VETUS TESTAMENTUM - LIBER 21: PSALMI
Graece Editione Lexicon Proprium seu 'Concordances'
This html page belongs to www.documentacatholicaomnia.eu and has been written by CDO program. Copyright by Cooperatorum Veritatis Societas and GSM


  Caput 1.
 

[021_001_001]  Μακάριος  ἀνήρ, ὃς  οὐκ  ἐπορεύθη  ἐν  βουλῇ  ἀσεβῶν  καὶ  ἐν  ὁδῷ  ἁμαρτωλῶν  οὐκ  ἔστη  καὶ  ἐπὶ  καθέδραν  λοιμῶν  οὐκ  ἐκάθισεν,

 
 

[021_001_002]  ἀλλ' ἢ  ἐν  τῷ  νόμῳ  κυρίου  τὸ  θέλημα  αὐτοῦ, καὶ  ἐν  τῷ  νόμῳ  αὐτοῦ  μελετήσει  ἡμέρας  καὶ  νυκτός.

 
 

[021_001_003]  καὶ  ἔσται  ὡς  τὸ  ξύλον  τὸ  πεφυτευμένον  παρὰ  τὰς  διεξόδους  τῶν  ὑδάτων, ὃ  τὸν  καρπὸν  αὐτοῦ  δώσει  ἐν  καιρῷ  αὐτοῦ  καὶ  τὸ  φύλλον  αὐτοῦ  οὐκ  ἀπορρυήσεται˙  καὶ  πάντα, ὅσα  ἂν  ποιῇ, κατευοδωθήσεται.

 
 

[021_001_004]  οὐχ  οὕτως  οἱ  ἀσεβεῖς, οὐχ  οὕτως, ἀλλ' ἢ  ὡς  ὁ  χνοῦς, ὃν  ἐκριπτεῖ  ὁ  ἄνεμος  ἀπὸ  προσώπου  τῆς  γῆς.

 
 

[021_001_005]  διὰ  τοῦτο  οὐκ  ἀναστήσονται  ἀσεβεῖς  ἐν  κρίσει  οὐδὲ  ἁμαρτωλοὶ  ἐν  βουλῇ  δικαίων˙ 

 
 

[021_001_006]  ὅτι  γινώσκει  κύριος  ὁδὸν  δικαίων, καὶ  ὁδὸς  ἀσεβῶν  ἀπολεῖται.

 

  Caput 2.
 

[021_002_001]  ῞  Ινα  τί  ἐφρύαξαν  ἔθνη  καὶ  λαοὶ  ἐμελέτησαν  κενά; 

 
 

[021_002_002]  παρέστησαν  οἱ  βασιλεῖς  τῆς  γῆς, καὶ  οἱ  ἄρχοντες  συνήχθησαν  ἐπὶ  τὸ  αὐτὸ  κατὰ  τοῦ  κυρίου  καὶ  κατὰ  τοῦ  χριστοῦ  αὐτοῦ  διάψαλμα 

 
 

[021_002_003]  Διαρρήξωμεν  τοὺς  δεσμοὺς  αὐτῶν  καὶ  ἀπορρίψωμεν  ἀφ' ἡμῶν  τὸν  ζυγὸν  αὐτῶν.

 
 

[021_002_004]  ὁ  κατοικῶν  ἐν  οὐρανοῖς  ἐκγελάσεται  αὐτούς, καὶ  ὁ  κύριος  ἐκμυκτηριεῖ  αὐτούς.

 
 

[021_002_005]  τότε  λαλήσει  πρὸς  αὐτοὺς  ἐν  ὀργῇ  αὐτοῦ  καὶ  ἐν  τῷ  θυμῷ  αὐτοῦ  ταράξει  αὐτούς 

 
 

[021_002_006]  Ἁγὼ  δὲ  κατεστάθην  βασιλεὺς  ὑπ' αὐτοῦ  ἐπὶ  Σιων  ὄρος  τὸ  ἅγιον  αὐτοῦ 

 
 

[021_002_007]  διαγγέλλων  τὸ  πρόσταγμα  κυρίου  Κύριος  εἶπεν  πρός  με  Υἱός  μου  εἶ  σύ, ἐγὼ  σήμερον  γεγέννηκά  σε˙ 

 
 

[021_002_008]  αἴτησαι  παρ' ἐμοῦ, καὶ  δώσω  σοι  ἔθνη  τὴν  κληρονομίαν  σου  καὶ  τὴν  κατάσχεσίν  σου  τὰ  πέρατα  τῆς  γῆσ˙ 

 
 

[021_002_009]  ποιμανεῖς  αὐτοὺς  ἐν  ῥάβδῳ  σιδηρᾷ, ὡς  σκεῦος  κεραμέως  συντρίψεις  αὐτούς.

 
 

[021_002_010]  καὶ  νῦν, βασιλεῖς, σύνετε˙  παιδεύθητε, πάντες  οἱ  κρίνοντες  τὴν  γῆν.

 
 

[021_002_011]  δουλεύσατε  τῷ  κυρίῳ  ἐν  φόβῳ  καὶ  ἀγαλλιᾶσθε  αὐτῷ  ἐν  τρόμῳ.

 
 

[021_002_012]  δράξασθε  παιδείας, μήποτε  ὀργισθῇ  κύριος  καὶ  ἀπολεῖσθε  ἐξ  ὁδοῦ  δικαίας. ὅταν  ἐκκαυθῇ  ἐν  τάχει  ὁ  θυμὸς  αὐτοῦ, μακάριοι  πάντες  οἱ  πεποιθότες  ἐπ' αὐτῷ.

 

  Caput 3.
 

[021_003_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ, ὁπότε  ἀπεδίδρασκεν  ἀπὸ  προσώπου  Αβεσσαλωμ  τοῦ  υἱοῦ  αὐτοῦ.

 
 

[021_003_002]  Κύριε, τί  ἐπληθύνθησαν  οἱ  θλίβοντές  με;  πολλοὶ  ἐπανίστανται  ἐπ' ἐμέ˙ 

 
 

[021_003_003]  πολλοὶ  λέγουσιν  τῇ  ψυχῇ  μου  Οὐκ  ἔστιν  σωτηρία  αὐτῷ  ἐν  τῷ  θεῷ  αὐτοῦ. διάψαλμα.

 
 

[021_003_004]  σὺ  δέ, κύριε, ἀντιλήμπτωρ  μου  εἶ, δόξα  μου  καὶ  ὑψῶν  τὴν  κεφαλήν  μου.

 
 

[021_003_005]  φωνῇ  μου  πρὸς  κύριον  ἐκέκραξα, καὶ  ἐπήκουσέν  μου  ἐξ  ὄρους  ἁγίου  αὐτοῦ. διάψαλμα.

 
 

[021_003_006]  ἐγὼ  ἐκοιμήθην  καὶ  ὕπνωσα˙  ἐξηγέρθην, ὅτι  κύριος  ἀντιλήμψεταί  μου.

 
 

[021_003_007]  οὐ  φοβηθήσομαι  ἀπὸ  μυριάδων  λαοῦ  τῶν  κύκλῳ  συνεπιτιθεμένων  μοι.

 
 

[021_003_008]  ἀνάστα, κύριε, σῶσόν  με, ὁ  θεός  μου, ὅτι  σὺ  ἐπάταξας  πάντας  τοὺς  ἐχθραίνοντάς  μοι  ματαίως, ὀδόντας  ἁμαρτωλῶν  συνέτριψας.

 
 

[021_003_009]  τοῦ  κυρίου  ἡ  σωτηρία, καὶ  ἐπὶ  τὸν  λαόν  σου  ἡ  εὐλογία  σου.

 

  Caput 4.
 

[021_004_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ἐν  ψαλμοῖσ˙  ᾠδὴ  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_004_002]  Ἁν  τῷ  ἐπικαλεῖσθαί  με  εἰσήκουσέν  μου  ὁ  θεὸς  τῆς  δικαιοσύνης  μου˙  ἐν  θλίψει  ἐπλάτυνάς  μοι˙  οἰκτίρησόν  με  καὶ  εἰσάκουσον  τῆς  προσευχῆς  μου.

 
 

[021_004_003]  υἱοὶ  ἀνθρώπων, ἕως  πότε  βαρυκάρδιοι;  ἵνα  τί  ἀγαπᾶτε  ματαιότητα  καὶ  ζητεῖτε  ψεῦδοσ;  διάψαλμα.

 
 

[021_004_004]  καὶ  γνῶτε  ὅτι  ἐθαυμάστωσεν  κύριος  τὸν  ὅσιον  αὐτοῦ˙  κύριος  εἰσακούσεταί  μου  ἐν  τῷ  κεκραγέναι  με  πρὸς  αὐτόν.

 
 

[021_004_005]  ὀργίζεσθε  καὶ  μὴ  ἁμαρτάνετε˙  λέγετε  ἐν  ταῖς  καρδίαις  ὑμῶν  καὶ  ἐπὶ  ταῖς  κοίταις  ὑμῶν  κατανύγητε. διάψαλμα.

 
 

[021_004_006]  θύσατε  θυσίαν  δικαιοσύνης  καὶ  ἐλπίσατε  ἐπὶ  κύριον.

 
 

[021_004_007]  πολλοὶ  λέγουσιν  Τίς  δείξει  ἡμῖν  τὰ  ἀγαθά;  ἐσημειώθη  ἐφ' ἡμᾶς  τὸ  φῶς  τοῦ  προσώπου  σου, κύριε.

 
 

[021_004_008]  ἔδωκας  εὐφροσύνην  εἰς  τὴν  καρδίαν  μου˙  ἀπὸ  καιροῦ  σίτου  καὶ  οἴνου  καὶ  ἐλαίου  αὐτῶν  ἐπληθύνθησαν.

 
 

[021_004_009]  ἐν  εἰρήνῃ  ἐπὶ  τὸ  αὐτὸ  κοιμηθήσομαι  καὶ  ὑπνώσω, ὅτι  σύ, κύριε, κατὰ  μόνας  ἐπ' ἐλπίδι  κατῴκισάς  με.

 

  Caput 5.
 

[021_005_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῆς  κληρονομούσησ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_005_002]  Τὰ  ῥήματά  μου  ἐνώτισαι, κύριε, σύνες  τῆς  κραυγῆς  μου˙ 

 
 

[021_005_003]  πρόσχες  τῇ  φωνῇ  τῆς  δεήσεώς  μου, ὁ  βασιλεύς  μου  καὶ  ὁ  θεός  μου. ὅτι  πρὸς  σὲ  προσεύξομαι, κύριε˙ 

 
 

[021_005_004]  τὸ  πρωὶ  εἰσακούσῃ  τῆς  φωνῆς  μου, τὸ  πρωὶ  παραστήσομαί  σοι  καὶ  ἐπόψομαι.

 
 

[021_005_005]  ὅτι  οὐχὶ  θεὸς  θέλων  ἀνομίαν  σὺ  εἶ, οὐδὲ  παροικήσει  σοι  πονηρευόμενοσ˙ 

 
 

[021_005_006]  οὐ  διαμενοῦσιν  παράνομοι  κατέναντι  τῶν  ὀφθαλμῶν  σου, ἐμίσησας  πάντας  τοὺς  ἐργαζομένους  τὴν  ἀνομίαν.

 
 

[021_005_007]  ἀπολεῖς  πάντας  τοὺς  λαλοῦντας  τὸ  ψεῦδοσ˙  ἄνδρα  αἱμάτων  καὶ  δόλιον  βδελύσσεται  κύριος.

 
 

[021_005_008]  ἐγὼ  δὲ  ἐν  τῷ  πλήθει  τοῦ  ἐλέους  σου  εἰσελεύσομαι  εἰς  τὸν  οἶκόν  σου, προσκυνήσω  πρὸς  ναὸν  ἅγιόν  σου  ἐν  φόβῳ  σου.

 
 

[021_005_009]  κύριε, ὁδήγησόν  με  ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  σου  ἕνεκα  τῶν  ἐχθρῶν  μου, κατεύθυνον  ἐνώπιόν  μου  τὴν  ὁδόν  σου.

 
 

[021_005_010]  ὅτι  οὐκ  ἔστιν  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτῶν  ἀλήθεια, ἡ  καρδία  αὐτῶν  ματαία˙  τάφος  ἀνεῳγμένος  ὁ  λάρυγξ  αὐτῶν, ταῖς  γλώσσαις  αὐτῶν  ἐδολιοῦσαν.

 
 

[021_005_011]  κρῖνον  αὐτούς, ὁ  θεόσ˙  ἀποπεσάτωσαν  ἀπὸ  τῶν  διαβουλίων  αὐτῶν˙  κατὰ  τὸ  πλῆθος  τῶν  ἀσεβειῶν  αὐτῶν  ἔξωσον  αὐτούς, ὅτι  παρεπίκρανάν  σε, κύριε.

 
 

[021_005_012]  καὶ  εὐφρανθήτωσαν  πάντες  οἱ  ἐλπίζοντες  ἐπὶ  σέ˙  εἰς  αἰῶνα  ἀγαλλιάσονται, καὶ  κατασκηνώσεις  ἐν  αὐτοῖς, καὶ  καυχήσονται  ἐν  σοὶ  πάντες  οἱ  ἀγαπῶντες  τὸ  ὄνομά  σου.

 
 

[021_005_013]  ὅτι  σὺ  εὐλογήσεις  δίκαιον˙  κύριε, ὡς  ὅπλῳ  εὐδοκίας  ἐστεφάνωσας  ἡμᾶς.

 

  Caput 6.
 

[021_006_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ἐν  ὕμνοις, ὑπὲρ  τῆς  ὀγδόησ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_006_002]  Κύριε, μὴ  τῷ  θυμῷ  σου  ἐλέγξῃς  με  μηδὲ  τῇ  ὀργῇ  σου  παιδεύσῃς  με.

 
 

[021_006_003]  ἐλέησόν  με, κύριε, ὅτι  ἀσθενής  εἰμι˙  ἴασαί  με, κύριε, ὅτι  ἐταράχθη  τὰ  ὀστᾶ  μου,

 
 

[021_006_004]  καὶ  ἡ  ψυχή  μου  ἐταράχθη  σφόδρα˙  καὶ  σύ, κύριε, ἕως  πότε; 

 
 

[021_006_005]  ἐπίστρεψον, κύριε, ῥῦσαι  τὴν  ψυχήν  μου, σῶσόν  με  ἕνεκεν  τοῦ  ἐλέους  σου.

 
 

[021_006_006]  ὅτι  οὐκ  ἔστιν  ἐν  τῷ  θανάτῳ  ὁ  μνημονεύων  σου˙  ἐν  δὲ  τῷ  ᾅδῃ  τίς  ἐξομολογήσεταί  σοι; 

 
 

[021_006_007]  ἐκοπίασα  ἐν  τῷ  στεναγμῷ  μου, λούσω  καθ' ἑκάστην  νύκτα  τὴν  κλίνην  μου, ἐν  δάκρυσίν  μου  τὴν  στρωμνήν  μου  βρέξω.

 
 

[021_006_008]  ἐταράχθη  ἀπὸ  θυμοῦ  ὁ  ὀφθαλμός  μου, ἐπαλαιώθην  ἐν  πᾶσιν  τοῖς  ἐχθροῖς  μου.

 
 

[021_006_009]  ἀπόστητε  ἀπ' ἐμοῦ, πάντες  οἱ  ἐργαζόμενοι  τὴν  ἀνομίαν, ὅτι  εἰσήκουσεν  κύριος  τῆς  φωνῆς  τοῦ  κλαυθμοῦ  μου˙ 

 
 

[021_006_010]  εἰσήκουσεν  κύριος  τῆς  δεήσεώς  μου, κύριος  τὴν  προσευχήν  μου  προσεδέξατο.

 
 

[021_006_011]  αἰσχυνθείησαν  καὶ  ταραχθείησαν  σφόδρα  πάντες  οἱ  ἐχθροί  μου, ἀποστραφείησαν  καὶ  καταισχυνθείησαν  σφόδρα  διὰ  τάχους.

 

  Caput 7.
 

[021_007_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ, ὃν  ᾖσεν  τῷ  κυρίῳ  ὑπὲρ  τῶν  λόγων  Χουσι  υἱοῦ  Ιεμενι.

 
 

[021_007_002]  Κύριε  ὁ  θεός  μου, ἐπὶ  σοὶ  ἤλπισα˙  σῶσόν  με  ἐκ  πάντων  τῶν  διωκόντων  με  καὶ  ῥῦσαί  με,

 
 

[021_007_003]  μήποτε  ἁρπάσῃ  ὡς  λέων  τὴν  ψυχήν  μου  μὴ  ὄντος  λυτρουμένου  μηδὲ  σῴζοντος.

 
 

[021_007_004]  κύριε  ὁ  θεός  μου, εἰ  ἐποίησα  τοῦτο, εἰ  ἔστιν  ἀδικία  ἐν  χερσίν  μου,

 
 

[021_007_005]  εἰ  ἀνταπέδωκα  τοῖς  ἀνταποδιδοῦσίν  μοι  κακά, ἀποπέσοιν  ἄρα  ἀπὸ  τῶν  ἐχθρῶν  μου  κενός,

 
 

[021_007_006]  καταδιώξαι  ἄρα  ὁ  ἐχθρὸς  τὴν  ψυχήν  μου  καὶ  καταλάβοι  καὶ  καταπατήσαι  εἰς  γῆν  τὴν  ζωήν  μου  καὶ  τὴν  δόξαν  μου  εἰς  χοῦν  κατασκηνώσαι. διάψαλμα.

 
 

[021_007_007]  ἀνάστηθι, κύριε, ἐν  ὀργῇ  σου, ὑψώθητι  ἐν  τοῖς  πέρασι  τῶν  ἐχθρῶν  μου˙  ἐξεγέρθητι, κύριε  ὁ  θεός  μου, ἐν  προστάγματι, ᾧ  ἐνετείλω,

 
 

[021_007_008]  καὶ  συναγωγὴ  λαῶν  κυκλώσει  σε, καὶ  ὑπὲρ  ταύτης  εἰς  ὕψος  ἐπίστρεψον.

 
 

[021_007_009]  κύριος  κρινεῖ  λαούσ˙  κρῖνόν  με, κύριε, κατὰ  τὴν  δικαιοσύνην  μου  καὶ  κατὰ  τὴν  ἀκακίαν  μου  ἐπ' ἐμοί.

 
 

[021_007_010]  συντελεσθήτω  δὴ  πονηρία  ἁμαρτωλῶν, καὶ  κατευθυνεῖς  δίκαιον˙  ἐτάζων  καρδίας  καὶ  νεφροὺς  ὁ  θεός.

 
 

[021_007_011]  δικαία  ἡ  βοήθειά  μου  παρὰ  τοῦ  θεοῦ  τοῦ  σῴζοντος  τοὺς  εὐθεῖς  τῇ  καρδίᾳ.

 
 

[021_007_012]  ὁ  θεὸς  κριτὴς  δίκαιος  καὶ  ἰσχυρὸς  καὶ  μακρόθυμος  μὴ  ὀργὴν  ἐπάγων  καθ' ἑκάστην  ἡμέραν.

 
 

[021_007_013]  ἐὰν  μὴ  ἐπιστραφῆτε, τὴν  ῥομφαίαν  αὐτοῦ  στιλβώσει˙  τὸ  τόξον  αὐτοῦ  ἐνέτεινεν  καὶ  ἡτοίμασεν  αὐτὸ 

 
 

[021_007_014]  καὶ  ἐν  αὐτῷ  ἡτοίμασεν  σκεύη  θανάτου, τὰ  βέλη  αὐτοῦ  τοῖς  καιομένοις  ἐξειργάσατο.

 
 

[021_007_015]  ἰδοὺ  ὠδίνησεν  ἀδικίαν, συνέλαβεν  πόνον  καὶ  ἔτεκεν  ἀνομίαν˙ 

 
 

[021_007_016]  λάκκον  ὤρυξεν  καὶ  ἀνέσκαψεν  αὐτὸν  καὶ  ἐμπεσεῖται  εἰς  βόθρον, ὃν  εἰργάσατο˙ 

 
 

[021_007_017]  ἐπιστρέψει  ὁ  πόνος  αὐτοῦ  εἰς  κεφαλὴν  αὐτοῦ, καὶ  ἐπὶ  κορυφὴν  αὐτοῦ  ἡ  ἀδικία  αὐτοῦ  καταβήσεται.

 
 

[021_007_018]  ἐξομολογήσομαι  κυρίῳ  κατὰ  τὴν  δικαιοσύνην  αὐτοῦ  καὶ  ψαλῶ  τῷ  ὀνόματι  κυρίου  τοῦ  ὑψίστου.

 

  Caput 8.
 

[021_008_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῶν  ληνῶν˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_008_002]  Κύριε  ὁ  κύριος  ἡμῶν, ὡς  θαυμαστὸν  τὸ  ὄνομά  σου  ἐν  πάσῃ  τῇ  γῇ, ὅτι  ἐπήρθη  ἡ  μεγαλοπρέπειά  σου  ὑπεράνω  τῶν  οὐρανῶν.

 
 

[021_008_003]  ἐκ  στόματος  νηπίων  καὶ  θηλαζόντων  κατηρτίσω  αἶνον  ἕνεκα  τῶν  ἐχθρῶν  σου  τοῦ  καταλῦσαι  ἐχθρὸν  καὶ  ἐκδικητήν.

 
 

[021_008_004]  ὅτι  ὄψομαι  τοὺς  οὐρανούς, ἔργα  τῶν  δακτύλων  σου, σελήνην  καὶ  ἀστέρας, ἃ  σὺ  ἐθεμελίωσας.

 
 

[021_008_005]  τί  ἐστιν  ἄνθρωπος, ὅτι  μιμνῄσκῃ  αὐτοῦ, ἢ  υἱὸς  ἀνθρώπου, ὅτι  ἐπισκέπτῃ  αὐτόν; 

 
 

[021_008_006]  ἠλάττωσας  αὐτὸν  βραχύ  τι  παρ' ἀγγέλους, δόξῃ  καὶ  τιμῇ  ἐστεφάνωσας  αὐτόν˙ 

 
 

[021_008_007]  καὶ  κατέστησας  αὐτὸν  ἐπὶ  τὰ  ἔργα  τῶν  χειρῶν  σου, πάντα  ὑπέταξας  ὑποκάτω  τῶν  ποδῶν  αὐτοῦ,

 
 

[021_008_008]  πρόβατα  καὶ  βόας  πάσας, ἔτι  δὲ  καὶ  τὰ  κτήνη  τοῦ  πεδίου,

 
 

[021_008_009]  τὰ  πετεινὰ  τοῦ  οὐρανοῦ  καὶ  τοὺς  ἰχθύας  τῆς  θαλάσσης, τὰ  διαπορευόμενα  τρίβους  θαλασσῶν.

 
 

[021_008_010]  κύριε  ὁ  κύριος  ἡμῶν, ὡς  θαυμαστὸν  τὸ  ὄνομά  σου  ἐν  πάσῃ  τῇ  γῇ.

 

  Caput 9.
 

[021_009_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῶν  κρυφίων  τοῦ  υἱοῦ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_009_002]  Ἁξομολογήσομαί  σοι, κύριε, ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου, διηγήσομαι  πάντα  τὰ  θαυμάσιά  σου˙ 

 
 

[021_009_003]  εὐφρανθήσομαι  καὶ  ἀγαλλιάσομαι  ἐν  σοί, ψαλῶ  τῷ  ὀνόματί  σου, ὕψιστε.

 
 

[021_009_004]  ἐν  τῷ  ἀποστραφῆναι  τὸν  ἐχθρόν  μου  εἰς  τὰ  ὀπίσω  ἀσθενήσουσιν  καὶ  ἀπολοῦνται  ἀπὸ  προσώπου  σου,

 
 

[021_009_005]  ὅτι  ἐποίησας  τὴν  κρίσιν  μου  καὶ  τὴν  δίκην  μου, ἐκάθισας  ἐπὶ  θρόνου, ὁ  κρίνων  δικαιοσύνην.

 
 

[021_009_006]  ἐπετίμησας  ἔθνεσιν, καὶ  ἀπώλετο  ὁ  ἀσεβής, τὸ  ὄνομα  αὐτῶν  ἐξήλειψας  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνοσ˙ 

 
 

[021_009_007]  τοῦ  ἐχθροῦ  ἐξέλιπον  αἱ  ῥομφαῖαι  εἰς  τέλος, καὶ  πόλεις  καθεῖλες, ἀπώλετο  τὸ  μνημόσυνον  αὐτῶν  μετ' ἤχους.

 
 

[021_009_008]  καὶ  ὁ  κύριος  εἰς  τὸν  αἰῶνα  μένει, ἡτοίμασεν  ἐν  κρίσει  τὸν  θρόνον  αὐτοῦ,

 
 

[021_009_009]  καὶ  αὐτὸς  κρινεῖ  τὴν  οἰκουμένην  ἐν  δικαιοσύνῃ, κρινεῖ  λαοὺς  ἐν  εὐθύτητι.

 
 

[021_009_010]  καὶ  ἐγένετο  κύριος  καταφυγὴ  τῷ  πένητι, βοηθὸς  ἐν  εὐκαιρίαις  ἐν  θλίψει˙ 

 
 

[021_009_011]  καὶ  ἐλπισάτωσαν  ἐπὶ  σὲ  οἱ  γινώσκοντες  τὸ  ὄνομά  σου, ὅτι  οὐκ  ἐγκατέλιπες  τοὺς  ἐκζητοῦντάς  σε, κύριε.

 
 

[021_009_012]  ψάλατε  τῷ  κυρίῳ  τῷ  κατοικοῦντι  ἐν  Σιων, ἀναγγείλατε  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  τὰ  ἐπιτηδεύματα  αὐτοῦ,

 
 

[021_009_013]  ὅτι  ἐκζητῶν  τὰ  αἵματα  αὐτῶν  ἐμνήσθη, οὐκ  ἐπελάθετο  τῆς  κραυγῆς  τῶν  πενήτων.

 
 

[021_009_014]  ἐλέησόν  με, κύριε, ἰδὲ  τὴν  ταπείνωσίν  μου  ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  μου, ὁ  ὑψῶν  με  ἐκ  τῶν  πυλῶν  τοῦ  θανάτου,

 
 

[021_009_015]  ὅπως  ἂν  ἐξαγγείλω  πάσας  τὰς  αἰνέσεις  σου  ἐν  ταῖς  πύλαις  τῆς  θυγατρὸς  Σιων˙  ἀγαλλιάσομαι  ἐπὶ  τῷ  σωτηρίῳ  σου.

 
 

[021_009_016]  ἐνεπάγησαν  ἔθνη  ἐν  διαφθορᾷ, ᾗ  ἐποίησαν, ἐν  παγίδι  ταύτῃ, ᾗ  ἔκρυψαν, συνελήμφθη  ὁ  ποὺς  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_009_017]  γινώσκεται  κύριος  κρίματα  ποιῶν, ἐν  τοῖς  ἔργοις  τῶν  χειρῶν  αὐτοῦ  συνελήμφθη  ὁ  ἁμαρτωλός. ᾠδὴ  διαψάλματος.

 
 

[021_009_018]  ἀποστραφήτωσαν  οἱ  ἁμαρτωλοὶ  εἰς  τὸν  ᾅδην, πάντα  τὰ  ἔθνη  τὰ  ἐπιλανθανόμενα  τοῦ  θεοῦ˙ 

 
 

[021_009_019]  ὅτι  οὐκ  εἰς  τέλος  ἐπιλησθήσεται  ὁ  πτωχός, ἡ  ὑπομονὴ  τῶν  πενήτων  οὐκ  ἀπολεῖται  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_009_020]  ἀνάστηθι, κύριε, μὴ  κραταιούσθω  ἄνθρωπος, κριθήτωσαν  ἔθνη  ἐνώπιόν  σου˙ 

 
 

[021_009_021]  κατάστησον, κύριε, νομοθέτην  ἐπ' αὐτούς, γνώτωσαν  ἔθνη  ὅτι  ἄνθρωποί  εἰσιν. διάψαλμα.

 
 

[021_009_022]  ἵνα  τί, κύριε, ἀφέστηκας  μακρόθεν, ὑπερορᾷς  ἐν  εὐκαιρίαις  ἐν  θλίψει; 

 
 

[021_009_023]  ἐν  τῷ  ὑπερηφανεύεσθαι  τὸν  ἀσεβῆ  ἐμπυρίζεται  ὁ  πτωχός, συλλαμβάνονται  ἐν  διαβουλίοις, οἷς  διαλογίζονται.

 
 

[021_009_024]  ὅτι  ἐπαινεῖται  ὁ  ἁμαρτωλὸς  ἐν  ταῖς  ἐπιθυμίαις  τῆς  ψυχῆς  αὐτοῦ, καὶ  ὁ  ἀδικῶν  ἐνευλογεῖται˙ 

 
 

[021_009_025]  παρώξυνεν  τὸν  κύριον  ὁ  ἁμαρτωλός  Κατὰ  τὸ  πλῆθος  τῆς  ὀργῆς  αὐτοῦ  οὐκ  ἐκζητήσει˙  οὐκ  ἔστιν  ὁ  θεὸς  ἐνώπιον  αὐτοῦ.

 
 

[021_009_026]  βεβηλοῦνται  αἱ  ὁδοὶ  αὐτοῦ  ἐν  παντὶ  καιρῷ, ἀνταναιρεῖται  τὰ  κρίματά  σου  ἀπὸ  προσώπου  αὐτοῦ, πάντων  τῶν  ἐχθρῶν  αὐτοῦ  κατακυριεύσει˙ 

 
 

[021_009_027]  εἶπεν  γὰρ  ἐν  καρδίᾳ  αὐτοῦ  Οὐ  μὴ  σαλευθῶ, ἀπὸ  γενεᾶς  εἰς  γενεὰν  ἄνευ  κακοῦ.

 
 

[021_009_028]  οὗ ἀρᾶς  τὸ  στόμα  αὐτοῦ  γέμει  καὶ  πικρίας  καὶ  δόλου, ὑπὸ  τὴν  γλῶσσαν  αὐτοῦ  κόπος  καὶ  πόνος.

 
 

[021_009_029]  ἐγκάθηται  ἐνέδρᾳ  μετὰ  πλουσίων  ἐν  ἀποκρύφοις  ἀποκτεῖναι  ἀθῷον, οἱ  ὀφθαλμοὶ  αὐτοῦ  εἰς  τὸν  πένητα  ἀποβλέπουσιν˙ 

 
 

[021_009_030]  ἐνεδρεύει  ἐν  ἀποκρύφῳ  ὡς  λέων  ἐν  τῇ  μάνδρᾳ  αὐτοῦ, ἐνεδρεύει  τοῦ  ἁρπάσαι  πτωχόν, ἁρπάσαι  πτωχὸν  ἐν  τῷ  ἑλκύσαι  αὐτόν˙ 

 
 

[021_009_031]  ἐν  τῇ  παγίδι  αὐτοῦ  ταπεινώσει  αὐτόν, κύψει  καὶ  πεσεῖται  ἐν  τῷ  αὐτὸν  κατακυριεῦσαι  τῶν  πενήτων.

 
 

[021_009_032]  εἶπεν  γὰρ  ἐν  καρδίᾳ  αὐτοῦ  Ἁπιλέλησται  ὁ  θεός, ἀπέστρεψεν  τὸ  πρόσωπον  αὐτοῦ  τοῦ  μὴ  βλέπειν  εἰς  τέλος.

 
 

[021_009_033]  ἀνάστηθι, κύριε  ὁ  θεός, ὑψωθήτω  ἡ  χείρ  σου, μὴ  ἐπιλάθῃ  τῶν  πενήτων˙ 

 
 

[021_009_034]  ἕνεκεν  τίνος  παρώξυνεν  ὁ  ἀσεβὴς  τὸν  θεόν;  εἶπεν  γὰρ  ἐν  καρδίᾳ  αὐτοῦ  Οὐκ  ἐκζητήσει.

 
 

[021_009_035]  βλέπεις, ὅτι  σὺ  πόνον  καὶ  θυμὸν  κατανοεῖς  τοῦ  παραδοῦναι  αὐτοὺς  εἰς  χεῖράς  σου˙  σοὶ  οὖν  ἐγκαταλέλειπται  ὁ  πτωχός, ὀρφανῷ  σὺ  ἦσθα  βοηθῶν.

 
 

[021_009_036]  σύντριψον  τὸν  βραχίονα  τοῦ  ἁμαρτωλοῦ  καὶ  πονηροῦ, ζητηθήσεται  ἡ  ἁμαρτία  αὐτοῦ, καὶ  οὐ  μὴ  εὑρεθῇ  δι' αὐτήν˙ 

 
 

[021_009_037]  βασιλεύσει  κύριος  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος, ἀπολεῖσθε, ἔθνη, ἐκ  τῆς  γῆς  αὐτοῦ.

 
 

[021_009_038]  τὴν  ἐπιθυμίαν  τῶν  πενήτων  εἰσήκουσεν  κύριος, τὴν  ἑτοιμασίαν  τῆς  καρδίας  αὐτῶν  προσέσχεν  τὸ  οὖς  σου 

 
 

[021_009_039]  κρῖναι  ὀρφανῷ  καὶ  ταπεινῷ, ἵνα  μὴ  προσθῇ  ἔτι  τοῦ  μεγαλαυχεῖν  ἄνθρωπος  ἐπὶ  τῆς  γῆς.

 

  Caput 10.
 

[021_010_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Ἁπὶ  τῷ  κυρίῳ  πέποιθα˙  πᾶς  ἐρεῖτε  τῇ  ψυχῇ  μου  Μεταναστεύου  ἐπὶ  τὰ  ὄρη  ὡς  στρουθίον; 

 
 

[021_010_002]  ὅτι  ἰδοὺ  οἱ  ἁμαρτωλοὶ  ἐνέτειναν  τόξον, ἡτοίμασαν  βέλη  εἰς  φαρέτραν  τοῦ  κατατοξεῦσαι  ἐν  σκοτομήνῃ  τοὺς  εὐθεῖς  τῇ  καρδίᾳ.

 
 

[021_010_003]  ὅτι  ἃ  κατηρτίσω, καθεῖλον˙  ὁ  δὲ  δίκαιος  τί  ἐποίησεν; 

 
 

[021_010_004]  κύριος  ἐν  ναῷ  ἁγίῳ  αὐτοῦ˙  κύριος, ἐν  οὐρανῷ  ὁ  θρόνος  αὐτοῦ. οἱ  ὀφθαλμοὶ  αὐτοῦ  εἰς  τὸν  πένητα  ἀποβλέπουσιν, τὰ  βλέφαρα  αὐτοῦ  ἐξετάζει  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  ἀνθρώπων.

 
 

[021_010_005]  κύριος  ἐξετάζει  τὸν  δίκαιον  καὶ  τὸν  ἀσεβῆ, ὁ  δὲ  ἀγαπῶν  ἀδικίαν  μισεῖ  τὴν  ἑαυτοῦ  ψυχήν.

 
 

[021_010_006]  ἐπιβρέξει  ἐπὶ  ἁμαρτωλοὺς  παγίδας, πῦρ  καὶ  θεῖον  καὶ  πνεῦμα  καταιγίδος  ἡ  μερὶς  τοῦ  ποτηρίου  αὐτῶν.

 
 

[021_010_007]  ὅτι  δίκαιος  κύριος  καὶ  δικαιοσύνας  ἠγάπησεν, εὐθύτητα  εἶδεν  τὸ  πρόσωπον  αὐτοῦ.

 

  Caput 11.
 

[021_011_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῆς  ὀγδόησ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_011_002]  Σῶσόν  με, κύριε, ὅτι  ἐκλέλοιπεν  ὅσιος, ὅτι  ὠλιγώθησαν  αἱ  ἀλήθειαι  ἀπὸ  τῶν  υἱῶν  τῶν  ἀνθρώπων.

 
 

[021_011_003]  μάταια  ἐλάλησεν  ἕκαστος  πρὸς  τὸν  πλησίον  αὐτοῦ, χείλη  δόλια  ἐν  καρδίᾳ  καὶ  ἐν  καρδίᾳ  ἐλάλησαν.

 
 

[021_011_004]  ἐξολεθρεύσαι  κύριος  πάντα  τὰ  χείλη  τὰ  δόλια  καὶ  γλῶσσαν  μεγαλορήμονα 

 
 

[021_011_005]  τοὺς  εἰπόντας  Τὴν  γλῶσσαν  ἡμῶν  μεγαλυνοῦμεν, τὰ  χείλη  ἡμῶν  παρ' ἡμῶν  ἐστιν˙  τίς  ἡμῶν  κύριός  ἐστιν; 

 
 

[021_011_006]  Ἀπὸ  τῆς  ταλαιπωρίας  τῶν  πτωχῶν  καὶ  ἀπὸ  τοῦ  στεναγμοῦ  τῶν  πενήτων  νῦν  ἀναστήσομαι, λέγει  κύριος, θήσομαι  ἐν  σωτηρίᾳ, παρρησιάσομαι  ἐν  αὐτῷ.

 
 

[021_011_007]  τὰ  λόγια  κυρίου  λόγια  ἁγνά, ἀργύριον  πεπυρωμένον  δοκίμιον  τῇ  γῇ  κεκαθαρισμένον  ἑπταπλασίως.

 
 

[021_011_008]  σύ, κύριε, φυλάξεις  ἡμᾶς  καὶ  διατηρήσεις  ἡμᾶς  ἀπὸ  τῆς  γενεᾶς  ταύτης  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_011_009]  κύκλῳ  οἱ  ἀσεβεῖς  περιπατοῦσιν˙  κατὰ  τὸ  ὕψος  σου  ἐπολυώρησας  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  ἀνθρώπων.

 

  Caput 12.
 

[021_012_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_012_002]  ῞  Εως  πότε, κύριε, ἐπιλήσῃ  μου  εἰς  τέλοσ;  ἕως  πότε  ἀποστρέψεις  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἀπ' ἐμοῦ; 

 
 

[021_012_003]  ἕως  τίνος  θήσομαι  βουλὰς  ἐν  ψυχῇ  μου, ὀδύνας  ἐν  καρδίᾳ  μου  ἡμέρασ;  ἕως  πότε  ὑψωθήσεται  ὁ  ἐχθρός  μου  ἐπ' ἐμέ; 

 
 

[021_012_004]  ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν  μου, κύριε  ὁ  θεός  μου˙  φώτισον  τοὺς  ὀφθαλμούς  μου, μήποτε  ὑπνώσω  εἰς  θάνατον,

 
 

[021_012_005]  μήποτε  εἴπῃ  ὁ  ἐχθρός  μουή  Ισχυσα  πρὸς  αὐτόν˙  οἱ  θλίβοντές  με  ἀγαλλιάσονται, ἐὰν  σαλευθῶ.

 
 

[021_012_006]  ἐγὼ  δὲ  ἐπὶ  τῷ  ἐλέει  σου  ἤλπισα, ἀγαλλιάσεται  ἡ  καρδία  μου  ἐπὶ  τῷ  σωτηρίῳ  σου˙  ᾄω  τῷ  κυρίῳ  τῷ  εὐεργετήσαντί  με  καὶ  ψαλῶ  τῷ  ὀνόματι  κυρίου  τοῦ  ὑψίστου.

 

  Caput 13.
 

[021_013_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Εἶπεν  ἄφρων  ἐν  καρδίᾳ  αὐτοῦ  Οὐκ  ἔστιν  θεόσ˙  διέφθειραν  καὶ  ἐβδελύχθησαν  ἐν  ἐπιτηδεύμασιν, οὐκ  ἔστιν  ποιῶν  χρηστότητα, οὐκ  ἔστιν  ἕως  ἑνός.

 
 

[021_013_002]  κύριος  ἐκ  τοῦ  οὐρανοῦ  διέκυψεν  ἐπὶ  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  ἀνθρώπων  τοῦ  ἰδεῖν  εἰ  ἔστιν  συνίων  ἢ  ἐκζητῶν  τὸν  θεόν.

 
 

[021_013_003]  πάντες  ἐξέκλιναν, ἅμα  ἠχρεώθησαν, οὐκ  ἔστιν  ποιῶν  χρηστότητα, οὐκ  ἔστιν  ἕως  ἑνός. (τάφος  ἀνεῳγμένος  ὁ  λάρυγξ  αὐτῶν, ταῖς  γλώσσαις  αὐτῶν  ἐδολιοῦσαν˙  ἰὸς  ἀσπίδων  ὑπὸ  τὰ  χείλη  αὐτῶν, ὧν  τὸ  στόμα  ἀρᾶς  καὶ  πικρίας  γέμει˙  ὀξεῖς  οἱ  πόδες  αὐτῶν  ἐκχέαι  αἷμα˙  σύντριμμα  καὶ  ταλαιπωρία  ἐν  ταῖς  ὁδοῖς  αὐτῶν, καὶ  ὁδὸν  εἰρήνης  οὐκ  ἔγνωσαν˙  οὐκ  ἔστιν  φόβος  θεοῦ  ἀπέναντι  τῶν  ὀφθαλμῶν  αὐτῶν. )

 
 

[021_013_004]  οὐχὶ  γνώσονται  πάντες  οἱ  ἐργαζόμενοι  τὴν  ἀνομίαν;  οἱ  κατεσθίοντες  τὸν  λαόν  μου  βρώσει  ἄρτου  τὸν  κύριον  οὐκ  ἐπεκαλέσαντο.

 
 

[021_013_005]  ἐκεῖ  ἐδειλίασαν  φόβῳ, οὗ οὐκ  ἦν  φόβος, ὅτι  ὁ  θεὸς  ἐν  γενεᾷ  δικαίᾳ.

 
 

[021_013_006]  βουλὴν  πτωχοῦ  κατῃσχύνατε, ὅτι  κύριος  ἐλπὶς  αὐτοῦ  ἐστιν.

 
 

[021_013_007]  τίς  δώσει  ἐκ  Σιων  τὸ  σωτήριον  τοῦ  Ισραηλ;  ἐν  τῷ  ἐπιστρέψαι  κύριον  τὴν  αἰχμαλωσίαν  τοῦ  λαοῦ  αὐτοῦ  ἀγαλλιάσθω  Ιακωβ  καὶ  εὐφρανθήτω  Ισραηλ.

 

  Caput 14.
 

[021_014_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Κύριε, τίς  παροικήσει  ἐν  τῷ  σκηνώματί  σου  καὶ  τίς  κατασκηνώσει  ἐν  τῷ  ὄρει  τῷ  ἁγίῳ  σου; 

 
 

[021_014_002]  πορευόμενος  ἄμωμος  καὶ  ἐργαζόμενος  δικαιοσύνην, λαλῶν  ἀλήθειαν  ἐν  καρδίᾳ  αὐτοῦ,

 
 

[021_014_003]  ὃς  οὐκ  ἐδόλωσεν  ἐν  γλώσσῃ  αὐτοῦ  οὐδὲ  ἐποίησεν  τῷ  πλησίον  αὐτοῦ  κακὸν  καὶ  ὀνειδισμὸν  οὐκ  ἔλαβεν  ἐπὶ  τοὺς  ἔγγιστα  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_014_004]  ἐξουδένωται  ἐνώπιον  αὐτοῦ  πονηρευόμενος, τοὺς  δὲ  φοβουμένους  κύριον  δοξάζει˙  ὁ  ὀμνύων  τῷ  πλησίον  αὐτοῦ  καὶ  οὐκ  ἀθετῶν˙ 

 
 

[021_014_005]  τὸ  ἀργύριον  αὐτοῦ  οὐκ  ἔδωκεν  ἐπὶ  τόκῳ  καὶ  δῶρα  ἐπ' ἀθῴοις  οὐκ  ἔλαβεν. ὁ  ποιῶν  ταῦτα  οὐ  σαλευθήσεται  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 

  Caput 15.
 

[021_015_001]  Στηλογραφία  τῷ  Δαυιδ. Φύλαξόν  με, κύριε, ὅτι  ἐπὶ  σοὶ  ἤλπισα.

 
 

[021_015_002]  εἶπα  τῷ  κυρίῳ  Κύριός  μου  εἶ  σύ, ὅτι  τῶν  ἀγαθῶν  μου  οὐ  χρείαν  ἔχεις.

 
 

[021_015_003]  τοῖς  ἁγίοις  τοῖς  ἐν  τῇ  γῇ  αὐτοῦ  ἐθαυμάστωσεν  πάντα  τὰ  θελήματα  αὐτοῦ  ἐν  αὐτοῖς.

 
 

[021_015_004]  ἐπληθύνθησαν  αἱ  ἀσθένειαι  αὐτῶν, μετὰ  ταῦτα  ἐτάχυναν˙  οὐ  μὴ  συναγάγω  τὰς  συναγωγὰς  αὐτῶν  ἐξ  αἱμάτων  οὐδὲ  μὴ  μνησθῶ  τῶν  ὀνομάτων  αὐτῶν  διὰ  χειλέων  μου.

 
 

[021_015_005]  κύριος  ἡ  μερὶς  τῆς  κληρονομίας  μου  καὶ  τοῦ  ποτηρίου  μου˙  σὺ  εἶ  ὁ  ἀποκαθιστῶν  τὴν  κληρονομίαν  μου  ἐμοί.

 
 

[021_015_006]  σχοινία  ἐπέπεσάν  μοι  ἐν  τοῖς  κρατίστοισ˙  καὶ  γὰρ  ἡ  κληρονομία  μου  κρατίστη  μοί  ἐστιν.

 
 

[021_015_007]  εὐλογήσω  τὸν  κύριον  τὸν  συνετίσαντά  με˙  ἔτι  δὲ  καὶ  ἕως  νυκτὸς  ἐπαίδευσάν  με  οἱ  νεφροί  μου.

 
 

[021_015_008]  προωρώμην  τὸν  κύριον  ἐνώπιόν  μου  διὰ  παντός, ὅτι  ἐκ  δεξιῶν  μού  ἐστιν, ἵνα  μὴ  σαλευθῶ.

 
 

[021_015_009]  διὰ  τοῦτο  ηὐφράνθη  ἡ  καρδία  μου, καὶ  ἠγαλλιάσατο  ἡ  γλῶσσά  μου, ἔτι  δὲ  καὶ  ἡ  σάρξ  μου  κατασκηνώσει  ἐπ' ἐλπίδι,

 
 

[021_015_010]  ὅτι  οὐκ  ἐγκαταλείψεις  τὴν  ψυχήν  μου  εἰς  ᾅδην  οὐδὲ  δώσεις  τὸν  ὅσιόν  σου  ἰδεῖν  διαφθοράν.

 
 

[021_015_011]  ἐγνώρισάς  μοι  ὁδοὺς  ζωῆσ˙  πληρώσεις  με  εὐφροσύνης  μετὰ  τοῦ  προσώπου  σου, τερπνότητες  ἐν  τῇ  δεξιᾷ  σου  εἰς  τέλος.

 

  Caput 16.
 

[021_016_001]  Προσευχὴ  τοῦ  Δαυιδ. Εἰσάκουσον, κύριε, τῆς  δικαιοσύνης  μου, πρόσχες  τῇ  δεήσει  μου, ἐνώτισαι  τῆς  προσευχῆς  μου  οὐκ  ἐν  χείλεσιν  δολίοις.

 
 

[021_016_002]  ἐκ  προσώπου  σου  τὸ  κρίμα  μου  ἐξέλθοι, οἱ  ὀφθαλμοί  μου  ἰδέτωσαν  εὐθύτητας.

 
 

[021_016_003]  ἐδοκίμασας  τὴν  καρδίαν  μου, ἐπεσκέψω  νυκτόσ˙  ἐπύρωσάς  με, καὶ  οὐχ  εὑρέθη  ἐν  ἐμοὶ  ἀδικία.

 
 

[021_016_004]  ὅπως  ἂν  μὴ  λαλήσῃ  τὸ  στόμα  μου  τὰ  ἔργα  τῶν  ἀνθρώπων, διὰ  τοὺς  λόγους  τῶν  χειλέων  σου  ἐγὼ  ἐφύλαξα  ὁδοὺς  σκληράς.

 
 

[021_016_005]  κατάρτισαι  τὰ  διαβήματά  μου  ἐν  ταῖς  τρίβοις  σου, ἵνα  μὴ  σαλευθῶσιν  τὰ  διαβήματά  μου.

 
 

[021_016_006]  ἐγὼ  ἐκέκραξα, ὅτι  ἐπήκουσάς  μου, ὁ  θεόσ˙  κλῖνον  τὸ  οὖς  σου  ἐμοὶ  καὶ  εἰσάκουσον  τῶν  ῥημάτων  μου.

 
 

[021_016_007]  θαυμάστωσον  τὰ  ἐλέη  σου, ὁ  σῴζων  τοὺς  ἐλπίζοντας  ἐπὶ  σὲ  ἐκ  τῶν  ἀνθεστηκότων  τῇ  δεξιᾷ  σου.

 
 

[021_016_008]  φύλαξόν  με  ὡς  κόραν  ὀφθαλμοῦ˙  ἐν  σκέπῃ  τῶν  πτερύγων  σου  σκεπάσεις  με 

 
 

[021_016_009]  ἀπὸ  προσώπου  ἀσεβῶν  τῶν  ταλαιπωρησάντων  με. οἱ  ἐχθροί  μου  τὴν  ψυχήν  μου  περιέσχον˙ 

 
 

[021_016_010]  τὸ  στέαρ  αὐτῶν  συνέκλεισαν, τὸ  στόμα  αὐτῶν  ἐλάλησεν  ὑπερηφανίαν.

 
 

[021_016_011]  ἐκβάλλοντές  με  νυνὶ  περιεκύκλωσάν  με, τοὺς  ὀφθαλμοὺς  αὐτῶν  ἔθεντο  ἐκκλῖναι  ἐν  τῇ  γῇ.

 
 

[021_016_012]  ὑπέλαβόν  με  ὡσεὶ  λέων  ἕτοιμος  εἰς  θήραν  καὶ  ὡσεὶ  σκύμνος  οἰκῶν  ἐν  ἀποκρύφοις.

 
 

[021_016_013]  ἀνάστηθι, κύριε, πρόφθασον  αὐτοὺς  καὶ  ὑποσκέλισον  αὐτούς, ῥῦσαι  τὴν  ψυχήν  μου  ἀπὸ  ἀσεβοῦς, ῥομφαίαν  σου  ἀπὸ  ἐχθρῶν  τῆς  χειρός  σου.

 
 

[021_016_014]  κύριε, ἀπὸ  ὀλίγων  ἀπὸ  γῆς  διαμέρισον  αὐτοὺς  ἐν  τῇ  ζωῇ  αὐτῶν. καὶ  τῶν  κεκρυμμένων  σου  ἐπλήσθη  ἡ  γαστὴρ  αὐτῶν, ἐχορτάσθησαν  υἱῶν  καὶ  ἀφῆκαν  τὰ  κατάλοιπα  τοῖς  νηπίοις  αὐτῶν.

 
 

[021_016_015]  ἐγὼ  δὲ  ἐν  δικαιοσύνῃ  ὀφθήσομαι  τῷ  προσώπῳ  σου, χορτασθήσομαι  ἐν  τῷ  ὀφθῆναι  τὴν  δόξαν  σου.

 

  Caput 17.
 

[021_017_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τῷ  παιδὶ  κυρίου  τῷ  Δαυιδ, ἃ  ἐλάλησεν  τῷ  κυρίῳ  τοὺς  λόγους  τῆς  ᾠδῆς  ταύτης  ἐν  ἡμέρᾳ, ᾗ  ἐρρύσατο  αὐτὸν  κύριος  ἐκ  χειρὸς  πάντων  τῶν  ἐχθρῶν  αὐτοῦ  καὶ  ἐκ  χειρὸς  Σαουλ,

 
 

[021_017_002]  καὶ  εἶπεν  Ἀγαπήσω  σε, κύριε  ἡ  ἰσχύς  μου.

 
 

[021_017_003]  κύριος  στερέωμά  μου  καὶ  καταφυγή  μου  καὶ  ῥύστης  μου, ὁ  θεός  μου  βοηθός  μου, καὶ  ἐλπιῶ  ἐπ' αὐτόν, ὑπερασπιστής  μου  καὶ  κέρας  σωτηρίας  μου, ἀντιλήμπτωρ  μου.

 
 

[021_017_004]  αἰνῶν  ἐπικαλέσομαι  κύριον  καὶ  ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  μου  σωθήσομαι.

 
 

[021_017_005]  περιέσχον  με  ὠδῖνες  θανάτου, καὶ  χείμαρροι  ἀνομίας  ἐξετάραξάν  με 

 
 

[021_017_006]  ὠδῖνες  ᾅδου  περιεκύκλωσάν  με, προέφθασάν  με  παγίδες  θανάτου.

 
 

[021_017_007]  καὶ  ἐν  τῷ  θλίβεσθαί  με  ἐπεκαλεσάμην  τὸν  κύριον  καὶ  πρὸς  τὸν  θεόν  μου  ἐκέκραξα˙  ἤκουσεν  ἐκ  ναοῦ  ἁγίου  αὐτοῦ  φωνῆς  μου, καὶ  ἡ  κραυγή  μου  ἐνώπιον  αὐτοῦ  εἰσελεύσεται  εἰς  τὰ  ὦτα  αὐτοῦ.

 
 

[021_017_008]  καὶ  ἐσαλεύθη  καὶ  ἔντρομος  ἐγενήθη  ἡ  γῆ, καὶ  τὰ  θεμέλια  τῶν  ὀρέων  ἐταράχθησαν  καὶ  ἐσαλεύθησαν, ὅτι  ὠργίσθη  αὐτοῖς  ὁ  θεός.

 
 

[021_017_009]  ἀνέβη  καπνὸς  ἐν  ὀργῇ  αὐτοῦ, καὶ  πῦρ  ἀπὸ  προσώπου  αὐτοῦ  κατεφλόγισεν, ἄνθρακες  ἀνήφθησαν  ἀπ' αὐτοῦ.

 
 

[021_017_010]  καὶ  ἔκλινεν  οὐρανὸν  καὶ  κατέβη, καὶ  γνόφος  ὑπὸ  τοὺς  πόδας  αὐτοῦ.

 
 

[021_017_011]  καὶ  ἐπέβη  ἐπὶ  χερουβιν  καὶ  ἐπετάσθη, ἐπετάσθη  ἐπὶ  πτερύγων  ἀνέμων.

 
 

[021_017_012]  καὶ  ἔθετο  σκότος  ἀποκρυφὴν  αὐτοῦ˙  κύκλῳ  αὐτοῦ  ἡ  σκηνὴ  αὐτοῦ, σκοτεινὸν  ὕδωρ  ἐν  νεφέλαις  ἀέρων.

 
 

[021_017_013]  ἀπὸ  τῆς  τηλαυγήσεως  ἐνώπιον  αὐτοῦ  αἱ  νεφέλαι  διῆλθον, χάλαζα  καὶ  ἄνθρακες  πυρός.

 
 

[021_017_014]  καὶ  ἐβρόντησεν  ἐξ  οὐρανοῦ  κύριος, καὶ  ὁ  ὕψιστος  ἔδωκεν  φωνὴν  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_017_015]  καὶ  ἐξαπέστειλεν  βέλη  καὶ  ἐσκόρπισεν  αὐτοὺς  καὶ  ἀστραπὰς  ἐπλήθυνεν  καὶ  συνετάραξεν  αὐτούς.

 
 

[021_017_016]  καὶ  ὤφθησαν  αἱ  πηγαὶ  τῶν  ὑδάτων, καὶ  ἀνεκαλύφθη  τὰ  θεμέλια  τῆς  οἰκουμένης  ἀπὸ  ἐπιτιμήσεώς  σου, κύριε, ἀπὸ  ἐμπνεύσεως  πνεύματος  ὀργῆς  σου.

 
 

[021_017_017]  ἐξαπέστειλεν  ἐξ  ὕψους  καὶ  ἔλαβέν  με, προσελάβετό  με  ἐξ  ὑδάτων  πολλῶν.

 
 

[021_017_018]  ῥύσεταί  με  ἐξ  ἐχθρῶν  μου  δυνατῶν  καὶ  ἐκ  τῶν  μισούντων  με, ὅτι  ἐστερεώθησαν  ὑπὲρ  ἐμέ.

 
 

[021_017_019]  προέφθασάν  με  ἐν  ἡμέρᾳ  κακώσεώς  μου, καὶ  ἐγένετο  κύριος  ἀντιστήριγμά  μου 

 
 

[021_017_020]  καὶ  ἐξήγαγέν  με  εἰς  πλατυσμόν, ῥύσεταί  με, ὅτι  ἠθέλησέν  με. (ῥύσεταί  με  ἐξ  ἐχθρῶν  μου  δυνατῶν  καὶ  ἐκ  τῶν  μισούντων  με. )

 
 

[021_017_021]  καὶ  ἀνταποδώσει  μοι  κύριος  κατὰ  τὴν  δικαιοσύνην  μου  καὶ  κατὰ  τὴν  καθαριότητα  τῶν  χειρῶν  μου  ἀνταποδώσει  μοι,

 
 

[021_017_022]  ὅτι  ἐφύλαξα  τὰς  ὁδοὺς  κυρίου  καὶ  οὐκ  ἠσέβησα  ἀπὸ  τοῦ  θεοῦ  μου,

 
 

[021_017_023]  ὅτι  πάντα  τὰ  κρίματα  αὐτοῦ  ἐνώπιόν  μου, καὶ  τὰ  δικαιώματα  αὐτοῦ  οὐκ  ἀπέστησα  ἀπ' ἐμοῦ.

 
 

[021_017_024]  καὶ  ἔσομαι  ἄμωμος  μετ' αὐτοῦ  καὶ  φυλάξομαι  ἀπὸ  τῆς  ἀνομίας  μου.

 
 

[021_017_025]  καὶ  ἀνταποδώσει  μοι  κύριος  κατὰ  τὴν  δικαιοσύνην  μου  καὶ  κατὰ  τὴν  καθαριότητα˙  τῶν  χειρῶν  μου  ἐνώπιον  τῶν  ὀφθαλμῶν  αὐτοῦ.

 
 

[021_017_026]  μετὰ  ὁσίου  ὁσιωθήσῃ  καὶ  μετὰ  ἀνδρὸς  ἀθῴου  ἀθῷος  ἔσῃ 

 
 

[021_017_027]  καὶ  μετὰ  ἐκλεκτοῦ  ἐκλεκτὸς  ἔσῃ  καὶ  μετὰ  στρεβλοῦ  διαστρέψεις.

 
 

[021_017_028]  ὅτι  σὺ  λαὸν  ταπεινὸν  σώσεις  καὶ  ὀφθαλμοὺς  ὑπερηφάνων  ταπεινώσεις.

 
 

[021_017_029]  ὅτι  σὺ  φωτιεῖς  λύχνον  μου, κύριε˙  ὁ  θεός  μου, φωτιεῖς  τὸ  σκότος  μου.

 
 

[021_017_030]  ὅτι  ἐν  σοὶ  ῥυσθήσομαι  ἀπὸ  πειρατηρίου  καὶ  ἐν  τῷ  θεῷ  μου  ὑπερβήσομαι  τεῖχος.

 
 

[021_017_031]  ὁ  θεός  μου, ἄμωμος  ἡ  ὁδὸς  αὐτοῦ, τὰ  λόγια  κυρίου  πεπυρωμένα, ὑπερασπιστής  ἐστιν  πάντων  τῶν  ἐλπιζόντων  ἐπ' αὐτόν.

 
 

[021_017_032]  ὅτι  τίς  θεὸς  πλὴν  τοῦ  κυρίου;  καὶ  τίς  θεὸς  πλὴν  τοῦ  θεοῦ  ἡμῶν; 

 
 

[021_017_033]  ὁ  θεὸς  ὁ  περιζωννύων  με  δύναμιν  καὶ  ἔθετο  ἄμωμον  τὴν  ὁδόν  μου,

 
 

[021_017_034]  ὁ  καταρτιζόμενος  τοὺς  πόδας  μου  ὡς  ἐλάφου  καὶ  ἐπὶ  τὰ  ὑψηλὰ  ἱστῶν  με,

 
 

[021_017_035]  διδάσκων  χεῖράς  μου  εἰς  πόλεμον  καὶ  ἔθου  τόξον  χαλκοῦν  τοὺς  βραχίονάς  μου˙ 

 
 

[021_017_036]  καὶ  ἔδωκάς  μοι  ὑπερασπισμὸν  σωτηρίας  μου, καὶ  ἡ  δεξιά  σου  ἀντελάβετό  μου, καὶ  ἡ  παιδεία  σου  ἀνώρθωσέν  με  εἰς  τέλος, καὶ  ἡ  παιδεία  σου  αὐτή  με  διδάξει.

 
 

[021_017_037]  ἐπλάτυνας  τὰ  διαβήματά  μου  ὑποκάτω  μου, καὶ  οὐκ  ἠσθένησαν  τὰ  ἴχνη  μου.

 
 

[021_017_038]  καταδιώξω  τοὺς  ἐχθρούς  μου  καὶ  καταλήμψομαι  αὐτοὺς  καὶ  οὐκ  ἀποστραφήσομαι, ἕως  ἂν  ἐκλίπωσιν˙ 

 
 

[021_017_039]  ἐκθλίψω  αὐτούς, καὶ  οὐ  μὴ  δύνωνται  στῆναι, πεσοῦνται  ὑπὸ  τοὺς  πόδας  μου.

 
 

[021_017_040]  καὶ  περιέζωσάς  με  δύναμιν  εἰς  πόλεμον, συνεπόδισας  πάντας  τοὺς  ἐπανιστανομένους  ἐπ' ἐμὲ  ὑποκάτω  μου 

 
 

[021_017_041]  καὶ  τοὺς  ἐχθρούς  μου  ἔδωκάς  μοι  νῶτον  καὶ  τοὺς  μισοῦντάς  με  ἐξωλέθρευσας.

 
 

[021_017_042]  ἐκέκραξαν, καὶ  οὐκ  ἦν  ὁ  σῴζων, πρὸς  κύριον, καὶ  οὐκ  εἰσήκουσεν  αὐτῶν.

 
 

[021_017_043]  καὶ  λεπτυνῶ  αὐτοὺς  ὡς  χοῦν  κατὰ  πρόσωπον  ἀνέμου, ὡς  πηλὸν  πλατειῶν  λεανῶ  αὐτούς.

 
 

[021_017_044]  ῥύσῃ  με  ἐξ  ἀντιλογιῶν  λαοῦ, καταστήσεις  με  εἰς  κεφαλὴν  ἐθνῶν˙  λαός, ὃν  οὐκ  ἔγνων, ἐδούλευσέν  μοι,

 
 

[021_017_045]  εἰς  ἀκοὴν  ὠτίου  ὑπήκουσέν  μοι˙  υἱοὶ  ἀλλότριοι  ἐψεύσαντό  μοι,

 
 

[021_017_046]  υἱοὶ  ἀλλότριοι  ἐπαλαιώθησαν  καὶ  ἐχώλαναν  ἀπὸ  τῶν  τρίβων  αὐτῶν.

 
 

[021_017_047]  ζῇ  κύριος, καὶ  εὐλογητὸς  ὁ  θεός  μου, καὶ  ὑψωθήτω  ὁ  θεὸς  τῆς  σωτηρίας  μου,

 
 

[021_017_048]  ὁ  θεὸς  ὁ  διδοὺς  ἐκδικήσεις  ἐμοὶ  καὶ  ὑποτάξας  λαοὺς  ὑπ' ἐμέ,

 
 

[021_017_049]  ὁ  ῥύστης  μου  ἐξ  ἐχθρῶν  μου  ὀργίλων, ἀπὸ  τῶν  ἐπανιστανομένων  ἐπ' ἐμὲ  ὑψώσεις  με, ἀπὸ  ἀνδρὸς  ἀδίκου  ῥύσῃ  με.

 
 

[021_017_050]  διὰ  τοῦτο  ἐξομολογήσομαί  σοι  ἐν  ἔθνεσιν, κύριε, καὶ  τῷ  ὀνόματί  σου  ψαλῶ,

 
 

[021_017_051]  μεγαλύνων  τὰς  σωτηρίας  τοῦ  βασιλέως  αὐτοῦ  καὶ  ποιῶν  ἔλεος  τῷ  χριστῷ  αὐτοῦ, τῷ  Δαυιδ  καὶ  τῷ  σπέρματι  αὐτοῦ  ἕως  αἰῶνος.

 

  Caput 18.
 

[021_018_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_018_002]  Οἱ  οὐρανοὶ  διηγοῦνται  δόξαν  θεοῦ, ποίησιν  δὲ  χειρῶν  αὐτοῦ  ἀναγγέλλει  τὸ  στερέωμα˙ 

 
 

[021_018_003]  ἡμέρα  τῇ  ἡμέρᾳ  ἐρεύγεται  ῥῆμα, καὶ  νὺξ  νυκτὶ  ἀναγγέλλει  γνῶσιν.

 
 

[021_018_004]  οὐκ  εἰσὶν  λαλιαὶ  οὐδὲ  λόγοι, ὧν  οὐχὶ  ἀκούονται  αἱ  φωναὶ  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_018_005]  εἰς  πᾶσαν  τὴν  γῆν  ἐξῆλθεν  ὁ  φθόγγος  αὐτῶν  καὶ  εἰς  τὰ  πέρατα  τῆς  οἰκουμένης  τὰ  ῥήματα  αὐτῶν. ἐν  τῷ  ἡλίῳ  ἔθετο  τὸ  σκήνωμα  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_018_006]  καὶ  αὐτὸς  ὡς  νυμφίος  ἐκπορευόμενος  ἐκ  παστοῦ  αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται  ὡς  γίγας  δραμεῖν  ὁδὸν  αὐτοῦ.

 
 

[021_018_007]  ἀπ' ἄκρου  τοῦ  οὐρανοῦ  ἡ  ἔξοδος  αὐτοῦ, καὶ  τὸ  κατάντημα  αὐτοῦ  ἕως  ἄκρου  τοῦ  οὐρανοῦ, καὶ  οὐκ  ἔστιν  ὃς  ἀποκρυβήσεται  τὴν  θέρμην  αὐτοῦ.

 
 

[021_018_008]  ὁ  νόμος  τοῦ  κυρίου  ἄμωμος, ἐπιστρέφων  ψυχάσ˙  ἡ  μαρτυρία  κυρίου  πιστή, σοφίζουσα  νήπια˙ 

 
 

[021_018_009]  τὰ  δικαιώματα  κυρίου  εὐθεῖα, εὐφραίνοντα  καρδίαν˙  ἡ  ἐντολὴ  κυρίου  τηλαυγής, φωτίζουσα  ὀφθαλμούσ˙ 

 
 

[021_018_010]  ὁ  φόβος  κυρίου  ἁγνός, διαμένων  εἰς  αἰῶνα  αἰῶνοσ˙  τὰ  κρίματα  κυρίου  ἀληθινά, δεδικαιωμένα  ἐπὶ  τὸ  αὐτό,

 
 

[021_018_011]  ἐπιθυμητὰ  ὑπὲρ  χρυσίον  καὶ  λίθον  τίμιον  πολὺν  καὶ  γλυκύτερα  ὑπὲρ  μέλι  καὶ  κηρίον.

 
 

[021_018_012]  καὶ  γὰρ  ὁ  δοῦλός  σου  φυλάσσει  αὐτά˙  ἐν  τῷ  φυλάσσειν  αὐτὰ  ἀνταπόδοσις  πολλή.

 
 

[021_018_013]  παραπτώματα  τίς  συνήσει;  ἐκ  τῶν  κρυφίων  μου  καθάρισόν  με.

 
 

[021_018_014]  καὶ  ἀπὸ  ἀλλοτρίων  φεῖσαι  τοῦ  δούλου  σου˙  ἐὰν  μή  μου  κατακυριεύσωσιν, τότε  ἄμωμος  ἔσομαι  καὶ  καθαρισθήσομαι  ἀπὸ  ἁμαρτίας  μεγάλης.

 
 

[021_018_015]  καὶ  ἔσονται  εἰς  εὐδοκίαν  τὰ  λόγια  τοῦ  στόματός  μου  καὶ  ἡ  μελέτη  τῆς  καρδίας  μου  ἐνώπιόν  σου  διὰ  παντός, κύριε  βοηθέ  μου  καὶ  λυτρωτά  μου.

 

  Caput 19.
 

[021_019_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_019_002]  Ἁπακούσαι  σου  κύριος  ἐν  ἡμέρᾳ  θλίψεως, ὑπερασπίσαι  σου  τὸ  ὄνομα  τοῦ  θεοῦ  Ιακωβ.

 
 

[021_019_003]  ἐξαποστείλαι  σοι  βοήθειαν  ἐξ  ἁγίου  καὶ  ἐκ  Σιων  ἀντιλάβοιτό  σου.

 
 

[021_019_004]  μνησθείη  πάσης  θυσίας  σου  καὶ  τὸ  ὁλοκαύτωμά  σου  πιανάτω. διάψαλμα.

 
 

[021_019_005]  δῴη  σοι  κατὰ  τὴν  καρδίαν  σου  καὶ  πᾶσαν  τὴν  βουλήν  σου  πληρώσαι.

 
 

[021_019_006]  ἀγαλλιασόμεθα  ἐν  τῷ  σωτηρίῳ  σου  καὶ  ἐν  ὀνόματι  θεοῦ  ἡμῶν  μεγαλυνθησόμεθα. πληρώσαι  κύριος  πάντα  τὰ  αἰτήματά  σου.

 
 

[021_019_007]  νῦν  ἔγνων  ὅτι  ἔσωσεν  κύριος  τὸν  χριστὸν  αὐτοῦ˙  ἐπακούσεται  αὐτοῦ  ἐξ  οὐρανοῦ  ἁγίου  αὐτοῦ˙  ἐν  δυναστείαις  ἡ  σωτηρία  τῆς  δεξιᾶς  αὐτοῦ.

 
 

[021_019_008]  οὗτοι  ἐν  ἅρμασιν  καὶ  οὗτοι  ἐν  ἵπποις, ἡμεῖς  δὲ  ἐν  ὀνόματι  κυρίου  θεοῦ  ἡμῶν  μεγαλυνθησόμεθα.

 
 

[021_019_009]  αὐτοὶ  συνεποδίσθησαν  καὶ  ἔπεσαν, ἡμεῖς  δὲ  ἀνέστημεν  καὶ  ἀνωρθώθημεν.

 
 

[021_019_010]  κύριε, σῶσον  τὸν  βασιλέα  σου  καὶ  ἐπάκουσον  ἡμῶν  ἐν  ᾗ  ἂν  ἡμέρᾳ  ἐπικαλεσώμεθά  σε.

 

  Caput 20.
 

[021_020_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_020_002]  Κύριε, ἐν  τῇ  δυνάμει  σου  εὐφρανθήσεται  ὁ  βασιλεὺς  καὶ  ἐπὶ  τῷ  σωτηρίῳ  σου  ἀγαλλιάσεται  σφόδρα.

 
 

[021_020_003]  τὴν  ἐπιθυμίαν  τῆς  ψυχῆς  αὐτοῦ  ἔδωκας  αὐτῷ  καὶ  τὴν  θέλησιν  τῶν  χειλέων  αὐτοῦ  οὐκ  ἐστέρησας  αὐτόν. διάψαλμα.

 
 

[021_020_004]  ὅτι  προέφθασας  αὐτὸν  ἐν  εὐλογίαις  χρηστότητος, ἔθηκας  ἐπὶ  τὴν  κεφαλὴν  αὐτοῦ  στέφανον  ἐκ  λίθου  τιμίου.

 
 

[021_020_005]  ζωὴν  ᾐτήσατό  σε, καὶ  ἔδωκας  αὐτῷ, μακρότητα  ἡμερῶν  εἰς  αἰῶνα  αἰῶνος.

 
 

[021_020_006]  μεγάλη  ἡ  δόξα  αὐτοῦ  ἐν  τῷ  σωτηρίῳ  σου, δόξαν  καὶ  μεγαλοπρέπειαν  ἐπιθήσεις  ἐπ' αὐτόν˙ 

 
 

[021_020_007]  ὅτι  δώσεις  αὐτῷ  εὐλογίαν  εἰς  αἰῶνα  αἰῶνος, εὐφρανεῖς  αὐτὸν  ἐν  χαρᾷ  μετὰ  τοῦ  προσώπου  σου.

 
 

[021_020_008]  ὅτι  ὁ  βασιλεὺς  ἐλπίζει  ἐπὶ  κύριον  καὶ  ἐν  τῷ  ἐλέει  τοῦ  ὑψίστου  οὐ  μὴ  σαλευθῇ.

 
 

[021_020_009]  εὑρεθείη  ἡ  χείρ  σου  πᾶσιν  τοῖς  ἐχθροῖς  σου, ἡ  δεξιά  σου  εὕροι  πάντας  τοὺς  μισοῦντάς  σε.

 
 

[021_020_010]  θήσεις  αὐτοὺς  ὡς  κλίβανον  πυρὸς  εἰς  καιρὸν  τοῦ  προσώπου  σου˙  κύριος  ἐν  ὀργῇ  αὐτοῦ  συνταράξει  αὐτούς, καὶ  καταφάγεται  αὐτοὺς  πῦρ.

 
 

[021_020_011]  τὸν  καρπὸν  αὐτῶν  ἀπὸ  γῆς  ἀπολεῖς  καὶ  τὸ  σπέρμα  αὐτῶν  ἀπὸ  υἱῶν  ἀνθρώπων,

 
 

[021_020_012]  ὅτι  ἔκλιναν  εἰς  σὲ  κακά, διελογίσαντο  βουλήν, ἣν  οὐ  μὴ  δύνωνται  στῆσαι.

 
 

[021_020_013]  ὅτι  θήσεις  αὐτοὺς  νῶτον˙  ἐν  τοῖς  περιλοίποις  σου  ἑτοιμάσεις  τὸ  πρόσωπον  αὐτῶν.

 
 

[021_020_014]  ὑψώθητι, κύριε, ἐν  τῇ  δυνάμει  σου˙  ᾄομεν  καὶ  ψαλοῦμεν  τὰς  δυναστείας  σου.

 

  Caput 21.
 

[021_021_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῆς  ἀντιλήμψεως  τῆς  ἑωθινῆσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_021_002]  Ὁ  θεὸς  ὁ  θεός  μου, πρόσχες  μοι˙  ἵνα  τί  ἐγκατέλιπές  με;  μακρὰν  ἀπὸ  τῆς  σωτηρίας  μου  οἱ  λόγοι  τῶν  παραπτωμάτων  μου.

 
 

[021_021_003]  ὁ  θεός  μου, κεκράξομαι  ἡμέρας, καὶ  οὐκ  εἰσακούσῃ, καὶ  νυκτός, καὶ  οὐκ  εἰς  ἄνοιαν  ἐμοί.

 
 

[021_021_004]  σὺ  δὲ  ἐν  ἁγίοις  κατοικεῖς, ὁ  ἔπαινος  Ισραηλ.

 
 

[021_021_005]  ἐπὶ  σοὶ  ἤλπισαν  οἱ  πατέρες  ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ  ἐρρύσω  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_021_006]  πρὸς  σὲ  ἐκέκραξαν  καὶ  ἐσώθησαν, ἐπὶ  σοὶ  ἤλπισαν  καὶ  οὐ  κατῃσχύνθησαν.

 
 

[021_021_007]  ἐγὼ  δέ  εἰμι  σκώληξ  καὶ  οὐκ  ἄνθρωπος, ὄνειδος  ἀνθρώπου  καὶ  ἐξουδένημα  λαοῦ.

 
 

[021_021_008]  πάντες  οἱ  θεωροῦντές  με  ἐξεμυκτήρισάν  με, ἐλάλησαν  ἐν  χείλεσιν, ἐκίνησαν  κεφαλήν 

 
 

[021_021_009]  ή  Ηλπισεν  ἐπὶ  κύριον, ῥυσάσθω  αὐτόν˙  σωσάτω  αὐτόν, ὅτι  θέλει  αὐτόν.

 
 

[021_021_010]  ὅτι  σὺ  εἶ  ὁ  ἐκσπάσας  με  ἐκ  γαστρός, ἡ  ἐλπίς  μου  ἀπὸ  μαστῶν  τῆς  μητρός  μου˙ 

 
 

[021_021_011]  ἐπὶ  σὲ  ἐπερρίφην  ἐκ  μήτρας, ἐκ  κοιλίας  μητρός  μου  θεός  μου  εἶ  σύ.

 
 

[021_021_012]  μὴ  ἀποστῇς  ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι  θλῖψις  ἐγγύς, ὅτι  οὐκ  ἔστιν  ὁ  βοηθῶν.

 
 

[021_021_013]  περιεκύκλωσάν  με  μόσχοι  πολλοί, ταῦροι  πίονες  περιέσχον  με˙ 

 
 

[021_021_014]  ἤνοιξαν  ἐπ' ἐμὲ  τὸ  στόμα  αὐτῶν  ὡς  λέων  ὁ  ἁρπάζων  καὶ  ὠρυόμενος.

 
 

[021_021_015]  ὡσεὶ  ὕδωρ  ἐξεχύθην, καὶ  διεσκορπίσθη  πάντα  τὰ  ὀστᾶ  μου, ἐγενήθη  ἡ  καρδία  μου  ὡσεὶ  κηρὸς  τηκόμενος  ἐν  μέσῳ  τῆς  κοιλίας  μου˙ 

 
 

[021_021_016]  ἐξηράνθη  ὡς  ὄστρακον  ἡ  ἰσχύς  μου, καὶ  ἡ  γλῶσσά  μου  κεκόλληται  τῷ  λάρυγγί  μου, καὶ  εἰς  χοῦν  θανάτου  κατήγαγές  με.

 
 

[021_021_017]  ὅτι  ἐκύκλωσάν  με  κύνες  πολλοί, συναγωγὴ  πονηρευομένων  περιέσχον  με, ὤρυξαν  χεῖράς  μου  καὶ  πόδας.

 
 

[021_021_018]  ἐξηρίθμησα  πάντα  τὰ  ὀστᾶ  μου, αὐτοὶ  δὲ  κατενόησαν  καὶ  ἐπεῖδόν  με.

 
 

[021_021_019]  διεμερίσαντο  τὰ  ἱμάτιά  μου  ἑαυτοῖς  καὶ  ἐπὶ  τὸν  ἱματισμόν  μου  ἔβαλον  κλῆρον.

 
 

[021_021_020]  σὺ  δέ, κύριε, μὴ  μακρύνῃς  τὴν  βοήθειάν  μου, εἰς  τὴν  ἀντίλημψίν  μου  πρόσχες.

 
 

[021_021_021]  ῥῦσαι  ἀπὸ  ῥομφαίας  τὴν  ψυχήν  μου  καὶ  ἐκ  χειρὸς  κυνὸς  τὴν  μονογενῆ  μου˙ 

 
 

[021_021_022]  σῶσόν  με  ἐκ  στόματος  λέοντος  καὶ  ἀπὸ  κεράτων  μονοκερώτων  τὴν  ταπείνωσίν  μου.

 
 

[021_021_023]  διηγήσομαι  τὸ  ὄνομά  σου  τοῖς  ἀδελφοῖς  μου, ἐν  μέσῳ  ἐκκλησίας  ὑμνήσω  σε 

 
 

[021_021_024]  Οἱ  φοβούμενοι  κύριον, αἰνέσατε  αὐτόν, ἅπαν  τὸ  σπέρμα  Ιακωβ, δοξάσατε  αὐτόν, φοβηθήτωσαν  αὐτὸν  ἅπαν  τὸ  σπέρμα  Ισραηλ,

 
 

[021_021_025]  ὅτι  οὐκ  ἐξουδένωσεν  οὐδὲ  προσώχθισεν  τῇ  δεήσει  τοῦ  πτωχοῦ  οὐδὲ  ἀπέστρεψεν  τὸ  πρόσωπον  αὐτοῦ  ἀπ' ἐμοῦ  καὶ  ἐν  τῷ  κεκραγέναι  με  πρὸς  αὐτὸν  εἰσήκουσέν  μου.

 
 

[021_021_026]  παρὰ  σοῦ  ὁ  ἔπαινός  μου  ἐν  ἐκκλησίᾳ  μεγάλῃ, τὰς  εὐχάς  μου  ἀποδώσω  ἐνώπιον  τῶν  φοβουμένων  αὐτόν.

 
 

[021_021_027]  φάγονται  πένητες  καὶ  ἐμπλησθήσονται, καὶ  αἰνέσουσιν  κύριον  οἱ  ἐκζητοῦντες  αὐτόν˙  ζήσονται  αἱ  καρδίαι  αὐτῶν  εἰς  αἰῶνα  αἰῶνος.

 
 

[021_021_028]  μνησθήσονται  καὶ  ἐπιστραφήσονται  πρὸς  κύριον  πάντα  τὰ  πέρατα  τῆς  γῆς  καὶ  προσκυνήσουσιν  ἐνώπιόν  σου  πᾶσαι  αἱ  πατριαὶ  τῶν  ἐθνῶν,

 
 

[021_021_029]  ὅτι  τοῦ  κυρίου  ἡ  βασιλεία, καὶ  αὐτὸς  δεσπόζει  τῶν  ἐθνῶν.

 
 

[021_021_030]  ἔφαγον  καὶ  προσεκύνησαν  πάντες  οἱ  πίονες  τῆς  γῆς, ἐνώπιον  αὐτοῦ  προπεσοῦνται  πάντες  οἱ  καταβαίνοντες  εἰς  τὴν  γῆν. καὶ  ἡ  ψυχή  μου  αὐτῷ  ζῇ,

 
 

[021_021_031]  καὶ  τὸ  σπέρμα  μου  δουλεύσει  αὐτῷ˙  ἀναγγελήσεται  τῷ  κυρίῳ  γενεὰ  ἡ  ἐρχομένη,

 
 

[021_021_032]  καὶ  ἀναγγελοῦσιν  τὴν  δικαιοσύνην  αὐτοῦ  λαῷ  τῷ  τεχθησομένῳ, ὅτι  ἐποίησεν  ὁ  κύριος.

 

  Caput 22.
 

[021_022_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Κύριος  ποιμαίνει  με, καὶ  οὐδέν  με  ὑστερήσει.

 
 

[021_022_002]  εἰς  τόπον  χλόης, ἐκεῖ  με  κατεσκήνωσεν, ἐπὶ  ὕδατος  ἀναπαύσεως  ἐξέθρεψέν  με,

 
 

[021_022_003]  τὴν  ψυχήν  μου  ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέν  με  ἐπὶ  τρίβους  δικαιοσύνης  ἕνεκεν  τοῦ  ὀνόματος  αὐτοῦ.

 
 

[021_022_004]  ἐὰν  γὰρ  καὶ  πορευθῶ  ἐν  μέσῳ  σκιᾶς  θανάτου, οὐ  φοβηθήσομαι  κακά, ὅτι  σὺ  μετ' ἐμοῦ  εἶ˙  ἡ  ῥάβδος  σου  καὶ  ἡ  βακτηρία  σου, αὐταί  με  παρεκάλεσαν.

 
 

[021_022_005]  ἡτοίμασας  ἐνώπιόν  μου  τράπεζαν  ἐξ  ἐναντίας  τῶν  θλιβόντων  με˙  ἐλίπανας  ἐν  ἐλαίῳ  τὴν  κεφαλήν  μου, καὶ  τὸ  ποτήριόν  σου  μεθύσκον  ὡς  κράτιστον.

 
 

[021_022_006]  καὶ  τὸ  ἔλεός  σου  καταδιώξεταί  με  πάσας  τὰς  ἡμέρας  τῆς  ζωῆς  μου, καὶ  τὸ  κατοικεῖν  με  ἐν  οἴκῳ  κυρίου  εἰς  μακρότητα  ἡμερῶν.

 

  Caput 23.
 

[021_023_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ˙  τῆς  μιᾶς  σαββάτων. Τοῦ  κυρίου  ἡ  γῆ  καὶ  τὸ  πλήρωμα  αὐτῆς, ἡ  οἰκουμένη  καὶ  πάντες  οἱ  κατοικοῦντες  ἐν  αὐτῇ˙ 

 
 

[021_023_002]  αὐτὸς  ἐπὶ  θαλασσῶν  ἐθεμελίωσεν  αὐτὴν  καὶ  ἐπὶ  ποταμῶν  ἡτοίμασεν  αὐτήν.

 
 

[021_023_003]  τίς  ἀναβήσεται  εἰς  τὸ  ὄρος  τοῦ  κυρίου  καὶ  τίς  στήσεται  ἐν  τόπῳ  ἁγίῳ  αὐτοῦ; 

 
 

[021_023_004]  ἀθῷος  χερσὶν  καὶ  καθαρὸς  τῇ  καρδίᾳ, ὃς  οὐκ  ἔλαβεν  ἐπὶ  ματαίῳ  τὴν  ψυχὴν  αὐτοῦ  καὶ  οὐκ  ὤμοσεν  ἐπὶ  δόλῳ  τῷ  πλησίον  αὐτοῦ.

 
 

[021_023_005]  οὗτος  λήμψεται  εὐλογίαν  παρὰ  κυρίου  καὶ  ἐλεημοσύνην  παρὰ  θεοῦ  σωτῆρος  αὐτοῦ.

 
 

[021_023_006]  αὕτη  ἡ  γενεὰ  ζητούντων  αὐτόν, ζητούντων  τὸ  πρόσωπον  τοῦ  θεοῦ  Ιακωβ. διάψαλμα.

 
 

[021_023_007]  ἄρατε  πύλας, οἱ  ἄρχοντες  ὑμῶν, καὶ  ἐπάρθητε, πύλαι  αἰώνιοι, καὶ  εἰσελεύσεται  ὁ  βασιλεὺς  τῆς  δόξης.

 
 

[021_023_008]  τίς  ἐστιν  οὗτος  ὁ  βασιλεὺς  τῆς  δόξησ;  κύριος  κραταιὸς  καὶ  δυνατός, κύριος  δυνατὸς  ἐν  πολέμῳ.

 
 

[021_023_009]  ἄρατε  πύλας, οἱ  ἄρχοντες  ὑμῶν, καὶ  ἐπάρθητε, πύλαι  αἰώνιοι, καὶ  εἰσελεύσεται  ὁ  βασιλεὺς  τῆς  δόξης.

 
 

[021_023_010]  τίς  ἐστιν  οὗτος  ὁ  βασιλεὺς  τῆς  δόξησ;  κύριος  τῶν  δυνάμεων, αὐτός  ἐστιν  ὁ  βασιλεὺς  τῆς  δόξης.

 

  Caput 24.
 

[021_024_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Πρὸς  σέ, κύριε, ἦρα  τὴν  ψυχήν  μου, ὁ  θεός  μου.

 
 

[021_024_002]  ἐπὶ  σοὶ  πέποιθα˙  μὴ  καταισχυνθείην, μηδὲ  καταγελασάτωσάν  μου  οἱ  ἐχθροί  μου.

 
 

[021_024_003]  καὶ  γὰρ  πάντες  οἱ  ὑπομένοντές  σε  οὐ  μὴ  καταισχυνθῶσιν˙  αἰσχυνθήτωσαν  πάντες  οἱ  ἀνομοῦντες  διὰ  κενῆς.

 
 

[021_024_004]  τὰς  ὁδούς  σου, κύριε, γνώρισόν  μοι  καὶ  τὰς  τρίβους  σου  δίδαξόν  με.

 
 

[021_024_005]  ὁδήγησόν  με  ἐπὶ  τὴν  ἀλήθειάν  σου  καὶ  δίδαξόν  με, ὅτι  σὺ  εἶ  ὁ  θεὸς  ὁ  σωτήρ  μου, καὶ  σὲ  ὑπέμεινα  ὅλην  τὴν  ἡμέραν.

 
 

[021_024_006]  μνήσθητι  τῶν  οἰκτιρμῶν  σου, κύριε, καὶ  τὰ  ἐλέη  σου, ὅτι  ἀπὸ  τοῦ  αἰῶνός  εἰσιν.

 
 

[021_024_007]  ἁμαρτίας  νεότητός  μου  καὶ  ἀγνοίας  μου  μὴ  μνησθῇσ˙  κατὰ  τὸ  ἔλεός  σου  μνήσθητί  μου  σὺ  ἕνεκα  τῆς  χρηστότητός  σου, κύριε.

 
 

[021_024_008]  χρηστὸς  καὶ  εὐθὴς  ὁ  κύριοσ˙  διὰ  τοῦτο  νομοθετήσει  ἁμαρτάνοντας  ἐν  ὁδῷ.

 
 

[021_024_009]  ὁδηγήσει  πραεῖς  ἐν  κρίσει, διδάξει  πραεῖς  ὁδοὺς  αὐτοῦ.

 
 

[021_024_010]  πᾶσαι  αἱ  ὁδοὶ  κυρίου  ἔλεος  καὶ  ἀλήθεια  τοῖς  ἐκζητοῦσιν  τὴν  διαθήκην  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  μαρτύρια  αὐτοῦ.

 
 

[021_024_011]  ἕνεκα  τοῦ  ὀνόματός  σου, κύριε, καὶ  ἱλάσῃ  τῇ  ἁμαρτίᾳ  μου˙  πολλὴ  γάρ  ἐστιν.

 
 

[021_024_012]  τίς  ἐστιν  ἄνθρωπος  ὁ  φοβούμενος  τὸν  κύριον;  νομοθετήσει  αὐτῷ  ἐν  ὁδῷ, ᾗ  ᾑρετίσατο.

 
 

[021_024_013]  ἡ  ψυχὴ  αὐτοῦ  ἐν  ἀγαθοῖς  αὐλισθήσεται, καὶ  τὸ  σπέρμα  αὐτοῦ  κληρονομήσει  γῆν.

 
 

[021_024_014]  κραταίωμα  κύριος  τῶν  φοβουμένων  αὐτόν, (καὶ  τὸ  ὄνομα  κυρίου  τῶν  φοβουμένων  αὐτόν, ) καὶ  ἡ  διαθήκη  αὐτοῦ  τοῦ  δηλῶσαι  αὐτοῖς.

 
 

[021_024_015]  οἱ  ὀφθαλμοί  μου  διὰ  παντὸς  πρὸς  τὸν  κύριον, ὅτι  αὐτὸς  ἐκσπάσει  ἐκ  παγίδος  τοὺς  πόδας  μου.

 
 

[021_024_016]  ἐπίβλεψον  ἐπ' ἐμὲ  καὶ  ἐλέησόν  με, ὅτι  μονογενὴς  καὶ  πτωχός  εἰμι  ἐγώ.

 
 

[021_024_017]  αἱ  θλίψεις  τῆς  καρδίας  μου  ἐπλατύνθησαν˙  ἐκ  τῶν  ἀναγκῶν  μου  ἐξάγαγέ  με.

 
 

[021_024_018]  ἰδὲ  τὴν  ταπείνωσίν  μου  καὶ  τὸν  κόπον  μου  καὶ  ἄφες  πάσας  τὰς  ἁμαρτίας  μου.

 
 

[021_024_019]  ἰδὲ  τοὺς  ἐχθρούς  μου, ὅτι  ἐπληθύνθησαν  καὶ  μῖσος  ἄδικον  ἐμίσησάν  με.

 
 

[021_024_020]  φύλαξον  τὴν  ψυχήν  μου  καὶ  ῥῦσαί  με˙  μὴ  καταισχυνθείην, ὅτι  ἤλπισα  ἐπὶ  σέ.

 
 

[021_024_021]  ἄκακοι  καὶ  εὐθεῖς  ἐκολλῶντό  μοι, ὅτι  ὑπέμεινά  σε, κύριε.

 
 

[021_024_022]  λύτρωσαι, ὁ  θεός, τὸν  Ισραηλ  ἐκ  πασῶν  τῶν  θλίψεων  αὐτοῦ.

 

  Caput 25.
 

[021_025_001]  Τοῦ  Δαυιδ. Κρῖνόν  με, κύριε, ὅτι  ἐγὼ  ἐν  ἀκακίᾳ  μου  ἐπορεύθην  καὶ  ἐπὶ  τῷ  κυρίῳ  ἐλπίζων  οὐ  μὴ  ἀσθενήσω.

 
 

[021_025_002]  δοκίμασόν  με, κύριε, καὶ  πείρασόν  με, πύρωσον  τοὺς  νεφρούς  μου  καὶ  τὴν  καρδίαν  μου.

 
 

[021_025_003]  ὅτι  τὸ  ἔλεός  σου  κατέναντι  τῶν  ὀφθαλμῶν  μού  ἐστιν, καὶ  εὐηρέστησα  ἐν  τῇ  ἀληθείᾳ  σου.

 
 

[021_025_004]  οὐκ  ἐκάθισα  μετὰ  συνεδρίου  ματαιότητος  καὶ  μετὰ  παρανομούντων  οὐ  μὴ  εἰσέλθω˙ 

 
 

[021_025_005]  ἐμίσησα  ἐκκλησίαν  πονηρευομένων  καὶ  μετὰ  ἀσεβῶν  οὐ  μὴ  καθίσω.

 
 

[021_025_006]  νίψομαι  ἐν  ἀθῴοις  τὰς  χεῖράς  μου  καὶ  κυκλώσω  τὸ  θυσιαστήριόν  σου, κύριε,

 
 

[021_025_007]  τοῦ  ἀκοῦσαι  φωνὴν  αἰνέσεως  καὶ  διηγήσασθαι  πάντα  τὰ  θαυμάσιά  σου.

 
 

[021_025_008]  κύριε, ἠγάπησα  εὐπρέπειαν  οἴκου  σου  καὶ  τόπον  σκηνώματος  δόξης  σου.

 
 

[021_025_009]  μὴ  συναπολέσῃς  μετὰ  ἀσεβῶν  τὴν  ψυχήν  μου  καὶ  μετὰ  ἀνδρῶν  αἱμάτων  τὴν  ζωήν  μου,

 
 

[021_025_010]  ὧν  ἐν  χερσὶν  ἀνομίαι, ἡ  δεξιὰ  αὐτῶν  ἐπλήσθη  δώρων.

 
 

[021_025_011]  ἐγὼ  δὲ  ἐν  ἀκακίᾳ  μου  ἐπορεύθην˙  λύτρωσαί  με  καὶ  ἐλέησόν  με.

 
 

[021_025_012]  ὁ  γὰρ  πούς  μου  ἔστη  ἐν  εὐθύτητι˙  ἐν  ἐκκλησίαις  εὐλογήσω  σε, κύριε.

 

  Caput 26.
 

[021_026_001]  Τοῦ  Δαυιδ˙  πρὸ  τοῦ  χρισθῆναι. Κύριος  φωτισμός  μου  καὶ  σωτήρ  μου˙  τίνα  φοβηθήσομαι;  κύριος  ὑπερασπιστὴς  τῆς  ζωῆς  μου˙  ἀπὸ  τίνος  δειλιάσω; 

 
 

[021_026_002]  ἐν  τῷ  ἐγγίζειν  ἐπ' ἐμὲ  κακοῦντας  τοῦ  φαγεῖν  τὰς  σάρκας  μου  οἱ  θλίβοντές  με  καὶ  οἱ  ἐχθροί  μου  αὐτοὶ  ἠσθένησαν  καὶ  ἔπεσαν˙ 

 
 

[021_026_003]  ἐὰν  παρατάξηται  ἐπ' ἐμὲ  παρεμβολή, οὐ  φοβηθήσεται  ἡ  καρδία  μου˙  ἐὰν  ἐπαναστῇ  ἐπ' ἐμὲ  πόλεμος, ἐν  ταύτῃ  ἐγὼ  ἐλπίζω.

 
 

[021_026_004]  μίαν  ᾐτησάμην  παρὰ  κυρίου, ταύτην  ἐκζητήσω˙  τοῦ  κατοικεῖν  με  ἐν  οἴκῳ  κυρίου  πάσας  τὰς  ἡμέρας  τῆς  ζωῆς  μου, τοῦ  θεωρεῖν  με  τὴν  τερπνότητα  τοῦ  κυρίου  καὶ  ἐπισκέπτεσθαι  τὸν  ναὸν  αὐτοῦ.

 
 

[021_026_005]  ὅτι  ἔκρυψέν  με  ἐν  σκηνῇ  ἐν  ἡμέρᾳ  κακῶν  μου˙  ἐσκέπασέν  με  ἐν  ἀποκρύφῳ  τῆς  σκηνῆς  αὐτοῦ, ἐν  πέτρᾳ  ὕψωσέν  με˙ 

 
 

[021_026_006]  καὶ  νῦν  ἰδοὺ  ὕψωσεν  τὴν  κεφαλήν  μου  ἐπ' ἐχθρούς  μου˙  ἐκύκλωσα  καὶ  ἔθυσα  ἐν  τῇ  σκηνῇ  αὐτοῦ  θυσίαν  ἀλαλαγμοῦ, ᾄομαι  καὶ  ψαλῶ  τῷ  κυρίῳ.

 
 

[021_026_007]  εἰσάκουσον, κύριε, τῆς  φωνῆς  μου, ἧς  ἐκέκραξα˙  ἐλέησόν  με  καὶ  εἰσάκουσόν  μου.

 
 

[021_026_008]  σοὶ  εἶπεν  ἡ  καρδία  μου  Ἁζήτησεν  τὸ  πρόσωπόν  μου˙  τὸ  πρόσωπόν  σου, κύριε, ζητήσω.

 
 

[021_026_009]  μὴ  ἀποστρέψῃς  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἀπ' ἐμοῦ, μὴ  ἐκκλίνῃς  ἐν  ὀργῇ  ἀπὸ  τοῦ  δούλου  σου˙  βοηθός  μου  γενοῦ, μὴ  ἀποσκορακίσῃς  με  καὶ  μὴ  ἐγκαταλίπῃς  με, ὁ  θεὸς  ὁ  σωτήρ  μου.

 
 

[021_026_010]  ὅτι  ὁ  πατήρ  μου  καὶ  ἡ  μήτηρ  μου  ἐγκατέλιπόν  με, ὁ  δὲ  κύριος  προσελάβετό  με.

 
 

[021_026_011]  νομοθέτησόν  με, κύριε, τῇ  ὁδῷ  σου  καὶ  ὁδήγησόν  με  ἐν  τρίβῳ  εὐθείᾳ  ἕνεκα  τῶν  ἐχθρῶν  μου.

 
 

[021_026_012]  μὴ  παραδῷς  με  εἰς  ψυχὰς  θλιβόντων  με, ὅτι  ἐπανέστησάν  μοι  μάρτυρες  ἄδικοι, καὶ  ἐψεύσατο  ἡ  ἀδικία  ἑαυτῇ.

 
 

[021_026_013]  πιστεύω  τοῦ  ἰδεῖν  τὰ  ἀγαθὰ  κυρίου  ἐν  γῇ  ζώντων.

 
 

[021_026_014]  ὑπόμεινον  τὸν  κύριον˙  ἀνδρίζου, καὶ  κραταιούσθω  ἡ  καρδία  σου, καὶ  ὑπόμεινον  τὸν  κύριον.

 

  Caput 27.
 

[021_027_001]  Τοῦ  Δαυιδ. Πρὸς  σέ, κύριε, ἐκέκραξα, ὁ  θεός  μου, μὴ  παρασιωπήσῃς  ἀπ' ἐμοῦ, μήποτε  παρασιωπήσῃς  ἀπ' ἐμοῦ  καὶ  ὁμοιωθήσομαι  τοῖς  καταβαίνουσιν  εἰς  λάκκον.

 
 

[021_027_002]  εἰσάκουσον  τῆς  φωνῆς  τῆς  δεήσεώς  μου  ἐν  τῷ  δέεσθαί  με  πρὸς  σέ, ἐν  τῷ  με  αἴρειν  χεῖράς  μου  πρὸς  ναὸν  ἅγιόν  σου.

 
 

[021_027_003]  μὴ  συνελκύσῃς  μετὰ  ἁμαρτωλῶν  τὴν  ψυχήν  μου  καὶ  μετὰ  ἐργαζομένων  ἀδικίαν  μὴ  συναπολέσῃς  με  τῶν  λαλούντων  εἰρήνην  μετὰ  τῶν  πλησίον  αὐτῶν, κακὰ  δὲ  ἐν  ταῖς  καρδίαις  αὐτῶν.

 
 

[021_027_004]  δὸς  αὐτοῖς  κατὰ  τὰ  ἔργα  αὐτῶν  καὶ  κατὰ  τὴν  πονηρίαν  τῶν  ἐπιτηδευμάτων  αὐτῶν˙  κατὰ  τὰ  ἔργα  τῶν  χειρῶν  αὐτῶν  δὸς  αὐτοῖς, ἀπόδος  τὸ  ἀνταπόδομα  αὐτῶν  αὐτοῖς.

 
 

[021_027_005]  ὅτι  οὐ  συνῆκαν  εἰς  τὰ  ἔργα  κυρίου  καὶ  εἰς  τὰ  ἔργα  τῶν  χειρῶν  αὐτοῦ˙  καθελεῖς  αὐτοὺς  καὶ  οὐ  μὴ  οἰκοδομήσεις  αὐτούς.

 
 

[021_027_006]  εὐλογητὸς  κύριος, ὅτι  εἰσήκουσεν  τῆς  φωνῆς  τῆς  δεήσεώς  μου.

 
 

[021_027_007]  κύριος  βοηθός  μου  καὶ  ὑπερασπιστής  μου˙  ἐπ' αὐτῷ  ἤλπισεν  ἡ  καρδία  μου, καὶ  ἐβοηθήθην, καὶ  ἀνέθαλεν  ἡ  σάρξ  μου˙  καὶ  ἐκ  θελήματός  μου  ἐξομολογήσομαι  αὐτῷ.

 
 

[021_027_008]  κύριος  κραταίωμα  τοῦ  λαοῦ  αὐτοῦ  καὶ  ὑπερασπιστὴς  τῶν  σωτηρίων  τοῦ  χριστοῦ  αὐτοῦ  ἐστιν.

 
 

[021_027_009]  σῶσον  τὸν  λαόν  σου  καὶ  εὐλόγησον  τὴν  κληρονομίαν  σου  καὶ  ποίμανον  αὐτοὺς  καὶ  ἔπαρον  αὐτοὺς  ἕως  τοῦ  αἰῶνος.

 

  Caput 28.
 

[021_028_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ˙  ἐξοδίου  σκηνῆς. Ἁνέγκατε  τῷ  κυρίῳ, υἱοὶ  θεοῦ, ἐνέγκατε  τῷ  κυρίῳ  υἱοὺς  κριῶν, ἐνέγκατε  τῷ  κυρίῳ  δόξαν  καὶ  τιμήν,

 
 

[021_028_002]  ἐνέγκατε  τῷ  κυρίῳ  δόξαν  ὀνόματι  αὐτοῦ, προσκυνήσατε  τῷ  κυρίῳ  ἐν  αὐλῇ  ἁγίᾳ  αὐτοῦ.

 
 

[021_028_003]  φωνὴ  κυρίου  ἐπὶ  τῶν  ὑδάτων, ὁ  θεὸς  τῆς  δόξης  ἐβρόντησεν, κύριος  ἐπὶ  ὑδάτων  πολλῶν.

 
 

[021_028_004]  φωνὴ  κυρίου  ἐν  ἰσχύι, φωνὴ  κυρίου  ἐν  μεγαλοπρεπείᾳ.

 
 

[021_028_005]  φωνὴ  κυρίου  συντρίβοντος  κέδρους, καὶ  συντρίψει  κύριος  τὰς  κέδρους  τοῦ  Λιβάνου 

 
 

[021_028_006]  καὶ  λεπτυνεῖ  αὐτὰς  ὡς  τὸν  μόσχον  τὸν  Λίβανον, καὶ  ὁ  ἠγαπημένος  ὡς  υἱὸς  μονοκερώτων.

 
 

[021_028_007]  φωνὴ  κυρίου  διακόπτοντος  φλόγα  πυρός,

 
 

[021_028_008]  φωνὴ  κυρίου  συσσείοντος  ἔρημον, καὶ  συσσείσει  κύριος  τὴν  ἔρημον  Καδης.

 
 

[021_028_009]  φωνὴ  κυρίου  καταρτιζομένου  ἐλάφους, καὶ  ἀποκαλύψει  δρυμούσ˙  καὶ  ἐν  τῷ  ναῷ  αὐτοῦ  πᾶς  τις  λέγει  δόξαν.

 
 

[021_028_010]  κύριος  τὸν  κατακλυσμὸν  κατοικιεῖ, καὶ  καθίεται  κύριος  βασιλεὺς  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_028_011]  κύριος  ἰσχὺν  τῷ  λαῷ  αὐτοῦ  δώσει, κύριος  εὐλογήσει  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  ἐν  εἰρήνῃ.

 

  Caput 29.
 

[021_029_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  ᾠδῆς  τοῦ  ἐγκαινισμοῦ  τοῦ  οἴκου˙  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_029_002]  `Υψώσω  σε, κύριε, ὅτι  ὑπέλαβές  με  καὶ  οὐκ  ηὔφρανας  τοὺς  ἐχθρούς  μου  ἐπ' ἐμέ.

 
 

[021_029_003]  κύριε  ὁ  θεός  μου, ἐκέκραξα  πρὸς  σέ, καὶ  ἰάσω  με˙ 

 
 

[021_029_004]  κύριε, ἀνήγαγες  ἐξ  ᾅδου  τὴν  ψυχήν  μου, ἔσωσάς  με  ἀπὸ  τῶν  καταβαινόντων  εἰς  λάκκον.

 
 

[021_029_005]  ψάλατε  τῷ  κυρίῳ, οἱ  ὅσιοι  αὐτοῦ, καὶ  ἐξομολογεῖσθε  τῇ  μνήμῃ  τῆς  ἁγιωσύνης  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_029_006]  ὅτι  ὀργὴ  ἐν  τῷ  θυμῷ  αὐτοῦ, καὶ  ζωὴ  ἐν  τῷ  θελήματι  αὐτοῦ˙  τὸ  ἑσπέρας  αὐλισθήσεται  κλαυθμὸς  καὶ  εἰς  τὸ  πρωὶ  ἀγαλλίασις.

 
 

[021_029_007]  ἐγὼ  δὲ  εἶπα  ἐν  τῇ  εὐθηνίᾳ  μου  Οὐ  μὴ  σαλευθῶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_029_008]  κύριε, ἐν  τῷ  θελήματί  σου  παρέσχου  τῷ  κάλλει  μου  δύναμιν˙  ἀπέστρεψας  δὲ  τὸ  πρόσωπόν  σου, καὶ  ἐγενήθην  τεταραγμένος.

 
 

[021_029_009]  πρὸς  σέ, κύριε, κεκράξομαι  καὶ  πρὸς  τὸν  θεόν  μου  δεηθήσομαι 

 
 

[021_029_010]  Τίς  ὠφέλεια  ἐν  τῷ  αἵματί  μου, ἐν  τῷ  καταβῆναί  με  εἰς  διαφθοράν;  μὴ  ἐξομολογήσεταί  σοι  χοῦς  ἢ  ἀναγγελεῖ  τὴν  ἀλήθειάν  σου; 

 
 

[021_029_011]  ἤκουσεν  κύριος  καὶ  ἠλέησέν  με, κύριος  ἐγενήθη  βοηθός  μου.

 
 

[021_029_012]  ἔστρεψας  τὸν  κοπετόν  μου  εἰς  χορὸν  ἐμοί, διέρρηξας  τὸν  σάκκον  μου  καὶ  περιέζωσάς  με  εὐφροσύνην,

 
 

[021_029_013]  ὅπως  ἂν  ψάλῃ  σοι  ἡ  δόξα  μου  καὶ  οὐ  μὴ  κατανυγῶ˙  κύριε  ὁ  θεός  μου, εἰς  τὸν  αἰῶνα  ἐξομολογήσομαί  σοι.

 

  Caput 30.
 

[021_030_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ˙  ἐκστάσεως.

 
 

[021_030_002]  Ἁπὶ  σοί, κύριε, ἤλπισα, μὴ  καταισχυνθείην  εἰς  τὸν  αἰῶνα˙  ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  σου  ῥῦσαί  με  καὶ  ἐξελοῦ  με.

 
 

[021_030_003]  κλῖνον  πρός  με  τὸ  οὖς  σου, τάχυνον  τοῦ  ἐξελέσθαι  με˙  γενοῦ  μοι  εἰς  θεὸν  ὑπερασπιστὴν  καὶ  εἰς  οἶκον  καταφυγῆς  τοῦ  σῶσαί  με.

 
 

[021_030_004]  ὅτι  κραταίωμά  μου  καὶ  καταφυγή  μου  εἶ  σὺ  καὶ  ἕνεκεν  τοῦ  ὀνόματός  σου  ὁδηγήσεις  με  καὶ  διαθρέψεις  με˙ 

 
 

[021_030_005]  ἐξάξεις  με  ἐκ  παγίδος  ταύτης, ἧς  ἔκρυψάν  μοι, ὅτι  σὺ  εἶ  ὁ  ὑπερασπιστής  μου.

 
 

[021_030_006]  εἰς  χεῖράς  σου  παραθήσομαι  τὸ  πνεῦμά  μου˙  ἐλυτρώσω  με, κύριε  ὁ  θεὸς  τῆς  ἀληθείας.

 
 

[021_030_007]  ἐμίσησας  τοὺς  διαφυλάσσοντας  ματαιότητας  διὰ  κενῆσ˙  ἐγὼ  δὲ  ἐπὶ  τῷ  κυρίῳ  ἤλπισα.

 
 

[021_030_008]  ἀγαλλιάσομαι  καὶ  εὐφρανθήσομαι  ἐπὶ  τῷ  ἐλέει  σου, ὅτι  ἐπεῖδες  τὴν  ταπείνωσίν  μου, ἔσωσας  ἐκ  τῶν  ἀναγκῶν  τὴν  ψυχήν  μου 

 
 

[021_030_009]  καὶ  οὐ  συνέκλεισάς  με  εἰς  χεῖρας  ἐχθροῦ, ἔστησας  ἐν  εὐρυχώρῳ  τοὺς  πόδας  μου.

 
 

[021_030_010]  ἐλέησόν  με, κύριε, ὅτι  θλίβομαι˙  ἐταράχθη  ἐν  θυμῷ  ὁ  ὀφθαλμός  μου, ἡ  ψυχή  μου  καὶ  ἡ  γαστήρ  μου.

 
 

[021_030_011]  ὅτι  ἐξέλιπεν  ἐν  ὀδύνῃ  ἡ  ζωή  μου  καὶ  τὰ  ἔτη  μου  ἐν  στεναγμοῖσ˙  ἠσθένησεν  ἐν  πτωχείᾳ  ἡ  ἰσχύς  μου, καὶ  τὰ  ὀστᾶ  μου  ἐταράχθησαν.

 
 

[021_030_012]  παρὰ  πάντας  τοὺς  ἐχθρούς  μου  ἐγενήθην  ὄνειδος  καὶ  τοῖς  γείτοσίν  μου  σφόδρα  καὶ  φόβος  τοῖς  γνωστοῖς  μου, οἱ  θεωροῦντές  με  ἔξω  ἔφυγον  ἀπ' ἐμοῦ.

 
 

[021_030_013]  ἐπελήσθην  ὡσεὶ  νεκρὸς  ἀπὸ  καρδίας, ἐγενήθην  ὡσεὶ  σκεῦος  ἀπολωλός.

 
 

[021_030_014]  ὅτι  ἤκουσα  ψόγον  πολλῶν  παροικούντων  κυκλόθεν˙  ἐν  τῷ  ἐπισυναχθῆναι  αὐτοὺς  ἅμα  ἐπ' ἐμὲ  τοῦ  λαβεῖν  τὴν  ψυχήν  μου  ἐβουλεύσαντο.

 
 

[021_030_015]  ἐγὼ  δὲ  ἐπὶ  σὲ  ἤλπισα, κύριε˙  εἶπα  Σὺ  εἶ  ὁ  θεός  μου.

 
 

[021_030_016]  ἐν  ταῖς  χερσίν  σου  οἱ  καιροί  μου˙  ῥῦσαί  με  ἐκ  χειρὸς  ἐχθρῶν  μου  καὶ  ἐκ  τῶν  καταδιωκόντων  με.

 
 

[021_030_017]  ἐπίφανον  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἐπὶ  τὸν  δοῦλόν  σου, σῶσόν  με  ἐν  τῷ  ἐλέει  σου.

 
 

[021_030_018]  κύριε, μὴ  καταισχυνθείην, ὅτι  ἐπεκαλεσάμην  σε˙  αἰσχυνθείησαν  οἱ  ἀσεβεῖς  καὶ  καταχθείησαν  εἰς  ᾅδου.

 
 

[021_030_019]  ἄλαλα  γενηθήτω  τὰ  χείλη  τὰ  δόλια  τὰ  λαλοῦντα  κατὰ  τοῦ  δικαίου  ἀνομίαν  ἐν  ὑπερηφανίᾳ  καὶ  ἐξουδενώσει.

 
 

[021_030_020]  ὡς  πολὺ  τὸ  πλῆθος  τῆς  χρηστότητός  σου, κύριε, ἧς  ἔκρυψας  τοῖς  φοβουμένοις  σε, ἐξειργάσω  τοῖς  ἐλπίζουσιν  ἐπὶ  σὲ  ἐναντίον  τῶν  υἱῶν  τῶν  ἀνθρώπων.

 
 

[021_030_021]  κατακρύψεις  αὐτοὺς  ἐν  ἀποκρύφῳ  τοῦ  προσώπου  σου  ἀπὸ  ταραχῆς  ἀνθρώπων, σκεπάσεις  αὐτοὺς  ἐν  σκηνῇ  ἀπὸ  ἀντιλογίας  γλωσσῶν.

 
 

[021_030_022]  εὐλογητὸς  κύριος, ὅτι  ἐθαυμάστωσεν  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ  ἐν  πόλει  περιοχῆς.

 
 

[021_030_023]  ἐγὼ  δὲ  εἶπα  ἐν  τῇ  ἐκστάσει  μου  Ἀπέρριμμαι  ἄρα  ἀπὸ  προσώπου  τῶν  ὀφθαλμῶν  σου. διὰ  τοῦτο  εἰσήκουσας  τῆς  φωνῆς  τῆς  δεήσεώς  μου  ἐν  τῷ  κεκραγέναι  με  πρὸς  σέ.

 
 

[021_030_024]  ἀγαπήσατε  τὸν  κύριον, πάντες  οἱ  ὅσιοι  αὐτοῦ, ὅτι  ἀληθείας  ἐκζητεῖ  κύριος  καὶ  ἀνταποδίδωσιν  τοῖς  περισσῶς  ποιοῦσιν  ὑπερηφανίαν.

 
 

[021_030_025]  ἀνδρίζεσθε, καὶ  κραταιούσθω  ἡ  καρδία  ὑμῶν, πάντες  οἱ  ἐλπίζοντες  ἐπὶ  κύριον.

 

  Caput 31.
 

[021_031_001]  Τῷ  Δαυιδ˙  συνέσεως. Μακάριοι  ὧν  ἀφέθησαν  αἱ  ἀνομίαι  καὶ  ὧν  ἐπεκαλύφθησαν  αἱ  ἁμαρτίαι˙ 

 
 

[021_031_002]  μακάριος  ἀνήρ, οὗ οὐ  μὴ  λογίσηται  κύριος  ἁμαρτίαν, οὐδὲ  ἔστιν  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτοῦ  δόλος.

 
 

[021_031_003]  ὅτι  ἐσίγησα, ἐπαλαιώθη  τὰ  ὀστᾶ  μου  ἀπὸ  τοῦ  κράζειν  με  ὅλην  τὴν  ἡμέραν˙ 

 
 

[021_031_004]  ὅτι  ἡμέρας  καὶ  νυκτὸς  ἐβαρύνθη  ἐπ' ἐμὲ  ἡ  χείρ  σου, ἐστράφην  εἰς  ταλαιπωρίαν  ἐν  τῷ  ἐμπαγῆναι  ἄκανθαν. διάψαλμα.

 
 

[021_031_005]  τὴν  ἁμαρτίαν  μου  ἐγνώρισα  καὶ  τὴν  ἀνομίαν  μου  οὐκ  ἐκάλυψα˙  εἶπα  Ἁξαγορεύσω  κατ' ἐμοῦ  τὴν  ἀνομίαν  μου  τῷ  κυρίῳ˙  καὶ  σὺ  ἀφῆκας  τὴν  ἀσέβειαν  τῆς  ἁμαρτίας  μου. διάψαλμα.

 
 

[021_031_006]  ὑπὲρ  ταύτης  προσεύξεται  πᾶς  ὅσιος  πρὸς  σὲ  ἐν  καιρῷ  εὐθέτῳ˙  πλὴν  ἐν  κατακλυσμῷ  ὑδάτων  πολλῶν  πρὸς  αὐτὸν  οὐκ  ἐγγιοῦσιν.

 
 

[021_031_007]  σύ  μου  εἶ  καταφυγὴ  ἀπὸ  θλίψεως  τῆς  περιεχούσης  με˙  τὸ  ἀγαλλίαμά  μου, λύτρωσαί  με  ἀπὸ  τῶν  κυκλωσάντων  με. διάψαλμα.

 
 

[021_031_008]  συνετιῶ  σε  καὶ  συμβιβῶ  σε  ἐν  ὁδῷ  ταύτῃ, ᾗ  πορεύσῃ, ἐπιστηριῶ  ἐπὶ  σὲ  τοὺς  ὀφθαλμούς  μου.

 
 

[021_031_009]  μὴ  γίνεσθε  ὡς  ἵππος  καὶ  ἡμίονος, οἷς  οὐκ  ἔστιν  σύνεσις, ἐν  χαλινῷ  καὶ  κημῷ  τὰς  σιαγόνας  αὐτῶν  ἄγξαι  τῶν  μὴ  ἐγγιζόντων  πρὸς  σέ.

 
 

[021_031_010]  πολλαὶ  αἱ  μάστιγες  τοῦ  ἁμαρτωλοῦ, τὸν  δὲ  ἐλπίζοντα  ἐπὶ  κύριον  ἔλεος  κυκλώσει.

 
 

[021_031_011]  εὐφράνθητε  ἐπὶ  κύριον  καὶ  ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, καὶ  καυχᾶσθε, πάντες  οἱ  εὐθεῖς  τῇ  καρδίᾳ.

 

  Caput 32.
 

[021_032_001]  Τῷ  Δαυιδ. Ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, ἐν  τῷ  κυρίῳ˙  τοῖς  εὐθέσι  πρέπει  αἴνεσις.

 
 

[021_032_002]  ἐξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ  ἐν  κιθάρᾳ, ἐν  ψαλτηρίῳ  δεκαχόρδῳ  ψάλατε  αὐτῷ.

 
 

[021_032_003]  ᾄατε  αὐτῷ  ᾗσμα  καινόν, καλῶς  ψάλατε  ἐν  ἀλαλαγμῷ.

 
 

[021_032_004]  ὅτι  εὐθὴς  ὁ  λόγος  τοῦ  κυρίου, καὶ  πάντα  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ  ἐν  πίστει˙ 

 
 

[021_032_005]  ἀγαπᾷ  ἐλεημοσύνην  καὶ  κρίσιν, τοῦ  ἐλέους  κυρίου  πλήρης  ἡ  γῆ.

 
 

[021_032_006]  τῷ  λόγῳ  τοῦ  κυρίου  οἱ  οὐρανοὶ  ἐστερεώθησαν  καὶ  τῷ  πνεύματι  τοῦ  στόματος  αὐτοῦ  πᾶσα  ἡ  δύναμις  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_032_007]  συνάγων  ὡς  ἀσκὸν  ὕδατα  θαλάσσης, τιθεὶς  ἐν  θησαυροῖς  ἀβύσσους.

 
 

[021_032_008]  φοβηθήτω  τὸν  κύριον  πᾶσα  ἡ  γῆ, ἀπ' αὐτοῦ  δὲ  σαλευθήτωσαν  πάντες  οἱ  κατοικοῦντες  τὴν  οἰκουμένην˙ 

 
 

[021_032_009]  ὅτι  αὐτὸς  εἶπεν, καὶ  ἐγενήθησαν, αὐτὸς  ἐνετείλατο, καὶ  ἐκτίσθησαν.

 
 

[021_032_010]  κύριος  διασκεδάζει  βουλὰς  ἐθνῶν, ἀθετεῖ  δὲ  λογισμοὺς  λαῶν  καὶ  ἀθετεῖ  βουλὰς  ἀρχόντων˙ 

 
 

[021_032_011]  ἡ  δὲ  βουλὴ  τοῦ  κυρίου  εἰς  τὸν  αἰῶνα  μένει, λογισμοὶ  τῆς  καρδίας  αὐτοῦ  εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεάν.

 
 

[021_032_012]  μακάριον  τὸ  ἔθνος, οὗ ἐστιν  κύριος  ὁ  θεὸς  αὐτοῦ, λαός, ὃν  ἐξελέξατο  εἰς  κληρονομίαν  ἑαυτῷ.

 
 

[021_032_013]  ἐξ  οὐρανοῦ  ἐπέβλεψεν  ὁ  κύριος, εἶδεν  πάντας  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  ἀνθρώπων˙ 

 
 

[021_032_014]  ἐξ  ἑτοίμου  κατοικητηρίου  αὐτοῦ  ἐπέβλεψεν  ἐπὶ  πάντας  τοὺς  κατοικοῦντας  τὴν  γῆν,

 
 

[021_032_015]  ὁ  πλάσας  κατὰ  μόνας  τὰς  καρδίας  αὐτῶν, ὁ  συνιεὶς  εἰς  πάντα  τὰ  ἔργα  αὐτῶν.

 
 

[021_032_016]  οὐ  σῴζεται  βασιλεὺς  διὰ  πολλὴν  δύναμιν, καὶ  γίγας  οὐ  σωθήσεται  ἐν  πλήθει  ἰσχύος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_032_017]  ψευδὴς  ἵππος  εἰς  σωτηρίαν, ἐν  δὲ  πλήθει  δυνάμεως  αὐτοῦ  οὐ  σωθήσεται.

 
 

[021_032_018]  ἰδοὺ  οἱ  ὀφθαλμοὶ  κυρίου  ἐπὶ  τοὺς  φοβουμένους  αὐτὸν  τοὺς  ἐλπίζοντας  ἐπὶ  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ 

 
 

[021_032_019]  ῥύσασθαι  ἐκ  θανάτου  τὰς  ψυχὰς  αὐτῶν  καὶ  διαθρέψαι  αὐτοὺς  ἐν  λιμῷ.

 
 

[021_032_020]  ἡ  ψυχὴ  ἡμῶν  ὑπομένει  τῷ  κυρίῳ, ὅτι  βοηθὸς  καὶ  ὑπερασπιστὴς  ἡμῶν  ἐστιν˙ 

 
 

[021_032_021]  ὅτι  ἐν  αὐτῷ  εὐφρανθήσεται  ἡ  καρδία  ἡμῶν, καὶ  ἐν  τῷ  ὀνόματι  τῷ  ἁγίῳ  αὐτοῦ  ἠλπίσαμεν.

 
 

[021_032_022]  γένοιτο  τὸ  ἔλεός  σου, κύριε, ἐφ' ἡμᾶς, καθάπερ  ἠλπίσαμεν  ἐπὶ  σέ.

 

  Caput 33.
 

[021_033_001]  Τῷ  Δαυιδ, ὁπότε  ἠλλοίωσεν  τὸ  πρόσωπον  αὐτοῦ  ἐναντίον  Αβιμελεχ, καὶ  ἀπέλυσεν  αὐτόν, καὶ  ἀπῆλθεν.

 
 

[021_033_002]  Εὐλογήσω  τὸν  κύριον  ἐν  παντὶ  καιρῷ, διὰ  παντὸς  ἡ  αἴνεσις  αὐτοῦ  ἐν  τῷ  στόματί  μου.

 
 

[021_033_003]  ἐν  τῷ  κυρίῳ  ἐπαινεσθήσεται  ἡ  ψυχή  μου˙  ἀκουσάτωσαν  πραεῖς  καὶ  εὐφρανθήτωσαν.

 
 

[021_033_004]  μεγαλύνατε  τὸν  κύριον  σὺν  ἐμοί, καὶ  ὑψώσωμεν  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ  ἐπὶ  τὸ  αὐτό.

 
 

[021_033_005]  ἐξεζήτησα  τὸν  κύριον, καὶ  ἐπήκουσέν  μου  καὶ  ἐκ  πασῶν  τῶν  παροικιῶν  μου  ἐρρύσατό  με.

 
 

[021_033_006]  προσέλθατε  πρὸς  αὐτὸν  καὶ  φωτίσθητε, καὶ  τὰ  πρόσωπα  ὑμῶν  οὐ  μὴ  καταισχυνθῇ.

 
 

[021_033_007]  οὗτος  ὁ  πτωχὸς  ἐκέκραξεν, καὶ  ὁ  κύριος  εἰσήκουσεν  αὐτοῦ  καὶ  ἐκ  πασῶν  τῶν  θλίψεων  αὐτοῦ  ἔσωσεν  αὐτόν.

 
 

[021_033_008]  παρεμβαλεῖ  ἄγγελος  κυρίου  κύκλῳ  τῶν  φοβουμένων  αὐτὸν  καὶ  ῥύσεται  αὐτούς.

 
 

[021_033_009]  γεύσασθε  καὶ  ἴδετε  ὅτι  χρηστὸς  ὁ  κύριοσ˙  μακάριος  ἀνήρ, ὃς  ἐλπίζει  ἐπ' αὐτόν.

 
 

[021_033_010]  φοβήθητε  τὸν  κύριον, οἱ  ἅγιοι  αὐτοῦ, ὅτι  οὐκ  ἔστιν  ὑστέρημα  τοῖς  φοβουμένοις  αὐτόν.

 
 

[021_033_011]  πλούσιοι  ἐπτώχευσαν  καὶ  ἐπείνασαν, οἱ  δὲ  ἐκζητοῦντες  τὸν  κύριον  οὐκ  ἐλαττωθήσονται  παντὸς  ἀγαθοῦ. διάψαλμα.

 
 

[021_033_012]  δεῦτε, τέκνα, ἀκούσατέ  μου˙  φόβον  κυρίου  διδάξω  ὑμᾶς.

 
 

[021_033_013]  τίς  ἐστιν  ἄνθρωπος  ὁ  θέλων  ζωὴν  ἀγαπῶν  ἡμέρας  ἰδεῖν  ἀγαθάσ; 

 
 

[021_033_014]  παῦσον  τὴν  γλῶσσάν  σου  ἀπὸ  κακοῦ  καὶ  χείλη  σου  τοῦ  μὴ  λαλῆσαι  δόλον.

 
 

[021_033_015]  ἔκκλινον  ἀπὸ  κακοῦ  καὶ  ποίησον  ἀγαθόν, ζήτησον  εἰρήνην  καὶ  δίωξον  αὐτήν.

 
 

[021_033_016]  ὀφθαλμοὶ  κυρίου  ἐπὶ  δικαίους, καὶ  ὦτα  αὐτοῦ  εἰς  δέησιν  αὐτῶν.

 
 

[021_033_017]  πρόσωπον  δὲ  κυρίου  ἐπὶ  ποιοῦντας  κακὰ  τοῦ  ἐξολεθρεῦσαι  ἐκ  γῆς  τὸ  μνημόσυνον  αὐτῶν.

 
 

[021_033_018]  ἐκέκραξαν  οἱ  δίκαιοι, καὶ  ὁ  κύριος  εἰσήκουσεν  αὐτῶν  καὶ  ἐκ  πασῶν  τῶν  θλίψεων  αὐτῶν  ἐρρύσατο  αὐτούς.

 
 

[021_033_019]  ἐγγὺς  κύριος  τοῖς  συντετριμμένοις  τὴν  καρδίαν  καὶ  τοὺς  ταπεινοὺς  τῷ  πνεύματι  σώσει.

 
 

[021_033_020]  πολλαὶ  αἱ  θλίψεις  τῶν  δικαίων, καὶ  ἐκ  πασῶν  αὐτῶν  ῥύσεται  αὐτούς.

 
 

[021_033_021]  κύριος  φυλάσσει  πάντα  τὰ  ὀστᾶ  αὐτῶν, žν  ἐξ  αὐτῶν  οὐ  συντριβήσεται.

 
 

[021_033_022]  θάνατος  ἁμαρτωλῶν  πονηρός, καὶ  οἱ  μισοῦντες  τὸν  δίκαιον  πλημμελήσουσιν.

 
 

[021_033_023]  λυτρώσεται  κύριος  ψυχὰς  δούλων  αὐτοῦ, καὶ  οὐ  μὴ  πλημμελήσωσιν  πάντες  οἱ  ἐλπίζοντες  ἐπ' αὐτόν.

 

  Caput 34.
 

[021_034_001]  Τῷ  Δαυιδ. Δίκασον, κύριε, τοὺς  ἀδικοῦντάς  με, πολέμησον  τοὺς  πολεμοῦντάς  με.

 
 

[021_034_002]  ἐπιλαβοῦ  ὅπλου  καὶ  θυρεοῦ  καὶ  ἀνάστηθι  εἰς  βοήθειάν  μου,

 
 

[021_034_003]  ἔκχεον  ῥομφαίαν  καὶ  σύγκλεισον  ἐξ  ἐναντίας  τῶν  καταδιωκόντων  με˙  εἰπὸν  τῇ  ψυχῇ  μου  Σωτηρία  σου  ἐγώ  εἰμι.

 
 

[021_034_004]  αἰσχυνθήτωσαν  καὶ  ἐντραπήτωσαν  οἱ  ζητοῦντες  τὴν  ψυχήν  μου, ἀποστραφήτωσαν  εἰς  τὰ  ὀπίσω  καὶ  καταισχυνθήτωσαν  οἱ  λογιζόμενοί  μοι  κακά.

 
 

[021_034_005]  γενηθήτωσαν  ὡσεὶ  χνοῦς  κατὰ  πρόσωπον  ἀνέμου, καὶ  ἄγγελος  κυρίου  ἐκθλίβων  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_034_006]  γενηθήτω  ἡ  ὁδὸς  αὐτῶν  σκότος  καὶ  ὀλίσθημα, καὶ  ἄγγελος  κυρίου  καταδιώκων  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_034_007]  ὅτι  δωρεὰν  ἔκρυψάν  μοι  διαφθορὰν  παγίδος  αὐτῶν, μάτην  ὠνείδισαν  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_034_008]  ἐλθέτω  αὐτοῖς  παγίς, ἣν  οὐ  γινώσκουσιν, καὶ  ἡ  θήρα, ἣν  ἔκρυψαν, συλλαβέτω  αὐτούς, καὶ  ἐν  τῇ  παγίδι  πεσοῦνται  ἐν  αὐτῇ.

 
 

[021_034_009]  ἡ  δὲ  ψυχή  μου  ἀγαλλιάσεται  ἐπὶ  τῷ  κυρίῳ, τερφθήσεται  ἐπὶ  τῷ  σωτηρίῳ  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_034_010]  πάντα  τὰ  ὀστᾶ  μου  ἐροῦσιν  Κύριε, τίς  ὅμοιός  σοι;  ῥυόμενος  πτωχὸν  ἐκ  χειρὸς  στερεωτέρων  αὐτοῦ  καὶ  πτωχὸν  καὶ  πένητα  ἀπὸ  τῶν  διαρπαζόντων  αὐτόν.

 
 

[021_034_011]  ἀναστάντες  μάρτυρες  ἄδικοι  ἃ  οὐκ  ἐγίνωσκον  ἠρώτων  με˙ 

 
 

[021_034_012]  ἀνταπεδίδοσάν  μοι  πονηρὰ  ἀντὶ  καλῶν  καὶ  ἀτεκνίαν  τῇ  ψυχῇ  μου.

 
 

[021_034_013]  ἐγὼ  δὲ  ἐν  τῷ  αὐτοὺς  παρενοχλεῖν  μοι  ἐνεδυόμην  σάκκον  καὶ  ἐταπείνουν  ἐν  νηστείᾳ  τὴν  ψυχήν  μου, καὶ  ἡ  προσευχή  μου  εἰς  κόλπον  μου  ἀποστραφήσεται.

 
 

[021_034_014]  ὡς  πλησίον, ὡς  ἀδελφὸν  ἡμέτερον, οὕτως  εὐηρέστουν˙  ὡς  πενθῶν  καὶ  σκυθρωπάζων, οὕτως  ἐταπεινούμην.

 
 

[021_034_015]  καὶ  κατ' ἐμοῦ  ηὐφράνθησαν  καὶ  συνήχθησαν, συνήχθησαν  ἐπ' ἐμὲ  μάστιγες, καὶ  οὐκ  ἔγνων, διεσχίσθησαν  καὶ  οὐ  κατενύγησαν.

 
 

[021_034_016]  ἐπείρασάν  με, ἐξεμυκτήρισάν  με  μυκτηρισμόν, ἔβρυξαν  ἐπ' ἐμὲ  τοὺς  ὀδόντας  αὐτῶν.

 
 

[021_034_017]  κύριε, πότε  ἐπόψῃ;  ἀποκατάστησον  τὴν  ψυχήν  μου  ἀπὸ  τῆς  κακουργίας  αὐτῶν, ἀπὸ  λεόντων  τὴν  μονογενῆ  μου.

 
 

[021_034_018]  ἐξομολογήσομαί  σοι, κύριε, ἐν  ἐκκλησίᾳ  πολλῇ, ἐν  λαῷ  βαρεῖ  αἰνέσω  σε.

 
 

[021_034_019]  μὴ  ἐπιχαρείησάν  μοι  οἱ  ἐχθραίνοντές  μοι  ἀδίκως, οἱ  μισοῦντές  με  δωρεὰν  καὶ  διανεύοντες  ὀφθαλμοῖς.

 
 

[021_034_020]  ὅτι  ἐμοὶ  μὲν  εἰρηνικὰ  ἐλάλουν  καὶ  ἐπ' ὀργὴν  δόλους  διελογίζοντο 

 
 

[021_034_021]  καὶ  ἐπλάτυναν  ἐπ' ἐμὲ  τὸ  στόμα  αὐτῶν, εἶπαν  Εὖγε  εὖγε, εἶδαν  οἱ  ὀφθαλμοὶ  ἡμῶν.

 
 

[021_034_022]  εἶδες, κύριε, μὴ  παρασιωπήσῃς, κύριε, μὴ  ἀποστῇς  ἀπ' ἐμοῦ˙ 

 
 

[021_034_023]  ἐξεγέρθητι, κύριε, καὶ  πρόσχες  τῇ  κρίσει  μου, ὁ  θεός  μου  καὶ  ὁ  κύριός  μου, εἰς  τὴν  δίκην  μου.

 
 

[021_034_024]  κρῖνόν  με  κατὰ  τὴν  δικαιοσύνην  σου, κύριε  ὁ  θεός  μου, καὶ  μὴ  ἐπιχαρείησάν  μοι˙ 

 
 

[021_034_025]  μὴ  εἴπαισαν  ἐν  καρδίαις  αὐτῶν  Εὖγε  εὖγε  τῇ  ψυχῇ  ἡμῶν˙  μηδὲ  εἴπαισαν  Κατεπίομεν  αὐτόν.

 
 

[021_034_026]  αἰσχυνθείησαν  καὶ  ἐντραπείησαν  ἅμα  οἱ  ἐπιχαίροντες  τοῖς  κακοῖς  μου, ἐνδυσάσθωσαν  αἰσχύνην  καὶ  ἐντροπὴν  οἱ  μεγαλορρημονοῦντες  ἐπ' ἐμέ.

 
 

[021_034_027]  ἀγαλλιάσαιντο  καὶ  εὐφρανθείησαν  οἱ  θέλοντες  τὴν  δικαιοσύνην  μου  καὶ  εἰπάτωσαν  διὰ  παντός  Μεγαλυνθήτω  ὁ  κύριος, οἱ  θέλοντες  τὴν  εἰρήνην  τοῦ  δούλου  αὐτοῦ.

 
 

[021_034_028]  καὶ  ἡ  γλῶσσά  μου  μελετήσει  τὴν  δικαιοσύνην  σου, ὅλην  τὴν  ἡμέραν  τὸν  ἔπαινόν  σου.

 

  Caput 35.
 

[021_035_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τῷ  δούλῳ  κυρίου  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_035_002]  Φησὶν  ὁ  παράνομος  τοῦ  ἁμαρτάνειν  ἐν  ἑαυτῷ, οὐκ  ἔστιν  φόβος  θεοῦ  ἀπέναντι  τῶν  ὀφθαλμῶν  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_035_003]  ὅτι  ἐδόλωσεν  ἐνώπιον  αὐτοῦ  τοῦ  εὑρεῖν  τὴν  ἀνομίαν  αὐτοῦ  καὶ  μισῆσαι.

 
 

[021_035_004]  τὰ  ῥήματα  τοῦ  στόματος  αὐτοῦ  ἀνομία  καὶ  δόλος, οὐκ  ἐβουλήθη  συνιέναι  τοῦ  ἀγαθῦναι˙ 

 
 

[021_035_005]  ἀνομίαν  διελογίσατο  ἐπὶ  τῆς  κοίτης  αὐτοῦ, παρέστη  πάσῃ  ὁδῷ  οὐκ  ἀγαθῇ, τῇ  δὲ  κακίᾳ  οὐ  προσώχθισεν.

 
 

[021_035_006]  κύριε, ἐν  τῷ  οὐρανῷ  τὸ  ἔλεός  σου, καὶ  ἡ  ἀλήθειά  σου  ἕως  τῶν  νεφελῶν˙ 

 
 

[021_035_007]  ἡ  δικαιοσύνη  σου  ὡσεὶ  ὄρη  θεοῦ, τὰ  κρίματά  σου  ἄβυσσος  πολλή˙  ἀνθρώπους  καὶ  κτήνη  σώσεις, κύριε.

 
 

[021_035_008]  ὡς  ἐπλήθυνας  τὸ  ἔλεός  σου, ὁ  θεόσ˙  οἱ  δὲ  υἱοὶ  τῶν  ἀνθρώπων  ἐν  σκέπῃ  τῶν  πτερύγων  σου  ἐλπιοῦσιν.

 
 

[021_035_009]  μεθυσθήσονται  ἀπὸ  πιότητος  τοῦ  οἴκου  σου, καὶ  τὸν  χειμάρρουν  τῆς  τρυφῆς  σου  ποτιεῖς  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_035_010]  ὅτι  παρὰ  σοὶ  πηγὴ  ζωῆς, ἐν  τῷ  φωτί  σου  ὀψόμεθα  φῶς.

 
 

[021_035_011]  παράτεινον  τὸ  ἔλεός  σου  τοῖς  γινώσκουσίν  σε  καὶ  τὴν  δικαιοσύνην  σου  τοῖς  εὐθέσι  τῇ  καρδίᾳ.

 
 

[021_035_012]  μὴ  ἐλθέτω  μοι  ποὺς  ὑπερηφανίας, καὶ  χεὶρ  ἁμαρτωλῶν  μὴ  σαλεύσαι  με.

 
 

[021_035_013]  ἐκεῖ  ἔπεσον  οἱ  ἐργαζόμενοι  τὴν  ἀνομίαν, ἐξώσθησαν  καὶ  οὐ  μὴ  δύνωνται  στῆναι.

 

  Caput 36.
 

[021_036_001]  Τοῦ  Δαυιδ. Μὴ  παραζήλου  ἐν  πονηρευομένοις  μηδὲ  ζήλου  τοὺς  ποιοῦντας  τὴν  ἀνομίαν˙ 

 
 

[021_036_002]  ὅτι  ὡσεὶ  χόρτος  ταχὺ  ἀποξηρανθήσονται  καὶ  ὡσεὶ  λάχανα  χλόης  ταχὺ  ἀποπεσοῦνται.

 
 

[021_036_003]  ἔλπισον  ἐπὶ  κύριον  καὶ  ποίει  χρηστότητα  καὶ  κατασκήνου  τὴν  γῆν, καὶ  ποιμανθήσῃ  ἐπὶ  τῷ  πλούτῳ  αὐτῆσ˙ 

 
 

[021_036_004]  κατατρύφησον  τοῦ  κυρίου, καὶ  δώσει  σοι  τὰ  αἰτήματα  τῆς  καρδίας  σου.

 
 

[021_036_005]  ἀποκάλυψον  πρὸς  κύριον  τὴν  ὁδόν  σου  καὶ  ἔλπισον  ἐπ' αὐτόν, καὶ  αὐτὸς  ποιήσει 

 
 

[021_036_006]  καὶ  ἐξοίσει  ὡς  φῶς  τὴν  δικαιοσύνην  σου  καὶ  τὸ  κρίμα  σου  ὡς  μεσημβρίαν.

 
 

[021_036_007]  ὑποτάγηθι  τῷ  κυρίῳ  καὶ  ἱκέτευσον  αὐτόν˙  μὴ  παραζήλου  ἐν  τῷ  κατευοδουμένῳ  ἐν  τῇ  ὁδῷ  αὐτοῦ, ἐν  ἀνθρώπῳ  ποιοῦντι  παρανομίας.

 
 

[021_036_008]  παῦσαι  ἀπὸ  ὀργῆς  καὶ  ἐγκατάλιπε  θυμόν, μὴ  παραζήλου  ὥστε  πονηρεύεσθαι˙ 

 
 

[021_036_009]  ὅτι  οἱ  πονηρευόμενοι  ἐξολεθρευθήσονται, οἱ  δὲ  ὑπομένοντες  τὸν  κύριον  αὐτοὶ  κληρονομήσουσιν  γῆν.

 
 

[021_036_010]  καὶ  ἔτι  ὀλίγον  καὶ  οὐ  μὴ  ὑπάρξῃ  ὁ  ἁμαρτωλός, καὶ  ζητήσεις  τὸν  τόπον  αὐτοῦ  καὶ  οὐ  μὴ  εὕρῃσ˙ 

 
 

[021_036_011]  οἱ  δὲ  πραεῖς  κληρονομήσουσιν  γῆν  καὶ  κατατρυφήσουσιν  ἐπὶ  πλήθει  εἰρήνης.

 
 

[021_036_012]  παρατηρήσεται  ὁ  ἁμαρτωλὸς  τὸν  δίκαιον  καὶ  βρύξει  ἐπ' αὐτὸν  τοὺς  ὀδόντας  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_036_013]  ὁ  δὲ  κύριος  ἐκγελάσεται  αὐτόν, ὅτι  προβλέπει  ὅτι  ἥξει  ἡ  ἡμέρα  αὐτοῦ.

 
 

[021_036_014]  ῥομφαίαν  ἐσπάσαντο  οἱ  ἁμαρτωλοί, ἐνέτειναν  τόξον  αὐτῶν  τοῦ  καταβαλεῖν  πτωχὸν  καὶ  πένητα, τοῦ  σφάξαι  τοὺς  εὐθεῖς  τῇ  καρδίᾳ˙ 

 
 

[021_036_015]  ἡ  ῥομφαία  αὐτῶν  εἰσέλθοι  εἰς  τὴν  καρδίαν  αὐτῶν, καὶ  τὰ  τόξα  αὐτῶν  συντριβείησαν.

 
 

[021_036_016]  κρεῖσσον  ὀλίγον  τῷ  δικαίῳ  ὑπὲρ  πλοῦτον  ἁμαρτωλῶν  πολύν˙ 

 
 

[021_036_017]  ὅτι  βραχίονες  ἁμαρτωλῶν  συντριβήσονται, ὑποστηρίζει  δὲ  τοὺς  δικαίους  κύριος.

 
 

[021_036_018]  γινώσκει  κύριος  τὰς  ὁδοὺς  τῶν  ἀμώμων, καὶ  ἡ  κληρονομία  αὐτῶν  εἰς  τὸν  αἰῶνα  ἔσται˙ 

 
 

[021_036_019]  οὐ  καταισχυνθήσονται  ἐν  καιρῷ  πονηρῷ  καὶ  ἐν  ἡμέραις  λιμοῦ  χορτασθήσονται.

 
 

[021_036_020]  ὅτι  οἱ  ἁμαρτωλοὶ  ἀπολοῦνται, οἱ  δὲ  ἐχθροὶ  τοῦ  κυρίου  ἅμα  τῷ  δοξασθῆναι  αὐτοὺς  καὶ  ὑψωθῆναι  ἐκλιπόντες  ὡσεὶ  καπνὸς  ἐξέλιπον.

 
 

[021_036_021]  δανείζεται  ὁ  ἁμαρτωλὸς  καὶ  οὐκ  ἀποτείσει, ὁ  δὲ  δίκαιος  οἰκτίρει  καὶ  διδοῖ˙ 

 
 

[021_036_022]  ὅτι  οἱ  εὐλογοῦντες  αὐτὸν  κληρονομήσουσι  γῆν, οἱ  δὲ  καταρώμενοι  αὐτὸν  ἐξολεθρευθήσονται.

 
 

[021_036_023]  παρὰ  κυρίου  τὰ  διαβήματα  ἀνθρώπου  κατευθύνεται, καὶ  τὴν  ὁδὸν  αὐτοῦ  θελήσει˙ 

 
 

[021_036_024]  ὅταν  πέσῃ, οὐ  καταραχθήσεται, ὅτι  κύριος  ἀντιστηρίζει  χεῖρα  αὐτοῦ.

 
 

[021_036_025]  νεώτερος  ἐγενόμην  καὶ  γὰρ  ἐγήρασα  καὶ  οὐκ  εἶδον  δίκαιον  ἐγκαταλελειμμένον  οὐδὲ  τὸ  σπέρμα  αὐτοῦ  ζητοῦν  ἄρτουσ˙ 

 
 

[021_036_026]  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  ἐλεᾷ  καὶ  δανείζει, καὶ  τὸ  σπέρμα  αὐτοῦ  εἰς  εὐλογίαν  ἔσται.

 
 

[021_036_027]  ἔκκλινον  ἀπὸ  κακοῦ  καὶ  ποίησον  ἀγαθὸν  καὶ  κατασκήνου  εἰς  αἰῶνα  αἰῶνοσ˙ 

 
 

[021_036_028]  ὅτι  κύριος  ἀγαπᾷ  κρίσιν  καὶ  οὐκ  ἐγκαταλείψει  τοὺς  ὁσίους  αὐτοῦ, εἰς  τὸν  αἰῶνα  φυλαχθήσονται. ἄνομοι  δὲ  ἐκδιωχθήσονται, καὶ  σπέρμα  ἀσεβῶν  ἐξολεθρευθήσεται˙ 

 
 

[021_036_029]  δίκαιοι  δὲ  κληρονομήσουσι  γῆν  καὶ  κατασκηνώσουσιν  εἰς  αἰῶνα  αἰῶνος  ἐπ' αὐτῆς.

 
 

[021_036_030]  στόμα  δικαίου  μελετήσει  σοφίαν, καὶ  ἡ  γλῶσσα  αὐτοῦ  λαλήσει  κρίσιν˙ 

 
 

[021_036_031]  ὁ  νόμος  τοῦ  θεοῦ  αὐτοῦ  ἐν  καρδίᾳ  αὐτοῦ, καὶ  οὐχ  ὑποσκελισθήσεται  τὰ  διαβήματα  αὐτοῦ.

 
 

[021_036_032]  κατανοεῖ  ὁ  ἁμαρτωλὸς  τὸν  δίκαιον  καὶ  ζητεῖ  τοῦ  θανατῶσαι  αὐτόν,

 
 

[021_036_033]  ὁ  δὲ  κύριος  οὐ  μὴ  ἐγκαταλίπῃ  αὐτὸν  εἰς  τὰς  χεῖρας  αὐτοῦ  οὐδὲ  μὴ  καταδικάσηται  αὐτόν, ὅταν  κρίνηται  αὐτῷ.

 
 

[021_036_034]  ὑπόμεινον  τὸν  κύριον  καὶ  φύλαξον  τὴν  ὁδὸν  αὐτοῦ, καὶ  ὑψώσει  σε  τοῦ  κατακληρονομῆσαι  γῆν˙  ἐν  τῷ  ἐξολεθρεύεσθαι  ἁμαρτωλοὺς  ὄψῃ.

 
 

[021_036_035]  εἶδον  ἀσεβῆ  ὑπερυψούμενον  καὶ  ἐπαιρόμενον  ὡς  τὰς  κέδρους  τοῦ  Λιβάνου˙ 

 
 

[021_036_036]  καὶ  παρῆλθον, καὶ  ἰδοὺ  οὐκ  ἦν, καὶ  ἐζήτησα  αὐτόν, καὶ  οὐχ  εὑρέθη  ὁ  τόπος  αὐτοῦ.

 
 

[021_036_037]  φύλασσε  ἀκακίαν  καὶ  ἰδὲ  εὐθύτητα, ὅτι  ἔστιν  ἐγκατάλειμμα  ἀνθρώπῳ  εἰρηνικῷ˙ 

 
 

[021_036_038]  οἱ  δὲ  παράνομοι  ἐξολεθρευθήσονται  ἐπὶ  τὸ  αὐτό, τὰ  ἐγκαταλείμματα  τῶν  ἀσεβῶν  ἐξολεθρευθήσονται.

 
 

[021_036_039]  σωτηρία  δὲ  τῶν  δικαίων  παρὰ  κυρίου, καὶ  ὑπερασπιστὴς  αὐτῶν  ἐστιν  ἐν  καιρῷ  θλίψεως,

 
 

[021_036_040]  καὶ  βοηθήσει  αὐτοῖς  κύριος  καὶ  ῥύσεται  αὐτοὺς  καὶ  ἐξελεῖται  αὐτοὺς  ἐξ  ἁμαρτωλῶν  καὶ  σώσει  αὐτούς, ὅτι  ἤλπισαν  ἐπ' αὐτόν.

 

  Caput 37.
 

[021_037_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ˙  εἰς  ἀνάμνησιν  περὶ  σαββάτου.

 
 

[021_037_002]  Κύριε, μὴ  τῷ  θυμῷ  σου  ἐλέγξῃς  με  μηδὲ  τῇ  ὀργῇ  σου  παιδεύσῃς  με.

 
 

[021_037_003]  ὅτι  τὰ  βέλη  σου  ἐνεπάγησάν  μοι, καὶ  ἐπεστήρισας  ἐπ' ἐμὲ  τὴν  χεῖρά  σου˙ 

 
 

[021_037_004]  οὐκ  ἔστιν  ἴασις  ἐν  τῇ  σαρκί  μου  ἀπὸ  προσώπου  τῆς  ὀργῆς  σου, οὐκ  ἔστιν  εἰρήνη  τοῖς  ὀστέοις  μου  ἀπὸ  προσώπου  τῶν  ἁμαρτιῶν  μου.

 
 

[021_037_005]  ὅτι  αἱ  ἀνομίαι  μου  ὑπερῆραν  τὴν  κεφαλήν  μου, ὡσεὶ  φορτίον  βαρὺ  ἐβαρύνθησαν  ἐπ' ἐμέ.

 
 

[021_037_006]  προσώζεσαν  καὶ  ἐσάπησαν  οἱ  μώλωπές  μου  ἀπὸ  προσώπου  τῆς  ἀφροσύνης  μου˙ 

 
 

[021_037_007]  ἐταλαιπώρησα  καὶ  κατεκάμφθην  ἕως  τέλους, ὅλην  τὴν  ἡμέραν  σκυθρωπάζων  ἐπορευόμην.

 
 

[021_037_008]  ὅτι  αἱ  ψύαι  μου  ἐπλήσθησαν  ἐμπαιγμῶν, καὶ  οὐκ  ἔστιν  ἴασις  ἐν  τῇ  σαρκί  μου˙ 

 
 

[021_037_009]  ἐκακώθην  καὶ  ἐταπεινώθην  ἕως  σφόδρα, ὠρυόμην  ἀπὸ  στεναγμοῦ  τῆς  καρδίας  μου.

 
 

[021_037_010]  κύριε, ἐναντίον  σου  πᾶσα  ἡ  ἐπιθυμία  μου, καὶ  ὁ  στεναγμός  μου  ἀπὸ  σοῦ  οὐκ  ἐκρύβη.

 
 

[021_037_011]  ἡ  καρδία  μου  ἐταράχθη, ἐγκατέλιπέν  με  ἡ  ἰσχύς  μου, καὶ  τὸ  φῶς  τῶν  ὀφθαλμῶν  μου  καὶ  αὐτὸ  οὐκ  ἔστιν  μετ' ἐμοῦ.

 
 

[021_037_012]  οἱ  φίλοι  μου  καὶ  οἱ  πλησίον  μου  ἐξ  ἐναντίας  μου  ἤγγισαν  καὶ  ἔστησαν, καὶ  οἱ  ἔγγιστά  μου  ἀπὸ  μακρόθεν  ἔστησαν˙ 

 
 

[021_037_013]  καὶ  ἐξεβιάσαντο  οἱ  ζητοῦντες  τὴν  ψυχήν  μου, καὶ  οἱ  ζητοῦντες  τὰ  κακά  μοι  ἐλάλησαν  ματαιότητας  καὶ  δολιότητας  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  ἐμελέτησαν.

 
 

[021_037_014]  ἐγὼ  δὲ  ὡσεὶ  κωφὸς  οὐκ  ἤκουον  καὶ  ὡσεὶ  ἄλαλος  οὐκ  ἀνοίγων  τὸ  στόμα  αὐτοῦ 

 
 

[021_037_015]  καὶ  ἐγενόμην  ὡσεὶ  ἄνθρωπος  οὐκ  ἀκούων  καὶ  οὐκ  ἔχων  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτοῦ  ἐλεγμούς.

 
 

[021_037_016]  ὅτι  ἐπὶ  σοί, κύριε, ἤλπισα˙  σὺ  εἰσακούσῃ, κύριε  ὁ  θεός  μου.

 
 

[021_037_017]  ὅτι  εἶπα  Μήποτε  ἐπιχαρῶσίν  μοι  οἱ  ἐχθροί  μου˙  καὶ  ἐν  τῷ  σαλευθῆναι  πόδας  μου  ἐπ' ἐμὲ  ἐμεγαλορρημόνησαν.

 
 

[021_037_018]  ὅτι  ἐγὼ  εἰς  μάστιγας  ἕτοιμος, καὶ  ἡ  ἀλγηδών  μου  ἐνώπιόν  μου  διὰ  παντός.

 
 

[021_037_019]  ὅτι  τὴν  ἀνομίαν  μου  ἐγὼ  ἀναγγελῶ  καὶ  μεριμνήσω  ὑπὲρ  τῆς  ἁμαρτίας  μου.

 
 

[021_037_020]  οἱ  δὲ  ἐχθροί  μου  ζῶσιν  καὶ  κεκραταίωνται  ὑπὲρ  ἐμέ, καὶ  ἐπληθύνθησαν  οἱ  μισοῦντές  με  ἀδίκωσ˙ 

 
 

[021_037_021]  οἱ  ἀνταποδιδόντες  κακὰ  ἀντὶ  ἀγαθῶν  ἐνδιέβαλλόν  με, ἐπεὶ  κατεδίωκον  δικαιοσύνην, (καὶ  ἀπέρριψάν  με  τὸν  ἀγαπητὸν  ὡσεὶ  νεκρὸν  ἐβδελυγμένον. )

 
 

[021_037_022]  μὴ  ἐγκαταλίπῃς  με, κύριε˙  ὁ  θεός  μου, μὴ  ἀποστῇς  ἀπ' ἐμοῦ˙ 

 
 

[021_037_023]  πρόσχες  εἰς  τὴν  βοήθειάν  μου, κύριε  τῆς  σωτηρίας  μου.

 

  Caput 38.
 

[021_038_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, τῷ  Ιδιθουν˙  ᾠδὴ  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_038_002]  Εἶπα  Φυλάξω  τὰς  ὁδούς  μου  τοῦ  μὴ  ἁμαρτάνειν  ἐν  γλώσσῃ  μου˙  ἐθέμην  τῷ  στόματί  μου  φυλακὴν  ἐν  τῷ  συστῆναι  τὸν  ἁμαρτωλὸν  ἐναντίον  μου.

 
 

[021_038_003]  ἐκωφώθην  καὶ  ἐταπεινώθην  καὶ  ἐσίγησα  ἐξ  ἀγαθῶν, καὶ  τὸ  ἄλγημά  μου  ἀνεκαινίσθη.

 
 

[021_038_004]  ἐθερμάνθη  ἡ  καρδία  μου  ἐντός  μου, καὶ  ἐν  τῇ  μελέτῃ  μου  ἐκκαυθήσεται  πῦρ. ἐλάλησα  ἐν  γλώσσῃ  μου 

 
 

[021_038_005]  Γνώρισόν  μοι, κύριε, τὸ  πέρας  μου  καὶ  τὸν  ἀριθμὸν  τῶν  ἡμερῶν  μου, τίς  ἐστιν, ἵνα  γνῶ  τί  ὑστερῶ  ἐγώ.

 
 

[021_038_006]  ἰδοὺ  παλαιστὰς  ἔθου  τὰς  ἡμέρας  μου, καὶ  ἡ  ὑπόστασίς  μου  ὡσεὶ  οὐθὲν  ἐνώπιόν  σου˙  πλὴν  τὰ  σύμπαντα  ματαιότης, πᾶς  ἄνθρωπος  ζῶν. διάψαλμα.

 
 

[021_038_007]  μέντοιγε  ἐν  εἰκόνι  διαπορεύεται  ἄνθρωπος, πλὴν  μάτην  ταράσσονται˙  θησαυρίζει  καὶ  οὐ  γινώσκει  τίνι  συνάξει  αὐτά.

 
 

[021_038_008]  καὶ  νῦν  τίς  ἡ  ὑπομονή  μου;  οὐχὶ  ὁ  κύριοσ;  καὶ  ἡ  ὑπόστασίς  μου  παρὰ  σοῦ  ἐστιν.

 
 

[021_038_009]  ἀπὸ  πασῶν  τῶν  ἀνομιῶν  μου  ῥῦσαί  με, ὄνειδος  ἄφρονι  ἔδωκάς  με.

 
 

[021_038_010]  ἐκωφώθην  καὶ  οὐκ  ἤνοιξα  τὸ  στόμα  μου, ὅτι  σὺ  εἶ  ὁ  ποιήσας  με.

 
 

[021_038_011]  ἀπόστησον  ἀπ' ἐμοῦ  τὰς  μάστιγάς  σου˙  ἀπὸ  τῆς  ἰσχύος  τῆς  χειρός  σου  ἐγὼ  ἐξέλιπον.

 
 

[021_038_012]  ἐν  ἐλεγμοῖς  ὑπὲρ  ἀνομίας  ἐπαίδευσας  ἄνθρωπον  καὶ  ἐξέτηξας  ὡς  ἀράχνην  τὴν  ψυχὴν  αὐτοῦ˙  πλὴν  μάτην  ταράσσεται  πᾶς  ἄνθρωπος. διάψαλμα.

 
 

[021_038_013]  εἰσάκουσον  τῆς  προσευχῆς  μου, κύριε, καὶ  τῆς  δεήσεώς  μου  ἐνώτισαι˙  τῶν  δακρύων  μου  μὴ  παρασιωπήσῃς, ὅτι  πάροικος  ἐγώ  εἰμι  παρὰ  σοὶ  καὶ  παρεπίδημος  καθὼς  πάντες  οἱ  πατέρες  μου.

 
 

[021_038_014]  ἄνες  μοι, ἵνα  ἀναψύξω  πρὸ  τοῦ  με  ἀπελθεῖν  καὶ  οὐκέτι  μὴ  ὑπάρξω.

 

  Caput 39.
 

[021_039_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τῷ  Δαυιδ  ψαλμός.

 
 

[021_039_002]  `Υπομένων  ὑπέμεινα  τὸν  κύριον, καὶ  προσέσχεν  μοι  καὶ  εἰσήκουσεν  τῆς  δεήσεώς  μου 

 
 

[021_039_003]  καὶ  ἀνήγαγέν  με  ἐκ  λάκκου  ταλαιπωρίας  καὶ  ἀπὸ  πηλοῦ  ἰλύος  καὶ  ἔστησεν  ἐπὶ  πέτραν  τοὺς  πόδας  μου  καὶ  κατηύθυνεν  τὰ  διαβήματά  μου 

 
 

[021_039_004]  καὶ  ἐνέβαλεν  εἰς  τὸ  στόμα  μου  ᾗσμα  καινόν, ὕμνον  τῷ  θεῷ  ἡμῶν˙  ὄψονται  πολλοὶ  καὶ  φοβηθήσονται  καὶ  ἐλπιοῦσιν  ἐπὶ  κύριον.

 
 

[021_039_005]  μακάριος  ἀνήρ, οὗ ἐστιν  τὸ  ὄνομα  κυρίου  ἐλπὶς  αὐτοῦ  καὶ  οὐκ  ἐνέβλεψεν  εἰς  ματαιότητας  καὶ  μανίας  ψευδεῖς.

 
 

[021_039_006]  πολλὰ  ἐποίησας  σύ, κύριε  ὁ  θεός  μου, τὰ  θαυμάσιά  σου, καὶ  τοῖς  διαλογισμοῖς  σου  οὐκ  ἔστιν  τίς  ὁμοιωθήσεταί  σοι˙  ἀπήγγειλα  καὶ  ἐλάλησα, ἐπληθύνθησαν  ὑπὲρ  ἀριθμόν.

 
 

[021_039_007]  θυσίαν  καὶ  προσφορὰν  οὐκ  ἠθέλησας, ὠτία  δὲ  κατηρτίσω  μοι˙  ὁλοκαύτωμα  καὶ  περὶ  ἁμαρτίας  οὐκ  Ὲτησας.

 
 

[021_039_008]  τότε  εἶπον  Ἰδοὺ  ἥκω, ἐν  κεφαλίδι  βιβλίου  γέγραπται  περὶ  ἐμοῦ˙ 

 
 

[021_039_009]  τοῦ  ποιῆσαι  τὸ  θέλημά  σου, ὁ  θεός  μου, ἐβουλήθην  καὶ  τὸν  νόμον  σου  ἐν  μέσῳ  τῆς  κοιλίας  μου.

 
 

[021_039_010]  εὐηγγελισάμην  δικαιοσύνην  ἐν  ἐκκλησίᾳ  μεγάλῃ˙  ἰδοὺ  τὰ  χείλη  μου  οὐ  μὴ  κωλύσω˙  κύριε, σὺ  ἔγνως.

 
 

[021_039_011]  τὴν  δικαιοσύνην  σου  οὐκ  ἔκρυψα  ἐν  τῇ  καρδίᾳ  μου, τὴν  ἀλήθειάν  σου  καὶ  τὸ  σωτήριόν  σου  εἶπα, οὐκ  ἔκρυψα  τὸ  ἔλεός  σου  καὶ  τὴν  ἀλήθειάν  σου  ἀπὸ  συναγωγῆς  πολλῆς.

 
 

[021_039_012]  σὺ  δέ, κύριε, μὴ  μακρύνης  τοὺς  οἰκτιρμούς  σου  ἀπ' ἐμοῦ˙  τὸ  ἔλεός  σου  καὶ  ἡ  ἀλήθειά  σου  διὰ  παντὸς  ἀντελάβοντό  μου.

 
 

[021_039_013]  ὅτι  περιέσχον  με  κακά, ὧν  οὐκ  ἔστιν  ἀριθμός, κατέλαβόν  με  αἱ  ἀνομίαι  μου, καὶ  οὐκ  ἠδυνήθην  τοῦ  βλέπειν˙  ἐπληθύνθησαν  ὑπὲρ  τὰς  τρίχας  τῆς  κεφαλῆς  μου, καὶ  ἡ  καρδία  μου  ἐγκατέλιπέν  με.

 
 

[021_039_014]  εὐδόκησον, κύριε, τοῦ  ῥύσασθαί  με˙  κύριε, εἰς  τὸ  βοηθῆσαί  μοι  πρόσχες.

 
 

[021_039_015]  καταισχυνθείησαν  καὶ  ἐντραπείησαν  ἅμα  οἱ  ζητοῦντες  τὴν  ψυχήν  μου  τοῦ  ἐξᾶραι  αὐτήν, ἀποστραφείησαν  εἰς  τὰ  ὀπίσω  καὶ  ἐντραπείησαν  οἱ  θέλοντές  μοι  κακά,

 
 

[021_039_016]  κομισάσθωσαν  παραχρῆμα  αἰσχύνην  αὐτῶν  οἱ  λέγοντές  μοι  Εὖγε  εὖγε.

 
 

[021_039_017]  ἀγαλλιάσαιντο  καὶ  εὐφρανθείησαν  ἐπὶ  σοὶ  πάντες  οἱ  ζητοῦντές  σε, κύριε, καὶ  εἰπάτωσαν  διὰ  παντός  Μεγαλυνθήτω  ὁ  κύριος, οἱ  ἀγαπῶντες  τὸ  σωτήριόν  σου.

 
 

[021_039_018]  ἐγὼ  δὲ  πτωχός  εἰμι  καὶ  πένησ˙  κύριος  φροντιεῖ  μου. βοηθός  μου  καὶ  ὑπερασπιστής  μου  σὺ  εἶ˙  ὁ  θεός  μου, μὴ  χρονίσῃς.

 

  Caput 40.
 

[021_040_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_040_002]  Μακάριος  ὁ  συνίων  ἐπὶ  πτωχὸν  καὶ  πένητα˙  ἐν  ἡμέρᾳ  πονηρᾷ  ῥύσεται  αὐτὸν  ὁ  κύριος.

 
 

[021_040_003]  κύριος  διαφυλάξαι  αὐτὸν  καὶ  ζήσαι  αὐτὸν  καὶ  μακαρίσαι  αὐτὸν  ἐν  τῇ  γῇ  καὶ  μὴ  παραδῴη  αὐτὸν  εἰς  χεῖρας  ἐχθροῦ  αὐτοῦ.

 
 

[021_040_004]  κύριος  βοηθήσαι  αὐτῷ  ἐπὶ  κλίνης  ὀδύνης  αὐτοῦ˙  ὅλην  τὴν  κοίτην  αὐτοῦ  ἔστρεψας  ἐν  τῇ  ἀρρωστίᾳ  αὐτοῦ.

 
 

[021_040_005]  ἐγὼ  εἶπα  Κύριε, ἐλέησόν  με˙  ἴασαι  τὴν  ψυχήν  μου, ὅτι  ἥμαρτόν  σοι.

 
 

[021_040_006]  οἱ  ἐχθροί  μου  εἶπαν  κακά  μοι  Πότε  ἀποθανεῖται, καὶ  ἀπολεῖται  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ; 

 
 

[021_040_007]  καὶ  εἰ  εἰσεπορεύετο  τοῦ  ἰδεῖν, μάτην  ἐλάλει˙  ἡ  καρδία  αὐτοῦ  συνήγαγεν  ἀνομίαν  ἑαυτῷ, ἐξεπορεύετο  ἔξω  καὶ  ἐλάλει.

 
 

[021_040_008]  ἐπὶ  τὸ  αὐτὸ  κατ' ἐμοῦ  ἐψιθύριζον  πάντες  οἱ  ἐχθροί  μου, κατ' ἐμοῦ  ἐλογίζοντο  κακά  μοι,

 
 

[021_040_009]  λόγον  παράνομον  κατέθεντο  κατ' ἐμοῦ  Μὴ  ὁ  κοιμώμενος  οὐχὶ  προσθήσει  τοῦ  ἀναστῆναι; 

 
 

[021_040_010]  καὶ  γὰρ  ὁ  ἄνθρωπος  τῆς  εἰρήνης  μου, ἐφ' ὃν  ἤλπισα, ὁ  ἐσθίων  ἄρτους  μου, ἐμεγάλυνεν  ἐπ' ἐμὲ  πτερνισμόν˙ 

 
 

[021_040_011]  σὺ  δέ, κύριε, ἐλέησόν  με  καὶ  ἀνάστησόν  με, καὶ  ἀνταποδώσω  αὐτοῖς.

 
 

[021_040_012]  ἐν  τούτῳ  ἔγνων  ὅτι  τεθέληκάς  με, ὅτι  οὐ  μὴ  ἐπιχαρῇ  ὁ  ἐχθρός  μου  ἐπ' ἐμέ.

 
 

[021_040_013]  ἐμοῦ  δὲ  διὰ  τὴν  ἀκακίαν  ἀντελάβου, καὶ  ἐβεβαίωσάς  με  ἐνώπιόν  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_040_014]  Εὐλογητὸς  κύριος  ὁ  θεὸς  Ισραηλ  ἀπὸ  τοῦ  αἰῶνος  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα. γένοιτο  γένοιτο.

 

  Caput 41.
 

[021_041_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  εἰς  σύνεσιν  τοῖς  υἱοῖς  Κορε.

 
 

[021_041_002]  Ὃν  τρόπον  ἐπιποθεῖ  ἡ  ἔλαφος  ἐπὶ  τὰς  πηγὰς  τῶν  ὑδάτων, οὕτως  ἐπιποθεῖ  ἡ  ψυχή  μου  πρὸς  σέ, ὁ  θεός.

 
 

[021_041_003]  ἐδίψησεν  ἡ  ψυχή  μου  πρὸς  τὸν  θεὸν  τὸν  ζῶντα˙  πότε  ἥξω  καὶ  ὀφθήσομαι  τῷ  προσώπῳ  τοῦ  θεοῦ; 

 
 

[021_041_004]  ἐγενήθη  μοι  τὰ  δάκρυά  μου  ἄρτος  ἡμέρας  καὶ  νυκτὸς  ἐν  τῷ  λέγεσθαί  μοι  καθ' ἑκάστην  ἡμέραν  Ποῦ  ἐστιν  ὁ  θεός  σου; 

 
 

[021_041_005]  ταῦτα  ἐμνήσθην  καὶ  ἐξέχεα  ἐπ' ἐμὲ  τὴν  ψυχήν  μου, ὅτι  διελεύσομαι  ἐν  τόπῳ  σκηνῆς  θαυμαστῆς  ἕως  τοῦ  οἴκου  τοῦ  θεοῦ  ἐν  φωνῇ  ἀγαλλιάσεως  καὶ  ἐξομολογήσεως  ἤχου  ἑορτάζοντος.

 
 

[021_041_006]  ἵνα  τί  περίλυπος  εἶ, ψυχή, καὶ  ἵνα  τί  συνταράσσεις  με;  ἔλπισον  ἐπὶ  τὸν  θεόν, ὅτι  ἐξομολογήσομαι  αὐτῷ˙  σωτήριον  τοῦ  προσώπου  μου  ὁ  θεός  μου.

 
 

[021_041_007]  πρὸς  ἐμαυτὸν  ἡ  ψυχή  μου  ἐταράχθη˙  διὰ  τοῦτο  μνησθήσομαί  σου  ἐκ  γῆς  Ιορδάνου  καὶ  Ερμωνιιμ, ἀπὸ  ὄρους  μικροῦ.

 
 

[021_041_008]  ἄβυσσος  ἄβυσσον  ἐπικαλεῖται  εἰς  φωνὴν  τῶν  καταρρακτῶν  σου, πάντες  οἱ  μετεωρισμοί  σου  καὶ  τὰ  κύματά  σου  ἐπ' ἐμὲ  διῆλθον.

 
 

[021_041_009]  ἡμέρας  ἐντελεῖται  κύριος  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ, καὶ  νυκτὸς  ᾠδὴ  παρ' ἐμοί, προσευχὴ  τῷ  θεῷ  τῆς  ζωῆς  μου.

 
 

[021_041_010]  ἐρῶ  τῷ  θεῷ  Ἀντιλήμπτωρ  μου  εἶ˙  διὰ  τί  μου  ἐπελάθου;  ἵνα  τί  σκυθρωπάζων  πορεύομαι  ἐν  τῷ  ἐκθλίβειν  τὸν  ἐχθρόν  μου; 

 
 

[021_041_011]  ἐν  τῷ  καταθλάσαι  τὰ  ὀστᾶ  μου  ὠνείδισάν  με  οἱ  θλίβοντές  με  ἐν  τῷ  λέγειν  αὐτούς  μοι  καθ' ἑκάστην  ἡμέραν  Ποῦ  ἐστιν  ὁ  θεός  σου; 

 
 

[021_041_012]  ἵνα  τί  περίλυπος  εἶ, ψυχή, καὶ  ἵνα  τί  συνταράσσεις  με;  ἔλπισον  ἐπὶ  τὸν  θεόν, ὅτι  ἐξομολογήσομαι  αὐτῷ˙  ἡ  σωτηρία  τοῦ  προσώπου  μου  ὁ  θεός  μου.

 

  Caput 42.
 

[021_042_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Κρῖνόν  με, ὁ  θεός, καὶ  δίκασον  τὴν  δίκην  μου  ἐξ  ἔθνους  οὐχ  ὁσίου, ἀπὸ  ἀνθρώπου  ἀδίκου  καὶ  δολίου  ῥῦσαί  με.

 
 

[021_042_002]  ὅτι  σὺ  εἶ, ὁ  θεός, κραταίωμά  μου˙  ἵνα  τί  ἀπώσω  με;  καὶ  ἵνα  τί  σκυθρωπάζων  πορεύομαι  ἐν  τῷ  ἐκθλίβειν  τὸν  ἐχθρόν  μου; 

 
 

[021_042_003]  ἐξαπόστειλον  τὸ  φῶς  σου  καὶ  τὴν  ἀλήθειάν  σου˙  αὐτά  με  ὡδήγησαν  καὶ  ἤγαγόν  με  εἰς  ὄρος  ἅγιόν  σου  καὶ  εἰς  τὰ  σκηνώματά  σου.

 
 

[021_042_004]  καὶ  εἰσελεύσομαι  πρὸς  τὸ  θυσιαστήριον  τοῦ  θεοῦ  πρὸς  τὸν  θεὸν  τὸν  εὐφραίνοντα  τὴν  νεότητά  μου˙  ἐξομολογήσομαί  σοι  ἐν  κιθάρᾳ, ὁ  θεὸς  ὁ  θεός  μου.

 
 

[021_042_005]  ἵνα  τί  περίλυπος  εἶ, ψυχή, καὶ  ἵνα  τί  συνταράσσεις  με;  ἔλπισον  ἐπὶ  τὸν  θεόν, ὅτι  ἐξομολογήσομαι  αὐτῷ˙  σωτήριον  τοῦ  προσώπου  μου  ὁ  θεός  μου.

 

  Caput 43.
 

[021_043_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τοῖς  υἱοῖς  Κορε  εἰς  σύνεσιν  ψαλμός.

 
 

[021_043_002]  Ὁ  θεός, ἐν  τοῖς  ὠσὶν  ἡμῶν  ἠκούσαμεν, οἱ  πατέρες  ἡμῶν  ἀνήγγειλαν  ἡμῖν  ἔργον, ὃ  εἰργάσω  ἐν  ταῖς  ἡμέραις  αὐτῶν, ἐν  ἡμέραις  ἀρχαίαις.

 
 

[021_043_003]  ἡ  χείρ  σου  ἔθνη  ἐξωλέθρευσεν, καὶ  κατεφύτευσας  αὐτούς, ἐκάκωσας  λαοὺς  καὶ  ἐξέβαλες  αὐτούς.

 
 

[021_043_004]  οὐ  γὰρ  ἐν  τῇ  ῥομφαίᾳ  αὐτῶν  ἐκληρονόμησαν  γῆν, καὶ  ὁ  βραχίων  αὐτῶν  οὐκ  ἔσωσεν  αὐτούς, ἀλλ' ἡ  δεξιά  σου  καὶ  ὁ  βραχίων  σου  καὶ  ὁ  φωτισμὸς  τοῦ  προσώπου  σου, ὅτι  εὐδόκησας  ἐν  αὐτοῖς.

 
 

[021_043_005]  σὺ  εἶ  αὐτὸς  ὁ  βασιλεύς  μου  καὶ  ὁ  θεός  μου  ὁ  ἐντελλόμενος  τὰς  σωτηρίας  Ιακωβ˙ 

 
 

[021_043_006]  ἐν  σοὶ  τοὺς  ἐχθροὺς  ἡμῶν  κερατιοῦμεν  καὶ  ἐν  τῷ  ὀνόματί  σου  ἐξουθενώσομεν  τοὺς  ἐπανιστανομένους  ἡμῖν.

 
 

[021_043_007]  οὐ  γὰρ  ἐπὶ  τῷ  τόξῳ  μου  ἐλπιῶ, καὶ  ἡ  ῥομφαία  μου  οὐ  σώσει  με˙ 

 
 

[021_043_008]  ἔσωσας  γὰρ  ἡμᾶς  ἐκ  τῶν  θλιβόντων  ἡμᾶς  καὶ  τοὺς  μισοῦντας  ἡμᾶς  κατῄσχυνας.

 
 

[021_043_009]  ἐν  τῷ  θεῷ  ἐπαινεσθησόμεθα  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  καὶ  ἐν  τῷ  ὀνόματί  σου  ἐξομολογησόμεθα  εἰς  τὸν  αἰῶνα. διάψαλμα.

 
 

[021_043_010]  νυνὶ  δὲ  ἀπώσω  καὶ  κατῄσχυνας  ἡμᾶς  καὶ  οὐκ  ἐξελεύσῃ  ἐν  ταῖς  δυνάμεσιν  ἡμῶν˙ 

 
 

[021_043_011]  ἀπέστρεψας  ἡμᾶς  εἰς  τὰ  ὀπίσω  παρὰ  τοὺς  ἐχθροὺς  ἡμῶν, καὶ  οἱ  μισοῦντες  ἡμᾶς  διήρπαζον  ἑαυτοῖς.

 
 

[021_043_012]  ἔδωκας  ἡμᾶς  ὡς  πρόβατα  βρώσεως  καὶ  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  διέσπειρας  ἡμᾶσ˙ 

 
 

[021_043_013]  ἀπέδου  τὸν  λαόν  σου  ἄνευ  τιμῆς, καὶ  οὐκ  ἦν  πλῆθος  ἐν  τοῖς  ἀλλάγμασιν  αὐτῶν.

 
 

[021_043_014]  ἔθου  ἡμᾶς  ὄνειδος  τοῖς  γείτοσιν  ἡμῶν, μυκτηρισμὸν  καὶ  καταγέλωτα  τοῖς  κύκλῳ  ἡμῶν˙ 

 
 

[021_043_015]  ἔθου  ἡμᾶς  εἰς  παραβολὴν  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν, κίνησιν  κεφαλῆς  ἐν  τοῖς  λαοῖς.

 
 

[021_043_016]  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  ἡ  ἐντροπή  μου  κατεναντίον  μού  ἐστιν, καὶ  ἡ  αἰσχύνη  τοῦ  προσώπου  μου  ἐκάλυψέν  με 

 
 

[021_043_017]  ἀπὸ  φωνῆς  ὀνειδίζοντος  καὶ  παραλαλοῦντος, ἀπὸ  προσώπου  ἐχθροῦ  καὶ  ἐκδιώκοντος.

 
 

[021_043_018]  ταῦτα  πάντα  ἦλθεν  ἐφ' ἡμᾶς, καὶ  οὐκ  ἐπελαθόμεθά  σου  καὶ  οὐκ  ἠδικήσαμεν  ἐν  διαθήκῃ  σου,

 
 

[021_043_019]  καὶ  οὐκ  ἀπέστη  εἰς  τὰ  ὀπίσω  ἡ  καρδία  ἡμῶν˙  καὶ  ἐξέκλινας  τὰς  τρίβους  ἡμῶν  ἀπὸ  τῆς  ὁδοῦ  σου.

 
 

[021_043_020]  ὅτι  ἐταπείνωσας  ἡμᾶς  ἐν  τόπῳ  κακώσεως, καὶ  ἐπεκάλυψεν  ἡμᾶς  σκιὰ  θανάτου.

 
 

[021_043_021]  εἰ  ἐπελαθόμεθα  τοῦ  ὀνόματος  τοῦ  θεοῦ  ἡμῶν  καὶ  εἰ  διεπετάσαμεν  χεῖρας  ἡμῶν  πρὸς  θεὸν  ἀλλότριον,

 
 

[021_043_022]  οὐχὶ  ὁ  θεὸς  ἐκζητήσει  ταῦτα;  αὐτὸς  γὰρ  γινώσκει  τὰ  κρύφια  τῆς  καρδίας.

 
 

[021_043_023]  ὅτι  ἕνεκα  σοῦ  θανατούμεθα  ὅλην  τὴν  ἡμέραν, ἐλογίσθημεν  ὡς  πρόβατα  σφαγῆς.

 
 

[021_043_024]  ἐξεγέρθητι˙  ἵνα  τί  ὑπνοῖς, κύριε;  ἀνάστηθι  καὶ  μὴ  ἀπώσῃ  εἰς  τέλος.

 
 

[021_043_025]  ἵνα  τί  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἀποστρέφεις, ἐπιλανθάνῃ  τῆς  πτωχείας  ἡμῶν  καὶ  τῆς  θλίψεως  ἡμῶν; 

 
 

[021_043_026]  ὅτι  ἐταπεινώθη  εἰς  χοῦν  ἡ  ψυχὴ  ἡμῶν, ἐκολλήθη  εἰς  γῆν  ἡ  γαστὴρ  ἡμῶν.

 
 

[021_043_027]  ἀνάστα, κύριε, βοήθησον  ἡμῖν  καὶ  λύτρωσαι  ἡμᾶς  ἕνεκεν  τοῦ  ὀνόματός  σου.

 

  Caput 44.
 

[021_044_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῶν  ἀλλοιωθησομένων˙  τοῖς  υἱοῖς  Κορε  εἰς  σύνεσιν˙  ᾠδὴ  ὑπὲρ  τοῦ  ἀγαπητοῦ.

 
 

[021_044_002]  Ἁξηρεύξατο  ἡ  καρδία  μου  λόγον  ἀγαθόν, λέγω  ἐγὼ  τὰ  ἔργα  μου  τῷ  βασιλεῖ, ἡ  γλῶσσά  μου  κάλαμος  γραμματέως  ὀξυγράφου.

 
 

[021_044_003]  ὡραῖος  κάλλει  παρὰ  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  ἀνθρώπων, ἐξεχύθη  χάρις  ἐν  χείλεσίν  σου˙  διὰ  τοῦτο  εὐλόγησέν  σε  ὁ  θεὸς  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_044_004]  περίζωσαι  τὴν  ῥομφαίαν  σου  ἐπὶ  τὸν  μηρόν  σου, δυνατέ, τῇ  ὡραιότητί  σου  καὶ  τῷ  κάλλει  σου 

 
 

[021_044_005]  καὶ  ἔντεινον  καὶ  κατευοδοῦ  καὶ  βασίλευε  ἕνεκεν  ἀληθείας  καὶ  πραΰτητος  καὶ  δικαιοσύνης, καὶ  ὁδηγήσει  σε  θαυμαστῶς  ἡ  δεξιά  σου.

 
 

[021_044_006]  τὰ  βέλη  σου  ἠκονημένα, δυνατέ, λαοὶ  ὑποκάτω  σου  πεσοῦνται, ἐν  καρδίᾳ  τῶν  ἐχθρῶν  τοῦ  βασιλέως.

 
 

[021_044_007]  ὁ  θρόνος  σου, ὁ  θεός, εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος, ῥάβδος  εὐθύτητος  ἡ  ῥάβδος  τῆς  βασιλείας  σου.

 
 

[021_044_008]  ἠγάπησας  δικαιοσύνην  καὶ  ἐμίσησας  ἀνομίαν˙  διὰ  τοῦτο  ἔχρισέν  σε  ὁ  θεὸς  ὁ  θεός  σου  ἔλαιον  ἀγαλλιάσεως  παρὰ  τοὺς  μετόχους  σου.

 
 

[021_044_009]  σμύρνα  καὶ  στακτὴ  καὶ  κασία  ἀπὸ  τῶν  ἱματίων  σου  ἀπὸ  βάρεων  ἐλεφαντίνων, ἐξ  ὧν  ηὔφρανάν  σε.

 
 

[021_044_010]  θυγατέρες  βασιλέων  ἐν  τῇ  τιμῇ  σου˙  παρέστη  ἡ  βασίλισσα  ἐκ  δεξιῶν  σου  ἐν  ἱματισμῷ  διαχρύσῳ  περιβεβλημένη  πεποικιλμένη.

 
 

[021_044_011]  ἄκουσον, θύγατερ, καὶ  ἰδὲ  καὶ  κλῖνον  τὸ  οὖς  σου  καὶ  ἐπιλάθου  τοῦ  λαοῦ  σου  καὶ  τοῦ  οἴκου  τοῦ  πατρός  σου,

 
 

[021_044_012]  ὅτι  ἐπεθύμησεν  ὁ  βασιλεὺς  τοῦ  κάλλους  σου, ὅτι  αὐτός  ἐστιν  ὁ  κύριός  σου.

 
 

[021_044_013]  καὶ  προσκυνήσουσιν  αὐτῷ  θυγατέρες  Τύρου  ἐν  δώροις, τὸ  πρόσωπόν  σου  λιτανεύσουσιν  οἱ  πλούσιοι  τοῦ  λαοῦ.

 
 

[021_044_014]  πᾶσα  ἡ  δόξα  αὐτῆς  θυγατρὸς  βασιλέως  ἔσωθεν  ἐν  κροσσωτοῖς  χρυσοῖς  περιβεβλημένη  πεποικιλμένη.

 
 

[021_044_015]  ἀπενεχθήσονται  τῷ  βασιλεῖ  παρθένοι  ὀπίσω  αὐτῆς, αἱ  πλησίον  αὐτῆς  ἀπενεχθήσονταί  σοι˙ 

 
 

[021_044_016]  ἀπενεχθήσονται  ἐν  εὐφροσύνῃ  καὶ  ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται  εἰς  ναὸν  βασιλέως.

 
 

[021_044_017]  ἀντὶ  τῶν  πατέρων  σου  ἐγενήθησάν  σοι  υἱοί˙  καταστήσεις  αὐτοὺς  ἄρχοντας  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  γῆν.

 
 

[021_044_018]  μνησθήσονται  τοῦ  ὀνόματός  σου  ἐν  πάσῃ  γενεᾷ  καὶ  γενεᾷ˙  διὰ  τοῦτο  λαοὶ  ἐξομολογήσονταί  σοι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 

  Caput 45.
 

[021_045_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ὑπὲρ  τῶν  υἱῶν  Κορε, ὑπὲρ  τῶν  κρυφίων  ψαλμός.

 
 

[021_045_002]  Ὁ  θεὸς  ἡμῶν  καταφυγὴ  καὶ  δύναμις, βοηθὸς  ἐν  θλίψεσιν  ταῖς  εὑρούσαις  ἡμᾶς  σφόδρα.

 
 

[021_045_003]  διὰ  τοῦτο  οὐ  φοβηθησόμεθα  ἐν  τῷ  ταράσσεσθαι  τὴν  γῆν  καὶ  μετατίθεσθαι  ὄρη  ἐν  καρδίαις  θαλασσῶν.

 
 

[021_045_004]  ἤχησαν  καὶ  ἐταράχθησαν  τὰ  ὕδατα  αὐτῶν, ἐταράχθησαν  τὰ  ὄρη  ἐν  τῇ  κραταιότητι  αὐτοῦ. διάψαλμα.

 
 

[021_045_005]  τοῦ  ποταμοῦ  τὰ  ὁρμήματα  εὐφραίνουσιν  τὴν  πόλιν  τοῦ  θεοῦ˙  ἡγίασεν  τὸ  σκήνωμα  αὐτοῦ  ὁ  ὕψιστος.

 
 

[021_045_006]  ὁ  θεὸς  ἐν  μέσῳ  αὐτῆς, οὐ  σαλευθήσεται˙  βοηθήσει  αὐτῇ  ὁ  θεὸς  τὸ  πρὸς  πρωί.

 
 

[021_045_007]  ἐταράχθησαν  ἔθνη, ἔκλιναν  βασιλεῖαι˙  ἔδωκεν  φωνὴν  αὐτοῦ, ἐσαλεύθη  ἡ  γῆ.

 
 

[021_045_008]  κύριος  τῶν  δυνάμεων  μεθ' ἡμῶν, ἀντιλήμπτωρ  ἡμῶν  ὁ  θεὸς  Ιακωβ. διάψαλμα.

 
 

[021_045_009]  δεῦτε  ἴδετε  τὰ  ἔργα  κυρίου, ἃ  ἔθετο  τέρατα  ἐπὶ  τῆς  γῆς.

 
 

[021_045_010]  ἀνταναιρῶν  πολέμους  μέχρι  τῶν  περάτων  τῆς  γῆς  τόξον  συντρίψει  καὶ  συγκλάσει  ὅπλον  καὶ  θυρεοὺς  κατακαύσει  ἐν  πυρί.

 
 

[021_045_011]  σχολάσατε  καὶ  γνῶτε  ὅτι  ἐγώ  εἰμι  ὁ  θεόσ˙  ὑψωθήσομαι  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι  ἐν  τῇ  γῇ.

 
 

[021_045_012]  κύριος  τῶν  δυνάμεων  μεθ' ἡμῶν, ἀντιλήμπτωρ  ἡμῶν  ὁ  θεὸς  Ιακωβ.

 

  Caput 46.
 

[021_046_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ὑπὲρ  τῶν  υἱῶν  Κορε  ψαλμός.

 
 

[021_046_002]  Πάντα  τὰ  ἔθνη, κροτήσατε  χεῖρας, ἀλαλάξατε  τῷ  θεῷ  ἐν  φωνῇ  ἀγαλλιάσεως,

 
 

[021_046_003]  ὅτι  κύριος  ὕψιστος  φοβερός, βασιλεὺς  μέγας  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  γῆν.

 
 

[021_046_004]  ὑπέταξεν  λαοὺς  ἡμῖν  καὶ  ἔθνη  ὑπὸ  τοὺς  πόδας  ἡμῶν˙ 

 
 

[021_046_005]  ἐξελέξατο  ἡμῖν  τὴν  κληρονομίαν  αὐτοῦ, τὴν  καλλονὴν  Ιακωβ, ἣν  ἠγάπησεν. διάψαλμα.

 
 

[021_046_006]  ἀνέβη  ὁ  θεὸς  ἐν  ἀλαλαγμῷ, κύριος  ἐν  φωνῇ  σάλπιγγος.

 
 

[021_046_007]  ψάλατε  τῷ  θεῷ  ἡμῶν, ψάλατε, ψάλατε  τῷ  βασιλεῖ  ἡμῶν, ψάλατε,

 
 

[021_046_008]  ὅτι  βασιλεὺς  πάσης  τῆς  γῆς  ὁ  θεός, ψάλατε  συνετῶς.

 
 

[021_046_009]  ἐβασίλευσεν  ὁ  θεὸς  ἐπὶ  τὰ  ἔθνη, ὁ  θεὸς  κάθηται  ἐπὶ  θρόνου  ἁγίου  αὐτοῦ.

 
 

[021_046_010]  ἄρχοντες  λαῶν  συνήχθησαν  μετὰ  τοῦ  θεοῦ  Αβρααμ, ὅτι  τοῦ  θεοῦ  οἱ  κραταιοὶ  τῆς  γῆς, σφόδρα  ἐπήρθησαν.

 

  Caput 47.
 

[021_047_001]  Ψαλμὸς  ᾠδῆς  τοῖς  υἱοῖς  Κορε˙  δευτέρᾳ  σαββάτου.

 
 

[021_047_002]  Μέγας  κύριος  καὶ  αἰνετὸς  σφόδρα  ἐν  πόλει  τοῦ  θεοῦ  ἡμῶν, ὄρει  ἁγίῳ  αὐτοῦ,

 
 

[021_047_003]  εὖ  ῥιζῶν  ἀγαλλιάματι  πάσης  τῆς  γῆς. ὄρη  Σιων, τὰ  πλευρὰ  τοῦ  βορρᾶ, ἡ  πόλις  τοῦ  βασιλέως  τοῦ  μεγάλου,

 
 

[021_047_004]  ὁ  θεὸς  ἐν  ταῖς  βάρεσιν  αὐτῆς  γινώσκεται, ὅταν  ἀντιλαμβάνηται  αὐτῆς.

 
 

[021_047_005]  ὅτι  ἰδοὺ  οἱ  βασιλεῖς  συνήχθησαν, ἤλθοσαν  ἐπὶ  τὸ  αὐτό˙ 

 
 

[021_047_006]  αὐτοὶ  ἰδόντες  οὕτως  ἐθαύμασαν, ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν,

 
 

[021_047_007]  τρόμος  ἐπελάβετο  αὐτῶν, ἐκεῖ  ὠδῖνες  ὡς  τικτούσης.

 
 

[021_047_008]  ἐν  πνεύματι  βιαίῳ  συντρίψεις  πλοῖα  Θαρσις.

 
 

[021_047_009]  καθάπερ  ἠκούσαμεν, οὕτως  εἴδομεν  ἐν  πόλει  κυρίου  τῶν  δυνάμεων, ἐν  πόλει  τοῦ  θεοῦ  ἡμῶν˙  ὁ  θεὸς  ἐθεμελίωσεν  αὐτὴν  εἰς  τὸν  αἰῶνα. διάψαλμα.

 
 

[021_047_010]  ὑπελάβομεν, ὁ  θεός, τὸ  ἔλεός  σου  ἐν  μέσῳ  τοῦ  ναοῦ  σου.

 
 

[021_047_011]  κατὰ  τὸ  ὄνομά  σου, ὁ  θεός, οὕτως  καὶ  ἡ  αἴνεσίς  σου  ἐπὶ  τὰ  πέρατα  τῆς  γῆσ˙  δικαιοσύνης  πλήρης  ἡ  δεξιά  σου.

 
 

[021_047_012]  εὐφρανθήτω  τὸ  ὄρος  Σιων, ἀγαλλιάσθωσαν  αἱ  θυγατέρες  τῆς  Ιουδαίας  ἕνεκεν  τῶν  κριμάτων  σου, κύριε.

 
 

[021_047_013]  κυκλώσατε  Σιων  καὶ  περιλάβετε  αὐτήν, διηγήσασθε  ἐν  τοῖς  πύργοις  αὐτῆς,

 
 

[021_047_014]  θέσθε  τὰς  καρδίας  ὑμῶν  εἰς  τὴν  δύναμιν  αὐτῆς  καὶ  καταδιέλεσθε  τὰς  βάρεις  αὐτῆς, ὅπως  ἂν  διηγήσησθε  εἰς  γενεὰν  ἑτέραν.

 
 

[021_047_015]  ὅτι  οὗτός  ἐστιν  ὁ  θεὸς  ὁ  θεὸς  ἡμῶν  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνοσ˙  αὐτὸς  ποιμανεῖ  ἡμᾶς  εἰς  τοὺς  αἰῶνας.

 

  Caput 48.
 

[021_048_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τοῖς  υἱοῖς  Κορε  ψαλμός.

 
 

[021_048_002]  Ἀκούσατε  ταῦτα, πάντα  τὰ  ἔθνη, ἐνωτίσασθε, πάντες  οἱ  κατοικοῦντες  τὴν  οἰκουμένην,

 
 

[021_048_003]  οἵ  τε  γηγενεῖς  καὶ  οἱ  υἱοὶ  τῶν  ἀνθρώπων, ἐπὶ  τὸ  αὐτὸ  πλούσιος  καὶ  πένης.

 
 

[021_048_004]  τὸ  στόμα  μου  λαλήσει  σοφίαν  καὶ  ἡ  μελέτη  τῆς  καρδίας  μου  σύνεσιν˙ 

 
 

[021_048_005]  κλινῶ  εἰς  παραβολὴν  τὸ  οὖς  μου, ἀνοίξω  ἐν  ψαλτηρίῳ  τὸ  πρόβλημά  μου.

 
 

[021_048_006]  ἵνα  τί  φοβοῦμαι  ἐν  ἡμέρᾳ  πονηρᾷ;  ἡ  ἀνομία  τῆς  πτέρνης  μου  κυκλώσει  με.

 
 

[021_048_007]  οἱ  πεποιθότες  ἐπὶ  τῇ  δυνάμει  αὐτῶν  καὶ  ἐπὶ  τῷ  πλήθει  τοῦ  πλούτου  αὐτῶν  καυχώμενοι,

 
 

[021_048_008]  ἀδελφὸς  οὐ  λυτροῦται˙  λυτρώσεται  ἄνθρωποσ;  οὐ  δώσει  τῷ  θεῷ  ἐξίλασμα  αὐτοῦ 

 
 

[021_048_009]  καὶ  τὴν  τιμὴν  τῆς  λυτρώσεως  τῆς  ψυχῆς  αὐτοῦ.

 
 

[021_048_010]  καὶ  ἐκόπασεν  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  ζήσεται  εἰς  τέλος, ὅτι  οὐκ  ὄψεται  καταφθοράν, ὅταν  ἴδῃ  σοφοὺς  ἀποθνῄσκοντας.

 
 

[021_048_011]  ἐπὶ  τὸ  αὐτὸ  ἄφρων  καὶ  ἄνους  ἀπολοῦνται  καὶ  καταλείψουσιν  ἀλλοτρίοις  τὸν  πλοῦτον  αὐτῶν,

 
 

[021_048_012]  καὶ  οἱ  τάφοι  αὐτῶν  οἰκίαι  αὐτῶν  εἰς  τὸν  αἰῶνα, σκηνώματα  αὐτῶν  εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεάν. ἐπεκαλέσαντο  τὰ  ὀνόματα  αὐτῶν  ἐπὶ  τῶν  γαιῶν  αὐτῶν.

 
 

[021_048_013]  καὶ  ἄνθρωπος  ἐν  τιμῇ  ὢν  οὐ  συνῆκεν, παρασυνεβλήθη  τοῖς  κτήνεσιν  τοῖς  ἀνοήτοις  καὶ  ὡμοιώθη  αὐτοῖς.

 
 

[021_048_014]  αὕτη  ἡ  ὁδὸς  αὐτῶν  σκάνδαλον  αὐτοῖς, καὶ  μετὰ  ταῦτα  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτῶν  εὐδοκήσουσιν. διάψαλμα.

 
 

[021_048_015]  ὡς  πρόβατα  ἐν  ᾅδῃ  ἔθεντο, θάνατος  ποιμαίνει  αὐτούσ˙  καὶ  κατακυριεύσουσιν  αὐτῶν  οἱ  εὐθεῖς  τὸ  πρωί, καὶ  ἡ  βοήθεια  αὐτῶν  παλαιωθήσεται  ἐν  τῷ  ᾅδῃ  ἐκ  τῆς  δόξης  αὐτῶν.

 
 

[021_048_016]  πλὴν  ὁ  θεὸς  λυτρώσεται  τὴν  ψυχήν  μου  ἐκ  χειρὸς  ᾅδου, ὅταν  λαμβάνῃ  με. διάψαλμα.

 
 

[021_048_017]  μὴ  φοβοῦ, ὅταν  πλουτήσῃ  ἄνθρωπος  καὶ  ὅταν  πληθυνθῇ  ἡ  δόξα  τοῦ  οἴκου  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_048_018]  ὅτι  οὐκ  ἐν  τῷ  ἀποθνῄσκειν  αὐτὸν  λήμψεται  τὰ  πάντα, οὐδὲ  συγκαταβήσεται  αὐτῷ  ἡ  δόξα  αὐτοῦ.

 
 

[021_048_019]  ὅτι  ἡ  ψυχὴ  αὐτοῦ  ἐν  τῇ  ζωῇ  αὐτοῦ  εὐλογηθήσεται˙  ἐξομολογήσεταί  σοι, ὅταν  ἀγαθύνῃς  αὐτῷ.

 
 

[021_048_020]  εἰσελεύσεται  ἕως  γενεᾶς  πατέρων  αὐτοῦ, ἕως  αἰῶνος  οὐκ  ὄψεται  φῶς.

 
 

[021_048_021]  ἄνθρωπος  ἐν  τιμῇ  ὢν  οὐ  συνῆκεν, παρασυνεβλήθη  τοῖς  κτήνεσιν  τοῖς  ἀνοήτοις  καὶ  ὡμοιώθη  αὐτοῖς.

 

  Caput 49.
 

[021_049_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Ασαφ. Θεὸς  θεῶν  κύριος  ἐλάλησεν  καὶ  ἐκάλεσεν  τὴν  γῆν  ἀπὸ  ἀνατολῶν  ἡλίου  καὶ  μέχρι  δυσμῶν.

 
 

[021_049_002]  ἐκ  Σιων  ἡ  εὐπρέπεια  τῆς  ὡραιότητος  αὐτοῦ, ὁ  θεὸς  ἐμφανῶς  ἥξει,

 
 

[021_049_003]  ὁ  θεὸς  ἡμῶν, καὶ  οὐ  παρασιωπήσεται˙  πῦρ  ἐναντίον  αὐτοῦ  καυθήσεται, καὶ  κύκλῳ  αὐτοῦ  καταιγὶς  σφόδρα.

 
 

[021_049_004]  προσκαλέσεται  τὸν  οὐρανὸν  ἄνω  καὶ  τὴν  γῆν  διακρῖναι  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_049_005]  συναγάγετε  αὐτῷ  τοὺς  ὁσίους  αὐτοῦ  τοὺς  διατιθεμένους  τὴν  διαθήκην  αὐτοῦ  ἐπὶ  θυσίαις,

 
 

[021_049_006]  καὶ  ἀναγγελοῦσιν  οἱ  οὐρανοὶ  τὴν  δικαιοσύνην  αὐτοῦ, ὅτι  ὁ  θεὸς  κριτής  ἐστιν. διάψαλμα.

 
 

[021_049_007]  ή  Ακουσον, λαός  μου, καὶ  λαλήσω  σοι, Ισραηλ, καὶ  διαμαρτύρομαί  σοι˙  ὁ  θεὸς  ὁ  θεός  σού  εἰμι  ἐγώ.

 
 

[021_049_008]  οὐκ  ἐπὶ  ταῖς  θυσίαις  σου  ἐλέγξω  σε, τὰ  δὲ  ὁλοκαυτώματά  σου  ἐνώπιόν  μού  ἐστιν  διὰ  παντόσ˙ 

 
 

[021_049_009]  οὐ  δέξομαι  ἐκ  τοῦ  οἴκου  σου  μόσχους  οὐδὲ  ἐκ  τῶν  ποιμνίων  σου  χιμάρους.

 
 

[021_049_010]  ὅτι  ἐμά  ἐστιν  πάντα  τὰ  θηρία  τοῦ  δρυμοῦ, κτήνη  ἐν  τοῖς  ὄρεσιν  καὶ  βόεσ˙ 

 
 

[021_049_011]  ἔγνωκα  πάντα  τὰ  πετεινὰ  τοῦ  οὐρανοῦ, καὶ  ὡραιότης  ἀγροῦ  μετ' ἐμοῦ  ἐστιν.

 
 

[021_049_012]  ἐὰν  πεινάσω, οὐ  μή  σοι  εἴπω˙  ἐμὴ  γάρ  ἐστιν  ἡ  οἰκουμένη  καὶ  τὸ  πλήρωμα  αὐτῆς.

 
 

[021_049_013]  μὴ  φάγομαι  κρέα  ταύρων  ἢ  αἷμα  τράγων  πίομαι; 

 
 

[021_049_014]  θῦσον  τῷ  θεῷ  θυσίαν  αἰνέσεως  καὶ  ἀπόδος  τῷ  ὑψίστῳ  τὰς  εὐχάς  σου˙ 

 
 

[021_049_015]  καὶ  ἐπικάλεσαί  με  ἐν  ἡμέρᾳ  θλίψεως, καὶ  ἐξελοῦμαί  σε, καὶ  δοξάσεις  με. διάψαλμα.

 
 

[021_049_016]  τῷ  δὲ  ἁμαρτωλῷ  εἶπεν  ὁ  θεός῞  Ινα  τί  σὺ  διηγῇ  τὰ  δικαιώματά  μου  καὶ  ἀναλαμβάνεις  τὴν  διαθήκην  μου  διὰ  στόματός  σου; 

 
 

[021_049_017]  σὺ  δὲ  ἐμίσησας  παιδείαν  καὶ  ἐξέβαλες  τοὺς  λόγους  μου  εἰς  τὰ  ὀπίσω.

 
 

[021_049_018]  εἰ  ἐθεώρεις  κλέπτην, συνέτρεχες  αὐτῷ, καὶ  μετὰ  μοιχῶν  τὴν  μερίδα  σου  ἐτίθεισ˙ 

 
 

[021_049_019]  τὸ  στόμα  σου  ἐπλεόνασεν  κακίαν, καὶ  ἡ  γλῶσσά  σου  περιέπλεκεν  δολιότητα˙ 

 
 

[021_049_020]  καθήμενος  κατὰ  τοῦ  ἀδελφοῦ  σου  κατελάλεις  καὶ  κατὰ  τοῦ  υἱοῦ  τῆς  μητρός  σου  ἐτίθεις  σκάνδαλον.

 
 

[021_049_021]  ταῦτα  ἐποίησας, καὶ  ἐσίγησα˙  ὑπέλαβες  ἀνομίαν  ὅτι  ἔσομαί  σοι  ὅμοιοσ˙  ἐλέγξω  σε  καὶ  παραστήσω  κατὰ  πρόσωπόν  σου.

 
 

[021_049_022]  σύνετε  δὴ  ταῦτα, οἱ  ἐπιλανθανόμενοι  τοῦ  θεοῦ, μήποτε  ἁρπάσῃ  καὶ  μὴ  ᾖ  ὁ  ῥυόμενοσ˙ 

 
 

[021_049_023]  θυσία  αἰνέσεως  δοξάσει  με, καὶ  ἐκεῖ  ὁδός, ᾗ  δείξω  αὐτῷ  τὸ  σωτήριον  τοῦ  θεοῦ.

 

  Caput 50.
 

[021_050_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ 

 
 

[021_050_002]  ἐν  τῷ  ἐλθεῖν  πρὸς  αὐτὸν  Ναθαν  τὸν  προφήτην, ἡνίκα  εἰσῆλθεν  πρὸς  Βηρσαβεε.

 
 

[021_050_003]  Ἁλέησόν  με, ὁ  θεός, κατὰ  τὸ  μέγα  ἔλεός  σου  καὶ  κατὰ  τὸ  πλῆθος  τῶν  οἰκτιρμῶν  σου  ἐξάλειψον  τὸ  ἀνόμημά  μου˙ 

 
 

[021_050_004]  ἐπὶ  πλεῖον  πλῦνόν  με  ἀπὸ  τῆς  ἀνομίας  μου  καὶ  ἀπὸ  τῆς  ἁμαρτίας  μου  καθάρισόν  με.

 
 

[021_050_005]  ὅτι  τὴν  ἀνομίαν  μου  ἐγὼ  γινώσκω, καὶ  ἡ  ἁμαρτία  μου  ἐνώπιόν  μού  ἐστιν  διὰ  παντός.

 
 

[021_050_006]  σοὶ  μόνῳ  ἥμαρτον  καὶ  τὸ  πονηρὸν  ἐνώπιόν  σου  ἐποίησα, ὅπως  ἂν  δικαιωθῇς  ἐν  τοῖς  λόγοις  σου  καὶ  νικήσῃς  ἐν  τῷ  κρίνεσθαί  σε.

 
 

[021_050_007]  ἰδοὺ  γὰρ  ἐν  ἀνομίαις  συνελήμφθην, καὶ  ἐν  ἁμαρτίαις  ἐκίσσησέν  με  ἡ  μήτηρ  μου.

 
 

[021_050_008]  ἰδοὺ  γὰρ  ἀλήθειαν  ἠγάπησας, τὰ  ἄδηλα  καὶ  τὰ  κρύφια  τῆς  σοφίας  σου  ἐδήλωσάς  μοι.

 
 

[021_050_009]  ῥαντιεῖς  με  ὑσσώπῳ, καὶ  καθαρισθήσομαι˙  πλυνεῖς  με, καὶ  ὑπὲρ  χιόνα  λευκανθήσομαι.

 
 

[021_050_010]  ἀκουτιεῖς  με  ἀγαλλίασιν  καὶ  εὐφροσύνην˙  ἀγαλλιάσονται  ὀστᾶ  τεταπεινωμένα.

 
 

[021_050_011]  ἀπόστρεψον  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἀπὸ  τῶν  ἁμαρτιῶν  μου  καὶ  πάσας  τὰς  ἀνομίας  μου  ἐξάλειψον.

 
 

[021_050_012]  καρδίαν  καθαρὰν  κτίσον  ἐν  ἐμοί, ὁ  θεός, καὶ  πνεῦμα  εὐθὲς  ἐγκαίνισον  ἐν  τοῖς  ἐγκάτοις  μου.

 
 

[021_050_013]  μὴ  ἀπορρίψῃς  με  ἀπὸ  τοῦ  προσώπου  σου  καὶ  τὸ  πνεῦμα  τὸ  ἅγιόν  σου  μὴ  ἀντανέλῃς  ἀπ' ἐμοῦ.

 
 

[021_050_014]  ἀπόδος  μοι  τὴν  ἀγαλλίασιν  τοῦ  σωτηρίου  σου  καὶ  πνεύματι  ἡγεμονικῷ  στήρισόν  με.

 
 

[021_050_015]  διδάξω  ἀνόμους  τὰς  ὁδούς  σου, καὶ  ἀσεβεῖς  ἐπὶ  σὲ  ἐπιστρέψουσιν.

 
 

[021_050_016]  ῥῦσαί  με  ἐξ  αἱμάτων, ὁ  θεὸς  ὁ  θεὸς  τῆς  σωτηρίας  μου˙  ἀγαλλιάσεται  ἡ  γλῶσσά  μου  τὴν  δικαιοσύνην  σου.

 
 

[021_050_017]  κύριε, τὰ  χείλη  μου  ἀνοίξεις, καὶ  τὸ  στόμα  μου  ἀναγγελεῖ  τὴν  αἴνεσίν  σου.

 
 

[021_050_018]  ὅτι  εἰ  ἠθέλησας  θυσίαν, ἔδωκα  ἄν˙  ὁλοκαυτώματα  οὐκ  εὐδοκήσεις.

 
 

[021_050_019]  θυσία  τῷ  θεῷ  πνεῦμα  συντετριμμένον, καρδίαν  συντετριμμένην  καὶ  τεταπεινωμένην  ὁ  θεὸς  οὐκ  ἐξουθενώσει.

 
 

[021_050_020]  ἀγάθυνον, κύριε, ἐν  τῇ  εὐδοκίᾳ  σου  τὴν  Σιων, καὶ  οἰκοδομηθήτω  τὰ  τείχη  Ιερουσαλημ˙ 

 
 

[021_050_021]  τότε  εὐδοκήσεις  θυσίαν  δικαιοσύνης, ἀναφορὰν  καὶ  ὁλοκαυτώματα˙  τότε  ἀνοίσουσιν  ἐπὶ  τὸ  θυσιαστήριόν  σου  μόσχους.

 

  Caput 51.
 

[021_051_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  συνέσεως  τῷ  Δαυιδ 

 
 

[021_051_002]  ἐν  τῷ  ἐλθεῖν  Δωηκ  τὸν  Ιδουμαῖον  καὶ  ἀναγγεῖλαι  τῷ  Σαουλ  καὶ  εἰπεῖν  αὐτῷ῏  Ηλθεν  Δαυιδ  εἰς  τὸν  οἶκον  Αβιμελεχ.

 
 

[021_051_003]  Τί  ἐγκαυχᾷ  ἐν  κακίᾳ, ὁ  δυνατός, ἀνομίαν  ὅλην  τὴν  ἡμέραν; 

 
 

[021_051_004]  ἀδικίαν  ἐλογίσατο  ἡ  γλῶσσά  σου˙  ὡσεὶ  ξυρὸν  ἠκονημένον  ἐποίησας  δόλον.

 
 

[021_051_005]  ἠγάπησας  κακίαν  ὑπὲρ  ἀγαθωσύνην, ἀδικίαν  ὑπὲρ  τὸ  λαλῆσαι  δικαιοσύνην. διάψαλμα.

 
 

[021_051_006]  ἠγάπησας  πάντα  τὰ  ῥήματα  καταποντισμοῦ, γλῶσσαν  δολίαν.

 
 

[021_051_007]  διὰ  τοῦτο  ὁ  θεὸς  καθελεῖ  σε  εἰς  τέλοσ˙  ἐκτίλαι  σε  καὶ  μεταναστεύσαι  σε  ἀπὸ  σκηνώματος  καὶ  τὸ  ῥίζωμά  σου  ἐκ  γῆς  ζώντων. διάψαλμα.

 
 

[021_051_008]  καὶ  ὄψονται  δίκαιοι  καὶ  φοβηθήσονται  καὶ  ἐπ' αὐτὸν  γελάσονται  καὶ  ἐροῦσιν 

 
 

[021_051_009]  Ἰδοὺ  ἄνθρωπος, ὃς  οὐκ  ἔθετο  τὸν  θεὸν  βοηθὸν  αὐτοῦ, ἀλλ' ἐπήλπισεν  ἐπὶ  τὸ  πλῆθος  τοῦ  πλούτου  αὐτοῦ  καὶ  ἐδυναμώθη  ἐπὶ  τῇ  ματαιότητι  αὐτοῦ.

 
 

[021_051_010]  ἐγὼ  δὲ  ὡσεὶ  ἐλαία  κατάκαρπος  ἐν  τῷ  οἴκῳ  τοῦ  θεοῦ˙  ἤλπισα  ἐπὶ  τὸ  ἔλεος  τοῦ  θεοῦ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_051_011]  ἐξομολογήσομαί  σοι  εἰς  τὸν  αἰῶνα, ὅτι  ἐποίησας, καὶ  ὑπομενῶ  τὸ  ὄνομά  σου, ὅτι  χρηστὸν  ἐναντίον  τῶν  ὁσίων  σου.

 

  Caput 52.
 

[021_052_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  μαελεθ˙  συνέσεως  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_052_002]  Εἶπεν  ἄφρων  ἐν  καρδίᾳ  αὐτοῦ  Οὐκ  ἔστιν  θεός. διεφθάρησαν  καὶ  ἐβδελύχθησαν  ἐν  ἀνομίαις, οὐκ  ἔστιν  ποιῶν  ἀγαθόν.

 
 

[021_052_003]  ὁ  θεὸς  ἐκ  τοῦ  οὐρανοῦ  διέκυψεν  ἐπὶ  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  ἀνθρώπων  τοῦ  ἰδεῖν  εἰ  ἔστιν  συνίων  ἢ  ἐκζητῶν  τὸν  θεόν.

 
 

[021_052_004]  πάντες  ἐξέκλιναν, ἅμα  ἠχρεώθησαν, οὐκ  ἔστιν  ποιῶν  ἀγαθόν, οὐκ  ἔστιν  ἕως  ἑνός.

 
 

[021_052_005]  οὐχὶ  γνώσονται  πάντες  οἱ  ἐργαζόμενοι  τὴν  ἀνομίαν;  οἱ  ἔσθοντες  τὸν  λαόν  μου  βρώσει  ἄρτου  τὸν  θεὸν  οὐκ  ἐπεκαλέσαντο.

 
 

[021_052_006]  ἐκεῖ  φοβηθήσονται  φόβον, οὗ οὐκ  ἦν  φόβος, ὅτι  ὁ  θεὸς  διεσκόρπισεν  ὀστᾶ  ἀνθρωπαρέσκων˙  κατῃσχύνθησαν, ὅτι  ὁ  θεὸς  ἐξουδένωσεν  αὐτούς.

 
 

[021_052_007]  τίς  δώσει  ἐκ  Σιων  τὸ  σωτήριον  τοῦ  Ισραηλ;  ἐν  τῷ  ἐπιστρέψαι  κύριον  τὴν  αἰχμαλωσίαν  τοῦ  λαοῦ  αὐτοῦ  ἀγαλλιάσεται  Ιακωβ  καὶ  εὐφρανθήσεται  Ισραηλ.

 

  Caput 53.
 

[021_053_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ἐν  ὕμνοισ˙  συνέσεως  τῷ  Δαυιδ 

 
 

[021_053_002]  ἐν  τῷ  ἐλθεῖν  τοὺς  Ζιφαίους  καὶ  εἰπεῖν  τῷ  Σαουλ  Οὐκ  ἰδοὺ  Δαυιδ  κέκρυπται  παρ' ἡμῖν; 

 
 

[021_053_003]  Ὁ  θεός, ἐν  τῷ  ὀνόματί  σου  σῶσόν  με  καὶ  ἐν  τῇ  δυνάμει  σου  κρῖνόν  με.

 
 

[021_053_004]  ὁ  θεός, εἰσάκουσον  τῆς  προσευχῆς  μου, ἐνώτισαι  τὰ  ῥήματα  τοῦ  στόματός  μου.

 
 

[021_053_005]  ὅτι  ἀλλότριοι  ἐπανέστησαν  ἐπ' ἐμέ, καὶ  κραταιοὶ  ἐζήτησαν  τὴν  ψυχήν  μου˙  οὐ  προέθεντο  τὸν  θεὸν  ἐνώπιον  αὐτῶν. διάψαλμα.

 
 

[021_053_006]  ἰδοὺ  γὰρ  ὁ  θεὸς  βοηθεῖ  μοι, καὶ  ὁ  κύριος  ἀντιλήμπτωρ  τῆς  ψυχῆς  μου.

 
 

[021_053_007]  ἀποστρέψει  τὰ  κακὰ  τοῖς  ἐχθροῖς  μου˙  ἐν  τῇ  ἀληθείᾳ  σου  ἐξολέθρευσον  αὐτούς.

 
 

[021_053_008]  ἑκουσίως  θύσω  σοι, ἐξομολογήσομαι  τῷ  ὀνόματί  σου, κύριε, ὅτι  ἀγαθόν˙ 

 
 

[021_053_009]  ὅτι  ἐκ  πάσης  θλίψεως  ἐρρύσω  με, καὶ  ἐν  τοῖς  ἐχθροῖς  μου  ἐπεῖδεν  ὁ  ὀφθαλμός  μου.

 

  Caput 54.
 

[021_054_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ἐν  ὕμνοισ˙  συνέσεως  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_054_002]  Ἁνώτισαι, ὁ  θεός, τὴν  προσευχὴν  μου  καὶ  μὴ  ὑπερίδῃς  τὴν  δέησίν  μου,

 
 

[021_054_003]  πρόσχες  μοι  καὶ  εἰσάκουσόν  μου. ἐλυπήθην  ἐν  τῇ  ἀδολεσχίᾳ  μου  καὶ  ἐταράχθην 

 
 

[021_054_004]  ἀπὸ  φωνῆς  ἐχθροῦ  καὶ  ἀπὸ  θλίψεως  ἁμαρτωλοῦ, ὅτι  ἐξέκλιναν  ἐπ' ἐμὲ  ἀνομίαν  καὶ  ἐν  ὀργῇ  ἐνεκότουν  μοι.

 
 

[021_054_005]  ἡ  καρδία  μου  ἐταράχθη  ἐν  ἐμοί, καὶ  δειλία  θανάτου  ἐπέπεσεν  ἐπ' ἐμέ˙ 

 
 

[021_054_006]  φόβος  καὶ  τρόμος  ἦλθεν  ἐπ' ἐμέ, καὶ  ἐκάλυψέν  με  σκότος.

 
 

[021_054_007]  καὶ  εἶπα  Τίς  δώσει  μοι  πτέρυγας  ὡσεὶ  περιστερᾶς  καὶ  πετασθήσομαι  καὶ  καταπαύσω; 

 
 

[021_054_008]  ἰδοὺ  ἐμάκρυνα  φυγαδεύων  καὶ  ηὐλίσθην  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ. διάψαλμα.

 
 

[021_054_009]  προσεδεχόμην  τὸν  σῴζοντά  με  ἀπὸ  ὀλιγοψυχίας  καὶ  καταιγίδος.

 
 

[021_054_010]  καταπόντισον, κύριε, καὶ  καταδίελε  τὰς  γλώσσας  αὐτῶν, ὅτι  εἶδον  ἀνομίαν  καὶ  ἀντιλογίαν  ἐν  τῇ  πόλει.

 
 

[021_054_011]  ἡμέρας  καὶ  νυκτὸς  κυκλώσει  αὐτὴν  ἐπὶ  τὰ  τείχη  αὐτῆς, ἀνομία  καὶ  κόπος  ἐν  μέσῳ  αὐτῆς  καὶ  ἀδικία,

 
 

[021_054_012]  καὶ  οὐκ  ἐξέλιπεν  ἐκ  τῶν  πλατειῶν  αὐτῆς  τόκος  καὶ  δόλος.

 
 

[021_054_013]  ὅτι  εἰ  ἐχθρὸς  ὠνείδισέν  με, ὑπήνεγκα  ἄν, καὶ  εἰ  ὁ  μισῶν  με  ἐπ' ἐμὲ  ἐμεγαλορρημόνησεν, ἐκρύβην  ἂν  ἀπ' αὐτοῦ.

 
 

[021_054_014]  σὺ  δέ, ἄνθρωπε  ἰσόψυχε, ἡγεμών  μου  καὶ  γνωστέ  μου,

 
 

[021_054_015]  ὃς  ἐπὶ  τὸ  αὐτό  μοι  ἐγλύκανας  ἐδέσματα, ἐν  τῷ  οἴκῳ  τοῦ  θεοῦ  ἐπορεύθημεν  ἐν  ὁμονοίᾳ˙ 

 
 

[021_054_016]  ἐλθέτω  θάνατος  ἐπ' αὐτούς, καὶ  καταβήτωσαν  εἰς  ᾅδου  ζῶντες, ὅτι  πονηρίαι  ἐν  ταῖς  παροικίαις  αὐτῶν  ἐν  μέσῳ  αὐτῶν.

 
 

[021_054_017]  ἐγὼ  δὲ  πρὸς  τὸν  θεὸν  ἐκέκραξα, καὶ  ὁ  κύριος  εἰσήκουσέν  μου.

 
 

[021_054_018]  ἑσπέρας  καὶ  πρωὶ  καὶ  μεσημβρίας  διηγήσομαι˙  ἀπαγγελῶ, καὶ  εἰσακούσεται  τῆς  φωνῆς  μου.

 
 

[021_054_019]  λυτρώσεται  ἐν  εἰρήνῃ  τὴν  ψυχήν  μου  ἀπὸ  τῶν  ἐγγιζόντων  μοι, ὅτι  ἐν  πολλοῖς  ἦσαν  σὺν  ἐμοί.

 
 

[021_054_020]  εἰσακούσεται  ὁ  θεὸς  καὶ  ταπεινώσει  αὐτούς, ὁ  ὑπάρχων  πρὸ  τῶν  αἰώνων. διάψαλμα. οὐ  γάρ  ἐστιν  αὐτοῖς  ἀντάλλαγμα, καὶ  οὐκ  ἐφοβήθησαν  τὸν  θεόν.

 
 

[021_054_021]  ἐξέτεινεν  τὴν  χεῖρα  αὐτοῦ  ἐν  τῷ  ἀποδιδόναι˙  ἐβεβήλωσαν  τὴν  διαθήκην  αὐτοῦ.

 
 

[021_054_022]  διεμερίσθησαν  ἀπὸ  ὀργῆς  τοῦ  προσώπου  αὐτοῦ, καὶ  ἤγγισεν  ἡ  καρδία  αὐτοῦ˙  ἡπαλύνθησαν  οἱ  λόγοι  αὐτοῦ  ὑπὲρ  ἔλαιον, καὶ  αὐτοί  εἰσιν  βολίδες.

 
 

[021_054_023]  ἐπίρριψον  ἐπὶ  κύριον  τὴν  μέριμνάν  σου, καὶ  αὐτός  σε  διαθρέψει˙  οὐ  δώσει  εἰς  τὸν  αἰῶνα  σάλον  τῷ  δικαίῳ.

 
 

[021_054_024]  σὺ  δέ, ὁ  θεός, κατάξεις  αὐτοὺς  εἰς  φρέαρ  διαφθορᾶσ˙  ἄνδρες  αἱμάτων  καὶ  δολιότητος  οὐ  μὴ  ἡμισεύσωσιν  τὰς  ἡμέρας  αὐτῶν. ἐγὼ  δὲ  ἐλπιῶ  ἐπὶ  σέ, κύριε.

 

  Caput 55.
 

[021_055_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τοῦ  λαοῦ  τοῦ  ἀπὸ  τῶν  ἁγίων  μεμακρυμμένου˙  τῷ  Δαυιδ  εἰς  στηλογραφίαν, ὁπότε  ἐκράτησαν  αὐτὸν  οἱ  ἀλλόφυλοι  ἐν  Γεθ.

 
 

[021_055_002]  Ἁλέησόν  με, κύριε, ὅτι  κατεπάτησέν  με  ἄνθρωπος, ὅλην  τὴν  ἡμέραν  πολεμῶν  ἔθλιψέν  με.

 
 

[021_055_003]  κατεπάτησάν  με  οἱ  ἐχθροί  μου  ὅλην  τὴν  ἡμέραν, ὅτι  πολλοὶ  οἱ  πολεμοῦντές  με  ἀπὸ  ὕψους.

 
 

[021_055_004]  ἡμέρας  φοβηθήσομαι, ἐγὼ  δὲ  ἐπὶ  σοὶ  ἐλπιῶ.

 
 

[021_055_005]  ἐν  τῷ  θεῷ  ἐπαινέσω  τοὺς  λόγους  μου  ὅλην  τὴν  ἡμέραν. ἐπὶ  τῷ  θεῷ  ἤλπισα, οὐ  φοβηθήσομαι˙  τί  ποιήσει  μοι  σάρξ; 

 
 

[021_055_006]  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  τοὺς  λόγους  μου  ἐβδελύσσοντο, κατ' ἐμοῦ  πάντες  οἱ  διαλογισμοὶ  αὐτῶν  εἰς  κακόν.

 
 

[021_055_007]  παροικήσουσιν  καὶ  κατακρύψουσιν˙  αὐτοὶ  τὴν  πτέρναν  μου  φυλάξουσιν, καθάπερ  ὑπέμειναν  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_055_008]  ὑπὲρ  τοῦ  μηθενὸς  σώσεις  αὐτούς, ἐν  ὀργῇ  λαοὺς  κατάξεις, ὁ  θεός.

 
 

[021_055_009]  τὴν  ζωήν  μου  ἐξήγγειλά  σοι, ἔθου  τὰ  δάκρυά  μου  ἐνώπιόν  σου  ὡς  καὶ  ἐν  τῇ  ἐπαγγελίᾳ  σου.

 
 

[021_055_010]  ἐπιστρέψουσιν  οἱ  ἐχθροί  μου  εἰς  τὰ  ὀπίσω, ἐν  ᾗ  ἂν  ἡμέρᾳ  ἐπικαλέσωμαί  σε˙  ἰδοὺ  ἔγνων  ὅτι  θεός  μου  εἶ  σύ.

 
 

[021_055_011]  ἐπὶ  τῷ  θεῷ  αἰνέσω  ῥῆμα, ἐπὶ  τῷ  κυρίῳ  αἰνέσω  λόγον.

 
 

[021_055_012]  ἐπὶ  τῷ  θεῷ  ἤλπισα, οὐ  φοβηθήσομαι˙  τί  ποιήσει  μοι  ἄνθρωποσ; 

 
 

[021_055_013]  ἐν  ἐμοί, ὁ  θεός, αἱ  εὐχαὶ  ἃς  ἀποδώσω  αἰνέσεώς  σοι,

 
 

[021_055_014]  ὅτι  ἐρρύσω  τὴν  ψυχήν  μου  ἐκ  θανάτου  καὶ  τοὺς  πόδας  μου  ἐξ  ὀλισθήματος  τοῦ  εὐαρεστῆσαι  ἐνώπιον  τοῦ  θεοῦ  ἐν  φωτὶ  ζώντων.

 

  Caput 56.
 

[021_056_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  μὴ  διαφθείρῃσ˙  τῷ  Δαυιδ  εἰς  στηλογραφίαν  ἐν  τῷ  αὐτὸν  ἀποδιδράσκειν  ἀπὸ  προσώπου  Σαουλ  εἰς  τὸ  σπήλαιον.

 
 

[021_056_002]  Ἁλέησόν  με, ὁ  θεός, ἐλέησόν  με, ὅτι  ἐπὶ  σοὶ  πέποιθεν  ἡ  ψυχή  μου  καὶ  ἐν  τῇ  σκιᾷ  τῶν  πτερύγων  σου  ἐλπιῶ, ἕως  οὗ παρέλθῃ  ἡ  ἀνομία.

 
 

[021_056_003]  κεκράξομαι  πρὸς  τὸν  θεὸν  τὸν  ὕψιστον, τὸν  θεὸν  τὸν  εὐεργετήσαντά  με.

 
 

[021_056_004]  ἐξαπέστειλεν  ἐξ  οὐρανοῦ  καὶ  ἔσωσέν  με, ἔδωκεν  εἰς  ὄνειδος  τοὺς  καταπατοῦντάς  με. διάψαλμα. ἐξαπέστειλεν  ὁ  θεὸς  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ  καὶ  τὴν  ἀλήθειαν  αὐτοῦ 

 
 

[021_056_005]  καὶ  ἐρρύσατο  τὴν  ψυχήν  μου  ἐκ  μέσου  σκύμνων. ἐκοιμήθην  τεταραγμένοσ˙  υἱοὶ  ἀνθρώπων, οἱ  ὀδόντες  αὐτῶν  ὅπλον  καὶ  βέλη, καὶ  ἡ  γλῶσσα  αὐτῶν  μάχαιρα  ὀξεῖα.

 
 

[021_056_006]  ὑψώθητι  ἐπὶ  τοὺς  οὐρανούς, ὁ  θεός, καὶ  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  γῆν  ἡ  δόξα  σου.

 
 

[021_056_007]  παγίδα  ἡτοίμασαν  τοῖς  ποσίν  μου  καὶ  κατέκαμψαν  τὴν  ψυχήν  μου˙  ὤρυξαν  πρὸ  προσώπου  μου  βόθρον  καὶ  ἐνέπεσαν  εἰς  αὐτόν. διάψαλμα.

 
 

[021_056_008]  ἑτοίμη  ἡ  καρδία  μου, ὁ  θεός, ἑτοίμη  ἡ  καρδία  μου, ᾄομαι  καὶ  ψαλῶ.

 
 

[021_056_009]  ἐξεγέρθητι, ἡ  δόξα  μου˙  ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον  καὶ  κιθάρα˙  ἐξεγερθήσομαι  ὄρθρου.

 
 

[021_056_010]  ἐξομολογήσομαί  σοι  ἐν  λαοῖς, κύριε, ψαλῶ  σοι  ἐν  ἔθνεσιν,

 
 

[021_056_011]  ὅτι  ἐμεγαλύνθη  ἕως  τῶν  οὐρανῶν  τὸ  ἔλεός  σου  καὶ  ἕως  τῶν  νεφελῶν  ἡ  ἀλήθειά  σου.

 
 

[021_056_012]  ὑψώθητι  ἐπὶ  τοὺς  οὐρανούς, ὁ  θεός, καὶ  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  γῆν  ἡ  δόξα  σου.

 

  Caput 57.
 

[021_057_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  μὴ  διαφθείρῃσ˙  τῷ  Δαυιδ  εἰς  στηλογραφίαν.

 
 

[021_057_002]  Εἰ  ἀληθῶς  ἄρα  δικαιοσύνην  λαλεῖτε;  εὐθεῖα  κρίνετε, οἱ  υἱοὶ  τῶν  ἀνθρώπων; 

 
 

[021_057_003]  καὶ  γὰρ  ἐν  καρδίᾳ  ἀνομίας  ἐργάζεσθε  ἐν  τῇ  γῇ, ἀδικίαν  αἱ  χεῖρες  ὑμῶν  συμπλέκουσιν.

 
 

[021_057_004]  ἀπηλλοτριώθησαν  οἱ  ἁμαρτωλοὶ  ἀπὸ  μήτρας, ἐπλανήθησαν  ἀπὸ  γαστρός, ἐλάλησαν  ψεύδη.

 
 

[021_057_005]  θυμὸς  αὐτοῖς  κατὰ  τὴν  ὁμοίωσιν  τοῦ  ὄφεως, ὡσεὶ  ἀσπίδος  κωφῆς  καὶ  βυούσης  τὰ  ὦτα  αὐτῆς,

 
 

[021_057_006]  ἥτις  οὐκ  εἰσακούσεται  φωνὴν  ἐπᾳδόντων  φαρμάκου  τε  φαρμακευομένου  παρὰ  σοφοῦ.

 
 

[021_057_007]  ὁ  θεὸς  συνέτριψεν  τοὺς  ὀδόντας  αὐτῶν  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτῶν, τὰς  μύλας  τῶν  λεόντων  συνέθλασεν  κύριος.

 
 

[021_057_008]  ἐξουδενωθήσονται  ὡς  ὕδωρ  διαπορευόμενον˙  ἐντενεῖ  τὸ  τόξον  αὐτοῦ, ἕως  οὗ ἀσθενήσουσιν.

 
 

[021_057_009]  ὡσεὶ  κηρὸς  ὁ  τακεὶς  ἀνταναιρεθήσονται˙  ἐπέπεσε  πῦρ, καὶ  οὐκ  εἶδον  τὸν  ἥλιον.

 
 

[021_057_010]  πρὸ  τοῦ  συνιέναι  τὰς  ἀκάνθας  ὑμῶν  τὴν  ῥάμνον, ὡσεὶ  ζῶντας  ὡσεὶ  ἐν  ὀργῇ  καταπίεται  ὑμᾶς.

 
 

[021_057_011]  εὐφρανθήσεται  δίκαιος, ὅταν  ἴδῃ  ἐκδίκησιν  ἀσεβῶν˙  τὰς  χεῖρας  αὐτοῦ  νίψεται  ἐν  τῷ  αἵματι  τοῦ  ἁμαρτωλοῦ.

 
 

[021_057_012]  καὶ  ἐρεῖ  ἄνθρωπος  Εἰ  ἄρα  ἔστιν  καρπὸς  τῷ  δικαίῳ, ἄρα  ἐστὶν  ὁ  θεὸς  κρίνων  αὐτοὺς  ἐν  τῇ  γῇ.

 

  Caput 58.
 

[021_058_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  μὴ  διαφθείρῃσ˙  τῷ  Δαυιδ  εἰς  στηλογραφίαν, ὁπότε  ἀπέστειλεν  Σαουλ  καὶ  ἐφύλαξεν  τὸν  οἶκον  αὐτοῦ  τοῦ  θανατῶσαι  αὐτόν.

 
 

[021_058_002]  Ἁξελοῦ  με  ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  μου, ὁ  θεός, καὶ  ἐκ  τῶν  ἐπανιστανομένων  ἐπ' ἐμὲ  λύτρωσαί  με˙ 

 
 

[021_058_003]  ῥῦσαί  με  ἐκ  τῶν  ἐργαζομένων  τὴν  ἀνομίαν  καὶ  ἐξ  ἀνδρῶν  αἱμάτων  σῶσόν  με.

 
 

[021_058_004]  ὅτι  ἰδοὺ  ἐθήρευσαν  τὴν  ψυχήν  μου, ἐπέθεντο  ἐπ' ἐμὲ  κραταιοί. οὔτε  ἡ  ἀνομία  μου  οὔτε  ἡ  ἁμαρτία  μου, κύριε˙ 

 
 

[021_058_005]  ἄνευ  ἀνομίας  ἔδραμον  καὶ  κατεύθυναν˙  ἐξεγέρθητι  εἰς  συνάντησίν  μου  καὶ  ἰδέ.

 
 

[021_058_006]  καὶ  σύ, κύριε  ὁ  θεὸς  τῶν  δυνάμεων  ὁ  θεὸς  Ισραηλ, πρόσχες  τοῦ  ἐπισκέψασθαι  πάντα  τὰ  ἔθνη, μὴ  οἰκτιρήσῃς  πάντας  τοὺς  ἐργαζομένους  τὴν  ἀνομίαν. διάψαλμα.

 
 

[021_058_007]  ἐπιστρέψουσιν  εἰς  ἑσπέραν  καὶ  λιμώξουσιν  ὡς  κύων  καὶ  κυκλώσουσιν  πόλιν.

 
 

[021_058_008]  ἰδοὺ  ἀποφθέγξονται  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτῶν, καὶ  ῥομφαία  ἐν  τοῖς  χείλεσιν  αὐτῶν˙  ὅτι  τίς  ἤκουσεν; 

 
 

[021_058_009]  καὶ  σύ, κύριε, ἐκγελάσῃ  αὐτούς, ἐξουδενώσεις  πάντα  τὰ  ἔθνη.

 
 

[021_058_010]  τὸ  κράτος  μου, πρὸς  σὲ  φυλάξω, ὅτι  ὁ  θεὸς  ἀντιλήμπτωρ  μου  εἶ.

 
 

[021_058_011]  ὁ  θεός  μου, τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ  προφθάσει  με˙  ὁ  θεὸς  δείξει  μοι  ἐν  τοῖς  ἐχθροῖς  μου.

 
 

[021_058_012]  μὴ  ἀποκτείνῃς  αὐτούς, μήποτε  ἐπιλάθωνται  τοῦ  λαοῦ  μου˙  διασκόρπισον  αὐτοὺς  ἐν  τῇ  δυνάμει  σου  καὶ  κατάγαγε  αὐτούς, ὁ  ὑπερασπιστής  μου  κύριε.

 
 

[021_058_013]  ἁμαρτίαν  στόματος  αὐτῶν, λόγον  χειλέων  αὐτῶν, καὶ  συλλημφθήτωσαν  ἐν  τῇ  ὑπερηφανίᾳ  αὐτῶν˙  καὶ  ἐξ  ἀρᾶς  καὶ  ψεύδους  διαγγελήσονται  συντέλειαι 

 
 

[021_058_014]  ἐν  ὀργῇ  συντελείας, καὶ  οὐ  μὴ  ὑπάρξωσιν˙  καὶ  γνώσονται  ὅτι  ὁ  θεὸς  δεσπόζει  τοῦ  Ιακωβ, τῶν  περάτων  τῆς  γῆς. διάψαλμα.

 
 

[021_058_015]  ἐπιστρέψουσιν  εἰς  ἑσπέραν  καὶ  λιμώξουσιν  ὡς  κύων  καὶ  κυκλώσουσιν  πόλιν.

 
 

[021_058_016]  αὐτοὶ  διασκορπισθήσονται  τοῦ  φαγεῖν˙  ἐὰν  δὲ  μὴ  χορτασθῶσιν, καὶ  γογγύσουσιν.

 
 

[021_058_017]  ἐγὼ  δὲ  ᾄομαι  τῇ  δυνάμει  σου  καὶ  ἀγαλλιάσομαι  τὸ  πρωὶ  τὸ  ἔλεός  σου, ὅτι  ἐγενήθης  ἀντιλήμπτωρ  μου  καὶ  καταφυγὴ  ἐν  ἡμέρᾳ  θλίψεώς  μου.

 
 

[021_058_018]  βοηθός  μου, σοὶ  ψαλῶ, ὅτι, ὁ  θεός, ἀντιλήμπτωρ  μου  εἶ, ὁ  θεός  μου, τὸ  ἔλεός  μου.

 

  Caput 59.
 

[021_059_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τοῖς  ἀλλοιωθησομένοις  ἔτι, εἰς  στηλογραφίαν  τῷ  Δαυιδ, εἰς  διδαχήν,

 
 

[021_059_002]  ὁπότε  ἐνεπύρισεν  τὴν  Μεσοποταμίαν  Συρίας  καὶ  τὴν  Συρίαν  Σωβα, καὶ  ἐπέστρεψεν  Ιωαβ  καὶ  ἐπάταξεν  τὴν  φάραγγα  τῶν  ἁλῶν, δώδεκα  χιλιάδας.

 
 

[021_059_003]  Ὁ  θεός, ἀπώσω  ἡμᾶς  καὶ  καθεῖλες  ἡμᾶς, ὠργίσθης  καὶ  οἰκτίρησας  ἡμᾶς.

 
 

[021_059_004]  συνέσεισας  τὴν  γῆν  καὶ  συνετάραξας  αὐτήν˙  ἴασαι  τὰ  συντρίμματα  αὐτῆς, ὅτι  ἐσαλεύθη.

 
 

[021_059_005]  ἔδειξας  τῷ  λαῷ  σου  σκληρά, ἐπότισας  ἡμᾶς  οἶνον  κατανύξεως.

 
 

[021_059_006]  ἔδωκας  τοῖς  φοβουμένοις  σε  σημείωσιν  τοῦ  φυγεῖν  ἀπὸ  προσώπου  τόξου. διάψαλμα.

 
 

[021_059_007]  ὅπως  ἂν  ῥυσθῶσιν  οἱ  ἀγαπητοί  σου, σῶσον  τῇ  δεξιᾷ  σου  καὶ  ἐπάκουσόν  μου.

 
 

[021_059_008]  ὁ  θεὸς  ἐλάλησεν  ἐν  τῷ  ἁγίῳ  αὐτοῦ  Ἀγαλλιάσομαι  καὶ  διαμεριῶ  Σικιμα  καὶ  τὴν  κοιλάδα  τῶν  σκηνῶν  διαμετρήσω˙ 

 
 

[021_059_009]  ἐμός  ἐστιν  Γαλααδ, καὶ  ἐμός  ἐστιν  Μανασση, καὶ  Εφραιμ  κραταίωσις  τῆς  κεφαλῆς  μου, Ιουδας  βασιλεύς  μου˙ 

 
 

[021_059_010]  Μωαβ  λέβης  τῆς  ἐλπίδος  μου, ἐπὶ  τὴν  Ιδουμαίαν  ἐκτενῶ  τὸ  ὑπόδημά  μου, ἐμοὶ  ἀλλόφυλοι  ὑπετάγησαν.

 
 

[021_059_011]  τίς  ἀπάξει  με  εἰς  πόλιν  περιοχῆσ;  τίς  ὁδηγήσει  με  ἕως  τῆς  Ιδουμαίασ; 

 
 

[021_059_012]  οὐχὶ  σύ, ὁ  θεός, ὁ  ἀπωσάμενος  ἡμᾶσ;  καὶ  οὐκ  ἐξελεύσῃ, ὁ  θεός, ἐν  ταῖς  δυνάμεσιν  ἡμῶν.

 
 

[021_059_013]  δὸς  ἡμῖν  βοήθειαν  ἐκ  θλίψεωσ˙  καὶ  ματαία  σωτηρία  ἀνθρώπου.

 
 

[021_059_014]  ἐν  δὲ  τῷ  θεῷ  ποιήσομεν  δύναμιν, καὶ  αὐτὸς  ἐξουδενώσει  τοὺς  θλίβοντας  ἡμᾶς.

 

  Caput 60.
 

[021_060_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ἐν  ὕμνοισ˙  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_060_002]  Εἰσάκουσον, ὁ  θεός, τῆς  δεήσεώς  μου, πρόσχες  τῇ  προσευχῇ  μου.

 
 

[021_060_003]  ἀπὸ  τῶν  περάτων  τῆς  γῆς  πρὸς  σὲ  ἐκέκραξα  ἐν  τῷ  ἀκηδιάσαι  τὴν  καρδίαν  μου˙  ἐν  πέτρᾳ  ὕψωσάς  με,

 
 

[021_060_004]  ὡδήγησάς  με, ὅτι  ἐγενήθης  ἐλπίς  μου, πύργος  ἰσχύος  ἀπὸ  προσώπου  ἐχθροῦ.

 
 

[021_060_005]  παροικήσω  ἐν  τῷ  σκηνώματί  σου  εἰς  τοὺς  αἰῶνας, σκεπασθήσομαι  ἐν  σκέπῃ  τῶν  πτερύγων  σου. διάψαλμα.

 
 

[021_060_006]  ὅτι  σύ, ὁ  θεός, εἰσήκουσας  τῶν  εὐχῶν  μου, ἔδωκας  κληρονομίαν  τοῖς  φοβουμένοις  τὸ  ὄνομά  σου.

 
 

[021_060_007]  ἡμέρας  ἐφ' ἡμέρας  βασιλέως  προσθήσεις, ἔτη  αὐτοῦ  ἕως  ἡμέρας  γενεᾶς  καὶ  γενεᾶς.

 
 

[021_060_008]  διαμενεῖ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  ἐνώπιον  τοῦ  θεοῦ˙  ἔλεος  καὶ  ἀλήθειαν  αὐτοῦ  τίς  ἐκζητήσει; 

 
 

[021_060_009]  οὕτως  ψαλῶ  τῷ  ὀνόματί  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος  τοῦ  ἀποδοῦναί  με  τὰς  εὐχάς  μου  ἡμέραν  ἐξ  ἡμέρας.

 

  Caput 61.
 

[021_061_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  Ιδιθουν˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_061_002]  Οὐχὶ  τῷ  θεῷ  ὑποταγήσεται  ἡ  ψυχή  μου;  παρ' αὐτοῦ  γὰρ  τὸ  σωτήριόν  μου˙ 

 
 

[021_061_003]  καὶ  γὰρ  αὐτὸς  θεός  μου  καὶ  σωτήρ  μου, ἀντιλήμπτωρ  μου˙  οὐ  μὴ  σαλευθῶ  ἐπὶ  πλεῖον.

 
 

[021_061_004]  ἕως  πότε  ἐπιτίθεσθε  ἐπ' ἄνθρωπον;  φονεύετε  πάντες  ὡς  τοίχῳ  κεκλιμένῳ  καὶ  φραγμῷ  ὠσμένῳ.

 
 

[021_061_005]  πλὴν  τὴν  τιμήν  μου  ἐβουλεύσαντο  ἀπώσασθαι, ἔδραμον  ἐν  ψεύδει, τῷ  στόματι  αὐτῶν  εὐλογοῦσαν  καὶ  τῇ  καρδίᾳ  αὐτῶν  κατηρῶντο. διάψαλμα.

 
 

[021_061_006]  πλὴν  τῷ  θεῷ  ὑποτάγηθι, ἡ  ψυχή  μου, ὅτι  παρ' αὐτοῦ  ἡ  ὑπομονή  μου˙ 

 
 

[021_061_007]  ὅτι  αὐτὸς  θεός  μου  καὶ  σωτήρ  μου, ἀντιλήμπτωρ  μου˙  οὐ  μὴ  μεταναστεύσω.

 
 

[021_061_008]  ἐπὶ  τῷ  θεῷ  τὸ  σωτήριόν  μου  καὶ  ἡ  δόξα  μου˙  ὁ  θεὸς  τῆς  βοηθείας  μου, καὶ  ἡ  ἐλπίς  μου  ἐπὶ  τῷ  θεῷ.

 
 

[021_061_009]  ἐλπίσατε  ἐπ' αὐτόν, πᾶσα  συναγωγὴ  λαοῦ˙  ἐκχέετε  ἐνώπιον  αὐτοῦ  τὰς  καρδίας  ὑμῶν˙  ὁ  θεὸς  βοηθὸς  ἡμῶν. διάψαλμα.

 
 

[021_061_010]  πλὴν  μάταιοι  οἱ  υἱοὶ  τῶν  ἀνθρώπων, ψευδεῖς  οἱ  υἱοὶ  τῶν  ἀνθρώπων  ἐν  ζυγοῖς  τοῦ  ἀδικῆσαι  αὐτοὶ  ἐκ  ματαιότητος  ἐπὶ  τὸ  αὐτό.

 
 

[021_061_011]  μὴ  ἐλπίζετε  ἐπὶ  ἀδικίαν  καὶ  ἐπὶ  ἅρπαγμα  μὴ  ἐπιποθεῖτε˙  πλοῦτος  ἐὰν  ῥέῃ, μὴ  προστίθεσθε  καρδίαν.

 
 

[021_061_012]  ἅπαξ  ἐλάλησεν  ὁ  θεός, δύο  ταῦτα  ἤκουσα,

 
 

[021_061_013]  ὅτι  τὸ  κράτος  τοῦ  θεοῦ, καὶ  σοί, κύριε, τὸ  ἔλεος, ὅτι  σὺ  ἀποδώσεις  ἑκάστῳ  κατὰ  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ.

 

  Caput 62.
 

[021_062_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ  ἐν  τῷ  εἶναι  αὐτὸν  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ  τῆς  Ιουδαίας.

 
 

[021_062_002]  Ὁ  θεὸς  ὁ  θεός  μου, πρὸς  σὲ  ὀρθρίζω˙  ἐδίψησέν  σοι  ἡ  ψυχή  μου. ποσαπλῶς  σοι  ἡ  σάρξ  μου  ἐν  γῇ  ἐρήμῳ  καὶ  ἀβάτῳ  καὶ  ἀνύδρῳ; 

 
 

[021_062_003]  οὕτως  ἐν  τῷ  ἁγίῳ  ὤφθην  σοι  τοῦ  ἰδεῖν  τὴν  δύναμίν  σου  καὶ  τὴν  δόξαν  σου.

 
 

[021_062_004]  ὅτι  κρεῖσσον  τὸ  ἔλεός  σου  ὑπὲρ  ζωάσ˙  τὰ  χείλη  μου  ἐπαινέσουσίν  σε.

 
 

[021_062_005]  οὕτως  εὐλογήσω  σε  ἐν  τῇ  ζωῇ  μου, ἐν  τῷ  ὀνόματί  σου  ἀρῶ  τὰς  χεῖράς  μου.

 
 

[021_062_006]  ὡσεὶ  στέατος  καὶ  πιότητος  ἐμπλησθείη  ἡ  ψυχή  μου, καὶ  χείλη  ἀγαλλιάσεως  αἰνέσει  τὸ  στόμα  μου.

 
 

[021_062_007]  εἰ  ἐμνημόνευόν  σου  ἐπὶ  τῆς  στρωμνῆς  μου, ἐν  τοῖς  ὄρθροις  ἐμελέτων  εἰς  σέ˙ 

 
 

[021_062_008]  ὅτι  ἐγενήθης  βοηθός  μου, καὶ  ἐν  τῇ  σκέπῃ  τῶν  πτερύγων  σου  ἀγαλλιάσομαι.

 
 

[021_062_009]  ἐκολλήθη  ἡ  ψυχή  μου  ὀπίσω  σου, ἐμοῦ  ἀντελάβετο  ἡ  δεξιά  σου.

 
 

[021_062_010]  αὐτοὶ  δὲ  εἰς  μάτην  ἐζήτησαν  τὴν  ψυχήν  μου, εἰσελεύσονται  εἰς  τὰ  κατώτατα  τῆς  γῆσ˙ 

 
 

[021_062_011]  παραδοθήσονται  εἰς  χεῖρας  ῥομφαίας, μερίδες  ἀλωπέκων  ἔσονται.

 
 

[021_062_012]  ὁ  δὲ  βασιλεὺς  εὐφρανθήσεται  ἐπὶ  τῷ  θεῷ, ἐπαινεσθήσεται  πᾶς  ὁ  ὀμνύων  ἐν  αὐτῷ, ὅτι  ἐνεφράγη  στόμα  λαλούντων  ἄδικα.

 

  Caput 63.
 

[021_063_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_063_002]  Εἰσάκουσον, ὁ  θεός, τῆς  φωνῆς  μου  ἐν  τῷ  δέεσθαί  με, ἀπὸ  φόβου  ἐχθροῦ  ἐξελοῦ  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_063_003]  ἐσκέπασάς  με  ἀπὸ  συστροφῆς  πονηρευομένων, ἀπὸ  πλήθους  ἐργαζομένων  τὴν  ἀνομίαν,

 
 

[021_063_004]  οἵτινες  ἠκόνησαν  ὡς  ῥομφαίαν  τὰς  γλώσσας  αὐτῶν, ἐνέτειναν  τόξον  αὐτῶν  πρᾶγμα  πικρὸν 

 
 

[021_063_005]  τοῦ  κατατοξεῦσαι  ἐν  ἀποκρύφοις  ἄμωμον, ἐξάπινα  κατατοξεύσουσιν  αὐτὸν  καὶ  οὐ  φοβηθήσονται.

 
 

[021_063_006]  ἐκραταίωσαν  ἑαυτοῖς  λόγον  πονηρόν, διηγήσαντο  τοῦ  κρύψαι  παγίδασ˙  εἶπαν  Τίς  ὄψεται  αὐτούσ; 

 
 

[021_063_007]  ἐξηρεύνησαν  ἀνομίας, ἐξέλιπον  ἐξερευνῶντες  ἐξερευνήσει. προσελεύσεται  ἄνθρωπος, καὶ  καρδία  βαθεῖα,

 
 

[021_063_008]  καὶ  ὑψωθήσεται  ὁ  θεός. βέλος  νηπίων  ἐγενήθησαν  αἱ  πληγαὶ  αὐτῶν,

 
 

[021_063_009]  καὶ  ἐξησθένησαν  ἐπ' αὐτοὺς  αἱ  γλῶσσαι  αὐτῶν. ἐταράχθησαν  πάντες  οἱ  θεωροῦντες  αὐτούς,

 
 

[021_063_010]  καὶ  ἐφοβήθη  πᾶς  ἄνθρωπος. καὶ  ἀνήγγειλαν  τὰ  ἔργα  τοῦ  θεοῦ  καὶ  τὰ  ποιήματα  αὐτοῦ  συνῆκαν.

 
 

[021_063_011]  εὐφρανθήσεται  δίκαιος  ἐπὶ  τῷ  κυρίῳ  καὶ  ἐλπιεῖ  ἐπ' αὐτόν, καὶ  ἐπαινεσθήσονται  πάντες  οἱ  εὐθεῖς  τῇ  καρδίᾳ.

 

  Caput 64.
 

[021_064_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ, ᾠδή˙  Ιερεμιου  καὶ  Ιεζεκιηλ  ἐκ  τοῦ  λόγου  τῆς  παροικίας, ὅτε  ἔμελλον  ἐκπορεύεσθαι.

 
 

[021_064_002]  Σοὶ  πρέπει  ὕμνος, ὁ  θεός, ἐν  Σιων, καὶ  σοὶ  ἀποδοθήσεται  εὐχὴ  ἐν  Ιερουσαλημ.

 
 

[021_064_003]  εἰσάκουσον  προσευχῆς  μου˙  πρὸς  σὲ  πᾶσα  σὰρξ  ἥξει.

 
 

[021_064_004]  λόγοι  ἀνομιῶν  ὑπερεδυνάμωσαν  ἡμᾶς, καὶ  τὰς  ἀσεβείας  ἡμῶν  σὺ  ἱλάσῃ.

 
 

[021_064_005]  μακάριος  ὃν  ἐξελέξω  καὶ  προσελάβου˙  κατασκηνώσει  ἐν  ταῖς  αὐλαῖς  σου. πλησθησόμεθα  ἐν  τοῖς  ἀγαθοῖς  τοῦ  οἴκου  σου˙  ἅγιος  ὁ  ναός  σου, θαυμαστὸς  ἐν  δικαιοσύνῃ.

 
 

[021_064_006]  ἐπάκουσον  ἡμῶν, ὁ  θεὸς  ὁ  σωτὴρ  ἡμῶν, ἡ  ἐλπὶς  πάντων  τῶν  περάτων  τῆς  γῆς  καὶ  ἐν  θαλάσσῃ  μακράν,

 
 

[021_064_007]  ἑτοιμάζων  ὄρη  ἐν  τῇ  ἰσχύι  αὐτοῦ, περιεζωσμένος  ἐν  δυναστείᾳ,

 
 

[021_064_008]  ὁ  συνταράσσων  τὸ  κύτος  τῆς  θαλάσσης, ἤχους  κυμάτων  αὐτῆς. ταραχθήσονται  τὰ  ἔθνη,

 
 

[021_064_009]  καὶ  φοβηθήσονται  οἱ  κατοικοῦντες  τὰ  πέρατα  ἀπὸ  τῶν  σημείων  σου˙  ἐξόδους  πρωίας  καὶ  ἑσπέρας  τέρψεις.

 
 

[021_064_010]  ἐπεσκέψω  τὴν  γῆν  καὶ  ἐμέθυσας  αὐτήν, ἐπλήθυνας  τοῦ  πλουτίσαι  αὐτήν˙  ὁ  ποταμὸς  τοῦ  θεοῦ  ἐπληρώθη  ὑδάτων˙  ἡτοίμασας  τὴν  τροφὴν  αὐτῶν, ὅτι  οὕτως  ἡ  ἑτοιμασία  σου.

 
 

[021_064_011]  τοὺς  αὔλακας  αὐτῆς  μέθυσον, πλήθυνον  τὰ  γενήματα  αὐτῆς, ἐν  ταῖς  σταγόσιν  αὐτῆς  εὐφρανθήσεται  ἀνατέλλουσα.

 
 

[021_064_012]  εὐλογήσεις  τὸν  στέφανον  τοῦ  ἐνιαυτοῦ  τῆς  χρηστότητός  σου, καὶ  τὰ  πεδία  σου  πλησθήσονται  πιότητοσ˙ 

 
 

[021_064_013]  πιανθήσονται  τὰ  ὡραῖα  τῆς  ἐρήμου, καὶ  ἀγαλλίασιν  οἱ  βουνοὶ  περιζώσονται.

 
 

[021_064_014]  ἐνεδύσαντο  οἱ  κριοὶ  τῶν  προβάτων, καὶ  αἱ  κοιλάδες  πληθυνοῦσι  σῖτον˙  κεκράξονται, καὶ  γὰρ  ὑμνήσουσιν.

 

  Caput 65.
 

[021_065_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ᾠδὴ  ψαλμοῦ˙  (ἀναστάσεως. )Ἀλαλάξατε  τῷ  θεῷ, πᾶσα  ἡ  γῆ,

 
 

[021_065_002]  ψάλατε  δὴ  τῷ  ὀνόματι  αὐτοῦ, δότε  δόξαν  αἰνέσει  αὐτοῦ.

 
 

[021_065_003]  εἴπατε  τῷ  θεῷ  Ὡς  φοβερὰ  τὰ  ἔργα  σου˙  ἐν  τῷ  πλήθει  τῆς  δυνάμεώς  σου  ψεύσονταί  σε  οἱ  ἐχθροί  σου˙ 

 
 

[021_065_004]  πᾶσα  ἡ  γῆ  προσκυνησάτωσάν  σοι  καὶ  ψαλάτωσάν  σοι, ψαλάτωσαν  τῷ  ὀνόματί  σου. διάψαλμα.

 
 

[021_065_005]  δεῦτε  καὶ  ἴδετε  τὰ  ἔργα  τοῦ  θεοῦ˙  φοβερὸς  ἐν  βουλαῖς  ὑπὲρ  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  ἀνθρώπων,

 
 

[021_065_006]  ὁ  μεταστρέφων  τὴν  θάλασσαν  εἰς  ξηράν, ἐν  ποταμῷ  διελεύσονται  ποδί. ἐκεῖ  εὐφρανθησόμεθα  ἐπ' αὐτῷ,

 
 

[021_065_007]  τῷ  δεσπόζοντι  ἐν  τῇ  δυναστείᾳ  αὐτοῦ  τοῦ  αἰῶνοσ˙  οἱ  ὀφθαλμοὶ  αὐτοῦ  ἐπὶ  τὰ  ἔθνη  ἐπιβλέπουσιν, οἱ  παραπικραίνοντες  μὴ  ὑψούσθωσαν  ἐν  ἑαυτοῖς. διάψαλμα.

 
 

[021_065_008]  εὐλογεῖτε, ἔθνη, τὸν  θεὸν  ἡμῶν  καὶ  ἀκουτίσασθε  τὴν  φωνὴν  τῆς  αἰνέσεως  αὐτοῦ,

 
 

[021_065_009]  τοῦ  θεμένου  τὴν  ψυχήν  μου  εἰς  ζωὴν  καὶ  μὴ  δόντος  εἰς  σάλον  τοὺς  πόδας  μου.

 
 

[021_065_010]  ὅτι  ἐδοκίμασας  ἡμᾶς, ὁ  θεός, ἐπύρωσας  ἡμᾶς, ὡς  πυροῦται  τὸ  ἀργύριον˙ 

 
 

[021_065_011]  εἰσήγαγες  ἡμᾶς  εἰς  τὴν  παγίδα, ἔθου  θλίψεις  ἐπὶ  τὸν  νῶτον  ἡμῶν.

 
 

[021_065_012]  ἐπεβίβασας  ἀνθρώπους  ἐπὶ  τὰς  κεφαλὰς  ἡμῶν, διήλθομεν  διὰ  πυρὸς  καὶ  ὕδατος, καὶ  ἐξήγαγες  ἡμᾶς  εἰς  ἀναψυχήν.

 
 

[021_065_013]  εἰσελεύσομαι  εἰς  τὸν  οἶκόν  σου  ἐν  ὁλοκαυτώμασιν, ἀποδώσω  σοι  τὰς  εὐχάς  μου,

 
 

[021_065_014]  ἃς  διέστειλεν  τὰ  χείλη  μου  καὶ  ἐλάλησεν  τὸ  στόμα  μου  ἐν  τῇ  θλίψει  μου˙ 

 
 

[021_065_015]  ὁλοκαυτώματα  μεμυαλωμένα  ἀνοίσω  σοι  μετὰ  θυμιάματος  καὶ  κριῶν, ποιήσω  σοι  βόας  μετὰ  χιμάρων. διάψαλμα.

 
 

[021_065_016]  δεῦτε  ἀκούσατε  καὶ  διηγήσομαι, πάντες  οἱ  φοβούμενοι  τὸν  θεόν, ὅσα  ἐποίησεν  τῇ  ψυχῇ  μου.

 
 

[021_065_017]  πρὸς  αὐτὸν  τῷ  στόματί  μου  ἐκέκραξα  καὶ  ὕψωσα  ὑπὸ  τὴν  γλῶσσάν  μου 

 
 

[021_065_018]  Ἀδικίαν  εἰ  ἐθεώρουν  ἐν  καρδίᾳ  μου, μὴ  εἰσακουσάτω  κύριος.

 
 

[021_065_019]  διὰ  τοῦτο  εἰσήκουσέν  μου  ὁ  θεός, προσέσχεν  τῇ  φωνῇ  τῆς  δεήσεώς  μου.

 
 

[021_065_020]  εὐλογητὸς  ὁ  θεός, ὃς  οὐκ  ἀπέστησεν  τὴν  προσευχήν  μου  καὶ  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ  ἀπ' ἐμοῦ.

 

  Caput 66.
 

[021_066_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ἐν  ὕμνοισ˙  ψαλμὸς  ᾠδῆς.

 
 

[021_066_002]  Ὁ  θεὸς  οἰκτιρήσαι  ἡμᾶς  καὶ  εὐλογήσαι  ἡμᾶς, ἐπιφάναι  τὸ  πρόσωπον  αὐτοῦ  ἐφ' ἡμᾶς  διάψαλμα 

 
 

[021_066_003]  τοῦ  γνῶναι  ἐν  τῇ  γῇ  τὴν  ὁδόν  σου, ἐν  πᾶσιν  ἔθνεσιν  τὸ  σωτήριόν  σου.

 
 

[021_066_004]  ἐξομολογησάσθωσάν  σοι  λαοί, ὁ  θεός, ἐξομολογησάσθωσάν  σοι  λαοὶ  πάντες.

 
 

[021_066_005]  εὐφρανθήτωσαν  καὶ  ἀγαλλιάσθωσαν  ἔθνη, ὅτι  κρινεῖς  λαοὺς  ἐν  εὐθύτητι  καὶ  ἔθνη  ἐν  τῇ  γῇ  ὁδηγήσεις. διάψαλμα.

 
 

[021_066_006]  ἐξομολογησάσθωσάν  σοι  λαοί, ὁ  θεός, ἐξομολογησάσθωσάν  σοι  λαοὶ  πάντες.

 
 

[021_066_007]  γῆ  ἔδωκεν  τὸν  καρπὸν  αὐτῆσ˙  εὐλογήσαι  ἡμᾶς  ὁ  θεὸς  ὁ  θεὸς  ἡμῶν.

 
 

[021_066_008]  εὐλογήσαι  ἡμᾶς  ὁ  θεός, καὶ  φοβηθήτωσαν  αὐτὸν  πάντα  τὰ  πέρατα  τῆς  γῆς.

 

  Caput 67.
 

[021_067_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τῷ  Δαυιδ  ψαλμὸς  ᾠδῆς.

 
 

[021_067_002]  Ἀναστήτω  ὁ  θεός, καὶ  διασκορπισθήτωσαν  οἱ  ἐχθροὶ  αὐτοῦ, καὶ  φυγέτωσαν  οἱ  μισοῦντες  αὐτὸν  ἀπὸ  προσώπου  αὐτοῦ.

 
 

[021_067_003]  ὡς  ἐκλείπει  καπνός, ἐκλιπέτωσαν˙  ὡς  τήκεται  κηρὸς  ἀπὸ  προσώπου  πυρός, οὕτως  ἀπόλοιντο  οἱ  ἁμαρτωλοὶ  ἀπὸ  προσώπου  τοῦ  θεοῦ.

 
 

[021_067_004]  καὶ  οἱ  δίκαιοι  εὐφρανθήτωσαν, ἀγαλλιάσθωσαν  ἐνώπιον  τοῦ  θεοῦ, τερφθήτωσαν  ἐν  εὐφροσύνῃ.

 
 

[021_067_005]  ᾄατε  τῷ  θεῷ, ψάλατε  τῷ  ὀνόματι  αὐτοῦ˙  ὁδοποιήσατε  τῷ  ἐπιβεβηκότι  ἐπὶ  δυσμῶν, κύριος  ὄνομα  αὐτῷ, καὶ  ἀγαλλιᾶσθε  ἐνώπιον  αὐτοῦ. ταραχθήσονται  ἀπὸ  προσώπου  αὐτοῦ,

 
 

[021_067_006]  τοῦ  πατρὸς  τῶν  ὀρφανῶν  καὶ  κριτοῦ  τῶν  χηρῶν˙  ὁ  θεὸς  ἐν  τόπῳ  ἁγίῳ  αὐτοῦ.

 
 

[021_067_007]  ὁ  θεὸς  κατοικίζει  μονοτρόπους  ἐν  οἴκῳ  ἐξάγων  πεπεδημένους  ἐν  ἀνδρείᾳ, ὁμοίως  τοὺς  παραπικραίνοντας  τοὺς  κατοικοῦντας  ἐν  τάφοις.

 
 

[021_067_008]  ὁ  θεός, ἐν  τῷ  ἐκπορεύεσθαί  σε  ἐνώπιον  τοῦ  λαοῦ  σου, ἐν  τῷ  διαβαίνειν  σε  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ  διάψαλμα 

 
 

[021_067_009]  γῆ  ἐσείσθη, καὶ  γὰρ  οἱ  οὐρανοὶ  ἔσταξαν, ἀπὸ  προσώπου  τοῦ  θεοῦ  τοῦτο  Σινα, ἀπὸ  προσώπου  τοῦ  θεοῦ  Ισραηλ.

 
 

[021_067_010]  βροχὴν  ἑκούσιον  ἀφοριεῖς, ὁ  θεός, τῇ  κληρονομίᾳ  σου, καὶ  ἠσθένησεν, σὺ  δὲ  κατηρτίσω  αὐτήν.

 
 

[021_067_011]  τὰ  ζῷά  σου  κατοικοῦσιν  ἐν  αὐτῇ˙  ἡτοίμασας  ἐν  τῇ  χρηστότητί  σου  τῷ  πτωχῷ, ὁ  θεός.

 
 

[021_067_012]  κύριος  δώσει  ῥῆμα  τοῖς  εὐαγγελιζομένοις  δυνάμει  πολλῇ,

 
 

[021_067_013]  ὁ  βασιλεὺς  τῶν  δυνάμεων  τοῦ  ἀγαπητοῦ, καὶ  ὡραιότητι  τοῦ  οἴκου  διελέσθαι  σκῦλα.

 
 

[021_067_014]  ἐὰν  κοιμηθῆτε  ἀνὰ  μέσον  τῶν  κλήρων, πτέρυγες  περιστερᾶς  περιηργυρωμέναι, καὶ  τὰ  μετάφρενα  αὐτῆς  ἐν  χλωρότητι  χρυσίου. διάψαλμα.

 
 

[021_067_015]  ἐν  τῷ  διαστέλλειν  τὸν  ἐπουράνιον  βασιλεῖς  ἐπ' αὐτῆς  χιονωθήσονται  ἐν  Σελμων.

 
 

[021_067_016]  ὄρος  τοῦ  θεοῦ  ὄρος  πῖον, ὄρος  τετυρωμένον, ὄρος  πῖον.

 
 

[021_067_017]  ἵνα  τί  ὑπολαμβάνετε, ὄρη  τετυρωμένα, τὸ  ὄρος, ὃ  εὐδόκησεν  ὁ  θεὸς  κατοικεῖν  ἐν  αὐτῷ;  καὶ  γὰρ  ὁ  κύριος  κατασκηνώσει  εἰς  τέλος.

 
 

[021_067_018]  τὸ  ἅρμα  τοῦ  θεοῦ  μυριοπλάσιον, χιλιάδες  εὐθηνούντων˙  ὁ  κύριος  ἐν  αὐτοῖς  ἐν  Σινα  ἐν  τῷ  ἁγίῳ.

 
 

[021_067_019]  ἀνέβης  εἰς  ὕψος, ᾐχμαλώτευσας  αἰχμαλωσίαν, ἔλαβες  δόματα  ἐν  ἀνθρώπῳ, καὶ  γὰρ  ἀπειθοῦντες  τοῦ  κατασκηνῶσαι. κύριος  ὁ  θεὸς  εὐλογητός,

 
 

[021_067_020]  εὐλογητὸς  κύριος  ἡμέραν  καθ' ἡμέραν, κατευοδώσει  ἡμῖν  ὁ  θεὸς  τῶν  σωτηρίων  ἡμῶν. διάψαλμα.

 
 

[021_067_021]  ὁ  θεὸς  ἡμῶν  θεὸς  τοῦ  σῴζειν, καὶ  τοῦ  κυρίου  κυρίου  αἱ  διέξοδοι  τοῦ  θανάτου.

 
 

[021_067_022]  πλὴν  ὁ  θεὸς  συνθλάσει  κεφαλὰς  ἐχθρῶν  αὐτοῦ, κορυφὴν  τριχὸς  διαπορευομένων  ἐν  πλημμελείαις  αὐτῶν.

 
 

[021_067_023]  εἶπεν  κύριος  Ἁκ  Βασαν  ἐπιστρέψω, ἐπιστρέψω  ἐν  βυθοῖς  θαλάσσης,

 
 

[021_067_024]  ὅπως  ἂν  βαφῇ  ὁ  πούς  σου  ἐν  αἵματι, ἡ  γλῶσσα  τῶν  κυνῶν  σου  ἐξ  ἐχθρῶν  παρ' αὐτοῦ.

 
 

[021_067_025]  ἐθεωρήθησαν  αἱ  πορεῖαί  σου, ὁ  θεός, αἱ  πορεῖαι  τοῦ  θεοῦ  μου  τοῦ  βασιλέως  τοῦ  ἐν  τῷ  ἁγίῳ.

 
 

[021_067_026]  προέφθασαν  ἄρχοντες  ἐχόμενοι  ψαλλόντων  ἐν  μέσῳ  νεανίδων  τυμπανιστριῶν.

 
 

[021_067_027]  ἐν  ἐκκλησίαις  εὐλογεῖτε  τὸν  θεόν, τὸν  κύριον  ἐκ  πηγῶν  Ισραηλ.

 
 

[021_067_028]  ἐκεῖ  Βενιαμιν  νεώτερος  ἐν  ἐκστάσει, ἄρχοντες  Ιουδα  ἡγεμόνες  αὐτῶν, ἄρχοντες  Ζαβουλων, ἄρχοντες  Νεφθαλι.

 
 

[021_067_029]  ἔντειλαι, ὁ  θεός, τῇ  δυνάμει  σου, δυνάμωσον, ὁ  θεός, τοῦτο, ὃ  κατειργάσω  ἡμῖν.

 
 

[021_067_030]  ἀπὸ  τοῦ  ναοῦ  σου  ἐπὶ  Ιερουσαλημ  σοὶ  οἴσουσιν  βασιλεῖς  δῶρα.

 
 

[021_067_031]  ἐπιτίμησον  τοῖς  θηρίοις  τοῦ  καλάμου˙  ἡ  συναγωγὴ  τῶν  ταύρων  ἐν  ταῖς  δαμάλεσιν  τῶν  λαῶν  τοῦ  μὴ  ἀποκλεισθῆναι  τοὺς  δεδοκιμασμένους  τῷ  ἀργυρίῳ˙  διασκόρπισον  ἔθνη  τὰ  τοὺς  πολέμους  θέλοντα.

 
 

[021_067_032]  ἥξουσιν  πρέσβεις  ἐξ  Αἰγύπτου, Αἰθιοπία  προφθάσει  χεῖρα  αὐτῆς  τῷ  θεῷ.

 
 

[021_067_033]  αἱ  βασιλεῖαι  τῆς  γῆς, ᾄατε  τῷ  θεῷ, ψάλατε  τῷ  κυρίῳ. διάψαλμα.

 
 

[021_067_034]  ψάλατε  τῷ  θεῷ  τῷ  ἐπιβεβηκότι  ἐπὶ  τὸν  οὐρανὸν  τοῦ  οὐρανοῦ  κατὰ  ἀνατολάσ˙  ἰδοὺ  δώσει  ἐν  τῇ  φωνῇ  αὐτοῦ  φωνὴν  δυνάμεως.

 
 

[021_067_035]  δότε  δόξαν  τῷ  θεῷ˙  ἐπὶ  τὸν  Ισραηλ  ἡ  μεγαλοπρέπεια  αὐτοῦ, καὶ  ἡ  δύναμις  αὐτοῦ  ἐν  ταῖς  νεφέλαις.

 
 

[021_067_036]  θαυμαστὸς  ὁ  θεὸς  ἐν  τοῖς  ἁγίοις  αὐτοῦ˙  ὁ  θεὸς  Ισραηλ  αὐτὸς  δώσει  δύναμιν  καὶ  κραταίωσιν  τῷ  λαῷ  αὐτοῦ. εὐλογητὸς  ὁ  θεός.

 

  Caput 68.
 

[021_068_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῶν  ἀλλοιωθησομένων˙  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_068_002]  Σῶσόν  με, ὁ  θεός, ὅτι  εἰσήλθοσαν  ὕδατα  ἕως  ψυχῆς  μου.

 
 

[021_068_003]  ἐνεπάγην  εἰς  ἰλὺν  βυθοῦ, καὶ  οὐκ  ἔστιν  ὑπόστασισ˙  ἦλθον  εἰς  τὰ  βάθη  τῆς  θαλάσσης, καὶ  καταιγὶς  κατεπόντισέν  με.

 
 

[021_068_004]  ἐκοπίασα  κράζων, ἐβραγχίασεν  ὁ  λάρυγξ  μου, ἐξέλιπον  οἱ  ὀφθαλμοί  μου  ἀπὸ  τοῦ  ἐλπίζειν  ἐπὶ  τὸν  θεόν  μου.

 
 

[021_068_005]  ἐπληθύνθησαν  ὑπὲρ  τὰς  τρίχας  τῆς  κεφαλῆς  μου  οἱ  μισοῦντές  με  δωρεάν, ἐκραταιώθησαν  οἱ  ἐχθροί  μου  οἱ  ἐκδιώκοντές  με  ἀδίκωσ˙  ἃ  οὐχ  ἥρπασα, τότε  ἀπετίννυον.

 
 

[021_068_006]  ὁ  θεός, σὺ  ἔγνως  τὴν  ἀφροσύνην  μου, καὶ  αἱ  πλημμέλειαί  μου  ἀπὸ  σοῦ  οὐκ  ἐκρύβησαν.

 
 

[021_068_007]  μὴ  αἰσχυνθείησαν  ἐπ' ἐμοὶ  οἱ  ὑπομένοντές  σε, κύριε  κύριε  τῶν  δυνάμεων, μὴ  ἐντραπείησαν  ἐπ' ἐμοὶ  οἱ  ζητοῦντές  σε, ὁ  θεὸς  τοῦ  Ισραηλ,

 
 

[021_068_008]  ὅτι  ἕνεκα  σοῦ  ὑπήνεγκα  ὀνειδισμόν, ἐκάλυψεν  ἐντροπὴ  τὸ  πρόσωπόν  μου.

 
 

[021_068_009]  ἀπηλλοτριωμένος  ἐγενήθην  τοῖς  ἀδελφοῖς  μου  καὶ  ξένος  τοῖς  υἱοῖς  τῆς  μητρός  μου,

 
 

[021_068_010]  ὅτι  ὁ  ζῆλος  τοῦ  οἴκου  σου  κατέφαγέν  με, καὶ  οἱ  ὀνειδισμοὶ  τῶν  ὀνειδιζόντων  σε  ἐπέπεσαν  ἐπ' ἐμέ.

 
 

[021_068_011]  καὶ  συνέκαμψα  ἐν  νηστείᾳ  τὴν  ψυχήν  μου, καὶ  ἐγενήθη  εἰς  ὀνειδισμὸν  ἐμοί˙ 

 
 

[021_068_012]  καὶ  ἐθέμην  τὸ  ἔνδυμά  μου  σάκκον, καὶ  ἐγενόμην  αὐτοῖς  εἰς  παραβολήν.

 
 

[021_068_013]  κατ' ἐμοῦ  ἠδολέσχουν  οἱ  καθήμενοι  ἐν  πύλῃ, καὶ  εἰς  ἐμὲ  ἔψαλλον  οἱ  πίνοντες  τὸν  οἶνον.

 
 

[021_068_014]  ἐγὼ  δὲ  τῇ  προσευχῇ  μου  πρὸς  σέ, κύριε˙  καιρὸς  εὐδοκίας, ὁ  θεός, ἐν  τῷ  πλήθει  τοῦ  ἐλέους  σου˙  ἐπάκουσόν  μου  ἐν  ἀληθείᾳ  τῆς  σωτηρίας  σου.

 
 

[021_068_015]  σῶσόν  με  ἀπὸ  πηλοῦ, ἵνα  μὴ  ἐμπαγῶ˙  ῥυσθείην  ἐκ  τῶν  μισούντων  με  καὶ  ἐκ  τοῦ  βάθους  τῶν  ὑδάτων˙ 

 
 

[021_068_016]  μή  με  καταποντισάτω  καταιγὶς  ὕδατος, μηδὲ  καταπιέτω  με  βυθός, μηδὲ  συσχέτω  ἐπ' ἐμὲ  φρέαρ  τὸ  στόμα  αὐτοῦ.

 
 

[021_068_017]  εἰσάκουσόν  μου, κύριε, ὅτι  χρηστὸν  τὸ  ἔλεός  σου˙  κατὰ  τὸ  πλῆθος  τῶν  οἰκτιρμῶν  σου  ἐπίβλεψον  ἐπ' ἐμέ.

 
 

[021_068_018]  μὴ  ἀποστρέψῃς  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἀπὸ  τοῦ  παιδός  σου, ὅτι  θλίβομαι, ταχὺ  ἐπάκουσόν  μου.

 
 

[021_068_019]  πρόσχες  τῇ  ψυχῇ  μου  καὶ  λύτρωσαι  αὐτήν, ἕνεκα  τῶν  ἐχθρῶν  μου  ῥῦσαί  με.

 
 

[021_068_020]  σὺ  γὰρ  γινώσκεις  τὸν  ὀνειδισμόν  μου  καὶ  τὴν  αἰσχύνην  μου  καὶ  τὴν  ἐντροπήν  μου˙  ἐναντίον  σου  πάντες  οἱ  θλίβοντές  με.

 
 

[021_068_021]  ὀνειδισμὸν  προσεδόκησεν  ἡ  ψυχή  μου  καὶ  ταλαιπωρίαν, καὶ  ὑπέμεινα  συλλυπούμενον, καὶ  οὐχ  ὑπῆρξεν, καὶ  παρακαλοῦντας, καὶ  οὐχ  εὗρον.

 
 

[021_068_022]  καὶ  ἔδωκαν  εἰς  τὸ  βρῶμά  μου  χολὴν  καὶ  εἰς  τὴν  δίψαν  μου  ἐπότισάν  με  ὄξος.

 
 

[021_068_023]  γενηθήτω  ἡ  τράπεζα  αὐτῶν  ἐνώπιον  αὐτῶν  εἰς  παγίδα  καὶ  εἰς  ἀνταπόδοσιν  καὶ  εἰς  σκάνδαλον˙ 

 
 

[021_068_024]  σκοτισθήτωσαν  οἱ  ὀφθαλμοὶ  αὐτῶν  τοῦ  μὴ  βλέπειν, καὶ  τὸν  νῶτον  αὐτῶν  διὰ  παντὸς  σύγκαμψον˙ 

 
 

[021_068_025]  ἔκχεον  ἐπ' αὐτοὺς  τὴν  ὀργήν  σου, καὶ  ὁ  θυμὸς  τῆς  ὀργῆς  σου  καταλάβοι  αὐτούς.

 
 

[021_068_026]  γενηθήτω  ἡ  ἔπαυλις  αὐτῶν  ἠρημωμένη, καὶ  ἐν  τοῖς  σκηνώμασιν  αὐτῶν  μὴ  ἔστω  ὁ  κατοικῶν˙ 

 
 

[021_068_027]  ὅτι  ὃν  σὺ  ἐπάταξας, αὐτοὶ  κατεδίωξαν, καὶ  ἐπὶ  τὸ  ἄλγος  τῶν  τραυματιῶν  σου  προσέθηκαν.

 
 

[021_068_028]  πρόσθες  ἀνομίαν  ἐπὶ  τὴν  ἀνομίαν  αὐτῶν, καὶ  μὴ  εἰσελθέτωσαν  ἐν  δικαιοσύνῃ  σου˙ 

 
 

[021_068_029]  ἐξαλειφθήτωσαν  ἐκ  βίβλου  ζώντων  καὶ  μετὰ  δικαίων  μὴ  γραφήτωσαν.

 
 

[021_068_030]  πτωχὸς  καὶ  ἀλγῶν  εἰμι  ἐγώ, καὶ  ἡ  σωτηρία  τοῦ  προσώπου  σου, ὁ  θεός, ἀντελάβετό  μου.

 
 

[021_068_031]  αἰνέσω  τὸ  ὄνομα  τοῦ  θεοῦ  μετ' ᾠδῆς, μεγαλυνῶ  αὐτὸν  ἐν  αἰνέσει,

 
 

[021_068_032]  καὶ  ἀρέσει  τῷ  θεῷ  ὑπὲρ  μόσχον  νέον  κέρατα  ἐκφέροντα  καὶ  ὁπλάς.

 
 

[021_068_033]  ἰδέτωσαν  πτωχοὶ  καὶ  εὐφρανθήτωσαν˙  ἐκζητήσατε  τὸν  θεόν, καὶ  ζήσεται  ἡ  ψυχὴ  ὑμῶν,

 
 

[021_068_034]  ὅτι  εἰσήκουσεν  τῶν  πενήτων  ὁ  κύριος  καὶ  τοὺς  πεπεδημένους  αὐτοῦ  οὐκ  ἐξουδένωσεν.

 
 

[021_068_035]  αἰνεσάτωσαν  αὐτὸν  οἱ  οὐρανοὶ  καὶ  ἡ  γῆ, θάλασσα  καὶ  πάντα  τὰ  ἕρποντα  ἐν  αὐτοῖς.

 
 

[021_068_036]  ὅτι  ὁ  θεὸς  σώσει  τὴν  Σιων, καὶ  οἰκοδομηθήσονται  αἱ  πόλεις  τῆς  Ιουδαίας, καὶ  κατοικήσουσιν  ἐκεῖ  καὶ  κληρονομήσουσιν  αὐτήν˙ 

 
 

[021_068_037]  καὶ  τὸ  σπέρμα  τῶν  δούλων  αὐτοῦ  καθέξουσιν  αὐτήν, καὶ  οἱ  ἀγαπῶντες  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ  κατασκηνώσουσιν  ἐν  αὐτῇ.

 

  Caput 69.
 

[021_069_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τῷ  Δαυιδ  εἰς  ἀνάμνησιν,

 
 

[021_069_002]  εἰς  τὸ  σῶσαί  με  κύριον. Ὁ  θεός, εἰς  τὴν  βοήθειάν  μου  πρόσχες.

 
 

[021_069_003]  αἰσχυνθείησαν  καὶ  ἐντραπείησαν  οἱ  ζητοῦντές  μου  τὴν  ψυχήν, ἀποστραφείησαν  εἰς  τὰ  ὀπίσω  καὶ  καταισχυνθείησαν  οἱ  βουλόμενοί  μοι  κακά,

 
 

[021_069_004]  ἀποστραφείησαν  παραυτίκα  αἰσχυνόμενοι  οἱ  λέγοντές  μοι  Εὖγε  εὖγε.

 
 

[021_069_005]  ἀγαλλιάσθωσαν  καὶ  εὐφρανθήτωσαν  ἐπὶ  σοὶ  πάντες  οἱ  ζητοῦντές  σε, καὶ  λεγέτωσαν  διὰ  παντός  Μεγαλυνθήτω  ὁ  θεός, οἱ  ἀγαπῶντες  τὸ  σωτήριόν  σου.

 
 

[021_069_006]  ἐγὼ  δὲ  πτωχὸς  καὶ  πένησ˙  ὁ  θεός, βοήθησόν  μοι. βοηθός  μου  καὶ  ῥύστης  μου  εἶ  σύ˙  κύριε, μὴ  χρονίσῃς.

 

  Caput 70.
 

[021_070_001]  Τῷ  Δαυιδ˙  υἱῶν  Ιωναδαβ  καὶ  τῶν  πρώτων  αἰχμαλωτισθέντων. Ὁ  θεός, ἐπὶ  σοὶ  ἤλπισα, μὴ  καταισχυνθείην  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_070_002]  ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  σου  ῥῦσαί  με  καὶ  ἐξελοῦ  με, κλῖνον  πρός  με  τὸ  οὖς  σου  καὶ  σῶσόν  με.

 
 

[021_070_003]  γενοῦ  μοι  εἰς  θεὸν  ὑπερασπιστὴν  καὶ  εἰς  τόπον  ὀχυρὸν  τοῦ  σῶσαί  με, ὅτι  στερέωμά  μου  καὶ  καταφυγή  μου  εἶ  σύ.

 
 

[021_070_004]  ὁ  θεός  μου, ῥῦσαί  με  ἐκ  χειρὸς  ἁμαρτωλοῦ, ἐκ  χειρὸς  παρανομοῦντος  καὶ  ἀδικοῦντοσ˙ 

 
 

[021_070_005]  ὅτι  σὺ  εἶ  ἡ  ὑπομονή  μου, κύριε˙  κύριος  ἡ  ἐλπίς  μου  ἐκ  νεότητός  μου.

 
 

[021_070_006]  ἐπὶ  σὲ  ἐπεστηρίχθην  ἀπὸ  γαστρός, ἐκ  κοιλίας  μητρός  μου  σύ  μου  εἶ  σκεπαστήσ˙  ἐν  σοὶ  ἡ  ὕμνησίς  μου  διὰ  παντός.

 
 

[021_070_007]  ὡσεὶ  τέρας  ἐγενήθην  τοῖς  πολλοῖς, καὶ  σὺ  βοηθὸς  κραταιός.

 
 

[021_070_008]  πληρωθήτω  τὸ  στόμα  μου  αἰνέσεως, ὅπως  ὑμνήσω  τὴν  δόξαν  σου, ὅλην  τὴν  ἡμέραν  τὴν  μεγαλοπρέπειάν  σου.

 
 

[021_070_009]  μὴ  ἀπορρίψῃς  με  εἰς  καιρὸν  γήρους, ἐν  τῷ  ἐκλείπειν  τὴν  ἰσχύν  μου  μὴ  ἐγκαταλίπῃς  με.

 
 

[021_070_010]  ὅτι  εἶπαν  οἱ  ἐχθροί  μου  ἐμοὶ  καὶ  οἱ  φυλάσσοντες  τὴν  ψυχήν  μου  ἐβουλεύσαντο  ἐπὶ  τὸ  αὐτὸ 

 
 

[021_070_011]  λέγοντες  Ὁ  θεὸς  ἐγκατέλιπεν  αὐτόν˙  καταδιώξατε  καὶ  καταλάβετε  αὐτόν, ὅτι  οὐκ  ἔστιν  ὁ  ῥυόμενος.

 
 

[021_070_012]  ὁ  θεός, μὴ  μακρύνῃς  ἀπ' ἐμοῦ˙  ὁ  θεός  μου, εἰς  τὴν  βοήθειάν  μου  πρόσχες.

 
 

[021_070_013]  αἰσχυνθήτωσαν  καὶ  ἐκλιπέτωσαν  οἱ  ἐνδιαβάλλοντες  τὴν  ψυχήν  μου, περιβαλέσθωσαν  αἰσχύνην  καὶ  ἐντροπὴν  οἱ  ζητοῦντες  τὰ  κακά  μοι.

 
 

[021_070_014]  ἐγὼ  δὲ  διὰ  παντὸς  ἐλπιῶ  καὶ  προσθήσω  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  αἴνεσίν  σου.

 
 

[021_070_015]  τὸ  στόμα  μου  ἐξαγγελεῖ  τὴν  δικαιοσύνην  σου, ὅλην  τὴν  ἡμέραν  τὴν  σωτηρίαν  σου, ὅτι  οὐκ  ἔγνων  γραμματείας.

 
 

[021_070_016]  εἰσελεύσομαι  ἐν  δυναστείᾳ  κυρίου˙  κύριε, μνησθήσομαι  τῆς  δικαιοσύνης  σου  μόνου.

 
 

[021_070_017]  ἐδίδαξάς  με, ὁ  θεός, ἐκ  νεότητός  μου, καὶ  μέχρι  νῦν  ἀπαγγελῶ  τὰ  θαυμάσιά  σου.

 
 

[021_070_018]  καὶ  ἕως  γήρους  καὶ  πρεσβείου, ὁ  θεός, μὴ  ἐγκαταλίπῃς  με, ἕως  ἂν  ἀπαγγείλω  τὸν  βραχίονά  σου  πάσῃ  τῇ  γενεᾷ  τῇ  ἐρχομένῃ, τὴν  δυναστείαν  σου  καὶ  τὴν  δικαιοσύνην  σου.

 
 

[021_070_019]  ὁ  θεός, ἕως  ὑψίστων  ἃ  ἐποίησας  μεγαλεῖα˙  ὁ  θεός, τίς  ὅμοιός  σοι; 

 
 

[021_070_020]  ὅσας  ἔδειξάς  μοι  θλίψεις  πολλὰς  καὶ  κακάς, καὶ  ἐπιστρέψας  ἐζωοποίησάς  με  καὶ  ἐκ  τῶν  ἀβύσσων  τῆς  γῆς  πάλιν  ἀνήγαγές  με.

 
 

[021_070_021]  ἐπλεόνασας  τὴν  μεγαλοσύνην  σου  καὶ  ἐπιστρέψας  παρεκάλεσάς  με  (καὶ  ἐκ  τῶν  ἀβύσσων  τῆς  γῆς  πάλιν  ἀνήγαγές  με. )

 
 

[021_070_022]  καὶ  γὰρ  ἐγὼ  ἐξομολογήσομαί  σοι  ἐν  σκεύει  ψαλμοῦ  τὴν  ἀλήθειάν  σου, ὁ  θεόσ˙  ψαλῶ  σοι  ἐν  κιθάρᾳ, ὁ  ἅγιος  τοῦ  Ισραηλ.

 
 

[021_070_023]  ἀγαλλιάσονται  τὰ  χείλη  μου, ὅταν  ψάλω  σοι, καὶ  ἡ  ψυχή  μου, ἣν  ἐλυτρώσω.

 
 

[021_070_024]  ἔτι  δὲ  καὶ  ἡ  γλῶσσά  μου  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  μελετήσει  τὴν  δικαιοσύνην  σου, ὅταν  αἰσχυνθῶσιν  καὶ  ἐντραπῶσιν  οἱ  ζητοῦντες  τὰ  κακά  μοι.

 

  Caput 71.
 

[021_071_001]  Εἰς  Σαλωμων. Ὁ  θεός, τὸ  κρίμα  σου  τῷ  βασιλεῖ  δὸς  καὶ  τὴν  δικαιοσύνην  σου  τῷ  υἱῷ  τοῦ  βασιλέως 

 
 

[021_071_002]  κρίνειν  τὸν  λαόν  σου  ἐν  δικαιοσύνῃ  καὶ  τοὺς  πτωχούς  σου  ἐν  κρίσει.

 
 

[021_071_003]  ἀναλαβέτω  τὰ  ὄρη  εἰρήνην  τῷ  λαῷ  σου  καὶ  οἱ  βουνοὶ  ἐν  δικαιοσύνῃ.

 
 

[021_071_004]  κρινεῖ  τοὺς  πτωχοὺς  τοῦ  λαοῦ  καὶ  σώσει  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  πενήτων  καὶ  ταπεινώσει  συκοφάντην 

 
 

[021_071_005]  καὶ  συμπαραμενεῖ  τῷ  ἡλίῳ  καὶ  πρὸ  τῆς  σελήνης  γενεὰς  γενεῶν 

 
 

[021_071_006]  καὶ  καταβήσεται  ὡς  ὑετὸς  ἐπὶ  πόκον  καὶ  ὡσεὶ  σταγόνες  στάζουσαι  ἐπὶ  τὴν  γῆν.

 
 

[021_071_007]  ἀνατελεῖ  ἐν  ταῖς  ἡμέραις  αὐτοῦ  δικαιοσύνη  καὶ  πλῆθος  εἰρήνης  ἕως  οὗ ἀνταναιρεθῇ  ἡ  σελήνη.

 
 

[021_071_008]  καὶ  κατακυριεύσει  ἀπὸ  θαλάσσης  ἕως  θαλάσσης  καὶ  ἀπὸ  ποταμοῦ  ἕως  περάτων  τῆς  οἰκουμένης.

 
 

[021_071_009]  ἐνώπιον  αὐτοῦ  προπεσοῦνται  Αἰθίοπες, καὶ  οἱ  ἐχθροὶ  αὐτοῦ  χοῦν  λείξουσιν˙ 

 
 

[021_071_010]  βασιλεῖς  Θαρσις  καὶ  αἱ  νῆσοι  δῶρα  προσοίσουσιν, βασιλεῖς  Ἀράβων  καὶ  Σαβα  δῶρα  προσάξουσιν˙ 

 
 

[021_071_011]  καὶ  προσκυνήσουσιν  αὐτῷ  πάντες  οἱ  βασιλεῖς, πάντα  τὰ  ἔθνη  δουλεύσουσιν  αὐτῷ.

 
 

[021_071_012]  ὅτι  ἐρρύσατο  πτωχὸν  ἐκ  χειρὸς  δυνάστου  καὶ  πένητα, ᾧ  οὐχ  ὑπῆρχεν  βοηθόσ˙ 

 
 

[021_071_013]  φείσεται  πτωχοῦ  καὶ  πένητος  καὶ  ψυχὰς  πενήτων  σώσει˙ 

 
 

[021_071_014]  ἐκ  τόκου  καὶ  ἐξ  ἀδικίας  λυτρώσεται  τὰς  ψυχὰς  αὐτῶν, καὶ  ἔντιμον  τὸ  ὄνομα  αὐτῶν  ἐνώπιον  αὐτοῦ.

 
 

[021_071_015]  καὶ  ζήσεται, καὶ  δοθήσεται  αὐτῷ  ἐκ  τοῦ  χρυσίου  τῆς  Ἀραβίας, καὶ  προσεύξονται  περὶ  αὐτοῦ  διὰ  παντός, ὅλην  τὴν  ἡμέραν  εὐλογήσουσιν  αὐτόν.

 
 

[021_071_016]  ἔσται  στήριγμα  ἐν  τῇ  γῇ  ἐπ' ἄκρων  τῶν  ὀρέων˙  ὑπεραρθήσεται  ὑπὲρ  τὸν  Λίβανον  ὁ  καρπὸς  αὐτοῦ, καὶ  ἐξανθήσουσιν  ἐκ  πόλεως  ὡσεὶ  χόρτος  τῆς  γῆς.

 
 

[021_071_017]  ἔστω  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ  εὐλογημένον  εἰς  τοὺς  αἰῶνας, πρὸ  τοῦ  ἡλίου  διαμενεῖ  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ˙  καὶ  εὐλογηθήσονται  ἐν  αὐτῷ  πᾶσαι  αἱ  φυλαὶ  τῆς  γῆς, πάντα  τὰ  ἔθνη  μακαριοῦσιν  αὐτόν.

 
 

[021_071_018]  Εὐλογητὸς  κύριος  ὁ  θεὸς  ὁ  θεὸς  Ισραηλ  ὁ  ποιῶν  θαυμάσια  μόνος,

 
 

[021_071_019]  καὶ  εὐλογητὸν  τὸ  ὄνομα  τῆς  δόξης  αὐτοῦ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος, καὶ  πληρωθήσεται  τῆς  δόξης  αὐτοῦ  πᾶσα  ἡ  γῆ. γένοιτο  γένοιτο.

 
 

[021_071_020]  Ἁξέλιπον  οἱ  ὕμνοι  Δαυιδ  τοῦ  υἱοῦ  Ιεσσαι.

 

  Caput 72.
 

[021_072_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Ασαφ. Ὡς  ἀγαθὸς  τῷ  Ισραηλ  ὁ  θεός, τοῖς  εὐθέσι  τῇ  καρδίᾳ.

 
 

[021_072_002]  ἐμοῦ  δὲ  παρὰ  μικρὸν  ἐσαλεύθησαν  οἱ  πόδες, παρ' ὀλίγον  ἐξεχύθη  τὰ  διαβήματά  μου.

 
 

[021_072_003]  ὅτι  ἐζήλωσα  ἐπὶ  τοῖς  ἀνόμοις  εἰρήνην  ἁμαρτωλῶν  θεωρῶν,

 
 

[021_072_004]  ὅτι  οὐκ  ἔστιν  ἀνάνευσις  τῷ  θανάτῳ  αὐτῶν  καὶ  στερέωμα  ἐν  τῇ  μάστιγι  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_072_005]  ἐν  κόποις  ἀνθρώπων  οὐκ  εἰσὶν  καὶ  μετὰ  ἀνθρώπων  οὐ  μαστιγωθήσονται.

 
 

[021_072_006]  διὰ  τοῦτο  ἐκράτησεν  αὐτοὺς  ἡ  ὑπερηφανία, περιεβάλοντο  ἀδικίαν  καὶ  ἀσέβειαν  αὐτῶν.

 
 

[021_072_007]  ἐξελεύσεται  ὡς  ἐκ  στέατος  ἡ  ἀδικία  αὐτῶν  διήλθοσαν  εἰς  διάθεσιν  καρδίασ˙ 

 
 

[021_072_008]  διενοήθησαν  καὶ  ἐλάλησαν  ἐν  πονηρίᾳ, ἀδικίαν  εἰς  τὸ  ὕψος  ἐλάλησαν˙ 

 
 

[021_072_009]  ἔθεντο  εἰς  οὐρανὸν  τὸ  στόμα  αὐτῶν, καὶ  ἡ  γλῶσσα  αὐτῶν  διῆλθεν  ἐπὶ  τῆς  γῆς.

 
 

[021_072_010]  διὰ  τοῦτο  ἐπιστρέψει  ὁ  λαός  μου  ἐνταῦθα, καὶ  ἡμέραι  πλήρεις  εὑρεθήσονται  αὐτοῖς.

 
 

[021_072_011]  καὶ  εἶπαν  Πῶς  ἔγνω  ὁ  θεός, καὶ  εἰ  ἔστιν  γνῶσις  ἐν  τῷ  ὑψίστῳ; 

 
 

[021_072_012]  ἰδοὺ  οὗτοι  ἁμαρτωλοὶ  καὶ  εὐθηνοῦνται˙  εἰς  τὸν  αἰῶνα  κατέσχον  πλούτου.

 
 

[021_072_013]  καὶ  εἶπαή  Αρα  ματαίως  ἐδικαίωσα  τὴν  καρδίαν  μου  καὶ  ἐνιψάμην  ἐν  ἀθῴοις  τὰς  χεῖράς  μου˙ 

 
 

[021_072_014]  καὶ  ἐγενόμην  μεμαστιγωμένος  ὅλην  τὴν  ἡμέραν, καὶ  ὁ  ἔλεγχός  μου  εἰς  τὰς  πρωίας.

 
 

[021_072_015]  εἰ  ἔλεγον  Διηγήσομαι  οὕτως, ἰδοὺ  τῇ  γενεᾷ  τῶν  υἱῶν  σου  ἠσυνθέτηκα.

 
 

[021_072_016]  καὶ  ὑπέλαβον  τοῦ  γνῶναι  τοῦτο˙  κόπος  ἐστὶν  ἐναντίον  μου,

 
 

[021_072_017]  ἕως  εἰσέλθω  εἰς  τὸ  ἁγιαστήριον  τοῦ  θεοῦ  καὶ  συνῶ  εἰς  τὰ  ἔσχατα  αὐτῶν.

 
 

[021_072_018]  πλὴν  διὰ  τὰς  δολιότητας  ἔθου  αὐτοῖς, κατέβαλες  αὐτοὺς  ἐν  τῷ  ἐπαρθῆναι.

 
 

[021_072_019]  πῶς  ἐγένοντο  εἰς  ἐρήμωσιν  ἐξάπινα˙  ἐξέλιπον, ἀπώλοντο  διὰ  τὴν  ἀνομίαν  αὐτῶν.

 
 

[021_072_020]  ὡσεὶ  ἐνύπνιον  ἐξεγειρομένου, κύριε, ἐν  τῇ  πόλει  σου  τὴν  εἰκόνα  αὐτῶν  ἐξουδενώσεις.

 
 

[021_072_021]  ὅτι  ἐξεκαύθη  ἡ  καρδία  μου, καὶ  οἱ  νεφροί  μου  ἠλλοιώθησαν,

 
 

[021_072_022]  καὶ  ἐγὼ  ἐξουδενωμένος  καὶ  οὐκ  ἔγνων, κτηνώδης  ἐγενόμην  παρὰ  σοί.

 
 

[021_072_023]  καὶ  ἐγὼ  διὰ  παντὸς  μετὰ  σοῦ, ἐκράτησας  τῆς  χειρὸς  τῆς  δεξιᾶς  μου,

 
 

[021_072_024]  ἐν  τῇ  βουλῇ  σου  ὡδήγησάς  με  καὶ  μετὰ  δόξης  προσελάβου  με.

 
 

[021_072_025]  τί  γάρ  μοι  ὑπάρχει  ἐν  τῷ  οὐρανῷ, καὶ  παρὰ  σοῦ  τί  ἠθέλησα  ἐπὶ  τῆς  γῆσ; 

 
 

[021_072_026]  ἐξέλιπεν  ἡ  καρδία  μου  καὶ  ἡ  σάρξ  μου, ὁ  θεὸς  τῆς  καρδίας  μου  καὶ  ἡ  μερίς  μου  ὁ  θεὸς  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_072_027]  ὅτι  ἰδοὺ  οἱ  μακρύνοντες  ἑαυτοὺς  ἀπὸ  σοῦ  ἀπολοῦνται, ἐξωλέθρευσας  πάντα  τὸν  πορνεύοντα  ἀπὸ  σοῦ.

 
 

[021_072_028]  ἐμοὶ  δὲ  τὸ  προσκολλᾶσθαι  τῷ  θεῷ  ἀγαθόν  ἐστιν, τίθεσθαι  ἐν  τῷ  κυρίῳ  τὴν  ἐλπίδα  μου  τοῦ  ἐξαγγεῖλαι  πάσας  τὰς  αἰνέσεις  σου  ἐν  ταῖς  πύλαις  τῆς  θυγατρὸς  Σιων.

 

  Caput 73.
 

[021_073_001]  Συνέσεως  τῷ  Ασαφ. ῞  Ινα  τί  ἀπώσω, ὁ  θεός, εἰς  τέλος, ὠργίσθη  ὁ  θυμός  σου  ἐπὶ  πρόβατα  νομῆς  σου; 

 
 

[021_073_002]  μνήσθητι  τῆς  συναγωγῆς  σου, ἧς  ἐκτήσω  ἀπ' ἀρχῆσ˙  ἐλυτρώσω  ῥάβδον  κληρονομίας  σου, ὄρος  Σιων  τοῦτο, ὃ  κατεσκήνωσας  ἐν  αὐτῷ.

 
 

[021_073_003]  ἔπαρον  τὰς  χεῖράς  σου  ἐπὶ  τὰς  ὑπερηφανίας  αὐτῶν  εἰς  τέλος, ὅσα  ἐπονηρεύσατο  ὁ  ἐχθρὸς  ἐν  τοῖς  ἁγίοις  σου.

 
 

[021_073_004]  καὶ  ἐνεκαυχήσαντο  οἱ  μισοῦντές  σε  ἐν  μέσῳ  τῆς  ἑορτῆς  σου, ἔθεντο  τὰ  σημεῖα  αὐτῶν  σημεῖα  καὶ  οὐκ  ἔγνωσαν.

 
 

[021_073_005]  ὡς  εἰς  τὴν  εἴσοδον  ὑπεράνω,

 
 

[021_073_006]  ὡς  ἐν  δρυμῷ  ξύλων  ἀξίναις  ἐξέκοψαν  τὰς  θύρας  αὐτῆς, ἐπὶ  τὸ  αὐτὸ  ἐν  πελέκει  καὶ  λαξευτηρίῳ  κατέρραξαν  αὐτήν.

 
 

[021_073_007]  ἐνεπύρισαν  ἐν  πυρὶ  τὸ  ἁγιαστήριόν  σου, εἰς  τὴν  γῆν  ἐβεβήλωσαν  τὸ  σκήνωμα  τοῦ  ὀνόματός  σου.

 
 

[021_073_008]  εἶπαν  ἐν  τῇ  καρδίᾳ  αὐτῶν  ἡ  συγγένεια  αὐτῶν  ἐπὶ  τὸ  αὐτό  Δεῦτε  καὶ  κατακαύσωμεν  πάσας  τὰς  ἑορτὰς  τοῦ  θεοῦ  ἀπὸ  τῆς  γῆς.

 
 

[021_073_009]  τὰ  σημεῖα  ἡμῶν  οὐκ  εἴδομεν, οὐκ  ἔστιν  ἔτι  προφήτης, καὶ  ἡμᾶς  οὐ  γνώσεται  ἔτι.

 
 

[021_073_010]  ἕως  πότε, ὁ  θεός, ὀνειδιεῖ  ὁ  ἐχθρός, παροξυνεῖ  ὁ  ὑπεναντίος  τὸ  ὄνομά  σου  εἰς  τέλοσ; 

 
 

[021_073_011]  ἵνα  τί  ἀποστρέφεις  τὴν  χεῖρά  σου  καὶ  τὴν  δεξιάν  σου  ἐκ  μέσου  τοῦ  κόλπου  σου  εἰς  τέλοσ; 

 
 

[021_073_012]  ὁ  δὲ  θεὸς  βασιλεὺς  ἡμῶν  πρὸ  αἰῶνος, εἰργάσατο  σωτηρίαν  ἐν  μέσῳ  τῆς  γῆς.

 
 

[021_073_013]  σὺ  ἐκραταίωσας  ἐν  τῇ  δυνάμει  σου  τὴν  θάλασσαν, σὺ  συνέτριψας  τὰς  κεφαλὰς  τῶν  δρακόντων  ἐπὶ  τοῦ  ὕδατος.

 
 

[021_073_014]  σὺ  συνέθλασας  τὰς  κεφαλὰς  τοῦ  δράκοντος, ἔδωκας  αὐτὸν  βρῶμα  λαοῖς  τοῖς  Αἰθίοψιν.

 
 

[021_073_015]  σὺ  διέρρηξας  πηγὰς  καὶ  χειμάρρους, σὺ  ἐξήρανας  ποταμοὺς  Ηθαμ.

 
 

[021_073_016]  σή  ἐστιν  ἡ  ἡμέρα, καὶ  σή  ἐστιν  ἡ  νύξ, σὺ  κατηρτίσω  φαῦσιν  καὶ  ἥλιον.

 
 

[021_073_017]  σὺ  ἐποίησας  πάντα  τὰ  ὅρια  τῆς  γῆσ˙  θέρος  καὶ  ἔαρ, σὺ  ἔπλασας  αὐτά.

 
 

[021_073_018]  μνήσθητι  ταύτησ˙  ἐχθρὸς  ὠνείδισεν  τὸν  κύριον, καὶ  λαὸς  ἄφρων  παρώξυνεν  τὸ  ὄνομά  σου.

 
 

[021_073_019]  μὴ  παραδῷς  τοῖς  θηρίοις  ψυχὴν  ἐξομολογουμένην  σοι, τῶν  ψυχῶν  τῶν  πενήτων  σου  μὴ  ἐπιλάθῃ  εἰς  τέλος.

 
 

[021_073_020]  ἐπίβλεψον  εἰς  τὴν  διαθήκην  σου, ὅτι  ἐπληρώθησαν  οἱ  ἐσκοτισμένοι  τῆς  γῆς  οἴκων  ἀνομιῶν.

 
 

[021_073_021]  μὴ  ἀποστραφήτω  τεταπεινωμένος  κατῃσχυμμένοσ˙  πτωχὸς  καὶ  πένης  αἰνέσουσιν  τὸ  ὄνομά  σου.

 
 

[021_073_022]  ἀνάστα, ὁ  θεός, δίκασον  τὴν  δίκην  σου˙  μνήσθητι  τῶν  ὀνειδισμῶν  σου  τῶν  ὑπὸ  ἄφρονος  ὅλην  τὴν  ἡμέραν.

 
 

[021_073_023]  μὴ  ἐπιλάθῃ  τῆς  φωνῆς  τῶν  ἱκετῶν  σου˙  ἡ  ὑπερηφανία  τῶν  μισούντων  σε  ἀνέβη  διὰ  παντὸς  πρὸς  σέ.

 

  Caput 74.
 

[021_074_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  μὴ  διαφθείρῃσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Ασαφ  ᾠδῆς.

 
 

[021_074_002]  Ἁξομολογησόμεθά  σοι, ὁ  θεός, ἐξομολογησόμεθα  καὶ  ἐπικαλεσόμεθα  τὸ  ὄνομά  σου.

 
 

[021_074_003]  διηγήσομαι  πάντα  τὰ  θαυμάσιά  σου, ὅταν  λάβω  καιρόν˙  ἐγὼ  εὐθύτητας  κρινῶ.

 
 

[021_074_004]  ἐτάκη  ἡ  γῆ  καὶ  πάντες  οἱ  κατοικοῦντες  ἐν  αὐτῇ, ἐγὼ  ἐστερέωσα  τοὺς  στύλους  αὐτῆς. διάψαλμα.

 
 

[021_074_005]  εἶπα  τοῖς  παρανομοῦσιν  Μὴ  παρανομεῖτε, καὶ  τοῖς  ἁμαρτάνουσιν  Μὴ  ὑψοῦτε  κέρας,

 
 

[021_074_006]  μὴ  ἐπαίρετε  εἰς  ὕψος  τὸ  κέρας  ὑμῶν, μὴ  λαλεῖτε  κατὰ  τοῦ  θεοῦ  ἀδικίαν.

 
 

[021_074_007]  ὅτι  οὔτε  ἀπὸ  ἐξόδων  οὔτε  ἀπὸ  δυσμῶν  οὔτε  ἀπὸ  ἐρήμων  ὀρέων,

 
 

[021_074_008]  ὅτι  ὁ  θεὸς  κριτής  ἐστιν, τοῦτον  ταπεινοῖ  καὶ  τοῦτον  ὑψοῖ.

 
 

[021_074_009]  ὅτι  ποτήριον  ἐν  χειρὶ  κυρίου  οἴνου  ἀκράτου  πλῆρες  κεράσματος, καὶ  ἔκλινεν  ἐκ  τούτου  εἰς  τοῦτο, πλὴν  ὁ  τρυγίας  αὐτοῦ  οὐκ  ἐξεκενώθη, πίονται  πάντες  οἱ  ἁμαρτωλοὶ  τῆς  γῆς.

 
 

[021_074_010]  ἐγὼ  δὲ  ἀγαλλιάσομαι  εἰς  τὸν  αἰῶνα, ψαλῶ  τῷ  θεῷ  Ιακωβ˙ 

 
 

[021_074_011]  καὶ  πάντα  τὰ  κέρατα  τῶν  ἁμαρτωλῶν  συγκλάσω, καὶ  ὑψωθήσεται  τὰ  κέρατα  τοῦ  δικαίου.

 

  Caput 75.
 

[021_075_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ἐν  ὕμνοισ˙  ψαλμὸς  τῷ  Ασαφ, ᾠδὴ  πρὸς  τὸν  Ἀσσύριον.

 
 

[021_075_002]  Γνωστὸς  ἐν  τῇ  Ιουδαίᾳ  ὁ  θεός, ἐν  τῷ  Ισραηλ  μέγα  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ.

 
 

[021_075_003]  καὶ  ἐγενήθη  ἐν  εἰρήνῃ  ὁ  τόπος  αὐτοῦ  καὶ  τὸ  κατοικητήριον  αὐτοῦ  ἐν  Σιων˙ 

 
 

[021_075_004]  ἐκεῖ  συνέτριψεν  τὰ  κράτη  τῶν  τόξων, ὅπλον  καὶ  ῥομφαίαν  καὶ  πόλεμον. διάψαλμα,

 
 

[021_075_005]  φωτίζεις  σὺ  θαυμαστῶς  ἀπὸ  ὀρέων  αἰωνίων.

 
 

[021_075_006]  ἐταράχθησαν  πάντες  οἱ  ἀσύνετοι  τῇ  καρδίᾳ, ὕπνωσαν  ὕπνον  αὐτῶν  καὶ  οὐχ  εὗρον  οὐδὲν  πάντες  οἱ  ἄνδρες  τοῦ  πλούτου  ταῖς  χερσὶν  αὐτῶν.

 
 

[021_075_007]  ἀπὸ  ἐπιτιμήσεώς  σου, ὁ  θεὸς  Ιακωβ, ἐνύσταξαν  οἱ  ἐπιβεβηκότες  τοὺς  ἵππους.

 
 

[021_075_008]  σὺ  φοβερὸς  εἶ, καὶ  τίς  ἀντιστήσεταί  σοι;  ἀπὸ  τότε  ἡ  ὀργή  σου.

 
 

[021_075_009]  ἐκ  τοῦ  οὐρανοῦ  ἠκούτισας  κρίσιν, γῆ  ἐφοβήθη  καὶ  ἡσύχασεν 

 
 

[021_075_010]  ἐν  τῷ  ἀναστῆναι  εἰς  κρίσιν  τὸν  θεὸν  τοῦ  σῶσαι  πάντας  τοὺς  πραεῖς  τῆς  γῆς. διάψαλμα.

 
 

[021_075_011]  ὅτι  ἐνθύμιον  ἀνθρώπου  ἐξομολογήσεταί  σοι, καὶ  ἐγκατάλειμμα  ἐνθυμίου  ἑορτάσει  σοι.

 
 

[021_075_012]  εὔξασθε  καὶ  ἀπόδοτε  κυρίῳ  τῷ  θεῷ  ὑμῶν˙  πάντες  οἱ  κύκλῳ  αὐτοῦ  οἴσουσιν  δῶρα 

 
 

[021_075_013]  τῷ  φοβερῷ  καὶ  ἀφαιρουμένῳ  πνεύματα  ἀρχόντων, φοβερῷ  παρὰ  τοῖς  βασιλεῦσι  τῆς  γῆς.

 

  Caput 76.
 

[021_076_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  Ιδιθουν˙  τῷ  Ασαφ  ψαλμός.

 
 

[021_076_002]  Φωνῇ  μου  πρὸς  κύριον  ἐκέκραξα, φωνῇ  μου  πρὸς  τὸν  θεόν, καὶ  προσέσχεν  μοι.

 
 

[021_076_003]  ἐν  ἡμέρᾳ  θλίψεώς  μου  τὸν  θεὸν  ἐξεζήτησα, ταῖς  χερσίν  μου  νυκτὸς  ἐναντίον  αὐτοῦ, καὶ  οὐκ  ἠπατήθην˙  ἀπηνήνατο  παρακληθῆναι  ἡ  ψυχή  μου.

 
 

[021_076_004]  ἐμνήσθην  τοῦ  θεοῦ  καὶ  εὐφράνθην˙  ἠδολέσχησα, καὶ  ὠλιγοψύχησεν  τὸ  πνεῦμά  μου. διάψαλμα.

 
 

[021_076_005]  προκατελάβοντο  φυλακὰς  οἱ  ὀφθαλμοί  μου, ἐταράχθην  καὶ  οὐκ  ἐλάλησα.

 
 

[021_076_006]  διελογισάμην  ἡμέρας  ἀρχαίας  καὶ  ἔτη  αἰώνια  ἐμνήσθην  καὶ  ἐμελέτησα˙ 

 
 

[021_076_007]  νυκτὸς  μετὰ  τῆς  καρδίας  μου  ἠδολέσχουν, καὶ  ἔσκαλλεν  τὸ  πνεῦμά  μου.

 
 

[021_076_008]  μὴ  εἰς  τοὺς  αἰῶνας  ἀπώσεται  κύριος  καὶ  οὐ  προσθήσει  τοῦ  εὐδοκῆσαι  ἔτι; 

 
 

[021_076_009]  ἢ  εἰς  τέλος  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ  ἀποκόψει  ἀπὸ  γενεᾶς  εἰς  γενεάν; 

 
 

[021_076_010]  ἢ  ἐπιλήσεται  τοῦ  οἰκτιρῆσαι  ὁ  θεὸς  ἢ  συνέξει  ἐν  τῇ  ὀργῇ  αὐτοῦ  τοὺς  οἰκτιρμοὺς  αὐτοῦ;  διάψαλμα.

 
 

[021_076_011]  καὶ  εἶπα  Νῦν  ἠρξάμην, αὕτη  ἡ  ἀλλοίωσις  τῆς  δεξιᾶς  τοῦ  ὑψίστου.

 
 

[021_076_012]  ἐμνήσθην  τῶν  ἔργων  κυρίου, ὅτι  μνησθήσομαι  ἀπὸ  τῆς  ἀρχῆς  τῶν  θαυμασίων  σου 

 
 

[021_076_013]  καὶ  μελετήσω  ἐν  πᾶσιν  τοῖς  ἔργοις  σου  καὶ  ἐν  τοῖς  ἐπιτηδεύμασίν  σου  ἀδολεσχήσω.

 
 

[021_076_014]  ὁ  θεός, ἐν  τῷ  ἁγίῳ  ἡ  ὁδός  σου˙  τίς  θεὸς  μέγας  ὡς  ὁ  θεὸς  ἡμῶν; 

 
 

[021_076_015]  σὺ  εἶ  ὁ  θεὸς  ὁ  ποιῶν  θαυμάσια, ἐγνώρισας  ἐν  τοῖς  λαοῖς  τὴν  δύναμίν  σου˙ 

 
 

[021_076_016]  ἐλυτρώσω  ἐν  τῷ  βραχίονί  σου  τὸν  λαόν  σου, τοὺς  υἱοὺς  Ιακωβ  καὶ  Ιωσηφ. διάψαλμα.

 
 

[021_076_017]  εἴδοσάν  σε  ὕδατα, ὁ  θεός, εἴδοσάν  σε  ὕδατα  καὶ  ἐφοβήθησαν, καὶ  ἐταράχθησαν  ἄβυσσοι, πλῆθος  ἤχους  ὑδάτων.

 
 

[021_076_018]  φωνὴν  ἔδωκαν  αἱ  νεφέλαι, καὶ  γὰρ  τὰ  βέλη  σου  διαπορεύονται˙ 

 
 

[021_076_019]  φωνὴ  τῆς  βροντῆς  σου  ἐν  τῷ  τροχῷ, ἔφαναν  αἱ  ἀστραπαί  σου  τῇ  οἰκουμένῃ, ἐσαλεύθη  καὶ  ἔντρομος  ἐγενήθη  ἡ  γῆ.

 
 

[021_076_020]  ἐν  τῇ  θαλάσσῃ  ἡ  ὁδός  σου, καὶ  αἱ  τρίβοι  σου  ἐν  ὕδασι  πολλοῖς, καὶ  τὰ  ἴχνη  σου  οὐ  γνωσθήσονται.

 
 

[021_076_021]  ὡδήγησας  ὡς  πρόβατα  τὸν  λαόν  σου  ἐν  χειρὶ  Μωυσῆ  καὶ  Ααρων.

 

  Caput 77.
 

[021_077_001]  Συνέσεως  τῷ  Ασαφ. Προσέχετε, λαός  μου, τὸν  νόμον  μου, κλίνατε  τὸ  οὖς  ὑμῶν  εἰς  τὰ  ῥήματα  τοῦ  στόματός  μου˙ 

 
 

[021_077_002]  ἀνοίξω  ἐν  παραβολαῖς  τὸ  στόμα  μου, φθέγξομαι  προβλήματα  ἀπ' ἀρχῆς.

 
 

[021_077_003]  ὅσα  ἠκούσαμεν  καὶ  ἔγνωμεν  αὐτὰ  καὶ  οἱ  πατέρες  ἡμῶν  διηγήσαντο  ἡμῖν,

 
 

[021_077_004]  οὐκ  ἐκρύβη  ἀπὸ  τῶν  τέκνων  αὐτῶν  εἰς  γενεὰν  ἑτέραν  ἀπαγγέλλοντες  τὰς  αἰνέσεις  τοῦ  κυρίου  καὶ  τὰς  δυναστείας  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  θαυμάσια  αὐτοῦ, ἃ  ἐποίησεν.

 
 

[021_077_005]  καὶ  ἀνέστησεν  μαρτύριον  ἐν  Ιακωβ  καὶ  νόμον  ἔθετο  ἐν  Ισραηλ, ὅσα  ἐνετείλατο  τοῖς  πατράσιν  ἡμῶν  τοῦ  γνωρίσαι  αὐτὰ  τοῖς  υἱοῖς  αὐτῶν,

 
 

[021_077_006]  ὅπως  ἂν  γνῷ  γενεὰ  ἑτέρα, υἱοὶ  οἱ  τεχθησόμενοι, καὶ  ἀναστήσονται  καὶ  ἀπαγγελοῦσιν  αὐτὰ  τοῖς  υἱοῖς  αὐτῶν,

 
 

[021_077_007]  ἵνα  θῶνται  ἐπὶ  τὸν  θεὸν  τὴν  ἐλπίδα  αὐτῶν  καὶ  μὴ  ἐπιλάθωνται  τῶν  ἔργων  τοῦ  θεοῦ  καὶ  τὰς  ἐντολὰς  αὐτοῦ  ἐκζητήσουσιν,

 
 

[021_077_008]  ἵνα  μὴ  γένωνται  ὡς  οἱ  πατέρες  αὐτῶν  γενεὰ  σκολιὰ  καὶ  παραπικραίνουσα, γενεά, ἥτις  οὐ  κατηύθυνεν  τὴν  καρδίαν  αὐτῆς  καὶ  οὐκ  ἐπιστώθη  μετὰ  τοῦ  θεοῦ  τὸ  πνεῦμα  αὐτῆς.

 
 

[021_077_009]  υἱοὶ  Εφραιμ  ἐντείνοντες  καὶ  βάλλοντες  τόξοις  ἐστράφησαν  ἐν  ἡμέρᾳ  πολέμου.

 
 

[021_077_010]  οὐκ  ἐφύλαξαν  τὴν  διαθήκην  τοῦ  θεοῦ  καὶ  ἐν  τῷ  νόμῳ  αὐτοῦ  οὐκ  ἤθελον  πορεύεσθαι 

 
 

[021_077_011]  καὶ  ἐπελάθοντο  τῶν  εὐεργεσιῶν  αὐτοῦ  καὶ  τῶν  θαυμασίων  αὐτοῦ, ὧν  ἔδειξεν  αὐτοῖς,

 
 

[021_077_012]  ἐναντίον  τῶν  πατέρων  αὐτῶν  ἃ  ἐποίησεν  θαυμάσια  ἐν  γῇ  Αἰγύπτῳ  ἐν  πεδίῳ  Τάνεως.

 
 

[021_077_013]  διέρρηξεν  θάλασσαν  καὶ  διήγαγεν  αὐτούς, ἔστησεν  ὕδατα  ὡσεὶ  ἀσκὸν 

 
 

[021_077_014]  καὶ  ὡδήγησεν  αὐτοὺς  ἐν  νεφέλῃ  ἡμέρας  καὶ  ὅλην  τὴν  νύκτα  ἐν  φωτισμῷ  πυρός.

 
 

[021_077_015]  διέρρηξεν  πέτραν  ἐν  ἐρήμῳ  καὶ  ἐπότισεν  αὐτοὺς  ὡς  ἐν  ἀβύσσῳ  πολλῇ 

 
 

[021_077_016]  καὶ  ἐξήγαγεν  ὕδωρ  ἐκ  πέτρας  καὶ  κατήγαγεν  ὡς  ποταμοὺς  ὕδατα.

 
 

[021_077_017]  καὶ  προσέθεντο  ἔτι  τοῦ  ἁμαρτάνειν  αὐτῷ, παρεπίκραναν  τὸν  ὕψιστον  ἐν  ἀνύδρῳ 

 
 

[021_077_018]  καὶ  ἐξεπείρασαν  τὸν  θεὸν  ἐν  ταῖς  καρδίαις  αὐτῶν  τοῦ  αἰτῆσαι  βρώματα  ταῖς  ψυχαῖς  αὐτῶν 

 
 

[021_077_019]  καὶ  κατελάλησαν  τοῦ  θεοῦ  καὶ  εἶπαν  Μὴ  δυνήσεται  ὁ  θεὸς  ἑτοιμάσαι  τράπεζαν  ἐν  ἐρήμῳ; 

 
 

[021_077_020]  ἐπεὶ  ἐπάταξεν  πέτραν  καὶ  ἐρρύησαν  ὕδατα  καὶ  χείμαρροι  κατεκλύσθησαν, μὴ  καὶ  ἄρτον  δύναται  δοῦναι  ἢ  ἑτοιμάσαι  τράπεζαν  τῷ  λαῷ  αὐτοῦ; 

 
 

[021_077_021]  διὰ  τοῦτο  ἤκουσεν  κύριος  καὶ  ἀνεβάλετο, καὶ  πῦρ  ἀνήφθη  ἐν  Ιακωβ, καὶ  ὀργὴ  ἀνέβη  ἐπὶ  τὸν  Ισραηλ,

 
 

[021_077_022]  ὅτι  οὐκ  ἐπίστευσαν  ἐν  τῷ  θεῷ  οὐδὲ  ἤλπισαν  ἐπὶ  τὸ  σωτήριον  αὐτοῦ.

 
 

[021_077_023]  καὶ  ἐνετείλατο  νεφέλαις  ὑπεράνωθεν  καὶ  θύρας  οὐρανοῦ  ἀνέῳξεν 

 
 

[021_077_024]  καὶ  ἔβρεξεν  αὐτοῖς  μαννα  φαγεῖν  καὶ  ἄρτον  οὐρανοῦ  ἔδωκεν  αὐτοῖσ˙ 

 
 

[021_077_025]  ἄρτον  ἀγγέλων  ἔφαγεν  ἄνθρωπος, ἐπισιτισμὸν  ἀπέστειλεν  αὐτοῖς  εἰς  πλησμονήν.

 
 

[021_077_026]  ἀπῆρεν  νότον  ἐξ  οὐρανοῦ  καὶ  ἐπήγαγεν  ἐν  τῇ  δυναστείᾳ  αὐτοῦ  λίβα 

 
 

[021_077_027]  καὶ  ἔβρεξεν  ἐπ' αὐτοὺς  ὡσεὶ  χοῦν  σάρκας  καὶ  ὡσεὶ  ἄμμον  θαλασσῶν  πετεινὰ  πτερωτά,

 
 

[021_077_028]  καὶ  ἐπέπεσον  εἰς  μέσον  τῆς  παρεμβολῆς  αὐτῶν  κύκλῳ  τῶν  σκηνωμάτων  αὐτῶν,

 
 

[021_077_029]  καὶ  ἐφάγοσαν  καὶ  ἐνεπλήσθησαν  σφόδρα, καὶ  τὴν  ἐπιθυμίαν  αὐτῶν  ἤνεγκεν  αὐτοῖς,

 
 

[021_077_030]  οὐκ  ἐστερήθησαν  ἀπὸ  τῆς  ἐπιθυμίας  αὐτῶν. ἔτι  τῆς  βρώσεως  αὐτῶν  οὔσης  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτῶν 

 
 

[021_077_031]  καὶ  ὀργὴ  τοῦ  θεοῦ  ἀνέβη  ἐπ' αὐτοὺς  καὶ  ἀπέκτεινεν  ἐν  τοῖς  πίοσιν  αὐτῶν  καὶ  τοὺς  ἐκλεκτοὺς  τοῦ  Ισραηλ  συνεπόδισεν.

 
 

[021_077_032]  ἐν  πᾶσιν  τούτοις  ἥμαρτον  ἔτι  καὶ  οὐκ  ἐπίστευσαν  ἐν  τοῖς  θαυμασίοις  αὐτοῦ,

 
 

[021_077_033]  καὶ  ἐξέλιπον  ἐν  ματαιότητι  αἱ  ἡμέραι  αὐτῶν  καὶ  τὰ  ἔτη  αὐτῶν  μετὰ  σπουδῆς.

 
 

[021_077_034]  ὅταν  ἀπέκτεννεν  αὐτούς, ἐξεζήτουν  αὐτὸν  καὶ  ἐπέστρεφον  καὶ  ὤρθριζον  πρὸς  τὸν  θεὸν 

 
 

[021_077_035]  καὶ  ἐμνήσθησαν  ὅτι  ὁ  θεὸς  βοηθὸς  αὐτῶν  ἐστιν  καὶ  ὁ  θεὸς  ὁ  ὕψιστος  λυτρωτὴς  αὐτῶν  ἐστιν.

 
 

[021_077_036]  καὶ  ἠπάτησαν  αὐτὸν  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτῶν  καὶ  τῇ  γλώσσῃ  αὐτῶν  ἐψεύσαντο  αὐτῷ,

 
 

[021_077_037]  ἡ  δὲ  καρδία  αὐτῶν  οὐκ  εὐθεῖα  μετ' αὐτοῦ, οὐδὲ  ἐπιστώθησαν  ἐν  τῇ  διαθήκῃ  αὐτοῦ.

 
 

[021_077_038]  αὐτὸς  δέ  ἐστιν  οἰκτίρμων  καὶ  ἱλάσεται  ταῖς  ἁμαρτίαις  αὐτῶν  καὶ  οὐ  διαφθερεῖ  καὶ  πληθυνεῖ  τοῦ  ἀποστρέψαι  τὸν  θυμὸν  αὐτοῦ  καὶ  οὐχὶ  ἐκκαύσει  πᾶσαν  τὴν  ὀργὴν  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_077_039]  καὶ  ἐμνήσθη  ὅτι  σάρξ  εἰσιν, πνεῦμα  πορευόμενον  καὶ  οὐκ  ἐπιστρέφον.

 
 

[021_077_040]  ποσάκις  παρεπίκραναν  αὐτὸν  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ, παρώργισαν  αὐτὸν  ἐν  γῇ  ἀνύδρῳ; 

 
 

[021_077_041]  καὶ  ἐπέστρεψαν  καὶ  ἐπείρασαν  τὸν  θεὸν  καὶ  τὸν  ἅγιον  τοῦ  Ισραηλ  παρώξυναν.

 
 

[021_077_042]  οὐκ  ἐμνήσθησαν  τῆς  χειρὸς  αὐτοῦ, ἡμέρας, ἧς  ἐλυτρώσατο  αὐτοὺς  ἐκ  χειρὸς  θλίβοντος,

 
 

[021_077_043]  ὡς  ἔθετο  ἐν  Αἰγύπτῳ  τὰ  σημεῖα  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  τέρατα  αὐτοῦ  ἐν  πεδίῳ  Τάνεωσ˙ 

 
 

[021_077_044]  καὶ  μετέστρεψεν  εἰς  αἷμα  τοὺς  ποταμοὺς  αὐτῶν  καὶ  τὰ  ὀμβρήματα  αὐτῶν, ὅπως  μὴ  πίωσιν˙ 

 
 

[021_077_045]  ἐξαπέστειλεν  εἰς  αὐτοὺς  κυνόμυιαν, καὶ  κατέφαγεν  αὐτούς, καὶ  βάτραχον, καὶ  διέφθειρεν  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_077_046]  καὶ  ἔδωκεν  τῇ  ἐρυσίβῃ  τὸν  καρπὸν  αὐτῶν  καὶ  τοὺς  πόνους  αὐτῶν  τῇ  ἀκρίδι˙ 

 
 

[021_077_047]  ἀπέκτεινεν  ἐν  χαλάζῃ  τὴν  ἄμπελον  αὐτῶν  καὶ  τὰς  συκαμίνους  αὐτῶν  ἐν  τῇ  πάχνῃ˙ 

 
 

[021_077_048]  καὶ  παρέδωκεν  εἰς  χάλαζαν  τὰ  κτήνη  αὐτῶν  καὶ  τὴν  ὕπαρξιν  αὐτῶν  τῷ  πυρί˙ 

 
 

[021_077_049]  ἐξαπέστειλεν  εἰς  αὐτοὺς  ὀργὴν  θυμοῦ  αὐτοῦ, θυμὸν  καὶ  ὀργὴν  καὶ  θλῖψιν, ἀποστολὴν  δι' ἀγγέλων  πονηρῶν˙ 

 
 

[021_077_050]  ὡδοποίησεν  τρίβον  τῇ  ὀργῇ  αὐτοῦ, οὐκ  ἐφείσατο  ἀπὸ  θανάτου  τῶν  ψυχῶν  αὐτῶν  καὶ  τὰ  κτήνη  αὐτῶν  εἰς  θάνατον  συνέκλεισεν 

 
 

[021_077_051]  καὶ  ἐπάταξεν  πᾶν  πρωτότοκον  ἐν  Αἰγύπτῳ, ἀπαρχὴν  τῶν  πόνων  αὐτῶν  ἐν  τοῖς  σκηνώμασι  Χαμ.

 
 

[021_077_052]  καὶ  ἀπῆρεν  ὡς  πρόβατα  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  καὶ  ἀνήγαγεν  αὐτοὺς  ὡς  ποίμνιον  ἐν  ἐρήμῳ 

 
 

[021_077_053]  καὶ  ὡδήγησεν  αὐτοὺς  ἐν  ἐλπίδι, καὶ  οὐκ  ἐδειλίασαν, καὶ  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτῶν  ἐκάλυψεν  θάλασσα.

 
 

[021_077_054]  καὶ  εἰσήγαγεν  αὐτοὺς  εἰς  ὅριον  ἁγιάσματος  αὐτοῦ, ὄρος  τοῦτο, ὃ  ἐκτήσατο  ἡ  δεξιὰ  αὐτοῦ,

 
 

[021_077_055]  καὶ  ἐξέβαλεν  ἀπὸ  προσώπου  αὐτῶν  ἔθνη  καὶ  ἐκληροδότησεν  αὐτοὺς  ἐν  σχοινίῳ  κληροδοσίας  καὶ  κατεσκήνωσεν  ἐν  τοῖς  σκηνώμασιν  αὐτῶν  τὰς  φυλὰς  τοῦ  Ισραηλ.

 
 

[021_077_056]  καὶ  ἐπείρασαν  καὶ  παρεπίκραναν  τὸν  θεὸν  τὸν  ὕψιστον  καὶ  τὰ  μαρτύρια  αὐτοῦ  οὐκ  ἐφυλάξαντο 

 
 

[021_077_057]  καὶ  ἀπέστρεψαν  καὶ  ἠσυνθέτησαν  καθὼς  καὶ  οἱ  πατέρες  αὐτῶν  καὶ  μετεστράφησαν  εἰς  τόξον  στρεβλὸν 

 
 

[021_077_058]  καὶ  παρώργισαν  αὐτὸν  ἐν  τοῖς  βουνοῖς  αὐτῶν  καὶ  ἐν  τοῖς  γλυπτοῖς  αὐτῶν  παρεζήλωσαν  αὐτόν.

 
 

[021_077_059]  ἤκουσεν  ὁ  θεὸς  καὶ  ὑπερεῖδεν  καὶ  ἐξουδένωσεν  σφόδρα  τὸν  Ισραηλ 

 
 

[021_077_060]  καὶ  ἀπώσατο  τὴν  σκηνὴν  Σηλωμ, σκήνωμα  αὐτοῦ, οὗ κατεσκήνωσεν  ἐν  ἀνθρώποις.

 
 

[021_077_061]  καὶ  παρέδωκεν  εἰς  αἰχμαλωσίαν  τὴν  ἰσχὺν  αὐτῶν  καὶ  τὴν  καλλονὴν  αὐτῶν  εἰς  χεῖρας  ἐχθροῦ 

 
 

[021_077_062]  καὶ  συνέκλεισεν  εἰς  ῥομφαίαν  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  καὶ  τὴν  κληρονομίαν  αὐτοῦ  ὑπερεῖδεν.

 
 

[021_077_063]  τοὺς  νεανίσκους  αὐτῶν  κατέφαγεν  πῦρ, καὶ  αἱ  παρθένοι  αὐτῶν  οὐκ  ἐπενθήθησαν˙ 

 
 

[021_077_064]  οἱ  ἱερεῖς  αὐτῶν  ἐν  ῥομφαίᾳ  ἔπεσαν, καὶ  αἱ  χῆραι  αὐτῶν  οὐ  κλαυσθήσονται.

 
 

[021_077_065]  καὶ  ἐξηγέρθη  ὡς  ὁ  ὑπνῶν  κύριος, ὡς  δυνατὸς  κεκραιπαληκὼς  ἐξ  οἴνου,

 
 

[021_077_066]  καὶ  ἐπάταξεν  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτοῦ  εἰς  τὰ  ὀπίσω  ὄνειδος  αἰώνιον  ἔδωκεν  αὐτοῖς.

 
 

[021_077_067]  καὶ  ἀπώσατο  τὸ  σκήνωμα  Ιωσηφ  καὶ  τὴν  φυλὴν  Εφραιμ  οὐκ  ἐξελέξατο˙ 

 
 

[021_077_068]  καὶ  ἐξελέξατο  τὴν  φυλὴν  Ιουδα, τὸ  ὄρος  τὸ  Σιων, ὃ  ἠγάπησεν,

 
 

[021_077_069]  καὶ  ᾠκοδόμησεν  ὡς  μονοκερώτων  τὸ  ἁγίασμα  αὐτοῦ, ἐν  τῇ  γῇ  ἐθεμελίωσεν  αὐτὴν  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_077_070]  καὶ  ἐξελέξατο  Δαυιδ  τὸν  δοῦλον  αὐτοῦ  καὶ  ἀνέλαβεν  αὐτὸν  ἐκ  τῶν  ποιμνίων  τῶν  προβάτων,

 
 

[021_077_071]  ἐξόπισθεν  τῶν  λοχευομένων  ἔλαβεν  αὐτὸν  ποιμαίνειν  Ιακωβ  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  καὶ  Ισραηλ  τὴν  κληρονομίαν  αὐτοῦ,

 
 

[021_077_072]  καὶ  ἐποίμανεν  αὐτοὺς  ἐν  τῇ  ἀκακίᾳ  τῆς  καρδίας  αὐτοῦ  καὶ  ἐν  ταῖς  συνέσεσι  τῶν  χειρῶν  αὐτοῦ  ὡδήγησεν  αὐτούς.

 

  Caput 78.
 

[021_078_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Ασαφ. Ὁ  θεός, ἤλθοσαν  ἔθνη  εἰς  τὴν  κληρονομίαν  σου, ἐμίαναν  τὸν  ναὸν  τὸν  ἅγιόν  σου, ἔθεντο  Ιερουσαλημ  εἰς  ὀπωροφυλάκιον.

 
 

[021_078_002]  ἔθεντο  τὰ  θνησιμαῖα  τῶν  δούλων  σου  βρώματα  τοῖς  πετεινοῖς  τοῦ  οὐρανοῦ, τὰς  σάρκας  τῶν  ὁσίων  σου  τοῖς  θηρίοις  τῆς  γῆσ˙ 

 
 

[021_078_003]  ἐξέχεαν  τὸ  αἷμα  αὐτῶν  ὡς  ὕδωρ  κύκλῳ  Ιερουσαλημ, καὶ  οὐκ  ἦν  ὁ  θάπτων.

 
 

[021_078_004]  ἐγενήθημεν  ὄνειδος  τοῖς  γείτοσιν  ἡμῶν, μυκτηρισμὸς  καὶ  χλευασμὸς  τοῖς  κύκλῳ  ἡμῶν.

 
 

[021_078_005]  ἕως  πότε, κύριε, ὀργισθήσῃ  εἰς  τέλος, ἐκκαυθήσεται  ὡς  πῦρ  ὁ  ζῆλός  σου; 

 
 

[021_078_006]  ἔκχεον  τὴν  ὀργήν  σου  ἐπὶ  ἔθνη  τὰ  μὴ  γινώσκοντά  σε  καὶ  ἐπὶ  βασιλείας, αἳ  τὸ  ὄνομά  σου  οὐκ  ἐπεκαλέσαντο,

 
 

[021_078_007]  ὅτι  κατέφαγον  τὸν  Ιακωβ  καὶ  τὸν  τόπον  αὐτοῦ  ἠρήμωσαν.

 
 

[021_078_008]  μὴ  μνησθῇς  ἡμῶν  ἀνομιῶν  ἀρχαίων˙  ταχὺ  προκαταλαβέτωσαν  ἡμᾶς  οἱ  οἰκτιρμοί  σου, ὅτι  ἐπτωχεύσαμεν  σφόδρα.

 
 

[021_078_009]  βοήθησον  ἡμῖν, ὁ  θεὸς  ὁ  σωτὴρ  ἡμῶν˙  ἕνεκα  τῆς  δόξης  τοῦ  ὀνόματός  σου, κύριε, ῥῦσαι  ἡμᾶς  καὶ  ἱλάσθητι  ταῖς  ἁμαρτίαις  ἡμῶν  ἕνεκα  τοῦ  ὀνόματός  σου,

 
 

[021_078_010]  μήποτε  εἴπωσιν  τὰ  ἔθνη  Ποῦ  ἐστιν  ὁ  θεὸς  αὐτῶν;  καὶ  γνωσθήτω  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  ἐνώπιον  τῶν  ὀφθαλμῶν  ἡμῶν  ἡ  ἐκδίκησις  τοῦ  αἵματος  τῶν  δούλων  σου  τοῦ  ἐκκεχυμένου.

 
 

[021_078_011]  εἰσελθάτω  ἐνώπιόν  σου  ὁ  στεναγμὸς  τῶν  πεπεδημένων, κατὰ  τὴν  μεγαλωσύνην  τοῦ  βραχίονός  σου  περιποίησαι  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  τεθανατωμένων.

 
 

[021_078_012]  ἀπόδος  τοῖς  γείτοσιν  ἡμῶν  ἑπταπλασίονα  εἰς  τὸν  κόλπον  αὐτῶν  τὸν  ὀνειδισμὸν  αὐτῶν, ὃν  ὠνείδισάν  σε, κύριε.

 
 

[021_078_013]  ἡμεῖς  δὲ  λαός  σου  καὶ  πρόβατα  τῆς  νομῆς  σου  ἀνθομολογησόμεθά  σοι  εἰς  τὸν  αἰῶνα, εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεὰν  ἐξαγγελοῦμεν  τὴν  αἴνεσίν  σου.

 

  Caput 79.
 

[021_079_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῶν  ἀλλοιωθησομένων˙  μαρτύριον  τῷ  Ασαφ, ψαλμὸς  ὑπὲρ  τοῦ  Ἀσσυρίου.

 
 

[021_079_002]  Ὁ  ποιμαίνων  τὸν  Ισραηλ, πρόσχες, ὁ  ὁδηγῶν  ὡσεὶ  πρόβατα  τὸν  Ιωσηφ, ὁ  καθήμενος  ἐπὶ  τῶν  χερουβιν, ἐμφάνηθι.

 
 

[021_079_003]  ἐναντίον  Εφραιμ  καὶ  Βενιαμιν  καὶ  Μανασση  ἐξέγειρον  τὴν  δυναστείαν  σου  καὶ  ἐλθὲ  εἰς  τὸ  σῶσαι  ἡμᾶς.

 
 

[021_079_004]  ὁ  θεός, ἐπίστρεψον  ἡμᾶς  καὶ  ἐπίφανον  τὸ  πρόσωπόν  σου, καὶ  σωθησόμεθα.

 
 

[021_079_005]  κύριε  ὁ  θεὸς  τῶν  δυνάμεων, ἕως  πότε  ὀργίζῃ  ἐπὶ  τὴν  προσευχὴν  τοῦ  δούλου  σου,

 
 

[021_079_006]  ψωμιεῖς  ἡμᾶς  ἄρτον  δακρύων  καὶ  ποτιεῖς  ἡμᾶς  ἐν  δάκρυσιν  ἐν  μέτρῳ; 

 
 

[021_079_007]  ἔθου  ἡμᾶς  εἰς  ἀντιλογίαν  τοῖς  γείτοσιν  ἡμῶν, καὶ  οἱ  ἐχθροὶ  ἡμῶν  ἐμυκτήρισαν  ἡμᾶς.

 
 

[021_079_008]  κύριε  ὁ  θεὸς  τῶν  δυνάμεων, ἐπίστρεψον  ἡμᾶς  καὶ  ἐπίφανον  τὸ  πρόσωπόν  σου, καὶ  σωθησόμεθα. διάψαλμα.

 
 

[021_079_009]  ἄμπελον  ἐξ  Αἰγύπτου  μετῆρας, ἐξέβαλες  ἔθνη  καὶ  κατεφύτευσας  αὐτήν˙ 

 
 

[021_079_010]  ὡδοποίησας  ἔμπροσθεν  αὐτῆς  καὶ  κατεφύτευσας  τὰς  ῥίζας  αὐτῆς, καὶ  ἐπλήσθη  ἡ  γῆ.

 
 

[021_079_011]  ἐκάλυψεν  ὄρη  ἡ  σκιὰ  αὐτῆς  καὶ  αἱ  ἀναδενδράδες  αὐτῆς  τὰς  κέδρους  τοῦ  θεοῦ˙ 

 
 

[021_079_012]  ἐξέτεινεν  τὰ  κλήματα  αὐτῆς  ἕως  θαλάσσης  καὶ  ἕως  ποταμοῦ  τὰς  παραφυάδας  αὐτῆς.

 
 

[021_079_013]  ἵνα  τί  καθεῖλες  τὸν  φραγμὸν  αὐτῆς  καὶ  τρυγῶσιν  αὐτὴν  πάντες  οἱ  παραπορευόμενοι  τὴν  ὁδόν; 

 
 

[021_079_014]  ἐλυμήνατο  αὐτὴν  σῦς  ἐκ  δρυμοῦ, καὶ  μονιὸς  ἄγριος  κατενεμήσατο  αὐτήν.

 
 

[021_079_015]  ὁ  θεὸς  τῶν  δυνάμεων, ἐπίστρεψον  δή, ἐπίβλεψον  ἐξ  οὐρανοῦ  καὶ  ἰδὲ  καὶ  ἐπίσκεψαι  τὴν  ἄμπελον  ταύτην 

 
 

[021_079_016]  καὶ  κατάρτισαι  αὐτήν, ἣν  ἐφύτευσεν  ἡ  δεξιά  σου, καὶ  ἐπὶ  υἱὸν  ἀνθρώπου, ὃν  ἐκραταίωσας  σεαυτῷ.

 
 

[021_079_017]  ἐμπεπυρισμένη  πυρὶ  καὶ  ἀνεσκαμμένη˙  ἀπὸ  ἐπιτιμήσεως  τοῦ  προσώπου  σου  ἀπολοῦνται.

 
 

[021_079_018]  γενηθήτω  ἡ  χείρ  σου  ἐπ' ἄνδρα  δεξιᾶς  σου  καὶ  ἐπὶ  υἱὸν  ἀνθρώπου, ὃν  ἐκραταίωσας  σεαυτῷ˙ 

 
 

[021_079_019]  καὶ  οὐ  μὴ  ἀποστῶμεν  ἀπὸ  σοῦ, ζωώσεις  ἡμᾶς, καὶ  τὸ  ὄνομά  σου  ἐπικαλεσόμεθα.

 
 

[021_079_020]  κύριε  ὁ  θεὸς  τῶν  δυνάμεων, ἐπίστρεψον  ἡμᾶς  καὶ  ἐπίφανον  τὸ  πρόσωπόν  σου, καὶ  σωθησόμεθα.

 

  Caput 80.
 

[021_080_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῶν  ληνῶν˙  τῷ  Ασαφ  ψαλμός.

 
 

[021_080_002]  Ἀγαλλιᾶσθε  τῷ  θεῷ  τῷ  βοηθῷ  ἡμῶν, ἀλαλάξατε  τῷ  θεῷ  Ιακωβ˙ 

 
 

[021_080_003]  λάβετε  ψαλμὸν  καὶ  δότε  τύμπανον, ψαλτήριον  τερπνὸν  μετὰ  κιθάρασ˙ 

 
 

[021_080_004]  σαλπίσατε  ἐν  νεομηνίᾳ  σάλπιγγι, ἐν  εὐσήμῳ  ἡμέρᾳ  ἑορτῆς  ἡμῶν˙ 

 
 

[021_080_005]  ὅτι  πρόσταγμα  τῷ  Ισραηλ  ἐστὶν  καὶ  κρίμα  τῷ  θεῷ  Ιακωβ.

 
 

[021_080_006]  μαρτύριον  ἐν  τῷ  Ιωσηφ  ἔθετο  αὐτὸν  ἐν  τῷ  ἐξελθεῖν  αὐτὸν  ἐκ  γῆς  Αἰγύπτου˙  γλῶσσαν, ἣν  οὐκ  ἔγνω, ἤκουσεν˙ 

 
 

[021_080_007]  ἀπέστησεν  ἀπὸ  ἄρσεων  τὸν  νῶτον  αὐτοῦ, αἱ  χεῖρες  αὐτοῦ  ἐν  τῷ  κοφίνῳ  ἐδούλευσαν.

 
 

[021_080_008]  Ἁν  θλίψει  ἐπεκαλέσω  με, καὶ  ἐρρυσάμην  σε˙  ἐπήκουσά  σου  ἐν  ἀποκρύφῳ  καταιγίδος, ἐδοκίμασά  σε  ἐπὶ  ὕδατος  ἀντιλογίας. διάψαλμα.

 
 

[021_080_009]  ἄκουσον, λαός  μου, καὶ  διαμαρτύρομαί  σοι˙  Ισραηλ, ἐὰν  ἀκούσῃς  μου,

 
 

[021_080_010]  οὐκ  ἔσται  ἐν  σοὶ  θεὸς  πρόσφατος, οὐδὲ  προσκυνήσεις  θεῷ  ἀλλοτρίῳ˙ 

 
 

[021_080_011]  ἐγὼ  γάρ  εἰμι  κύριος  ὁ  θεός  σου  ὁ  ἀναγαγών  σε  ἐκ  γῆς  Αἰγύπτου˙  πλάτυνον  τὸ  στόμα  σου, καὶ  πληρώσω  αὐτό.

 
 

[021_080_012]  καὶ  οὐκ  ἤκουσεν  ὁ  λαός  μου  τῆς  φωνῆς  μου, καὶ  Ισραηλ  οὐ  προσέσχεν  μοι˙ 

 
 

[021_080_013]  καὶ  ἐξαπέστειλα  αὐτοὺς  κατὰ  τὰ  ἐπιτηδεύματα  τῶν  καρδιῶν  αὐτῶν, πορεύσονται  ἐν  τοῖς  ἐπιτηδεύμασιν  αὐτῶν.

 
 

[021_080_014]  εἰ  ὁ  λαός  μου  ἤκουσέν  μου, Ισραηλ  ταῖς  ὁδοῖς  μου  εἰ  ἐπορεύθη,

 
 

[021_080_015]  ἐν  τῷ  μηδενὶ  ἂν  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτῶν  ἐταπείνωσα  καὶ  ἐπὶ  τοὺς  θλίβοντας  αὐτοὺς  ἐπέβαλον  τὴν  χεῖρά  μου.

 
 

[021_080_016]  οἱ  ἐχθροὶ  κυρίου  ἐψεύσαντο  αὐτῷ, καὶ  ἔσται  ὁ  καιρὸς  αὐτῶν  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 
 

[021_080_017]  καὶ  ἐψώμισεν  αὐτοὺς  ἐκ  στέατος  πυροῦ  καὶ  ἐκ  πέτρας  μέλι  ἐχόρτασεν  αὐτούς.

 

  Caput 81.
 

[021_081_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Ασαφ. Ὁ  θεὸς  ἔστη  ἐν  συναγωγῇ  θεῶν, ἐν  μέσῳ  δὲ  θεοὺς  διακρίνει 

 
 

[021_081_002]  ῞  Εως  πότε  κρίνετε  ἀδικίαν  καὶ  πρόσωπα  ἁμαρτωλῶν  λαμβάνετε;  διάψαλμα.

 
 

[021_081_003]  κρίνατε  ὀρφανὸν  καὶ  πτωχόν, ταπεινὸν  καὶ  πένητα  δικαιώσατε˙ 

 
 

[021_081_004]  ἐξέλεσθε  πένητα  καὶ  πτωχόν, ἐκ  χειρὸς  ἁμαρτωλοῦ  ῥύσασθε.

 
 

[021_081_005]  οὐκ  ἔγνωσαν  οὐδὲ  συνῆκαν, ἐν  σκότει  διαπορεύονται˙  σαλευθήσονται  πάντα  τὰ  θεμέλια  τῆς  γῆς.

 
 

[021_081_006]  ἐγὼ  εἶπα  Θεοί  ἐστε  καὶ  υἱοὶ  ὑψίστου  πάντεσ˙ 

 
 

[021_081_007]  ὑμεῖς  δὲ  ὡς  ἄνθρωποι  ἀποθνῄσκετε  καὶ  ὡς  εἷς  τῶν  ἀρχόντων  πίπτετε.

 
 

[021_081_008]  ἀνάστα, ὁ  θεός, κρῖνον  τὴν  γῆν, ὅτι  σὺ  κατακληρονομήσεις  ἐν  πᾶσιν  τοῖς  ἔθνεσιν.

 

  Caput 82.
 

[021_082_001]  Ὠιδὴ  ψαλμοῦ  τῷ  Ασαφ.

 
 

[021_082_002]  Ὁ  θεός, τίς  ὁμοιωθήσεταί  σοι;  μὴ  σιγήσῃς  μηδὲ  καταπραΰνῃς, ὁ  θεόσ˙ 

 
 

[021_082_003]  ὅτι  ἰδοὺ  οἱ  ἐχθροί  σου  ἤχησαν, καὶ  οἱ  μισοῦντές  σε  ἦραν  κεφαλήν,

 
 

[021_082_004]  ἐπὶ  τὸν  λαόν  σου  κατεπανουργεύσαντο  γνώμην  καὶ  ἐβουλεύσαντο  κατὰ  τῶν  ἁγίων  σου˙ 

 
 

[021_082_005]  εἶπαν  Δεῦτε  καὶ  ἐξολεθρεύσωμεν  αὐτοὺς  ἐξ  ἔθνους, καὶ  οὐ  μὴ  μνησθῇ  τὸ  ὄνομα  Ισραηλ  ἔτι.

 
 

[021_082_006]  ὅτι  ἐβουλεύσαντο  ἐν  ὁμονοίᾳ  ἐπὶ  τὸ  αὐτό, κατὰ  σοῦ  διαθήκην  διέθεντο 

 
 

[021_082_007]  τὰ  σκηνώματα  τῶν  Ιδουμαίων  καὶ  οἱ  Ισμαηλῖται, Μωαβ  καὶ  οἱ  Αγαρηνοί,

 
 

[021_082_008]  Γεβαλ  καὶ  Αμμων  καὶ  Αμαληκ  καὶ  ἀλλόφυλοι  μετὰ  τῶν  κατοικούντων  Τύρον˙ 

 
 

[021_082_009]  καὶ  γὰρ  καὶ  Ασσουρ  συμπαρεγένετο  μετ' αὐτῶν, ἐγενήθησαν  εἰς  ἀντίλημψιν  τοῖς  υἱοῖς  Λωτ. διάψαλμα.

 
 

[021_082_010]  ποίησον  αὐτοῖς  ὡς  τῇ  Μαδιαμ  καὶ  τῷ  Σισαρα, ὡς  ὁ  Ιαβιν  ἐν  τῷ  χειμάρρῳ  Κισων˙ 

 
 

[021_082_011]  ἐξωλεθρεύθησαν  ἐν  Αενδωρ, ἐγενήθησαν  ὡσεὶ  κόπρος  τῇ  γῇ.

 
 

[021_082_012]  θοῦ  τοὺς  ἄρχοντας  αὐτῶν  ὡς  τὸν  Ωρηβ  καὶ  Ζηβ  καὶ  Ζεβεε  καὶ  Σαλμανα  πάντας  τοὺς  ἄρχοντας  αὐτῶν,

 
 

[021_082_013]  οἵτινες  εἶπαν  Κληρονομήσωμεν  ἑαυτοῖς  τὸ  ἁγιαστήριον  τοῦ  θεοῦ.

 
 

[021_082_014]  ὁ  θεός  μου, θοῦ  αὐτοὺς  ὡς  τροχόν, ὡς  καλάμην  κατὰ  πρόσωπον  ἀνέμου˙ 

 
 

[021_082_015]  ὡσεὶ  πῦρ, ὃ  διαφλέξει  δρυμόν, ὡς  εἰ  φλὸξ  κατακαύσαι  ὄρη,

 
 

[021_082_016]  οὕτως  καταδιώξεις  αὐτοὺς  ἐν  τῇ  καταιγίδι  σου  καὶ  ἐν  τῇ  ὀργῇ  σου  ταράξεις  αὐτούς.

 
 

[021_082_017]  πλήρωσον  τὰ  πρόσωπα  αὐτῶν  ἀτιμίας, καὶ  ζητήσουσιν  τὸ  ὄνομά  σου, κύριε.

 
 

[021_082_018]  αἰσχυνθήτωσαν  καὶ  ταραχθήτωσαν  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος  καὶ  ἐντραπήτωσαν  καὶ  ἀπολέσθωσαν 

 
 

[021_082_019]  καὶ  γνώτωσαν  ὅτι  ὄνομά  σοι  κύριος, σὺ  μόνος  ὕψιστος  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  γῆν.

 

  Caput 83.
 

[021_083_001]  Εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  τῶν  ληνῶν˙  τοῖς  υἱοῖς  Κορε  ψαλμός.

 
 

[021_083_002]  Ὡς  ἀγαπητὰ  τὰ  σκηνώματά  σου, κύριε  τῶν  δυνάμεων.

 
 

[021_083_003]  ἐπιποθεῖ  καὶ  ἐκλείπει  ἡ  ψυχή  μου  εἰς  τὰς  αὐλὰς  τοῦ  κυρίου, ἡ  καρδία  μου  καὶ  ἡ  σάρξ  μου  ἠγαλλιάσαντο  ἐπὶ  θεὸν  ζῶντα.

 
 

[021_083_004]  καὶ  γὰρ  στρουθίον  εὗρεν  ἑαυτῷ  οἰκίαν  καὶ  τρυγὼν  νοσσιὰν  ἑαυτῇ, οὗ θήσει  τὰ  νοσσία  αὐτῆς, τὰ  θυσιαστήριά  σου, κύριε  τῶν  δυνάμεων, ὁ  βασιλεύς  μου  καὶ  ὁ  θεός  μου.

 
 

[021_083_005]  μακάριοι  οἱ  κατοικοῦντες  ἐν  τῷ  οἴκῳ  σου, εἰς  τοὺς  αἰῶνας  τῶν  αἰώνων  αἰνέσουσίν  σε. διάψαλμα.

 
 

[021_083_006]  μακάριος  ἀνήρ, οὗ ἐστιν  ἡ  ἀντίλημψις  αὐτοῦ  παρὰ  σοῦ, κύριε˙  ἀναβάσεις  ἐν  τῇ  καρδίᾳ  αὐτοῦ  διέθετο 

 
 

[021_083_007]  ἐν  τῇ  κοιλάδι  τοῦ  κλαυθμῶνος  εἰς  τόπον, ὃν  ἔθετο˙  καὶ  γὰρ  εὐλογίας  δώσει  ὁ  νομοθετῶν.

 
 

[021_083_008]  πορεύσονται  ἐκ  δυνάμεως  εἰς  δύναμιν, ὀφθήσεται  ὁ  θεὸς  τῶν  θεῶν  ἐν  Σιων.

 
 

[021_083_009]  κύριε  ὁ  θεὸς  τῶν  δυνάμεων, εἰσάκουσον  τῆς  προσευχῆς  μου  ἐνώτισαι, ὁ  θεὸς  Ιακωβ. διάψαλμα.

 
 

[021_083_010]  ὑπερασπιστὰ  ἡμῶν, ἰδέ, ὁ  θεός, καὶ  ἐπίβλεψον  ἐπὶ  τὸ  πρόσωπον  τοῦ  χριστοῦ  σου.

 
 

[021_083_011]  ὅτι  κρείσσων  ἡμέρα  μία  ἐν  ταῖς  αὐλαῖς  σου  ὑπὲρ  χιλιάδασ˙  ἐξελεξάμην  παραρριπτεῖσθαι  ἐν  τῷ  οἴκῳ  τοῦ  θεοῦ  μᾶλλον  ἢ  οἰκεῖν  ἐν  σκηνώμασιν  ἁμαρτωλῶν.

 
 

[021_083_012]  ὅτι  ἔλεον  καὶ  ἀλήθειαν  ἀγαπᾷ  κύριος  ὁ  θεός, χάριν  καὶ  δόξαν  δώσει˙  κύριος  οὐ  στερήσει  τὰ  ἀγαθὰ  τοὺς  πορευομένους  ἐν  ἀκακίᾳ.

 
 

[021_083_013]  κύριε  τῶν  δυνάμεων, μακάριος  ἄνθρωπος  ὁ  ἐλπίζων  ἐπὶ  σέ.

 

  Caput 84.
 

[021_084_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τοῖς  υἱοῖς  Κορε  ψαλμός.

 
 

[021_084_002]  Εὐδόκησας, κύριε, τὴν  γῆν  σου, ἀπέστρεψας  τὴν  αἰχμαλωσίαν  Ιακωβ˙ 

 
 

[021_084_003]  ἀφῆκας  τὰς  ἀνομίας  τῷ  λαῷ  σου, ἐκάλυψας  πάσας  τὰς  ἁμαρτίας  αὐτῶν. διάψαλμα.

 
 

[021_084_004]  κατέπαυσας  πᾶσαν  τὴν  ὀργήν  σου, ἀπέστρεψας  ἀπὸ  ὀργῆς  θυμοῦ  σου.

 
 

[021_084_005]  ἐπίστρεψον  ἡμᾶς, ὁ  θεὸς  τῶν  σωτηρίων  ἡμῶν, καὶ  ἀπόστρεψον  τὸν  θυμόν  σου  ἀφ' ἡμῶν.

 
 

[021_084_006]  μὴ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  ὀργισθήσῃ  ἡμῖν  ἢ  διατενεῖς  τὴν  ὀργήν  σου  ἀπὸ  γενεᾶς  εἰς  γενεάν; 

 
 

[021_084_007]  ὁ  θεός, σὺ  ἐπιστρέψας  ζωώσεις  ἡμᾶς, καὶ  ὁ  λαός  σου  εὐφρανθήσεται  ἐπὶ  σοί.

 
 

[021_084_008]  δεῖξον  ἡμῖν, κύριε, τὸ  ἔλεός  σου  καὶ  τὸ  σωτήριόν  σου  δῴης  ἡμῖν.

 
 

[021_084_009]  ἀκούσομαι  τί  λαλήσει  ἐν  ἐμοὶ  κύριος  ὁ  θεός, ὅτι  λαλήσει  εἰρήνην  ἐπὶ  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  καὶ  ἐπὶ  τοὺς  ὁσίους  αὐτοῦ  καὶ  ἐπὶ  τοὺς  ἐπιστρέφοντας  πρὸς  αὐτὸν  καρδίαν.

 
 

[021_084_010]  πλὴν  ἐγγὺς  τῶν  φοβουμένων  αὐτὸν  τὸ  σωτήριον  αὐτοῦ  τοῦ  κατασκηνῶσαι  δόξαν  ἐν  τῇ  γῇ  ἡμῶν.

 
 

[021_084_011]  ἔλεος  καὶ  ἀλήθεια  συνήντησαν, δικαιοσύνη  καὶ  εἰρήνη  κατεφίλησαν˙ 

 
 

[021_084_012]  ἀλήθεια  ἐκ  τῆς  γῆς  ἀνέτειλεν, καὶ  δικαιοσύνη  ἐκ  τοῦ  οὐρανοῦ  διέκυψεν.

 
 

[021_084_013]  καὶ  γὰρ  ὁ  κύριος  δώσει  χρηστότητα, καὶ  ἡ  γῆ  ἡμῶν  δώσει  τὸν  καρπὸν  αὐτῆσ˙ 

 
 

[021_084_014]  δικαιοσύνη  ἐναντίον  αὐτοῦ  προπορεύσεται  καὶ  θήσει  εἰς  ὁδὸν  τὰ  διαβήματα  αὐτοῦ.

 

  Caput 85.
 

[021_085_001]  Προσευχὴ  τῷ  Δαυιδ. Κλῖνον, κύριε, τὸ  οὖς  σου  καὶ  ἐπάκουσόν  μου, ὅτι  πτωχὸς  καὶ  πένης  εἰμὶ  ἐγώ.

 
 

[021_085_002]  φύλαξον  τὴν  ψυχήν  μου, ὅτι  ὅσιός  εἰμι˙  σῶσον  τὸν  δοῦλόν  σου, ὁ  θεός  μου, τὸν  ἐλπίζοντα  ἐπὶ  σέ.

 
 

[021_085_003]  ἐλέησόν  με, κύριε, ὅτι  πρὸς  σὲ  κεκράξομαι  ὅλην  τὴν  ἡμέραν.

 
 

[021_085_004]  εὔφρανον  τὴν  ψυχὴν  τοῦ  δούλου  σου, ὅτι  πρὸς  σέ, κύριε, ἦρα  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_085_005]  ὅτι  σύ, κύριε, χρηστὸς  καὶ  ἐπιεικὴς  καὶ  πολυέλεος  πᾶσι  τοῖς  ἐπικαλουμένοις  σε.

 
 

[021_085_006]  ἐνώτισαι, κύριε, τὴν  προσευχήν  μου  καὶ  πρόσχες  τῇ  φωνῇ  τῆς  δεήσεώς  μου.

 
 

[021_085_007]  ἐν  ἡμέρᾳ  θλίψεώς  μου  ἐκέκραξα  πρὸς  σέ, ὅτι  εἰσήκουσάς  μου.

 
 

[021_085_008]  οὐκ  ἔστιν  ὅμοιός  σοι  ἐν  θεοῖς, κύριε, καὶ  οὐκ  ἔστιν  κατὰ  τὰ  ἔργα  σου.

 
 

[021_085_009]  πάντα  τὰ  ἔθνη, ὅσα  ἐποίησας, ἥξουσιν  καὶ  προσκυνήσουσιν  ἐνώπιόν  σου, κύριε, καὶ  δοξάσουσιν  τὸ  ὄνομά  σου,

 
 

[021_085_010]  ὅτι  μέγας  εἶ  σὺ  καὶ  ποιῶν  θαυμάσια, σὺ  εἶ  ὁ  θεὸς  μόνος  ὁ  μέγας.

 
 

[021_085_011]  ὁδήγησόν  με, κύριε, τῇ  ὁδῷ  σου, καὶ  πορεύσομαι  ἐν  τῇ  ἀληθείᾳ  σου˙  εὐφρανθήτω  ἡ  καρδία  μου  τοῦ  φοβεῖσθαι  τὸ  ὄνομά  σου.

 
 

[021_085_012]  ἐξομολογήσομαί  σοι, κύριε  ὁ  θεός  μου, ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου  καὶ  δοξάσω  τὸ  ὄνομά  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα,

 
 

[021_085_013]  ὅτι  τὸ  ἔλεός  σου  μέγα  ἐπ' ἐμὲ  καὶ  ἐρρύσω  τὴν  ψυχήν  μου  ἐξ  ᾅδου  κατωτάτου.

 
 

[021_085_014]  ὁ  θεός, παράνομοι  ἐπανέστησαν  ἐπ' ἐμέ, καὶ  συναγωγὴ  κραταιῶν  ἐζήτησαν  τὴν  ψυχήν  μου  καὶ  οὐ  προέθεντό  σε  ἐνώπιον  αὐτῶν.

 
 

[021_085_015]  καὶ  σύ, κύριε  ὁ  θεός, οἰκτίρμων  καὶ  ἐλεήμων, μακρόθυμος  καὶ  πολυέλεος  καὶ  ἀληθινός.

 
 

[021_085_016]  ἐπίβλεψον  ἐπ' ἐμὲ  καὶ  ἐλέησόν  με, δὸς  τὸ  κράτος  σου  τῷ  παιδί  σου  καὶ  σῶσον  τὸν  υἱὸν  τῆς  παιδίσκης  σου.

 
 

[021_085_017]  ποίησον  μετ' ἐμοῦ  σημεῖον  εἰς  ἀγαθόν, καὶ  ἰδέτωσαν  οἱ  μισοῦντές  με  καὶ  αἰσχυνθήτωσαν, ὅτι  σύ, κύριε, ἐβοήθησάς  μοι  καὶ  παρεκάλεσάς  με.

 

  Caput 86.
 

[021_086_001]  Τοῖς  υἱοῖς  Κορε  ψαλμὸς  ᾠδῆς. Οἱ  θεμέλιοι  αὐτοῦ  ἐν  τοῖς  ὄρεσιν  τοῖς  ἁγίοισ˙ 

 
 

[021_086_002]  ἀγαπᾷ  κύριος  τὰς  πύλας  Σιων  ὑπὲρ  πάντα  τὰ  σκηνώματα  Ιακωβ.

 
 

[021_086_003]  δεδοξασμένα  ἐλαλήθη  περὶ  σοῦ, ἡ  πόλις  τοῦ  θεοῦ. διάψαλμα.

 
 

[021_086_004]  μνησθήσομαι  Ρααβ  καὶ  Βαβυλῶνος  τοῖς  γινώσκουσίν  με˙  καὶ  ἰδοὺ  ἀλλόφυλοι  καὶ  Τύρος  καὶ  λαὸς  Αἰθιόπων, οὗτοι  ἐγενήθησαν  ἐκεῖ.

 
 

[021_086_005]  Μήτηρ  Σιων, ἐρεῖ  ἄνθρωπος, καὶ  ἄνθρωπος  ἐγενήθη  ἐν  αὐτῇ, καὶ  αὐτὸς  ἐθεμελίωσεν  αὐτὴν  ὁ  ὕψιστος.

 
 

[021_086_006]  κύριος  διηγήσεται  ἐν  γραφῇ  λαῶν  καὶ  ἀρχόντων  τούτων  τῶν  γεγενημένων  ἐν  αὐτῇ. διάψαλμα.

 
 

[021_086_007]  ὡς  εὐφραινομένων  πάντων  ἡ  κατοικία  ἐν  σοί.

 

  Caput 87.
 

[021_087_001]  Ὠιδὴ  ψαλμοῦ  τοῖς  υἱοῖς  Κορε˙  εἰς  τὸ  τέλος, ὑπὲρ  μαελεθ  τοῦ  ἀποκριθῆναι˙  συνέσεως  Αιμαν  τῷ  Ισραηλίτῃ.

 
 

[021_087_002]  Κύριε  ὁ  θεὸς  τῆς  σωτηρίας  μου, ἡμέρας  ἐκέκραξα  καὶ  ἐν  νυκτὶ  ἐναντίον  σου˙ 

 
 

[021_087_003]  εἰσελθάτω  ἐνώπιόν  σου  ἡ  προσευχή  μου, κλῖνον  τὸ  οὖς  σου  εἰς  τὴν  δέησίν  μου, κύριε.

 
 

[021_087_004]  ὅτι  ἐπλήσθη  κακῶν  ἡ  ψυχή  μου, καὶ  ἡ  ζωή  μου  τῷ  ᾅδῃ  ἤγγισεν˙ 

 
 

[021_087_005]  προσελογίσθην  μετὰ  τῶν  καταβαινόντων  εἰς  λάκκον, ἐγενήθην  ὡς  ἄνθρωπος  ἀβοήθητος  ἐν  νεκροῖς  ἐλεύθερος,

 
 

[021_087_006]  ὡσεὶ  τραυματίαι  ἐρριμμένοι  καθεύδοντες  ἐν  τάφῳ, ὧν  οὐκ  ἐμνήσθης  ἔτι  καὶ  αὐτοὶ  ἐκ  τῆς  χειρός  σου  ἀπώσθησαν.

 
 

[021_087_007]  ἔθεντό  με  ἐν  λάκκῳ  κατωτάτῳ, ἐν  σκοτεινοῖς  καὶ  ἐν  σκιᾷ  θανάτου.

 
 

[021_087_008]  ἐπ' ἐμὲ  ἐπεστηρίχθη  ὁ  θυμός  σου, καὶ  πάντας  τοὺς  μετεωρισμούς  σου  ἐπ' ἐμὲ  ἐπήγαγες. διάψαλμα.

 
 

[021_087_009]  ἐμάκρυνας  τοὺς  γνωστούς  μου  ἀπ' ἐμοῦ, ἔθεντό  με  βδέλυγμα  ἑαυτοῖς, παρεδόθην  καὶ  οὐκ  ἐξεπορευόμην.

 
 

[021_087_010]  οἱ  ὀφθαλμοί  μου  ἠσθένησαν  ἀπὸ  πτωχείασ˙  ἐκέκραξα  πρὸς  σέ, κύριε, ὅλην  τὴν  ἡμέραν, διεπέτασα  πρὸς  σὲ  τὰς  χεῖράς  μου 

 
 

[021_087_011]  Μὴ  τοῖς  νεκροῖς  ποιήσεις  θαυμάσια;  ἢ  ἰατροὶ  ἀναστήσουσιν, καὶ  ἐξομολογήσονταί  σοι; 

 
 

[021_087_012]  μὴ  διηγήσεταί  τις  ἐν  τάφῳ  τὸ  ἔλεός  σου  καὶ  τὴν  ἀλήθειάν  σου  ἐν  τῇ  ἀπωλείᾳ; 

 
 

[021_087_013]  μὴ  γνωσθήσεται  ἐν  τῷ  σκότει  τὰ  θαυμάσιά  σου  καὶ  ἡ  δικαιοσύνη  σου  ἐν  γῇ  ἐπιλελησμένῃ; 

 
 

[021_087_014]  κἀγὼ  πρὸς  σέ, κύριε, ἐκέκραξα, καὶ  τὸ  πρωὶ  ἡ  προσευχή  μου  προφθάσει  σε.

 
 

[021_087_015]  ἵνα  τί, κύριε, ἀπωθεῖς  τὴν  ψυχήν  μου, ἀποστρέφεις  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἀπ' ἐμοῦ; 

 
 

[021_087_016]  πτωχός  εἰμι  ἐγὼ  καὶ  ἐν  κόποις  ἐκ  νεότητός  μου, ὑψωθεὶς  δὲ  ἐταπεινώθην  καὶ  ἐξηπορήθην.

 
 

[021_087_017]  ἐπ' ἐμὲ  διῆλθον  αἱ  ὀργαί  σου, καὶ  οἱ  φοβερισμοί  σου  ἐξετάραξάν  με,

 
 

[021_087_018]  ἐκύκλωσάν  με  ὡς  ὕδωρ  ὅλην  τὴν  ἡμέραν, περιέσχον  με  ἅμα.

 
 

[021_087_019]  ἐμάκρυνας  ἀπ' ἐμοῦ  φίλον  καὶ  πλησίον  καὶ  τοὺς  γνωστούς  μου  ἀπὸ  ταλαιπωρίας.

 

  Caput 88.
 

[021_088_001]  Συνέσεως  Αιθαν  τῷ  Ισραηλίτῃ.

 
 

[021_088_002]  Τὰ  ἐλέη  σου, κύριε, εἰς  τὸν  αἰῶνα  ᾄομαι, εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεὰν  ἀπαγγελῶ  τὴν  ἀλήθειάν  σου  ἐν  τῷ  στόματί  μου,

 
 

[021_088_003]  ὅτι  εἶπας  Εἰς  τὸν  αἰῶνα  ἔλεος  οἰκοδομηθήσεται˙  ἐν  τοῖς  οὐρανοῖς  ἑτοιμασθήσεται  ἡ  ἀλήθειά  σου 

 
 

[021_088_004]  Διεθέμην  διαθήκην  τοῖς  ἐκλεκτοῖς  μου, ὤμοσα  Δαυιδ  τῷ  δούλῳ  μου 

 
 

[021_088_005]  ῞  Εως  τοῦ  αἰῶνος  ἑτοιμάσω  τὸ  σπέρμα  σου  καὶ  οἰκοδομήσω  εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεὰν  τὸν  θρόνον  σου. διάψαλμα.

 
 

[021_088_006]  ἐξομολογήσονται  οἱ  οὐρανοὶ  τὰ  θαυμάσιά  σου, κύριε, καὶ  τὴν  ἀλήθειάν  σου  ἐν  ἐκκλησίᾳ  ἁγίων.

 
 

[021_088_007]  ὅτι  τίς  ἐν  νεφέλαις  ἰσωθήσεται  τῷ  κυρίῳ, καὶ  τίς  ὁμοιωθήσεται  τῷ  κυρίῳ  ἐν  υἱοῖς  θεοῦ; 

 
 

[021_088_008]  ὁ  θεὸς  ἐνδοξαζόμενος  ἐν  βουλῇ  ἁγίων, μέγας  καὶ  φοβερὸς  ἐπὶ  πάντας  τοὺς  περικύκλῳ  αὐτοῦ.

 
 

[021_088_009]  κύριε  ὁ  θεὸς  τῶν  δυνάμεων, τίς  ὅμοιός  σοι;  δυνατὸς  εἶ, κύριε, καὶ  ἡ  ἀλήθειά  σου  κύκλῳ  σου.

 
 

[021_088_010]  σὺ  δεσπόζεις  τοῦ  κράτους  τῆς  θαλάσσης, τὸν  δὲ  σάλον  τῶν  κυμάτων  αὐτῆς  σὺ  καταπραΰνεις.

 
 

[021_088_011]  σὺ  ἐταπείνωσας  ὡς  τραυματίαν  ὑπερήφανον  καὶ  ἐν  τῷ  βραχίονι  τῆς  δυνάμεώς  σου  διεσκόρπισας  τοὺς  ἐχθρούς  σου.

 
 

[021_088_012]  σοί  εἰσιν  οἱ  οὐρανοί, καὶ  σή  ἐστιν  ἡ  γῆ˙  τὴν  οἰκουμένην  καὶ  τὸ  πλήρωμα  αὐτῆς  σὺ  ἐθεμελίωσας.

 
 

[021_088_013]  τὸν  βορρᾶν  καὶ  θαλάσσας  σὺ  ἔκτισας, Θαβωρ  καὶ  Ερμων  ἐν  τῷ  ὀνόματί  σου  ἀγαλλιάσονται.

 
 

[021_088_014]  σὸς  ὁ  βραχίων  μετὰ  δυναστείασ˙  κραταιωθήτω  ἡ  χείρ  σου, ὑψωθήτω  ἡ  δεξιά  σου.

 
 

[021_088_015]  δικαιοσύνη  καὶ  κρίμα  ἑτοιμασία  τοῦ  θρόνου  σου, ἔλεος  καὶ  ἀλήθεια  προπορεύσεται  πρὸ  προσώπου  σου.

 
 

[021_088_016]  μακάριος  ὁ  λαὸς  ὁ  γινώσκων  ἀλαλαγμόν˙  κύριε, ἐν  τῷ  φωτὶ  τοῦ  προσώπου  σου  πορεύσονται 

 
 

[021_088_017]  καὶ  ἐν  τῷ  ὀνόματί  σου  ἀγαλλιάσονται  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  καὶ  ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  σου  ὑψωθήσονται.

 
 

[021_088_018]  ὅτι  τὸ  καύχημα  τῆς  δυνάμεως  αὐτῶν  εἶ  σύ, καὶ  ἐν  τῇ  εὐδοκίᾳ  σου  ὑψωθήσεται  τὸ  κέρας  ἡμῶν.

 
 

[021_088_019]  ὅτι  τοῦ  κυρίου  ἡ  ἀντίλημψις  καὶ  τοῦ  ἁγίου  Ισραηλ  βασιλέως  ἡμῶν.

 
 

[021_088_020]  τότε  ἐλάλησας  ἐν  ὁράσει  τοῖς  ὁσίοις  σου  καὶ  εἶπας  Ἁθέμην  βοήθειαν  ἐπὶ  δυνατόν, ὕψωσα  ἐκλεκτὸν  ἐκ  τοῦ  λαοῦ  μου˙ 

 
 

[021_088_021]  εὗρον  Δαυιδ  τὸν  δοῦλόν  μου, ἐν  ἐλαίῳ  ἁγίῳ  μου  ἔχρισα  αὐτόν.

 
 

[021_088_022]  ἡ  γὰρ  χείρ  μου  συναντιλήμψεται  αὐτῷ, καὶ  ὁ  βραχίων  μου  κατισχύσει  αὐτόν˙ 

 
 

[021_088_023]  οὐκ  ὠφελήσει  ἐχθρὸς  ἐν  αὐτῷ, καὶ  υἱὸς  ἀνομίας  οὐ  προσθήσει  τοῦ  κακῶσαι  αὐτόν˙ 

 
 

[021_088_024]  καὶ  συγκόψω  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτοῦ  ἀπὸ  προσώπου  αὐτοῦ  καὶ  τοὺς  μισοῦντας  αὐτὸν  τροπώσομαι.

 
 

[021_088_025]  καὶ  ἡ  ἀλήθειά  μου  καὶ  τὸ  ἔλεός  μου  μετ' αὐτοῦ, καὶ  ἐν  τῷ  ὀνόματί  μου  ὑψωθήσεται  τὸ  κέρας  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_088_026]  καὶ  θήσομαι  ἐν  θαλάσσῃ  χεῖρα  αὐτοῦ  καὶ  ἐν  ποταμοῖς  δεξιὰν  αὐτοῦ.

 
 

[021_088_027]  αὐτὸς  ἐπικαλέσεταί  με  Πατήρ  μου  εἶ  σύ, θεός  μου  καὶ  ἀντιλήμπτωρ  τῆς  σωτηρίας  μου˙ 

 
 

[021_088_028]  κἀγὼ  πρωτότοκον  θήσομαι  αὐτόν, ὑψηλὸν  παρὰ  τοῖς  βασιλεῦσιν  τῆς  γῆς.

 
 

[021_088_029]  εἰς  τὸν  αἰῶνα  φυλάξω  αὐτῷ  τὸ  ἔλεός  μου, καὶ  ἡ  διαθήκη  μου  πιστὴ  αὐτῷ˙ 

 
 

[021_088_030]  καὶ  θήσομαι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος  τὸ  σπέρμα  αὐτοῦ  καὶ  τὸν  θρόνον  αὐτοῦ  ὡς  τὰς  ἡμέρας  τοῦ  οὐρανοῦ.

 
 

[021_088_031]  ἐὰν  ἐγκαταλίπωσιν  οἱ  υἱοὶ  αὐτοῦ  τὸν  νόμον  μου  καὶ  τοῖς  κρίμασίν  μου  μὴ  πορευθῶσιν,

 
 

[021_088_032]  ἐὰν  τὰ  δικαιώματά  μου  βεβηλώσουσιν  καὶ  τὰς  ἐντολάς  μου  μὴ  φυλάξωσιν,

 
 

[021_088_033]  ἐπισκέψομαι  ἐν  ῥάβδῳ  τὰς  ἀνομίας  αὐτῶν  καὶ  ἐν  μάστιξιν  τὰς  ἁμαρτίας  αὐτῶν,

 
 

[021_088_034]  τὸ  δὲ  ἔλεός  μου  οὐ  μὴ  διασκεδάσω  ἀπ' αὐτοῦ  οὐδὲ  μὴ  ἀδικήσω  ἐν  τῇ  ἀληθείᾳ  μου 

 
 

[021_088_035]  οὐδὲ  μὴ  βεβηλώσω  τὴν  διαθήκην  μου  καὶ  τὰ  ἐκπορευόμενα  διὰ  τῶν  χειλέων  μου  οὐ  μὴ  ἀθετήσω.

 
 

[021_088_036]  ἅπαξ  ὤμοσα  ἐν  τῷ  ἁγίῳ  μου, εἰ  τῷ  Δαυιδ  ψεύσομαι 

 
 

[021_088_037]  Τὸ  σπέρμα  αὐτοῦ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  μενεῖ  καὶ  ὁ  θρόνος  αὐτοῦ  ὡς  ὁ  ἥλιος  ἐναντίον  μου 

 
 

[021_088_038]  καὶ  ὡς  ἡ  σελήνη  κατηρτισμένη  εἰς  τὸν  αἰῶνα˙  καὶ  ὁ  μάρτυς  ἐν  οὐρανῷ  πιστός. διάψαλμα.

 
 

[021_088_039]  σὺ  δὲ  ἀπώσω  καὶ  ἐξουδένωσας, ἀνεβάλου  τὸν  χριστόν  σου˙ 

 
 

[021_088_040]  κατέστρεψας  τὴν  διαθήκην  τοῦ  δούλου  σου, ἐβεβήλωσας  εἰς  τὴν  γῆν  τὸ  ἁγίασμα  αὐτοῦ.

 
 

[021_088_041]  καθεῖλες  πάντας  τοὺς  φραγμοὺς  αὐτοῦ, ἔθου  τὰ  ὀχυρώματα  αὐτοῦ  δειλίαν˙ 

 
 

[021_088_042]  διήρπασαν  αὐτὸν  πάντες  οἱ  διοδεύοντες  ὁδόν, ἐγενήθη  ὄνειδος  τοῖς  γείτοσιν  αὐτοῦ.

 
 

[021_088_043]  ὕψωσας  τὴν  δεξιὰν  τῶν  ἐχθρῶν  αὐτοῦ, εὔφρανας  πάντας  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_088_044]  ἀπέστρεψας  τὴν  βοήθειαν  τῆς  ῥομφαίας  αὐτοῦ  καὶ  οὐκ  ἀντελάβου  αὐτοῦ  ἐν  τῷ  πολέμῳ.

 
 

[021_088_045]  κατέλυσας  ἀπὸ  καθαρισμοῦ  αὐτόν, τὸν  θρόνον  αὐτοῦ  εἰς  τὴν  γῆν  κατέρραξασ˙ 

 
 

[021_088_046]  ἐσμίκρυνας  τὰς  ἡμέρας  τοῦ  χρόνου  αὐτοῦ, κατέχεας  αὐτοῦ  αἰσχύνην. διάψαλμα.

 
 

[021_088_047]  ἕως  πότε, κύριε, ἀποστρέψεις  εἰς  τέλος, ἐκκαυθήσεται  ὡς  πῦρ  ἡ  ὀργή  σου; 

 
 

[021_088_048]  μνήσθητι  τίς  μου  ἡ  ὑπόστασισ˙  μὴ  γὰρ  ματαίως  ἔκτισας  πάντας  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  ἀνθρώπων; 

 
 

[021_088_049]  τίς  ἐστιν  ἄνθρωπος, ὃς  ζήσεται  καὶ  οὐκ  ὄψεται  θάνατον, ῥύσεται  τὴν  ψυχὴν  αὐτοῦ  ἐκ  χειρὸς  ᾅδου;  διάψαλμα.

 
 

[021_088_050]  ποῦ  εἰσιν  τὰ  ἐλέη  σου  τὰ  ἀρχαῖα, κύριε, ἃ  ὤμοσας  τῷ  Δαυιδ  ἐν  τῇ  ἀληθείᾳ  σου; 

 
 

[021_088_051]  μνήσθητι, κύριε, τοῦ  ὀνειδισμοῦ  τῶν  δούλων  σου, οὗ ὑπέσχον  ἐν  τῷ  κόλπῳ  μου, πολλῶν  ἐθνῶν,

 
 

[021_088_052]  οὗ ὠνείδισαν  οἱ  ἐχθροί  σου, κύριε, οὗ ὠνείδισαν  τὸ  ἀντάλλαγμα  τοῦ  χριστοῦ  σου.

 
 

[021_088_053]  Εὐλογητὸς  κύριος  εἰς  τὸν  αἰῶνα. γένοιτο  γένοιτο.

 

  Caput 89.
 

[021_089_001]  Προσευχὴ  τοῦ  Μωυσῆ  ἀνθρώπου  τοῦ  θεοῦ. Κύριε, καταφυγὴ  ἐγενήθης  ἡμῖν  ἐν  γενεᾷ  καὶ  γενεᾷ˙ 

 
 

[021_089_002]  πρὸ  τοῦ  ὄρη  γενηθῆναι  καὶ  πλασθῆναι  τὴν  γῆν  καὶ  τὴν  οἰκουμένην  καὶ  ἀπὸ  τοῦ  αἰῶνος  ἕως  τοῦ  αἰῶνος  σὺ  εἶ.

 
 

[021_089_003]  μὴ  ἀποστρέψῃς  ἄνθρωπον  εἰς  ταπείνωσιν˙  καὶ  εἶπας  Ἁπιστρέψατε, υἱοὶ  ἀνθρώπων.

 
 

[021_089_004]  ὅτι  χίλια  ἔτη  ἐν  ὀφθαλμοῖς  σου  ὡς  ἡ  ἡμέρα  ἡ  ἐχθές, ἥτις  διῆλθεν, καὶ  φυλακὴ  ἐν  νυκτί.

 
 

[021_089_005]  τὰ  ἐξουδενώματα  αὐτῶν  ἔτη  ἔσονται. τὸ  πρωὶ  ὡσεὶ  χλόη  παρέλθοι,

 
 

[021_089_006]  τὸ  πρωὶ  ἀνθήσαι  καὶ  παρέλθοι, τὸ  ἑσπέρας  ἀποπέσοι, σκληρυνθείη  καὶ  ξηρανθείη.

 
 

[021_089_007]  ὅτι  ἐξελίπομεν  ἐν  τῇ  ὀργῇ  σου  καὶ  ἐν  τῷ  θυμῷ  σου  ἐταράχθημεν.

 
 

[021_089_008]  ἔθου  τὰς  ἀνομίας  ἡμῶν  ἐνώπιόν  σου˙  ὁ  αἰὼν  ἡμῶν  εἰς  φωτισμὸν  τοῦ  προσώπου  σου.

 
 

[021_089_009]  ὅτι  πᾶσαι  αἱ  ἡμέραι  ἡμῶν  ἐξέλιπον, καὶ  ἐν  τῇ  ὀργῇ  σου  ἐξελίπομεν˙  τὰ  ἔτη  ἡμῶν  ὡς  ἀράχνην  ἐμελέτων.

 
 

[021_089_010]  αἱ  ἡμέραι  τῶν  ἐτῶν  ἡμῶν, ἐν  αὐτοῖς  ἑβδομήκοντα  ἔτη, ἐὰν  δὲ  ἐν  δυναστείαις, ὀγδοήκοντα  ἔτη, καὶ  τὸ  πλεῖον  αὐτῶν  κόπος  καὶ  πόνοσ˙  ὅτι  ἐπῆλθεν  πραΰτης  ἐφ' ἡμᾶς, καὶ  παιδευθησόμεθα.

 
 

[021_089_011]  τίς  γινώσκει  τὸ  κράτος  τῆς  ὀργῆς  σου  καὶ  ἀπὸ  τοῦ  φόβου  σου  τὸν  θυμόν  σου; 

 
 

[021_089_012]  ἐξαριθμήσασθαι  τὴν  δεξιάν  σου  οὕτως  γνώρισον  καὶ  τοὺς  πεπεδημένους  τῇ  καρδίᾳ  ἐν  σοφίᾳ.

 
 

[021_089_013]  ἐπίστρεψον, κύριε˙  ἕως  πότε;  καὶ  παρακλήθητι  ἐπὶ  τοῖς  δούλοις  σου.

 
 

[021_089_014]  ἐνεπλήσθημεν  τὸ  πρωὶ  τοῦ  ἐλέους  σου  καὶ  ἠγαλλιασάμεθα  καὶ  εὐφράνθημεν  ἐν  πάσαις  ταῖς  ἡμέραις  ἡμῶν˙ 

 
 

[021_089_015]  εὐφράνθημεν  ἀνθ' ὧν  ἡμερῶν  ἐταπείνωσας  ἡμᾶς, ἐτῶν, ὧν  εἴδομεν  κακά.

 
 

[021_089_016]  καὶ  ἰδὲ  ἐπὶ  τοὺς  δούλους  σου  καὶ  τὰ  ἔργα  σου  καὶ  ὁδήγησον  τοὺς  υἱοὺς  αὐτῶν,

 
 

[021_089_017]  καὶ  ἔστω  ἡ  λαμπρότης  κυρίου  τοῦ  θεοῦ  ἡμῶν  ἐφ' ἡμᾶς, καὶ  τὰ  ἔργα  τῶν  χειρῶν  ἡμῶν  κατεύθυνον  ἐφ' ἡμᾶς.

 

  Caput 90.
 

[021_090_001]  Αἶνος  ᾠδῆς  τῷ  Δαυιδ. Ὁ  κατοικῶν  ἐν  βοηθείᾳ  τοῦ  ὑψίστου  ἐν  σκέπῃ  τοῦ  θεοῦ  τοῦ  οὐρανοῦ  αὐλισθήσεται.

 
 

[021_090_002]  ἐρεῖ  τῷ  κυρίῳ  Ἀντιλήμπτωρ  μου  εἶ  καὶ  καταφυγή  μου, ὁ  θεός  μου, ἐλπιῶ  ἐπ' αὐτόν,

 
 

[021_090_003]  ὅτι  αὐτὸς  ῥύσεταί  με  ἐκ  παγίδος  θηρευτῶν  καὶ  ἀπὸ  λόγου  ταραχώδους.

 
 

[021_090_004]  ἐν  τοῖς  μεταφρένοις  αὐτοῦ  ἐπισκιάσει  σοι, καὶ  ὑπὸ  τὰς  πτέρυγας  αὐτοῦ  ἐλπιεῖσ˙  ὅπλῳ  κυκλώσει  σε  ἡ  ἀλήθεια  αὐτοῦ.

 
 

[021_090_005]  οὐ  φοβηθήσῃ  ἀπὸ  φόβου  νυκτερινοῦ, ἀπὸ  βέλους  πετομένου  ἡμέρας,

 
 

[021_090_006]  ἀπὸ  πράγματος  διαπορευομένου  ἐν  σκότει, ἀπὸ  συμπτώματος  καὶ  δαιμονίου  μεσημβρινοῦ.

 
 

[021_090_007]  πεσεῖται  ἐκ  τοῦ  κλίτους  σου  χιλιὰς  καὶ  μυριὰς  ἐκ  δεξιῶν  σου, πρὸς  σὲ  δὲ  οὐκ  ἐγγιεῖ˙ 

 
 

[021_090_008]  πλὴν  τοῖς  ὀφθαλμοῖς  σου  κατανοήσεις  καὶ  ἀνταπόδοσιν  ἁμαρτωλῶν  ὄψῃ.

 
 

[021_090_009]  ὅτι  σύ, κύριε, ἡ  ἐλπίς  μου˙  τὸν  ὕψιστον  ἔθου  καταφυγήν  σου.

 
 

[021_090_010]  οὐ  προσελεύσεται  πρὸς  σὲ  κακά, καὶ  μάστιξ  οὐκ  ἐγγιεῖ  τῷ  σκηνώματί  σου,

 
 

[021_090_011]  ὅτι  τοῖς  ἀγγέλοις  αὐτοῦ  ἐντελεῖται  περὶ  σοῦ  τοῦ  διαφυλάξαι  σε  ἐν  πάσαις  ταῖς  ὁδοῖς  σου˙ 

 
 

[021_090_012]  ἐπὶ  χειρῶν  ἀροῦσίν  σε, μήποτε  προσκόψῃς  πρὸς  λίθον  τὸν  πόδα  σου˙ 

 
 

[021_090_013]  ἐπ' ἀσπίδα  καὶ  βασιλίσκον  ἐπιβήσῃ  καὶ  καταπατήσεις  λέοντα  καὶ  δράκοντα.

 
 

[021_090_014]  ὅτι  ἐπ' ἐμὲ  ἤλπισεν, καὶ  ῥύσομαι  αὐτόν˙  σκεπάσω  αὐτόν, ὅτι  ἔγνω  τὸ  ὄνομά  μου.

 
 

[021_090_015]  ἐπικαλέσεταί  με, καὶ  εἰσακούσομαι  αὐτοῦ, μετ' αὐτοῦ  εἰμι  ἐν  θλίψει  καὶ  ἐξελοῦμαι  καὶ  δοξάσω  αὐτόν.

 
 

[021_090_016]  μακρότητα  ἡμερῶν  ἐμπλήσω  αὐτὸν  καὶ  δείξω  αὐτῷ  τὸ  σωτήριόν  μου.

 

  Caput 91.
 

[021_091_001]  Ψαλμὸς  ᾠδῆς, εἰς  τὴν  ἡμέραν  τοῦ  σαββάτου.

 
 

[021_091_002]  Ἀγαθὸν  τὸ  ἐξομολογεῖσθαι  τῷ  κυρίῳ  καὶ  ψάλλειν  τῷ  ὀνόματί  σου, ὕψιστε,

 
 

[021_091_003]  τοῦ  ἀναγγέλλειν  τὸ  πρωὶ  τὸ  ἔλεός  σου  καὶ  τὴν  ἀλήθειάν  σου  κατὰ  νύκτα 

 
 

[021_091_004]  ἐν  δεκαχόρδῳ  ψαλτηρίῳ  μετ' ᾠδῆς  ἐν  κιθάρᾳ.

 
 

[021_091_005]  ὅτι  εὔφρανάς  με, κύριε, ἐν  τῷ  ποιήματί  σου, καὶ  ἐν  τοῖς  ἔργοις  τῶν  χειρῶν  σου  ἀγαλλιάσομαι.

 
 

[021_091_006]  ὡς  ἐμεγαλύνθη  τὰ  ἔργα  σου, κύριε˙  σφόδρα  ἐβαθύνθησαν  οἱ  διαλογισμοί  σου.

 
 

[021_091_007]  ἀνὴρ  ἄφρων  οὐ  γνώσεται, καὶ  ἀσύνετος  οὐ  συνήσει  ταῦτα.

 
 

[021_091_008]  ἐν  τῷ  ἀνατεῖλαι  τοὺς  ἁμαρτωλοὺς  ὡς  χόρτον  καὶ  διέκυψαν  πάντες  οἱ  ἐργαζόμενοι  τὴν  ἀνομίαν, ὅπως  ἂν  ἐξολεθρευθῶσιν  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_091_009]  σὺ  δὲ  ὕψιστος  εἰς  τὸν  αἰῶνα, κύριε˙ 

 
 

[021_091_010]  ὅτι  ἰδοὺ  οἱ  ἐχθροί  σου  ἀπολοῦνται, καὶ  διασκορπισθήσονται  πάντες  οἱ  ἐργαζόμενοι  τὴν  ἀνομίαν,

 
 

[021_091_011]  καὶ  ὑψωθήσεται  ὡς  μονοκέρωτος  τὸ  κέρας  μου  καὶ  τὸ  γῆράς  μου  ἐν  ἐλαίῳ  πίονι,

 
 

[021_091_012]  καὶ  ἐπεῖδεν  ὁ  ὀφθαλμός  μου  ἐν  τοῖς  ἐχθροῖς  μου, καὶ  ἐν  τοῖς  ἐπανιστανομένοις  ἐπ' ἐμὲ  πονηρευομένοις  ἀκούσεται  τὸ  οὖς  μου.

 
 

[021_091_013]  δίκαιος  ὡς  φοῖνιξ  ἀνθήσει, ὡσεὶ  κέδρος  ἡ  ἐν  τῷ  Λιβάνῳ  πληθυνθήσεται.

 
 

[021_091_014]  πεφυτευμένοι  ἐν  τῷ  οἴκῳ  κυρίου  ἐν  ταῖς  αὐλαῖς  τοῦ  θεοῦ  ἡμῶν  ἐξανθήσουσιν˙ 

 
 

[021_091_015]  ἔτι  πληθυνθήσονται  ἐν  γήρει  πίονι  καὶ  εὐπαθοῦντες  ἔσονται 

 
 

[021_091_016]  τοῦ  ἀναγγεῖλαι  ὅτι  εὐθὴς  κύριος  ὁ  θεός  μου  καὶ  οὐκ  ἔστιν  ἀδικία  ἐν  αὐτῷ.

 

  Caput 92.
 

[021_092_001]  Εἰς  τὴν  ἡμέραν  τοῦ  προσαββάτου, ὅτε  κατῴκισται  ἡ  γῆ˙  αἶνος  ᾠδῆς  τῷ  Δαυιδ. Ὁ  κύριος  ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν  ἐνεδύσατο, ἐνεδύσατο  κύριος  δύναμιν  καὶ  περιεζώσατο˙  καὶ  γὰρ  ἐστερέωσεν  τὴν  οἰκουμένην, ἥτις  οὐ  σαλευθήσεται.

 
 

[021_092_002]  ἕτοιμος  ὁ  θρόνος  σου  ἀπὸ  τότε, ἀπὸ  τοῦ  αἰῶνος  σὺ  εἶ.

 
 

[021_092_003]  ἐπῆραν  οἱ  ποταμοί, κύριε, ἐπῆραν  οἱ  ποταμοὶ  φωνὰς  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_092_004]  ἀπὸ  φωνῶν  ὑδάτων  πολλῶν  θαυμαστοὶ  οἱ  μετεωρισμοὶ  τῆς  θαλάσσης, θαυμαστὸς  ἐν  ὑψηλοῖς  ὁ  κύριος.

 
 

[021_092_005]  τὰ  μαρτύριά  σου  ἐπιστώθησαν  σφόδρα˙  τῷ  οἴκῳ  σου  πρέπει  ἁγίασμα, κύριε, εἰς  μακρότητα  ἡμερῶν.

 

  Caput 93.
 

[021_093_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ, τετράδι  σαββάτων. Ὁ  θεὸς  ἐκδικήσεων  κύριος, ὁ  θεὸς  ἐκδικήσεων  ἐπαρρησιάσατο.

 
 

[021_093_002]  ὑψώθητι, ὁ  κρίνων  τὴν  γῆν, ἀπόδος  ἀνταπόδοσιν  τοῖς  ὑπερηφάνοις.

 
 

[021_093_003]  ἕως  πότε  ἁμαρτωλοί, κύριε, ἕως  πότε  ἁμαρτωλοὶ  καυχήσονται,

 
 

[021_093_004]  φθέγξονται  καὶ  λαλήσουσιν  ἀδικίαν, λαλήσουσιν  πάντες  οἱ  ἐργαζόμενοι  τὴν  ἀνομίαν; 

 
 

[021_093_005]  τὸν  λαόν  σου, κύριε, ἐταπείνωσαν  καὶ  τὴν  κληρονομίαν  σου  ἐκάκωσαν 

 
 

[021_093_006]  χήραν  καὶ  προσήλυτον  ἀπέκτειναν  καὶ  ὀρφανοὺς  ἐφόνευσαν 

 
 

[021_093_007]  καὶ  εἶπαν  Οὐκ  ὄψεται  κύριος, οὐδὲ  συνήσει  ὁ  θεὸς  τοῦ  Ιακωβ.

 
 

[021_093_008]  σύνετε  δή, ἄφρονες  ἐν  τῷ  λαῷ, καί, μωροί, ποτὲ  φρονήσατε.

 
 

[021_093_009]  ὁ  φυτεύσας  τὸ  οὖς  οὐχὶ  ἀκούει, ἢ  ὁ  πλάσας  τὸν  ὀφθαλμὸν  οὐ  κατανοεῖ; 

 
 

[021_093_010]  ὁ  παιδεύων  ἔθνη  οὐχὶ  ἐλέγξει, ὁ  διδάσκων  ἄνθρωπον  γνῶσιν,

 
 

[021_093_011]  κύριος  γινώσκει  τοὺς  διαλογισμοὺς  τῶν  ἀνθρώπων  ὅτι  εἰσὶν  μάταιοι.

 
 

[021_093_012]  μακάριος  ἄνθρωπος, ὃν  ἂν  σὺ  παιδεύσῃς, κύριε, καὶ  ἐκ  τοῦ  νόμου  σου  διδάξῃς  αὐτὸν 

 
 

[021_093_013]  τοῦ  πραῦναι  αὐτῷ  ἀφ' ἡμερῶν  πονηρῶν, ἕως  οὗ ὀρυγῇ  τῷ  ἁμαρτωλῷ  βόθρος.

 
 

[021_093_014]  ὅτι  οὐκ  ἀπώσεται  κύριος  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  καὶ  τὴν  κληρονομίαν  αὐτοῦ  οὐκ  ἐγκαταλείψει,

 
 

[021_093_015]  ἕως  οὗ δικαιοσύνη  ἐπιστρέψῃ  εἰς  κρίσιν  καὶ  ἐχόμενοι  αὐτῆς  πάντες  οἱ  εὐθεῖς  τῇ  καρδίᾳ. διάψαλμα.

 
 

[021_093_016]  τίς  ἀναστήσεταί  μοι  ἐπὶ  πονηρευομένους, ἢ  τίς  συμπαραστήσεταί  μοι  ἐπὶ  ἐργαζομένους  τὴν  ἀνομίαν; 

 
 

[021_093_017]  εἰ  μὴ  ὅτι  κύριος  ἐβοήθησέν  μοι, παρὰ  βραχὺ  παρῴκησεν  τῷ  ᾅδῃ  ἡ  ψυχή  μου.

 
 

[021_093_018]  εἰ  ἔλεγον  Σεσάλευται  ὁ  πούς  μου, τὸ  ἔλεός  σου, κύριε, βοηθεῖ  μοι˙ 

 
 

[021_093_019]  κύριε, κατὰ  τὸ  πλῆθος  τῶν  ὀδυνῶν  μου  ἐν  τῇ  καρδίᾳ  μου  αἱ  παρακλήσεις  σου  ἠγάπησαν  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_093_020]  μὴ  συμπροσέσται  σοι  θρόνος  ἀνομίας, ὁ  πλάσσων  κόπον  ἐπὶ  προστάγματι; 

 
 

[021_093_021]  θηρεύσουσιν  ἐπὶ  ψυχὴν  δικαίου  καὶ  αἷμα  ἀθῷον  καταδικάσονται.

 
 

[021_093_022]  καὶ  ἐγένετό  μοι  κύριος  εἰς  καταφυγὴν  καὶ  ὁ  θεός  μου  εἰς  βοηθὸν  ἐλπίδος  μου˙ 

 
 

[021_093_023]  καὶ  ἀποδώσει  αὐτοῖς  τὴν  ἀνομίαν  αὐτῶν, καὶ  κατὰ  τὴν  πονηρίαν  αὐτῶν  ἀφανιεῖ  αὐτοὺς  κύριος  ὁ  θεὸς  ἡμῶν.

 

  Caput 94.
 

[021_094_001]  Αἶνος  ᾠδῆς  τῷ  Δαυιδ. Δεῦτε  ἀγαλλιασώμεθα  τῷ  κυρίῳ, ἀλαλάξωμεν  τῷ  θεῷ  τῷ  σωτῆρι  ἡμῶν˙ 

 
 

[021_094_002]  προφθάσωμεν  τὸ  πρόσωπον  αὐτοῦ  ἐν  ἐξομολογήσει  καὶ  ἐν  ψαλμοῖς  ἀλαλάξωμεν  αὐτῷ.

 
 

[021_094_003]  ὅτι  θεὸς  μέγας  κύριος  καὶ  βασιλεὺς  μέγας  ἐπὶ  πάντας  τοὺς  θεούσ˙ 

 
 

[021_094_004]  ὅτι  ἐν  τῇ  χειρὶ  αὐτοῦ  τὰ  πέρατα  τῆς  γῆς, καὶ  τὰ  ὕψη  τῶν  ὀρέων  αὐτοῦ  εἰσιν˙ 

 
 

[021_094_005]  ὅτι  αὐτοῦ  ἐστιν  ἡ  θάλασσα, καὶ  αὐτὸς  ἐποίησεν  αὐτήν, καὶ  τὴν  ξηρὰν  αἱ  χεῖρες  αὐτοῦ  ἔπλασαν.

 
 

[021_094_006]  δεῦτε  προσκυνήσωμεν  καὶ  προσπέσωμεν  αὐτῷ  καὶ  κλαύσωμεν  ἐναντίον  κυρίου  τοῦ  ποιήσαντος  ἡμᾶσ˙ 

 
 

[021_094_007]  ὅτι  αὐτός  ἐστιν  ὁ  θεὸς  ἡμῶν, καὶ  ἡμεῖς  λαὸς  νομῆς  αὐτοῦ  καὶ  πρόβατα  χειρὸς  αὐτοῦ. σήμερον, ἐὰν  τῆς  φωνῆς  αὐτοῦ  ἀκούσητε,

 
 

[021_094_008]  μὴ  σκληρύνητε  τὰς  καρδίας  ὑμῶν  ὡς  ἐν  τῷ  παραπικρασμῷ  κατὰ  τὴν  ἡμέραν  τοῦ  πειρασμοῦ  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ,

 
 

[021_094_009]  οὗ ἐπείρασαν  οἱ  πατέρες  ὑμῶν, ἐδοκίμασαν  καὶ  εἴδοσαν  τὰ  ἔργα  μου.

 
 

[021_094_010]  τεσσαράκοντα  ἔτη  προσώχθισα  τῇ  γενεᾷ  ἐκείνῃ  καὶ  εἶπα  Ἀεὶ  πλανῶνται  τῇ  καρδίᾳ  καὶ  αὐτοὶ  οὐκ  ἔγνωσαν  τὰς  ὁδούς  μου,

 
 

[021_094_011]  ὡς  ὤμοσα  ἐν  τῇ  ὀργῇ  μου  Εἰ  εἰσελεύσονται  εἰς  τὴν  κατάπαυσίν  μου.

 

  Caput 95.
 

[021_095_001]  ῞  Οτε  ὁ  οἶκος  ᾠκοδομεῖτο  μετὰ  τὴν  αἰχμαλωσίαν˙  ᾠδὴ  τῷ  Δαυιδ. ή  Ασατε  τῷ  κυρίῳ  ᾗσμα  καινόν, ᾄατε  τῷ  κυρίῳ, πᾶσα  ἡ  γῆ˙ 

 
 

[021_095_002]  ᾄατε  τῷ  κυρίῳ, εὐλογήσατε  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ, εὐαγγελίζεσθε  ἡμέραν  ἐξ  ἡμέρας  τὸ  σωτήριον  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_095_003]  ἀναγγείλατε  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  τὴν  δόξαν  αὐτοῦ, ἐν  πᾶσι  τοῖς  λαοῖς  τὰ  θαυμάσια  αὐτοῦ.

 
 

[021_095_004]  ὅτι  μέγας  κύριος  καὶ  αἰνετὸς  σφόδρα, φοβερός  ἐστιν  ἐπὶ  πάντας  τοὺς  θεούσ˙ 

 
 

[021_095_005]  ὅτι  πάντες  οἱ  θεοὶ  τῶν  ἐθνῶν  δαιμόνια, ὁ  δὲ  κύριος  τοὺς  οὐρανοὺς  ἐποίησεν˙ 

 
 

[021_095_006]  ἐξομολόγησις  καὶ  ὡραιότης  ἐνώπιον  αὐτοῦ, ἁγιωσύνη  καὶ  μεγαλοπρέπεια  ἐν  τῷ  ἁγιάσματι  αὐτοῦ.

 
 

[021_095_007]  ἐνέγκατε  τῷ  κυρίῳ, αἱ  πατριαὶ  τῶν  ἐθνῶν, ἐνέγκατε  τῷ  κυρίῳ  δόξαν  καὶ  τιμήν˙ 

 
 

[021_095_008]  ἐνέγκατε  τῷ  κυρίῳ  δόξαν  ὀνόματι  αὐτοῦ, ἄρατε  θυσίας  καὶ  εἰσπορεύεσθε  εἰς  τὰς  αὐλὰς  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_095_009]  προσκυνήσατε  τῷ  κυρίῳ  ἐν  αὐλῇ  ἁγίᾳ  αὐτοῦ, σαλευθήτω  ἀπὸ  προσώπου  αὐτοῦ  πᾶσα  ἡ  γῆ.

 
 

[021_095_010]  εἴπατε  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  Ὁ  κύριος  ἐβασίλευσεν, καὶ  γὰρ  κατώρθωσεν  τὴν  οἰκουμένην, ἥτις  οὐ  σαλευθήσεται, κρινεῖ  λαοὺς  ἐν  εὐθύτητι.

 
 

[021_095_011]  εὐφραινέσθωσαν  οἱ  οὐρανοί, καὶ  ἀγαλλιάσθω  ἡ  γῆ, σαλευθήτω  ἡ  θάλασσα  καὶ  τὸ  πλήρωμα  αὐτῆσ˙ 

 
 

[021_095_012]  χαρήσεται  τὰ  πεδία  καὶ  πάντα  τὰ  ἐν  αὐτοῖς, τότε  ἀγαλλιάσονται  πάντα  τὰ  ξύλα  τοῦ  δρυμοῦ 

 
 

[021_095_013]  πρὸ  προσώπου  κυρίου, ὅτι  ἔρχεται, ὅτι  ἔρχεται  κρῖναι  τὴν  γῆν˙  κρινεῖ  τὴν  οἰκουμένην  ἐν  δικαιοσύνῃ  καὶ  λαοὺς  ἐν  τῇ  ἀληθείᾳ  αὐτοῦ.

 

  Caput 96.
 

[021_096_001]  Τῷ  Δαυιδ, ὅτε  ἡ  γῆ  αὐτοῦ  καθίσταται. Ὁ  κύριος  ἐβασίλευσεν, ἀγαλλιάσθω  ἡ  γῆ, εὐφρανθήτωσαν  νῆσοι  πολλαί.

 
 

[021_096_002]  νεφέλη  καὶ  γνόφος  κύκλῳ  αὐτοῦ, δικαιοσύνη  καὶ  κρίμα  κατόρθωσις  τοῦ  θρόνου  αὐτοῦ.

 
 

[021_096_003]  πῦρ  ἐναντίον  αὐτοῦ  προπορεύσεται  καὶ  φλογιεῖ  κύκλῳ  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_096_004]  ἔφαναν  αἱ  ἀστραπαὶ  αὐτοῦ  τῇ  οἰκουμένῃ, εἶδεν  καὶ  ἐσαλεύθη  ἡ  γῆ.

 
 

[021_096_005]  τὰ  ὄρη  ἐτάκησαν  ὡσεὶ  κηρὸς  ἀπὸ  προσώπου  κυρίου, ἀπὸ  προσώπου  κυρίου  πάσης  τῆς  γῆς.

 
 

[021_096_006]  ἀνήγγειλαν  οἱ  οὐρανοὶ  τὴν  δικαιοσύνην  αὐτοῦ, καὶ  εἴδοσαν  πάντες  οἱ  λαοὶ  τὴν  δόξαν  αὐτοῦ.

 
 

[021_096_007]  αἰσχυνθήτωσαν  πάντες  οἱ  προσκυνοῦντες  τοῖς  γλυπτοῖς  οἱ  ἐγκαυχώμενοι  ἐν  τοῖς  εἰδώλοις  αὐτῶν˙  προσκυνήσατε  αὐτῷ, πάντες  οἱ  ἄγγελοι  αὐτοῦ.

 
 

[021_096_008]  ἤκουσεν  καὶ  εὐφράνθη  Σιων, καὶ  ἠγαλλιάσαντο  αἱ  θυγατέρες  τῆς  Ιουδαίας  ἕνεκεν  τῶν  κριμάτων  σου, κύριε˙ 

 
 

[021_096_009]  ὅτι  σὺ  εἶ  κύριος  ὁ  ὕψιστος  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  γῆν, σφόδρα  ὑπερυψώθης  ὑπὲρ  πάντας  τοὺς  θεούς.

 
 

[021_096_010]  οἱ  ἀγαπῶντες  τὸν  κύριον, μισεῖτε  πονηρόν˙  φυλάσσει  κύριος  τὰς  ψυχὰς  τῶν  ὁσίων  αὐτοῦ, ἐκ  χειρὸς  ἁμαρτωλῶν  ῥύσεται  αὐτούς.

 
 

[021_096_011]  φῶς  ἀνέτειλεν  τῷ  δικαίῳ  καὶ  τοῖς  εὐθέσι  τῇ  καρδίᾳ  εὐφροσύνη.

 
 

[021_096_012]  εὐφράνθητε, δίκαιοι, ἐπὶ  τῷ  κυρίῳ  καὶ  ἐξομολογεῖσθε  τῇ  μνήμῃ  τῆς  ἁγιωσύνης  αὐτοῦ.

 

  Caput 97.
 

[021_097_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. ή  Ασατε  τῷ  κυρίῳ  ᾗσμα  καινόν, ὅτι  θαυμαστὰ  ἐποίησεν  κύριοσ˙  ἔσωσεν  αὐτῷ  ἡ  δεξιὰ  αὐτοῦ  καὶ  ὁ  βραχίων  ὁ  ἅγιος  αὐτοῦ.

 
 

[021_097_002]  ἐγνώρισεν  κύριος  τὸ  σωτήριον  αὐτοῦ, ἐναντίον  τῶν  ἐθνῶν  ἀπεκάλυψεν  τὴν  δικαιοσύνην  αὐτοῦ.

 
 

[021_097_003]  ἐμνήσθη  τοῦ  ἐλέους  αὐτοῦ  τῷ  Ιακωβ  καὶ  τῆς  ἀληθείας  αὐτοῦ  τῷ  οἴκῳ  Ισραηλ˙  εἴδοσαν  πάντα  τὰ  πέρατα  τῆς  γῆς  τὸ  σωτήριον  τοῦ  θεοῦ  ἡμῶν.

 
 

[021_097_004]  ἀλαλάξατε  τῷ  θεῷ, πᾶσα  ἡ  γῆ, ᾄατε  καὶ  ἀγαλλιᾶσθε  καὶ  ψάλατε˙ 

 
 

[021_097_005]  ψάλατε  τῷ  κυρίῳ  ἐν  κιθάρᾳ, ἐν  κιθάρᾳ  καὶ  φωνῇ  ψαλμοῦ˙ 

 
 

[021_097_006]  ἐν  σάλπιγξιν  ἐλαταῖς  καὶ  φωνῇ  σάλπιγγος  κερατίνης  ἀλαλάξατε  ἐνώπιον  τοῦ  βασιλέως  κυρίου.

 
 

[021_097_007]  σαλευθήτω  ἡ  θάλασσα  καὶ  τὸ  πλήρωμα  αὐτῆς, ἡ  οἰκουμένη  καὶ  οἱ  κατοικοῦντες  ἐν  αὐτῇ˙ 

 
 

[021_097_008]  ποταμοὶ  κροτήσουσιν  χειρὶ  ἐπὶ  τὸ  αὐτό, τὰ  ὄρη  ἀγαλλιάσονται,

 
 

[021_097_009]  ὅτι  ἥκει  κρῖναι  τὴν  γῆν˙  κρινεῖ  τὴν  οἰκουμένην  ἐν  δικαιοσύνῃ  καὶ  λαοὺς  ἐν  εὐθύτητι.

 

  Caput 98.
 

[021_098_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Ὁ  κύριος  ἐβασίλευσεν, ὀργιζέσθωσαν  λαοί˙  ὁ  καθήμενος  ἐπὶ  τῶν  χερουβιν, σαλευθήτω  ἡ  γῆ.

 
 

[021_098_002]  κύριος  ἐν  Σιων  μέγας  καὶ  ὑψηλός  ἐστιν  ἐπὶ  πάντας  τοὺς  λαούσ˙ 

 
 

[021_098_003]  ἐξομολογησάσθωσαν  τῷ  ὀνόματί  σου  τῷ  μεγάλῳ, ὅτι  φοβερὸν  καὶ  ἅγιόν  ἐστιν.

 
 

[021_098_004]  καὶ  τιμὴ  βασιλέως  κρίσιν  ἀγαπᾷ˙  σὺ  ἡτοίμασας  εὐθύτητας, κρίσιν  καὶ  δικαιοσύνην  ἐν  Ιακωβ  σὺ  ἐποίησας.

 
 

[021_098_005]  ὑψοῦτε  κύριον  τὸν  θεὸν  ἡμῶν  καὶ  προσκυνεῖτε  τῷ  ὑποποδίῳ  τῶν  ποδῶν  αὐτοῦ, ὅτι  ἅγιός  ἐστιν.

 
 

[021_098_006]  Μωυσῆς  καὶ  Ααρων  ἐν  τοῖς  ἱερεῦσιν  αὐτοῦ, καὶ  Σαμουηλ  ἐν  τοῖς  ἐπικαλουμένοις  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ˙  ἐπεκαλοῦντο  τὸν  κύριον, καὶ  αὐτὸς  ἐπήκουσεν  αὐτῶν,

 
 

[021_098_007]  ἐν  στύλῳ  νεφέλης  ἐλάλει  πρὸς  αὐτούσ˙  ἐφύλασσον  τὰ  μαρτύρια  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  προστάγματα, ἃ  ἔδωκεν  αὐτοῖς.

 
 

[021_098_008]  κύριε  ὁ  θεὸς  ἡμῶν, σὺ  ἐπήκουες  αὐτῶν˙  ὁ  θεός, σὺ  εὐίλατος  ἐγίνου  αὐτοῖς  καὶ  ἐκδικῶν  ἐπὶ  πάντα  τὰ  ἐπιτηδεύματα  αὐτῶν.

 
 

[021_098_009]  ὑψοῦτε  κύριον  τὸν  θεὸν  ἡμῶν  καὶ  προσκυνεῖτε  εἰς  ὄρος  ἅγιον  αὐτοῦ, ὅτι  ἅγιος  κύριος  ὁ  θεὸς  ἡμῶν.

 

  Caput 99.
 

[021_099_001]  Ψαλμὸς  εἰς  ἐξομολόγησιν. Ἀλαλάξατε  τῷ  κυρίῳ, πᾶσα  ἡ  γῆ,

 
 

[021_099_002]  δουλεύσατε  τῷ  κυρίῳ  ἐν  εὐφροσύνῃ, εἰσέλθατε  ἐνώπιον  αὐτοῦ  ἐν  ἀγαλλιάσει.

 
 

[021_099_003]  γνῶτε  ὅτι  κύριος, αὐτός  ἐστιν  ὁ  θεός, αὐτὸς  ἐποίησεν  ἡμᾶς  καὶ  οὐχ  ἡμεῖς, λαὸς  αὐτοῦ  καὶ  πρόβατα  τῆς  νομῆς  αὐτοῦ.

 
 

[021_099_004]  εἰσέλθατε  εἰς  τὰς  πύλας  αὐτοῦ  ἐν  ἐξομολογήσει, εἰς  τὰς  αὐλὰς  αὐτοῦ  ἐν  ὕμνοισ˙  ἐξομολογεῖσθε  αὐτῷ, αἰνεῖτε  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ,

 
 

[021_099_005]  ὅτι  χρηστὸς  κύριος, εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ, καὶ  ἕως  γενεᾶς  καὶ  γενεᾶς  ἡ  ἀλήθεια  αὐτοῦ.

 

 

[021_099_001]  Τῷ  Δαυιδ  ψαλμός. ή  Ελεος  καὶ  κρίσιν  ᾄομαί  σοι, κύριε˙ 
   

[021_099_002]  ψαλῶ  καὶ  συνήσω  ἐν  ὁδῷ  ἀμώμῳ˙  πότε  ἥξεις  πρός  με;  διεπορευόμην  ἐν  ἀκακίᾳ  καρδίας  μου  ἐν  μέσῳ  τοῦ  οἴκου  μου.
   

[021_099_003]  οὐ  προεθέμην  πρὸ  ὀφθαλμῶν  μου  πρᾶγμα  παράνομον, ποιοῦντας  παραβάσεις  ἐμίσησα˙ 
   

[021_099_004]  οὐκ  ἐκολλήθη  μοι  καρδία  σκαμβή, ἐκκλίνοντος  ἀπ' ἐμοῦ  τοῦ  πονηροῦ  οὐκ  ἐγίνωσκον.
   

[021_099_005]  τὸν  καταλαλοῦντα  λάθρᾳ  τοῦ  πλησίον  αὐτοῦ, τοῦτον  ἐξεδίωκον˙  ὑπερηφάνῳ  ὀφθαλμῷ  καὶ  ἀπλήστῳ  καρδίᾳ, τούτῳ  οὐ  συνήσθιον.
   

[021_099_006]  οἱ  ὀφθαλμοί  μου  ἐπὶ  τοὺς  πιστοὺς  τῆς  γῆς  τοῦ  συγκαθῆσθαι  αὐτοὺς  μετ' ἐμοῦ˙  πορευόμενος  ἐν  ὁδῷ  ἀμώμῳ, οὗτός  μοι  ἐλειτούργει.
   

[021_099_007]  οὐ  κατῴκει  ἐν  μέσῳ  τῆς  οἰκίας  μου  ποιῶν  ὑπερηφανίαν, λαλῶν  ἄδικα  οὐ  κατεύθυνεν  ἐναντίον  τῶν  ὀφθαλμῶν  μου.
   

[021_099_008]  εἰς  τὰς  πρωίας  ἀπέκτεννον  πάντας  τοὺς  ἁμαρτωλοὺς  τῆς  γῆς  τοῦ  ἐξολεθρεῦσαι  ἐκ  πόλεως  κυρίου  πάντας  τοὺς  ἐργαζομένους  τὴν  ἀνομίαν.
 
  Caput 101.
 

[021_101_001]  Προσευχὴ  τῷ  πτωχῷ, ὅταν  ἀκηδιάσῃ  καὶ  ἐναντίον  κυρίου  ἐκχέῃ  τὴν  δέησιν  αὐτοῦ.

 
 

[021_101_002]  Εἰσάκουσον, κύριε, τῆς  προσευχῆς  μου, καὶ  ἡ  κραυγή  μου  πρὸς  σὲ  ἐλθάτω.

 
 

[021_101_003]  μὴ  ἀποστρέψῃς  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἀπ' ἐμοῦ˙  ἐν  ᾗ  ἂν  ἡμέρᾳ  θλίβωμαι, κλῖνον  τὸ  οὖς  σου  πρός  με˙  ἐν  ᾗ  ἂν  ἡμέρᾳ  ἐπικαλέσωμαί  σε, ταχὺ  εἰσάκουσόν  μου.

 
 

[021_101_004]  ὅτι  ἐξέλιπον  ὡσεὶ  καπνὸς  αἱ  ἡμέραι  μου, καὶ  τὰ  ὀστᾶ  μου  ὡσεὶ  φρύγιον  συνεφρύγησαν.

 
 

[021_101_005]  ἐπλήγη  ὡσεὶ  χόρτος  καὶ  ἐξηράνθη  ἡ  καρδία  μου, ὅτι  ἐπελαθόμην  τοῦ  φαγεῖν  τὸν  ἄρτον  μου.

 
 

[021_101_006]  ἀπὸ  φωνῆς  τοῦ  στεναγμοῦ  μου  ἐκολλήθη  τὸ  ὀστοῦν  μου  τῇ  σαρκί  μου.

 
 

[021_101_007]  ὡμοιώθην  πελεκᾶνι  ἐρημικῷ, ἐγενήθην  ὡσεὶ  νυκτικόραξ  ἐν  οἰκοπέδῳ,

 
 

[021_101_008]  ἠγρύπνησα  καὶ  ἐγενήθην  ὡσεὶ  στρουθίον  μονάζον  ἐπὶ  δώματι.

 
 

[021_101_009]  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  ὠνείδιζόν  με  οἱ  ἐχθροί  μου, καὶ  οἱ  ἐπαινοῦντές  με  κατ' ἐμοῦ  ὤμνυον.

 
 

[021_101_010]  ὅτι  σποδὸν  ὡσεὶ  ἄρτον  ἔφαγον  καὶ  τὸ  πόμα  μου  μετὰ  κλαυθμοῦ  ἐκίρνων 

 
 

[021_101_011]  ἀπὸ  προσώπου  τῆς  ὀργῆς  σου  καὶ  τοῦ  θυμοῦ  σου, ὅτι  ἐπάρας  κατέρραξάς  με.

 
 

[021_101_012]  αἱ  ἡμέραι  μου  ὡσεὶ  σκιὰ  ἐκλίθησαν, καὶ  ἐγὼ  ὡσεὶ  χόρτος  ἐξηράνθην.

 
 

[021_101_013]  σὺ  δέ, κύριε, εἰς  τὸν  αἰῶνα  μένεις, καὶ  τὸ  μνημόσυνόν  σου  εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεάν.

 
 

[021_101_014]  σὺ  ἀναστὰς  οἰκτιρήσεις  τὴν  Σιων, ὅτι  καιρὸς  τοῦ  οἰκτιρῆσαι  αὐτήν, ὅτι  ἥκει  καιρόσ˙ 

 
 

[021_101_015]  ὅτι  εὐδόκησαν  οἱ  δοῦλοί  σου  τοὺς  λίθους  αὐτῆς  καὶ  τὸν  χοῦν  αὐτῆς  οἰκτιρήσουσιν.

 
 

[021_101_016]  καὶ  φοβηθήσονται  τὰ  ἔθνη  τὸ  ὄνομα  κυρίου  καὶ  πάντες  οἱ  βασιλεῖς  τῆς  γῆς  τὴν  δόξαν  σου,

 
 

[021_101_017]  ὅτι  οἰκοδομήσει  κύριος  τὴν  Σιων  καὶ  ὀφθήσεται  ἐν  τῇ  δόξῃ  αὐτοῦ.

 
 

[021_101_018]  ἐπέβλεψεν  ἐπὶ  τὴν  προσευχὴν  τῶν  ταπεινῶν  καὶ  οὐκ  ἐξουδένωσεν  τὴν  δέησιν  αὐτῶν.

 
 

[021_101_019]  γραφήτω  αὕτη  εἰς  γενεὰν  ἑτέραν, καὶ  λαὸς  ὁ  κτιζόμενος  αἰνέσει  τὸν  κύριον,

 
 

[021_101_020]  ὅτι  ἐξέκυψεν  ἐξ  ὕψους  ἁγίου  αὐτοῦ, κύριος  ἐξ  οὐρανοῦ  ἐπὶ  τὴν  γῆν  ἐπέβλεψεν 

 
 

[021_101_021]  τοῦ  ἀκοῦσαι  τὸν  στεναγμὸν  τῶν  πεπεδημένων, τοῦ  λῦσαι  τοὺς  υἱοὺς  τῶν  τεθανατωμένων,

 
 

[021_101_022]  τοῦ  ἀναγγεῖλαι  ἐν  Σιων  τὸ  ὄνομα  κυρίου  καὶ  τὴν  αἴνεσιν  αὐτοῦ  ἐν  Ιερουσαλημ 

 
 

[021_101_023]  ἐν  τῷ  συναχθῆναι  λαοὺς  ἐπὶ  τὸ  αὐτὸ  καὶ  βασιλείας  τοῦ  δουλεύειν  τῷ  κυρίῳ.

 
 

[021_101_024]  ἀπεκρίθη  αὐτῷ  ἐν  ὁδῷ  ἰσχύος  αὐτοῦ  Τὴν  ὀλιγότητα  τῶν  ἡμερῶν  μου  ἀνάγγειλόν  μοι˙ 

 
 

[021_101_025]  μὴ  ἀναγάγῃς  με  ἐν  ἡμίσει  ἡμερῶν  μου, ἐν  γενεᾷ  γενεῶν  τὰ  ἔτη  σου.

 
 

[021_101_026]  κατ' ἀρχὰς  σύ, κύριε, τὴν  γῆν  ἐθεμελίωσας, καὶ  ἔργα  τῶν  χειρῶν  σού  εἰσιν  οἱ  οὐρανοί˙ 

 
 

[021_101_027]  αὐτοὶ  ἀπολοῦνται, σὺ  δὲ  διαμενεῖς, καὶ  πάντες  ὡς  ἱμάτιον  παλαιωθήσονται, καὶ  ὡσεὶ  περιβόλαιον  ἀλλάξεις  αὐτούς, καὶ  ἀλλαγήσονται˙ 

 
 

[021_101_028]  σὺ  δὲ  ὁ  αὐτὸς  εἶ, καὶ  τὰ  ἔτη  σου  οὐκ  ἐκλείψουσιν.

 
 

[021_101_029]  οἱ  υἱοὶ  τῶν  δούλων  σου  κατασκηνώσουσιν, καὶ  τὸ  σπέρμα  αὐτῶν  εἰς  τὸν  αἰῶνα  κατευθυνθήσεται.

 

  Caput 102.
 

[021_102_001]  Τῷ  Δαυιδ. Εὐλόγει, ἡ  ψυχή  μου, τὸν  κύριον  καί, πάντα  τὰ  ἐντός  μου, τὸ  ὄνομα  τὸ  ἅγιον  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_102_002]  εὐλόγει, ἡ  ψυχή  μου, τὸν  κύριον  καὶ  μὴ  ἐπιλανθάνου  πάσας  τὰς  ἀνταποδόσεις  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_102_003]  τὸν  εὐιλατεύοντα  πάσαις  ταῖς  ἀνομίαις  σου, τὸν  ἰώμενον  πάσας  τὰς  νόσους  σου˙ 

 
 

[021_102_004]  τὸν  λυτρούμενον  ἐκ  φθορᾶς  τὴν  ζωήν  σου, τὸν  στεφανοῦντά  σε  ἐν  ἐλέει  καὶ  οἰκτιρμοῖσ˙ 

 
 

[021_102_005]  τὸν  ἐμπιπλῶντα  ἐν  ἀγαθοῖς  τὴν  ἐπιθυμίαν  σου, ἀνακαινισθήσεται  ὡς  ἀετοῦ  ἡ  νεότης  σου.

 
 

[021_102_006]  ποιῶν  ἐλεημοσύνας  ὁ  κύριος  καὶ  κρίμα  πᾶσι  τοῖς  ἀδικουμένοις.

 
 

[021_102_007]  ἐγνώρισεν  τὰς  ὁδοὺς  αὐτοῦ  τῷ  Μωυσῇ, τοῖς  υἱοῖς  Ισραηλ  τὰ  θελήματα  αὐτοῦ.

 
 

[021_102_008]  οἰκτίρμων  καὶ  ἐλεήμων  ὁ  κύριος, μακρόθυμος  καὶ  πολυέλεοσ˙ 

 
 

[021_102_009]  οὐκ  εἰς  τέλος  ὀργισθήσεται  οὐδὲ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  μηνιεῖ˙ 

 
 

[021_102_010]  οὐ  κατὰ  τὰς  ἁμαρτίας  ἡμῶν  ἐποίησεν  ἡμῖν  οὐδὲ  κατὰ  τὰς  ἀνομίας  ἡμῶν  ἀνταπέδωκεν  ἡμῖν 

 
 

[021_102_011]  ὅτι  κατὰ  τὸ  ὕψος  τοῦ  οὐρανοῦ  ἀπὸ  τῆς  γῆς  ἐκραταίωσεν  κύριος  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ  ἐπὶ  τοὺς  φοβουμένους  αὐτόν˙ 

 
 

[021_102_012]  καθ' ὅσον  ἀπέχουσιν  ἀνατολαὶ  ἀπὸ  δυσμῶν, ἐμάκρυνεν  ἀφ' ἡμῶν  τὰς  ἀνομίας  ἡμῶν.

 
 

[021_102_013]  καθὼς  οἰκτίρει  πατὴρ  υἱούς, οἰκτίρησεν  κύριος  τοὺς  φοβουμένους  αὐτόν,

 
 

[021_102_014]  ὅτι  αὐτὸς  ἔγνω  τὸ  πλάσμα  ἡμῶν˙  μνήσθητι  ὅτι  χοῦς  ἐσμεν.

 
 

[021_102_015]  ἄνθρωπος, ὡσεὶ  χόρτος  αἱ  ἡμέραι  αὐτοῦ˙  ὡσεὶ  ἄνθος  τοῦ  ἀγροῦ, οὕτως  ἐξανθήσει˙ 

 
 

[021_102_016]  ὅτι  πνεῦμα  διῆλθεν  ἐν  αὐτῷ, καὶ  οὐχ  ὑπάρξει  καὶ  οὐκ  ἐπιγνώσεται  ἔτι  τὸν  τόπον  αὐτοῦ.

 
 

[021_102_017]  τὸ  δὲ  ἔλεος  τοῦ  κυρίου  ἀπὸ  τοῦ  αἰῶνος  καὶ  ἕως  τοῦ  αἰῶνος  ἐπὶ  τοὺς  φοβουμένους  αὐτόν, καὶ  ἡ  δικαιοσύνη  αὐτοῦ  ἐπὶ  υἱοὺς  υἱῶν 

 
 

[021_102_018]  τοῖς  φυλάσσουσιν  τὴν  διαθήκην  αὐτοῦ  καὶ  μεμνημένοις  τῶν  ἐντολῶν  αὐτοῦ  τοῦ  ποιῆσαι  αὐτάς.

 
 

[021_102_019]  κύριος  ἐν  τῷ  οὐρανῷ  ἡτοίμασεν  τὸν  θρόνον  αὐτοῦ, καὶ  ἡ  βασιλεία  αὐτοῦ  πάντων  δεσπόζει.

 
 

[021_102_020]  εὐλογεῖτε  τὸν  κύριον, πάντες  οἱ  ἄγγελοι  αὐτοῦ, δυνατοὶ  ἰσχύι  ποιοῦντες  τὸν  λόγον  αὐτοῦ  τοῦ  ἀκοῦσαι  τῆς  φωνῆς  τῶν  λόγων  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_102_021]  εὐλογεῖτε  τὸν  κύριον, πᾶσαι  αἱ  δυνάμεις  αὐτοῦ, λειτουργοὶ  αὐτοῦ  ποιοῦντες  τὸ  θέλημα  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_102_022]  εὐλογεῖτε  τὸν  κύριον, πάντα  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ  ἐν  παντὶ  τόπῳ  τῆς  δεσποτείας  αὐτοῦ˙  εὐλόγει, ἡ  ψυχή  μου, τὸν  κύριον.

 

  Caput 103.
 

[021_103_001]  Τῷ  Δαυιδ. Εὐλόγει, ἡ  ψυχή  μου, τὸν  κύριον. κύριε  ὁ  θεός  μου, ἐμεγαλύνθης  σφόδρα, ἐξομολόγησιν  καὶ  εὐπρέπειαν  ἐνεδύσω 

 
 

[021_103_002]  ἀναβαλλόμενος  φῶς  ὡς  ἱμάτιον, ἐκτείνων  τὸν  οὐρανὸν  ὡσεὶ  δέρριν˙ 

 
 

[021_103_003]  ὁ  στεγάζων  ἐν  ὕδασιν  τὰ  ὑπερῷα  αὐτοῦ, ὁ  τιθεὶς  νέφη  τὴν  ἐπίβασιν  αὐτοῦ, ὁ  περιπατῶν  ἐπὶ  πτερύγων  ἀνέμων˙ 

 
 

[021_103_004]  ὁ  ποιῶν  τοὺς  ἀγγέλους  αὐτοῦ  πνεύματα  καὶ  τοὺς  λειτουργοὺς  αὐτοῦ  πῦρ  φλέγον.

 
 

[021_103_005]  ἐθεμελίωσεν  τὴν  γῆν  ἐπὶ  τὴν  ἀσφάλειαν  αὐτῆς, οὐ  κλιθήσεται  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_103_006]  ἄβυσσος  ὡς  ἱμάτιον  τὸ  περιβόλαιον  αὐτοῦ, ἐπὶ  τῶν  ὀρέων  στήσονται  ὕδατα˙ 

 
 

[021_103_007]  ἀπὸ  ἐπιτιμήσεώς  σου  φεύξονται, ἀπὸ  φωνῆς  βροντῆς  σου  δειλιάσουσιν.

 
 

[021_103_008]  ἀναβαίνουσιν  ὄρη  καὶ  καταβαίνουσιν  πεδία  εἰς  τόπον, ὃν  ἐθεμελίωσας  αὐτοῖσ˙ 

 
 

[021_103_009]  ὅριον  ἔθου, ὃ  οὐ  παρελεύσονται, οὐδὲ  ἐπιστρέψουσιν  καλύψαι  τὴν  γῆν.

 
 

[021_103_010]  ὁ  ἐξαποστέλλων  πηγὰς  ἐν  φάραγξιν, ἀνὰ  μέσον  τῶν  ὀρέων  διελεύσονται  ὕδατα˙ 

 
 

[021_103_011]  ποτιοῦσιν  πάντα  τὰ  θηρία  τοῦ  ἀγροῦ, προσδέξονται  ὄναγροι  εἰς  δίψαν  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_103_012]  ἐπ' αὐτὰ  τὰ  πετεινὰ  τοῦ  οὐρανοῦ  κατασκηνώσει, ἐκ  μέσου  τῶν  πετρῶν  δώσουσιν  φωνήν.

 
 

[021_103_013]  ποτίζων  ὄρη  ἐκ  τῶν  ὑπερῴων  αὐτοῦ, ἀπὸ  καρποῦ  τῶν  ἔργων  σου  χορτασθήσεται  ἡ  γῆ.

 
 

[021_103_014]  ἐξανατέλλων  χόρτον  τοῖς  κτήνεσιν  καὶ  χλόην  τῇ  δουλείᾳ  τῶν  ἀνθρώπων  τοῦ  ἐξαγαγεῖν  ἄρτον  ἐκ  τῆς  γῆσ˙ 

 
 

[021_103_015]  καὶ  οἶνος  εὐφραίνει  καρδίαν  ἀνθρώπου  τοῦ  ἱλαρῦναι  πρόσωπον  ἐν  ἐλαίῳ, καὶ  ἄρτος  καρδίαν  ἀνθρώπου  στηρίζει.

 
 

[021_103_016]  χορτασθήσεται  τὰ  ξύλα  τοῦ  πεδίου, αἱ  κέδροι  τοῦ  Λιβάνου, ἃς  ἐφύτευσεν˙ 

 
 

[021_103_017]  ἐκεῖ  στρουθία  ἐννοσσεύσουσιν, τοῦ  ἐρωδιοῦ  ἡ  οἰκία  ἡγεῖται  αὐτῶν.

 
 

[021_103_018]  ὄρη  τὰ  ὑψηλὰ  ταῖς  ἐλάφοις, πέτρα  καταφυγὴ  τοῖς  χοιρογρυλλίοις.

 
 

[021_103_019]  ἐποίησεν  σελήνην  εἰς  καιρούς, ὁ  ἥλιος  ἔγνω  τὴν  δύσιν  αὐτοῦ.

 
 

[021_103_020]  ἔθου  σκότος, καὶ  ἐγένετο  νύξ, ἐν  αὐτῇ  διελεύσονται  πάντα  τὰ  θηρία  τοῦ  δρυμοῦ,

 
 

[021_103_021]  σκύμνοι  ὠρυόμενοι  ἁρπάσαι  καὶ  ζητῆσαι  παρὰ  τοῦ  θεοῦ  βρῶσιν  αὐτοῖς.

 
 

[021_103_022]  ἀνέτειλεν  ὁ  ἥλιος, καὶ  συνήχθησαν  καὶ  ἐν  ταῖς  μάνδραις  αὐτῶν  κοιτασθήσονται˙ 

 
 

[021_103_023]  ἐξελεύσεται  ἄνθρωπος  ἐπὶ  τὸ  ἔργον  αὐτοῦ  καὶ  ἐπὶ  τὴν  ἐργασίαν  αὐτοῦ  ἕως  ἑσπέρας.

 
 

[021_103_024]  ὡς  ἐμεγαλύνθη  τὰ  ἔργα  σου, κύριε˙  πάντα  ἐν  σοφίᾳ  ἐποίησας, ἐπληρώθη  ἡ  γῆ  τῆς  κτήσεώς  σου.

 
 

[021_103_025]  αὕτη  ἡ  θάλασσα  ἡ  μεγάλη  καὶ  εὐρύχωρος, ἐκεῖ  ἑρπετά, ὧν  οὐκ  ἔστιν  ἀριθμός, ζῷα  μικρὰ  μετὰ  μεγάλων˙ 

 
 

[021_103_026]  ἐκεῖ  πλοῖα  διαπορεύονται, δράκων  οὗτος, ὃν  ἔπλασας  ἐμπαίζειν  αὐτῷ.

 
 

[021_103_027]  πάντα  πρὸς  σὲ  προσδοκῶσιν  δοῦναι  τὴν  τροφὴν  αὐτοῖς  εὔκαιρον.

 
 

[021_103_028]  δόντος  σου  αὐτοῖς  συλλέξουσιν, ἀνοίξαντος  δέ  σου  τὴν  χεῖρα  τὰ  σύμπαντα  πλησθήσονται  χρηστότητος.

 
 

[021_103_029]  ἀποστρέψαντος  δέ  σου  τὸ  πρόσωπον  ταραχθήσονται˙  ἀντανελεῖς  τὸ  πνεῦμα  αὐτῶν, καὶ  ἐκλείψουσιν  καὶ  εἰς  τὸν  χοῦν  αὐτῶν  ἐπιστρέψουσιν.

 
 

[021_103_030]  ἐξαποστελεῖς  τὸ  πνεῦμά  σου, καὶ  κτισθήσονται, καὶ  ἀνακαινιεῖς  τὸ  πρόσωπον  τῆς  γῆς.

 
 

[021_103_031]  ἤτω  ἡ  δόξα  κυρίου  εἰς  τὸν  αἰῶνα, εὐφρανθήσεται  κύριος  ἐπὶ  τοῖς  ἔργοις  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_103_032]  ὁ  ἐπιβλέπων  ἐπὶ  τὴν  γῆν  καὶ  ποιῶν  αὐτὴν  τρέμειν, ὁ  ἁπτόμενος  τῶν  ὀρέων  καὶ  καπνίζονται.

 
 

[021_103_033]  ᾄω  τῷ  κυρίῳ  ἐν  τῇ  ζωῇ  μου, ψαλῶ  τῷ  θεῷ  μου, ἕως  ὑπάρχω˙ 

 
 

[021_103_034]  ἡδυνθείη  αὐτῷ  ἡ  διαλογή  μου, ἐγὼ  δὲ  εὐφρανθήσομαι  ἐπὶ  τῷ  κυρίῳ.

 
 

[021_103_035]  ἐκλίποισαν  ἁμαρτωλοὶ  ἀπὸ  τῆς  γῆς  καὶ  ἄνομοι  ὥστε  μὴ  ὑπάρχειν  αὐτούς. εὐλόγει, ἡ  ψυχή  μου, τὸν  κύριον.

 

  Caput 104.
 

[021_104_001]  Αλληλουια. Ἁξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ  καὶ  ἐπικαλεῖσθε  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ, ἀπαγγείλατε  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_104_002]  ᾄατε  αὐτῷ  καὶ  ψάλατε  αὐτῷ, διηγήσασθε  πάντα  τὰ  θαυμάσια  αὐτοῦ.

 
 

[021_104_003]  ἐπαινεῖσθε  ἐν  τῷ  ὀνόματι  τῷ  ἁγίῳ  αὐτοῦ, εὐφρανθήτω  καρδία  ζητούντων  τὸν  κύριον˙ 

 
 

[021_104_004]  ζητήσατε  τὸν  κύριον  καὶ  κραταιώθητε, ζητήσατε  τὸ  πρόσωπον  αὐτοῦ  διὰ  παντός.

 
 

[021_104_005]  μνήσθητε  τῶν  θαυμασίων  αὐτοῦ, ὧν  ἐποίησεν, τὰ  τέρατα  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  κρίματα  τοῦ  στόματος  αὐτοῦ,

 
 

[021_104_006]  σπέρμα  Αβρααμ  δοῦλοι  αὐτοῦ, υἱοὶ  Ιακωβ  ἐκλεκτοὶ  αὐτοῦ.

 
 

[021_104_007]  αὐτὸς  κύριος  ὁ  θεὸς  ἡμῶν, ἐν  πάσῃ  τῇ  γῇ  τὰ  κρίματα  αὐτοῦ.

 
 

[021_104_008]  ἐμνήσθη  εἰς  τὸν  αἰῶνα  διαθήκης  αὐτοῦ, λόγου, οὗ ἐνετείλατο  εἰς  χιλίας  γενεάς,

 
 

[021_104_009]  ὃν  διέθετο  τῷ  Αβρααμ, καὶ  τοῦ  ὅρκου  αὐτοῦ  τῷ  Ισαακ 

 
 

[021_104_010]  καὶ  ἔστησεν  αὐτὴν  τῷ  Ιακωβ  εἰς  πρόσταγμα  καὶ  τῷ  Ισραηλ  διαθήκην  αἰώνιον 

 
 

[021_104_011]  λέγων  Σοὶ  δώσω  τὴν  γῆν  Χανααν  σχοίνισμα  κληρονομίας  ὑμῶν.

 
 

[021_104_012]  ἐν  τῷ  εἶναι  αὐτοὺς  ἀριθμῷ  βραχεῖς, ὀλιγοστοὺς  καὶ  παροίκους  ἐν  αὐτῇ 

 
 

[021_104_013]  καὶ  διῆλθον  ἐξ  ἔθνους  εἰς  ἔθνος, ἐκ  βασιλείας  εἰς  λαὸν  ἕτερον˙ 

 
 

[021_104_014]  οὐκ  ἀφῆκεν  ἄνθρωπον  ἀδικῆσαι  αὐτοὺς  καὶ  ἤλεγξεν  ὑπὲρ  αὐτῶν  βασιλεῖς 

 
 

[021_104_015]  Μὴ  ἅπτεσθε  τῶν  χριστῶν  μου  καὶ  ἐν  τοῖς  προφήταις  μου  μὴ  πονηρεύεσθε.

 
 

[021_104_016]  καὶ  ἐκάλεσεν  λιμὸν  ἐπὶ  τὴν  γῆν, πᾶν  στήριγμα  ἄρτου  συνέτριψεν˙ 

 
 

[021_104_017]  ἀπέστειλεν  ἔμπροσθεν  αὐτῶν  ἄνθρωπον, εἰς  δοῦλον  ἐπράθη  Ιωσηφ.

 
 

[021_104_018]  ἐταπείνωσαν  ἐν  πέδαις  τοὺς  πόδας  αὐτοῦ, σίδηρον  διῆλθεν  ἡ  ψυχὴ  αὐτοῦ 

 
 

[021_104_019]  μέχρι  τοῦ  ἐλθεῖν  τὸν  λόγον  αὐτοῦ, τὸ  λόγιον  κυρίου  ἐπύρωσεν  αὐτόν.

 
 

[021_104_020]  ἀπέστειλεν  βασιλεὺς  καὶ  ἔλυσεν  αὐτόν, ἄρχων  λαῶν, καὶ  ἀφῆκεν  αὐτόν˙ 

 
 

[021_104_021]  κατέστησεν  αὐτὸν  κύριον  τοῦ  οἴκου  αὐτοῦ  καὶ  ἄρχοντα  πάσης  τῆς  κτήσεως  αὐτοῦ 

 
 

[021_104_022]  τοῦ  παιδεῦσαι  τοὺς  ἄρχοντας  αὐτοῦ  ὡς  ἑαυτὸν  καὶ  τοὺς  πρεσβυτέρους  αὐτοῦ  σοφίσαι.

 
 

[021_104_023]  καὶ  εἰσῆλθεν  Ισραηλ  εἰς  Αἴγυπτον, καὶ  Ιακωβ  παρῴκησεν  ἐν  γῇ  Χαμ˙ 

 
 

[021_104_024]  καὶ  ηὔξησεν  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  σφόδρα  καὶ  ἐκραταίωσεν  αὐτὸν  ὑπὲρ  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτοῦ.

 
 

[021_104_025]  μετέστρεψεν  τὴν  καρδίαν  αὐτῶν  τοῦ  μισῆσαι  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ, τοῦ  δολιοῦσθαι  ἐν  τοῖς  δούλοις  αὐτοῦ.

 
 

[021_104_026]  ἐξαπέστειλεν  Μωυσῆν  τὸν  δοῦλον  αὐτοῦ, Ααρων, ὃν  ἐξελέξατο  αὐτόν˙ 

 
 

[021_104_027]  ἔθετο  ἐν  αὐτοῖς  τοὺς  λόγους  τῶν  σημείων  αὐτοῦ  καὶ  τῶν  τεράτων  ἐν  γῇ  Χαμ.

 
 

[021_104_028]  ἐξαπέστειλεν  σκότος, καὶ  ἐσκότασεν, καὶ  παρεπίκραναν  τοὺς  λόγους  αὐτοῦ.

 
 

[021_104_029]  μετέστρεψεν  τὰ  ὕδατα  αὐτῶν  εἰς  αἷμα  καὶ  ἀπέκτεινεν  τοὺς  ἰχθύας  αὐτῶν.

 
 

[021_104_030]  ἐξῆρψεν  ἡ  γῆ  αὐτῶν  βατράχους  ἐν  τοῖς  ταμιείοις  τῶν  βασιλέων  αὐτῶν.

 
 

[021_104_031]  εἶπεν, καὶ  ἦλθεν  κυνόμυια  καὶ  σκνῖπες  ἐν  πᾶσι  τοῖς  ὁρίοις  αὐτῶν.

 
 

[021_104_032]  ἔθετο  τὰς  βροχὰς  αὐτῶν  χάλαζαν, πῦρ  καταφλέγον  ἐν  τῇ  γῇ  αὐτῶν,

 
 

[021_104_033]  καὶ  ἐπάταξεν  τὰς  ἀμπέλους  αὐτῶν  καὶ  τὰς  συκᾶς  αὐτῶν  καὶ  συνέτριψεν  πᾶν  ξύλον  ὁρίου  αὐτῶν.

 
 

[021_104_034]  εἶπεν, καὶ  ἦλθεν  ἀκρὶς  καὶ  βροῦχος, οὗ οὐκ  ἦν  ἀριθμός,

 
 

[021_104_035]  καὶ  κατέφαγεν  πάντα  τὸν  χόρτον  ἐν  τῇ  γῇ  αὐτῶν  καὶ  κατέφαγεν  τὸν  καρπὸν  τῆς  γῆς  αὐτῶν.

 
 

[021_104_036]  καὶ  ἐπάταξεν  πᾶν  πρωτότοκον  ἐν  τῇ  γῇ  αὐτῶν, ἀπαρχὴν  παντὸς  πόνου  αὐτῶν,

 
 

[021_104_037]  καὶ  ἐξήγαγεν  αὐτοὺς  ἐν  ἀργυρίῳ  καὶ  χρυσίῳ  καὶ  οὐκ  ἦν  ἐν  ταῖς  φυλαῖς  αὐτῶν  ἀσθενῶν.

 
 

[021_104_038]  εὐφράνθη  Αἴγυπτος  ἐν  τῇ  ἐξόδῳ  αὐτῶν, ὅτι  ἐπέπεσεν  ὁ  φόβος  αὐτῶν  ἐπ' αὐτούς.

 
 

[021_104_039]  διεπέτασεν  νεφέλην  εἰς  σκέπην  αὐτοῖς  καὶ  πῦρ  τοῦ  φωτίσαι  αὐτοῖς  τὴν  νύκτα.

 
 

[021_104_040]  Ὲτησαν, καὶ  ἦλθεν  ὀρτυγομήτρα, καὶ  ἄρτον  οὐρανοῦ  ἐνέπλησεν  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_104_041]  διέρρηξεν  πέτραν, καὶ  ἐρρύησαν  ὕδατα, ἐπορεύθησαν  ἐν  ἀνύδροις  ποταμοί.

 
 

[021_104_042]  ὅτι  ἐμνήσθη  τοῦ  λόγου  τοῦ  ἁγίου  αὐτοῦ  τοῦ  πρὸς  Αβρααμ  τὸν  δοῦλον  αὐτοῦ 

 
 

[021_104_043]  καὶ  ἐξήγαγεν  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  ἐν  ἀγαλλιάσει  καὶ  τοὺς  ἐκλεκτοὺς  αὐτοῦ  ἐν  εὐφροσύνῃ.

 
 

[021_104_044]  καὶ  ἔδωκεν  αὐτοῖς  χώρας  ἐθνῶν, καὶ  πόνους  λαῶν  ἐκληρονόμησαν,

 
 

[021_104_045]  ὅπως  ἂν  φυλάξωσιν  τὰ  δικαιώματα  αὐτοῦ  καὶ  τὸν  νόμον  αὐτοῦ  ἐκζητήσωσιν.

 

  Caput 105.
 

[021_105_001]  Αλληλουια. Ἁξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ, ὅτι  χρηστός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ.

 
 

[021_105_002]  τίς  λαλήσει  τὰς  δυναστείας  τοῦ  κυρίου, ἀκουστὰς  ποιήσει  πάσας  τὰς  αἰνέσεις  αὐτοῦ; 

 
 

[021_105_003]  μακάριοι  οἱ  φυλάσσοντες  κρίσιν  καὶ  ποιοῦντες  δικαιοσύνην  ἐν  παντὶ  καιρῷ.

 
 

[021_105_004]  μνήσθητι  ἡμῶν, κύριε, ἐν  τῇ  εὐδοκίᾳ  τοῦ  λαοῦ  σου, ἐπίσκεψαι  ἡμᾶς  ἐν  τῷ  σωτηρίῳ  σου 

 
 

[021_105_005]  τοῦ  ἰδεῖν  ἐν  τῇ  χρηστότητι  τῶν  ἐκλεκτῶν  σου, τοῦ  εὐφρανθῆναι  ἐν  τῇ  εὐφροσύνῃ  τοῦ  ἔθνους  σου, τοῦ  ἐπαινεῖσθαι  μετὰ  τῆς  κληρονομίας  σου.

 
 

[021_105_006]  ἡμάρτομεν  μετὰ  τῶν  πατέρων  ἡμῶν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν.

 
 

[021_105_007]  οἱ  πατέρες  ἡμῶν  ἐν  Αἰγύπτῳ  οὐ  συνῆκαν  τὰ  θαυμάσιά  σου  οὐκ  ἐμνήσθησαν  τοῦ  πλήθους  τοῦ  ἐλέους  σου  καὶ  παρεπίκραναν  ἀναβαίνοντες  ἐν  τῇ  ἐρυθρᾷ  θαλάσσῃ.

 
 

[021_105_008]  καὶ  ἔσωσεν  αὐτοὺς  ἕνεκεν  τοῦ  ὀνόματος  αὐτοῦ  τοῦ  γνωρίσαι  τὴν  δυναστείαν  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_105_009]  καὶ  ἐπετίμησεν  τῇ  ἐρυθρᾷ  θαλάσσῃ, καὶ  ἐξηράνθη, καὶ  ὡδήγησεν  αὐτοὺς  ἐν  ἀβύσσῳ  ὡς  ἐν  ἐρήμῳ˙ 

 
 

[021_105_010]  καὶ  ἔσωσεν  αὐτοὺς  ἐκ  χειρὸς  μισούντων  καὶ  ἐλυτρώσατο  αὐτοὺς  ἐκ  χειρὸς  ἐχθροῦ˙ 

 
 

[021_105_011]  καὶ  ἐκάλυψεν  ὕδωρ  τοὺς  θλίβοντας  αὐτούς, εἷς  ἐξ  αὐτῶν  οὐχ  ὑπελείφθη.

 
 

[021_105_012]  καὶ  ἐπίστευσαν  ἐν  τοῖς  λόγοις  αὐτοῦ  καὶ  ᾖσαν  τὴν  αἴνεσιν  αὐτοῦ.

 
 

[021_105_013]  ἐτάχυναν  ἐπελάθοντο  τῶν  ἔργων  αὐτοῦ, οὐχ  ὑπέμειναν  τὴν  βουλὴν  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_105_014]  καὶ  ἐπεθύμησαν  ἐπιθυμίαν  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ  καὶ  ἐπείρασαν  τὸν  θεὸν  ἐν  ἀνύδρῳ.

 
 

[021_105_015]  καὶ  ἔδωκεν  αὐτοῖς  τὸ  αἴτημα  αὐτῶν  καὶ  ἐξαπέστειλεν  πλησμονὴν  εἰς  τὰς  ψυχὰς  αὐτῶν.

 
 

[021_105_016]  καὶ  παρώργισαν  Μωυσῆν  ἐν  τῇ  παρεμβολῇ  καὶ  Ααρων  τὸν  ἅγιον  κυρίου˙ 

 
 

[021_105_017]  ἠνοίχθη  ἡ  γῆ  καὶ  κατέπιεν  Δαθαν  καὶ  ἐκάλυψεν  ἐπὶ  τὴν  συναγωγὴν  Αβιρων˙ 

 
 

[021_105_018]  καὶ  ἐξεκαύθη  πῦρ  ἐν  τῇ  συναγωγῇ  αὐτῶν, φλὸξ  κατέφλεξεν  ἁμαρτωλούς.

 
 

[021_105_019]  καὶ  ἐποίησαν  μόσχον  ἐν  Χωρηβ  καὶ  προσεκύνησαν  τῷ  γλυπτῷ˙ 

 
 

[021_105_020]  καὶ  ἠλλάξαντο  τὴν  δόξαν  αὐτῶν  ἐν  ὁμοιώματι  μόσχου  ἔσθοντος  χόρτον.

 
 

[021_105_021]  ἐπελάθοντο  τοῦ  θεοῦ  τοῦ  σῴζοντος  αὐτούς, τοῦ  ποιήσαντος  μεγάλα  ἐν  Αἰγύπτῳ,

 
 

[021_105_022]  θαυμαστὰ  ἐν  γῇ  Χαμ, φοβερὰ  ἐπὶ  θαλάσσης  ἐρυθρᾶς.

 
 

[021_105_023]  καὶ  εἶπεν  τοῦ  ἐξολεθρεῦσαι  αὐτούς, εἰ  μὴ  Μωυσῆς  ὁ  ἐκλεκτὸς  αὐτοῦ  ἔστη  ἐν  τῇ  θραύσει  ἐνώπιον  αὐτοῦ  τοῦ  ἀποστρέψαι  τὴν  ὀργὴν  αὐτοῦ  τοῦ  μὴ  ἐξολεθρεῦσαι.

 
 

[021_105_024]  καὶ  ἐξουδένωσαν  γῆν  ἐπιθυμητήν, οὐκ  ἐπίστευσαν  τῷ  λόγῳ  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_105_025]  καὶ  ἐγόγγυσαν  ἐν  τοῖς  σκηνώμασιν  αὐτῶν, οὐκ  εἰσήκουσαν  τῆς  φωνῆς  κυρίου.

 
 

[021_105_026]  καὶ  ἐπῆρεν  τὴν  χεῖρα  αὐτοῦ  αὐτοῖς  τοῦ  καταβαλεῖν  αὐτοὺς  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ 

 
 

[021_105_027]  καὶ  τοῦ  καταβαλεῖν  τὸ  σπέρμα  αὐτῶν  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  καὶ  διασκορπίσαι  αὐτοὺς  ἐν  ταῖς  χώραις.

 
 

[021_105_028]  καὶ  ἐτελέσθησαν  τῷ  Βεελφεγωρ  καὶ  ἔφαγον  θυσίας  νεκρῶν˙ 

 
 

[021_105_029]  καὶ  παρώξυναν  αὐτὸν  ἐν  τοῖς  ἐπιτηδεύμασιν  αὐτῶν, καὶ  ἐπληθύνθη  ἐν  αὐτοῖς  ἡ  πτῶσις.

 
 

[021_105_030]  καὶ  ἔστη  Φινεες  καὶ  ἐξιλάσατο, καὶ  ἐκόπασεν  ἡ  θραῦσισ˙ 

 
 

[021_105_031]  καὶ  ἐλογίσθη  αὐτῷ  εἰς  δικαιοσύνην  εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεὰν  ἕως  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_105_032]  καὶ  παρώργισαν  αὐτὸν  ἐφ' ὕδατος  ἀντιλογίας. καὶ  ἐκακώθη  Μωυσῆς  δι' αὐτούς,

 
 

[021_105_033]  ὅτι  παρεπίκραναν  τὸ  πνεῦμα  αὐτοῦ, καὶ  διέστειλεν  ἐν  τοῖς  χείλεσιν  αὐτοῦ.

 
 

[021_105_034]  οὐκ  ἐξωλέθρευσαν  τὰ  ἔθνη, ἃ  εἶπεν  κύριος  αὐτοῖς,

 
 

[021_105_035]  καὶ  ἐμίγησαν  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  καὶ  ἔμαθον  τὰ  ἔργα  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_105_036]  καὶ  ἐδούλευσαν  τοῖς  γλυπτοῖς  αὐτῶν, καὶ  ἐγενήθη  αὐτοῖς  εἰς  σκάνδαλον˙ 

 
 

[021_105_037]  καὶ  ἔθυσαν  τοὺς  υἱοὺς  αὐτῶν  καὶ  τὰς  θυγατέρας  αὐτῶν  τοῖς  δαιμονίοις 

 
 

[021_105_038]  καὶ  ἐξέχεαν  αἷμα  ἀθῷον, αἷμα  υἱῶν  αὐτῶν  καὶ  θυγατέρων, ὧν  ἔθυσαν  τοῖς  γλυπτοῖς  Χανααν, καὶ  ἐφονοκτονήθη  ἡ  γῆ  ἐν  τοῖς  αἵμασιν 

 
 

[021_105_039]  καὶ  ἐμιάνθη  ἐν  τοῖς  ἔργοις  αὐτῶν, καὶ  ἐπόρνευσαν  ἐν  τοῖς  ἐπιτηδεύμασιν  αὐτῶν.

 
 

[021_105_040]  καὶ  ὠργίσθη  θυμῷ  κύριος  ἐπὶ  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  καὶ  ἐβδελύξατο  τὴν  κληρονομίαν  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_105_041]  καὶ  παρέδωκεν  αὐτοὺς  εἰς  χεῖρας  ἐθνῶν, καὶ  ἐκυρίευσαν  αὐτῶν  οἱ  μισοῦντες  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_105_042]  καὶ  ἔθλιψαν  αὐτοὺς  οἱ  ἐχθροὶ  αὐτῶν, καὶ  ἐταπεινώθησαν  ὑπὸ  τὰς  χεῖρας  αὐτῶν.

 
 

[021_105_043]  πλεονάκις  ἐρρύσατο  αὐτούς, αὐτοὶ  δὲ  παρεπίκραναν  αὐτὸν  ἐν  τῇ  βουλῇ  αὐτῶν  καὶ  ἐταπεινώθησαν  ἐν  ταῖς  ἀνομίαις  αὐτῶν.

 
 

[021_105_044]  καὶ  εἶδεν  ἐν  τῷ  θλίβεσθαι  αὐτοὺς  ἐν  τῷ  αὐτὸν  εἰσακοῦσαι  τῆς  δεήσεως  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_105_045]  καὶ  ἐμνήσθη  τῆς  διαθήκης  αὐτοῦ  καὶ  μετεμελήθη  κατὰ  τὸ  πλῆθος  τοῦ  ἐλέους  αὐτοῦ 

 
 

[021_105_046]  καὶ  ἔδωκεν  αὐτοὺς  εἰς  οἰκτιρμοὺς  ἐναντίον  πάντων  τῶν  αἰχμαλωτισάντων  αὐτούς.

 
 

[021_105_047]  σῶσον  ἡμᾶς, κύριε  ὁ  θεὸς  ἡμῶν, καὶ  ἐπισυνάγαγε  ἡμᾶς  ἐκ  τῶν  ἐθνῶν  τοῦ  ἐξομολογήσασθαι  τῷ  ὀνόματι  τῷ  ἁγίῳ  σου, τοῦ  ἐγκαυχᾶσθαι  ἐν  τῇ  αἰνέσει  σου.

 
 

[021_105_048]  Εὐλογητὸς  κύριος  ὁ  θεὸς  Ισραηλ  ἀπὸ  τοῦ  αἰῶνος  καὶ  ἕως  τοῦ  αἰῶνος. καὶ  ἐρεῖ  πᾶς  ὁ  λαός  Γένοιτο  γένοιτο.

 

  Caput 106.
 

[021_106_001]  Αλληλουια. Ἁξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ, ὅτι  χρηστός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ 

 
 

[021_106_002]  εἰπάτωσαν  οἱ  λελυτρωμένοι  ὑπὸ  κυρίου, οὓς  ἐλυτρώσατο  ἐκ  χειρὸς  ἐχθροῦ.

 
 

[021_106_003]  ἐκ  τῶν  χωρῶν  συνήγαγεν  αὐτοὺς  ἀπὸ  ἀνατολῶν  καὶ  δυσμῶν  καὶ  βορρᾶ  καὶ  θαλάσσης.

 
 

[021_106_004]  ἐπλανήθησαν  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ  ἐν  ἀνύδρῳ, ὁδὸν  πόλεως  κατοικητηρίου  οὐχ  εὗρον 

 
 

[021_106_005]  πεινῶντες  καὶ  διψῶντες, ἡ  ψυχὴ  αὐτῶν  ἐν  αὐτοῖς  ἐξέλιπεν˙ 

 
 

[021_106_006]  καὶ  ἐκέκραξαν  πρὸς  κύριον  ἐν  τῷ  θλίβεσθαι  αὐτούς, καὶ  ἐκ  τῶν  ἀναγκῶν  αὐτῶν  ἐρρύσατο  αὐτοὺς 

 
 

[021_106_007]  καὶ  ὡδήγησεν  αὐτοὺς  εἰς  ὁδὸν  εὐθεῖαν  τοῦ  πορευθῆναι  εἰς  πόλιν  κατοικητηρίου.

 
 

[021_106_008]  ἐξομολογησάσθωσαν  τῷ  κυρίῳ  τὰ  ἐλέη  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  θαυμάσια  αὐτοῦ  τοῖς  υἱοῖς  τῶν  ἀνθρώπων,

 
 

[021_106_009]  ὅτι  ἐχόρτασεν  ψυχὴν  κενὴν  καὶ  ψυχὴν  πεινῶσαν  ἐνέπλησεν  ἀγαθῶν.

 
 

[021_106_010]  καθημένους  ἐν  σκότει  καὶ  σκιᾷ  θανάτου, πεπεδημένους  ἐν  πτωχείᾳ  καὶ  σιδήρῳ,

 
 

[021_106_011]  ὅτι  παρεπίκραναν  τὰ  λόγια  τοῦ  θεοῦ  καὶ  τὴν  βουλὴν  τοῦ  ὑψίστου  παρώξυναν,

 
 

[021_106_012]  καὶ  ἐταπεινώθη  ἐν  κόποις  ἡ  καρδία  αὐτῶν, ἠσθένησαν, καὶ  οὐκ  ἦν  ὁ  βοηθῶν˙ 

 
 

[021_106_013]  καὶ  ἐκέκραξαν  πρὸς  κύριον  ἐν  τῷ  θλίβεσθαι  αὐτούς, καὶ  ἐκ  τῶν  ἀναγκῶν  αὐτῶν  ἔσωσεν  αὐτοὺς 

 
 

[021_106_014]  καὶ  ἐξήγαγεν  αὐτοὺς  ἐκ  σκότους  καὶ  σκιᾶς  θανάτου  καὶ  τοὺς  δεσμοὺς  αὐτῶν  διέρρηξεν.

 
 

[021_106_015]  ἐξομολογησάσθωσαν  τῷ  κυρίῳ  τὰ  ἐλέη  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  θαυμάσια  αὐτοῦ  τοῖς  υἱοῖς  τῶν  ἀνθρώπων,

 
 

[021_106_016]  ὅτι  συνέτριψεν  πύλας  χαλκᾶς  καὶ  μοχλοὺς  σιδηροῦς  συνέκλασεν.

 
 

[021_106_017]  ἀντελάβετο  αὐτῶν  ἐξ  ὁδοῦ  ἀνομίας  αὐτῶν, διὰ  γὰρ  τὰς  ἀνομίας  αὐτῶν  ἐταπεινώθησαν˙ 

 
 

[021_106_018]  πᾶν  βρῶμα  ἐβδελύξατο  ἡ  ψυχὴ  αὐτῶν, καὶ  ἤγγισαν  ἕως  τῶν  πυλῶν  τοῦ  θανάτου˙ 

 
 

[021_106_019]  καὶ  ἐκέκραξαν  πρὸς  κύριον  ἐν  τῷ  θλίβεσθαι  αὐτούς, καὶ  ἐκ  τῶν  ἀναγκῶν  αὐτῶν  ἔσωσεν  αὐτούς,

 
 

[021_106_020]  ἀπέστειλεν  τὸν  λόγον  αὐτοῦ  καὶ  ἰάσατο  αὐτοὺς  καὶ  ἐρρύσατο  αὐτοὺς  ἐκ  τῶν  διαφθορῶν  αὐτῶν.

 
 

[021_106_021]  ἐξομολογησάσθωσαν  τῷ  κυρίῳ  τὰ  ἐλέη  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  θαυμάσια  αὐτοῦ  τοῖς  υἱοῖς  τῶν  ἀνθρώπων 

 
 

[021_106_022]  καὶ  θυσάτωσαν  θυσίαν  αἰνέσεως  καὶ  ἐξαγγειλάτωσαν  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ  ἐν  ἀγαλλιάσει.

 
 

[021_106_023]  οἱ  καταβαίνοντες  εἰς  τὴν  θάλασσαν  ἐν  πλοίοις  ποιοῦντες  ἐργασίαν  ἐν  ὕδασι  πολλοῖς,

 
 

[021_106_024]  αὐτοὶ  εἴδοσαν  τὰ  ἔργα  κυρίου  καὶ  τὰ  θαυμάσια  αὐτοῦ  ἐν  τῷ  βυθῷ˙ 

 
 

[021_106_025]  εἶπεν, καὶ  ἔστη  πνεῦμα  καταιγίδος, καὶ  ὑψώθη  τὰ  κύματα  αὐτῆσ˙ 

 
 

[021_106_026]  ἀναβαίνουσιν  ἕως  τῶν  οὐρανῶν  καὶ  καταβαίνουσιν  ἕως  τῶν  ἀβύσσων, ἡ  ψυχὴ  αὐτῶν  ἐν  κακοῖς  ἐτήκετο,

 
 

[021_106_027]  ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν  ὡς  ὁ  μεθύων, καὶ  πᾶσα  ἡ  σοφία  αὐτῶν  κατεπόθη˙ 

 
 

[021_106_028]  καὶ  ἐκέκραξαν  πρὸς  κύριον  ἐν  τῷ  θλίβεσθαι  αὐτούς, καὶ  ἐκ  τῶν  ἀναγκῶν  αὐτῶν  ἐξήγαγεν  αὐτοὺς 

 
 

[021_106_029]  καὶ  ἐπέταξεν  τῇ  καταιγίδι, καὶ  ἔστη  εἰς  αὔραν, καὶ  ἐσίγησαν  τὰ  κύματα  αὐτῆσ˙ 

 
 

[021_106_030]  καὶ  εὐφράνθησαν, ὅτι  ἡσύχασαν, καὶ  ὡδήγησεν  αὐτοὺς  ἐπὶ  λιμένα  θελήματος  αὐτῶν.

 
 

[021_106_031]  ἐξομολογησάσθωσαν  τῷ  κυρίῳ  τὰ  ἐλέη  αὐτοῦ  καὶ  τὰ  θαυμάσια  αὐτοῦ  τοῖς  υἱοῖς  τῶν  ἀνθρώπων,

 
 

[021_106_032]  ὑψωσάτωσαν  αὐτὸν  ἐν  ἐκκλησίᾳ  λαοῦ  καὶ  ἐν  καθέδρᾳ  πρεσβυτέρων  αἰνεσάτωσαν  αὐτόν.

 
 

[021_106_033]  ἔθετο  ποταμοὺς  εἰς  ἔρημον  καὶ  διεξόδους  ὑδάτων  εἰς  δίψαν,

 
 

[021_106_034]  γῆν  καρποφόρον  εἰς  ἅλμην  ἀπὸ  κακίας  τῶν  κατοικούντων  ἐν  αὐτῇ.

 
 

[021_106_035]  ἔθετο  ἔρημον  εἰς  λίμνας  ὑδάτων  καὶ  γῆν  ἄνυδρον  εἰς  διεξόδους  ὑδάτων 

 
 

[021_106_036]  καὶ  κατῴκισεν  ἐκεῖ  πεινῶντας, καὶ  συνεστήσαντο  πόλιν  κατοικεσίας 

 
 

[021_106_037]  καὶ  ἔσπειραν  ἀγροὺς  καὶ  ἐφύτευσαν  ἀμπελῶνας  καὶ  ἐποίησαν  καρπὸν  γενήματος,

 
 

[021_106_038]  καὶ  εὐλόγησεν  αὐτούς, καὶ  ἐπληθύνθησαν  σφόδρα, καὶ  τὰ  κτήνη  αὐτῶν  οὐκ  ἐσμίκρυνεν.

 
 

[021_106_039]  καὶ  ὠλιγώθησαν  καὶ  ἐκακώθησαν  ἀπὸ  θλίψεως  κακῶν  καὶ  ὀδύνης.

 
 

[021_106_040]  ἐξεχύθη  ἐξουδένωσις  ἐπ' ἄρχοντας, καὶ  ἐπλάνησεν  αὐτοὺς  ἐν  ἀβάτῳ  καὶ  οὐχ  ὁδῷ.

 
 

[021_106_041]  καὶ  ἐβοήθησεν  πένητι  ἐκ  πτωχείας  καὶ  ἔθετο  ὡς  πρόβατα  πατριάς.

 
 

[021_106_042]  ὄψονται  εὐθεῖς  καὶ  εὐφρανθήσονται, καὶ  πᾶσα  ἀνομία  ἐμφράξει  τὸ  στόμα  αὐτῆς.

 
 

[021_106_043]  τίς  σοφὸς  καὶ  φυλάξει  ταῦτα  καὶ  συνήσουσιν  τὰ  ἐλέη  τοῦ  κυρίου; 

 

  Caput 107.
 

[021_107_001]  Ὠιδὴ  ψαλμοῦ  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_107_002]  `Ετοίμη  ἡ  καρδία  μου, ὁ  θεός, ἑτοίμη  ἡ  καρδία  μου, ᾄομαι  καὶ  ψαλῶ  ἐν  τῇ  δόξῃ  μου.

 
 

[021_107_003]  ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον  καὶ  κιθάρα˙  ἐξεγερθήσομαι  ὄρθρου.

 
 

[021_107_004]  ἐξομολογήσομαί  σοι  ἐν  λαοῖς, κύριε, καὶ  ψαλῶ  σοι  ἐν  ἔθνεσιν,

 
 

[021_107_005]  ὅτι  μέγα  ἐπάνω  τῶν  οὐρανῶν  τὸ  ἔλεός  σου  καὶ  ἕως  τῶν  νεφελῶν  ἡ  ἀλήθειά  σου.

 
 

[021_107_006]  ὑψώθητι  ἐπὶ  τοὺς  οὐρανούς, ὁ  θεός, καὶ  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  γῆν  ἡ  δόξα  σου.

 
 

[021_107_007]  ὅπως  ἂν  ῥυσθῶσιν  οἱ  ἀγαπητοί  σου, σῶσον  τῇ  δεξιᾷ  σου  καὶ  ἐπάκουσόν  μου.

 
 

[021_107_008]  ὁ  θεὸς  ἐλάλησεν  ἐν  τῷ  ἁγίῳ  αὐτοῦ  Ὓψωθήσομαι  καὶ  διαμεριῶ  Σικιμα  καὶ  τὴν  κοιλάδα  τῶν  σκηνῶν  διαμετρήσω˙ 

 
 

[021_107_009]  ἐμός  ἐστιν  Γαλααδ, καὶ  ἐμός  ἐστιν  Μανασση, καὶ  Εφραιμ  ἀντίλημψις  τῆς  κεφαλῆς  μου, Ιουδας  βασιλεύς  μου˙ 

 
 

[021_107_010]  Μωαβ  λέβης  τῆς  ἐλπίδος  μου, ἐπὶ  τὴν  Ιδουμαίαν  ἐκτενῶ  τὸ  ὑπόδημά  μου, ἐμοὶ  ἀλλόφυλοι  ὑπετάγησαν.

 
 

[021_107_011]  τίς  ἀπάξει  με  εἰς  πόλιν  περιοχῆσ;  τίς  ὁδηγήσει  με  ἕως  τῆς  Ιδουμαίασ; 

 
 

[021_107_012]  οὐχὶ  σύ, ὁ  θεός, ὁ  ἀπωσάμενος  ἡμᾶσ;  καὶ  οὐκ  ἐξελεύσῃ, ὁ  θεός, ἐν  ταῖς  δυνάμεσιν  ἡμῶν.

 
 

[021_107_013]  δὸς  ἡμῖν  βοήθειαν  ἐκ  θλίψεωσ˙  καὶ  ματαία  σωτηρία  ἀνθρώπου.

 
 

[021_107_014]  ἐν  τῷ  θεῷ  ποιήσομεν  δύναμιν, καὶ  αὐτὸς  ἐξουδενώσει  τοὺς  ἐχθροὺς  ἡμῶν.

 

  Caput 108.
 

[021_108_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  τῷ  Δαυιδ  ψαλμός. Ὁ  θεός, τὴν  αἴνεσίν  μου  μὴ  παρασιωπήσῃς,

 
 

[021_108_002]  ὅτι  στόμα  ἁμαρτωλοῦ  καὶ  στόμα  δολίου  ἐπ' ἐμὲ  ἠνοίχθη, ἐλάλησαν  κατ' ἐμοῦ  γλώσσῃ  δολίᾳ 

 
 

[021_108_003]  καὶ  λόγοις  μίσους  ἐκύκλωσάν  με  καὶ  ἐπολέμησάν  με  δωρεάν.

 
 

[021_108_004]  ἀντὶ  τοῦ  ἀγαπᾶν  με  ἐνδιέβαλλόν  με, ἐγὼ  δὲ  προσευχόμην˙ 

 
 

[021_108_005]  καὶ  ἔθεντο  κατ' ἐμοῦ  κακὰ  ἀντὶ  ἀγαθῶν  καὶ  μῖσος  ἀντὶ  τῆς  ἀγαπήσεώς  μου.

 
 

[021_108_006]  κατάστησον  ἐπ' αὐτὸν  ἁμαρτωλόν, καὶ  διάβολος  στήτω  ἐκ  δεξιῶν  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_108_007]  ἐν  τῷ  κρίνεσθαι  αὐτὸν  ἐξέλθοι  καταδεδικασμένος, καὶ  ἡ  προσευχὴ  αὐτοῦ  γενέσθω  εἰς  ἁμαρτίαν.

 
 

[021_108_008]  γενηθήτωσαν  αἱ  ἡμέραι  αὐτοῦ  ὀλίγαι, καὶ  τὴν  ἐπισκοπὴν  αὐτοῦ  λάβοι  ἕτεροσ˙ 

 
 

[021_108_009]  γενηθήτωσαν  οἱ  υἱοὶ  αὐτοῦ  ὀρφανοὶ  καὶ  ἡ  γυνὴ  αὐτοῦ  χήρα˙ 

 
 

[021_108_010]  σαλευόμενοι  μεταναστήτωσαν  οἱ  υἱοὶ  αὐτοῦ  καὶ  ἐπαιτησάτωσαν, ἐκβληθήτωσαν  ἐκ  τῶν  οἰκοπέδων  αὐτῶν.

 
 

[021_108_011]  ἐξερευνησάτω  δανειστὴς  πάντα, ὅσα  ὑπάρχει  αὐτῷ, διαρπασάτωσαν  ἀλλότριοι  τοὺς  πόνους  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_108_012]  μὴ  ὑπαρξάτω  αὐτῷ  ἀντιλήμπτωρ, μηδὲ  γενηθήτω  οἰκτίρμων  τοῖς  ὀρφανοῖς  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_108_013]  γενηθήτω  τὰ  τέκνα  αὐτοῦ  εἰς  ἐξολέθρευσιν, ἐν  γενεᾷ  μιᾷ  ἐξαλειφθήτω  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ.

 
 

[021_108_014]  ἀναμνησθείη  ἡ  ἀνομία  τῶν  πατέρων  αὐτοῦ  ἔναντι  κυρίου, καὶ  ἡ  ἁμαρτία  τῆς  μητρὸς  αὐτοῦ  μὴ  ἐξαλειφθείη˙ 

 
 

[021_108_015]  γενηθήτωσαν  ἔναντι  κυρίου  διὰ  παντός, καὶ  ἐξολεθρευθείη  ἐκ  γῆς  τὸ  μνημόσυνον  αὐτῶν,

 
 

[021_108_016]  ἀνθ' ὧν  οὐκ  ἐμνήσθη  τοῦ  ποιῆσαι  ἔλεος  καὶ  κατεδίωξεν  ἄνθρωπον  πένητα  καὶ  πτωχὸν  καὶ  κατανενυγμένον  τῇ  καρδίᾳ  τοῦ  θανατῶσαι.

 
 

[021_108_017]  καὶ  ἠγάπησεν  κατάραν, καὶ  ἥξει  αὐτῷ˙  καὶ  οὐκ  ἠθέλησεν  εὐλογίαν, καὶ  μακρυνθήσεται  ἀπ' αὐτοῦ.

 
 

[021_108_018]  καὶ  ἐνεδύσατο  κατάραν  ὡς  ἱμάτιον, καὶ  εἰσῆλθεν  ὡς  ὕδωρ  εἰς  τὰ  ἔγκατα  αὐτοῦ  καὶ  ὡσεὶ  ἔλαιον  ἐν  τοῖς  ὀστέοις  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_108_019]  γενηθήτω  αὐτῷ  ὡς  ἱμάτιον, ὃ  περιβάλλεται, καὶ  ὡσεὶ  ζώνη, ἣν  διὰ  παντὸς  περιζώννυται.

 
 

[021_108_020]  τοῦτο  τὸ  ἔργον  τῶν  ἐνδιαβαλλόντων  με  παρὰ  κυρίου  καὶ  τῶν  λαλούντων  πονηρὰ  κατὰ  τῆς  ψυχῆς  μου.

 
 

[021_108_021]  καὶ  σύ, κύριε  κύριε, ποίησον  μετ' ἐμοῦ  ἔλεος  ἕνεκεν  τοῦ  ὀνόματός  σου, ὅτι  χρηστὸν  τὸ  ἔλεός  σου.

 
 

[021_108_022]  ῥῦσαί  με, ὅτι  πτωχὸς  καὶ  πένης  ἐγώ  εἰμι, καὶ  ἡ  καρδία  μου  τετάρακται  ἐντός  μου.

 
 

[021_108_023]  ὡσεὶ  σκιὰ  ἐν  τῷ  ἐκκλῖναι  αὐτὴν  ἀντανῃρέθην, ἐξετινάχθην  ὡσεὶ  ἀκρίδες.

 
 

[021_108_024]  τὰ  γόνατά  μου  ἠσθένησαν  ἀπὸ  νηστείας, καὶ  ἡ  σάρξ  μου  ἠλλοιώθη  δι' ἔλαιον.

 
 

[021_108_025]  καὶ  ἐγὼ  ἐγενήθην  ὄνειδος  αὐτοῖσ˙  εἴδοσάν  με, ἐσάλευσαν  κεφαλὰς  αὐτῶν.

 
 

[021_108_026]  βοήθησόν  μοι, κύριε  ὁ  θεός  μου, σῶσόν  με  κατὰ  τὸ  ἔλεός  σου,

 
 

[021_108_027]  καὶ  γνώτωσαν  ὅτι  ἡ  χείρ  σου  αὕτη  καὶ  σύ, κύριε, ἐποίησας  αὐτήν.

 
 

[021_108_028]  καταράσονται  αὐτοί, καὶ  σὺ  εὐλογήσεισ˙  οἱ  ἐπανιστανόμενοί  μοι  αἰσχυνθήτωσαν, ὁ  δὲ  δοῦλός  σου  εὐφρανθήσεται.

 
 

[021_108_029]  ἐνδυσάσθωσαν  οἱ  ἐνδιαβάλλοντές  με  ἐντροπὴν  καὶ  περιβαλέσθωσαν  ὡσεὶ  διπλοδα  αἰσχύνην  αὐτῶν.

 
 

[021_108_030]  ἐξομολογήσομαι  τῷ  κυρίῳ  σφόδρα  ἐν  τῷ  στόματί  μου  καὶ  ἐν  μέσῳ  πολλῶν  αἰνέσω  αὐτόν,

 
 

[021_108_031]  ὅτι  παρέστη  ἐκ  δεξιῶν  πένητος  τοῦ  σῶσαι  ἐκ  τῶν  καταδιωκόντων  τὴν  ψυχήν  μου.

 

  Caput 109.
 

[021_109_001]  Τῷ  Δαυιδ  ψαλμός. Εἶπεν  ὁ  κύριος  τῷ  κυρίῳ  μου  Κάθου  ἐκ  δεξιῶν  μου, ἕως  ἂν  θῶ  τοὺς  ἐχθρούς  σου  ὑποπόδιον  τῶν  ποδῶν  σου.

 
 

[021_109_002]  ῥάβδον  δυνάμεώς  σου  ἐξαποστελεῖ  κύριος  ἐκ  Σιων, καὶ  κατακυρίευε  ἐν  μέσῳ  τῶν  ἐχθρῶν  σου.

 
 

[021_109_003]  μετὰ  σοῦ  ἡ  ἀρχὴ  ἐν  ἡμέρᾳ  τῆς  δυνάμεώς  σου  ἐν  ταῖς  λαμπρότησιν  τῶν  ἁγίων˙  ἐκ  γαστρὸς  πρὸ  ἑωσφόρου  ἐξεγέννησά  σε.

 
 

[021_109_004]  ὤμοσεν  κύριος  καὶ  οὐ  μεταμεληθήσεται  Σὺ  εἶ  ἱερεὺς  εἰς  τὸν  αἰῶνα  κατὰ  τὴν  τάξιν  Μελχισεδεκ.

 
 

[021_109_005]  κύριος  ἐκ  δεξιῶν  σου  συνέθλασεν  ἐν  ἡμέρᾳ  ὀργῆς  αὐτοῦ  βασιλεῖσ˙ 

 
 

[021_109_006]  κρινεῖ  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν, πληρώσει  πτώματα, συνθλάσει  κεφαλὰς  ἐπὶ  γῆς  πολλῶν.

 
 

[021_109_007]  ἐκ  χειμάρρου  ἐν  ὁδῷ  πίεται˙  διὰ  τοῦτο  ὑψώσει  κεφαλήν.

 

  Caput 110.
 

[021_110_001]  Αλληλουια. Ἁξομολογήσομαί  σοι, κύριε, ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου  ἐν  βουλῇ  εὐθείων  καὶ  συναγωγῇ.

 
 

[021_110_002]  μεγάλα  τὰ  ἔργα  κυρίου, ἐξεζητημένα  εἰς  πάντα  τὰ  θελήματα  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_110_003]  ἐξομολόγησις  καὶ  μεγαλοπρέπεια  τὸ  ἔργον  αὐτοῦ, καὶ  ἡ  δικαιοσύνη  αὐτοῦ  μένει  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_110_004]  μνείαν  ἐποιήσατο  τῶν  θαυμασίων  αὐτοῦ, ἐλεήμων  καὶ  οἰκτίρμων  ὁ  κύριοσ˙ 

 
 

[021_110_005]  τροφὴν  ἔδωκεν  τοῖς  φοβουμένοις  αὐτόν, μνησθήσεται  εἰς  τὸν  αἰῶνα  διαθήκης  αὐτοῦ.

 
 

[021_110_006]  ἰσχὺν  ἔργων  αὐτοῦ  ἀνήγγειλεν  τῷ  λαῷ  αὐτοῦ  τοῦ  δοῦναι  αὐτοῖς  κληρονομίαν  ἐθνῶν.

 
 

[021_110_007]  ἔργα  χειρῶν  αὐτοῦ  ἀλήθεια  καὶ  κρίσισ˙  πισταὶ  πᾶσαι  αἱ  ἐντολαὶ  αὐτοῦ,

 
 

[021_110_008]  ἐστηριγμέναι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος, πεποιημέναι  ἐν  ἀληθείᾳ  καὶ  εὐθύτητι.

 
 

[021_110_009]  λύτρωσιν  ἀπέστειλεν  τῷ  λαῷ  αὐτοῦ, ἐνετείλατο  εἰς  τὸν  αἰῶνα  διαθήκην  αὐτοῦ˙  ἅγιον  καὶ  φοβερὸν  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ.

 
 

[021_110_010]  ἀρχὴ  σοφίας  φόβος  κυρίου, σύνεσις  ἀγαθὴ  πᾶσι  τοῖς  ποιοῦσιν  αὐτήν. ἡ  αἴνεσις  αὐτοῦ  μένει  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 

  Caput 111.
 

[021_111_001]  Αλληλουια. Μακάριος  ἀνὴρ  ὁ  φοβούμενος  τὸν  κύριον, ἐν  ταῖς  ἐντολαῖς  αὐτοῦ  θελήσει  σφόδρα˙ 

 
 

[021_111_002]  δυνατὸν  ἐν  τῇ  γῇ  ἔσται  τὸ  σπέρμα  αὐτοῦ, γενεὰ  εὐθείων  εὐλογηθήσεται˙ 

 
 

[021_111_003]  δόξα  καὶ  πλοῦτος  ἐν  τῷ  οἴκῳ  αὐτοῦ, καὶ  ἡ  δικαιοσύνη  αὐτοῦ  μένει  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_111_004]  ἐξανέτειλεν  ἐν  σκότει  φῶς  τοῖς  εὐθέσιν  ἐλεήμων  καὶ  οἰκτίρμων  καὶ  δίκαιος.

 
 

[021_111_005]  χρηστὸς  ἀνὴρ  ὁ  οἰκτίρων  καὶ  κιχρῶν, οἰκονομήσει  τοὺς  λόγους  αὐτοῦ  ἐν  κρίσει˙ 

 
 

[021_111_006]  ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  οὐ  σαλευθήσεται, εἰς  μνημόσυνον  αἰώνιον  ἔσται  δίκαιος.

 
 

[021_111_007]  ἀπὸ  ἀκοῆς  πονηρᾶς  οὐ  φοβηθήσεται˙  ἑτοίμη  ἡ  καρδία  αὐτοῦ  ἐλπίζειν  ἐπὶ  κύριον.

 
 

[021_111_008]  ἐστήρικται  ἡ  καρδία  αὐτοῦ, οὐ  μὴ  φοβηθῇ, ἕως  οὗ ἐπίδῃ  ἐπὶ  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτοῦ 

 
 

[021_111_009]  ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν  τοῖς  πένησιν˙  ἡ  δικαιοσύνη  αὐτοῦ  μένει  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος, τὸ  κέρας  αὐτοῦ  ὑψωθήσεται  ἐν  δόξῃ.

 
 

[021_111_010]  ἁμαρτωλὸς  ὄψεται  καὶ  ὀργισθήσεται, τοὺς  ὀδόντας  αὐτοῦ  βρύξει  καὶ  τακήσεται˙  ἐπιθυμία  ἁμαρτωλῶν  ἀπολεῖται.

 

  Caput 112.
 

[021_112_001]  Αλληλουια. Αἰνεῖτε, παῖδες, κύριον, αἰνεῖτε  τὸ  ὄνομα  κυρίου˙ 

 
 

[021_112_002]  εἴη  τὸ  ὄνομα  κυρίου  εὐλογημένον  ἀπὸ  τοῦ  νῦν  καὶ  ἕως  τοῦ  αἰῶνοσ˙ 

 
 

[021_112_003]  ἀπὸ  ἀνατολῶν  ἡλίου  μέχρι  δυσμῶν  αἰνεῖτε  τὸ  ὄνομα  κυρίου.

 
 

[021_112_004]  ὑψηλὸς  ἐπὶ  πάντα  τὰ  ἔθνη  ὁ  κύριος, ἐπὶ  τοὺς  οὐρανοὺς  ἡ  δόξα  αὐτοῦ.

 
 

[021_112_005]  τίς  ὡς  κύριος  ὁ  θεὸς  ἡμῶν  ὁ  ἐν  ὑψηλοῖς  κατοικῶν 

 
 

[021_112_006]  καὶ  τὰ  ταπεινὰ  ἐφορῶν  ἐν  τῷ  οὐρανῷ  καὶ  ἐν  τῇ  γῇ; 

 
 

[021_112_007]  ὁ  ἐγείρων  ἀπὸ  γῆς  πτωχὸν  καὶ  ἀπὸ  κοπρίας  ἀνυψῶν  πένητα 

 
 

[021_112_008]  τοῦ  καθίσαι  αὐτὸν  μετὰ  ἀρχόντων, μετὰ  ἀρχόντων  λαοῦ  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_112_009]  ὁ  κατοικίζων  στεῖραν  ἐν  οἴκῳ  μητέρα  τέκνων  εὐφραινομένην.

 

  Caput 113.
 

[021_113_001]  Αλληλουια. Ἁν  ἐξόδῳ  Ισραηλ  ἐξ  Αἰγύπτου, οἴκου  Ιακωβ  ἐκ  λαοῦ  βαρβάρου 

 
 

[021_113_002]  ἐγενήθη  Ιουδαία  ἁγίασμα  αὐτοῦ, Ισραηλ  ἐξουσία  αὐτοῦ.

 
 

[021_113_003]  ἡ  θάλασσα  εἶδεν  καὶ  ἔφυγεν, ὁ  Ιορδάνης  ἐστράφη  εἰς  τὰ  ὀπίσω˙ 

 
 

[021_113_004]  τὰ  ὄρη  ἐσκίρτησαν  ὡσεὶ  κριοὶ  καὶ  οἱ  βουνοὶ  ὡς  ἀρνία  προβάτων.

 
 

[021_113_005]  τί  σοί  ἐστιν, θάλασσα, ὅτι  ἔφυγες, καὶ  σοί, Ιορδάνη, ὅτι  ἀνεχώρησας  εἰς  τὰ  ὀπίσω; 

 
 

[021_113_006]  τὰ  ὄρη, ὅτι  ἐσκιρτήσατε  ὡσεὶ  κριοί, καὶ  οἱ  βουνοὶ  ὡς  ἀρνία  προβάτων; 

 
 

[021_113_007]  ἀπὸ  προσώπου  κυρίου  ἐσαλεύθη  ἡ  γῆ, ἀπὸ  προσώπου  τοῦ  θεοῦ  Ιακωβ 

 
 

[021_113_008]  τοῦ  στρέψαντος  τὴν  πέτραν  εἰς  λίμνας  ὑδάτων  καὶ  τὴν  ἀκρότομον  εἰς  πηγὰς  ὑδάτων.

 
 

[021_113_009]  μὴ  ἡμῖν, κύριε, μὴ  ἡμῖν, ἀλλ' ἢ  τῷ  ὀνόματί  σου  δὸς  δόξαν  ἐπὶ  τῷ  ἐλέει  σου  καὶ  τῇ  ἀληθείᾳ  σου,

 
 

[021_113_010]  μήποτε  εἴπωσιν  τὰ  ἔθνη  Ποῦ  ἐστιν  ὁ  θεὸς  αὐτῶν; 

 
 

[021_113_011]  ὁ  δὲ  θεὸς  ἡμῶν  ἐν  τῷ  οὐρανῷ  ἄνω˙  ἐν  τοῖς  οὐρανοῖς  καὶ  ἐν  τῇ  γῇ  πάντα, ὅσα  ἠθέλησεν, ἐποίησεν.

 
 

[021_113_012]  τὰ  εἴδωλα  τῶν  ἐθνῶν  ἀργύριον  καὶ  χρυσίον, ἔργα  χειρῶν  ἀνθρώπων˙ 

 
 

[021_113_013]  στόμα  ἔχουσιν  καὶ  οὐ  λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς  ἔχουσιν  καὶ  οὐκ  ὄψονται,

 
 

[021_113_014]  ὦτα  ἔχουσιν  καὶ  οὐκ  ἀκούσονται, ῥῖνας  ἔχουσιν  καὶ  οὐκ  ὀσφρανθήσονται,

 
 

[021_113_015]  χεῖρας  ἔχουσιν  καὶ  οὐ  ψηλαφήσουσιν, πόδας  ἔχουσιν  καὶ  οὐ  περιπατήσουσιν, οὐ  φωνήσουσιν  ἐν  τῷ  λάρυγγι  αὐτῶν.

 
 

[021_113_016]  ὅμοιοι  αὐτοῖς  γένοιντο  οἱ  ποιοῦντες  αὐτὰ  καὶ  πάντες  οἱ  πεποιθότες  ἐπ' αὐτοῖς.

 
 

[021_113_017]  οἶκος  Ισραηλ  ἤλπισεν  ἐπὶ  κύριον˙  βοηθὸς  αὐτῶν  καὶ  ὑπερασπιστὴς  αὐτῶν  ἐστιν.

 
 

[021_113_018]  οἶκος  Ααρων  ἤλπισεν  ἐπὶ  κύριον˙  βοηθὸς  αὐτῶν  καὶ  ὑπερασπιστὴς  αὐτῶν  ἐστιν.

 
 

[021_113_019]  οἱ  φοβούμενοι  τὸν  κύριον  ἤλπισαν  ἐπὶ  κύριον˙  βοηθὸς  αὐτῶν  καὶ  ὑπερασπιστὴς  αὐτῶν  ἐστιν.

 
 

[021_113_020]  κύριος  ἐμνήσθη  ἡμῶν  καὶ  εὐλόγησεν  ἡμᾶς, εὐλόγησεν  τὸν  οἶκον  Ισραηλ, εὐλόγησεν  τὸν  οἶκον  Ααρων,

 
 

[021_113_021]  εὐλόγησεν  τοὺς  φοβουμένους  τὸν  κύριον, τοὺς  μικροὺς  μετὰ  τῶν  μεγάλων.

 
 

[021_113_022]  προσθείη  κύριος  ἐφ' ὑμᾶς, ἐφ' ὑμᾶς  καὶ  ἐπὶ  τοὺς  υἱοὺς  ὑμῶν˙ 

 
 

[021_113_023]  εὐλογημένοι  ὑμεῖς  τῷ  κυρίῳ  τῷ  ποιήσαντι  τὸν  οὐρανὸν  καὶ  τὴν  γῆν.

 
 

[021_113_024]  ὁ  οὐρανὸς  τοῦ  οὐρανοῦ  τῷ  κυρίῳ, τὴν  δὲ  γῆν  ἔδωκεν  τοῖς  υἱοῖς  τῶν  ἀνθρώπων.

 
 

[021_113_025]  οὐχ  οἱ  νεκροὶ  αἰνέσουσίν  σε, κύριε, οὐδὲ  πάντες  οἱ  καταβαίνοντες  εἰς  ᾅδου,

 
 

[021_113_026]  ἀλλ' ἡμεῖς  οἱ  ζῶντες  εὐλογήσομεν  τὸν  κύριον  ἀπὸ  τοῦ  νῦν  καὶ  ἕως  τοῦ  αἰῶνος.

 

  Caput 114.
 

[021_114_001]  Αλληλουια. 'Ηγάπησα, ὅτι  εἰσακούσεται  κύριος  τῆς  φωνῆς  τῆς  δεήσεώς  μου,

 
 

[021_114_002]  ὅτι  ἔκλινεν  τὸ  οὖς  αὐτοῦ  ἐμοί, καὶ  ἐν  ταῖς  ἡμέραις  μου  ἐπικαλέσομαι.

 
 

[021_114_003]  περιέσχον  με  ὠδῖνες  θανάτου, κίνδυνοι  ᾅδου  εὕροσάν  με˙  θλῖψιν  καὶ  ὀδύνην  εὗρον.

 
 

[021_114_004]  καὶ  τὸ  ὄνομα  κυρίου  ἐπεκαλεσάμην῏  Ω  κύριε, ῥῦσαι  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_114_005]  ἐλεήμων  ὁ  κύριος  καὶ  δίκαιος, καὶ  ὁ  θεὸς  ἡμῶν  ἐλεᾷ.

 
 

[021_114_006]  φυλάσσων  τὰ  νήπια  ὁ  κύριοσ˙  ἐταπεινώθην, καὶ  ἔσωσέν  με.

 
 

[021_114_007]  ἐπίστρεψον, ἡ  ψυχή  μου, εἰς  τὴν  ἀνάπαυσίν  σου, ὅτι  κύριος  εὐηργέτησέν  σε,

 
 

[021_114_008]  ὅτι  ἐξείλατο  τὴν  ψυχήν  μου  ἐκ  θανάτου, τοὺς  ὀφθαλμούς  μου  ἀπὸ  δακρύων  καὶ  τοὺς  πόδας  μου  ἀπὸ  ὀλισθήματος.

 
 

[021_114_009]  εὐαρεστήσω  ἐναντίον  κυρίου  ἐν  χώρᾳ  ζώντων.

 

  Caput 115.
 

[021_115_001]  Αλληλουια. Ἁπίστευσα, διὸ  ἐλάλησα˙  ἐγὼ  δὲ  ἐταπεινώθην  σφόδρα.

 
 

[021_115_002]  ἐγὼ  εἶπα  ἐν  τῇ  ἐκστάσει  μου  Πᾶς  ἄνθρωπος  ψεύστης.

 
 

[021_115_003]  τί  ἀνταποδώσω  τῷ  κυρίῳ  περὶ  πάντων, ὧν  ἀνταπέδωκέν  μοι; 

 
 

[021_115_004]  ποτήριον  σωτηρίου  λήμψομαι  καὶ  τὸ  ὄνομα  κυρίου  ἐπικαλέσομαι.

 
 

[021_115_006]  τίμιος  ἐναντίον  κυρίου  ὁ  θάνατος  τῶν  ὁσίων  αὐτοῦ.

 
 

[021_115_007]  ὦ  κύριε, ἐγὼ  δοῦλος  σός, ἐγὼ  δοῦλος  σὸς  καὶ  υἱὸς  τῆς  παιδίσκης  σου. διέρρηξας  τοὺς  δεσμούς  μου,

 
 

[021_115_008]  σοὶ  θύσω  θυσίαν  αἰνέσεωσ˙ 

 
 

[021_115_009]  τὰς  εὐχάς  μου  τῷ  κυρίῳ  ἀποδώσω  ἐναντίον  παντὸς  τοῦ  λαοῦ  αὐτοῦ 

 
 

[021_115_010]  ἐν  αὐλαῖς  οἴκου  κυρίου  ἐν  μέσῳ  σου, Ιερουσαλημ.

 

  Caput 116.
 

[021_116_001]  Αλληλουια. Αἰνεῖτε  τὸν  κύριον, πάντα  τὰ  ἔθνη, ἐπαινέσατε  αὐτόν, πάντες  οἱ  λαοί,

 
 

[021_116_002]  ὅτι  ἐκραταιώθη  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ  ἐφ' ἡμᾶς, καὶ  ἡ  ἀλήθεια  τοῦ  κυρίου  μένει  εἰς  τὸν  αἰῶνα.

 

  Caput 117.
 

[021_117_001]  Αλληλουια. Ἁξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ, ὅτι  ἀγαθός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ.

 
 

[021_117_002]  εἰπάτω  δὴ  οἶκος  Ισραηλ  ὅτι  ἀγαθός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_117_003]  εἰπάτω  δὴ  οἶκος  Ααρων  ὅτι  ἀγαθός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_117_004]  εἰπάτωσαν  δὴ  πάντες  οἱ  φοβούμενοι  τὸν  κύριον  ὅτι  ἀγαθός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ.

 
 

[021_117_005]  ἐν  θλίψει  ἐπεκαλεσάμην  τὸν  κύριον, καὶ  ἐπήκουσέν  μου  εἰς  πλατυσμόν.

 
 

[021_117_006]  κύριος  ἐμοὶ  βοηθός, οὐ  φοβηθήσομαι  τί  ποιήσει  μοι  ἄνθρωπος.

 
 

[021_117_007]  κύριος  ἐμοὶ  βοηθός, κἀγὼ  ἐπόψομαι  τοὺς  ἐχθρούς  μου.

 
 

[021_117_008]  ἀγαθὸν  πεποιθέναι  ἐπὶ  κύριον  ἢ  πεποιθέναι  ἐπ' ἄνθρωπον˙ 

 
 

[021_117_009]  ἀγαθὸν  ἐλπίζειν  ἐπὶ  κύριον  ἢ  ἐλπίζειν  ἐπ' ἄρχοντας.

 
 

[021_117_010]  πάντα  τὰ  ἔθνη  ἐκύκλωσάν  με, καὶ  τῷ  ὀνόματι  κυρίου  ἠμυνάμην  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_117_011]  κυκλώσαντες  ἐκύκλωσάν  με, καὶ  τῷ  ὀνόματι  κυρίου  ἠμυνάμην  αὐτούσ˙ 

 
 

[021_117_012]  ἐκύκλωσάν  με  ὡσεὶ  μέλισσαι  κηρίον  καὶ  ἐξεκαύθησαν  ὡσεὶ  πῦρ  ἐν  ἀκάνθαις, καὶ  τῷ  ὀνόματι  κυρίου  ἠμυνάμην  αὐτούς.

 
 

[021_117_013]  ὠσθεὶς  ἀνετράπην  τοῦ  πεσεῖν, καὶ  ὁ  κύριος  ἀντελάβετό  μου.

 
 

[021_117_014]  ἰσχύς  μου  καὶ  ὕμνησίς  μου  ὁ  κύριος  καὶ  ἐγένετό  μοι  εἰς  σωτηρίαν.

 
 

[021_117_015]  φωνὴ  ἀγαλλιάσεως  καὶ  σωτηρίας  ἐν  σκηναῖς  δικαίων  Δεξιὰ  κυρίου  ἐποίησεν  δύναμιν,

 
 

[021_117_016]  δεξιὰ  κυρίου  ὕψωσέν  με, δεξιὰ  κυρίου  ἐποίησεν  δύναμιν.

 
 

[021_117_017]  οὐκ  ἀποθανοῦμαι, ἀλλὰ  ζήσομαι  καὶ  ἐκδιηγήσομαι  τὰ  ἔργα  κυρίου.

 
 

[021_117_018]  παιδεύων  ἐπαίδευσέν  με  ὁ  κύριος  καὶ  τῷ  θανάτῳ  οὐ  παρέδωκέν  με.

 
 

[021_117_019]  ἀνοίξατέ  μοι  πύλας  δικαιοσύνησ˙  εἰσελθὼν  ἐν  αὐταῖς  ἐξομολογήσομαι  τῷ  κυρίῳ.

 
 

[021_117_020]  αὕτη  ἡ  πύλη  τοῦ  κυρίου, δίκαιοι  εἰσελεύσονται  ἐν  αὐτῇ.

 
 

[021_117_021]  ἐξομολογήσομαί  σοι, ὅτι  ἐπήκουσάς  μου  καὶ  ἐγένου  μοι  εἰς  σωτηρίαν.

 
 

[021_117_022]  λίθον, ὃν  ἀπεδοκίμασαν  οἱ  οἰκοδομοῦντες, οὗτος  ἐγενήθη  εἰς  κεφαλὴν  γωνίασ˙ 

 
 

[021_117_023]  παρὰ  κυρίου  ἐγένετο  αὕτη  καὶ  ἔστιν  θαυμαστὴ  ἐν  ὀφθαλμοῖς  ἡμῶν.

 
 

[021_117_024]  αὕτη  ἡ  ἡμέρα, ἣν  ἐποίησεν  ὁ  κύριοσ˙  ἀγαλλιασώμεθα  καὶ  εὐφρανθῶμεν  ἐν  αὐτῇ.

 
 

[021_117_025]  ὦ  κύριε, σῶσον  δή, ὦ  κύριε, εὐόδωσον  δή.

 
 

[021_117_026]  εὐλογημένος  ὁ  ἐρχόμενος  ἐν  ὀνόματι  κυρίου˙  εὐλογήκαμεν  ὑμᾶς  ἐξ  οἴκου  κυρίου.

 
 

[021_117_027]  θεὸς  κύριος  καὶ  ἐπέφανεν  ἡμῖν˙  συστήσασθε  ἑορτὴν  ἐν  τοῖς  πυκάζουσιν  ἕως  τῶν  κεράτων  τοῦ  θυσιαστηρίου.

 
 

[021_117_028]  θεός  μου  εἶ  σύ, καὶ  ἐξομολογήσομαί  σοι˙  θεός  μου  εἶ  σύ, καὶ  ὑψώσω  σε˙  ἐξομολογήσομαί  σοι, ὅτι  ἐπήκουσάς  μου  καὶ  ἐγένου  μοι  εἰς  σωτηρίαν.

 
 

[021_117_029]  ἐξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ, ὅτι  ἀγαθός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ.

 

  Caput 118.
 

[021_118_001]  Αλληλουια. α  αλφ. Μακάριοι  οἱ  ἄμωμοι  ἐν  ὁδῷ  οἱ  πορευόμενοι  ἐν  νόμῳ  κυρίου.

 
 

[021_118_002]  μακάριοι  οἱ  ἐξερευνῶντες  τὰ  μαρτύρια  αὐτοῦ˙  ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  ἐκζητήσουσιν  αὐτόν.

 
 

[021_118_003]  οὐ  γὰρ  οἱ  ἐργαζόμενοι  τὴν  ἀνομίαν  ἐν  ταῖς  ὁδοῖς  αὐτοῦ  ἐπορεύθησαν.

 
 

[021_118_004]  σὺ  ἐνετείλω  τὰς  ἐντολάς  σου  φυλάξασθαι  σφόδρα.

 
 

[021_118_005]  ὄφελον  κατευθυνθείησαν  αἱ  ὁδοί  μου  τοῦ  φυλάξασθαι  τὰ  δικαιώματά  σου.

 
 

[021_118_006]  τότε  οὐ  μὴ  ἐπαισχυνθῶ  ἐν  τῷ  με  ἐπιβλέπειν  ἐπὶ  πάσας  τὰς  ἐντολάς  σου.

 
 

[021_118_007]  ἐξομολογήσομαί  σοι, κύριε, ἐν  εὐθύτητι  καρδίας  ἐν  τῷ  μεμαθηκέναι  με  τὰ  κρίματα  τῆς  δικαιοσύνης  σου.

 
 

[021_118_008]  τὰ  δικαιώματά  σου  φυλάξω˙  μή  με  ἐγκαταλίπῃς  ἕως  σφόδρα.

 
 

[021_118_009]  β  βηθ. Ἁν  τίνι  κατορθώσει  ὁ  νεώτερος  τὴν  ὁδὸν  αὐτοῦ;  ἐν  τῷ  φυλάσσεσθαι  τοὺς  λόγους  σου.

 
 

[021_118_010]  ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου  ἐξεζήτησά  σε˙  μὴ  ἀπώσῃ  με  ἀπὸ  τῶν  ἐντολῶν  σου.

 
 

[021_118_011]  ἐν  τῇ  καρδίᾳ  μου  ἔκρυψα  τὰ  λόγιά  σου, ὅπως  ἂν  μὴ  ἁμάρτω  σοι.

 
 

[021_118_012]  εὐλογητὸς  εἶ, κύριε˙  δίδαξόν  με  τὰ  δικαιώματά  σου.

 
 

[021_118_013]  ἐν  τοῖς  χείλεσίν  μου  ἐξήγγειλα  πάντα  τὰ  κρίματα  τοῦ  στόματός  σου.

 
 

[021_118_014]  ἐν  τῇ  ὁδῷ  τῶν  μαρτυρίων  σου  ἐτέρφθην  ὡς  ἐπὶ  παντὶ  πλούτῳ.

 
 

[021_118_015]  ἐν  ταῖς  ἐντολαῖς  σου  ἀδολεσχήσω  καὶ  κατανοήσω  τὰς  ὁδούς  σου.

 
 

[021_118_016]  ἐν  τοῖς  δικαιώμασίν  σου  μελετήσω, οὐκ  ἐπιλήσομαι  τῶν  λόγων  σου.

 
 

[021_118_017]  γ  γιμαλ. Ἀνταπόδος  τῷ  δούλῳ  σου˙  ζήσομαι  καὶ  φυλάξω  τοὺς  λόγους  σου.

 
 

[021_118_018]  ἀποκάλυψον  τοὺς  ὀφθαλμούς  μου, καὶ  κατανοήσω  τὰ  θαυμάσιά  σου  ἐκ  τοῦ  νόμου  σου.

 
 

[021_118_019]  πάροικος  ἐγώ  εἰμι  ἐν  τῇ  γῇ˙  μὴ  ἀποκρύψῃς  ἀπ' ἐμοῦ  τὰς  ἐντολάς  σου.

 
 

[021_118_020]  ἐπεπόθησεν  ἡ  ψυχή  μου  τοῦ  ἐπιθυμῆσαι  τὰ  κρίματά  σου  ἐν  παντὶ  καιρῷ.

 
 

[021_118_021]  ἐπετίμησας  ὑπερηφάνοισ˙  ἐπικατάρατοι  οἱ  ἐκκλίνοντες  ἀπὸ  τῶν  ἐντολῶν  σου.

 
 

[021_118_022]  περίελε  ἀπ' ἐμοῦ  ὄνειδος  καὶ  ἐξουδένωσιν, ὅτι  τὰ  μαρτύριά  σου  ἐξεζήτησα.

 
 

[021_118_023]  καὶ  γὰρ  ἐκάθισαν  ἄρχοντες  καὶ  κατ' ἐμοῦ  κατελάλουν, ὁ  δὲ  δοῦλός  σου  ἠδολέσχει  ἐν  τοῖς  δικαιώμασίν  σου.

 
 

[021_118_024]  καὶ  γὰρ  τὰ  μαρτύριά  σου  μελέτη  μού  ἐστιν, καὶ  αἱ  συμβουλίαι  μου  τὰ  δικαιώματά  σου.

 
 

[021_118_025]  δ  δελθ. Ἁκολλήθη  τῷ  ἐδάφει  ἡ  ψυχή  μου  ζῆσόν  με  κατὰ  τὸν  λόγον  σου.

 
 

[021_118_026]  τὰς  ὁδούς  μου  ἐξήγγειλα, καὶ  ἐπήκουσάς  μου˙  δίδαξόν  με  τὰ  δικαιώματά  σου.

 
 

[021_118_027]  ὁδὸν  δικαιωμάτων  σου  συνέτισόν  με, καὶ  ἀδολεσχήσω  ἐν  τοῖς  θαυμασίοις  σου.

 
 

[021_118_028]  ἔσταξεν  ἡ  ψυχή  μου  ἀπὸ  ἀκηδίασ˙  βεβαίωσόν  με  ἐν  τοῖς  λόγοις  σου.

 
 

[021_118_029]  ὁδὸν  ἀδικίας  ἀπόστησον  ἀπ' ἐμοῦ  καὶ  τῷ  νόμῳ  σου  ἐλέησόν  με.

 
 

[021_118_030]  ὁδὸν  ἀληθείας  ᾑρετισάμην, τὰ  κρίματά  σου  οὐκ  ἐπελαθόμην.

 
 

[021_118_031]  ἐκολλήθην  τοῖς  μαρτυρίοις  σου˙  κύριε, μή  με  καταισχύνῃς.

 
 

[021_118_032]  ὁδὸν  ἐντολῶν  σου  ἔδραμον, ὅταν  ἐπλάτυνας  τὴν  καρδίαν  μου.

 
 

[021_118_033]  ε  η. Νομοθέτησόν  με, κύριε, τὴν  ὁδὸν  τῶν  δικαιωμάτων  σου, καὶ  ἐκζητήσω  αὐτὴν  διὰ  παντός.

 
 

[021_118_034]  συνέτισόν  με, καὶ  ἐξερευνήσω  τὸν  νόμον  σου  καὶ  φυλάξω  αὐτὸν  ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου.

 
 

[021_118_035]  ὁδήγησόν  με  ἐν  τρίβῳ  τῶν  ἐντολῶν  σου, ὅτι  αὐτὴν  ἠθέλησα.

 
 

[021_118_036]  κλῖνον  τὴν  καρδίαν  μου  εἰς  τὰ  μαρτύριά  σου  καὶ  μὴ  εἰς  πλεονεξίαν.

 
 

[021_118_037]  ἀπόστρεψον  τοὺς  ὀφθαλμούς  μου  τοῦ  μὴ  ἰδεῖν  ματαιότητα, ἐν  τῇ  ὁδῷ  σου  ζῆσόν  με.

 
 

[021_118_038]  στῆσον  τῷ  δούλῳ  σου  τὸ  λόγιόν  σου  εἰς  τὸν  φόβον  σου.

 
 

[021_118_039]  περίελε  τὸν  ὀνειδισμόν  μου, ὃν  ὑπώπτευσα˙  τὰ  γὰρ  κρίματά  σου  χρηστά.

 
 

[021_118_040]  ἰδοὺ  ἐπεθύμησα  τὰς  ἐντολάς  σου˙  ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  σου  ζῆσόν  με.

 
 

[021_118_041]  ᾳ  ουαυ. Καὶ  ἔλθοι  ἐπ' ἐμὲ  τὸ  ἔλεός  σου, κύριε, τὸ  σωτήριόν  σου  κατὰ  τὸ  λόγιόν  σου.

 
 

[021_118_042]  καὶ  ἀποκριθήσομαι  τοῖς  ὀνειδίζουσί  με  λόγον, ὅτι  ἤλπισα  ἐπὶ  τοὺς  λόγους  σου.

 
 

[021_118_043]  καὶ  μὴ  περιέλῃς  ἐκ  τοῦ  στόματός  μου  λόγον  ἀληθείας  ἕως  σφόδρα, ὅτι  ἐπὶ  τὰ  κρίματά  σου  ἐπήλπισα.

 
 

[021_118_044]  καὶ  φυλάξω  τὸν  νόμον  σου  διὰ  παντός, εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_118_045]  καὶ  ἐπορευόμην  ἐν  πλατυσμῷ, ὅτι  τὰς  ἐντολάς  σου  ἐξεζήτησα.

 
 

[021_118_046]  καὶ  ἐλάλουν  ἐν  τοῖς  μαρτυρίοις  σου  ἐναντίον  βασιλέων  καὶ  οὐκ  ᾐσχυνόμην.

 
 

[021_118_047]  καὶ  ἐμελέτων  ἐν  ταῖς  ἐντολαῖς  σου, αἷς  ἠγάπησα  σφόδρα.

 
 

[021_118_048]  καὶ  ἦρα  τὰς  χεῖράς  μου  πρὸς  τὰς  ἐντολάς  σου, ἃς  ἠγάπησα, καὶ  ἠδολέσχουν  ἐν  τοῖς  δικαιώμασίν  σου.

 
 

[021_118_049]  ζ  ζαι. Μνήσθητι  τὸν  λόγον  σου  τῷ  δούλῳ  σου, ᾧ  ἐπήλπισάς  με.

 
 

[021_118_050]  αὕτη  με  παρεκάλεσεν  ἐν  τῇ  ταπεινώσει  μου, ὅτι  τὸ  λόγιόν  σου  ἔζησέν  με.

 
 

[021_118_051]  ὑπερήφανοι  παρηνόμουν  ἕως  σφόδρα, ἀπὸ  δὲ  τοῦ  νόμου  σου  οὐκ  ἐξέκλινα.

 
 

[021_118_052]  ἐμνήσθην  τῶν  κριμάτων  σου  ἀπ' αἰῶνος, κύριε, καὶ  παρεκλήθην.

 
 

[021_118_053]  ἀθυμία  κατέσχεν  με  ἀπὸ  ἁμαρτωλῶν  τῶν  ἐγκαταλιμπανόντων  τὸν  νόμον  σου.

 
 

[021_118_054]  ψαλτὰ  ἦσάν  μοι  τὰ  δικαιώματά  σου  ἐν  τόπῳ  παροικίας  μου.

 
 

[021_118_055]  ἐμνήσθην  ἐν  νυκτὶ  τοῦ  ὀνόματός  σου, κύριε, καὶ  ἐφύλαξα  τὸν  νόμον  σου.

 
 

[021_118_056]  αὕτη  ἐγενήθη  μοι, ὅτι  τὰ  δικαιώματά  σου  ἐξεζήτησα.

 
 

[021_118_057]  η  ηθ. Μερίς  μου  κύριε, εἶπα  φυλάξασθαι  τὸν  νόμον  σου.

 
 

[021_118_058]  ἐδεήθην  τοῦ  προσώπου  σου  ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου˙  ἐλέησόν  με  κατὰ  τὸ  λόγιόν  σου.

 
 

[021_118_059]  διελογισάμην  τὰς  ὁδούς  σου  καὶ  ἐπέστρεψα  τοὺς  πόδας  μου  εἰς  τὰ  μαρτύριά  σου.

 
 

[021_118_060]  ἡτοιμάσθην  καὶ  οὐκ  ἐταράχθην  τοῦ  φυλάξασθαι  τὰς  ἐντολάς  σου.

 
 

[021_118_061]  σχοινία  ἁμαρτωλῶν  περιεπλάκησάν  μοι, καὶ  τοῦ  νόμου  σου  οὐκ  ἐπελαθόμην.

 
 

[021_118_062]  μεσονύκτιον  ἐξηγειρόμην  τοῦ  ἐξομολογεῖσθαί  σοι  ἐπὶ  τὰ  κρίματα  τῆς  δικαιοσύνης  σου.

 
 

[021_118_063]  μέτοχος  ἐγώ  εἰμι  πάντων  τῶν  φοβουμένων  σε  καὶ  τῶν  φυλασσόντων  τὰς  ἐντολάς  σου.

 
 

[021_118_064]  τοῦ  ἐλέους  σου, κύριε, πλήρης  ἡ  γῆ˙  τὰ  δικαιώματά  σου  δίδαξόν  με.

 
 

[021_118_065]  θ  τηθ. Χρηστότητα  ἐποίησας  μετὰ  τοῦ  δούλου  σου, κύριε, κατὰ  τὸν  λόγον  σου.

 
 

[021_118_066]  χρηστότητα  καὶ  παιδείαν  καὶ  γνῶσιν  δίδαξόν  με, ὅτι  ταῖς  ἐντολαῖς  σου  ἐπίστευσα.

 
 

[021_118_067]  πρὸ  τοῦ  με  ταπεινωθῆναι  ἐγὼ  ἐπλημμέλησα, διὰ  τοῦτο  τὸ  λόγιόν  σου  ἐφύλαξα.

 
 

[021_118_068]  χρηστὸς  εἶ  σύ, κύριε, καὶ  ἐν  τῇ  χρηστότητί  σου  δίδαξόν  με  τὰ  δικαιώματά  σου.

 
 

[021_118_069]  ἐπληθύνθη  ἐπ' ἐμὲ  ἀδικία  ὑπερηφάνων, ἐγὼ  δὲ  ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου  ἐξερευνήσω  τὰς  ἐντολάς  σου.

 
 

[021_118_070]  ἐτυρώθη  ὡς  γάλα  ἡ  καρδία  αὐτῶν, ἐγὼ  δὲ  τὸν  νόμον  σου  ἐμελέτησα.

 
 

[021_118_071]  ἀγαθόν  μοι  ὅτι  ἐταπείνωσάς  με, ὅπως  ἂν  μάθω  τὰ  δικαιώματά  σου.

 
 

[021_118_072]  ἀγαθόν  μοι  ὁ  νόμος  τοῦ  στόματός  σου  ὑπὲρ  χιλιάδας  χρυσίου  καὶ  ἀργυρίου.

 
 

[021_118_073]  ι  ιωθ. Αἱ  χεῖρές  σου  ἐποίησάν  με  καὶ  ἔπλασάν  με˙  συνέτισόν  με, καὶ  μαθήσομαι  τὰς  ἐντολάς  σου.

 
 

[021_118_074]  οἱ  φοβούμενοί  σε  ὄψονταί  με  καὶ  εὐφρανθήσονται, ὅτι  εἰς  τοὺς  λόγους  σου  ἐπήλπισα.

 
 

[021_118_075]  ἔγνων, κύριε, ὅτι  δικαιοσύνη  τὰ  κρίματά  σου, καὶ  ἀληθείᾳ  ἐταπείνωσάς  με.

 
 

[021_118_076]  γενηθήτω  δὴ  τὸ  ἔλεός  σου  τοῦ  παρακαλέσαι  με  κατὰ  τὸ  λόγιόν  σου  τῷ  δούλῳ  σου.

 
 

[021_118_077]  ἐλθέτωσάν  μοι  οἱ  οἰκτιρμοί  σου, καὶ  ζήσομαι, ὅτι  ὁ  νόμος  σου  μελέτη  μού  ἐστιν.

 
 

[021_118_078]  αἰσχυνθήτωσαν  ὑπερήφανοι, ὅτι  ἀδίκως  ἠνόμησαν  εἰς  ἐμέ˙  ἐγὼ  δὲ  ἀδολεσχήσω  ἐν  ταῖς  ἐντολαῖς  σου.

 
 

[021_118_079]  ἐπιστρεψάτωσάν  μοι  οἱ  φοβούμενοί  σε  καὶ  οἱ  γινώσκοντες  τὰ  μαρτύριά  σου.

 
 

[021_118_080]  γενηθήτω  ἡ  καρδία  μου  ἄμωμος  ἐν  τοῖς  δικαιώμασίν  σου, ὅπως  ἂν  μὴ  αἰσχυνθῶ.

 
 

[021_118_081]  ια  χαφ. Ἁκλείπει  εἰς  τὸ  σωτήριόν  σου  ἡ  ψυχή  μου, καὶ  εἰς  τὸν  λόγον  σου  ἐπήλπισα.

 
 

[021_118_082]  ἐξέλιπον  οἱ  ὀφθαλμοί  μου  εἰς  τὸ  λόγιόν  σου  λέγοντες  Πότε  παρακαλέσεις  με; 

 
 

[021_118_083]  ὅτι  ἐγενήθην  ὡς  ἀσκὸς  ἐν  πάχνῃ˙  τὰ  δικαιώματά  σου  οὐκ  ἐπελαθόμην.

 
 

[021_118_084]  πόσαι  εἰσὶν  αἱ  ἡμέραι  τοῦ  δούλου  σου;  πότε  ποιήσεις  μοι  ἐκ  τῶν  καταδιωκόντων  με  κρίσιν; 

 
 

[021_118_085]  διηγήσαντό  μοι  παράνομοι  ἀδολεσχίας, ἀλλ' οὐχ  ὡς  ὁ  νόμος  σου, κύριε.

 
 

[021_118_086]  πᾶσαι  αἱ  ἐντολαί  σου  ἀλήθεια˙  ἀδίκως  κατεδίωξάν  με, βοήθησόν  μοι.

 
 

[021_118_087]  παρὰ  βραχὺ  συνετέλεσάν  με  ἐν  τῇ  γῇ, ἐγὼ  δὲ  οὐκ  ἐγκατέλιπον  τὰς  ἐντολάς  σου.

 
 

[021_118_088]  κατὰ  τὸ  ἔλεός  σου  ζῆσόν  με, καὶ  φυλάξω  τὰ  μαρτύρια  τοῦ  στόματός  σου.

 
 

[021_118_089]  ιβ  λαβδ. Εἰς  τὸν  αἰῶνα, κύριε, ὁ  λόγος  σου  διαμένει  ἐν  τῷ  οὐρανῷ.

 
 

[021_118_090]  εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεὰν  ἡ  ἀλήθειά  σου˙  ἐθεμελίωσας  τὴν  γῆν, καὶ  διαμένει.

 
 

[021_118_091]  τῇ  διατάξει  σου  διαμένει  ἡ  ἡμέρα, ὅτι  τὰ  σύμπαντα  δοῦλα  σά.

 
 

[021_118_092]  εἰ  μὴ  ὅτι  ὁ  νόμος  σου  μελέτη  μού  ἐστιν, τότε  ἂν  ἀπωλόμην  ἐν  τῇ  ταπεινώσει  μου.

 
 

[021_118_093]  εἰς  τὸν  αἰῶνα  οὐ  μὴ  ἐπιλάθωμαι  τῶν  δικαιωμάτων  σου  ὅτι  ἐν  αὐτοῖς  ἔζησάς  με, κύριε.

 
 

[021_118_094]  σός  εἰμι  ἐγώ, σῶσόν  με, ὅτι  τὰ  δικαιώματά  σου  ἐξεζήτησα.

 
 

[021_118_095]  ἐμὲ  ὑπέμειναν  ἁμαρτωλοὶ  τοῦ  ἀπολέσαι  με˙  τὰ  μαρτύριά  σου  συνῆκα.

 
 

[021_118_096]  πάσης  συντελείας  εἶδον  πέρασ˙  πλατεῖα  ἡ  ἐντολή  σου  σφόδρα.

 
 

[021_118_097]  ιγ  μημ. Ὡς  ἠγάπησα  τὸν  νόμον  σου, κύριε˙  ὅλην  τὴν  ἡμέραν  μελέτη  μού  ἐστιν.

 
 

[021_118_098]  ὑπὲρ  τοὺς  ἐχθρούς  μου  ἐσόφισάς  με  τὴν  ἐντολήν  σου, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνά  μοί  ἐστιν.

 
 

[021_118_099]  ὑπὲρ  πάντας  τοὺς  διδάσκοντάς  με  συνῆκα, ὅτι  τὰ  μαρτύριά  σου  μελέτη  μού  ἐστιν.

 
 

[021_118_100]  πρεσβυτέρους  συνῆκα, ὅτι  τὰς  ἐντολάς  σου  ἐξεζήτησα.

 
 

[021_118_101]  πάσης  ὁδοῦ  πονηρᾶς  ἐκώλυσα  τοὺς  πόδας  μου, ὅπως  ἂν  φυλάξω  τοὺς  λόγους  σου.

 
 

[021_118_102]  τῶν  κριμάτων  σου  οὐκ  ἐξέκλινα, ὅτι  σὺ  ἐνομοθέτησάς  μοι.

 
 

[021_118_103]  γλυκέα  τῷ  λάρυγγί  μου  τὰ  λόγιά  σου, ὑπὲρ  μέλι  καὶ  κηρίον  τῷ  στόματί  μου.

 
 

[021_118_104]  τῶν  ἐντολῶν  σου  συνῆκα˙  διὰ  τοῦτο  ἐμίσησα  πᾶσαν  ὁδὸν  ἀδικίας. (ὅτι  σὺ  ἐνομοθέτησάς  μοι. )

 
 

[021_118_105]  ιδ  νουν. Λύχνος  τοῖς  ποσίν  μου  ὁ  λόγος  σου  καὶ  φῶς  ταῖς  τρίβοις  μου.

 
 

[021_118_106]  καὶ  ἔστησα  τοῦ  φυλάξασθαι  τὰ  κρίματα  τῆς  δικαιοσύνης  σου.

 
 

[021_118_107]  ἕως  σφόδρα˙  κύριε, ζῆσόν  με  κατὰ  τὸν  λόγον  σου.

 
 

[021_118_108]  ἑκούσια  τοῦ  στόματός  μου  εὐδόκησον  δή, κύριε, καὶ  τὰ  κρίματά  σου  δίδαξόν  με.

 
 

[021_118_109]  ψυχή  μου  ἐν  ταῖς  χερσίν  μου  διὰ  παντός, καὶ  τοῦ  νόμου  σου  οὐκ  ἐπελαθόμην 

 
 

[021_118_110]  ἁμαρτωλοὶ  παγίδα  μοι, καὶ  ἐκ  τῶν  ἐντολῶν  σου  οὐκ  ἐπλανήθην.

 
 

[021_118_111]  τὰ  μαρτύριά  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα, ὅτι  ἀγαλλίαμα  τῆς  καρδίας  μού  εἰσιν.

 
 

[021_118_112]  τὴν  καρδίαν  μου  τοῦ  ποιῆσαι  τὰ  δικαιώματά  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα  δι' ἀντάμειψιν.

 
 

[021_118_113]  ιε  σαμχ. Παρανόμους  ἐμίσησα  καὶ  τὸν  νόμον  σου  ἠγάπησα.

 
 

[021_118_114]  μου  καὶ  ἀντιλήμπτωρ  μου  εἶ  σύ˙  εἰς  τὸν  λόγον  σου  ἐπήλπισα.

 
 

[021_118_115]  ἀπ' ἐμοῦ, πονηρευόμενοι, καὶ  ἐξερευνήσω  τὰς  ἐντολὰς  τοῦ  θεοῦ  μου.

 
 

[021_118_116]  μου  κατὰ  τὸ  λόγιόν  σου, καὶ  ζήσομαι, καὶ  μὴ  καταισχύνῃς  με  ἀπὸ  τῆς  προσδοκίας  μου.

 
 

[021_118_117]  μοι, καὶ  σωθήσομαι  καὶ  μελετήσω  ἐν  τοῖς  δικαιώμασίν  σου  διὰ  παντός.

 
 

[021_118_118]  πάντας  τοὺς  ἀποστατοῦντας  ἀπὸ  τῶν  δικαιωμάτων  σου, ὅτι  ἄδικον  τὸ  ἐνθύμημα  αὐτῶν.

 
 

[021_118_119]  ἐλογισάμην  πάντας  τοὺς  ἁμαρτωλοὺς  τῆς  γῆσ˙  διὰ  τοῦτο  ἠγάπησα  τὰ  μαρτύριά  σου  διὰ  παντός.

 
 

[021_118_120]  ἐκ  τοῦ  φόβου  σου  τὰς  σάρκας  μου˙  ἀπὸ  γὰρ  τῶν  κριμάτων  σου  ἐφοβήθην.

 
 

[021_118_121]  ιᾳ  αιν. Ἁποίησα  κρίμα  καὶ  δικαιοσύνην˙  μὴ  παραδῷς  με  τοῖς  ἀδικοῦσίν  με.

 
 

[021_118_122]  τὸν  δοῦλόν  σου  εἰς  ἀγαθόν˙  μὴ  συκοφαντησάτωσάν  με  ὑπερήφανοι.

 
 

[021_118_123]  ὀφθαλμοί  μου  ἐξέλιπον  εἰς  τὸ  σωτήριόν  σου  καὶ  εἰς  τὸ  λόγιον  τῆς  δικαιοσύνης  σου.

 
 

[021_118_124]  μετὰ  τοῦ  δούλου  σου  κατὰ  τὸ  ἔλεός  σου  καὶ  τὰ  δικαιώματά  σου  δίδαξόν  με.

 
 

[021_118_125]  σού  εἰμι  ἐγώ˙  συνέτισόν  με, καὶ  γνώσομαι  τὰ  μαρτύριά  σου.

 
 

[021_118_126]  τοῦ  ποιῆσαι  τῷ  κυρίῳ˙  διεσκέδασαν  τὸν  νόμον  σου.

 
 

[021_118_127]  τοῦτο  ἠγάπησα  τὰς  ἐντολάς  σου  ὑπὲρ  χρυσίον  καὶ  τοπάζιον.

 
 

[021_118_128]  τοῦτο  πρὸς  πάσας  τὰς  ἐντολάς  σου  κατωρθούμην, πᾶσαν  ὁδὸν  ἄδικον  ἐμίσησα.

 
 

[021_118_129]  ιζ  φη. Θαυμαστὰ  τὰ  μαρτύριά  σου˙  διὰ  τοῦτο  ἐξηρεύνησεν  αὐτὰ  ἡ  ψυχή  μου.

 
 

[021_118_130]  δήλωσις  τῶν  λόγων  σου  φωτιεῖ  καὶ  συνετιεῖ  νηπίους.

 
 

[021_118_131]  στόμα  μου  ἤνοιξα  καὶ  εἵλκυσα  πνεῦμα, ὅτι  τὰς  ἐντολάς  σου  ἐπεπόθουν.

 
 

[021_118_132]  ἐπ' ἐμὲ  καὶ  ἐλέησόν  με  κατὰ  τὸ  κρίμα  τῶν  ἀγαπώντων  τὸ  ὄνομά  σου.

 
 

[021_118_133]  διαβήματά  μου  κατεύθυνον  κατὰ  τὸ  λόγιόν  σου, καὶ  μὴ  κατακυριευσάτω  μου  πᾶσα  ἀνομία.

 
 

[021_118_134]  με  ἀπὸ  συκοφαντίας  ἀνθρώπων, καὶ  φυλάξω  τὰς  ἐντολάς  σου.

 
 

[021_118_135]  πρόσωπόν  σου  ἐπίφανον  ἐπὶ  τὸν  δοῦλόν  σου  καὶ  δίδαξόν  με  τὰ  δικαιώματά  σου.

 
 

[021_118_136]  ὑδάτων  κατέβησαν  οἱ  ὀφθαλμοί  μου, ἐπεὶ  οὐκ  ἐφύλαξαν  τὸν  νόμον  σου.

 
 

[021_118_137]  ιη  σαδη. Δίκαιος  εἶ, κύριε, καὶ  εὐθὴς  ἡ  κρίσις  σου.

 
 

[021_118_138]  δικαιοσύνην  τὰ  μαρτύριά  σου  καὶ  ἀλήθειαν  σφόδρα.

 
 

[021_118_139]  με  ὁ  ζῆλος  τοῦ  οἴκου  σου, ὅτι  ἐπελάθοντο  τῶν  λόγων  σου  οἱ  ἐχθροί  μου.

 
 

[021_118_140]  τὸ  λόγιόν  σου  σφόδρα, καὶ  ὁ  δοῦλός  σου  ἠγάπησεν  αὐτό.

 
 

[021_118_141]  εἰμι  ἐγὼ  καὶ  ἐξουδενωμένοσ˙  τὰ  δικαιώματά  σου  οὐκ  ἐπελαθόμην.

 
 

[021_118_142]  δικαιοσύνη  σου  δικαιοσύνη  εἰς  τὸν  αἰῶνα, καὶ  ὁ  νόμος  σου  ἀλήθεια.

 
 

[021_118_143]  καὶ  ἀνάγκη  εὕροσάν  με˙  αἱ  ἐντολαί  σου  μελέτη  μου.

 
 

[021_118_144]  τὰ  μαρτύριά  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα˙  συνέτισόν  με, καὶ  ζήσομαι.

 
 

[021_118_145]  ιθ  κωφ. Ἁκέκραξα  ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου˙  ἐπάκουσόν  μου, κύριε˙  τὰ  δικαιώματά  σου  ἐκζητήσω.

 
 

[021_118_146]  σε˙  σῶσόν  με, καὶ  φυλάξω  τὰ  μαρτύριά  σου.

 
 

[021_118_147]  ἐν  ἀωρίᾳ  καὶ  ἐκέκραξα, εἰς  τοὺς  λόγους  σου  ἐπήλπισα.

 
 

[021_118_148]  οἱ  ὀφθαλμοί  μου  πρὸς  ὄρθρον  τοῦ  μελετᾶν  τὰ  λόγιά  σου.

 
 

[021_118_149]  φωνῆς  μου  ἄκουσον, κύριε, κατὰ  τὸ  ἔλεός  σου, κατὰ  τὸ  κρίμα  σου  ζῆσόν  με.

 
 

[021_118_150]  οἱ  καταδιώκοντές  με  ἀνομίᾳ, ἀπὸ  δὲ  τοῦ  νόμου  σου  ἐμακρύνθησαν.

 
 

[021_118_151]  εἶ  σύ, κύριε, καὶ  πᾶσαι  αἱ  ἐντολαί  σου  ἀλήθεια.

 
 

[021_118_152]  ἀρχὰς  ἔγνων  ἐκ  τῶν  μαρτυρίων  σου, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  ἐθεμελίωσας  αὐτά.

 
 

[021_118_153]  κ  ρης. Ἰδὲ  τὴν  ταπείνωσίν  μου  καὶ  ἐξελοῦ  με, ὅτι  τὸν  νόμον  σου  οὐκ  ἐπελαθόμην.

 
 

[021_118_154]  τὴν  κρίσιν  μου  καὶ  λύτρωσαί  με˙  διὰ  τὸν  λόγον  σου  ζῆσόν  με.

 
 

[021_118_155]  ἀπὸ  ἁμαρτωλῶν  σωτηρία, ὅτι  τὰ  δικαιώματά  σου  οὐκ  ἐξεζήτησαν.

 
 

[021_118_156]  οἰκτιρμοί  σου  πολλοί, κύριε˙  κατὰ  τὸ  κρίμα  σου  ζῆσόν  με.

 
 

[021_118_157]  οἱ  ἐκδιώκοντές  με  καὶ  ἐκθλίβοντές  με˙  ἐκ  τῶν  μαρτυρίων  σου  οὐκ  ἐξέκλινα.

 
 

[021_118_158]  ἀσυνθετοῦντας  καὶ  ἐξετηκόμην, ὅτι  τὰ  λόγιά  σου  οὐκ  ἐφυλάξαντο.

 
 

[021_118_159]  ὅτι  τὰς  ἐντολάς  σου  ἠγάπησα˙  κύριε, ἐν  τῷ  ἐλέει  σου  ζῆσόν  με.

 
 

[021_118_160]  τῶν  λόγων  σου  ἀλήθεια, καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  πάντα  τὰ  κρίματα  τῆς  δικαιοσύνης  σου.

 
 

[021_118_161]  κα  σεν. ή  Αρχοντες  κατεδίωξάν  με  δωρεάν, καὶ  ἀπὸ  τῶν  λόγων  σου  ἐδειλίασεν  ἡ  καρδία  μου.

 
 

[021_118_162]  ἐγὼ  ἐπὶ  τὰ  λόγιά  σου  ὡς  ὁ  εὑρίσκων  σκῦλα  πολλά.

 
 

[021_118_163]  ἐμίσησα  καὶ  ἐβδελυξάμην, τὸν  δὲ  νόμον  σου  ἠγάπησα.

 
 

[021_118_164]  τῆς  ἡμέρας  Ὲνεσά  σοι  ἐπὶ  τὰ  κρίματα  τῆς  δικαιοσύνης  σου.

 
 

[021_118_165]  πολλὴ  τοῖς  ἀγαπῶσιν  τὸν  νόμον  σου, καὶ  οὐκ  ἔστιν  αὐτοῖς  σκάνδαλον.

 
 

[021_118_166]  τὸ  σωτήριόν  σου, κύριε, καὶ  τὰς  ἐντολάς  σου  ἠγάπησα.

 
 

[021_118_167]  ἡ  ψυχή  μου  τὰ  μαρτύριά  σου  καὶ  ἠγάπησεν  αὐτὰ  σφόδρα.

 
 

[021_118_168]  τὰς  ἐντολάς  σου  καὶ  τὰ  μαρτύριά  σου, ὅτι  πᾶσαι  αἱ  ὁδοί  μου  ἐναντίον  σου, κύριε.

 
 

[021_118_169]  κβ  θαυ. Ἁγγισάτω  ἡ  δέησίς  μου  ἐνώπιόν  σου, κύριε˙  κατὰ  τὸ  λόγιόν  σου  συνέτισόν  με.

 
 

[021_118_170]  τὸ  ἀξίωμά  μου  ἐνώπιόν  σου˙  κατὰ  τὸ  λόγιόν  σου  ῥῦσαί  με.

 
 

[021_118_171]  τὰ  χείλη  μου  ὕμνον, ὅταν  διδάξῃς  με  τὰ  δικαιώματά  σου.

 
 

[021_118_172]  ἡ  γλῶσσά  μου  τὸ  λόγιόν  σου, ὅτι  πᾶσαι  αἱ  ἐντολαί  σου  δικαιοσύνη.

 
 

[021_118_173]  ἡ  χείρ  σου  τοῦ  σῶσαί  με, ὅτι  τὰς  ἐντολάς  σου  ᾑρετισάμην.

 
 

[021_118_174]  τὸ  σωτήριόν  σου, κύριε, καὶ  ὁ  νόμος  σου  μελέτη  μού  ἐστιν.

 
 

[021_118_175]  ἡ  ψυχή  μου  καὶ  αἰνέσει  σε, καὶ  τὰ  κρίματά  σου  βοηθήσει  μοι.

 
 

[021_118_176]  ὡς  πρόβατον  ἀπολωλόσ˙  ζήτησον  τὸν  δοῦλόν  σου, ὅτι  τὰς  ἐντολάς  σου  οὐκ  ἐπελαθόμην.

 

  Caput 119.
 

[021_119_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Πρὸς  κύριον  ἐν  τῷ  θλίβεσθαί  με  ἐκέκραξα, καὶ  εἰσήκουσέν  μου.

 
 

[021_119_002]  κύριε, ῥῦσαι  τὴν  ψυχήν  μου  ἀπὸ  χειλέων  ἀδίκων  καὶ  ἀπὸ  γλώσσης  δολίας.

 
 

[021_119_003]  τί  δοθείη  σοι  καὶ  τί  προστεθείη  σοι  πρὸς  γλῶσσαν  δολίαν; 

 
 

[021_119_004]  τὰ  βέλη  τοῦ  δυνατοῦ  ἠκονημένα  σὺν  τοῖς  ἄνθραξιν  τοῖς  ἐρημικοῖς.

 
 

[021_119_005]  οἴμμοι, ὅτι  ἡ  παροικία  μου  ἐμακρύνθη, κατεσκήνωσα  μετὰ  τῶν  σκηνωμάτων  Κηδαρ.

 
 

[021_119_006]  πολλὰ  παρῴκησεν  ἡ  ψυχή  μου.

 
 

[021_119_007]  μετὰ  τῶν  μισούντων  τὴν  εἰρήνην  ἤμην  εἰρηνικόσ˙  ὅταν  ἐλάλουν  αὐτοῖς, ἐπολέμουν  με  δωρεάν.

 

  Caput 120.
 

[021_120_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. ῏  Ηρα  τοὺς  ὀφθαλμούς  μου  εἰς  τὰ  ὄρη  Πόθεν  ἥξει  ἡ  βοήθειά  μου; 

 
 

[021_120_002]  ἡ  βοήθειά  μου  παρὰ  κυρίου  τοῦ  ποιήσαντος  τὸν  οὐρανὸν  καὶ  τὴν  γῆν.

 
 

[021_120_003]  μὴ  δῷς  εἰς  σάλον  τὸν  πόδα  σου, μηδὲ  νυστάξῃ  ὁ  φυλάσσων  σε.

 
 

[021_120_004]  ἰδοὺ  οὐ  νυστάξει  οὐδὲ  ὑπνώσει  ὁ  φυλάσσων  τὸν  Ισραηλ.

 
 

[021_120_005]  κύριος  φυλάξει  σε, κύριος  σκέπη  σου  ἐπὶ  χεῖρα  δεξιάν  σου˙ 

 
 

[021_120_006]  ἡμέρας  ὁ  ἥλιος  οὐ  συγκαύσει  σε  οὐδὲ  ἡ  σελήνη  τὴν  νύκτα.

 
 

[021_120_007]  κύριος  φυλάξει  σε  ἀπὸ  παντὸς  κακοῦ, φυλάξει  τὴν  ψυχήν  σου.

 
 

[021_120_008]  κύριος  φυλάξει  τὴν  εἴσοδόν  σου  καὶ  τὴν  ἔξοδόν  σου  ἀπὸ  τοῦ  νῦν  καὶ  ἕως  τοῦ  αἰῶνος.

 

  Caput 121.
 

[021_121_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Εὐφράνθην  ἐπὶ  τοῖς  εἰρηκόσιν  μοι  Εἰς  οἶκον  κυρίου  πορευσόμεθα.

 
 

[021_121_002]  ἑστῶτες  ἦσαν  οἱ  πόδες  ἡμῶν  ἐν  ταῖς  αὐλαῖς  σου, Ιερουσαλημ.

 
 

[021_121_003]  Ιερουσαλημ  οἰκοδομουμένη  ὡς  πόλις  ἧς  ἡ  μετοχὴ  αὐτῆς  ἐπὶ  τὸ  αὐτό.

 
 

[021_121_004]  ἐκεῖ  γὰρ  ἀνέβησαν  αἱ  φυλαί, φυλαὶ  κυρίου  μαρτύριον  τῷ  Ισραηλ  τοῦ  ἐξομολογήσασθαι  τῷ  ὀνόματι  κυρίου˙ 

 
 

[021_121_005]  ὅτι  ἐκεῖ  ἐκάθισαν  θρόνοι  εἰς  κρίσιν, θρόνοι  ἐπὶ  οἶκον  Δαυιδ.

 
 

[021_121_006]  ἐρωτήσατε  δὴ  τὰ  εἰς  εἰρήνην  τὴν  Ιερουσαλημ, καὶ  εὐθηνία  τοῖς  ἀγαπῶσίν  σε˙ 

 
 

[021_121_007]  γενέσθω  δὴ  εἰρήνη  ἐν  τῇ  δυνάμει  σου  καὶ  εὐθηνία  ἐν  ταῖς  πυργοβάρεσίν  σου.

 
 

[021_121_008]  ἕνεκα  τῶν  ἀδελφῶν  μου  καὶ  τῶν  πλησίον  μου  ἐλάλουν  δὴ  εἰρήνην  περὶ  σοῦ˙ 

 
 

[021_121_009]  ἕνεκα  τοῦ  οἴκου  κυρίου  τοῦ  θεοῦ  ἡμῶν  ἐξεζήτησα  ἀγαθά  σοι.

 

  Caput 122.
 

[021_122_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Πρὸς  σὲ  ἦρα  τοὺς  ὀφθαλμούς  μου  τὸν  κατοικοῦντα  ἐν  τῷ  οὐρανῷ.

 
 

[021_122_002]  ἰδοὺ  ὡς  ὀφθαλμοὶ  δούλων  εἰς  χεῖρας  τῶν  κυρίων  αὐτῶν, ὡς  ὀφθαλμοὶ  παιδίσκης  εἰς  χεῖρας  τῆς  κυρίας  αὐτῆς, οὕτως  οἱ  ὀφθαλμοὶ  ἡμῶν  πρὸς  κύριον  τὸν  θεὸν  ἡμῶν, ἕως  οὗ οἰκτιρήσαι  ἡμᾶς.

 
 

[021_122_003]  ἐλέησον  ἡμᾶς, κύριε, ἐλέησον  ἡμᾶς, ὅτι  ἐπὶ  πολὺ  ἐπλήσθημεν  ἐξουδενώσεως,

 
 

[021_122_004]  ἐπὶ  πλεῖον  ἐπλήσθη  ἡ  ψυχὴ  ἡμῶν. τὸ  ὄνειδος  τοῖς  εὐθηνοῦσιν, καὶ  ἡ  ἐξουδένωσις  τοῖς  ὑπερηφάνοις.

 

  Caput 123.
 

[021_123_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Εἰ  μὴ  ὅτι  κύριος  ἦν  ἐν  ἡμῖν, εἰπάτω  δὴ  Ισραηλ,

 
 

[021_123_002]  εἰ  μὴ  ὅτι  κύριος  ἦν  ἐν  ἡμῖν  ἐν  τῷ  ἐπαναστῆναι  ἀνθρώπους  ἐφ' ἡμᾶς,

 
 

[021_123_003]  ἄρα  ζῶντας  ἂν  κατέπιον  ἡμᾶς  ἐν  τῷ  ὀργισθῆναι  τὸν  θυμὸν  αὐτῶν  ἐφ' ἡμᾶσ˙ 

 
 

[021_123_004]  ἄρα  τὸ  ὕδωρ  κατεπόντισεν  ἡμᾶς, χείμαρρον  διῆλθεν  ἡ  ψυχὴ  ἡμῶν˙ 

 
 

[021_123_005]  ἄρα  διῆλθεν  ἡ  ψυχὴ  ἡμῶν  τὸ  ὕδωρ  τὸ  ἀνυπόστατον.

 
 

[021_123_006]  εὐλογητὸς  κύριος, ὃς  οὐκ  ἔδωκεν  ἡμᾶς  εἰς  θήραν  τοῖς  ὀδοῦσιν  αὐτῶν.

 
 

[021_123_007]  ἡ  ψυχὴ  ἡμῶν  ὡς  στρουθίον  ἐρρύσθη  ἐκ  τῆς  παγίδος  τῶν  θηρευόντων˙  ἡ  παγὶς  συνετρίβη, καὶ  ἡμεῖς  ἐρρύσθημεν.

 
 

[021_123_008]  ἡ  βοήθεια  ἡμῶν  ἐν  ὀνόματι  κυρίου  τοῦ  ποιήσαντος  τὸν  οὐρανὸν  καὶ  τὴν  γῆν.

 

  Caput 124.
 

[021_124_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Οἱ  πεποιθότες  ἐπὶ  κύριον  ὡς  ὄρος  Σιων˙  οὐ  σαλευθήσεται  εἰς  τὸν  αἰῶνα  ὁ  κατοικῶν  Ιερουσαλημ.

 
 

[021_124_002]  ὄρη  κύκλῳ  αὐτῆς, καὶ  κύριος  κύκλῳ  τοῦ  λαοῦ  αὐτοῦ  ἀπὸ  τοῦ  νῦν  καὶ  ἕως  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_124_003]  ὅτι  οὐκ  ἀφήσει  τὴν  ῥάβδον  τῶν  ἁμαρτωλῶν  ἐπὶ  τὸν  κλῆρον  τῶν  δικαίων, ὅπως  ἂν  μὴ  ἐκτείνωσιν  οἱ  δίκαιοι  ἐν  ἀνομίᾳ  χεῖρας  αὐτῶν.

 
 

[021_124_004]  ἀγάθυνον, κύριε, τοῖς  ἀγαθοῖς  καὶ  τοῖς  εὐθέσι  τῇ  καρδίᾳ˙ 

 
 

[021_124_005]  τοὺς  δὲ  ἐκκλίνοντας  εἰς  τὰς  στραγγαλιὰς  ἀπάξει  κύριος  μετὰ  τῶν  ἐργαζομένων  τὴν  ἀνομίαν. εἰρήνη  ἐπὶ  τὸν  Ισραηλ.

 

  Caput 125.
 

[021_125_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Ἁν  τῷ  ἐπιστρέψαι  κύριον  τὴν  αἰχμαλωσίαν  Σιων  ἐγενήθημεν  ὡς  παρακεκλημένοι.

 
 

[021_125_002]  τότε  ἐπλήσθη  χαρᾶς  τὸ  στόμα  ἡμῶν  καὶ  ἡ  γλῶσσα  ἡμῶν  ἀγαλλιάσεως. τότε  ἐροῦσιν  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν  Ἁμεγάλυνεν  κύριος  τοῦ  ποιῆσαι  μετ' αὐτῶν.

 
 

[021_125_003]  ἐμεγάλυνεν  κύριος  τοῦ  ποιῆσαι  μεθ' ἡμῶν, ἐγενήθημεν  εὐφραινόμενοι.

 
 

[021_125_004]  ἐπίστρεψον, κύριε, τὴν  αἰχμαλωσίαν  ἡμῶν  ὡς  χειμάρρους  ἐν  τῷ  νότῳ.

 
 

[021_125_005]  οἱ  σπείροντες  ἐν  δάκρυσιν  ἐν  ἀγαλλιάσει  θεριοῦσιν.

 
 

[021_125_006]  πορευόμενοι  ἐπορεύοντο  καὶ  ἔκλαιον  αἴροντες  τὰ  σπέρματα  αὐτῶν˙  ἐρχόμενοι  δὲ  ἥξουσιν  ἐν  ἀγαλλιάσει  αἴροντες  τὰ  δράγματα  αὐτῶν.

 

  Caput 126.
 

[021_126_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν˙  τῷ  Σαλωμων. Ἁὰν  μὴ  κύριος  οἰκοδομήσῃ  οἶκον, εἰς  μάτην  ἐκοπίασαν  οἱ  οἰκοδομοῦντες  αὐτόν˙  ἐὰν  μὴ  κύριος  φυλάξῃ  πόλιν, εἰς  μάτην  ἠγρύπνησεν  ὁ  φυλάσσων.

 
 

[021_126_002]  εἰς  μάτην  ὑμῖν  ἐστιν  τοῦ  ὀρθρίζειν, ἐγείρεσθαι  μετὰ  τὸ  καθῆσθαι, οἱ  ἔσθοντες  ἄρτον  ὀδύνης, ὅταν  δῷ  τοῖς  ἀγαπητοῖς  αὐτοῦ  ὕπνον.

 
 

[021_126_003]  ἰδοὺ  ἡ  κληρονομία  κυρίου  υἱοί, ὁ  μισθὸς  τοῦ  καρποῦ  τῆς  γαστρός.

 
 

[021_126_004]  ὡσεὶ  βέλη  ἐν  χειρὶ  δυνατοῦ, οὕτως  οἱ  υἱοὶ  τῶν  ἐκτετιναγμένων.

 
 

[021_126_005]  μακάριος  ἄνθρωπος, ὃς  πληρώσει  τὴν  ἐπιθυμίαν  αὐτοῦ  ἐξ  αὐτῶν˙  οὐ  καταισχυνθήσονται, ὅταν  λαλῶσι  τοῖς  ἐχθροῖς  αὐτῶν  ἐν  πύλῃ.

 

  Caput 127.
 

[021_127_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Μακάριοι  πάντες  οἱ  φοβούμενοι  τὸν  κύριον  οἱ  πορευόμενοι  ἐν  ταῖς  ὁδοῖς  αὐτοῦ.

 
 

[021_127_002]  τοὺς  πόνους  τῶν  καρπῶν  σου  φάγεσαι˙  μακάριος  εἶ, καὶ  καλῶς  σοι  ἔσται.

 
 

[021_127_003]  ἡ  γυνή  σου  ὡς  ἄμπελος  εὐθηνοῦσα  ἐν  τοῖς  κλίτεσι  τῆς  οἰκίας  σου˙  οἱ  υἱοί  σου  ὡς  νεόφυτα  ἐλαιῶν  κύκλῳ  τῆς  τραπέζης  σου.

 
 

[021_127_004]  ἰδοὺ  οὕτως  εὐλογηθήσεται  ἄνθρωπος  ὁ  φοβούμενος  τὸν  κύριον.

 
 

[021_127_005]  εὐλογήσαι  σε  κύριος  ἐκ  Σιων, καὶ  ἴδοις  τὰ  ἀγαθὰ  Ιερουσαλημ  πάσας  τὰς  ἡμέρας  τῆς  ζωῆς  σου˙ 

 
 

[021_127_006]  καὶ  ἴδοις  υἱοὺς  τῶν  υἱῶν  σου. εἰρήνη  ἐπὶ  τὸν  Ισραηλ.

 

  Caput 128.
 

[021_128_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Πλεονάκις  ἐπολέμησάν  με  ἐκ  νεότητός  μου, εἰπάτω  δὴ  Ισραηλ,

 
 

[021_128_002]  πλεονάκις  ἐπολέμησάν  με  ἐκ  νεότητός  μου, καὶ  γὰρ  οὐκ  ἠδυνήθησάν  μοι.

 
 

[021_128_003]  ἐπὶ  τοῦ  νώτου  μου  ἐτέκταινον  οἱ  ἁμαρτωλοί, ἐμάκρυναν  τὴν  ἀνομίαν  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_128_004]  κύριος  δίκαιος  συνέκοψεν  αὐχένας  ἁμαρτωλῶν.

 
 

[021_128_005]  αἰσχυνθήτωσαν  καὶ  ἀποστραφήτωσαν  εἰς  τὰ  ὀπίσω  πάντες  οἱ  μισοῦντες  Σιων.

 
 

[021_128_006]  γενηθήτωσαν  ὡς  χόρτος  δωμάτων, ὃς  πρὸ  τοῦ  ἐκσπασθῆναι  ἐξηράνθη˙ 

 
 

[021_128_007]  οὗ οὐκ  ἐπλήρωσεν  τὴν  χεῖρα  αὐτοῦ  ὁ  θερίζων  καὶ  τὸν  κόλπον  αὐτοῦ  ὁ  τὰ  δράγματα  συλλέγων,

 
 

[021_128_008]  καὶ  οὐκ  εἶπαν  οἱ  παράγοντες  Εὐλογία  κυρίου  ἐφ' ὑμᾶς, εὐλογήκαμεν  ὑμᾶς  ἐν  ὀνόματι  κυρίου.

 

  Caput 129.
 

[021_129_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Ἁκ  βαθέων  ἐκέκραξά  σε, κύριε˙ 

 
 

[021_129_002]  κύριε, εἰσάκουσον  τῆς  φωνῆς  μου˙  γενηθήτω  τὰ  ὦτά  σου  προσέχοντα  εἰς  τὴν  φωνὴν  τῆς  δεήσεώς  μου.

 
 

[021_129_003]  ἐὰν  ἀνομίας  παρατηρήσῃ, κύριε, κύριε, τίς  ὑποστήσεται; 

 
 

[021_129_004]  ὅτι  παρὰ  σοὶ  ὁ  ἱλασμός  ἐστιν.

 
 

[021_129_005]  ἕνεκεν  τοῦ  νόμου  σου  ὑπέμεινά  σε, κύριε, ὑπέμεινεν  ἡ  ψυχή  μου  εἰς  τὸν  λόγον  σου.

 
 

[021_129_006]  ἤλπισεν  ἡ  ψυχή  μου  ἐπὶ  τὸν  κύριον  ἀπὸ  φυλακῆς  πρωίας  μέχρι  νυκτόσ˙  ἀπὸ  φυλακῆς  πρωίας  ἐλπισάτω  Ισραηλ  ἐπὶ  τὸν  κύριον.

 
 

[021_129_007]  ὅτι  παρὰ  τῷ  κυρίῳ  τὸ  ἔλεος, καὶ  πολλὴ  παρ' αὐτῷ  λύτρωσις,

 
 

[021_129_008]  καὶ  αὐτὸς  λυτρώσεται  τὸν  Ισραηλ  ἐκ  πασῶν  τῶν  ἀνομιῶν  αὐτοῦ.

 

  Caput 130.
 

[021_130_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν˙  τῷ  Δαυιδ. Κύριε, οὐχ  ὑψώθη  μου  ἡ  καρδία, οὐδὲ  ἐμετεωρίσθησαν  οἱ  ὀφθαλμοί  μου, οὐδὲ  ἐπορεύθην  ἐν  μεγάλοις  οὐδὲ  ἐν  θαυμασίοις  ὑπὲρ  ἐμέ.

 
 

[021_130_002]  εἰ  μὴ  ἐταπεινοφρόνουν, ἀλλὰ  ὕψωσα  τὴν  ψυχήν  μου  ὡς  τὸ  ἀπογεγαλακτισμένον  ἐπὶ  τὴν  μητέρα  αὐτοῦ, ὡς  ἀνταπόδοσις  ἐπὶ  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_130_003]  ἐλπισάτω  Ισραηλ  ἐπὶ  τὸν  κύριον  ἀπὸ  τοῦ  νῦν  καὶ  ἕως  τοῦ  αἰῶνος.

 

  Caput 131.
 

[021_131_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Μνήσθητι, κύριε, τοῦ  Δαυιδ  καὶ  πάσης  τῆς  πραΰτητος  αὐτοῦ,

 
 

[021_131_002]  ὡς  ὤμοσεν  τῷ  κυρίῳ, ηὔξατο  τῷ  θεῷ  Ιακωβ 

 
 

[021_131_003]  Εἰ  εἰσελεύσομαι  εἰς  σκήνωμα  οἴκου  μου, εἰ  ἀναβήσομαι  ἐπὶ  κλίνης  στρωμνῆς  μου,

 
 

[021_131_004]  εἰ  δώσω  ὕπνον  τοῖς  ὀφθαλμοῖς  μου  καὶ  τοῖς  βλεφάροις  μου  νυσταγμὸν  καὶ  ἀνάπαυσιν  τοῖς  κροτάφοις  μου,

 
 

[021_131_005]  ἕως  οὗ εὕρω  τόπον  τῷ  κυρίῳ, σκήνωμα  τῷ  θεῷ  Ιακωβ.

 
 

[021_131_006]  ἰδοὺ  ἠκούσαμεν  αὐτὴν  ἐν  Εφραθα, εὕρομεν  αὐτὴν  ἐν  τοῖς  πεδίοις  τοῦ  δρυμοῦ˙ 

 
 

[021_131_007]  εἰσελευσόμεθα  εἰς  τὰ  σκηνώματα  αὐτοῦ, προσκυνήσομεν  εἰς  τὸν  τόπον, οὗ ἔστησαν  οἱ  πόδες  αὐτοῦ.

 
 

[021_131_008]  ἀνάστηθι, κύριε, εἰς  τὴν  ἀνάπαυσίν  σου, σὺ  καὶ  ἡ  κιβωτὸς  τοῦ  ἁγιάσματός  σου˙ 

 
 

[021_131_009]  οἱ  ἱερεῖς  σου  ἐνδύσονται  δικαιοσύνην, καὶ  οἱ  ὅσιοί  σου  ἀγαλλιάσονται.

 
 

[021_131_010]  ἕνεκεν  Δαυιδ  τοῦ  δούλου  σου  μὴ  ἀποστρέψῃς  τὸ  πρόσωπον  τοῦ  χριστοῦ  σου.

 
 

[021_131_011]  ὤμοσεν  κύριος  τῷ  Δαυιδ  ἀλήθειαν  καὶ  οὐ  μὴ  ἀθετήσει  αὐτήν  Ἁκ  καρποῦ  τῆς  κοιλίας  σου  θήσομαι  ἐπὶ  τὸν  θρόνον  σου˙ 

 
 

[021_131_012]  ἐὰν  φυλάξωνται  οἱ  υἱοί  σου  τὴν  διαθήκην  μου  καὶ  τὰ  μαρτύριά  μου  ταῦτα, ἃ  διδάξω  αὐτούς, καὶ  οἱ  υἱοὶ  αὐτῶν  ἕως  τοῦ  αἰῶνος  καθιοῦνται  ἐπὶ  τοῦ  θρόνου  σου.

 
 

[021_131_013]  ὅτι  ἐξελέξατο  κύριος  τὴν  Σιων, ᾑρετίσατο  αὐτὴν  εἰς  κατοικίαν  ἑαυτῷ 

 
 

[021_131_014]  Αὕτη  ἡ  κατάπαυσίς  μου  εἰς  αἰῶνα  αἰῶνος, ὧδε  κατοικήσω, ὅτι  ᾑρετισάμην  αὐτήν˙ 

 
 

[021_131_015]  τὴν  θήραν  αὐτῆς  εὐλογῶν  εὐλογήσω, τοὺς  πτωχοὺς  αὐτῆς  χορτάσω  ἄρτων,

 
 

[021_131_016]  τοὺς  ἱερεῖς  αὐτῆς  ἐνδύσω  σωτηρίαν, καὶ  οἱ  ὅσιοι  αὐτῆς  ἀγαλλιάσει  ἀγαλλιάσονται˙ 

 
 

[021_131_017]  ἐκεῖ  ἐξανατελῶ  κέρας  τῷ  Δαυιδ, ἡτοίμασα  λύχνον  τῷ  χριστῷ  μου˙ 

 
 

[021_131_018]  τοὺς  ἐχθροὺς  αὐτοῦ  ἐνδύσω  αἰσχύνην, ἐπὶ  δὲ  αὐτὸν  ἐξανθήσει  τὸ  ἁγίασμά  μου.

 

  Caput 132.
 

[021_132_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν˙  τῷ  Δαυιδ. Ἰδοὺ  δὴ  τί  καλὸν  ἢ  τί  τερπνὸν  ἀλλ' ἢ  τὸ  κατοικεῖν  ἀδελφοὺς  ἐπὶ  τὸ  αὐτό; 

 
 

[021_132_002]  ὡς  μύρον  ἐπὶ  κεφαλῆς  τὸ  καταβαῖνον  ἐπὶ  πώγωνα, τὸν  πώγωνα  τὸν  Ααρων, τὸ  καταβαῖνον  ἐπὶ  τὴν  ᾤαν  τοῦ  ἐνδύματος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_132_003]  ὡς  δρόσος  Αερμων  ἡ  καταβαίνουσα  ἐπὶ  τὰ  ὄρη  Σιων˙  ὅτι  ἐκεῖ  ἐνετείλατο  κύριος  τὴν  εὐλογίαν  καὶ  ζωὴν  ἕως  τοῦ  αἰῶνος.

 

  Caput 133.
 

[021_133_001]  Ὠιδὴ  τῶν  ἀναβαθμῶν. Ἰδοὺ  δὴ  εὐλογεῖτε  τὸν  κύριον, πάντες  οἱ  δοῦλοι  κυρίου  οἱ  ἑστῶτες  ἐν  οἴκῳ  κυρίου, ἐν  αὐλαῖς  οἴκου  θεοῦ  ἡμῶν.

 
 

[021_133_002]  ἐν  ταῖς  νυξὶν  ἐπάρατε  τὰς  χεῖρας  ὑμῶν  εἰς  τὰ  ἅγια  καὶ  εὐλογεῖτε  τὸν  κύριον.

 
 

[021_133_003]  εὐλογήσει  σε  κύριος  ἐκ  Σιων  ὁ  ποιήσας  τὸν  οὐρανὸν  καὶ  τὴν  γῆν.

 

  Caput 134.
 

[021_134_001]  Αλληλουια. Αἰνεῖτε  τὸ  ὄνομα  κυρίου, αἰνεῖτε, δοῦλοι, κύριον,

 
 

[021_134_002]  οἱ  ἑστῶτες  ἐν  οἴκῳ  κυρίου, ἐν  αὐλαῖς  οἴκου  θεοῦ  ἡμῶν.

 
 

[021_134_003]  αἰνεῖτε  τὸν  κύριον, ὅτι  ἀγαθὸς  κύριοσ˙  ψάλατε  τῷ  ὀνόματι  αὐτοῦ, ὅτι  καλόν˙ 

 
 

[021_134_004]  ὅτι  τὸν  Ιακωβ  ἐξελέξατο  ἑαυτῷ  ὁ  κύριος, Ισραηλ  εἰς  περιουσιασμὸν  αὐτοῦ.

 
 

[021_134_005]  ὅτι  ἐγὼ  ἔγνων  ὅτι  μέγας  κύριος  καὶ  ὁ  κύριος  ἡμῶν  παρὰ  πάντας  τοὺς  θεούσ˙ 

 
 

[021_134_006]  πάντα, ὅσα  ἠθέλησεν  ὁ  κύριος, ἐποίησεν  ἐν  τῷ  οὐρανῷ  καὶ  ἐν  τῇ  γῇ, ἐν  ταῖς  θαλάσσαις  καὶ  ἐν  πάσαις  ταῖς  ἀβύσσοισ˙ 

 
 

[021_134_007]  ἀνάγων  νεφέλας  ἐξ  ἐσχάτου  τῆς  γῆς, ἀστραπὰς  εἰς  ὑετὸν  ἐποίησεν˙  ὁ  ἐξάγων  ἀνέμους  ἐκ  θησαυρῶν  αὐτοῦ.

 
 

[021_134_008]  ὃς  ἐπάταξεν  τὰ  πρωτότοκα  Αἰγύπτου  ἀπὸ  ἀνθρώπου  ἕως  κτήνουσ˙ 

 
 

[021_134_009]  ἐξαπέστειλεν  σημεῖα  καὶ  τέρατα  ἐν  μέσῳ  σου, Αἴγυπτε, ἐν  Φαραω  καὶ  ἐν  πᾶσι  τοῖς  δούλοις  αὐτοῦ.

 
 

[021_134_010]  ὃς  ἐπάταξεν  ἔθνη  πολλὰ  καὶ  ἀπέκτεινεν  βασιλεῖς  κραταιούς,

 
 

[021_134_011]  τὸν  Σηων  βασιλέα  τῶν  Αμορραίων  καὶ  τὸν  Ωγ  βασιλέα  τῆς  Βασαν  καὶ  πάσας  τὰς  βασιλείας  Χανααν,

 
 

[021_134_012]  καὶ  ἔδωκεν  τὴν  γῆν  αὐτῶν  κληρονομίαν, κληρονομίαν  Ισραηλ  λαῷ  αὐτοῦ.

 
 

[021_134_013]  κύριε, τὸ  ὄνομά  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα  κύριε, τὸ  μνημόσυνόν  σου  εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεάν.

 
 

[021_134_014]  ὅτι  κρινεῖ  κύριος  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  καὶ  ἐπὶ  τοῖς  δούλοις  αὐτοῦ  παρακληθήσεται.

 
 

[021_134_015]  τὰ  εἴδωλα  τῶν  ἐθνῶν  ἀργύριον  καὶ  χρυσίον, ἔργα  χειρῶν  ἀνθρώπων˙ 

 
 

[021_134_016]  στόμα  ἔχουσιν  καὶ  οὐ  λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς  ἔχουσιν  καὶ  οὐκ  ὄψονται,

 
 

[021_134_017]  ὦτα  ἔχουσιν  καὶ  οὐκ  ἐνωτισθήσονται, (ῥῖνας  ἔχουσιν  καὶ  οὐκ  ὀσφρανθήσονται, χεῖρας  ἔχουσιν  καὶ  οὐ  ψηλαφήσουσιν, πόδας  ἔχουσιν  καὶ  οὐ  περιπατήσουσιν, οὐ  φωνήσουσιν  ἐν  τῷ  λάρυγγι  αὐτῶν, ) οὐδὲ  γάρ  ἐστιν  πνεῦμα  ἐν  τῷ  στόματι  αὐτῶν.

 
 

[021_134_018]  ὅμοιοι  αὐτοῖς  γένοιντο  οἱ  ποιοῦντες  αὐτὰ  καὶ  πάντες  οἱ  πεποιθότες  ἐπ' αὐτοῖς.

 
 

[021_134_019]  οἶκος  Ισραηλ, εὐλογήσατε  τὸν  κύριον˙  οἶκος  Ααρων, εὐλογήσατε  τὸν  κύριον˙ 

 
 

[021_134_020]  οἶκος  Λευι, εὐλογήσατε  τὸν  κύριον˙  οἱ  φοβούμενοι  τὸν  κύριον, εὐλογήσατε  τὸν  κύριον.

 
 

[021_134_021]  εὐλογητὸς  κύριος  ἐκ  Σιων  ὁ  κατοικῶν  Ιερουσαλημ.

 

  Caput 135.
 

[021_135_001]  Αλληλουια. Ἁξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ, ὅτι  χρηστός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_002]  ἐξομολογεῖσθε  τῷ  θεῷ  τῶν  θεῶν, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_003]  ἐξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ  τῶν  κυρίων, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_004]  τῷ  ποιοῦντι  θαυμάσια  μεγάλα  μόνῳ, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_005]  τῷ  ποιήσαντι  τοὺς  οὐρανοὺς  ἐν  συνέσει, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_006]  τῷ  στερεώσαντι  τὴν  γῆν  ἐπὶ  τῶν  ὑδάτων, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_007]  τῷ  ποιήσαντι  φῶτα  μεγάλα  μόνῳ, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_008]  τὸν  ἥλιον  εἰς  ἐξουσίαν  τῆς  ἡμέρας, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_009]  τὴν  σελήνην  καὶ  τὰ  ἄστρα  εἰς  ἐξουσίαν  τῆς  νυκτός, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_010]  τῷ  πατάξαντι  Αἴγυπτον  σὺν  τοῖς  πρωτοτόκοις  αὐτῶν, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_011]  καὶ  ἐξαγαγόντι  τὸν  Ισραηλ  ἐκ  μέσου  αὐτῶν, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_012]  ἐν  χειρὶ  κραταιᾷ  καὶ  ἐν  βραχίονι  ὑψηλῷ, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_013]  τῷ  καταδιελόντι  τὴν  ἐρυθρὰν  θάλασσαν  εἰς  διαιρέσεις, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_014]  καὶ  διαγαγόντι  τὸν  Ισραηλ  διὰ  μέσου  αὐτῆς, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_015]  καὶ  ἐκτινάξαντι  Φαραω  καὶ  τὴν  δύναμιν  αὐτοῦ  εἰς  θάλασσαν  ἐρυθράν, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_016]  τῷ  διαγαγόντι  τὸν  λαὸν  αὐτοῦ  ἐν  τῇ  ἐρήμῳ, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙  τῷ  ἐξαγαγόντι  ὕδωρ  ἐκ  πέτρας  ἀκροτόμου, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_017]  τῷ  πατάξαντι  βασιλεῖς  μεγάλους, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_018]  καὶ  ἀποκτείναντι  βασιλεῖς  κραταιούς, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_019]  τὸν  Σηων  βασιλέα  τῶν  Αμορραίων, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_020]  καὶ  τὸν  Ωγ  βασιλέα  τῆς  Βασαν, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_021]  καὶ  δόντι  τὴν  γῆν  αὐτῶν  κληρονομίαν, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_022]  κληρονομίαν  Ισραηλ  δούλῳ  αὐτοῦ, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ.

 
 

[021_135_023]  ὅτι  ἐν  τῇ  ταπεινώσει  ἡμῶν  ἐμνήσθη  ἡμῶν  ὁ  κύριος, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ,

 
 

[021_135_024]  καὶ  ἐλυτρώσατο  ἡμᾶς  ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  ἡμῶν, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_135_025]  ὁ  διδοὺς  τροφὴν  πάσῃ  σαρκί, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ.

 
 

[021_135_026]  ἐξομολογεῖσθε  τῷ  θεῷ  τοῦ  οὐρανοῦ, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ˙  ἐξομολογεῖσθε  τῷ  κυρίῳ  τῶν  κυρίων, ὅτι  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ.

 

  Caput 136.
 

[021_136_001]  Τῷ  Δαυιδ. Ἁπὶ  τῶν  ποταμῶν  Βαβυλῶνος  ἐκεῖ  ἐκαθίσαμεν  καὶ  ἐκλαύσαμεν  ἐν  τῷ  μνησθῆναι  ἡμᾶς  τῆς  Σιων.

 
 

[021_136_002]  ἐπὶ  ταῖς  ἰτέαις  ἐν  μέσῳ  αὐτῆς  ἐκρεμάσαμεν  τὰ  ὄργανα  ἡμῶν˙ 

 
 

[021_136_003]  ὅτι  ἐκεῖ  ἐπηρώτησαν  ἡμᾶς  οἱ  αἰχμαλωτεύσαντες  ἡμᾶς  λόγους  ᾠδῶν  καὶ  οἱ  ἀπαγαγόντες  ἡμᾶς  ὕμνονή  Ασατε  ἡμῖν  ἐκ  τῶν  ᾠδῶν  Σιων.

 
 

[021_136_004]  πῶς  ᾄωμεν  τὴν  ᾠδὴν  κυρίου  ἐπὶ  γῆς  ἀλλοτρίασ; 

 
 

[021_136_005]  ἐὰν  ἐπιλάθωμαί  σου, Ιερουσαλημ, ἐπιλησθείη  ἡ  δεξιά  μου˙ 

 
 

[021_136_006]  κολληθείη  ἡ  γλῶσσά  μου  τῷ  λάρυγγί  μου, ἐὰν  μή  σου  μνησθῶ, ἐὰν  μὴ  προανατάξωμαι  τὴν  Ιερουσαλημ  ἐν  ἀρχῇ  τῆς  εὐφροσύνης  μου.

 
 

[021_136_007]  μνήσθητι, κύριε, τῶν  υἱῶν  Εδωμ  τὴν  ἡμέραν  Ιερουσαλημ  τῶν  λεγόντων  Ἁκκενοῦτε  ἐκκενοῦτε, ἕως  ὁ  θεμέλιος  ἐν  αὐτῇ.

 
 

[021_136_008]  θυγάτηρ  Βαβυλῶνος  ἡ  ταλαίπωρος, μακάριος  ὃς  ἀνταποδώσει  σοι  τὸ  ἀνταπόδομά  σου, ὃ  ἀνταπέδωκας  ἡμῖν˙ 

 
 

[021_136_009]  μακάριος  ὃς  κρατήσει  καὶ  ἐδαφιεῖ  τὰ  νήπιά  σου  πρὸς  τὴν  πέτραν.

 

  Caput 137.
 

[021_137_001]  Τῷ  Δαυιδ. Ἁξομολογήσομαί  σοι, κύριε, ἐν  ὅλῃ  καρδίᾳ  μου, ὅτι  ἤκουσας  τὰ  ῥήματα  τοῦ  στόματός  μου, καὶ  ἐναντίον  ἀγγέλων  ψαλῶ  σοι.

 
 

[021_137_002]  προσκυνήσω  πρὸς  ναὸν  ἅγιόν  σου  καὶ  ἐξομολογήσομαι  τῷ  ὀνόματί  σου  ἐπὶ  τῷ  ἐλέει  σου  καὶ  τῇ  ἀληθείᾳ  σου, ὅτι  ἐμεγάλυνας  ἐπὶ  πᾶν  ὄνομα  τὸ  λόγιόν  σου.

 
 

[021_137_003]  ἐν  ᾗ  ἂν  ἡμέρᾳ  ἐπικαλέσωμαί  σε, ταχὺ  ἐπάκουσόν  μου˙  πολυωρήσεις  με  ἐν  ψυχῇ  μου  ἐν  δυνάμει.

 
 

[021_137_004]  ἐξομολογησάσθωσάν  σοι, κύριε, πάντες  οἱ  βασιλεῖς  τῆς  γῆς, ὅτι  ἤκουσαν  πάντα  τὰ  ῥήματα  τοῦ  στόματός  σου,

 
 

[021_137_005]  καὶ  σάτωσαν  ἐν  ταῖς  ὁδοῖς  κυρίου, ὅτι  μεγάλη  ἡ  δόξα  κυρίου,

 
 

[021_137_006]  ὅτι  ὑψηλὸς  κύριος  καὶ  τὰ  ταπεινὰ  ἐφορᾷ  καὶ  τὰ  ὑψηλὰ  ἀπὸ  μακρόθεν  γινώσκει.

 
 

[021_137_007]  ἐὰν  πορευθῶ  ἐν  μέσῳ  θλίψεως, ζήσεις  με˙  ἐπ' ὀργὴν  ἐχθρῶν  μου  ἐξέτεινας  χεῖρά  σου, καὶ  ἔσωσέν  με  ἡ  δεξιά  σου.

 
 

[021_137_008]  κύριος  ἀνταποδώσει  ὑπὲρ  ἐμοῦ. κύριε, τὸ  ἔλεός  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα, τὰ  ἔργα  τῶν  χειρῶν  σου  μὴ  παρῇς.

 

  Caput 138.
 

[021_138_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Κύριε, ἐδοκίμασάς  με  καὶ  ἔγνως  με˙ 

 
 

[021_138_002]  σὺ  ἔγνως  τὴν  καθέδραν  μου  καὶ  τὴν  ἔγερσίν  μου, σὺ  συνῆκας  τοὺς  διαλογισμούς  μου  ἀπὸ  μακρόθεν˙ 

 
 

[021_138_003]  τὴν  τρίβον  μου  καὶ  τὴν  σχοῖνόν  μου  σὺ  ἐξιχνίασας  καὶ  πάσας  τὰς  ὁδούς  μου  προεῖδες.

 
 

[021_138_004]  ὅτι  οὐκ  ἔστιν  λόγος  ἐν  γλώσσῃ  μου,

 
 

[021_138_005]  ἰδού, κύριε, σὺ  ἔγνως  πάντα, τὰ  ἔσχατα  καὶ  τὰ  ἀρχαῖα˙  σὺ  ἔπλασάς  με  καὶ  ἔθηκας  ἐπ' ἐμὲ  τὴν  χεῖρά  σου.

 
 

[021_138_006]  ἐθαυμαστώθη  ἡ  γνῶσίς  σου  ἐξ  ἐμοῦ˙  ἐκραταιώθη, οὐ  μὴ  δύνωμαι  πρὸς  αὐτήν.

 
 

[021_138_007]  ποῦ  πορευθῶ  ἀπὸ  τοῦ  πνεύματός  σου  καὶ  ἀπὸ  τοῦ  προσώπου  σου  ποῦ  φύγω; 

 
 

[021_138_008]  ἐὰν  ἀναβῶ  εἰς  τὸν  οὐρανόν, σὺ  εἶ  ἐκεῖ˙  ἐὰν  καταβῶ  εἰς  τὸν  ᾅδην, πάρει˙ 

 
 

[021_138_009]  ἐὰν  ἀναλάβοιμι  τὰς  πτέρυγάς  μου  κατ' ὄρθρον  καὶ  κατασκηνώσω  εἰς  τὰ  ἔσχατα  τῆς  θαλάσσης,

 
 

[021_138_010]  καὶ  γὰρ  ἐκεῖ  ἡ  χείρ  σου  ὁδηγήσει  με, καὶ  καθέξει  με  ἡ  δεξιά  σου.

 
 

[021_138_011]  καὶ  εἶπαή  Αρα  σκότος  καταπατήσει  με, καὶ  νὺξ  φωτισμὸς  ἐν  τῇ  τρυφῇ  μου˙ 

 
 

[021_138_012]  ὅτι  σκότος  οὐ  σκοτισθήσεται  ἀπὸ  σοῦ, καὶ  νὺξ  ὡς  ἡμέρα  φωτισθήσεται˙  ὡς  τὸ  σκότος  αὐτῆς, οὕτως  καὶ  τὸ  φῶς  αὐτῆς.

 
 

[021_138_013]  ὅτι  σὺ  ἐκτήσω  τοὺς  νεφρούς  μου, κύριε, ἀντελάβου  μου  ἐκ  γαστρὸς  μητρός  μου.

 
 

[021_138_014]  ἐξομολογήσομαί  σοι, ὅτι  φοβερῶς  ἐθαυμαστώθην˙  θαυμάσια  τὰ  ἔργα  σου, καὶ  ἡ  ψυχή  μου  γινώσκει  σφόδρα.

 
 

[021_138_015]  οὐκ  ἐκρύβη  τὸ  ὀστοῦν  μου  ἀπὸ  σοῦ, ὃ  ἐποίησας  ἐν  κρυφῇ. καὶ  ἡ  ὑπόστασίς  μου  ἐν  τοῖς  κατωτάτοις  τῆς  γῆσ˙ 

 
 

[021_138_016]  τὸ  ἀκατέργαστόν  μου  εἴδοσαν  οἱ  ὀφθαλμοί  σου, καὶ  ἐπὶ  τὸ  βιβλίον  σου  πάντες  γραφήσονται˙  ἡμέρας  πλασθήσονται, καὶ  οὐθεὶς  ἐν  αὐτοῖς.

 
 

[021_138_017]  ἐμοὶ  δὲ  λίαν  ἐτιμήθησαν  οἱ  φίλοι  σου, ὁ  θεός, λίαν  ἐκραταιώθησαν  αἱ  ἀρχαὶ  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_138_018]  ἐξαριθμήσομαι  αὐτούς, καὶ  ὑπὲρ  ἄμμον  πληθυνθήσονται˙  ἐξηγέρθην  καὶ  ἔτι  εἰμὶ  μετὰ  σοῦ.

 
 

[021_138_019]  ἐὰν  ἀποκτείνῃς  ἁμαρτωλούς, ὁ  θεός, ἄνδρες  αἱμάτων, ἐκκλίνατε  ἀπ' ἐμοῦ.

 
 

[021_138_020]  ὅτι  ἐρεῖς  εἰς  διαλογισμόν˙  λήμψονται  εἰς  ματαιότητα  τὰς  πόλεις  σου.

 
 

[021_138_021]  οὐχὶ  τοὺς  μισοῦντάς  σε, κύριε, ἐμίσησα  καὶ  ἐπὶ  τοῖς  ἐχθροῖς  σου  ἐξετηκόμην; 

 
 

[021_138_022]  τέλειον  μῖσος  ἐμίσουν  αὐτούς, εἰς  ἐχθροὺς  ἐγένοντό  μοι.

 
 

[021_138_023]  δοκίμασόν  με, ὁ  θεός, καὶ  γνῶθι  τὴν  καρδίαν  μου, ἔτασόν  με  καὶ  γνῶθι  τὰς  τρίβους  μου 

 
 

[021_138_024]  καὶ  ἰδὲ  εἰ  ὁδὸς  ἀνομίας  ἐν  ἐμοί, καὶ  ὁδήγησόν  με  ἐν  ὁδῷ  αἰωνίᾳ.

 

  Caput 139.
 

[021_139_001]  Εἰς  τὸ  τέλοσ˙  ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ.

 
 

[021_139_002]  Ἁξελοῦ  με, κύριε, ἐξ  ἀνθρώπου  πονηροῦ, ἀπὸ  ἀνδρὸς  ἀδίκου  ῥῦσαί  με,

 
 

[021_139_003]  οἵτινες  ἐλογίσαντο  ἀδικίας  ἐν  καρδίᾳ, ὅλην  τὴν  ἡμέραν  παρετάσσοντο  πολέμουσ˙ 

 
 

[021_139_004]  ἠκόνησαν  γλῶσσαν  αὐτῶν  ὡσεὶ  ὄφεως, ἰὸς  ἀσπίδων  ὑπὸ  τὰ  χείλη  αὐτῶν. διάψαλμα.

 
 

[021_139_005]  φύλαξόν  με, κύριε, ἐκ  χειρὸς  ἁμαρτωλοῦ, ἀπὸ  ἀνθρώπων  ἀδίκων  ἐξελοῦ  με, οἵτινες  ἐλογίσαντο  ὑποσκελίσαι  τὰ  διαβήματά  μου˙ 

 
 

[021_139_006]  ἔκρυψαν  ὑπερήφανοι  παγίδα  μοι  καὶ  σχοινία  διέτειναν, παγίδας  τοῖς  ποσίν  μου, ἐχόμενα  τρίβου  σκάνδαλον  ἔθεντό  μοι. διάψαλμα.

 
 

[021_139_007]  εἶπα  τῷ  κυρίῳ  Θεός  μου  εἶ  σύ˙  ἐνώτισαι, κύριε, τὴν  φωνὴν  τῆς  δεήσεώς  μου.

 
 

[021_139_008]  κύριε  κύριε  δύναμις  τῆς  σωτηρίας  μου, ἐπεσκίασας  ἐπὶ  τὴν  κεφαλήν  μου  ἐν  ἡμέρᾳ  πολέμου.

 
 

[021_139_009]  μὴ  παραδῷς  με, κύριε, ἀπὸ  τῆς  ἐπιθυμίας  μου  ἁμαρτωλῷ˙  διελογίσαντο  κατ' ἐμοῦ, μὴ  ἐγκαταλίπῃς  με, μήποτε  ὑψωθῶσιν. διάψαλμα.

 
 

[021_139_010]  ἡ  κεφαλὴ  τοῦ  κυκλώματος  αὐτῶν, κόπος  τῶν  χειλέων  αὐτῶν  καλύψει  αὐτούς.

 
 

[021_139_011]  πεσοῦνται  ἐπ' αὐτοὺς  ἄνθρακες, ἐν  πυρὶ  καταβαλεῖς  αὐτούς, ἐν  ταλαιπωρίαις  οὐ  μὴ  ὑποστῶσιν.

 
 

[021_139_012]  ἀνὴρ  γλωσσώδης  οὐ  κατευθυνθήσεται  ἐπὶ  τῆς  γῆς, ἄνδρα  ἄδικον  κακὰ  θηρεύσει  εἰς  διαφθοράν.

 
 

[021_139_013]  ἔγνων  ὅτι  ποιήσει  κύριος  τὴν  κρίσιν  τοῦ  πτωχοῦ  καὶ  τὴν  δίκην  τῶν  πενήτων.

 
 

[021_139_014]  πλὴν  δίκαιοι  ἐξομολογήσονται  τῷ  ὀνόματί  σου, καὶ  κατοικήσουσιν  εὐθεῖς  σὺν  τῷ  προσώπῳ  σου.

 

  Caput 140.
 

[021_140_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ. Κύριε, ἐκέκραξα  πρὸς  σέ, εἰσάκουσόν  μου˙  πρόσχες  τῇ  φωνῇ  τῆς  δεήσεώς  μου  ἐν  τῷ  κεκραγέναι  με  πρὸς  σέ.

 
 

[021_140_002]  κατευθυνθήτω  ἡ  προσευχή  μου  ὡς  θυμίαμα  ἐνώπιόν  σου, ἔπαρσις  τῶν  χειρῶν  μου  θυσία  ἑσπερινή.

 
 

[021_140_003]  θοῦ, κύριε, φυλακὴν  τῷ  στόματί  μου  καὶ  θύραν  περιοχῆς  περὶ  τὰ  χείλη  μου.

 
 

[021_140_004]  μὴ  ἐκκλίνῃς  τὴν  καρδίαν  μου  εἰς  λόγους  πονηρίας  τοῦ  προφασίζεσθαι  προφάσεις  ἐν  ἁμαρτίαις  σὺν  ἀνθρώποις  ἐργαζομένοις  ἀνομίαν, καὶ  οὐ  μὴ  συνδυάσω  μετὰ  τῶν  ἐκλεκτῶν  αὐτῶν.

 
 

[021_140_005]  παιδεύσει  με  δίκαιος  ἐν  ἐλέει  καὶ  ἐλέγξει  με, ἔλαιον  δὲ  ἁμαρτωλοῦ  μὴ  λιπανάτω  τὴν  κεφαλήν  μου, ὅτι  ἔτι  καὶ  ἡ  προσευχή  μου  ἐν  ταῖς  εὐδοκίαις  αὐτῶν.

 
 

[021_140_006]  κατεπόθησαν  ἐχόμενα  πέτρας  οἱ  κριταὶ  αὐτῶν˙  ἀκούσονται  τὰ  ῥήματά  μου  ὅτι  ἡδύνθησαν.

 
 

[021_140_007]  ὡσεὶ  πάχος  γῆς  διερράγη  ἐπὶ  τῆς  γῆς, διεσκορπίσθη  τὰ  ὀστᾶ  ἡμῶν  παρὰ  τὸν  ᾅδην.

 
 

[021_140_008]  ὅτι  πρὸς  σέ, κύριε  κύριε, οἱ  ὀφθαλμοί  μου˙  ἐπὶ  σὲ  ἤλπισα, μὴ  ἀντανέλῃς  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_140_009]  φύλαξόν  με  ἀπὸ  παγίδος, ἧς  συνεστήσαντό  μοι, καὶ  ἀπὸ  σκανδάλων  τῶν  ἐργαζομένων  τὴν  ἀνομίαν.

 
 

[021_140_010]  πεσοῦνται  ἐν  ἀμφιβλήστρῳ  αὐτοῦ  ἁμαρτωλοί˙  κατὰ  μόνας  εἰμὶ  ἐγὼ  ἕως  οὗ ἂν  παρέλθω.

 

  Caput 141.
 

[021_141_001]  Συνέσεως  τῷ  Δαυιδ  ἐν  τῷ  εἶναι  αὐτὸν  ἐν  τῷ  σπηλαίῳ˙  προσευχή.

 
 

[021_141_002]  Φωνῇ  μου  πρὸς  κύριον  ἐκέκραξα, φωνῇ  μου  πρὸς  κύριον  ἐδεήθην.

 
 

[021_141_003]  ἐκχεῶ  ἐναντίον  αὐτοῦ  τὴν  δέησίν  μου, τὴν  θλῖψίν  μου  ἐνώπιον  αὐτοῦ  ἀπαγγελῶ.

 
 

[021_141_004]  ἐν  τῷ  ἐκλείπειν  ἐξ  ἐμοῦ  τὸ  πνεῦμά  μου  καὶ  σὺ  ἔγνως  τὰς  τρίβους  μου˙  ἐν  ὁδῷ  ταύτῃ, ᾗ  ἐπορευόμην, ἔκρυψαν  παγίδα  μοι.

 
 

[021_141_005]  κατενόουν  εἰς  τὰ  δεξιὰ  καὶ  ἐπέβλεπον, ὅτι  οὐκ  ἦν  ὁ  ἐπιγινώσκων  με˙  ἀπώλετο  φυγὴ  ἀπ' ἐμοῦ, καὶ  οὐκ  ἔστιν  ὁ  ἐκζητῶν  τὴν  ψυχήν  μου.

 
 

[021_141_006]  ἐκέκραξα  πρὸς  σέ, κύριε, εἶπα  Σὺ  εἶ  ἡ  ἐλπίς  μου, μερίς  μου  ἐν  γῇ  ζώντων.

 
 

[021_141_007]  πρόσχες  πρὸς  τὴν  δέησίν  μου, ὅτι  ἐταπεινώθην  σφόδρα˙  ῥῦσαί  με  ἐκ  τῶν  καταδιωκόντων  με, ὅτι  ἐκραταιώθησαν  ὑπὲρ  ἐμέ.

 
 

[021_141_008]  ἐξάγαγε  ἐκ  φυλακῆς  τὴν  ψυχήν  μου  τοῦ  ἐξομολογήσασθαι  τῷ  ὀνόματί  σου, κύριε˙  ἐμὲ  ὑπομενοῦσιν  δίκαιοι  ἕως  οὗ ἀνταποδῷς  μοι.

 

  Caput 142.
 

[021_142_001]  Ψαλμὸς  τῷ  Δαυιδ, ὅτε  αὐτὸν  ὁ  υἱὸς  καταδιώκει. Κύριε, εἰσάκουσον  τῆς  προσευχῆς  μου, ἐνώτισαι  τὴν  δέησίν  μου  ἐν  τῇ  ἀληθείᾳ  σου, ἐπάκουσόν  μου  ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  σου˙ 

 
 

[021_142_002]  καὶ  μὴ  εἰσέλθῃς  εἰς  κρίσιν  μετὰ  τοῦ  δούλου  σου, ὅτι  οὐ  δικαιωθήσεται  ἐνώπιόν  σου  πᾶς  ζῶν.

 
 

[021_142_003]  ὅτι  κατεδίωξεν  ὁ  ἐχθρὸς  τὴν  ψυχήν  μου, ἐταπείνωσεν  εἰς  γῆν  τὴν  ζωήν  μου, ἐκάθισέν  με  ἐν  σκοτεινοῖς  ὡς  νεκροὺς  αἰῶνοσ˙ 

 
 

[021_142_004]  καὶ  ἠκηδίασεν  ἐπ' ἐμὲ  τὸ  πνεῦμά  μου, ἐν  ἐμοὶ  ἐταράχθη  ἡ  καρδία  μου.

 
 

[021_142_005]  ἐμνήσθην  ἡμερῶν  ἀρχαίων  καὶ  ἐμελέτησα  ἐν  πᾶσι  τοῖς  ἔργοις  σου, ἐν  ποιήμασιν  τῶν  χειρῶν  σου  ἐμελέτων.

 
 

[021_142_006]  διεπέτασα  τὰς  χεῖράς  μου  πρὸς  σέ, ἡ  ψυχή  μου  ὡς  γῆ  ἄνυδρός  σοι. διάψαλμα.

 
 

[021_142_007]  ταχὺ  εἰσάκουσόν  μου, κύριε, ἐξέλιπεν  τὸ  πνεῦμά  μου˙  μὴ  ἀποστρέψῃς  τὸ  πρόσωπόν  σου  ἀπ' ἐμοῦ, καὶ  ὁμοιωθήσομαι  τοῖς  καταβαίνουσιν  εἰς  λάκκον.

 
 

[021_142_008]  ἀκουστὸν  ποίησόν  μοι  τὸ  πρωὶ  τὸ  ἔλεός  σου, ὅτι  ἐπὶ  σοὶ  ἤλπισα˙  γνώρισόν  μοι, κύριε, ὁδὸν  ἐν  ᾗ  πορεύσομαι, ὅτι  πρὸς  σὲ  ἦρα  τὴν  ψυχήν  μου˙ 

 
 

[021_142_009]  ἐξελοῦ  με  ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  μου, κύριε, ὅτι  πρὸς  σὲ  κατέφυγον.

 
 

[021_142_010]  δίδαξόν  με  τοῦ  ποιεῖν  τὸ  θέλημά  σου, ὅτι  σὺ  εἶ  ὁ  θεός  μου˙  τὸ  πνεῦμά  σου  τὸ  ἀγαθὸν  ὁδηγήσει  με  ἐν  γῇ  εὐθείᾳ.

 
 

[021_142_011]  ἕνεκα  τοῦ  ὀνόματός  σου, κύριε, ζήσεις  με, ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  σου  ἐξάξεις  ἐκ  θλίψεως  τὴν  ψυχήν  μου˙ 

 
 

[021_142_012]  καὶ  ἐν  τῷ  ἐλέει  σου  ἐξολεθρεύσεις  τοὺς  ἐχθρούς  μου  καὶ  ἀπολεῖς  πάντας  τοὺς  θλίβοντας  τὴν  ψυχήν  μου˙  ὅτι  δοῦλός  σού  εἰμι  ἐγώ.

 

  Caput 143.
 

[021_143_001]  Τῷ  Δαυιδ, πρὸς  τὸν  Γολιαδ. Εὐλογητὸς  κύριος  ὁ  θεός  μου  ὁ  διδάσκων  τὰς  χεῖράς  μου  εἰς  παράταξιν, τοὺς  δακτύλους  μου  εἰς  πόλεμον˙ 

 
 

[021_143_002]  ἔλεός  μου  καὶ  καταφυγή  μου, ἀντιλήμπτωρ  μου  καὶ  ῥύστης  μου, ὑπερασπιστής  μου, καὶ  ἐπ' αὐτῷ  ἤλπισα, ὁ  ὑποτάσσων  τὸν  λαόν  μου  ὑπ' ἐμέ.

 
 

[021_143_003]  κύριε, τί  ἐστιν  ἄνθρωπος, ὅτι  ἐγνώσθης  αὐτῷ, ἢ  υἱὸς  ἀνθρώπου, ὅτι  λογίζῃ  αὐτόν; 

 
 

[021_143_004]  ἄνθρωπος  ματαιότητι  ὡμοιώθη, αἱ  ἡμέραι  αὐτοῦ  ὡσεὶ  σκιὰ  παράγουσιν.

 
 

[021_143_005]  κύριε, κλῖνον  οὐρανούς  σου  καὶ  κατάβηθι, ἅψαι  τῶν  ὀρέων, καὶ  καπνισθήσονται˙ 

 
 

[021_143_006]  ἄστραψον  ἀστραπὴν  καὶ  σκορπιεῖς  αὐτούς, ἐξαπόστειλον  τὰ  βέλη  σου  καὶ  συνταράξεις  αὐτούς.

 
 

[021_143_007]  ἐξαπόστειλον  τὴν  χεῖρά  σου  ἐξ  ὕψους, ἐξελοῦ  με  καὶ  ῥῦσαί  με  ἐξ  ὑδάτων  πολλῶν, ἐκ  χειρὸς  υἱῶν  ἀλλοτρίων,

 
 

[021_143_008]  ὧν  τὸ  στόμα  ἐλάλησεν  ματαιότητα, καὶ  ἡ  δεξιὰ  αὐτῶν  δεξιὰ  ἀδικίας.

 
 

[021_143_009]  ὁ  θεός, ᾠδὴν  καινὴν  ᾄομαί  σοι, ἐν  ψαλτηρίῳ  δεκαχόρδῳ  ψαλῶ  σοι 

 
 

[021_143_010]  τῷ  διδόντι  τὴν  σωτηρίαν  τοῖς  βασιλεῦσιν, τῷ  λυτρουμένῳ  Δαυιδ  τὸν  δοῦλον  αὐτοῦ  ἐκ  ῥομφαίας  πονηρᾶς.

 
 

[021_143_011]  ῥῦσαί  με  καὶ  ἐξελοῦ  με  ἐκ  χειρὸς  υἱῶν  ἀλλοτρίων, ὧν  τὸ  στόμα  ἐλάλησεν  ματαιότητα  καὶ  ἡ  δεξιὰ  αὐτῶν  δεξιὰ  ἀδικίας.

 
 

[021_143_012]  ὧν  οἱ  υἱοὶ  ὡς  νεόφυτα  ἡδρυμμένα  ἐν  τῇ  νεότητι  αὐτῶν, αἱ  θυγατέρες  αὐτῶν  κεκαλλωπισμέναι  περικεκοσμημέναι  ὡς  ὁμοίωμα  ναοῦ,

 
 

[021_143_013]  τὰ  ταμίεια  αὐτῶν  πλήρη  ἐξερευγόμενα  ἐκ  τούτου  εἰς  τοῦτο, τὰ  πρόβατα  αὐτῶν  πολυτόκα  πληθύνοντα  ἐν  ταῖς  ἐξόδοις  αὐτῶν,

 
 

[021_143_014]  οἱ  βόες  αὐτῶν  παχεῖς, οὐκ  ἔστιν  κατάπτωμα  φραγμοῦ  οὐδὲ  διέξοδος  οὐδὲ  κραυγὴ  ἐν  ταῖς  πλατείαις  αὐτῶν,

 
 

[021_143_015]  ἐμακάρισαν  τὸν  λαόν, ᾧ  ταῦτά  ἐστιν˙  μακάριος  ὁ  λαός, οὗ κύριος  ὁ  θεὸς  αὐτοῦ.

 

  Caput 144.
 

[021_144_001]  Αἴνεσις  τῷ  Δαυιδ. `Υψώσω  σε, ὁ  θεός  μου  ὁ  βασιλεύς  μου, καὶ  εὐλογήσω  τὸ  ὄνομά  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_144_002]  καθ' ἑκάστην  ἡμέραν  εὐλογήσω  σε  καὶ  αἰνέσω  τὸ  ὄνομά  σου  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 
 

[021_144_003]  μέγας  κύριος  καὶ  αἰνετὸς  σφόδρα, καὶ  τῆς  μεγαλωσύνης  αὐτοῦ  οὐκ  ἔστιν  πέρας.

 
 

[021_144_004]  γενεὰ  καὶ  γενεὰ  ἐπαινέσει  τὰ  ἔργα  σου  καὶ  τὴν  δύναμίν  σου  ἀπαγγελοῦσιν.

 
 

[021_144_005]  τὴν  μεγαλοπρέπειαν  τῆς  δόξης  τῆς  ἁγιωσύνης  σου  λαλήσουσιν  καὶ  τὰ  θαυμάσιά  σου  διηγήσονται.

 
 

[021_144_006]  καὶ  τὴν  δύναμιν  τῶν  φοβερῶν  σου  ἐροῦσιν  καὶ  τὴν  μεγαλωσύνην  σου  διηγήσονται.

 
 

[021_144_007]  μνήμην  τοῦ  πλήθους  τῆς  χρηστότητός  σου  ἐξερεύξονται  καὶ  τῇ  δικαιοσύνῃ  σου  ἀγαλλιάσονται.

 
 

[021_144_008]  οἰκτίρμων  καὶ  ἐλεήμων  ὁ  κύριος, μακρόθυμος  καὶ  πολυέλεος.

 
 

[021_144_009]  χρηστὸς  κύριος  τοῖς  σύμπασιν, καὶ  οἱ  οἰκτιρμοὶ  αὐτοῦ  ἐπὶ  πάντα  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ.

 
 

[021_144_010]  ἐξομολογησάσθωσάν  σοι, κύριε, πάντα  τὰ  ἔργα  σου, καὶ  οἱ  ὅσιοί  σου  εὐλογησάτωσάν  σε.

 
 

[021_144_011]  δόξαν  τῆς  βασιλείας  σου  ἐροῦσιν  καὶ  τὴν  δυναστείαν  σου  λαλήσουσιν 

 
 

[021_144_012]  τοῦ  γνωρίσαι  τοῖς  υἱοῖς  τῶν  ἀνθρώπων  τὴν  δυναστείαν  σου  καὶ  τὴν  δόξαν  τῆς  μεγαλοπρεπείας  τῆς  βασιλείας  σου.

 
 

[021_144_013]  ἡ  βασιλεία  σου  βασιλεία  πάντων  τῶν  αἰώνων, καὶ  ἡ  δεσποτεία  σου  ἐν  πάσῃ  γενεᾷ  καὶ  γενεᾷ.

 
 

[021_144_013α]  κύριος  ἐν  τοῖς  λόγοις  αὐτοῦ  καὶ  ὅσιος  ἐν  πᾶσι  τοῖς  ἔργοις  αὐτοῦ.

 
 

[021_144_014]  ὑποστηρίζει  κύριος  πάντας  τοὺς  καταπίπτοντας  καὶ  ἀνορθοῖ  πάντας  τοὺς  κατερραγμένους.

 
 

[021_144_015]  οἱ  ὀφθαλμοὶ  πάντων  εἰς  σὲ  ἐλπίζουσιν, καὶ  σὺ  δίδως  τὴν  τροφὴν  αὐτῶν  ἐν  εὐκαιρίᾳ.

 
 

[021_144_016]  ἀνοίγεις  σὺ  τὴν  χεῖρά  σου  καὶ  ἐμπιπλᾷς  πᾶν  ζῷον  εὐδοκίας.

 
 

[021_144_017]  δίκαιος  κύριος  ἐν  πάσαις  ταῖς  ὁδοῖς  αὐτοῦ  καὶ  ὅσιος  ἐν  πᾶσιν  τοῖς  ἔργοις  αὐτοῦ.

 
 

[021_144_018]  ἐγγὺς  κύριος  πᾶσιν  τοῖς  ἐπικαλουμένοις  αὐτόν, πᾶσι  τοῖς  ἐπικαλουμένοις  αὐτὸν  ἐν  ἀληθείᾳ.

 
 

[021_144_019]  θέλημα  τῶν  φοβουμένων  αὐτὸν  ποιήσει  καὶ  τῆς  δεήσεως  αὐτῶν  ἐπακούσεται  καὶ  σώσει  αὐτούς.

 
 

[021_144_020]  φυλάσσει  κύριος  πάντας  τοὺς  ἀγαπῶντας  αὐτὸν  καὶ  πάντας  τοὺς  ἁμαρτωλοὺς  ἐξολεθρεύσει.

 
 

[021_144_021]  αἴνεσιν  κυρίου  λαλήσει  τὸ  στόμα  μου, καὶ  εὐλογείτω  πᾶσα  σὰρξ  τὸ  ὄνομα  τὸ  ἅγιον  αὐτοῦ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνος.

 

  Caput 145.
 

[021_145_001]  Αλληλουια˙  Αγγαιου  καὶ  Ζαχαριου. Αἴνει, ἡ  ψυχή  μου, τὸν  κύριον.

 
 

[021_145_002]  αἰνέσω  κύριον  ἐν  ζωῇ  μου, ψαλῶ  τῷ  θεῷ  μου, ἕως  ὑπάρχω.

 
 

[021_145_003]  μὴ  πεποίθατε  ἐπ' ἄρχοντας  καὶ  ἐφ' υἱοὺς  ἀνθρώπων, οἷς  οὐκ  ἔστιν  σωτηρία.

 
 

[021_145_004]  ἐξελεύσεται  τὸ  πνεῦμα  αὐτοῦ, καὶ  ἐπιστρέψει  εἰς  τὴν  γῆν  αὐτοῦ˙  ἐν  ἐκείνῃ  τῇ  ἡμέρᾳ  ἀπολοῦνται  πάντες  οἱ  διαλογισμοὶ  αὐτῶν.

 
 

[021_145_005]  μακάριος  οὗ ὁ  θεὸς  Ιακωβ  βοηθός, ἡ  ἐλπὶς  αὐτοῦ  ἐπὶ  κύριον  τὸν  θεὸν  αὐτοῦ 

 
 

[021_145_006]  τὸν  ποιήσαντα  τὸν  οὐρανὸν  καὶ  τὴν  γῆν, τὴν  θάλασσαν  καὶ  πάντα  τὰ  ἐν  αὐτοῖς, τὸν  φυλάσσοντα  ἀλήθειαν  εἰς  τὸν  αἰῶνα,

 
 

[021_145_007]  ποιοῦντα  κρίμα  τοῖς  ἀδικουμένοις, διδόντα  τροφὴν  τοῖς  πεινῶσιν˙  κύριος  λύει  πεπεδημένους,

 
 

[021_145_008]  κύριος  ἀνορθοῖ  κατερραγμένους, κύριος  σοφοῖ  τυφλούς, κύριος  ἀγαπᾷ  δικαίουσ˙ 

 
 

[021_145_009]  κύριος  φυλάσσει  τοὺς  προσηλύτους, ὀρφανὸν  καὶ  χήραν  ἀναλήμψεται  καὶ  ὁδὸν  ἁμαρτωλῶν  ἀφανιεῖ.

 
 

[021_145_010]  βασιλεύσει  κύριος  εἰς  τὸν  αἰῶνα, ὁ  θεός  σου, Σιων, εἰς  γενεὰν  καὶ  γενεάν.

 

  Caput 146.
 

[021_146_001]  Αλληλουια˙  Αγγαιου  καὶ  Ζαχαριου. Αἰνεῖτε  τὸν  κύριον, ὅτι  ἀγαθὸν  ψαλμόσ˙  τῷ  θεῷ  ἡμῶν  ἡδυνθείη  αἴνεσις.

 
 

[021_146_002]  οἰκοδομῶν  Ιερουσαλημ  ὁ  κύριος  καὶ  τὰς  διασπορὰς  τοῦ  Ισραηλ  ἐπισυνάξει,

 
 

[021_146_003]  ὁ  ἰώμενος  τοὺς  συντετριμμένους  τὴν  καρδίαν  καὶ  δεσμεύων  τὰ  συντρίμματα  αὐτῶν,

 
 

[021_146_004]  ὁ  ἀριθμῶν  πλήθη  ἄστρων, καὶ  πᾶσιν  αὐτοῖς  ὀνόματα  καλῶν.

 
 

[021_146_005]  μέγας  ὁ  κύριος  ἡμῶν, καὶ  μεγάλη  ἡ  ἰσχὺς  αὐτοῦ, καὶ  τῆς  συνέσεως  αὐτοῦ  οὐκ  ἔστιν  ἀριθμός.

 
 

[021_146_006]  ἀναλαμβάνων  πραεῖς  ὁ  κύριος, ταπεινῶν  δὲ  ἁμαρτωλοὺς  ἕως  τῆς  γῆς.

 
 

[021_146_007]  ἐξάρξατε  τῷ  κυρίῳ  ἐν  ἐξομολογήσει, ψάλατε  τῷ  θεῷ  ἡμῶν  ἐν  κιθάρᾳ,

 
 

[021_146_008]  τῷ  περιβάλλοντι  τὸν  οὐρανὸν  ἐν  νεφέλαις, τῷ  ἑτοιμάζοντι  τῇ  γῇ  ὑετόν, τῷ  ἐξανατέλλοντι  ἐν  ὄρεσι  χόρτον  (καὶ  χλόην  τῇ  δουλείᾳ  τῶν  ἀνθρώπων, )

 
 

[021_146_009]  διδόντι  τοῖς  κτήνεσι  τροφὴν  αὐτῶν  καὶ  τοῖς  νεοσσοῖς  τῶν  κοράκων  τοῖς  ἐπικαλουμένοις  αὐτόν.

 
 

[021_146_010]  οὐκ  ἐν  τῇ  δυναστείᾳ  τοῦ  ἵππου  θελήσει  οὐδὲ  ἐν  ταῖς  κνήμαις  τοῦ  ἀνδρὸς  εὐδοκεῖ˙ 

 
 

[021_146_011]  εὐδοκεῖ  κύριος  ἐν  τοῖς  φοβουμένοις  αὐτὸν  καὶ  ἐν  τοῖς  ἐλπίζουσιν  ἐπὶ  τὸ  ἔλεος  αὐτοῦ.

 

  Caput 147.
 

[021_147_001]  Αλληλουια˙  Αγγαιου  καὶ  Ζαχαριου. Ἁπαίνει, Ιερουσαλημ, τὸν  κύριον, αἴνει  τὸν  θεόν  σου, Σιων,

 
 

[021_147_002]  ὅτι  ἐνίσχυσεν  τοὺς  μοχλοὺς  τῶν  πυλῶν  σου, εὐλόγησεν  τοὺς  υἱούς  σου  ἐν  σοί˙ 

 
 

[021_147_003]  ὁ  τιθεὶς  τὰ  ὅριά  σου  εἰρήνην  καὶ  στέαρ  πυροῦ  ἐμπιπλῶν  σε˙ 

 
 

[021_147_004]  ὁ  ἀποστέλλων  τὸ  λόγιον  αὐτοῦ  τῇ  γῇ, ἕως  τάχους  δραμεῖται  ὁ  λόγος  αὐτοῦ 

 
 

[021_147_005]  τοῦ  διδόντος  χιόνα  ὡσεὶ  ἔριον, ὁμίχλην  ὡσεὶ  σποδὸν  πάσσοντος,

 
 

[021_147_006]  βάλλοντος  κρύσταλλον  αὐτοῦ  ὡσεὶ  ψωμούς, κατὰ  πρόσωπον  ψύχους  αὐτοῦ  τίς  ὑποστήσεται; 

 
 

[021_147_007]  ἀποστελεῖ  τὸν  λόγον  αὐτοῦ  καὶ  τήξει  αὐτά˙  πνεύσει  τὸ  πνεῦμα  αὐτοῦ, καὶ  ῥυήσεται  ὕδατα.

 
 

[021_147_008]  ἀπαγγέλλων  τὸν  λόγον  αὐτοῦ  τῷ  Ιακωβ, δικαιώματα  καὶ  κρίματα  αὐτοῦ  τῷ  Ισραηλ.

 
 

[021_147_009]  οὐκ  ἐποίησεν  οὕτως  παντὶ  ἔθνει  καὶ  τὰ  κρίματα  αὐτοῦ  οὐκ  ἐδήλωσεν  αὐτοῖς.

 

  Caput 148.
 

[021_148_001]  Αλληλουια˙  Αγγαιου  καὶ  Ζαχαριου. Αἰνεῖτε  τὸν  κύριον  ἐκ  τῶν  οὐρανῶν, αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐν  τοῖς  ὑψίστοις.

 
 

[021_148_002]  αἰνεῖτε  αὐτόν, πάντες  οἱ  ἄγγελοι  αὐτοῦ˙  αἰνεῖτε  αὐτόν, πᾶσαι  αἱ  δυνάμεις  αὐτοῦ.

 
 

[021_148_003]  αἰνεῖτε  αὐτόν, ἥλιος  καὶ  σελήνη˙  αἰνεῖτε  αὐτόν, πάντα  τὰ  ἄστρα  καὶ  τὸ  φῶς.

 
 

[021_148_004]  αἰνεῖτε  αὐτόν, οἱ  οὐρανοὶ  τῶν  οὐρανῶν  καὶ  τὸ  ὕδωρ  τὸ  ὑπεράνω  τῶν  οὐρανῶν.

 
 

[021_148_005]  αἰνεσάτωσαν  τὸ  ὄνομα  κυρίου, ὅτι  αὐτὸς  εἶπεν, καὶ  ἐγενήθησαν, αὐτὸς  ἐνετείλατο, καὶ  ἐκτίσθησαν.

 
 

[021_148_006]  ἔστησεν  αὐτὰ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  καὶ  εἰς  τὸν  αἰῶνα  τοῦ  αἰῶνοσ˙  πρόσταγμα  ἔθετο, καὶ  οὐ  παρελεύσεται.

 
 

[021_148_007]  αἰνεῖτε  τὸν  κύριον  ἐκ  τῆς  γῆς, δράκοντες  καὶ  πᾶσαι  ἄβυσσοι˙ 

 
 

[021_148_008]  πῦρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεῦμα  καταιγίδος, τὰ  ποιοῦντα  τὸν  λόγον  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_148_009]  τὰ  ὄρη  καὶ  πάντες  οἱ  βουνοί, ξύλα  καρποφόρα  καὶ  πᾶσαι  κέδροι˙ 

 
 

[021_148_010]  τὰ  θηρία  καὶ  πάντα  τὰ  κτήνη, ἑρπετὰ  καὶ  πετεινὰ  πτερωτά˙ 

 
 

[021_148_011]  βασιλεῖς  τῆς  γῆς  καὶ  πάντες  λαοί, ἄρχοντες  καὶ  πάντες  κριταὶ  γῆσ˙ 

 
 

[021_148_012]  νεανίσκοι  καὶ  παρθένοι, πρεσβῦται  μετὰ  νεωτέρων˙ 

 
 

[021_148_013]  αἰνεσάτωσαν  τὸ  ὄνομα  κυρίου, ὅτι  ὑψώθη  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ  μόνου˙  ἡ  ἐξομολόγησις  αὐτοῦ  ἐπὶ  γῆς  καὶ  οὐρανοῦ.

 
 

[021_148_014]  καὶ  ὑψώσει  κέρας  λαοῦ  αὐτοῦ˙  ὕμνος  πᾶσι  τοῖς  ὁσίοις  αὐτοῦ, τοῖς  υἱοῖς  Ισραηλ, λαῷ  ἐγγίζοντι  αὐτῷ.

 

  Caput 149.
 

[021_149_001]  Αλληλουια. ή  Ασατε  τῷ  κυρίῳ  ᾗσμα  καινόν, ἡ  αἴνεσις  αὐτοῦ  ἐν  ἐκκλησίᾳ  ὁσίων.

 
 

[021_149_002]  εὐφρανθήτω  Ισραηλ  ἐπὶ  τῷ  ποιήσαντι  αὐτόν, καὶ  υἱοὶ  Σιων  ἀγαλλιάσθωσαν  ἐπὶ  τῷ  βασιλεῖ  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_149_003]  αἰνεσάτωσαν  τὸ  ὄνομα  αὐτοῦ  ἐν  χορῷ, ἐν  τυμπάνῳ  καὶ  ψαλτηρίῳ  ψαλάτωσαν  αὐτῷ,

 
 

[021_149_004]  ὅτι  εὐδοκεῖ  κύριος  ἐν  λαῷ  αὐτοῦ  καὶ  ὑψώσει  πραεῖς  ἐν  σωτηρίᾳ.

 
 

[021_149_005]  καυχήσονται  ὅσιοι  ἐν  δόξῃ  καὶ  ἀγαλλιάσονται  ἐπὶ  τῶν  κοιτῶν  αὐτῶν˙ 

 
 

[021_149_006]  αἱ  ὑψώσεις  τοῦ  θεοῦ  ἐν  τῷ  λάρυγγι  αὐτῶν, καὶ  ῥομφαῖαι  δίστομοι  ἐν  ταῖς  χερσὶν  αὐτῶν 

 
 

[021_149_007]  τοῦ  ποιῆσαι  ἐκδίκησιν  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν, ἐλεγμοὺς  ἐν  τοῖς  λαοῖς,

 
 

[021_149_008]  τοῦ  δῆσαι  τοὺς  βασιλεῖς  αὐτῶν  ἐν  πέδαις  καὶ  τοὺς  ἐνδόξους  αὐτῶν  ἐν  χειροπέδαις  σιδηραῖς,

 
 

[021_149_009]  τοῦ  ποιῆσαι  ἐν  αὐτοῖς  κρίμα  ἔγγραπτον˙  δόξα  αὕτη  ἐστὶν  πᾶσι  τοῖς  ὁσίοις  αὐτοῦ.

 

  Caput 150.
 

[021_150_001]  Αλληλουια. Αἰνεῖτε  τὸν  θεὸν  ἐν  τοῖς  ἁγίοις  αὐτοῦ, αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐν  στερεώματι  δυνάμεως  αὐτοῦ˙ 

 
 

[021_150_002]  αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐπὶ  ταῖς  δυναστείαις  αὐτοῦ, αἰνεῖτε  αὐτὸν  κατὰ  τὸ  πλῆθος  τῆς  μεγαλωσύνης  αὐτοῦ.

 
 

[021_150_003]  αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐν  ἤχῳ  σάλπιγγος, αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐν  ψαλτηρίῳ  καὶ  κιθάρᾳ˙ 

 
 

[021_150_004]  αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐν  τυμπάνῳ  καὶ  χορῷ, αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐν  χορδαῖς  καὶ  ὀργάνῳ˙ 

 
 

[021_150_005]  αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐν  κυμβάλοις  εὐήχοις, αἰνεῖτε  αὐτὸν  ἐν  κυμβάλοις  ἀλαλαγμοῦ.

 
 

[021_150_006]  πᾶσα  πνοὴ  αἰνεσάτω  τὸν  κύριον. αλληλουια.

 


Reditus in Auctori Indicem

Reditus in Indicem Primum

Cooperatorum Veritatis Societas
© 2006 Cooperatorum Veritatis Societas quoad hanc editionem iura omnia asservantur.
Litterula per inscriptionem electronicam:     Cooperatorum Veritatis Societas
«Ubi Petrus, ibi Ecclesia, ibi Deus (Ambrosius) ... Amici Veri Ecclesiae Traditionalisti Sunt.» Divus Pius X Papa: «Notre Charge Apostolique»