|
[00149]
|
Μὴ ἐπιλήσεται νύμφη τοῦ κόσμου αὐτῆς;
|
|
[00259]
|
Ἐκ τῆς παλαιᾶς τοίνυν νύμφης ἐπὶ τὴν νέαν ποδ ηγηθέντες, οὕτω νοήσωμεν τὸ τοῦ Ἄσματος τῶν ᾀσμάτων βιβλίον, καὶ τὰς διεψευσμένας καὶ βλαβερὰς ἐκείνας δόξας καταλιπόντες, τοῖς ἁγίοις Πατράσιν ἀκολουθήσωμεν, καὶ νοήσωμεν μίαν νύμφην ἑνὶ νυμφίῳ διαλεγομένην, καὶ μάθωμεν παρὰ τῶν ἁγίων ἀποστόλων, τίς τε ὁ νυμφίος, καὶ τίς ἡ νύμφη.
|
|
[00359]
|
Ταῦτα ἡ νύμφη λέγει προσευχομένη τῷ τοῦ νυμφίου Πατρί.
|
|
[00378]
|
Ποθεῖ τοίνυν ἡ νύμφη ὑπ' αὐτοῦ φιληθῆναι τοῦ νυμ φίου, μονονουχὶ λέγουσα πρὸς τὸν τούτου Πατέρα·
|
|
[00428]
|
Καὶ ἔοικεν ἡ νύμφη τοιοῦτόν τι λέγειν·
|
|
[00447]
|
Εἰκότως τοίνυν φησὶν ἡ νύμφη·
|
|
[00474]
|
∆ιὰ τοῦτό φησιν ἡ νύμφη·
|
|
[00490]
|
Ταῦτα μὲν οὖν ἡ νύμφη, μηδέπω τοῦ νυμφῶνος ἀξιωθεῖσα, πρός τε τὸν τοῦ νυμφίου Πατέρα, καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν νυμφίον ἐληλυθότα πρὸς αὐτὴν διεξέρχεται.
|
|
[00504]
|
Ἀναγκαῖον ζητῆσαι τίνος ἕνεκεν μόνη ἡ νύμφη εἰσάγεται, αἱ δὲ νεάνιδες οὐκ εἰσάγονται, ἀλλ' ἔξω ἑστηκυῖαι, τὴν νύμφην εἰσ ελθοῦσαν ἀναμένουσι·
|
|
[00552]
|
Εὔδη λον τοίνυν ἐκ τῶν εἰρημένων, ὡς οἱ μὲν φθάσαντες εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας, κατὰ τὸν μα κάριον Παῦλον, καὶ τῆς ἀρετῆς τὴν τελειότητα κτη σάμενοι, νύμφη προσαγορεύονται·
|
|
[00578]
|
∆ιὰ τοῦτο καὶ ἐν τοῖς Ἄσμασιν ἡ νύμφη φησίν·
|
|
[00588]
|
Εἶτα πάλιν ἡ νύμφη φησίν·
|
|
[00602]
|
Κἀγὼ τοίνυν Αἰθιόπισσα μὲν, ἀλλὰ τοῦ μεγάλου Νομοθέτου νύμφη·
|
|
[00621]
|
Φησὶ τοίνυν ἡ νύμφη, ὅτι Πάλαι τοῖς σκηνώμασι Κηδὰρ ἀπεικασμένη, ὃ ἑρμηνεύεται σκοτασμὸς, καὶ τῷ σκότει δουλεύουσα, καὶ τοῖς δαίμοσι λατρεύουσα, νῦν ἐξαίφνης ἠμείφθην, καὶ ἔοικα ταῖς δέῤῥεσι τοῦ Σολομῶντος ἐοικέναι·
|
|
[00622]
|
ἐπει δὴ καὶ αὕτη οὐ μόνον νύμφη, ἀλλὰ καὶ ναὸς ἐγένετο τοῦ εἰρηνικοῦ Χριστοῦ.
|
|
[00642]
|
∆ιὰ τοῦτο ἡ νύμφη δεῖξαι βουλομένη τίνα τρόπον ὡραία γέγονε καὶ καλὴ, φησίν·
|
|
[00656]
|
Μετὰ ταῦτα ἡ νύμφη, καταλι ποῦσα τούς τε πρὸς τὰς νεάνιδας λόγους, καὶ τὴν πρὸς τὰς θυγατέρας Ἱερουσαλὴμ διδασκαλίαν, τρέπεται πρὸς τὸν νυμφίον, καὶ ἣν ἔχει περὶ αὐτὸν ἀγάπην γυμνοῖ, καί φησιν·
|
|
[00664]
|
Εἰκότως δὲ καὶ κατὰ τὸν τῆς μεσημβρίας καιρὸν πυνθάνεται ἡ νύμφη ποῦ ὁ νυμ φίος μένει, ἐπειδὴ τοῦ φωτὸς τῆς γνώσεως ἐγκρα τοῦς γενομένου, ἀνεφύησαν αἱ αἱρέσεις, Χριστιανῶν μὲν τὸ ὄνομα ἔχουσαι, ἀλλ' ἔρημοι τῆς ἀληθείας ὑπάρχουσαι.
|
|
[00671]
|
Τούτοις ἡ νύμφη μὴ περιπεσεῖν ἱκετεύει·
|
|
[00764]
|
Τούτων ἄνωθεν οὕτω ῥηθέντων ὑπὸ τῶν τοῦ νυμφίου διακόνων, πάλιν ἡ νύμφη φησί·
|
|
[00780]
|
Ἐπειδὴ τοίνυν ἀδελφαὶ τυγχάνουσαι, ἥ τε Ἰουδαίων πληθὺς, καὶ ἡ ἐξ ἐθνῶν Ἐκκλησία, ἐκείνης δὲ υἱὸς ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, εἰκότως αὐτὸν ἀδελφιδοῦν ἡ νύμφη καλεῖ, ὡς τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς υἱὸν γενόμενον κατὰ τὸ ἀνθρώπι νον.
|
|
[00799]
|
Τούτου χάριν ἡ νύμφη φησίν·
|
|
[00803]
|
Ἀποροῦσα ἡ νύμφη, ποῖον ὄνομα ἐπιθῇ τῷ νυμφίῳ, τῇδε κἀκεῖσε περινοστεῖ, καὶ πανταχόθεν προσηγορίας ἐρανιζομένη ἐπιτίθησιν αὐτῷ, ἐπειγομένη μὲν ὑπὸ τῆς ἀγάπης αὐτὸν καλεῖν, οὐ δυναμένη δὲ εὑρεῖν τὴν ἀξίαν προσηγορίαν.
|
|
[00826]
|
Ἀποκρίνεται πάλιν ἡ νύμφη, καί φησιν·
|
|
[00834]
|
ἐν ᾗ ὅ τε νυμφίος καὶ ἡ νύμφη διανα παυομένη κοινωνοῦσιν ἀλλήλοις κατὰ τὴν πνευμα τικὴν κοινωνίαν.
|
|
[00871]
|
ἔρη μος γὰρ ἦν πρότερον, καὶ ἄκαρπος, καὶ ἄνυδρος ἡ νύμφη προσαγορευομένη, καὶ κλίνην οὐκ ἔχουσα σύ σκιον·
|
|
[00882]
|
Ἀμείβεται τὸν νυμφίον ἡ νύμφη, καί φησι πρὸς αὐτόν·
|
|
[00889]
|
διὰ τοῦτο ἡ μὲν νύμφη κρίνον ὀνομά ζεται, ὁ δὲ νυμφίος μῆλον.
|
|
[00895]
|
οὓς ἐοικέναι ξύλοις δρυμοῦ, καὶ δένδροις ἀκάρ ποις ἡ νύμφη φησίν.
|
|
[00899]
|
Ἐν τῇ τούτου σκιᾷ λέγει ἡ νύμφη ἐπιθυμῆσαι καθίσαι, καὶ τοῦτο πε ποιηκέναι·
|
|
[00921]
|
∆ιὰ τοῦτο καὶ ἀξιοῖ ἡ νύμφη εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον τοῦ οἴνου αὐτοῦ, καὶ παρακα λεῖ τοὺς τοῦ νυμφίου διακόνους λέγουσα·
|
|
[00963]
|
∆ιὸ καὶ ἐν τῷ Ἄσματι τῶν ᾀσμάτων ἡ νύμφη διηγησαμένη τὴν τοῦ νυμφίου περίληψιν, ὅτι Εὐώνυμος αὐτοῦ ὑπὸ τὴν κεφαλήν μου, καὶ εἰρη κυῖα, καὶ ἡ δεξιὰ αὐτοῦ περιλήψεταί με, οὐκ ἀνέχεται μόνη ἐντρυφᾷν τῷ νυμφίῳ, οὐδὲ ἀποχρῆν ἡγεῖται μόνῃ τῶν ἱερῶν ἐκείνων ἀπολαύειν ἀγκαλῶν, ἀλλὰ καὶ τὰς νεάνιδας παρακαλεῖ·
|
|
[00972]
|
Ἐν ἀπολαύσει τοίνυν ἡ νύμφη τοῦ νυμφίου γενομένη, καὶ πείρᾳ μαθοῦσα τὴν ἄῤῥητον ἐκείνην τρυφὴν, βοᾷ καὶ λέγει·
|
|
[01000]
|
διὰ τοῦτο καὶ ἡ νύμφη ὁρκίζει τὰς θυγατέρας Ἱερουσαλὴμ, ἐγεῖραι καὶ ἐξεγεῖραι τὴν περὶ τὸν νυμ φίον ἀγάπην, ἕως ἂν αὐτὸς ἐθελήσῃ.
|
|
[01008]
|
Οἶδε τοιγαροῦν ἡ νύμφη τὴν τοῦ νυμφίου φωνήν·
|
|
[01021]
|
Ἐπειδὴ τοίνυν ὁ ∆εσπότης Χριστὸς ῥάβδος ἐστὶ κατὰ τὸ ἀνθρώπινον ἐξελθοῦσα ἐκ ῥίζης Ἰεσσαὶ, καὶ ἐπανεπαύσατο ἐπ' αὐτὸν Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καὶ ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως καὶ εὐσεβείας, καὶ [81.97] πνεῦμα φόβου Θεοῦ ἐμπλήσει αὐτὸν, δορκάδι αὐτὸν ἡ νύμφη ἀπεικάζει, διὰ τὸ ὀξυδερκὲς καὶ διορατικὸν, καὶ τῶν μελλόντων προγνωστικόν.
|
|
[01048]
|
∆ιδά σκει δὲ ἐνταῦθα ἡ νύμφη τὴν τῶν εἰδώλων κατά λυσιν ὑπὸ τοῦ νυμφίου γενομένην.
|
|
[01052]
|
Τούτοις ἐπιφέρει πάλιν ἡ νύμφη·
|
|
[01067]
|
Ἀλλ' ἡ νύμφη νῦν τῆς ὥρας τοῦ νυμφίου διὰ τῶν θυρίδων ἀπολαύει.
|
|
[01090]
|
Τοῦτο καὶ ἡ νύμφη αἰνιττομένη φησίν.
|
|
[01114]
|
Ἡ νύμφη τοιγαροῦν τὴν πνευματικὴν δεξαμένη παραίνεσιν, καὶ κοιμηθεῖσα ἀναμέσον τῶν κλήρων, εὗρε τὰς περιηργυρωμένας πτέρυγας, δι' ὧν πρὸς τὸν νυμ φίον ἀναπτῆναι παρακελεύεται.
|
|
[01209]
|
Τούτων ἡ νύμφη τῶν λόγων ἀκούσασα εὐθύς φησιν·
|
|
[01275]
|
Μονωθεῖσα οὖν ἡ νύμφη δυσχε ραίνει καὶ ἀνιᾶται, καὶ διηγεῖται ταῖς νεάνισι τὸ πά θος, καί φησιν·
|
|
[01306]
|
Ἐνταῦθα γὰρ ἡ νύμφη, τοῦ νυμφίου πρὸς βραχὺ χωρισθέντος, ἐπιζητεῖ μὲν αὐτὸν ἐν τῇ κοίτῃ, καὶ τοῦτο οὐ μεθ' ἡμέραν, ἀλλὰ νύκτωρ·
|
|
[01348]
|
Ὑπ ισχνεῖται τοίνυν ἡ νύμφη ἐπιλαβομένη τοῦ νυμφίου, μὴ καταλείψειν αὐτὸν, ἕως ἂν εἰς τὸν νυμφῶνα καὶ τὴν παστάδα τὴν εὐτρεπισμένην καταταυτὸν εἰσέλ θωσι.
|
|
[01378]
|
Οὕτω ἐνταῦθα ἐκπλήττονται, οὐ μόνον ὅτι καλὴ ἡ νύμφη, ἀλλ' ὅτι καὶ ἀπὸ τῆς ἐρήμου ἀναβαίνουσα, τουτέστιν ἀπὸ βάθους εἰς ὕψος ἀνερχο μένη, καὶ ἀπὸ τῶν ταπεινῶν ἐπὶ τὰ μετέωρα βαδί ζουσα.
|
|
[01426]
|
Ἐν ἐκείναις γὰρ οἱονεὶ συνανακλινομένη ἡ νύμφη τῷ νυμφίῳ, καὶ τὰ τῆς διδασκαλίας σπέρματα δεχομένη, συλλαμβάνει, καὶ κύει, καὶ ὠδίνει, καὶ τίκτει τὴν πνευματικὴν ὠφέλειαν, ὡς βοᾷν μετὰ τοῦ προφήτου·
|
|
[01627]
|
∆εῦρο ἀπὸ Λιβάνου, νύμφη, δεῦρο, ἀπὸ τοῦ Λιβάνου ἐλεύσῃ·
|
|
[01655]
|
ἀδελφή μου νύμφη, ἐκαρδίωσας ἡμᾶς ἑνὶ ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν σου, ἐν ἑνὶ ἐνθέματι τραχήλου σου.
|
|
[01678]
|
Τί ἐκαλλιώθησαν μαστοί σου, ἀδελφή μου, νύμφη, τί ἐκαλλιώθησαν μαστοί σου, ἀπὸ οἴ νου;
|
|
[01693]
|
Καὶ ἀδελφὴ τοίνυν ἐστὶν αὐτοῦ, καὶ νύμφη, καὶ πλησίον·
|
|
[01695]
|
νύμφη δὲ, ὡς παρ' αὐτοῦ τὰ τῆς διδασκαλίας σπέρ ματα δεχομένη, καὶ τίκτουσα τὸν τῆς εὐσεβείας καρ πόν·
|
|
[01699]
|
Κηρίον ἀποστάζει τὰ χείλη σου, νύμφη·
|
|
[01711]
|
Κηρίον ἀπο στάζει χείλη σου νύμφη·
|
|
[01732]
|
Κῆπος κεκλεισμένος, ἀδελφή μου, νύμφη, κῆπος κεκλεισμένος, πηγὴ ἐσφραγισμένη.
|
|
[01792]
|
Τῶν ἄνωθεν ἡ νύμφη ἐπαίνων ἀκούσασα, καὶ ἡσθεῖσα, καὶ εὐφραν [81.148] θεῖσα ὅτι οὐ μόνον αὐτῆς τὸ κάλλος ἐθαύμασεν, ἀλλὰ καὶ τὰς στολὰς αὐτῆς ἐπῄνεσε, φησίν·
|
|
[01812]
|
Εἰσῆλθον εἰς τὸν κῆπόν μου, ἀδελφή μου, νύμφη.
|
|
[01834]
|
Τῶν ἄνωθεν οὕτως ῥηθέντων, φησὶν ἡ νύμφη
|
|
[01850]
|
Ἐγρηγορυῖα τοίνυν ἡ νύμφη, καίτοι καθεύ δει τὸν σωματικὸν ὕπνον, ἐν ἀπολαύσει γίνεται τῆς φωνῆς τοῦ νυμφίου, καὶ τῶν κρουμάτων τῆς θύρας ἀκούει·
|
|
[01851]
|
τίνες δὲ αἱ θύραι τῆς ψυχῆς, ἀλλ' ἢ τοῦ σώματος αἱ αἰσθήσεις, δι' ὧν ἡ νύμφη τὸν νυμφίον εἰσδέχεται οὐ μόνον κρούοντα, ἀλλὰ καὶ ἀνοιγῆναι αὐτῷ τὴν θύραν παρακαλοῦντα;
|
|
[01870]
|
Τῶν ἄνωθεν οὖν ῥημάτων ἡ νύμφη ἀκούουσα, ἀποκρίνεται λέγουσα·
|
|
[01875]
|
ἀναβολαῖς γὰρ ἡ νύμφη χρησαμένη, καὶ εὐ θὺς ἀνοῖξαι τῷ νυμφίῳ τὴν θύραν οὐ βουληθεῖσα, ἀναγκάζεται μετὰ βραχὺ, οὐ μόνον μέχρι τῆς θύρας βαδίζειν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν πόλιν τρέχειν, καὶ εἰς τὰς ἀγορὰς περινοστεῖν, καὶ περιπεσεῖν φύλαξί τισι, παρ' ὧν καὶ τὰ τραύματα λαμβάνει, καὶ μόλις εὑρίσκει τὸν ποθούμενον νυμφίον.
|
|
[01933]
|
διδάσκει τοίνυν τὰς μα θητευομένας ὑπ' αὐτῆς ἡ νύμφη τὰ τοῦ νυμφίου ση μεῖα, καί φησιν αὐταῖς·
|
|
[01948]
|
Ἐρωτησάσας τὰς νεάνιδας διδάσκει ἡ νύμφη τοῦ ἀδελφιδοῦ τὰ σημεῖα, καί φησιν·
|
|
[01977]
|
∆ιὰ τοῦτό φησιν ἡ νύμφη·
|
|
[01985]
|
Εἰκότως τοίνυν ἡ νύμφη φησίν·
|
|
[02011]
|
Ἐπειδὴ τοίνυν πάντα εἶχεν ὁ ∆εσπότης Χριστὸς τοῦ Πνεύματος τὰ χαρίσματα, κατὰ τὸ ἀνθρώπειον, διό φησιν ἡ νύμφη·
|
|
[02064]
|
Τοῦτο τοίνυν καὶ ἡ νύμφη λέγει·
|
|
[02114]
|
∆ιὰ τοῦτο ἡ νύμφη φησίν·
|
|
[02117]
|
Τούτοις ἐπιφέρει ἡ νύμφη·
|
|
[02219]
|
ἡ γὰρ νύμφη ὑπὲρ τὸν κόσμον τοῦτον πολιτεύεται, καὶ ἔξω τούτου τυγχάνει, καὶ ὑπὲρ τοῦτον ἵπταται, καὶ ὅλη τοῦ νυμ φίου γίνεται, καὶ διηνεκῶς ἐκεῖνον φαντάζεται·
|
|
[02288]
|
Ἐκκύπτει τοίνυν ἡ τοῦ Χριστοῦ νύμφη ὡσεὶ ὄρθρος·
|
|
[02295]
|
Οὐ μόνον δέ ἐστιν ἡ νύμφη [81.180] ὡς ἐκλεκτὴ σελήνη, ἀλλὰ καὶ ὡς ἥλιος ἀπαστράψει ἐν τῷ μέλλοντι βίῳ, πάντας ἐκπλήττουσα ταῖς λαμ πηδόσι.
|
|
[02299]
|
Μετὰ τοὺς ἐπαίνους τῶν τοῦ νυμφίου διακόνων, τὰ καθ' ἑαυτὴν ἡ νύμφη διηγουμένη φησίν·
|
|
[02316]
|
Καὶ τί κατέβης, ὦ νύμφη;
|
|
[02343]
|
λέγει τοίνυν ἡ νύμφη, τουτ έστιν ὁ τῶν ἐν ἀρετῇ τετελειωμένων χορὸς, ὅτι Ἡμεῖς μὲν πᾶσαν ποιούμεθα τῶν ἀπίστων φροντίδα, παν ταχόθεν αὐτοῖς πορίσαι σωτηρίαν μηχανώμενοι·
|
|
[02384]
|
Ἀλλ' αὕτη ἡ νύμφη, ἡ ἐκ πολλῶν ἁγίων συγκεκροτημένη, καὶ παρεμβολαῖς ἔοικε διὰ τὸ ἀνδρεῖον αὐτῆς καὶ γενναῖον φρόνημα καὶ τὴν στρατιωτικὴν πανοπλίαν·
|
|
[02523]
|
Ἀκούσασα τοιγαροῦν τῶν ἐπαί νων ἡ νύμφη, καὶ τῶν πολλῶν ἐγκωμίων πτερω θεῖσα, καὶ πυρσευθεῖσα τῷ φίλτρῳ, φησίν·
|
|
[02528]
|
Ἔστιν ἐν τεῦθεν ἀκριβῶς καταμαθεῖν, ὅπως ποθεῖ τὸν νυμφίον ἡ νύμφη, καὶ τῆς ἀναβάσεως ἐφίεται, καὶ τὸ ὕψος φαντάζεται, καὶ, κατὰ τὸν μακάριον Παῦλον, οὐ νομίζει κατειληφέναι, ἀλλὰ διώκει ἵνα καταλάβῃ·
|
|
[02536]
|
Ἐπείγεται τοίνυν ἡ νύμφη λαβεῖν παρὰ τοῦ νυμφίου τὰς τῶν εὐσεβῶν γο νῶν ἀφορμὰς, καί φησιν·
|
|
[02550]
|
∆ιὰ τοῦτο καὶ ἡ νύμφη φησίν·
|
|
[02565]
|
Προ τρέπει τὸν νυμφίον ἡ νύμφη, καὶ τῶν εὐτελῶν ἔτι καὶ ταπεινῶν φροντίσαι ψυχῶν, ἃς τροπικῶς ἀγρὸν καὶ κώμας ὀνομάζει, ὡς ταπεινὰς καὶ μικράς.
|
|
[02602]
|
Φησὶ τοίνυν ἡ νύμφη, ἐκπληττομένη τὴν ἄῤῥητον φιλανθρωπίαν, ὅτι Καὶ σὺ ἐθήλασας τοὺς μαστοὺς τῆς μητρός μου.
|
|
[02626]
|
Ταῦτα πρὸς τὸν νυμφίον εἰρηκυῖα ἡ νύμφη, καὶ ταῖς νεάνισι διαλέγεται, καί φησιν·
|
|
[02639]
|
Ἐπὶ μὲν τοῦ νυμφίου φησὶν νύμφη, ἀδελ φιδοῦς μου λευκός·
|
|
[02654]
|
Ἐπειδὴ τοίνυν ἡ σκιὰ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν εἰσι τὰ ἐπὶ τοῦ παρόντος ἡμῖν δοθέντα, Ἄρτι γὰρ, φησὶν ὁ μακάριος Παῦλος, βλέπω ὡς ἐν ἐσόπτρῳ, ὡς ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, ἐπόθησε δὲ ἡ νύμφη ἐν τῇ σκιᾷ τοῦ νυμφίου καθίσαι, τουτέστι τῷ δοθέντι νῦν ἀῤῥαβῶνι (μῆλον δὲ αὐτὸν προσηγόρευσε δι' ἃς ἔφημεν αἰτίας), ἀναγκαίως ὁ νυμφίος φησίν·
|
|
[02746]
|
Πρὸς ταῦτα ἀποκρίνεται ἡ νύμφη θαῤῥοῦσα τῇ τοῦ νυμφίου φιλοτιμίᾳ καὶ εὐπορίᾳ·
|
|
[02761]
|
∆ιὰ τοῦτό φησιν ἡ νύμφη, ὅτι τῷ Σολομῶντι, τουτέστι τῷ εἰρηνικῷ, ἀμπελὼν ἐγενήθη ἐν Βελεαμὼν, τουτέστιν ἐν κατ οχῇ λαοῦ, ἢ ἐν ἔχοντι πλήθει, καὶ τοῦτον ἐξέδωκε τοῖς τηροῦσιν.
|
|
[02768]
|
∆ιό φησι ταῦτα λέγουσα ἡ νύμφη·
|
|
[02780]
|
διὸ οὐ μόνον ὁ νυμφίος, ἀλλὰ καὶ αὕτη ἡ νύμφη, τούτοις δώσει τὰς ἀντιδόσεις.
|
|
[02793]
|
Πρὸς δὲ τούτοις εἰρημένοις, ἡ νύμφη, καὶ τάδε πρὸς τὸν νυμφίον, δι' ἄκραν τε μετριοφροσύνην καὶ ἐπιτετα μένον πόθον τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, διέξεισιν·
|
