VETUS TESTAMENTUM - LIBER 22: PROVERBIA
Graece Editione Lexicon Proprium seu 'Concordances'
This html page belongs to www.documentacatholicaomnia.eu and has been written by CDO program. Copyright by Cooperatorum Veritatis Societas and GSM


  Caput 1.
 

[022_001_001]  Παροιμίαι  Σαλωμῶντος  υἱοῦ  Δαυιδ, ὃς  ἐβασίλευσεν  ἐν  Ισραηλ,

 
 

[022_001_002]  γνῶναι  σοφίαν  καὶ  παιδείαν  νοῆσαί  τε  λόγους  φρονήσεως 

 
 

[022_001_003]  δέξασθαί  τε  στροφὰς  λόγων  νοῆσαί  τε  δικαιοσύνην  ἀληθῆ  καὶ  κρίμα  κατευθύνειν,

 
 

[022_001_004]  ἵνα  δῷ  ἀκάκοις  πανουργίαν, παιδὶ  δὲ  νέῳ  αἴσθησίν  τε  καὶ  ἔννοιαν˙ 

 
 

[022_001_005]  τῶνδε  γὰρ  ἀκούσας  σοφὸς  σοφώτερος  ἔσται, ὁ  δὲ  νοήμων  κυβέρνησιν  κτήσεται 

 
 

[022_001_006]  νοήσει  τε  παραβολὴν  καὶ  σκοτεινὸν  λόγον  ῥήσεις  τε  σοφῶν  καὶ  αἰνίγματα.

 
 

[022_001_007]  Ἀρχὴ  σοφίας  φόβος  θεοῦ, σύνεσις  δὲ  ἀγαθὴ  πᾶσι  τοῖς  ποιοῦσιν  αὐτήν˙  εὐσέβεια  δὲ  εἰς  θεὸν  ἀρχὴ  αἰσθήσεως, σοφίαν  δὲ  καὶ  παιδείαν  ἀσεβεῖς  ἐξουθενήσουσιν.

 
 

[022_001_008]  ἄκουε, υἱέ, παιδείαν  πατρός  σου  καὶ  μὴ  ἀπώσῃ  θεσμοὺς  μητρός  σου˙ 

 
 

[022_001_009]  στέφανον  γὰρ  χαρίτων  δέξῃ  σῇ  κορυφῇ  καὶ  κλοιὸν  χρύσεον  περὶ  σῷ  τραχήλῳ.

 
 

[022_001_010]  υἱέ, μή  σε  πλανήσωσιν  ἄνδρες  ἀσεβεῖς, μηδὲ  βουληθῇς, ἐὰν  παρακαλέσωσί  σε  λέγοντες 

 
 

[022_001_011]  Ἁλθὲ  μεθ' ἡμῶν, κοινώνησον  αἵματος, κρύψωμεν  δὲ  εἰς  γῆν  ἄνδρα  δίκαιον  ἀδίκως,

 
 

[022_001_012]  καταπίωμεν  δὲ  αὐτὸν  ὥσπερ  ᾅδης  ζῶντα  καὶ  ἄρωμεν  αὐτοῦ  τὴν  μνήμην  ἐκ  γῆσ˙ 

 
 

[022_001_013]  τὴν  κτῆσιν  αὐτοῦ  τὴν  πολυτελῆ  καταλαβώμεθα, πλήσωμεν  δὲ  οἴκους  ἡμετέρους  σκύλων˙ 

 
 

[022_001_014]  τὸν  δὲ  σὸν  κλῆρον  βάλε  ἐν  ἡμῖν, κοινὸν  δὲ  βαλλάντιον  κτησώμεθα  πάντες, καὶ  μαρσίππιον  žν  γενηθήτω  ἡμῖν.

 
 

[022_001_015]  μὴ  πορευθῇς  ἐν  ὁδῷ  μετ' αὐτῶν, ἔκκλινον  δὲ  τὸν  πόδα  σου  ἐκ  τῶν  τρίβων  αὐτῶν˙ 

 
 

[022_001_016]  οἱ  γὰρ  πόδες  αὐτῶν  εἰς  κακίαν  τρέχουσιν  καὶ  ταχινοὶ  τοῦ  ἐκχέαι  αἷμα˙ 

 
 

[022_001_017]  οὐ  γὰρ  ἀδίκως  ἐκτείνεται  δίκτυα  πτερωτοῖς.

 
 

[022_001_018]  αὐτοὶ  γὰρ  οἱ  φόνου  μετέχοντες  θησαυρίζουσιν  ἑαυτοῖς  κακά, ἡ  δὲ  καταστροφὴ  ἀνδρῶν  παρανόμων  κακή.

 
 

[022_001_019]  αὗται  αἱ  ὁδοί  εἰσιν  πάντων  τῶν  συντελούντων  τὰ  ἄνομα˙  τῇ  γὰρ  ἀσεβείᾳ  τὴν  ἑαυτῶν  ψυχὴν  ἀφαιροῦνται.

 
 

[022_001_020]  Σοφία  ἐν  ἐξόδοις  ὑμνεῖται, ἐν  δὲ  πλατείαις  παρρησίαν  ἄγει,

 
 

[022_001_021]  ἐπ' ἄκρων  δὲ  τειχέων  κηρύσσεται, ἐπὶ  δὲ  πύλαις  δυναστῶν  παρεδρεύει, ἐπὶ  δὲ  πύλαις  πόλεως  θαρροῦσα  λέγει 

 
 

[022_001_022]  ῞  Οσον  ἂν  χρόνον  ἄκακοι  ἔχωνται  τῆς  δικαιοσύνης, οὐκ  αἰσχυνθήσονται˙  οἱ  δὲ  ἄφρονες, τῆς  ὕβρεως  ὄντες  ἐπιθυμηταί, ἀσεβεῖς  γενόμενοι  ἐμίσησαν  αἴσθησιν 

 
 

[022_001_023]  καὶ  ὑπεύθυνοι  ἐγένοντο  ἐλέγχοις. ἰδοὺ  προήσομαι  ὑμῖν  ἐμῆς  πνοῆς  ῥῆσιν, διδάξω  δὲ  ὑμᾶς  τὸν  ἐμὸν  λόγον.

 
 

[022_001_024]  ἐπειδὴ  ἐκάλουν  καὶ  οὐχ  ὑπηκούσατε  καὶ  ἐξέτεινον  λόγους  καὶ  οὐ  προσείχετε,

 
 

[022_001_025]  ἀλλὰ  ἀκύρους  ἐποιεῖτε  ἐμὰς  βουλάς, τοῖς  δὲ  ἐμοῖς  ἐλέγχοις  ἠπειθήσατε,

 
 

[022_001_026]  τοιγαροῦν  κἀγὼ  τῇ  ὑμετέρᾳ  ἀπωλείᾳ  ἐπιγελάσομαι, καταχαροῦμαι  δέ, ἡνίκα  ἂν  ἔρχηται  ὑμῖν  ὄλεθρος,

 
 

[022_001_027]  καὶ  ὡς  ἂν  ἀφίκηται  ὑμῖν  ἄφνω  θόρυβος, ἡ  δὲ  καταστροφὴ  ὁμοίως  καταιγίδι  παρῇ, καὶ  ὅταν  ἔρχηται  ὑμῖν  θλῖψις  καὶ  πολιορκία, ἢ  ὅταν  ἔρχηται  ὑμῖν  ὄλεθρος.

 
 

[022_001_028]  ἔσται  γὰρ  ὅταν  ἐπικαλέσησθέ  με, ἐγὼ  δὲ  οὐκ  εἰσακούσομαι  ὑμῶν˙  ζητήσουσίν  με  κακοὶ  καὶ  οὐχ  εὑρήσουσιν.

 
 

[022_001_029]  ἐμίσησαν  γὰρ  σοφίαν, τὸν  δὲ  φόβον  τοῦ  κυρίου  οὐ  προείλαντο 

 
 

[022_001_030]  οὐδὲ  ἤθελον  ἐμαῖς  προσέχειν  βουλαῖς, ἐμυκτήριζον  δὲ  ἐμοὺς  ἐλέγχους.

 
 

[022_001_031]  τοιγαροῦν  ἔδονται  τῆς  ἑαυτῶν  ὁδοῦ  τοὺς  καρποὺς  καὶ  τῆς  ἑαυτῶν  ἀσεβείας  πλησθήσονται˙ 

 
 

[022_001_032]  ἀνθ' ὧν  γὰρ  ἠδίκουν  νηπίους, φονευθήσονται, καὶ  ἐξετασμὸς  ἀσεβεῖς  ὀλεῖ.

 
 

[022_001_033]  ὁ  δὲ  ἐμοῦ  ἀκούων  κατασκηνώσει  ἐπ' ἐλπίδι  καὶ  ἡσυχάσει  ἀφόβως  ἀπὸ  παντὸς  κακοῦ.

 

  Caput 2.
 

[022_002_001]  Υἱέ, ἐὰν  δεξάμενος  ῥῆσιν  ἐμῆς  ἐντολῆς  κρύψῃς  παρὰ  σεαυτῷ,

 
 

[022_002_002]  ὑπακούσεται  σοφίας  τὸ  οὖς  σου, καὶ  παραβαλεῖς  καρδίαν  σου  εἰς  σύνεσιν, παραβαλεῖς  δὲ  αὐτὴν  ἐπὶ  νουθέτησιν  τῷ  υἱῷ  σου.

 
 

[022_002_003]  ἐὰν  γὰρ  τὴν  σοφίαν  ἐπικαλέσῃ  καὶ  τῇ  συνέσει  δῷς  φωνήν  σου, τὴν  δὲ  αἴσθησιν  ζητήσῃς  μεγάλῃ  τῇ  φωνῇ,

 
 

[022_002_004]  καὶ  ἐὰν  ζητήσῃς  αὐτὴν  ὡς  ἀργύριον  καὶ  ὡς  θησαυροὺς  ἐξερευνήσῃς  αὐτήν,

 
 

[022_002_005]  τότε  συνήσεις  φόβον  κυρίου  καὶ  ἐπίγνωσιν  θεοῦ  εὑρήσεις.

 
 

[022_002_006]  ὅτι  κύριος  δίδωσιν  σοφίαν, καὶ  ἀπὸ  προσώπου  αὐτοῦ  γνῶσις  καὶ  σύνεσισ˙ 

 
 

[022_002_007]  καὶ  θησαυρίζει  τοῖς  κατορθοῦσι  σωτηρίαν, ὑπερασπιεῖ  τὴν  πορείαν  αὐτῶν 

 
 

[022_002_008]  τοῦ  φυλάξαι  ὁδοὺς  δικαιωμάτων  καὶ  ὁδὸν  εὐλαβουμένων  αὐτὸν  διαφυλάξει.

 
 

[022_002_009]  τότε  συνήσεις  δικαιοσύνην  καὶ  κρίμα  καὶ  κατορθώσεις  πάντας  ἄξονας  ἀγαθούς.

 
 

[022_002_010]  ἐὰν  γὰρ  ἔλθῃ  ἡ  σοφία  εἰς  σὴν  διάνοιαν, ἡ  δὲ  αἴσθησις  τῇ  σῇ  ψυχῇ  καλὴ  εἶναι  δόξῃ,

 
 

[022_002_011]  βουλὴ  καλὴ  φυλάξει  σε, ἔννοια  δὲ  ὁσία  τηρήσει  σε,

 
 

[022_002_012]  ἵνα  ῥύσηταί  σε  ἀπὸ  ὁδοῦ  κακῆς  καὶ  ἀπὸ  ἀνδρὸς  λαλοῦντος  μηδὲν  πιστόν.

 
 

[022_002_013]  ὦ  οἱ  ἐγκαταλείποντες  ὁδοὺς  εὐθείας  τοῦ  πορεύεσθαι  ἐν  ὁδοῖς  σκότους,

 
 

[022_002_014]  οἱ  εὐφραινόμενοι  ἐπὶ  κακοῖς  καὶ  χαίροντες  ἐπὶ  διαστροφῇ  κακῇ,

 
 

[022_002_015]  ὧν  αἱ  τρίβοι  σκολιαὶ  καὶ  καμπύλαι  αἱ  τροχιαὶ  αὐτῶν 

 
 

[022_002_016]  τοῦ  μακράν  σε  ποιῆσαι  ἀπὸ  ὁδοῦ  εὐθείας  καὶ  ἀλλότριον  τῆς  δικαίας  γνώμης.

 
 

[022_002_017]  υἱέ, μή  σε  καταλάβῃ  κακὴ  βουλὴ  ἡ  ἀπολείπουσα  διδασκαλίαν  νεότητος  καὶ  διαθήκην  θείαν  ἐπιλελησμένη˙ 

 
 

[022_002_018]  ἔθετο  γὰρ  παρὰ  τῷ  θανάτῳ  τὸν  οἶκον  αὐτῆς  καὶ  παρὰ  τῷ  ᾅδῃ  μετὰ  τῶν  γηγενῶν  τοὺς  ἄξονας  αὐτῆσ˙ 

 
 

[022_002_019]  πάντες  οἱ  πορευόμενοι  ἐν  αὐτῇ  οὐκ  ἀναστρέψουσιν  οὐδὲ  μὴ  καταλάβωσιν  τρίβους  εὐθείασ˙  οὐ  γὰρ  καταλαμβάνονται  ὑπὸ  ἐνιαυτῶν  ζωῆς.

 
 

[022_002_020]  εἰ  γὰρ  ἐπορεύοντο  τρίβους  ἀγαθάς, εὕροσαν  ἂν  τρίβους  δικαιοσύνης  λείους.

 
 

[022_002_021]  χρηστοὶ  ἔσονται  οἰκήτορες  γῆς, ἄκακοι  δὲ  ὑπολειφθήσονται  ἐν  αὐτῇ, ὅτι  εὐθεῖς  κατασκηνώσουσι  γῆν, καὶ  ὅσιοι  ὑπολειφθήσονται  ἐν  αὐτῇ˙ 

 
 

[022_002_022]  ὁδοὶ  ἀσεβῶν  ἐκ  γῆς  ὀλοῦνται, οἱ  δὲ  παράνομοι  ἐξωσθήσονται  ἀπ' αὐτῆς.

 

  Caput 3.
 

[022_003_001]  Υἱέ, ἐμῶν  νομίμων  μὴ  ἐπιλανθάνου, τὰ  δὲ  ῥήματά  μου  τηρείτω  σὴ  καρδία˙ 

 
 

[022_003_002]  μῆκος  γὰρ  βίου  καὶ  ἔτη  ζωῆς  καὶ  εἰρήνην  προσθήσουσίν  σοι.

 
 

[022_003_003]  ἐλεημοσύναι  καὶ  πίστεις  μὴ  ἐκλιπέτωσάν  σε, ἄφαψαι  δὲ  αὐτὰς  ἐπὶ  σῷ  τραχήλῳ, καὶ  εὑρήσεις  χάριν˙ 

 
 

[022_003_004]  καὶ  προνοοῦ  καλὰ  ἐνώπιον  κυρίου  καὶ  ἀνθρώπων.

 
 

[022_003_005]  ἴσθι  πεποιθὼς  ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  ἐπὶ  θεῷ, ἐπὶ  δὲ  σῇ  σοφίᾳ  μὴ  ἐπαίρου˙ 

 
 

[022_003_006]  ἐν  πάσαις  ὁδοῖς  σου  γνώριζε  αὐτήν, ἵνα  ὀρθοτομῇ  τὰς  ὁδούς  σου, (ὁ  δὲ  πούς  σου  οὐ  μὴ  προσκόπτῃ. )

 
 

[022_003_007]  μὴ  ἴσθι  φρόνιμος  παρὰ  σεαυτῷ, φοβοῦ  δὲ  τὸν  θεὸν  καὶ  ἔκκλινε  ἀπὸ  παντὸς  κακοῦ˙ 

 
 

[022_003_008]  τότε  ἴασις  ἔσται  τῷ  σώματί  σου  καὶ  ἐπιμέλεια  τοῖς  ὀστέοις  σου.

 
 

[022_003_009]  τίμα  τὸν  κύριον  ἀπὸ  σῶν  δικαίων  πόνων  καὶ  ἀπάρχου  αὐτῷ  ἀπὸ  σῶν  καρπῶν  δικαιοσύνης,

 
 

[022_003_010]  ἵνα  πίμπληται  τὰ  ταμίειά  σου  πλησμονῆς  σίτου, οἴνῳ  δὲ  αἱ  ληνοί  σου  ἐκβλύζωσιν.

 
 

[022_003_011]  Υἱέ, μὴ  ὀλιγώρει  παιδείας  κυρίου  μηδὲ  ἐκλύου  ὑπ' αὐτοῦ  ἐλεγχόμενοσ˙ 

 
 

[022_003_012]  ὃν  γὰρ  ἀγαπᾷ  κύριος  παιδεύει, μαστιγοῖ  δὲ  πάντα  υἱὸν  ὃν  παραδέχεται.

 
 

[022_003_013]  μακάριος  ἄνθρωπος  ὃς  εὗρεν  σοφίαν  καὶ  θνητὸς  ὃς  εἶδεν  φρόνησιν˙ 

 
 

[022_003_014]  κρεῖττον  γὰρ  αὐτὴν  ἐμπορεύεσθαι  ἢ  χρυσίου  καὶ  ἀργυρίου  θησαυρούς.

 
 

[022_003_015]  τιμιωτέρα  δέ  ἐστιν  λίθων  πολυτελῶν, οὐκ  ἀντιτάξεται  αὐτῇ  οὐδὲν  πονηρόν˙  εὔγνωστός  ἐστιν  πᾶσιν  τοῖς  ἐγγίζουσιν  αὐτῇ, πᾶν  δὲ  τίμιον  οὐκ  ἄξιον  αὐτῆς  ἐστιν.

 
 

[022_003_016]  μῆκος  γὰρ  βίου  καὶ  ἔτη  ζωῆς  ἐν  τῇ  δεξιᾷ  αὐτῆς, ἐν  δὲ  τῇ  ἀριστερᾷ  αὐτῆς  πλοῦτος  καὶ  δόξα˙ 

 
 

[022_003_016α]  τοῦ  στόματος  αὐτῆς  ἐκπορεύεται  δικαιοσύνη, νόμον  δὲ  καὶ  ἔλεον  ἐπὶ  γλώσσης  φορεῖ.

 
 

[022_003_017]  αἱ  ὁδοὶ  αὐτῆς  ὁδοὶ  καλαί, καὶ  πάντες  οἱ  τρίβοι  αὐτῆς  ἐν  εἰρήνῃ˙ 

 
 

[022_003_018]  ξύλον  ζωῆς  ἐστι  πᾶσι  τοῖς  ἀντεχομένοις  αὐτῆς, καὶ  τοῖς  ἐπερειδομένοις  ἐπ' αὐτὴν  ὡς  ἐπὶ  κύριον  ἀσφαλής.

 
 

[022_003_019]  ὁ  θεὸς  τῇ  σοφίᾳ  ἐθεμελίωσεν  τὴν  γῆν, ἡτοίμασεν  δὲ  οὐρανοὺς  ἐν  φρονήσει˙ 

 
 

[022_003_020]  ἐν  αἰσθήσει  ἄβυσσοι  ἐρράγησαν, νέφη  δὲ  ἐρρύησαν  δρόσους.

 
 

[022_003_021]  Υἱέ, μὴ  παραρρυῇς, τήρησον  δὲ  ἐμὴν  βουλὴν  καὶ  ἔννοιαν,

 
 

[022_003_022]  ἵνα  ζήσῃ  ἡ  ψυχή  σου, καὶ  χάρις  ᾖ  περὶ  σῷ  τραχήλῳ.

 
 

[022_003_022α]  δὲ  ἴασις  ταῖς  σαρξί  σου  καὶ  ἐπιμέλεια  τοῖς  σοῖς  ὀστέοις,

 
 

[022_003_023]  ἵνα  πορεύῃ  πεποιθὼς  ἐν  εἰρήνῃ  πάσας  τὰς  ὁδούς  σου, ὁ  δὲ  πούς  σου  οὐ  μὴ  προσκόψῃ.

 
 

[022_003_024]  ἐὰν  γὰρ  κάθῃ, ἄφοβος  ἔσῃ, ἐὰν  δὲ  καθεύδῃς, ἡδέως  ὑπνώσεισ˙ 

 
 

[022_003_025]  καὶ  οὐ  φοβηθήσῃ  πτόησιν  ἐπελθοῦσαν  οὐδὲ  ὁρμὰς  ἀσεβῶν  ἐπερχομένασ˙ 

 
 

[022_003_026]  ὁ  γὰρ  κύριος  ἔσται  ἐπὶ  πασῶν  ὁδῶν  σου  καὶ  ἐρείσει  σὸν  πόδα, ἵνα  μὴ  σαλευθῇς.

 
 

[022_003_027]  μὴ  ἀπόσχῃ  εὖ  ποιεῖν  ἐνδεῆ, ἡνίκα  ἂν  ἔχῃ  ἡ  χείρ  σου  βοηθεῖν˙ 

 
 

[022_003_028]  μὴ  εἴπης  Ἁπανελθὼν  ἐπάνηκε  καὶ  αὔριον  δώσω, δυνατοῦ  σου  ὄντος  εὖ  ποιεῖν˙  οὐ  γὰρ  οἶδας  τί  τέξεται  ἡ  ἐπιοῦσα.

 
 

[022_003_029]  μὴ  τεκτήνῃ  ἐπὶ  σὸν  φίλον  κακὰ  παροικοῦντα  καὶ  πεποιθότα  ἐπὶ  σοί.

 
 

[022_003_030]  μὴ  φιλεχθρήσῃς  πρὸς  ἄνθρωπον  μάτην, μή  τι  εἰς  σὲ  ἐργάσηται  κακόν.

 
 

[022_003_031]  μὴ  κτήσῃ  κακῶν  ἀνδρῶν  ὀνείδη  μηδὲ  ζηλώσῃς  τὰς  ὁδοὺς  αὐτῶν˙ 

 
 

[022_003_032]  ἀκάθαρτος  γὰρ  ἔναντι  κυρίου  πᾶς  παράνομος, ἐν  δὲ  δικαίοις  οὐ  συνεδριάζει.

 
 

[022_003_033]  κατάρα  θεοῦ  ἐν  οἴκοις  ἀσεβῶν, ἐπαύλεις  δὲ  δικαίων  εὐλογοῦνται.

 
 

[022_003_034]  κύριος  ὑπερηφάνοις  ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς  δὲ  δίδωσιν  χάριν.

 
 

[022_003_035]  δόξαν  σοφοὶ  κληρονομήσουσιν, οἱ  δὲ  ἀσεβεῖς  ὕψωσαν  ἀτιμίαν.

 

  Caput 4.
 

[022_004_001]  Ἀκούσατε, παῖδες, παιδείαν  πατρὸς  καὶ  προσέχετε  γνῶναι  ἔννοιαν˙ 

 
 

[022_004_002]  δῶρον  γὰρ  ἀγαθὸν  δωροῦμαι  ὑμῖν, τὸν  ἐμὸν  νόμον  μὴ  ἐγκαταλίπητε.

 
 

[022_004_003]  υἱὸς  γὰρ  ἐγενόμην  κἀγὼ  πατρὶ  ὑπήκοος  καὶ  ἀγαπώμενος  ἐν  προσώπῳ  μητρός,

 
 

[022_004_004]  οἳ  ἔλεγον  καὶ  ἐδίδασκόν  με  Ἁρειδέτω  ὁ  ἡμέτερος  λόγος  εἰς  σὴν  καρδίαν˙ 

 
 

[022_004_005]  φύλασσε  ἐντολάς, μὴ  ἐπιλάθῃ  μηδὲ  παρίδῃς  ῥῆσιν  ἐμοῦ  στόματος 

 
 

[022_004_006]  μηδὲ  ἐγκαταλίπῃς  αὐτήν, καὶ  ἀνθέξεταί  σου˙  ἐράσθητι  αὐτῆς, καὶ  τηρήσει  σε˙ 

 
 

[022_004_008]  περιχαράκωσον  αὐτήν, καὶ  ὑψώσει  σε˙  τίμησον  αὐτήν, ἵνα  σε  περιλάβῃ,

 
 

[022_004_009]  ἵνα  δῷ  τῇ  σῇ  κεφαλῇ  στέφανον  χαρίτων, στεφάνῳ  δὲ  τρυφῆς  ὑπερασπίσῃ  σου.

 
 

[022_004_010]  ή  Ακουε, υἱέ, καὶ  δέξαι  ἐμοὺς  λόγους, καὶ  πληθυνθήσεται  ἔτη  ζωῆς  σου, ἵνα  σοι  γένωνται  πολλαὶ  ὁδοὶ  βίου˙ 

 
 

[022_004_011]  ὁδοὺς  γὰρ  σοφίας  διδάσκω  σε, ἐμβιβάζω  δέ  σε  τροχιαῖς  ὀρθαῖς.

 
 

[022_004_012]  ἐὰν  γὰρ  πορεύῃ, οὐ  συγκλεισθήσεταί  σου  τὰ  διαβήματα˙  ἐὰν  δὲ  τρέχῃς, οὐ  κοπιάσεις.

 
 

[022_004_013]  ἐπιλαβοῦ  ἐμῆς  παιδείας, μὴ  ἀφῇς, ἀλλὰ  φύλαξον  αὐτὴν  σεαυτῷ  εἰς  ζωήν  σου.

 
 

[022_004_014]  ὁδοὺς  ἀσεβῶν  μὴ  ἐπέλθῃς  μηδὲ  ζηλώσῃς  ὁδοὺς  παρανόμων˙ 

 
 

[022_004_015]  ἐν  ᾧ  ἂν  τόπῳ  στρατοπεδεύσωσιν, μὴ  ἐπέλθῃς  ἐκεῖ, ἔκκλινον  δὲ  ἀπ' αὐτῶν  καὶ  παράλλαξον.

 
 

[022_004_016]  οὐ  γὰρ  μὴ  ὑπνώσωσιν, ἐὰν  μὴ  κακοποιήσωσιν˙  ἀφῄρηται  ὁ  ὕπνος  αὐτῶν, καὶ  οὐ  κοιμῶνται˙ 

 
 

[022_004_017]  οἵδε  γὰρ  σιτοῦνται  σῖτα  ἀσεβείας, οἴνῳ  δὲ  παρανόμῳ  μεθύσκονται.

 
 

[022_004_018]  αἱ  δὲ  ὁδοὶ  τῶν  δικαίων  ὁμοίως  φωτὶ  λάμπουσιν, προπορεύονται  καὶ  φωτίζουσιν, ἕως  κατορθώσῃ  ἡ  ἡμέρα˙ 

 
 

[022_004_019]  αἱ  δὲ  ὁδοὶ  τῶν  ἀσεβῶν  σκοτειναί, οὐκ  οἴδασιν  πῶς  προσκόπτουσιν.

 
 

[022_004_020]  Υἱέ, ἐμῇ  ῥήσει  πρόσεχε, τοῖς  δὲ  ἐμοῖς  λόγοις  παράβαλε  σὸν  οὖς,

 
 

[022_004_021]  ὅπως  μὴ  ἐκλίπωσίν  σε  αἱ  πηγαί  σου, φύλασσε  αὐτὰς  ἐν  σῇ  καρδίᾳ˙ 

 
 

[022_004_022]  ζωὴ  γάρ  ἐστιν  τοῖς  εὑρίσκουσιν  αὐτὰς  καὶ  πάσῃ  σαρκὶ  ἴασις.

 
 

[022_004_023]  πάσῃ  φυλακῇ  τήρει  σὴν  καρδίαν˙  ἐκ  γὰρ  τούτων  ἔξοδοι  ζωῆς.

 
 

[022_004_024]  περίελε  σεαυτοῦ  σκολιὸν  στόμα  καὶ  ἄδικα  χείλη  μακρὰν  ἀπὸ  σοῦ  ἄπωσαι.

 
 

[022_004_025]  οἱ  ὀφθαλμοί  σου  ὀρθὰ  βλεπέτωσαν, τὰ  δὲ  βλέφαρά  σου  νευέτω  δίκαια.

 
 

[022_004_026]  ὀρθὰς  τροχιὰς  ποίει  σοῖς  ποσὶν  καὶ  τὰς  ὁδούς  σου  κατεύθυνε.

 
 

[022_004_027]  μὴ  ἐκκλίνῃς  εἰς  τὰ  δεξιὰ  μηδὲ  εἰς  τὰ  ἀριστερά, ἀπόστρεψον  δὲ  σὸν  πόδα  ἀπὸ  ὁδοῦ  κακῆσ˙ 

 
 

[022_004_027α]  γὰρ  τὰς  ἐκ  δεξιῶν  οἶδεν  ὁ  θεός, διεστραμμέναι  δέ  εἰσιν  αἱ  ἐξ  ἀριστερῶν˙ 

 
 

[022_004_027β]  δὲ  ὀρθὰς  ποιήσει  τὰς  τροχιάς  σου, τὰς  δὲ  πορείας  σου  ἐν  εἰρήνῃ  προάξει.

 

  Caput 5.
 

[022_005_001]  Υἱέ, ἐμῇ  σοφίᾳ  πρόσεχε, ἐμοῖς  δὲ  λόγοις  παράβαλλε  σὸν  οὖς,

 
 

[022_005_002]  ἵνα  φυλάξῃς  ἔννοιαν  ἀγαθήν˙  αἴσθησιν  δὲ  ἐμῶν  χειλέων  ἐντέλλομαί  σοι.

 
 

[022_005_003]  μὴ  πρόσεχε  φαύλῃ  γυναικί˙  μέλι  γὰρ  ἀποστάζει  ἀπὸ  χειλέων  γυναικὸς  πόρνης, ἣ  πρὸς  καιρὸν  λιπαίνει  σὸν  φάρυγγα,

 
 

[022_005_004]  ὕστερον  μέντοι  πικρότερον  χολῆς  εὑρήσεις  καὶ  ἠκονημένον  μᾶλλον  μαχαίρας  διστόμου.

 
 

[022_005_005]  τῆς  γὰρ  ἀφροσύνης  οἱ  πόδες  κατάγουσιν  τοὺς  χρωμένους  αὐτῇ  μετὰ  θανάτου  εἰς  τὸν  ᾅδην, τὰ  δὲ  ἴχνη  αὐτῆς  οὐκ  ἐρείδεται˙ 

 
 

[022_005_006]  ὁδοὺς  γὰρ  ζωῆς  οὐκ  ἐπέρχεται, σφαλεραὶ  δὲ  αἱ  τροχιαὶ  αὐτῆς  καὶ  οὐκ  εὔγνωστοι.

 
 

[022_005_007]  νῦν  οὖν, υἱέ, ἄκουέ  μου  καὶ  μὴ  ἀκύρους  ποιήσῃς  ἐμοὺς  λόγουσ˙ 

 
 

[022_005_008]  μακρὰν  ποίησον  ἀπ' αὐτῆς  σὴν  ὁδόν, μὴ  ἐγγίσῃς  πρὸς  θύραις  οἴκων  αὐτῆς,

 
 

[022_005_009]  ἵνα  μὴ  πρόῃ  ἄλλοις  ζωήν  σου  καὶ  σὸν  βίον  ἀνελεήμοσιν,

 
 

[022_005_010]  ἵνα  μὴ  πλησθῶσιν  ἀλλότριοι  σῆς  ἰσχύος, οἱ  δὲ  σοὶ  πόνοι  εἰς  οἴκους  ἀλλοτρίων  εἰσέλθωσιν,

 
 

[022_005_011]  καὶ  μεταμεληθήσῃ  ἐπ' ἐσχάτων, ἡνίκα  ἂν  κατατριβῶσιν  σάρκες  σώματός  σου,

 
 

[022_005_012]  καὶ  ἐρεῖς  Πῶς  ἐμίσησα  παιδείαν, καὶ  ἐλέγχους  ἐξέκλινεν  ἡ  καρδία  μου˙ 

 
 

[022_005_013]  οὐκ  ἤκουον  φωνὴν  παιδεύοντός  με  καὶ  διδάσκοντός  με  οὐδὲ  παρέβαλλον  τὸ  οὖς  μου˙ 

 
 

[022_005_014]  παρ' ὀλίγον  ἐγενόμην  ἐν  παντὶ  κακῷ  ἐν  μέσῳ  ἐκκλησίας  καὶ  συναγωγῆς.

 
 

[022_005_015]  πῖνε  ὕδατα  ἀπὸ  σῶν  ἀγγείων  καὶ  ἀπὸ  σῶν  φρεάτων  πηγῆς.

 
 

[022_005_016]  μὴ  ὑπερεκχείσθω  σοι  τὰ  ὕδατα  ἐκ  τῆς  σῆς  πηγῆς, εἰς  δὲ  σὰς  πλατείας  διαπορευέσθω  τὰ  σὰ  ὕδατα˙ 

 
 

[022_005_017]  ἔστω  σοι  μόνῳ  ὑπάρχοντα, καὶ  μηδεὶς  ἀλλότριος  μετασχέτω  σοι˙ 

 
 

[022_005_018]  ἡ  πηγή  σου  τοῦ  ὕδατος  ἔστω  σοι  ἰδία, καὶ  συνευφραίνου  μετὰ  γυναικὸς  τῆς  ἐκ  νεότητός  σου.

 
 

[022_005_019]  ἔλαφος  φιλίας  καὶ  πῶλος  σῶν  χαρίτων  ὁμιλείτω  σοι, ἡ  δὲ  ἰδία  ἡγείσθω  σου  καὶ  συνέστω  σοι  ἐν  παντὶ  καιρῷ  ἐν  γὰρ  τῇ  ταύτης  φιλίᾳ  συμπεριφερόμενος  πολλοστὸς  ἔσῃ.

 
 

[022_005_020]  μὴ  πολὺς  ἴσθι  πρὸς  ἀλλοτρίαν  μηδὲ  συνέχου  ἀγκάλαις  τῆς  μὴ  ἰδίασ˙ 

 
 

[022_005_021]  ἐνώπιον  γάρ  εἰσιν  τῶν  τοῦ  θεοῦ  ὀφθαλμῶν  ὁδοὶ  ἀνδρός, εἰς  δὲ  πάσας  τὰς  τροχιὰς  αὐτοῦ  σκοπεύει.

 
 

[022_005_022]  παρανομίαι  ἄνδρα  ἀγρεύουσιν, σειραῖς  δὲ  τῶν  ἑαυτοῦ  ἁμαρτιῶν  ἕκαστος  σφίγγεται˙ 

 
 

[022_005_023]  οὗτος  τελευτᾷ  μετὰ  ἀπαιδεύτων, ἐκ  δὲ  πλήθους  τῆς  ἑαυτοῦ  βιότητος  ἐξερρίφη  καὶ  ἀπώλετο  δι' ἀφροσύνην.

 

  Caput 6.
 

[022_006_001]  Υἱέ, ἐὰν  ἐγγυήσῃ  σὸν  φίλον, παραδώσεις  σὴν  χεῖρα  ἐχθρῷ˙ 

 
 

[022_006_002]  παγὶς  γὰρ  ἰσχυρὰ  ἀνδρὶ  τὰ  ἴδια  χείλη, καὶ  ἁλίσκεται  χείλεσιν  ἰδίου  στόματος.

 
 

[022_006_003]  ποίει, υἱέ, ἃ  ἐγώ  σοι  ἐντέλλομαι, καὶ  σῴζου, ἥκεις  γὰρ  εἰς  χεῖρας  κακῶν  διὰ  σὸν  φίλον, ἴθι  μὴ  ἐκλυόμενος, παρόξυνε  δὲ  καὶ  τὸν  φίλον  σου, ὃν  ἐνεγυήσω˙ 

 
 

[022_006_004]  μὴ  δῷς  ὕπνον  σοῖς  ὄμμασιν  μηδὲ  ἐπινυστάξῃς  σοῖς  βλεφάροις,

 
 

[022_006_005]  ἵνα  σῴζῃ  ὥσπερ  δορκὰς  ἐκ  βρόχων  καὶ  ὥσπερ  ὄρνεον  ἐκ  παγίδος.

 
 

[022_006_006]  ή  Ιθι  πρὸς  τὸν  μύρμηκα, ὦ  ὀκνηρέ, καὶ  ζήλωσον  ἰδὼν  τὰς  ὁδοὺς  αὐτοῦ  καὶ  γενοῦ  ἐκείνου  σοφώτεροσ˙ 

 
 

[022_006_007]  ἐκείνῳ  γὰρ  γεωργίου  μὴ  ὑπάρχοντος  μηδὲ  τὸν  ἀναγκάζοντα  ἔχων  μηδὲ  ὑπὸ  δεσπότην  ὢν 

 
 

[022_006_008]  ἑτοιμάζεται  θέρους  τὴν  τροφὴν  πολλήν  τε  ἐν  τῷ  ἀμήτῳ  ποιεῖται  τὴν  παράθεσιν.

 
 

[022_006_008α]  πορεύθητι  πρὸς  τὴν  μέλισσαν  καὶ  μάθε  ὡς  ἐργάτις  ἐστὶν  τήν  τε  ἐργασίαν  ὡς  σεμνὴν  ποιεῖται,

 
 

[022_006_008β]  τοὺς  πόνους  βασιλεῖς  καὶ  ἰδιῶται  πρὸς  ὑγίειαν  προσφέρονται, ποθεινὴ  δέ  ἐστιν  πᾶσιν  καὶ  ἐπίδοξοσ˙ 

 
 

[022_006_008ξ]  οὖσα  τῇ  ῥώμῃ  ἀσθενής, τὴν  σοφίαν  τιμήσασα  προήχθη.

 
 

[022_006_009]  ἕως  τίνος, ὀκνηρέ, κατάκεισαι;  πότε  δὲ  ἐξ  ὕπνου  ἐγερθήσῃ; 

 
 

[022_006_010]  ὀλίγον  μὲν  ὑπνοῖς, ὀλίγον  δὲ  κάθησαι, μικρὸν  δὲ  νυστάζεις, ὀλίγον  δὲ  ἐναγκαλίζῃ  χερσὶν  στήθη˙ 

 
 

[022_006_011]  εἶτ' ἐμπαραγίνεταί  σοι  ὥσπερ  κακὸς  ὁδοιπόρος  ἡ  πενία  καὶ  ἡ  ἔνδεια  ὥσπερ  ἀγαθὸς  δρομεύς.

 
 

[022_006_011α]  δὲ  ἄοκνος  ᾖς, ἥξει  ὥσπερ  πηγὴ  ὁ  ἀμητός  σου, ἡ  δὲ  ἔνδεια  ὥσπερ  κακὸς  δρομεὺς  ἀπαυτομολήσει.

 
 

[022_006_012]  Ἀνὴρ  ἄφρων  καὶ  παράνομος  πορεύεται  ὁδοὺς  οὐκ  ἀγαθάσ˙ 

 
 

[022_006_013]  ὁ  δ' αὐτὸς  ἐννεύει  ὀφθαλμῷ, σημαίνει  δὲ  ποδί, διδάσκει  δὲ  ἐννεύμασιν  δακτύλων,

 
 

[022_006_014]  διεστραμμένῃ  δὲ  καρδίᾳ  τεκταίνεται  κακὰ  ἐν  παντὶ  καιρῷ˙  ὁ  τοιοῦτος  ταραχὰς  συνίστησιν  πόλει.

 
 

[022_006_015]  διὰ  τοῦτο  ἐξαπίνης  ἔρχεται  ἡ  ἀπώλεια  αὐτοῦ, διακοπὴ  καὶ  συντριβὴ  ἀνίατος.

 
 

[022_006_016]  ὅτι  χαίρει  πᾶσιν, οἷς  μισεῖ  ὁ  κύριος, συντρίβεται  δὲ  δι' ἀκαθαρσίαν  ψυχῆσ˙ 

 
 

[022_006_017]  ὀφθαλμὸς  ὑβριστοῦ, γλῶσσα  ἄδικος, χεῖρες  ἐκχέουσαι  αἷμα  δικαίου 

 
 

[022_006_018]  καὶ  καρδία  τεκταινομένη  λογισμοὺς  κακοὺς  καὶ  πόδες  ἐπισπεύδοντες  κακοποιεῖν˙ 

 
 

[022_006_019]  ἐκκαίει  ψεύδη  μάρτυς  ἄδικος  καὶ  ἐπιπέμπει  κρίσεις  ἀνὰ  μέσον  ἀδελφῶν.

 
 

[022_006_020]  Υἱέ, φύλασσε  νόμους  πατρός  σου  καὶ  μὴ  ἀπώσῃ  θεσμοὺς  μητρός  σου˙ 

 
 

[022_006_021]  ἄφαψαι  δὲ  αὐτοὺς  ἐπὶ  σῇ  ψυχῇ  διὰ  παντὸς  καὶ  ἐγκλοίωσαι  ἐπὶ  σῷ  τραχήλῳ.

 
 

[022_006_022]  ἡνίκα  ἂν  περιπατῇς, ἐπάγου  αὐτήν, καὶ  μετὰ  σοῦ  ἔστω˙  ὡς  δ' ἂν  καθεύδῃς, φυλασσέτω  σε, ἵνα  ἐγειρομένῳ  συλλαλῇ  σοι˙ 

 
 

[022_006_023]  ὅτι  λύχνος  ἐντολὴ  νόμου  καὶ  φῶς, καὶ  ὁδὸς  ζωῆς  ἔλεγχος  καὶ  παιδεία 

 
 

[022_006_024]  τοῦ  διαφυλάσσειν  σε  ἀπὸ  γυναικὸς  ὑπάνδρου  καὶ  ἀπὸ  διαβολῆς  γλώσσης  ἀλλοτρίας.

 
 

[022_006_025]  μή  σε  νικήσῃ  κάλλους  ἐπιθυμία, μηδὲ  ἀγρευθῇς  σοῖς  ὀφθαλμοῖς  μηδὲ  συναρπασθῇς  ἀπὸ  τῶν  αὐτῆς  βλεφάρων˙ 

 
 

[022_006_026]  τιμὴ  γὰρ  πόρνης  ὅση  καὶ  ἑνὸς  ἄρτου, γυνὴ  δὲ  ἀνδρῶν  τιμίας  ψυχὰς  ἀγρεύει.

 
 

[022_006_027]  ἀποδήσει  τις  πῦρ  ἐν  κόλπῳ, τὰ  δὲ  ἱμάτια  οὐ  κατακαύσει; 

 
 

[022_006_028]  ἢ  περιπατήσει  τις  ἐπ' ἀνθράκων  πυρός, τοὺς  δὲ  πόδας  οὐ  κατακαύσει; 

 
 

[022_006_029]  οὕτως  ὁ  εἰσελθὼν  πρὸς  γυναῖκα  ὕπανδρον, οὐκ  ἀθῳωθήσεται  οὐδὲ  πᾶς  ὁ  ἁπτόμενος  αὐτῆς.

 
 

[022_006_030]  οὐ  θαυμαστὸν  ἐὰν  ἁλῷ  τις  κλέπτων, κλέπτει  γὰρ  ἵνα  ἐμπλήσῃ  τὴν  ψυχὴν  πεινῶν˙ 

 
 

[022_006_031]  ἐὰν  δὲ  ἁλῷ, ἀποτείσει  ἑπταπλάσια  καὶ  πάντα  τὰ  ὑπάρχοντα  αὐτοῦ  δοὺς  ῥύσεται  ἑαυτόν.

 
 

[022_006_032]  ὁ  δὲ  μοιχὸς  δι' ἔνδειαν  φρενῶν  ἀπώλειαν  τῇ  ψυχῇ  αὐτοῦ  περιποιεῖται,

 
 

[022_006_033]  ὀδύνας  τε  καὶ  ἀτιμίας  ὑποφέρει, τὸ  δὲ  ὄνειδος  αὐτοῦ  οὐκ  ἐξαλειφθήσεται  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[022_006_034]  μεστὸς  γὰρ  ζήλου  θυμὸς  ἀνδρὸς  αὐτῆσ˙  οὐ  φείσεται  ἐν  ἡμέρᾳ  κρίσεως,

 
 

[022_006_035]  οὐκ  ἀνταλλάξεται  οὐδενὸς  λύτρου  τὴν  ἔχθραν  οὐδὲ  μὴ  διαλυθῇ  πολλῶν  δώρων.

 

  Caput 7.
 

[022_007_001]  Υἱέ, φύλασσε  ἐμοὺς  λόγους, τὰς  δὲ  ἐμὰς  ἐντολὰς  κρύψον  παρὰ  σεαυτῷ˙ 

 
 

[022_007_001α]  τίμα  τὸν  κύριον, καὶ  ἰσχύσεις, πλὴν  δὲ  αὐτοῦ  μὴ  φοβοῦ  ἄλλον.

 
 

[022_007_002]  φύλαξον  ἐμὰς  ἐντολάς, καὶ  βιώσεις, τοὺς  δὲ  ἐμοὺς  λόγους  ὥσπερ  κόρας  ὀμμάτων˙ 

 
 

[022_007_003]  περίθου  δὲ  αὐτοὺς  σοῖς  δακτύλοις, ἐπίγραψον  δὲ  ἐπὶ  τὸ  πλάτος  τῆς  καρδίας  σου.

 
 

[022_007_004]  εἶπον  τὴν  σοφίαν  σὴν  ἀδελφὴν  εἶναι, τὴν  δὲ  φρόνησιν  γνώριμον  περιποίησαι  σεαυτῷ,

 
 

[022_007_005]  ἵνα  σε  τηρήσῃ  ἀπὸ  γυναικὸς  ἀλλοτρίας  καὶ  πονηρᾶς, ἐάν  σε  λόγοις  τοῖς  πρὸς  χάριν  ἐμβάληται.

 
 

[022_007_006]  ἀπὸ  γὰρ  θυρίδος  ἐκ  τοῦ  οἴκου  αὐτῆς  εἰς  τὰς  πλατείας  παρακύπτουσα,

 
 

[022_007_007]  ὃν  ἂν  ἴδῃ  τῶν  ἀφρόνων  τέκνων  νεανίαν  ἐνδεῆ  φρενῶν 

 
 

[022_007_008]  παραπορευόμενον  παρὰ  γωνίαν  ἐν  διόδοις  οἴκων  αὐτῆς 

 
 

[022_007_009]  καὶ  λαλοῦντα  ἐν  σκότει  ἑσπερινῷ, ἡνίκα  ἂν  ἡσυχία  νυκτερινὴ  ᾖ  καὶ  γνοφώδης,

 
 

[022_007_010]  ἡ  δὲ  γυνὴ  συναντᾷ  αὐτῷ, εἶδος  ἔχουσα  πορνικόν, ἣ  ποιεῖ  νέων  ἐξίπτασθαι  καρδίας.

 
 

[022_007_011]  ἀνεπτερωμένη  δέ  ἐστιν  καὶ  ἄσωτος, ἐν  οἴκῳ  δὲ  οὐχ  ἡσυχάζουσιν  οἱ  πόδες  αὐτῆσ˙ 

 
 

[022_007_012]  χρόνον  γάρ  τινα  ἔξω  ῥέμβεται, χρόνον  δὲ  ἐν  πλατείαις  παρὰ  πᾶσαν  γωνίαν  ἐνεδρεύει.

 
 

[022_007_013]  εἶτα  ἐπιλαβομένη  ἐφίλησεν  αὐτόν, ἀναιδεῖ  δὲ  προσώπῳ  προσεῖπεν  αὐτῷ 

 
 

[022_007_014]  Θυσία  εἰρηνική  μοί  ἐστιν, σήμερον  ἀποδίδωμι  τὰς  εὐχάς  μου˙ 

 
 

[022_007_015]  ἕνεκα  τούτου  ἐξῆλθον  εἰς  συνάντησίν  σοι, ποθοῦσα  τὸ  σὸν  πρόσωπον  εὕρηκά  σε˙ 

 
 

[022_007_016]  κειρίαις  τέτακα  τὴν  κλίνην  μου, ἀμφιτάποις  δὲ  ἔστρωκα  τοῖς  ἀπ' Αἰγύπτου˙ 

 
 

[022_007_017]  διέρραγκα  τὴν  κοίτην  μου  κρόκῳ, τὸν  δὲ  οἶκόν  μου  κινναμώμῳ˙ 

 
 

[022_007_018]  ἐλθὲ  καὶ  ἀπολαύσωμεν  φιλίας  ἕως  ὄρθρου, δεῦρο  καὶ  ἐγκυλισθῶμεν  ἔρωτι˙ 

 
 

[022_007_019]  οὐ  γὰρ  πάρεστιν  ὁ  ἀνήρ  μου  ἐν  οἴκῳ, πεπόρευται  δὲ  ὁδὸν  μακρὰν 

 
 

[022_007_020]  ἔνδεσμον  ἀργυρίου  λαβὼν  ἐν  χειρὶ  αὐτοῦ, δι' ἡμερῶν  πολλῶν  ἐπανήξει  εἰς  τὸν  οἶκον  αὐτοῦ.

 
 

[022_007_021]  ἀπεπλάνησεν  δὲ  αὐτὸν  πολλῇ  ὁμιλίᾳ  βρόχοις  τε  τοῖς  ἀπὸ  χειλέων  ἐξώκειλεν  αὐτόν.

 
 

[022_007_022]  ὁ  δὲ  ἐπηκολούθησεν  αὐτῇ  κεπφωθείς, ὥσπερ  δὲ  βοῦς  ἐπὶ  σφαγὴν  ἄγεται  καὶ  ὥσπερ  κύων  ἐπὶ  δεσμοὺς 

 
 

[022_007_023]  ἢ  ὡς  ἔλαφος  τοξεύματι  πεπληγὼς  εἰς  τὸ  ἧπαρ, σπεύδει  δὲ  ὥσπερ  ὄρνεον  εἰς  παγίδα  οὐκ  εἰδὼς  ὅτι  περὶ  ψυχῆς  τρέχει.

 
 

[022_007_024]  νῦν  οὖν, υἱέ, ἄκουέ  μου  καὶ  πρόσεχε  ῥήμασιν  στόματός  μου˙ 

 
 

[022_007_025]  μὴ  ἐκκλινάτω  εἰς  τὰς  ὁδοὺς  αὐτῆς  ἡ  καρδία  σου˙ 

 
 

[022_007_026]  πολλοὺς  γὰρ  τρώσασα  καταβέβληκεν, καὶ  ἀναρίθμητοί  εἰσιν  οὓς  πεφόνευκεν˙ 

 
 

[022_007_027]  ὁδοὶ  ᾅδου  ὁ  οἶκος  αὐτῆς  κατάγουσαι  εἰς  τὰ  ταμίεια  τοῦ  θανάτου.

 

  Caput 8.
 

[022_008_001]  Σὺ  τὴν  σοφίαν  κηρύξεις, ἵνα  φρόνησίς  σοι  ὑπακούσῃ˙ 

 
 

[022_008_002]  ἐπὶ  γὰρ  τῶν  ὑψηλῶν  ἄκρων  ἐστίν, ἀνὰ  μέσον  δὲ  τῶν  τρίβων  ἕστηκεν˙ 

 
 

[022_008_003]  παρὰ  γὰρ  πύλαις  δυναστῶν  παρεδρεύει, ἐν  δὲ  εἰσόδοις  ὑμνεῖται 

 
 

[022_008_004]  `Υμᾶς, ὦ  ἄνθρωποι, παρακαλῶ  καὶ  προεμαι  ἐμὴν  φωνὴν  υἱοῖς  ἀνθρώπων˙ 

 
 

[022_008_005]  νοήσατε, ἄκακοι, πανουργίαν, οἱ  δὲ  ἀπαίδευτοι, ἔνθεσθε  καρδίαν.

 
 

[022_008_006]  εἰσακούσατέ  μου, σεμνὰ  γὰρ  ἐρῶ  καὶ  ἀνοίσω  ἀπὸ  χειλέων  ὀρθά˙ 

 
 

[022_008_007]  ὅτι  ἀλήθειαν  μελετήσει  ὁ  φάρυγξ  μου, ἐβδελυγμένα  δὲ  ἐναντίον  ἐμοῦ  χείλη  ψευδῆ.

 
 

[022_008_008]  μετὰ  δικαιοσύνης  πάντα  τὰ  ῥήματα  τοῦ  στόματός  μου, οὐδὲν  ἐν  αὐτοῖς  σκολιὸν  οὐδὲ  στραγγαλῶδεσ˙ 

 
 

[022_008_009]  πάντα  ἐνώπια  τοῖς  συνιοῦσιν  καὶ  ὀρθὰ  τοῖς  εὑρίσκουσι  γνῶσιν.

 
 

[022_008_010]  λάβετε  παιδείαν  καὶ  μὴ  ἀργύριον  καὶ  γνῶσιν  ὑπὲρ  χρυσίον  δεδοκιμασμένον, ἀνθαιρεῖσθε  δὲ  αἴσθησιν  χρυσίου  καθαροῦ˙ 

 
 

[022_008_011]  κρείσσων  γὰρ  σοφία  λίθων  πολυτελῶν, πᾶν  δὲ  τίμιον  οὐκ  ἄξιον  αὐτῆς  ἐστιν.

 
 

[022_008_012]  ἐγὼ  ἡ  σοφία  κατεσκήνωσα  βουλήν, καὶ  γνῶσιν  καὶ  ἔννοιαν  ἐγὼ  ἐπεκαλεσάμην.

 
 

[022_008_013]  φόβος  κυρίου  μισεῖ  ἀδικίαν, ὕβριν  τε  καὶ  ὑπερηφανίαν  καὶ  ὁδοὺς  πονηρῶν˙  μεμίσηκα  δὲ  ἐγὼ  διεστραμμένας  ὁδοὺς  κακῶν.

 
 

[022_008_014]  ἐμὴ  βουλὴ  καὶ  ἀσφάλεια, ἐμὴ  φρόνησις, ἐμὴ  δὲ  ἰσχύσ˙ 

 
 

[022_008_015]  δι' ἐμοῦ  βασιλεῖς  βασιλεύουσιν, καὶ  οἱ  δυνάσται  γράφουσιν  δικαιοσύνην˙ 

 
 

[022_008_016]  δι' ἐμοῦ  μεγιστᾶνες  μεγαλύνονται, καὶ  τύραννοι  δι' ἐμοῦ  κρατοῦσι  γῆς.

 
 

[022_008_017]  ἐγὼ  τοὺς  ἐμὲ  φιλοῦντας  ἀγαπῶ, οἱ  δὲ  ἐμὲ  ζητοῦντες  εὑρήσουσιν.

 
 

[022_008_018]  πλοῦτος  καὶ  δόξα  ἐμοὶ  ὑπάρχει  καὶ  κτῆσις  πολλῶν  καὶ  δικαιοσύνη˙ 

 
 

[022_008_019]  βέλτιον  ἐμὲ  καρπίζεσθαι  ὑπὲρ  χρυσίον  καὶ  λίθον  τίμιον, τὰ  δὲ  ἐμὰ  γενήματα  κρείσσω  ἀργυρίου  ἐκλεκτοῦ.

 
 

[022_008_020]  ἐν  ὁδοῖς  δικαιοσύνης  περιπατῶ  καὶ  ἀνὰ  μέσον  τρίβων  δικαιώματος  ἀναστρέφομαι,

 
 

[022_008_021]  ἵνα  μερίσω  τοῖς  ἐμὲ  ἀγαπῶσιν  ὕπαρξιν  καὶ  τοὺς  θησαυροὺς  αὐτῶν  ἐμπλήσω  ἀγαθῶν.

 
 

[022_008_021α]  ἀναγγείλω  ὑμῖν  τὰ  καθ' ἡμέραν  γινόμενα, μνημονεύσω  τὰ  ἐξ  αἰῶνος  ἀριθμῆσαι.

 
 

[022_008_022]  κύριος  ἔκτισέν  με  ἀρχὴν  ὁδῶν  αὐτοῦ  εἰς  ἔργα  αὐτοῦ,

 
 

[022_008_023]  πρὸ  τοῦ  αἰῶνος  ἐθεμελίωσέν  με  ἐν  ἀρχῇ,

 
 

[022_008_024]  πρὸ  τοῦ  τὴν  γῆν  ποιῆσαι  καὶ  πρὸ  τοῦ  τὰς  ἀβύσσους  ποιῆσαι, πρὸ  τοῦ  προελθεῖν  τὰς  πηγὰς  τῶν  ὑδάτων,

 
 

[022_008_025]  πρὸ  τοῦ  ὄρη  ἑδρασθῆναι, πρὸ  δὲ  πάντων  βουνῶν  γεννᾷ  με.

 
 

[022_008_026]  κύριος  ἐποίησεν  χώρας  καὶ  ἀοικήτους  καὶ  ἄκρα  οἰκούμενα  τῆς  ὑπ' οὐρανόν.

 
 

[022_008_027]  ἡνίκα  ἡτοίμαζεν  τὸν  οὐρανόν, συμπαρήμην  αὐτῷ, καὶ  ὅτε  ἀφώριζεν  τὸν  ἑαυτοῦ  θρόνον  ἐπ' ἀνέμων.

 
 

[022_008_028]  ἡνίκα  ἰσχυρὰ  ἐποίει  τὰ  ἄνω  νέφη, καὶ  ὡς  ἀσφαλεῖς  ἐτίθει  πηγὰς  τῆς  ὑπ' οὐρανὸν 

 
 

[022_008_029]  καὶ  ἰσχυρὰ  ἐποίει  τὰ  θεμέλια  τῆς  γῆς,

 
 

[022_008_030]  ἤμην  παρ' αὐτῷ  ἁρμόζουσα, ἐγὼ  ἤμην  ᾗ  προσέχαιρεν. καθ' ἡμέραν  δὲ  εὐφραινόμην  ἐν  προσώπῳ  αὐτοῦ  ἐν  παντὶ  καιρῷ,

 
 

[022_008_031]  ὅτε  ἐυφραίνετο  τὴν  οἰκουμένην  συντελέσας  καὶ  ἐνευφραίνετο  ἐν  υἱοῖς  ἀνθρώπων.

 
 

[022_008_032]  νῦν  οὖν, υἱέ, ἄκουέ  μου.

 
 

[022_008_034]  μακάριος  ἀνήρ, ὃς  εἰσακούσεταί  μου, καὶ  ἄνθρωπος, ὃς  τὰς  ἐμὰς  ὁδοὺς  φυλάξει  ἀγρυπνῶν  ἐπ' ἐμαῖς  θύραις  καθ' ἡμέραν  τηρῶν  σταθμοὺς  ἐμῶν  εἰσόδων˙ 

 
 

[022_008_035]  αἱ  γὰρ  ἔξοδοί  μου  ἔξοδοι  ζωῆς, καὶ  ἑτοιμάζεται  θέλησις  παρὰ  κυρίου.

 
 

[022_008_036]  οἱ  δὲ  εἰς  ἐμὲ  ἁμαρτάνοντες  ἀσεβοῦσιν  τὰς  ἑαυτῶν  ψυχάς, καὶ  οἱ  μισοῦντές  με  ἀγαπῶσιν  θάνατον.

 

  Caput 9.
 

[022_009_001]  `Η  σοφία  ᾠκοδόμησεν  ἑαυτῇ  οἶκον  καὶ  ὑπήρεισεν  στύλους  ἑπτά˙ 

 
 

[022_009_002]  ἔσφαξεν  τὰ  ἑαυτῆς  θύματα, ἐκέρασεν  εἰς  κρατῆρα  τὸν  ἑαυτῆς  οἶνον  καὶ  ἡτοιμάσατο  τὴν  ἑαυτῆς  τράπεζαν˙ 

 
 

[022_009_003]  ἀπέστειλεν  τοὺς  ἑαυτῆς  δούλους  συγκαλούσα  μετὰ  ὑψηλοῦ  κηρύγματος  ἐπὶ  κρατῆρα  λέγουσα 

 
 

[022_009_004]  ῞  Ος  ἐστιν  ἄφρων, ἐκκλινάτω  πρός  με˙  καὶ  τοῖς  ἐνδεέσι  φρενῶν  εἶπεν 

 
 

[022_009_005]  ή  Ελθατε  φάγετε  τῶν  ἐμῶν  ἄρτων  καὶ  πίετε  οἶνον, ὃν  ἐκέρασα  ὑμῖν˙ 

 
 

[022_009_006]  ἀπολείπετε  ἀφροσύνην, καὶ  ζήσεσθε, καὶ  ζητήσατε  φρόνησιν, ἵνα  βιώσητε, καὶ  κατορθώσατε  ἐν  γνώσει  σύνεσιν.

 
 

[022_009_007]  Ὁ  παιδεύων  κακοὺς  λήμψεται  ἑαυτῷ  ἀτιμίαν, ἐλέγχων  δὲ  τὸν  ἀσεβῆ  μωμήσεται  ἑαυτόν.

 
 

[022_009_008]  μὴ  ἔλεγχε  κακούς, ἵνα  μὴ  μισῶσίν  σε˙  ἔλεγχε  σοφόν, καὶ  ἀγαπήσει  σε.

 
 

[022_009_009]  δίδου  σοφῷ  ἀφορμήν, καὶ  σοφώτερος  ἔσται˙  γνώριζε  δικαίῳ, καὶ  προσθήσει  τοῦ  δέχεσθαι.

 
 

[022_009_010]  ἀρχὴ  σοφίας  φόβος  κυρίου, καὶ  βουλὴ  ἁγίων  σύνεσισ˙ 

 
 

[022_009_010α]  γὰρ  γνῶναι  νόμον  διανοίας  ἐστὶν  ἀγαθῆσ˙ 

 
 

[022_009_011]  τούτῳ  γὰρ  τῷ  τρόπῳ  πολὺν  ζήσεις  χρόνον, καὶ  προστεθήσεταί  σοι  ἔτη  ζωῆς  σου.

 
 

[022_009_012]  υἱέ, ἐὰν  σοφὸς  γένῃ  σεαυτῷ, σοφὸς  ἔσῃ  καὶ  τοῖς  πλησίον˙  ἐὰν  δὲ  κακὸς  ἀποβῇς, μόνος  ἀναντλήσεις  κακά.

 
 

[022_009_012α]  ἐρείδεται  ἐπὶ  ψεύδεσιν, οὗτος  ποιμανεῖ  ἀνέμους, ὁ  δ' αὐτὸς  διώξεται  ὄρνεα  πετόμενα˙ 

 
 

[022_009_012β]  γὰρ  ὁδοὺς  τοῦ  ἑαυτοῦ  ἀμπελῶνος, τοὺς  δὲ  ἄξονας  τοῦ  ἰδίου  γεωργίου  πεπλάνηται˙ 

 
 

[022_009_012ξ]  δὲ  δι' ἀνύδρου  ἐρήμου  καὶ  γῆν  διατεταγμένην  ἐν  διψώδεσιν, συνάγει  δὲ  χερσὶν  ἀκαρπίαν.

 
 

[022_009_013]  Γυνὴ  ἄφρων  καὶ  θρασεῖα  ἐνδεὴς  ψωμοῦ  γίνεται, ἣ  οὐκ  ἐπίσταται  αἰσχύνην˙ 

 
 

[022_009_014]  ἐκάθισεν  ἐπὶ  θύραις  τοῦ  ἑαυτῆς  οἴκου  ἐπὶ  δίφρου  ἐμφανῶς  ἐν  πλατείαις 

 
 

[022_009_015]  προσκαλουμένη  τοὺς  παριόντας  καὶ  κατευθύνοντας  ἐν  ταῖς  ὁδοῖς  αὐτῶν 

 
 

[022_009_016]  ῞  Ος  ἐστιν  ὑμῶν  ἀφρονέστατος, ἐκκλινάτω  πρός  με˙  ἐνδεέσι  δὲ  φρονήσεως  παρακελεύομαι  λέγουσα 

 
 

[022_009_017]  ή  Αρτων  κρυφίων  ἡδέως  ἅψασθε  καὶ  ὕδατος  κλοπῆς  γλυκεροῦ.

 
 

[022_009_018]  ὁ  δὲ  οὐκ  οἶδεν  ὅτι  γηγενεῖς  παρ' αὐτῇ  ὄλλυνται, καὶ  ἐπὶ  πέτευρον  ᾅδου  συναντᾷ.

 
 

[022_009_018α]  ἀποπήδησον, μὴ  ἐγχρονίσῃς  ἐν  τῷ  τόπῳ  μηδὲ  ἐπιστήσῃς  τὸ  σὸν  ὄμμα  πρὸς  αὐτήν˙ 

 
 

[022_009_018β]  γὰρ  διαβήσῃ  ὕδωρ  ἀλλότριον  καὶ  ὑπερβήσῃ  ποταμὸν  ἀλλότριον˙ 

 
 

[022_009_018ξ]  δὲ  ὕδατος  ἀλλοτρίου  ἀπόσχου  καὶ  ἀπὸ  πηγῆς  ἀλλοτρίας  μὴ  πίῃς,

 
 

[022_009_018δ]  πολὺν  ζήσῃς  χρόνον, προστεθῇ  δέ  σοι  ἔτη  ζωῆς.

 

  Caput 10.
 

[022_010_001]  Υἱὸς  σοφὸς  εὐφραίνει  πατέρα, υἱὸς  δὲ  ἄφρων  λύπη  τῇ  μητρί.

 
 

[022_010_002]  οὐκ  ὠφελήσουσιν  θησαυροὶ  ἀνόμους, δικαιοσύνη  δὲ  ῥύσεται  ἐκ  θανάτου.

 
 

[022_010_003]  οὐ  λιμοκτονήσει  κύριος  ψυχὴν  δικαίαν, ζωὴν  δὲ  ἀσεβῶν  ἀνατρέψει.

 
 

[022_010_004]  πενία  ἄνδρα  ταπεινοῖ, χεῖρες  δὲ  ἀνδρείων  πλουτίζουσιν.

 
 

[022_010_004α]  πεπαιδευμένος  σοφὸς  ἔσται, τῷ  δὲ  ἄφρονι  διακόνῳ  χρήσεται.

 
 

[022_010_005]  διεσώθη  ἀπὸ  καύματος  υἱὸς  νοήμων, ἀνεμόφθορος  δὲ  γίνεται  ἐν  ἀμήτῳ  υἱὸς  παράνομος.

 
 

[022_010_006]  εὐλογία  κυρίου  ἐπὶ  κεφαλὴν  δικαίου, στόμα  δὲ  ἀσεβῶν  καλύψει  πένθος  ἄωρον.

 
 

[022_010_007]  μνήμη  δικαίων  μετ' ἐγκωμίων, ὄνομα  δὲ  ἀσεβοῦς  σβέννυται.

 
 

[022_010_008]  σοφὸς  καρδίᾳ  δέξεται  ἐντολάς, ὁ  δὲ  ἄστεγος  χείλεσιν  σκολιάζων  ὑποσκελισθήσεται.

 
 

[022_010_009]  ὃς  πορεύεται  ἁπλῶς, πορεύεται  πεποιθώς, ὁ  δὲ  διαστρέφων  τὰς  ὁδοὺς  αὐτοῦ  γνωσθήσεται.

 
 

[022_010_010]  ὁ  ἐννεύων  ὀφθαλμοῖς  μετὰ  δόλου  συνάγει  ἀνδράσι  λύπας, ὁ  δὲ  ἐλέγχων  μετὰ  παρρησίας  εἰρηνοποιεῖ.

 
 

[022_010_011]  πηγὴ  ζωῆς  ἐν  χειρὶ  δικαίου, στόμα  δὲ  ἀσεβοῦς  καλύψει  ἀπώλεια.

 
 

[022_010_012]  μῖσος  ἐγείρει  νεῖκος, πάντας  δὲ  τοὺς  μὴ  φιλονεικοῦντας  καλύπτει  φιλία.

 
 

[022_010_013]  ὃς  ἐκ  χειλέων  προφέρει  σοφίαν, ῥάβδῳ  τύπτει  ἄνδρα  ἀκάρδιον.

 
 

[022_010_014]  σοφοὶ  κρύψουσιν  αἴσθησιν, στόμα  δὲ  προπετοῦς  ἐγγίζει  συντριβῇ.

 
 

[022_010_015]  κτῆσις  πλουσίων  πόλις  ὀχυρά, συντριβὴ  δὲ  ἀσεβῶν  πενία.

 
 

[022_010_016]  ἔργα  δικαίων  ζωὴν  ποιεῖ, καρποὶ  δὲ  ἀσεβῶν  ἁμαρτίας.

 
 

[022_010_017]  ὁδοὺς  δικαίας  ζωῆς  φυλάσσει  παιδεία, παιδεία  δὲ  ἀνεξέλεγκτος  πλανᾶται.

 
 

[022_010_018]  καλύπτουσιν  ἔχθραν  χείλη  δίκαια, οἱ  δὲ  ἐκφέροντες  λοιδορίας  ἀφρονέστατοί  εἰσιν.

 
 

[022_010_019]  ἐκ  πολυλογίας  οὐκ  ἐκφεύξῃ  ἁμαρτίαν, φειδόμενος  δὲ  χειλέων  νοήμων  ἔσῃ.

 
 

[022_010_020]  ἄργυρος  πεπυρωμένος  γλῶσσα  δικαίου, καρδία  δὲ  ἀσεβοῦς  ἐκλείψει.

 
 

[022_010_021]  χείλη  δικαίων  ἐπίσταται  ὑψηλά, οἱ  δὲ  ἄφρονες  ἐν  ἐνδείᾳ  τελευτῶσιν.

 
 

[022_010_022]  εὐλογία  κυρίου  ἐπὶ  κεφαλὴν  δικαίου˙  αὕτη  πλουτίζει, καὶ  οὐ  μὴ  προστεθῇ  αὐτῇ  λύπη  ἐν  καρδίᾳ.

 
 

[022_010_023]  ἐν  γέλωτι  ἄφρων  πράσσει  κακά, ἡ  δὲ  σοφία  ἀνδρὶ  τίκτει  φρόνησιν.

 
 

[022_010_024]  ἐν  ἀπωλείᾳ  ἀσεβὴς  περιφέρεται, ἐπιθυμία  δὲ  δικαίου  δεκτή.

 
 

[022_010_025]  παραπορευομένης  καταιγίδος  ἀφανίζεται  ἀσεβής, δίκαιος  δὲ  ἐκκλίνας  σῴζεται  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[022_010_026]  ὥσπερ  ὄμφαξ  ὀδοῦσι  βλαβερὸν  καὶ  καπνὸς  ὄμμασιν, οὕτως  παρανομία  τοῖς  χρωμένοις  αὐτήν.

 
 

[022_010_027]  φόβος  κυρίου  προστίθησιν  ἡμέρας, ἔτη  δὲ  ἀσεβῶν  ὀλιγωθήσεται.

 
 

[022_010_028]  ἐγχρονίζει  δικαίοις  εὐφροσύνη, ἐλπὶς  δὲ  ἀσεβῶν  ὄλλυται.

 
 

[022_010_029]  ὀχύρωμα  ὁσίου  φόβος  κυρίου, συντριβὴ  δὲ  τοῖς  ἐργαζομένοις  κακά.

 
 

[022_010_030]  δίκαιος  τὸν  αἰῶνα  οὐκ  ἐνδώσει, ἀσεβεῖς  δὲ  οὐκ  οἰκήσουσιν  γῆν.

 
 

[022_010_031]  στόμα  δικαίου  ἀποστάζει  σοφίαν, γλῶσσα  δὲ  ἀδίκου  ἐξολεῖται.

 
 

[022_010_032]  χείλη  ἀνδρῶν  δικαίων  ἀποστάζει  χάριτας, στόμα  δὲ  ἀσεβῶν  ἀποστρέφεται.

 

  Caput 11.
 

[022_011_001]  ζυγοὶ  δόλιοι  βδέλυγμα  ἐνώπιον  κυρίου, στάθμιον  δὲ  δίκαιον  δεκτὸν  αὐτῷ.

 
 

[022_011_002]  οὗ ἐὰν  εἰσέλθῃ  ὕβρις, ἐκεῖ  καὶ  ἀτιμία˙  στόμα  δὲ  ταπεινῶν  μελετᾷ  σοφίαν.

 
 

[022_011_003]  ἀποθανὼν  δίκαιος  ἔλιπεν  μετάμελον, πρόχειρος  δὲ  γίνεται  καὶ  ἐπίχαρτος  ἀσεβῶν  ἀπώλεια.

 
 

[022_011_005]  δικαιοσύνη  ἀμώμους  ὀρθοτομεῖ  ὁδούς, ἀσέβεια  δὲ  περιπίπτει  ἀδικίᾳ.

 
 

[022_011_006]  δικαιοσύνη  ἀνδρῶν  ὀρθῶν  ῥύεται  αὐτούς, τῇ  δὲ  ἀπωλείᾳ  αὐτῶν  ἁλίσκονται  παράνομοι.

 
 

[022_011_007]  τελευτήσαντος  ἀνδρὸς  δικαίου  οὐκ  ὄλλυται  ἐλπίς, τὸ  δὲ  καύχημα  τῶν  ἀσεβῶν  ὄλλυται.

 
 

[022_011_008]  δίκαιος  ἐκ  θήρας  ἐκδύνει, ἀντ' αὐτοῦ  δὲ  παραδίδοται  ὁ  ἀσεβής.

 
 

[022_011_009]  ἐν  στόματι  ἀσεβῶν  παγὶς  πολίταις, αἴσθησις  δὲ  δικαίων  εὔοδος.

 
 

[022_011_010]  ἐν  ἀγαθοῖς  δικαίων  κατώρθωσεν  πόλις,

 
 

[022_011_011]  στόμασιν  δὲ  ἀσεβῶν  κατεσκάφη.

 
 

[022_011_012]  μυκτηρίζει  πολίτας  ἐνδεὴς  φρενῶν, ἀνὴρ  δὲ  φρόνιμος  ἡσυχίαν  ἄγει.

 
 

[022_011_013]  ἀνὴρ  δίγλωσσος  ἀποκαλύπτει  βουλὰς  ἐν  συνεδρίῳ, πιστὸς  δὲ  πνοῇ  κρύπτει  πράγματα.

 
 

[022_011_014]  οἷς  μὴ  ὑπάρχει  κυβέρνησις, πίπτουσιν  ὥσπερ  φύλλα, σωτηρία  δὲ  ὑπάρχει  ἐν  πολλῇ  βουλῇ.

 
 

[022_011_015]  πονηρὸς  κακοποιεῖ, ὅταν  συμμείξῃ  δικαίῳ, μισεῖ  δὲ  ἦχον  ἀσφαλείας.

 
 

[022_011_016]  γυνὴ  εὐχάριστος  ἐγείρει  ἀνδρὶ  δόξαν, θρόνος  δὲ  ἀτιμίας  γυνὴ  μισοῦσα  δίκαια. πλούτου  ὀκνηροὶ  ἐνδεεῖς  γίνονται, οἱ  δὲ  ἀνδρεῖοι  ἐρείδονται  πλούτῳ.

 
 

[022_011_017]  τῇ  ψυχῇ  αὐτοῦ  ἀγαθὸν  ποιεῖ  ἀνὴρ  ἐλεήμων, ἐξολλύει  δὲ  αὐτοῦ  σῶμα  ὁ  ἀνελεήμων.

 
 

[022_011_018]  ἀσεβὴς  ποιεῖ  ἔργα  ἄδικα, σπέρμα  δὲ  δικαίων  μισθὸς  ἀληθείας.

 
 

[022_011_019]  υἱὸς  δίκαιος  γεννᾶται  εἰς  ζωήν, διωγμὸς  δὲ  ἀσεβοῦς  εἰς  θάνατον.

 
 

[022_011_020]  βδέλυγμα  κυρίῳ  διεστραμμέναι  ὁδοί, προσδεκτοὶ  δὲ  αὐτῷ  πάντες  ἄμωμοι  ἐν  ταῖς  ὁδοῖς  αὐτῶν.

 
 

[022_011_021]  χειρὶ  χεῖρας  ἐμβαλὼν  ἀδίκως  οὐκ  ἀτιμώρητος  ἔσται, ὁ  δὲ  σπείρων  δικαιοσύνην  λήμψεται  μισθὸν  πιστόν.

 
 

[022_011_022]  ὥσπερ  ἐνώτιον  ἐν  ῥινὶ  ὑός, οὕτως  γυναικὶ  κακόφρονι  κάλλος.

 
 

[022_011_023]  ἐπιθυμία  δικαίων  πᾶσα  ἀγαθή, ἐλπὶς  δὲ  ἀσεβῶν  ἀπολεῖται.

 
 

[022_011_024]  εἰσὶν  οἳ  τὰ  ἴδια  σπείροντες  πλείονα  ποιοῦσιν, εἰσὶν  καὶ  οἳ  συνάγοντες  ἐλαττονοῦνται.

 
 

[022_011_025]  ψυχὴ  εὐλογουμένη  πᾶσα  ἁπλῆ, ἀνὴρ  δὲ  θυμώδης  οὐκ  εὐσχήμων.

 
 

[022_011_026]  ὁ  συνέχων  σῖτον  ὑπολίποιτο  αὐτὸν  τοῖς  ἔθνεσιν, εὐλογία  δὲ  εἰς  κεφαλὴν  τοῦ  μεταδιδόντος.

 
 

[022_011_027]  τεκταινόμενος  ἀγαθὰ  ζητεῖ  χάριν  ἀγαθήν˙  ἐκζητοῦντα  δὲ  κακά, καταλήμψεται  αὐτόν.

 
 

[022_011_028]  ὁ  πεποιθὼς  ἐπὶ  πλούτῳ, οὗτος  πεσεῖται˙  ὁ  δὲ  ἀντιλαμβανόμενος  δικαίων, οὗτος  ἀνατελεῖ.

 
 

[022_011_029]  ὁ  μὴ  συμπεριφερόμενος  τῷ  ἑαυτοῦ  οἴκῳ  κληρονομήσει  ἄνεμον, δουλεύσει  δὲ  ἄφρων  φρονίμῳ.

 
 

[022_011_030]  ἐκ  καρποῦ  δικαιοσύνης  φύεται  δένδρον  ζωῆς, ἀφαιροῦνται  δὲ  ἄωροι  ψυχαὶ  παρανόμων.

 
 

[022_011_031]  εἰ  ὁ  μὲν  δίκαιος  μόλις  σῴζεται, ὁ  ἀσεβὴς  καὶ  ἁμαρτωλὸς  ποῦ  φανεῖται; 

 

  Caput 12.
 

[022_012_001]  ὁ  ἀγαπῶν  παιδείαν  ἀγαπᾷ  αἴσθησιν, ὁ  δὲ  μισῶν  ἐλέγχους  ἄφρων.

 
 

[022_012_002]  κρείσσων  ὁ  εὑρὼν  χάριν  παρὰ  κυρίῳ, ἀνὴρ  δὲ  παράνομος  παρασιωπηθήσεται.

 
 

[022_012_003]  οὐ  κατορθώσει  ἄνθρωπος  ἐξ  ἀνόμου, αἱ  δὲ  ῥίζαι  τῶν  δικαίων  οὐκ  ἐξαρθήσονται.

 
 

[022_012_004]  γυνὴ  ἀνδρεία  στέφανος  τῷ  ἀνδρὶ  αὐτῆσ˙  ὥσπερ  δὲ  ἐν  ξύλῳ  σκώληξ, οὕτως  ἄνδρα  ἀπόλλυσιν  γυνὴ  κακοποιός.

 
 

[022_012_005]  λογισμοὶ  δικαίων  κρίματα, κυβερνῶσιν  δὲ  ἀσεβεῖς  δόλους.

 
 

[022_012_006]  λόγοι  ἀσεβῶν  δόλιοι, στόμα  δὲ  ὀρθῶν  ῥύσεται  αὐτούς.

 
 

[022_012_007]  οὗ ἐὰν  στραφῇ, ἀσεβὴς  ἀφανίζεται, οἶκοι  δὲ  δικαίων  παραμένουσιν.

 
 

[022_012_008]  στόμα  συνετοῦ  ἐγκωμιάζεται  ὑπὸ  ἀνδρός, νωθροκάρδιος  δὲ  μυκτηρίζεται.

 
 

[022_012_009]  κρείσσων  ἀνὴρ  ἐν  ἀτιμίᾳ  δουλεύων  ἑαυτῷ  ἢ  τιμὴν  ἑαυτῷ  περιτιθεὶς  καὶ  προσδεόμενος  ἄρτου.

 
 

[022_012_010]  δίκαιος  οἰκτίρει  ψυχὰς  κτηνῶν  αὐτοῦ, τὰ  δὲ  σπλάγχνα  τῶν  ἀσεβῶν  ἀνελεήμονα.

 
 

[022_012_011]  ὁ  ἐργαζόμενος  τὴν  ἑαυτοῦ  γῆν  ἐμπλησθήσεται  ἄρτων, οἱ  δὲ  διώκοντες  μάταια  ἐνδεεῖς  φρενῶν.

 
 

[022_012_011α]  ἐστιν  ἡδὺς  ἐν  οἴνων  διατριβαῖς, ἐν  τοῖς  ἑαυτοῦ  ὀχυρώμασιν  καταλείψει  ἀτιμίαν.

 
 

[022_012_012]  ἐπιθυμίαι  ἀσεβῶν  κακαί, αἱ  δὲ  ῥίζαι  τῶν  εὐσεβῶν  ἐν  ὀχυρώμασιν.

 
 

[022_012_013]  δι' ἁμαρτίαν  χειλέων  ἐμπίπτει  εἰς  παγίδας  ἁμαρτωλός, ἐκφεύγει  δὲ  ἐξ  αὐτῶν  δίκαιος.

 
 

[022_012_013α]  βλέπων  λεῖα  ἐλεηθήσεται, ὁ  δὲ  συναντῶν  ἐν  πύλαις  ἐκθλίψει  ψυχάς.

 
 

[022_012_014]  ἀπὸ  καρπῶν  στόματος  ψυχὴ  ἀνδρὸς  πλησθήσεται  ἀγαθῶν, ἀνταπόδομα  δὲ  χειλέων  αὐτοῦ  δοθήσεται  αὐτῷ.

 
 

[022_012_015]  ὁδοὶ  ἀφρόνων  ὀρθαὶ  ἐνώπιον  αὐτῶν, εἰσακούει  δὲ  συμβουλίας  σοφός.

 
 

[022_012_016]  ἄφρων  αὐθημερὸν  ἐξαγγέλλει  ὀργὴν  αὐτοῦ, κρύπτει  δὲ  τὴν  ἑαυτοῦ  ἀτιμίαν  πανοῦργος.

 
 

[022_012_017]  ἐπιδεικνυμένην  πίστιν  ἀπαγγέλλει  δίκαιος, ὁ  δὲ  μάρτυς  τῶν  ἀδίκων  δόλιος.

 
 

[022_012_018]  εἰσὶν  οἳ  λέγοντες  τιτρώσκουσιν  μαχαίρᾳ, γλῶσσαι  δὲ  σοφῶν  ἰῶνται.

 
 

[022_012_019]  χείλη  ἀληθινὰ  κατορθοῖ  μαρτυρίαν, μάρτυς  δὲ  ταχὺς  γλῶσσαν  ἔχει  ἄδικον.

 
 

[022_012_020]  δόλος  ἐν  καρδίᾳ  τεκταινομένου  κακά, οἱ  δὲ  βουλόμενοι  εἰρήνην  εὐφρανθήσονται.

 
 

[022_012_021]  οὐκ  ἀρέσει  τῷ  δικαίῳ  οὐδὲν  ἄδικον, οἱ  δὲ  ἀσεβεῖς  πλησθήσονται  κακῶν.

 
 

[022_012_022]  βδέλυγμα  κυρίῳ  χείλη  ψευδῆ, ὁ  δὲ  ποιῶν  πίστεις  δεκτὸς  παρ' αὐτῷ.

 
 

[022_012_023]  ἀνὴρ  συνετὸς  θρόνος  αἰσθήσεως, καρδία  δὲ  ἀφρόνων  συναντήσεται  ἀραῖς.

 
 

[022_012_024]  χεὶρ  ἐκλεκτῶν  κρατήσει  εὐχερῶς, δόλιοι  δὲ  ἔσονται  εἰς  προνομήν.

 
 

[022_012_025]  φοβερὸς  λόγος  καρδίαν  ταράσσει  ἀνδρὸς  δικαίου, ἀγγελία  δὲ  ἀγαθὴ  εὐφραίνει  αὐτόν.

 
 

[022_012_026]  ἐπιγνώμων  δίκαιος  ἑαυτοῦ  φίλος  ἔσται, αἱ  δὲ  γνῶμαι  τῶν  ἀσεβῶν  ἀνεπιεικεῖς. ἁμαρτάνοντας  καταδιώξεται  κακά, ἡ  δὲ  ὁδὸς  τῶν  ἀσεβῶν  πλανήσει  αὐτούς.

 
 

[022_012_027]  οὐκ  ἐπιτεύξεται  δόλιος  θήρας, κτῆμα  δὲ  τίμιον  ἀνὴρ  καθαρός.

 
 

[022_012_028]  ἐν  ὁδοῖς  δικαιοσύνης  ζωή, ὁδοὶ  δὲ  μνησικάκων  εἰς  θάνατον.

 

  Caput 13.
 

[022_013_001]  υἱὸς  πανοῦργος  ὑπήκοος  πατρί, υἱὸς  δὲ  ἀνήκοος  ἐν  ἀπωλείᾳ.

 
 

[022_013_002]  ἀπὸ  καρπῶν  δικαιοσύνης  φάγεται  ἀγαθός, ψυχαὶ  δὲ  παρανόμων  ὀλοῦνται  ἄωροι.

 
 

[022_013_003]  ὃς  φυλάσσει  τὸ  ἑαυτοῦ  στόμα, τηρεῖ  τὴν  ἑαυτοῦ  ψυχήν˙  ὁ  δὲ  προπετὴς  χείλεσιν  πτοήσει  ἑαυτόν.

 
 

[022_013_004]  ἐν  ἐπιθυμίαις  ἐστὶν  πᾶς  ἀεργός, χεῖρες  δὲ  ἀνδρείων  ἐν  ἐπιμελείᾳ.

 
 

[022_013_005]  λόγον  ἄδικον  μισεῖ  δίκαιος, ἀσεβὴς  δὲ  αἰσχύνεται  καὶ  οὐχ  ἕξει  παρρησίαν.

 
 

[022_013_006]  δικαιοσύνη  φυλάσσει  ἀκάκους, τοὺς  δὲ  ἀσεβεῖς  φαύλους  ποιεῖ  ἁμαρτία.

 
 

[022_013_007]  εἰσὶν  οἱ  πλουτίζοντες  ἑαυτοὺς  μηδὲν  ἔχοντες, καὶ  εἰσὶν  οἱ  ταπεινοῦντες  ἑαυτοὺς  ἐν  πολλῷ  πλούτῳ.

 
 

[022_013_008]  λύτρον  ἀνδρὸς  ψυχῆς  ὁ  ἴδιος  πλοῦτος, πτωχὸς  δὲ  οὐχ  ὑφίσταται  ἀπειλήν.

 
 

[022_013_009]  φῶς  δικαίοις  διὰ  παντός, φῶς  δὲ  ἀσεβῶν  σβέννυται.

 
 

[022_013_009α]  δόλιαι  πλανῶνται  ἐν  ἁμαρτίαις, δίκαιοι  δὲ  οἰκτίρουσιν  καὶ  ἐλεῶσιν.

 
 

[022_013_010]  κακὸς  μεθ' ὕβρεως  πράσσει  κακά, οἱ  δὲ  ἑαυτῶν  ἐπιγνώμονες  σοφοί.

 
 

[022_013_011]  ὕπαρξις  ἐπισπουδαζομένη  μετὰ  ἀνομίας  ἐλάσσων  γίνεται, ὁ  δὲ  συνάγων  ἑαυτῷ  μετ' εὐσεβείας  πληθυνθήσεται˙  δίκαιος  οἰκτίρει  καὶ  κιχρᾷ.

 
 

[022_013_012]  κρείσσων  ἐναρχόμενος  βοηθῶν  καρδίᾳ  τοῦ  ἐπαγγελλομένου  καὶ  εἰς  ἐλπίδα  ἄγοντοσ˙  δένδρον  γὰρ  ζωῆς  ἐπιθυμία  ἀγαθή.

 
 

[022_013_013]  ὃς  καταφρονεῖ  πράγματος, καταφρονηθήσεται  ὑπ' αὐτοῦ˙  ὁ  δὲ  φοβούμενος  ἐντολήν, οὗτος  ὑγιαίνει.

 
 

[022_013_013α]  δολίῳ  οὐδὲν  ἔσται  ἀγαθόν, οἰκέτῃ  δὲ  σοφῷ  εὔοδοι  ἔσονται  πράξεις, καὶ  κατευθυνθήσεται  ἡ  ὁδὸς  αὐτοῦ.

 
 

[022_013_014]  νόμος  σοφοῦ  πηγὴ  ζωῆς, ὁ  δὲ  ἄνους  ὑπὸ  παγίδος  θανεῖται.

 
 

[022_013_015]  σύνεσις  ἀγαθὴ  δίδωσιν  χάριν, τὸ  δὲ  γνῶναι  νόμον  διανοίας  ἐστὶν  ἀγαθῆς, ὁδοὶ  δὲ  καταφρονούντων  ἐν  ἀπωλείᾳ.

 
 

[022_013_016]  πᾶς  πανοῦργος  πράσσει  μετὰ  γνώσεως, ὁ  δὲ  ἄφρων  ἐξεπέτασεν  ἑαυτοῦ  κακίαν.

 
 

[022_013_017]  βασιλεὺς  θρασὺς  ἐμπεσεῖται  εἰς  κακά, ἄγγελος  δὲ  πιστὸς  ῥύσεται  αὐτόν.

 
 

[022_013_018]  πενίαν  καὶ  ἀτιμίαν  ἀφαιρεῖται  παιδεία, ὁ  δὲ  φυλάσσων  ἐλέγχους  δοξασθήσεται.

 
 

[022_013_019]  ἐπιθυμίαι  εὐσεβῶν  ἡδύνουσιν  ψυχήν, ἔργα  δὲ  ἀσεβῶν  μακρὰν  ἀπὸ  γνώσεως.

 
 

[022_013_020]  ὁ  συμπορευόμενος  σοφοῖς  σοφὸς  ἔσται, ὁ  δὲ  συμπορευόμενος  ἄφροσι  γνωσθήσεται.

 
 

[022_013_021]  ἁμαρτάνοντας  καταδιώξεται  κακά, τοὺς  δὲ  δικαίους  καταλήμψεται  ἀγαθά.

 
 

[022_013_022]  ἀγαθὸς  ἀνὴρ  κληρονομήσει  υἱοὺς  υἱῶν, θησαυρίζεται  δὲ  δικαίοις  πλοῦτος  ἀσεβὼν.

 
 

[022_013_023]  δίκαιοι  ποιήσουσιν  ἐν  πλούτῳ  ἔτη  πολλά, ἄδικοι  δὲ  ἀπολοῦνται  συντόμως.

 
 

[022_013_024]  ὃς  φείδεται  τῆς  βακτηρίας, μισεῖ  τὸν  υἱὸν  αὐτοῦ˙  ὁ  δὲ  ἀγαπῶν  ἐπιμελῶς  παιδεύει.

 
 

[022_013_025]  δίκαιος  ἔσθων  ἐμπιπλᾷ  τὴν  ψυχὴν  αὐτοῦ, ψυχαὶ  δὲ  ἀσεβῶν  ἐνδεεῖς.

 

  Caput 14.
 

[022_014_001]  σοφαὶ  γυναῖκες  ᾠκοδόμησαν  οἴκους, ἡ  δὲ  ἄφρων  κατέσκαψεν  ταῖς  χερσὶν  αὐτῆς.

 
 

[022_014_002]  ὁ  πορευόμενος  ὀρθῶς  φοβεῖται  τὸν  κύριον, ὁ  δὲ  σκολιάζων  ταῖς  ὁδοῖς  αὐτοῦ  ἀτιμασθήσεται.

 
 

[022_014_003]  ἐκ  στόματος  ἀφρόνων  βακτηρία  ὕβρεως, χείλη  δὲ  σοφῶν  φυλάσσει  αὐτούς.

 
 

[022_014_004]  οὗ μή  εἰσιν  βόες, φάτναι  καθαραί˙  οὗ δὲ  πολλὰ  γενήματα, φανερὰ  βοὸς  ἰσχύς.

 
 

[022_014_005]  μάρτυς  πιστὸς  οὐ  ψεύδεται, ἐκκαίει  δὲ  ψεύδη  μάρτυς  ἄδικος.

 
 

[022_014_006]  ζητήσεις  σοφίαν  παρὰ  κακοῖς  καὶ  οὐχ  εὑρήσεις, αἴσθησις  δὲ  παρὰ  φρονίμοις  εὐχερής.

 
 

[022_014_007]  πάντα  ἐναντία  ἀνδρὶ  ἄφρονι, ὅπλα  δὲ  αἰσθήσεως  χείλη  σοφά.

 
 

[022_014_008]  σοφία  πανούργων  ἐπιγνώσεται  τὰς  ὁδοὺς  αὐτῶν, ἄνοια  δὲ  ἀφρόνων  ἐν  πλάνῃ.

 
 

[022_014_009]  οἰκίαι  παρανόμων  ὀφειλήσουσιν  καθαρισμόν, οἰκίαι  δὲ  δικαίων  δεκταί.

 
 

[022_014_010]  καρδία  ἀνδρὸς  αἰσθητική, λυπηρὰ  ψυχὴ  αὐτοῦ˙  ὅταν  δὲ  εὐφραίνηται, οὐκ  ἐπιμείγνυται  ὕβρει.

 
 

[022_014_011]  οἰκίαι  ἀσεβῶν  ἀφανισθήσονται, σκηναὶ  δὲ  κατορθούντων  στήσονται.

 
 

[022_014_012]  ἔστιν  ὁδὸς  ἣ  δοκεῖ  ὀρθὴ  εἶναι  παρὰ  ἀνθρώποις, τὰ  δὲ  τελευταῖα  αὐτῆς  ἔρχεται  εἰς  πυθμένα  ᾅδου.

 
 

[022_014_013]  ἐν  εὐφροσύναις  οὐ  προσμείγνυται  λύπη, τελευταία  δὲ  χαρὰ  εἰς  πένθος  ἔρχεται.

 
 

[022_014_014]  τῶν  ἑαυτοῦ  ὁδῶν  πλησθήσεται  θρασυκάρδιος, ἀπὸ  δὲ  τῶν  διανοημάτων  αὐτοῦ  ἀνὴρ  ἀγαθός.

 
 

[022_014_015]  ἄκακος  πιστεύει  παντὶ  λόγῳ, πανοῦργος  δὲ  ἔρχεται  εἰς  μετάνοιαν.

 
 

[022_014_016]  σοφὸς  φοβηθεὶς  ἐξέκλινεν  ἀπὸ  κακοῦ, ὁ  δὲ  ἄφρων  ἑαυτῷ  πεποιθὼς  μείγνυται  ἀνόμῳ.

 
 

[022_014_017]  ὀξύθυμος  πράσσει  μετὰ  ἀβουλίας, ἀνὴρ  δὲ  φρόνιμος  πολλὰ  ὑποφέρει.

 
 

[022_014_018]  μεριοῦνται  ἄφρονες  κακίαν, οἱ  δὲ  πανοῦργοι  κρατήσουσιν  αἰσθήσεως.

 
 

[022_014_019]  ὀλισθήσουσιν  κακοὶ  ἔναντι  ἀγαθῶν, καὶ  ἀσεβεῖς  θεραπεύσουσιν  θύρας  δικαίων.

 
 

[022_014_020]  φίλοι  μισήσουσιν  φίλους  πτωχούς, φίλοι  δὲ  πλουσίων  πολλοί.

 
 

[022_014_021]  ὁ  ἀτιμάζων  πένητας  ἁμαρτάνει, ἐλεῶν  δὲ  πτωχοὺς  μακαριστός.

 
 

[022_014_022]  πλανώμενοι  τεκταίνουσι  κακά, ἔλεον  δὲ  καὶ  ἀλήθειαν  τεκταίνουσιν  ἀγαθοί. οὐκ  ἐπίστανται  ἔλεον  καὶ  πίστιν  τέκτονες  κακῶν, ἐλεημοσύναι  δὲ  καὶ  πίστεις  παρὰ  τέκτοσιν  ἀγαθοῖς.

 
 

[022_014_023]  ἐν  παντὶ  μεριμνῶντι  ἔνεστιν  περισσόν, ὁ  δὲ  ἡδὺς  καὶ  ἀνάλγητος  ἐν  ἐνδείᾳ  ἔσται.

 
 

[022_014_024]  στέφανος  σοφῶν  πανοῦργος, ἡ  δὲ  διατριβὴ  ἀφρόνων  κακή.

 
 

[022_014_025]  ῥύσεται  ἐκ  κακῶν  ψυχὴν  μάρτυς  πιστός, ἐκκαίει  δὲ  ψεύδη  δόλιος.

 
 

[022_014_026]  ἐν  φόβῳ  κυρίου  ἐλπὶς  ἰσχύος, τοῖς  δὲ  τέκνοις  αὐτοῦ  καταλείπει  ἔρεισμα.

 
 

[022_014_027]  πρόσταγμα  κυρίου  πηγὴ  ζωῆς, ποιεῖ  δὲ  ἐκκλίνειν  ἐκ  παγίδος  θανάτου.

 
 

[022_014_028]  ἐν  πολλῷ  ἔθνει  δόξα  βασιλέως, ἐν  δὲ  ἐκλείψει  λαοῦ  συντριβὴ  δυνάστου.

 
 

[022_014_029]  μακρόθυμος  ἀνὴρ  πολὺς  ἐν  φρονήσει, ὁ  δὲ  ὀλιγόψυχος  ἰσχυρῶς  ἄφρων.

 
 

[022_014_030]  πραΰθυμος  ἀνὴρ  καρδίας  ἰατρός, σὴς  δὲ  ὀστέων  καρδία  αἰσθητική.

 
 

[022_014_031]  ὁ  συκοφαντῶν  πένητα  παροξύνει  τὸν  ποιήσαντα  αὐτόν, ὁ  δὲ  τιμῶν  αὐτὸν  ἐλεᾷ  πτωχόν.

 
 

[022_014_032]  ἐν  κακίᾳ  αὐτοῦ  ἀπωσθήσεται  ἀσεβής, ὁ  δὲ  πεποιθὼς  τῇ  ἑαυτοῦ  ὁσιότητι  δίκαιος.

 
 

[022_014_033]  ἐν  καρδίᾳ  ἀγαθῇ  ἀνδρὸς  σοφία, ἐν  δὲ  καρδίᾳ  ἀφρόνων  οὐ  διαγινώσκεται.

 
 

[022_014_034]  δικαιοσύνη  ὑψοῖ  ἔθνος, ἐλασσονοῦσι  δὲ  φυλὰς  ἁμαρτίαι.

 
 

[022_014_035]  δεκτὸς  βασιλεῖ  ὑπηρέτης  νοήμων, τῇ  δὲ  ἑαυτοῦ  εὐστροφίᾳ  ἀφαιρεῖται  ἀτιμίαν.

 

  Caput 15.
 

[022_015_001]  ὀργὴ  ἀπόλλυσιν  καὶ  φρονίμους, ἀπόκρισις  δὲ  ὑποπίπτουσα  ἀποστρέφει  θυμόν, λόγος  δὲ  λυπηρὸς  ἐγείρει  ὀργάς.

 
 

[022_015_002]  γλῶσσα  σοφῶν  καλὰ  ἐπίσταται, στόμα  δὲ  ἀφρόνων  ἀναγγελεῖ  κακά.

 
 

[022_015_003]  ἐν  παντὶ  τόπῳ  ὀφθαλμοὶ  κυρίου, σκοπεύουσιν  κακούς  τε  καὶ  ἀγαθούς.

 
 

[022_015_004]  ἴασις  γλώσσης  δένδρον  ζωῆς, ὁ  δὲ  συντηρῶν  αὐτὴν  πλησθήσεται  πνεύματος.

 
 

[022_015_005]  ἄφρων  μυκτηρίζει  παιδείαν  πατρός, ὁ  δὲ  φυλάσσων  ἐντολὰς  πανουργότερος.

 
 

[022_015_006]  ἐν  πλεοναζούσῃ  δικαιοσύνῃ  ἰσχὺς  πολλή, οἱ  δὲ  ἀσεβεῖς  ὁλόρριζοι  ἐκ  γῆς  ὀλοῦνται. οἴκοις  δικαίων  ἰσχὺς  πολλή, καρποὶ  δὲ  ἀσεβῶν  ἀπολοῦνται.

 
 

[022_015_007]  χείλη  σοφῶν  δέδεται  αἰσθήσει, καρδίαι  δὲ  ἀφρόνων  οὐκ  ἀσφαλεῖς.

 
 

[022_015_008]  θυσίαι  ἀσεβῶν  βδέλυγμα  κυρίῳ, εὐχαὶ  δὲ  κατευθυνόντων  δεκταὶ  παρ' αὐτῷ.

 
 

[022_015_009]  βδέλυγμα  κυρίῳ  ὁδοὶ  ἀσεβοῦς, διώκοντας  δὲ  δικαιοσύνην  ἀγαπᾷ.

 
 

[022_015_010]  παιδεία  ἀκάκου  γνωρίζεται  ὑπὸ  τῶν  παριόντων, οἱ  δὲ  μισοῦντες  ἐλέγχους  τελευτῶσιν  αἰσχρῶς.

 
 

[022_015_011]  ᾅδης  καὶ  ἀπώλεια  φανερὰ  παρὰ  τῷ  κυρίῳ, πῶς  οὐχὶ  καὶ  αἱ  καρδίαι  τῶν  ἀνθρώπων; 

 
 

[022_015_012]  οὐκ  ἀγαπήσει  ἀπαίδευτος  τοὺς  ἐλέγχοντας  αὐτόν, μετὰ  δὲ  σοφῶν  οὐχ  ὁμιλήσει.

 
 

[022_015_013]  καρδίας  εὐφραινομένης  πρόσωπον  θάλλει, ἐν  δὲ  λύπαις  οὔσης  σκυθρωπάζει.

 
 

[022_015_014]  καρδία  ὀρθὴ  ζητεῖ  αἴσθησιν, στόμα  δὲ  ἀπαιδεύτων  γνώσεται  κακά.

 
 

[022_015_015]  πάντα  τὸν  χρόνον  οἱ  ὀφθαλμοὶ  τῶν  κακῶν  προσδέχονται  κακά, οἱ  δὲ  ἀγαθοὶ  ἡσυχάζουσιν  διὰ  παντός.

 
 

[022_015_016]  κρείσσων  μικρὰ  μερὶς  μετὰ  φόβου  κυρίου  ἢ  θησαυροὶ  μεγάλοι  μετὰ  ἀφοβίας.

 
 

[022_015_017]  κρείσσων  ξενισμὸς  λαχάνων  πρὸς  φιλίαν  καὶ  χάριν  ἢ  παράθεσις  μόσχων  μετὰ  ἔχθρας.

 
 

[022_015_018]  ἀνὴρ  θυμώδης  παρασκευάζει  μάχας, μακρόθυμος  δὲ  καὶ  τὴν  μέλλουσαν  καταπραΰνει.

 
 

[022_015_018α]  ἀνὴρ  κατασβέσει  κρίσεις, ὁ  δὲ  ἀσεβὴς  ἐγείρει  μᾶλλον.

 
 

[022_015_019]  ὁδοὶ  ἀεργῶν  ἐστρωμέναι  ἀκάνθαις, αἱ  δὲ  τῶν  ἀνδρείων  τετριμμέναι.

 
 

[022_015_020]  υἱὸς  σοφὸς  εὐφραίνει  πατέρα, υἱὸς  δὲ  ἄφρων  μυκτηρίζει  μητέρα  αὐτοῦ.

 
 

[022_015_021]  ἀνοήτου  τρίβοι  ἐνδεεῖς  φρενῶν, ἀνὴρ  δὲ  φρόνιμος  κατευθύνων  πορεύεται.

 
 

[022_015_022]  ὑπερτίθενται  λογισμοὺς  οἱ  μὴ  τιμῶντες  συνέδρια, ἐν  δὲ  καρδίαις  βουλευομένων  μένει  βουλή.

 
 

[022_015_023]  οὐ  μὴ  ὑπακούσῃ  ὁ  κακὸς  αὐτῇ  οὐδὲ  μὴ  εἴπῃ  καίριόν  τι  καὶ  καλὸν  τῷ  κοινῷ.

 
 

[022_015_024]  ὁδοὶ  ζωῆς  διανοήματα  συνετοῦ, ἵνα  ἐκκλίνας  ἐκ  τοῦ  ᾅδου  σωθῇ.

 
 

[022_015_025]  οἴκους  ὑβριστῶν  κατασπᾷ  κύριος, ἐστήρισεν  δὲ  ὅριον  χήρας.

 
 

[022_015_026]  βδέλυγμα  κυρίῳ  λογισμὸς  ἄδικος, ἁγνῶν  δὲ  ῥήσεις  σεμναί.

 
 

[022_015_027]  ἐξόλλυσιν  ἑαυτὸν  ὁ  δωρολήμπτης, ὁ  δὲ  μισῶν  δώρων  λήμψεις  σῴζεται.

 
 

[022_015_027α]  καὶ  πίστεσιν  ἀποκαθαίρονται  ἁμαρτίαι, τῷ  δὲ  φόβῳ  κυρίου  ἐκκλίνει  πᾶς  ἀπὸ  κακοῦ.

 
 

[022_015_028]  καρδίαι  δικαίων  μελετῶσιν  πίστεις, στόμα  δὲ  ἀσεβῶν  ἀποκρίνεται  κακά.

 
 

[022_015_028α]  παρὰ  κυρίῳ  ὁδοὶ  ἀνθρώπων  δικαίων, διὰ  δὲ  αὐτῶν  καὶ  οἱ  ἐχθροὶ  φίλοι  γίνονται.

 
 

[022_015_029]  μακρὰν  ἀπέχει  ὁ  θεὸς  ἀπὸ  ἀσεβῶν, εὐχαῖς  δὲ  δικαίων  ἐπακούει.

 
 

[022_015_029α]  ὀλίγη  λῆμψις  μετὰ  δικαιοσύνης  ἢ  πολλὰ  γενήματα  μετὰ  ἀδικίας.

 
 

[022_015_029β]  ἀνδρὸς  λογιζέσθω  δίκαια, ἵνα  ὑπὸ  τοῦ  θεοῦ  διορθωθῇ  τὰ  διαβήματα  αὐτοῦ.

 
 

[022_015_030]  θεωρῶν  ὀφθαλμὸς  καλὰ  εὐφραίνει  καρδίαν, φήμη  δὲ  ἀγαθὴ  πιαίνει  ὀστᾶ.

 
 

[022_015_032]  ὃς  ἀπωθεῖται  παιδείαν, μισεῖ  ἑαυτόν˙  ὁ  δὲ  τηρῶν  ἐλέγχους  ἀγαπᾷ  ψυχὴν  αὐτοῦ.

 
 

[022_015_033]  φόβος  θεοῦ  παιδεία  καὶ  σοφία, καὶ  ἀρχὴ  δόξης  ἀποκριθήσεται  αὐτῇ.

 

  Caput 16.
 

[022_016_002]  πάντα  τὰ  ἔργα  τοῦ  ταπεινοῦ  φανερὰ  παρὰ  τῷ  θεῷ, οἱ  δὲ  ἀσεβεῖς  ἐν  ἡμέρᾳ  κακῇ  ὀλοῦνται.

 
 

[022_016_005]  ἀκάθαρτος  παρὰ  θεῷ  πᾶς  ὑψηλοκάρδιος, χειρὶ  δὲ  χεῖρας  ἐμβαλὼν  ἀδίκως  οὐκ  ἀθῳωθήσεται.

 
 

[022_016_007]  ἀρχὴ  ὁδοῦ  ἀγαθῆς  τὸ  ποιεῖν  τὰ  δίκαια, δεκτὰ  δὲ  παρὰ  θεῷ  μᾶλλον  ἢ  θύειν  θυσίας.

 
 

[022_016_008]  ὁ  ζητῶν  τὸν  κύριον  εὑρήσει  γνῶσιν  μετὰ  δικαιοσύνης, οἱ  δὲ  ὀρθῶς  ζητοῦντες  αὐτὸν  εὑρήσουσιν  εἰρήνην.

 
 

[022_016_009]  πάντα  τὰ  ἔργα  τοῦ  κυρίου  μετὰ  δικαιοσύνης, φυλάσσεται  δὲ  ὁ  ἀσεβὴς  εἰς  ἡμέραν  κακήν.

 
 

[022_016_010]  μαντεῖον  ἐπὶ  χείλεσιν  βασιλέως, ἐν  δὲ  κρίσει  οὐ  μὴ  πλανηθῇ  τὸ  στόμα  αὐτοῦ.

 
 

[022_016_011]  ῥοπὴ  ζυγοῦ  δικαιοσύνη  παρὰ  κυρίῳ, τὰ  δὲ  ἔργα  αὐτοῦ  στάθμια  δίκαια.

 
 

[022_016_012]  βδέλυγμα  βασιλεῖ  ὁ  ποιῶν  κακά, μετὰ  γὰρ  δικαιοσύνης  ἑτοιμάζεται  θρόνος  ἀρχῆς.

 
 

[022_016_013]  δεκτὰ  βασιλεῖ  χείλη  δίκαια, λόγους  δὲ  ὀρθοὺς  ἀγαπᾷ.

 
 

[022_016_014]  θυμὸς  βασιλέως  ἄγγελος  θανάτου, ἀνὴρ  δὲ  σοφὸς  ἐξιλάσεται  αὐτόν.

 
 

[022_016_015]  ἐν  φωτὶ  ζωῆς  υἱὸς  βασιλέως, οἱ  δὲ  προσδεκτοὶ  αὐτῷ  ὥσπερ  νέφος  ὄψιμον.

 
 

[022_016_016]  νοσσιαὶ  σοφίας  αἱρετώτεραι  χρυσίου, νοσσιαὶ  δὲ  φρονήσεως  αἱρετώτεραι  ὑπὲρ  ἀργύριον.

 
 

[022_016_017]  τρίβοι  ζωῆς  ἐκκλίνουσιν  ἀπὸ  κακῶν, μῆκος  δὲ  βίου  ὁδοὶ  δικαιοσύνης. ὁ  δεχόμενος  παιδείαν  ἐν  ἀγαθοῖς  ἔσται, ὁ  δὲ  φυλάσσων  ἐλέγχους  σοφισθήσεται. ὃς  φυλάσσει  τὰς  ἑαυτοῦ  ὁδούς, τηρεῖ  τὴν  ἑαυτοῦ  ψυχήν˙  ἀγαπῶν  δὲ  ζωὴν  αὐτοῦ  φείσεται  στόματος  αὐτοῦ.

 
 

[022_016_018]  πρὸ  συντριβῆς  ἡγεῖται  ὕβρις, πρὸ  δὲ  πτώματος  κακοφροσύνη.

 
 

[022_016_019]  κρείσσων  πραΰθυμος  μετὰ  ταπεινώσεως  ἢ  ὃς  διαιρεῖται  σκῦλα  μετὰ  ὑβριστῶν.

 
 

[022_016_020]  συνετὸς  ἐν  πράγμασιν  εὑρετὴς  ἀγαθῶν, πεποιθὼς  δὲ  ἐπὶ  θεῷ  μακαριστός.

 
 

[022_016_021]  τοὺς  σοφοὺς  καὶ  συνετοὺς  φαύλους  καλοῦσιν, οἱ  δὲ  γλυκεῖς  ἐν  λόγῳ  πλείονα  ἀκούσονται.

 
 

[022_016_022]  πηγὴ  ζωῆς  ἔννοια  τοῖς  κεκτημένοις, παιδεία  δὲ  ἀφρόνων  κακή.

 
 

[022_016_023]  καρδία  σοφοῦ  νοήσει  τὰ  ἀπὸ  τοῦ  ἰδίου  στόματος, ἐπὶ  δὲ  χείλεσιν  φορέσει  ἐπιγνωμοσύνην.

 
 

[022_016_024]  κηρία  μέλιτος  λόγοι  καλοί, γλύκασμα  δὲ  αὐτῶν  ἴασις  ψυχῆς.

 
 

[022_016_025]  εἰσὶν  ὁδοὶ  δοκοῦσαι  εἶναι  ὀρθαὶ  ἀνδρί, τὰ  μέντοι  τελευταῖα  αὐτῶν  βλέπει  εἰς  πυθμένα  ᾅδου.

 
 

[022_016_026]  ἀνὴρ  ἐν  πόνοις  πονεῖ  ἑαυτῷ  καὶ  ἐκβιάζεται  ἑαυτοῦ  τὴν  ἀπώλειαν, ὁ  μέντοι  σκολιὸς  ἐπὶ  τῷ  ἑαυτοῦ  στόματι  φορεῖ  τὴν  ἀπώλειαν.

 
 

[022_016_027]  ἀνὴρ  ἄφρων  ὀρύσσει  ἑαυτῷ  κακά, ἐπὶ  δὲ  τῶν  ἑαυτοῦ  χειλέων  θησαυρίζει  πῦρ.

 
 

[022_016_028]  ἀνὴρ  σκολιὸς  διαπέμπεται  κακὰ  καὶ  λαμπτῆρα  δόλου  πυρσεύει  κακοῖς  καὶ  διαχωρίζει  φίλους.

 
 

[022_016_029]  ἀνὴρ  παράνομος  ἀποπειρᾶται  φίλων  καὶ  ἀπάγει  αὐτοὺς  ὁδοὺς  οὐκ  ἀγαθάς.

 
 

[022_016_030]  στηρίζων  ὀφθαλμοὺς  αὐτοῦ  λογίζεται  διεστραμμένα, ὁρίζει  δὲ  τοῖς  χείλεσιν  αὐτοῦ  πάντα  τὰ  κακά, οὗτος  κάμινός  ἐστιν  κακίας.

 
 

[022_016_031]  στέφανος  καυχήσεως  γῆρας, ἐν  δὲ  ὁδοῖς  δικαιοσύνης  εὑρίσκεται.

 
 

[022_016_032]  κρείσσων  ἀνὴρ  μακρόθυμος  ἰσχυροῦ, ὁ  δὲ  κρατῶν  ὀργῆς  κρείσσων  καταλαμβανομένου  πόλιν.

 
 

[022_016_033]  εἰς  κόλπους  ἐπέρχεται  πάντα  τοῖς  ἀδίκοις, παρὰ  δὲ  κυρίου  πάντα  τὰ  δίκαια.

 

  Caput 17.
 

[022_017_001]  κρείσσων  ψωμὸς  μεθ' ἡδονῆς  ἐν  εἰρήνῃ  ἢ  οἶκος  πλήρης  πολλῶν  ἀγαθῶν  καὶ  ἀδίκων  θυμάτων  μετὰ  μάχης.

 
 

[022_017_002]  οἰκέτης  νοήμων  κρατήσει  δεσποτῶν  ἀφρόνων, ἐν  δὲ  ἀδελφοῖς  διελεῖται  μέρη.

 
 

[022_017_003]  ὥσπερ  δοκιμάζεται  ἐν  καμίνῳ  ἄργυρος  καὶ  χρυσός, οὕτως  ἐκλεκταὶ  καρδίαι  παρὰ  κυρίῳ.

 
 

[022_017_004]  κακὸς  ὑπακούει  γλώσσης  παρανόμων, δίκαιος  δὲ  οὐ  προσέχει  χείλεσιν  ψευδέσιν.

 
 

[022_017_005]  ὁ  καταγελῶν  πτωχοῦ  παροξύνει  τὸν  ποιήσαντα  αὐτόν, ὁ  δὲ  ἐπιχαίρων  ἀπολλυμένῳ  οὐκ  ἀθῳωθήσεται˙  ὁ  δὲ  ἐπισπλαγχνιζόμενος  ἐλεηθήσεται.

 
 

[022_017_006]  στέφανος  γερόντων  τέκνα  τέκνων, καύχημα  δὲ  τέκνων  πατέρες  αὐτῶν.

 
 

[022_017_006α]  πιστοῦ  ὅλος  ὁ  κόσμος  τῶν  χρημάτων, τοῦ  δὲ  ἀπίστου  οὐδὲ  ὀβολός.

 
 

[022_017_007]  οὐχ  ἁρμόσει  ἄφρονι  χείλη  πιστὰ  οὐδὲ  δικαίῳ  χείλη  ψευδῆ.

 
 

[022_017_008]  μισθὸς  χαρίτων  ἡ  παιδεία  τοῖς  χρωμένοις, οὗ δ' ἂν  ἐπιστρέψῃ, εὐοδωθήσεται.

 
 

[022_017_009]  ὃς  κρύπτει  ἀδικήματα, ζητεῖ  φιλίαν˙  ὃς  δὲ  μισεῖ  κρύπτειν, διίστησιν  φίλους  καὶ  οἰκείους.

 
 

[022_017_010]  συντρίβει  ἀπειλὴ  καρδίαν  φρονίμου, ἄφρων  δὲ  μαστιγωθεὶς  οὐκ  αἰσθάνεται.

 
 

[022_017_011]  ἀντιλογίας  ἐγείρει  πᾶς  κακός, ὁ  δὲ  κύριος  ἄγγελον  ἀνελεήμονα  ἐκπέμψει  αὐτῷ.

 
 

[022_017_012]  ἐμπεσεῖται  μέριμνα  ἀνδρὶ  νοήμονι, οἱ  δὲ  ἄφρονες  διαλογιοῦνται  κακά.

 
 

[022_017_013]  ὃς  ἀποδίδωσιν  κακὰ  ἀντὶ  ἀγαθῶν, οὐ  κινηθήσεται  κακὰ  ἐκ  τοῦ  οἴκου  αὐτοῦ.

 
 

[022_017_014]  ἐξουσίαν  δίδωσιν  λόγοις  ἀρχὴ  δικαιοσύνης, προηγεῖται  δὲ  τῆς  ἐνδείας  στάσις  καὶ  μάχη.

 
 

[022_017_015]  ὃς  δίκαιον  κρίνει  τὸν  ἄδικον, ἄδικον  δὲ  τὸν  δίκαιον, ἀκάθαρτος  καὶ  βδελυκτὸς  παρὰ  θεῷ.

 
 

[022_017_016]  ἵνα  τί  ὑπῆρξεν  χρήματα  ἄφρονι;  κτήσασθαι  γὰρ  σοφίαν  ἀκάρδιος  οὐ  δυνήσεται.

 
 

[022_017_016α]  ὑψηλὸν  ποιεῖ  τὸν  ἑαυτοῦ  οἶκον, ζητεῖ  συντριβήν˙  ὁ  δὲ  σκολιάζων  τοῦ  μαθεῖν  ἐμπεσεῖται  εἰς  κακά.

 
 

[022_017_017]  εἰς  πάντα  καιρὸν  φίλος  ὑπαρχέτω  σοι, ἀδελφοὶ  δὲ  ἐν  ἀνάγκαις  χρήσιμοι  ἔστωσαν˙  τούτου  γὰρ  χάριν  γεννῶνται.

 
 

[022_017_018]  ἀνὴρ  ἄφρων  ἐπικροτεῖ  καὶ  ἐπιχαίρει  ἑαυτῷ  ὡς  καὶ  ὁ  ἐγγυώμενος  ἐγγύῃ  τὸν  ἑαυτοῦ  φίλον.

 
 

[022_017_019]  φιλαμαρτήμων  χαίρει  μάχαις,

 
 

[022_017_020]  ὁ  δὲ  σκληροκάρδιος  οὐ  συναντᾷ  ἀγαθοῖς. ἀνὴρ  εὐμετάβολος  γλώσσῃ  ἐμπεσεῖται  εἰς  κακά,

 
 

[022_017_021]  καρδία  δὲ  ἄφρονος  ὀδύνη  τῷ  κεκτημένῳ  αὐτήν. οὐκ  εὐφραίνεται  πατὴρ  ἐπὶ  υἱῷ  ἀπαιδεύτῳ, υἱὸς  δὲ  φρόνιμος  εὐφραίνει  μητέρα  αὐτοῦ.

 
 

[022_017_022]  καρδία  εὐφραινομένη  εὐεκτεῖν  ποιεῖ, ἀνδρὸς  δὲ  λυπηροῦ  ξηραίνεται  τὰ  ὀστᾶ.

 
 

[022_017_023]  λαμβάνοντος  δῶρα  ἐν  κόλπῳ  ἀδίκως  οὐ  κατευοδοῦνται  ὁδοί, ἀσεβὴς  δὲ  ἐκκλίνει  ὁδοὺς  δικαιοσύνης.

 
 

[022_017_024]  πρόσωπον  συνετὸν  ἀνδρὸς  σοφοῦ, οἱ  δὲ  ὀφθαλμοὶ  τοῦ  ἄφρονος  ἐπ' ἄκρα  γῆς.

 
 

[022_017_025]  ὀργὴ  πατρὶ  υἱὸς  ἄφρων  καὶ  ὀδύνη  τῇ  τεκούσῃ  αὐτοῦ.

 
 

[022_017_026]  ζημιοῦν  ἄνδρα  δίκαιον  οὐ  καλόν, οὐδὲ  ὅσιον  ἐπιβουλεύειν  δυνάσταις  δικαίοις.

 
 

[022_017_027]  ὃς  φείδεται  ῥῆμα  προέσθαι  σκληρόν, ἐπιγνώμων˙  μακρόθυμος  δὲ  ἀνὴρ  φρόνιμος.

 
 

[022_017_028]  ἀνοήτῳ  ἐπερωτήσαντι  σοφίαν  σοφία  λογισθήσεται, ἐνεὸν  δέ  τις  ἑαυτὸν  ποιήσας  δόξει  φρόνιμος  εἶναι.

 

  Caput 18.
 

[022_018_001]  προφάσεις  ζητεῖ  ἀνὴρ  βουλόμενος  χωρίζεσθαι  ἀπὸ  φίλων, ἐν  παντὶ  δὲ  καιρῷ  ἐπονείδιστος  ἔσται.

 
 

[022_018_002]  οὐ  χρείαν  ἔχει  σοφίας  ἐνδεὴς  φρενῶν˙  μᾶλλον  γὰρ  ἄγεται  ἀφροσύνῃ.

 
 

[022_018_003]  ὅταν  ἔλθῃ  ἀσεβὴς  εἰς  βάθος  κακῶν, καταφρονεῖ, ἐπέρχεται  δὲ  αὐτῷ  ἀτιμία  καὶ  ὄνειδος.

 
 

[022_018_004]  ὕδωρ  βαθὺ  λόγος  ἐν  καρδίᾳ  ἀνδρός, ποταμὸς  δὲ  ἀναπηδύει  καὶ  πηγὴ  ζωῆς.

 
 

[022_018_005]  θαυμάσαι  πρόσωπον  ἀσεβοῦς  οὐ  καλόν, οὐδὲ  ὅσιον  ἐκκλίνειν  τὸ  δίκαιον  ἐν  κρίσει.

 
 

[022_018_006]  χείλη  ἄφρονος  ἄγουσιν  αὐτὸν  εἰς  κακά, τὸ  δὲ  στόμα  αὐτοῦ  τὸ  θρασὺ  θάνατον  ἐπικαλεῖται.

 
 

[022_018_007]  στόμα  ἄφρονος  συντριβὴ  αὐτῷ, τὰ  δὲ  χείλη  αὐτοῦ  παγὶς  τῇ  ψυχῇ  αὐτοῦ.

 
 

[022_018_008]  ὀκνηροὺς  καταβάλλει  φόβος, ψυχαὶ  δὲ  ἀνδρογύνων  πεινάσουσιν.

 
 

[022_018_009]  ὁ  μὴ  ἰώμενος  ἑαυτὸν  ἐν  τοῖς  ἔργοις  αὐτοῦ  ἀδελφός  ἐστιν  τοῦ  λυμαινομένου  ἑαυτόν.

 
 

[022_018_010]  ἐκ  μεγαλωσύνης  ἰσχύος  ὄνομα  κυρίου, αὐτῷ  δὲ  προσδραμόντες  δίκαιοι  ὑψοῦνται.

 
 

[022_018_011]  ὕπαρξις  πλουσίου  ἀνδρὸς  πόλις  ὀχυρά, ἡ  δὲ  δόξα  αὐτῆς  μέγα  ἐπισκιάζει.

 
 

[022_018_012]  πρὸ  συντριβῆς  ὑψοῦται  καρδία  ἀνδρός, καὶ  πρὸ  δόξης  ταπεινοῦται.

 
 

[022_018_013]  ὃς  ἀποκρίνεται  λόγον  πρὶν  ἀκοῦσαι, ἀφροσύνη  αὐτῷ  ἐστιν  καὶ  ὄνειδος.

 
 

[022_018_014]  θυμὸν  ἀνδρὸς  πραΰνει  θεράπων  φρόνιμοσ˙  ὀλιγόψυχον  δὲ  ἄνδρα  τίς  ὑποίσει; 

 
 

[022_018_015]  καρδία  φρονίμου  κτᾶται  αἴσθησιν, ὦτα  δὲ  σοφῶν  ζητεῖ  ἔννοιαν.

 
 

[022_018_016]  δόμα  ἀνθρώπου  ἐμπλατύνει  αὐτὸν  καὶ  παρὰ  δυνάσταις  καθιζάνει  αὐτόν.

 
 

[022_018_017]  δίκαιος  ἑαυτοῦ  κατήγορος  ἐν  πρωτολογίᾳ˙  ὡς  δ' ἂν  ἐπιβάλῃ  ὁ  ἀντίδικος, ἐλέγχεται.

 
 

[022_018_018]  ἀντιλογίας  παύει  κλῆρος, ἐν  δὲ  δυνάσταις  ὁρίζει.

 
 

[022_018_019]  ἀδελφὸς  ὑπὸ  ἀδελφοῦ  βοηθούμενος  ὡς  πόλις  ὀχυρὰ  καὶ  ὑψηλή, ἰσχύει  δὲ  ὥσπερ  τεθεμελιωμένον  βασίλειον.

 
 

[022_018_020]  ἀπὸ  καρπῶν  στόματος  ἀνὴρ  πίμπλησιν  κοιλίαν  αὐτοῦ, ἀπὸ  δὲ  καρπῶν  χειλέων  αὐτοῦ  ἐμπλησθήσεται.

 
 

[022_018_021]  θάνατος  καὶ  ζωὴ  ἐν  χειρὶ  γλώσσης, οἱ  δὲ  κρατοῦντες  αὐτῆς  ἔδονται  τοὺς  καρποὺς  αὐτῆς.

 
 

[022_018_022]  ὃς  εὗρεν  γυναῖκα  ἀγαθήν, εὗρεν  χάριτας, ἔλαβεν  δὲ  παρὰ  θεοῦ  ἱλαρότητα.

 
 

[022_018_022α]  ἐκβάλλει  γυναῖκα  ἀγαθήν, ἐκβάλλει  τὰ  ἀγαθά˙  ὁ  δὲ  κατέχων  μοιχαλίδα  ἄφρων  καὶ  ἀσεβής.

 

  Caput 19.
 

[022_019_003]  ἀφροσύνη  ἀνδρὸς  λυμαίνεται  τὰς  ὁδοὺς  αὐτοῦ, τὸν  δὲ  θεὸν  αἰτιᾶται  τῇ  καρδίᾳ  αὐτοῦ.

 
 

[022_019_004]  πλοῦτος  προστίθησιν  φίλους  πολλούς, ὁ  δὲ  πτωχὸς  καὶ  ἀπὸ  τοῦ  ὑπάρχοντος  φίλου  λείπεται.

 
 

[022_019_005]  μάρτυς  ψευδὴς  οὐκ  ἀτιμώρητος  ἔσται, ὁ  δὲ  ἐγκαλῶν  ἀδίκως  οὐ  διαφεύξεται.

 
 

[022_019_006]  πολλοὶ  θεραπεύουσιν  πρόσωπα  βασιλέων, πᾶς  δὲ  ὁ  κακὸς  γίνεται  ὄνειδος  ἀνδρί.

 
 

[022_019_007]  πᾶς, ὃς  ἀδελφὸν  πτωχὸν  μισεῖ, καὶ  φιλίας  μακρὰν  ἔσται. ἔννοια  ἀγαθὴ  τοῖς  εἰδόσιν  αὐτὴν  ἐγγιεῖ, ἀνὴρ  δὲ  φρόνιμος  εὑρήσει  αὐτήν. ὁ  πολλὰ  κακοποιῶν  τελεσιουργεῖ  κακίαν˙  ὃς  δὲ  ἐρεθίζει  λόγους, οὐ  σωθήσεται.

 
 

[022_019_008]  ὁ  κτώμενος  φρόνησιν  ἀγαπᾷ  ἑαυτόν˙  ὃς  δὲ  φυλάσσει  φρόνησιν, εὑρήσει  ἀγαθά.

 
 

[022_019_009]  μάρτυς  ψευδὴς  οὐκ  ἀτιμώρητος  ἔσται˙  ὃς  δ' ἂν  ἐκκαύσῃ  κακίαν, ἀπολεῖται  ὑπ' αὐτῆς.

 
 

[022_019_010]  οὐ  συμφέρει  ἄφρονι  τρυφή, καὶ  ἐὰν  οἰκέτης  ἄρξηται  μεθ' ὕβρεως  δυναστεύειν.

 
 

[022_019_011]  ἐλεήμων  ἀνὴρ  μακροθυμεῖ, τὸ  δὲ  καύχημα  αὐτοῦ  ἐπέρχεται  παρανόμοις.

 
 

[022_019_012]  βασιλέως  ἀπειλὴ  ὁμοία  βρυγμῷ  λέοντοσ˙  ὥσπερ  δὲ  δρόσος  ἐπὶ  χόρτῳ, οὕτως  τὸ  ἱλαρὸν  αὐτοῦ.

 
 

[022_019_013]  αἰσχύνη  πατρὶ  υἱὸς  ἄφρων, καὶ  οὐχ  ἁγναὶ  εὐχαὶ  ἀπὸ  μισθώματος  ἑταίρας.

 
 

[022_019_014]  οἶκον  καὶ  ὕπαρξιν  μερίζουσιν  πατέρες  παισίν, παρὰ  δὲ  θεοῦ  ἁρμόζεται  γυνὴ  ἀνδρί.

 
 

[022_019_015]  δειλία  κατέχει  ἀνδρογύναιον, ψυχὴ  δὲ  ἀεργοῦ  πεινάσει.

 
 

[022_019_016]  ὃς  φυλάσσει  ἐντολήν, τηρεῖ  τὴν  ἑαυτοῦ  ψυχήν˙  ὁ  δὲ  καταφρονῶν  τῶν  ἑαυτοῦ  ὁδῶν  ἀπολεῖται.

 
 

[022_019_017]  δανίζει  θεῷ  ὁ  ἐλεῶν  πτωχόν, κατὰ  δὲ  τὸ  δόμα  αὐτοῦ  ἀνταποδώσει  αὐτῷ.

 
 

[022_019_018]  παίδευε  υἱόν  σου, οὕτως  γὰρ  ἔσται  εὔελπισ˙  εἰς  δὲ  ὕβριν  μὴ  ἐπαίρου  τῇ  ψυχῇ  σου.

 
 

[022_019_019]  κακόφρων  ἀνὴρ  πολλὰ  ζημιωθήσεται˙  ἐὰν  δὲ  λοιμεύηται, καὶ  τὴν  ψυχὴν  αὐτοῦ  προσθήσει.

 
 

[022_019_020]  ἄκουε, υἱέ, παιδείαν  πατρός  σου, ἵνα  σοφὸς  γένῃ  ἐπ' ἐσχάτων  σου.

 
 

[022_019_021]  πολλοὶ  λογισμοὶ  ἐν  καρδίᾳ  ἀνδρός, ἡ  δὲ  βουλὴ  τοῦ  κυρίου  εἰς  τὸν  αἰῶνα  μένει.

 
 

[022_019_022]  καρπὸς  ἀνδρὶ  ἐλεημοσύνη, κρείσσων  δὲ  πτωχὸς  δίκαιος  ἢ  πλούσιος  ψεύστης.

 
 

[022_019_023]  φόβος  κυρίου  εἰς  ζωὴν  ἀνδρί, ὁ  δὲ  ἄφοβος  αὐλισθήσεται  ἐν  τόποις, οὗ οὐκ  ἐπισκοπεῖται  γνῶσις.

 
 

[022_019_024]  ὁ  ἐγκρύπτων  εἰς  τὸν  κόλπον  αὐτοῦ  χεῖρας  ἀδίκως, οὐδὲ  τῷ  στόματι  οὐ  μὴ  προσαγάγῃ  αὐτάς.

 
 

[022_019_025]  λοιμοῦ  μαστιγουμένου  ἄφρων  πανουργότερος  γίνεται˙  ἐὰν  δὲ  ἐλέγχῃς  ἄνδρα  φρόνιμον, νοήσει  αἴσθησιν.

 
 

[022_019_026]  ὁ  ἀτιμάζων  πατέρα  καὶ  ἀπωθούμενος  μητέρα  αὐτοῦ  καταισχυνθήσεται  καὶ  ἐπονείδιστος  ἔσται.

 
 

[022_019_027]  υἱὸς  ἀπολειπόμενος  φυλάξαι  παιδείαν  πατρὸς  μελετήσει  ῥήσεις  κακάς.

 
 

[022_019_028]  ὁ  ἐγγυώμενος  παῖδα  ἄφρονα  καθυβρίζει  δικαίωμα, στόμα  δὲ  ἀσεβῶν  καταπίεται  κρίσεις.

 
 

[022_019_029]  ἑτοιμάζονται  ἀκολάστοις  μάστιγες  καὶ  τιμωρίαι  ὤμοις  ἀφρόνων.

 

  Caput 20.
 

[022_020_001]  ἀκόλαστον  οἶνος  καὶ  ὑβριστικὸν  μέθη, πᾶς  δὲ  ὁ  συμμειγνύμενος  αὐτῇ  οὐκ  ἔσται  σοφός.

 
 

[022_020_002]  οὐ  διαφέρει  ἀπειλὴ  βασιλέως  θυμοῦ  λέοντος, ὁ  δὲ  παροξύνων  αὐτὸν  ἁμαρτάνει  εἰς  τὴν  ἑαυτοῦ  ψυχήν.

 
 

[022_020_003]  δόξα  ἀνδρὶ  ἀποστρέφεσθαι  λοιδορίας, πᾶς  δὲ  ἄφρων  τοιούτοις  συμπλέκεται.

 
 

[022_020_004]  ὀνειδιζόμενος  ὀκνηρὸς  οὐκ  αἰσχύνεται, ὡσαύτως  καὶ  ὁ  δανιζόμενος  σῖτον  ἐν  ἀμήτῳ.

 
 

[022_020_005]  ὕδωρ  βαθὺ  βουλὴ  ἐν  καρδίᾳ  ἀνδρός, ἀνὴρ  δὲ  φρόνιμος  ἐξαντλήσει  αὐτήν.

 
 

[022_020_006]  μέγα  ἄνθρωπος  καὶ  τίμιον  ἀνὴρ  ἐλεήμων, ἄνδρα  δὲ  πιστὸν  ἔργον  εὑρεῖν.

 
 

[022_020_007]  ὃς  ἀναστρέφεται  ἄμωμος  ἐν  δικαιοσύνῃ, μακαρίους  τοὺς  παῖδας  αὐτοῦ  καταλείψει.

 
 

[022_020_008]  ὅταν  βασιλεὺς  δίκαιος  καθίσῃ  ἐπὶ  θρόνου, οὐκ  ἐναντιοῦται  ἐν  ὀφθαλμοῖς  αὐτοῦ  πᾶν  πονηρόν.

 
 

[022_020_009]  τίς  καυχήσεται  ἁγνὴν  ἔχειν  τὴν  καρδίαν;  ἢ  τίς  παρρησιάσεται  καθαρὸς  εἶναι  ἀπὸ  ἁμαρτιῶν; 

 
 

[022_020_009α]  πατέρα  ἢ  μητέρα  σβεσθήσεται  λαμπτήρ, αἱ  δὲ  κόραι  τῶν  ὀφθαλμῶν  αὐτοῦ  ὄψονται  σκότος.

 
 

[022_020_009β]  ἐπισπουδαζομένη  ἐν  πρώτοις  ἐν  τοῖς  τελευταίοις  οὐκ  εὐλογηθήσεται.

 
 

[022_020_009ξ]  εἴπῃς  Τείσομαι  τὸν  ἐχθρόν˙  ἀλλὰ  ὑπόμεινον  τὸν  κύριον, ἵνα  σοι  βοηθήσῃ.

 
 

[022_020_010]  στάθμιον  μέγα  καὶ  μικρὸν  καὶ  μέτρα  δισσά, ἀκάθαρτα  ἐνώπιον  κυρίου  καὶ  ἀμφότερα.

 
 

[022_020_011]  καὶ  ὁ  ποιῶν  αὐτὰ  ἐν  τοῖς  ἐπιτηδεύμασιν  αὐτοῦ  συμποδισθήσεται, νεανίσκος  μετὰ  ὁσίου, καὶ  εὐθεῖα  ἡ  ὁδὸς  αὐτοῦ.

 
 

[022_020_012]  οὖς  ἀκούει  καὶ  ὀφθαλμὸς  ὁρᾷ˙  κυρίου  ἔργα  καὶ  ἀμφότερα.

 
 

[022_020_013]  μὴ  ἀγάπα  καταλαλεῖν, ἵνα  μὴ  ἐξαρθῇσ˙  διάνοιξον  τοὺς  ὀφθαλμούς  σου  καὶ  ἐμπλήσθητι  ἄρτων.

 
 

[022_020_023]  βδέλυγμα  κυρίῳ  δισσὸν  στάθμιον, καὶ  ζυγὸς  δόλιος  οὐ  καλὸν  ἐνώπιον  αὐτοῦ.

 
 

[022_020_024]  παρὰ  κυρίου  εὐθύνεται  τὰ  διαβήματα  ἀνδρί˙  θνητὸς  δὲ  πῶς  ἂν  νοήσαι  τὰς  ὁδοὺς  αὐτοῦ; 

 
 

[022_020_025]  παγὶς  ἀνδρὶ  ταχύ  τι  τῶν  ἰδίων  ἁγιάσαι˙  μετὰ  γὰρ  τὸ  εὔξασθαι  μετανοεῖν  γίνεται.

 
 

[022_020_026]  λικμήτωρ  ἀσεβῶν  βασιλεὺς  σοφὸς  καὶ  ἐπιβαλεῖ  αὐτοῖς  τροχόν.

 
 

[022_020_027]  φῶς  κυρίου  πνοὴ  ἀνθρώπων, ὃς  ἐρευνᾷ  ταμίεια  κοιλίας.

 
 

[022_020_028]  ἐλεημοσύνη  καὶ  ἀλήθεια  φυλακὴ  βασιλεῖ  καὶ  περικυκλώσουσιν  ἐν  δικαιοσύνῃ  τὸν  θρόνον  αὐτοῦ.

 
 

[022_020_029]  κόσμος  νεανίαις  σοφία, δόξα  δὲ  πρεσβυτέρων  πολιαί.

 
 

[022_020_030]  ὑπώπια  καὶ  συντρίμματα  συναντᾷ  κακοῖς, πληγαὶ  δὲ  εἰς  ταμίεια  κοιλίας.

 

  Caput 21.
 

[022_021_001]  ὥσπερ  ὁρμὴ  ὕδατος, οὕτως  καρδία  βασιλέως  ἐν  χειρὶ  θεοῦ˙  οὗ ἐὰν  θέλων  νεύσῃ, ἐκεῖ  ἔκλινεν  αὐτήν.

 
 

[022_021_002]  πᾶς  ἀνὴρ  φαίνεται  ἑαυτῷ  δίκαιος, κατευθύνει  δὲ  καρδίας  κύριος.

 
 

[022_021_003]  ποιεῖν  δίκαια  καὶ  ἀληθεύειν  ἀρεστὰ  παρὰ  θεῷ  μᾶλλον  ἢ  θυσιῶν  αἷμα.

 
 

[022_021_004]  μεγαλόφρων  ἐφ' ὕβρει  θρασυκάρδιος, λαμπτὴρ  δὲ  ἀσεβῶν  ἁμαρτία.

 
 

[022_021_006]  ὁ  ἐνεργῶν  θησαυρίσματα  γλώσσῃ  ψευδεῖ  μάταια  διώκει  ἐπὶ  παγίδας  θανάτου.

 
 

[022_021_007]  ὄλεθρος  ἀσεβέσιν  ἐπιξενωθήσεται˙  οὐ  γὰρ  βούλονται  πράσσειν  τὰ  δίκαια.

 
 

[022_021_008]  πρὸς  τοὺς  σκολιοὺς  σκολιὰς  ὁδοὺς  ἀποστέλλει  ὁ  θεόσ˙  ἁγνὰ  γὰρ  καὶ  ὀρθὰ  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ.

 
 

[022_021_009]  κρεῖσσον  οἰκεῖν  ἐπὶ  γωνίας  ὑπαίθρου  ἢ  ἐν  κεκονιαμένοις  μετὰ  ἀδικίας  καὶ  ἐν  οἴκῳ  κοινῷ.

 
 

[022_021_010]  ψυχὴ  ἀσεβοῦς  οὐκ  ἐλεηθήσεται  ὑπ' οὐδενὸς  τῶν  ἀνθρώπων.

 
 

[022_021_011]  ζημιουμένου  ἀκολάστου  πανουργότερος  γίνεται  ὁ  ἄκακος, συνίων  δὲ  σοφὸς  δέξεται  γνῶσιν.

 
 

[022_021_012]  συνίει  δίκαιος  καρδίας  ἀσεβῶν  καὶ  φαυλίζει  ἀσεβεῖς  ἐν  κακοῖς.

 
 

[022_021_013]  ὃς  φράσσει  τὰ  ὦτα  τοῦ  μὴ  ἐπακοῦσαι  ἀσθενοῦς, καὶ  αὐτὸς  ἐπικαλέσεται, καὶ  οὐκ  ἔσται  ὁ  εἰσακούων.

 
 

[022_021_014]  δόσις  λάθριος  ἀνατρέπει  ὀργάς, δώρων  δὲ  ὁ  φειδόμενος  θυμὸν  ἐγείρει  ἰσχυρόν.

 
 

[022_021_015]  εὐφροσύνη  δικαίων  ποιεῖν  κρίμα, ὅσιος  δὲ  ἀκάθαρτος  παρὰ  κακούργοις.

 
 

[022_021_016]  ἀνὴρ  πλανώμενος  ἐξ  ὁδοῦ  δικαιοσύνης  ἐν  συναγωγῇ  γιγάντων  ἀναπαύσεται.

 
 

[022_021_017]  ἀνὴρ  ἐνδεὴς  ἀγαπᾷ  εὐφροσύνην  φιλῶν  οἶνον  καὶ  ἔλαιον  εἰς  πλοῦτον˙ 

 
 

[022_021_018]  περικάθαρμα  δὲ  δικαίου  ἄνομος.

 
 

[022_021_019]  κρεῖσσον  οἰκεῖν  ἐν  γῇ  ἐρήμῳ  ἢ  μετὰ  γυναικὸς  μαχίμου  καὶ  γλωσσώδους  καὶ  ὀργίλου.

 
 

[022_021_020]  θησαυρὸς  ἐπιθυμητὸς  ἀναπαύσεται  ἐπὶ  στόματος  σοφοῦ, ἄφρονες  δὲ  ἄνδρες  καταπίονται  αὐτόν.

 
 

[022_021_021]  ὁδὸς  δικαιοσύνης  καὶ  ἐλεημοσύνης  εὑρήσει  ζωὴν  καὶ  δόξαν.

 
 

[022_021_022]  πόλεις  ὀχυρὰς  ἐπέβη  σοφὸς  καὶ  καθεῖλεν  τὸ  ὀχύρωμα, ἐφ' ᾧ  ἐπεποίθεισαν  οἱ  ἀσεβεῖς.

 
 

[022_021_023]  ὃς  φυλάσσει  τὸ  στόμα  αὐτοῦ  καὶ  τὴν  γλῶσσαν, διατηρεῖ  ἐκ  θλίψεως  τὴν  ψυχὴν  αὐτοῦ.

 
 

[022_021_024]  θρασὺς  καὶ  αὐθάδης  καὶ  ἀλαζὼν  λοιμὸς  καλεῖται˙  ὃς  δὲ  μνησικακεῖ, παράνομος.

 
 

[022_021_025]  ἐπιθυμίαι  ὀκνηρὸν  ἀποκτείνουσιν˙  οὐ  γὰρ  προαιροῦνται  αἱ  χεῖρες  αὐτοῦ  ποιεῖν  τι.

 
 

[022_021_026]  ἀσεβὴς  ἐπιθυμεῖ  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  ἐπιθυμίας  κακάς, ὁ  δὲ  δίκαιος  ἐλεᾷ  καὶ  οἰκτίρει  ἀφειδῶς.

 
 

[022_021_027]  θυσίαι  ἀσεβῶν  βδέλυγμα  κυρίῳ˙  καὶ  γὰρ  παρανόμως  προσφέρουσιν  αὐτάς.

 
 

[022_021_028]  μάρτυς  ψευδὴς  ἀπολεῖται, ἀνὴρ  δὲ  ὑπήκοος  φυλασσόμενος  λαλήσει.

 
 

[022_021_029]  ἀσεβὴς  ἀνὴρ  ἀναιδῶς  ὑφίσταται  προσώπῳ, ὁ  δὲ  εὐθὴς  αὐτὸς  συνίει  τὰς  ὁδοὺς  αὐτοῦ.

 
 

[022_021_030]  οὐκ  ἔστιν  σοφία, οὐκ  ἔστιν  ἀνδρεία, οὐκ  ἔστιν  βουλὴ  πρὸς  τὸν  ἀσεβῆ.

 
 

[022_021_031]  ἵππος  ἑτοιμάζεται  εἰς  ἡμέραν  πολέμου, παρὰ  δὲ  κυρίου  ἡ  βοήθεια.

 

  Caput 22.
 

[022_022_001]  αἱρετώτερον  ὄνομα  καλὸν  ἢ  πλοῦτος  πολύς, ὑπὲρ  δὲ  ἀργύριον  καὶ  χρυσίον  χάρις  ἀγαθή.

 
 

[022_022_002]  πλούσιος  καὶ  πτωχὸς  συνήντησαν  ἀλλήλοις, ἀμφοτέρους  δὲ  ὁ  κύριος  ἐποίησεν.

 
 

[022_022_003]  πανοῦργος  ἰδὼν  πονηρὸν  τιμωρούμενον  κραταιῶς  αὐτὸς  παιδεύεται, οἱ  δὲ  ἄφρονες  παρελθόντες  ἐζημιώθησαν.

 
 

[022_022_004]  γενεὰ  σοφίας  φόβος  κυρίου  καὶ  πλοῦτος  καὶ  δόξα  καὶ  ζωή.

 
 

[022_022_005]  τρίβολοι  καὶ  παγίδες  ἐν  ὁδοῖς  σκολιαῖς, ὁ  δὲ  φυλάσσων  τὴν  ἑαυτοῦ  ψυχὴν  ἀφέξεται  αὐτῶν.

 
 

[022_022_007]  πλούσιοι  πτωχῶν  ἄρξουσιν, καὶ  οἰκέται  ἰδίοις  δεσπόταις  δανιοῦσιν.

 
 

[022_022_008]  ὁ  σπείρων  φαῦλα  θερίσει  κακά, πληγὴν  δὲ  ἔργων  αὐτοῦ  συντελέσει.

 
 

[022_022_008α]  ἱλαρὸν  καὶ  δότην  εὐλογεῖ  ὁ  θεός, ματαιότητα  δὲ  ἔργων  αὐτοῦ  συντελέσει.

 
 

[022_022_009]  ὁ  ἐλεῶν  πτωχὸν  αὐτὸς  διατραφήσεται˙  τῶν  γὰρ  ἑαυτοῦ  ἄρτων  ἔδωκεν  τῷ  πτωχῷ.

 
 

[022_022_009α]  καὶ  τιμὴν  περιποιεῖται  ὁ  δῶρα  δούς, τὴν  μέντοι  ψυχὴν  ἀφαιρεῖται  τῶν  κεκτημένων.

 
 

[022_022_010]  ἔκβαλε  ἐκ  συνεδρίου  λοιμόν, καὶ  συνεξελεύσεται  αὐτῷ  νεῖκοσ˙  ὅταν  γὰρ  καθίσῃ  ἐν  συνεδρίῳ, πάντας  ἀτιμάζει.

 
 

[022_022_011]  ἀγαπᾷ  κύριος  ὁσίας  καρδίας, δεκτοὶ  δὲ  αὐτῷ  πάντες  ἄμωμοι˙  χείλεσιν  ποιμαίνει  βασιλεύς.

 
 

[022_022_012]  οἱ  δὲ  ὀφθαλμοὶ  κυρίου  διατηροῦσιν  αἴσθησιν, φαυλίζει  δὲ  λόγους  παράνομος.

 
 

[022_022_013]  προφασίζεται  καὶ  λέγει  ὀκνηρός  Λέων  ἐν  ταῖς  ὁδοῖς, ἐν  δὲ  ταῖς  πλατείαις  φονευταί.

 
 

[022_022_014]  βόθρος  βαθὺς  στόμα  παρανόμου, ὁ  δὲ  μισηθεὶς  ὑπὸ  κυρίου  ἐμπεσεῖται  εἰς  αὐτόν.

 
 

[022_022_014α]  ὁδοὶ  κακαὶ  ἐνώπιον  ἀνδρός, καὶ  οὐκ  ἀγαπᾷ  τοῦ  ἀποστρέψαι  ἀπ' αὐτῶν˙  ἀποστρέφειν  δὲ  δεῖ  ἀπὸ  ὁδοῦ  σκολιᾶς  καὶ  κακῆς.

 
 

[022_022_015]  ἄνοια  ἐξῆπται  καρδίας  νέου, ῥάβδος  δὲ  καὶ  παιδεία  μακρὰν  ἀπ' αὐτοῦ.

 
 

[022_022_016]  ὁ  συκοφαντῶν  πένητα  πολλὰ  ποιεῖ  τὰ  ἑαυτοῦ˙  δίδωσιν  δὲ  πλουσίῳ  ἐπ' ἐλάσσονι.

 
 

[022_022_017]  Λόγοις  σοφῶν  παράβαλλε  σὸν  οὖς  καὶ  ἄκουε  ἐμὸν  λόγον, τὴν  δὲ  σὴν  καρδίαν  ἐπίστησον, ἵνα  γνῷς  ὅτι  καλοί  εἰσιν˙ 

 
 

[022_022_018]  καὶ  ἐὰν  ἐμβάλῃς  αὐτοὺς  εἰς  τὴν  καρδίαν  σου, εὐφρανοῦσίν  σε  ἅμα  ἐπὶ  σοῖς  χείλεσιν,

 
 

[022_022_019]  ἵνα  σου  γένηται  ἐπὶ  κύριον  ἡ  ἐλπὶς  καὶ  γνωρίσῃ  σοι  τὴν  ὁδὸν  αὐτοῦ.

 
 

[022_022_020]  καὶ  σὺ  δὲ  ἀπόγραψαι  αὐτὰ  σεαυτῷ  τρισσῶς  εἰς  βουλὴν  καὶ  γνῶσιν  ἐπὶ  τὸ  πλάτος  τῆς  καρδίας  σου.

 
 

[022_022_021]  διδάσκω  οὖν  σε  ἀληθῆ  λόγον  καὶ  γνῶσιν  ἀγαθὴν  ὑπακούειν  τοῦ  ἀποκρίνεσθαι  λόγους  ἀληθείας  τοῖς  προβαλλομένοις  σοι.

 
 

[022_022_022]  Μὴ  ἀποβιάζου  πένητα, πτωχὸς  γάρ  ἐστιν, καὶ  μὴ  ἀτιμάσῃς  ἀσθενῆ  ἐν  πύλαισ˙ 

 
 

[022_022_023]  ὁ  γὰρ  κύριος  κρινεῖ  αὐτοῦ  τὴν  κρίσιν, καὶ  ῥύσῃ  σὴν  ἄσυλον  ψυχήν.

 
 

[022_022_024]  μὴ  ἴσθι  ἑταῖρος  ἀνδρὶ  θυμώδει, φίλῳ  δὲ  ὀργίλῳ  μὴ  συναυλίζου,

 
 

[022_022_025]  μήποτε  μάθῃς  τῶν  ὁδῶν  αὐτοῦ  καὶ  λάβῃς  βρόχους  τῇ  σῇ  ψυχῇ.

 
 

[022_022_026]  μὴ  δίδου  σεαυτὸν  εἰς  ἐγγύην  αἰσχυνόμενος  πρόσωπον˙ 

 
 

[022_022_027]  ἐὰν  γὰρ  μὴ  ἔχῃς  πόθεν  ἀποτείσῃς, λήμψονται  τὸ  στρῶμα  τὸ  ὑπὸ  τὰς  πλευράς  σου.

 
 

[022_022_028]  μὴ  μέταιρε  ὅρια  αἰώνια, ἃ  ἔθεντο  οἱ  πατέρες  σου.

 
 

[022_022_029]  ὁρατικὸν  ἄνδρα  καὶ  ὀξὺν  ἐν  τοῖς  ἔργοις  αὐτοῦ  βασιλεῦσι  δεῖ  παρεστάναι  καὶ  μὴ  παρεστάναι  ἀνδράσι  νωθροῖς.

 

  Caput 23.
 

[022_023_001]  ἐὰν  καθίσῃς  δειπνεῖν  ἐπὶ  τραπέζης  δυναστῶν, νοητῶς  νόει  τὰ  παρατιθέμενά  σοι 

 
 

[022_023_002]  καὶ  ἐπίβαλλε  τὴν  χεῖρά  σου  εἰδὼς  ὅτι  τοιαῦτά  σε  δεῖ  παρασκευάσαι˙ 

 
 

[022_023_003]  εἰ  δὲ  ἀπληστότερος  εἶ, μὴ  ἐπιθύμει  τῶν  ἐδεσμάτων  αὐτοῦ, ταῦτα  γὰρ  ἔχεται  ζωῆς  ψευδοῦς.

 
 

[022_023_004]  μὴ  παρεκτείνου  πένης  ὢν  πλουσίῳ, τῇ  δὲ  σῇ  ἐννοίᾳ  ἀπόσχου˙ 

 
 

[022_023_005]  ἐὰν  ἐπιστήσῃς  τὸ  σὸν  ὄμμα  πρὸς  αὐτόν, οὐδαμοῦ  φανεῖται, κατεσκεύασται  γὰρ  αὐτῷ  πτέρυγες  ὥσπερ  ἀετοῦ, καὶ  ὑποστρέφει  εἰς  τὸν  οἶκον  τοῦ  προεστηκότος  αὐτοῦ.

 
 

[022_023_006]  μὴ  συνδείπνει  ἀνδρὶ  βασκάνῳ  μηδὲ  ἐπιθύμει  τῶν  βρωμάτων  αὐτοῦ˙ 

 
 

[022_023_007]  ὃν  τρόπον  γὰρ  εἴ  τις  καταπίοι  τρίχα, οὕτως  ἐσθίει  καὶ  πίνει.

 
 

[022_023_008]  μηδὲ  πρὸς  σὲ  εἰσαγάγῃς  αὐτὸν  καὶ  φάγῃς  τὸν  ψωμόν  σου  μετ' αὐτοῦ˙  ἐξεμέσει  γὰρ  αὐτὸν  καὶ  λυμανεῖται  τοὺς  λόγους  σου  τοὺς  καλούς.

 
 

[022_023_009]  εἰς  ὦτα  ἄφρονος  μηδὲν  λέγε, μήποτε  μυκτηρίσῃ  τοὺς  συνετοὺς  λόγους  σου.

 
 

[022_023_010]  μὴ  μεταθῇς  ὅρια  αἰώνια, εἰς  δὲ  κτῆμα  ὀρφανῶν  μὴ  εἰσέλθῃσ˙ 

 
 

[022_023_011]  ὁ  γὰρ  λυτρούμενος  αὐτοὺς  κύριος  κραταιός  ἐστιν  καὶ  κρινεῖ  τὴν  κρίσιν  αὐτῶν  μετὰ  σοῦ.

 
 

[022_023_012]  δὸς  εἰς  παιδείαν  τὴν  καρδίαν  σου, τὰ  δὲ  ὦτά  σου  ἑτοίμασον  λόγοις  αἰσθήσεως.

 
 

[022_023_013]  μὴ  ἀπόσχῃ  νήπιον  παιδεύειν, ὅτι  ἐὰν  πατάξῃς  αὐτὸν  ῥάβδῳ, οὐ  μὴ  ἀποθάνῃ˙ 

 
 

[022_023_014]  σὺ  μὲν  γὰρ  πατάξεις  αὐτὸν  ῥάβδῳ, τὴν  δὲ  ψυχὴν  αὐτοῦ  ἐκ  θανάτου  ῥύσῃ.

 
 

[022_023_015]  υἱέ, ἐὰν  σοφὴ  γένηταί  σου  ἡ  καρδία, εὐφρανεῖς  καὶ  τὴν  ἐμὴν  καρδίαν,

 
 

[022_023_016]  καὶ  ἐνδιατρίψει  λόγοις  τὰ  σὰ  χείλη  πρὸς  τὰ  ἐμὰ  χείλη, ἐὰν  ὀρθὰ  ὦσιν.

 
 

[022_023_017]  μὴ  ζηλούτω  ἡ  καρδία  σου  ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ  ἐν  φόβῳ  κυρίου  ἴσθι  ὅλην  τὴν  ἡμέραν˙ 

 
 

[022_023_018]  ἐὰν  γὰρ  τηρήσῃς  αὐτά, ἔσται  σοι  ἔκγονα, ἡ  δὲ  ἐλπίς  σου  οὐκ  ἀποστήσεται.

 
 

[022_023_019]  ἄκουε, υἱέ, καὶ  σοφὸς  γίνου  καὶ  κατεύθυνε  ἐννοίας  σῆς  καρδίασ˙ 

 
 

[022_023_020]  μὴ  ἴσθι  οἰνοπότης  μηδὲ  ἐκτείνου  συμβολαῖς  κρεῶν  τε  ἀγορασμοῖσ˙ 

 
 

[022_023_021]  πᾶς  γὰρ  μέθυσος  καὶ  πορνοκόπος  πτωχεύσει, καὶ  ἐνδύσεται  διερρηγμένα  καὶ  ῥακώδη  πᾶς  ὑπνώδης.

 
 

[022_023_022]  ἄκουε, υἱέ, πατρὸς  τοῦ  γεννήσαντός  σε  καὶ  μὴ  καταφρόνει  ὅτι  γεγήρακέν  σου  ἡ  μήτηρ.

 
 

[022_023_024]  καλῶς  ἐκτρέφει  πατὴρ  δίκαιος, ἐπὶ  δὲ  υἱῷ  σοφῷ  εὐφραίνεται  ἡ  ψυχὴ  αὐτοῦ˙ 

 
 

[022_023_025]  εὐφραινέσθω  ὁ  πατὴρ  καὶ  ἡ  μήτηρ  ἐπὶ  σοί, καὶ  χαιρέτω  ἡ  τεκοῦσά  σε.

 
 

[022_023_026]  δός  μοι, υἱέ, σὴν  καρδίαν, οἱ  δὲ  σοὶ  ὀφθαλμοὶ  ἐμὰς  ὁδοὺς  τηρείτωσαν˙ 

 
 

[022_023_027]  πίθος  γὰρ  τετρημένος  ἐστὶν  ἀλλότριος  οἶκος, καὶ  φρέαρ  στενὸν  ἀλλότριον˙ 

 
 

[022_023_028]  οὗτος  γὰρ  συντόμως  ἀπολεῖται, καὶ  πᾶς  παράνομος  ἀναλωθήσεται.

 
 

[022_023_029]  τίνι  οὐαί;  τίνι  θόρυβοσ;  τίνι  κρίσισ;  τίνι  ἀηδίαι  καὶ  λέσχαι;  τίνι  συντρίμματα  διὰ  κενῆσ;  τίνος  πέλειοι  οἱ  ὀφθαλμοί; 

 
 

[022_023_030]  οὐ  τῶν  ἐγχρονιζόντων  ἐν  οἴνοισ;  οὐ  τῶν  ἰχνευόντων  ποῦ  πότοι  γίνονται; 

 
 

[022_023_031]  μὴ  μεθύσκεσθε  οἴνῳ, ἀλλὰ  ὁμιλεῖτε  ἀνθρώποις  δικαίοις  καὶ  ὁμιλεῖτε  ἐν  περιπάτοισ˙  ἐὰν  γὰρ  εἰς  τὰς  φιάλας  καὶ  τὰ  ποτήρια  δῷς  τοὺς  ὀφθαλμούς  σου, ὕστερον  περιπατήσεις  γυμνότερος  ὑπέρου,

 
 

[022_023_032]  τὸ  δὲ  ἔσχατον  ὥσπερ  ὑπὸ  ὄφεως  πεπληγὼς  ἐκτείνεται  καὶ  ὥσπερ  ὑπὸ  κεράστου  διαχεῖται  αὐτῷ  ὁ  ἰός.

 
 

[022_023_033]  οἱ  ὀφθαλμοί  σου  ὅταν  ἴδωσιν  ἀλλοτρίαν, τὸ  στόμα  σου  τότε  λαλήσει  σκολιά,

 
 

[022_023_034]  καὶ  κατακείσῃ  ὥσπερ  ἐν  καρδίᾳ  θαλάσσης  καὶ  ὥσπερ  κυβερνήτης  ἐν  πολλῷ  κλύδωνι˙ 

 
 

[022_023_035]  ἐρεῖς  δέ  Τύπτουσίν  με, καὶ  οὐκ  ἐπόνεσα, καὶ  ἐνέπαιξάν  μοι, ἐγὼ  δὲ  οὐκ  Ὲδειν˙  πότε  ὄρθρος  ἔσται, ἵνα  ἐλθὼν  ζητήσω  μεθ' ὧν  συνελεύσομαι; 

 

  Caput 24.
 

[022_024_001]  υἱέ, μὴ  ζηλώσῃς  κακοὺς  ἄνδρας  μηδὲ  ἐπιθυμήσῃς  εἶναι  μετ' αὐτῶν˙ 

 
 

[022_024_002]  ψεύδη  γὰρ  μελετᾷ  ἡ  καρδία  αὐτῶν, καὶ  πόνους  τὰ  χείλη  αὐτῶν  λαλεῖ.

 
 

[022_024_003]  μετὰ  σοφίας  οἰκοδομεῖται  οἶκος  καὶ  μετὰ  συνέσεως  ἀνορθοῦται˙ 

 
 

[022_024_004]  μετὰ  αἰσθήσεως  ἐμπίμπλαται  ταμίεια  ἐκ  παντὸς  πλούτου  τιμίου  καὶ  καλοῦ.

 
 

[022_024_005]  κρείσσων  σοφὸς  ἰσχυροῦ  καὶ  ἀνὴρ  φρόνησιν  ἔχων  γεωργίου  μεγάλου˙ 

 
 

[022_024_006]  μετὰ  κυβερνήσεως  γίνεται  πόλεμος, βοήθεια  δὲ  μετὰ  καρδίας  βουλευτικῆς.

 
 

[022_024_007]  σοφία  καὶ  ἔννοια  ἀγαθὴ  ἐν  πύλαις  σοφῶν˙  σοφοὶ  οὐκ  ἐκκλίνουσιν  ἐκ  στόματος  κυρίου,

 
 

[022_024_008]  ἀλλὰ  λογίζονται  ἐν  συνεδρίοις. ἀπαιδεύτοις  συναντᾷ  θάνατος,

 
 

[022_024_009]  ἀποθνῄσκει  δὲ  ἄφρων  ἐν  ἁμαρτίαισ˙  ἀκαθαρσία  δὲ  ἀνδρὶ  λοιμῷ  ἐμμολυνθήσεται 

 
 

[022_024_010]  ἐν  ἡμέρᾳ  κακῇ  καὶ  ἐν  ἡμέρᾳ  θλίψεως, ἕως  ἂν  ἐκλίπῃ.

 
 

[022_024_011]  ῥῦσαι  ἀγομένους  εἰς  θάνατον  καὶ  ἐκπρίου  κτεινομένους, μὴ  φείσῃ˙ 

 
 

[022_024_012]  ἐὰν  δὲ  εἴπῃς  Οὐκ  οἶδα  τοῦτον, γίνωσκε  ὅτι  κύριος  καρδίας  πάντων  γινώσκει, καὶ  ὁ  πλάσας  πνοὴν  πᾶσιν  αὐτὸς  οἶδεν  πάντα, ὃς  ἀποδίδωσιν  ἑκάστῳ  κατὰ  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ.

 
 

[022_024_013]  φάγε  μέλι, υἱέ, ἀγαθὸν  γὰρ  κηρίον, ἵνα  γλυκανθῇ  σου  ὁ  φάρυγξ˙ 

 
 

[022_024_014]  οὕτως  αἰσθήσῃ  σοφίαν  τῇ  σῇ  ψυχῇ˙  ἐὰν  γὰρ  εὕρῃς, ἔσται  καλὴ  ἡ  τελευτή  σου, καὶ  ἐλπίς  σε  οὐκ  ἐγκαταλείψει.

 
 

[022_024_015]  μὴ  προσαγάγῃς  ἀσεβῆ  νομῇ  δικαίων  μηδὲ  ἀπατηθῇς  χορτασίᾳ  κοιλίασ˙ 

 
 

[022_024_016]  ἑπτάκι  γὰρ  πεσεῖται  ὁ  δίκαιος  καὶ  ἀναστήσεται, οἱ  δὲ  ἀσεβεῖς  ἀσθενήσουσιν  ἐν  κακοῖς.

 
 

[022_024_017]  ἐὰν  πέσῃ  ὁ  ἐχθρός  σου, μὴ  ἐπιχαρῇς  αὐτῷ, ἐν  δὲ  τῷ  ὑποσκελίσματι  αὐτοῦ  μὴ  ἐπαίρου˙ 

 
 

[022_024_018]  ὅτι  ὄψεται  κύριος, καὶ  οὐκ  ἀρέσει  αὐτῷ, καὶ  ἀποστρέψει  τὸν  θυμὸν  αὐτοῦ  ἀπ' αὐτοῦ.

 
 

[022_024_019]  μὴ  χαῖρε  ἐπὶ  κακοποιοῖς  μηδὲ  ζήλου  ἁμαρτωλούσ˙ 

 
 

[022_024_020]  οὐ  γὰρ  μὴ  γένηται  ἔκγονα  πονηρῶν, λαμπτὴρ  δὲ  ἀσεβῶν  σβεσθήσεται.

 
 

[022_024_021]  φοβοῦ  τὸν  θεόν, υἱέ, καὶ  βασιλέα  καὶ  μηθετέρῳ  αὐτῶν  ἀπειθήσῃσ˙ 

 
 

[022_024_022]  ἐξαίφνης  γὰρ  τείσονται  τοὺς  ἀσεβεῖς, τὰς  δὲ  τιμωρίας  ἀμφοτέρων  τίς  γνώσεται; 

 
 

[022_024_022α]  λόγον  φυλασσόμενος  υἱὸς  ἀπωλείας  ἐκτὸς  ἔσται, δεχόμενος  δὲ  ἐδέξατο  αὐτόν.

 
 

[022_024_022β]  μηδὲν  ψεῦδος  ἀπὸ  γλώσσης  βασιλεῖ  λεγέσθω, καὶ  οὐδὲν  ψεῦδος  ἀπὸ  γλώσσης  αὐτοῦ  οὐ  μὴ  ἐξέλθῃ.

 
 

[022_024_022ξ]  γλῶσσα  βασιλέως  καὶ  οὐ  σαρκίνη, ὃς  δ' ἂν  παραδοθῇ, συντριβήσεται˙ 

 
 

[022_024_022δ]  γὰρ  ὀξυνθῇ  ὁ  θυμὸς  αὐτοῦ, σὺν  νεύροις  ἀνθρώπους  ἀναλίσκει 

 
 

[022_024_022ε]  ὀστᾶ  ἀνθρώπων  κατατρώγει  καὶ  συγκαίει  ὥσπερ  φλὸξ  ὥστε  ἄβρωτα  εἶναι  νεοσσοῖς  ἀετῶν.

 
 

[022_024_023]  Ταῦτα  δὲ  λέγω  ὑμῖν  τοῖς  σοφοῖς  ἐπιγινώσκειν˙  αἰδεῖσθαι  πρόσωπον  ἐν  κρίσει  οὐ  καλόν˙ 

 
 

[022_024_024]  ὁ  εἰπὼν  τὸν  ἀσεβῆ  Δίκαιός  ἐστιν, ἐπικατάρατος  λαοῖς  ἔσται  καὶ  μισητὸς  εἰς  ἔθνη˙ 

 
 

[022_024_025]  οἱ  δὲ  ἐλέγχοντες  βελτίους  φανοῦνται, ἐπ' αὐτοὺς  δὲ  ἥξει  εὐλογία  ἀγαθή˙ 

 
 

[022_024_026]  χείλη  δὲ  φιλήσουσιν  ἀποκρινόμενα  λόγους  ἀγαθούς.

 
 

[022_024_027]  ἑτοίμαζε  εἰς  τὴν  ἔξοδον  τὰ  ἔργα  σου  καὶ  παρασκευάζου  εἰς  τὸν  ἀγρὸν  καὶ  πορεύου  κατόπισθέν  μου  καὶ  ἀνοικοδομήσεις  τὸν  οἶκόν  σου.

 
 

[022_024_028]  μὴ  ἴσθι  ψευδὴς  μάρτυς  ἐπὶ  σὸν  πολίτην  μηδὲ  πλατύνου  σοῖς  χείλεσιν˙ 

 
 

[022_024_029]  μὴ  εἴπῃςή  Ον  τρόπον  ἐχρήσατό  μοι  χρήσομαι  αὐτῷ, τείσομαι  δὲ  αὐτὸν  ἅ  με  ἠδίκησεν.

 
 

[022_024_030]  ὥσπερ  γεώργιον  ἀνὴρ  ἄφρων, καὶ  ὥσπερ  ἀμπελὼν  ἄνθρωπος  ἐνδεὴς  φρενῶν˙ 

 
 

[022_024_031]  ἐὰν  ἀφῇς  αὐτόν, χερσωθήσεται  καὶ  χορτομανήσει  ὅλος  καὶ  γίνεται  ἐκλελειμμένος, οἱ  δὲ  φραγμοὶ  τῶν  λίθων  αὐτοῦ  κατασκάπτονται.

 
 

[022_024_032]  ὕστερον  ἐγὼ  μετενόησα, ἐπέβλεψα  τοῦ  ἐκλέξασθαι  παιδείαν.

 
 

[022_024_033]  ὀλίγον  νυστάζω, ὀλίγον  δὲ  καθυπνῶ, ὀλίγον  δὲ  ἐναγκαλίζομαι  χερσὶν  στήθη˙ 

 
 

[022_024_034]  ἐὰν  δὲ  τοῦτο  ποιῇς, ἥξει  προπορευομένη  ἡ  πενία  σου  καὶ  ἡ  ἔνδειά  σου  ὥσπερ  ἀγαθὸς  δρομεύς.

 

  Caput 25.
 

[022_025_001]  Αὗται  αἱ  παιδεῖαι  Σαλωμῶντος  αἱ  ἀδιάκριτοι, ἃς  ἐξεγράψαντο  οἱ  φίλοι  Εζεκιου  τοῦ  βασιλέως  τῆς  Ιουδαίας.

 
 

[022_025_002]  Δόξα  θεοῦ  κρύπτει  λόγον, δόξα  δὲ  βασιλέως  τιμᾷ  πράγματα.

 
 

[022_025_003]  οὐρανὸς  ὑψηλός, γῆ  δὲ  βαθεῖα, καρδία  δὲ  βασιλέως  ἀνεξέλεγκτος.

 
 

[022_025_004]  τύπτε  ἀδόκιμον  ἀργύριον, καὶ  καθαρισθήσεται  καθαρὸν  ἅπαν˙ 

 
 

[022_025_005]  κτεῖνε  ἀσεβεῖς  ἐκ  προσώπου  βασιλέως, καὶ  κατορθώσει  ἐν  δικαιοσύνῃ  ὁ  θρόνος  αὐτοῦ.

 
 

[022_025_006]  μὴ  ἀλαζονεύου  ἐνώπιον  βασιλέως  μηδὲ  ἐν  τόποις  δυναστῶν  ὑφίστασο˙ 

 
 

[022_025_007]  κρεῖσσον  γάρ  σοι  τὸ  ῥηθῆναι  Ἀνάβαινε  πρός  με, ἢ  ταπεινῶσαί  σε  ἐν  προσώπῳ  δυνάστου. ἃ  εἶδον  οἱ  ὀφθαλμοί  σου, λέγε.

 
 

[022_025_008]  μὴ  πρόσπιπτε  εἰς  μάχην  ταχέως, ἵνα  μὴ  μεταμεληθῇς  ἐπ' ἐσχάτων. ἡνίκα  ἄν  σε  ὀνειδίσῃ  ὁ  σὸς  φίλος,

 
 

[022_025_009]  ἀναχώρει  εἰς  τὰ  ὀπίσω, μὴ  καταφρόνει,

 
 

[022_025_010]  μή  σε  ὀνειδίσῃ  μὲν  ὁ  φίλος, ἡ  δὲ  μάχη  σου  καὶ  ἡ  ἔχθρα  οὐκ  ἀπέσται, ἀλλ' ἔσται  σοι  ἴση  θανάτῳ.

 
 

[022_025_010α]  καὶ  φιλία  ἐλευθεροῖ, ἃς  τήρησον  σεαυτῷ, ἵνα  μὴ  ἐπονείδιστος  γένῃ, ἀλλὰ  φύλαξον  τὰς  ὁδούς  σου  εὐσυναλλάκτως.

 
 

[022_025_011]  μῆλον  χρυσοῦν  ἐν  ὁρμίσκῳ  σαρδίου, οὕτως  εἰπεῖν  λόγον.

 
 

[022_025_012]  εἰς  ἐνώτιον  χρυσοῦν  σάρδιον  πολυτελὲς  δέδεται, λόγος  σοφὸς  εἰς  εὐήκοον  οὖς.

 
 

[022_025_013]  ὥσπερ  ἔξοδος  χιόνος  ἐν  ἀμήτῳ  κατὰ  καῦμα  ὠφελεῖ, οὕτως  ἄγγελος  πιστὸς  τοὺς  ἀποστείλαντας  αὐτόν˙  ψυχὰς  γὰρ  τῶν  αὐτῷ  χρωμένων  ὠφελεῖ.

 
 

[022_025_014]  ὥσπερ  ἄνεμοι  καὶ  νέφη  καὶ  ὑετοὶ  ἐπιφανέστατοι, οὕτως  οἱ  καυχώμενοι  ἐπὶ  δόσει  ψευδεῖ.

 
 

[022_025_015]  ἐν  μακροθυμίᾳ  εὐοδία  βασιλεῦσιν, γλῶσσα  δὲ  μαλακὴ  συντρίβει  ὀστᾶ.

 
 

[022_025_016]  μέλι  εὑρὼν  φάγε  τὸ  ἱκανόν, μήποτε  πλησθεὶς  ἐξεμέσῃς.

 
 

[022_025_017]  σπάνιον  εἴσαγε  σὸν  πόδα  πρὸς  τὸν  σεαυτοῦ  φίλον, μήποτε  πλησθείς  σου  μισήσῃ  σε.

 
 

[022_025_018]  ῥόπαλον  καὶ  μάχαιρα  καὶ  τόξευμα  ἀκιδωτόν, οὕτως  καὶ  ἀνὴρ  ὁ  καταμαρτυρῶν  τοῦ  φίλου  αὐτοῦ  μαρτυρίαν  ψευδῆ.

 
 

[022_025_019]  ὀδοὺς  κακοῦ  καὶ  ποὺς  παρανόμου  ὀλεῖται  ἐν  ἡμέρᾳ  κακῇ.

 
 

[022_025_020]  ὥσπερ  ὄξος  ἕλκει  ἀσύμφορον, οὕτως  προσπεσὸν  πάθος  ἐν  σώματι  καρδίαν  λυπεῖ.

 
 

[022_025_020α]  σὴς  ἱματίῳ  καὶ  σκώληξ  ξύλῳ, οὕτως  λύπη  ἀνδρὸς  βλάπτει  καρδίαν.

 
 

[022_025_021]  ἐὰν  πεινᾷ  ὁ  ἐχθρός  σου, τρέφε  αὐτόν, ἐὰν  διψᾷ, πότιζε  αὐτόν˙ 

 
 

[022_025_022]  τοῦτο  γὰρ  ποιῶν  ἄνθρακας  πυρὸς  σωρεύσεις  ἐπὶ  τὴν  κεφαλὴν  αὐτοῦ, ὁ  δὲ  κύριος  ἀνταποδώσει  σοι  ἀγαθά.

 
 

[022_025_023]  ἄνεμος  βορέας  ἐξεγείρει  νέφη, πρόσωπον  δὲ  ἀναιδὲς  γλῶσσαν  ἐρεθίζει.

 
 

[022_025_024]  κρεῖττον  οἰκεῖν  ἐπὶ  γωνίας  δώματος  ἢ  μετὰ  γυναικὸς  λοιδόρου  ἐν  οἰκίᾳ  κοινῇ.

 
 

[022_025_025]  ὥσπερ  ὕδωρ  ψυχρὸν  ψυχῇ  διψώσῃ  προσηνές, οὕτως  ἀγγελία  ἀγαθὴ  ἐκ  γῆς  μακρόθεν.

 
 

[022_025_026]  ὥσπερ  εἴ  τις  πηγὴν  φράσσοι  καὶ  ὕδατος  ἔξοδον  λυμαίνοιτο, οὕτως  ἄκοσμον  δίκαιον  πεπτωκέναι  ἐνώπιον  ἀσεβοῦς.

 
 

[022_025_027]  ἐσθίειν  μέλι  πολὺ  οὐ  καλόν, τιμᾶν  δὲ  χρὴ  λόγους  ἐνδόξους.

 
 

[022_025_028]  ὥσπερ  πόλις  τὰ  τείχη  καταβεβλημένη  καὶ  ἀτείχιστος, οὕτως  ἀνὴρ  ὃς  οὐ  μετὰ  βουλῆς  τι  πράσσει.

 

  Caput 26.
 

[022_026_001]  ὥσπερ  δρόσος  ἐν  ἀμήτῳ  καὶ  ὥσπερ  ὑετὸς  ἐν  θέρει, οὕτως  οὐκ  ἔστιν  ἄφρονι  τιμή.

 
 

[022_026_002]  ὥσπερ  ὄρνεα  πέταται  καὶ  στρουθοί, οὕτως  ἀρὰ  ματαία  οὐκ  ἐπελεύσεται  οὐδενί.

 
 

[022_026_003]  ὥσπερ  μάστιξ  ἵππῳ  καὶ  κέντρον  ὄνῳ, οὕτως  ῥάβδος  ἔθνει  παρανόμῳ.

 
 

[022_026_004]  μὴ  ἀποκρίνου  ἄφρονι  πρὸς  τὴν  ἐκείνου  ἀφροσύνην, ἵνα  μὴ  ὅμοιος  γένῃ  αὐτῷ˙ 

 
 

[022_026_005]  ἀλλὰ  ἀποκρίνου  ἄφρονι  κατὰ  τὴν  ἀφροσύνην  αὐτοῦ, ἵνα  μὴ  φαίνηται  σοφὸς  παρ' ἑαυτῷ.

 
 

[022_026_006]  ἐκ  τῶν  ἑαυτοῦ  ποδῶν  ὄνειδος  πίεται  ὁ  ἀποστείλας  δι' ἀγγέλου  ἄφρονος  λόγον.

 
 

[022_026_007]  ἀφελοῦ  πορείαν  σκελῶν  καὶ  παροιμίαν  ἐκ  στόματος  ἀφρόνων.

 
 

[022_026_008]  ὃς  ἀποδεσμεύει  λίθον  ἐν  σφενδόνῃ, ὅμοιός  ἐστιν  τῷ  διδόντι  ἄφρονι  δόξαν.

 
 

[022_026_009]  ἄκανθαι  φύονται  ἐν  χειρὶ  τοῦ  μεθύσου, δουλεία  δὲ  ἐν  χειρὶ  τῶν  ἀφρόνων.

 
 

[022_026_010]  πολλὰ  χειμάζεται  πᾶσα  σὰρξ  ἀφρόνων˙  συντρίβεται  γὰρ  ἡ  ἔκστασις  αὐτῶν.

 
 

[022_026_011]  ὥσπερ  κύων  ὅταν  ἐπέλθῃ  ἐπὶ  τὸν  ἑαυτοῦ  ἔμετον  καὶ  μισητὸς  γένηται, οὕτως  ἄφρων  τῇ  ἑαυτοῦ  κακίᾳ  ἀναστρέψας  ἐπὶ  τὴν  ἑαυτοῦ  ἁμαρτίαν.

 
 

[022_026_011α]  αἰσχύνη  ἐπάγουσα  ἁμαρτίαν, καὶ  ἔστιν  αἰσχύνη  δόξα  καὶ  χάρις.

 
 

[022_026_012]  εἶδον  ἄνδρα  δόξαντα  παρ' ἑαυτῷ  σοφὸν  εἶναι, ἐλπίδα  μέντοι  ἔσχεν  μᾶλλον  ἄφρων  αὐτοῦ.

 
 

[022_026_013]  λέγει  ὀκνηρὸς  ἀποστελλόμενος  εἰς  ὁδόν  Λέων  ἐν  ταῖς  ὁδοῖς.

 
 

[022_026_014]  ὥσπερ  θύρα  στρέφεται  ἐπὶ  τοῦ  στρόφιγγος, οὕτως  ὀκνηρὸς  ἐπὶ  τῆς  κλίνης  αὐτοῦ.

 
 

[022_026_015]  κρύψας  ὀκνηρὸς  τὴν  χεῖρα  ἐν  τῷ  κόλπῳ  αὐτοῦ  οὐ  δυνήσεται  ἐπενεγκεῖν  ἐπὶ  τὸ  στόμα.

 
 

[022_026_016]  σοφώτερος  ἑαυτῷ  ὀκνηρὸς  φαίνεται  τοῦ  ἐν  πλησμονῇ  ἀποκομίζοντος  ἀγγελίαν.

 
 

[022_026_017]  ὥσπερ  ὁ  κρατῶν  κέρκου  κυνός, οὕτως  ὁ  προεστὼς  ἀλλοτρίας  κρίσεως.

 
 

[022_026_018]  ὥσπερ  οἱ  ἰώμενοι  προβάλλουσιν  λόγους  εἰς  ἀνθρώπους, ὁ  δὲ  ἀπαντήσας  τῷ  λόγῳ  πρῶτος  ὑποσκελισθήσεται,

 
 

[022_026_019]  οὕτως  πάντες  οἱ  ἐνεδρεύοντες  τοὺς  ἑαυτῶν  φίλους, ὅταν  δὲ  φωραθῶσιν, λέγουσιν  ὅτι  Παίζων  ἔπραξα.

 
 

[022_026_020]  ἐν  πολλοῖς  ξύλοις  θάλλει  πῦρ, ὅπου  δὲ  οὐκ  ἔστιν  δίθυμος, ἡσυχάζει  μάχη.

 
 

[022_026_021]  ἐσχάρα  ἄνθραξιν  καὶ  ξύλα  πυρί, ἀνὴρ  δὲ  λοίδορος  εἰς  ταραχὴν  μάχης.

 
 

[022_026_022]  λόγοι  κερκώπων  μαλακοί, οὗτοι  δὲ  τύπτουσιν  εἰς  ταμίεια  σπλάγχνων.

 
 

[022_026_023]  ἀργύριον  διδόμενον  μετὰ  δόλου  ὥσπερ  ὄστρακον  ἡγητέον. χείλη  λεῖα  καρδίαν  καλύπτει  λυπηράν.

 
 

[022_026_024]  χείλεσιν  πάντα  ἐπινεύει  ἀποκλαιόμενος  ἐχθρός, ἐν  δὲ  τῇ  καρδίᾳ  τεκταίνεται  δόλουσ˙ 

 
 

[022_026_025]  ἐάν  σου  δέηται  ὁ  ἐχθρὸς  μεγάλῃ  τῇ  φωνῇ, μὴ  πεισθῇσ˙  ἑπτὰ  γάρ  εἰσιν  πονηρίαι  ἐν  τῇ  ψυχῇ  αὐτοῦ.

 
 

[022_026_026]  ὁ  κρύπτων  ἔχθραν  συνίστησιν  δόλον, ἐκκαλύπτει  δὲ  τὰς  ἑαυτοῦ  ἁμαρτίας  εὔγνωστος  ἐν  συνεδρίοις.

 
 

[022_026_027]  ὁ  ὀρύσσων  βόθρον  τῷ  πλησίον  ἐμπεσεῖται  εἰς  αὐτόν, ὁ  δὲ  κυλίων  λίθον  ἐφ' ἑαυτὸν  κυλίει.

 
 

[022_026_028]  γλῶσσα  ψευδὴς  μισεῖ  ἀλήθειαν, στόμα  δὲ  ἄστεγον  ποιεῖ  ἀκαταστασίας.

 

  Caput 27.
 

[022_027_001]  μὴ  καυχῶ  τὰ  εἰς  αὔριον˙  οὐ  γὰρ  γινώσκεις  τί  τέξεται  ἡ  ἐπιοῦσα.

 
 

[022_027_002]  ἐγκωμιαζέτω  σε  ὁ  πέλας  καὶ  μὴ  τὸ  σὸν  στόμα, ἀλλότριος  καὶ  μὴ  τὰ  σὰ  χείλη.

 
 

[022_027_003]  βαρὺ  λίθος  καὶ  δυσβάστακτον  ἄμμος, ὀργὴ  δὲ  ἄφρονος  βαρυτέρα  ἀμφοτέρων.

 
 

[022_027_004]  ἀνελεήμων  θυμὸς  καὶ  ὀξεῖα  ὀργή, ἀλλ' οὐδένα  ὑφίσταται  ζῆλος.

 
 

[022_027_005]  κρείσσους  ἔλεγχοι  ἀποκεκαλυμμένοι  κρυπτομένης  φιλίας.

 
 

[022_027_006]  ἀξιοπιστότερά  ἐστιν  τραύματα  φίλου  ἢ  ἑκούσια  φιλήματα  ἐχθροῦ.

 
 

[022_027_007]  ψυχὴ  ἐν  πλησμονῇ  οὖσα  κηρίοις  ἐμπαίζει, ψυχῇ  δὲ  ἐνδεεῖ  καὶ  τὰ  πικρὰ  γλυκεῖα  φαίνεται.

 
 

[022_027_008]  ὥσπερ  ὅταν  ὄρνεον  καταπετασθῇ  ἐκ  τῆς  ἰδίας  νοσσιᾶς, οὕτως  ἄνθρωπος  δουλοῦται, ὅταν  ἀποξενωθῇ  ἐκ  τῶν  ἰδίων  τόπων.

 
 

[022_027_009]  μύροις  καὶ  οἴνοις  καὶ  θυμιάμασιν  τέρπεται  καρδία, καταρρήγνυται  δὲ  ὑπὸ  συμπτωμάτων  ψυχή.

 
 

[022_027_010]  φίλον  σὸν  ἢ  φίλον  πατρῷον  μὴ  ἐγκαταλίπῃς, εἰς  δὲ  τὸν  οἶκον  τοῦ  ἀδελφοῦ  σου  μὴ  εἰσέλθῃς  ἀτυχῶν˙  κρείσσων  φίλος  ἐγγὺς  ἢ  ἀδελφὸς  μακρὰν  οἰκῶν.

 
 

[022_027_011]  σοφὸς  γίνου, υἱέ, ἵνα  εὐφραίνηταί  μου  ἡ  καρδία, καὶ  ἀπόστρεψον  ἀπὸ  σοῦ  ἐπονειδίστους  λόγους.

 
 

[022_027_012]  πανοῦργος  κακῶν  ἐπερχομένων  ἀπεκρύβη, ἄφρονες  δὲ  ἐπελθόντες  ζημίαν  τείσουσιν.

 
 

[022_027_013]  ἀφελοῦ  τὸ  ἱμάτιον  αὐτοῦ, παρῆλθεν  γάρ˙  ὑβριστὴς  ὅστις  τὰ  ἀλλότρια  λυμαίνεται.

 
 

[022_027_014]  ὃς  ἂν  εὐλογῇ  φίλον  τὸ  πρωὶ  μεγάλῃ  τῇ  φωνῇ, καταρωμένου  οὐδὲν  διαφέρειν  δόξει.

 
 

[022_027_015]  σταγόνες  ἐκβάλλουσιν  ἄνθρωπον  ἐν  ἡμέρᾳ  χειμερινῇ  ἐκ  τοῦ  οἴκου  αὐτοῦ, ὡσαύτως  καὶ  γυνὴ  λοίδορος  ἐκ  τοῦ  ἰδίου  οἴκου.

 
 

[022_027_016]  βορέας  σκληρὸς  ἄνεμος, ὀνόματι  δὲ  ἐπιδέξιος  καλεῖται.

 
 

[022_027_017]  σίδηρος  σίδηρον  ὀξύνει, ἀνὴρ  δὲ  παροξύνει  πρόσωπον  ἑταίρου.

 
 

[022_027_018]  ὃς  φυτεύει  συκῆν, φάγεται  τοὺς  καρποὺς  αὐτῆσ˙  ὃς  δὲ  φυλάσσει  τὸν  ἑαυτοῦ  κύριον, τιμηθήσεται.

 
 

[022_027_019]  ὥσπερ  οὐχ  ὅμοια  πρόσωπα  προσώποις, οὕτως  οὐδὲ  αἱ  καρδίαι  τῶν  ἀνθρώπων.

 
 

[022_027_020]  ᾅδης  καὶ  ἀπώλεια  οὐκ  ἐμπίμπλανται, ὡσαύτως  καὶ  οἱ  ὀφθαλμοὶ  τῶν  ἀνθρώπων  ἄπληστοι.

 
 

[022_027_020α]  κυρίῳ  στηρίζων  ὀφθαλμόν, καὶ  οἱ  ἀπαίδευτοι  ἀκρατεῖς  γλώσσῃ.

 
 

[022_027_021]  δοκίμιον  ἀργύρῳ  καὶ  χρυσῷ  πύρωσις, ἀνὴρ  δὲ  δοκιμάζεται  διὰ  στόματος  ἐγκωμιαζόντων  αὐτόν.

 
 

[022_027_021α]  ἀνόμου  ἐκζητεῖ  κακά, καρδία  δὲ  εὐθὴς  ἐκζητεῖ  γνῶσιν.

 
 

[022_027_022]  ἐὰν  μαστιγοῖς  ἄφρονα  ἐν  μέσῳ  συνεδρίου  ἀτιμάζων, οὐ  μὴ  περιέλῃς  τὴν  ἀφροσύνην  αὐτοῦ.

 
 

[022_027_023]  γνωστῶς  ἐπιγνώσῃ  ψυχὰς  ποιμνίου  σου  καὶ  ἐπιστήσεις  καρδίαν  σου  σαῖς  ἀγέλαισ˙ 

 
 

[022_027_024]  ὅτι  οὐ  τὸν  αἰῶνα  ἀνδρὶ  κράτος  καὶ  ἰσχύς, οὐδὲ  παραδίδωσιν  ἐκ  γενεᾶς  εἰς  γενεάν.

 
 

[022_027_025]  ἐπιμελοῦ  τῶν  ἐν  τῷ  πεδίῳ  χλωρῶν  καὶ  κερεῖς  πόαν  καὶ  σύναγε  χόρτον  ὀρεινόν,

 
 

[022_027_026]  ἵνα  ἔχῃς  πρόβατα  εἰς  ἱματισμόν˙  τίμα  πεδίον, ἵνα  ὦσίν  σοι  ἄρνες.

 
 

[022_027_027]  υἱέ, παρ' ἐμοῦ  ἔχεις  ῥήσεις  ἰσχυρὰς  εἰς  τὴν  ζωήν  σου  καὶ  εἰς  τὴν  ζωὴν  σῶν  θεραπόντων.

 

  Caput 28.
 

[022_028_001]  φεύγει  ἀσεβὴς  μηδενὸς  διώκοντος, δίκαιος  δὲ  ὥσπερ  λέων  πέποιθεν.

 
 

[022_028_002]  δι' ἁμαρτίας  ἀσεβῶν  κρίσεις  ἐγείρονται, ἀνὴρ  δὲ  πανοῦργος  κατασβέσει  αὐτάς.

 
 

[022_028_003]  ἀνδρεῖος  ἐν  ἀσεβείαις  συκοφαντεῖ  πτωχούς. ὥσπερ  ὑετὸς  λάβρος  καὶ  ἀνωφελής,

 
 

[022_028_004]  οὕτως  οἱ  ἐγκαταλείποντες  τὸν  νόμον  ἐγκωμιάζουσιν  ἀσέβειαν, οἱ  δὲ  ἀγαπῶντες  τὸν  νόμον  περιβάλλουσιν  ἑαυτοῖς  τεῖχος.

 
 

[022_028_005]  ἄνδρες  κακοὶ  οὐ  νοήσουσιν  κρίμα, οἱ  δὲ  ζητοῦντες  τὸν  κύριον  συνήσουσιν  ἐν  παντί.

 
 

[022_028_006]  κρείσσων  πτωχὸς  πορευόμενος  ἐν  ἀληθείᾳ  πλουσίου  ψευδοῦς.

 
 

[022_028_007]  φυλάσσει  νόμον  υἱὸς  συνετόσ˙  ὃς  δὲ  ποιμαίνει  ἀσωτίαν, ἀτιμάζει  πατέρα.

 
 

[022_028_008]  ὁ  πληθύνων  τὸν  πλοῦτον  αὐτοῦ  μετὰ  τόκων  καὶ  πλεονασμῶν  τῷ  ἐλεῶντι  πτωχοὺς  συνάγει  αὐτόν.

 
 

[022_028_009]  ὁ  ἐκκλίνων  τὸ  οὖς  αὐτοῦ  τοῦ  μὴ  εἰσακοῦσαι  νόμου  καὶ  αὐτὸς  τὴν  προσευχὴν  αὐτοῦ  ἐβδέλυκται.

 
 

[022_028_010]  ὃς  πλανᾷ  εὐθεῖς  ἐν  ὁδῷ  κακῇ, εἰς  διαφθορὰν  αὐτὸς  ἐμπεσεῖται˙  οἱ  δὲ  ἄνομοι  διελεύσονται  ἀγαθὰ  καὶ  οὐκ  εἰσελεύσονται  εἰς  αὐτά.

 
 

[022_028_011]  σοφὸς  παρ' ἑαυτῷ  ἀνὴρ  πλούσιος, πένης  δὲ  νοήμων  καταγνώσεται  αὐτοῦ.

 
 

[022_028_012]  διὰ  βοήθειαν  δικαίων  πολλὴ  γίνεται  δόξα, ἐν  δὲ  τόποις  ἀσεβῶν  ἁλίσκονται  ἄνθρωποι.

 
 

[022_028_013]  ὁ  ἐπικαλύπτων  ἀσέβειαν  ἑαυτοῦ  οὐκ  εὐοδωθήσεται, ὁ  δὲ  ἐξηγούμενος  ἐλέγχους  ἀγαπηθήσεται.

 
 

[022_028_014]  μακάριος  ἀνήρ, ὃς  καταπτήσσει  πάντα  δι' εὐλάβειαν, ὁ  δὲ  σκληρὸς  τὴν  καρδίαν  ἐμπεσεῖται  κακοῖς.

 
 

[022_028_015]  λέων  πεινῶν  καὶ  λύκος  διψῶν  ὃς  τυραννεῖ  πτωχὸς  ὢν  ἔθνους  πενιχροῦ.

 
 

[022_028_016]  βασιλεὺς  ἐνδεὴς  προσόδων  μέγας  συκοφάντης, ὁ  δὲ  μισῶν  ἀδικίαν  μακρὸν  χρόνον  ζήσεται.

 
 

[022_028_017]  ἄνδρα  τὸν  ἐν  αἰτίᾳ  φόνου  ὁ  ἐγγυώμενος  φυγὰς  ἔσται  καὶ  οὐκ  ἐν  ἀσφαλείᾳ.

 
 

[022_028_017α]  υἱόν, καὶ  ἀγαπήσει  σε  καὶ  δώσει  κόσμον  τῇ  σῇ  ψυχῇ˙  οὐ  μὴ  ὑπακούσῃς  ἔθνει  παρανόμῳ.

 
 

[022_028_018]  ὁ  πορευόμενος  δικαίως  βεβοήθηται, ὁ  δὲ  σκολιαῖς  ὁδοῖς  πορευόμενος  ἐμπλακήσεται.

 
 

[022_028_019]  ὁ  ἐργαζόμενος  τὴν  ἑαυτοῦ  γῆν  πλησθήσεται  ἄρτων, ὁ  δὲ  διώκων  σχολὴν  πλησθήσεται  πενίας.

 
 

[022_028_020]  ἀνὴρ  ἀξιόπιστος  πολλὰ  εὐλογηθήσεται, ὁ  δὲ  κακὸς  οὐκ  ἀτιμώρητος  ἔσται.

 
 

[022_028_021]  ὃς  οὐκ  αἰσχύνεται  πρόσωπα  δικαίων, οὐκ  ἀγαθόσ˙  ὁ  τοιοῦτος  ψωμοῦ  ἄρτου  ἀποδώσεται  ἄνδρα.

 
 

[022_028_022]  σπεύδει  πλουτεῖν  ἀνὴρ  βάσκανος  καὶ  οὐκ  οἶδεν  ὅτι  ἐλεήμων  κρατήσει  αὐτοῦ.

 
 

[022_028_023]  ὁ  ἐλέγχων  ἀνθρώπου  ὁδοὺς  χάριτας  ἕξει  μᾶλλον  τοῦ  γλωσσοχαριτοῦντος.

 
 

[022_028_024]  ὃς  ἀποβάλλεται  πατέρα  ἢ  μητέρα  καὶ  δοκεῖ  μὴ  ἁμαρτάνειν, οὗτος  κοινωνός  ἐστιν  ἀνδρὸς  ἀσεβοῦς.

 
 

[022_028_025]  ἄπληστος  ἀνὴρ  κρίνει  εἰκῇ˙  ὃς  δὲ  πέποιθεν  ἐπὶ  κύριον, ἐν  ἐπιμελείᾳ  ἔσται.

 
 

[022_028_026]  ὃς  πέποιθεν  θρασείᾳ  καρδίᾳ, ὁ  τοιοῦτος  ἄφρων˙  ὃς  δὲ  πορεύεται  σοφίᾳ, σωθήσεται.

 
 

[022_028_027]  ὃς  δίδωσιν  πτωχοῖς, οὐκ  ἐνδεηθήσεται˙  ὃς  δὲ  ἀποστρέφει  τὸν  ὀφθαλμὸν  αὐτοῦ, ἐν  πολλῇ  ἀπορίᾳ  ἔσται.

 
 

[022_028_028]  ἐν  τόποις  ἀσεβῶν  στένουσι  δίκαιοι, ἐν  δὲ  τῇ  ἐκείνων  ἀπωλείᾳ  πληθυνθήσονται  δίκαιοι.

 

  Caput 29.
 

[022_029_001]  κρείσσων  ἀνὴρ  ἐλέγχων  ἀνδρὸς  σκληροτραχήλου˙  ἐξαπίνης  γὰρ  φλεγομένου  αὐτοῦ  οὐκ  ἔστιν  ἴασις.

 
 

[022_029_002]  ἐγκωμιαζομένων  δικαίων  εὐφρανθήσονται  λαοί, ἀρχόντων  δὲ  ἀσεβῶν  στένουσιν  ἄνδρες.

 
 

[022_029_003]  ἀνδρὸς  φιλοῦντος  σοφίαν  εὐφραίνεται  πατὴρ  αὐτοῦ˙  ὃς  δὲ  ποιμαίνει  πόρνας, ἀπολεῖ  πλοῦτον.

 
 

[022_029_004]  βασιλεὺς  δίκαιος  ἀνίστησιν  χώραν, ἀνὴρ  δὲ  παράνομος  κατασκάπτει.

 
 

[022_029_005]  ὃς  παρασκευάζεται  ἐπὶ  πρόσωπον  τοῦ  ἑαυτοῦ  φίλου  δίκτυον, περιβάλλει  αὐτὸ  τοῖς  ἑαυτοῦ  ποσίν.

 
 

[022_029_006]  ἁμαρτάνοντι  ἀνδρὶ  μεγάλη  παγίς, δίκαιος  δὲ  ἐν  χαρᾷ  καὶ  ἐν  εὐφροσύνῃ  ἔσται.

 
 

[022_029_007]  ἐπίσταται  δίκαιος  κρίνειν  πενιχροῖς, ὁ  δὲ  ἀσεβὴς  οὐ  συνήσει  γνῶσιν, καὶ  πτωχῷ  οὐχ  ὑπάρχει  νοῦς  ἐπιγνώμων.

 
 

[022_029_008]  ἄνδρες  λοιμοὶ  ἐξέκαυσαν  πόλιν, σοφοὶ  δὲ  ἀπέστρεψαν  ὀργήν.

 
 

[022_029_009]  ἀνὴρ  σοφὸς  κρίνει  ἔθνη, ἀνὴρ  δὲ  φαῦλος  ὀργιζόμενος  καταγελᾶται  καὶ  οὐ  καταπτήσσει.

 
 

[022_029_010]  ἄνδρες  αἱμάτων  μέτοχοι  μισήσουσιν  ὅσιον, οἱ  δὲ  εὐθεῖς  ἐκζητήσουσιν  ψυχὴν  αὐτοῦ.

 
 

[022_029_011]  ὅλον  τὸν  θυμὸν  αὐτοῦ  ἐκφέρει  ἄφρων, σοφὸς  δὲ  ταμιεύεται  κατὰ  μέρος.

 
 

[022_029_012]  βασιλέως  ὑπακούοντος  λόγον  ἄδικον  πάντες  οἱ  ὑπ' αὐτὸν  παράνομοι.

 
 

[022_029_013]  δανιστοῦ  καὶ  χρεοφειλέτου  ἀλλήλοις  συνελθόντων  ἐπισκοπὴν  ποιεῖται  ἀμφοτέρων  ὁ  κύριος.

 
 

[022_029_014]  βασιλέως  ἐν  ἀληθείᾳ  κρίνοντος  πτωχοὺς  ὁ  θρόνος  αὐτοῦ  εἰς  μαρτύριον  κατασταθήσεται.

 
 

[022_029_015]  πληγαὶ  καὶ  ἔλεγχοι  διδόασιν  σοφίαν, παῖς  δὲ  πλανώμενος  αἰσχύνει  γονεῖς  αὐτοῦ.

 
 

[022_029_016]  πολλῶν  ὄντων  ἀσεβῶν  πολλαὶ  γίνονται  ἁμαρτίαι, οἱ  δὲ  δίκαιοι  ἐκείνων  πιπτόντων  κατάφοβοι  γίνονται.

 
 

[022_029_017]  παίδευε  υἱόν  σου, καὶ  ἀναπαύσει  σε  καὶ  δώσει  κόσμον  τῇ  ψυχῇ  σου.

 
 

[022_029_018]  οὐ  μὴ  ὑπάρξῃ  ἐξηγητὴς  ἔθνει  παρανόμῳ, ὁ  δὲ  φυλάσσων  τὸν  νόμον  μακαριστός.

 
 

[022_029_019]  λόγοις  οὐ  παιδευθήσεται  οἰκέτης  σκληρόσ˙  ἐὰν  γὰρ  καὶ  νοήσῃ, ἀλλ' οὐχ  ὑπακούσεται.

 
 

[022_029_020]  ἐὰν  ἴδῃς  ἄνδρα  ταχὺν  ἐν  λόγοις, γίνωσκε  ὅτι  ἐλπίδα  ἔχει  μᾶλλον  ἄφρων  αὐτοῦ.

 
 

[022_029_021]  ὃς  κατασπαταλᾷ  ἐκ  παιδός, οἰκέτης  ἔσται, ἔσχατον  δὲ  ὀδυνηθήσεται  ἐφ' ἑαυτῷ.

 
 

[022_029_022]  ἀνὴρ  θυμώδης  ὀρύσσει  νεῖκος, ἀνὴρ  δὲ  ὀργίλος  ἐξώρυξεν  ἁμαρτίας.

 
 

[022_029_023]  ὕβρις  ἄνδρα  ταπεινοῖ, τοὺς  δὲ  ταπεινόφρονας  ἐρείδει  δόξῃ  κύριος.

 
 

[022_029_024]  ὃς  μερίζεται  κλέπτῃ, μισεῖ  τὴν  ἑαυτοῦ  ψυχήν˙  ἐὰν  δὲ  ὅρκου  προτεθέντος  ἀκούσαντες  μὴ  ἀναγγείλωσιν,

 
 

[022_029_025]  φοβηθέντες  καὶ  αἰσχυνθέντες  ἀνθρώπους  ὑπεσκελίσθησαν˙  ὁ  δὲ  πεποιθὼς  ἐπὶ  κύριον  εὐφρανθήσεται. ἀσέβεια  ἀνδρὶ  δίδωσιν  σφάλμα˙  ὃς  δὲ  πέποιθεν  ἐπὶ  τῷ  δεσπότῃ, σωθήσεται.

 
 

[022_029_026]  πολλοὶ  θεραπεύουσιν  πρόσωπα  ἡγουμένων, παρὰ  δὲ  κυρίου  γίνεται  τὸ  δίκαιον  ἀνδρί.

 
 

[022_029_027]  βδέλυγμα  δικαίοις  ἀνὴρ  ἄδικος, βδέλυγμα  δὲ  ἀνόμῳ  κατευθύνουσα  ὁδός.

 

  Caput 30.
 

[022_030_001]  Τοὺς  ἐμοὺς  λόγους, υἱέ, φοβήθητι  καὶ  δεξάμενος  αὐτοὺς  μετανόει˙  τάδε  λέγει  ὁ  ἀνὴρ  τοῖς  πιστεύουσιν  θεῷ, καὶ  παύομαι˙ 

 
 

[022_030_002]  ἀφρονέστατος  γάρ  εἰμι  πάντων  ἀνθρώπων, καὶ  φρόνησις  ἀνθρώπων  οὐκ  ἔστιν  ἐν  ἐμοί˙ 

 
 

[022_030_003]  θεὸς  δεδίδαχέν  με  σοφίαν, καὶ  γνῶσιν  ἁγίων  ἔγνωκα.

 
 

[022_030_004]  τίς  ἀνέβη  εἰς  τὸν  οὐρανὸν  καὶ  κατέβη;  τίς  συνήγαγεν  ἀνέμους  ἐν  κόλπῳ;  τίς  συνέστρεψεν  ὕδωρ  ἐν  ἱματίῳ;  τίς  ἐκράτησεν  πάντων  τῶν  ἄκρων  τῆς  γῆσ;  τί  ὄνομα  αὐτῷ, ἢ  τί  ὄνομα  τοῖς  τέκνοις  αὐτοῦ, ἵνα  γνῷσ; 

 
 

[022_030_005]  πάντες  λόγοι  θεοῦ  πεπυρωμένοι, ὑπερασπίζει  δὲ  αὐτὸς  τῶν  εὐλαβουμένων  αὐτόν˙ 

 
 

[022_030_006]  μὴ  προσθῇς  τοῖς  λόγοις  αὐτοῦ, ἵνα  μὴ  ἐλέγξῃ  σε  καὶ  ψευδὴς  γένῃ.

 
 

[022_030_007]  δύο  αἰτοῦμαι  παρὰ  σοῦ, μὴ  ἀφέλῃς  μου  χάριν  πρὸ  τοῦ  ἀποθανεῖν  με˙ 

 
 

[022_030_008]  μάταιον  λόγον  καὶ  ψευδῆ  μακράν  μου  ποίησον, πλοῦτον  δὲ  καὶ  πενίαν  μή  μοι  δῷς, σύνταξον  δέ  μοι  τὰ  δέοντα  καὶ  τὰ  αὐτάρκη,

 
 

[022_030_009]  ἵνα  μὴ  πλησθεὶς  ψευδὴς  γένωμαι  καὶ  εἴπω  Τίς  με  ὁρᾷ;  ἢ  πενηθεὶς  κλέψω  καὶ  ὀμόσω  τὸ  ὄνομα  τοῦ  θεοῦ.

 
 

[022_030_010]  μὴ  παραδῷς  οἰκέτην  εἰς  χεῖρας  δεσπότου. μήποτε  καταράσηταί  σε  καὶ  ἀφανισθῇς.

 
 

[022_030_011]  ἔκγονον  κακὸν  πατέρα  καταρᾶται, τὴν  δὲ  μητέρα  οὐκ  εὐλογεῖ˙ 

 
 

[022_030_012]  ἔκγονον  κακὸν  δίκαιον  ἑαυτὸν  κρίνει, τὴν  δὲ  ἔξοδον  αὐτοῦ  οὐκ  ἀπένιψεν˙ 

 
 

[022_030_013]  ἔκγονον  κακὸν  ὑψηλοὺς  ὀφθαλμοὺς  ἔχει, τοῖς  δὲ  βλεφάροις  αὐτοῦ  ἐπαίρεται˙ 

 
 

[022_030_014]  ἔκγονον  κακὸν  μαχαίρας  τοὺς  ὀδόντας  ἔχει  καὶ  τὰς  μύλας  τομίδας, ὥστε  ἀναλίσκειν  καὶ  κατεσθίειν  τοὺς  ταπεινοὺς  ἀπὸ  τῆς  γῆς  καὶ  τοὺς  πένητας  αὐτῶν  ἐξ  ἀνθρώπων.

 
 

[022_030_015]  Τῇ  βδέλλῃ  τρεῖς  θυγατέρες  ἦσαν  ἀγαπήσει  ἀγαπώμεναι, καὶ  αἱ  τρεῖς  αὗται  οὐκ  ἐνεπίμπλασαν  αὐτήν, καὶ  ἡ  τετάρτη  οὐκ  ἠρκέσθη  εἰπεῖν`Ικανόν˙ 

 
 

[022_030_016]  ᾅδης  καὶ  ἔρως  γυναικὸς  καὶ  τάρταρος  καὶ  γῆ  οὐκ  ἐμπιπλαμένη  ὕδατος  καὶ  ὕδωρ  καὶ  πῦρ  οὐ  μὴ  εἴπωσιν  Ἀρκεῖ.

 
 

[022_030_017]  ὀφθαλμὸν  καταγελῶντα  πατρὸς  καὶ  ἀτιμάζοντα  γῆρας  μητρός, ἐκκόψαισαν  αὐτὸν  κόρακες  ἐκ  τῶν  φαράγγων, καὶ  καταφάγοισαν  αὐτὸν  νεοσσοὶ  ἀετῶν.

 
 

[022_030_018]  τρία  δέ  ἐστιν  ἀδύνατά  μοι  νοῆσαι, καὶ  τὸ  τέταρτον  οὐκ  ἐπιγινώσκω˙ 

 
 

[022_030_019]  ἴχνη  ἀετοῦ  πετομένου  καὶ  ὁδοὺς  ὄφεως  ἐπὶ  πέτρας  καὶ  τρίβους  νηὸς  ποντοπορούσης  καὶ  ὁδοὺς  ἀνδρὸς  ἐν  νεότητι.

 
 

[022_030_020]  τοιαύτη  ὁδὸς  γυναικὸς  μοιχαλίδος, ἥ, ὅταν  πράξῃ, ἀπονιψαμένη  οὐδέν  φησιν  πεπραχέναι  ἄτοπον.

 
 

[022_030_021]  διὰ  τριῶν  σείεται  ἡ  γῆ, τὸ  δὲ  τέταρτον  οὐ  δύναται  φέρειν˙ 

 
 

[022_030_022]  ἐὰν  οἰκέτης  βασιλεύσῃ, καὶ  ἄφρων  πλησθῇ  σιτίων,

 
 

[022_030_023]  καὶ  οἰκέτις  ἐὰν  ἐκβάλῃ  τὴν  ἑαυτῆς  κυρίαν, καὶ  μισητὴ  γυνὴ  ἐὰν  τύχῃ  ἀνδρὸς  ἀγαθοῦ.

 
 

[022_030_024]  τέσσαρα  δέ  ἐστιν  ἐλάχιστα  ἐπὶ  τῆς  γῆς, ταῦτα  δέ  ἐστιν  σοφώτερα  τῶν  σοφῶν˙ 

 
 

[022_030_025]  οἱ  μύρμηκες, οἷς  μὴ  ἔστιν  ἰσχὺς  καὶ  ἑτοιμάζονται  θέρους  τὴν  τροφήν˙ 

 
 

[022_030_026]  καὶ  οἱ  χοιρογρύλλιοι, ἔθνος  οὐκ  ἰσχυρόν, οἳ  ἐποιήσαντο  ἐν  πέτραις  τοὺς  ἑαυτῶν  οἴκουσ˙ 

 
 

[022_030_027]  ἀβασίλευτόν  ἐστιν  ἡ  ἀκρὶς  καὶ  ἐκστρατεύει  ἀφ' ἑνὸς  κελεύσματος  εὐτάκτωσ˙ 

 
 

[022_030_028]  καὶ  καλαβώτης  χερσὶν  ἐρειδόμενος  καὶ  εὐάλωτος  ὢν  κατοικεῖ  ἐν  ὀχυρώμασιν  βασιλέως.

 
 

[022_030_029]  τρία  δέ  ἐστιν, ἃ  εὐόδως  πορεύεται, καὶ  τὸ  τέταρτον, ὃ  καλῶς  διαβαίνει˙ 

 
 

[022_030_030]  σκύμνος  λέοντος  ἰσχυρότερος  κτηνῶν, ὃς  οὐκ  ἀποστρέφεται  οὐδὲ  καταπτήσσει  κτῆνος,

 
 

[022_030_031]  καὶ  ἀλέκτωρ  ἐμπεριπατῶν  θηλείαις  εὔψυχος  καὶ  τράγος  ἡγούμενος  αἰπολίου  καὶ  βασιλεὺς  δημηγορῶν  ἐν  ἔθνει.

 
 

[022_030_032]  ἐὰν  πρόῃ  σεαυτὸν  εἰς  εὐφροσύνην  καὶ  ἐκτείνῃς  τὴν  χεῖρά  σου  μετὰ  μάχης, ἀτιμασθήσῃ.

 
 

[022_030_033]  ἄμελγε  γάλα, καὶ  ἔσται  βούτυρον˙  ἐὰν  δὲ  ἐκπιέζῃς  μυκτῆρας, ἐξελεύσεται  αἷμα˙  ἐὰν  δὲ  ἐξέλκῃς  λόγους, ἐξελεύσονται  κρίσεις  καὶ  μάχαι.

 

  Caput 31.
 

[022_031_001]  Οἱ  ἐμοὶ  λόγοι  εἴρηνται  ὑπὸ  θεοῦ, βασιλέως  χρηματισμός, ὃν  ἐπαίδευσεν  ἡ  μήτηρ  αὐτοῦ.

 
 

[022_031_002]  τί, τέκνον, τηρήσεισ;  τί;  ῥήσεις  θεοῦ˙  πρωτογενές, σοὶ  λέγω, υἱέ˙  τί, τέκνον  ἐμῆς  κοιλίασ;  τί, τέκνον  ἐμῶν  εὐχῶν; 

 
 

[022_031_003]  μὴ  δῷς  γυναιξὶ  σὸν  πλοῦτον  καὶ  τὸν  σὸν  νοῦν  καὶ  βίον  εἰς  ὑστεροβουλίαν.

 
 

[022_031_004]  μετὰ  βουλῆς  πάντα  ποίει, μετὰ  βουλῆς  οἰνοπότει˙  οἱ  δυνάσται  θυμώδεις  εἰσίν, οἶνον  δὲ  μὴ  πινέτωσαν,

 
 

[022_031_005]  ἵνα  μὴ  πιόντες  ἐπιλάθωνται  τῆς  σοφίας  καὶ  ὀρθὰ  κρῖναι  οὐ  μὴ  δύνωνται  τοὺς  ἀσθενεῖς.

 
 

[022_031_006]  δίδοτε  μέθην  τοῖς  ἐν  λύπαις  καὶ  οἶνον  πίνειν  τοῖς  ἐν  ὀδύναις,

 
 

[022_031_007]  ἵνα  ἐπιλάθωνται  τῆς  πενίας  καὶ  τῶν  πόνων  μὴ  μνησθῶσιν  ἔτι.

 
 

[022_031_008]  ἄνοιγε  σὸν  στόμα  λόγῳ  θεοῦ  καὶ  κρῖνε  πάντας  ὑγιῶσ˙ 

 
 

[022_031_009]  ἄνοιγε  σὸν  στόμα  καὶ  κρῖνε  δικαίως, διάκρινε  δὲ  πένητα  καὶ  ἀσθενῆ.

 
 

[022_031_010]  Γυναῖκα  ἀνδρείαν  τίς  εὑρήσει;  τιμιωτέρα  δέ  ἐστιν  λίθων  πολυτελῶν  ἡ  τοιαύτη.

 
 

[022_031_011]  θαρσεῖ  ἐπ' αὐτῇ  ἡ  καρδία  τοῦ  ἀνδρὸς  αὐτῆς, ἡ  τοιαύτη  καλῶν  σκύλων  οὐκ  ἀπορήσει˙ 

 
 

[022_031_012]  ἐνεργεῖ  γὰρ  τῷ  ἀνδρὶ  ἀγαθὰ  πάντα  τὸν  βίον.

 
 

[022_031_013]  μηρυομένη  ἔρια  καὶ  λίνον  ἐποίησεν  εὔχρηστον  ταῖς  χερσὶν  αὐτῆς.

 
 

[022_031_014]  ἐγένετο  ὡσεὶ  ναῦς  ἐμπορευομένη  μακρόθεν, συνάγει  δὲ  αὕτη  τὸν  βίον.

 
 

[022_031_015]  καὶ  ἀνίσταται  ἐκ  νυκτῶν  καὶ  ἔδωκεν  βρώματα  τῷ  οἴκῳ  καὶ  ἔργα  ταῖς  θεραπαίναις.

 
 

[022_031_016]  θεωρήσασα  γεώργιον  ἐπρίατο, ἀπὸ  δὲ  καρπῶν  χειρῶν  αὐτῆς  κατεφύτευσεν  κτῆμα.

 
 

[022_031_017]  ἀναζωσαμένη  ἰσχυρῶς  τὴν  ὀσφὺν  αὐτῆς  ἤρεισεν  τοὺς  βραχίονας  αὐτῆς  εἰς  ἔργον.

 
 

[022_031_018]  ἐγεύσατο  ὅτι  καλόν  ἐστιν  τὸ  ἐργάζεσθαι, καὶ  οὐκ  ἀποσβέννυται  ὅλην  τὴν  νύκτα  ὁ  λύχνος  αὐτῆς.

 
 

[022_031_019]  τοὺς  πήχεις  αὐτῆς  ἐκτείνει  ἐπὶ  τὰ  συμφέροντα, τὰς  δὲ  χεῖρας  αὐτῆς  ἐρείδει  εἰς  ἄτρακτον.

 
 

[022_031_020]  χεῖρας  δὲ  αὐτῆς  διήνοιξεν  πένητι, καρπὸν  δὲ  ἐξέτεινεν  πτωχῷ.

 
 

[022_031_021]  οὐ  φροντίζει  τῶν  ἐν  οἴκῳ  ὁ  ἀνὴρ  αὐτῆς, ὅταν  που  χρονίζῃ˙  πάντες  γὰρ  οἱ  παρ' αὐτῆς  ἐνδιδύσκονται.

 
 

[022_031_022]  δισσὰς  χλαίνας  ἐποίησεν  τῷ  ἀνδρὶ  αὐτῆς, ἐκ  δὲ  βύσσου  καὶ  πορφύρας  ἑαυτῇ  ἐνδύματα.

 
 

[022_031_023]  περίβλεπτος  δὲ  γίνεται  ἐν  πύλαις  ὁ  ἀνὴρ  αὐτῆς, ἡνίκα  ἂν  καθίσῃ  ἐν  συνεδρίῳ  μετὰ  τῶν  γερόντων  κατοίκων  τῆς  γῆς.

 
 

[022_031_024]  σινδόνας  ἐποίησεν  καὶ  ἀπέδοτο, περιζώματα  δὲ  τοῖς  Χαναναίοις.

 
 

[022_031_025]  στόμα  αὐτῆς  διήνοιξεν  προσεχόντως  καὶ  ἐννόμως  καὶ  τάξιν  ἐστείλατο  τῇ  γλώσσῃ  αὐτῆς.

 
 

[022_031_026]  ἰσχὺν  καὶ  εὐπρέπειαν  ἐνεδύσατο  καὶ  εὐφράνθη  ἐν  ἡμέραις  ἐσχάταις.

 
 

[022_031_027]  στεγναὶ  διατριβαὶ  οἴκων  αὐτῆς, σῖτα  δὲ  ὀκνηρὰ  οὐκ  ἔφαγεν.

 
 

[022_031_028]  τὸ  στόμα  δὲ  ἀνοίγει  σοφῶς  καὶ  νομοθέσμως, ἡ  δὲ  ἐλεημοσύνη  αὐτῆς  ἀνέστησεν  τὰ  τέκνα  αὐτῆς, καὶ  ἐπλούτησαν, καὶ  ὁ  ἀνὴρ  αὐτῆς  Ὲνεσεν  αὐτήν 

 
 

[022_031_029]  Πολλαὶ  θυγατέρες  ἐκτήσαντο  πλοῦτον, πολλαὶ  ἐποίησαν  δυνατά, σὺ  δὲ  ὑπέρκεισαι  καὶ  ὑπερῆρας  πάσας.

 
 

[022_031_030]  ψευδεῖς  ἀρέσκειαι  καὶ  μάταιον  κάλλος  γυναικόσ˙  γυνὴ  γὰρ  συνετὴ  εὐλογεῖται, φόβον  δὲ  κυρίου  αὕτη  αἰνείτω.

 
 

[022_031_031]  δότε  αὐτῇ  ἀπὸ  καρπῶν  χειρῶν  αὐτῆς, καὶ  αἰνείσθω  ἐν  πύλαις  ὁ  ἀνὴρ  αὐτῆς.

 


Reditus in Auctori Indicem

Reditus in Indicem Primum

Cooperatorum Veritatis Societas
© 2006 Cooperatorum Veritatis Societas quoad hanc editionem iura omnia asservantur.
Litterula per inscriptionem electronicam:     Cooperatorum Veritatis Societas
«Ubi Petrus, ibi Ecclesia, ibi Deus (Ambrosius) ... Amici Veri Ecclesiae Traditionalisti Sunt.» Divus Pius X Papa: «Notre Charge Apostolique»