγὼ ἐν τῇ γῇ, ἀλλ' ιστω οτι κατοικεῖ ἐπὶ τῆς γῆς·

[05004]    ἁγίου ουν φωνή·

[05005]    Μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ' ἐμοῦ τὰς ἐντολάς σου.

[05006]    ^[118.20] Επεπόθησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπι θυμῆσαι τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρῷ.

[05007]    Επεπόθησεν ὁ ∆αυὶδ γνῶναι τὰ δικαιώ ματα τοῦ Θεοῦ, τί ἐστι τό·

[05008]    Εὰν κτήσῃ παῖδα ἑβραῖον, εξ ετη δουλεύσει σοι, ἐν δὲ τῷ ἑβδόμῳ ἐξαποστελεῖς αὐτὸν ἐλεύθερον.

[05009]    Καί·

[05010]    Τὶς ἠγάπα γυναῖκα καὶ τὰ ταύτης τέκνα, διὸ αὐτὴν ἐλευθέραν ἀπωθεῖται ὁ δοῦλος;

[05011]    Καὶ τίς ὁ λόγος τοῦ τιθρωσκομένου ὠτὸς, καὶ τῆς αἰωνίου δουλείας ην ὁ δοῦλος προ είλετο;

[05012]    Τί δήποτε οὐκ ειπεν·

[05013]    ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου τὰ κρίματά σου, ἀλλ' ἐπεπόθη σε τοῦ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματά σου;

[05014]    ὡς οὐκ ἐν ἡμῖν οντος τοῦ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τῶν καθαρᾷ τῇ συνειδήσει λατρευόντων τῷ Θεῷ, ουτως οὐ πάντων ἐστὶ τὸ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματα ἐν παντὶ καιρῷ, ἀλλὰ μόνων τῶν μὴ ἁμαρτανόντων.

[05015]    Εν ἐ κείνῳ γὰρ τῷ καιρῷ ἐν ῳ ἁμαρτάνω, ἐὰν ἐπιθυμήσω τὰ κρίματα, ινα κολασθῶ ἐπι θυμῶ.

[05016]    ^[118.22] Περίελε ἀπ' ἐμοῦ ονειδος καὶ ἐξου δένωσιν, οτι τὰ μαρτύριά σου ἐξεζήτησα.

[05017]    Επεὶ ὀνειδίζουσι καὶ ἐξουδενοῦσί μέ τινες ἐπὶ τῷ ἐκζητεῖν τὰ μαρτύριά σου, περίελε τὸ ονειδος καὶ τὴν ἐξουδένωσίν μου.

[05018]    Πῶς δ' αν περιαιρεθείη ταῦτα;

[05019]    εἰς ἐπίγνωσιν ἐρχομέ νων ἀληθείας τῶν τέως ὀνειδιζόντων καὶ ἐ ξευτελιζόντων με·

[05020]    ὑπάρξαντος δὲ τούτου, α μα ἐμοὶ ἐκζητήσουσι καὶ ουτοι τὰ μαρτύ ριά σου.

[05021]    ^[118.23] Καὶ γὰρ ἐκάθισαν αρχοντες, καὶ κατ' ἐμοῦ κατελάλουν·

[05022]    ὁ δὲ δοῦλός σου ἠδο λέσχει ἐν τοῖς δικαιώμασί σου.

[05023]    Ουτως συνέρχονται κατὰ τοῦ δικαίου σκο ποῦντες πῶς ἐπιβουλεύσωσιν αὐτῷ, ἀλλ' αὐ τὸς οὐ παύεται λαλῶν ἐν τοῖς δικαιώμασιν τοῦ Θεοῦ·

[05024]    οὐδὲν γὰρ ἀνθρώπινον φθέγγεται.

[05025]    ∆είκνυσι δὲ αὐτούς ποτε μὲν ὀνειδίζον τας, εἰ τύχοι παλαιὰ πλημμελήματα, ποτὲ δὲ ἐξουδενοῦντας, ὡς οὐδενὸς αξιον λόγου.

[05026]    ^[118.25] Εκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου·

[05027]    ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.

[05028]    Τῶν ἁμαρτωλῶν αἱ ψυχαὶ τῷ ἐδάφει κολ λῶνται, τὰ ἐπίγεια φρονοῦσαι·

[05029]    τῶν δὲ δι καίων, ειτοι συγχρονίζουσι σώμασιν η συν δεδεσμέναι δι' οἰκονομίαν ἐν αὐτοῖς.

[05030]    Εξομο λογεῖται ὁ προφήτης περὶ τῆς ἑαυτοῦ ψυ χῆς, καταλειπούσης μὲν τὸ κολλᾶσθαι τῷ Κυρίῳ πρότερον, οτε ἐν τῇ κακίᾳ ἐτύγχα νεν, κολληθείσης δὲ δι' αὐτὴν τῷ ἐδάφει, καὶ καθελούσης ἑαυτῆς τὸ φυσικὸν υψος καὶ ε παρμα.

[05031]    Πᾶσα γὰρ ἁμαρτάνουσα ψυχὴ κε κόλληται τῷ ἐδάφει.

[05032]    Οπίσω δὲ Κυρίου πο ρεύσῃ, καὶ πρὸς αὐτὸν κολληθήσῃ, ἐν τῷ νό μῳ ειρηται.

[05033]    Αξιοῖ τοίνυν βοηθηθῆναι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ ζῆσαι, ἀποστὰς τῆς πρὸς τὸ εδαφος κολλήσεως, ινα ζήσῃ κατὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ.

[05034]    ^[118.26] Τὰς ὁδούς μου ἐξήγγειλα, καὶ ἐπή ^[118.26] κουσάς μου, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

[05035]    Τῷ δὲ τυχόντι τῆς ἐν τούτοις συνέσεως, περιέσται τὸ καὶ αλλους ὠφελεῖν δύνασθαι, καὶ τὴν θαυμάσιον εὐεργεσίαν ἐξαγγέλλειν Θεοῦ, τὴν ἀποκειμένην τοῖς οσια πράττου σι·

[05036]    οὐ γὰρ τὰ περὶ δικαιοσύνης διδάσκων, διδάσκει καὶ τὰ περὶ τοῦ παρεπομένου τέ λους αὐτῇ, οτι μέγα τοῦτο, καὶ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἀξίαν ἀμείβεται.

[05037]    ∆ιελέγετο καὶ Παῦλος περὶ ἐγκρατείας καὶ δικαιοσύνης, καὶ τοῦ μέλλον τος κρίματος, ὡς εμφοβον γενέσθαι τὸν ἡγε μόνα.

[05038]    Οταν μέν τις κατὰ τὸ θέλημα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν πορεύηται, ὁδοὺς ἑαυτοῦ πορεύεται·

[05039]    ὁ δὲ ἀποστὰς τοῦ ἁμαρ τάνειν, δίδωσιν ἑαυτὸν τῷ Θεῷ, αἰτῶν παρ' αὐτοῦ τὸ φοβεῖσθαι καὶ αὐτὸν, καὶ πορεύεσ θαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ.

[05040]    Οὐκέτι μὲν γὰρ κατὰ τὰς ὁδοὺς ἑαυτοῦ πορεύεται, με ταστὰς δὲ ἐπὶ τὰς τοῦ Θεοῦ, ἐν αὐταῖς βαδί ζει.

[05041]    Ισον δέ ἐστι τούτῳ·

[05042]    Ειπα, ἐξαγορεύσω κατ' ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μου.

[05043]    Εμαυτοῦ τοίνυν κατήγορος γενόμενος, παρὰ σοὶ ἐξωμολόγη σα μὲν περὶ αὐτῶν, διὰ δὲ τοῦτο ἐπήκουσάς μου, παραδεξάμενος τὴν μετάνοιαν.

[05044]    Ευχο μαι δέ σε, καὶ διδάσκαλόν μου γενέσθαι τῶν δικαιωμάτων, α οὐδεὶς δύναται κατ' ἀξίαν παραδοῦναι, ὡς σὺ ὁ Κύριος τῶν δικαιωμά των.

[05045]    ^[118.27] Οδὸν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με, καὶ ἀδολεσχήσω ἐν τοῖς θαυμασίοις σου.

[05046]    Συνετιζόντων δεόμεθα, πρὸς τὸ μὴ ἀπο πλανηθῆναι τῆς ὁδοῦ τῶν δικαιωμάτων Θεοῦ.

[05047]    Εὰν γὰρ τὴν ὁδὸν τῶν ἐν τοῖς δικαιώμασι μυστηρίων, ὑπὸ σοῦ σύνεσιν λαβὼν, νοήσω, ὡς καὶ ὁδεῦσαι αὐτὴν, δυνήσομαι, τὰ δη λούμενα ἐν τοῖς δικαιώμασί σου θαυμάσια συνιεὶς, ἀδολεσχεῖν ἐν αὐτοῖς, καὶ τὴν ὁμι λίαν ἐν τῷ περὶ τούτων ποιεῖσθαι λόγῳ.

[05048]    Επεὶ οὐκ εστι βραχεῖα ἡ ευρεσις τῆς ὁδοῦ τῶν δικαιωμάτων, οὐκ ἐπὶ δύο η τρεῖς η δέ κα ἡμέρας, μόλις γὰρ ἀρκεῖ μοι καὶ ὁ χρό νος τῆς ζωῆς.

[05049]    Καὶ ωσπερ ἐστὶν ὁδὸς δικαιω μάτων, ουτως καὶ ἡ ὁδὸς μαρτυρίων.

[05050]    Εν τῇ ὁδῷ, φησὶ, τῶν μαρτυρίων σου ἐτέρφθην ὡς ἐπὶ παντὶ πλούτῳ.

[05051]    Εστι καὶ ὁδὸς ἐντο λῶν·

[05052]    Οδὸν γὰρ ἐντολῶν σου, φησὶν, εδρα μον, οταν ἐπλάτυνας τὴν καρδίαν μου.

[05053]    Αυ ται δὲ πᾶσαι αἱ ὁδοὶ τέλος καὶ ἀρχὴν εχου σι, μίαν ὁδὸν τὴν λέγουσαν·

[05054]    Εγώ εἰμι ἡ ὁ δός.

[05055]    Οδεῦσαι ουν δεῖ διὰ πασῶν τούτων τῶν ὁδῶν, ινα ελθῃς ἐπὶ τὸ τέλος αὐτῶν, τὸν Χριστόν.

[05056]    ^[118.28] Ενύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκη δίας, βεβαίωσόν με ἐν τοῖς λόγοις σου.

[05057]    Πλησίον, φησὶν, ἐγενόμην τοῦ θανάτου, ὀλιγωρήσας πρὸς τὰ ἐπικείμενά μοι κακά·

[05058]    ἀλλ' αὐτός με, φησὶ, στήριξον ἐν τῇ ἐπαγ γελίᾳ σου.

[05059]    Η ἐπεὶ ἡ προσβολὴ τῆς ἁμαρ τίας χαυνοῖ τὸν λογισμὸν καὶ ἀκηδίαν ἐργά ζεται, ἡ μὲν νυσταγμὸν, ὁ δὲ θάνατον.

[05060]    Ο μέντοι Σύμμαχος καὶ Ακύλας κατέσταξεν ειπον.

[05061]    Η δὲ εʹ καὶ ʹ εσταξεν ἡ ψυχή μου πε ριέχει.

[05062]    Παρὰ δὲ τῷ Συμμάχῳ, κατέσταξεν ἡ ψυχή μου.

[05063]    Καὶ δοκεῖ μοι, μὴ νοήσας τις τὸ εσταξεν, ἀλλ' ὑπολαβὼν ἁμαρτῆσθαι τὸ ἀντίγραφον, πεποιηκέναι·

[05064]    ἐνύσταξεν ἡ ψυ χή μου, τῆς ἐπὶ τὸ εσταξεν ἡ ψυχή μου ζη τήσεως ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος.

[05065]    Φησὶ γὰρ, οταν ἡ ψυχὴ ἐν ἀκηδίᾳ γένη ται καὶ ἀδημονίᾳ καὶ λύπῃ, ἀπόλλυσι τὸ ἐ γρηγορῆναι, καὶ γίνεται ἐν νυσταγμῷ, ἀπα γορευμένῳ ἐν τῷ·

[05066]    Μὴ δὸς υπνον σοῖς ομμα σιν, μηδὲ νυσταγμὸν σοῖς βλεφάροις.

[05067]    Ο δὲ δυσωπούμενος τὴν μαρτυρουμένην ὑπὸ τῶν πλειόνων εκδοσιν, τὴν εσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας, φησὶν, οτι πεπυκνωμένη καὶ στέγειν δυναμένη ἐστὶν, ὡς μηδὲν αὐτῆς ἀ ποῤῥεῖν, ἡ τοῦ δικαίου ψυχή·

[05068]    ἡ δὲ τοῦ φαύ λου οὐ τοιαύτη, ἀλλὰ μὴ δυναμένη κρατεῖν ον διδάσκεται λόγον Θεοῦ·

[05069]    διόπερ ἡ τοιαύτη ψυχὴ στάζειν αν λέγοιτο.

[05070]    Τοιαύτην δέχεται διάνοιαν καὶ τό·

[05071]    Υἱέ μου, μὴ παραῤῥυῇς, ἐν Παροιμίαις γεγραμμένον, καὶ τό·

[05072]    ∆ιὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως προσέχειν ἡμᾶς τοῖς ἀ κουσθεῖσιν, μήποτε παραῤῥυῶμεν, ἐν τῇ πρὸς Εβραίους λελεγμένον.

[05073]    Βεβαίωσον, οἱονεὶ τοιοῦτόν με ποίησον ἐν τοῖς λόγοις, ωστε ασειστον ειναι, καὶ μηδαμῶς μετακι νούμενον.

[05074]    ^[118.29] Οδὸν ἀδικίας ἀπόστησον ἀπ' ἐμοῦ, καὶ τῷ νόμῳ σου ἐλέησόν με.

[05075]    ∆υνάμενος εἰπεῖν·

[05076]    ἀπόστησόν με ὁδοῦ ἀ δικίας, τοῦτο μὲν οὐκ εφησεν, τὸ δέ·

[05077]    Οδὸν ἀδικίας ἀπόστησον ἀπ' ἐμοῦ, ὡς τυγχάνου σαν ἐν ἐμοὶ, καὶ ἐνυπάρχουσάν μοι.

[05078]    Οσον γάρ ἐσμεν ετι φαῦλοι, ἡ ὁδὸς τῆς ἀδικίας ἐν ἡμῖν ἐστιν, καὶ πάντα μὲν πρακτέον, ινα αὐ τὴν ἀπωθήσωμεν τῆς ψυχῆς ἡμῶν·

[05079]    μάλιστα δὲ Θεὸν συνεργὸν εἰς τοῦτο παρακλητέον, ινα, ταύτης ἀποστάσης ἡμῶν, δυνηθῶμεν εἰπεῖν·

[05080]    καὶ τῷ νόμῳ σου ἐλέησον·

[05081]    ἀξιοῦντες νόμῳ Θεοῦ ἀπὸ Θεοῦ ἐλεηθῆναι, ῳ νενομο θέτηκεν ὁ Θεὸς, ὡς αν τις ειποι ἰατρῷ·

[05082]    ὡς ἀπαντᾷ ὁ ἰατρικὸς λόγος, αγαγέ με ἐπὶ τὴν ὑγιείαν, ειτε τομαῖς, ειτε καυτῆρσιν, ειθ' ὁποσοῦν ὑποβάλλεται τῶν ἐπιπόνων ὑπὸ τῆς ἰατρικῆς καὶ τῶν νόμων αὐτῆς.

[05083]    Τοῦτο δὲ ὁ μὲν Ακύλας ὁδὸν ψεύδους ἐκ δέδωκεν·

[05084]    ὁ δὲ Σύμμαχος ὁδὸν ψευδῆ περίε λε.

[05085]    Καὶ οιμαι προσφορώτερον, ἐπεὶ ὁ ἐχόμε νος στίχος τὴν ἀπεναντίας τοῦ ψεύδους ἀν τιτίθησιν ἀλήθειαν, δεικνὺς τὸ ἀκόλουθον·

[05086]    Οδὸν γὰρ, φησὶ, ἀληθείας ῃρετισάμην.

[05087]    ^[118.30] Οδὸν ἀληθείας ῃρετισάμην, καὶ τὰ κρίματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.

[05088]    Ταῦτα γὰρ τίς ἐρεῖ;

[05089]    καταφρονῶν μὲν τῶν βλεπομένων, ὡς προσκαίρων, σκοπῶν δὲ τὰ μὴ βλεπόμενα, ὡς αἰώνια, καὶ ἀληθῆ κυρίως ὑπάρχοντα·

[05090]    οὐκ ἀληθείας γὰρ ἡ ὁδὸς, ἡ ἐπὶ δόξαν καὶ πλοῦτον ἐπίγειον ὁδηγοῦσα.

[05091]    Ε κεῖνα δὲ τίς ζητεῖ, τῶν κριμάτων τοῦ Θεοῦ μεμνημένος, καὶ τῆς ἐπ' ἐκείνοις ἀνταποδό σεως;

[05092]    ^[118.32] Οδὸν ἐντολῶν σου εδραμον, οταν ἐπλάτυνας τὴν καρδίαν μου.

[05093]    Οἱ λόγοι δὲ τῶν ἐντολῶν πλατύνοντες τὴν καρδίαν, ευκολον αὐτῇ παρασκευάζουσι τῆς πρακτικῆς τὴν ὁδόν.

[05094]    ^[118.33-35] Νομοθέτησόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν δικαιωμάτων σου, καὶ ἐκζητήσω αὐτὴν διαπαντός.

[05095]    Συνέτισόν με, καὶ ἐξερευ νήσω τὸν νόμον σου, καὶ φυλάξω αὐτὸν ἐν ολῃ καρδίᾳ μου.

[05096]    Οδήγησόν με ἐν τῇ τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου, οτι αὐτὴν ἠθέλησα.

[05097]    Πάντα ἐπὶ τὸν Θεὸν ἀναφέρουσιν οἱ αγιοι, διδάσκοντες ἡμᾶς οτι χωρὶς Θεοῦ οὐδὲν δυ νάμεθα.

[05098]    Εὰν γὰρ μὴ ἐν ἐμοὶ, φησὶ, μένητε, οὐδὲν δύνασθε ποιεῖν.

[05099]    Αλλ' ισως τις ἐρεῖ·

[05100]    Εἰ πάντα ἀναφέρεται ἐπὶ τὸν Θεὸν, ποῦ τὸ ἐπ' ἐμοί;

[05101]    Ιδε εἰ μὴ πανταχοῦ ἐπέπλεξεν τῷ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, τὸ ἐφ' ἡμῖν.

[05102]    Ως ἐνταῦθα τὸ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ·

[05103]    Νομοθέτησόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν δικαιωμάτων σου.

[05104]    Τὸ δὲ ἐφ' ἡμῖν·

[05105]    Καὶ ἐκζητήσω αὐτὴν διαπαντός.

[05106]    Απὸ Θεοῦ αἰτῶ πάλιν·

[05107]    Συνέτισόν με, καὶ ἐξερευνήσω τὸν νόμον σου.

[05108]    Τὸ δὲ ἐπ' ἐμοί·

[05109]    Καὶ φυλάξω αὐτὸν ἐν ολῃ τῇ καρδίᾳ.

[05110]    Καὶ τρίτον ἀπὸ Θεοῦ αἰτῶ λέγων·

[05111]    Οδήγησόν με ἐν τῇ τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου.

[05112]    Τί τὸ ἐπ' ἐμοί;

[05113]    Οτι αὐτὴν ἐθέλησα.

[05114]    ∆εῖ ουν τὸ μὲν αἰτεῖν παρὰ τοῦ Θεοῦ, τὸ δὲ ἑαυτοὺς εἰσφέρειν ὁμολο γεῖν.

[05115]    Σὺ μὲν γὰρ, φησὶ, ω Κύριε, νομοθέτη σόν με τὴν ὁδὸν τῶν δικαιωμάτων σου.

[05116]    Ε γὼ δὲ τὸν τῆς ζωῆς μου απαντα χρόνον ἐπι δώσω ἐμαυτῷ εἰς ἀναζήτησιν αὐτῆς.

[05117]    Οὐκέτι γὰρ σαφὲς η εὐκαταφρόνητον.

[05118]    ∆εῖται δὲ τῆς Θεοῦ συνεργείας καὶ τῆς ἡμετέρας σπου δῆς, ὡς ἐξ αὐτοῦ λαβεῖν τήν τε χρῆσιν καὶ τὴν κατάληψιν τῶν τε πρακτικῶν καὶ θεω ρητικῶν.

[05119]    Ουτως γὰρ μηδὲν ἐνδοιάζων, ἐν ολῃ καρδίᾳ φυλάξω τὸν νόμον.

[05120]    Εἰ δὲ καὶ ἡ ερευ να δεῖται συνέσεως, πόσῳ μᾶλλον, ινα τις ευρῃ τὸ τέλος.

[05121]    ∆εῖ ουν τὰ μὲν αἰτεῖν, τὰ δὲ ἐπαγγέλλεσθαι καὶ πληροῦν, ινα μὴ τὰς πρὸς Θεὸν ἀτεθῶμεν συνθήκας, ἐπὶ τὸν Θεὸν τοίνυν ἀναφέρειν τὴν αὐτοῦ εὐμένειαν καὶ τὸ ανωθεν δίδοσθαι τὴν ἐπὶ τοῖς κα τορθουμένοις εὐόδωσιν.

[05122]    Επὶ σοὶ δέ ἐστιν ἡ συνέργεια τοῦ ἀγαθοῦ, καὶ ἡ τῆς μοχ θηρίας ἀποστροφὴ, ωστε τὰ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ αἰτῶμεν γενέσθαι ἡμῖν μετὰ τοῦ συνεισφέ ρειν τὰ ἐφ' ἡμῖν, καὶ ουτω τὰς πρὸς Θεὸν συνθήκας οὐκ ἀτεθήσοιμεν.

[05123]    Τρίβος ἡ τε τριμμένη ὁδὸς, ην πολλοὶ τῶν δικαίων πρὸ ἡμῶν ἐπορεύθησαν, πρὸς ην ὁδηγοῦντος χρεία Θεοῦ.

[05124]    Χριστοῦ γὰρ ἡμᾶς δεῖ γενέσθαι μιμητὰς, καὶ αιρειν τὸν σταυρὸν, καὶ ἀκο λουθεῖν ὀπίσω αὐτοῦ.

[05125]    ^[118.36] Κλίνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου, καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν.

[05126]    Τὰ γὰρ μαρτύρια τοῦ Θεοῦ οὐ φιλαργυ ρίαν διδάσκει, λέγοντα·

[05127]    Οὐκ ἐπιθυμήσεις κτλ.

[05128]    ^[118.37] Εν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με.

[05129]    Εγώ εἰμι, φησὶν, ἡ ὁδὸς, ἐν τοῖς εὐαγγε λίοις Κύριος.

[05130]    ^[118.39] Περίελε τὸν ὀνειδισμόν μου ον ὑ πώπτευσα, οτι τὰ κρίματα σου χρηστά.

[05131]    Εἰ χρηστά ἐστι τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ, χρηστότητος καρποὺς ζητητέον.

[05132]    Νόησαι ἐ πὶ πάντας τοὺς κρινομένους, καν πικρότερά τισι διὰ τῆς ἁμαρτίας ἀπαντᾷ.

[05133]    ^[118.40] Ιδοὺ ἐπεθύμησα τὰς ἐντολάς σου, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με.

[05134]    Επεὶ ἐπεθύμησα, φησὶ, τὰς ἐντολάς σου, διὰ τοῦτο ζωοποίησόν με κατὰ τὴν σὴν δι καιοσύνην, καὶ αμειψαί με, μὴ μόνον ποιή σαντά σου τὰς ἐντολὰς, ἀλλὰ καὶ ἐρωτικῶς πρὸς αὐτὰς διατιθέντα·

[05135]    διὸ οὐκ αλλου χά ριν, ἀλλ' αὐτῶν ενεκα ἐπιτελῶν, αὐτός φημι·

[05136]    Εν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με, οπερ ἐστὶ ζῆσαι κατ' ἀρετήν.

[05137]    Καὶ ἐπεὶ δικαιοσύνη τοῦ Πατρὸς ὁ Υἱὸς, ὁ ἐν Υἱῷ ζῆσαι βουλόμενος, τοῦτό φησιν·

[05138]    ζωοποιεῖ γὰρ ἡμᾶς διὰ τῆς ἰδίας δικαιοσύνης ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ.

[05139]    Εστι δὲ αὐ τὴ Χριστός.

[05140]    ∆ικαιοσύνη γὰρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν.

[05141]    ^[118.41,42] Καὶ ελθοι ἐπ' ἐμὲ τὸ ελεός σου, Κύριε, τὸ σωτήριόν σου κατὰ τὸν λόγον σου.

[05142]    Καὶ ἀποκριθήσομαι τοῖς ὀνειδίζουσί μοι λό γον, οτι ηλπισα ἐπὶ τοῖς λόγοις σου.

[05143]    Πρὸς τοῖς εἰρημένοις, τὸ ελεός σου ἐπ' ἐ μὲ ελθοι κατὰ τὸν λόγον σου, καὶ μετὰ τοῦ ἐλέους σου τὸ σωτήριον, ινα ὑπ' αὐτοῦ ἐλεη θεὶς σωθῶ.

[05144]    Τὸ τέλος γὰρ τοῦ ἀπὸ Κυρίου ἐλέους ἡ παρ' αὐτοῦ σωτηρία·

[05145]    διὸ καλῶς οὐ πρὸ τοῦ ἐλέους σωτηρίαν αἰτεῖ, ειτα τὸν ε λεον, ἀλλ' ἀνάπαλιν·

[05146]    οὐ γὰρ τοσοῦτον, φησὶ, διὰ τὰ ἡμέτερα εργα, οσον διὰ τὴν σὴν χά ριν σώζομαι.

[05147]    Εἰ δὲ δυνατὸν πάντα διὰ τοῦ ἀποσταλέντος Λόγου εἰρῆσθαι, ἐπίστησον·

[05148]    αὐτὸς γὰρ καὶ ελεος καὶ σωτήριον Κυρίου ἐστί.

[05149]    ∆ιὸ εὐκτέον ηκειν ἐφ' ἡμᾶς τὸ ελεος Κυρίου, τὸ σωτήριον κατὰ τὸ ελεος αὐτοῦ.

[05150]    Εἰ τοῦ σοῦ ἐλέους τύχω, φησὶ, παῤῥησίαν εξω πρὸς τοὺς ἐνισταμένους καὶ ὀνειδίζον τας.

[05151]    Εὰν ελθοι ἐπ' ἐμὲ τὸ ελεος καὶ τὸ σω τήριον, κατὰ τὸν σὸν λόγον σωθεὶς, εὐπορή σω λόγον, ωστε τοῖς ὀνειδίζουσί με εχειν ἀ ποκρίνεσθαι καὶ παραστῆσαι αὐτοῖς, οτι οὐκ αξιόν ἐστιν ὀνειδίζεσθαι τὸν τοιαῦτα εχοντα δόγματα, ατινα γελῶσι μὲν οἱ τῆς πίστεως ἀλλότριοι ὡς μῶρα, συνέσεως δὲ ἀποδείξω καὶ σοφίας πεπληρωμένα, ἐπεὶ καὶ εἰς τοὺς λόγους ἐπήλπισα·

[05152]    διὸ τοῦτο πρὸς τοῖς προ τέροις ἀποκριθήσομαι τοῖς ὀνειδίζουσί μοι λόγον.

[05153]    ^[118.43,44] Καὶ μὴ περιέλῃς ἐκ τοῦ στό ματός μου λόγον ἀληθείας εως σφόδρα, οτι ἐπὶ τοῖς κρίμασί σου ἐπήλπισα.

[05154]    Καὶ φυλάξω τὸν νόμον σου διαπαντὸς, εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

[05155]    Ταῦτά φησιν, ὡς δυνατοῦ οντος τοῦ ηδη ἀνειληφότος λόγον ἀληθείας, ἀποθέσθαι αὐ τὸν, περιελόντος αὐτὸν τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ στό ματος τοῦ ηδη αὐτὸν ἀνειληφότος, ἐπὰν ὁ ηδη διδάσκων, ἀνάξιον ἑαυτὸν ποιήσῃ τοῦ λόγου·

[05156]    διὸ καλῶς λέγεται·

[05157]    Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος.

[05158]    Αμελεῖ δὲ οὐ μόνον ὁ μὴ γεωργῶν τὸ χάρισμα, καὶ αὐξάνων αὐτὸ, ἀλ λὰ καὶ ὁ μὴ βιῶν κατ' αὐτό.

[05159]    Ζητήσει δ' αν τις εἰ ἀπὸ στόματος μὲν περιαιρεῖται λόγος ἀληθείας, ἀπὸ δὲ καρδίας οὐδέποτε περιαι ρεῖται, ινα σώζηται ἡ ἀφορμὴ τῆς ἐπιστρο φῆς, διὰ τὸ ἐνυπάρχειν τὸν τῆς ἀληθείας λόγον τῷ απαξ αὐτὸν ἀνειληφότι.

[05160]    Τῷ γὰρ ἁμαρτωλῷ ειπεν ὁ Θεός·

[05161]    Ινα τί σὺ ἐκδιηγῇ τὰ δικαιώματά μου, καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου;

[05162]    οὐχ ινα τί σὺ φρονεῖς τὰ δικαιώματά μου;

[05163]    τάχα δὲ καὶ ἐὰν ἐπίπλεον ἁμαρτάνῃ τις, καὶ ἀπὸ τῆς καρδίας περιαιρεῖται ὁ τῆς ἀληθείας λόγος, θολουμένης, καὶ οἱονεὶ τυφλουμένης τῆς καρδίας πρὸς τὸ μὴ θεωρεῖν τὴν ἀλήθειαν.

[05164]    ^[118.46] Καὶ ἐλάλουν ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου ἐναντίον βασιλέων, καὶ οὐκ ῃσχυνόμην.

[05165]    Χαριέντως ἁρμόσειε τοῦτο τῷ μάρτυρι, τῷ ἐπὶ ἡγεμόνας καὶ βασιλεῖς ἀγομένῳ διὰ Χριστόν.

[05166]    Αρμόττει καὶ τοῖς ἀνοίγουσι τὸ στόμα ἐπὶ τῶν βασιλικῶν τὰς ψυχὰς ἁγίων.

[05167]    Καὶ μετ' ὀλίγα.

[05168]    Αἰσχύνης γὰρ αξια λέγει ὁ μὴ προσλαμβάνων ῥῆμα εἰς τὸ εὐαγγελί σασθαι ἀπὸ Θεοῦ δυνάμει πολλῇ.

[05169]    Οὐκ αἰσ χύνης δὲ, ἀλλὰ δόξης αξια λέγει, ὁ τῇ δια θέσει τοῦ προφήτου λέγων τό·

[05170]    Καὶ ἐλάλουν κτλ.

[05171]    Μεγαλοπρεπῶς ἀπὸ γενεᾶς ζούσης ὑ παντᾷ μεταχειριζόμενος εξεως, ἐπειδὴ μεί ζων παντὸς βασιλέως, μᾶλλον δὲ βασιλεὺς βασιλέων ὁ λαλῶν ἐν ἡμῖν ἐστιν, οταν τὰ τοῦ Θεοῦ λαλῶμεν.

[05172]    ^[118.47,48] Καὶ ἐμελέτων ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου, αις ἠγάπησα σφόδρα.

[05173]    Καὶ ηρα τὰς χεῖράς μου, καὶ ἠδολέσχουν ἐν τοῖς δικαιώ μασί σου.

[05174]    Τέλος τῆς τῶν ἐντολῶν Θεοῦ μελέτης ἐσ τὶν ἡ κατὰ τὰς ἐντολὰς ἐνέργεια καὶ πρᾶ ξις·

[05175]    διὸ καὶ καλῶς προστετάχθαι φαίνεται τό·

[05176]    Εμελέτων ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου, αις ἠ γάπησα, ἑξῆς δὲ τούτοις τό·

[05177]    Καὶ ηρα τὰς χεῖράς μου πρὸς τὰς ἐντολάς σου.

[05178]    Μετὰ γὰρ τὴν μελέτην καὶ ἀνάληψιν τοῦ τῶν ἐντολῶν λόγου, καλὸν τὸ ἐπᾶραι τὰς χεῖρας ἐπὶ τὰς κατὰ τὰς ἐντολὰς πράξεις, μὴ ἐκ λύπης, η ἐξ ἀνάγκης, ἀλλὰ ἐξ ἀγάπης καὶ διαθέσεως, καὶ μετὰ ταῦτα συνεχῶς ἀποδιδόναι τὸ ερ γον τῶν ἐντολῶν.

[05179]    Καὶ ἐπειδὴ, μετὰ τὴν με λέτην καὶ τὴν ποίησιν τῶν ἐντολῶν, περὶ τούτων διαλέγεσθαι δεῖ, διὰ τοῦτο ἐπιφέρει τό·

[05180]    Ηδολέσχουν ἐν τοῖς δικαιώμασί σου, ειπερ τοιοῦτόν ἐστιν ἀπὸ τῆς πρὸς τὰ δι καιώματά σου φιλίας μου, συνεχῶς αὐτοῖς ἐνδιατρίβων τῷ λόγῳ, οἱονεὶ ἠδολέσχουν, ἐ πίπλεον ὁμιλῶν τὰ περὶ τῶν δικαιωμάτων σου.

[05181]    Τὰς χεῖρας ἐπαίρομεν τῆς ψυχῆς διὰ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, κατεργαζόμε νοι τὴν πρακτικήν.

[05182]    Χεῖρας ἐνταῦθα τὰς πρακτικὰς ἐνεργείας ειναί φησι·

[05183]    ἡ γὰρ πρᾶ ξις τέλος μελέτης ἐστὶν ἐντολῶν.

[05184]    ^[118.49] Μνήσθητι τῶν λόγων σου τῷ δού λῳ σου, ων ἐπήλπισας με.

[05185]    Καὶ ποῖος ὁ λόγος ου μνησθῆναι αὐτὸν ἀξιοῖ, η τὸ ειναι αὐτὸν μετ' αὐτῶν, καθ' ην δέδωκεν αὐτοῖς ἐπαγγελίαν, ητις καὶ παρά κλησις αὐτοῖς ἐν τοῖς διωγμοῖς ἐγένετο;

[05186]    Λό γον χρηματίσας ἐπαγγελίας, ἀνεπτέρωσας ἡμᾶς ἐπὶ τῷ ἐλπίζειν ἐπὶ σοὶ, καὶ καταφρο νεῖν τῶν ἀνεστηκότων.

[05187]    Επεὶ δὲ τῷ ποθεῖν τὰ ἐπουράνια, καὶ ζητεῖν τὰ αἰώνια, ἠγωνισά μην, ἀπαιτῶ τούτων τὸν λόγον, ἀπαιτῶ τούτων τὴν ἀνταπόδοσιν.

[05188]    Νομοθετῶν ὁ Θεὸς, καὶ τοῖς φυλάττουσι τὸν νόμον τὴν οἰκε ίαν εὐμένειαν ἐπηγγείλατο, καὶ τοῖς πα ραβάταις τιμωρίας.

[05189]    Μνησθῆναι τοίνυν τὸν Θεὸν τῶν οἰκείων ὑποσχέσεων ἱκετεύει.

[05190]    Εἰς ἐκείνας γὰρ, φησὶ, ἐλπίζειν ἐδίδαξάς με, καὶ δεικνὺς τῆς ἐλπίδος τὸ χρήσιμον, ἐπάγει·

[05191]    Αὐτή με παρεκάλεσε.

[05192]    Ταύτην γὰρ εσχον παραψυχὴν ἐν ταῖς συμφοραῖς, καὶ ὑπερέ πλευσα κυμάτων.

[05193]    ^[118.50] Αυτη με παρεκάλεσεν ἐν τῇ ταπει νώσει μου, οτι τὸ λόγιόν σου εζησέ με.

[05194]    Αυτη τίς;

[05195]    ἡ ἐλπίς, ἐγγινομένη μοι ἀπὸ τοῦ σοῦ λόγου παρεκάλεσέ με, καὶ παρεμυ θήσατό με, εἰς τό·

[05196]    ει ποτε περιστάσεις, η κίνδυνος, η θανάτου προσδοκία, η νόσος χα λεπὴ, η ἀπώλεια τῶν ὑπαρχόντων, η διωγ μὸς, η τι δήποτε τῶν νομιζομένων χαλεπῶν κατελάμβανέ με, ἡ ἐπὶ σὲ ἐλπὶς παράκλησίς μου ην.

[05197]    Συντόμως δὲ εἰπεῖν, πάντα τὰ περιστατικὰ ταπείνωσις ἑαυτοῦ, ὡς ειναι τὸν καιρὸν τῶν περιστάσεων καὶ τῶν πειρασμῶν ταπείνωσιν τῆς ψυχῆς καταλειπομένης καὶ παραδιδομένης τῷ πειράζοντι, ινα ἀγωνίση ται πρὸς τὴν ἀντικειμένην δύναμιν.

[05198]    Καὶ διὰ τοῦτο τὸ λόγιόν σου εζησέ με, τουτέστιν ἐ ζωοποίησέ με.

[05199]    Οὐδὲν γὰρ αλλο ποιεῖ ζῆν λο γικὴν ψυχὴν τὴν ἑαυτῆς ζωὴν ὡς τὸ λόγιον τοῦ Θεοῦ.

[05200]    Καθ' ο γὰρ αυξει τὸ λόγιον τοῦ Θεοῦ, καὶ νοούμενον καὶ παραλαμβανόμενον εἰς τὴν τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν, κατὰ τοῦτο αυξεται καὶ τὸ τῆς ζωῆς.

[05201]    Ταῦτα δέ ἐστιν τὸ σὺν ἀρετῇ ζῆν ἐνταῦθα, μετὰ ταῦτα δὲ καὶ τὴν αἰώνιον δίδωσι ζωήν.

[05202]    ^[118.52] Εμνήσθην τῶν κριμάτων σου ἀπ' αἰῶνος, Κύριε, καὶ παρεκλήθην.

[05203]    Ετι τὴν διάθεσιν κατανοήσωμεν τοῦ δι καίου.

[05204]    Μιμνησκόμενος, φησὶ, τῶν περὶ ἡ μᾶς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, τῶν ἀπ' αἰῶνος καὶ εως αἰῶνος ἀποδοθησομένων ἑκάστῳ παρακα λεῖται, καὶ αλυπος μένει καὶ ἀτάραχος, καὶ λέγει·

[05205]    Οὐκ αξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν και ροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφ θῆναι ἐφ' ἡμᾶς.

[05206]    ^[118.53] Αθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτω λῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου.

[05207]    Τῷ μὲν ἁμαρτωλῷ γελοῖον ηθος ἡ θεοσέ βεια·

[05208]    τῷ δὲ θεοσεβεῖ φρικτὸν ἡ παρανομία, διότι προορᾷ τὸ φοβερὸν τῆς τιμωρίας.

[05209]    ^[118.54] Ψαλτὰ ησάν μοι τὰ δικαιώματά σου, ἐν τόπῳ παροικίας μου.

[05210]    Τὸ περίγειον χωρίον τόπος ἐστὶ παροι κίας τοῦ δικαίου·

[05211]    διό φησι·

[05212]    Πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ.

[05213]    Τῷ γὰρ ξένῳ τὰ οικοι ποθεινὰ, καὶ πρὸ τῆς εἰς αὐτὰ ἐπανόδου, πάντα λυ πηρὰ, καὶ ταύτην εὑρὼν παραμυθίαν, τὸ πε ρὶ τῆς παροικίας παρατάχιον [ἀπομανθάνει].

[05214]    Παρῴκησεν ὁ ∆αυὶδ, ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ διωκό μενος, ἀλλ' οὐ τοῦτό φησιν, ἀλλὰ πάντα τὸν βίον, ὡς γὰρ παροικῶν, διατελεῖ, καὶ ᾳδων τὰ τοῦ Θεοῦ δικαιώματα, τὸν βίον διοδεύει.

[05215]    Ψάλλων ουν, φησὶ, τὰ δικαιώματά σου καὶ εὐρύθμως, τοῦτο μὲν λέγων, τοῦτο δὲ πράτ των, καὶ ἐν τῇ ἐπιθυμίᾳ τῆς ἐντολῆς, οὐδὲ τῷ υπνῳ χώραν ἐδίδουν.

[05216]    ^[118.55] Εμνήσθην ἐν νυκτὶ τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, καὶ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου.

[05217]    Χαλεπὸν ἐν καιρῷ πειρασμοῦ μνησθῆναι τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ·

[05218]    ὁ γὰρ φαῦλος λο γισμὸς χρονίζων ἐν τῇ διανοίᾳ περισπᾷ τὸν νοῦν, καὶ χωρίζει αὐτὸν τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, ἀφ' ου συμβαίνει καὶ τὸ παραβαίνειν τὸν νόμον αὐτοῦ.

[05219]    ^[118.57] Μερίς μου ει, Κύριε, ειπα τοῦ φυ λάξασθαι τὸν νόμον σου.

[05220]    Ο ἀποταξάμενος τοῖς βιωτικοῖς πράγμα σιν, καὶ μηδεμίαν εχων μερίδα ἐπὶ γῆς, μη δὲν τὸ θέλειν τὰ τοσαῦτα, ἀλλ' ἀρκούμενος ἀντὶ πάντων τῷ Κυρίῳ, ἐρεῖ·

[05221]    Μερίς μου Κύ ριος.

[05222]    Τούτῳ δὲ ἀκολουθεῖ λέγειν·

[05223]    Ειπα τοῦ φυλάξασθαι τὸν νόμον σου, τουτέστι τὸν πνευματικόν ...

[05224]    Παρασκευῆς γὰρ χρεία πρὸς τὰς ἀντικειμένας δυνάμεις, κωλυούσας τοῦ Θεοῦ φυλάξαι τὰς ἐντολὰς, κατὰ τὸν Απόστολον λέγοντα·

[05225]    Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ κτλ.

[05226]    ^[118.58] Εδεήθην τοῦ προσώπου σου ἐν ολῃ καρδίᾳ μου, ἐλέησόν με κατὰ λόγιόν σου.

[05227]    Ορα δὲ πηλικός ἐστιν ὁ ὀψόμενος τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ·

[05228]    Ιησοῦς δὲ ἐδιδάξατο λέγων·

[05229]    Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, οτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν οψονται ...

[05230]    Μήποτε δὲ πλέον τι ἐμφαίνεται τοῦ ἁπλῶς ἐλέησόν με, οτε πρόσκειται αὐτῷ κατὰ τὸ λόγιόν σου;

[05231]    ὁ φαῦλος δὲ λεγόμενος παρά τισιν ελεος ειναι, ἐστὶν, οτε οὐ κατὰ τὸ λόγιον τοῦ Θεοῦ ἐλεού μενος, ὡς οτε ἐλεεῖ Σαοὺλ τὸν Αγάγ.

[05232]    [Κα τὰ] κρίσιν δὲ τὸν ελεον δεῖ γίνεσθαι, καὶ μὴ παρανόμως τῷ λογίῳ σού φησιν·

[05233]    ἐλέησόν με κατὰ λόγιόν σου.

[05234]    Πλὴν νῦν μὲν ευχεται, ἑξῆς δὲ ἐπακουσθείς φησιν·

[05235]    ^[118.59] ∆ιελογισάμην τὰς ὁδούς σου, καὶ ἐπέστρεψα τοὺς πόδας μου εἰς τὰ μαρτύριά σου.

[05236]    Ο Εβραῖος·

[05237]    Τὰς ὁδούς μου εχει, ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ αλλοι ἡρμήνευσαν.

[05238]    Λέγει δέ·

[05239]    Λο γιστεύων μου τὰς ὁδοὺς, πρὸς τὰ μαρτύριά σου τοὺς ἐμοὺς πόδας κατηύθυνον, καὶ οὐκ ειων ἐκτρέπεσθαι τῆς πρὸς σὲ φερούσης ὁ δοῦ, η οὐδέποτέ τι επραξα, μὴ λογισάμενος εἰ καθῆκόν ἐστιν ἡ πρᾶξις.

[05240]    ^[118.60] Ητοιμάσθην, καὶ οὐκ ἐταράχθην, τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου.

[05241]    Εἰ ἠσκήσαμεν, εἰ ἡτοιμάσμεθα, εἰ οιον δὴ τρόπον παρεσκευάσμεθα, οὐ ταραχθη σόμεθα ἀπὸ τῶν ἀντικειμένων δυνάμεων, τῶν ἀντιστρατευομένων ἡμῖν, ινα μὴ φυλά ξωμεν τὰς τοῦ Θεοῦ ἐντολάς.

[05242]    Εἰδὼς τὸ εἰρημένον·

[05243]    Τέκνον, εἰ προσέρχῃ δουλεύειν τῷ Κυρίῳ, ἑτοίμασον τὴν ψυχήν σου εἰς πειρασμὸν, καὶ τοῦτο μελετῶν διαπαντὸς, ἐν ταῖς ἐφόδοις οὐκ ἐταραττόμην, ατε μεμε λετηκὼς αὐτὰς φέρειν γενναίως.

[05244]    ^[118.61] Σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην.

[05245]    Τούτοις δὲ τοῖς σχοινίοις καὶ ὁ Σατανᾶς δέδηκε τὴν θυγατέρα τοῦ Αβραὰμ, ην ελυ σεν ὁ Χριστὸς, ειπερ σειραῖς τῶν ἑαυτοῦ ἁ μαρτιῶν εκαστος σφίγγεται.

[05246]    Εἰ δὲ διττή ἐσ τιν ἡ ἁμαρτία, ἡ μὲν κατὰ διάνοιαν, ἡ δὲ κατ' ἐνέργειαν, διττὰ αρα νοητέον καὶ τὰ σχοινία·

[05247]    ὁ δὲ τὰ κατ' ἐνέργειαν λύσας, πάν τως καὶ κατὰ διάνοιαν λέλυκε.

[05248]    Καὶ ἡ μὲν παλαιὰ διαθήκη τὰ κατ' ἐνέργειαν λύει σχοινία·

[05249]    ἡ δὲ καινὴ τὰ κατὰ διάνοιαν.

[05250]    Εῤ ῥήθη γὰρ, φησὶ, τοῖς ἀρχαίοις·

[05251]    Οὐ φονεύ σεις.

[05252]    Εγὼ δὲ λέγω·

[05253]    Οὐκ ὀργισθήσῃ κτλ.

[05254]    Οἱ κακοὶ λογισμοὶ σχοινία τῶν δαιμόνων ἐσ τὶ, περιπλεκόμενα τῇ ψυχῇ, καὶ οὐκ ἐῶντα ἀπιέναι ἐλευθερίως πρὸς τὸν εἰπόντα·

[05255]    Εγώ εἰμι ὁδός.

[05256]    Εἰ ουτος ἐπιλανθάνεται τοῦ νόμου ὁ μὴ ζῶν κατ' αὐτὸν, ουτος μνημο νεύει τοῦ νόμου ὁ κατὰ τὸν νόμον πολιτευό μενος.

[05257]    ^[118.63] Μέτοχος ἐγώ εἰμι πάντων τῶν φο βουμένων σε, καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς ἐν τολάς σου.

[05258]    Ο μέτοχος τῶν φοβουμένων τὸν Κύριον, καὶ αὐτὸς φοβεῖται τὸν Κύριον·

[05259]    καὶ ὁ μέτο χος τῶν δικαίων, καὶ αὐτὸς δίκαιός ἐστι·

[05260]    τῶν μὲν γὰρ ὁ φόβος κοινὸς, τῶν δὲ δικαιο σύνη.

[05261]    ^[118.65,66] Χρηστότητα ἐποίησας μετὰ τοῦ δούλου σου, Κύριε, κατὰ τὸν λόγον σου.

[05262]    Χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ γνῶσιν δίδα ξόν με, οτι ταῖς ἐντολαῖς σου ἐπίστευσα.

[05263]    Η χρηστότης τοῦ Θεοῦ τῇ γευστικῇ δυ νάμει τῆς ψυχῆς ὑποπίπτει.

[05264]    Γεύσασθε γὰρ, φησὶ, καὶ ιδετε οτι χρηστὸς ὁ Κύριος.

[05265]    Γεῦσις δέ ἐστιν ἡ ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς, διὰ τοῦ πνευματικοῦ νόμου προσγινομένη·

[05266]    χρηστότης δέ ἐστιν γεῦσις ἀληθὴς τῶν γε γονότων ὑπὸ Θεοῦ·

[05267]    παιδεία δὲ μετριοπάθεια παθῶν·

[05268]    γνῶσις δέ ἐστιν ἡ θεωρία τῆς Τριά δος.

[05269]    Πλουσίως ἐκχεῖς, φησὶν, ἐπὶ πάντας τὰς τοῦ ἐλέους πηγὰς, καὶ οὐκ ἐπάγεις καθ' ε καστον φέρων, γάμους διορυττομένους, αι ματι μιαινομένους, σφετεριζομένους τὰ ἀλ λότρια, καὶ τὰ λοιπά.

[05270]    Τούτου κἀμὲ ἀξιώ σας, τῶν σῶν δικαίων τὴν γνῶσίν μοι χα ρίσαι·

[05271]    πεῖραν γὰρ λαβών σου τῆς χρηστό τητος, καὶ αυθις ταύτης ἀπολαῦσαι παρα καλῶ, ινα σὺν αὐτῇ καὶ παιδείαν καὶ γνῶσιν μάθοιμι·

[05272]    παιδείαν μὲν τὴν ἠθικὴν, γνῶσιν δὲ τὴν θεωρητικήν.

[05273]    Οιδεν ὁ προφήτης τῆς παιδείας τὸ χρήσιμον, καὶ οτι φιλανθρωπίᾳ χρώμενος, ὁ δεσπότης ταύτην ἐπιφέρει τοῖς ἀνθρώποις·

[05274]    καὶ ὡς ἡ παιδεία τὴν γνῶσιν ἐρ γάζεται, ἐπεὶ ὀρθῶς καὶ φρονίμως ταῖς πα ρὰ σοῦ ἐντολαῖς προσελθὼν ἐπίστευσα αὐ ταῖς, ὡς τηρῆσαι αὐτὰς, ορεξόν μοι σοφίαν, καὶ δίδαξον παιδείαν καὶ γνῶσιν.

[05275]    Ο δὲ Σύμμαχος ἀντὶ τοῦ χρηστότητα ἐποίησας, εὐηργέτησας τὸν δοῦλόν σου ἐξέδωκε.

[05276]    ∆ι δασκώμεθα δὲ μὴ ἀναισθήτως διακεῖσθαι πρὸς τὰς θείας εὐεργεσίας.

[05277]    Ουσης περὶ τὸν Θεὸν χρηστότητος καὶ ἀ ποτομίας κατὰ τὸν ἀπόστολον, ἡ μὲν χρηστό της γίνεται ἐπὶ τοὺς ἑστηκότας τῇ πίστει, ἡ δὲ ἀποτομία ἐπὶ τοὺς ἀφεστηκότας αὐτῆς·

[05278]    ἐπεὶ ουν ὁ αγιος ἐβεβαίωτο ἐν τῇ πίστει, χρηστότητα, ειπεν, ἐποίησας μετὰ τοῦ δού λου σου, οστις ποτ' αν ῃ αὐτός.

[05279]    Τὸ δὲ κατὰ λόγιόν σου, ἀντὶ τοῦ σὺν λόγοις καὶ αἰτίᾳ λογικῇ γίνεσθαι μετά τινος τὴν τοῦ Κυρίου χρηστότητα.

[05280]    ^[118.67] Πρὸ τοῦ με ταπεινωθῆναι ἐγὼ ἐπλημμέλησα·

[05281]    διὰ τοῦτο τὸ λόγιόν σου ἐ φύλαξα.

[05282]    Καίπερ δὲ εἰδὼς οτι μὴ μόνον δι' ἁμαρ τίας, ἀλλὰ καὶ διὰ δοκιμασίαν ἐπάγεται ταῦ τα, τῷ προτέρῳ τρόπῳ ὑπέβαλλεν ἑαυτὸν, ἀλ λὰ ἐφύλαξα, φησὶ, τὸ λόγιόν σου, ιν' ωσπερ πλημμελήσας ἐταπεινώθην, ουτω κατορθώ σας διὰ τῆς τοῦ λογίου σου φυλακῆς, ἀφε θῶ τῆς ταπεινώσεως.

[05283]    Εγὼ, φησὶν, ἐμαυ τῷ τὴν παιδείαν προυξένησα·

[05284]    ἀδικίας ἐλευ θέρα τῆς τιμωρίας ἡ ψῆφος·

[05285]    τῇ ἁμαρτίᾳ ἠ κολούθει ἡ παιδεία, τῇ παιδείᾳ τῶν νόμων ἡ φυλακή.

[05286]    ∆έομαι ουν διδασκαλίας, ινα γνῶ οτι ἡ γενομένη ταπείνωσις κατὰ χρηστότη τα καὶ παιδείαν ἐγένετο.

[05287]    Η πρὸ τοῦ πα θεῖν τελείως τὴν ἁμαρτίαν, πλημμελοῦμεν ἡμεῖς τῇ συνέσει τῶν λογισμῶν [ἐκ τῆς ἡ μετέρας ῥᾳθυμίας] αὐτὴν καταδεχόμενοι, καὶ τόπον εἰσόδου διδόντες διὰ τούτων τῷ Σατανᾷ.

[05288]    ^[118.68,69] Χρηστὸς ει σὺ, Κύριε, καὶ ἐν τῇ χρηστότητί σου δίδαξόν με τὰ δικαιώ ματά σου.

[05289]    Επληθύνθη ἐπ' ἐμὲ ἀδικία ὑπε ρηφάνων·

[05290]    ἐγὼ δὲ ἐν ολῃ καρδίᾳ μου ἐξερευ νήσω τὰς ἐντολάς σου.

[05291]    Επεὶ λέγεται·

[05292]    ιδε ουν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν Θεοῦ, μήποτε οἱ μὲν πεσόντες διδάσκωνται ἐν τῇ ἀποτομίᾳ τοῦ Θεοῦ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, οἱ δὲ μακάριοι μανθάνω σιν αὐτὰ ἐν τῇ χρηστότητι αὐτοῦ;

[05293]    οἱ μὲν ἐκ δικαιωμάτων Θεοῦ κολαζόμενοι, οἱ δὲ κατὰ τῶν ἁρμοζόντων αὐτοῖς τυγχάνοντες.

[05294]    ^[118.70] Ετυρώθη ὡς γάλα ἡ καρδία αὐ τῶν, ἐγὼ δὲ τὸν νόμον σου ἐμελέτησα.

[05295]    Λεπτὴ μὲν ἡ τῶν ἁγίων, πίων δὲ ἡ τῶν ὑπερηφάνων καρδία.

[05296]    ^[118.71] Αγαθόν μοι οτι ἐταπείνωσάς με, οπως αν μάθω τὰ δικαιώματά σου.

[05297]    Εὐαρεστούμενος τοῖς ἐπιπόνοις πειρασμοῖς καὶ περιστάσεσιν, ατινα εθος ταπείνωσιν ὀ νομάζεσθαι, ταῦτά φησιν, ὡσεὶ ελεγεν·

[05298]    Εὐ δοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν υβρεσιν, ἐν ἀνάγ καις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ιν' ἐκ τοῦ ταῦτα ὑπομεμενηκέναι, αξιος κριθῶ τοῦ μανθάνειν τὰ δικαιώματά σου, οὐδενὸς αὐτὰ εἰδομένου, μὴ πρότερον ταπεινωθέντος καὶ ἐν πολλοῖς θλιβέντος.

[05299]    ^[118.72] Αγαθόν μοι ὁ νόμος τοῦ στόματός σου ὑπὲρ χιλιάδας χρυσίου καὶ ἀργυρίου.

[05300]    Εὐαρεστούμενος ἀντὶ τοῦ, ἀγαθόν μοι ἐσ τιν ὁ νόμος, ον ἀπὸ τοῦ στόματός σου ἐλά λησας.

[05301]    Στόμα δέ σου ὁ Χριστός ἐστι·

[05302]    κατα φρονῶ γὰρ χιλιάδων χρυσίου καὶ ἀργυρίου ὑπὲρ τοῦ ἀπολαῦσαι τοῦ νόμου τοῦ στόμα τός σου.

[05303]    ∆ύναται δέ τις καὶ νόμον στόματος λέγειν τὴν τάξιν τῶν χρηματιζομένων καὶ λεγομένων διὰ στόματος Θεοῦ, τῶν πρώτων τοῖς εἰσαγομένοις λεγομένων, καὶ δευτέρων τοῖς τὰ πρότερα ἀνειληφόσι, καὶ ουτω καθ' ἑξῆς εως ου τελειωθῶσιν.

[05304]    ^[118.73] Αἱ χεῖρές σου ἐποίησάν με καὶ επλασάν με·

[05305]    συνέτισόν με καὶ μαθήσομαι τὰς ἐντολάς σου.

[05306]    Πεποίηται μὲν ἡ ψυχὴ, πέπλασται δὲ τὸ σῶμα·

[05307]    Ποιήσωμεν γὰρ, φησὶ, ανθρωπον κατ' εἰκόνα ἡμετέραν.

[05308]    Καὶ πάλιν·

[05309]    Λαβὼν χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς επλασεν.

[05310]    Η ὑπόθεσις τοῦ·

[05311]    αἱ χεῖρές σου κτλ.

[05312]    τῆς περὶ τὴν ἀνθρω πίνην φύσιν φιλοστοργίας ἀναμιμνήσκει τὸν ποιητήν.

[05313]    Λόγος γὰρ πάντα τεκτηνάμενος αὐτὸς λέγεται διαπλάσαι τῶν ἀνθρώπων τὴν φύσιν, οὐ χερσὶ χρησάμενος, ἀσώματος γάρ·

[05314]    ἀλλὰ τὴν πλείονα περὶ τόδε τὸ ποίημα διά θεσιν ἐνδεξάμενος, ἱκετεύει τοίνυν τὸν δια πλάσαντα χορηγῆσαι τῷ ποιήματι σύνεσιν.

[05315]    Η ἀκόλουθον δὲ ὡς πρὸς δημιουργὸν τὸ αι τημα·

[05316]    οιον, τοῦ σοῦ φρόντισον ποιήματος, καὶ τελείωσον τῇ νοήσει τὸ ζῶον τὸ νοητι κὸν, καὶ ο πρὸς οἰκείωσιν τὴν σὴν παρεσ κεύασας, τοῦτο διὰ τῆς σῆς γνώσεως τῶν βουλημάτων οἰκείωσαι.

[05317]    Ετεροι τὸ Εποίησαν ἐπὶ τῆς ψυχῆς εἰρῆσθαί φασιν, τὸ δὲ Επλασάν με ἐπὶ τοῦ σώματος·

[05318]    αλλοι δὲ τὸ μὲν Εποίησαν ἐπὶ τῆς πρώτης δημιουργίας φασὶν [τὸ δὲ Επλασαν, ἐπὶ τῆς τοῦ] λου τροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀναπλάσεως.

[05319]    Χεὶρ Κυρίου ἡ μετ' αὐτοῦ ἐπὶ Χριστοῦ λέ γεται.

[05320]    Συνέσεως δὲ χρῄζομεν, καὶ εἰς τὸν ἠθικὸν τρόπον, ὡς οὐ πάνυ σαφῆ.

[05321]    Τὸν γὰρ ανθρωπον οὐ μόνον ἐποίησεν, ὡς τὰ λοι πὰ κτίσματα, ἀλλὰ καὶ επλασε, τῇ αὐτουρ γίᾳ τιμήσας αὐτόν.

[05322]    Χεῖρες δὲ ειεν Θεοῦ ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμα, δι' ων πάντα δεδη μιούργηται.

[05323]    Ακόλουθον δὲ λίαν καὶ τὸ αἰ τεῖν παρὰ τοῦ ποιήσαντος σύνεσιν, η πρὸς τὴν ποιήσιν τῶν ἐντολῶν συνωθεῖ.

[05324]    ^[118.74] Οἱ φοβούμενοί σε οψονταί με, καὶ εὐφρανθήσονται, οτι εἰς τοὺς λόγους σου ἐ πήλπισα.

[05325]    Τοῖς φοβουμένοις σε, φησὶν, τοῖς εὐσε βοῦσι πρόξενος εὐφροσύνης γενήσομαι, ἐλ πίσας εἰς σὲ, καὶ κατάλληλον εὑρὼν τῇ εἰς σὲ ἐλπίδι τέλος.

[05326]    Η οἱ τὸν Θεὸν φοβού μενοι, τῷ μηδὲν αὐτοὺς ὑστερεῖν τέλειοί εἰ σιν, οντες δὲ τοιοῦτοι, ἀγαθοὶ τυγχάνουσιν κατὰ τὸν ον εχουσι φόβον·

[05327]    διὸ καὶ πάντας βούλονται προκόπτειν, καὶ εὐφραίνονται ἐπὶ τοῖς εὐαρεστοῦσι Θεῷ.

[05328]    Εὐφραίνονται πρακτικοὶ, ἀκούοντες γνωστικῶν.

[05329]    Συνᾴ δει τὸ ἐπαγόμενον, οτι εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισαν.

[05330]    Υπόδειγμα γάρ με λαβόντες καὶ ὁρῶντες, καὶ αὐτοὶ τῶν ὁμοίων προσδοκή σουσι τυχεῖν.

[05331]    Βούλεται ὡς προφήτης τοὺς φοβουμένους τὸν Θεὸν ἐπιστρέψαι πρὸς αὐτὸν, καὶ ηκειν, ινα αὐτοῖς μετάδῳ τοῦ χα ρίσματος τοῦ ἐν αὐτῷ.

[05332]    ^[118.75] Εγνων, Κύριε, οτι δικαιοσύνη τὰ κρίματά σου, καὶ ἀληθείᾳ ἐταπείνωσάς με.

[05333]    Ζητήσεις δὲ μᾶλλον τοὺς περὶ κρίσεως λόγους, μεμαθηκὼς οτι ∆αυὶδ γεγράφηκε τοῦτο, η ἁπλῶς πεπιστευκὼς οτι οὐκ ἐνδέ χεται τὸν δίκαιον Θεὸν ἀδικῆσαι.

[05334]    Ταῦτα διαφερόντως λέγει, τὴν οἰκείαν εὐγνωμοσύ νην δεικνύς.

[05335]    Οιδα δὲ, φησὶν, ἀκριβῶς ὡς ὀρ θῶς μοι καὶ δικαίως καταψηφίσουσιν, καὶ ταῖς παντοδαπαῖς περιέβαλες συμφοραῖς.

[05336]    Πολλάκις δὲ ἐτήρησα οτι ἐταπείνωσάς με, ἀντὶ τοῦ πειρασμοῖς περιέβαλές με πολλα χοῦ, καὶ μάλιστα ἐν τοῖς ψαλμοῖς λέγεται·

[05337]    χωρὶς γὰρ τῆς ἐν πολλοῖς ὀδυνηροῖς γυμνα σίας καὶ τῆς παρ' ἐλπίδα γενομένης Θεοῦ βοηθείας, οὐκ εστι βεβαίως ανθρωπον ἐν ἀ ρετῇ παγῆναι.

[05338]    Τοῖς αὐτοῖς [δικαίοις] πάν τα τὰ κρίματα Θεοῦ γίνεται, καὶ οτι δικαιο σύνη ἐστὶ τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ.

[05339]    Ο πιστὸς πιστεύει, ἀλλ' οὐκ εγνω, εἰ μὴ λάβοι λόγον γνώσεως.

[05340]    Ελεγεν γὰρ ὁ Ιησοῦς πρὸς πεπιστευκότας αὐτῷ Ιουδαίους·

[05341]    Εὰν μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, γνώσεσθε τὴν ἀλή θειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.

[05342]    Πε πιστευκόσιν ουν εδωκε γνώσεσθαι, ὡς τῆς πίστεως οὐ πάντως παρεχούσης γνῶσιν.

[05343]    Τὸ δὲ ἀληθείᾳ ἐταπείνωσάς με, τουτέστιν κατὰ ἀλήθειαν.

[05344]    ^[118.76] Γενηθήτω δὲ τὸ ελεός σου τοῦ πα ρακαλέσαι με, κατὰ τὸ λόγιόν σου τῷ δού λῳ σου.

[05345]    Αλλὰ φιλανθρωπίας λοιπὸν, καὶ ψυχα γωγίας καιρός·

[05346]    τοῖς γὰρ μεταμελείᾳ χρω μένοις τὴν σὴν εὐμένειαν ἐπήγγειλας.

[05347]    Η ελεος τοῦ Πατρὸς ὁ Υἱὸς, ος καὶ παρεκάλε σεν ἡμῶν τὰς καρδίας τυραννουμένας ὑπὸ Σατανᾶ.

[05348]    Η ὁ προφήτης, ὡς γενναῖος ἀθλητὴς, οὐκ ἀποστῆναι τὰ λυποῦντα αὐτὸν ευ χεται, ἀλλὰ δοθῆναι αὐτῷ ἐν τῷ καιρῷ τῶν λυπηρῶν λόγον ἰσχυρὸν παρακλήσεως, τὸν δυνάμενον αὐτὸν ἰσχυρίσασθαι μετὰ πάσης εὐθυμίας καὶ ἀταραξίας φέρειν τὸ συμβεβη κός·

[05349]    ἐν τούτῳ γάρ με, φησὶν, ἐλέησον, ινα γένηταί μοι παράκλησις καὶ παραμυθία.

[05350]    ^[118.77] Ελθέτωσάν μοι οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ ζήσομαι, οτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐσ τιν.

[05351]    Ο εὐαγγελικὸς δηλονότι.

[05352]    Ωσπερ ὑπέσ χου, φησὶ, τὴν παράκλησιν, ουτω καὶ ποίη σον, τοὺς σοὺς οἰκέτας οἰκτείρων.

[05353]    Μάθωμεν καὶ ἡμεῖς λέγειν, οτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν.

[05354]    Σχολάσωμεν ταῖς ἱεραῖς γραφαῖς·

[05355]    ἐπειδὴ δὲ μὴ ἐνταῦθα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν αλλοις πολλοῖς οἱ οἰκτιρμοὶ τοῦ Θεοῦ λέγον ται, ἐπιστατέον μή ποτε ὁ Μονογενὴς καὶ τὸ αγιον Πνεῦμα, οἱ ζωῆς παρεκτικοὶ, οἰκ τιρμοὶ Θεοῦ, καὶ πατὴρ ειρηται, κατὰ τὴν τοῦ ἀποστόλου θεοσοφίαν, τῶν οἰκτιρμῶν.

[05356]    Πᾶσα ἡ ἀνθρωπίνη φύσις δεῖται τῶν οἰκτιρ μῶν τοῦ Θεοῦ.

[05357]    Εὰν γὰρ ουτοι μὴ ελθωσιν, ζῆσαι τὴν ἀληθινὴν ζωὴν οὐ δυνάμεθα, τὴν κεκρυμμένην σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ.

[05358]    ^[118.78] Αἰσχυνθήτωσαν ὑπερήφανοι, οτι ἀδίκως ἠνόμησαν εἰς ἐμὲ, ἐγὼ δὲ ἀδολεσχή σω ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου.

[05359]    Ευχεται μηκέτι αὐτοὺς ἀναισθητεῖν ης εχουσι κακίας·

[05360]    ἐπαισχυνομένους δὲ παύ σασθαι.

[05361]    Γεννηθήτω πάντα τὰ ἁμαρτήμα τα αἰσχύνης αξια.

[05362]    Εως μὲν ουν [ἡ ψυ χὴ] ἀτελὴς τυγχάνει, πολλὴ φροντὶς, μή πῃ αρα ἀσθενήσῃ καὶ χειρίων ἑαυτῆς γέ νηται·

[05363]    οτε δὲ εἰς ακρον φθάσει τελειότη τος, ἐν εξει ἀρετῆς καταστᾶσα, εξω γενήσε ται παντὸς φόβου, οὐκέτι ἀμφιβάλλουσα μήποτε καὶ καταισχυνθῇ.

[05364]    Αμωμος ουν ἡ καρδία ἐν τοῖς δικαιώμασι τοῦ ἁγίου ἐστὶν, ἀκριβήσασα τὴν περὶ αὐτῶν ἀλήθειαν.

[05365]    Οὐκ ἐπαρᾶται τοῖς ἐχθροῖς, ἀλλ' ευχεται ὑ πὲρ τούτων·

[05366]    ἡ γὰρ αἰσχύνη σωτηρίαν πραγ ματεύεται·

[05367]    ης τοίνυν ἀπέλαυσεν ἰατρείας, κἀκείνοις τυχεῖν ἀξιοῖ.

[05368]    Η ουτως, εἰ τύχοιμι τῆς παρὰ σοῦ βοηθείας, τότε οἱ πονηροὶ δαί μονες η καὶ ανθρωποι τῆς ἀληθείας ἐχθροὶ, αἰσχυνθήσονται·

[05369]    ἐγὼ δὲ οὐκ ἐπαρθήσομαι, ἀλλ' ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου ἀδολεσχήσω.

[05370]    ^[118.81] Εκλείπει εἰς τὸ σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου, εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισα.

[05371]    Επείπερ ὁ σὸς λόγος ἐκήρυσσέ μοι τὸ σωτήριόν σου, καὶ τίνα ἀπόκειταί μοι ἐν τῷ σωτηρίῳ σου, ἐξέλιπον ἐπιθυμῶν, καὶ ἐξε λυόμην ἀπὸ τῆς ὀρέξεως·

[05372]    ὁ λόγος γενόμενος ἐκείνου τοῦ ἐπιθυμητοῦ, τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ιησοῦς Χριστὸς, ὁ ἐπώνυμος τῆς σωτηρίας ἡμῶν·

[05373]    αὐτὸς γάρ ἐσ τιν ἡ σωτηρία, ἡ ἀλήθεια, ἡ δικαιοσύνη, καὶ οσα αλλα παρέστησεν ὁ θεῖος λόγος τὸν Υἱὸν ειναι τοῦ Θεοῦ.

[05374]    Ερμηνεύων δὲ τὸ σωτήριον, ἐπήγαγεν ἐπὶ τὸν λόγον σου, τὸν Υἱὸν ειναι σημαίνων, τὸν Κύριόν φησι.

[05375]    ^[118.82] Εξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου εἰς τὸ λόγιόν σου, λέγοντες·

[05376]    Πότε παρακαλέσεις με;

[05377]    Εν οσῳ γάρ τις μήπω καταλαβὼν ἐπιθυ μεῖ νοῆσαι τὴν γραφὴν, προσδοκίαν εχει τῆς καθόδου τοῦ Λόγου, καὶ οσῳ βλέπει αὐτὸν τρανότερον, τοσούτῳ βλέπει αὐτὸν ἐγγίζοντα, μέχρι πρὸς αὐτὸν ἐλθὼν παρα κληθῇ.

[05378]    Εκλείπουσιν εἰς τὸ λόγιον ζη τοῦντες πότε ἐγγίσει, πότε φανείη, οιον ει ποτέ τις ὑμῶν ετεινε τὴν διάνοιαν πρὸς τὸ νοῆσαι τὴν γραφὴν, καὶ οὐδέπω αὐτὴν ἐνό ησεν, οἱονεὶ προσδοκίαν εχει τῆς καθόδου τοῦ λόγου καὶ τοῦ ηκειν τὸν λόγον.

[05379]    Εὰν δὲ τὴν διάνοιαν πόῤῥωθεν [τείνῃ], τὸν λόγον οὐδέπω τρανὸν, οὐδὲ σαφῆ τοῦτον ὁρᾷ, καὶ οσῳ ἐγγίζοντα τῇ διανοίᾳ τῇ ζητούσῃ τὴν ἀλήθειαν·

[05380]    ουτω καὶ ὁ προφήτης παθὼν τοι αῦτα πρὸς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ διδάσ κων ἡμᾶς ἐπιθυμεῖν τοῦ λόγου καὶ ἐρωτι κῶς εχειν πρὸς αὐτὸν, φησίν·

[05381]    Εξέλιπον κτλ.

[05382]    Οτε γὰρ ἐπιδημήσει Λόγος, τότε παρακα λοῦμαι.

[05383]    ^[118.83] Οτι ἐγεννήθην ὡς ἀσκὸς ἐν πάχνῃ·

[05384]    τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.

[05385]    Χρηστέον τῷ ῥητῷ τούτῳ πρὸς τοὺς ἐγ καταλειφθέντας παρὰ Θεῷ εἰς ὠφέλειαν ψυχῆς·

[05386]    Τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.

[05387]    Καὶ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ ειρηται τὸ σῶμα ἀσ κός·

[05388]    Οὐ γὰρ βάλλουσι νέους οινους εἰς ἀσ κοὺς παλαιοὺς, δηλονότι τὸν παλαιὸν αν θρωπον, ος ἐστι σῶμα.

[05389]    Ως ουν πάντα κα τορθώσας, φησίν·

[05390]    Ενέκρωσά μου τὰ μέλη ἐ πὶ τῆς γῆς, θείῳ λόγῳ τὴν θερμότητα ψύξας τοῦ σώματος, ὡς γαστὴρ νενέκρωται ταῖς σωματικαῖς ἡδοναῖς.

[05391]    Τὰ γὰρ δικαιώματά σου ἐν σαρκὶ ζώσῃ καὶ ἐν τῷ κατὰ σάρκα στρατευομένῳ χώραν οὐκ εχει.

[05392]    Νεκροὶ μὲν, μᾶλλον οἱ ζῶντες παρὰ τῶν κακῶν γί νονται δίκαιοι, ὡς ἀσκοὶ ἀπόκενοι, μᾶλ λον η ἀνθρώποις ἀποψυχόμενοι, καθάπερ πάχνῃ περιπηγνύμενοι, καὶ τὸ θερμὸν καὶ πρακτικὸν παραιρούμενοι.

[05393]    Ο τοῦ Θεοῦ λό γος, πνευματικὸς ων, πάχνη ἐκεὶ καὶ δρό σος καὶ ὑετὸς λέγεται, ος καταψύχει μὲν τὸν ἀπὸ παθῶν ἀκόλαστον ὀφθαλμὸν, ὡς τὴν νέκρωσιν Ιησοῦ φέρειν ἐν ἑαυτῷ.

[05394]    ^[118.84] Πόσαι εἰσὶν αἱ ἡμέραι τοῦ δούλου σου, πότε ποιήσεις μοι ἐκ τῶν καταδιωκόν των με κρίσιν;

[05395]    Ολίγαι γὰρ αἱ τῶν ἀνθρώπων ἡμέραι ἐπὶ τῆς γῆς, αις ευχεται ταχέως συντριβῆναι τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, ὡς αν ὑποτάσσοιτο τὴν ψυχὴν, τοῦ θείου λόγου γεγονότος ἐν αὐτῇ·

[05396]    καν γὰρ ανθρωπος ἡμᾶς καταδιώκει, ἀλλ' οὐ προηγούμενος, ἀλλ' ὡς παρέσχεν ἑαυτὸν τόπον ἐκείνου.

[05397]    Ποίει ουν αὐτὸν καταπατῆσαι ὑπὸ τοῦ σοῦ λόγου, γε νομένου ἐν τῇ προαιρέσει μου.

[05398]    ^[118.85] ∆ιηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδο λεσχίας, ἀλλ' οὐχ ὡς νόμον σου, Κύριε.

[05399]    Οἱ τῶν ἑτεροδόξων παρανόμων οντων λό γοι, καὶ διηγήσεις αὐτῶν ἀδολεσχίαι εἰσὶν, καὶ οὐδαμῶς συγκρίνονται τῷ θείῳ νόμῳ.

[05400]    Σπανίως γὰρ εχω ἀπὸ Θεοῦ πρὸς τὸ τὴν γραφὴν ἐξηγήσασθαι χάριν, αλλων αλ λως ἐξηγουμένων αἱρετικῶν, Ιουδαίων, Σα μαριτῶν.

[05401]    Καὶ οἱ παρανόμως βιοῦντες, ει τι λέγουσιν, ἀδολεσχία ἐστιν·

[05402]    ἐν ψυχῇ γὰρ πα ρανόμῳ ποῖος λόγος ευτονος η σωτήριος;

[05403]    ^[118.86,87] Πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια·

[05404]    ἀδίκως κατεδίωξάν με, βοήθησόν μοι.

[05405]    Παρὰ βραχὺ συνετέλεσάν με ἐν τῇ γῇ, ἐγὼ δὲ οὐκ ἐγκατέλιπον τὰς ἐντολάς σου.

[05406]    ∆ιώκεται δικαίως μὲν ὁ παρανόμως βιοὺς, ἀδίκως δὲ ὁ δίκαιος, ὁ φιλαλήθης, ἐχθρὸς ἀνθρώποις γενόμενος, διὰ τὴν ἀλήθειαν.

[05407]    Οὐ τύπος, οὐδὲ σύμβολον·

[05408]    μικροῦ δεῖ ἐκ τοῦ διωγμοῦ αὐτῶν ἐτελεύτησα, ἀλλ' ομως κατ' οὐδέν σου παριδὼν τὰς ἐντολὰς ἀπεῖ πον.

[05409]    ^[118.88] Κατὰ τὸ ελεός σου ζῆσόν με, καὶ φυλάξω τὰ μαρτύρια τοῦ στόματός σου.

[05410]    Ζωοποίησόν με κατὰ τὸ ελεός σου, καὶ ποιήσω τὰ μαρτύρια, οσα ἐκ τοῦ στόματός σου ἐξῆλθον.

[05411]    Στόμα δὲ Θεοῦ οἱ προφῆται, οιτινες διηκονήσαντο τοῖς μαρτυρίοις, ταῖς ἐντολαῖς, τοῖς δικαιώμασιν, τοῖς προστάγ μασι τοῦ Θεοῦ.

[05412]    ^[118.89] Εἰς τὸν αἰῶνα, Κύριε, ὁ λόγος σου διαμένει ἐν τῷ οὐρανῷ.

[05413]    Εν τῷ οὐρανῷ, ἀντὶ τοῦ ἐν ταῖς ἁγίαις αὐτοῦ δυνάμεσιν.

[05414]    Τέτακται γὰρ ἐκεῖνα πάν τα, καὶ οὐδεμία λόγου παράβασις.

[05415]    Οὐρανῷ δὲ λέγω, οὐ μὴ παρερχομένῳ, ἀλλὰ καὶ ὡς ειρηται θρόνος ειναι τοῦ Θεοῦ.

[05416]    Εἰ δὲ θέλεις ἀκριβέστερον θεωρῆσαι τὸ εἰρημένον τῷ προφήτῃ, ἐξέταζέ μοι τὰ οὐράνια καὶ τὰ ἐ πίγεια·

[05417]    οὐδεμία παράβασις τῆς ἡλιακῆς κι νήσεως, ἀλλὰ τὸν δρόμον αὐτοῦ ἀπαραβά τως τηρεῖ·

[05418]    ιδε καὶ τῆς σελήνης τοὺς δρό μους καὶ τάξιν καὶ σχήματα, ἀνάβα, μετὰ ταῦτα, καὶ ἐπὶ τοὺς ἀστέρας καὶ τὴν λοιπὴν κτῆσιν, καὶ εὑρήσεις απαντα τῷ λόγῳ τοῦ διακοσμήσαντος ἰθυνόμενα.

[05419]    Καὶ μετ' ὀλίγα.

[05420]    Εἰ δὲ περὶ ἁγίων δυνά μεων φῂς, ἀγγέλων φημὶ καὶ ἀρχαγγέλων, καλῶς φῄς·

[05421]    ἀκίνητοι γὰρ, μᾶλλον δὲ δυσκί νητοί εἰσιν πρὸς τὸ κακόν·

[05422]    τοῦτο γὰρ πεί θει με λέγειν ὁ πεσὼν ἑωσφόρος δι' επαρσιν, ἐπεὶ οὐκ εχει τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ.

[05423]    Τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ;

[05424]    Καλῶς δὲ οὐκ εἰς τὸν αἰῶνα τῶν αἰώνων η εἰς τὸν αἰῶ να τοῦ αἰῶνος, ἀλλὰ εἰς τὸν αἰῶνα, Κύριε, ὁ λόγος σου διαμένει ἐν τῷ οὐρανῷ·

[05425]    μετὰ γὰρ τὸν αἰῶνα ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύ σονται.

[05426]    Εν οις δέ ἐστιν ὁ λόγος διαμένων (δυνατὸν γὰρ τέλειον ειναι, δοκοῦντα μὲν ἐπὶ γῆς τυγχάνειν, τὸ δὲ πολίτευμα εχοντα ἐν τῷ οὐρανῷ), ουτως ἐστὶν ἐν αὐτοῖς καὶ ὡς ἐν οὐρανῷ ἡ ἀλήθεια.

[05427]    ^[118.90] Εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἡ ἀλήθειά σου·

[05428]    ἐθεμελίωσας τὴν γῆν, καὶ διαμένει.

[05429]    ∆ύο εἰσὶ γενεαὶ αἱ χωρήσασαι τὴν τοῦ Θεοῦ ἀλήθειαν, ο τε τῶν Ιουδαίων λαὸς, ὁ εχων τὸν νόμον καὶ προφήτας, καὶ ἐκκλησία ἐξ ἐθνῶν·

[05430]    καὶ κατὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ ἐκ κλησίαν οὐκ εἰς γενεὰς καὶ γενεὰς ἡ ἀλή θεια τοῦ Θεοῦ, ἀλλ' εἰς γενεὰν τὴν προτέραν καὶ γενεὰν τὴν δευτέραν·

[05431]    τὰ δὲ αλλα εθνη πεπλάνηνται, οτε δὲ καὶ ἡ προτέρα γενεὰ ἐ ξέβαλε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ειπεν·

[05432]    Αιρε, αιρε ἀπὸ τῆς γῆς τὸν τοιοῦτον, μεταβέβηκεν ἡ ἀλήθεια ἀπ' ἐκείνης τῆς γενεᾶς ἐπὶ ταύτην τὴν γενεάν.

[05433]    Ο ἐν προκοπῇ γενόμενος καὶ ὑψηλοτέρων απτεται δογμάτων, ωστε ἀϊδίου Λόγου τοῦ Πατρὸς μνημονεύειν, καὶ τό·

[05434]    Εν ἀρχῇ ην ὁ Λόγος, μονονουχὶ λέγων, καὶ τῆς διακοσμήσεως τοῦ παντὸς σαφῶς δούλην αὐτοῦ κτίσιν απασαν ἀποκαλεῖ.

[05435]    Εν ταῖς ἐπουρανίοις δυνάμεσιν ὁ τοῦ Θεοῦ λόγος ἀεὶ διαμένει ἀκίνητος·

[05436]    δυνατοὶ γὰρ εἰς ἰσχὺν, ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ.

[05437]    ^[118.91] Τῇ διατάξει σου διαμένει ἡ ἡμέρα, οτι τὸ σύμπαντα δοῦλα σά.

[05438]    Εἰ τὰ σύμπαντα δοῦλα τοῦ Θεοῦ, πῶς ἐν ταῖς Παροιμίαις Σολομὼν περὶ τοῦ μύρμη κός φησιν·

[05439]    Εκεῖνος, γεωργίου μὴ ὑπάρχον τος, μηδὲ τὸν ἀναγκάζοντα εχων, μηδὲ ὑπὸ δεσπότην ων, ἑτοιμάζεται θέρους τὴν τρο φήν;

[05440]    Καὶ τάχα τοιοῦτόν ἐστι τὸ ἐν ταῖς Παροιμίαις λεγόμενον, οτι ἐκεῖνος νόμον μὴ εχων τὸν καταναγκάζοντα, μήτε γνώ σεως μέτοχος ων, ἑτοιμάζεται θέρους τὴν τροφήν.

[05441]    Ο Θεὸς γὰρ δεσπότης λέγεται δίττως·

[05442]    η ὡς δημιουργὸς, η ὡς γινωσκόμε νος·

[05443]    διὸ καὶ Παῦλος γράφει·

[05444]    Νυνὶ ἐλευθε ρωθέντες μὲν ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, δουλωθέν τες δὲ τῷ Θεῷ, δηλονότι κατ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν, εχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασ μὸν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον.

[05445]    Εἰ δὲ τοῦ τοιούτου τέλους αμοιρός ἐστιν ὁ μύρμηξ, δη λονότι καὶ ταύτης τῆς δουλείας.

[05446]    Καλῶς ουν λέγεται μὴ ειναι ὑπὸ δεσπότην κατὰ ταύτην τὴν δεσποτείαν.

[05447]    ^[118.92] Εἰ μὴ οτι ὁ νόμος σου μελέτη μου, τότε αν ἀπωλόμην ἐν τῇ ταπεινώσει μου.

[05448]    Τὸν καιρὸν τῶν πειρασμῶν καιρὸν ὠνό μαζε ταπεινώσεως, καθ' ον μάλιστα θλίβε ται ἡ ψυχὴ, ἀφ' ου οὐδὲν ετερον ῥύεται ὡς ἡ θεωρία τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ.

[05449]    Εχων γὰρ ὁ νόμος πνευματικὰ θεωρήματα πρὸς ἑαυτὸν, περισπᾷ τὴν διάνοιαν, καὶ ἀπωθεῖται τοὺς λογισμούς.

[05450]    Μακάριον γὰρ οντως τὸ μὴ ἀ πολύεσθαι ἐν περιστάσεσι γεγονότας, οιον ἐπὶ μαρτυρίου·

[05451]    εἰ μή τις προμελετήσει τοῦ Θεοῦ τὸν νόμον, ἀπόλλυται.

[05452]    ^[118.95] Εμὲ ὑπέμειναν ἁμαρτωλοὶ τοῦ ἀ πολέσαι με·

[05453]    τὰ μαρτύριά σου συνῆκα.

[05454]    Νοῦς παθῶν γυμνωθεὶς καὶ γνώσεως μέ τοχος γεγονὼς πανουργότερος γίνεται τῶν δαιμόνων, λέγων πολλάκις τὸ τοῦ Παύλου·

[05455]    Ινα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ, οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν.

[05456]    ^[118.96] Πάσης συντελείας ειδον πέρας, πλατεῖα ἡ ἐντολή σου σφόδρα.

[05457]    Ο πλατυνθεὶς καὶ μηκέτι διὰ τὴν κακίαν στενοχωρούμενος, πλατεῖαν ὡμολόγησε πᾶ σαν ειναι τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ.

[05458]    ^[118.97] Ως ἠγάπησα τὸν νόμον σου, Κύ ριε, ολην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστι.

[05459]    Ο ἀγαπῶν τὰς ἐντολὰς ποιείτω αὐτὰς, καὶ ζήσεται ἐν αὐταῖς, η διὰ αὐτῶν.

[05460]    Καρ διαγνῶστα πάντων, ειδες οτι ἡδέως εχω πληρῶσαι τὰς ἐντολάς σου, Κύριε·

[05461]    ἐλεῶν μοι καὶ βοηθῶν μοι, ζῆσόν με διὰ τῆς χάριτός σου, τουτέστιν διὰ τὰς ἐπιφανείας τοῦ Υἱοῦ σου.

[05462]    Ο τοιοῦτος ἐν ἡμέρᾳ διὰ παντὸς μελετᾷ.

[05463]    Οὐκ ειπε δέ·

[05464]    ἐποίησα τὸν νόμον σου, ἀλλ' ἠγάπησα.

[05465]    Τελειότερος γὰρ ὁ ἐξ ἀγάπης, ἀλλ' οὐκ ἀνάγκης ποιῶν.

[05466]    Τοιοῦτον δὲ ἀγαπήσατε νόμον δικαιοσύνης, οἱ κρίνον τες τὴν γῆν.

[05467]    Καὶ μετ' ὀλίγα.

[05468]    ∆υνάμεθα νοεῖν τό·

[05469]    Ολην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν, ἐν ολῳ τῆς ζωῆς μου χρόνῳ, πολλαχοῦ γὰρ ὁ πᾶς χρό νος τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων ἡμέρα καλεῖ ται, ὡς ἐν τῷ·

[05470]    Καὶ σὲ ὑπέμεινα ολην τὴν ἡ μέραν, καὶ τό·

[05471]    Ενεκά σου θανατούμεθα ο λην τὴν ἡμέραν.

[05472]    ^[118.98,99] Υπὲρ τοὺς ἐχθρούς μου ἐσόφι σάς με τὴν ἐντολήν σου, οτι εἰς τὸν αἰῶνα ἐμή ἐστιν.

[05473]    Υπὲρ πάντας τοὺς διδασκάλους συνῆκα, οτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν.

[05474]    Εἰπὼν ὑπὲρ τοὺς ἐχθρούς μου, ἐχθροὶ δὲ ἡμῶν ἐκεῖνοι, οἱ εχοντες ζῆλον Θεοῦ, ἀλλ' οὐ κατὰ ἐπίγνωσιν·

[05475]    ἐκείνων δὲ ησαν καὶ αἱ γραφαὶ, καὶ πρῶτοι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐκεῖνοι οἱ διδάσκαλοι ἐπαγ γέλλονται γεγονέναι, ατε πρῶτοι παραλα βόντες νόμον καὶ προφήτας·

[05476]    ἡμεῖς νῦν οἱ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν λέγομεν·

[05477]    Υπὲρ πάντας τοὺς διδάσκοντάς με συνῆκα.

[05478]    ∆ιὰ τί δέ;

[05479]    οτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν.

[05480]    Ο πάντα κατὰ νόμον καὶ λέγων καὶ πράττων, μελετᾷ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ.

[05481]    ^[118.100] Υπὲρ πρεσβυτέρους συνῆκα, οτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα.

[05482]    Ο Ησαὺ πρεσβύτερος ην τοῦ Ιακὼβ, ἡ εὐλογία ἀπέκειτο τῷ Ησαὺ, καὶ ἡ εὐλογία τοῦ εὐλογοῦντος ειρηται πρὸς τὸν Ησαὺ, εως ἐκεῖνος ἐξῆλθεν.

[05483]    Ενεδυσάμην τοῦ Ησαὺ τὰ ἱμάτια·

[05484]    ἐξῆλθεν γὰρ ἐκεῖνος ἐπὶ τὰ θηρία, καταλιπὼν τὰς ἡμέρους διατριβάς·

[05485]    κἀγὼ, ἐκείνου ἐξελθόντος, ἐνδυσάμενος τοῦ Ησαὺ τὴν στολὴν τὴν καλὴν, εἰσέρχομαι καὶ λαμ βάνω τὴν εὐλογίαν.

[05486]    Η στολὴ αὐτοῦ καλὴ, ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται, καλῶς ὑφανθέντα·

[05487]    προσέρχομαι τῷ Πατρὶ, προσφέρω ἐγὼ αὐ τῷ τροφὰς, τρέφεται ταῖς ἡμέροις μου τρο φαῖς, οὐ ταῖς ἀγρίων ἐκείνων (ταχινοὶ γάρ εἰσιν ἐκχέαι αιμα).

[05488]    Προσφέρω ἐγὼ ημερον τροφὴν, ἐρίφους ἁπαλοὺς καὶ καλοὺς κατὰ τὰς ὑποθήκας τῆς μητρός μου·

[05489]    ἡ δὲ ανω Ιερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστὶν, ητις ἐστὶν μή τηρ ἡμῶν.

[05490]    Προσφέρω τῷ Πατρὶ, λαμβάνω τὰς εὐλογίας ὑπὲρ τοῦ πρεσβυτέρου, ἐγὼ βέ βηκα, ἐγὼ συνῆκα.

[05491]    ^[118.101] Εκ πάσης ὁδοῦ πονηρᾶς ἐκώλυσα τοὺς πόδας μου, οπως αν φυλάξω τοὺς λό γους σου.

[05492]    Εκζητῶμεν ουν πρῶτον τὰς ἐντολὰς, ινα καὶ ἡμεῖς ὑπὲρ τοὺς ἀληθῶς πρεσβυτέρους συνῶμεν.

[05493]    Εκ πάσης ὁδοῦ κτλ.

[05494]    Ουτε γὰρ δύο δυνατὸν κατὰ ταὐτὸν ὁδεύειν ὁδοὺς, ἀ κολασίας καὶ σωφροσύνης, δικαιοσύνης καὶ ἀδικίας·

[05495]    ἀλλὰ δεῖ τὰς ἐναντίας φυγεῖν, καὶ τὴν εὐθεῖαν ὁδεῦσαι·

[05496]    ουτω γὰρ οιόν τε τῶν θείων γενέσθαι φύλακας λογίων.

[05497]    Οδοὶ πο νηραὶ, οσαι πάντως πρὸς πονηρίαν αγουσιν, ὡς ἡ μέθη καὶ ἀσωτία ἐπὶ πορνείαν χειρα γωγοῦσιν, [ὁμοίως] καὶ θυμός ποτε μὲν πρὸς φόνον, ποτὲ δὲ πρὸς βλασφημίαν ἐξάγει, καὶ ἐπὶ τῶν ὁμοίων·

[05498]    φυλάξαι ουν τὸν θεῖον νό μον ἐστὶ τὸ εργοις αὐτὸν ἀποπληρῶσαι.

[05499]    ^[118.102] Απὸ τῶν κριμάτων σου οὐκ ἐξέ κλινα, οτι σὺ ἐνομοθέτησάς με.

[05500]    Τοῦ σοῦ διὰ παντὸς ἐμεμνήμην δικαστη ρίου·

[05501]    ἐν τῷ θʹ δὲ λέγει ψαλμῷ·

[05502]    Κατάστησον νομοθέτην ἐπ' αὐτούς·

[05503]    γνώτωσαν εθνη οτι ανθρωποί εἰσιν.

[05504]    Κατάστησον νομοθέτην τοῖς εθνεσιν.

[05505]    Ο Μωσῆς μὲν γὰρ ἐνομοθέτησε τὰ τοῦ γράμματος τοῖς μηδέπω δυναμένοις χω ρεῖν τὴν ἐπιδημίαν τῆς καινῆς διαθήκης.

[05506]    Ιησοῦς δὲ Χριστὸς ἐπιδημήσας ἐνομοθέτη σέ μοι τὸ εὐαγγέλιον καὶ πνευματικόν μοι τὸν τοῦ Μωσέως εδειξε νόμον, τῶν ἀπὸ τοῦ λαοῦ οὐχ ἑωρακότων τοιοῦτον.

[05507]    ^[118.103] Ως γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λό γιά σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί μου.

[05508]    ∆ιαγράφει τὴν τοῦ ἁγίου διάθεσιν γλυκύ τητος ἀντιλαμβανομένου ἐν τῷ προσιέναι τῷ λόγῳ τοῦ Θεοῦ καὶ εὐφραινομένου ἐπ' αὐ τῷ·

[05509]    ωσπερ γὰρ τὸ ὑγιαῖνον αἰσθητήριον ἀντι λαμβάνεται τῆς τοῦ μέλιτος γλυκύτητος, ὁ δὲ νοσῶν καὶ πυρέττων πικράζεται μᾶλλον ὑπ' αὐτοῦ·

[05510]    τὸν αὐτὸν τρόπον, ἐὰν ὑγιαίνῃ σου τὸ θεῖον τῆς γεύσεως αἰσθητήριον, γλυκά ζεται τῷ λόγῳ τοῦ Θεοῦ, ἐὰν δὲ νοσῇ, οὐκ ἀποδέχεται αὐτὸν, οὐδὲ γλυκάζει.

[05511]    ∆ιὰ τοῦτο ειρηται·

[05512]    Εἰς ωτα αφρονος μηδὲν λέγε, μή ποτε μυκτηρίσῃ τοὺς συνετούς σου λόγους.

[05513]    Καὶ μετ' ὀλίγα.

[05514]    Γλυκέα διὰ τὴν ἐπ' αὐ τοῖς λογικὴν τέρψιν, ἀλλ' ὑπὲρ μέλι τῶν παρ' ἀνθρώποις πάντων ἡδέων δι' αὐτοῦ δη λουμένων.

[05515]    Ο ἡδόμενος καὶ τρεφόμενος ἐπὶ τῇ γνώσει νοῦ, ὀνομάζεται στόμα.

[05516]    ^[118.104] Απὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα·

[05517]    διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας.

[05518]    Οὐκ ειπε·

[05519]    παρανόμους ἐμίσησα, ουτε γὰρ πατραλοίαν Αβεσσαλὼμ, ουτε τὸν Σαοὺλ, ἀλλ' ὡς αγιος αὐχεῖ οτι μισεῖ τὰ μίσους α ξια, τοὺς λόγους τοὺς παρανόμους, τὰ δόγ ματα τὰ παράνομα, τὰς τοιαύτας διδασκα λίας, τὴν διάθεσιν καθ' ην ἁμαρτάνουσιν, οτι γὰρ καύχημά ἐστιν ο λέγει.

[05520]    Ορα πῶς ἐν τῇ πρὸς Θεὸν εὐχῇ παῤῥησιάζεται, καί φησι·

[05521]    Παρανόμους ἐμίσησα ὡς τἀναντία τῶν ἠγα πημένων ὑπ' ἐμοῦ νόμων πράττοντας.

[05522]    ^[118.105] Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου [αλ.

[05523]    ὁ λόγος σου] καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου.

[05524]    Ει τις εχει τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ χρῆ ται τῷ λόγῳ ἐν πάσῃ πράξει, ὡς εστιν εἰ πεῖν, καθ' εκαστον βῆμα ἐπαίρων πρὸς τὸν περιπατεῖν τὸν πόδα, ουτος οὐ δύναται προσ κόψαι·

[05525]    εχει γὰρ τὸν λύχνον, καὶ χρῆται αὐ τῷ.

[05526]    Εἰ δὲ παρεδέξατο μὲν τὸν λύχνον, καὶ πιστεύειν αὐτῷ δοκεῖ, οὐ παραλαμβάνει δὲ αὐτὸν ἐν πάσῃ πράξει, καὶ ἐν παντὶ διαβή ματι αὐτοῦ, οὐ σκοπεῖ μετὰ τοῦ λόγου ποῦ θῇ τὸν πόδα (τὸν πόδα λέγω τῆς ψυχῆς), ουτος δὴ ἁμαρτάνει διπλῆν ἁμαρτίαν, οτι ε χει τὸν λόγον, καὶ οὐ χρῆται αὐτῷ παντα χοῦ, οἱονεὶ τοιοῦτος γεγένηται·

[05527]    ἐλθόντος γὰρ τοῦ λόγου ἀπὸ τῶν οὐρανῶν, εκαστος τῶν πιστευόντων, μὴ μειουμένου ἐκείνου, ἀνῆ ψεν ἀπ' ἐκείνου ἐν ἑαυτῷ τὸν λύχνον καὶ τὸ φῶς, καὶ ουτως ἀφ' ἑνὸς φωτὸς πολλοὶ γε γόνασι λύχνοι, καὶ εκαστος τῶν ἐχόντων τὸν ἁφθέντα λύχνον Λόγῳ Θεοῦ λέγει·

[05528]    Εἰ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντος Χριστοῦ κτλ.

[05529]    Εν παντὶ ουν καιρῷ απαξ παραλαβόντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, μέλλον τες κινεῖν τὰ βήματα, ειτε ἐν λόγῳ, ειτε ἐν διαλογισμῷ, χρησώμεθα τῷ λύχνῳ εμπροσ θεν ἡμῶν·

[05530]    οὐδεὶς γὰρ λύχνον αψας, καλύπ τει αὐτὸν σκεύει.

[05531]    Καὶ μετ' ὀλίγα.

[05532]    Λύχνος ἐστὶν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ον παρεδέξατό τις, δι' ου πεπίσ τευκε τῷ Θεῷ, ουτος ουν εστω καιόμενος, καὶ μηδέποτε σβεννύσθω.

[05533]    Φῶς δικαίοις δια παντὸς [καίεται], φῶς δὲ ἀσεβῶν σβέννυται.

[05534]    Καὶ ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου λύχνος α πτεται, ινα οἱ λατρεύοντες τῷ Θεῷ βλέπωσι τὸν λύχνον, καὶ τὰς λατρείας ἐπιτελῶσι φω τιζόμενοι ὑπ' αὐτοῦ·

[05535]    ουτως ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου, ητοι τῇ ἐκκλησίᾳ, λύχνος απτε ται.

[05536]    Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὀφθαλ μός·

[05537]    ουτος ὁ ὀφθαλμὸς μὴ λεγέτω τῇ χειρί·

[05538]    Τί πράξεις;

[05539]    καὶ ἡ χεὶρ μὴ λεγέτω τῷ ὀφθαλ μῷ·

[05540]    Χρείαν σου οὐκ εχω, ἐπεὶ οὐ βλέπει ἡ χεὶρ ο πολιτεύεται.

[05541]    ^[118.107] Εταπεινώθην εως σφόδρα, Κύ ριε, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.

[05542]    Τὰ αλογα ζῶα ζῇ, ἀλλ' ὡς αλογα·

[05543]    τὰ ζῶα δὲ λογικὰ λογικῶς, οσον ἐπὶ τῇ φύσει κα τασκευασθέντα λογικά·

[05544]    ἀλλὰ πλειόνων ον των τῶν λογικῶν ζώων (εἰς ἀγγέλους γὰρ διῄρηνται καὶ ἀνθρώπους), οἱ μὲν αγγελοι τὴν νοερὰν ἀεὶ ζῶσι καὶ μακαρίαν ζωήν·

[05545]    ανθρωπος δὲ σπάνιός ἐστιν ὁ ζῶν νοερῶς·

[05546]    καὶ προφήτης διὰ τοῦτο γενόμενος, διὸ καὶ ὁ ∆αυίδ, ὡς μηδέπω κατορθώσας αὐτό, φησιν·

[05547]    Ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.

[05548]    Εν ἀνθρώποις δὲ μάλιστα λέγω·

[05549]    οὐ ζῇ κατὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ουτω σπάνιός ἐστιν ὁ προφήτης.

[05550]    ^[118.108] Τὰ ἑκούσια τοῦ στόματός μου εὐδόκησον δὴ, Κύριε, καὶ τὰ κρίματά σου δίδαξόν με.

[05551]    Τὰ ἑκούσια τοῦ στόματος ἡμῶν ἐστιν παρ θενία, βρωμάτων καὶ πομάτων ἀποχὴ, ἀ ναχώρησις (ἡ ἐν ταῖς ἐρήμοις διαγωγή)·

[05552]    τὰς γὰρ ἐντολὰς ὁ νόμος ἡμᾶς καταναγκάζει ποιεῖν·

[05553]    ὁ τοίνυν πάσας ποιήσας ἐντολὰς, προστεθεικὼς δὲ καὶ τὰ προειρημένα, ουτος λέγει·

[05554]    Τὰ ἑκούσια τοῦ στόματός μου εὐδό κησον δὴ, Κύριε·

[05555]    παραβαίνων δὲ τοῦ νόμου τινὰ, τοῦτο λέγειν οὐχ εξει παῤῥησίαν.

[05556]    Τοῦτο αγιόν ἐστιν εἰπεῖν διαθέσει, καὶ χεί λεσιν καὶ ἐν παντὶ καιρῷ περιστατικῷ πει ρασμοῦ σαυτῷ ἐπιφέροντι καὶ ἐπὶ πᾶσιν οις κρίνει περὶ ἡμῶν ὁ Θεός.

[05557]    ^[118.112] Εκλινα τὴν καρδίαν μου τοῦ ποιῆσαι τὰ δικαιώματά σου εἰς τὸν αἰῶνα δι' ἀνάμειψιν.

[05558]    Εκλινα ἐπὶ τὸν νόμον καὶ τὰ δικαιώμα τά σου, ἐπὶ τὰ προστάγματά σου, ἐπεὶ ειδον ἀποκειμένην μοι ἀμοιβήν·

[05559]    ἡ δὲ ἀμοιβὴ βα σιλεία Θεοῦ, α ὀφθαλμὸς οὐκ ειδε, καὶ ους οὐκ ηκουσε, καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, α ἑτοίμασεν ὁ Θεὸς ἀγαπῶσιν αὐ τόν.

[05560]    ^[118.113] Παρανόμους ἐμίσησα, τὸν δὲ νό μον σου ἠγάπησα.

[05561]    Ο παράνομος ουν, καθὸ παράνομος ὑπάρ χει, μισητός ἐστιν, καθὸ δὲ εἰκὼν καὶ πλάσ μα Θεοῦ, ἀγαπητός.

[05562]    ^[118.114] Βοηθός μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου ει σὺ, εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα.

[05563]    Εὐχαριστεῖ τῷ βοηθήσαντι ἐν τῷ πολέ μῳ, τῷ πρὸς τὸν διάβολον καὶ τοὺς δαίμο νας.

[05564]    Τί τότε τοίνυν ἐποίεις;

[05565]    ἐπήλπισα εἰς τοὺς λόγους σου·

[05566]    ὡς δὴ τῇ τοιαύτῃ προκόπ των ἐλπίδι, οὐκ ειπεν ηλπισα, ἀλλ' ἐπήλπι σα.

[05567]    ∆εόμεθα Θεοῦ βοηθοῦντος ἐν τῷ πρὸς τὸν διάβολον καὶ τοὺς δαίμονας πολέ μῳ, καὶ ὁ προφήτης ἐβοηθήθη.

[05568]    Αντελάβετο γὰρ αὐτοῦ ὁ Θεὸς, καὶ διὰ τοῦτο εὐχαριστῶν ταῦτά φησιν.

[05569]    Ειτα τί πεποίηκε βοηθούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ;

[05570]    εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισα, καὶ ζῆσόν με.

[05571]    ∆ιὰ τί οὐκ ειπεν·

[05572]    Εἰς τοὺς λόγους ηλπισα, ἀλλὰ ἐπήλπισα;

[05573]    οἱ ἐλπίζον τες οὐχ ὡς αρχονται τοῦ ἐλπίζειν, ουτω μέ νουσιν, ἀλλ' εἰ προκόπτοιεν κατὰ Θεὸν, ἐ παυξάνουσιν τὸ ἐλπίζειν, καὶ οσῳ γε αυξει ἡ ἀγάπη, τοσοῦτον αυξει ἡ ἐλπὶς, καὶ μά λιστα οταν βοηθηθῶμεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, τότε προστίθεμεν τῇ πρὸς τὸν πόθον τοῦ Θεοῦ ἐλπίδι.

[05574]    ^[118.115] Εκκλίνατε ἀπ' ἐμοῦ, πονηρευό μενοι, καὶ ἐξερευνήσω τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ μου.

[05575]    Ως ειρηται ἐρευνᾶν τὰς γραφὰς (δέονται γὰρ ἐρεύνης, ινα καὶ νοηθῶσιν), ουτω καὶ τό·

[05576]    Εξερευνήσω τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ·

[05577]    οὐ γὰρ ὡς οιονταί τινες, σαφεῖς καὶ τοῖς τυχοῦ σι ληπταί.

[05578]    ^{[118.118,119]} Εξουδένωσας πάντας τοὺς ἀποστατοῦντας ἀπὸ τῶν δικαιωμάτων σου, οτι αδικον τὸ εὐθύμημα αὐτῶν.

[05579]    Παραβαί νοντας ἐλογισάμην πάντας τοὺς ἁμαρτω λοὺς τῆς γῆς, διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰ μαρ τύριά σου.

[05580]    Οὐ ταὐτόν ἐστι τὸ ἁμαρτάνειν καὶ ἀποσ τατεῖν·

[05581]    ὁ γὰρ ἀποστατήσας ἀπέστη τέλειον τῆς θεοσεβείας.

[05582]    Καὶ μετ' ὀλίγα.

[05583]    Αναγκαίως προσέθηκεν τὸ πάντας·

[05584]    εἰκότως καὶ δίκαιοί ποτε ησαν, υστερον δὲ ἀπέστησαν.

[05585]    Καὶ πάλιν.

[05586]    Τί τὸ αιτιον, οτι ἐξουδένωσας αὐτούς;

[05587]    οτι αδικον τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν.

[05588]    Πε ρὶ αὐτῶν φησιν ὁ προφήτης·

[05589]    Οὐαὶ, τέκνα ἀποστάται! Καὶ ἐν αλλοις·

[05590]    Οὐαὶ αὐτοῖς οτι ἀπεπήδησαν ἀπ' ἐμοῦ.

[05591]    Τοὺς ουν τοιούτους οὐ παιδεύει, οὐ μαστίζει κατὰ τοὺς ἀγαπη μένους υἱοὺς παρ' αὐτοῦ, ἀλλὰ ἐξουθενεῖ, φάσκων πρὸς εκαστον·

[05592]    Παιδεύσει σε ἡ ἀ ποστασία σου, καὶ ἡ κακία σου ἐλέγξει σε.

[05593]    Ημεῖς μὲν παραβαίνοντας λέγομεν τοὺς δεδιδαγμένους τὸν λόγον, καὶ μετὰ τὸ δεδι δάχθαι μὴ τετηρηκότας, ἀλλ' ἀποστάντας καὶ παραβεβηκότας.

[05594]    Ουτος δὲ ὁρᾷ οτι πάν τες εχουσιν ἀφορμὰς πρὸς καλοκαγαθίαν, εἰ καὶ μὴ ἐδιδάχθησαν·

[05595]    ωστε μὴ μόνους πα ραβάτας λέγεσθαι τοὺς μετὰ τὴν πίστιν ἀ ποστάντας, ωσπερ ἐλέγομεν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὁπωσοῦν ἁμαρτάνοντας, ὡς ἀφορμὰς πρὸς καλοκαγαθίαν εχοντας, εἰ δὲ μὴ ἐδιδάχθη σαν.

[05596]    Αμαρτωλοὶ δὲ τῆς γῆς οἱ ἐπὶ γῆς ἡ μαρτηκότες ανθρωποι.

[05597]    Αλλοι γάρ εἰσιν ἁμαρτωλοὶ οὐρανοῦ, οἱ πρὸς ους ἡμῖν ἐστιν ἡ πάλη, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.

[05598]    Εκεῖ γὰρ πρῶτον ἁ μαρτόντες, υστερον καὶ ἐπὶ γῆς τοῦτο ποιοῦ σιν.

[05599]    ∆ιό φησιν·

[05600]    Ηγάπησα τὰ μαρτύριά σου, τὰ μετὰ μαρτύρων μοι παραδεδομένα.

[05601]    Τοῦτο γὰρ περιμένει τὸ τέλος τοὺς τὸν νό μον τοῦ Θεοῦ ἀθετοῦντας, τὸ βουλεύσασθαι πατῆσαι τὸν Θεοῦ νόμον.

[05602]    Επεὶ ουν τού τους παραβαίνοντας ἐλογισάμην, διὸ, φησὶν, ἠγάπησα τὰ μαρτύριά σου, τὰ μετὰ μαρτύ ρων μοι παραδεδομένα.

[05603]    Καὶ μετ' ὀλίγα·

[05604]    Ο Ακύλας ἀντὶ τοῦ παραβαίνοντας ἐλογισάμην, στέμφυλα διελογί σω·

[05605]    ὁ δὲ Σύμμαχος, σκωρίαν ἐξέδωκεν.

[05606]    ^[118.120] Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου.

[05607]    ∆ι' ου·

[05608]    Εμοὶ ὁ κόσμος ἐσταυρώθη, κἀγὼ τῷ κόσμῳ.

[05609]    ^[118.121] Εποίησα κρίμα καὶ δικαιοσύνην, μὴ παραδῷς με τοῖς ἀδικοῦσί με.

[05610]    Επειδὴ μετὰ τὸ ἡμαρτηκέναι μεταβαλὼν ἐποίησα κρίμα, καὶ κλίνας τὸ αδικον, δρά σας τὴν δικαιοσύνην, ἀξιῶ βοηθηθῆναι, καὶ μὴ κατὰ πεπραγμένα ἁμαρτήματα παραδο θῆναι τοῖς ἀδικοῦσί με εἰς τιμωρίαν, ὡς μὴ ἐπιστρέψαντα πρὸς σέ.

[05611]    Τί δὲ τὸ παραδοθῆναι τούτοις, ἐξεταστέον.

[05612]    Πᾶν ἁμάρτημα οταν ποιῶμεν, τόπον δεδωκότες τῷ διαβόλῳ ποι οῦμεν, ἐφεδρεύοντι καὶ ἐπιτηροῦντί ποτε εἰσελθεῖν ἡμῶν εἰς τὸ ἡγεμονικὸν, ινα βα λὼν ἑαυτοῦ τὰ βέλη, μετὰ ταῦτα καὶ αὐτὸς ἐνοικήσῃ καὶ ἐνεργήσῃ εἰς ἡμᾶς.

[05613]    Οὐκοῦν οτε ἁμαρτάνομεν, ἐνεργούμενοι ὑπὸ τοῦ δια βόλου ἁμαρτάνομεν, καὶ ἀδικούμεθα ὑπ' αὐ τοῦ.

[05614]    Αδικεῖ γὰρ ἡμᾶς προτρέπων ἐπὶ τὴν ἁμαρτίαν, ειτα πρὸς τὰ δίκαια κρίματα τοῦ Θεοῦ·

[05615]    ορα τί ποιεῖ·

[05616]    ἐπειδὴ ἀντὶ τοῦ Θεῷ ἀ νοῖξαι τὴν θύραν τῆς ψυχῆς καὶ τὸν Χρισ τὸν παραδέξασθαι, τὴν ἁμαρτίαν προσηκά μεθα, παραδιδόμεθα ἐκείνῳ ον παρεδεξάμε θα ἐπὶ τῷ κολασθῆναι ὑπ' αὐτοῦ.

[05617]    Ουτω πα ρεδόθη ὁ ἐν Κορίνθῳ πεπορνευκὼς, περὶ ου φησιν ὁ ἀπόστολος.

[05618]    Αλλὰ καὶ Φύγαλον καὶ Ηρμογένην παρέδωκε τῷ Σατανᾷ, ινα παι δευθῶσιν μὴ βλασφημεῖν.

[05619]    Αμαρτήσαντες δὲ τοῖς εθνεσι παραδόθησαν υἱοὶ Ισραήλ.

[05620]    Εποίησα κρίμα, τοῦτο τοῦ ∆αυίδ.

[05621]    Οτι, φησὶν, ὡς βασιλεὺς τὸ δίκαιον μὴ ἐξέκλινα, διὸ μὴ παραδῷς με τοῖς δαίμοσιν·

[05622]    ἐκεῖνοι ἀδι κοῦντες οὐ παύονται.

[05623]    Τίς ὁ ποιήσας κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἀδόκητον;

[05624]    τίς ὁ μὴ παντελῶς ἐπαφιεὶς τὴν ῥάβδον τῶν ἁμαρτω λῶν;

[05625]    Αρα θαῤῥῆσαι χρὴ τῷ κλήρῳ τῶν δι καίων εἰπεῖν, η ο τούτου μετριώτερον, τῷ κλήρῳ τῶν αὐτὸν γινωσκόντων.

[05626]    ^[118.122] Ενδεξαι τὸν δοῦλόν σου εἰς ἀγα θὸν, μὴ συκοφαντησάτωσάν με ὑπερήφανοι.

[05627]    Τοῖς σοῖς, φησὶν, ἀκολουθεῖν προελόμενος νόμοις, μὴ γένωμαι τοῖς δυσμενέσιν εὐάλω τος.

[05628]    Τίς δὲ νῦν εχει τοσαύτην ψυχῆς καθα ρότητα, ωστε σὺν παῤῥησίᾳ τοιούτοις χρή σασθαι λόγοις;

[05629]    τούτοις μέντοι καὶ ὁ θεῖος ἀπόστολος προσόμοια ειρηκεν·

[05630]    Η γὰρ καύ χησις ἡμῶν, αυτη ἐστὶν, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν.

[05631]    Ο Σύμμαχος·

[05632]    Ανάδειξαί με τὸν δοῦλόν σου εἰς ἀγαθόν·

[05633]    ὁ δὲ Α κύλας καὶ Θεοδωτίων·

[05634]    Εγγυῆσαι, ἀντὶ τοῦ·

[05635]    ἀληθεύω, οὐ ψεύδομαι, πίστευσον ὑποσχο μένῳ τῷ δούλῳ σου·

[05636]    αὐτὸς ἐγγυητὴς ἐγένου τῆς ἐμῆς ὑποσχήσεως, οτι σου πληρῶσαι σπουδάζω τοὺς νόμους.

[05637]    ^[118.124] Ποίησον μετὰ τοῦ δούλου κατὰ τὸ ελεός σου, καὶ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με.

[05638]    Οὐ γὰρ ὡς δίκαιοι παρεδόθημεν·

[05639]    τοῦτο γὰρ ὀλίγοι καὶ ὀλιγάκις, ιν' ὡς ἀθληταὶ γεν ναῖοι, τὸν πειραστὴν καταισχύνωσιν, ἀλλ' ὡς ἁμαρτάνοντες κατεκρίθημεν, ειτα ἐλεήθη μεν, κηδεμονικῶς τε καὶ πατρικῶς οσον σω φρονισθῆναι πληγέντες, καὶ οσον πρὸς αὐ τὸν ἐπιστρέψαι νουτεθέντες.

[05640]    ^[118.125] ∆οῦλός σού εἰμι ἐγώ.

[05641]    Μόνος ὁ σοφὸς δοῦλός ἐστι τῆς σοφίας·

[05642]    μόνος ὁ δίκαιος δοῦλος τῆς δικαιοσύνης ἐσ τίν.

[05643]    Ουτω καὶ ἑαυτὸν Παῦλος προέγραφεν δοῦλον Ιησοῦ Χριστοῦ.

[05644]    ^{[118.126,127]} Καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυ ρίῳ, διεσκέδασαν τὸν νόμον σου·

[05645]    διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰς ἐντολάς σου ὑπὲρ χρυσίον καὶ τοπάζιον.

[05646]    Καιρὸς δὲ κεκράξαι τῷ Κυρίῳ οτι σκε δαννύουσι νόμον σου.

[05647]    Οτε ουν καιρὸς γέγο νεν τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ, διασκεδασθέντος τοῦ νόμου ὑπὸ τῶν παραλαβόντων αὐτὸν, τότε ἐρῶ, ὁ ἐγὼ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν, ου προσω ποποιεῖ ὁ προφήτης·

[05648]    Ηγάπησα τὰς ἐντολάς σου ὑπὲρ χρυσίου καὶ τοπαζίου·

[05649]    τελειότερον δέ ἐστιν τὸ ποιεῖν μετὰ τοῦ ἀγαπᾶν·

[05650]    ἀτε λέστερον δὲ ποιεῖν μὲν, οὐ μετὰ τοῦ ἀγαπᾶν δέ.

[05651]    Τῶν δὲ ἐν τῷ κόσμῳ τιμιωτάτων δοκεῖ ειναι χρυσὸς καὶ λίθοι τίμιοι·

[05652]    παρακειμένων γοῦν τούτων καὶ ἐντολῆς σου, οὐχ ουτως ἐνεῦρον αὐτὰ [τὰ αὐτὰ] ἐν τῇ ἐντολῇ σου.

[05653]    ^[118.128] ∆ιὰ τοῦτο πρὸς πάσας τὰς ἐντο λάς σου κατωρθούμην, πᾶσαν ὁδὸν αδικον ἐμίσησα.

[05654]    Ο μὴ πάσας τὰς ἐντολὰς κατορθώσας, πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας οὐκ ἐμίσησεν·

[05655]    εἰ δὲ ὁ φόβος τοῦ Κυρίου μισεῖ ἀδικίαν, ουτος δὴ οὐκ ἠμίσησεν ἀδικίαν, οστις οὐ φοβεῖται τὸν Κύριον.

[05656]    Ο δὲ μὴ φοβούμενος τὸν Κύριον, οὐ μακάριος, ειπερ μακάριος ἀνήρ ἐστιν ὁ φο βούμενος τὸν Κύριον.

[05657]    ^[118.130] Η δήλωσις τῶν λόγων σου φω τιεῖ καὶ συνετιεῖ νηπίους.

[05658]    Η ἑρμηνεία τῶν λόγων τοῦ Κυρίου φω τίζει τοὺς νηπίους ἐν Χριστῷ.

[05659]    ^[118.131] Τὸ στόμα μου ηνοιξα, καὶ ειλκυσα πνεῦμα, οτι τὰς ἐντολάς σου ἐπεπόθουν.

[05660]    Νοητὸν στόμα νοητέον, ινα ἑλκύσωμεν πνεῦμα, τὸ μὴ εἰσιὸν εἰς κεκλεισμένον στό μα·

[05661]    διὸ μὲν Κύριος ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν·

[05662]    ὁ δὲ Παῦλός φησι·

[05663]    Τὸ στόμα μου ἀνέῳγε πρὸς ὑμᾶς, Κορίνθιοι.

[05664]    Τὸ στόμα τῆς ἐμοῦ ψυχῆς ἐστιν ἡ διάνοια.

[05665]    Τοῦτο ουν κλείσας τοῖς πονηροῖς λογισμοῖς ηνοιξα τοῖς ἀγαθοῖς, καὶ ειλκυσα πνεῦμα συνέσεως, χά ριτος καὶ σοφίας.

[05666]    Ο ἀνοίξας διὰ τῆς πρακτικῆς τὴν καρ δίαν, ελκει τὸ αγιον πνεῦμα, τὸ ἀποκαλύ πτον αὐτῷ τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ·

[05667]    περὶ γὰρ τοῦ στόματος τοῦ κρυπτοῦ ἀνθρώπου φησί.

[05668]    Καὶ δύναται ειναι ψυχῆς στόμα ἡ διανοητικὴ αὐτῆς δύναμις, ἡ διανοουμένη προφέρει τὸν ἐν διανοίᾳ λόγον·

[05669]    ινα ουν μὴ ἀεὶ ἐκ ψιλῆς τῆς ἑαυτῆς νοήσεως ἀπαγγέλ λῃ, ἀλλὰ καὶ ἐκ διδομένων αὐτῇ θεόθεν λό γων περὶ πνευματικῶν καὶ αἰσθητῶν·

[05670]    ἀνοίγει τὸ στόμα λόγῳ Θεοῦ, ινα λάβῃ λόγον ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματος, οπως εὐαγγελιζομένη δυνάμει πολλῇ τὸ δοθὲν αὐτῇ ὑπὸ τοῦ Κυ ρίου ῥῆμα προσφέρῃ·

[05671]    Τὰ δὲ λέγει Κύριος, ἀπαγγέλλουσα·

[05672]    οὐδὲν διαφέρει λαβεῖν λόγους τοῦ ἑλκύσαι πνεῦμα εἰπεῖν.

[05673]    Ταὐτὸν γὰρ τὸ πνεῦμα τῷ Θεῷ λόγῳ·

[05674]    διὸ καὶ ὁ σωτὴρ περὶ ου ελεγεν λόγου καὶ ῥημάτων, ειρηκεν·

[05675]    Τὰ ῥήματα α λελάληκα ὑμῖν, πνεῦμά ἐστιν καὶ ζωή ἐστιν.

[05676]    Καὶ τὴν αἰτίαν δὲ ἀποδέδωκε τοῦ εἱλκυκέναι εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ πνεῦμα, εἰπών·

[05677]    Οτι τὰς ἐντολάς σου ἐπεπόθουν, αὐ τῆς ἐπιθυμήσεως τῶν ἐντολῶν ἐπιεσπωμέ νης καὶ ἐφελκουμένης τὸ Πνεῦμα.

[05678]    ^[118.133] Τὰ διαβήματά μου κατεύθυνον κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ μὴ κατακυριευσά τω πᾶσα ἀνομία.

[05679]    Τὸ λόγιον τοῦ Θεοῦ κατευθύνει τὰ δια βήματά μου, ἐκ κακίας καὶ ἀγνοίας εἰς ἀ ρετὴν καὶ γνῶσιν διαβαίνοντος·

[05680]    εὐθυντὴρ γὰρ καὶ ἡγεμὼν τῶν τούτων διαβημάτων ὁ ὀρθὸς Θεοῦ λόγος.

[05681]    Τούτου γινομένου, οὐδε μία ἀνομία κατακυριεύσει.

[05682]    Τοῦ μὲν κατὰ διάνοιαν ἁμαρτάνοντος κυριεύειν λέγεται ἡ ἀνομία·

[05683]    κατακυριεύσει δὲ τοῦ ἐπὶ αὐτὴν ἐ νεργοῦντος τῷ πάντη τὸν ποιοῦντα τὴν ἁ μαρτίαν δοῦλον ειναι τῆς ἁμαρτίας.

[05684]    ^[118.134] Λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων, καὶ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου.

[05685]    Μισθὸν τοῦ λελυτρῶσθαι ἀπὸ συκοφαν τίας ἀνθρώπων ὑπισχνεῖται δώσειν τὴν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου φυλακήν·

[05686]    η οὐδὲ μισ θὸν, φησὶν, ἀλλ' εὐχαριστίαν [οισω] εἰς τὸ λυτρωθῆναί με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων.

[05687]    Καὶ τετυχήκασιν ταύτης τῆς αἰτήσεως Ιωσὴφ καὶ Σουσάννα.

[05688]    Ρηθεῖεν δὲ ὁ ανθρωπος τροπικῶς διάβολος καὶ αἱ κατὰ αὐτὸν πο νηραὶ δυνάμεις, ἀφ' ων τῆς συκοφαντίας μό νου τοῦ Θεοῦ λυτροῦσθαί ἐστιν.

[05689]    ^[118.135] Τὸ πρόσωπόν σου ἐπίφανον ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου, καὶ δίδαξόν με τὰ δικαιώ ματά σου.

[05690]    Τοῦτο τὸ πρόσωπον διαπαντὸς οἱ αγγελοι βλέπουσι τοῦ Πατρὸς, τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

[05691]    Πλὴν τοῦτο σημειωτέον οτι τῆς ἀγγελικῆς γνώσεώς ἐστιν ἡ θεωρία τῶν δικαιωμάτων.

[05692]    ^[118.138] Ενετείλω δικαιοσύνην τὰ μαρτύ ριά σου, καὶ ἀλήθειαν σφόδρα.

[05693]    Οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ μετὰ προσθήκης, τῆς σφόδρα, τὸ μετὰ μαρτύρων οὐρανοῦ καὶ γῆς, η ωντινων παραδεδομένα·

[05694]    ταῦτά ἐστι τὰ μαρτύρια, α ἐνετείλατο ὁ Θεὸς, οντα δικαιο σύνην, οντα ἀλήθειαν, ἀλλ' ἐπεὶ διαφορά ἐστι καὶ τῶν δεχομένων τὴν ἀλήθειαν, οτε μὲν ἐκ τύπου δεχομένων αὐτὴν καὶ τρανὴν, οτε δὲ ἀμαυρὰ, διὰ τοῦτο πρόσκειται τὸ Α λήθειαν σφόδρα.

[05695]    ^[118.140] Πεπυρωμένον τὸ λόγιόν σου σφό δρα, καὶ ὁ δοῦλός σου ἠγάπησεν αὐτό.

[05696]    ∆ιδάσκει ἡμᾶς τί δεῖ φρονεῖν περὶ τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ·

[05697]    ἐξητασμένα, οτι οὐδεμία συλλαβὴ εἰκῇ καὶ ὡς ετυχον παρέῤῥιπται ἐν ταῖς γραφαῖς, ἀλλὰ πάντα ουτως γεγραμμέ να ὡς τὸ πεπυρωμένον ἀργύριον·

[05698]    διὰ τοῦτο ὁ Σωτὴρ διδάσκει ἡμᾶς μὴ καταφρονεῖν μη δεμίας κεραίας γεγραμμένης ἐν τῇ γραφῇ, λέγων·

[05699]    ιωτα εν η μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου, εως αν πάντα παραγένηται.

[05700]    Τίς δὲ τοῦτο ἠγάπησεν τὸ πεπυρωμένον, ἀλλ' η ὁ δουλεύων τῷ Θεῷ;

[05701]    ἀλλὰ καὶ διά πυρόν ἐστιν τὸ λόγιον Κυρίου, ἀφ' ου ἐλή λυθεν Ιησοῦς βαλεῖν πῦρ ἐπὶ τὴν γῆν, ο καὶ τὴν κακίαν εξιν ουσαν ὑλικὴν κατα φάγεται, ὡς χόρτον, καλάμην, τὰς μοχθη ρὰς εξεις.

[05702]    Τὸ λόγιον τοῦ Θεοῦ πεπυρωμέ νον ἐστὶ σφόδρα, τουτέστι ἐξητασμένον καὶ πάσῃ βασάνῳ ἀνέγκλητον, καὶ ει τις εχοι τὸ πεπυρωμένον τοῦτο λόγιον, ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ' οὐδενὸς ἀνακρίνεται.

[05703]    Τούτῳ ἀκολουθεῖ, εἰ μελέτημά ἐστιν αἱ ἐντολαὶ τοῦ Θεοῦ, [οτε] θλίψεις καὶ ἀνάγ και με εὑρίσκουσιν.

[05704]    Καὶ πάλιν·

[05705]    οὐδὲ ἐν ταῖς περιστάσεσι, φησὶ, τοῦτον σὸν μελετᾶν ἠμέ λησα νόμον.

[05706]    ^[118.142] Η δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ὁ νόμος σου ἀλήθεια.

[05707]    Η δικαιοσύνη σου οὐκ εστιν ὁμοία τῇ παρ' ἀνθρώποις δικαιοσύνῃ·

[05708]    ινα γὰρ δίκαιος ῃ ανθρωπος η δικαστὴς, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἀποδίδωσιν τὸ δίκαιον τῷ κρινομένῳ πρὸς πέντε ἡμέρας·

[05709]    πρὸς ἡμέρας πλείονας οὐ δύναται ἀποδοῦναι.

[05710]    Ο μέντοι γε Θεὸς δι καιοσύνην εχει κρίνουσαν, καὶ ἀποδίδωσιν αἰωνίως τὰ τῆς κρίσεως τῆς δικαίας·

[05711]    διὸ λέλεκται·

[05712]    ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα·

[05713]    ατρεπτος γὰρ καὶ ἀναλλοίωτος ην, ου ποτε μὲν, ποτὲ δ' οὐκ εχει δικαιο σύνην, πηγὴ γὰρ καὶ γεννήτωρ αὐτῆς ὑ πάρχων.

[05714]    Καὶ μετ' ὀλίγα·

[05715]    ἐπεὶ ὁ παρὰ Ιουδαίοις νο μιζόμενος νόμος ειναι ἀλήθεια, οὐκ ἀλήθεια ων, ἀλλὰ τύπος, παρ' ἡμῖν τοῖς ἐπιστρέψα σιν πρὸς Κύριον, οὐκέτι τύπος, ἀλλ' ἀλή θεια.

[05716]    ^[118.143] Θλίψεις καὶ ἀνάγκαι ευροσάν με, αἱ ἐντολαί σου μελέτη μου.

[05717]    Η γὰρ ὁδός μου στένη καὶ τεθλιμμένη ἐστὶν, ἡ ἀνάγουσα εἰς τὴν ζωήν.

[05718]    Καί·

[05719]    Πολ λαὶ αἱ θλίψεις τῶν δικαίων, καὶ ἐκ πασῶν αὐτῶν ῥύσεται αὐτούς.

[05720]    Ειτά φησιν·

[05721]    Αἱ ἐν τολαί σου, μελέτη μου.

[05722]    ^[118.145] Εκέκραξα ἐν ολῃ καρδίᾳ μου, ἐπάκουσόν μου, Κύριε, τὰ δικαιώματά σου ἐκζητήσω.

[05723]    Ινα ἀκριβῶς αὐτὰ νοήσας, σοφὸς ἐν αὐ τοῖς γένωμαι.

[05724]    Πρότερον μὲν, ἐν ολῃ καρδίᾳ μου ἐκέκραξα·

[05725]    δεύτερον δὲ, ἐκέκραξα πρὸς σὲ, καὶ αὐτὸ δὲ ο ἐλάλουν, κατὰ ἡγεμονικὸν, οὐκ αλλο τι ην η ὁ Θεός.

[05726]    Επεὶ ουν σε με γάλως ἐπεκαλεσάμην, διὰ τοῦτό με σῶσον.

[05727]    Η τὸ λαλῆσαι εἰς ωτα Κυρίου, πεφυκότα ἀκούειν ἐν κρυπτῷ, ἀπὸ τῆς ἐν ολῃ καρδίᾳ γίνεται πρὸς αὐτὸν κραυγῆς, ης μάλιστα ἐ πακούει ὁ Θεός.

[05728]    Τίς ἐκέκραξε πρὸς τὸν Θεόν;

[05729]    ὁ αἰτῶν τὰ μεγάλα καὶ [οὐ] περὶ μι κρῶν ἀξιῶν·

[05730]    δικαιολογεῖται ουν πρὸς τὸν Θεόν·

[05731]    οὐ μικρῶς ἐλάλησα πρὸς σὲ, οὐδὲ διὰ χειλέων καὶ στόματος, ἀλλὰ διὰ τῆς καρδίας, καὶ ταύτης κεκραγυίας μετὰ ἀναστήματος, προσήνεγκά μου τὴν εὐχὴν, ἀξιῶ ουν ἐπα κουσθῆναι, καὶ τὰ δικαιώματά σου ἐκζη τήσω καὶ ἀκριβῶς αὐτὰ νοήσας, σοφὸς ἐν αὐτοῖς γίνομαι.

[05732]    Οὐχ ἡ κραυγὴ μεγάλη ἐστὶ φωνὴ, ἀλλὰ τὸ μέγεθος τῶν σημαινο μένων ὑπ' αὐτῆς τῷ Θεῷ.

[05733]    Ο γὰρ δίκαιος μεγάλην ἀποτελεῖ πρὸς τὸν Θεὸν φωνὴν, αἰ τῶν ἐπουράνια καὶ μεγάλα.

[05734]    Ο ἐπιμένων ζητεῖν ἐν πᾶσι τοῖς κτίσ μασι καὶ μάλιστα τοῖς λογικοῖς πᾶσι ζώοις, τὸ δίκαιον τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ, ουτος τὰ δικαιώματα ἐκζητεῖ τοῦ Θεοῦ, οιον τὴν αἰ τίαν ὑπεροχῆς λογικῶν τινων παρ' ἑτέρῳ, ω Μονογενὲς, ειτε ἐν τοῖς εθεσιν, ειτε ἐν χαρίσ μασιν, ειτε ἐν διατάξει τοῦ παντὸς, ειτε τῶν ἐν ἀνθρώποις συμπτωμάτων.

[05735]    Αλλὰ καὶ ὁ τὰ ἐν τῇ γραφῇ ὀνομαζόμενα δικαιώματα ἀκ ριβῶς ἐξετάζων, δικαιώματα τοῦ Θεοῦ ἐκ ζητεῖ.

[05736]    Μόνης δὲ δηλοῦται [κραυγὴ] καρδίας ολως πρὸς Θεὸν βοώσης ἐν τῷ·

[05737]    Εκέκραξα ἐν ολῃ καρδίᾳ μου·

[05738]    παρασπᾷ γὰρ τὸ ἐν ολῃ παραλαμβανομένη κραυγὴ καὶ ἡ αἰσθητή.

[05739]    Προτραπῶμεν ἐκ διαθέσεως εἰπεῖν·

[05740]    Τὰ δι καιώματά σου ἐπιζητήσω.

[05741]    ^[118.147] Προέφθασα ἐν ἀωρίᾳ, καὶ ἐκέκρα ξα, εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα.

[05742]    Καὶ τὸ ῥητὸν ἡμᾶς οἰκοδομησάτω, καὶ ἡ ἀναγωγὴ ὠφελησάτω.

[05743]    Τὸ μὲν ῥητὸν τοῦτον εχει τὸν νοῦν·

[05744]    οὐ περιέμενον τὴν ἡμέραν ἐγγίζουσαν, ινα ευξωμαι πρὸς σέ·

[05745]    ἀλλ' ετι ἀωρίᾳ νύκτωρ ἀνιστάμην, προλαβὼν τὰ ση μεῖα τῆς ἡμέρας, ινα νυκτὸς εὐξάμενός σοι, ἐπιτύχω τῆς τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς εἰς τὴν ψυχήν μου ἀνατολῆς, καὶ πρὸς τῷ ἐλπίζειν, πάλιν ἐπήλπισα, προκόπτων τῇ ἀγάπῃ, ἐπεὶ ἡ ἀγάπη πάντα ἐλπίζει.

[05746]    Οὐ θαυμαστὸν δὲ, αν ὁ πρεσβύτης καὶ μηκέτι ὀχλούμενος ὑπὸ τῶν σωματικῶν ὀρέ ξεων, ἑαυτὸν ἐπιδίδωσιν ἀσκήσει τῆς θεοσε βείας·

[05747]    θαυμαστὸν δὲ αν νέος καταπατῇ τὰ τῆς νεότητος κακὰ καὶ προφθάνῃ ἐν ἀωρίᾳ, βουλόμενος νικῆσαι τὴν νεότητα πρεσβυτικῷ φρονήματι.

[05748]    Τότε γὰρ ειποιμι αν περὶ τού του, οτι πνευματικῶς ἐποίησε τό·

[05749]    Προέφθα σα ἐν ἀωρίᾳ καὶ ἐκέκραξα, εἰς τοὺς λόγους σου ἐφήλπισα.

[05750]    ^[118.148] Προέφθασαν οἱ ὀφθαλμοί μου πρὸς ορθρον τοῦ μελετᾶν τὰ λόγιά σου.

[05751]    Βασιλεὺς ων ὁ προφήτης, καὶ μυρίαις φροντίσι περικλυζόμενος, οὐκ ἐν ἡμέρᾳ μό νον προσέφερε τῷ Θεῷ τὰς ἱκετηρίας, ἀλλὰ καὶ μεσούσης νυκτὸς, οὐκ ἀναμένων τὰς τῶν ἀλεκτρυόνων ῳδὰς, ουτως ἐπόθει τὸν πε ποιηκότα Θεὸν, ουτω προθύμως τὴν ἐκεῖθεν ῃτει βοήθειαν.

[05752]    Ο ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζων πρὸς Θεὸν λέγοι αν τοῦτο·

[05753]    προτρεπτικὸν δέ ἐστιν ἐπὶ τὸ εωθεν μελετᾶν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ.

[05754]    Μήποτε δὲ καὶ ὁ λύχνος τοῦ σώματος ἡμῶν ὁ νοῦς, λεγόμενος ὀφθαλμὸς, προφθά νων ὀφείλει ταῖς ἰδίαις ἐνεργείαις τὸν ἀπὸ τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης ορθρον, ἐξαιρέ τως ἀνατέλλοντος τοῖς προφθάσασιν αὐτὸν ὀφθαλμοῖς;

[05755]    ^[118.149] Τῆς φωνῆς μου ακουσον, Κύριε, κατὰ τὸ ελεός σου, κατὰ τὸ κρίμα σου ζῆ σόν με.

[05756]    Εχεις μεθόδους πολλὰς, οπως ζωοποιή σῃς τοὺς ἀναξίους τῆς ζωῆς, κατὰ γοῦν τὸ κρίμα σου καὶ κατὰ τὸ ελεός σου, ζωοποίη σόν με, Κύριε, οὐ γὰρ θαῤῥῶ κατὰ τὴν ἐμὴν πρᾶξιν ἐπακουσθήσεσθαι, Κύριε, ἀλλὰ κατὰ τὸ κρίμα σου, τουτέστιν ὡς ἐὰν συγκρίνῃς περὶ τοῦ ζῆσαί με.

[05757]    ^[118.151] Εγγὺς ει, Κύριε, καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοί σου [αλ.

[05758]    αἱ ἐντολαί σου] ἀλήθεια.

[05759]    Ο Θεὸς ἀλλαχοῦ φησιν·

[05760]    Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, καὶ οὐχὶ Θεὸς πόῤῥωθεν, λέγει Κύ ριος.

[05761]    Η δύναμις γὰρ τοῦ Θεοῦ πανταχῇ ἐσ τι κατὰ τὸν τῆς δημιουργίας καὶ προνοίας λόγον.

[05762]    Καὶ μετ' ὀλίγα.

[05763]    Αὐτὸς μὲν ουν ἐγγίζει ου τως·

[05764]    ἀλλ' ἐὰν μὴ καὶ ἡμεῖς ἐνεργήσωμεν, αὐτοῦ ἐγγίζοντος, τὸ ἐγγίζειν αὐτῷ, οὐκ ἀ πολαύσομεν τῆς ἐγγύτητος αὐτοῦ·

[05765]    διὰ τοῦτο πόῤῥω εἰσὶν οἱ ἁμαρτωλοὶ τοῦ Θεοῦ·

[05766]    ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται.

[05767]    Ο δὲ δίκαιος ἐνεργεῖ τὸ ἐγγίζειν τῷ Θεῷ.

[05768]    Καὶ μετ' ὀλίγα.

[05769]    Εγγὺς ει, Κύριε, καὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια·

[05770]    ὁ σωματικὸς Ιουδαῖος οὐ δύναται ἀληθεύων ταῦτα λέγειν·

[05771]    τύπον γὰρ ποιεῖ, περιτέμνεται, οὐ τὴν ἀλη θινὴν περιτομήν·

[05772]    αζυμα αγει, οὐ τὰ ἀληθῆ, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ἐν τύποις ἀσχολεῖται, καίτοιγε οὐκέτι αὐτοὺς εχων.

[05773]    Ο μέντοι γε νοῶν τὰ πράγματα καὶ μυστήρια τῆς βασι λείας τῶν οὐρανῶν, καὶ τίς ἡ ἀλήθεια, περὶ ἑκάστου τῶν γεγραμμένων ἐρεῖ·

[05774]    Πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια.

[05775]    Ετέρα δὲ γραφὴ ωδε εχει·

[05776]    Καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἀλήθεια, δηλονότι αἱ πρὸς αὐτὸν φέρουσαι·

[05777]    τέλος γὰρ πασῶν τῶν ὁδῶν τούτων, ὁ εἰπών·

[05778]    Εγώ εἰ μι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀλήθεια.

[05779]    ^[118.152] Κατ' ἀρχὰς εγνων ἐκ τῶν μαρτυ ρίων σου, οτι εἰς τὸν αἰῶνα ἐθεμελίωσας αὐτά.

[05780]    Τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν.

[05781]    Πό σοι κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως εὑρεθή σονται ἐν τῷ κρυπτῷ πολλάκις ἀρνησάμε νοι, καν ὑπ' ἀνθρώπων μὴ γένωνται ἀποσυ νάγωγοι·

[05782]    τὰ γὰρ κρυπτὰ τῷ Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν, τάδε φανερὰ ἡμῖν καὶ τοῖς τέκνοις ἡμῶν.

[05783]    ^[118.153] Ιδε τὴν ταπείνωσίν μου, καὶ ἐ ξελοῦ με, οτι τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην.

[05784]    Καλεῖ ὁ προφήτης τὸν Θεὸν, ὡς ἐν πει ρασμοῖς γενόμενος, καὶ νενικηκὼς, καὶ προσ καλεῖται αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς θεωρεῖν ἐπὶ τῷ πεπαλαικέναι καλῶς καὶ νενικηκέναι.

[05785]    Οὐ παντὸς δὲ εστιν εἰπεῖν·

[05786]    Οτι τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην, ἀλλὰ τοῦ νοήσαντος τὸν νόμον, καὶ ἀεὶ τηρήσαντος αὐτὸν, καὶ παρα καλοῦντος τὸν Θεὸν ἐπὶ τὴν θέαν τῆς ἐπαι νετῆς ἐν τῇ ψυχῇ ἑαυτοῦ ταπεινότητος.

[05787]    Α κριβέστερον δὲ νοήσεις τίνα τρόπον ὁ πειρα ζόμενος λέγει τῷ Θεῷ·

[05788]    Ιδε τὴν ταπείνωσίν μου, καὶ ἐξελοῦ με τοῦτον τὸν τρόπον, ὡσεὶ ἐν μαρτυρίῳ τις γένοιτο, καὶ ταπεινωθείη διαφόρως αἰκιζόμενος καὶ μαστιζόμενος, πάντων αὐτὸν καὶ τὴν αὐτοῦ πίστιν χλευα ζόντων καὶ καταδικαζόντων·

[05789]    ἐκεῖνος γὰρ λεγέτω κατ' ἐκείνου καιροῦ τῷ Θεῷ, εἰ μαρ τυρεῖ, εἰ ὑπομένει·

[05790]    Ιδε ταπείνωσίν μου, καὶ ἐξελοῦ με, οτι τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθό μην.

[05791]    Εκαστος τῶν κρινόντων, μάλιστα ἐν ἐκ κλησίᾳ Θεοῦ, προσεχέτω, μήποτε ἀδίκως κρίνας κατά τινα, κατεντευχθῇ ὑπὸ τοῦ ἀ δίκως κριθέντος δικαίου, λέγοντος τῷ Θεῷ·

[05792]    Κρίνον τὴν κρίσιν μου, καὶ λύτρωσαί με.

[05793]    Οὐ ταὐτὸν δέ ἐστιν τό·

[05794]    Κρίνον με, τῷ·

[05795]    Κρί νον τὴν κρίσιν μου.

[05796]    Εκαστος δὲ τῶν εὐχομέ νων διὰ τί θέλει ζῆν;

[05797]    Ο μὲν φαῦλος, δι' ἡ δονὴν, ινα αὐτῆς ἀπολαύῃ·

[05798]    ὁ δὲ δίκαιος, διὰ δικαιοσύνην.

[05799]    ^{[118.155,156]} Μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία, οτι τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζή τησαν.

[05800]    Οἱ οἰκτιρμοί σου πολλοὶ, Κύριε, κα τὰ τὸ κρῖμά σου ζῆσόν με.

[05801]    Μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία.

[05802]    ∆ιὰ τί;

[05803]    οτι τὰ δικαιώματα τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐξεζή τησαν.

[05804]    Ει τις γὰρ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ οὐκ ἐκζητεῖ, τούτου μακράν ἐστιν ἡ σωτηρία, δηλονότι ὁ Θεός.

[05805]    Εἰ καὶ μακράν ἐστιν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν ἡ σωτηρία, ἀλλὰ πολλοί εἰσιν οἱ οἰκτιρμοὶ Κυρίου, ὡς τοὺς μακρὰν ἐγγὺς γενέσθαι δύνασθαι.

[05806]    ^[118.157] Πολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντές με καὶ θλίβοντές με, ἐκ τῶν μαρτυρίων σου οὐκ ἐξ έκλινα.

[05807]    Πάντες οἱ θέλοντες ζῆν εὐσεβῶς ἐν Χρισ τῷ διωχθήσονται.

[05808]    Μὴ πάντως δὲ τοὺς διωγ μοὺς τοὺς εξωθεν προσδοκᾷ, ἀλλὰ διωγμοὶ ἀεὶ τῷ δικαίῳ γίνονται, εξωθεν μάχαι, εσω θεν φόβοι.

[05809]    ∆ιώκουσιν αἱ δυνάμεις αἱ ἀντικεί μεναι, κινοῦσαι πρὸς ἁμαρτίαν, διὰ οἰκείων, διὰ γυναικὸς μαχίμου τε καὶ γλωσσώδους, δι' οἰκέτου ἀτάκτου, δι' ἑτέρων πολλῶν, δι' αὐτῶν τῶν ἁμαρτημάτων·

[05810]    καὶ ἐὰν μὴ ἀγω νίσωμαι ὁμολογῆσαι τῷ Θεῷ διὰ τῆς σωφρο σύνης καὶ τῶν λοιπῶν ἀρετῶν, ἀρνησίθεος γίνομαι, ωσπερ καὶ γεγόνασί τινες μάρτυ ρες.

[05811]    Ουτω τοσαυτάκις τις γίνεται [δίκαιος]·

[05812]    ὁσάκις γὰρ αν ἐξιχνιάζῃ τις τῶν μαρτύ ρων τὰ ἀγωνίσματα, σκοπῷ τῆς ὁμοίας ἀ θλήσεως, ουτος τοσαυτάκις γίνεται τοῦ Θεοῦ μάρτυς.

[05813]    Οσάκις τε ὑπὸ δυνάμεων ἀντικει μένων διώκεται καὶ οὐχ ἡττᾶται, οὐδὲ νι κᾶται πάθεσιν ἀτιμίας, καὶ νικᾷ.

[05814]    Περὶ τού του Παῦλος τοῦ μαρτυρίου φησί·

[05815]    Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ καύχημα ἡμῶν, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν.

[05816]    Ο ουν δίκαιος οὐκ εσ τιν, οτε οὐ διώκεται·

[05817]    οὐκ εστιν, οτε οὐ μαρ τυρεῖ.

[05818]    Οὐδὲ πολλαῖς, φησὶ, περιστοιχι ζόμενος συμφοραῖς, τῶν ὑπὸ σοῦ νενομο θετημένων ἠνεσχόμην τι παραβῆναι.

[05819]    Ταῦ τα μέντοι δῆλον ὡς ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ διω κόμενος ειρηκε·

[05820]    τηνικαῦτα γὰρ τῆς ἁμαρ τίας ἀπείραστος η.

[05821]    ^[118.158] Ειδον ἀσυνετοῦντας, καὶ ἐξετη κόμην, οτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐφυλάξαντο.

[05822]    Ο ζῆλος τοῦ οικου σου κατέφαγέ με.

[05823]    Λέγει ὁ ἀπόστολος·

[05824]    Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσ θενῶ, ζήλῳ θεοσεβείας ζηλῶν;

[05825]    Μακάριος ὁ ἀπὸ ἀγάπης Θεοῦ τῆς πρὸς ἀνθρώπους ἀ συνετοῦντας ἐκτηκόμενος.

[05826]    Τὸ ἑξῆς ἐστιν ουτως·

[05827]    Ειδον αὐτοὺς, οτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐφυλάξαντο ἀσυνετοῦντες, καὶ ἐξετηκόμην·

[05828]    εἰ μή τις ουν ἀσυνετεῖ, ἐκεῖνος, ἐπεὶ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐφυλάξατο, ἀσυνετεῖ.

[05829]    ^[118.159] Ιδε οτι τὰς ἐντολάς σου ἠγάπη σα, Κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου ζῆσόν με.

[05830]    Ο ἀγαπῶν τὰς ἐντολὰς, ποιείτω αὐτὰς, καὶ ζήσεται ἐν αὐταῖς, η δι' αὐτῶν·

[05831]    ἐν αὐταῖς μὲν, τοὺς λόγους τῆς πρακτικῆς γνώσεως ἐκ μαθών·

[05832]    δι' αὐτῶν δὲ, σοφίας καταξιωθείς.

[05833]    Οὐ πᾶς ὁ ποιῶν τὰς ἐντολὰς, ἀγαπᾷ αὐτὰς, ἀλλ' ὁ ἀπὸ τελείας ἀγάπης εξω βάλλων τὸν φόβον, καὶ ειη·

[05834]    ἀγαπήσας ουν τὰς ἐντολάς σου, ἐλέῳ ζήσεσθαι αἰτῶ.

[05835]    ^[118.160] Αρχὴ τῶν λόγων σου ἀλήθεια, καὶ εἰς τὸν αἰῶνα πάντα τὰ κρίματα τῆς δι καιοσύνης σου.

[05836]    Εἰ ἀρχὴ τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ ἀλήθεια, ὁ Χριστὸς αρα ἀρχὴ τῶν λόγων ἐστὶ τοῦ Θεοῦ·

[05837]    ἀρχὴν δὲ ἐνταῦθα λέγει, ὡς αιτιον.

[05838]    Πάλιν εἰ ἡ ἀρχὴ τῶν λόγων [Θεοῦ] ἐστὶν ἡ ἀλήθεια, ἐν οις αν αὐτὴ ἐγγίνηται, ἐν ἐκεί νοις γενήσονται καὶ οἱ λόγοι τοῦ Θεοῦ.

[05839]    ^{[118.161,162]} Αρχοντες κατεδίωξάν με δωρεὰν, καὶ ὑπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου.

[05840]    Αγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου, ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά.

[05841]    Ο ἐν τῷ διώκεσθαι ὑπὸ ἀρχόντων, οὐδένα μὲν αὐτῶν φοβούμενος, δειλιῶν δὲ ὑπὸ τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, υστερον ἀγαλλιάσεται ἐπὶ τὰ αὐτὰ λόγια, ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά.

[05842]    Ο ἀπὸ τῶν ἐθνῶν λαὸς χαριέντως ταῦτα ἐρεῖ, οἱονεὶ σκυλεύσας τὸν ἐκ περιτομῆς λαὸν, οτε ελαβε τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, α πρῶ τοι Ιουδαῖοι ἐπιστεύθησαν.

[05843]    Αληθὴς καὶ ουτος ὁ λόγος, ὁ γὰρ θερμῶς περὶ τὰ θεῖα λό για διακείμενος, τἀναντία μυσαττέθω.

[05844]    Τῷ ἐδειλίασεν, ἀντὶ τοῦ εὐλάβετο, ἐχρή σατο.

[05845]    Εκ τῶν προφερομένων ἐγκλημά των ἐστὶ τῇ γραφῇ καὶ τὸ εἰρημένον ἐνταῦ θα ῥητὸν, παρὰ τῶν μὴ ἐπισταμένων, μήτε ποίᾳ προφάσει, μήτε ποίᾳ δυνάμει λελάλη ται τὰ αγια λόγια τῶν γραφῶν.

[05846]    Ορᾷς γὰρ, φασὶν, τὸν προφήτην ἀκολουθοῦντα τῷ πά θει τῷ κακίστῳ ἐν ἀνθρώποις, δειλιὰν ἀνειλη φέναι ἀπὸ τῶν λόγων, ων φησιν ειναι τοῦ Θεοῦ.

[05847]    Πῶς ουν ἀπολογησόμεθα ἡμεῖς περὶ τῆς ἐνταῦθα λεγομένης ἐπαινετῆς δειλιᾶς;

[05848]    Ακουστέον.

[05849]    Οἱ ἐγκαλοῦντες ταῦτα, Ελληνές εἰσιν·

[05850]    ιν' αὐτοὺς πείσωμεν καὶ τοὺς οἰομένους ὑπὸ τῆς πιθανότητος τῶν λόγων αὐτῶν, παρ' αὐ τοῖς τοιγαροῦν ευρωμεν παράδοξον λόγον·

[05851]    Ασκητέον τὸ λοίδωρον, ἀλλὰ καθ' ἑαυτοῦ·

[05852]    παραδόξως ἐχρήσατο ἐκεῖ τῷ λόγῳ ὁ φάσ κων·

[05853]    Ασκητέον τὸ λοιδωρὸν, ἀλλὰ καθ' ἑαυ τοῦ, ινα μὴ τὸν πέλας λοιδορῶμεν·

[05854]    ἀλλ' ἐφ' οις ἁμαρτάνομεν, αὐτοὶ ἑαυτοῖς λοιδορῶμεν.

[05855]    Ορα πῶς τῷ λόγῳ τῷ ψεκτῷ (ψεκτὸν γὰρ ἡ λοιδωρία) ευρε χρήσασθαι εἰς δέον ὁ Ελ λην.

[05856]    Καὶ πάλιν.

[05857]    Τὸν θυμὸν καὶ τὴν πικρίαν ἀ νακινητέον·

[05858]    ἀλλὰ κατὰ τῆς ἐν ἡμῖν ἡδυ παθείας χρησάμενος τοῖς τοιούτοις παρα δείγμασιν, πρὸς ἐκείνους ειποιμι αν·

[05859]    αρα, εἰ μὴ μεγάλη ἀρετή ἐστι τοῦ λέγοντος·

[05860]    Αρ χοντες κατεδίωξάν με δωρεὰν, καὶ ἀπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου;

[05861]    Καὶ μάλιστα τοῦτο λεγέσθω ὑπ' ἀνθρώπου εἰς μαρτύριον κεκλημένου, διωχθέντος ὑπὸ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου, καὶ τῶν ἐξου σιῶν, τῶν ἐγκεχωρισμένων τὴν περὶ ζωῆς·

[05862]    καὶ θανάτου τῶν ἀνθρώπων κρίσιν.

[05863]    Ιδε μοι τὸν μαρτυροῦντα, βλέποντα τὰ ποικίλα τῶν βασανιστηρίων οργανα, καὶ μὴ δειλιῶντα ἐπὶ τούτοις, ἀλλὰ μεμνημένον τοῦ κριτηρίου τοῦ Θεοῦ, καὶ δειλιῶντα ἐκεῖνο, καὶ ολον γινό μενον τῆς ἀναζωγραφήσεως αὐτοῦ καὶ τῶν ἀποκειμένων ἐκεῖσε κολάσεων τῷ ἀρνησι θέῳ.

[05864]    ∆ιὰ τοῦτό φησιν·

[05865]    Αρχοντες κατεδίωξάν με δωρεὰν, οὐχ ὡς λῃστὴν, οὐχ ὡς, φησὶ, λῃστὴν, οὐχ ὡς φονέα, οὐδὲ ὡς αλλο τι τῶν ἀτόπων πεποιηκότα·

[05866]    ἀλλ' ἐπειδὴ σὲ σέβω, τὸν Θεὸν τῶν ολων δημιουργὸν, ἐπεὶ πεπίσ τευκα εἰς τὸ ονομα τοῦ Μονογενοῦς σου.

[05867]    ∆ιὰ τοῦτο διώκομαι, καὶ διωκόμενος δειλιῶ, οὐκ ἀπ' αὐτῶν, οὐδὲ ἀπὸ τῶν προσφερομένων ὑπ' αὐτῶν, ἀλλὰ διὰ τὴν πρὸς τοὺς σοὺς λό γους δειλιάν.

[05868]    Ασκητέον ουν τὴν δειλιὰν, τὴν ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, ιν' ἀποστῶμεν ἀ πὸ τῶν ἁμαρτημάτων, καὶ μάλιστα τῆς φο βερᾶς ἁμαρτίας τοῦ ἀρνήσασθαι τὸν ὑπὲρ ὑμῶν ἀποθανόντα.

[05869]    Ουτος ὁ ταῦτα εἰπὼν ἀ γαλλιάσεται ἐπὶ τοῖς λόγοις τοῦ Θεοῦ.

[05870]    Αγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου, ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά.

[05871]    Ποίοις λόγοις;

[05872]    η περὶ ων λέγει ὁ Παῦλος·

[05873]    πρῶτον γὰρ ἐπισ τεύθησαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, περὶ τῶν Ιου δαίων φάσκων.

[05874]    Καὶ πάλιν.

[05875]    Αξιον ζητῆσαι διὰ τί παρέ λαβε τὸν ἀγαλλιῶντα ἐπὶ τοῖς λόγοις τῷ εὑρίσκοντι σκῦλα.

[05876]    Εὰν ιδῃς τίνες ειχον τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, καὶ κατανοήσῃς τίνες νῦν εχουσιν αὐτὰ, οψῃ οτι Ιουδαίους Χριστια νοὶ ἐσκυλεύσαμεν, τοῦ Χριστοῦ εἰπόντος·

[05877]    Αρθήσεται ἀφ' ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καὶ δοθήσεται τῷ εθνει ποιοῦντι τοὺς καρ ποὺς αὐτῆς.

[05878]    Πολλὰ δὲ τὰ σκῦλα, ἐπειδὴ καὶ πολλαὶ τῆς θείας γραφῆς αἱ βίβλοι.

[05879]    Εκεῖ νοι γὰρ οὐκ εχουσιν αὐτὰ, ατε δὴ μηδὲ τὸν νοῦν αὐτῶν ἐπιστάμενοι.

[05880]    ^[118.163] Αδικίαν ἐμίσησα καὶ ἐβδελυξά μην, τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα.

[05881]    Βδελύξασθαι καὶ μισῆσαι δεῖ τὴν ἀδικίαν, εἰ μέλλοι μὲν εργοις ἐπιδείκνυσθαι τὴν εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ ἀγάπην·

[05882]    οὐ τὸν αδικον, ἀλλὰ τὴν ἀδικίαν μισητέον, καὶ οὐ νεκρὰ ἀνθρώπων σώματα, η ὡς Ιουδαῖοι ὀνομά ζουσι Κύριον, δαίμονα βδελυκτὸν, ἀλλὰ τὴν ἀδικίαν·

[05883]    αὐτὴ γὰρ ἀληθῶς βδέλυγμα.

[05884]    ^[118.165] Εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγαπῶσι τὸν νόμον σου, καὶ οὐκ εστιν αὐτοῖς σκάνδαλον.

[05885]    Εάν τις ἀγαπᾷ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, εἰρή νην εχει πολλήν·

[05886]    πόλεμος οὐχ απτεται τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, οὐδὲν γὰρ τῶν ἁμαρτημάτων ἐκκαίει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, καὶ ατε εἰρήνην εχων, τοιοῦτος γεγένηται, ινα ὑπὸ μηδενὸς ετι σκανδαλισθήσεται·

[05887]    κεκτημένος γὰρ τὴν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ ἐν ἑαυτῷ, διὰ τὸ ονομα αὐτοῦ σκάνδαλον οὐκ εστιν ἐν τούτοις.

[05888]    Εἰ οἱ μικροὶ σκανδαλίζονται, (οστις γὰρ αν σκανδαλίσῃ, φησὶν, ενα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμὲ, συμφέρει αὐτῷ ινα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει) οἱ δὲ ἀγαπῶντες τὸν Κύριον, οὐ σκανδαλίζον ται·

[05889]    οἱ μικροὶ οὐκ ἀγαπῶντες τὸν Κύριον, σκανδαλίζονται, διὸ καὶ ἀγνοοῦντες τοὺς λόγους τῶν γινομένων, ἐφ' οις καὶ σκανδα λίζονται.

[05890]    ^[118.169] Εγγυσάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, Κύριε·

[05891]    κατὰ τὸ λογιόν σου συνέτισόν με.

[05892]    Πτεροῖ τὴν δέησιν τοῦ δικαίου ὁ καλὸς αὐτοῦ βίος, ὡς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γένηται·

[05893]    ἀλλὰ καὶ τὸ πνεῦμα ῳ προσεύχεται, κουφί ζει δὴ τὴν εὐχὴν καὶ φέρει πρὸς Θεόν·

[05894]    ἡ δὲ ἁμαρτία, βαρεῖα ουσα, τοῦ μὴ καλοῦ βίου ἐχομένου, μακρύνει ἀπὸ Θεοῦ τὴν εὐχὴν το σοῦτον, οσον ἐστὶ βαρεῖα πλεῖον η ελαττον.

[05895]    Ουτω καί τινων μὲν ἀναβαίνει προσευχὴ καὶ στεναγμὸς ἀπὸ τῶν καλῶν εργων, καὶ τοῦ μισεῖν τὸν αἰγύπτιον ἐργάσεσθαι πῆλον·

[05896]    ἑτέρων δὲ πίπτει η καταβαίνει, ων γίνεται εἰς ἁμαρτίαν ἡ προσευχή.

[05897]    Αντιδιέστειλε τῇ τοῦ κόσμου συνέσει κατὰ τέχνας τε καὶ πᾶν ἐπιτήδευμα, κατὰ τὸ λόγιόν σου προσθεὶς καὶ τὴν θείαν δηλονότι σοφίαν, ην εχοντες οἱ μαθηταὶ τοῦ Σωτῆρος, ἠλλαττοῦντο τῆς ἀνθρωπίνης·

[05898]    λέγει γάρ·

[05899]    Οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν αὐτῶν.

[05900]    Οτι δίκαιος ουν τοῦτο ευχεται, συνετὸς γενέσθαι κατὰ τὸ λόγιον τοῦ Θεοῦ.

[05901]    Χρὴ δὲ εἰδέναι, οτι περὶ τοῦ τῷ Θεῷ ἐγ γίσαι, διαφορὰς ευρομεν ταύτας·

[05902]    ὁ μὲν τελει ότερος ἐγγίζει τῷ Θεῷ·

[05903]    ὁ δὲ ὑποδεέστερος καὶ ἐγγὺς τούτου, αὐτὸς μὲν οὐκ ἐγγίζει τῷ Θεῷ, εὐχὴν δὲ εχει ἐγγίζουσαν αὐτῷ.

[05904]    Οθεν περὶ Μωϋσέως ευροις αν τό·

[05905]    Εγγιεῖ Μωσῆς μόνος πρὸς τὸν Θεὸν, οἱ δὲ λοιποὶ οὐκ ἐγ γιοῦσιν·

[05906]    ἐπὶ δὲ τούτου εὐχὴν λέγουσαν·

[05907]    Ηγγίσατο ἡ δέησίς μου, καὶ ἑξῆς.

[05908]    Τίς δὲ τούτων ἡ διαφορά;

[05909]    Αξιον θεωρῆσαι·

[05910]    ὁ Θεὸς οὐκ ἐν τόπῳ ἐστὶν, δύναμις γάρ ἐστιν αῤῥητος καὶ αφθεγκτος καὶ ἀόρατος.

[05911]    Εἰ δὲ οὐκ εστιν ἐν τόποις ὁ Θεὸς, ἐγγίζειν δὲ εσ τι τῷ Θεῷ, δηλονότι τῷ ἐν ἡμῖν ἀοράτῳ ἐγ γίζομεν αὐτῷ.

[05912]    Τί δὲ ἐν ἡμῖν ἀόρατον;

[05913]    η ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ανθρωπος, ον ὠνόμα σεν ἡ γραφὴ εσω ανθρωπον.

[05914]    Τούτου εστιν ἐγγίσαι τῷ Θεῷ.

[05915]    Εστι δὲ ἐγγίσαι διὰ Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ μάλιστα ἐὰν νοήσωμεν τὸν Χριστὸν, οτι δικαιοσύνη ἐστὶ, οτι ἀλήθεια, καὶ σοφία, καὶ ἀνάστασις, καὶ φῶς ἀληθινόν.

[05916]    Ανευ γὰρ τούτων οὐκ εστιν ἐγγίζειν τῷ Θεῷ, ἀλλ' οὐ δὲ χωρὶς εἰρήνης τῆς φρουρούσης τὰς καρ δίας καὶ τὰ νοήματα, ητις ἐστὶν ὁ Χριστός.

[05917]    Οσῳ δέ τις ἀπολείπεται δικαιοσύνης καὶ σοφίας, τοσούτῳ μακράν ἐστιν ὁ τοιοῦτος τοῦ Θεοῦ.

[05918]    ^[118.170] Εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιον σου, Κύριε, κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με.

[05919]    Εν τῷ βίῳ τούτῳ κοσμικά ἐστιν ἀξιώμα τα τούτων τῶν πραττόντων τὰς νομιζομένας ὑπεροχὰς ἐν ἐξουσίαις καὶ ἀρχαῖς·

[05920]    ουτως ἐστὶν ψυχῆς ἀξίωμα·

[05921]    οπερ εχει ὁ ἀπόστο λος·

[05922]    ἀξίωμα γάρ ἐστιν ειναι ἀπόστολον Χριστοῦ Ιησοῦ, καὶ σώζειν τὸν χαρακτῆρα τοῦ ἀποστόλου.

[05923]    Αξιώματά ἐστι καὶ τὰ ἐκ κλησιαστικὰ τάγματα, τὸ ειναι ἐπίσκοπον, εἰ τύχοι, η πρεσβύτερον, η αλλο τι τῶν ἑξῆς.

[05924]    Αξιώματα δὲ ψυχῆς καὶ τὸ εχειν τὰς ἀρε τὰς, η μίαν τινὰ ἐξ αὐτῶν.

[05925]    Εὰν οὐκ εχῃ τις τοιοῦτον ἀξίωμα, ο κυρίως καὶ ἀληθῶς ἐστιν ἀξίωμα, ευχεται τῷ Θεῷ λέγων·

[05926]    Εἰσ έλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου, κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με.

[05927]    Τὸ ἀξίωμα τινὲς μὲν ἡρμήνευσαν τὴν ἀπάθειαν, αλλοι δὲ τὴν ἀξίωσιν.

[05928]    ^[118.171] Εξερεύξαιντο τὰ χείλη μου υμ νον.

[05929]    Τὸ μὲν ψάλλειν ἀνθρώποις ἁρμόζει·

[05930]    τὸ δὲ ὑμνεῖν ἀγγέλοις, η τοῖς εχουσι σχεδὸν ἀγγελικὴν κατάστασιν.

[05931]    Οντως καὶ οἱ ἀ γραυλοῦντες ποιμένες οὐκ ηκουσαν ψαλλόν των ἀγγέλων, ἀλλ' ὑμνούντων καὶ λεγόν των·

[05932]    ∆όξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ τὰ ἑξῆς.

[05933]    Υμνος δέ ἐστιν δοξολογία μετ' ἐκπλήξεως ἐπὶ τῇ θεωρίᾳ τῶν γενομένων ὑπὸ Θεοῦ.

[05934]    ^[118.172] Φθέγξαιτο ἡ γλῶσσά μου τὰ λό γιά σου, οτι πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου δικαιο σύνη.

[05935]    Τουτέστι δικαιοσύνης ποιητικαί.

[05936]    Ο λέγων τοῦτο ευχεται ινα α φθέγγεται, λόγοι ωσι Θεοῦ.

[05937]    Καὶ γὰρ γέγραπται ἀλλαχοῦ·

[05938]    Ανοιγε σὸν στόμα λόγῳ Θεοῦ.

[05939]    Ο δὲ τοιοῦτος εὐχόμενος ἀργὸν ῥῆμα οὐ λαλεῖ, φθέγ γεται δὲ κυρίως τὸν περὶ δικαιοσύνης λόγον, οὐχὶ φωνῇ μόνῃ αὐτὸ προφέρων, ἀλλὰ καὶ εργοις καὶ προθέσει πρακτικῇ τῇ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον εὐθυνομένῃ.

[05940]    Ορα τῶν θείων ῥημάτων τὸ ευτακτον, ων ὡς ἰδιωτικῶν κα ταφρονοῦσιν παῖδες Ελλήνων.

[05941]    Πρῶτον γὰρ τὸ ἐγγίσατο, ειτα τὸ μεῖζον, τό·

[05942]    Εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου.

[05943]    Πρὸ γὰρ τοῦ εἰσέλθοι, τὸ ἐγγί σαι·

[05944]    ἐγγίσας γάρ τις οἰκίᾳ, ἐὰν ῃ φίλος τοῦ οἰκοδεσπότου, εἰσέρχεται.

[05945]    Ην δὲ κέκληκε δέησιν, νῦν ειπε ἀξίωμα παρὰ τὸ ἀξιοῦν.

[05946]    ^[118.175] Ζήσεται ἡ ψυχή μου, καὶ αἰνέ σει σε, καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι.

[05947]    Τὸ αἰνεῖν σε τῶν ζώντων ἐστίν·

[05948]    οἱ γὰρ νεκροὶ οὐκ αἰνέσουσι τὸν Κύριον.

[05949]    ^[118.176] Επλανήθην ὡς πρόβατον ἀπο λωλός·

[05950]    ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, οτι τὰς ἐν τολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην.

[05951]    Εἰ καὶ ἐπλανήθην, ἀλλ' οὐκ ἐπελαθόμην τῶν ἐντολῶν σου·

[05952]    ἠθέλησα ουν βιῶσαι κατὰ ταύτας.

[05953]    Ζήτησόν με, ευρόν με, ἐπανάλαβέ με, ἐπάνελθε, εχων με.

[05954]    Ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, οτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην.

[05955]    Εἰ καὶ παρέβην τινὰς, ἀλλὰ λήθην οὐκ ἐδε ξάμην παντελῆ.

[05956]    Αλλὰ ταύτην μὲν ὁ προφή της προσενήνοχε τὴν εὐχὴν, τετύχηκε δὲ απασα τῶν ἀνθρώπων ἡ φύσις τῆς σωτηρίας.

[05957]    Εδραμε γὰρ ὁ καλὸς Ποιμὴν ἐπὶ τὸ πλα νώμενον πρόβατον, καὶ περιελθὼν τὰ ορη καὶ τοὺς βουνοὺς (παρὰ ταῦτα γὰρ ἐπλανᾶ το λατρεῦσαι τοῖς δαίμοσιν), ευρε, καὶ ἐπὶ τῶν ωμων λαβὼν, ἐπανήγαγε, καὶ ηὐφράνθη μᾶλλον η ἐπὶ τοῖς ἐννενήκοντα ἐννέα τοῖς μὴ πεπλανημένοις.

[05958]    Η ουτως·

[05959]    ἐπειδὴ τέλος νόμου ὁ Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην, εἰκότως σφραγῖδα τῇ παρούσῃ ψαλμῳδίᾳ τὸν νῦν στίχον ὁ προφήτης ἐπέθηκε.

[05960]    Αλλ' ὁ Ποιμὴν ἡμᾶς ὁ ἀληθινὸς, οὐδὲ ουτως ἀπογινώσκων·

[05961]    ηλθε γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλὸς, ῳ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶ νας.

[05962]    Αμήν.

119.

[05963]    π Ωδὴ τῶν ἀναβαθμῶν.

[05964]    Μόνοι οἱ τῷ λόγῳ καὶ τῷ βίῳ ἀναβαίνον τες, οἰκεῖοί εἰσι τῶν ἀναβαθμῶν καὶ τῶν ἐν ταῖς ῳδαῖς αὐτῶν μυστηρίων.

[05965]    Στοχαζώμεθα τὴν μὲν πρώτην ῳδὴν τῶν ἀναβαθμῶν λέ γεσθαι ἐν τῷ λαῷ, ει ποτε πόλεμος προσεδο κᾶτο.

[05966]    Τὴν δὲ δευτέραν, ὁπότε παρεσκευά ζοντο καὶ συμμάχων ἐδέοντο.

[05967]    Τὴν δὲ τρίτην, οτε συμβαλόντες τοῖς πολεμίοις ὑπέρτεροί πως αὐτῶν ἐγένοντο.

[05968]    Τὴν δὲ τετάρτην, οτε περὶ τῆς νίκης ἐπὶ τέλει ηλπιζον.

[05969]    Τὴν δὲ πέμπτην, ἐν τῷ κατωρθωκέναι.

[05970]    Τὴν δὲ εκ την, ἐπανερχόμενοι.

[05971]    Τὴν δὲ ἑβδόμην, ἐπα νεληλυθότες.

[05972]    Τὴν δὲ ὀγδόην, ἐπισκευάζον τες τὸν ναόν.

[05973]    Τὴν δὲ ἐννάτην, μετὰ τὸ ἐν εἰρήνῃ γενέσθαι, διαγράφοντες τίς ὁ μακά ριος ἐπὶ τῷ τοὺς οἰκείους ἀπειληφέναι καὶ ειναι σὺν αὐτοῖς.

[05974]    Τὴν δὲ δεκάτην ἐν βαθείᾳ τυγχάνοντες εἰρήνῃ, οτε φασὶ πολλάκις μὲν πεπολεμῆσθαι, μηδὲ πώποτε δὴ δεδυνῆσθαι κατ' αὐτῶν τοὺς πολεμίους.

[05975]    Τὴν δὲ ἑνδεκά την, ηδη τοῖς θείοις σχολάσαντες, καὶ τὰ βά θη ἐσχηκότες ἐν τοῖς ἡγεμονικοῖς ἀπὸ βα θέων καὶ ἀποῤῥητοτέρων τινῶν.

[05976]    Τὴν δὲ δω δεκάτην, ὡς οὐκ ἐπαιρόμενοι ἐπὶ τοῖς γνωσ θεῖσιν.

[05977]    Τὴν δὲ τρισκαιδεκάτην περὶ ἀποκα ταστάσεως ευχονται Χριστοῦ.

[05978]    Τὴν δὲ τεσ σαρεσκαιδεκάτην, περὶ ἀποκαταστάσεως τῆς ἐκκλησίας.

[05979]    Τὴν δὲ πεντεκαιδεκάτην περὶ τοῦ δεῖν αὐτοὺς, φθάσαντας εἰς τὸν οικον τοῦ Θεοῦ, ἑστηκέναι ἐν αὐτῷ, καὶ εὐλογεῖν αὐ τὸν, ἐπαίροντας τὰς χεῖρας εἰς τὰ αγια, ινα καὶ αὐτοὶ εὐλογηθῶσιν ἀπὸ Κυρίου.

[05980]    ^[119.1] Πρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐ κέκραξα.

[05981]    Οτε καὶ μεγάλαι εἰσὶ καὶ πολλαὶ αἱ θλί ψεις, οὐ παρελκόμεθα ὑπ' αὐτῶν εἰς τὸ μὴ κεκραγέναι λεγόντες·

[05982]    Κύριε, ῥῦσαι τὴν ψυ χήν μου.

[05983]    ^[119.5] Κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμά των Κηδάρ.

[05984]    Βαρβάρων γένος τοῦτό ἐστι θηριωδέστε ρον διακειμένων, οιόν εἰσιν οἱ Αραβες σκη ναῖς καὶ καλύβαις κεχρημένοι, καὶ πρὸς τὴν τῶν θηρίων ἀγριότητα μὴ ἐκπεπτωκότες.

[05985]    ^[119.6] Πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου με τὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην.

[05986]    Αλλ' οὐδὲν ηττον τῷ ἑαυτῷ ἐποίησέ τι ὁ ἀπὸ τῆς Ιερουσαλὴμ ὁρμώμενος·

[05987]    ειτα ἑρ μηνεύεται εἰρήνης ορασις, ιν' οἱ τοῦ σκοτασ μοῦ τῆς Κηδὰρ ἀποστρέφωνται.

[05988]    ^[119.7] Ημην εἰρηνικὸς, οταν ἐλάλουν αὐ τοῖς, ἐπολέμουν με δωρεάν.

[05989]    Τότε μάλιστα χαλεπώτεροι γίνονται πο λεμοῦντες οἱ δαίμονες, οταν τις αὐτοῖς πρὸς τοὺς λογισμοὺς ἀποκρίνηται·

[05990]    καὶ διδάσκει ἡμᾶς τοῦτο ποιεῖν ὁ Χριστὸς πειραζόμενος·

[05991]    νηφούσης γὰρ εσται διανοίας πρὸς τοὺς λο γισμοὺς ἀπαντᾶν·

[05992]    νήφειν δὲ ἡμᾶς ἐν τῇ πά λῃ οὐ βούλονται οἱ ἐχθροὶ, ινα μὴ εὐπορή σωμεν νοημάτων ἀντικειμένων τοῖς λογισμοῖς αὐτῶν·

[05993]    ἐφ' οσον γὰρ οὐδὲν αὐτοῖς προσφέρο μεν οικοθεν, χρονίζοντες αὐτῶν ἐν ἡμῖν οἱ λογισμοὶ διαστρέφουσι τὴν ψυχήν·

[05994]    διὸ κα λῶς λέγει ἐν ταῖς Παροιμίαις τό·

[05995]    Αποπήδη σον, μὴ χρονίσῃς ἐν τῷ τόπῳ αὐτῆς, μηδὲ ἐπιστήσῃς σὸν ομμα πρὸς αὐτὴν, δηλονότι τὴν ἀντικειμένην δύναμιν, η τὴν κακίαν, ην σωματικῶς ἡ σοφία μορφοῖ εἰς γυναῖκα.

[05996]    ^[120.4] Ιδοὺ οὐ νυστάξει, οὐδὲ ὑπνώσει ὁ φυλάσσων τὸν Ισραήλ.

[05997]    Ο φυλάσσων Κύριος ἀπὸ παντὸς κακοῦ, οὐκ ἀπὸ νόσου, η ζημίας, η πενίας τῶν σω ματικῶν φυλάσσει, ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἀληθῶς κακῶν καὶ βλαπτόντων τὴν ψυχήν.

[05998]    Εκεὶ γὰρ ἀνέβησαν αἱ φυλαὶ, φυ λαὶ Κυρίου, μαρτύριον τοῦ Ισραὴλ, τοῦ ἐ ξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματι Κυρίου.

[05999]    Οτι ἐκεῖ ἐκάθισαν θρόνοι εἰς κρίσιν, θρόνοι ἐπὶ οικον ∆αυίδ.

[06000]    Πᾶσαι αἱ φυλαὶ, φησὶν, ἐξ Αἰγύπτου δυ νάμει τοῦ Κυρίου ἐξελθοῦσαι, εἰς αὐτὴν εσ πευδον τὴν πόλιν μαρτυρῆσαι, ητοι εὐχα ριστῆσαι τῷ Θεῷ τοῦ Ισραήλ.

[06001]    Προφη τεύει ἐπὶ τῶν μελλουσῶν φυλῶν ἀναβαίνειν ἐπὶ τὴν ἀρετὴν καὶ γνῶσιν τοῦ Θεοῦ.

[06002]    Πρό τερον γὰρ ὁ Ισραὴλ ἐκαλεῖτο ἐπὶ τὴν Ιερουσαλὴμ, καὶ ἐπὶ τὸν οικον Κυρίου.

[06003]    Νῦν δὲ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τετυχήκασι τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς γνώσεως, ἐφ' αις ἐπλήρωσαν τὴν θαυ μασίαν ὑπόσχεσιν·

[06004]    θρόνους τε τοῦ οικου ∆α υὶδ ἱδρυνθῆναί φησιν ἐπ' αὐτῆς.

[06005]    Επὶ καὶ βασιλείας πάντων ὁ ∆ανιὴλ προφητεύει, οὐχ ἑνὸς λέγων ἀρχὴν, ἀλλὰ κοινὴν ὑπὲρ ἀρίσ των καὶ θεοσεβεστάτων, δι' ων ἡ βασιλεία ∆αυὶδ ἀνορθοῦται χάριτι Χριστοῦ τοῦ τοῖς δώδεκα δεδωκότος ἀποστόλοις, τοῖς ἐπὶ δώ δεκα θρόνους καθεζομένοις κρίνειν τὸν Ισ ραήλ.

[06006]    Εκεῖ γὰρ θύειν, ευχεσθαι, πανη γυρίζειν ἐκέλευσεν, ὡς αν μὴ πανταχοῦ πλα νώμενοι, πρόφασιν εχωσι ἐξόδους ποιεῖσθαι πρὸς ειδωλα·

[06007]    Θεοῦ γὰρ τοῦτο μαρτύριον ἐκά λεσεν.

[06008]    Τῆς γὰρ αὐτοῦ προνοίας τοῦτο μέγισ τον τεκμήριον ην, καὶ γὰρ εξω ὁ νόμος·

[06009]    ἀνεγι νώσκετο διηγήματά τε καὶ κατορθώματα ἀρ χαίων, καὶ σύνοδον ἐποιοῦντο, τὴν πρὸς ἀλ λήλους ἀγάπην συνεσφίγγουσαν.

[06010]    Λέγοις δ' αν ουτως κατὰ τὴν ἱστορίαν, ἐκεῖ ειναι καὶ τὴν βασιλείαν καὶ τῶν ἱερέων θρόνους, ωσπερ διπλῷ στεφάνῳ καὶ διαδήματι καλλωπιζομέ νης τῆς πόλεως.

[06011]    Νῦν δὲ πάντων εκπτωσις καὶ τῆς παλαιᾶς εὐδαιμονίας ἐλάχιστα λείψανα.

[06012]    Ετεροι δέ φασιν, ὡς ηδη τῶν πραγμά των ἀπολαύοντες, τρόπον τινα τὴν πόλιν καὶ τὸν ναὸν περιπλέκονται·

[06013]    α γὰρ εχοντες οὐκ ῃσθάνοντο, νῦν ἀπολαύοντες εὐφραίνονται, οικοι μὲν ἀπολαύοντες, θείᾳ δὲ φιλανθρω πίᾳ κομισάμενοι.

[06014]    ^[121.7] Γενέσθω δὴ εἰρήνη ἐν τῇ δυνάμει σου, καὶ εὐθηνία ἐν ταῖς πυργοβάρεσί σου.

[06015]    Μαθόντες, ω ουτοι, τίς ποτε ην ἡ Ιερου σαλὴμ, ευχεσθε ὑπὲρ τῆς εἰρήνης αὐτῆς, μηδὲν ζητοῦντες ετερον η τὰ πρὸς εἰρήνην αὐτῇ συντελοῦντα.

[06016]    Πυργόβαρός ἐστι νοῦς θεωρητικός.

[06017]    Εὐθηνία τοίνυν ἐστὶν ἀπόλαυ σις ἀνεμπόδιστος τῶν σωματικῶν ἡδονῶν.

[06018]    ^[122.2] Ιδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖ ρας τῶν κυρίων αὐτῶν, ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσ κης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας αὐτῆς, ουτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον Θεὸν ἡμῶν.

[06019]    Τῶν μὲν ἐχόντων τὸ πνεῦμα τῆς δουλείας εἰς φόβον, οἱ ὀφθαλμοὶ εἰς χεῖρας κυρίων καὶ εἰς χεῖρας κυρίας·

[06020]    τοῦ δὲ τὸ πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας εχοντος πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν, ινα αμα τῷ κελευσθῆναι εἰς ἐνέργειαν μεταβάλῃ τὴν πρόσταξιν, οἰκτιρμὸν εχειν παρ' αὐτοῦ ἡγούμενος τῷ προσταχθῆναι ποιῆσαι αὐτῷ δοκοῦντα.

[06021]    Καὶ ωσπερ δὲ πολλάκις οἰκέται καὶ θεραπαινίδες ἐνατενίζουσι ταῖς χερσὶ τῶν δεσποτῶν ἐν ταῖς ἑστιάσεσιν, τροφῆς τι παρ' αὐτῶν λαβεῖν προσδοκῶντες, ουτως καὶ ἡμεῖς παρὰ τῶν σῶν χειρῶν ἐλπίζομεν τυ χεῖν τῶν παρὰ σοῦ ἀγαθῶν, οὐ ῥητῷ δὲ χρό νῳ ταύτην τὴν ἐλπίδα περιορίζομεν, ἀλλὰ προσμένομεν εως αν ἀξιωθῶμεν τοῦ οἰκτει ρῆσαι ἡμᾶς.

[06022]    ^[123.3,4,5] Αρα ζῶντας αν κατέπιον ἡ μᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ' ἡμᾶς·

[06023]    αρα τὸ υδωρ αν κατεπόντισεν ἡμᾶς, χείμαῤῥον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν·

[06024]    αρα διῆλ θεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν τὸ υδωρ τὸ ἀνυπόστατον.

[06025]    Τὸ δέ·

[06026]    Αρα ζῶντας αν κατέπιον ἡμᾶς, δόξει ὑπερβολικῶς εἰρῆσθαι, οὐχ ουτως ε χον·

[06027]    δηλοῦται γάρ τι ἐκ τούτου, ὡς καὶ υ δωρ κατεπόντισεν ἡμᾶς, η καὶ χείμαῤῥον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν, ου υδωρ τὸ ἀνυπόσ τατον.

[06028]    Ιωνᾶς γοῦν ζῶν κατεπόθη, καὶ κα τέπιεν αὐτὸν ὁ θάνατος ἰσχύσας.

[06029]    Τροπικῶς δὲ ταῦτα ειρηκεν, ἐπειδὴ γὰρ ειπεν·

[06030]    Αρα ζῶντας αν κατέπιον ἡμᾶς, δείκνυσι τὴν τοῦ πλήθους ὑπερβολὴν, χειμάῤῥου δίκην προσ βαλόντος καὶ συγκαλύψαι απαντα προσδο κήσαντος·

[06031]    ἁρμοδίως δὲ τοῦ χειμάῤῥου τέ θεικε τὴν εἰκόνα·

[06032]    καθάπερ γὰρ ὁ χείμαῤ ῥος ἐκ πολλῶν ἀθροιζόμενος ὀχετῶν σφο δρότερος γίνεται, ουτως οἱ τηνικαῦτα τῇ Ιερουσαλὴμ προσβαλόντες, ἐκ πολλῶν καὶ διαφόρων ἐθνῶν συνηθροίσθησαν, ἀλλὰ κα τελύθησαν ψήφῳ δικαίᾳ·

[06033]    τοῦτο γὰρ ὁ προ φήτης διδάσκει.

[06034]    ^[123.6] Χείμαῤῥον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν ...

[06035]    Εὐλογητὸς Κύριος, ος οὐκ εδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν.

[06036]    Χείμαῤῥον δὲ πάλιν λέγει τοὺς λογισ μοὺς, διὰ τὸ μὴ χρονίζειν αὐτοὺς, ἀλλὰ ἀ θρόως ἐπιπηδᾶν εἰς τὸν νοῦν καὶ πάλιν ξηραί νεσθαι, ῥαθυμοῦντες·

[06037]    γεγόνασι γὰρ ἰσχυροὶ, κατασταλέντες μὲν, γνόντες σαρκὸς κινή ματα·

[06038]    ἀφανισθέντες δὲ τοῦ τῆς ἁμαρτίας φορτίῳ, καὶ πνεύματος ἐλάβομεν χάριν.

[06039]    Τρέφει τε ἡμᾶς ἰδίῳ σώματι, καὶ ποτίζει τῷ αιματι, ἀκαμπὲς δορὺ παρέσχεν ἡμῖν τὸν σταυρόν.

[06040]    ^[123.7] Η ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐῤῥύσ θη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων.

[06041]    Οὐ γὰρ μόνης ἀπελαύσαμεν τῆς σωτη ρίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐχθρῶν τὸν ολεθρον ειδο μεν.

[06042]    ^[124.1] Οἱ πεποιθότες ἐπὶ Κύριον, ὡς ορος Σιών·

[06043]    οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα ὁ κα τοικῶν Ιερουσαλήμ.

[06044]    Ουτε γὰρ ορος σαλεύσειέ τις, ουτε τὸν ἐπὶ Θεὸν ἠλπικότα, ὡς ουτε τὸν ∆ανιὴλ, ουτε τοὺς τρεῖς παῖδας, [εἰ] καὶ τῆς πατρίδος [ἐ ξεβλήθησαν], καὶ τοσούτῳ κλύδωνι συνεί χοντο·

[06045]    μόνον γὰρ πτῶσις ἀρετῆς καὶ ψυχα πώλεια.

[06046]    Αλλ' οὐδὲ σαλεύεταί τις, τῆς ανω τυχὼν Ιερουσαλήμ.

[06047]    Οὐκ ειπεν δηλονότι οὐ σαλευθήσεται ὁ κατοικήσας, ἀλλ' ὁ κα τοικῶν·

[06048]    αἱ γὰρ ἀρεταὶ ἐν τῷ ἀεὶ γενέσθαι εχουσι τὸ ειναι.

[06049]    ^[124.3] Οτι οὐκ ἀφήσει Κύριος τὴν ῥάβδον τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δι καίων.

[06050]    Ο Κύριος τῷ κλήρῳ τῶν δικαίων τὴν τῶν ἁμαρτωλῶν ῥάβδον οὐ τέθεικεν.

[06051]    ^[124.4] Αγάθυνον, Κύριε, τοῖς ἀγαθοῖς καὶ τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ.

[06052]    Ημῶν δὲ δείκνυσι τὴν ἀρχὴν τῆς ἀπο λαύσεως τῆς ἐνθέου καὶ κολάσεως, εἰ καὶ διὰ φιλανθρωπίαν νικᾷ μὲν ταῖς ἀντιδόσεσι, τὰς δὲ κολάσεις μειοῖ.

[06053]    Ο κατὰ φύσιν ων ἀγαθὸς, τοῖς ἐπιμελείᾳ γενομένοις ἀγαθοῖς συντήρησον τὴν πρὸς τὴν σὴν ἀγαθότητα αὐτῶν διάθεσιν ἀδιάπτωτον.

[06054]    ^[124.5] Τοὺς δὲ ἐκλίνοντας εἰς τὰς στραγ γαλιὰς ἀπάξει Κύριος μετὰ τῶν ἐργαζομέ νων τὴν ἀνομίαν.

[06055]    Οὐκ ἐργασαμένων, ἀλλ' ἐργαζομένων.

[06056]    ∆ίκαια δὲ τὸν Θεὸν ὁ προφήτης αἰτεῖ, ἀγα θούς τε καὶ πονηροὺς τῶν προσηκόντων τυ χεῖν.

[06057]    Τί γὰρ ειχον οἱ κατὰ τοῦ Ισραὴλ στρατεύσαντες ἐγκαλεῖν, πλὴν εἰ μὴ τὴν ἐκδοθεῖσαν ἐλευθερίαν·

[06058]    ἡ γὰρ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν εἰρήνη μόνῳ τὸν νοῦν Χριστοῦ εχοντι δίδοται·

[06059]    ἀλλὰ καὶ τῶν πολεμίων ἀ πολωλότων, ουτοι τῆς εἰρήνης ἀπέλαυσαν.

[06060]    ^[125.4,5] Επίστρεψον, Κύριε, τὴν αἰχμαλω σίαν ἡμῶν, ὡς χειμάῤῥους ἐν τῷ νότῳ.

[06061]    Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν, ἐν ἀγαλλιάσει θε ριοῦσι.

[06062]    Θεοδώρου.

[06063]    Ειρηται ὡς οὐκ ἐν προοιμίοις κατωρθώθη τὸ πᾶν, ἀλλ' οἱ μὲν ἐπανῆλθον, οἱ δὲ ἐναπέμειναν·

[06064]    τοῦτο ἐνταῦθα οἱ ἐπα νελθόντες ἀξιοῦσιν εὐχόμενοι, μὴ μερικὴν ετι γίνεσθαι τὴν τῶν λοιπῶν ἐπάνοδον, ἀλλ' ἀθρόαν καὶ κατὰ πλῆθος, μετὰ πολλῆς τῆς ῥύμης, μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος.

[06065]    ∆ιὸ Ακύλας·

[06066]    ὡς καταῤῥοίας ἐν νότῳ·

[06067]    ὁ δὲ Σύμμαχος·

[06068]    ὀχετούς·

[06069]    ἡ δὲ πέμπτη·

[06070]    ἀφέσεις.

[06071]    Εν νότῳ δὲ, ἐπεὶ ὁ νότος ὑγρὸς ων, νεφῶν τὸν ἀέρα πληροῖ καὶ ομβρους ἐπάγει σφο δροὺς, ἀλλὰ καὶ τὸν χιόνα διαλύων, ἐμπί πλησι τοὺς χειμάῤῥους ὑδάτων.

[06072]    Η νότον τὴν Ιερουσαλὴμ καλεῖ ἀπὸ τῆς θέσεως.

[06073]    Ινα τί;

[06074]    ινα παρόμοιοι, φησὶν, εὑρεθῶμεν τοῖς σπεί ρουσι μετὰ δακρύων, θερίζουσι δὲ μετ' εὐ φροσύνης·

[06075]    η περὶ τῶν καταλοίπων εὐξαμέ νοις ἀντιφθέγγεται λέγων ὁ προφήτης, οτι εἰ κλαύσαιεν κἀκεῖνοι, εσται καὶ αὐτοῖς ἐ πιστροφή.

[06076]    ^[126.1] Εὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οικον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες.

[06077]    Ως μεγαλοφρονούντων τῶν Ιουδαίων ἐπὶ τῷ στερεῷ τῆς οἰκοδομῆς τῶν ἐκκλησιῶν τὰ τοιαῦτά φησι.

[06078]    ^[126.2] Εἰς μάτην ὑμῖν ἐστι τὸ ὀρθρίζειν·

[06079]    ἐγείρεσθε μετὰ τὸ καθῆσθαι, οἱ ἐσθίοντες αρτον ὀδύνης.

[06080]    Ωσπερ ὁ υπνος τρέφει τὸ σῶμα, πέπτων τὰς τροφὰς διὰ τοῦ χυμοῦ, ουτω καὶ ἡ γνῶ σις τὴν ψυχὴν, τοὺς τῆς πρακτικῆς αὐτὴν λόγους διδάσκουσα.

[06081]    ^[127.3] Η γυνή σου ὡς αμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου.

[06082]    Γυνὴ τοῦ νοῦ ἡ σοφία ἐστίν.

[06083]    Εράσθητι γὰρ, φησὶν, αὐτῆς, καὶ τηρήσει σε.

[06084]    Τίμησον αὐτὴν, ινα σε περιλάβῃ, καὶ κτήσῃ ἀπ' αὐ τῆς λόγους σοφοὺς καὶ δόγματα ὀρθά.

[06085]    Λέ γει δὲ αὐτὴν καὶ ἀδελφὴν τοῦ νοῦ ειναι·

[06086]    Ει πον τὴν σοφίαν ἀδελφὴν σὴν ειναι.

[06087]    Αδελ φὴν δὲ αὐτὴν ὀνομάζει, διότι καὶ αὐτὴ ἐκ τοῦ Πατρὸς τῶν πάντων ἐστί.

[06088]    Μνημονευτέον δὲ καὶ τοῦ Αβραὰμ πῶς τὴν ἰδίαν γυναῖκα ὠνόμασεν ἀδελφὴν, πάντως τοῦ βουλομένου τὴν σοφίαν ειναι διδάσκων.

128.

[06089]    π Ωδὴ τῶν ἀναβαθμῶν.

[06090]    Υπόθεσις.

[06091]    Χρηστὰς ἐλπίδας ἐμβάλλει τοῖς ἐκ τῶν πολεμίων πρὸς τὴν οἰκοδομίαν ἐμποδιζομένοις, ὡς αν ἐκ τῶν παρελθόντων μὴ ἀπογινώσκοιεν πρὸς τὸ μέλλον·

[06092]    καίτοι πολλάκις ἡττήθησαν καὶ ἁλόντες μετέστη σαν, ἀλλ' οὐκ ἐκείνων δυνάμει, τῇ δὲ σφετέ ρᾳ παρανομίᾳ, καὶ οὐδὲ ουτοι ισχυσαν ἐξα φανίσαι τὸ γένος.

[06093]    Αλλ' οσον ὁ Θεὸς ἐδίδου σωφρονίζειν, ἐκράτουν.

[06094]    ^[128.2-8] Πλεονάκις ἐπολέμησάν με ἐκ νεό τητός μου, εἰπάτω δὴ Ισραήλ ...

[06095]    Καὶ γὰρ οὐκ ἠδυνήθησάν μοι.

[06096]    Επὶ τοῦ νώτου μου ἐτέκταινον οἱ ἁμαρτωλοί.

[06097]    Εμάκρυναν τὴν ἀνομίαν αὐτῶν.

[06098]    Κύριος δίκαιος συνέκο ψεν αὐχένας ἁμαρτωλῶν.

[06099]    Αἰσχυνθήτω σαν καὶ ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω πάντες οἱ μισοῦντες Σιών.

[06100]    Γενηθήτωσαν ὡσεὶ χόρτος δωμάτων, ος πρὸ τοῦ ἐκσπασ θῆναι ἐξηράνθη.

[06101]    Ου οὐκ ἐπλήρωσε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ὁ θερίζων, καὶ τὸν κόλπον αὐ τοῦ ὁ τὰ δράγματα συλλέγων.

[06102]    Καὶ οὐκ ειπον οἱ παράγοντες·

[06103]    Εὐλογία Κυρίου ἐφ' ὑ μᾶς.

[06104]    ∆ηλοῖ δὲ τὸ ἐπὶ τοῦ νώτου τὸ δολερόν τε καὶ υπουλον, η τὸ μετὰ πλείστης σφοδρότη τος·

[06105]    αὐτὴν γάρ μου συνθλάσαι τὴν δύναμιν ἐπεχείρουν.

[06106]    Πλεονάκις ἐπολέμησαν κτλ.

[06107]    Τὸν νῦν μάρτυρα καλεῖ, τὸν μηδέποτε ἡττη θέντα, καὶ διὰ τοῦτο Ισραὴλ ἐπικαλεῖται.

[06108]    Μακρύνουσι τὴν ἀνομίαν αὑτῶν οἱ ἐχ θροὶ, συνεχεῖς πειρασμοὺς ἐπιπέμποντες, η τοι κατὰ διάνοιαν, διὰ τῶν λογισμῶν, η καὶ ἐκ τῶν εξωθεν, ὡς ἐπὶ τοῦ Ιώβ.

[06109]    Αντὶ δὲ τοῦ ἐτέκταινον ἠροτρίασαν ἐξέδωκεν ετερος·

[06110]    τουτέστιν [αρατρον] ειχον τὴν ἐπιβου λὴν τὴν ἐμὴν περὶ Κύριον, φησὶν, ὁ νική σας, ἀλλ' ὁ συγκόψας αὐτῶν τοὺς αὐχένας Θεὸς, ἑκατέρου ἑρμηνεύσαντος βροχοὺς, τουτέστιν ἐπιβουλὰς, ας ἐπιδείκνυσιν, ἀρχο μένης τῆς πόλεως, φύεσθαι, ὡς καὶ τῇ ἐκ κλησίᾳ πολλοὶ κατ' ἀρχὰς ἐπετίθεντο βασι λεῖς, αἱρέσεις, δῆμοι.

[06111]    Παραθαῤῥύνας διὰ τῆς τῶν προλαβόντων διηγήσεως, τοῦτο νῦν καὶ δι' εὐχῆς ἀπεργάζεται, τὴν τοῦ πολέ μου δεικνὺς ὑπόθεσιν αδικόν τε καὶ διὰ φθό νον, οις ἁρμόττει τὸ αἰσχυντήθωσαν, αμα δὲ καὶ διὰ τοῦ χόρτου τῶν δωμάτων, τὴν τῶν ἐναντίων εὐτέλειαν καὶ τὸ εὐκατάπτωτον διά τε τοῦ τόπου καὶ τοῦ φύντος ἐν αὐτῷ·

[06112]    αἱ γὰρ εφοδοι τῶν πολεμίων τοιαῦται, μὴ ῥίζαν εχουσαι, μὴ ὑπόστασιν, ἀλλὰ δοκοῦ σαι πρὸς ὀλίγον ἀνθεῖν.

[06113]    Ταῦτα τὰ δράγ ματα τῶν ζιζανίων ἐστὶν, καὶ οὐ πληροῖ τὸν νοῦν·

[06114]    οὐ γάρ ἐστιν ἐκ τοῦ πληρώματος, τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρωμένου·

[06115]    διόπερ καὶ οἱ αγιοι, ους παράγοντας ειπε τὸν κόσμον τοῦτον, οὐκ εὐλογοῦσι, τὰ δράγματα ταῦτα συνάγοντες.

[06116]    Εστι καὶ δράγματα κακίας καὶ ἀγνωσίας.

[06117]    Οταν δὲ ἐμφυὴς ψυχὴ καὶ δύναμις τελεία ματαία ῃ καὶ ψευδῆ μαθή ματα, τὰ τοιαῦτα χόρτος ἐστὶ δωμάτων.

[06118]    ^[129.3-5] Εὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύ ριε, Κύριε, τίς ὑποστήσεται;

[06119]    Οτε παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστιν, ενεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε.

[06120]    Απὸ φυλακῆς κτλ.

[06121]    Ο δὲ τοῦ Κύριε διπλασιασμὸς, θαυμά ζοντός ἐστι τῆς τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας τὸν ογκον, παρ' ης καὶ τὸν ἱλασμὸν ειναί φησιν, ἀλλ' οὐκ ἐν τοῖς ἡμετέροις κατορθώμασιν.

[06122]    Ενεκεν, ὡσεὶ ελεγεν, τῆς γνώσεώς σου ὑ πέμεινά σε, Κύριε, η διὰ τὸ τοῦ Θεοῦ ονο μα ὑπομονὴ κρείττων τῆς δι' αλλο τι.

[06123]    Ταῦτα τῶν μὴ διὰ χρείαν βιωτικὴν, δι' αὐ τὸ δὲ τὸ σεπτὸν ονομα προσιόντων, ουτω καὶ ἐν ὑπομονῇ τρεχόντων τὸν προκείμενον ἀγῶνα, καὶ κατὰ μηδένα καιρὸν ἀφισταμέ νων Θεοῦ καὶ τῶν ἀρεσκόντων αὐτῷ.

[06124]    Αντὶ δὲ τοῦ ὀνόματος Ακύλας μὲν καὶ Θεοδοτίων φόβον ἡρμήνευσαν·

[06125]    Σύμμαχος δὲ νόμον.

[06126]    Οὐ γὰρ ἀπαγορεύω, φησὶν, εἰδὼς οτι καθάπερ νόμον εχεις τὸν ελεον, ἀλλὰ ἀ ναμένω τῶν ἀγαθῶν τὴν ὑπόσχεσιν.

[06127]    Ταύτην γὰρ ὁ λόγος δηλοῖ, διότι φιλανθρωπίαν τοῖς μετανοοῦσιν ὑπέσχετο.

[06128]    Τὸ γὰρ τίμιον αὐτοῦ λύτρον ὑπὲρ ἡμῶν δέδωκεν αιμα, γενόμενος ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ·

[06129]    ουτος γὰρ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει, καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται.

[06130]    Ε ποίησε δὲ καὶ λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ, κα τὰ τὸν Ζαχαρίαν, καὶ κατὰ τὴν ἁγίαν Παρ θένον·

[06131]    Αντελάβετο Ισραὴλ παιδὸς αὐτοῦ, μνησθῆναι ἐλέους.

[06132]    ∆εῖ γὰρ ἐν τοῖς σκυθρω ποῖς προσδοκᾶν ἐπὶ Κύριον·

[06133]    οὐ γὰρ μόνον οτε φυλακὴ πρωϊνὴ καὶ λαμπρὰ τὰ παρόν τα, ἀλλὰ καὶ μέχρι τῶν ζοφερῶν περιστά σεων·

[06134]    ἀλλὰ καὶ ἀνατείλοντος τοῦ ἀληθινοῦ φωτός, ὁ θεωρητικὸς νοῦς προσθήκην ἐκ Θεοῦ τῶν φαιδρῶν καὶ τῶν σκυθρωπῶν ἀ παλλαγὴν ἠλπίσατο·

[06135]    παραιτέω γὰρ ὡς ἐν πηγῇ, καὶ παρ' αὐτῷ τῷ ελεος·

[06136]    τὸ αὐτῷ οντι λυτρώσει καὶ τῷ ἱλασμῷ τῷ ἱκανῶς πολλὰς τὰς ἁμαρτίας περικαθαίροντι.

130.

[06137]    π Ωδὴ ἀναβαθμῶν.

[06138]    Υπόθεσις.

[06139]    Παιδεύει διὰ τούτων τὸν ἀ κροατὴν, [μὴ] μετὰ κακῶν ἀπαλλαγὴν ἐπα νελθεῖν εἰς ἀπόνοιαν, καὶ τῶν ἐκ ταύτης πά λιν πειραθῆναι κακῶν, ἑτέρας δεηθέντα ἁ λώσεως, μὴ ἀνεσπακέναι, λέγοντα τὰς ὀ φρῦς τῆς ενδον πληγῆς, τοῦ πάθους κατα τεινούσης μοι τὸν αὐχένα.

[06140]    ^[130.1] Κύριε, οὐχ ὑψώθη ἡ καρδία μου, οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις, οὐδὲ ἐν θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ.

[06141]    Εν μεγάλοις δὲ λέγει, τοῖς ὑπερηφάνοις ἀνδράσιν·

[06142]    καὶ τοὺς τὸ πάθος γὰρ εχοντας εφευγον, τὴν ἐξ αὐτῶν ἐφορώμενος λύμην.

[06143]    Πρὸς δὲ τὸ μὴ ἐπαρθῆναι, φησὶν, τὴν ἐ ναντίαν ἀρετὴν εἰς ὑπερβολὴν ἐπετήδευον, ην καὶ ὁ σωτὴρ ἐδίδασκε, λέγων·

[06144]    Εὰν μὴ στραφῆτε, καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

[06145]    ^[130.2] Εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνουν, ἀλλὰ υψω σα τὴν ψυχήν μου, ὡς τὸ ἀπογεγαλακτισ μένον ἐπὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ, ὡς ἀνταποδώ σεις ἐπὶ τὴν ψυχήν μου.

[06146]    Απογαλακτισθέντα δὲ λέγει παιδία, τὴν θλῖψιν δηλῶν·

[06147]    οὐ γὰρ ἀφίσταται τῆς μη τρὸς, ὀδυνώμενος ἐπὶ τῷ στερηθῆναι τοῦ γά λακτος·

[06148]    ουτως ων ἐν συμφοραῖς κἀγὼ, φη σὶν, ηὐχόμην ἀεὶ τῷ Θεῷ·

[06149]    εἰ δὲ μὴ ουτως ην, δίκην δοίην ἐσχάτην·

[06150]    καὶ αλλως τῇ τοῦ ἀπογεγαλακτισμένου ψυχῇ μισθὸν ἀνταπο δίδωσι Κύριος τῆς ἐπὶ τοσοῦτον ἀναβάσεως·

[06151]    ὁ δὲ τοιοῦτος ἑαυτὸν οὐχ ὑψοῖ, ἀλλ' ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ μητέρα ὑψοῦται, περὶ ης ειρηται·

[06152]    Η δὲ ανω Ιερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν·

[06153]    ητις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν.

[06154]    Καίπερ βασιλεὺς ἐγὼ, φησὶν ὁ τοσοῦτος, ταπεινὸν ἐμαυτὸν καταστήσας, προσήγαγον τῷ ἱλασμῷ καὶ τῷ λύτρῳ τῆς σωτηρίας·

[06155]    ουτως εἰ ταύτην μετ έλθοι τὴν ὁδὸν Ισραὴλ, λυτρωθήσεται.

[06156]    Τὸ τῆς ὑπερηφανίας πάθος, καρδίας ψεκτὸν υψωμα καὶ ὀφθαλμῶν μετεωρισμὸν ὠνόμα σεν.

[06157]    ^[131.1] Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ∆αυὶδ, καὶ πάσης τῆς πραότητος αὐτοῦ.

[06158]    Εκείνου μνημονεύει ὁ Κύριος τοῦ ἐν ῳ γίνεται ...

[06159]    Εἰ δὲ πραότητος μνημονεύει ὁ Κύ ριος, πολλῆς ἀοργησίας χρεία, ινα τις δέξη ται τὸν Θεόν.

[06160]    Η καὶ ὡς πρᾶος ὁ ∆αυὶδ, κληρονομίαν αἰτεῖ, τὴν τῶν πραέων, γῆν.

[06161]    ^[131.6] Ιδοὺ ἠκούσαμεν αὐτὴν ἐν Εφραθᾷ, ευρομεν αὐτὴν ἐν τοῖς πεδίοις τοῦ δρυμοῦ.

[06162]    Περὶ τῆς σοφίας λέγει προφητικῶς, ητις ἐστὶν ὁ Χριστός.

[06163]    Η καὶ αλλως·

[06164]    απερ ηκουσαν παρὰ τῶν πατέρων, φησὶν, ὡς ἡ τοῦ Θεοῦ σκηνὴ περιείη πανταχοῦ, ἐκ τό που τόπον ἀμείβουσα, ἐν ἀγροῖς τε καὶ πε δίοις, καὶ ἡδράσθη μετὰ ταῦτα, ο δὴ γενέσ θω καὶ νῦν.

[06165]    Εφραθὰ δὲ νῦν λέγει τὴν Ιούδα φυλὴν, εἰς ην μετὰ τὴν πολλὴν εἰσηνέχθη περίοδον.

[06166]    Εν τῇ Γενέσει, Εφραθὰ θυμὸν ορα αὐτήν.

[06167]    Εν ∆ευτερονομίῳ σημαίνεται ὁ σκο πὸς ὁ τέταρτος·

[06168]    ἐν Μιχαίᾳ, γῆ καρποφορου μένη.

[06169]    Παρ' Εβραίοις τὸ Εφραθὰ Μαρία σημαίνει.

[06170]    ^[131.7] Προσκυνήσωμεν εἰς τὸν τόπον, ου εστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.

[06171]    Λέγει δὲ οτι ἐκεῖ προσκυνοῦμεν, θείας ἐ πιφανείας τὸν ναὸν ἠξιῶσθαι πιστεύοντες·

[06172]    ταύτην γὰρ εχει διάνοιαν τό·

[06173]    Ου εστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.

[06174]    Ασώματον γὰρ καὶ ἀπερίγρα φον τὸ θεῖον·

[06175]    σωματικώτερον δὲ ἡ γραφὴ περὶ αὐτοῦ διαλέγεται, ταῖς ἀνθρωπίναις ἀ κοαῖς μετιοῦσα τοὺς λόγους.

[06176]    Προσκυνοῦμεν τὴν σάρκα τοῦ σωτῆρος [οὐ] διὰ τὴν φύσιν, ἀλλ' ἐπειδὴ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν αὐτῇ·

[06177]    καὶ ἡ μὲν σὰρξ προσκυνητὴ διὰ τὸν Θεὸν Λόγον, τὸν ἐν αὐτῇ.

[06178]    Χριστὸν δὲ ἐνταῦθά φημι τὴν λογικὴν ψυχὴν, τὴν μετὰ τοῦ Θεοῦ Λό γου ἐπιδημήσασαν τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων·

[06179]    μόνη γὰρ σὰρξ οὐ πέφυκε δέχεσθαι Θεὸν, διότι ὁ Θεὸς ἡμῶν σοφία ἐστίν.

[06180]    Εν δὲ καρ δίᾳ ἀγαθῇ, φησὶν ὁ Σαλομὼν, ἀναπαύσεται σοφία.

[06181]    Οὐδὲν δὲ συνεστώντων ἐκ τῶν τετ τάρων στοιχείων γνώσεώς ἐστι δεκτικόν.

[06182]    Γνωστὸς δὲ ἡμῶν ἐστιν ὁ Θεός.

[06183]    ^[131.8] Ανάστηθι, Κύριε, εἰς τὴν ἀνάπαυ σίν σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματός σου.

[06184]    Η σὰρξ μέν ἐστι κιβωτὸς τοῦ Κυρίου·

[06185]    κιβωτὸς δὲ Θεοῦ ὁ Χριστὸς, ειπερ ὁ Θεὸς ην ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ.

[06186]    Καὶ αλλως ἀνάπαυσιν Θεοῦ καλοῦσιν τὴν κατὰ νόμον λατρείαν, οὐχ οτι δεόμενος ην, ἀλλ' οτι τοῖς εὐσεβοῦσιν ἀνανεπαύετο.

[06187]    Τῷ δὲ ναῷ τὴν θείαν χάριν καὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἀξιοῦσιν αυθις ἀποδοθῆναι.

[06188]    Μέμνηται δὲ τῆς κιβωτοῦ, ἐπειδὴ ἐν τοῖς ἁγίοις τῶν ἁγίων εκειτο, τὰς πλάκας εχουσα, δι' ου τῷ ἀρ χιερεῖ μηνύματά τινα τῆς θείας ἐπιφανείας ἐγίνετο.

[06189]    ^[131.9] Οἱ ἱερεῖς σου ἐνδύσονται δικαιοσύ νην, καὶ οἱ οσιοί σου ἀγαλλιάσονται.

[06190]    Οὐκέτι φησὶ κατὰ τὸν νόμον στολὰς, ἀλλ' αὐτὴν τὴν δικαιοσύνην·

[06191]    δικαιοσύνη δὲ ὁ Χριστός.

[06192]    Ωσπερ ἐνδύεταί τις δικαιοσύνην, ουτω καὶ σωφροσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀ γάπην καὶ μακροθυμίαν καὶ τὰς λοιπὰς ἀ ρετάς.

[06193]    Καὶ τοῦτό ἐστι τὸ ἐν τοῖς εὐαγγε λίοις ενδυμα γάμου, ἱερατικὸν ενδυμα δι καιοσύνη, οπερ ἑαυτῷ τις ἐνδύεται, διὰ τὸ ειναι δίκαιος, ινα μετὰ τοῦτο αὐτὸς ὁ Θεὸς ἐνδύσῃ αὐτὸν σωτηρίας, ὡς ἐπηγγείλατο λέ γων·

[06194]    Τοὺς ἱερεῖς αὐτῶν ἐνδύσω σωτηρίαν.

[06195]    Τοὺς μέντοι ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ, φησὶν, ἐν δύσει αἰσχύνην.

[06196]    Ανωτέρω μέν·

[06197]    Οἱ ἱερεῖς σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην, λέγεται.

[06198]    Μετ' ὀλίγα δέ·

[06199]    Καὶ τοὺς ἱερεῖς αὐτῆς ἐνδύσει σωτηρίας·

[06200]    οταν γὰρ ἐκ τοῦ ἐφ' ἡμῖν ἐνδύσωνται δι καιοσύνην, τότε ἀπὸ Θεοῦ ἐνδύσονται σωτη ρίας.

[06201]    Μετ' ὀλίγα δέ.

[06202]    Καὶ οἱ οσιοι σου ἀγαλλιά σει ἀγαλλιάσονται.

[06203]    Τῇ γὰρ ἐκ τοῦ ἐφ' ἡμῖν ἀγαλλιάσει καὶ οἱ οσιοι τοῦ Θεοῦ ἀγαλλιά σονται.

[06204]    ^[131.11] Ωμοσε Κύριος τῷ ∆αυὶδ ἀλήθει αν, καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν·

[06205]    ἐκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι ἐπὶ τοῦ θρόνου σου.

[06206]    Λέγει δὲ καὶ ὁ Ωριγένης·

[06207]    Τὸ ἀψευδὲς τῆς ἐπαγγελλίας, ορκον ὠνόμασεν.

[06208]    Ανθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσιν·

[06209]    ὁ δὲ Θεὸς κατ' οὐδενὸς εχει ὀμόσαι.

[06210]    Εκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι ἐπὶ τοῦ θρό νου σου.

[06211]    Καὶ δώσει αὐτῷ, φησὶ Γαβριὴλ τῇ Μαρίᾳ, ὁ Θεὸς τὸν θρόνον ∆αυὶδ τοῦ πα τρὸς αὐτοῦ.

[06212]    Θρόνος μέν ἐστι τοῦ Θεοῦ ἡ φύ σις ἡ λογική·

[06213]    θρόνος δὲ Χριστοῦ ἡ θεωρία τῶν γεγονότων καὶ γενησομένων αἰώνων.

[06214]    ^[131.15] Τὴν θήραν αὐτῆς εὐλογῶν εὐλο γήσω, τοὺς πτωχοὺς αὐτῆς χορτάσω αρτων.

[06215]    Ταύτης τῆς θήρας ὁ ἐν ταῖς Παροιμίαις οὐκ ἐπιτεύξεται δόλιος.

[06216]    Εκ ταύτης δὲ θήρας ην καὶ τὸ προσενεχθὲν βρῶμα τῷ Ισαὰκ ἀ πὸ Ιακὼβ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ.

[06217]    ^[131.16] Τοὺς ἱερεῖς αὐτῆς ἐνδύσω σωτη ρίαν, καὶ οἱ οσιοι αὐτῆς ἀγαλλιάσει ἀγαλ λιάσονται.

[06218]    Θήρα, πτωχοὶ, ἱερεῖς, οσιοι, τέσσαρα ειδη τῶν οἰκείων τῆς Σιών.

[06219]    ^[131.17] Ητοίμασα λύχνον τῷ Χριστῷ μου.

[06220]    Εκεῖνος ην ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καὶ φαίνων.

[06221]    ^[131.18] Τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐνδύσω αἰσχύ νην·

[06222]    ἐπὶ δὲ τὸν αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμά μου.

[06223]    ∆ιὸ καὶ ἐπ' αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ, περὶ ου φησιν ἐν Ησαίᾳ·

[06224]    Καὶ ανθος ἐκ τῆς ῥίζης ἀναβήσεται, ῳ ἀκολούθως τό·

[06225]    Τὰ ανθη τῆς γῆς ωφθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν, τῷ ειναι ανθη τοιαῦτα εἰληφότα πρὸς τοῦ ἐξαν θουμένου ὑπὸ Κυρίου ἁγιάσματος.

[06226]    Τοῦτο γὰρ τὸ ἐξανθοῦν ἁγιάζει τοὺς προσπελάζον τας αὐτῷ·

[06227]    αὐτὸ ον τὸ αγιον τοῦ Θεοῦ καὶ ανθος, ωστ' αν εἰπεῖν·

[06228]    Εγὼ ανθος τοῦ πε δίου, καὶ κρῖνον τῶν κοιλάδων.

[06229]    Επὰν ουν αὐτὰ ποιῇ τὸ ανθος καὶ τὸ κρῖνον τοῦ πε δίου καὶ κρῖνον τῶν κοιλάδων, εἰκότως ὀφ θήσεται τὰ ανθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν, ἐξανατεί λαντος τοῦ Θεοῦ τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς πεφωτισμένους καὶ νεάζοντας ειναι ἐπὶ τὴν μακαρίαν καὶ πνευματικὴν ἑορτήν.

[06230]    ^[132.1] Ιδοὺ δὴ τί καλὸν η τί τερπνὸν, ἀλλ' η τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπιτοαυτό.

[06231]    Ουτοι κατοικοῦσι ἐπιτοαυτὸ, οἱ τὸ αὐτὸ ἐν Κυρίῳ φρονοῦντες.

[06232]    ^[132.2] Ως μύρον ἐπὶ κεφαλῆς τὸ καταβαῖ νον ἐπὶ πώγωνα, τὸν πώγωνα τοῦ Ααρὼν, τὸ καταβαῖνον ἐπὶ ωαν τοῦ ἐνδύματος αὐ τοῦ.

[06233]    Εἰ τὸ ενδυμα τῶν ἱερέων δικαιοσύνη ἐσ τὶν (οἱ ἱερεῖς σου γὰρ, φησὶν, ἐνδύσονται δι καιοσύνην), ἱερεὺς δὲ ην ὁ Ααρὼν, τὸ ενδυ μα αὐτοῦ ην αρα δικαιοσύνη.

[06234]    Επὶ ουν τὸν τοιοῦτον πώγωνα καὶ τὸ ενδυμα τὸ τοιοῦτον ερχεται τὸ οὐράνιον μύρον, ο ἐστιν γνῶσις ἡ τοῦ Θεοῦ.

[06235]    Μύρον ἐκκενωθὲν, ονομά σου.

[06236]    Τοῦτον τὸν πώγωνα φέρει ὁ καταντήσας εἰς ανδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πλη ρώματος τοῦ Χριστοῦ.

[06237]    ^[133.4] Εὐλογήσαι σε Κύριος ἐκ Σιὼν, ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.

[06238]    Εκ Σιὼν δὲ, φησὶν, ἐπειδὴ καὶ τουνομα ποθεινὸν ὑπῆρχεν αὐτοῖς, ενθα πάσης ἀ γιστείας ὑπόθεσις ην·

[06239]    ειτα διδάσκει παντα χόθεν καλεῖν, λέγων·

[06240]    Ο ποιήσας τὸν οὐρα νὸν καὶ τὴν γῆν.

[06241]    ^[134.5,6] Οτι ἐγὼ εγνωκα οτι μέγας ὁ Κύ ριος.

[06242]    Καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν παρὰ πάντας τοὺς θεούς.

[06243]    Πάντα οσα ἠθέλησεν ὁ Κύριος, ἐποίη σεν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τῇ γῇ, ἐν τοῖς θαλάσ σαις καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἀβύσσοις.

[06244]    Γνώσεως χρεία, πρὸς τὸ θεωρῆσαι τὴν με γαλειότητα τοῦ Κυρίου.

[06245]    Συμμετρεῖ τὸν λόγον πρὸς τὴν τῶν ἀκουόντων ἀσθένειαν·

[06246]    ἀγαπητὸν γὰρ αὐτοῖς γνῶναι Θεὸν, τέως οτι πάντων ἀνώτατος, κατασκευάζοντα τὰ μέ γιστα δείκνυσι, λέγων·

[06247]    Πάντα οσα ἐποίησεν ὁ Κύριος, καλά ἐστιν, ατε θελήματι Θεοῦ γεγενημένα.

[06248]    Καὶ ἐν ταῖς ἀβύσσοις ἀλλη γορικῶς λεγομέναις οἱ καταχθόνιοι δαίμο νες, πρὸς ους οὐ πεμφθῆναι ἐκάλουν τὸν Χριστὸν ἐν τοῖς εὐαγγελίοις οἱ ἐπίγειοι δαί μονες.

[06249]    Η δὲ τούτων τῶν κόσμων καὶ τῶν διαφόρων σωμάτων ἀκριβεστέρα γνῶσις ἐν τοῖς περὶ κρίσεως λόγοις ἀπόκειται.

[06250]    Ιδε ἐξουσίαν μηδαμοῦ Κυρίῳ κωλυομένην·

[06251]    τὰς ἀβύσσους γὰρ ἐποίησε, τὰς ἐπάνω τοῦ οὐρα νοῦ καὶ ὑπάτω τῆς γῆς.

[06252]    ^[134.7] Ανάγων νεφέλας ἐξ ἐσχάτων τῆς γῆς, ἀστραπὰς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν, ἐξάγων ἀνέμους ἐκ θησαυρῶν αὐτοῦ.

[06253]    Οἱ τροπικῶς νῦν λεγόμενοι ανεμοι τοὺς τῆς ψυχῆς στάχυς ἐκ τῶν καλύκων προβάλ λουσιν, ιν' οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν, ἐν ἀ γαλλιάσει θερίσωσιν.

[06254]    Αλλως.

[06255]    Ανεμός ἐστιν φύσις λογικὴ τὸν ἀπὸ πρακτικῆς ὑψω θέντα νοῦν ἐπὶ τὴν τῆς γνώσεως μεταφέρου σα τελειότητα.

[06256]    ^[134.12-14] Καὶ εδωκε τὴν γῆν αὐτῶν κλη ρονομίαν, κληρονομίαν Ισραὴλ λαῷ αὐτοῦ.

[06257]    Κύριε, τὸ ονομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.

[06258]    Οτι κρινεῖ Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ.

[06259]    Τὸ δὲ συνεχὲς τοῦ λόγου τῇ δοξολογίᾳ διέκοψεν, ὡς καὶ γράφων τοῖς Γαλάταις ὁ Παῦλος.

[06260]    Εἰπὼν γάρ·

[06261]    Χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ιη σοῦ Χριστοῦ, τοῦ δόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς, ἐπήγαγεν·

[06262]    Ω ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας.

[06263]    Αμήν.

[06264]    Καὶ ἀλλαχοῦ·

[06265]    Ων ἡ υἱοθεσία καὶ δόξα καὶ ἡ λατρεία καὶ ἡ ἐπαγγε λία, ἐξ ων ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ων ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας.

[06266]    Αμήν.

[06267]    Καὶ νῦν ὁ προφήτης ἐννοή σας τήντε καθόλου πρόνοιαν καὶ τὰ συμ βάντα περὶ τὸν Ισραὴλ, πυρωθεὶς ἀπὸ τῆς ἀφάτου φιλανθρωπίας, δοξολογεῖ τὸν Θεὸν, ὡς αληκτον εχοντα δόξαν.

[06268]    Περὶ δὲ τοῦ λαοῦ φησιν η οτι δίκην αὐτὸν ἀπαιτήσει, καὶ παύ σεται μετὰ ταῦτα, η οτι ἐκδικήσει μὲν τὸν λαὸν, ἐπ' αὐτῷ δὲ παρακληθήσεται, ον διὰ τὴν ἐκείνων ἀξίαν [οἰκτειρεῖ], οπου γὰρ πα ράκλησις, συγγνώμης χρεία καὶ φιλανθρω πίας καιρός.

[06269]    Καθάπερ γὰρ οτε κλῆρον πατρῷον τὴν ὑπ' ἐκείνων τῶν δυσσεβῶν βα σιλέων κατασχεθῆναι γῆν τοῦ Ισραὴλ εδω κεν ὁ τούτου Θεὸς, ἐστὶ βασιλεία τῶν οὐρα νῶν ἡ θεωρία τῶν γεγονότων·

[06270]    αυτη δὲ κατὰ τὸν Κύριον ἐντὸς ἡμῶν ἐστι·

[06271]    τὰ δὲ ἐντὸς [οτε] ὑπὸ δαιμόνων κεκράτηται, καλῶς λέ γονται οἱ ἀλλόφυλοι τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελ λίας κατέχειν.

[06272]    ^[134.15-18] Τὰ ειδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον ^[134.15-18] καὶ χρυσίον, εργα χειρῶν ἀνθρώπων.

[06273]    Στόμα εχουσι, καὶ οὐ λαλήσουσιν·

[06274]    ὀφθαλμοὺς εχου σι, καὶ οὐκ οψονται.

[06275]    Ομοιοι αὐτοῖς γένων ται οἱ ποιοῦντες αὐτά.

[06276]    Ινα τὰς αἰσθήσεις ἀποβάλλωσι τὰς ψεκ τὰς καθ' ας εἰσκινούμενοι τὰ ειδωλα θεοὺς ειναι ὀνομάζουσι, καὶ ουτω θείαν ευρωσιν αισθησιν·

[06277]    ουτω γὰρ πείθομαι καταρᾶσθαι τὸν αγιον ψαλμῳδόν.

[06278]    ^[134.21] Εὐλογητὸς Κύριος ἐκ Σιὼν, ὁ κα τοικῶν Ιερουσαλήμ.

[06279]    Ο ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ κατοικῶν, κατοικεῖ ἐν Ιερουσαλήμ.

[06280]    ^[135.1-3] Εξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ.

[06281]    Ενθα οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὸ Ιωάννου ἐξω μολογοῦντο τὰς ἁμαρτίας αὑτῶν.

[06282]    ^[135.4] Τῷ ποιοῦντι (αλιας ποιήσαντι) θαυ μάσια μεγάλα μόνῳ.

[06283]    Καλῶς δὲ τῷ ποιοῦντι φησὶ, ἀλλ' οὐ ποιή σαντι·

[06284]    διηνεκῶς γὰρ ἐνεργεῖ τὰ θαυμάσια.

[06285]    Τῷ δὲ μόνῳ, πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν δαι μόνων, ἀλλ' οὐ πρὸς ἀθέτησιν τοῦ Υἱοῦ.

[06286]    ^[135.11] Καὶ ἐξαγαγόντι τὸν Ισραὴλ ἐκ μέ σου αὐτῶν.

[06287]    Ως ἀγνώμοσι δὲ τὰ ἐν Αἰγύπτῳ συνεχῶς περιστρέφεται, τὴν τούτων λήθην ἐκκόπ τοντα.

[06288]    ^[135.13,14] Τῷ καταδιελόντι τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν εἰς διαιρέσεις ...

[06289]    καὶ διαγαγόντι τὸν Ισραὴλ διὰ μέσον αὐτῆς.

[06290]    Θείας δὲ δυνάμεως οὐ μόνον διαίρεσις, ἀλ λὰ τὸ θαῤῥῆσαι τὸν Ισραὴλ ἐπὶ τῷ παραδό ξῳ καὶ μὴ πτοηθέντα φυγεῖν, κορυφουμένων ἑκατέρωθεν τῶν ὑδάτων·

[06291]    τὸ μηκέτι γενέσ θαι τὴν τῆς θαλάσσης διαίρεσιν, οὐ φύσεως εργον, ἀλλὰ θείαν δείκνυσι [δύναμιν] τοῦ καταποντισμοῦ καὶ τὴν ἀγανάκτησιν.

[06292]    ^[135.15] Καὶ ἐκτινάξαντι Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ εἰς θάλασσαν ἐρυθράν.

[06293]    Ορα δὲ καὶ τὴν μακροθυμίαν·

[06294]    οὐ γὰρ αὐτοὺς ἀνεῖλεν, ἀλλ' ἑαυτοὺς κατέκριναν ἀδίκως ἐπιδιωκήσαντες·

[06295]    διὸ καὶ πάντες πε πόνθασιν, ἀλλ' οὐ μόνος Φαραώ.

[06296]    ^[135.16] Τῷ διαγαγόντι τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῷ ἐρήμῳ.

[06297]    Οὐκ ελαττον τῆς θαλάσσης.

[06298]    τῆς ἐρήμου τὸ θαῦμα·

[06299]    πολλὰ γὰρ τὰ θάνατον ἀπει λοῦντα, λοιμὸς, αὐχμὸς, δίψα, καῦμά τε σφοδρὸν, καὶ πλῆθος θηρίων, ἁπάντων τε τῶν ἐπιτηδείων ἡ ἐρημία·

[06300]    οἱ δὲ, μηδενὸς λυ ποῦντος, ἐβάδιζον.

[06301]    ^[135.17-20] Τῷ πατάξαντι βασιλεῖς μεγά λους ...

[06302]    καὶ ἀποκτείναντι βασιλεῖς κραται οὺς, ...

[06303]    τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν Αμοῤῥαί ων ...

[06304]    καὶ τὸν Ωγ βασιλέα τῆς Βασάν.

[06305]    Εκ δὲ πάντων δύο μέμνηται βασιλέων θανάτου·

[06306]    ἐπὶ ῥώμῃ γὰρ καὶ δυναστείᾳ καὶ μεγέθει σώματος ἐσημειοῦντο·

[06307]    [ὁ μὲν Σηὼν ...] Ο δὲ Ωγ, πήχεις εχων ἐννέα τὸ μῆχος καὶ πέντε τὸ ευρος, σιδηρᾶν ειχεν τὴν κλίνην.

[06308]    ^[135.23,24] Οτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ὁ Κύριος, καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν.

[06309]    ∆ηλοῖ δὲ τό·

[06310]    ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐ μνήσθη ὁ Κύριος, οτι ηρκεσεν αὐτὸν ἐπι κάμψαι ἡ συμφορὰ, καὶ ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἀπαλ λάξας αὐτοὺς Αἰγύπτου, οὐκ ειπεν·

[06311]    Ιδὼν ειδον τὴν ἐπὶ τὸ κρεῖττον μεταβολὴν, ἀλλὰ τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ.

[06312]    Πλέον ἁρμόζει ὁ λόγος, οτι ἐν τῇ ταπεινώ σει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος, τοῖς τῆς νοητῆς δουλείας ἀπαλλαγεῖσιν, ητοι τῆς αἰσ θητῆς.

[06313]    ^[135.26] Εξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τοῦ οὐρα νοῦ, οτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ελεος αὐτοῦ.

[06314]    ∆ιὸ καὶ τὴν ζωὴν απασαν οἱ μακάριοι ανδρες τῇ περὶ τοὺς υμνους ῃνεσαν φροντί δι, λέγοντες·

[06315]    Ασω τῷ Κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ αὐ τοῦ.

[06316]    Ην δὲ ἡ πόλις αὐτοῦ τιμία διὰ τὴν θείαν λατρείαν, ὡς προείρηται τό·

[06317]    Ενεκα τοῦ οικου τοῦ Θεοῦ μου ἐξεζήτησα ἀγαθά σοι.

[06318]    ^[136.2] Επὶ ταῖς ἰτέαις, ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρε μάσαμεν τὰ οργανα ἡμῶν.

[06319]    Ετερός φησι·

[06320]    κιθάρας ἡμῶν, αλλος·

[06321]    λύ ρας.

[06322]    Καὶ τίνος ενεκεν τὰ οργανα ἐπήγοντο εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπιόντες, οὐ μέλλοντες αὐ τοῖς χρῆσθαι;

[06323]    Οἰκονομεῖται καὶ τοῦτο, ωστε ἐπὶ τῆς ἀλλοτρίας εχειν ὑπερμνήματα τῆς πολιτείας τῆς πρώτης καὶ μᾶλλον δάκνεσ θαι, ὁρῶντες τὰ σύμβολα τῆς θρησκείας.

[06324]    ^[136.3] Οτι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχ μαλωτεύσαντες ἡμᾶς λόγους ῳδῶν, καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς·

[06325]    Ασατε ἡμῖν ἐκ τῶν ῳδῶν Σιών.

[06326]    Εγνων ἐγὼ καὶ δαίμονας ἀναγκάζειν λέ γειν ψαλμοὺς καὶ ῳδὰς πνευματικὰς, ἐν αις εστι τις ἐντολὴ ην παρέβημεν, ὡς αν ἀκού οντες καταγελῶσιν, ὡς λεγόντων καὶ μὴ ποιούντων·

[06327]    διὸ καὶ ∆αυὶδ λέγει·

[06328]    Μὴ καταγε λασάτωσάν μου ὑπερήφανοι.

[06329]    ^[136.4] Πῶς ᾳσωμεν τὴν ῳδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας;

[06330]    Ο ἐν κακίᾳ διάγων, ἐπὶ γῆς ἐστιν ἀλλο τρίας·

[06331]    διὸ οὐ δύναται εἰπεῖν·

[06332]    Ασω τῷ Κυ ρίῳ εὐεργετήσαντί με.

[06333]    Τῶν γὰρ ἐξελθόντων ἐστὶν ἀπὸ κακίας τὸ λέγειν·

[06334]    Ασωμεν τῷ Κυρίῳ, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται κτλ.

[06335]    ^[136.6] Κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγ γί μου, ἐὰν μή σου μνησθῶ.

[06336]    Η καὶ οὐχ ἁπλῶς σου μνημονεύω, φησὶ, προανακρούσομαι δέ σε ἐν υμνοις τε καὶ ῳ δαῖς, οπερ σφόδρα ποθοῦντος·

[06337]    ἀλλ' ουτοι μὲν ἐκπεσόντες ἐπανελθεῖν ειχον ἐλπίδας·

[06338]    ἡμᾶς δὲ τῆς ανω ἐκπίπτοντας Ιερουσαλὴμ, οὐκ εστιν ἐπανόδου τυχεῖν·

[06339]    τὸ γὰρ πῦρ αὐτῶν οὐ σβήσεται.

[06340]    ^[136.7] Μνήσθητι, Κύριε, τῶν υἱῶν Εδώμ.

[06341]    Οἱ υἱοὶ Εδὼμ, οἱ ἀπὸ Ησαῦ, καὶ ἁλούσης τῆς Ιερουσαλὴμ, ὑπανέβαινον πικρῶς, εως θεμελίων αὐτὴν ἀνασπᾶσθαι συμβου λεύοντες.

[06342]    Τοὺς Αραβας λέγει, τοὺς τοῖς Βα βυλωνίοις συνεπιθεμένους, ων καὶ μέμνηται συνεχῶς ὁ προφήτης, οτι συγγενεῖς οντες πικρότεροι τῶν πολεμίων ἐγένοντο, ους, φη σὶν, ἀπαίτησον δίκην.

[06343]    Οὐ γὰρ μέχρι τῆς ἁ λώσεως εστησαν·

[06344]    ἀνασπασθῆναι δὲ καὶ τοὺς τῆς Ιερουσαλὴμ θεμελίους ἐβούλοντο.

[06345]    ^[136.8] Θυγάτηρ βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ος ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδο μά σου.

[06346]    Κατὰ δὲ τὸ ῥητὸν, οὐκ εστιν ὁ τοσοῦτος τοῦ προφήτου θυμὸς, ἀλλ' ἐκ προσώπου τῶν αἰχμαλωτῶν ἡ πικρὰ τῆς τιμωρίας ἀπαίτη σις·

[06347]    ὁ γὰρ προφήτης καθ' ἑαυτὸν τό·

[06348]    Εἰ ἀν τεπέδωκα, φησὶν, τοῖς ἀποδιδοῦσί μοι κακὰ, καὶ τὴν παρὰ τῶν νόμων ὑπερβὰς συμμε τρίαν.

[06349]    ^[137.1] Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ολῃ καρδίᾳ μου, καὶ ἐναντίον ἀγγέλων ψαλῶ σοι, οτι ηκουσας πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στό ματός μου.

[06350]    Εναντίον ἀγγέλων ψάλλειν ἐστὶ τὸ ἀπε ριπαύστως ψάλλειν, ητοι τυπουμένου τοῦ ἡ γεμονικοῦ ἡμῶν μόνοις τοῖς σημαινομένοις πράγμασιν ὑπὸ τοῦ ψαλμοῦ, η καὶ μὴ τυ πουμένου.

[06351]    Η τάχα ουτως·

[06352]    ἐναντίον ἀγγέ λων ψάλλει ὁ νοῶν τὴν δύναμιν.

[06353]    Κατὰ δὲ τὴν ἑτέραν εκδοσιν [ἐναντίον θεῶν] θεοὺς τοὺς ἱερεῖς καλεῖ, κατὰ τό·

[06354]    Οὐ θεοὺς κακολογήσῃς.

[06355]    Καὶ περὶ ἀγγέλων δὲ λέγεται ἐν τῷ·

[06356]    Χείλη ἱερέως φυλάξεται γνῶσιν, καὶ ἐκ στόματος αὐτοῦ ζητήσουσι δικαιοσύνην, οτι αγγελος Κυρίου παντοκράτορός ἐστι.

[06357]    ∆η λοῖ τοίνυν οτι προηγουμένων τῶν ἱερέων εὐ τάκτως σὺ λειτουργήσω.

[06358]    ^[137.5] Καὶ ᾳσάτωσαν ἐν ταῖς ὁδοῖς Κυρίου, οτι μεγάλη ἡ δόξα Κυρίου.

[06359]    Οδοὶ Κυρίου εἰσὶν αἱ ἀρεταὶ, φέρουσαι ἐπὶ τὴν γνῶσιν τοῦ Θεοῦ.

[06360]    ^[137.6] Οτι ὑψηλὸς Κύριος, καὶ τὰ ταπει νὰ ἐφορᾷ, καὶ τὰ ὑψηλὰ ἀπὸ μακρόθεν γινώ σκει.

[06361]    Τοὺς μὲν ταπεινοὺς ὁ Κύριος διὰ τῶν ἀ ρετῶν ἐφορᾷ, τοὺς δὲ κατὰ διάνοιαν ὑψη λοὺς διὰ τῆς σοφίας γινώσκει·

[06362]    τούτους γὰρ ἐφορᾶν καὶ γινώσκειν λέγεται ὁ Θεὸς, τοὺς ἐν οις χωρεῖ·

[06363]    καὶ τούτους μὴ ἐφορᾶν, μηδὲ γινώσκειν τοὺς ἐν οις οὐ χωρεῖ.

[06364]    Καὶ τοῦτο κα θόλου σημειωτέον ἐν πάσῃ τῇ θείᾳ γραφῇ.

[06365]    ^[137.7] Εὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ θλίψεως, ζή σεις με.

[06366]    Εἰ ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμὴν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, πέρας δὲ τῆς ἐλπίδος ἐστὶν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ Θεοῦ, ητις λέγεται ἡμῶν ειναι ζωὴ, καθὼς γέγραπται·

[06367]    Εὰν πορευθῶ κτλ.

[06368]    ^[138.2] Σὺ εγνως τὴν καθέδραν μου καὶ τὴν εγερσίν μου.

[06369]    Καθέδρα ἐστὶν εξις ἀρίστη λογικῆς ψυ χῆς, καθ' ην δυσκίνητος γίνεται πρὸς κα κίαν·

[06370]    εγερσίς ἐστιν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν πραγ μάτων ἐπὶ τὰ νοητὰ μετάβασις.

[06371]    Τῶν δὲ κα λῶς ἱδρυμένων ἡ καθέδρα γινώσκεται ὑπὸ Θεοῦ, οιον τῶν ἀληθῶς πρεσβυτέρων καὶ τῶν καλῶς ἐγειρομένων ἐπὶ τὰ μετὰ τὸν βίον.

[06372]    ^[138.3] Τὴν τρίβον μου καὶ τὴν σχοῖνόν μου ἐξιχνίασας.

[06373]    Τῶν καλῇ τρίβῳ χρωμένων ἐξιχνιάζει ὁ Θεὸς τὴν σχοῖνον, καὶ πάντα τὰ μέτρα τῆς ὁδοῦ τῶν τοιούτων προεῖδεν ὁ Θεός.

[06374]    Τὸ δέ·

[06375]    ἐξιχνίασας, οὐ ζητοῦντός ἐστιν, οὐδὲ μὴν ἐ ρευνῶντος, ἀλλ' ἀκριβῶς ἐπισταμένου.

[06376]    ^[138.4] Καὶ πάσας τὰς ὁδούς μου προεῖ δες.

[06377]    ∆ιὰ τὸ προεῖδες, ἐπήγαγεν·

[06378]    ^[138.5] Ιδοὺ, Κύριε, σὺ εγνως πάντα τὰ εσ χατα καὶ τὰ ἀρχαῖα·

[06379]    σὺ επλασάς με, καὶ ε θηκας ἐπ' ἐμὲ τὴν χεῖρά σου.

[06380]    Τὰ μέσα παρασεσιώπηται, διὰ τὸ τὴν κα κίαν ειναι ἐν τῷ μεταξύ·

[06381]    οὐ γὰρ ην ἐν ἀρ χῇ, οὐδὲ εσται πάλιν ἐν τέλει.

[06382]    Η ἐπί θεσις τῆς χειρὸς τοῦ Θεοῦ τὴν χορηγηθεῖ σαν ἡμῖν τοῦ Πνεύματος δωρεὰν σημαίνει, ὡς οἱ ἀπόστολοι διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χει ρῶν παρεῖχον Πνεῦμα αγιον.

[06383]    ^[138.7] Ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου;

[06384]    Οὐκ εστι τόπος, ενθα μὴ εστιν γνῶσις ἡ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ λόγοι τῶν γεγονότων·

[06385]    εἰ γὰρ τὰ σώματα διαφύγοι ὁ νοῦς, ἀλλ' εἰς τοὺς λόγους αὐτῶν ἐμπεσεῖται, ειτε καὶ τού τους παρέλθοι·

[06386]    τὴν γοῦν ἀσώματον οὐ δια φεύξεται φύσιν, ἀλλ' ἐν ἑαυτῇ οψεται τὸν δημιουργόν·

[06387]    εἰ δὲ καὶ τοὺς λόγους τῆς ἀσω μάτου φύσεως ὁ νοῦς ὑπερβαίη, οψεται πά λιν τὴν ἁγίαν τριάδα ητις γνῶσίς ἐστιν ἀπέ ραντος καὶ οὐσιώδης Σοφία.

[06388]    ^[138.11,12] Καὶ ειπα·

[06389]    Αρα σκότος κα ταπατήσει με, καὶ νὺξ φωτισμὸς ἐν τῇ τρυ φῇ μου, ὡς τὸ σκότος οὐ σκοτισθήσεται ἀπὸ σοῦ.

[06390]    Αλλως δὲ, σκότος ἐνταῦθα τὴν θλῖψιν καλεῖ, ὑφ' ης, φησὶν, οὐ προσεδόκων διαφυ γεῖν, καταπατούσης με καὶ νικώσης·

[06391]    αθροον δὲ εἰς ἀγαθόν μοι τὰ δεινὰ μετεβλήθη·

[06392]    μᾶλ λον δὲ καὶ μενόντων, πολλῆς ἀπέλαυσα τῆς χρηστότητος·

[06393]    ἐν τοῖς γὰρ ἐναντίοις μᾶλλον δείκνυται τἀναντία, ὡς ἐν τῇ καμίνῳ δια συρίζουσα δρόσος καὶ ὡς φλὸξ αμα καὶ χά λαζα.

[06394]    Τὸ δέ·

[06395]    σκότος οὐ σκοτισθήσεται ἀπὸ σοῦ, παρὰ σοῦ, ἐξέδωκεν ετερος·

[06396]    πάντα γάρ σοι ῥᾷστα βουλομένῳ μεταποιεῖν, ὡς τὴν νύκτα μηδὲν διαφέρειν ἡμέρας·

[06397]    μεταφορι κῶς δὲ ἀπὸ τῶν στοιχείων δείκνυσι τὴν ἐν θλίψεσιν ανεσιν, ὡς καὶ τοῖς ἐν ἀνέσει τυγ χάνει ομοιον.

[06398]    Ιωσὴφ γοῦν ἐν ἀτιμίᾳ τιμὴν εσχε βασιλικήν.

[06399]    Αρα σκότος κτλ.

[06400]    ητις ἐστὶ, φησὶν, ἐμοὶ δύναμις ἀπόῤῥητος, καὶ αὐ τή σοι τῷ Θεῷ φανερὰ τυγχάνει·

[06401]    καθάπερ ἐμοὶ ζοφώδης ἡ νὺξ, ουτως ἐστίν σοι φωτει νή.

[06402]    ^[138.13] Οτι σὺ ἐκτήσω τοὺς νεφρούς μου.

[06403]    Ουτινος τοὺς νεφροὺς κτᾶται ὁ Κύριος, λεγέτω τό·

[06404]    Κύριε, ἐναντίον σου πᾶσα ἡ ἐπι θυμία μου.

[06405]    Νεφροὺς ειναί φησι τοὺς φόβῳ πληκτομένους·

[06406]    λέγει ουν·

[06407]    Οτι σὲ διαπαν τὸς ἐφοβούμην, ἐπεὶ πρὸ ὀφθαλμῶν ειχον ἀεὶ τὴν σὴν κρίσιν.

[06408]    Εἰκότως φησίν·

[06409]    Τὸν σὸν φόβον ἐκτησάμην, ἐπειδὴ καὶ οτι κυόμενόν με ἡ σὴ περιεφρούρει πρόνοια.

[06410]    Τὸ δὲ ἐκ τήσω τοὺς νεφρούς μου, οτι περ ὁ κτώμενος κήδεται, καὶ τῆς μήτρας ἐξελθὼν, εὐθέως τῆς σῆς προνοίας ἀπέλαυσα.

[06411]    Εἰ ἡ ἀγνοία ββ.

[06412]    Ο σώφρων καὶ ἀγαμίᾳ σχολάζων ἐρεῖ·

[06413]    Σὺ ἐκτήσω τοὺς νεφρούς μου, Κύριε.

[06414]    Η γὰρ καθαρότης κτῆμα Θεοῦ.

[06415]    Ειτα γνῶσιν τῶν ὑπ' αὐτοῦ γεγονότων καὶ παραδοξοποιουμέ νων λαβὼν, ἐρεῖ·

[06416]    ^[138.14] Εξομολογήσομαι, οτι φοβερῶς ἐ θαυμαστώθης.

[06417]    Εὐκαίρως μετὰ τὴν προειρημένην θεολο γίαν, τὴν ἐξομολόγησιν ἀναφθέγγεται.

[06418]    Θαυμάσια τὰ εργα σου, καὶ ἡ ψυχή μου γινώσκει σφόδρα·

[06419]    οὐκ ἐκρύβη τὸ ὀστοῦν μου ἀπὸ σοῦ, ο ἐποίησας ἐν κρυφῇ, καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ἐν τοῖς κατωτάτω τῆς γῆς.

[06420]    Τὸ ἀκατέργαστόν μου ειδον οἱ ὀφθαλμοί σου, καὶ ἐπὶ τὸ βιβλίον σου πάντες γραφήσονται·

[06421]    ἡμέραι πλασθήσονται, καὶ οὐδεὶς ἐν αὐτοῖς.

[06422]    Τὸ δὲ σφόδρα, η τῷ γινώσκει, η τῷ θαυ μάσια συναπτέον.

[06423]    Η δὲ τοῦ ὀστοῦ σύμμιξις, ἠγνοημένη τοῖς αλλοις, σοὶ καθέστηκε δήλη.

[06424]    Καὶ οἱ συγγραψάμενοι δὲ περὶ τῆς τῶν ζώων φύσεως καὶ γενέσεως, ἀκατάληπτον ειναί φασι τὴν τοῦ αιματος εἰς ὀστέα μεταβολὴν, τῶν σαρκῶν καὶ νεύρων ἀμηγέπη κατα λαμβανομένων, ὡς εχουσιν.

[06425]    Καὶ ἐν Εκκλη σιαστῇ δὲ λέγεται·

[06426]    Ως ὀστᾶ ἐν γαστρὶ τῆς κυοφορούσης, ουτως οὐ γνώσῃ ποιήματα τοῦ Θεοῦ.

[06427]    Οὐκ ἐκρύβη δὲ ἀπὸ σοῦ, οὐδὲ ἡ ψυχή μου ἐν ᾳδου γεγενημένη, η τὸ σῶμα κατο ρυχθὲν καὶ εἰς γῆν διαλυθὲν, παρὰ σοῦ θεω ρεῖται.

[06428]    Τὴν αἰτίαν τῆς παραβάσεως τοῦ προπάτορος ὁ μέγας ∆αυὶδ ἐν ψαλτηρίῳ ἀ νακρουόμενος, καὶ πρὸς συγγνώμην αὐτῆς τὸν δεσπότην ἐξιλεούμενος, καὶ τὴν αφευκτον τοῦ Θεοῦ γνῶσιν ἐσήμανεν, καὶ τὴν μετὰ τὸ πταῖσμα τοῦ Αδὰμ εὐγνωμοσύνην ἐδήλωσεν·

[06429]    οὐκ ἐκρύβη τὸ ὀστοῦν μου, λέγων, ἀπὸ σοῦ, ο ἐποίησας.

[06430]    Οὐκ ἐκρύφη, οὐκ ελαθέν σε, φη σὶ, τῆς γυναικός μου ὁ ολισθος, ην ἐκ τοῦ ὀσ τέου μου λεληθότως ἐποίησας, υπνῳ βάρει εὐνάσας με·

[06431]    ἀλλ' εγνως τὰ ἡμέτερα κρύ φια, ὁ ἐκείνην κρυφίως ὑποστησάμενος.

[06432]    Οσ τοῦν τὴν ψυχὴν ὠνόμασε νῦν, ην ἐποίησε μόνος ὁ Θεὸς, κακίας ἐκτός.

[06433]    Υστερον δὲ γέγονεν ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς, τουτέσ τιν ἐν ἐσχάτῃ ἀκαθαρσίᾳ·

[06434]    ἀλλ' ομως καὶ τοῦτο μέλλουσαν αὐτὴν πάσχειν προεῖδεν ὁ Κύριος, καὶ διὰ τῆς προνοίας πάλιν τῷ ἰδίῳ βιβλίῳ κατέγραψεν.

[06435]    Βιβλίον Θεοῦ ἐστιν ἡ θεωρία σωμάτων καὶ ἀσωμάτων, ἐν ῳ πέφυκε διὰ τῆς γνώ σεως γράφεσθαι νοῦς καθαρός.

[06436]    Εν δὲ τού τῳ τῷ βιβλίῳ εἰσὶ γεγραμμένοι καὶ οἱ περὶ προνοίας λόγοι καὶ κρίσεως, δι' ου βιβλίου γινώσκεται ὁ Θεὸς, ὡς δημιουργὸς καὶ σο φὸς καὶ προνοητὴς καὶ κριτής·

[06437]    δημιουργὸς μὲν, διὰ τὰ γεγονότα ἀπὸ τοῦ μὴ οντος εἰς τὸ ειναι·

[06438]    σοφὸς δὲ, διὰ τοὺς ἀποκειμένους λόγους αὐτοῖς·

[06439]    προνοητὴς δὲ, διὰ τὰ συντε λοῦντα πρὸς ἀρετὴν ἡμῖν καὶ γνῶσιν·

[06440]    κρι τὴς δὲ πάλιν, διὰ τὸ διάφορα σώματα τῶν λογικῶν καὶ τοὺς ποικίλους κόσμους καὶ τοὺς περιέχοντας τοὺς αἰῶνας.

[06441]    Καὶ πάσας τῆς ζωῆς αὐτῶν τὰς ἡμέρας, εὐρύθμως καὶ εὐπλάστως αὐτοῖς διήγαγεν, ὡς μηδεμίαν ἡ μέραν αὐτοὺς ατοπον η απλαστον ἐσχηκέ ναι.

[06442]    Τὸ μήπω πραχθέν μοι, φησὶν, ὡς ηδη τε λεσθὲν καθορᾷς, καὶ τούς τε μήπω τεχθέν τας ὡς ηδη τεχθέντας ἐπίστασαι.

[06443]    ∆ύναται δὲ νοεῖσθαι διχῶς τὸ [ἀκατέργαστόν μου, η τὸ] ακακον καὶ ἀπόνηρον καὶ ἀνεξέργαστόν μου εργον, η περίνοιαν ὀφείλεται λέγειν, ὡς τό·

[06444]    Ειδοσαν οἱ ὀφθαλμοί μου, καὶ ἐπὶ τὸ βιβλίον σου πάντες γραφήσονται, καὶ οὐκ εστι, φησὶν, ο μὴ συνίεις, η λανθάνει σε·

[06445]    ἀλλὰ καὶ τὰ μέλλοντα γινώσκεις, καὶ τὸ α κακόν μου οιδας, οπως ἀγνοίᾳ ἠπάτημαι, καὶ τῷ ἀλήστῳ τῆς μνήμης σου πάντες οἱ λογισμοί μου ἐνσημαίνονται.

[06446]    ^[138.17] Εμοὶ δὲ λίαν ἐπετιμήθησαν οἱ φί λοι σου, ὁ Θεὸς, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρ χαὶ αὐτῶν.

[06447]    Ομοιον τό·

[06448]    Ο δεχόμενος προφήτην εἰς ονομα προφήτου, μισθὸν προφήτου δέχεται.

[06449]    Οἱ φίλοι σου λίαν ἐκραταιώθησαν, ἀνθ' ων με παρήγαγες·

[06450]    οὐκ οντα καὶ γεγονότα δια κρατεῖς, τοὺς σοὺς φίλους τιμῶ.

[06451]    ^[138.20] Οτι ἐρισταί ἐστε εἰς διαλογισμὸν, λήψονται εἰς ματαιότητα τὰς πόλεις σου.

[06452]    Εὰν γὰρ, φησὶν, ἐριστικοί τινες καὶ σο φισταὶ διώκοιεν ἡμᾶς, συναναρπάζοντες εν τινι ῥητῷ τῆς γραφῆς, οπερ ειρηται·

[06453]    πρὸς ἑτέραν φεύγετε λέξιν, ἐκ γὰρ τῆς διὰ παράλ ληλα τῶν ῥητῶν κρίσεως τὸ ζητούμενον ἀνα φαίνεται.

[06454]    Οὐ μὴ γὰρ, φησὶ, πληρώσετε πά σας τὰς γραφὰς, πόλεις ουσας τοῦ ἰσραὴλ, εως αν ελθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἀλή θειαν ἐκλάμπων ἡμῖν.

[06455]    Ταύτας ουν τὰς πό λεις εἰς ματαιότητα λαμβάνουσιν αἱρετικοὶ, νοοῦντες, ὡς βούλονται, καὶ μάτην οἰκοῦντες αὐτὰς, μηδὲν ὠφελούμενοι.

[06456]    Αἱ λογικαὶ ψυχαὶ πόλεις εἰσὶ τοῦ Θεοῦ, πεφυκυῖαι δέ χεσθαι λόγον Θεοῦ, καὶ αὐτὸν τὸν Θεὸν, ας τινας λαμβάνουσιν οἱ ἐχθροὶ πρὸς ματαιότη τα καὶ ἐργασίαν κακίας.

[06457]    ^[138.21] Οὐχὶ τοὺς μισοῦντάς σε, Κύριε, ἐ μίσησα, καὶ ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου ἐξετηκό μην;

[06458]    Οτι τοὺς μὲν σοὺς ἠγάπων καὶ ἀπεδεχό μην φίλους, τοὺς δὲ ἐχθρούς σου τελείως ἐμίσησα.

[06459]    Εχθροὶ δὲ τοῦ Θεοῦ, πρώτως μὲν καὶ κυρίως οἱ ἀκάθαρτοι δαίμονες·

[06460]    δεύτεροι δὲ μετ' Εκείνους, οιτε τὴν εἰδωλολατρείαν πρεσβεύοντες, καὶ οἱ τῶν αἱρέσεων ἀρχηγοί.

[06461]    Καὶ τὸ τοὺς φίλους τιμᾶν Θεοῦ καὶ τὸ μισεῖν τοὺς ἐχθρούς τε καὶ ἀσεβεῖς·

[06462]    τοῦ γὰρ Θεοῦ πάντας θέλοντος σωθῆναι, πᾶς ὁ δι' ἀπάτης διαστρέφων ἐχθρὸς, μὴ συγχωρῶν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.

[06463]    ^[138.22] Τέλειον μῖσος ἐμίσουν αὐτούς.

[06464]    Τέλειον δὲ μῖσος, τὸ μὴ χάριν ἑτέρου, διά τε τὸ μόνον ειναι ἐχθροὺς Θεοῦ γινόμε νον, ὡς καὶ τελεία πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἀγάπη, ἡ μόνῳ τῷ πόθῳ τῷ πρὸς αὐτὸ γινομένη·

[06465]    ου τως ουν ὁ τοὺς ἐχθροὺς Θεοῦ μόνον, ἀλλ' οὐ διὰ πάθος μισῶν, ἐκτηκόμενος ἐπ' αὐτοῖς κα τὰ τὸν εἰρηκότα προφήτην·

[06466]    ζῆλον ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ἀνθ' ων κατέλι πόν σε οἱ υἱοὶ Ιερουσαλήμ.

[06467]    Καὶ γὰρ ὁ Θεὸς ἐπηγγείλατο μὴ ἐχθραίνειν τοῖς ἐχ θροῖς, καὶ μὴ ἀντικεῖσθαι τοῖς ἀντικειμένοις αὐτοῖς·

[06468]    ταῦτα γὰρ μάλιστα φιλίας τεκμήρια.

[06469]    Ανωτέρω μὲν γὰρ εφη·

[06470]    Λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεός.

[06471]    Ενταῦθα δὲ τοὺς μισοῦν τάς σε ἐμίσησα, κἀκεῖ μεθ' ὑπερβολῆς·

[06472]    Οὐ γὰρ ἐμίσησα μόνον, φησὶ, ἀλλὰ καὶ ἐξετη κόμην.

[06473]    ^[139.4] Ιὸς ἀσπίδος ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν.

[06474]    ∆ιάψαλμα.

[06475]    Μετὰ δὲ τὸ ὑπὸ χείλη αὐτῶν εστι διά ψαλμα, οπερ λέγεται ἑβραϊστί·

[06476]    Σέλ.

[06477]    Σημαί νει δὲ τὸ ἀεὶ, συμφώνως τῷ·

[06478]    ολην τὴν ἡμέ ραν παρετάσσοντο πολέμους.

[06479]    ^[139.6] Εκρυψαν ὑπερήφανοι παγίδα μοι.

[06480]    ∆ιὰ τὰ πάθη ἀδυνατοῦσιν, καὶ τὴν αλο γον αὐτῶν ἐπίγνωσιν, ουτω καὶ τῇ Ευᾳ φη σίν·

[06481]    Εσεσθε ὡς Θεοὶ, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν.

[06482]    ^[139.8,9] Επεσκίασας ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρᾳ πολέμου.

[06483]    Μὴ παραδῷς με, Κύ ριε, ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας μου ἁμαρτωλῷ.

[06484]    Τὸ δὲ ἐπεσκίασας, οτι οὐδὲ τὸ τυχὸν κα κὸν παθεῖν συνεχώρησας, οὐδ' οσον ἀπὸ καύματος, ὡς μηδὲ θέρμης τινὸς ἀπολαῦσαι λυπούσης, ἐντρυφᾶν δὲ σκιᾷ τῇ τῶν δεινῶν ἀπαλλαγῇ.

[06485]    ∆ηλοῖ δὲ καὶ τὸ ευκολον τῆς βοηθείας, διὰ τοῦ ἐπεσκίασας, ἀρκεῖ, λέγων, παρεῖναί σε μόνον, καὶ πάντα λέλυται, εἰ καὶ ἐγὼ, φησὶν, ὡς ανθρωπος ἐν ἐπιθυμίᾳ γέγο να τῆς ἁμαρτίας·

[06486]    ἀλλ' αὐτός·

[06487]    μὴ παραδῷς με τῷ διαβόλῳ, πανταχοῦ γὰρ ἡ γραφὴ τὸν διάβολον ἁμαρτωλὸν καλεῖ.

[06488]    ^[139.9] ∆ιελογίσαντο κατ' ἐμοῦ, μὴ ἐγκα ταλίπῃς με, μήποτε ὑψωθώσιν.

[06489]    Οσον ὑψοῦνται νικῶντες οἱ ἐχθροὶ, το σοῦτον ἡττώμενοι αἰσχύνωνται.

[06490]    ^[139.10] Η κεφαλὴ τοῦ κυκλώματος αὐτῶν.

[06491]    Κύκλωμα ειπεν τὸ κυκλῶσαι αὐτὸν τάγ μα·

[06492]    κεφαλὴν δὲ, ητοι τὸν προεστῶτα διά βολον τοῦ τάγματος τούτου·

[06493]    η τὸ πρῶτον ἐν τῇ καρδίᾳ πονηρὸν συνιστάμενον νόημα, περὶ ου ειπεν καὶ ὁ Θεὸς ἐν τῇ Γενέσει τό·

[06494]    Συντηρήσεις αὐτοῦ κεφαλήν.

[06495]    ^[139.13] Εγνων οτι ποιήσει Κύριος κρίσιν τοῦ πτωχοῦ.

[06496]    Εγνω τῷ προφητικῷ πνεύματι τὰ περὶ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ.

[06497]    ^[139.14] Πλὴν δίκαιοι ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, καὶ κατοικήσουσιν εὐθεῖς σὺν τῷ προσώπῳ σου.

[06498]    Τῶν ἀσεβῶν παραδοθέντων τῷ αἰωνίῳ πυρί.

[06499]    Εἰς ἐξομολόγησιν καὶ αινεσιν πα ραλειφθήσονται δίκαιοι, ἀπολαύοντες δια παντὸς τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸ εἰ ρημένον·

[06500]    Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, οτι αὐτὸν τὸν Θεὸν οψονται.

[06501]    Θεοδωτίων·

[06502]    Σὺν τῷ προσώπῳ σου, σὺν τῇ σοφίᾳ σου, τῇ θεωρουμένῃ ἐν τοῖς γεγονόσιν.

[06503]    ^[140.2] Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου.

[06504]    Τούτου κατευθύνεται ἡ προσευχὴ ὡς θυ μίαμα, τοῦ δυναμένου εἰπεῖν·

[06505]    Χριστοῦ εὐω δία ἐσμὲν ἐν τοῖς σωζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀ πολλυμένοις.

[06506]    Καὶ ἐστὶν εν ειδος προσευ χῆς ὁμιλία νοῦ πρὸς Θεὸν ἀτύπωτον τὸν νοῦν διασώζουσα·

[06507]    ἀτύπωτον δὲ λέγω τὸν νοῦν μηδὲν σωματικὸν κατὰ τὸν καιρὸν τῆς προσευχῆς φανταζόμενον·

[06508]    μόνα γὰρ ἐκεῖνα τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων τυποῖ τὸν νοῦν ἡμῶν καὶ σχηματίζει τὰ σημαίνοντά τι τῶν αἰσθητῶν·

[06509]    προσευχόμενον δὲ νοῦν πάντη δεῖ τῶν αἰσθητῶν ἐλεύθερον ειναι·

[06510]    τὸ δὲ τοῦ Θεοῦ νόημα διασώζει τὸν νοῦν ἀναγκαίως ἀτύπωτον·

[06511]    οὐ γάρ ἐστι σῶμα.

[06512]    ^[140.3] Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου, καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου.

[06513]    Επειδὴ μέγα οιδεν ἀνθρώποις τὸ κατορ θοῦν τῆς γλώσσης τὴν φυλακὴν, τὸν Θεὸν αἰτεῖ ταύτης τὴν ἐγκράτειαν τῆς γλώττης χαρίσασθαι.

[06514]    Οὐδὲν ουτω φυλάσσει τὴν καρ δίαν ἡμῶν, ὡς ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ει γε τῷ φόβῳ Κυρίου ἐκκλίνει πᾶς ἀπὸ κακοῦ.

[06515]    ^[140.7] Ωσεὶ πάχος γῆς διεῤῥάγη ἐπὶ τῆς γῆς, διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ ἡμῶν παρὰ τὸν ᾳδην.

[06516]    Τὰς δυνάμεις τῆς ψυχῆς ὀστᾶ τῆς ψυχῆς ὀνομάζει, απερ διεσκορπίζεται, κακίας ἐ φαπτόμενα καὶ ἀγνωσίας·

[06517]    ευ δὲ καὶ τὸ φά ναι διεσκορπίσθη, οἱ γὰρ ἐν ἀρετῇ οντες εις εἰσιν ἐν Κυρίῳ.

[06518]    ^[140.10] Πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτοῦ ἁμαρτωλοί.

[06519]    Τοῦ δὲ ἐνεστῶτος αἰῶνός ἐστιν ἀμφίβλη στρον διδασκαλία πνευματικὴ, τοὺς ἀποπλα νηθέντας ἀπὸ τῆς θεοσεβείας ἐπὶ τὴν ἀρε τὴν ἀνάγουσα, τουτέστι τὸν Θεόν·

[06520]    οἱ γὰρ τοῖς αλλοις τὰς παγίδας πηγνύντες, καθά περ τινὶ δικτύῳ τῇ θείᾳ συλληφθήσονται τι μωρίᾳ, καὶ απερ δρῶσιν ὑπομενοῦσιν, καὶ πείσονται, α τοῖς αλλοις ἐπάγουσιν.

[06521]    ^[141.5] Απώλετο φυγὴ ἀπ' ἐμοῦ, καὶ οὐκ εστιν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου.

[06522]    Ο ἀπολέσας τὴν φυγὴν ταύτην, οὐ δύνα ται εἰπεῖν ἐν θλίψει·

[06523]    Εν θλίψει ἐπλάτυνάς μοι, δι' εξοδον ἀπὸ τῶν πταιζόντων αὐτὸν λο γισμῶν·

[06524]    ἐνταῦθα δὲ, ητοι ταπεινοφροσύνης χάριν τέθειται τοῦτο.

[06525]    Η οντως καὶ αὐτὸς ἀ πώλεσε τὴν φυγὴν, κατ' ἀναλογίαν τῆς αὐ τοῦ καταστάσεως πειραζόμενος, καὶ μὴ εὑ ρίσκων τοὺς λόγους τῶν προσπεσόντων αὐτῷ πειρασμῶν·

[06526]    πάντως γὰρ καὶ τούτῳ ἡ πάλη ἐγένετο, οὐ πρὸς αιμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχὰς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.

[06527]    ^[141.7] Ρῦσαί με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, οτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.

[06528]    Καν νικήσωμεν, ἐῤῥύσθημεν ἀπὸ τῶν κα ταδιωκόντων, οιτινες ἐκραταιώθησαν, οτε κα ταδυναστεύουσιν ἐν τοῖς μέσοις καθ' ἡμῶν.

[06529]    ^[142.2] Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, οτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώ πιόν σου πᾶς ζῶν.

[06530]    Καὶ ὁ Ιώβ φησιν·

[06531]    Εὰν γὰρ βούληται κριθῆναι αὐτῷ, οὐ μὴ ὑπακούσῃ αὐτῷ, ινα μὴ ἀντείπῃ πρὸς ενα λόγον αὐτοῦ ἐκ χιλίων.

[06532]    Εἰ οἱ συναποθνήσκοντες τῷ Χριστῷ δι καιοῦνται, οἱ ζῶντες αρα τὴν ζωὴν ἀντικει μένην τούτῳ τῷ θανάτῳ, οὐ δικαιοῦνται ἐ νώπιον τοῦ Θεοῦ.

[06533]    ^[142.5,6] Εμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς εργοις σου ...

[06534]    ∆ιεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου·

[06535]    ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ανυδρός σοι.

[06536]    Ο γινώσκων τοὺς λόγους τῶν γεγονότων, ουτος μελετᾷ ἐν πᾶσι τοῖς εργοις τοῦ Θεοῦ.

[06537]    Τῶν ἀρχαίων μνησθεὶς ἡμερῶν, τὰς διὰ μετάνοιάν σοι πράξεις ὑπέδειξα, καθαρῶς οντως σου διψῶν, οὐ μόνον ὡς ελαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς, ἀλλὰ καὶ ὡς ανυδρος γῆ διψῶσα πιεῖν·

[06538]    σοὶ δὲ τοιαύτη καὶ μόνῳ καὶ πρὸς σὲ τὸν Θεὸν ἡ ψυχή μου, ὡς πρὸς ἀνθρώπους δὲ παραμολεῖ γόνιμος τελεία καὶ εὐθαλής·

[06539]    ταύτην δὲ τὴν ανυδρον γῆν καὶ τὰς παραπλη σίους ψυχὰς ἀνύδρους τόπους διέρχεται τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον, οὐχ εὑρίσκον παρ' αὐ τοῖς μονὴν η ἀνάπαυσιν.

[06540]    Πλὴν εἰ καὶ ανυδροι τυγχάνουσιν, ἐστερημέναι τῶν φαύλων πραγ μάτων η ὑδάτων, διώκουσι τὸν Κύριον ἐπὶ τὸ ὡς ορθρον ετοιμον εὑρεῖν αὐτὸν, οτε καὶ ηξει αὐταῖς ὡς ὑετὸς πρώϊμος·

[06541]    διὸ καὶ ενυδροι γενήσονται, πηγὰς ἐν αὐταῖς εχουσαι υδατος ζῶντος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.

[06542]    ^[142.8] Ακουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ελεός σου, οτι ἐπὶ σοὶ ηλπισα.

[06543]    Τὴν θεωρίαν ἐπιζητεῖ τοῦ μέλλοντος αἰῶ νος, ην καὶ βασιλείαν οὐρανῶν εθος ὀνομά ζειν τῇ θείᾳ γραφῇ·

[06544]    τοῦτο γὰρ ἀκούειν λέ γεται νοῦς, ο γινώσκει, καὶ τοῦτο μὴ ἀ κούειν, ο μὴ γινώσκει·

[06545]    τὸ δὲ ελεος τοῦ Θεοῦ πνευματικήν τινα θεωρίαν σημαίνει, ειπερ νοῦς ἐστιν ὁ τοῦ ἐλέους τούτου καταξιούμε νος·

[06546]    ελεον δὲ ὀνομάζει τὴν θεωρίαν, διότι αὐτὴ νοῦς κοπιῶντας ἀναπαύει καὶ πεφορ τισμένους ταῖς ἀνομίαις·

[06547]    καὶ γὰρ ὁ Σολο μὼν ἐν ταῖς παροιμίαις φησίν·

[06548]    ∆ότε μέθην τοῖς ἐν λύπαις, καὶ οινον πίνειν τοῖς ἐν ὀδύ ναις, ιν' ἐπιλάθωνται τῆς πενίας, (τουτέστι τῆς ἀγνωσίας·

[06549]    αυτη γὰρ ἡ πενία φύσεως λογικῆς), καὶ τῶν πόνων μὴ μνησθῶσιν ετι·

[06550]    ὁ γὰρ μεθυσθεὶς ἀπὸ τῆς πιότητος τοῦ οινου Κυρίου, ἐπιλανθάνεται τῆς πενίας καὶ τῶν πόνων καὶ τῶν ὀδυνῶν.

[06551]    Οὐ μικρὸν δὲ τὸ ἐν εὐημερίᾳ γινόμενον, τῆς εὐεργεσίας μὴ πρὸς λήθην ἐλθεῖν, η καὶ τό·

[06552]    ἀνταπόδος, ἀντὶ τῶν ἡμερῶν τῆς ταπεινώσεως.

[06553]    ^[142.12] Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβον τας τὴν ψυχήν μου.

[06554]    Οὐδὲν ουτως ἀποδιώκει τοὺς ἐχθροὺς ἡ μῶν, ὡς θεωρία πνευματική.

[06555]    ^[143.1] Εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεός μου, ὁ δι δάσκων τὰς χεῖράς μου εἰς παράταξιν, τοὺς δακτύλους μου εἰς πόλεμον.

[06556]    Ο διδαχθεὶς παρὰ Κυρίου τὸν πρὸς τὴν ἀντικειμένην δύναμιν πόλεμον, ἐπίσταται λόγους ἀρετῶν καὶ κακιῶν, καὶ διαφορὰς λο γισμῶν, γνωρίσματά τε ἀπαθείας·

[06557]    ετι δὲ καὶ τῶν νυκτερινῶν φαντασμάτων καὶ ἐνυπνίων γινώσκει τοὺς λόγους·

[06558]    ων οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ λογιστικοῦ μέρους γίνονται τῆς ψυχῆς, κι νουμένης τῆς μνήμης, οἱ δὲ ἀπὸ θυμικοῦ, ετεροι δὲ ἀπὸ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ·

[06559]    ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἀκριβέστερον ἐν τῷ Μονοστίχῳ περιειλήφαμεν.

[06560]    Τῆς γὰρ ἠθικῆς πραγμα τείας ἡ τοιαύτη τῶν λόγων ἐξέτασις.

[06561]    Νυνὶ δὲ ποσῶς κεκινήκαμεν τὸν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διδασκόμενον, πόλεμον παραστῆσαι βουλό μενοι.

[06562]    ^[143.7,8] Εξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου ἐξ υψους, ἐξελοῦ με, καὶ ῥῦσαί με ἐξ ὑδάτων πολλῶν, ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων.

[06563]    Ων τὸ στόμα ἐλάλησε ματαιότητα, καὶ ἡ δεξιὰ αὐ τῶν δεξιὰ ἀδικίας.

[06564]    Τινὲς δὲ τὸ πλῆθος εἰρῆσθαι τῶν πολε μίων ἐνόμισαν υδατα, διὸ ἐπήχθη τὸ ἐκ χει ρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων·

[06565]    ὁ δὲ τὸ ἀσεβὲς δηλοῦν, οὐ τὸ ἀλλόφυλον, ους καὶ βλασφημῆσαι κα τὰ τῆς θείας δόξης φησὶν, καὶ μηδὲν ἐργά σασθαι δεξιόν.

[06566]    Χείρ ἐστιν ἀλλοτρία λο γισμὸς μετὰ τοῦ παθητικοῦ μέρους τῆς ψυ χῆς ἐγγινόμενος καὶ κατέχων τὸν νοῦν·

[06567]    ἀλλ' αὐτὴ μὲν ἡ χεὶρ απτεται τῶν πρακτικῶν·

[06568]    τῶν δὲ θεωρητικῶν ἐστιν ἡ χεὶρ γνῶσις ψευ δὴς αὐτῶν τῶν πραγμάτων η τῆς θεωρίας αὐτῶν, αδικον η ασοφον τὸν δημιουργὸν ὑ ποβάλλουσα ...

[06569]    ^[143.12] Ων οἱ υἱοὶ ὡς νεόφυτα ἱδρυμένα ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν·

[06570]    αἱ θυγατέρες αὐτῶν κε καλλωπισμέναι, περικεκοσμημέναι ὡς ὁ μοίωμα ναοῦ.

[06571]    Τοῦ προτέρου λαοῦ καὶ πάντως ἀσεβοῦς τοιαῦτα τέκνα.

[06572]    Τοῦ δὲ δικαίου ἡ σάρξ ἐσ τιν ἀσθενὴς καὶ νενεκρωμένον τὸ φρόνημα.

[06573]    Αἱ θυγατέρες ἐκείνων ἑταιρικῶς καλλωπί ζονται, ὡμοιωμέναι ναῷ, ἐν ῳ πνεῦμα κατοι κεῖ πονηρὸν, ὡς [ἐκ] περιτομῆς τὸν προφήτην εἰπεῖν·

[06574]    Επορεύθησαν αἱ θυγατέρες Σιὼν ἐν ὑψηλῷ τραχήλῳ καὶ ἐν νεύμασιν ὀφθαλμῶν, καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις.

[06575]    Οἱ δὲ αγιοι ναός εἰσι Θεοῦ, καὶ τὸ πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν αὐτοῖς.

[06576]    Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τῆς γῆς θησαυρίζοντες λέ γουσι·

[06577]    Καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας, καὶ μεί ζονας οἰκοδομήσω.

[06578]    Τῶνδε ὁ θησαυρός ἐσ τιν ἐν οὐρανοῖς·

[06579]    ὁμοίως δὲ αὐτῶν ἡ ποίμνη ψυχὰς ἀκεραίους καὶ ἀγαθὰ καὶ λογικὰ πε ριείληφε πρόβατα·

[06580]    [ἐν] τῷ ἐπιγείῳ κόσμῳ καὶ ναὸς Θεοῦ γεγόνασιν, ὡς αἱ αγιαι τῶν πιστευσάντων ψυχαί.

[06581]    Αλλ' [ἐκεῖνοι ησαν ὡς] ὁμοίωμα ναοῦ·

[06582]    προσεποιοῦντο γὰρ τὴν κατὰ νόμον ἐπιτηδεῦσαι πολιτείαν, ἀλλ' οὐκ εσχον ἐν αὐτοῖς τὸν Λόγον, ἀλλὰ τὸ πονηρὸν πνεῦ μα·

[06583]    ἐθησαύρισαν γὰρ οὐ τὸν οὐράνιον, ἀλλὰ τὸν ἐπίγειον πλοῦτον.

[06584]    ^[143.14] Οὐκ εστι κατάπτωμα φραγμοῦ, οὐδὲ διέξοδος, οὐδὲ κραυγὴ ἐν ταῖς ἐπαύλε σιν αὐτῶν.

[06585]    Περιτετειχίσθαι δὲ πανταχόθεν φησὶν αὐ τῶν τοὺς ἀγροὺς, δίοδον μὴ παρέχοντας.

[06586]    Εἰσὶ δὲ καὶ ἐν εἰρήνῃ, μηδεμίας φοβούσης κραυγῆς.

[06587]    Καὶ ὁ προφήτης φησί·

[06588]    Πλὴν κρί ματα λαλήσω πρὸς σέ.

[06589]    Τί;

[06590]    οτι ὁδὸς ἀσεβῶν εὐοδοῦται.

[06591]    Καὶ πάλιν ὁ ∆αυίδ φησι·

[06592]    Παρ' ὀλίγων ἐξεχύθη τὰ διαβήματά μου, οτι ἐζή λωσα ἐν τοῖς ἀνόμοις, εἰρήνην ἁμαρτωλῶν θεωρῶν.

[06593]    ^[143.15] Μακάριος ὁ λαὸς, ου Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ.

[06594]    Οἱ μὴ ὀρθῶς κρίνοντες, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ φανταζόμενοι τὰ σαρκὸς, τῷ τούτων ἐν ἀ πολαύσει γενέσθαι πολλῇ, μακάριον ειναι νομίζουσιν·

[06595]    οὐκ εστι δὲ τοῦτο μακάριον, ἀλ λὰ τὸ ἐπικαλεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ.

[06596]    ^[144.2] Καθ' ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε, καὶ αἰνέσω τὸ ονομά σου [εἰς τὸν αἰῶνα].

[06597]    Ακόλουθα δὲ ταῦτα τοῖς προλαβοῦσιν, ειπε γάρ·

[06598]    Εὐλογήσω καὶ ὑψώσω σε, δεικ νύσας ὡς οὐδὲν αὐτῷ προτίθησιν ἡ παρ' ἡ μῶν εὐφημία, ἑαυτοὺς δὲ λαμπρύνομεν, ἐὰν αὐτῷ τὸν αινον προσάγωμεν.

[06599]    ^[144.3] Μέγας ὁ Κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα, καὶ τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ οὐκ εστι πέρας.

[06600]    Πάντων μὲν ἡ θεωρία τῶν γεγονότων πε περάτωται·

[06601]    μόνης δὲ τῆς ἁγίας Τριάδος ἡ γνῶσίς ἐστιν ἀπέραντος·

[06602]    οὐσιώδης γάρ ἐσ τιν ἡ σοφία.

[06603]    ^[144.4-6] Γενεὰ καὶ γενεὰ ἐπαινέσει τὰ ερ γα σου, καὶ τὴν δύναμίν σου ἀπαγγελοῦσι.

[06604]    Καὶ τὴν μεγαλοπρέπειαν τῆς δόξης τῆς ἁ γιοσύνης σου λαλήσουσι, καὶ τὰ θαυμάσιά σου διηγήσονται.

[06605]    Καὶ τὴν δύναμιν τῶν φο βερῶν σου ἐροῦσι καὶ τὴν μεγαλωσύνην σου διηγήσομαι αὐτήν.

[06606]    Λέγει καὶ Θεοδωτίων γενεὰν καὶ γενεὰν, τοὺς δύο λαούς·

[06607]    ουτω δὲ καὶ ἐπαίνει τὰ ερ γα αὐτοῦ, ὡς καὶ τὸν ποιητὴν ἑωρακέναι, θείῳ βλέμματι, οτι πάντα καλὰ λίαν.

[06608]    Σύνηθες δὲ αὐτῷ λέγοντι τοῦ Θεοῦ τὴν με γαλωσύνην, εἰς τὴν δι' εργων ἀπόδειξιν χω ρεῖν.

[06609]    Πρακτικοὶ δὲ ἐροῦσι καὶ μετ' ὀρθοῦ φρονήματος, οιον·

[06610]    Εστι φοβερὸν τὸ ἐμπε σεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος, καὶ τό·

[06611]    Αλα λάξατε τῷ Θεῷ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως, οτι Κύριος υψιστος, φοβερὸς, βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.

[06612]    Ταῦτα γὰρ δι' αὐτοῦ τοῦ φοβεῖσθαι καὶ σέβας εχειν Θεοῦ·

[06613]    διηγήσονται δὲ καὶ ὡς πέρας μὴ εχουσαν αὐτοῦ τὴν με γαλωσύνην, οὐ περιγράψαντες γνώσει, ἀλλ' ὡς ουσαν ἀκατάληπτον.

[06614]    Μόνος γὰρ ὁ Υἱὸς γινώσκει τὸν Πατέρα καὶ ὁ Πατὴρ τὸν Υἱόν·

[06615]    εἰ δὲ καὶ ἀποκαλύπτει τὸν Πατέρα οις βούλε ται, ἀλλ' ουν ὡς ἐφικτὸν γεννητοῖς ἰδεῖν κατ' ἀναλογίαν, ητις εχει προπαρασκευήν.

[06616]    Αλ λως δὲ, θαυμάσιά φησι, τὰ ἐπ' εὐεργεσίᾳ τι νῶν γενόμενα θαύματα·

[06617]    φοβερῶν δὲ δύναμιν τὰ ἐπὶ τῇ τιμωρίᾳ συμβαίνοντα, οιον ἐμάσ τιξεν Αἰγυπτίους, καὶ ἐν ἐρήμῳ τὸν λαὸν εὐηργέτησε, εἰ καὶ παραδόξως ἑκάτερον.

[06618]    ^[144.9] Χρηστὸς Κύριος τοῖς ὑπομένουσι, καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ εργα αὐ τοῦ.

[06619]    Ορᾷς οπως εδειξεν οτι χρηστός ἐστι τοῖς σύμπασιν κατὰ τὸ ἐν εὐαγγελίοις, οτι ἀνα τέλλει τὸν ηλιον ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς, καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους.

[06620]    ^[144.10] Εξομολογησάσθωσάν σοι, Κύριε, πάντα τὰ εργα σου, καὶ οἱ οσιοί σου εὐλο γησάτωσαν.

[06621]    Νῦν εργα τὰς φύσεις τὰς λογικὰς λέγει·

[06622]    αὐταὶ γὰρ πεφύκασιν ἐξομολογεῖσθαι Θεῷ.

[06623]    Εἰ δὲ ἀναπέμπεταί τις ἐξομολόγησις καὶ ἀ πὸ τῆς λοιπῆς κτίσεως τῆς σωματικῆς, Θεὸς αν ειδειεν καὶ οἱ τούτου φίλοι.

[06624]    ^[144.13] Η βασιλεία σου, βασιλεία πάντων αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία σου ἐν πάσῃ γε νεᾷ καὶ γενεᾷ ..

[06625]    Πιστὸς Κύριος ἐν τοῖς λό γοις αὐτοῦ, καὶ οσιος ἐν πᾶσι τοῖς εργοις αὐ τοῦ.

[06626]    Εἰ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡ θεωρία τῶν γε γονότων καὶ γενησομένων αἰώνων ἐστὶ, κα λῶς ειρηται ἡ βασιλεία σου, βασιλεία πάν των τῶν αἰώνων.

[06627]    Ωβέλισται δὲ τό·

[06628]    Η βασιλεία σου, βασι λεία πάντων τῶν αἰώνων.

[06629]    Πλὴν καὶ τοῦτο ἰστέον, οτι γενεὰ καὶ γενεὰ ἐν τοῖς αἰῶσιν λέγεται, τῶν μὲν διδασκόντων, τῶν δὲ μαν θανόντων·

[06630]    ἐν δὲ τῇ ἁγίᾳ Τριάδι γενεὰ καὶ γενεὰ οὐ ῥηθήσεται.

[06631]    Πάντων δὲ γεγονότων ἐν Θεῷ εν, κατὰ τὴν προσευχὴν τοῦ Χρισ τοῦ λέγουσαν·

[06632]    ∆ὸς αὐτοῖς, ινα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν εν ωσιν, καθὼς ἐγὼ καὶ σὺ ἐσμὲν εν, Πάτερ.

[06633]    Γενεὰ καὶ γενεά·

[06634]    αυτη ἡ γενεὰ ἐκ τῶν κατ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν γενομένων συνίσταται.

[06635]    Τὴν ἐξ ἀμφοτέρων τῶν λαῶν ἐκκλησίαν φησὶν, εργα δὲ αὐτοῦ α πεποίη ται ἐν τῇ οἰκονομίᾳ.

[06636]    ∆οξάσω σε, ὁ Θεός μου, ὁ βασιλεύς μου, ὁ διδάξας με γνῶσιν.

[06637]    ^[144.15] Καὶ σὺ δίδως τὴν τροφὴν αὐτῶν ἐν εὐκαιρίᾳ.

[06638]    Ιατρὸς τῶν ψυχῶν ὁ Χριστὸς ἐν εὐκαι ρίᾳ δίδωσιν αὐτοῖς τὴν τροφήν.

[06639]    Χρήσῃ δὲ τῷ ῥητῷ τούτῳ, λύων τὸ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ὑπὸ τοῦ σωτῆρος λεγόμενον·

[06640]    Τί ἐμοὶ καὶ σοὶ, γῦναι;

[06641]    Καὶ ουπως ηκει ἡ ωρα μου.

[06642]    Καὶ γὰρ καιρὸν σημείων οὐχ ηκειν εφασκεν, ει περ τὰ σημεῖα οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις·

[06643]    ἀπιστία γὰρ μετὰ τὸ κήρυγ μα ειωθε γίνεσθαι, κηρύσσειν δὲ ουπω ὁ Κύ ριος ηρξατο τὴν βασιλείαν οὐρανῶν.

[06644]    Α μα τε γὰρ βούλει, καὶ ἀπολαύει τῶν παρὰ σοῦ χορηγουμένων εκαστος ἀγαθῶν.

[06645]    Καθά περ γὰρ ἡμῖν ῥᾴδιον τοὺς συνηγμένους ἐκ τεῖναι δακτύλους, καὶ ἁπλῶσαι τὴν χεῖρα, ου τω σοὶ εὐπετὲς ἐν εὐκαιρίᾳ παρασχεῖν τῶν ἀγαθῶν τὴν φοράν.

[06646]    Εἰ δὲ τὰ εργα αὐτοῦ διαρκεῖ, πόσῳ μᾶλλον αὐτὸς διαρκῆσαι καὶ δυνατός;

[06647]    ^[144.20] Φυλάσσει Κύριος πάντας τοὺς ἀ γαπῶντας αὐτὸν, καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτω λοὺς ἐξολεθρεύσει.

[06648]    Φυλάσσων ὁ Κύριος τοὺς ἀγαπῶντας αὐ τὸν, ὁ πονηρὸς κατ' οὐδὲν αψεται αὐτῶν.

[06649]    ^[145.4] Εξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ, ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ.

[06650]    Ου ἐξέρχεται τὸ πνεῦμα μετὰ τοῦτο, ἐ πιστρέφοντος εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ, τούτου εὐ θέως ἀπολοῦται πάντες οἱ διαλογισμοὶ, διότι ἐν λήθῃ πάντων γενόμενος τῶν ἐν οις γεν νᾶται.

[06651]    ^[145.8] Κύριος λύει πεπεδημένους, Κύριος σοφοῖ τυφλοὺς, Κύριος ἀνορθοῖ κατεῤῥαγμέ νους.

...

[06652]    Ιστησι γὰρ τὸν νοῦν τὰ πράγματα διὰ τῶν ἐν πάθει νοημάτων, καθάπερ καὶ τὸ υ δωρ τὸν διψῶντα διὰ τῆς δίψης, καὶ τὸν πει νῶντα ὁ αρτος διὰ τῆς πείνης.

[06653]    Τί ουν πρὸς ταῦτα ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν;

[06654]    ουτε τὰ πράγ ματα διαφθείρει (αὐτὸς γὰρ αὐτῶν ἐστι δη μιουργὸς), ουτε τὸν νοῦν μὴ νοεῖν αὐτὰ κα ταναγκάζει.

[06655]    Τοῦ γὰρ ὑπ' αὐτοῦ νοεῖσθαι ε νεκεν, γέγονεν·

[06656]    ἀλλὰ διὰ τῆς πνευματικῆς διδασκαλίας καὶ τῶν ἐντολῶν ἀνατρέψας τὰ πάθη, απερ ετερά ἐστι τῶν νοημάτων καὶ τῶν πραγμάτων ἀφ' ἡμῶν εχοντα τὰς ἀρ χὰς, ἐλεύθερον ἀφῆκε τὸν νοῦν τῶν δεσμῶν καὶ τοῦτ' αν ειη τό·

[06657]    Κύριος λύει πεπεδημέ νους.

[06658]    ^[146.1] Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, οτι ἀγαθὸν ψαλ μός.

[06659]    Ετερος δὲ περὶ τῆς ἐπανόδου τὸν πα ρόντα λέγει ψαλμὸν, διὸ ἐπάγει·

[06660]    Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, οτι ἀγαθὸς ψαλμός.

[06661]    ^[146.4] Ο ἀριθμῶν πλήθη αστρων, καὶ πᾶ σιν αὐτοῖς ὀνόματα καλῶν.

[06662]    Ταῦτα νομίζει, ἐπεὶ καὶ ἀλλαχοῦ λέγει·

[06663]    Πάντας αὐτοὺς κατ' ονομα καλέσει, τουτέσ τιν οὐδεὶς αὐτῶν ἀπολεῖται, ἀλλ' ωσπερ οι κατ' ονομα καλοῦνται, μετ' ἀκριβείας πάν τας συνάξει.

[06664]    Επειδὴ μέγα τὸ ἐπάγγελμα τοῦ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης διεσπαρμένους συναγαγεῖν, πρὸς τὸν ἀπιστοῦντα, τὸν Ιου δαῖόν φησιν.

[06665]    Μὴ ζήτει πῶς καὶ τίνι τρόπῳ·

[06666]    δυνατὸς γάρ ἐστι καὶ συνετὸς καὶ φιλάνθρω πος.

[06667]    ^[146.9] Καὶ διδόντι τοῖς κτήνεσι τροφὴν αὐ τῶν, καὶ τοῖς νεοσσοῖς τῶν κοράκων τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν.

[06668]    Ζητήσεις μήποτε συνεκδοχικῶς διὰ τῶν κοράκων πᾶσαν τῶν πτηνῶν τὴν φύσιν ση μαίνει ὡς ἐπικαλουμένην Θεόν.

[06669]    Η κόρακας νῦν λέγει φύσεις λογικὰς νοητῶς τρέφειν δικαίους πεπιστευμένας καὶ κολάζειν ἀδί κους προστασσομένας, ειπερ τοῦ μὲν κατα γελῶντος πατρὸς καὶ ἀτιμάζοντος γῆρας μητρὸς, ἐκκόπτουσι κόρακες τοὺς ὀφθαλ μοὺς ἐκ τῶν φαράγγων.

[06670]    Τῷ δὲ Ηλίᾳ αρτον κομίζουσι τὸ πρωῒ καὶ κρέα τὸ δείλης ...

[06671]    ^[146.10] Οὐκ ἐν τῇ δυναστείᾳ τοῦ ιππου θελήσει, οὐδὲ ἐν ταῖς κνήμαις τοῦ ἀνδρὸς εὐδοκεῖ.

[06672]    Ματαία, φησὶ, δύναμις ἀνθρώπου καὶ τά χος ποδῶν.

[06673]    Φόβος γὰρ Κυρίου προστίθησι γνῶσιν καὶ ἀγάπην, καὶ ἀγάπη ἐλπίδα, καὶ ἐλπὶς δωρεῖται ελεον.

[06674]    ^[147.1] Αλληλούια.

[06675]    Αγγαίου καὶ Ζαχαρίου.

[06676]    Επαίνει, Ιερουσαλὴμ, τὸν Κύριον, αινει τὸν Θεόν σου, Σιών.

[06677]    Εν τῷ πρὸ τούτου λόγῳ ῳκοδομεῖτο Ιε ρουσαλὴμ ὑπὸ Κυρίου, καὶ τοῦ Ισραὴλ αἱ διασποραὶ ἐπισυνήπτοντο.

[06678]    Πρὸς τούτῳ δὲ καὶ αἱ συντετριμμέναι καρδίαι οὐδέπω ησαν τε θεραπευμέναι·

[06679]    διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύνατο Ιε ρουσαλὴμ αἰνεῖν τὸν Κύριον·

[06680]    οτε δὲ λόγῳ διεγράφη τὰ κατὰ τὴν Ιερουσαλὴμ, μέχρι τῆς θεραπείας αὐτῆς, καὶ ἀναβεβήκασιν οἱ πολῖται εἰς τὸν οὐρανὸν τῷ βίῳ, ὡς πλήθη αστρων αὐτοὺς γενέσθαι, ὡς φωστῆρας ἐν κόσμῳ ζωὴν ἐπέχοντας, καὶ ἀριθμηθῆναι ὑπὸ Θεοῦ, τότε καὶ αἰνεῖν δύναται τὸν Θεὸν, καὶ ἀκούειν ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύ ματος·

[06681]    Επαίνει, Ιερουσαλὴμ, τὸν Κύριον, αινει τὸν Θεόν σου, Σιών.

[06682]    Οὐ γὰρ ὡραῖος ἐν στόματι ἁμαρτωλοῦ ὁ αινος.

[06683]    ^[147.2] Οτι ἐνίσχυσε τοὺς μοχλοὺς τῶν πυλῶν σου, εὐλόγησε τοὺς υἱούς σου ἐν σοί.

[06684]    Πύλαι δὲ τῆς Ιερουσαλὴμ, αἱ ἀρεταὶ, ωσπερ Βαβυλῶνος, αἱ ἁμαρτίαι.

[06685]    Αἱ μὲν γὰρ αγουσιν εἰς ζωὴν, αἱ δὲ εἰς θάνατον.

[06686]    Αυται αἱ πύλαι τῆς θυγατρός εἰσιν Σιὼν, διὰ τὸ ἐ πιβουλεύεσθαι ὑπὸ Βαβυλωνίων καὶ τῶν ἀν τικειμένων δυνάμεων ἠφανισμέναι ἐν τῇ Σα μαρίᾳ, ὡς γὰρ ἐν θρήνοις Ιερεμίας φησί·

[06687]    Πᾶσαι αἱ πύλαι αὐτῆς ἠφανισμέναι, καὶ αὐ τὴ ἀπεστράφη εἰς τὰ ὀπίσω.

[06688]    Ο γὰρ μετὰ τὸ κατορθῶσαι ἀρετὴν νικηθεὶς ἠφάνισεν ἐν ἑαυτῷ τὰς τῆς Ιερουσαλὴμ πύλας, ἐκδοὺς ἑαυτὸν Βαβυλωνίοις τοῖς νοητοῖς.

[06689]    Μοχλοὺς δὲ νοήσεις αὐτῆς τὰ ὀρθὰ δόγματα καὶ λό γους στεῤῥοὺς καὶ εὐτόνως ὑπ' αὐτοῦ ἐνισ χυομένους.

[06690]    Ηὐλόγησεν τοὺς υἱούς σου ἐν σοί.

[06691]    Οἱ εξω οντες τῆς Ιερουσαλὴμ υἱοὶ ον τες ἐν τῇ διασπορᾷ, καὶ μήπω ἐπανελθόντες διὰ μετανοίας, οὐκ εὐλογοῦνται τοσοῦτον ο σον οἱ οντες ἐν αὐτῇ·

[06692]    εὐλογοῦνται μὲν γὰρ ἀρχὴν λαβόντες ὑποστροφῆς καὶ ἐπανόδου·

[06693]    κατ' αὐτὴν δὲ γενόμενοι, τελείαν εξουσιν εὐ λογίαν.

[06694]    ^[147.3] Ο τιθεὶς τὰ οριά σου εἰρήνην, καὶ στέαρ πυροῦ ἐμπιπλῶν σε.

[06695]    Ουτος ὁ πυρὸς ἐκ τοῦ σπέρματός ἐστιν ἐ κείνου τοῦ καλοῦ τοῦ σπαρέντος ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐν τῷ ἀγρῷ, οπερ πνευματικὴν γνῶ σιν σημαίνει.

[06696]    ^[147.7] Αποστελεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ, καὶ τήξει αὐτὰ, πνεύσει τὸ πνεῦμα αὐτοῦ.

[06697]    κτλ.

[06698]    Αλλὰ καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν καρ δίαν τῶν αὐτὸν παραδεχομένων ἀποστελλό μενος, τήξει καὶ ἀφανίσει τοὺς πειρασμούς·

[06699]    οἱ γὰρ τῷ πνεύματι ζέοντες γενναίως, τοὺς τοιούτους ὑπομένοντες πειρασμοὺς, διαλύου σιν αὐτούς.

[06700]    ^[148.2] Αἰνεῖτε αὐτὸν, πάντες οἱ αγγελοι αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ.

[06701]    Ετερος ἐξέδωκε·

[06702]    Πᾶσαι αἱ στρατιαὶ αὐ τοῦ.

[06703]    Λέγει δὲ τὰ χερουβεὶμ καὶ τὰ σερα φεὶμ, τὰς κυριότητας, τὰς ἀρχὰς, καὶ ἐξου σίας.

[06704]    ^[148.4] Αἰνεῖτε αὐτὸν, οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐ ρανῶν, καὶ τὸ υδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρα νῶν.

[06705]    Αλλο γάρ ἐστιν υδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ετερον τὸ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ αλλο πάλιν τὸ ἐπάνω τῶν οὐρα νῶν, οπερ νῦν αἰνεῖν λέγεται τὸ ονομα Κυρίου.

[06706]    Ταῦτα δὲ πάντα τὰ υδατα σημαίνει τὰ αγια καὶ λογικὰ τάγματα διαφόροις ἐνδιατρίβοντα κόσμοις, απερ ὁ ἱερὸς Απόστολος ὀνόμασιν ἑτέροις δεδήλωκε, θρόνους λέγων καὶ κυριότητας καὶ ἐξουσίας.

[06707]    ^[148.12] Νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύται μετὰ νεωτέρων αἰνεσάτωσαν τὸ ονομα Κυρίου.

[06708]    Ετερος ειπεν·

[06709]    Οσάκις μέμνηται νεανίσκων ἡ γραφὴ καὶ παρθένων, τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ σημαίνει, τὸ ἀδιάφθορον εχοντας·

[06710]    τοὺς δὲ νεωτέρους διαβεβλημμένους οντας τοῖς πρεσβυτέροις συνάπτει, ὡς αν ἐξ αὐτῶν σωφρονίζοιντο.

[06711]    Νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύτεροι μετὰ νεωτέρων, αἰνεσάτωσαν τὸ ονομα Κυρίου.

[06712]    ^[148.13,14] Οτι ὑψώθη τὸ ονομα αὐτοῦ μόνου, ἡ ἐξομολόγησις αὐτοῦ ἐπὶ γῆς καὶ οὐρανοῦ, καὶ ὑψώσει κέρας λαοῦ αὐτοῦ.

[06713]    Υμνος πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, τοῖς υἱοῖς Ισραὴλ, λαῷ ἐγγίζοντι αὐτῷ.

[06714]    Η ἐξομολόγησις αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς Ισραὴλ, λαῷ ἐγγίζοντι αὐτῷ.

[06715]    Πολλάκις ειρηται πῶς ὑψοῦται καὶ ἁγιάζεται καὶ μεγαλύνεται τὸ ονομα Κυρίου.

[06716]    Αἰνετέον ἐπεὶ συγκεκλήρωται αὐτῷ τὸ υψος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ παρὰ πάντων εὐχαριστία.

[06717]    Τὸ δὲ μόνου πρὸς τοὺς οὐκ οντας ἀντιδιαστέλλει θεούς.

[06718]    Ως δὲ ἀρχόμενος ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καταβέβηκεν εἰς τὴν γῆν, ουτω νῦν ἀπὸ γῆς ἐπὶ τὸν οὐρανὸν ἀνατρέχει.

[06719]    Οὐ παύονται γὰρ, φησὶν, αἱ ανω δυνάμεις εὐχαρίστως ἀνυμνοῦσαι τὸν αιτιον·

[06720]    ἀλλ' ομως ὁ τοσοῦτος Θεὸς οὐκ ἀπηξίωται λαὸν ιδιον ἡμᾶς ὀνομάσαι τε καὶ ὑψοῦσαι, περιφανεῖς ποιήσας ἀγαθότητι μόνῃ, καὶ οὐ τῆς παρ' ἡμῶν θεραπείας ὁ τηλικοῦτος δεόμενος·

[06721]    ινα δὲ μὴ ῥᾳθυμήσωσι λαοὶ ἀκούοντες, τοῖς ὁσίοις προσεῖπεν καὶ τὸ ἐγγίζοντι πάλιν ἐπέθηκεν·

[06722]    οὐκέτι γὰρ αὐτὸν μόνα ὑμνεῖ τὰ οὐράνια, ἀλλ' ἐπληρώθη σύμπασα γῆ γνῶναι τὸν Κύριον, ὡς υδωρ πολὺ κατακαλύψαν θαλάσσας.

[06723]    ^[149.8] Τοῦ δῆσαι βασιλεῖς αὐτῶν ἐν πέδαις καὶ τοὺς ἐνδόξους αὐτῶν ἐν χειροπέδαις σιδηραῖς.

[06724]    Ο συμβιβάζων διδασκάλους ἑτεροδόξων, καὶ τοὺς ἐκείνοις δοκοῦντας διὰ νομιζομένην ἱκανότητα ἐνδόξους, [δήσει] τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν ἐν πέδαις, ινα μὴ προβαίνωσι τὸν λόγον ἑαυτῶν, καὶ τοὺς ἐνδόξους αὐτῶν ἐν χειροπέδαις σιδηραῖς, ινα μηκέτι κρατῶσι τῶν πάλαι διὰ τὸ εὐεξαπάτητον κρατουμένων.

[06725]    ^[150.1,2] Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.

[06726]    Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τῷ στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ.

[06727]    Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ.

[06728]    Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τῷ στερεώματι αὐτοῦ, οἱ οντες ἐν στερεώματι αὐτοῦ·

[06729]    οὐ γὰρ παύεται συνεχῶς κοινωνοὺς λαμβάνειν τὰς ανω δυνάμεις τῆς εὐφημίας.

[06730]    Αλλος φησί·

[06731]    διὰ τῶν δυναστειῶν αὐτοῦ.

[06732]    Τί δέ ἐστιν ο λέγει·

[06733]    Υμμνεῖτε αὐτὸν διὰ τὰς δυναστείας αὐτοῦ;

[06734]    διὰ τὰ θαύματα αὐτοῦ, διὰ τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ.

[06735]    Πῶς δὲ δυνατὸν ἀντίῤῥοπον τοῦ πλήθους τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ εἰσάγειν αινον;

[06736]    ἀλλ' οὐ λέγει ἀντίῤῥοπον·

[06737]    ἀλλ' οσον δυνατὸν ἐκτείνειν ἐννοοῦντα τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ, τοιοῦτον ὡς ἐγχωρεῖ σοι, υμνον ἀνάφερε·

[06738]    οιον εἰκὸς τοσούτῳ μεγάλῳ καὶ μεθ' ὑπερβολὴν μεγάλῳ ἀναφέρειν υμνον, ανθρωπον οντα.

[06739]    ^[150.3-5] Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ηχῳ σάλπιγγος.

[06740]    Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ, καὶ κιθάρᾳ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χόρδαις καὶ ὀργάνῳ.

[06741]    Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ.

[06742]    Πᾶσα πνοὴ αἰνέσατο τὸν Κύριον.

[06743]    Εστι δὲ καὶ ἑορτὴ, ψαλτήριον δὲ καὶ κιθάρα πνεῦμα καὶ ψυχὴ νεκρωθεῖσα μέλεσι τοῖς ἐπὶ γῆς, καὶ πολλοῖς καὶ πνεύματι ἑνὶ, καὶ ψυχῇ μιᾷ, καὶ αὐτῷ νοῒ, καὶ τῇ αὐτῇ γνώμῃ·

[06744]    καν πολλοὶ δὲ ωσι μὴ συμφωνοῦντες, οὐκ εἰσὶ χορός.

[06745]    Καὶ ὁ μὲν γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων η τῶν ἀγγέλων λαλῶν, ἀγάπην δὲ μὴ εχων, χαλκός ἐστιν ἠχῶν η κύμ-βαλον ἀλαλάζον.

[06746]    Ο δὲ πρὸς ταῖς εἰρημέναις γλώσσαις, ἀγάπην εχων, κύμβαλόν ἐσ-τιν ευηχον, διὰ τὴν καλὸν ἠχοῦσαν ἀγάπην, η διὰ τὴν γλῶσσαν ὑπὸ ἀγάπης τρανουμένην, μάλιστα οτε καὶ διερμηνεύει, καὶ τάχα οὐ πάντως τὸ ἀλαλάζον κύμβαλον καὶ ἀλαλαγμοῦ ἐστι·

[06747]    τὸ γὰρ τοῦ ἀλαλαγμοῦ τῷ κυρίῳ ἀλαλάζει, τὸ δὲ τέλος δηλοῦται διὰ τοῦ τελευταίου στίχου.

[06748]    Κατά τινα τῆς Γραφῆς συνήθειαν εὐκτικῶς εἰρημένον, ὡς τό·

[06749]    Αγιασθήτω τὸ ονομά σου·

[06750]    ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, ἀντὶ τοῦ·

[06751]    ἁγιασθείη καὶ ελθοι.

[06752]    Καὶ ἐν ψαλμοῖς μυρία ἐστὶ τοιαῦτα, ὁποῖον τὸ γενηθήτω ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκότος καὶ ὀλίσθημα.

[06753]    Τοῦτο δέ φαμεν, εἰδότες καὶ ἀλλαχοῦ τηρεῖσθαι τὰ τοιαῦτα προστακτικῶς ἐν τῷ·

[06754]    Γενηθήτω φῶς καὶ τοῖς ὁμοίοις.

[06755]    Ο δὲ θέλων εὐφήμως καὶ ταῦτα φάσκειν ειναι εὐκτικὰ, ἐρεῖ τοῦ σωτῆρος ειναι πρὸς τὸν Πατέρα εὐχὰς περὶ τῆς κοσμοποιΐας.

[06756]    Αλλὰ πῶς ὑγιῶς εσται τό·

[06757]    Αὐτὸς ειπε, καὶ ἐγεννήθη·

[06758]    αὐτὸς ἐνετείλατο, καὶ ἐκτίσθη;

[06759]    Τηρητέον δὲ οτι τὰ πρῶτα εἰπών·

[06760]    αἰνεῖτε, ὡς πρὸς ηδη δυνάμε να ποιῆσαι τὸ προστασσόμενον, τὸ τελευταῖόν φησιν αἰνέσατε·

[06761]    καὶ γὰρ τὰ μὲν τὸν ἐνεστῶτα σημαίνει χρόνον, τὰ δὲ τὸν μέλλοντα, εἰ καὶ ὁ καλούμενος προστακτικῶς δηλοῦται ἐκ τῶν προτέρων καὶ ὁ λεγόμενος ἀόριστος ἐκ τοῦ τελευταίου.

[06762]    Κιθάρα ἐστὶ ψυχὴ πρακτικὴ ὑπὸ τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ κι-νουμένη καὶ διὰ πάσης πράξεως αἰνοῦσα Θεόν.

[06763]    Εν κύμβαλόν ἐστιν υμνος εὐκόσ-μιος τῶν ἀγγέλων, ετερον ἡ λογικὴ τῶν ἀνθρώπων φύσις, ως φησιν ὁ μέγας ἀπόστολος, οτι πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, οτι Κύριος Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.

[06764]    Καὶ μέλος ἐπινίκιον ᾳσει, κυμβάλων δίκην, ὁ τούτων [αἰτῶν] τὴν ὑμνῳδίαν, τοῦ πολεμίου εἰς ἀφανισμὸν γενομένου.

[06765]    Ως γὰρ ὁ παντελὴς ἀφανισμὸς ἀδιάλειπτος, ὁ πρὸς τὸν Θεὸν αινος εἰσαχθήσεται·

[06766]    ἐπειδὴ γὰρ οὐχ ὡραῖος αινος ἐν στόματι ἁμαρτωλοῦ.

[06767]    Αμαρ-τωλὸς τότε οὐκ εσται, ἁμαρτίας οὐκ ουσης.

[06768]